Πάει και το Ελληνικό...

Πριν πούμε ο.τιδήποτε, κάντε τον κόπο και ρίξτε μια ματιά στην οικονομοτεχνική μελέτη που συνέταξε το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ) για το Ελληνικό. Ακόμη κι αν δεν έχετε ιδέα από οικονομικά, η παρουσίαση (σε powerpoint) είναι τόσο απλή ώστε θα την καταλάβαιναν και μικρά παιδιά.

Στις καρτέλλες τής παρουσίασης, θα δείτε μερικά άκρως ενδιαφέροντα πραγματάκια. Το πιο ενδιαφέρον από όλα, όμως, βρίσκεται προς το τέλος. Εκεί όπου το ΤΕΕ (υπολογίζοντας με τιμή τετραγωνικού τα 492 ευρώ) εκτιμά την αξία τής πωλούμενης έκτασης σε 2.950.000.000 ευρώ και συγκρίνει αυτή την αξία προς την τιμή με την οποία το ΤΑΙΠΕΔ πούλησε την εν λόγω έκταση στην Lamda Development (συμφερόντων Λάτση). Πόσο πούλησε το ΤΑΙΠΕΔ; 915 εκατομμύρια μόλις! 92 ευρώ το τετραγωνικό, λες και πουλάει κοτέτσι στο Καματερό! Δηλαδή, το ΤΑΙΠΕΔ πούλησε το μεγαλύτερο -ίσως- φιλέτο τής χώρας στο 31% τής αξίας που προσδιορίζει το ΤΕΕ. Αν προτιμάτε να μιλήσουμε ανάποδα, το ΤΕΕ υπολογίζει την αξία τού φιλέτου 222% ψηλότερα από εκεί όπου πούλησε το ΤΑΙΠΕΔ.

Δεν πρέπει να εκπλησσόμαστε. Το εν λόγω περιστατικό δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να υπογραμμίζει εκείνο που καταλαβαίνει ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης: όταν η κυβέρνηση μιλάει για "αξιοποίηση" της δημόσιας περιουσίας, δεν εννοεί άλλο παρά το ξεπούλημά της μπιρ-παρά στους διάφορους κεφαλαιοκράτες, προκειμένου να τους βοηθήσει να αβγατίσουν τα κέρδη τους.

Στο σημείο αυτό, αξίζει να κάνουμε μια στάση για να δούμε πώς δούλεψε η "μηχανή". Η όλη ιστορία είχε αρχίσει να στήνεται από την εποχή που υπουργός περιβάλλοντος και δημοσίων έργων ήταν ο -αλήστου μνήμης- Γιώργος Σουφλιάς (ο γνωστός ως "υπουργός ΠΕΧΩΔΕ με αυθαίρετο", λόγω του αυθαίρετου που είχε χτίσει στην Ανάβυσσο). Ο Σουφλιάς ήταν ο πρώτος που παρουσίασε σχέδια αξιοποίησης του πρώην αεροδρομίου -και της ευρύτερης έκτασης- στο Ελληνικό.

Μετά τον Σουφλιά και την πτώση τής κυβέρνησης Καραμανλή, η υπόθεση πέρασε σε πασοκικά χέρια. Το 2011, λίγο πριν αναλάβει πρωθυπουργός ο τραπεζίτης Παπαδήμος, η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου προλαβαίνει και ιδρύει την "Ελληνικό Α.Ε.", η οποία αναλαμβάνει επίσημα το έργο αξιοποίησης του Ελληνικού. Η νεοϊδρυμένη εταιρεία ετοιμάζει μια μελέτη, η οποία επιχειρεί να αποτιμήσει την αξία τής προς αξιοποίηση περιουσίας. Αν και η εν λόγω μελέτη κρίνεται ως μάλλον τεχνική παρά οικονομική, φαίνεται πως τα συμπεράσματά της είναι βολικά για κάποιους. Έτσι, λοιπόν, όταν η κυβέρνηση αποφασίζει να μεταβιβάσει την περιουσία τής "Ελληνικό Α.Ε." στο ΤΑΙΠΕΔ προς πώληση, ενσωματώνει την παραπάνω μελέτη στον νόμο 4062/2012, βάσει του οποίου έγινε η πρόσκληση ενδιαφέροντος (δηλαδή, το ξεπούλημα).

Και τώρα, πάμε στο καλύτερο. Στις 16 Απριλίου 2013, η διοίκηση του ΤΕΕ καλεί σε σύσκεψη τον τότε πρόεδρο της "Ελληνικό Α.Ε.", τον καθηγητή Σ. Πολλάλη, αφ' ενός μεν για αμοιβαία ενημέρωση αφ' ετέρου δε για να μπορέσει η διοίκηση του ΤΕΕ να θέσει τις παρατηρήσεις και τις ενστάσεις της επί της μελέτης. Την επόμενη ακριβώς ημέρα, 17 Απριλίου 2013, πραγματοποιείται έκτακτη γενική συνέλευση των μετόχων τής "Ελληνικό Α.Ε.", η οποία αποφασίζει την αντικατάσταση του προέδρου! Λεπτομέρεια: μοναδικός μέτοχος της "Ελληνικό Α.Ε." είναι το ΤΑΙΠΕΔ.

Φυσικά, στο μέλλον θα επανέλθουμε στο θέμα, μιας και φαίνεται ότι η ιστορία έχει πολύ ζουμί. Για την ώρα, θα κλείσω προσφέροντάς σας ένα "μεζεδάκι": σύμφωνα με τους όρους τής πώλησης, ο πωλητής (δηλαδή, το ελληνικό κράτος) υποχρεούται να κατασκευάσει τις απαραίτητες για την εύρρυθμη λειτουργία τής επένδυσης υποδομές (δίκτυα ηλεκτρισμού και ύδρευσης, διαμόρφωση οδικού δικτύου κλπ), εκτιμώμενου συνολικού κόστους 315 εκατομμυρίων ευρώ. Ελπίζω ότι δεν δυσκολεύεστε να κάνετε την αφαίρεση 915 μείον 315, προκειμένου να βρείτε πόσο θα κοστίσει τελικά η αγορά στην εταιρεία τού Λάτση..

Προσοχή: Μη μπερδευτείτε με την αφαίρεση! Τα 915 εκατομμύρια της πώλησης θα πάνε φιξ στους δανειστές έναντι χρεών. Τα 315 εκατομμύρια για τις υποδομές θα βγουν από τους φόρους σας.

Καληνύχτα σας...

Όταν ο Δήμαρχος γράφεται με κεφαλαίο δέλτα

Σήμερα το πρωί, ο Δήμαρχος Πατρέων παρουσιάστηκε στον εισαγγελέα, προκειμένου να απολογηθεί επειδή η δημοτική αρχή αρνήθηκε να συμμορφωθεί με την γνωστή εντολή Κυριάκουλα. Αρνήθηκε, δηλαδή, να στείλει για έλεγχο τους ατομικούς φακέλλους των μονιμοποιημένων δημοτικών υπαλλήλων. Και αρνήθηκε όχι επειδή θέλει να συγκαλύψει οποιαδήποτε παρανομία αλλά επειδή είναι σαφές ότι, υπό το πρόσχημα του ελέγχου, η κυβέρνηση αναζητά την δεξαμενή απ' όπου θα γίνουν οι επόμενες απολύσεις.

Είναι φυσικό να έχουν σκυλιάσει ο μικροδράκουλας και η παρέα του, μιας και δεν είναι μαθημένοι να εισπράττουν αντιρρήσεις. Καιρός να αλλάξουν μυαλά, επειδή δεν είναι όλοι οι δήμαρχοι Καμίνηδες ή Μπουτάρηδες. Υπάρχουν και κάποιοι Δήμαρχοι που αξίζει να γράφονται με κεφαλαίο το δέλτα. Κάποιοι που είναι όντως Δήμαρχοι και όχι τσουτσέκια. Κάποιοι που νοιάζονται πραγματικά για τον λαό, τον οποίο τάχτηκαν να υπηρετούν. Κάποιοι που τολμούν να πουν "όχι", όταν το "ναι" δεν συμβαδίζει με την φιλοσοφία τους και την αξιοπρέπειά τους.

Παραθέτω το πλήρες κείμενο του απολογητικού υπομνήματος που παρέδωσε στον εισαγγελέα ο Δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης:


Κύριε Εισαγγελέα,

Ως Δήμαρχος και νέα δημοτική αρχή, έχουμε εκλεγεί με σαφείς δεσμεύσεις στο λαό μας. Δεν αποδεχόμαστε την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αρνούμαστε να συμβάλουμε στην άσκησή της, για να σταθούμε δίπλα, να στηρίξουμε τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων στο Δήμο.

Είμαστε αντίθετοι με τις ελαστικές σχέσεις εργασίες και διεκδικούμε μόνιμη σταθερή δουλειά με δικαιώματα, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων στους ΟΤΑ, χωρίς όρους και προϋποθέσεις (σας επισυνάπτουμε προς ενημέρωσή σας την υπ’ αρ. 5207/161311/22-10-2014 επιστολή μας στο υπουργείο Εσωτερικών).

Στο Δήμο Πατρέων έχουμε 324 εργαζόμενους ΙΔΑΧ, που μονιμοποιήθηκαν μέσω της διαδικασίας του ΑΣΕΠ, καθ’ όλα νόμιμοι.

Θέμα ανοχής ή συγκάλυψης πλαστών δικαιολογητικών δεν υφίσταται. Σας γνωρίζουμε ότι η διαδικασία αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη, με πάνω από το 90% του προσωπικού να έχει ελεγχθεί. Ήδη έχουν απολυθεί 2 εργαζόμενοι και παραπέμφθηκαν σε πειθαρχικό άλλοι 2. Δεν καλύπτουμε διαδικασίες με πλαστά δικαιολογητικά σε καμία περίπτωση.

Επίσης, πρέπει να γνωρίζετε ότι στη διάθεση της Ενιαίας Αρχής Πληρωμών υπάρχει όλο το ηλεκτρονικό αρχείο με πλήρη στοιχεία, για όλους τους υπαλλήλους του Δήμου.

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, αρνηθήκαμε ως δημοτική αρχή να δώσουμε τους ατομικούς φακέλους για επανέλεγχο, δίνοντας αντίστοιχες εντολές στις διοικητικές υπηρεσίες του Δήμου.

Αυτή είναι και η θέση του Δημοτικού Συμβουλίου, που εκφράστηκε με την αντίστοιχη απόφασή του 405/24-9-2014.

Η κυβέρνηση σήμερα, με πρόσχημα τη διαδικασία του επανελέγχου, ανακαλεί διορισμένους εργαζόμενους που δουλεύουν για 10-15 χρόνια, έχουν ελεγχθεί από το Δήμο, τα υπηρεσιακά συμβούλια, το ίδιο το ΑΣΕΠ και νομιμοποιήθηκαν με νόμο του κράτους (ΠΔ 164/2004, γνωστό ως Προεδρικό Διάταγμα Παυλόπουλου).

Η κυβέρνηση είναι υπόλογη, που δε διστάζει να τσαλαπατά και να ανατρέπει τους ίδιους τους νόμους που ψηφίζει (στις ελάχιστες περιπτώσεις που αυτοί ωφελούν τους εργαζόμενους) και όχι ο Δήμος.

Δηλώνουμε ότι δε θα υποχωρήσουμε από αυτή μας τη θέση, δεν πρόκειται να συμβάλουμε σε απολύσεις εργαζομένων στο Δήμο μας, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα είμαστε ανακόλουθοι με τις προεκλογικές δεσμεύσεις που αναλάβαμε απέναντι στους εργαζόμενους και το λαό της πόλης μας, για σταθερή εργασία με δικαιώματα για όλους.

Θα αντιμετωπίσουμε μαζί με τους δημότες μας και τους δημοτικούς υπαλλήλους τις όποιες απειλές και τυχόν "ποινές", επειδή δε συμμορφωνόμαστε με τις αντιλαϊκές υποδείξεις της κυβέρνησης.

Γιατί, για εμάς παραμένουν στην πρώτη γραμμή των αγώνων μας τα αιτήματα:
- για πλήρη κρατική χρηματοδότηση, για εξασφάλιση όλων των λειτουργικών δαπανών και της μισθοδοσίας των εργαζομένων των ΟΤΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό,
- για μείωση των ανταποδοτικών τελών και ουσιαστική ελάφρυνση για τα λαϊκά στρώματα και τα μικρομάγαζα και αύξηση στις μεγάλες επιχειρήσεις και τις τράπεζες,
- για εξασφάλιση της λειτουργίας των κοινωνικών δομών (Βρεφικοί-Παιδικοί Σταθμοί, Βοήθεια στο Σπίτι, ΚΗΦΗ, ΚΔΑΠ, ΚΔΑΠ-ΜΕΑ, ΚΑΠΗ κλπ) με πλήρη χρηματοδότησή τους από τον κρατικό προϋπολογισμό, με πλήρη στελέχωσή τους και στόχο την κάλυψη του συνόλου των σύγχρονων λαϊκών αναγκών,
- για ολοκληρωμένη λειτουργία των υπηρεσιών των ΟΤΑ, χωρίς ΣΔΙΤ, ΚΟΙΝΣΕΠ, ΜΚΟ με εργαζόμενους με σταθερή δουλειά με μισθούς και δικαιώματα, που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους. Γι' αυτό εναντιωθήκαμε στις απολύσεις μέσω της λεγόμενης "αξιολόγησης", γι' αυτό στηρίζουμε τους εργαζόμενους που διεκδικούν τη δουλειά τους στα Δικαστήρια, γι' αυτό αντιμετωπίζουμε ισότιμα τους εργαζόμενους που δουλεύουν στους δήμους μας ανεξαρτήτως των εργασιακών σχέσεων.

Στο ίδο μπορντέλλο

Έχω αρχίσει να βαριέμαι τα λογής-λογής "χαράς ευαγγέλια", τα οποία προσπαθούν να χαϊδέψουν τ' αφτιά μας, πότε από την κυβέρνηση, πότε από την αντιπολίτευση, πότε από τις Βρυξέλλες και πότε -ακόμη κι αυτό- από το ΔΝΤ. Και νά τα σαξές στόρυ... και νά η έξοδος στις αγορές... και νά το τέλος τής κρίσης... και νά η απαρχή τής ανάπτυξης... και νά που πιάσανε τόπο οι θυσίες... και νά ο άνεμος ο καινούργιος που έρχεται... Ποτέ τόσοι πολλοί δεν έσωσαν έναν τόπο τόσο πολλές φορές.

Παρ' όλα ταύτα, εμείς επιμένουμε να φτωχαίνουμε καθημερινά. Και ως χώρα και ως πολίτες, επιμένουμε να φτωχαίνουμε, τόσο από μόνοι μας όσο και με την συνδρομή των ξένων σωτήρων μας. Οι γερμανοί, για παράδειγμα, έχουν λυσσάξει να καταργήσουν κάθε μορφής εξισωτικές επιδοτήσεις, επειδή -λένε- οι επιδοτήσεις δημιουργούν στρεβλώσεις στην ελεύθερη οικονομία (καταπώς έλεγε κι ο Φρήντμαν). Τί κι αν χάρη σ' αυτές τις επιδοτήσεις επιβιώνουν μερικές δεκάδες εκατομμυρίων ευρωπαίοι πολίτες; Το παν είναι ο ορθολογισμός. Με άλλα λόγια, αρκεί να πετύχει η εγχείριση κι ας πεθάνει ο ασθενής.

Το πλέον παράδοξο στην θεότρελλη ευρωπαϊκή μας ένωση είναι ότι έχουν χαθεί τα πολιτικά πρόσημα. Την ώρα που ένα ασφυκτικό "δημοσιονομικό σύμφωνο" απειλεί να ισοπεδώσει τα πάντα, οι ευρωπαίοι πολιτικοί έχουν χάσει αβγά και πασχάλια. Στην Γερμανία και στην Ελλάδα συγκυβερνούν τα δυο κόμματα που μονοπωλούν την εξουσία εδώ και πολλές δεκαετίες, ενώ -υποτίθεται πως- ανάμεσά τους υπάρχουν αγεφύρωτες πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές. Στην Αγγλία, ο -και καλά- συντηρητικός Κάμερον συνεχίζει απαρέγκλιτα την γραμμή τού προκατόχου του, του -και καλά- εργατικού Μπράουν. Στην Ισπανία, ο "δεξιός" Ραχόι εξακολουθεί να διαλύει το κοινωνικό κράτος, ακριβώς όπως έκανε και πριν απ' αυτόν ο "σοσιαλιστής" Θαπατέρο. Στην Ιταλία, ο "λαοπρόβλητος" Ρέντσι κινείται στα χνάρια τού τεχνοκράτη Μόντι, τον οποίο "φύτεψαν" στην εξουσία οι τραπεζίτες. Τα ίδια και στην Πορτογαλία, τα ίδια και στην Ιρλανδία, τα ίδια παντού.

Κι αν όλα τούτα ηχούν παράδοξα, το απολύτως θεοπάλαβο είναι ότι όλοι αυτοί οι "θεόπνευστοι" πολιτικοί υπηρετούν μια ιδέα η οποία συρρικνώνει την πολιτική. Ανεξάρτητα από το πόσο δεξιά ή αριστερά βρίσκεται η πολιτική τους αφετηρία, όλοι δείχνουν να έχουν μαγευτεί από την προοπτική διάλυσης των κρατών που διοικούν. Όλοι συμφωνούν πως η μόνη λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι να παραδώσουν τα πάντα στο κεφάλαιο, επειδή τάχατες η ιδιωτική πρωτοβουλία τα κάνει όλα καλύτερα. Έτσι, παρατηρούμε το οξύμωρο φαινόμενο υπουργών υγείας να πανηγυρίζουν επειδή έκλεισαν ένα νοσοκομείο, υπουργών παιδείας να επαίρονται επειδή έκλεισαν ένα σχολείο, υπουργών εργασίας να κορδώνονται επειδή φτώχυναν οι εργαζόμενοι, υπουργών οικονομικών να ικανοποιούνται επειδή υπάκουσαν σε άνωθεν εντολές για την σύνταξη των προϋπολογισμών τους αλλά και πρωθυπουργών που ελπίζουν στην επανεκλογή τους επειδή, ακολουθώντας τις οδηγίες των Βρυξελλών, διέλυσαν την κοινωνία που τους ψηφίζει.

Και μέσα σε τούτη την γενική παράνοια, καλείται ο αυριανός ψηφοφόρος να επιλέξει ανάμεσα στον Σάκη και στον Τάκη, να πάρει την μεγάλη απόφαση να διώξει τον Μάκη και να φέρει τον Λάκη, να καταδικάσει τον Πάρη και να επενδύσει τις ελπίδες του στον Χάρη, να απαλλαγεί από τον Μήτσο και να αλλάξει τον τόπο με τον Κίτσο. Σαν εκείνον που προβληματίζεται ανάμεσα στην Βούλα, την Κούλα, την Λούλα, την Ρούλα και την Τούλα, παραβλέποντας ότι όλες τους δουλεύουν στο ίδιο μπορντέλλο.

Παρέλαση...

Εθνική επέτειος...  Εθνική ανάταση...  Εθνικός σουργελισμός...  Εθνικό καραγκιοζιλίκι...

Μήπως ήρθε η ώρα να τελειώνουμε με αυτό το αίσχος που λέγεται "παρέλαση";

Την αλήθεια, ρε!

Αυτό που βλέπετε και διαβάζετε είναι ένα κείμενο από το βιβλίο της Ελληνικής  Γλώσσας της Δ΄ Δημοτικού:

Όπως βλέπετε, η αντίσταση είναι κάτι αόριστο, κάτι θολό, που γινόταν από κάποιους Έλληνες πατριώτες με δική τους πρωτοβουλία, χωρίς κάποια καθοδήγηση, χωρίς κάποια οργάνωση. Κάποιοι έγραφαν συνθήματα στους τοίχους, κάποιοι έριχναν προκηρύξεις... Κάποιοι. Το όνομα ΕΑΜ-ΕΛΑΣ εξαφανισμένο. Φυσικά έδιναν λόγο πάντα με ασύρματο στους συμμάχους, στη Μέση Ανατολή. Η λέξη φασίστας -φασισμός, ναζί-ναζισμός, απουσιάζει. Τυχαία; Δεν νομίζω. Δεν πρέπει τα παιδιά να ακούσουν αυτή τη λέξη ούτε να τη συνδέσουν με πρόσωπα και καταστάσεις, ώστε να έρθει ο κάθε ναζί χρυσαυγήτης να ψαρέψει νεανικές συνειδήσεις σε θολά ανιστόρητα νερά.

Μιλάμε δηλαδή για μια απολύτως χυδαία παραποίηση της ιστορίας. Από τη μεριά τους είναι πολύ λογικό γιατί, αν αναφερθεί το όνομα ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, θα πρέπει αναγκαστικά να ειπωθεί ποιος το οργάνωσε όλο αυτό και τότε θα ακουστεί το όνομα Κ.Κ.Ε.

Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα της τάξης τους. Οι δάσκαλοι όμως, τί συμφέρον έχουν να αναπαράγουν τις γνωστές μεγαλοϊδεατικές, φασιστικές, μεταξικές μπούρδες; Ευτυχώς, αρκετοί σπάνε τη σιωπή και βάζουν τα πράγματα στη θέση τους. Είναι ανάγκη να αποκαλύψουμε την αλήθεια στα παιδιά, πως τους αγωνιστές δεν τους έλεγαν απλά αντίσταση, όπως αναφέρεται στο τέλος του κειμένου. Τους έλεγαν ΕΑΜίτες, ΕΛΑΣίτες, ΕΠΟΝίτες...

ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΡΕ! ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!

[Από το ιστολόγιο "Κόκκινος Άνεμος" - Επεξεργασία: Cogito ergo sum]

Σημειώσεις ιστολογίου: 

(α) Εκείνο που με θυμώνει περισσότερο απ' όλα στο σχολικό ανάγνωσμα, είναι το αηδιαστικά εμετικό  και εξώφθαλμα προπαγανδιστικό "συνεργάζονταν με τους συμμάχους μας" της προτελευταίας παραγράφου. Τα δεκάχρονα παιδιά πρέπει να μάθουν από νωρίς ότι χωρίς τους "συμμάχους μας" δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε.

(β) Προσέξτε την απάντηση που πρέπει να δώσουν οι μαθητές στην πρώτη ερώτηση εργασίας. Όπως προκύπτει από το κείμενο, οι έλληνες πατριώτες έγραφαν συνθήματα στους τοίχους "για να μας δίνουν κουράγιο" και μοίραζαν προκηρύξεις "για να μαθαίνει ο κόσμος την αλήθεια". Φυσικά, μένει αναπάντητη μια λογική απορία: πού και πώς μάθαιναν την αλήθεια οι συντάκτες των προκηρύξεων και από ποιούς έπαιρναν κουράγιο οι ίδιοι οι συνθηματογράφοι των τοίχων;

Σαββατιάτικα (27)

*** Γιάννα (μία είναι η Γιάννα), σε συνέντευξη στην Καθημερινή: "Είμαι απένανι στο σύστημα." *** Σε ποιό σύστημα είσαι απέναντι, ρε συ Γιάννα; *** Στο 4-3-2-1 με κορυφή τον Μήτρογλου, στο 1-3-1 με πεντάρι τον Μπουρούση, στο σύστημα πέδησης της Φερράρι του Αλόνσο ή στο εκπαιδευτικό σύστημα της Ζουαζιλάνδης; *** Απορία: εκτός από το ότι έκανε έναν πλούσιο γάμο και φτιάχτηκε, ποιά άλλη ιδιότητα έχει η Γιάννα ώστε να δίνει συνεντεύξεις; *** Γκίκας (ένας είναι ο Γκίκας), σε συνέντευξη στην Real News: "Ζητώ συναίνεση στα μεγάλα θέματα." ***

Ποιον μου θυμίζει ο κυριούλης...;

Σε ποιά θέματα ακριβώς, ρε συ Γκίκα; *** Στην στήριξη των τραπεζών, στην ενίσχυση των βιομηχάνων, στην διάλυση και των τελευταίων ιχνών κοινωνικού κράτους ή στο Πρώτο Θέμα; *** Άει χάσου, άχρηστε, που θες και συναίνεση. *** Παλληκάρι μου, όταν σου είπα ν' αφήσεις το φέισμπουκ και να βγεις λίγο έξω, δεν εννοούσα να κάτσεις σε μια καφετέρια και να φεισμπουκάρεις με το κινητό σου. *** Πόσους βουλευτές έχουν σήμερα οι ΑνΕλ; *** Η ΔημΑρ; *** Συγγνώμη που ρωτάω αλλά έχασα πλέον τον λογαριασμό. *** Πόσο είναι τα τρία πέμπτα του τριακόσια; *** Για έναν καλό συνταγματολόγο μπορεί να είναι και 175. *** Κουφάλα Μπένυ, δεν παίζεσαι! *** Αν η καλύτερη επιλογή που έχουν οι έλληνες είναι να διατηρήσουν Σαμαρά και Μπένυ στην εξουσία, τότε η κατάσταση είναι τραγική. *** Αν η μοναδική εναλλακτική επιλογή τους είναι ο Τσίπρας, τότε η κατάσταση είναι απελπιστική. *** Ρε παιδιά, από πού κι ως πού ο Εντελαμαγκιέν ντε Βοτανίκ στην γειτονιά των αγγέλων; *** Τί δουλειά έχει εκεί αυτός που πέρασε μια ζωή με τους φτωχοδιάβολους της κοινωνίας; *** Αφήστε τον παράδεισο για τους κουστουμάτους. ***

Αντισυστημικός

Αν αναρωτιέστε ποια εκείνη η Ταχιάου που είχε καλέσει ο Πρετεντέρης στην εκπομπή του, σας πληροφορώ ότι είναι η υπεύθυνη ΜΜΕ τού Ποταμιού. *** Ο Σταύρακας πιάνει πόστα. *** iefimerida.gr: "Έκλεψαν 2 εκατ. ευρώ μετρητά και κοσμήματα αμύθητης αξίας από 90χρονη πρώην δικαστικό." *** Η καημένη η γριούλα, δεκαρούλα-δεκαρούλα τα μάζευε με τον πενιχρό μισθό της, για μια ώρα ανάγκης. *** Αν κι εσείς έχετε σηκώσει τα εκατομμύριά σας από τις τράπεζες επειδή φοβάστε μη βγει ο ΣυΡιζΑ και τα χάσετε, είναι καιρός να το ξανασκεφτείτε. *** Άρχισαν οι προαγορές για την αγορά τού καινούργιου άι-φον. *** Χίλια και κάτι το καλό μοντέλο, σκάρτα οχτακόσια η μπακαντέλα. *** Βιαστείτε, παιδιά! *** Αληθεύει ότι η νέα εκπομπή μαγειρικής Λαζάρου-Σκαρμούτσου γυρίζεται στην Βουλγαρία λόγω κόστους; *** Αντώνη, σάμπως παρασοβάρεψε η κατάσταση με την κρίση. *** Θά 'θελα νά 'βλεπα γαύρο χρυσαβγίτη να πανηγυρίζει για το γκολ τού Κασάμι, να του ρίξω δυο φάσκελα να ξεμουδιάσουν τα δάχτυλά μου. *** bankingnews.gr: "Εκλογές τον Μάρτιο του 2015 σημαίνει χρηματιστήριο 600-550 μονάδες." *** Αν τώρα πω "κουνιώνται", θα ρίξω το επίπεδο του ιστολογίου; *** Ρε συ Φορτσάκη, ο Αριστοτέλης με τον Πλάτωνα δίδασκαν στους δρόμους κι εσύ βάζεις σεκιουριτάδες στην πόρτα; ***

Αντισυστημικιά

Να σου χέσω την διανόηση, ρε βόδι. *** Ένα λαθάκι έκανε ο δόλιος ο Μικροδράκουλας και πέσατε να τον φάτε. *** Πώς πιστέψατε πως είναι δυνατόν να θέλει να καταργήσει την "Διαύγεια" ο υπουργός τής διαφάνειας; *** Ξέρετε ποιός είπε ότι "ο τουρισμός δεν έχει ιδεολογία, διότι από μόνος του αποτελεί ιδεολογία"; *** Αχ, λεβέντες μου, όχι μόνο είναι εδώ ο Αρούλης αλλά φιλοσοφεί κιόλας. *** Την Δευτέρα θα πάω να κορνιζάρω εκείνη την φωτογραφία του στο ιστιοφόρο και θα την κρεμάσω δίπλα στον Μαρξ. *** Πλέον, δηλώνω τουριστομαρξιστής. *** Mαρκογιαννάκης: "Αν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει σοβαρή κυβέρνηση, πρέπει να ξεχάσει τα Εξάρχεια, τους μαλλιάδες και τους ψωριάρηδες." *** Ωχ, γαμώτο... με τόσα μαλλιά και γένια, δεν έχω ελπίδα να γίνω υπουργός. *** Πέντε-τόσο ήταν ο σεισμός στον Αμβρακικό κι ανησυχήσατε; *** Ρε σεις, αν δεν κάνει από 10 και πάνω να ξεμπερδεύουμε, δεν έχει νόημα. *** Δεν καταλαβαίνω όλη αυτή την γκρίνια για τις πλημμύρες. *** Βενετία γίναμε, καλέ! *** Αφού δεν μπορέσατε να πάτε διακοπές σε κανένα νησί το καλοκαίρι, έγιναν νησιά τα σπίτια σας. *** Μήπως έχετε απαίτηση να φυτέψει η Όλγα και κοκκοφοίνικες στην αυλή σας; *** Παιδιά, μη τα βάζουμε με την φύση. *** Η φύση έχει μνήμη: από κει πέρναγε τα νερά της αιώνες προτού σεις χτίσετε τις πολυκατοικίες σας. ***

Ευτυχισμένα χρόνια
(Κ. Καραμανλής - Ιορδάνης "Παξιμάδης" Τζαμτζής)

Αν είναι να έχει μόνο η βίβλος καταστροφές, γιατί δεν αλλάζουμε θρησκεία; *** Πάντως, ο Καμίνης πρέπει να διαβάζει βουλωμένο φρεάτιο. *** Καλά, ρε σεις, εκεί στον Πειραιά ασχολούνται με τις πλημμύρες ενώ αύριο έχει ντέρμπυ; *** Πάει, χάλασε ο κόσμος. *** Φουκαρά Μώραλη... *** Στην φράση "αποδοκίμασαν τον Ντινόπουλο στο Περιστέρι" περισσεύει ο τοπικός προσδιορισμός. *** Όπως στην φράση "χτες ο Σαμαράς είπε μαλακία" περισσεύει ο χρονικός προσδιορισμός. *** Μήπως μάθατε αν άνοιξε λογαριασμός σε καμμιά τράπεζα για στήριξη της Βίκυς Σταμάτη; *** Υποφέρει η δόλια... *** Επειδή κάπου σκάλωσα, τα φράγκα στον Μελισσανίδη για το γήπεδο της ΑΕΚ τα έδωσε ο Σγουρός με τον προϋπολογισμό του ή η Δούρου που τον υλοποιεί; *** Άβυσσος η ψυχή τής αριστεράς. *** Όντως βγήκε με μπλουτζήν ο Μπάμπης στις ειδήσεις του Σκάι; *** Αντώνη, πράγματι παρασοβάρεψε η κατάσταση με την κρίση. *** Πολύ υπανάπτυκτη αυτή η ανάπτυξη, ρε παιδί μου. *** Αν δεν αναγνωρίζετε τον κυριούλη τής πρώτης φωτογραφίας, να σας βοηθήσω: έχει αναδειχθεί σε έναν τόσο σπουδαίο δημοσιογράφο, ώστε ως κι ο πρωθυπουργός τής χώρας τον στήριξε από το βήμα τής βουλής. *** Αν ψάχνεστε ακόμη, λυπάμαι. *** Τώρα που τελειώσατε το διάβασμα του κειμένου, πιάστε θέση μπροστά στην τι-βι για τις ειδήσεις του Μέγκα και... περαστικά σας. *** Καλή αντάμωση την Δευτέρα. ***

Το πρόβλημα είναι...

Λύσεις υπάρχουν. Το θέμα είναι να ορίσεις πρώτα το πρόβλημα, για να δεις μετά πώς μπορείς να το αντιμετωπίσεις.

Το πρόβλημα είναι πως ζούμε, κινούμαστε, εργαζόμαστε σε ένα περιβάλλον, όπου αντί να τραγουδάμε για να σμίξουμε (με) τον κόσμο γύρω μας, να πάρουμε και να καλλιεργήσουμε τα καλύτερα στοιχεία του καθενός για να χτίσουμε πάνω τους, στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι άλλοι μας τη σπάνε, είναι το σύνορό μας και χτίζουμε τείχη για να ξεχωρίσουμε από τον κόσμο, να τον αποφύγουμε και να περιορίσουμε την επαφή μας μαζί του στα τυπικά κι άκρως απαραίτητα.

Το πρόβλημα είναι ότι θερίζει γενικά η αποξένωση κι ο αδιέξοδος ατομικός δρόμος, που ξεπηδά σα λογική από χίλιες μπάντες. Και δεν υπάρχουν πλέον πολλοί μαζικοί χώροι δουλειάς και μεγάλα εργοστάσια, σαν το Πουτίλοφ της Ρωσίας το '17, οπότε χρειάζεται πιο εντατική και πολύ διαφορετική δουλειά απ’ ό,τι στο παρελθόν.

Το πρόβλημα είναι πως τις περισσότερες φορές νιώθουμε την ανάγκη να αναπαρ(αγ)άγουμε το είδος μας, να κλειστούμε σε ένα οικείο συντροφικό περιβάλλον ασφαλείας, να μοιραστούμε σκέψεις, ανησυχίες και προβληματισμούς με τους δικούς μας, αντί να κάνουμε μαζικό άνοιγμα για να γίνουν περισσότεροι οι δικοί μας.

Το πρόβλημα είναι πως οι σύντροφοι είναι ιστορικά αισιόδοξοι ότι μπορεί να αλλάξει ο κόσμος, γιατί το γνωρίζουν από την κοσμοθεωρία τους, αλλά καταλήγουν στην πράξη από τους πιο απαισιόδοξους, γιατί έχουν φάει πίκρα κι απογοητεύσεις με το κουτάλι. Καληνύχτα Κεμάλ, ο κόσμος αυτός ποτέ δε θα αλλάξει.

Το πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές η γενική κατάθλιψη ρίχνει κι εμάς τους ίδιους, χτυπάει το σύντροφο της διπλανής πόρτας. Δεν είναι ακριβώς ότι δεν ξέρεις ποια είναι η διέξοδος ή ότι δεν είσαι πεισμένος για αυτήν. Αλλά δε βλέπεις κάποια προοπτική στο άμεσο μέλλον, ίσως να μην την πιστεύεις πραγματικά, να μην την παλεύουμε ουσιαστικά, σα να βολευόμαστε στη μίζερη ζαχαρένια μας και τα ήδη υπάρχοντα -που όλο και λιγοστεύουν.

Το πρόβλημα είναι πως βολευόμαστε στη λογική της μίνιμουμ προσπάθειας και της γνωστής πεπατημένης, ενώ χρειάζεται τόλμη, φαντασία, πρωτοτυπία, κάτι έξω από τα τετριμμένα. Ότι φτάνουμε να συμμετέχουμε σε μια απεργία ή σε μια κινητοποίηση κάποιες φορές για λόγους αξιοπρέπειας, επειδή το καταλαβαίνουμε ως καθήκον, χωρίς όμως να έχουμε κάνει πολλά για την επιτυχία της, για να είναι δηλαδή μαζική, που είναι βασικός όρος (αναγκαίος αλλά όχι ικανός) για να νικήσει. Ότι μας λείπει συνήθως το πάθος -και δεν εννοώ τις φανατικές εκτονώσεις των ζηλωτών, που είναι η άλλη όψη στο νόμισμα της απογοήτευσης.

Το πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές προχωράει, κουτσά-στραβά, μόνο ο σχεδιασμός που έχει μπει κεντρικά και δεν υπάρχει πρωτόβουλη σκέψη και δράση στη βάση, στα ζωτικά κύτταρα του κόμματος. Ότι δε σπάμε το απόστημα της ανάθεσης που μας τρώει, αλλά το μεταθέτουμε ως ένα βαθμό εντός της οργανωμένης πρωτοπορίας και σε άλλο επίπεδο, της κεντρικής πολιτικής σκηνής, περιμένοντας να φροντίσει το κόμμα να βρει κάποια λύση. Ότι δεν έχουμε μάθει να είμαστε ο καθένας πραγματική πρωτοπορία στον χώρο του, που πείθει και τραβάει τους υπόλοιπους, δεν κάνουμε υλική δύναμη τις ιδέες για τις οποίες είμαστε πεισμένοι.

Το πρόβλημα είναι πως δεν έχουμε μάθει να λειτουργούμε και να δουλεύουμε με σχέδιο που να λέει: αυτή είναι η ρίζα του κακού, αυτή η λύση του, αυτά τα μέτρα που απαιτούνται, ας ελέγξουμε τι πετύχαμε και τι όχι, για να δούμε τι άλλο χρειάζεται. Και δεν υπάρχει χειρότερο είδος μεταφυσικής από το να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα, ακολουθώντας την ίδια μέθοδο.

Το πρόβλημα είναι ο πρακτικισμός, όπου μοιάζουμε κάποιες φορές να κυνηγάμε την ουρά μας και να τρέχουμε πίσω της να την πιάσουμε. Το πρόβλημα είναι και η θεωρητικοποίηση, οι δικαιολογίες για τη δική μας στάση, αφού δεν τραβά το κόμμα, το κίνημα, οι συνθήκες..

Το πρόβλημα είναι πως είμαστε εν μέρει κομμάτι του προβλήματος και πρέπει να αλλάξουμε πολλά για να γίνουμε όντως κομμάτι της λύσης του. Ότι κι αυτά εδώ μεταξύ μας τα λέμε, και εγώ που τα γράφω είναι ζήτημα τι και πόσα θα κάνω/αλλάξω στην πράξη. Και δεν είμαι καν σίγουρος αν τελικά το πρόβλημα συνοψίζεται κι εδράζεται στα παραπάνω ή είναι κάτι πιο σύνθετο.

[Από το ιστολόγιο γνώμης "Σφυροδρέπανο"]

Μαριονέττες

Αν κάποιος παρατηρήσει προσεκτικά τις τοποθετήσεις των πολιτικών αλλά και την αρθρογραφία που αναπτύσσεται σχετικά με το μέλλον της χώρας, τόσο από εκείνους που υποστηρίζουν την παρούσα πολιτική κατάσταση όσο και από εκείνους που στηρίζουν τις ελπίδες τους στην αλλαγή σκηνικού με μια "κυβέρνηση της αριστεράς", θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν δυο εκτιμήσεις κοινές σε όλους.

Η πρώτη εκτίμηση είναι ότι βρισκόμαστε στην κόψη τού ξυραφιού. Για τους οπαδούς τής συγκυβέρνησης, έχουμε μπει στον σωστό δρόμο και όπου νά 'ναι θ' αρχίσουμε να δρέπουμε τους καρπούς των θυσιών μας αλλά αρκεί ένα μικρό "παραστράτημα" για να χύσουμε το γάλα από την καρδάρα (όπως είπε ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ, μπορούν να καταστραφούν τα πάντα μέσα σε μια ώρα). Για τους θιασώτες τής αριστεράς, βρισκόμαστε ήδη στο χείλος τής καταστροφής και για να σωθούμε επιβάλλεται να αλλάξει η κατάσταση. Οι μεν βλέπουν να ενσκήπτει χάος αν η παρούσα βουλή δεν εκλέξει πρόεδρο δημοκρατίας, οι δε βλέπουν τις πρόωρες εκλογές ως την μόνη λύση για να γλιτώσουμε από το χάος.

Η δεύτερη εκτίμηση είναι ότι το πολιτικό προσωπικό έχει ωριμάσει και, όταν έρθει η ώρα, θα πάρει την σωστή απόφαση. Η πλευρά τής συγκυβέρνησης διαθέτει μεν 155 κουκιά μόνο αλλά διατυπώνει την βεβαιότητα πως θα βρεθούν τουλάχιστον άλλοι 25 "ώριμοι" βουλευτές (κυρίως από την δεξαμενή των "ανεξάρτητων"), οι οποίοι θα συναινέσουν στην εκλογή προέδρου. Η πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των άλλων "αντιμνημονιακών" κομμάτων εκφράζει την σιγουριά πως αυτή ακριβώς η "ωριμότητα" των βουλευτών είναι που θα οδηγήσει την χώρα σε εκλογές την προσεχή άνοιξη.

Κατά ταύτα, έχοντας κοινές εκτιμήσεις, δεν είναι καθόλου παράλογο ότι και οι δυο πλευρές υιοθετούν το ίδιο τρίπτυχο προκειμένου να οδηγηθούμε στην "γη της επαγγελίας": προάσπιση της δημοκρατίας, ευρωπαϊκός προσανατολισμός και μεταρρυθμίσεις ή ανατροπές που θα βάλουν την χώρα σε αναπτυξιακή τροχιά. Ας δούμε αναλυτικά αυτό το τρίπτυχο:

(α) Όσον αφορά τους μεν, έχουμε ήδη επαρκή δείγματα του πώς εννοούν την δημοκρατία και την προάσπισή της: πράξεις νομοθετικού περιεχόμενου, απαξίωση του κοινοβουλίου, καταστολή κάθε κινητοποίησης με χρήση κρατικής βίας, κατάργηση του δικαιώματος της διαδήλωσης ή της απεργίας, κατασχέσεις κλπ. Όσο για τους δε, το γεγονός ότι είναι "αριστεροί" αρκεί για να τους προσδώσει αυτονοήτως τον ρόλο των "υπερασπιστών τής δημοκρατίας", άσχετα αν ανάμεσά τους έχουν βρει θέση πολλοί από εκείνους που ίσαμε χτες υπηρετούσαν σε πόστα τής απέναντι πλευράς, ενώ κάποιοι απ' αυτούς έχουν ψηφίσει και μνημόνια και μεσοπρόθεσμα προγράμματα.

(β) Και για τους δυο, ο "ευρωπαϊκός προσανατολισμός" έχει περίπου ευαγγελικά χαρακτηριστικά (πίστευε και μη ερεύνα, ένα πράγμα), μιας και θεωρείται θέσφατο. Μόνο που ούτε οι μεν ούτε οι δε δείχνουν να προβληματίζονται ιδιαίτερα για το ποια είναι η Ευρώπη στην οποία επιθυμούν διακαώς να ανήκουμε. Κανείς τους δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται τις δομικές ρωγμές τού ευρωπαϊκού οικοδομήματος και κανείς τους δεν δείχνει να καταλαβαίνει ότι αυτή η Ευρώπη απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τα "δημοκρατικά ιδεώδη", τα οποία και οι δυο -υποτίθεται πως- υπερασπίζουν.

(γ) Όσο για τις μεταρρυθμίσεις και ανατροπές, που κάθε πλευρά προπαγανδίζει ως αναγκαίες για να βγούμε από το τέλμα, κανείς δεν τολμά να δηλώσει ευθαρσώς ότι όλες οι μεταρρυθμίσεις και οι ανατροπές που είτε έγιναν είτε γίνονται είτε πρόκειται να γίνουν σε οποιαδήποτε χώρα ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υποχρεωτικά είχαν, έχουν και πάντοτε θα έχουν την σφραγίδα των Βρυξελλών. Οι κρατικές κυβερνήσεις ούτε καν διαπραγματεύονται. Απλώς, δεσμεύονται.


Μπορεί να βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού, αλλά φαίνεται πως οι δυο επιλογές που προπαγανδίζονται, αφορούν απλώς το αν θα πέσουμε από την δεξιά ή από την αριστερή πλευρά τού ξυραφιού. Αν ανήκετε σ' εκείνους που προτιμούν μια από τις δυο επιλογές, θα ήθελα να μου πείτε ποια διαφορά βρίσκετε ανάμεσα σε Μπράουν και Κάμερον, ανάμεσα σε Σαρκοζύ και Ολάντ ή ανάμεσα σε Μόντι και Ρέντσι. Ίσως έτσι με βοηθήσετε να συνειδητοποιήσω τις διαφορές ανάμεσα σ' αυτό που έχω σήμερα και σ' εκείνο που με περιμένει αύριο, όποτε κι αν έρθει αυτό.

Εν τέλει, το συμπέρασμα είναι απελπιστικά απλό: τα ασφυκτικά πλαίσια που ορίζουν οι συνθήκες τού Μάαστριχτ και της Λισαβόνας καθιστούν τις κυβερνήσεις των χωρών-μελών απλά ενεργούμενα νευρόσπαστα. Κοινώς, μαριονέττες. Σε όποια πλευρά κι αν βρίσκονται. Οι κοινές διαπιστώσεις τους και οι κοινές εκτιμήσεις τους αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα.

Φάτε μάτια ψάρια και…πρωτογενές πλεόνασμα

Χτες, 21 Οκτώβρη 2014, είδαν το φως της δημοσιότητας 3 διαφορετικές ειδήσεις (με στοιχεία για βασικά μεγέθη της οικονομίας), οι οποίες αποτυπώνουν ανάγλυφα και τα «επιτεύγματα» των πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας, που συνεχίζουν να υπηρετούν οι βουλευτές και τα στελέχη των δύο κομμάτων της κυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Και οι 3 ειδήσεις, αναφέρονται στην εξέλιξη βασικών μεγεθών της ελληνικής οικονομίας. Η πρώτη και δεύτερη είδηση αναφέρονται στην εξέλιξη που σημείωσαν στο εννεάμηνο Γενάρης-Σεπτέμβρης 2014 τα δημόσια οικονομικά (χωρίς τη δαπάνη για τους τόκους των δανείων του δημοσίου) και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές (χρέη) νοικοκυριών και επιχειρήσεων προς το δημόσιο (εφορίες). Η τρίτη είδηση αναφέρεται στην πορεία που σημείωσαν το έτος 2013 το σύνολο των δημόσιων οικονομικών (μαζί με τους τόκους) αλλά και το δημόσιο χρέος της χώρας.

Η πρώτη είδηση, είναι «ευχάριστη», καθώς εμφανίζει βελτίωση του αποτελέσματος της διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών (χωρίς τους τόκους αποπληρωμής των δανείων). Συγκεκριμένα, στο εννεάμηνο Γενάρης- Σεπτέμβρης 2014, το αποτέλεσμα της πράξης έσοδα μείον έξοδα του κράτους (χωρίς τους τόκους) ήταν θετικό αφού προέκυψε «πρωτογενές πλεόνασμα 2,5 δισ. ευρώ»! Όπως μάλιστα σημειώνουν τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, το πρωτογενές πλεόνασμα, ήταν μεγαλύτερο κατά 981 εκατ. ευρώ, σε σύγκριση με τον στόχο που είχε τεθεί στο Επικαιροποιημένο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Σταθερότητας (ΕΠΔΣ). Ούτε λίγο ούτε πολύ μας λένε, πως οι «θυσίες» τις οποίες επιβάλλουν στα πλατιά λαϊκά στρώματα τα κόμματα της συγκυβέρνησης «πιάνουν τόπο» (!) αφού τα κρατικά ελλείμματα μετατράπηκαν σε… πλεονάσματα!

Ιδού ποιοι πλήρωσαν τα «σπασμένα» 

Η εικόνα «νοικοκυρέματος» στα δημόσια οικονομικά, ανατρέπεται από τα αναλυτικά στοιχεία (εσόδων και δαπανών) που δείχνουν ποιοι πλήρωσαν τα σπασμένα για να προκύψει το συγκεκριμένο πλεόνασμα. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα αναλυτικά στοιχεία, στο πρώτο εννεάμηνο του 2014:

Τα συνολικά φορολογικά έσοδα διαμορφώθηκαν σε 32,1 δισ. ευρώ έναντι 32,7 δισ. ευρώ που ήταν ο επικαιροποιημένος στόχος. Εμφανίστηκαν δηλαδή μειωμένα κατά 567 εκατ. ευρώ ή 1,7% συγκριτικά με τον στόχο. Η εξέλιξη αυτή, οφείλεται, κυρίως, στο γεγονός ότι οι μεγαλοεπιχειρηματίες συνέχισαν να επιδίδονται στο «εθνικό σπορ» της νόμιμης και παράνομης φοροδιαφυγής, σε αντίθεση με τα λαϊκά νοικοκυριά που φορτώθηκαν τα νέα φορολογικά βάρη και σε μεγάλο βαθμό τα πλήρωσαν. Του λόγου το αληθές, βεβαιώνουν και οι κατηγορίες φορολογικών εσόδων που στο εννεάμηνο του 2014, υπερέβησαν τον επικαιροποιημένο στόχο. Ανάμεσα στις κατηγορίες φορολογικών εσόδων που υπερέβησαν τον στόχο, τη μεγαλύτερη υπέρβαση (στην παρένθεση η υπέρβαση σε εκατ. ευρώ και σε ποσοστό) σημείωσαν:

• Ο φόρος εισοδήματος Φυσικών προσώπων (416 εκατ. ευρώ ή 7,6%), που στο μεγαλύτερο μέρος του τον πληρώνουν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι αυτοαπασχολούμενοι (αγρότες, βιοτέχνες κλπ).
• Τα λοιπά μη φορολογικά έσοδα (451 εκατ ευρώ ή 19,6%)
• Ο ΦΠΑ (145 εκατ. ευρώ ή 1,8%)
• Οι λοιποί φόροι συναλλαγών (96 εκατ. ευρώ ή 26,5%.

Αντίθετα, τη μεγαλύτερη υστέρηση, έναντι του επικαιροποιημένου στόχου, εμφάνισαν τα φορολογικά έσοδα του κράτους από (στην παρένθεση η υστέρηση σε εκατ. ευρώ και σε ποσοστά):

• Το φόρο εισοδήματος νομικών προσώπων (479 εκατ. ευρώ ή κατά 19,9%), που αφορά τόσο τις μεγάλες όσο και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Αν και δεν υπάρχουν αναλυτικά στοιχεία, είναι βέβαιο, πως τη μερίδα του λέοντος από τα 479 εκατ. ευρώ φόρους που έχασε το κράτος την καρπώθηκαν οι μεγαλοεπιχειρηματίες με τη νόμιμη ή παράνομη φοροδιαφυγή (φορολογικά προνόμια και άλλες χαριστικές φοροαπαλλαγές, φοροκλοπή κλπ).
• Τους φόρους στην περιουσία (368 εκατ. ευρώ ή κατά 14,4%.
• Τους έμμεσους φόρους (72 εκατ. ευρώ ή 15,3%)

Στα ύψη τα χρέη του δημοσίου...

Την εικονική πραγματικότητα του «νοικοκυρέματος» των δημόσιων οικονομικών, τεκμηριώνουν καλύτερα οι άλλες δύο ειδήσεις. Τόσο η δεύτερη όσο και η Τρίτη είδηση, μας πληροφορούν πως στην καπιταλιστική Ελλάδα -όπου οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι- δεν ευημερούν ούτε οι αριθμοί.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τη δεύτερη είδηση, που στηρίζεται σε στοιχεία των στατιστικών υπηρεσιών της ΕΕ (Eurostat), η συνολική διαχείριση των δημόσιων οικονομικών (μαζί δηλαδή με τους τόκους αποπληρωμής των δανείων) για το έτος 2013 δεν απέφερε τα προσδοκώμενα για τους κυβερνώντες αποτελέσματα. Κι’ αυτό γιατί, διογκώθηκαν παραπέρα τόσο το συνολικό έλλειμμα του δημοσίου όσο και το συνολικό δημόσιο χρέος της χώρας. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, το έτος 2013: 

• Το συνολικό δημόσιο έλλειμμα της Ελλάδας (συμπεριλαμβανομένων των τόκων αποπληρωμής των δανείων) διαμορφώθηκε στο 12,25 του ΑΕΠ. Μεγάλωσε δηλαδή κατά 3,65 ποσοστιαίες μονάδες συγκριτικά με το 2012 που το έλλειμμα ήταν 8,6% του ΑΕΠ. Κι’ αυτό, όταν το έλλειμμα μειώθηκε τόσο στο σύνολο των χωρών της ευρωζώνης (διαμορφώθηκε στο 2,9% του ΑΕΠ από 3,6% του ΑΕΠ το 2012) όσο και στην ΕΕ το (περιορίστηκε στο 3,2% του ΑΕΠ από 4,2% του ΑΕΠ το 2012).
• Το χρέος του ελληνικού δημοσίου διαμορφώθηκε στο 174,9% AEΠ (319,13 δισ. ευρώ), από 156.9% του ΑΕΠ που ήταν το 2012. Όσον αφορά στο δημόσιο χρέος των χωρών της ευρωζώνης και της ΕΕ, αυτό διαμορφώθηκε το 2013 στο 90,9% και 85,4% του ΑΕΠ αντίστοιχα.

Σύμφωνα με τα αναλυτικά στοιχεία της Eurostat, δέκα χώρες-μέλη παρουσίασαν δημόσιο έλλειμμα πάνω από το όριο του 3% του ΑΕΠ (στην παρένθεση το έλλειμμα σαν ποσοστό του ΑΕΠ που κατέγραψαν για το έτος 2013). Οι χώρες αυτές είναι η Σλοβενία (14,6%), η Ελλάδα (12,2%), η Ισπανία (6,8%), η Μ. Βρεττανία (5,8%), η Ιρλανδία (5,7%), η Κροατία (5,2%), η Κύπρος, η Πορτογαλία (4,9%), η Γαλλία (4,1%) και η Πολωνία (4%).

Σε ό,τι αφορά το δημόσιο χρέος, η Eurostat σημειώνει ότι 16 κράτη-μέλη εμφάνισαν χρέος πάνω από το όριο του 60% του ΑΕΠ με τα υψηλότερα ποσοστά να καταγράφονται στην Ελλάδα (174,9%), στην Πορτογαλία (128%), στην Ιταλία (127,9%), στην Ιρλανδία (123,3%), στο Βέλγιο (104,5%) και στην Κύπρο (102,2%). Τα χαμηλότερα ποσοστά δημόσιου χρέους, σαν ποσοστό του ΑΕΠ, καταγράφηκαν το 2013 στην Εσθονία (10,1%), στη Βουλγαρία (18,3%), στο Λουξεμβούργο (23,6%), στη Ρουμανία (37,9%) και στη Λετονία (38,2%).

… αλλά και των νοικοκυριών

Η οικονομική ασφυξία, που βιώνουν τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις (κυρίως μικρές και μικρομεσαίες) λόγω της άγριας επίθεσης στα λαϊκά εισοδήματα, αποτυπώνεται ανάγλυφα στην τρίτη- «κακή»- είδηση που δημοσιεύτηκε χτες. Η είδηση αυτή αναφέρεται στη συνεχή αύξηση των ληξιπρόθεσμων χρεών (νοικοκυριών και επιχειρήσεων) προς το δημόσιο (εφορίες), που στο τέλος Σεπτέμβρη 2014, ξεπέρασαν τα 70 δισ. ευρώ. Από 60,480 δισ. ευρώ που ήταν στις 31 Δεκέμβρη 2013 και 69,134 δισ. ευρώ στις 31 Αυγούστου 2014, τα ληξιπρόθεσμα χρέη στο δημόσιο σκαρφάλωσαν στις 30 Σεπτέμβρη 2014 στα 70,163 δισ. ευρώ!

Η αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών στο δημόσιο κατά 9,683 δις. ευρώ στο εννεάμηνο, σημαίνει ότι τα «φέσια» των ιδιωτών στην εφορία μεγαλώνουν με ρυθμό πάνω από 1 δισ. ευρώ το μήνα.

Αυτά είναι μερικά από τα μεγάλα «επιτεύγματα» των μνημονιακών -και όχι μόνο- πολιτικών, που εφαρμόζουν με ευλαβική συνέπεια τα κόμματα της συγκυβέρνησης, με πρόσχημα -πάντα- τη «σωτηρία της Ελλάδας από τη χρεοκοπία». Και το χειρότερο είναι ότι το δίδυμο Σαμαράς-Βενιζέλος μας καλεί να υποταχθούμε στη λογική του «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω», με δηλώσεις του τύπου «όπου να’ ναι, βγαίνουμε από τα μνημόνια και μπαίνουμε στην ανάπτυξη» ενώ είναι κοινό μυστικό ότι ακόμη και αν βγούμε από τα μνημόνια, θα συνεχιστεί η εφαρμογή των αντιλαϊκών πολιτικών με άλλο μανδύα. 

[Άρθρο τού Λάμπρου Τόκα, από τον ιστοτόπο "Ημεροδρόμος"]

Μία χώρα, δύο έθνη

Στοιχείο πρώτο: Σύμφωνα με την έρευνα (*) της εταιρείας «Wealth-Χ» και της ελβετικής τράπεζας UBS, στην Ελλάδα το 2014 καταγράφηκαν 11 υπερδισεκατομμυριούχοι, από 9 που είχαν καταμετρηθεί το 2013. Η περιουσία τους αυξήθηκε από τα 16 δισ. δολλάρια στα 18 δισ. δολλάρια (14,2 δισ. ευρώ). Με άλλα λόγια, 11 ολιγάρχες που αντιστοιχούν στο 0,00011% του πληθυσμού της χώρας κατέχουν πλούτο που αντιστοιχεί σχεδόν στο 10% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας.

Στοιχείο δεύτερο: Στην περσινή έκθεση της «Wealth-Χ» όπου έγινε η καταγραφή των κατεχόντων περιουσία μεγαλύτερη των 30 εκατ. δολλαρίων, η Ελλάδα αναδείχτηκε η χώρα με τον δεύτερο αυξανόμενο πληθυσμό πολυεκατομμυριούχων στην Ευρώπη, με 505 άτομα με περιουσία 60 δισ. δολλάρια.

Στοιχείο τρίτο: Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της ελβετικής τράπεζας «Credit Suisse», στην Ελλάδα το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού συγκεντρώνει το 56,1% του εγχώριου πλούτου από το 48,6% που συγκέντρωνε το 2007.

Στοιχείο τέταρτο: Όπως δημοσιεύτηκε πρόσφατα (Βήμα, 24/8/2014) στην Ελλάδα έχουν καταμετρηθεί 559 Κροίσοι με περιουσία 76 δισ. δολλάρια ενώ τα κεφάλαια που είναι τοποθετημένα στο εξωτερικό ανέρχονται στα 140 δισ. ευρώ. Με άλλα σε μια χώρα 10 εκατομμυρίων, 559 ολιγάρχες κατέχουν πλούτο που αντιστοιχεί στο 45% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας, ενώ τα κεφάλαια που έχουν βγει εκτός χώρας από τους «έχοντες» πλησιάζουν σχεδόν το 80% του συνολικού ΑΕΠ της Ελλάδας.


Ας δούμε τώρα πού, σε ποια χώρα, σε ποια εποχή, συμβαίνουν τα παραπάνω. Αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα όπου σύμφωνα με τις έρευνες οικογενειακών προϋπολογισμών της ΕΛΣΤΑΤ των ετών 2008 – 2013, τις οποίες ανέλυσε ο συνάδελφος Θ. Ηλιοδρομίτης, έχουν προκύψει τα εξής:

• Τα νοικοκυριά με μηνιαίο εισόδημα κάτω από 750 ευρώ αυξήθηκαν κατά 451,3%.
• Τα νοικοκυριά που διαμένουν σε ένα δωμάτιο αυξήθηκαν κατά 41,3%.
• Τα νοικοκυριά που διαμένουν σε κατοικίες μικρότερες των 40 τ.μ. αυξήθηκαν κατά 31,3%.
• Τα νοικοκυριά με κεντρική θέρμανση μειώθηκαν κατά 48,5%.
• Τα νοικοκυριά χωρίς καθόλου θέρμανση αυξήθηκαν κατά 252,3%.
• Η μέση μηνιαία κατανάλωση πετρελαίου θέρμανσης μειώθηκε κατά 62,5%.
• Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 243%….

Συμπέρασμα 1^ο: Η Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων ανθρώπων, όπου τα 6,3 εκατομμύρια βιώνουν το ζόφο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού (στοιχεία Γραφείου Προυπολογισμού της Βουλής), έχει μετατραπεί σε ένα πειραματόζωο του πιο αδυσώπητου καπιταλισμού. Η κρίση αξιοποιήθηκε ώστε η Ελλάδα να μετατραπεί σε παγκόσμιο εργαστήριο αποθέωσης των αβυσσαλέων κοινωνικών ανισοτήτων. Η Ελλάδα κατάντησε σημαιοφόρος του κοινωνικού δαρβινισμού και του κεφαλαιοκρατικού δόγματος ότι είτε σε συνθήκες κρίσης είτε σε συνθήκες «ανάπτυξης» οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι. 

Συμπέρασμα 2^ο: Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η διαπίστωση του Μπέντζαµιν Ντισραέλι, του για πολλά χρόνια πρωθυπουργού της Βρετανίας και μάλιστα της βικτωριανής εποχής, μοιάζει με ταξική… μαγνητική τομογραφία του καιρού μας: Υπάρχουν, έλεγε ο -συντηρητικός- Ντισραέλι «δύο έθνη που μεταξύ τους δεν υπάρχει ούτε σχέση ούτε συμπάθεια και τα οποία δεν κυβερνώνται µε τους ίδιους νόµους (…). Τα δύο αυτά έθνη είναι οι πλούσιοι και οι φτωχοί».


Επομένως, κάθε «εθνική συνεννόηση» σε μια τέτοια Ελλάδα (την Ελλάδα που έχει αναδειχτεί σε υπόδειγμα του κεφαλαιοκρατικού νόμου ότι στον καπιταλισμό σε κάθε χώρα υπάρχουν «δυο έθνη», το ολιγομελές έθνος των καταπιεστών από τη μια και το πολυπληθές έθνος των καταπιεσμένων από την άλλη) δεν μπορεί παρά να έχει ως προαπαιτούμενο για την αξιολόγηση της αξιοπιστίας των πολιτικών δυνάμεων που την επικαλούνται, την ξεκάθαρη τοποθέτησή τους στο ερώτημα: Με ποιό «έθνος» και για τα συμφέροντα ποιού «έθνους»;  

[Άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου από τον ιστοτόπο enikos - 

- Διασύνδεσμοι (για έλεγχο στοιχείων): Cogito ergo sum]

(*) Σημείωση ιστολογίου: Η πρόσβαση στην έρευνα της Wealth-X προϋποθέτει εγγραφή στον ιστοτόπο τής εταιρείας, η οποία γίνεται δωρεάν.

Ασφυξία

Μετά τα όσα είπαμε την προηγούμενη εβδομάδα για το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο και τον μηχανισμό εποπτείας των προϋπολογισμών όλων των χωρών τής Ευρωπαϊκής Ένωσης, ας δούμε σήμερα με λεπτομέρειες τι σημαίνει όλο αυτό το σκηνικό για την χώρα μας.

Πρώτα-πρώτα, οι προϋπολογισμοί μας θα πρέπει να είναι ισοσκελισμένοι. Μα, θα μου πείτε, εμείς ήδη από πέρυσι είχαμε όχι μόνο ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό μας αλλά βγάλαμε και πρωτογενές πλεόνασμα. Λάθος! Θυμίζω ότι για τον υπολογισμό τού πρωτογενούς πλεονάσματος δεν λαμβάνονται υπ' όψη τα τοκοχρεωλύσια που πληρώνουμε. Αν τα συνυπολογίσουμε κι αυτά, τότε το 2013 παρουσιάσαμε έλλειμμα 23,11 δισ. ευρώ (ποσοστό 12,7% του ΑΕΠ), όπως λένε τα τελικά στοιχεία τής Eurostat.

Έτσι, λοιπόν, αν το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο ίσχυε από πέρυσι, κάπου θα έπρεπε να βρούμε 23,11 δισ. ευρώ μέσα στο 2013. Κι επειδή αυτά τα λεφτά είναι αδύνατον να βρεθούν με αύξηση των εσόδων (δηλαδή, με αύξηση της φορολογίας) λόγω της ανύπαρκτης πλέον φοροδοτικής ικανότητας των ελλήνων, ο μόνος τρόπος εξεύρεσής τους θα ήταν με μείωση των εξόδων (δηλαδή, με περαιτέρω περικοπή των δημοσίων δαπανών). Ναι, αλλά ποιών δαπανών, όταν η Eurostat λέει ότι το σύνολο των δαπανών τής Γενικής Κυβέρνησης για το 2013 έφτασε τα 58,5 δισ. ευρώ; Για να μαζέψουμε τα 23,11 δισ., δεν θα έπρεπε να χαλάσουν δεκάρα τσακιστή τα υπουργεία εσωτερικών (3,61 δισ.), υγείας (5,48 δισ.) και εργασίας-πρόνοιας-κοινωνικής ασφάλισης (14,25 δισ.). Ίσως κάποιοι να σκέφτονται και την δήμευση των καταθέσεων (α λα Κύπρος) αλλά αφ' ενός μεν δεν είναι σίγουρο ότι έτσι θα βρεθεί όλο αυτό το ποσό αφ' ετέρου δε μια τέτοια δήμευση δεν μπορεί να γίνεται κάθε χρόνο.

Δυστυχώς, δεν είναι μόνο αυτά. Το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο προβλέπει την υποχρέωση όσων κρατών-μελών έχουν χρέος πάνω από το 60% του ΑΕΠ, να το μειώνουν κάθε χρόνο κατά 5%. Με το χρέος μας να φτάνει κοντά στα 250 δισ. ευρώ, αυτό σημαίνει ότι μέσα στο 2013 θα έπρεπε να βρούμε άλλα 12,5 δισ. Πού θα τα βρίσκαμε αυτά τα λεφτά; Αν παρατηρήσουμε ότι μέσα στην χρονιά η συνολική δαπάνη για μισθούς και συντάξεις κυμάνθηκε περί τα 18 δισ., μια ιδέα θα ήταν να απολύσουμε τα δύο τρίτα των δημοσίων υπαλλήλων και, παράλληλα, να ελπίσουμε ότι θα πεθάνουν και τα δύο τρίτα των συνταξιούχων. Επειδή, όμως, οι γέροι είναι κορακοζώητοι, για λόγους ασφαλείας θα έπρεπε να απολύσουμε περί τα τρία τέταρτα των ενεργών δημοσίων υπαλλήλων. Φυσικά, η ιδέα να μειώσουμε ή και να μηδενίσουμε τις αμυντικές δαπάνες απορρίπτεται ασυζητητί επειδή έτσι θα χαλάσουμε την άριστη διαγωγή μας στο ΝΑΤΟ.

Και τώρα το κερασάκι. Άραγε, τί θα συμβεί σε περίπτωση που δεν συμμορφωθούμε με τα παραπάνω; Ας πούμε π.χ. ότι γίνονται εκλογές, βγαίνει ο ΣυΡιζΑ, διαπιστώνει όλα όσα προαναφέραμε (όχι πως δεν τα ξέρει αλλά λέμε τώρα) και παραγγέλνει στις Βρυξέλλες ότι αυτά δεν γίνονται. Σ' αυτή την περίπτωση εφαρμόζονται αμέσως δυο μέτρα σε βάρος μας. Πρώτον, διακόπτεται κάθε μορφής επιχορήγηση της χώρας (π.χ. ΕΣΠΑ) και, δεύτερον, μας επιβάλλεται πρόστιμο ίσο με το 0,2% του ΑΕΠ (δηλαδή πάνω από 3,5 δισ.) μέχρι να αλλάξουμε μυαλά και να καταλάβουμε ότι, αν θες να είσαι μέλος τής Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωζώνης, του ΝΑΤΟ κλπ, δεν μπορείς να κάνεις του κεφαλιού σου. Ασφυξία.


Στην συχνά διατυπούμενη ερώτηση "πώς βλέπεις τα πράγματα;", συνηθίζω να απαντώ "τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμη", όχι επειδή είμαι απαισιόδοξος αλλά επειδή είμαι ρεαλιστής. Όμως, πολύ θα ήθελα να μου εξηγήσουν πού στηρίζουν την αισιοδοξία τους τόσο εκείνοι που πιστεύουν ότι η κατάσταση δεν μπορεί να χειροτερέψει άλλο όσο κι εκείνοι που εκτιμούν πως μια αλλαγή στο κυβερνητικό σκηνικό (πάντοτε, όμως, μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ) μπορεί να φέρει καλύτερες μέρες στον τόπο. Χαίρετε.

Σαββατιάτικα (26)

*** Πανελλήνια συγκίνηση προκάλεσε ο ροδίτης, ο οποίος πήγε να αφήσει το μωρό του στην εφορία επειδή δεν είχε λεφτά να το ταΐσει. *** Δεν κατάλαβα προς τι τέτοια συγκίνηση. *** Δηλαδή, δεν πρέπει το κράτος να διεκδικεί τα λεφτά που του χρωστάνε οι μπαταχτσήδες; *** Δίκιο δεν έχω, ρε συ Βορίδη; *** Για να μη σχολιάσω και το ότι το μωρό είναι μόλις 18 μηνών. *** Εδώ η Ελλάδα χάνεται κι ο άλλος πάει και σπέρνει παιδιά. *** Βρε κόπανε, κάτσε πρώτα να αρχίσει η ανάπτυξη και μετά γεννοβόλα όσο θες. *** Ντιπ νιονιό; *** Πάντως, το παιδί μπορεί να το έδωσε αλλά την γριά που έχει σύνταξη, την κράτησε. *** Τά 'μαθες τα νέα πατέρα; Επί τέλους, βγαίνουμε από το μνημόνιο! *** Έναν σκασμό λεφτά μας κόστισε το τριήμερο της Αλαμουντίν. *** Τι διάολο, κάθε μέρα φιλέτα την ταΐζανε; ***

Ποιόν μου θυμίζει...;

Δεν βρέθηκε κανείς να της μιλήσει για την θρεπτική αξία των οσπρίων; *** Κουβέλης: "Μέρος του πολιτικού συστήματος είναι προσδεδεμένο στην εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων." *** "Μέρος", κυρ-Φώτη; *** Αγανάχτηση προκάλεσε η ενέργεια κάποιων στην Μυτιλήνη να βγάλουν αφίσσες με τα στοιχεία συντοπίτισσάς τους που είναι φορέας HIV. *** Παναπεί, κάνανε ό,τι ακριβώς είχε κάνει κι ο Λοβέρδος ως υπουργός υγείας. *** Κι εσείς, μ' αυτούς αγαναχτήσατε αλλά τον Λοβέρδο τον ψηφίσατε, ε; *** Γίδια. *** Ρε συ Δημητράκη, ωραίος ο Πιπίνος αλλά δεν κοιτάς να πληρώσεις κι εκείνους που τον φτιάξανε πριν φύγεις από το υπουργείο; *** Εννιά μήνες απλήρωτοι είναι οι φουκαράδες. *** Σκέψου μόνο ότι κάποιοι απ' αυτούς μπορεί να σ' έχουν ψηφίσει κιόλας. *** Τά 'μαθες τα νέα πατέρα; Μάλλον βγαίνουμε από το μνημόνιο. *** Αν κατάλαβα καλά, ο ΣυΡιζΑ έρριχνε επί μέρες το χρηματιστήριο και ο Σαμαράς το ξανανέβασε στο τσακ-μπαμ, ε; *** Ποτέ δεν θα καταλάβω τα μυστήρια της πολιτικής... *** Αυτό με την σημαία τής "μεγάλης Αλβανίας" μου κάνει κάτι σε "πολλή φασαρία για το τίποτα". *** Το ιστολόγιο προτείνει όχι μόνο να αφήσουμε αλλά και να παροτρύνουμε τους αλβανούς να φτιάξουν την "μεγάλη Αλβανία". *** Θυμηθείτε τι πάθαμε εμείς όταν πήγαμε να φτιάξουμε την "μεγάλη Ελλάδα" και θα καταλάβετε τι εννοώ. *** Πήγαν μπάτσοι με περιπολικό σε δημοτικό σχολείο τού Κερατσινίου για να συλλάβουν 10χρονο μαθητή, ο οποίος την προηγούμενη μέρα -υποτίθεται πως- είχε τσακωθεί με συμμαθητή του. *** Συγχαρητήρια, κύριε Κικίλια. ***

Ο Μάκης Βορίδης σε νεαρή ηλικία
Στο φόντο η αφίσσα των χιτλερικών Ολυμπιακών Αγώνων
(Βερολίνο, 1936)

Επί τέλους, άρχισαν οι πολίτες να αισθάνονται ασφαλείς. *** Κάτι τέτοια κωλόπαιδα πρέπει να τα εξοντώνεις πριν μεγαλώσουν. *** Εννοείται ότι ο γονιός τού "θύματος", που έστειλε τους μπάτσους, δεν είναι απλώς γίδι αλλά μπροστοτράγος. *** Σταύραξ: "Η χώρα δεν έχει ξεφύγει τον κίνδυνο." *** Σταύρακα, αντιγράφεις από γκαβό και χοντρό! *** Τά 'μαθες τα νέα πατέρα; Παίζει η πιθανότητα να βγούμε από το μνημόνιο. *** Νομίζετε ότι η τηλεόραση έχει πιάσει πάτο, ε; *** Εμ, γι' αυτό ανέλαβε ο Σεφερλής το πρωινάδικο του Μέγκα. *** Για να σας αποδείξει ότι πάντα υπάρχει κάτι χειρότερο. *** Παπαχελάς: "Για την οικονομική αστάθεια ευθύνεται η τρόικα." *** Ποιά τρόικα Alexis μου; *** Αυτή της οποίας τις συμβουλές μάς λέτε πως πρέπει να τηρούμε προκειμένου να βγούμε από το λούκι; *** Alexis, με μπερδεύεις. *** Βγήκε πάλι ο Πάγκαλος κι είπε ένα μάτσο παπαριές αλλά κανένας δεν ασχολήθηκε μαζί του. *** Κωλοκοινωνία. *** Θόδωρε, εσύ φταις που ασχολείσαι με μας τους αχάριστους. *** Σταύραξ και πάλι: "Δεν μπορούμε να μιλάμε για αναδιανομή του πλούτου γιατί δεν υπάρχει πλούτος." *** [τραγούδι] Τριάντα οχτώ κι οχτώ, τριάντα εννιά κι εννιά... *** Σταύρακα, ή έχεις πυρετό ή οι λίστες Φορμπς είναι μεγάλη απάτη. *** Πάντως, είχε πλάκα να βλέπεις ντουέττο Χατζηνίκο-Σταύρακα. ***

Με πράσινο χρώμα οι χώρες που έχουν αναγνωρίσει
την Παλαιστίνη ως ανεξάρτητο κράτος.
Ενδιαφέρον, έτσι;

Η δημοσιογραφία στα καλύτερά της. *** Βάλτε κι από δίπλα Ντινόπουλο με Βούλτεψη και στήθηκε το καρέ. *** Τώρα που είπα "δημοσιογραφία", ο Δημοσιογράφος (με κεφαλαίο δέλτα, παρακαλώ!) τί κάνει; *** Οι φήμες ότι τα έσπαγε στα μπουζούκια παρέα με τον Αρούλη και τον Πετράν, υπό τους ήχους τού αντζέλειου "οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ", ελέγχονται ως κακόβουλες. *** Τά 'μαθες τα νέα πατέρα; Η κυβέρνησή μας δίνει αγώνα για να μας βγάλει από το μνημόνιο. *** Μητσοντόρα: "Όταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έλεγε αλήθειες στον ελληνικό λαό, ο λαός δεν ήθελε να τις ακούσει." *** Εμ, δεν είμαστε λαός, κοριτσάκι μου, τό 'παμε αυτό. *** Αυτό που η Ντόρα είναι Μητσοτάκη και παντρεμένη με Κούβελο αλλά λέγεται Μπακογιάννη, θα μου το εξηγήσει κανείς; *** Πολιτικός με ψευδώνυμο; *** Εγώ νόμιζα ότι ψευδώνυμα έχουν μόνο οι λογοτέχνες και οι πουτάνες. *** Μήπως...; *** Μπα, δεν νομίζω. *** Απ' όσο ξέρω, πάντως, το μόνο που έχει γράψει η Ντόρα είναι εμάς στο μουτζό της. *** Απόφαση Συμβουλίου Επικρατείας 2151/2014: "Δυνατότητα της διοίκησης να μη συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις" (!!) *** Ξαναπείτε μου εκείνο το ωραίο περί σεβασμού στην δικαιοσύνη, να δω κάτι. *** Χωνέψτε το: η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα! *** Μη λέμε συνέχεια τα ίδια, θα καταντήσουμε αηδία. *** Βούλτεψη: "Δεν θέλει και πολύ να κλείσει το ΑΤΜ." *** Σοφάκι, πρόσεξε τα χείλη μου: κ-ο-υ-ν-ι-ώ-ν-τ-α-ι! *** Έτσι κι αλλοιώς, οι πέντε δεκάρες που είχαμε στην τράπεζα, είναι δεσμευμένες για χρέη στο δημόσιο. ***

Ευτυχισμένες μέρες

Τά 'μαθες τα νέα πατέρα; Φαίνεται ότι μάλλον δεν θα βγούμε από το μνημόνιο. *** Άνοιξε καινούργια καφετέρια στην Πάτρα; *** Έλα! Δεν το πιστεύω! *** Άλλο από καφετέριες δεν φέρνει αυτή η πουτάνα η ανάπτυξη; *** Τζήμερος: "Σε όλο το μέτωπο των ισλαμοφασιστών έπρεπε να βρέχει βόμβες νετρονίου." *** Θάνο, έλα κι εσύ να μας πεις την μαλακία σου. *** Αληθεύει ότι η Δημουλίδου έβγαλε καινούργιο βιβλίο; *** Τώρα που το σκέφτομαι, κάπου πρέπει να έχω ένα βιβλίο τού Τατσόπουλου με υπογραφή του συγγραφέα. *** Πρέπει να ντρέπομαι; *** Με το πες-πες, κόντεψα να το ξεχάσω: σήμερα έχει γενέθλια ο Μητσοτάκουλας, τον οποίο βλέπετε στην πρώτη φωτογραφία ως έφεδρο αξιωματικό το 1941. *** Λένε πως κλείνει τα 96 αλλά δεν είναι σίγουρο. *** Και μην ακούω κακοήθειες τύπου "κακό σκυλί...", ε; *** Ευχηθείτε του να τα εκατοστήσει γιατί έτσι που το πάει... *** Τά 'μαθες τα νέα πατέρα; Άμα βγούμε από το μνημόνιο, γράψε μου. *** Ταύτα και μένω. *** Καλό σαββατόβραδο σε όλους. ***

Το "Ευρωπαϊκό Εξάμηνο"

Στα πρόσφατα σημειώματά μας κάναμε μερικές αναφορές στο Ευρωπαϊκό Εξάμηνο (European Semester), έναν όρο που ακόμη δεν έχει μπει στην ζωή μας αλλά θα μπει λίαν συντόμως. Συνεπώς, μια εκτενέστερη αναφορά στο θέμα κάθε άλλο παρά περιττή πρόκειται να αποδειχτεί.

Η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού και το εν γένει ξεσάλωμα του καπιταλισμού έχουν καταστήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση αμέριστο συμπαραστάτη τού κεφαλαίου, το οποίο περιδινείται σε μια μακρόχρονη κρίση. Άλλωστε, η πολυλιβανισμένη Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι παρά μια οργάνωση ταγμένη στην υπηρεσία των καπιταλιστών, όσο κι αν κάποιοι -είτε αιθεροβάμονες είτε άσχετοι είτε, απλώς, πουλημένοι- επιμένουν ότι μπορούν να την μετασχηματίσουν σε "Ευρώπη των λαών".

Αυτή, λοιπόν, η λυκοσυμμαχία των κεφαλαιοκρατών που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει πολλά χρόνια τώρα που στρώνει τον δρόμο προκειμένου η ολιγαρχία τού πλούτου να συντρίψει κάθε λαϊκό δικαίωμα, με απώτερο σκοπό να συμπιέσει όσο γίνεται περισσότερο την τιμή τής εργασίας, κάτι που θα οδηγήσει στην αύξηση της κερδοφορίας των κεφαλαίων της. Η αρχή έγινε στο Μάαστριχτ το 1992 (δηλαδή, λίγο μετά την ήττα του σοσιαλισμού στην ανατολική Ευρώπη) και οι βάσεις μπήκαν στην Λισαβόνα το 2007.

Ως φυσική εξέλιξη των παραπάνω, λοιπόν, με πρόσχημα την επί χρόνια σοβούσα καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης κερδών, οι αρχικαπιταλιστές των Βρυξελλών σχεδίασαν έναν μηχανισμό ελέγχου, ο οποίος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα διαρκές μνημόνιο όπου θα υπάγονται όλες οι χώρες-μέλη της Ε.Ε., άσχετα αν ανήκουν ή όχι στην ευρωζώνη και άσχετα αν έχουν υπαχθεί ή όχι στον οποιονδήποτε μηχανισμό σταθερότητας. Γρανάζι αυτού του μηχανισμού είναι και το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο. Όπως αναγράφει ο επίσημος ιστοτόπος τής Κομμισσιόν:

Το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο είναι το πρώτο στάδιο του ετήσιου κύκλου καθοδήγησης και εποπτείας τής οικονομικής πολιτικής τής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάθε Ευρωπαϊκό Εξάμηνο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναλύει τις δημοσιονομικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις των πολιτικών κάθε κράτους-μέλους, παρέχει συστάσεις και παρακολουθεί την εφαρμογή τους. Στην δεύτερη φάση του ετήσιου κύκλου, που είναι γνωστή ως Εθνικό Εξάμηνο, τα κράτη μέλη να εφαρμόσουν τις πολιτικές που έχουν συμφωνηθεί.

Το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο αρχίζει γύρω στον Νοέμβριο κάθε έτους με την δημοσίευση δύο βασικών οικονομικών εκθέσεων: την Ετήσια Έρευνα Ανάπτυξης και την Έκθεση Μηχανισμού Επαγρύπνησης.

Η Ετήσια Έρευνα Ανάπτυξης αναλύει την πρόοδο που έχει καταβάλει η Ε.Ε. στις μακροπρόθεσμες στρατηγικές προτεραιότητες, καθορίζει μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στην οικονομική ανάπτυξη και σκιαγραφεί γενικές προτεραιότητες πολιτικής. Στην Ετήσια Έρευνα Ανάπτυξης στηρίζονται οι συστάσεις που κάνει η Ε.Ε. προς την κυβέρνηση κάθε χώρας ξεχωριστά.

Η Έκθεση Μηχανισμού Επαγρύπνησης είναι μια έκθεση πρώιμης προειδοποίησης ώστε να εντοπιστούν και να αντιμετωπιστούν οικονομικές τάσεις ή ανισορροπίες που θα μπορούσαν να αποδειχθούν επιβλαβείς για τα επί μέρους κράτη-μέλη ή για συνολικά την Οικονομική και Νομισματική Ένωση της Ευρώπης, σ' αυτήν δε στηρίζονται οι διαδικασίες καταπολέμησης των μακροοικονομικών ανισορροπιών.

Οι ηγέτες τής Ε.Ε. εξετάζουν τις παραπάνω εκθέσεις εντός του Μαρτίου και συμφωνούν σε μια κοινή κατεύθυνση σχετικά με τις ακολουθητέες δημοσιονομικές και διαρθρωτικές πολιτικές καθώς και για θέματα του χρηματοπιστωτικού τομέα.

Τον Απρίλιο, τα κράτη-μέλη υποβάλλουν στην Κομμισσιόν έκθεση σχετικά με τις συγκεκριμένες πολιτικές που είτε εφαρμόζουν είτε σκοπεύουν να υιοθετήσουν, προκειμένου να δοθεί ώθηση στην ανάπτυξη και την απασχόληση, την πρόληψη ή τη διόρθωση των μακροοικονομικών ανισορροπιών, καθώς και τα συγκεκριμένα μέτρα που σχεδιάζουν για να εξασφαλιστεί η συμμόρφωσή τους προς τους δημοσιονομικούς κανόνες της Ε.Ε..

Στην συνέχεια, η Επιτροπή αξιολογεί τα σχέδια των κρατών-μελών και κάνει μια σειρά συστάσεων εξειδικευμένων για κάθε κράτος χωριστά. Αυτές οι συστάσεις πολιτικής συζητούνται μεταξύ των υπουργών των κρατών μελών τον Ιούνιο, εγκρίνονται από τους ηγέτες τής Ε.Ε. τον Ιούλιο και ενσωματώνονται από τις κυβερνήσεις στους εθνικούς τους προϋπολογισμούς και στα άλλα προγράμματα μεταρρυθμίσεων κατά την διάρκεια του Εθνικού Εξαμήνου.


Ζαλάδα! Μια και μόνη ανάγνωση είναι αρκετή για να καταστήσει σαφή δυο πράγματα. Πρώτον: αυτή η σωρεία εκθέσεων, συσκέψεων, συζητήσεων, διαπραγματεύσεων, αποφάσεων κλπ (και μάλιστα, κάθε τρεις και λίγο) συνιστά μια απίθανη γραφειοκρατική διαδικασία, μπροστά στην οποία θα ωχριούσε και η πλέον αγκυλωμένη υπηρεσία τού ελληνικού κράτους. Δεύτερον και, εν πολλοίς, εκπορευόμενο από το πρώτο: όλος αυτός ο γραφειοκρατικός κυκεώνας, ο οποίος δεν αποσκοπεί παρά στο στραγγάλισμα της εθνικής ανεξαρτησίας όλων των κρατών-μελών τής Ε.Ε., δεν μπορεί παρά να αποτελεί γέννημα κάποιων νοσηρών γερμανικών εγκεφάλων.

Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι μέσα σ' αυτόν τον κυκεώνα θα εξαφανιστούν και τα τελευταία ίχνη "κοινωνικού κράτους", τα οποία έχουν απομείνει στις ευρωπαϊκές χώρες. Όπως σημειώνει ο Λεωνίδας Βατικιώτης στο τελευταίο τεύχος τού περιοδικού Unfollow:

Το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο δεν είναι παρά ένας μηχανισμός διαρκούς λιτότητας, έξωθεν επιβαλλόμενης μάλιστα, έτσι ώστε να θωρακίζονται οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών από την πίεση της κοινωνίας και τις διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος για αυξήσεις στους μισθούς, περισσότερα σχολεία και νέες προσλήψεις στα νοσοκομεία. Το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο σώζει κάθε Σαμαρά και Βενιζέλο, καθώς με τη μεγαλύτερη άνεση στο εξής θα υποδεικνύουν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον Λετονό (σ.σ.: εννοεί τον Ντόμπροβσκις) ως υπαίτιους της λιτότητας. Δημιουργεί επίσης το περιθώριο για άφθονη δημαγωγία, όπως έκανε, για παράδειγμα, ο υπουργός οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης στο Βήμα, την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου, δηλώνοντας ότι "ο κύκλος των μνημονίων φτάνει στο τέλος του".


Πήραμε μια ιδέα για το τι σημαίνει Ευρωπαϊκό Εξάμηνο και για το πως θα λειτουργήσει ο μόνιμος μηχανισμός ελέγχου και εποπτείας (δηλαδή, το διαρκές μνημόνιο) ολόκληρης της Ευρώπης από τους αρχικαπιταλιστές των Βρυξελλών. Την Δευτέρα θα κάνουμε μια προσπάθεια να σκιαγραφήσουμε τις επιπτώσεις που θα έχει στην χώρα μας η εφαρμογή των παραπάνω.

Ευρωκαπελλώματα

Όσοι αναγνώστες διαθέτουν πραγματικά κοφτερό μάτι, θα πρέπει να παραξενεύτηκαν βλέποντας την σύνθεση της νέας Κομμισσιόν στο διάγραμμα του χτεσινού κειμένου. Και λέω πως θα πρέπει να παραξενεύτηκαν, επειδή σ' αυτή την σύνθεση η Γερμανία (η οποία, για πολλούς, ποδηγετεί ολόκληρη την Ευρώπη) έχει έναν επίτροπο στο μάλλον "φτηνό" χαρτοφυλάκιο της Ψηφιακής Οικονομίας.

Φαίνεται πως η επιλογή τής Γερμανίας να "μείνει στην ουρά" οφείλεται μάλλον σε μια προσπάθεια να αποτινάξει από πάνω της αυτήν ακριβώς την "ρετσινιά" τού "ευρωνταβατζή". Παράλληλα, όμως, φρόντισε να πιάσουν μερικά καλά πόστα ορισμένοι ορκισμένοι φίλοι της. Όπως, για παράδειγμα, η σουηδέζα Σεσίλια Μάλμστρεμ, η οποία έγινε επίτροπος Εμπορίου. Ή ο φινλανδός Γιούρκι Κατάινεν, ο οποίος ανέλαβε αντιπρόεδρος Απασχόλησης, Ανάπτυξης, Επενδύσεων και Ανταγωνιστικότητας και έτσι, από θέση, θα ασκεί εποπτεία στον επί των Οικονομικών επίτροπο, που δεν είναι άλλος από τον -θεωρητικώς, αντίπαλο της Γερμανίας- γάλλο Πιερ Μοσκοβισί.

Εκεί, όμως, που η γερμανική διπλωματία πέτυχε διάνα, είναι στον διορισμό τού λετονού Βάλντις Ντόμπροβσκις ως αντιπροέδρου υπεύθυνου για το Ευρώ και τον Κοινωνικό Διάλογο. Παρ' ότι ο Ντόμπροβσκις προέρχεται από μια μικρή χώρα, ιδιαίτερα αδύναμη οικονομικά και το νεώτερο μέλος της Ευρωζώνης (1/1/2014), η επιλογή του δεν πρέπει να παραξένεψε κανέναν. Είναι γνωστή η συμπάθεια που έχουν οι λετονοί σε κάθε τι γερμανικό, από την εποχή που έτρεχαν να ενταχθούν στα Βάφφεν-ΕςΕς μέχρι και σήμερα που αποκαθιστούν με τιμές τούς τότε συνεργάτες των ναζί.

Παρένθεση. Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι ο Ντόμπροβσκις ήταν πρωθυπουργός τής Λετονίας από το 2009 μέχρι τις 27 Νοεμβρίου 2013, όταν αναγκάστηκε να παραιτηθεί εξ αιτίας της λαϊκής κατακραυγής που ακολούθησε την κατάρρευση τής στέγης ενός εμπορικού κέντρου στην Ρίγα, όπου σκοτώθηκαν 54 άνθρωποι. Παρέμεινε στην θέση του ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός μέχρι τις 22 Ιανουαρίου 2014, δίχως να τολμήσει να ξανακατεβεί υποψήφιος. Αυτός ο ανεπιθύμητος για τους λετονούς πολιτικός ανέλαβε αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκή Επιτροπής. Κλείνει η παρένθεση.

Ας αφήσουμε, όμως, τα κουτσομπολιά κι ας πάμε στο ζουμί. Τί ακριβώς σημαίνει "επίτροπος Ευρώ"; Για να το καταλάβουμε, ας πούμε ότι συνώνυμο αυτού του όρου θα μπορούσε να είναι το "επίτροπος Ευρωπαϊκού Εξαμήνου". Όπου "Ευρωπαϊκό Εξάμηνο" δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο έλεγχος των προϋπολογισμών των ευρωπαϊκών χωρών και η ενδεχόμενη αναμόρφωση και προσαρμογή τους προκειμένου να διασφαλίζεται η σωστή εκτέλεσή τους. Ειδικά δε για τις χώρες της ευρωζώνης, το "Ευρωπαϊκό Εξάμηνο" θα διασφαλίζει την τήρηση των ορίων τού Μάαστριχτ και της Λισαβόνας (χρέος μέχρι 60% και έλλειμμα μέχρι 3% του ΑΕΠ) ή την ετήσια μείωση των ανοιγμάτων μέχρι την τελική συμμόρφωση.

Στον Ντόμπροβσκις θα αναφέρονται και θα λογοδοτούν μερικοί από τους επιτρόπους που είδαμε στο χτεσινό σημείωμα (Χιλ, Τυσσέν, Νάβρατσιτς), η πολωνή Ελζμπιέτα Μπιενκόφσκα (Εσωτερικής Αγοράς, Βιομηχανίας, Καινοτομίας και Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων), η ρουμάνα Κορίνα Κρέτου (Περιφερειακής Πολιτικής) και ο επί των Οικονομικών επίτροπος, που δεν είναι άλλος από τον -θεωρητικώς, αντίπαλο της Γερμανίας- γάλλο Πιερ Μοσκοβισί!

Εδώ γελάμε. Υποτίθεται ότι ο Μοσκοβισί είναι ακραιφνής κεϋνσιανιστής και, ως εκ τούτου, σαφώς αντίθετος προς τις νεοφιλελεύθερες γερμανικές επιλογές περί αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, σκληρής λιτότητας κλπ. Όμως, ο Μοσκοβισί θα είναι πλέον υποχρεωμένος να απολογείται -και να συμμορφώνεται με τις υποδείξεις τους- σε δυο ένθερμους υποστηρικτές τής γερμανικής πολιτικής και φανατικούς υπέρμαχους του φρηντμανισμού. Ομολογώ ότι περιμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την πρώτη σύγκρουση του γάλλου με τους προϊσταμένους του, στοιχηματίζοντας ότι τότε ακριβώς ο Μοσκοβισί θα κάνει κα την πρώτη του κωλοτούμπα.

Α, ρε δόλιε Ολάντ! Έφαγες τα λυσσακά σου προκειμένου να αναλάβει ο εκλεκτός σου την επιτροπεία των Οικονομικών στην Κομμισσιόν, κόντρα στους γερμανούς που δεν τον ήθελαν με τίποτε. Και τι κατάφερες; Εσύ τον έβγαλες μεν, οι γερμανοί τον καπέλλωσαν μια χαρά δε. Όπως φαίνεται, καλά κρατεί η γερμανοκρατία στην Ευρώπη. Εκείνος ο "άνεμος αλλαγής" που κάποιοι περίμεναν να φυσήξει με την εκλογή σου, μας προέκυψε κάτι σε άπνοια...


Αρκετά είπαμε σήμερα. Επειδή, όμως, εκτιμώ ότι μπορούμε να πούμε περισσότερα για το περίφημο "Ευρωπαϊκό Εξάμηνο", θα συνεχίσουμε.

Η νέα Κομμισσιόν (να την χαιρόμαστε)

 

Στο παραπάνω διάγραμμα μπορείτε να δείτε την σύνθεση της νέας Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομμισσιόν), υπό την προεδρία τού νεοεκλεγμένου Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ. Με μια πρώτη ματιά, μπορείτε να διαπιστώσετε ότι, πλην του προέδρου, υπάρχουν 7 αντιπρόεδροι και 20 επίτροποι, ανάμεσα στους οποίους διακρίνονται τα ονόματα του έλληνα Δημήτρη Αβραμόπουλου και του κύπριου Χρήστου Στυλιανίδη.

Πέρα απ' αυτά που φαίνονται με την πρώτη ματιά, το παραπάνω διάγραμμα περιέχει αφ' ενός μεν τέρατα και σημεία αφ' ετέρου δε πολλά μουσούδια. Δυστυχώς, όλα αυτά παραμένουν δυσδιάκριτα σε όσους δεν είναι διαβασμένοι και ενημερωμένοι. Κι επειδή υποψιάζομαι ότι αυτοί αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία, ας πάμε να κάνουμε μαζί μια σύντομη εξερεύνηση.


Πρώτα-πρώτα, προσέξτε μερικά χαρτοφυλάκια. Για παράδειγμα, η Μαριάν Τυσσέν είναι επίτροπος Απασχόλησης, Κοινωνικών Υποθέσεων, Ειδίκευσης και Εργατικής Κινητικότητας. Επίσης, ο Τζόναθαν Χιλ είναι επίτροπος Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, Χρηματοπιστωτικών Υπηρεσιών και Ένωσης Κεφαλαιαγορών. Ακόμη, ο Τίμπορ Νάβρατσιτς προΐσταται της επιτροπείας Εκπαίδευσης, Πολιτισμού, Νεολαίας και Ιθαγένειας. Τέλος, προσέξτε ότι ο αντιπρόεδρος Φρανς Τίμμερμανς θα είναι, μεταξύ άλλων, υπεύθυνος και για την Καλή Νομοθέτηση.

Έχει κι άλλα ωραία η λίστα αλλά για την ώρα ας μείνουμε στα παραπάνω. ειδικώτερα δε σε όσα υπογράμμισα: εργατική κινητικότητα, ένωση κεφαλαιαγορών, ιθαγένεια, καλή νομοθέτηση. Αυτά αρκούν για να δείξουν την κατεύθυνση προς την οποία θα κινηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση: θωράκιση των κεφαλαιαγορών (με προσαρμογή τού νομοθετικού πλαισίου, όπου απαιτείται) και ενίσχυση της "ευέλικτης εργασίας", με προφανή στόχο την βελτίωση των συνθηκών για αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.


Και τώρα, ας αφήσουμε κατά μέρος τους τρεις πιο γνωστούς μας (Γιούνκερ, Αβραμόπουλο και Στυλιανίδη) κι ας πάμε να γνωρίσουμε μερικά από τα υπόλοιπα πρόσωπα που συνθέτουν την νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Οδηγός μας σ' αυτή την εξερεύνηση θα είναι ο ιστοτόπος Corporate Europe Observatory (Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών), όπου μπορείτε να βρείτε περισσότερα στοιχεία:

(α) Κάρλος Μοέδας, πορτογάλος, επίτροπος Έρευνας, Επιστήμης και Καινοτομίας. Πρώην στέλεχος της γνωστής και μη εξαιρετέας Goldman Sachs, πρώην διευθυντής σχεδιασμού της πολυεθνικής Suez Group (η οποία έχει αντλήσει ουκ ολίγα κονδύλια από τα κοινοτικά προγράμματα για την έρευνα), πρώην στέλεχος της Eurohypo Investment Bank, πρώην στέλεχος της Aguirre Newman (στις δυο τελευταίες θέσεις είχε αντικείμενο τις επενδύσεις σε ακίνητα) και ιδιοκτήτης της εταιρείας επενδύσεων Crimson Investment Management.

(β) Καρμένου Βέλλα, μαλτέζος, επίτροπος Περιβάλλοντος, Ναυτικών Υποθέσεων και Αλιείας. Ιδιαίτερα πολυπράγμων, με μετοχές σε μια σειρά επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στους χώρους των ξενοδοχείων, του τουρισμού και των... στοιχημάτων (Betfair). Έχει κατηγορηθεί για επί σειρά ετών ψευδείς φορολογικές δηλώσεις. Επίσης, έχει θεωρηθεί εξαιρετικά ύποπτη η σχέση του με τον ιταλό απατεώνα Αλμπεργκάντι, ο οποίος είχε υπεξαιρέσει κάμποσα εκατομμύρια από την Mid-Med Bank.

(γ) Μιγκέλ Αρίας Κανιέτε, ισπανός, επίτροπος Κλιματικής Δράσης και Ενέργειας. Για αρκετά χρόνια ευρωβουλευτής (1986-1999), φρόντιζε να επιδοτούνται αδρά οι επιχειρήσεις της συζύγου του (σύμφωνα με αποκαλυπτικά δημοσιεύματα της El Pais). Μέχρι πριν λίγες μέρες ήταν πρόεδρος σε δυο πετρελαιικές εταιρείες, οι μετοχές των οποίων ελέγχονται από την οικογενειά του και οι οποίες έχουν αναλάβει (με όχι και τόσο διαφανή τρόπο) την προμήθεια των λιμανιών Θέουτας και Λας Πάλμας. Ως υπουργός περιβάλλοντος (2011), προώθησε νόμο για την χαλάρωση των όρων παράκτιας δόμησης, ενώ μέλη τής οικογένειάς του δραστηριοποιούνται στις κατασκευές και ο ίδιος έχει διατελέσει μέλος της διοίκησης της κατασκευαστικής εταιρείας Bimco Newco. Παλιότερα, ο Κανιέτε είχε κληθεί από δικαστήριο της Βαρκελώνης να καταθέσει στοιχεία για ξέπλυμα βρόμικου χρήματος (2 δισ. πεσέτες) που είχε κάνει φίλος του.

(δ) Τζόναθαν Χιλ, βρεττανός, βαρώνος του Όαρφορντ, επίτροπος Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, Χρηματοπιστωτικών Υπηρεσιών και Ένωσης Κεφαλαιαγορών. Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση: ο λόρδος Χιλ είναι ιδρυτής της εταιρείας συμβούλων Quiller, στο πελατολόγιο της οποίας ανήκουν η HSBC, η The City of London Corporation (πανίσχυρο λόμπυ του Σίτυ), η Circle Holdings Plc (ο μεγαλύτερος ιδιώτης επενδυτής της Βρεττανίας στην υγεία) κλπ. Ο Χιλ είναι μέλος και άλλων εταιρειών συμβούλων, οι οποίες συνεργάζονται με τραπεζικά ιδρύματα.


Κάπου εδώ, ας διακόψουμε για σήμερα και συνεχίζουμε στο επόμενο. Όμως, μιας κι είχατε την υπομονή να διαβάσετε ως εδώ, ας σας δώσω ένα στοιχείο ακόμη ως επιδόρπιο: υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του προέδρου Γιούνκερ ανέλαβε ο Μαργαρίτης Σχοινάς, πρώην ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας (αντικατέστησε τον Σαμαρά, όταν εκείνος παραιτήθηκε από ευρωβουλευτής για να αναλάβει υπουργός πολιτισμού) και πρώην υπεύθυνος πολιτικού σχεδιασμού στο γραφείο του τέως προέδρου της Κομμισσιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο οποίος τον τοποθέτησε επικεφαλής τής Task Force στην Ελλάδα. Από τον Μπαρόζο στον Γιούνκερ, δηλαδή, ο Σχοινάς. Προφανώς, ο νέος πρόεδρος της Κομμισσιόν δεν σκέφτεται ν' αλλάξει πολλά πράγματα...

...ή, μήπως, λιώνει; (μια ένσταση)

[Όπως φαίνεται από τα μηνύματα που έφτασαν στην θυρίδα του ηλεκτρονικού μου ταχυδρομείου, το χτεσινό κείμενο είχε περισσότερο ενδιαφέρον απ' όσο νόμιζα. Απ' αυτά τα μηνύματα, ξεχωρίζω και δημοσιεύω το παρακάτω, δίχως κανένα σχολιασμό από μέρους μου (εκτός από τις υπογραμμίσεις).]


Δε θα αμφισβητήσω ότι το θέμα της κλιματικής αλλαγής είναι φορτισμένο πολιτικά σε πολύ μεγάλο βαθμό, λόγω των τεράστιων οικονομικών συμφερόντων που διακυβεύονται. Δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά άλλωστε: οι καπιταλιστές είναι ικανοί να βγάλουν κέρδος ακόμα και από πυρηνική καταστροφή! Προφανώς, λοιπόν, χρειάζεται πάρα πολλή προσοχή για να καταλάβει κανείς το τι συμβαίνει, εννοείται δε ότι οποιεσδήποτε απόψεις εκφράζονται με απόλυτο τρόπο και από τις δύο πλευρές, πρέπει να θεωρούνται ύποπτες.

Εν τέλει, κάποια δεδομένα πρέπει να τα λάβουμε ως πραγματικά. Παράδειγμα, η μείωση της έκτασης του Αρκτικού πάγου από τα τέλη του '70 μέχρι σήμερα. Δε χρειάζεται να γεμίσω τον τόπο links. Ένα ψάξιμο στο google βγάζει τις καμπύλες που δείχνουν την ελάχιστη ετήσια έκταση του πάγου για κάθε χρονιά εδώ και τρεις δεκαετίες. Θα δεις ότι η καμπύλη έχει αρκετά σκαμπανεβάσματα, αλλά η γενική τάση είναι ξεκάθαρη και η πτώση πολύ γρήγορη. Το ότι μια χρονιά ο πάγος ανέβηκε σε σχέση με την προηγούμενη, δε δείχνει τίποτα. Επίσης, το ότι εφέτος ο πάγος άργησε να λιώσει το καλοκαίρι, λόγω των ατμοσφαιρικών συνθηκών που επικρατούσαν τον Ιούνιο, πάλι δε λέει κάτι. Τελικά, η ελάχιστη έκταση στην οποία έφτασε τον Σεπτέμβρη (οπότε αρχίζει να επεκτείνεται ξανά) ήταν η 6η χαμηλότερη από το 1978.

Ο Ανταρκτικός θαλάσσιος πάγος από την άλλη όντως επεκτείνεται αλλά τα δεδομένα των τελευταίων ετών δείχνουν πολύ γρήγορο λιώσιμο του παγοκαλύμματος στη Δυτική Ανταρκτική και στην Ανταρκτική Χερσόνησο, τη στιγμή βέβαια που στην ανατολική Ανταρκτική το παγοκάλυμμα μεγαλώνει αλλά σε βαθμό μικρότερο από τη μείωση που συμβαίνει στην άλλη πλευρά. Κάποιες από αυτές τις αλλαγές έχουν προβλεφθεί από τα μοντέλα πάγου και κάποιες όχι. Αυτό δείχνει ότι έχουμε δρόμο ακόμα. Επίσης, η μέτρηση του πάχους του ηπειρωτικού παγοκαλύμματος είναι πολύ πιο δύσκολη από τη μέτρηση της έκτασης του θαλάσσιου πάγου και γι' αυτό δεν υπάρχουν δορυφορικά δεδομένα που να εκτείνονται αρκετά στο παρελθόν, ώστε να δούμε την μακροχρόνια τάση. Πάντως για την ώρα η ισορροπία είναι αρνητική: χάνεται περισσότερος πάγος από όσος δημιουργείται.

Αυτό που μπορεί κανείς αρχικά να συμπεράνει από αυτά -και πολλά ακόμα- δεδομένα, είναι ότι το κλίμα είναι ένα πάρα πολύ πολύπλοκο σύστημα, το οποίο δεν καταλαβαίνουμε πλήρως ακόμα πώς λειτουργεί. Προφανώς, η Γη δεν είναι μια ομοιόμορφη σφαίρα, γι' αυτό άλλωστε το βόρειο ημισφαίριο, στο οποίο βρίσκονται οι μεγαλύτεροι όγκοι ξηράς (με μικρή σχετικά θερμοχωρητικότητα) θερμαίνεται, ενώ το νότιο, το οποίο καλύπτεται περισσότερο από τους ωκεανούς (που έχουν τεράστια θερμοχωρητικότητα σε σχέση με την ξηρά) ψύχεται σε μικρότερο βαθμό. Η αλληλεπίδραση ξηράς, ωκεανών και ατμόσφαιρας δημιουργεί ένα πολύπλκο πλέγμα αλληλεπιδράσεων, οι οποίες εξελίσσονται σε χρονικές κλίμακες από μήνες μέχρι αιώνες. Παρ' όλα αυτά, οι ίδιοι οι επιστήμονες πολλές φορές νομίζουν ότι γνωρίζουν πολύ περισσότερα από όσα πραγματικά γνωρίζουν (*).

Από την άλλη, λαμβάνοντας υπόψη τις δυσκολίες στην κατανόηση των κλιματικών φαινομένων, οποιαδήποτε πρόταση του στυλ «η έκταση του πάγου αυξήθηκε, άρα κλιματική αλλαγή δεν υπάρχει» είναι εξ ίσου ύποπτη με την προπαγάνδα του Al Gore. Η επιστράτευση της «κοινής λογικής» (που εν τέλει δεν είναι λογική) για να δοθούν ερμηνείες σε φαινόμενα που καλά-καλά δεν γνωρίζουμε, όχι μόνο δε βοηθάει αλλά δημιουργεί τεράστια σύγχιση. Η αύξηση της έκτασης του Αρκτικού πάγου για 1-2 χρονιές, δεν «συνεπάγεται» ότι ο πάγος δε λιώνει μακροπρόθεσμα και «άρα» η κλιματική αλλαγή είναι μύθος (τα εισαγωγικά αντιστοιχούν σε λογικά άλματα). Υπάρχουν αρκετά ακόμα τέτοια «αντιδιαισθητικά» φαινόμενα, που δεν μπορούν να εξηγηθούν παρά μόνο χρησιμοποιώντας κλιματικά μοντέλα και προσπαθώντας να καταλάβουμε πώς αυτά δουλεύουν (είναι πολύ συνηθισμένο να μην καταλαβαίνουμε τι ακριβώς μπορεί να κάνει ένα μαθηματικά μοντέλο, ειδικά αν είναι υπερβολικά περίπλοκο).


Για να μην επεκταθώ παραπάνω, η βάση της σκέψης μου είναι η εξής: με όλες τις επιφυλάξεις για τις επιστημονικές ανακοινώσεις (σωστά αναφέρεται η υπόθεση με τα πειραγμένα δεδομένα, και σίγουρα υπάρχουν κι άλλες) και για τις αγαθές προθέσεις πολιτικών και επιχειρηματιών (που ξαφνικά «αγάπησαν» τον πλανήτη και την ανθρωπότητα που αιώνες τώρα της αλλάζουν τον αδόξαστο), πιστεύω ότι δε ζούμε στο «Μάτριξ». Με άλλα λόγια, υπάρχει ένας συσσωρευμένος όγκος δεδομένων που δείχνουν ότι το κλίμα του πλανήτη αλλάζει, και μάλιστα με ρυθμό πολύ μεγαλύτερο από οποιεσδήποτε φυσιολογικές μεταβολές έχουν υπάρξει στο παρελθόν. Πιθανόν η τρέχουσα μεταβολή να είναι και αυτή εξ ίσου φυσιολογική, πιθανόν και να μην είναι. Η αβεβαιότητα αυτή μπορεί να μειωθεί μόνο με την εξέλιξη της κλιματικής επιστήμης, που σημαίνει βελτίωση των τεχνικών μέτρησης και επεξεργασίας δεδομένων και, ταυτόχρονα, βελτίωση των κλιματικών μοντέλων.

Το να προσπαθούμε να συμπεράνουμε αν ο πλανήτης θερμαίνεται ή ψύχεται (όπως γράφεις στην προτελευταία παράγραφο) βλέποντας τις πολιτικές της Ε.Ε., δε θα μας πάει πολύ μακριά. Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι οι πολιτικοί (και από τις δύο πλευρές της διαμάχης) απαιτούν απαντήσεις και προγνώσεις τώρα. Φοβάμαι ότι κάτι τέτοιο είναι δυστυχώς αδύνατο: δε θα μάθουμε αύριο αν ο πλανήτης θα βράσει ή θα παγώσει. Από την άλλη, δε χρειάζεται να έχουμε αυτή τη γνώση για να καταλάβουμε ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη έχει χτυπήσει τα περιβαλλοντικά όρια του πλανήτη (αν όχι στο μέτωπο της κλιματικής αλλαγής, σε πολλά άλλα μέτωπα) γιατί το βλέπουμε καθημερινά, όπως επίσης ότι καμία «πράσινη ανάπτυξη» δεν πρόκειται να αναστρέψει αυτή την κατάσταση.


(*) Ως μέλος της επιστημονικής κοινότητας, έχω να σου συστήσω να μην υποτιμάς καθόλου την ματαιοδοξία των επιστημόνων. Εκτός από αυτούς που πληρώνονται και από τις δύο πλευρές της διαμάχης, είμαι σίγουρος ότι ακόμα περισσότεροι δείχνουν υπερβολική σιγουριά στα μοντέλα τους, προσπαθώντας να τα "πουλήσουν" στα μεγάλα επιστημονικά περιοδικά.


-----------------------

Σημείωση ιστολογίου: Ο συντάκτης του παραπάνω κειμένου έθεσε τα στοιχεία του υπ' όψη μου αλλά δεν τα κοινοποιώ επειδή δεν γνωρίζω κατά πόσο θα ήθελε να τα δει δημοσιευμένα. Αν θέλει ο ίδιος, μπορεί να τα γνωστοποιήσει με ένα σχόλιο.

Και όμως, δεν λιώνει!

Με μια σειρά κειμένων μας πριν 4,5 χρόνια ("Οικολογικά παραμύθια (;)", "Οικολογική...κονόμα", "Βιοκαύσιμα: η "οικολογική" απάτη") αναφερθήκαμε στο φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη κατά τρόπο που χαρακτηρίστηκε από αρκετούς ως "αιρετικός". Επανερχόμαστε σήμερα στο ίδιο θέμα, παίρνοντας αφορμή από το προχτεσινό άρθρο τού ιστολογίου "Λιγνίτης: ο δικός μας μαύρος χρυσός", το οποίο αναδημοσιεύω παρακάτω σχεδόν αυτούσιο, αφού πρώτα έλεγξα την ορθότητα των διασυνδέσμων που περιέχονται σ' αυτό:


Το Goddard Space Flight Center της NASA στο Maryland είναι το μεγαλύτερο κέντρο μελέτης της Γης, του Ήλιου, του ηλιακού συστήματος και του σύμπαντος. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 παρακολουθεί συστηματικά με δορυφόρους την έκταση του πάγου στις πολικές περιοχές. Πριν τρεις μέρες λοιπόν ανακοίνωσε ότι σύμφωνα με τις δορυφορικές φωτογραφίες η παγοκάλυψη της Ανταρκτικής έφθασε σε νέα επίπεδα ρεκόρ από το 1979.

Στις 19 Σεπτεμβρίου ο κινητός μέσος όρος πέντε ημερών της έκτασης του πάγου στη θάλασσα της Ανταρκτικής ξεπέρασε τα 20 εκατομμύρια τετρ. χιλιόμετρα για πρώτη φορά απ' το 1979, όπως φαίνεται στη φωτογραφία. Η κόκκινη γραμμή δείχνει τη μέση μέγιστη έκταση στο διάστημα 1979-2014.

Το πρόβλημα τώρα είναι ότι οι επιστήμονες ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΓΙΑΤΙ αυξάνεται ο πάγος της Ανταρκτικής και διερευνούν μια σειρά από αιτίες. Τα "εξελιγμένα" μοντέλα τους και οι "υπερυπολογιστές" δεν είναι ικανά να δώσουν εξήγηση. Κατά τα λοιπά στο IPCC του ΟΗΕ μιλούν με σιγουριά για "ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή" ...

Η αύξηση του πάγου στην Ανταρκτική ισοσταθμίζει το 1/3 της απώλειας πάγου στον άλλο πόλο, στην Αρκτική, καθώς από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 η Αρκτική χάνει κατά μέσο όρο 20.800 τετρ. μίλια το χρόνο, ενώ η Ανταρκτική κερδίζει κατά μέσο όρο 7.300 τετρ. μίλια πάγου το χρόνο.

Μόλις τον Δεκέμβριο 2007, όπως μετέδιδε πανηγυρικά το BBC, Αμερικανοί επιστήμονες του Naval Postgraduate School στο Monterey της California, δήλωναν πως, σύμφωνα με τα μοντέλα τους, ο Αρκτικός Ωκεανός θα ήταν ελεύθερος από πάγους και κατάλληλος για ναυσιπλοΐα έως το 2013! Και μάλιστα θεωρούσαν αυτή την προσέγγιση και συντηρητική! Και Βρετανός καθηγητής του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ συμφωνούσε κι επιβεβαίωνε τα μοντέλα.

Ήρθε το 2013, πέρασε σχεδόν και το 2014 και τα μοντέλα πήγαν περίπατο: ο πάγος όχι μόνο δεν έλιωσε, αλλά αυξήθηκε κιόλας! Θυμίζουμε (το είχαμε γράψει και τον Ιανουάριο) ότι μπορεί ο πάγος της Αρκτικής να έχει λιώσει με τον πιο πάνω ρυθμό απ' τα τέλη της δεκαετίας του 1970, αλλά, όπως πάλι η NASA ανακοίνωσε, (NASA National Snow and Ice Data Centre - NSIDC), ο Αρκτικός πάγος ΑΥΞΗΘΗΚΕ 29% τον Αύγουστο 2013 σε σχέση με τον Αύγουστο 2012, κατά 533.000 τετρ. μίλια! Οι παρακάτω δορυφορικές φωτογραφίες τής NASA είναι όντως εύγλωττες για το τι ακριβώς συμβαίνει στον Αρκτικό Ωκεανό:

Βαρύγδουπες εκφράσεις όπως "previous projections had underestimated the processes now driving ice loss - οι προηγούμενες προβολές είχαν υποεκτιμήσει τις διεργασίες που οδηγούν τώρα την απώλεια του πάγου", "In the end, it will just melt away quite suddenly - στο τέλος απλά θα λιώσει εντελώς ξαφνικά", "We use a high-resolution regional model for the Arctic Ocean and sea ice forced with realistic atmospheric data - Χρησιμοποιούμε ένα υψηλής ανάλυσης τοπικό μοντέλο για τον Αρκτικό Ωκεανό και το θαλάσσιο πάγο ενισχυμένο με ρεαλιστικά ατμοσφαιρικά δεδομένα", "expert on Arctic ice - ειδικός στον Αρκτικό πάγο", χρησιμοποιήθηκαν για ενίσχυση της "μοναδικής αλήθειας" ότι ο πάγος λιώνει. Ο Αλ Γκορ, ο προπαγανδιστής της "άβολης αλήθειας", χρησιμοποίησε τις συγκεκριμένες πιο πάνω προβλέψεις για τον πάγο που λιώνει στην ομιλία του κατά την παραλαβή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στο Όσλο.

Σας είχαμε πει τον Απρίλιο για τα σημάδια ένός νέου Μακαρθισμού, που φαίνεται να αναπτύσσεται σε βάρος επιστημόνων οι οποίοι αποτραβιούνται απ' τις πολιτικοποιημένες και "πειραγμένες" εκθέσεις του IPCC. Τα "εξελιγμένα μοντέλα" που γίνονται "με χρήση υπερυπολογιστών" πέφτουν και γκρεμοτσακίζονται το ένα μετά το άλλο. Θα μείνουμε στο "Πίστευε και μη ερεύνα"; Αν ζούσε στις μέρες μας ο Γαλιλαίος μάλλον θα έλεγε "Και όμως, δεν λιώνει!"

Μήπως γι' αυτό το νέο "Ιερό Ευαγγέλιο" της Ευρωπαϊκής Ένωσης λέγεται "ενεργειακή αποδοτικότητα" κι ετοιμάζουν προγράμματα μόνωσης των σπιτιών; Επειδή έρχεται όχι πια η "υπερθέρμανση", αλλά η "υπερψύξη" του πλανήτη; Και γι' αυτό αυξάνονται οι πάγοι στους πόλους;

Θα περιμένουμε με ενδιαφέρον τη Σύνοδο του ΟΗΕ (COP 21) για το κλίμα τον Δεκέμβριο στο Παρίσι. Κρατώντας πολύ μικρό καλάθι...