Μέρα απεργίας σήμερα για τους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι αντιμετωπίζουν -καθαρά πλέον- το φάσμα τής "διαθεσιμότητας" (δηλαδή, της απόλυσης) μέσα από τις διαδικασίες που προβλέπει ο κατάπτυστος νόμος τού Κυριάκουλα και που αποσκοπούν στην πλήρη απορρύθμιση του δημόσιου τομέα ώστε να καταστεί ευκολώτερο το ξεπούλημά του στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Αν και το ιστολόγιο δεν έχει καμμιά σχέση με το δημόσιο, δεν μπορεί να μείνει ταξικά αδιάφορο απέναντι σε απλούς ανθρώπους που παλεύουν να ζήσουν τις οικογένειές τους. Έτσι, συμμετέχει σήμερα στην απεργία τους και, αντί για το συνηθισμένο κείμενο, προσφέρει σήμερα, ως αντίδωρο, λίγους στίχους. Πρόκειται για το ποίημα τού Μίλτου Σαχτούρη, "Το ψωμί":
Ένα τεράστιο καρβέλι, μια πελώρια φραντζόλα ζεστό ψωμί,
είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό,
ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι
έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω,
όμως και μία μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος
κι αυτή μ᾿ ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε
κομμάτια γνήσιο ουρανό
κι όλοι τώρα τρέχαν σ᾿ αυτή, λίγοι πηγαίναν στο ψωμί,
όλοι τρέχανε στον μικρόν άγγελο που μοίραζε ουρανό!
Ας μην το κρύβουμε.
Διψάμε για ουρανό.
[Από την συλλογή "Τα φάσματα ή η χαρά στον άλλο δρόμο" (1958). Για την αντιγραφή, χρησιμοποιήθηκε η συγκεντρωτική συλλογή την οποία εξέδωσε ο Κέδρος το 1991 με τίτλο: Μίλτου Σαχτούρη, Ποιήματα (1945-1971) και η οποία κυκλοφορεί ακόμη (σελ. 270, τιμή 22 ευρώ). Αξίζει να σημειώσουμε ότι το παραπάνω ποίημα περιλαμβανόταν παλιότερα στο σχολικό βιβλίο "Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας" της Γ' Γυμνασίου.]
Αν και το ιστολόγιο δεν έχει καμμιά σχέση με το δημόσιο, δεν μπορεί να μείνει ταξικά αδιάφορο απέναντι σε απλούς ανθρώπους που παλεύουν να ζήσουν τις οικογένειές τους. Έτσι, συμμετέχει σήμερα στην απεργία τους και, αντί για το συνηθισμένο κείμενο, προσφέρει σήμερα, ως αντίδωρο, λίγους στίχους. Πρόκειται για το ποίημα τού Μίλτου Σαχτούρη, "Το ψωμί":
Ένα τεράστιο καρβέλι, μια πελώρια φραντζόλα ζεστό ψωμί,
είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό,
ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι
έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω,
όμως και μία μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος
κι αυτή μ᾿ ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε
κομμάτια γνήσιο ουρανό
κι όλοι τώρα τρέχαν σ᾿ αυτή, λίγοι πηγαίναν στο ψωμί,
όλοι τρέχανε στον μικρόν άγγελο που μοίραζε ουρανό!
Ας μην το κρύβουμε.
Διψάμε για ουρανό.
[Από την συλλογή "Τα φάσματα ή η χαρά στον άλλο δρόμο" (1958). Για την αντιγραφή, χρησιμοποιήθηκε η συγκεντρωτική συλλογή την οποία εξέδωσε ο Κέδρος το 1991 με τίτλο: Μίλτου Σαχτούρη, Ποιήματα (1945-1971) και η οποία κυκλοφορεί ακόμη (σελ. 270, τιμή 22 ευρώ). Αξίζει να σημειώσουμε ότι το παραπάνω ποίημα περιλαμβανόταν παλιότερα στο σχολικό βιβλίο "Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας" της Γ' Γυμνασίου.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου