Σαββατιάτικα (281) - τα κορωνοϊόπληκτα

*** Θα πα' να εύρω μια σπηλιά με πέτρες και με χώμα, εκεί θ' αφήσω κόκκαλα, ζωή, ψυχή και σώμα. (Μάρκος Βαμβακάρης) *** Εσείς βρήκατε μάσκα τελικά ή τζάμπα ξεποδαριαστήκατε; *** Εγώ, παιδιά, απελπίστηκα. *** Τι έναν κουμπάρο φαρμακοποιό έβαλα μέσο... τι 4-5 φιλαράκια φαρμακάδες κι αυτοί... τι τον ίδιο τον Τράκη πήρα στο προσωπικό του κινητό... τζίφος. *** Εν τω μεταξύ, αυτές οι μαλακομάσκες, που δεν κρατάνε πάνω από μισή ώρα, φτάσανε πέντε ευρώ το κομμάτι από δέκα λεπτά που είχαν. *** Να αρρωστήσεις ή να ξεπαραδιαστείς... ιδού η απορία. *** Σκέφτηκα να βάλω μια μπαλακλάβα αλλά φοβάμαι ότι θα με μπαγλαρώσουν οι μπάτσοι ως τρομοκράτη. *** Ε, κι αφού είδα κι απόειδα, έβαλα την γυναίκα μου να μου πλέξει μια μάσκα, να πάει στον διάολο, να γλιτώσω. *** Μέχρι να την τελειώσει, θα χρησιμοποιώ την μάσκα τής θάλασσας. *** Τί ο αναπνευστήρας; *** Καλέ, του έβαλα φίλτρο του καφέ! *** Ευτυχώς, έχουμε καρναβάλι και δεν θα γελάει ο κόσμος. *** Το πονεμένο μου κορμί βαρύ στοιχειό το δέρνει, τις νύχτες τώρα ξεψυχώ κι ο χάρος δε με παίρνει. (Πρόδρομος Τσαουσάκης) *** Πώς σας φαίνεται το μέτρο που υιοθέτησε ο Κιμ στην Βόρεια Κορέα; *** Μόλις γύρισε στην Πγιονγκ-Γιανγκ ένας κυβερνητικός αξιωματούχος από επίσημο ταξίδι του στην Κίνα, τον εξέτασαν, βρήκαν ότι είχε κολλήσει τον ιό και τον εκτέλεσαν επί τόπου για να μη μεταδώσει την ασθένεια. *** Αποτελεσματικό μέτρο 100%, έτσι; *** Ναι, βρε, είναι σίγουρο σας λέω, το έγραψε μια νοτιοκορεατική εφημερίδα. *** Η οποία έκανε κι άλλη αποκάλυψη. *** Ένας άλλος βορειοκορεάτης, λέει, που είχε ταξιδέψει στην Κίνα για δουλειές, προσπάθησε να κρύψει το ταξίδι του αλλά το κράτος τον εντόπισε και τον εξόρισε. *** Βγήκε από την χώρα, ξαναμπήκε στην χώρα και προσπάθησε να το κρατήσει κρυφό ο αλήτης. *** Δεν το πιστεύετε; *** Ε, τι να σας πω τώρα, άπιστοι Θωμάδες; *** Σε λίγο θα μου πείτε ότι τρώνε σανό και στην Άπω Ανατολή. *** Χάρε, τον θάνατο ζητώ, δεν τον αντέχω τον καημό μου, θέλω στο μνήμα το βαθύ ν' αγκαλιαστώ με τον καλό μου. (Στέλλα Χασκήλ) *** Αυτό

Το παπιγιόν σού πάει πολύ περισσότερο, λεβέντη μου!

που ο Κικίλιας απαγόρεψε το καρναβάλι για να μας προστατεύσει από τον κορωνοτέτοιο, πώς σας φαίνεται ως ιδέα; *** Μπομπάτη δεν είναι; *** Μόνο που έπρεπε να βάλει κι έναν τετραψήφιο αριθμό για καταγγελίες, όπως το 1142 του αντικαπνιστικού. *** Πού διάολο να τηλεφωνήσω άμα δω κανέναν μασκαρά να χορεύει στον δρόμο; *** Δεν λέω, άψογο το μέτρο κι ας μείνουνε εκεί στον Τύρναβο με τους φαλλούς στο χέρι, μόνο που έχω σοβαρό πρόβλημα. *** Βλέπετε, απόψε διοργανώνω σπίτι μου μασκέ πάρτυ μέχρι πρωίας και κάπου φοβάμαι. *** Ποιον ιό, καλέ; *** Μη πάρει κανείς τηλέφωνο την μπατσονομία φοβάμαι, μπουκάρουν νυχτιάτικα τα ΜΑΤ στο ρετιρέ και δεν ξέρω κατά πούθε να κάνω. *** Πονεί το στήθος μου γλυκιά μου μάνα, νιώθω να σχίζεται το κορμί, πέφτουν τα φύλλα, χτυπά η καμπάνα, πλακώνει η νύχτα μαύρη σκοτεινή. (Βασίλης Τσιτσάνης) *** Ένα πράγμα δεν κατάλαβα τώρα με τον κορωνοϊό και θέλω να μου το εξηγήσετε πριν παλαβώσω ντιπ. *** Τα ράφια στα σουπερμάρκετ γιατί τα αδειάσατε; *** Μη σας βρει ο κορωνοϊός και δεν έχετε ζυμαρικά ή φασόλια για να φτιάξετε καρμπονάρα και φασουλάδα; *** Είσαστε τόσο βλαμμένα, δηλαδή; *** Τουλάχιστον, στοκάρατε και χαρτιά υγείας ή θα σκουπιζόσαστε με τις συσκευασίες από τα πατατάκια; *** Εκείνον τον μαλάκα τον Θανάση λυπάμαι. *** Δεν πρόλαβε να τελειώσει το αλεύρι και τις γαλέττες που είχε στοκάρει από το σεισμό του '95 στο Αίγιο, θα ξανατιγκάρει το υπόγειό του στην κονσέρβα, στο όσπριο και στο ζυμαρικό. *** Σκεφτείτε ότι ένα κανίς που είχε καμμιά δεκαριά χρόνια, άλλο από ληγμένα φρίσκις δεν είχε φάει στην ζωή του το φουκαριάρικο. *** Κι όχι τίποτ' άλλο, αναρωτιέται γιατί στρίβουμε α λα γαλλικά όταν μας καλεί για φαΐ στο σπίτι του. *** Λιώνω σιγά και φθείρουμαι, το στήθος μου πονάει, ο βήχας μου τον θάνατο αυτός τον μαρτυράει. (Αντώνης "Νταλγκάς" Διαμαντίδης) *** Καϊλιας: "Κάλεσα σήμερα εκτάκτως τους εκπροσώπους και αντιπροσώπους των φαρμακοβιομηχανιών, οι οποίοι με διαβεβαίωσαν για την επάρκεια των φαρμάκων στην ελληνική αγορά." *** Σε καθησύχασε ο Τράκης, Μπίλλυ μου; *** Ε, πες το, ρε διάολε, για να ανησυχήσουμε με την ησυχία μας! *** Μπάυ δε γουαίυ, Βασιλάκη, νομίζω ότι ο κόσμος έγραψε στα παπάρια του την απαγόρευση των καρναβαλιών. *** Τουλάχιστον στην Πάτρα. *** Στο λέω μετά λόγου γνώσεως ότι λίγο θέλει για να παρκάρουν οι επισκέπτες τής Πάτρας τα αυτοκίνητά τους στην κωλοτρυπίδα μας. *** Για να μη σου πω για έναν καβαλιώτη που με ρώταγε χτες βράδυ αν μπορεί να κοιμηθεί στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας μου. *** Μάνα, με λένε φθισικό, μου λεν' πως δε θα ζήσω, μεσ' στης Πεντέλης τα βουνά θα πα' να κατοικήσω. (Κώστας Ρούκουνας) *** Μπογδάνος: "Τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν μπορεί να είναι ξέφραγο αμπέλι άπλυτων, βρομιάρηδων, παλιανθρώπων, τραμπούκων... τέλος." *** Τί λες, αγόρι μου; *** Εσείς δεν νομοθετήσατε να μπαίνουν οι μπάτσοι στα πανεπιστήμια όποτε γουστάρουν; *** Αφήσατε καλά-καλά τους παλιανθρώπους και τους τραμπούκους να

Μια δουλειά του είπαν να κάνει...

θεωρούν τα πανεπιστήμια ως ξέφραγο αμπέλι τους και τώρα σας ενοχλεί αυτό; *** Επαναφέρτε, λοιπόν, το άσυλο, να μη ξαναπατήσουν βρομιαραίοι, τραμπούκοι και παλιάνθρωποι στα πανεπιστήμια. *** Εμ, δεν ξέρεις ότι τα γουρούνια βρομίζουν τον χώρο, όχι οι φοιτητές; *** Άει στον διάολο, καραφλή γλίτσα, να γλιτώσουμε. *** Εκεί που μένουν οι νεκροί, στους τάφους και στα μνήματα, ένα θλιμμένο δειλινό με φέρανε τα βήματα. (Σπύρος Ζαγοραίος) *** Αυτό που έγινε στα νησιά με τα ΜΑΤ, πώς το σχολιάζετε; *** Μιχάλη, δεν τραβάει η ομάδα εκτός έδρας. *** Μήπως κατάλαβε κανείς το σχέδιο της κυβέρνησης, να μου το εξηγήσει κι εμένα; *** Έστειλε τα ΜΑΤ και, αφού έγινε της πουτάνας, τα απέσυρε, έτσι δεν είναι; *** Δηλαδή, για να τα κάνουν πουτάνα τα έστειλε; *** Τί δεν καταλαβαίνω; *** Και δεν μπορεί κανένας Μπογδάνος να φορτώσει το κάζο σε άπλυτους! *** Από τα Εξάρχεια κατ' ευθείαν στο Κουκάκι, από εκεί καρφί στο Κολωνάκι, σερί πλατεία Βάθη, στο καπάκι ΑΣΟΕΕ και αμέσως απνευστί στα νησιά... *** Παιδιά, να μου το θυμηθείτε, ο πτι Κουλίς θα την βρει από τα ΜΑΤ. *** Οι ίδιοι οι μπάτσοι θα τον ρίξουν, μπας και ξεκουραστούν μια στάλα. *** Πέτσας: "Θα πρέπει να συγχαρούμε τις αστυνομικές δυνάμεις που έδειξαν αυτοσυγκράτηση." *** Στέλιο μου, σίγουρα δεν είσαι ο εξωγήινος του Υμηττού, για τον οποίο έλεγε ο μικρός παλιότερα; *** Θα βάψω με το αίμα μου τα έρημα σοκάκια, με πνίξαν τα φαρμάκια, με δίκοπο μαχαίρι εγώ θα σκοτωθώ. (Στέλιος Καζαντζίδης) *** Σας ενόχλησε κι εσάς που ο Μουντζούρης έχει γραμμένο τον μικρό στα παπάρια του; *** Δηλαδή, εσείς πού τον έχετε γραμμένο; *** Μουντζούρης: "Να κι αν είναι οργισμένος ο πρωθυπουργός, να κι αν δεν είναι." *** Καλό πανί κι ο Μουντζούρης αλλά αυτό παραπάει. *** Όταν ο πρωθύ οργίζεται, ο υπαίτιος πρέπει να γονατίζει και να εκλιπαρεί κλαίγοντας την συγγνώμη του. *** Σιχτίρ πια, τα έχουμε ισοπεδώσει όλα. *** Μητσοντόρα: "Δικαιωνόμαστε που η Νέα Δημοκρατία δεν τον είχε στηρίξει στις αυτοδιοικητικές εκλογές." *** Ρε συ, Θοδώρα, εγώ γιατί θυμάμαι έναν χάρτη με όλη την Ελλάδα μπλε, εκτός από την Κρήτη; *** Χύθηκε ο κουβάς τού μπογιατζή κατά λάθος; *** Μάνα μου, βήχας μ' έπιασε, αίμα βγάζει το στόμα, πότε, Θεέ, το σώμα μου θ' αναπαυτεί στο χώμα; (Στέλιος Κερομύτης) *** Μητσοντόρα: "Αυτοί που έγδυσαν, που έδειραν τους αστυνομικούς, είμαι βέβαιη ότι δεν εκφράζουν τους νησιώτες." *** Βεβαίως και δεν τους εκφράζουν, Θοδώρα μου. *** Ποιός νησιώτης ήθελε να γδύσει έναν μπάτσο; *** Να τον γαμήσει χιώτικα ήθελε, να μυρίζει ο κώλος του μαστίχα για έναν χρόνο. *** Στο μόνο που με βρίσκεις σύμφωνο, είναι που τα χοιρινά βγάλανε το άχτι τους στα αυτοκίνητα του κοσμάκη. *** Ξέρεις τι πρόβλημα συνιστούν τα τροχοφόρα για την δημοκρατία; *** Ρώτα τον Παναγούλη και τον Λαμπράκη να σου πουν. *** Κι εκείνα τα "κωλότουρκοι" και "πουτανάκια" που γρύλλιζαν τα μπατσίδια για τους ντόπιους, πόσο μελωδικά, ε; *** Παρεμπιπτόντως, πότε σου είπα τελευταία φορά ότι η

Ο μαλάκας της ημέρας

δημοκρατία σας γαμιέται ασύστολα; *** Μπορώ τώρα να στο πω άλλη μία, μπας και το χωνέψεις; *** Μερσί. *** Μανούλα, βήχω και πονώ και σπαρταρώ σαν ψάρι, κάποια βραδιά στην κλίνη μου ο χάρος θα με πάρει. (Κώστας Ρούκουνας) *** Πορτοσάλτες: "(Η κυβέρνηση) για να μην είναι ολοκληρωτικά αργά, ας τολμήσει τώρα: κλειστά κέντρα σε ακατοίκητα νησιά. *** Στο μυαλό του Άρη Πορτοσάλτεβιτς. *** Ακατοίκητο. *** Χρόνια τώρα. *** Πορτοσάλτες: "Ξεκουράζεται ο κατώτερος υπάλληλος των 800 ευρώ, κοιμάται, κοιμάται, κοιμάται και του την πέφτουν οι κατσαπλιάδες..." *** Ποιός κατώτερος υπάλληλος, Άρη μου; *** "Εσείς είσαστε το κράτος" δεν είχε πει ο Μητσοτάκουλας; *** Άμα είναι κατώτερος υπάλληλος ο "γαμάω και δέρνω όποτε καβλώνω", τότε τι να πουν οι υπόλοιποι; *** Μουμτζής: "Η συνταγή της βίας είναι επιτυχημένη." *** Νομίζεις, Σάκη μου; *** Αν είναι έτσι, ετοιμάσου για κλοτσομπουνίδια! *** Άει στον διάολο, σκερβελέ. *** Μη με παιδεύετε γιατροί, δεν έχω πλέον αίμα, τραβήξτε τα νυστέρια σας να τρέξει μαύρο αίμα. (Γιώργος Παπασιδέρης) *** Μικροδράκουλας: "Οι αστυνομικοί είναι κρατικοί λειτουργοί που φορούν το εθνόσημο και είναι άνανδρο να τους χτυπούν ενώ κοιμούνται." *** Αυτά να τα πεις του Ινδαρέ που ακόμα σκούζει, μικρέ. *** Από πότε, βρε χαϊμένο, είναι άνανδρο να δέρνεις μπάτσο; *** Άει στο διάολο με τις κότες, που πουλάνε μαγκιά με κράνη, ασπίδες και γκλοπ. *** Κουραδομαγκιά, δηλαδή. *** Γεραπετρίτης: "Τα σώματα ασφαλείας δεν αποσύρθηκαν από τα νησιά, απλώς ολοκληρώθηκε το έργο τους." *** Γιατί γελάτε κύριοι; *** Άστο, Γιώργο μου, δεν το σὠζεις. *** Κάτι τέτοια έλεγα κι εγώ όποτε έτρωγα ροχάλα από γκόμενα αλλά κανένας δεν με πίστευε, στο υπογράφω. *** Πόνος στο στήθος δυνατός, τον βήχα δεν αντέχω, μάνα μου μη σου τρων' λεφτά αφού ζωή δεν έχω. (Στέλιος Χρυσίνης) *** Γερμανός, μητροπολίτης Ηλείας και Ωλένης: "Προσευχήθηκα ιδιαίτερα θερμά και άκουσα τον Χριστό να μου απαντάει." *** Δοξασμένο το όνομά Του! *** Σεβασμιώτατε, αυτά να τα πεις σε όσους δεν πιστεύουν, όχι σε μένα. *** Και τι σου είπε ο Πανάγαθος, αν επιτρέπεται; *** Γερμανός: "Μου είπε: Γερμανέ, στείλε μήνυμα στον πρωθυπουργό να δώσει εντολή στον υπουργό του να αρχίσει ο δρόμος Πάτρα-Πύργος-Ολυμπία-Τσακώνα αμέσως." *** Όου, μάυ φάκινγκ γκοντ! *** Μετανοείτε, βρε άπιστα ταγάρια! *** Σεβασμιώτατε, μήπως ο Πανάγαθος σου είπε και ποιος εργολάβος πρέπει να πάρει την δουλειά, για να κονομήσει από τα διόδια; *** Σιγά τον πολυέλαιο, σεβασμιώτατε! *** Κι εγώ τον Μπόμπολα θα έλεγα κι ας μην είμαι παντογνώστης.   *** Ρημάδι πια κατάντησε η ζωή μου, λιώνει το έρημο κορμί, χάρε λυπήσου με εσύ και πάρε με, από τους πόνους βγάλε με. (Απόστολος Χατζηχρήστος) *** παπα-Στυλιανός Καρπαθίου: "Ο Χριστός δεν υπήρξε φορέας μικροβίων ποτέ μέσα στην ιστορία." *** Ο διάβολος υπήρξε, πάτερ; *** Εμ, πού να φτουρήσει μικρόβιο σε τόση λάβρα που έχει η κόλαση με τα καζάνια της; *** Στενοχωρηθήκατε κι εσείς που χάσαμε τον Βουτσά; *** Με το δίκιο σας αλλά δεν χρειάζεται να στενοχωριέστε. *** Μάγκας ο Κώστας, έφυγε πάνω στην ώρα. *** Θα έκανε "αψού"  και, αντί ν' ακούσει "γείτσες", θα άκουγε τα καντήλια όλου του σογιού του κι άιντε μετά να πει "'στω". *** Μόνο που έφυγε εντελώς βλακωδώς. *** Με το που του είπε ο περατάρης τού Αχέροντα "έχω και βάρκα, πάμε μια βόλτα;", τσίμπησε και τον

Στο μεταξύ, κάπου στα Χανιά...

ακολούθησε. *** Τί είναι ο άνθρωπος, τελικά; *** Ένα "φσσστ... μπόινγκ" είναι. *** Όταν νυχτώνει, σκέφτουμαι "ίσως δεν ξημερώσω" κι ώρα την ώρα καρτερώ ψυχή να παραδώσω... αρρωστιάρικό μου σώμα, θα σε φάει το μαύρο χώμα. (Γιάννης Παπαϊωάννου) *** Μητσοντόρα: "Στα δέκα μου κατάλαβα ότι ο μπαμπάς μου ήταν πολιτικός." *** Και μέχρι τότε, τι δουλειά νόμιζες πως έκανε, κοπέλλα μου; *** Νυχτοφύλακας σε νεκροταφείο; *** Δεν μου είπατε, αυτό το καινούργιο το Σάμσουνγκ που διπλώνει, πώς σας φαίνεται; *** Ετοιμαζόσαστε να σκάσετε την χιλιαρούμπα για να το πάρετε, έτσι; *** Εγώ την έχω καταβρεί! *** Θα κατεβάσω από το πατάρι εκείνο το Μοτορόλα το ΜΡ200 του 2001 το σπαστό και θα γελάω με τα χάλια σας. *** Έπρεπε να σκάσετε ένα κάρο λεφτά για να φτάσετε στις εφτά ίντσες και να διαπιστώσετε ότι τα εφτάιντσα είναι καλό μέγεθος για πικάπ κι όχι για τσέπες; *** Ε, ξανασκάστε τα τώρα, για να μάθετε ότι το μέγεθος δεν μετράει. *** Βρήκαν γιατροί το φάρμακο που σβήνει το μαράζι, να πείτε στην αγάπη μου να μην αναστενάζει. (Θανάσης Ευγενικός) *** Καλέ, είδατε τι πήγα να πάθω; *** Θυμήθηκα τον Βουτσά αλλά παραλίγο να ξεχάσω την Δημουλά, που πέθανε πριν απ' αυτόν. *** Άντε μετά να σας πείσω ότι είμαι άνθρωπος της ποιότητας... *** Χατζημπούλης: "Δεν ξέρω πώς αισθάνεται τὠρα αυτή η μεγάλη ελληνίδα, εμείς αισθανόμαστε όμως ότι θα παραμείνει αθάνατη." *** Ούτε εγώ ξέρω πώς αισθάνεται, Κωστή μου, αλλά φαντάζομαι μια στενοχώρια μέσα στην κάσα θα την έχει. *** Δεν συμφωνείς; *** Όσο να πεις, η κάσα δεν είναι παγκάκι για να αράζεις άνετα. *** Κι όχι τίποτ' άλλο, γελάγαμε μ' εκείνη την σουργελίτσα τού Ε-tv που έκανε ρεπορτάζ από την κηδεία τής Ζωίτσας... θυμάστε; *** "Σήμερα είναι μια πολύ δύσκολη μέρα για την Ζωή Λάσκαρη καθώς βλέπουμε την κηδεία της." *** Απ' την Ζωή στην Δημουλά ειν' ένα μονοπάτι και του Κωστή η παπαριά μού τό 'βγαλε το μάτι. *** Πέφτουν τα φύλλα απ' τα κλαριά κι εγώ είμαι άρρωστος βαριά. (Γιώργος Μητσάκης) *** Κωλόχαρτος: "Λήξη της επιχείρησης στο παζάρι του Σχιστού, αριθμός ελέγχων 74, αριθμός παραβάσεων 5." *** Πάει, τζάζεψε τελείως αυτό. *** Παιδάκι μου, τι επιχείρηση λες με 5 παραβάσεις; *** Σε μια λαϊκή αγορά να μπουν δυο του υγειονομικού, περισσότερα μπιλιετάκια θα κόψουν. *** Και για πες, τουλάχιστον πιάσατε κανέναν εγκληματία της προκοπής; *** Κωλόχαρτος: "Κατασχέθηκαν 4 τόννοι πατάτες, 75 κιλά οπωροκηπευτικά..." *** Κατασχέθηκαν ή απλώς οι πλανόδιοι πλάκωσαν με πατάτες, ντομάτες και λεμόνια τούς μπάτσους; *** Ρε συ, θα σοβαρευτείς ποτέ; *** Με τέτοιες μαλακίες περιμένεις να τσιμπήσεις επενδυτές; *** Το πολύ-πολύ να τσιμπήσεις κανένα αρχίδι. *** Αρρώστησα, μανούλα μου, βαθιά ειν' η πληγή μου και λίγο-λίγο χάνεται και σβήνει η ζωή μου. (Ρόζα Εσκενάζυ) *** Συγγνώμη, αληθεύει ότι γέμισε ποντίκια το Σύνταγμα και άρχισε ο Μπακοτάκης τις μυοκτονίες; *** Τι διάολο, μετροπόντικα στείλαμε τότε ν' ανοίξει το μετρό ή γκαστρωμένη μετροποντικίνα; *** Όχι, ρε πούστη μου... φυλαγόμαστε από κορωνοϊό και θα την βρούμε από πανούκλα, δηλαδή; *** Και μετά τα ποντίκια στο Σύνταγμα, τι; *** Ακρίδες στο Ζάππειο,

Ευτυχισμένα χρόνια

βατράχια στου Ψυρρή ή χαλάζι στα Πετράλωνα; *** Καλά, ότι το καλοκαίρι βλέπω σύννεφο τις αλογόμυγες στα Χαυτεία, το πάω και στοίχημα. *** Θυμάστε που σας έλεγα ότι αυτό το δρακουλόσπερμα την έχει δει Φαραώ και γελάγατε; *** Φάτε τις πληγές του τώρα και μόκο. *** Μεσ' στης Πεντέλης τα βουνά, στα πεύκα τριγυρίζω, τον χάρο ψάχνω για να βρω μα δεν τον εγνωρίζω. (Στράτος Παγιουμτζής) *** Όπως καταλάβατε, σήμερα το ιστολόγιο εξέφρασε την τεράστια ανησυχία του για την επαπειλούμενη επιδημία. *** Ελπίζω μόνο να μη σας χάλασε η επιλογή μου να ξορκίσω το κακό με μια συλλογή από άσματα πεισιθανάτεια (όπως θα έλεγε και η Δέσποινα Στυλιανοπούλου). *** Βέβαια, οι ρεμπέτες έγραψαν όλα αυτά τα τραγούδια για την φυματίωση κι όχι για την γρίππη αλλά δεν έχει σημασία. *** Άμα έρθουν οι τέσσερις για το έπιπλο, λίγη σημασία έχει το από τι πήγες. *** Για παράδειγμα, ποιος στενοχωρήθηκε που το παλληκάρι τής πρώτης φωτογραφίας πέθανε από μεσοθηλίωμα; *** Η στενοχώρια ήταν επειδή πέθανε στα 50 μόλις χρόνια του, το 1980. *** Οι σινεφίλ μάλλον αναγνώρισαν τον αξέχαστο "Πεταλούδα" (Papillon) Στηβ Μακ Κουήν, σε μια φωτογραφία από την εποχή που έβγαζε το ψωμί του τρέχοντας σε αγώνες μοτοσυκλεττών. *** Οι υπόλοιποι δείτε τον όπως τον ξέρετε στην τελευταία φωτογραφία, τραβηγμένη στα γυρίσματα της θρυλικής ταινίας του 1963 "Η μεγάλη απόδραση". *** Με την σειρά από αριστερά βλέπετε τον Τζέιμς Κόμπουρν, τον σκηνοθέτη της ταινίας Τζον Στέρτζες, τον Στηβ Μακ Κουήν και τον Τσαρλς Μπρόνσον. *** Την ώρα που στους κινηματογράφους έβγαινε η "Μεγάλη απόδραση", στα ράφια των δισκοπωλείων έβγαινε το -ίσως- σπουδαιότερο άλμπουμ εκείνης της χρονιάς και ένα από κορυφαία λάιβ άλμπουμ όλων των εποχών. *** Ήταν μια ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας που είχε δώσει στις 24 Οκτωβρίου 1962 στο Θέατρο Απόλλων του Χάρλεμ ο μεγάλος Τζέιμς Μπράουν, το πρώτο από τα τέσσερα συνολικά λάιβ που κυκλοφόρησε ο Μπράουν με συναυλίες του στο ίδιο Θέατρο. *** Το άλμπουμ σκαρφάλωσε με άνεση στην πρώτη θέση του Μπίλμπορντ, έμεινε στα τσαρτ επί 66 εβδομάδες και σε πολλά κλαμπ, ιδίως του νότου, οι ντισκ-τζόκεϋ το έπαιζαν ολόκληρο, σερί, διακόπτοντας μόνο για να αλλάξουν πλευρά στο πικάπ. *** Εννοείται ότι με αυτό το άλμπουμ, το "Live at the Apollo", θα σας αφήσω σήμερα ήσυχους να απολαύσετε το τριήμερο που έρχεται. *** Σας εύχομαι οι μόνες μάσκες που θα χρειαστεί να βάλετε, να είναι οι αποκριάτικες! *** Να περάσετε υπέροχα και να έχετε κατά νου ότι... *** ... δεν μας τρομάζουν τα νέα μέτρα, δεν μας τρομάζει εμάς ο πληθωρισμός, δεν μας τρομάξανε τόσα και τόσα, θα μας τρομάξει ο κορωνοϊός (συγγνώμη, Λουκιανέ); *** Καλή διασκέδαση σε όλους! ***

Κάποτε, κάποιοι πρόσφυγες... (4)

Ας επιστρέψουμε, όμως, στις αρχές καλοκαιριού του 1922 και στους πρόσφυγες που καταφθάνουν από τον Πόντο. Όπως είπαμε ήδη, η κοινή γνώμη κάθε άλλο παρά βλέπει με μάτι συμπαθείας τούς "γιαουρτοβαφτισμένους", χειραγωγούμενη από μια σπέκουλα κατά των προσφύγων, η οποία καλά κρατεί. Και το πιο απλό επιχείρημα αυτής της σπέκουλας δεν είναι άλλο από την "υγειονομική απειλή" που τάχα συνιστούν οι πρόσφυγες. Μάλιστα δε, το ζήτημα φτάνει μέχρι την βουλή! Τα πρακτικά από την συνεδρίαση της 22ας Ιουνίου 1922 είναι αποκαλυπτικά. Ας τα δούμε όπως καταγράφονται στην εφημερίδα "Εμπρός" της επόμενης μέρας:

    Ο κ. ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ (σ.σ.: βουλευτής της αντιπολίτευσης) ερωτά την Κυβέρνησιν τίνα μέτρα έλαβε διά το ζήτημα των εν Λοιμοκαθαρτηρίω Αγίου Γεωργίου της Σαλαμίνος προσφύγων εκ Ρωσσίας, εφ' όσον πρόκειται περί της υγείας των κατοίκων της πόλεως της Σαλαμίνος και απάσης της Ελλάδος, γνωστού όντως ότι υπάρχουσι πολλοί πάσχοντες και θνήσκοντες εκ χολέρας και εξανθηματικού τύφου. Επομένως απόλυτος και επείγουσα ανάγκη επιβάλλει την λήψιν άμεσων μέτρων και δήλωσιν της Κυβερνήσεως ίνα καθησυχάσει το δημόσιον φρόνημα.
    Ο κ. ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ (σ.σ.: βουλευτής της αντιπολίτευσης) λέγει ότι, ως πληροφορείται, ο κ. υπουργός των Εσωτερικών λαμβάνει η έλαβεν μέτρα σύντονα προς άρσιν του κινδύνου κατά της υγείας των Σαλαμινίων αλλά και κατά της υγείας των πόλεων Πειραιώς και Αθηνών. Η ανακοίνωσις των μέτρων του κ. Υπουργού ίσως θα μας απαλλάξη της περαιτέρω συζητήσεως.
    Ο κ. ΣΤΡΑΤΟΣ (σ.σ.: υπουργός εσωτερικών) λέγει ότι η Κυβέρνησις ευρέθη προ ημερών απέναντι ενός αληθούς αιφνιδιασμού όταν ήρχισαν να καταπλέουν εκ του Ευξείνου ατμόπλοια κομίζοντα πρόσφυγας Ελληνας εκ Ρωσσίας οι οποίοι ουδόλως ανεμένοντο. Οι πρόσφυγες αυτοί ανήλθον εις 8.600 περίπου. Η κατάστασίς των ήτο ελεεινή υπό πάσαν έποψιν. Το Κράτος ώφειλε να φροντίση αφ' ενός διά την συντήρησιν αυτών και αφ' ετέρου διά τον αιφνιδιασμόν. Τα μέσα ήσαν ανεπαρκή αλλά το λοιμοκαθαρτήριον ανέπτυξεν έκτακτον δραστηριότητα παρά τα ελλείψεις τα οποίας είχε τόσον εις απολυμαντικούς κλιβάνους όσον και εις μαγειρεία όπως ικανοποιήση τας ανάγκας της διατηρήσεως και καθάρσεως τοσούτου πληθυσμού.

Εφημερίδα "Εμπρός", 23/6/1922 - απόσπασμα άρθρου από την 3η σελίδα (κλικ για μεγέθυνση)
[Περικοπή αποσπάσματος και προσαρμογή του σε τρίστηλο για το παρόν κείμενο: Cogito ergo sum]

Στην συνέχεια του λόγου του, ο Νικόλαος Στράτος αποτυπώνει το κλίμα της εποχής:

    Είναι εύλογον ότι οι περίοικοι γνωρίζοντες ότι ο πληθυσμός αυτός αφίκετο εκεί να νομίζη ότι όλοι ήσαν χολεριώντες αλλά δεν είναι ακριβές. Οι χολεριώντες εν αριθμώ σοβαροτάτω αλλ' όχι να παρέχωσι τον κίνδυνον της αμέσου μεταδόσεως εις την νήσον Σαλαμίνα και τον πειραιά και τα Αθήνας επομένως. Όλα τα μέτρα της απομονώσεως ελήφθησαν μετά πάσης αυστηρότητος. Ότι δε επέτυχον τα μέτρα ταύτα απόδειξις είνε ότι ουδέν συνέβη το δυσάρεστον εις όλην την περιοχήν.

Προσέξτε την ευκολία με την οποία ο υπουργός κάνει λόγο για "χολεριώντες εν αριθμώ σοβαροτάτω", παρ' ότι ουδέποτε κατεγράφη επίσημα οποιοδήποτε κρούσμα χολέρας μεταξύ των προσφύγων. Ίσως, ο υπουργός παρασύρθηκε από το γεγονός ότι στο λοιμοκαθαρτήριο του Αγίου Γεωργίου περιθάλπονταν "χολεριώντες" από τα μέσα του 19ου αιώνα. Ο ίδιος, εν τη ρύμη του λόγου του, αποκαλύπτει ακουσίως την αλήθεια:

    Εκ των ελθόντων ζώντων εις το λοιμοκαθαρτήριον προσφύγων 466 ήσαν ασθενείς εξ ων 80 ύποπτοι χολέρας (σ.σ.: τελικά, ύποπτοι χολέρας ή χολεριώντες;) και 136 εκ δυσεντερίας τα άλλα ήσαν συνήθη νοσήματα.

Και αν παραξενευτήκατε που στα προηγούμενα αποσπάσματα δεν διαπιστώσατε ισχυρή κόντρα μεταξύ γουναρικών (κυβέρνηση) και βενιζελικών (αντιπολίτευση), ετοιμαστείτε να εκπλαγείτε ακόμη περισσότερο:

    ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ μετά τας ανακοινώσεις του κ. υπουργού, έχει την ευχάριστον υποχρέωσιν να επικροτήση εις τα αληθώς παντοία μέτρα άτινα έλαβε αλλά παρακαλεί θερμότατα να εντείνη την αυστηρότητα παντός μέτρου προς πλήρη αποκλεισμόν από πάσης δυνατής και επικινδύνου επικοινωνίας των πέριξ μετά των πλοίων των προσφύγων εξ ων τόσοι κίνδυνοι κρέμανται κατά της Δημοσίας υγείας.
    ΣΤΡΑΤΟΣ. Σας πληροφορώ ότι καθ' εκάστην εσπέραν και μεσημβρίαν λαμβάνω αναφοράν περί των μέτρων αυτών απηγορεύθη δε αυστηρότατα και η αλιεία εις τα πέριξ (σ.σ.: !) επεστήθη δε και η προσοχή του εισαγγελέως (σ.σ.: !!) και των λιμενικών ακόμη αρχών.

Με δυο λόγια, η κυβέρνηση έβαλε τους πρόσφυγες σε πλήρη απομόνωση και απαγόρευσε ως και την αλιεία "εις τα πέριξ" (και δη, "αυστηρότατα"), επειδή μερικές δεκάδες προσφύγων είχαν πάθει διάρροια (εντερικά, κατά το κοινώς λεγόμενο) από το μολυσμένο νερό και τις χαλασμένες τροφές που κατανάλωσαν στο πολυήμερο ταξίδι τους.

Το λοιμοκαθαρτήριο στην νησίδα Άγιος Γεώργιος Σαλαμίνας

Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση δεν έχει καμμία διάθεση να συγκρουστεί με την αγόμενη και φερόμενη κοινή γνώμη. Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 9 Ιουνίου 1922, το υπουργικό συμβούλιο είχε πάρει την απόφαση να μεταφέρει όλους τους πρόσφυγες στην Μακρόνησο. Αλλά γι' αυτό το ζήτημα θα πούμε περισσότερα στην συνέχεια.

Κάπου εδώ, θα κάνουμε μια στάση, να καρναβαλιστούμε απερίσπαστοι και θα συνεχίσουμε το ταξίδι μας μετά την Καθαρή Δευτέρα. Στο μεταξύ, ας ενημερώσει κάποιος τον κ. Αθανάσιο Τζήμερο, τον κ. Κωνσταντίνο Μπογδάνο και τους λοιπούς ομοίους τους ότι δεν έχουν λόγο να θεωρούν εαυτούς ευφυείς και πρωτοποριακή την πρότασή τους να μαζέψουμε όλους τους πρόσφυγες και τους μετανάστες και να τους μαντρώσουμε στην Μακρόνησο και σε άλλα ξερονήσια. Ούτε ευφυείς είναι ούτε πρωτοπόροι. Ανιστόρητοι είναι.

Κάποτε, κάποιοι πρόσφυγες... (3)

Ενώ το ταξίδι μας στο 1922 συνεχίζεται, σήμερα θα κάνουμε μια κοντινή εκδρομή λίγα χρόνια πιο πίσω, κάπου στα μέσα τού Νοεμβρίου του 1918. Στις 11 του μηνός, σε ένα βαγόνι στην γαλλική Κομπιέν, η Γερμανία υπογράφει την άνευ όρων συνθηκολόγησή της και έτσι τερματίζεται τυπικά ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Οι τελικές διευθετήσεις (ο θεός να τις κάνει διευθετήσεις... τέλος πάντων) θα γίνονταν με τις πέντε συνθήκες των Παρισίων (Βερσαλλιών, Αγίου Στεφάνου, Νεϊγύ, Τριανόν και Σεβρών), οι οποίες θα υπογράφονταν διαδοχικά από τον Ιούνιο του 1919 έως τον Ιούλιο του 1923.

Κι ενώ οι νικητές ετοιμάζονται να κατασπαράξουν το αιμάσσον κουφάρι τής Γερμανίας και των συμμάχων της, ο Ελευθέριος Βενιζέλος τρώει με μανία τα νύχια του και ξύνει το κεφάλι του, προσπαθώντας να βρει κάποιον τρόπο για να τσιμπήσει κι αυτός το κατιτίς του. Τα πράγματα δεν είναι εύκολα διότι η Ελλάδα βγήκε στον πόλεμο μόλις το καλοκαίρι του 1917, οπότε δεν μπορούσε να προσδοκά σημαντικό μερίδιο από τα λάφυρα. Άμα, όμως, υπάρχει καλή καρδιά, όλα γίνονται! Πάμε να δούμε πώς;

Πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι, με το οποίο έβαλαν τις υπογραφές τους ο στρατάρχης Φος και ο Ματίας Έρτζμπεργκερ σ' εκείνο το βαγόνι στην Κομπιέν, οι γάλλοι αποφασίζουν να τα βάλουν με έναν ακόμη μεγάλο εχθρό τους, μεγαλύτερο κι από την Γερμανία. Ήταν η Ρωσσία, όπου έχει ήδη επικρατήσει η επανάσταση των μπολσεβίκων. Καθώς το φάντασμα του κομμουνισμού πλανιέται όλο και πιο έντονα πάνω από την Ευρώπη, η Γαλλία δείχνει αποφασισμένη να τσακίσει την ρωσσική αρκούδα πριν το κομμουνιστικό δηλητήριο αρχίσει να μεταδίδεται προς δυσμάς.

Ο δαιμόνιος γάλλος πρωθυπουργός Ζωρζ Κλεμανσώ αντιλαμβάνεται τι έχει ο Βενιζέλος στο μυαλό του και ρίχνει το δόλωμα: η Δύση θα εκτιμήσει ανάλογα κάθε σύμπραξη και βοήθεια στις επερχόμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των "ερυθρών" στην Κριμαία. Ο Βενιζέλος τσιμπάει αμέσως το δόλωμα και δεσμεύεται να θέσει τρεις μεραρχίες στην διάθεση οποιασδήποτε στρατιωτικής επιχείρησης με συμμαχικό χαρακτήρα. Και κάπως έτσι, η μικρά πλην τιμία Ελλάς έστειλε τα παιδιά της να χύσουν το αίμα τους, άνευ λόγου και αιτίας, στην χερσόνησο της Κριμαίας. Οι δε έλληνες της περιοχής είδαν τον εθνικό στρατό ως "απελευθερωτή" από τους "κακούς κομμουνιστές" (βοηθούσης και της απαραιτήτου προπαγάνδας, φυσικά!) και του πρόσφεραν αμέριστη βοήθεια.

25 Μαρτίου 1919: Ο κόκκινος στρατός μπαίνει στην Οδησσό, απελευθερώνοντάς την από τους έλληνες.

Δυστυχώς για τον Βενιζέλο αλλά και για τον Κλεμανσώ, η προσπάθεια για "εξαγωγή δημοκρατίας" στην Ρωσσία δεν βάσταξε παρά λίγους μήνες και έληξε άδοξα. Στις 31 Μαρτίου 1919, η γαλλική διοίκηση ειδοποιεί την ελληνική κυβέρνηση ότι η εκστρατεία τερματίζεται και δίνει προθεσμία μόλις τεσσάρων ημερών στους ελληνικής καταγωγής μονίμους κατοίκους της περιοχής να προετοιμαστούν για την επόμενη μέρα. Τέσσερις μόνον ημέρες για να συμμαζέψουν... τι; Τα ασυμμάζευτα; Το μόνο που τους μένει ώστε να γλιτώσουν την τιμωρία για την αντεπαναστατική τους στάση, είναι όχι να συμμαζέψουν αλλά να μαζέψουν και να φύγουν κακήν-κακώς. Επικρατεί πανικός. Οι έλληνες ζητούν απεγνωσμένα βοήθεια από τα προξενεία αλλά εισπράττουν μια κυνική απάντηση υπό την μορφή ερωτήματος: "προτιμάτε την περιουσία σας ή την ζωή σας;".

Πίσω, στην Ελλάδα, ο κόσμος δεν έχει πάρει χαμπάρι. Ο Βενιζέλος βλέπει από νωρίς ότι τα πράγματα πάνε κατά διαβόλου και επιβάλλει λογοκρισία, κόβοντας και διαστρεβλώνοντας τις κακές ειδήσεις από το μέτωπο. Ακόμη και οι τραυματίες δεν επαναπατρίζονται αλλά στέλνονται στην Πόλη, για να μη δημιουργηθούν "κακαί εντυπώσεις".

Στην Κριμαία, δεν αργεί να αρχίσει η εκκένωση. Ο Ευθύμιος Κανελλόπουλος, πρεσβευτής και ύπατος αρμοστής στην Κωνσταντινούπολη, συμφωνεί με τους γάλλους να παραμείνουν οι πρόσφυγες προσωρινά στην Πόλη αλλά σύντομα αποφασίζεται η αποστολή τους στην Θεσσαλονίκη. Οι πρώτες αφίξεις καταλαμβάνουν τον ντόπιο πληθυσμό εξαπίνης. Ο Κανελλόπουλος μιλάει για 26.000 πρόσφυγες αλλά η Οδησσός κάνει λόγο για 50.000 έως 60.000. Οι λαϊκές αντιδράσεις αρχίζουν. Η κυβέρνηση πανικοβάλλεται. Ο Βενιζέλος προτείνει στους γάλλους τέσσερις εναλλακτικούς τόπους εγκατάστασης των προσφύγων: δυτική Κριμαία, Τραπεζούντα, Κωστάντζα, Κωνσταντινούπολη. Η Γαλλία απορρίπτει και τις τέσσερις προτάσεις.

Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποτρέψει την εισροή των προσφύγων. Με απλά λόγια: για την κυβέρνηση, οι έλληνες πρόσφυγες της Κριμαίας είναι ανεπιθύμητοι στην Ελλάδα. Αυτά που ακούγονται από επίσημα χείλη, είναι αποκαλυπτικά:

- Η παρουσία των προσφύγων ενταύθα θα εδημιούργει ηθικόν και υλικόν κλονισμόν. (Αλέξανδρος Διομήδης, αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών) 

- Η εδώ άφιξις τοιούτων προσφύγων φοβούμαι ότι θα γεννήση δυσαρέστους εντυπώσεις εις την κοινήν γνώμην, μάλιστα δε τερατολογίας και ψευδολογίας πολλάς από τα εργαστήρια των αντιδραστικών. (Εμμανουήλ Ρέπουλης, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός εσωτερικών) 

- Σημαντικόν μέρος των εν Ρωσσία Ελλήνων προσέκειτο εις το καταλυθέν τσαρικόν καθεστώς και, ως αντελήφθην, τα πνεύματα των εκείθεν ερχομένων, υπό το κράτος της πληξάσης αυτούς δυστυχίας, είναι ήκιστα ευνοϊκώς διατεθειμένα υπέρ ημών. Φοβούμαι δε, ως εκ τούτου, μη ούτοι αποτελέσωσι εν Ελλάδι στοιχείον εκμεταλλεύσιμον επί εσωτερικής ανωμαλίας. (Ευθύμιος Κανελλόπουλος, πρεσβευτής και ύπατος αρμοστής στην Κωνσταντινούπολη)

Λίγο αργότερα, ο Ρέπουλης τηλεγραφεί στον Βενιζέλο:

-Έφθασεν ήδη Κωνσταντινούπολιν ατμόπλοιον κομίζον τους πρώτους πεντακοσίους, προοριζομένους δια Θεσσαλονίκην... Τοιαύτη τώρα εδώ αθρόα μεταφορά χιλιάδων προσφύγων θα έκαμνε δυσάρεστον εντύπωσιν, λαμβανομένων μάλιστα υπ' όψιν και των αφηγήσεων αυτών, τας οποίας δεν γνωρίζομεν τι θα είνε, και την εκμετάλλευσιν υπό αντιδραστικών... Οπωσδήποτε δέον να παρέλθη τουλάχιστον χρόνος τις, ώστε να τους φέρωμεν κατά δόσεις και όχι αθρόως. Τοιουτοτρόπως θα δυνηθώμεν να δώσωμεν ημείς εις αυτούς και τας αναγκαίας οδηγίας, ώστε παρουσία των να χρησιμοποιηθή κατά αντιπολιτευομένων και κατά Μπολσεβικισμού.

Και ο Βενιζέλος συμφωνεί:

- Εάν γίνη δεκτή η πρότασις περί τμηματικής μεταφοράς, μειούται η τυχόν κακή εντύπωσις και παρέχεται χρόνος προς λήψιν καταλλήλων μέτρων και ανακούφισιν κοινής γνώμης.

Μέχρι τα τέλη Απριλίου 1919, θα φτάσουν στην Θεσσαλονίκη κάπου είκοσι καράβια με είκοσι χιλιάδες πρόσφυγες. Για την προσωρινή στέγασή τους, ο γάλλος στρατιωτικός διοικητής Θεσσαλονίκης κατά τον Α' Π.Π. Λουί Φρανσέ ντ' Εσπερέ (κατά τους λογίους, Δεσπεραί) παραχωρεί τα γαλλικά στρατιωτικά νοσοκομεία στην Μίκρα, συνολικής χωρητικότητας 5.000 κλινών. Οι υπόλοιποι βολεύονται όπως-όπως σε πρόχειρα παραπήγματα στην "συνοικία των Πύργων" (ή "συνοικία των Εξοχών" ή, απλώς, Χαμηδιέ), νοτιοανατολικά τής πόλης. Σύντομα, η κυβέρνηση κάνει δεκτό το αίτημα των προσφύγων να τους επιτραπεί να μεταναστεύσουν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους, αφού πολλοί κατάγονταν από τον Πόντο, την Πόλη, τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου κλπ. Έτσι, οι περισσότεροι φεύγουν.

Απρίλιος 1919: Πρόσφυγες από την Κριμαία στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης

Φαίνεται ότι, έστω και κουτσά-στραβά, το πρόβλημα με τους πρόσφυγες οδεύει προς την λύση του και ο Βενιζέλος έχει κάθε λόγο να ανασαίνει με ανακούφιση. Πολύ περισσότερο δε, αφού περιμένει και την ανταμοιβή του από τους γάλλους για την συμμετοχή τής χώρας στην εκστρατεία της Κριμαίας: την Σμύρνη! Τότε, ο "μεγάλος εθνάρχης" δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ενάμισυ χρόνο αργότερα θα έχανε τις εκλογές και στις 5 Νοεμβρίου 1920 θα έπαιρνε τον Ρέπουλη και θα έφευγαν στο Παρίσι ως αυτοεξόριστοι...

Επίλογος. Από τα παραπάνω, είναι σαφές ότι "πρόσφυγες εκ Ρωσσίας" υπήρξαν αλλά όχι το 1922, όπως έγραψε η εφημερίδα "Εμπρός". Το εκ Ρωσσίας πρόβλημα δημιουργήθηκε και τακτοποιήθηκε (όπως τακτοποιήθηκε, εν πάση περιπτώσει) τρία χρόνια νωρίτερα.

Να προσφέρω και ένα κερασάκι, ως υστερόγραφο; Ένα από τα προβλήματα των προσφύγων, που έπρεπε να επιλύσει ο Βενιζέλος, ήταν τα χρήματα που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες. Ο "εθνάρχης" έτρεμε στην ιδέα ότι τα ρωσσικά ρούβλια θα διοχετεύονταν στην αγορά, ανατρέποντας τις ισορροπίες. Όπως ξεκαθάρισε ο ίδιος, "είναι απολύτως αδύνατον να αναλάβη το κράτος την ευθύνην ανταλλαγής των ρουβλίων προς δραχμάς". Τελικά, πολύ καιρό μετά, η ισοτιμία ορίστηκε στο εξευτελιστικό "τέσσερα ρούβλια η δραχμή", αντί του φυσιολογικού "δυόμισυ δραχμές το ρούβλι". Ήταν το τελευταίο χαστούκι που δέχτηκαν οι "πρόσφυγες εκ Ρωσσίας". Βέβαια, μέσα στην επόμενη τριετία θα έχανε και η δραχμή το 85% της αξίας της αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Θα συνεχίσουμε.

Κάποτε, κάποιοι πρόσφυγες... (2)

Στο προηγούμενο σημείωμά μας κάναμε αναφορά στην κατάσταση που συνάντησαν οι -ελληνικής καταγωγής, μη το ξεχνάμε!- πρόσφυγες μόλις έφτασαν στην Ελλάδα. Όλα αυτά δεν ήσαν παρά ένας ακόμη κρίκος στα βάσανα και την ταλαιπωρία που υπέστησαν από την στιγμή που εγκατέλειψαν τον τόπο τους. Και λέμε "ένας ακόμη", μιας και δεν ήσαν λίγα όσα τράβηξαν κατά το πολυήμερο ταξίδι τους στον δρόμο της προσφυγιάς. Οι μαρτυρίες από την "Έξοδο", του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, είναι αποκαλυπτικές:

- Το ταξίδι από την Σαμψούντα μέχρι την Πόλη, διήρκεσε πέντε μέρες. Σ' όλο αυτό το διάστημα μας θέριζε η δίψα. Τραβούσαμε νερό από την θάλασσα και το βράζαμε για να πιούμε. Συνέχεια πέθαιναν στο βαπόρι, τους ρίχνανε στη θάλασσα τους πεθαμένους. (Μαρτυρία Σοφίας Χατζίδου, από το Χατζίκιοϊ) 

- Χριστούγεννα του 1922 και Φώτα του 1923 ήμαστε στο Τιρέμπουλους της Συρίας, παραλιακή πόλη. Μας θέριζε η αρρώστια. Είχε πέσει τύφος και χολέρα. Μας βάλανε όλους σ' ένα πλοίο και μας κρατήσανε στη θάλασσα, σαράντα μέρες καραντίνα. Από κει, μας πήγανε στο Μπαϋρούτ. Μάιος του 1923 ήτανε, μπήκαμε σ' ελληνικό πλοίο και ήρθαμε Ελλάδα. (Μαρτυρία Αναστάσιου Βαρυτιμίδη, από την Νεοκαισάρεια)

Πόντιοι πρόσφυγες σε αντίσκηνα στο Κερατσίνι (1922)

Οπωσδήποτε, το δράμα όσων κινήθηκαν νότια, προς την Συρία, είναι ανείπωτο αλλ' αυτό δεν σημαίνει πως πέρασαν καλύτερα εκείνοι που ταξίδεψαν μέσω της Πόλης. Μπορεί τότε να μην υπήρχαν Μόριες και Αμυγδαλέζες αλλά υπήρχε το διαβόητο στρατόπεδο στο Σελιμιέ:

- Για καραντίνα το είχανε, ένας μεγάλος κισλάς (σ.σ.: στρατώνας) ήτανε. Τι είδανε τα μάτια μας εκεί μέσα και πώς βγήκαμε ζωντανοί! Το συσσίτιο ήτανε ένα μαύρο ζουμί με μαϊμούδια μέσα και καμμιά φορά έβλεπες και κανένα φασόλι. Η αρρώστια κι ο θάνατος δεν λέγονταν. Οι διάδρομοι ήταν γεμάτοι, χάμω στις πλάκες, με ανθρώπους που πεθαίνανε. Τους πεθαμένους, κάθε μέρα πενηνταριές και κατοσταριές, τους βγάζανε με καροτσάκι και τους ρίχνανε σ' ένα μεγάλο λάκκο σε μια ερημιά. Ο Θεός έβαλε το χέρι του και βγήκαμε ζωντανοί, όσοι γλιτώσαμε. (Μαρτυρία Ιπποκράτη Πετρίδη, από την Νεοκαισάρεια)

Σίγουρα, ο αναγνώστης θυμάται την αηδία που ένοιωσε πριν λίγα χρόνια από τον τρόπο με τον οποίο οι "ξύπνιοι" έλληνες επιχειρηματίες έπεσαν πάνω στους πρώτους σύρους πρόσφυγες που έφτασαν στον τόπο μας, για να τους γδάρουν. Όντως, είναι δύσκολο να ξεχάσει κανείς την "ειδική χρέωση για ξένους" του wi-fi, τα πέντε ευρώ για ενα μπουκαλάκι νερό ή τα δέκα ευρώ για φόρτιση του κινητού. Και όμως, παρόμοια ληστρική επίθεση από τους ντόπιους υπέστησαν οι -ελληνικής καταγωγής, το ξαναλέμε!- πρόσφυγες πριν έναν αιώνα:

- Στον Άγιο Γεώργιο (σ.σ.: λοιμοκαθαρτήριο στο Κερατσίνι), όπου υπηρέτησα ως υπάλληλος, πολλοί έρχονταν από τον Πειραιά με καΐκια στην καραντίνα και έκλεβαν ρουχισμό και άλλα πράγματα. Άνοιγαν στα απολυμαντήρια τα δέματα κι έκλεβαν μηχανές, χαλιά και άλλα. Ερχόταν ένα βαπόρι φορτωμένο με πρόσφυγες και πράγματα. Κατέβαζαν τους ανθρώπους και τους οδηγούσαν αμέσως στα απολυμαντήρια: κόψιμο τα μαλλιά αντρών και γυναικών και ίσια για τα λουτρά. Τα πράγματα έμεναν. Τα κατέβαζαν και τα στοίβαζαν κάτω από μια στέγη του απολυμαντηρίου και τα απολύμαιναν. (Μαρτυρία Ιωάννη Παναγιωτίδη, από την Αργυρούπολη)

Το ότι η απαράδεκτα σκληρή στάση τού ντόπιου πληθυσμού απέναντι στους πρόσφυγες οφειλόταν στον φόβο των επιδημιών, είναι μεν αλήθεια, πλην όμως είναι μισή. Πέρα από τον φόβο των επιδημιών, ήταν κι ένας απροσδιόριστος φόβος ότι οι πρόσφυγες θα καρπώνονταν τα προνόμια τών γηγενών και, ίσως-ίσως, ακόμη και τις περιουσίες τους. Για την φούντωση αυτού του φόβου φρόντισαν εκείνοι που ήθελαν να τον εκμεταλλευτούν προς δικό τους -πολιτικό ή οικονομικό- όφελος. Έτσι, οι "τουρκόσποροι" έγιναν εύκολα στόχος:

- Σ' όλα τα μέρη δυσκολία βρίσκαμε. Άσκημα και ξένα μας φαίνονταν. Μιλούσαμε τούρκικα, δεν μας καταλαβαίνανε και μας βρίζανε κιόλας οι ντόπιοι. (Μαρτυρία Αναστάσιου Καραγκιαούρογλου, από την Λαοδίκεια) 

- Η πρώτη σκάλα που πιάσαμε στην Ελλάδα ήταν η Λευκάδα.Δε μας χώνευαν καθόλου εκεί. Μας λέγανε: "Δεν βούλιαζε καλύτερα το πλοίο σας, να πνιγείτε κι εσείς μαζί! Τρώτε το ψωμί μας''. Η αλήθεια είναι ότι υπήρχε λιγοστό ψωμί. Το μοιράζανε με δελτίο. Μπορεί να είχαν δίκιο. Είχαμε όμως κι εμείς δίκιο. Στον τόπο μας δεν μας έλειπε τίποτε. Γιατί να υποφέρουμε τώρα; (Μαρτυρία Σοφίας Χατζίδου, από το Χατζίκιοϊ)

Όσο κι αν ο κανόνας περιγράφεται με όσα είπαμε ως τώρα, αξίζει να σημειώσουμε ότι υπήρξαν και ανοιχτές τοπικές κοινωνίες, οι οποίες έδειξαν ανθρώπινο πρόσωπο. Όπως η πατρίδα τού μεγάλου Νίκου Καββαδία, το Φισκάρδο της Κεφαλλονιάς:

- Την 1η Ιανουαρίου του 1923 βρισκόμαστε στο Φισκάρδο της Κεφαλονιάς. Από το Χαλέπι ξεκινήσαμε τον Οκτώβριο του 1922. Στο Φισκάρδο παραμείναμε μέχρι το Μάιο του 1924. Εκεί ήμασταν περίπου τρεις χιλιάδες πρόσφυγες από διάφορα μέρη του Πόντου. Επίσης και στο Αργοστόλι υπήρχαν και στη Σάμη της Κεφαλονιάς. Το μεν Φισκάρδο, ως κέντρον φιλελευθέρων πολιτών, μας υποδέχτηκε, μαζί με τα χωριά, και μας εφιλοξένησαν στα σπίτια τους μέχρι της φυγής μας από εκεί για την Μακεδονία. Τουναντίον δε η Σάμη και δη στην Αγία Ευφημία (σ.σ.: Πύλαρος) ήσαν μισοπρόσφυγες (σ.σ.: αυτοί που μισούν τους πρόσφυγες, κατά το ''μισέλληνες''). Μας αποκαλούσαν τουρκόσπορους και, όταν αποβιβαστήκαμε στην Σάμη, άλλους ύβρισαν και άλλους εχλεύασαν. Τον δε εφοπλιστή Βερωτή που μας έφερε, τον ύβρισαν και αυτόν που μας έφερε. (Μαρτυρία Σταύρου Λαζαρίδη, από το Βεζύρ Κιοπρού)

Πόντιοι πρόσφυγες στο λιμάνι της Κέρκυρας (1922)

Μιας και μιλάμε για την Κεφαλλονιά, να πούμε ότι χρειάστηκε να περάσουν εφτά χρόνια για να δοθεί λύση στο πρόβλημα στέγασης των προσφύγων. Το 1929 απαλλοτριώθηκε μια έκταση στα νότια του Αργοστολιού (εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το 3ο δημοτικό σχολείο), όπου οικοδομήθηκε ο αλήστου μνήμης "Προσφυγικός Συνοικισμός". Ουσιαστικά, επρόκειτο για ένα μονοκόμματο κτηριακό συγκρότημα, τελείως προχειροφτιαγμένο, με ελάχιστες και άθλιες υποδομές, το οποίο άνετα θα το χαρακτήριζε κανείς ως γκέττο. Εκεί στοιβάχτηκαν οι πρόσφυγες επί 24 χρόνια. "Ευτυχώς", ήρθε ο σεισμός του 1953 και ισοπέδωσε αυτό το γκέττο, συμβάλλοντας έτσι (έστω και de facto) στην ολοκληρωτική ένταξη των προσφύγων στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.

Κάπου εδώ θα κάνουμε μια στάση. Πάρτε μιαν ανάσα και επιστρατεύστε όλες τις αντοχές σας διότι το ταξίδι συνεχίζεται.


Υστερόγραφο: Είχα ήδη κλείσει το σημερινό κείμενο, όταν έφτασε στην ηλεκτρονική μου θυρίδα ένα γράμμα με αναφορά  στους "πρόσφυγες εκ Ρωσσίας", περί των οποίων κάναμε λόγο χτες. Επειδή αξίζει τον κόπο να σταθούμε λίγο περισσότερο εδώ για να ρίξουμε μια καλύτερη ματιά και σε τούτο το "αξιοθέατο", υπομονή μέχρι το επόμενο σημείωμα.

Κάποτε, κάποιοι πρόσφυγες... (1)

Σήμερα, σας καλώ να πάμε ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο, κάπου στα τέλη τής άνοιξης του 1922. Τότε, που στα λιμάνια τής Ελλάδας καταφθάνουν, το ένα μετά το άλλο, καράβια φορτωμένα με ξερριζωμένους κατοίκους του Πόντου, οι οποίοι αφήνουν την περιουσία τους και φεύγουν όπως-όπως από τον τόπο τους, προκειμένου να σώσουν τις ζωές τους από το κυνήγι των τούρκων. Στο πλευρό των τούρκων, μάλιστα, βρίσκονται και οι κούρδοι, οι οποίοι κάνουν φρούδα όνειρα πως θα οικειοποιηθούν την γη που αφήνουν πίσω τους οι έλληνες. Το κυνήγι είναι τόσο έντονο και η καταστροφή τού ποντιακού ελληνισμού είναι τόσο εκτεταμένη ώστε πολλοί στις μέρες μας κάνουν λόγο για γενοκτονία. Μάλιστα δε, κατόπιν εισήγησης του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, το 1994 η βουλή αναγνώρισε την γενοκτονία και ανακήρυξε την 19η Μαΐου ως "Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων στον Μικρασιατικό Πόντο".

Επ' ευκαιρία, ας δούμε κατά πόσο είναι δόκιμο να μιλάμε για "γενοκτονία των ποντίων" ή κατά πόσο είναι σωστότερη η έκφραση "καταστροφή τού ποντιακού ελληνισμού". Άλλωστε, προκειμένου για τον ελληνισμό ολόκληρης της Μικράς Ασίας, έχουμε υιοθετήσει την "μικρασιατική καταστροφή" και κανένας δεν έχει αντίρρηση. Ας ρίξουμε, λοιπόν, μια ψύχραιμη ματιά στην περίφημη "Μαύρη Βίβλο Διωγμών και Μαρτυρίων του εν Τουρκία Ελληνισμού", την οποία εξέδωσε το 1919 το Οικουμενικό Πατριαρχείο (*).

Η εν λόγω "Βίβλος" περιλαμβάνει μια συστηματική καταγραφή των πάσης φύσεως διώξεων, που εξαπέλυσε το τουρκικό κράτος κατά τη χρονική περίοδο 1914-1918 εις βάρος του ελληνικού στοιχείου, που ήταν εγκατεστημένο στην επικράτειά του. Σύμφωνα με αυτή την καταγραφή τού Πατριαρχείου, το 1914 ο ελληνισμός αριθμεί στον Πόντο περί τις 400.000 ανθρώπους. Μια δεκαετία αργότερα, τα τρία τέταρτα απ' αυτούς θα έχουν επιβιώσει είτε μετακινούμενοι σε άλλες περιοχές της Τουρκίας είτε μεταναστεύοντας προς την Ρωσσία είτε, οι περισσότεροι, ερχόμενοι στην Ελλάδα. Οι υπόλοιποι, κάπου 100.000 ψυχές, θα χάσουν την ζωή τους από τις -αναμφισβήτητες- τουρκικές διώξεις, από τις κακουχίες που πέρασαν κατά την μετανάστευσή τους, από την επιδημία τής ισπανικής γρίππης του 1918 αλλά και από τις απάνθρωπες συνθήκες που αντιμετώπισαν όταν έφτασαν στην Ελλάδα. Με βάση τα παραπάνω στοιχεία, οι τούρκοι (οι οποίοι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι προσπαθούν να σώσουν ό,τι σώζεται από τα ερείπια της οθωμανικής αυτοκρατορίας και να φτιάξουν κράτος) δεν φαίνεται να φόνευσαν -είτε άμεσα είτε έμμεσα- πάνω από 12-15% των ποντίων ελλήνων, οπότε το ιδεολόγημα περί "γενοκτονίας των ποντίων" είναι μάλλον αστήριχτο.

Το Λοιμοκαθαρτήριο της Καλαμαριάς στο Καραμπουρνού εν έτει 1922

Αλλά ας αφήσουμε τα παιχνίδια με τις λέξεις κι ας συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Όπως είπαμε πρωτύτερα, ανάμεσα στους πόντιους που χάθηκαν, βρίσκονται και μερικές δεκάδες χιλιάδων που καταφέρνουν να φτάσουν στην Ελλάδα αλλά δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν από τις συνθήκες που συναντούν εδώ και από την συμπεριφορά που δείχνει απέναντί τους τόσο ο γηγενής πληθυσμός όσο και το επίσημο ελληνικό κράτος. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πτυχή τής ποντιακής τραγωδίας η οποία αποσιωπάται συστηματικά από το επίσημο κράτος και από τους λογής-λογής εθνικόφρονες, ελληνόφρονες και ελλαδέμπορους των τελευταίων εκατό χρόνων.

Πράγματι, οι πρόσφυγες που καταφέρνουν να πατήσουν σε ελληνικό έδαφος, αντιμετωπίζονται είτε με αδιαφορία (στην καλύτερη περίπτωση) είτε με ανοιχτά εκδηλούμενη εχθρότητα από τις τοπικές κοινωνίες και τις αρχές τους. Στην χώρα διασπείρεται η ολότελα ψευδής φήμη ότι οι "ξενομερίτες" πάσχουν από σοβαρές ασθένειες, όπως ο εξανθηματικός τύφος και η χολέρα. Στην πραγματικότητα, όσοι πρόσφυγες είναι πραγματικά άρρωστοι, πάσχουν κυρίως από δυσεντερία, αφού στο πολυήμερο ταξίδι τους δεν είχαν την πολυτέλεια της καθαριότητας κι αναγκάστηκαν να φάνε μολυσμένες τροφές και να πιουν βρόμικο νερό.

Όμως, η φήμη εξαπλώνεται και οι αρχές, προσπαθώντας να ηρεμήσουν την κοινωνία, στοιβάζουν όλους τους πρόσφυγες (άρρωστους και μη) σε λοιμοκαθαρτήρια. Ουσιαστικά, τους φυλακίζουν, αφού ουδείς επιτρέπεται να βγει απ' αυτά. Μόνο που τα λοιμοκαθαρτήρια της χώρας δεν είναι φτιαγμένα για να δέχονται χιλιάδες αρρώστων, οπότε η περίθαλψη που προσφέρεται σ' αυτά είναι ανεπαρκέστατη. Έτσι, αντί να θεραπεύονται οι άρρωστοι, αρρωσταίνουν και οι υγιείς. Από την ανεκτίμητης αξίας πεντάτομη έκδοση του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών "Η Έξοδος", σταχυολογούμε ενδεικτικά μερικές μαρτυρίες επιζησάντων:

- Ήρθαμε στην Θεσσαλονίκη, στο Καραμπουρνού. Έναν μήνα μείναμε στην καραντίνα. Υποφέραμε από αρρώστιες. Κάθε μέρα κάποιον έθαβαν. Μια μάνα έθαψε έξι παιδιά της. (Μαρτυρία Ευγενίας Γαλανού, από την Τραπεζούντα) 

- Πολλοί πέθαιναν από τύφο, λόγω του υπάρχοντος συνωστισμού. Εις όλο το διάστημα της λειτουργίας της καραντίνας απέθανον περί τις είκοσι χιλιάδες. Την ημέρα πέθαιναν ογδόντα έως εκατό. (Μαρτυρία Χαράλαμπου Τσαχουρίδη, από την Τραπεζούντα) 

- Το πλοίο ''Θέμις'' που έφερε τέσσερις χιλιάδες ποντίους απ’ τον Καύκασο, όλοι πέθαναν. Από αρρώστιες πέθαναν. Και εξόν που πέθαναν, ο Άγιος Γεώργιος είχε γεμίσει και δε μπορούσαν να τους κατεβάσουν. Τους είχαν μέσα στο πλοίο. Όσοι πέθαιναν δεν τους κατέβαζαν. Τους έκαιγαν στο φούρνο για κάρβουνο. Όσοι απόμειναν τους κατέβασαν. Τρεις μήνες στάθηκε το ''Θέμις'' και δεν τους κατέβασαν. (Μαρτυρία Ιωάννου Παναγιωτίδη, από την Αργυρούπολη)

Αν τα παραπάνω ακούγονται ως υπερβολικά, ελάτε να διαβάσουμε μαζί ένα απόσπασμα άρθρου της εφημερίδας "Εμπρός" από εκείνη την εποχή. Το άρθρο έχει τίτλο "Η τραγωδία των ελλήνων της Ρωσσίας" και οι υπογραμμίσεις γίνονται από την εφημερίδα:

Εν τελεία απογνώσει διατελούντες (σ.σ.: οι πρόσφυγες) και προ της απαισίας μορφής του χάρου, εις τον οποίον η πείνα καθημερινώς προσφέρει αναρίθμητα θύματα, ερρίφθησαν εις τα ναυλωθέντα υπό ιδιωτών ατμόπλοια πληρώσαντες ναύλον με τα ολίγα χρήματα, τα οποία εισέπραξαν από το τελευταίο ξεπούλημα των λειψάνων της κινητής περιουσίας των. Τοιουτοτρόπως ήρχισε το μεταναστευτικόν ρεύμα εκ Ρωσσίας υπό τα χειροτέρας και φρικτάς συνθήκας δια τους μεταναστεύοντας, αλλά και υπό τας δυσμενεστέρας και δυσχερεστέρας περιστάσεις της Πατρίδος, εις τους κόλπους της οποίας καταφεύγουσιν ούτοι ωσάν εις παράδεισον φεύγοντας από την κόλασιν της Ρωσσίας. 

Πού να φαντασθούν οι κακόμοιροι, ότι κατόπιν τόσων βασάνων και μαρτυρίων και εδώ δεν τους περιμένει καλλιτέρα τύχη; 

Οι μέχρι σήμερον μεταναστεύσαντες πρόσφυγες εκ Ρωσσίας ανέρχονται εις 14 χιλιάδας περίπου. Εκ τούτων οι επί του τελευταίου ατμοπλοίου "Κίος" αφιχθέντες 5.400 απεστάλησαν εις Μακρόνησον, ένθα εγένοντο αι απαιτούμεναι εγκαταστάσεις. Οι δε εκ των πρώτων αφίξεων 8.600 κρατούνται εν τω λοιμοκαθαρτηρίω του Αγ. Γεωργίου και επί ατμοπλοίων. Επειδή δεν ελήφθησαν εγκαίρως τα απαιτούμενα υγειονομικά μέτρα της αραιώσεως, της απομονώσεως, της επιβαλλομένης καθαριότητος και διαίτης, επί των 8.600 προσφύγων ήδη έχουσιν αποθάνη περί τους χιλίους διακοσίους εντός πεντήκοντα μόνον ημερών. Μεταναστεύσεις άνευ κρατικής προνοίας, άνευ λήψεως προηγουμένως πάντων των απαιτουμένων μέτρων τοιαύτα μόνον θλιβερά αποτελέσματα παρουσιάζουσι.

[Εφημερίδα "Εμπρός", 21/7/1922, σελ. 2]

Εφημερίδα "Εμπρός", 21/7/1922, μονόστηλο από την δεύτερη σελίδα (κλικ για μεγέθυνση)
[Απεικόνιση ως τρίστηλου για καλύτερη προσαρμογή στο παρόν κείμενο: Cogito ergo sum]  

Ανοίγουμε αγκύλη. Προσέξτε τον τρόπο με τον οποίο η εθνικόφρων εφημερίδα μιλάει για "πρόσφυγες εκ Ρωσσίας", αποφεύγοντας την λέξη "Πόντος" όπως ο διάβολος το λιβάνι και παραβλέποντας εκουσίως ότι οι περισσότεροι απ' αυτούς τους πρόσφυγες κατέληξαν στην Ρωσσία επειδή αναγκάστηκαν να φύγουν από τα πατρώα χώματα του Πόντου όπως-όπως. Μη ξεχνάμε ότι εκείνες τις ημέρες ήταν αδήριτη πολιτικά η ανάγκη να συνδεθεί η προσφυγιά με τις διώξεις "υπό των ανταρτικών κατά των Σοβιέτ συμμοριών και υπ' αυτής της Σοβιετικής αρχής" (και από τους μεν και από τους δε!), όπως αναφέρεται στο ίδιο άρθρο. Όπου δεν παραλείπεται να σημειωθεί και ότι "οι έλληνες της Ρωσσίας το πέμπτον ήδη έτος του μπολσεβικισμού ζουν με βάσανα και μαρτύρια φρικιαστικά και ανεκδιήγητα". Κλείνουμε την αγκύλη και πάμε σιγά-σιγά να κλείσουμε και το σημερινό κείμενο.

Αν η αναφορά σε φήμες περί προσφυγικών ασθενειών και εγκλεισμού των προσφύγων εκείνης της εποχής ανάγκασε το μυαλό σας να κάνει συνειρμούς με το σήμερα, αυτό σημαίνει ότι η κριτική σας ικανότητα δεν είναι στομωμένη. Κι αν σας παραξένεψε αυτό που διαβάσατε πριν λίγο περί Μακρονήσου, κάνετε λίγη υπομονή. Το ταξίδι μας μόλις άρχισε και θα μας πάρει λίγες μέρες για να το ολοκληρώσουμε, πολύ περισσότερο δε αφού δεν μπορώ να υποσχεθώ ότι θα ταξιδεύουμε σε καθημερινή βάση.

Εννοείται ότι ο αναγνώστης είναι ελεύθερος να κάνει όσους παραλληλισμούς τού τότε με το τώρα νομίζει. Το ιστολόγιο δεν θα παρέμβει, εφ' όσον αρέσκεται να υπερηφανεύεται για το επίπεδο σκέψης των αναγνωστών του.

---------------------------------
(*) Η πιο πρόσφατη έκδοση της "Μαύρης Βίβλου Διωγμών και Μαρτυρίων του εν Τουρκία Ελληνισμού" έγινε από τις εξαιρετικές "Εκδόσεις Αρσενίδη" το 1996 σε έναν τόμο 418 σελίδων, τα τελευταία αντίτυπα του οποίου βρίσκονται ακόμη στην κυκλοφορία.

Σαββατιάτικα (280) - τα βιασθέντα και βιαζόμενα

*** Καραδοκώ σαν άγριος βιαστής και σαν ληστής, να ξεχαστείς, στον έρημο τον δρόμο μου να μπεις. (Ενδελέχεια) *** Μήπως μάθαμε τι έγινε επί τέλους με εκείνο το παλιοτόμαρο τον σύριο; *** Τελικά, το βίασε το αχρόνιαγο το μωρό του; *** Και εάν δεν το βίασε, γιατί δεν το βίασε; *** Ελλάδα, η χώρα όπου οι ιατροδικαστές μπερδεύουν το υπόθετο με την βούρτσα και το κλύσμα με την πούτσα. *** Και όπου οι δημοσιογράφοι δεν ελέγχουν καμμία είδηση αλλ' απλώς αναμεταδίδουν ό,τι ακούνε και ό,τι τους υπαγορεύουν. *** Η εγκυρότητα που λέμε; *** Καμμία σχέση. *** Ελλάς, το μεγαλείο σου βασίλεμα δεν έχει, όπως λέει κι ο Μαβίλης. *** Ο Λορέντζος ντε, αυτός με την πλατεία... γνωρίζετε. *** Τώρα, πώς από τον βιασμό τού μωρού έφτασα στο "πατρίδα, σαν τον ήλιο σου ήλιος αλλού δεν λάμπει", μη με ρωτήσετε. *** Άβυσσος το μυαλό τού ιστολόγου... *** Τον φόβο τον πήραν, στον κόσμο τον ρίξαν αυτοί με τις μαύρες στολές, εμπόροι του φόβου, βιαστές της ελπίδας. (Μιχάλης Ρακιντζής) *** Εδώ που τα λέμε, όμως, κι εμείς που δεν μας βίασε κανείς ως μωρά, τι κερδίσαμε; *** Αφού στο φινάλε έτσουξε ο κώλος μας. *** Μας βίασαν όταν μεγαλώναμε, μας βιάζουν τώρα που γερνάμε και θα μας βιάζουν ώσπου να πεθάνουμε. *** Τέρμα τα 60, τα 62 και τα 65 που ξέρατε. *** Από του χρόνου, όποιος θέλει σύνταξη, να περιμένει να κλείσει τα 67 και να λέει και πάλι καλά. *** Καθ' όσον, όσοι πρωτοβγαίνουν τώρα για μεροδούλι, πάνε σούμπιτοι για σύνταξη στα 70. *** Μίνιμουμ 70 γιατί ως τότε το προσδόκιμο σίγουρα θα αβγατίσει. *** Λοιπόν, τι λέτε; *** Επιμένετε ότι δεν τρίζει η όπισθέν σας; *** Αν ναι, να πάτε σε ωριλά γιατί έχετε πρόβλημα με τα αφτιά σας. *** Άλλωστε, ούτε όταν σας προειδοποιούσα ότι "έρχεται Βρούτσης" μ' ακούγατε. *** Και από ηθοποιοί κομπάρσοι, θεατές της γαλαρίας, γίναμε και κλακαδόροι στους βιαστές της ιστορίας. (Νίκος Μωραϊτόπουλος) *** Κύρτσος: "Όλοι έβγαλαν λεφτά με την Νοβάρτις αλλά μόνο εμείς την πληρώνουμε." *** Γιώργο μου, μ' αρέσεις τρελά! *** Γουστάρω ευγένεια! *** Αν

Ναι, ρε μάγκα, έμπαινε και κάντα όλα λίμπα!

ήταν άλλος, θα έλεγε "όλοι μαζί τα φάγαμε, ρε πούστηδες, μη κρύβεστε τώρα". *** Κωλόχαρτος: "Από το γραφείο μου καθοριζόταν η πολιτική τού φαρμάκου, όχι η τιμή τού φαρμάκου." *** Αναστασοπούλου, δημοσιογράφος: "Κύριε υπουργέ, η Αυγή λέει για όλες τις διατάξεις που αφορούσαν την τιμολόγηση των φαρμάκων." *** Κωλόχαρτος: "Σωστά, αυτή είναι η πολιτική." *** Όχι άλλο κάρβουνο! *** Παραδίνομαι! *** Μάνδρου: "Το ΚΚΕ πάρα πολλές φορές αποδεικνύεται ένα πολύ σοβαρό κόμμα." *** Ωχχχ... πιωμένη είναι η Ιωάννα, σύντροφοι, ή κάναμε καμμιά μαλακία και δεν το πήραμε χαμπάρι; *** Αρχίσαν να πλουτίζουν οι ψυχαναλυτές, εκτός απ’ τους ιερείς γίναν κι άλλοι βιαστές. (Μεθυσμένα Ξωτικά) *** Εσείς εἰσαστε καλεσμένοι στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών; *** Όχι, ε; *** Ε, λοιπόν, σας έχω ευχάριστα! *** Εκτός από την δική μου, εξασφάλισα άλλη μια πρόσκληση και θα την χαρίσω στον πρώτο που θα την ζητήσει! *** Παιδιά, μη χάσετε αυτή την εμπειρία! *** Μόνο την λίστα με τους εννέα ομιλητές να δείτε, θα πάθετε πλάκα! *** 1. Μικροδράκουλας. *** 2. Οφσόρεβα, σύζυγός του. *** 3. Αλεξάνδρα, αδελφή του. *** 4. Μπακοτάκης, ανηψιός του. *** 5. Κοθώνη, σύζυγος ανηψιού του. *** 6. Αλεξία, ανηψιά του. *** 7. Αντιγόνη, εξαδέλφη του. *** 8. Τήνιος, κολλητός εξαδέλφης του. *** 9. Συνολάκης, κουμπάρος του. *** Εκείνο που δεν κατάλαβα, είναι γιατί τρέχουν στους Δελφούς και δεν κάνουν το οικογενειακό τους φόρουμ στο ανακαινισμένο πατρικό των Δρακουλαίων, στο Ακρωτήρι. *** Εφτά καμπινέδες είχε φτιάξει η Μαρίκα στο σπίτι, δεν θα υπήρχε πρόβλημα όσοι κι αν μαζευόντουσαν. *** Βιαστές βαφτίζουν το βιασμό δικαιοσύνη και την αντίσταση την λεν' τρομοκρατία. (Κώστας Βρεττός) *** Πώς σας φάνηκε το Μέγκα στο νέο του ξεκίνημα; *** Δεν σας εντυπωσίασε, όπως εμένα; *** Εντάξει, τρόπος τού λέγειν "νέο ξεκίνημα". *** Παρά πέντε... Πενήντα-πενήντα... Μαύρα μεσάνυχτα... Πεθερές... Ευαγγελάτος... *** Πολλές επαναλήψεις, ρε παιδιά. *** Γύρισε και το Καφέ της Χαράς... μαθαίνω κι ότι επιστρέφει και το Μπιγκ Μπράδερ... *** Άντε να επιστρέψει κι ο Μαστ με το Αργά και το Κάντιτ Κάμερα, να πάρουμε τα ίσια μας. *** Από κει και πέρα, οι εξελίξεις είναι γνωστές. *** Πρώτα ξαναβγαίνουν στο αέρα οι Ρεπόρτερς, με Χαρδαβέλλα-Δημαρά-Λιάνη και στο καπάκι ξαναβγαίνει το ΠαΣοΚ. *** Εμπρός-πίσω. *** Κωλόχαρτος: "Το Μέγκα το έκλεισε ο Τσίπρας γιατί δεν μπορούσε να το ελέγξει." *** Δηλαδή, τα άλλα κανάλια τα είχε του χεριού του, Άδωνι; *** Ρε, τον πούστη τον αριστερό... και δεν του τό 'χα! *** Συμβιβασμένος κι ανυπότακτος της νύχτας, σαν βιασμένος βιαστής που απορρίψαν. (Φωτεινή Δάρρα) *** Κανένα νέο από το θαλάσσιο φράγμα

Μια δουλειά του είπαν να κάνει...

έχουμε; *** Προχωράει; *** Κουμουτσάκος: "Είναι ένα πιλοτικό πρόγραμμα που θα δοκιμάσουμε κοντά στην Αθήνα, για να το αξιολογήσουμε." *** Θαλάσσιο φράγμα κοντά στην Αθήνα; *** Έφεραν θάλασσα στην Αθήνα; *** Την λίμνη του Μαραθώνα θα φράξετε, Γιώργο μου, ή του Κουμουνδούρου; *** Καλύτερα να φράξετε την Βάρη. *** Ανήμερα Καθαρή Δευτέρα, εννοείται. *** Ποια Αίγινα; *** Την γνωστή; *** Και γιατί θα φράξετε την Αίγινα; *** Για να μη πηγαίνουν οι πρόσφυγες στον άγιο Νεκτάριο; *** Γιατί δεν φράζετε την Ραφήνα; *** Μη και πάει για μπάνιο ο μπουχέσας και μπερδευτεί στα σύρματα; *** Σιγά μη πάει και για κανώ! *** Για τον γελοίο τον μικρό τον περάσατε, να σβαρνιέται σε παραλίες και βουνά; *** Την Βάρη, την Βάρη! *** Είμαι ουρανοκατακτητής και θαλασσοαρμενιστής, της παρακμής της μίζερης ζωής ο βιαστής. (Κώστας Τουρνάς) *** Αυτή την Τσικνοπέμπτη ποιός μαλάκας την καθιέρωσε; *** Να έχεις εξολοθρεύσει μια στάνη με την παρέα σου και να έχεις να σηκωθείς για δουλειά το επόμενο πρωί... παίζει αυτό; *** Με τίποτε! *** Για σκεφτείτε π.χ. τον ταμία στην τράπεζα, να κάθεται στο γκισσέ και ανάμεσα σε χαμόγελο και "παρακαλώ;" να ρίχνει κι ένα ρέψιμο. *** Πώς σας φαίνεται η ιδέα να το γυρίσουμε σε Τσικνοπαράσκευο; *** Θα μου πείτε ότι υπάρχει κόσμος που δουλεύει και τα Σάββατα... *** Εντάξει, ας το κάνουμε Τσικνοτριήμερο, για να μη πω Τσικνοπουσουκού και διαμαρτυρηθούν οι κνίτες. *** Ή, μήπως, να το κάνουμε Τσικνοβδόμαδο κι ας τσικνίζει ο καθένας όσες και όποιες μέρες θέλει; *** Α, μη το ξεχάσω, τσίκνισε και η Τζένη η βήγκαν! *** Ξέχασε την κινόα στην φωτιά, της άρπαξε και ντουμάνιασε το σύμπαν. *** Στα δεκάξι ο βιασμός σου, στα δεκαοχτώ χαπάκια, πέντε νύχτες στην ασφάλεια, δύο μήνες κλινική. (Γρηγόρης Δεσύπρης) *** Τραμπούκος: "Πόσο χάλια ήσαν εφέτος τα Όσκαρ;" *** Αδιόρθωτα, Νταναλντάκο μου, άστα. *** Τραμπούκος: "Και ο νικητής είναι μια ταινία από την Νότια Κορέα... γιατί στον διάβολο έγινε αυτό;" *** Έλα ντε! *** Πού μάθανε οι κορεάτες από σινεμά; *** Τραμπούκος: "Έχουμε ένα σωρό προβλήματα με το εμπόριο μαζί τους και τώρα τους δίνουν και την καλύτερη ταινία της χρονιάς;" *** Πουλημένα τομάρια στον Σόρος, καλέ μου, τι άλλο να πεις; *** Τραμπούκος: "Νόμισα ότι ήταν απλώς το βραβείο για την καλύτερη ξένη ταινία." *** Ψιτ, πρόεδρε, αυτό το βραβείο έχει καταργηθεί. *** Εταιρεία διανομής: "Κατανοητό, δεν ξέρει ανάγνωση." *** Τραμπούκος: "Μπορούμε να γυρίσουμε στο 'Όσα παίρνει ο άνεμος', παρακαλώ;" *** Αυτό ξαναπές το, πρόεδρε! *** Μη σου πω να γυρίσουμε ακόμη πιο πίσω, στις βουβές τού

Ο μαλάκας της ημέρας

Τσάπλιν! *** Και πιάνει η νύχτα το κρεβάτι μου κι εμένα βιαστής, βασανιστής, ο ύπνος με βυθίζει. (Μυρτώ Αναγνωστοπούλου) *** Ποιός δεν αθλείται, ρε Θανάση; *** Δεν είμαι εγώ σπόρτσμαν, που παίζω σκάκι σχεδόν κάθε μέρα επί μισόν αιώνα σχεδόν; *** Ε, πώς δεν είναι άθλημα το σκάκι, αφού μέχρι και πρωτάθλημα Ελλάδος έχω πάρει με την ομάδα μου; *** Ώρες είναι να μας πεις ότι δεν είναι αθλήματα ούτε το τάβλι ούτε η πρέφα. *** Και είναι και πολύ ωραία αθλήματα, μάλιστα. *** Με την καρεκλίτσα σου, το καφεδάκι σου, το τσιγαράκι σου... *** Τι σωματική άσκηση; *** Δεν κάνω σωματική άσκηση εγώ; *** Βρε μπουμπούνα, ξέρεις τι σπουδαία άσκηση είναι για έναν εξηντάρη να φοράει κάθε πρωί τις κάλτσες του και να δένει τα παπούτσια του; *** Υπεράσκηση! *** Λιγώτερο πιασμένος θα ένιωθε μετά από δυο ώρες γυμναστήριο. *** Μισηπόλεμη πείρα, ματωμένες ελπίδες, του θανάτου εμπόροι, βιαστές της ζωής. (Κωνσταντίνος Χριστοφόρου) *** Πώς σχολιάζετε τις εξελίξεις στην κεντρική επιτροπή τού ΣυΡιζΑ; *** Συγγνώμη, τι σημαίνει αυτό το "στ' αρχίδια μας" που είπατε; *** Ότι, ας πούμε, δεν σας ενδιαφέρει αν όσοι γράφονται μέλη στο κόμμα μέσω διαδικτύου, έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα άλλα μέλη; *** Ή ότι αδιαφορείτε για το ότι το κόμμα θα αλλάξει όνομα; *** Τι να πω... τέτοια γαϊδουριά για το μέλλον της χώρας δεν την περίμενα από σας. *** Για να μη θυμηθώ και το άλλο και συγχιστώ περισσότερο. *** Αυτό λέω, που δεν βρέθηκε ένας με μια μάνικα, να περιλάβει όλη την κεντρική επιτροπή μπας και ξυπνήσουν επί τέλους κι ασχοληθούν λίγο και με την αντιπολίτευση. *** Εμ, γιατί νομίζετε ότι ο μικρός δεν πατάει στο Μαξίμου; *** Βαρέθηκε να παίζει μόνο του το παιδί και το έρριξε στα ταξίδια και τις εκδρομές. *** Η ζωή έγινε μια γυναίκα, που άδειασε μια κοντόκανη καραμπίνα στο κώλο των βιαστών της. (Γιώργος Τσίγκος) *** Αληθεύει ότι μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού, όπως το Χάρβαρντ ή το Πρίνστον, συζητούν περί συνεργασίας τους με ελληνικά πανεπιστήμια; *** Με ποια πανεπιστήμια συζητάνε, ρε παιδιά; *** Αυτά με τους ισόβιους τεμπέληδες φοιτητές, που τρώνε τα λεφτά των γονιών τους; *** Αυτά που έχουν παραδοθεί στην εκμετάλλευση λογής-λογής κομμάτων; *** Αυτά που επιτρέπουν ως και στους ρουβικωναίους να φτιάχνουν στέκια; *** Αυτά που κλείνουν κάθε τρεις και λίγο λόγω καταλήψεων; *** Έλα θεέ και κύριε! *** Και γιατί δεν πάνε να συνεργαστούν με τα ιδιωτικά κολλέγια, που είναι τζιτζί και σένια και όπου ποτέ δεν γίνονται καταλήψεις; *** Τί διάολο, δεν μάθανε εκεί στο Γιούζα ότι η Νικούλα τα εξομοίωσε με τα πανεπιστήμια; *** Και μετά, σου λένε Χάρβαρντ και Γέηλ... *** Παπάρια ωγκρατέν. *** Δεν είναι ματς, είναι πόλεμος... δεν είναι αγάπη, είναι βιασμός. (Φατμέ) *** Πώς

Στο μεταξύ, μια καντίνα κάπου στην Λάρνακα...

σχολιάζετε την αυστηρή απομόνωση στην οποία υποχρεώσαμε τον Ερντογάν; *** Το τι ζόρι, σου λέει, τραβάει ο δόλιος ο Ταγίπ για να τον καλούν συνέχεια σε διεθνείς συσκέψεις, ούτε ο εχθρός σου. *** Για να μη πω για την ΑΟΖ που συμφώνησε με την Λιβύη, με πόσο κρύα καρδιά την δέχτηκε ο ΟΗΕ. *** Αλήθεια, ποιός το περίμενε ότι ο πτι Κουλίς θα στρίμωχνε τον σουλτάνο τόσο άσχημα; *** Μπάρμπι: "Η Τουρκία αισθάνεται εγκλωβισμένη στις επιλογές της." *** Όπως τα λέει ο Μίλκος είναι τα πράγματα, παιδιά. *** Πώς το είχε πει κάποτε η κυρα-Κούλαινα; *** Οφσόρεβα: "Η επιτυχία του Ερντογαν είναι και τα ικανά στέλεχοι που των περιστοιχιζουν, παράδειγμα προς μίμησην για τους δικούς μας!" *** Ευτυχώς που την άκουσε για την "μίμησην" ο μικρός, πήρε ικανά "στελέχοι" να "των περιστοιχιζουν" κι έτσι μπορεί και να μη φτάσουν τελικά οι μπουνταλάδες στην Εύβοια. *** "Μανούλα, με προδώσανε" θα σκούξεις και θά 'ναι όλα εξαρχής δικαιωμένα: ο τρομοκράτης, ο βιαστής, ο βομβιστής, ο ηδονιστής κι ο βιολιστής στη στέγη της αγάπης. (Αγάπανθος) *** Πάλι με τον Γιωργάκη γελάτε, βρε καθάρματα; *** Πόσες φορές πρέπει να σας πω ότι δεν πρέπει να γελάμε εις βάρος ατόμων με ειδικές ανάγκες; *** Δηλαδή, εσείς δεν έχετε πέσει ποτέ από καρέκλα; *** Ή από ποδήλατο εν κινήσει; *** Ή από κανώ; *** Άλλωστε, ο Γιωργάκης είναι μαθημένος στις πτώσεις. *** Μαιτρ στην σαβούρδα. *** Μέχρι κι από τα σύννεφα έχει πέσει. *** Τότε, λέω, που ανακάλυψε ότι λεφτά δεν υπήρχαν. *** Τόσο χέσιμο έχουμε ρίξει σ' αυτό το παιδί και, τελικά, θα πάει από πέσιμο, να μου το θυμηθείτε. *** Ζαβογιώργος: "Είμαι συνηθισμένος στις ηλεκτρικές καρέκλες, μην ανησυχείτε." *** Σε πόσες ηλεκτρικές καρέκλες έχει κάτσει αυτός και ζη ακόμη; *** Ούτε το ρεύμα δεν τον διαπερνάει; *** Λογικόν. *** Ο στόκος είναι κακός αγωγός του ηλεκτρισμού. *** Όλοι του κόσμου οι δυνατοί σού λένε "αγάπα και τον βιαστή"... κι ένα κουρέλι αν θα μείνεις στη ζωή, στους φαλλοκράτες ο βιασμός είναι τιμή. (Μίλλη Καραλή) *** Αυτή η είδηση που λέει ότι πολλοί από τους ειδικούς φρουρούς που προσλάβαμε τελευταία, έχουν βεβαρυμένο ποινικό μητρώο, είναι διασταυρωμένη; *** Τώρα έγινε αυτό, επί αριστείας; *** Δεν μπορώ να το πιστέψω. *** Δηλαδή, προσλάβαμε και μπάτσους δίχως λερωμένο μητρώο; *** Απαράδεκτα πράγματα. *** Εν πάση περιπτώσει, ας ελπίσουμε ότι θα το λερώσουν

Ευτυχισμένα χρόνια

κι αυτοί στην πορεία. *** Τουλάχιστον, ρε Μιχάλη, πιάσατε τον οδηγό τής Κορβέτ που σκότωσε τον μοτοσυκλετιστή προχτές κι εξαφανίστηκε; *** Καλά, καταλαβαίνω ότι με τόσες Κορβέτ που κυκλοφορούν είναι δύσκολο να τον εντοπίσετε αλλά ήθελα νά 'ξερα πού τον ψάχνετε. *** Στα βόρεια προάστεια; *** Α, ρε μαύρε... *** Πέραμα, Δραπετσώνα, Κοκκινιά και Κερατσίνι ψάξτε, βρε άσχετοι, γαμώ το μυαλό μου! *** Η δίκη έγινε χωρίς ακροατήριο, ένα μαγιό και μια χελώνα τα στοιχεία, ο βιασμός της χήρας έμοιαζε μυστήριο πάνω στο μνήμα, τι παράξενη ιστορία. (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας) *** Συγγνώμη, βράβευσε ο Κωλόχαρτος τον Νιόνιο και δεν μου είπατε τίποτε; *** Α να χαθείτε, άνιωθοι! *** Σαν να μη ξέρετε ότι η γενιά μου μεγάλωσε με Νιόνιο. *** Ονειρευόμασταν μαζί του, σαν τον Καραγκιόζη. *** Ζούσαμε μέσα σ' ένα όνειρο, που έτριζε σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας. *** Και νομίζαμε ότι θα αλλάζαμε και τον κόσμο... *** Τόσο μαλάκες. *** Τζάμπα χαραμίσαμε, θέλω να σας πω, τον νεανικό μας και αγνό ενθουσιασμό. *** Ω, ντιρλαντά και τέζα όλοι. *** Μόνο που εμείς αλλάξαμε στράτα όταν ξυπνήσαμε ενώ ο Νιόνιος συνέχισε και τα κατάφερε τελικά. *** Έγινε Καραγκιόζης ο ίδιος. *** Με του τσίρκου τους ανθρώπους ξεφαντώνει στην σκηνή, μαζί τους υποκρίνεται για σένα, θεατή. *** Εσείς οι εραστές της σάπιας εξουσίας, εμείς οι βιαστές της απάθειας και ησυχίας. (Γενιά του Χάους) *** Επειδή φοβάμαι ότι μάλλον δεν αντιλαμβάνεστε πλήρως τον σοβαρό κίνδυνο που διατρέχετε από τους αλλοδαπούς και μπορεί κάποια μέρα να βρεθείτε βιασμένοι δίχως να το καταλάβετε, σήμερα το ιστολόγιο προσπάθησε να σας αφυπνήσει. *** Ελπίζω να έπιασε τόπο η προσπάθεια αλλά, καλού-κακού, σκέφτομαι την επόμενη εβδομάδα να πω δυο λόγια παραπάνω για τα κακά τής προσφυγιάς. *** Μείνετε συντονισμένοι. *** Εδώ, μωρέ, όχι στο Μέγκα! *** Πρόσφυγας υπήρξε και ο νεαρός ποδοσφαιριστής τής πρώτης φωτογραφίας. *** Γεννήθηκε το 1942 στο Κονόμλαντι της Καστοριάς, ένα χωριό όπου, όπως σε όλη εκείνη την περιοχή, ζούσαν έλληνες σλαβικής καταγωγής που μιλούσαν μακεδονίτικα. *** Το 1946, ο μικρός Μίκλος Νικολάυ Γιουτσκόφ στέλνεται από τον Δημοκρατικό Στρατό στην Ουγγαρία για να γλιτώσει από τους ανηλεείς βομβαρδισμούς τού εθνικού στρατού. *** Εκεί ξετυλίγει το σπάνιο ποδοσφαιρικό του ταλέντο, με αποτέλεσμα στα 22 του -και με την βοήθεια του Μανώλη Γλέζου- να πάρει μεταγραφή για τον Ολυμπιακό. *** Φυσικά, μιλάμε για τον μεγάλο Νίκο Γιούτσο, του οποίου το όνομα έγινε τραγούδι στα χείλη των γάβρων αλλά και το πλέον θρυλικό σύνθημα που έχει ακουστεί ποτέ στα ελληνικά γήπεδα: "Έμπαινε Γιούτσο!". *** Όπως είπαμε και το προηγούμενο Σάββατο, οι διάσημοι πρόσφυγες είναι πάντα καλοί πρόσφυγες. *** Καθώς, το 1965, ο Γιουτσκόφ γίνεται Γιούτσος κι έρχεται στην Ελλάδα, μια μπητάτη ροκ μπάντα από την Αγγλία κάνει το ντεμπούτο της στην δισκογραφία με ένα άλμπουμ που έχει ως τίτλο το όνομά τους. *** Είναι οι Herman's Hermits, οι οποίοι κατάφεραν να αφήσουν το αποτύπωμά τους σε μια εποχή γεμάτη από μεγάλα γκρουπ, όπως οι Στόουνς, οι Μπητλς, οι Άνιμαλς κλπ. *** Με εκείνο το σπάνιο -και δυσεύρετο πλέον- πρώτο τους άλμπουμ, το "Herman's Hermits", να στροφάρει ήδη στο πικάπ, θα σας αφήσω σήμερα. *** Να περάσετε ένα υπέροχο σαββατοκύριακο και να μη χρειαστεί ποτέ να φωνάξετε... *** ... "Κορίτσια, μας βιάζουνε! (Αρκάς) ***

Σαββατιάτικα (279) - τα εμιγκρέδικα

*** Πρόσφυγες κυνηγημένοι, μια ζωή αδικημένοι, στοιβαγμένοι σε παράγκες, να μας πνίγουν οι ανάγκες. (Στέλιος Καζαντζίδης) *** Έχετε καταλάβει τι παίζει με το μεταναστευτικό, να μου εξηγήσετε κι εμένα; *** Δεν θέλατε κομμουνισμό για να μη χάσετε την περιουσία σας, ε; *** Και τώρα τι; *** Σας παίρνουν οι τράπεζες τα σπίτια και σας επιτάσσουν οι φιλελέδες τα χωράφια; *** Καλά, πρέπει να δείτε πώς γελάει ο Σήφης στο κάδρο απέναντί μου. *** Μιλάμε ότι τα μουστάκια του κοντεύουν τα ξερριζωθούν από τα γέλια. *** Μηταράκης: "Όποιος συλληφθεί να διευκολύνει παράνομες εισόδους στη χώρα, αυτό θεωρείται πράξη κακουργηματικού χαρακτήρα." *** Νότη μου, γαμώ την αριστεία σου, θα σου έχεζα το συντακτικό αλλά τώρα με καίει άλλο. *** Αν δω πρόσφυγα να πνίγεται και τον βοηθήσω να βγει στην στεριά, είμαι κακούργος; *** Δεν μπορεί να είσαι τόσο κουράδας, ρε συ. *** Ό,τι είχαν τώρα τό 'χασαν, τίποτ' άλλο δεν μένει - η νύχτα, η πίκρα, η προσφυγιά και κάπου κει σε μια άκρη, να είναι τάχα αυτό δροσιά ή πικραμένο δάκρυ. (Γιάννης Δημητράς) *** Βορβορίδης: "Δεν μιλάμε πλέον για πρόσφυγες, μιλάμε για λαθρομετανάστες." *** Όταν λες "μιλάμε", Μάκη μου; *** Το σινάφι σου εννοείς, έτσι;  *** Γιατί εμείς μιλάμε για της θειας σου τον κώλο, άλλο που δεν το λέμε χύμα στα κανάλια. *** Κωλόχαρτος: "Τα κέντρα κράτησης πρέπει να είναι κλειστά και, όταν λέω κλειστά, εννοώ κλειστά, Αμυγδαλέζα, να μη βγαίνει από μέσα ούτε κουνούπι, ποτέ, 24 ώρες το 24ωρο." *** Παναπεί φυλακές, Άδωνι; *** Ρε συ, αυτό συνιστά παράβαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου! *** Τζήμερος: "Ναι, τα κλειστά κέντρα ΕΙΝΑΙ φυλακή διότι ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ!" *** Πολύ σωστά, Θάνο μου, η μαλακία πρέπει να γράφεται με κεφαλαία, για να ξεχωρίζει. *** Δώδεκα μέσα στα άπατα του Αιγαίου, πίσω ο πόλεμος, μπρος ο πνιγμός, μία πατρίδα στα νύχια αγρίου 

Κι εσύ λάθρο; Αμάν πια!

δικαίου, μόνος κυρίαρχος ο κυνισμός. (Άρης Άλμπης) *** Κωλόχαρτος: "Αν εσείς είσαστε με την ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ, συγγνώμη αλλά εγώ είμαι με την Ελλάδα." *** Άδωνις ο ελλαδέμπορας. *** Βορβορίδης: "Μέσα! Χίλιοι, πέντε χιλιάδες, πενήντα χιλιάδες, εκατόν πενήντα χιλιάδες... όσοι και να έρθουν, μέσα!" *** Ώπα, ρε Μάκη, κατούρα και λίγο! *** Οικονόμου, αρδάκι(*): "Όλοι μέσα!" *** Ώπα κι εσύ, ρε Μήτσο, που πήρες αέρα από το πανί! *** Οικονόμου: "Όχι, θα τους αφήσουμε να αλωνίζουν." *** Αυτά να τα βλέπετε εσείς που χαρήκατε όταν πέθανε ο Λυριντζής. *** Όοοοχι, καλά να πάθετε γιατί εκείνονε τον βρομιάρη τον είχατε για μεγαλύτερο σκουτόπανο από τούτονε τον καραγκιόζη. *** Βρε, αν δεν ήντουσαν τα ίδια σκατά, θα κάνανε τόσα χρόνια κολεγιά; *** Και, μάλιστα, στον Σκάι; *** Ε, φίλε, πες μου για τις ελπίδες που παράτησες... πες μου για τις πατρίδες πίσω που άφησες... άσε με να κάτσω δίπλα σου, άσε με να κάτσω πάλι δίπλα σου. (KollektivA) *** Τζήμερος: "Αν δεν υπήρχε το 2% του παγκόσμιου πληθυσμού που ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ το 50% του παγκόσμιου πλούτου ο κόσμος θα ήταν κατά 50% φτωχότερος." *** Πω-πω-πω... σοβαρά, Θάνο μου; *** Ρε συ, συνειδητοποιείς για τι κολοσσιαίο έγκλημα μιλάμε εδώ; *** Αφού το 50% του παγκόσμιου πλούτου βρίσκεται στα χέρια τού 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, παναπεί στους δυο που παράγουν, ο ένας κλέβει τον άλλο! *** Θάνο μου, τέτοια έλεγες και σε πετάξανε κλοτσηδόν από την ΑΣΟΕΕ; *** Αγόρι μου, ούτε ο Φρήντμαν δεν τόλμησε να ξεστομίσει τόσο μεγάλη παπαριά. *** Α, επ' ευκαιρία, Θάνο μου, αν αυτοί οι "δημιουργοί πλούτου" που λες, πάνε νύχτα στην επιχείρησή τους μόνοι τους, ξέρουν από πού ανάβουν τα φώτα ή θα τους φάει το σκοτάδι; *** Η βουβή Ανατολή και της Δύσης τα πρόσωπα τ' άδεια μητριές αγκαλιές, προσφυγιά μου και χρόνια σκοτάδια. (Διονύσης Τσακνής, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας) *** Πείτε μου, έχετε ακούσει πιο έξυπνη ιδέα απ' αυτή που είχαν οι υπεύθυνοι του ζωολογικού κήπου στον Σαν Αντόνιο του Τέξας; *** Με 5 δολλάρια μόνο, ανήμερα τ' αηΒαλεντίνου μπορούσες να βαφτίσεις μια κατσαρίδα με το όνομα του/της πρώην σου και μετά να ταΐσεις μ' αυτήν κάποιο ζώο. *** Μιλάμε χεστήκανε στα λεφτά οι μάγκες! *** Σου λέει, ξεμείνανε από κατσαρίδες! *** Πάντα το έλεγα ότι οι τεξανοί είναι οι πιο έξυπνοι γιουζανοί. *** Μη ξεχνάμε ότι τους κυβέρνησε πέντε χρόνια ο Τζωρτζ Μπους ο Β(λάκας). *** Θα μπορούσαν, όμως, να γίνουν ακόμη πιο προχώ. *** Κατσαρίδα για τον πρώην με πέντε πράσινα; μπούρμπουλας για τον νυν με δέκα και τον παίρνεις μαζί σου! *** Σε στυλ "αγάπη μου, πρόσεχε γιατί αν μου κάνεις γυριστή..." *** Μια ζωή βαριά σημαδεμένη από δρόμους και περιφρόνια, σαν πληγή βαθιά και ματωμένη, πόσα πικρά, πέτρινα χρόνια. (Βασίλης Σκουλάς) *** Καλέ, τι έγινε πάλι στο Ελληνικό; *** Όντως αναστέλλεται ο διαγωνισμός για το καζίνο; *** Ρε συ Άδωνι,

Μια δουλειά του είπαν να κάνει...

μας κάνεις πλάκα; *** Είδαμε και πάθαμε να ξεφορτωθούμε τους άχρηστους τους ζαίους και πέσαμε στα χειρότερα; *** Ε, ναι ρε συ, στα χειρότερα! *** Από το καλοκαίρι περιμένουμε εκείνες τις γαμωμπουλντόζες να πιάσουν δουλειά κι ακόμη τίποτε; *** Βγάλαμε τα μαγιώ και τα σορτσάκια, βάλαμε παλτά και κασκόλ, σε λίγο θα ξαναβάλουμε μαγιώ κι από μπουλντόζα... παπάρια. *** Ούτε ένα κωλοκαζίνο δεν μπορούμε να φτιάξουμε σε τούτο τον τόπο; *** Σκέφτεσαι να πλακώσουν οι επενδυτές από το Άμποτ Ντάμπι, να θέλουν να τζογάρουν και να μην έχουμε καζίνο; *** Πού θα τους πάμε; *** Στους παπατζήδες τής οδού Αθηνάς; *** Δεν έχω σπίτι, δεν έχω γη, αδέσποτα γυρνάω, πατρίδα μου έχω ένα κορμί και ό,τι κουβαλάω. (Κατερίνα Κούκα) *** Επί τέλους! *** Τέσσερα χρόνια περιμέναμε αλλά δικαιωθήκαμε! *** Για το Μέγκα, λέω, που ήδη άρχισε να μας απειλεί ότι είναι εδώ "όπως πάντα". *** Όπως και να το κάνουμε, χρειαζόταν ένα κανάλι για να στηρίξει την ταλαίπωρη κυβέρνηση, η οποία δεν έχει ούτε ένα κανάλι φιλικό. *** Τέσσερα χρόνια... τέσσερα δάχτυλα σκόνη... *** Ευτυχώς, είναι εδώ ο Βαγγέλης, που ξέρει από καλή σκόνη και θα καθαρίσει. *** Το μόνο που με ανησυχεί είναι ότι άκουσα πως πήρε γερό ποσοστό των μετοχών ο Ιβάν. *** Ο ρωσσοπόντιος λέει ότι είναι έτοιμος να χώσει στο κανάλι 25 μύρια για να χωθεί στην μύτη του χοντρού. *** Εγώ, πάντως, περιμένω πώς και πώς να δω την αθλητική εκπομπή του καναλιού. *** Με τον γάβρο Κάρπετ μπροστά και το μπαγιόκο τού Ιβάν πίσω, θα γελάσουμε μέχρι δακρύων. *** Και της αγάπης ο καημός κι αυτός μπορεί να υγιάνει, μα ο καημός της προσφυγιάς μαζί μου θα πεθάνει. (Χειμερινοί Κολυμβητές) *** Την είδατε την είδηση ότι οι μπράβοι ενός κλαμπ στου Γκύζη έδειραν αστυνομικούς; *** Εγώ, μόλις την είδα, χάρηκα για δυο λόγους. *** Πρώτον, επειδή πλακώθηκαν μεταξύ τους μπράβοι και νταβατζήδες. *** Και, δεύτερον, επειδή νόμισα ότι το ξύλο έπεσε λόγω αντικαπνιστικού. *** Πού τέτοια τύχη; *** Για τα μάτια μιας γκόμενας έπεσε. *** Και οι μπάτσοι ήσαν εκτός υπηρεσίας. *** Με πολιτικά μεν, ένοπλοι δε. *** Αυτό που οι μπάτσοι παίρνουν τα όπλα μαζί τους όταν σχολάνε, πώς το βρίσκετε; *** Για μένα, έτσι πρέπει. *** Ο μπάτσος πρέπει να είναι μπάτσος 24/7. *** Όπως οι παπάδες, οι πρόεδροι και οι μαλάκες. *** Χωνέψτε το, το μπατσιλίκι δεν είναι επάγγελμα για να έχει ωράριο, είναι ιδιότητα. *** Πρόσφυγα σ' έρριξαν εδώ κι ο χάρος έξι βήματα, στα χρόνια που 'ρθα να σε δω μέσα στα παραπήγματα. (Πετρή Σαλπέα) *** Παιδιά, SOS, ο Μπογδάνος κάτω από το γραφείο μου, τι να κάνω; *** Παρακαλώ, απαντήστε σοβαρά διότι δεν έχω καμμία όρεξη να με μηνύσει ο Κωνσταντίνος. *** Θα διαγράφονται αμέσως απαντήσεις τού στυλ "βγάλ' τον έξω και κατούρα", "ξέρνα, δεν θά 'ναι και δύσκολο", "κάνε παράπονα στον δήμο γιατί άγνωστοι αφοδεύουν όπου βρουν" κλπ. *** Σιγά μη την πατήσω όπως η άλλη στο ΦουΜπου, που δεν τις

Ο μαλάκας της ημέρας

διέγραψε και τώρα τρέχει και δεν φτάνει. *** Είκοσι χιλιάρικα της ζητάει ο Κωνσταντίνος και άλλα οχτώ επειδή δημοσίευσε φωτογραφία του χωρίς την άδειά του, προσβάλλοντας τα προσωπικά του δεδομένα. *** Ποιος μίλησε για δημοσίευση στοιχείων χωρίς άδεια; *** Ο Κωνσταντίνος, που έδωσε φόρα-παρτίδα τα στοιχεία τού διαδηλωτή που κλότσησε τον μπάτσο. *** Γεμίσανε τότες οι νύχτες σκοτάδια, ξεράσαν τα πέλαγα σχήματα, γυρίσαμε πάλι στα σπήλαια και ξαναμάθαμε του κόσμου την αρχή. (Βασιλική Λαβίνα, Ηλίας Κλωναρίδης) *** Αυτή την μανία σας να τα βάζετε με τους άριστους, δεν θα την καταλάβω ποτέ. *** Τι σας έκανε, μωρέ, η φουκαριάρα η Μονογιού και την πήρατε με το σκατόφτυαρο; *** Ωραία, συλλάβιζε τον λόγο της στην βουλή. *** Και λοιπόν; *** Είδαμε πόσο ωραία περάσαμε και με κάτι μεγάλους ρήτορες, σαν τον Παπατζή και τον γιο του. *** Ωρέ, ευφραδείς πρέπει να είναι όσοι κάνουν σταντ-απ κόμεντυ. *** Οι βουλευτές αρκεί να είναι εύκαμπτοι, να διπλώνουν την μέση με άνεση. *** Μη ξανακούσω κουβέντα για το Κατερινάκι, έτσι; *** Αρκετά πια με την ζηλοφθονία σας, επειδή η κοπέλλα έχει πάρει πτυχίο ΤΕΙ διαιτολογίας κι έχει κάνει μάστερ ως μπιούτυ θέραπιστ. *** Εκτός αν την μισείτε επειδή το 2003 αναδείχτηκε Μις Μπιούτυ σε διαγωνισμό ομορφιάς στο Ξυλόκαστρο. *** Λες και φταίνε οι όμορφες κοπέλλες που εσείς είσαστε σαν όρθια γαμώτα. *** Δεν είναι εύκολο, αδέρφι, από τη μια στιγμή στην άλλη, από ευκατάστατος και νοικοκύρης να βρεθείς μπατίρης σε ξένη γη ζωσμένη από ανθρώπους χωρίς Θεό. (Θεόδωρος Ζαμπογιάννης) *** Μιχαηλίδου: "Πέραν του κωμικού στοιχείου με την μαθήτρια που λιποθύμησε από την πείνα λόγω έλλειψης σχολικών γευμάτων..." *** Καλά, δεν περιγράφεται το τι γέλια κάναμε με το που είδαμε την κοπέλλα ξερή, ρε συ Δόμνα. *** Μωρή, ποιός είπε ότι η λιποθυμία οφειλόταν στην έλλειψη σχολικών γευμάτων; *** Λιποθύμησε από την πείνα, τελεία. *** Σκέτη τελεία, δίχως "λόγω". *** Άει στον διάολο, μαλακομπούκωμα, που βλέπεις κωμικό το να ξαναζούν κάποιοι άνθρωποι την πείνα τής κατοχής. *** Μιχαηλίδου: "Σχολικά γεύματα δίνονται μόνο στα δημοτικά, όχι στα γυμνάσια." *** Πολύ σωστά, Δόμνα μου. *** Σιγά μη χρειάζονται τάισμα και τα παιδιά τού γυμνασίου. *** Στο κάτω-κάτω, μεγάλα παιδιά είναι, μπορούν να κάνουν και καμμιά πίπα για ένα πιάτο φαΐ, έτσι δεν είναι; *** Μεσ' στου πολέμου την φωτιά έρριξ' η μοίρα τα χαρτιά και, με την πρώτη καραβιά, γλιτώσαμε από την σκλαβιά και πέσαμε στην προσφυγιά. (Μανώλης Μητσιάς)*** Λατινοπούλου: "Τα κλειστά κέντρα πρέπει να είναι κλειστά και φυλασσόμενα σε 24ωρη βάση, ούτε άδειες, ούτε βόλτες, ούτε τίποτα." *** Αφρούλα, κοίτα μη κλάσει ο Κωλόχαρτος και δεν τρέξεις να μυρίσεις! *** Λατινοπούλου: "Αν θέλουν οι επαγγελματίες 

40.000 τραυματίες σε μετωπική με τον κορονοϊό

ευαίσθητοι, ας τους πάρουν σπίτι τους." *** Αυτό που υιοθέτησαν όλοι οι φιλελέ αυτή την χοντροπαπαριά τού σκατόψυχου του Θέμου του κομιστή, μου κάνει τα νεύρα τσατάλια. *** Να το πάρω κι εγώ αλλιώς, Αφρούλα μου, μπας και καταλάβεις πόσο μαλάκω είσαι; *** Αν σ' αρέσει ο Κωλόχαρτος, να τον πάρεις σπίτι σου. *** Μονογιού, Μιχαηλίδου, Λατινοπούλου, Κερατέως, Μενδώνη... *** Μήπως ήρθε η ώρα να μετανοήσετε που κατηγορήσατε τον μικρό ότι δεν έβαλε περισσότερες γυναίκες στην κυβέρνηση; *** Σ' αυτόν τον προδομένο τόπο νιώθω σαν πρόσφυγας χωρίς γενιά. (Μίκης Θεοδωράκης) *** Άκουσα καλά, ρε συ Τζένη; *** Υπάρχει όντως "αγκρέσσιβ φίτνες"; *** Παναπεί "επιθετική καλή φυσική κατάσταση"; *** Και πώς το κάνεις αυτό, καλέ; *** Τρως την κινόα σου κλοτσώντας τα έπιπλα ή κάνεις πιλάτες κατεβάζοντας καντήλια; *** Πες μου, μωρή, πώς καταφέρνεις και πάντα βρίσκεις λίγο άκαφτο μυαλό για να το κάψεις κι αυτό; *** Αλήθεια, πώς σας φάνηκε το σηματάκι τού Αθήνα 2004 Ελλάδα 2021; *** Δυο λαλούν κι ένας χορεύει δεν είναι; *** Τουλάχιστον δείχνει ειλικρινές. *** Καταλήγει σε πηρούνι! *** Παναπεί, θα πάει η μαρχάλα κάποιων σύννεφο και σε μας θα μείνει το ρέψιμό τους. *** Στα μούτρα μας. *** Κι ακόμη δεν έχουμε ξοφλήσει το μεγάλο πανηγύρι του 2004, ρε γαμώτο... *** Έχω σημάδια προσφυγιάς και το γλυκό φιλί γιαγιάς στο μέτωπό μου... κάτω απ' τον ήλιο χωρίς φως, για μένα γκρίζος ο ουρανός κι όμως υπάρχω. (Active Member) *** Ανησυχείτε κι εσείς για τον κορωνοτέτοιο; *** Ουδέν κακόν αμιγές καλού, παιδιά! *** Κάθε κρίση γεννάει ευκαιρίες, μη το ξεχνάτε. *** Θεοχάρης: "Ο κορωνοϊός μπορεί να έχει και θετική επίπτωση στον τουρισμό." *** Το καταλάβατε ή θέλετε και υπότιτλους; *** Θεοχάρης: "Πολλοί ευρωπαίοι τουρίστες, που επέλεγαν την Ασία ως προορισμό τους, τώρα θα στραφούν σε νέες αγορές." *** Ο θάνατός τους, τα κέρδη μας, Χάρη μου; *** Κουφάλα καπιταλισμέ, τα πάντα εν σοφία εποίησας. *** Χρυσοβορίδης: "Μέχρι τέλος Μαρτίου θα έχουν καθαρίσει τα Εξάρχεια." *** Μπα; *** Κι εγώ πώς είχα την εντύπωση ότι έχουν ήδη καθαρίσει; *** Μιχάλη, αργείς! *** Κι όχι τίποτ' άλλο αλλά εκτίθεται και ο μικρός πού μίλαγε για ένα εξάμηνο το πολύ. *** Κι αν εν' και θάψ' με αδά κες γράψον σο κοιμητήρι μ' "αδά κείται ανάπαος ο πρόσφυγας ο κύρη μ". (Κώστας Διαμαντίδης) *** Το ζήτημα

Στο μεταξύ, κάπου έξω από την Χαλκίδα...

με τις εκτρώσεις το λύσαμε ή ακόμη; *** Εννοώ, καταλήξαμε αν υπάρχει όντως "αγέννητο παιδί" ή πρέπει να περιμένουμε την γέννα για να πούμε ότι γίναμε γονείς; *** Συγγνώμη που ρωτάω αλλά έχω ένα φιλαράκι που η γυναίκα του κυοφορεί τρίδυμα και με ρωτάει αν δικαιούται από τώρα επίδομα τρίτεκνου. *** παπα-Ρίτσαρντ, Γιούζα: "Η παιδοφιλία δεν σκοτώνει κανέναν, η έκτρωση το κάνει." *** Αυτό το "η έκτρωση σκοτώνει", μόνο σε μένα θυμίζει το άλλο σοφό ρητό "η μαλακία τυφλώνει"; *** Πάτερ, αφού ούτε η ομοφυλοφιλία σκοτώνει, γιατί την έχετε στην ίδια μπούκα με την έκτρωση; *** Α, είναι θέμα ηθικής. *** Προφανώς, η παιδοφιλία είναι εκτός τέτοιου θέματος, έτσι; *** Ευτυχώς που έχουμε και τους παπάδες να μας προστατεύουν γιατί αλλιώς θα μας είχε πάρει ο διάολος όλους. *** Σκυφτοί κι η ανάσα μια κραυγή, η νύχτα τους μαράζι, τα φυλλοκάρδια σπάζει κι η μέρα τους πληγή. (Γιώργος Νταλάρας) *** Χρυσοβορίδης: "Ο κ. Πορτοσάλτε είναι ένας δημοσιογράφος που δεν προσβάλει κανέναν... το μόνο που κάνει είναι να λέει την άποψή του." *** Δεν προσβάλλει κανέναν ο Άρης; *** Πας καλά, Μιχάλη μου; *** Και δεν μου λες, από πότε είναι δουλειά τού δημοσιογράφου να λέει την γνώμη του; *** Ναι, δικαιούται να έχει γνώμη αλλά να πάει να την πει στους κολλητούς του, όπως την λέμε όλοι μας. *** Αφού την λέει σε κανάλι με πανελλήνια εμβέλεια, θα ακούει τα γαμωσταυρίδια του σε πανελλήνια εμβέλεια επίσης. *** Χρυσοβορίδης: "Η νομοθεσία πλέον πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει... αυτό που κάνει ο Ρουβίκωνας είναι μια ενέργεια τρομοκρατική... θα τιμωρηθεί πολύ αυστηρά." *** Η τρομοκρατία τού σπρέυ. *** Άει στον διάολο, μωρή παλιομπετούγια, που απειλείς κιόλας. *** Μάνα, του πρόσφυγα το αχ σπάζει τα καλντερίμια. (Γιάννης Πουλόπουλος) *** Αλήθεια, πώς γιορτάσατε χτες τον Βαλεντίνο; *** Αφήστε, ξέρω, πήξατε στον ρομαντισμό, έτσι; *** Λουλουδάκια... σοκολατάκια... κανένα κοσμηματάκι οι πιο λαρτζ... *** Να ρωτήσω και πώς πήγατε από σεξ ή θα σας στενοχωρήσω; *** Βρε χαζούλια, πότε θα καταλάβετε ότι με ρομαντζάδα δεν πήδηξε ποτέ κανείς; *** Ξεχνάτε ότι ο έρωτας περνάει από το στομάχι και ότι νηστικό αρκούδι δεν χορεύει; *** Δεν λέω, πάρτε το λουλουδικό σας, για να μη δίνετε αφορμή. *** Αλλά ρίξτε και στην σχάρα δυο λουκάνικα πιπεράτα και πέντε παΐδια κι ύστερα μου λέτε. *** Θα γίνει το αγίνωτο, σας το εγγυώμαι. *** Οι πενήντα

Ευτυχισμένα χρόνια

αποχρώσεις του γκριλ. *** Α, αν θέλετε να ρίξετε την Τζένη, φροντίστε τα λουκάνικα να είναι από σόγια. *** Και ο θεός μαζί σας. *** Τρέχα, ρώτα τον από που κατάγεται και θα μάθεις γεωγραφία, ρώτα τον και θα μάθεις να είσαι άνθρωπος. (Γιάννης Γκούμας) *** Δεν ξέρω πώς σας φάνηκε η επιλογή των -μελοποιημένων και μη- στίχων που έκανα αλλά σήμερα το ιστολόγιο αποδεικνύει ότι συμμερίζεται τους φόβους και τον καημό σας που όλοι αυτοί οι λιγδίτες λαθροτέτοιοι απειλούν να αλλιώσουν τα ήθη και τον πολιτισμό μας. *** Και, βεβαίως, επικροτεί τα κλειστά κέντρα κράτησης, για να μη πω ότι θα προτιμούσε κλειστούς τάφους κράτησης. *** Άντε μπράβο, να ξεμπερδεύουμε με δαύτους ώστε να μπορέσουν να μας αναπτύξουν απερίσπαστοι ο Μικροδράκουλας, ο Κωλόχαρτος και όλη η "δημοκρατική" τους συμμωρία. *** Ναι, "συμμωρία" με ωμέγα είναι το σωστό, από το συν και την μωρία. *** Αν, παρά την λεζάντα, είδατε στην πρώτη φωτογραφία τον Κώστα Αρζόγλου στα νιάτα του, τι να σας κάνω; *** Εγώ ήθελα απλώς να σας δείξω τον -ίσως- πιο διάσημο πρόσφυγα-μετανάστη τής παγκόσμιας ιστορίας, τον Άλμπερτ Αϊνστάιν. *** Και πρόσφυγας και μετανάστης και εβραίος... όλα τα κακά πάνω του. *** Στην τελευταία φωτογραφία, που τραβήχτηκε στο Λος Άντζελες στις 30 Ιανουαρίου 1931, ο Αϊνστάιν ποζάρει δίπλα στον καρδιακό του φίλο Τσάρλυ Τσάπλιν. *** Βρισκόμαστε στο Tower Theater της πόλης, όπου κάνει επίσημη πρεμιέρα η θαυμάσια ταινία τού Τσάπλιν "Τα φώτα της πόλης" και, φυσικά, ο Αϊνστάιν δεν θα μπορούσε να λείπει. *** Κατά σύμπτωση, η πιο παλιά ταινία τού Τσάπλιν από όσες έχουν καταχωριστεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου (National Film Registry) των ΗΠΑ, είναι "Ο μετανάστης" του 1917. *** "Διασχίσαμε τον μισό πλανήτη για να φτάσουμε εδώ, χωρίς λεφτά, χωρίς δουλειά και χωρίς μέρος να μείνουμε ενώ δεν μπορούσαμε ούτε την γλώσσα να μιλήσουμε." *** Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον πασίγνωστο ολλανδοπολιτειακό ροκά Έντι Βαν Άλεν, έναν ακόμη διάσημο μετανάστη με τον οποίο κανείς δεν έχει πρόβλημα. *** Προφανώς, οι μετανάστες είναι κακοί μόνον όταν δεν είναι διάσημοι. *** Ενώ, ας πούμε, είναι καλοί ο Σοπέν, η Ωλμπράιτ, ο Δαλάι Λάμα και ο Σβαρτζενέγκερ. *** Τέλος πάντων, σήμερα θα σας αποχαιρετήσω με ήχους μεταναστών μουσικών. *** Όσοι προτιμάτε την κλασσική μουσική, ακούστε από σιντί το περίφημο "Πρώτο Κοντσέρτο για Πιάνο και Ορχήστρα" του Σοπέν. *** Με τα ακουστικά σας, παρακαλώ, καθ' όσον για τους ροκάδες θα μπει στο πικάπ ο πιο πετυχήμενος εμπορικά δίσκος των Van Halen, το "MCMLXXXIV" (δηλαδή "1984"), ένας δίσκος που πούλησε πάνω από 10.000.000 μόνο στις ΗΠΑ. *** Και κλασσική και σκληρό ροκ σήμερα. *** Γιατί όχι; *** Η μουσική, η αγάπη και ο κόσμος δεν πρέπει να έχουν σύνορα. *** Καλό σας σαββατοκύριακο! ***

----------------------------------
(*) αρδάκι: υποκοριστικό του αρκτικόλεξου "αρδ" (αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι)