Σαββατιάτικα (41)

*** Άρχισαν τα δύσκολα. *** Άντε τώρα να βγάλεις "Σαββατιάτικα" δίχως Γκαβό, δίχως Κωλόχαρτο, δίχως Μητσοντόρα, δίχως Βούλτεψη, δίχως... *** Ο θεός τής σάτιρας να βάλει το χέρι του! *** Αυτό που Δευτέρα πρωί πήγα στο ΑΤΜ και όχι μόνο μου έβγαλε λεφτά αλλά ήταν και ευρώ, πώς να το εξηγήσω, ρε Άδωνι; *** Λίγο τρακ δεν είχε χτες ο Βαρουφάκης; *** Τα μάσηξε... τα ξαναμάσηξε... τελικά δεν μπόρεσε να πει χύμα "δε γαμιέσαι, Γερούν" και προτίμησε τις ευγένειες.

Ομάδα μπάσκετ με έναν μαύρο μόνο;

 *** Βέβαια, αυτό το μιλάμε με την Ε.Ε., την ΕΚΤ και το ΔΝΤ αλλά δεν μιλάμε με την τρόικα που την φτιάξανε η Ε.Ε., η ΕΚΤ και το ΔΝΤ δεν το πολυκατάλαβα αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι την βρήκα με την φάτσα του ολλανδού. *** Δένδιας: "Ο θεός να βάλει το χέρι του!" *** Τό 'βαλε Νίκο μου, τό 'βαλε. *** Σας έστειλε στον γερο-διάολο τις προάλλες. *** Το ξέχασες κιόλας; *** Πλεύρης: "Εμπιστευόμαστε την οικονομία μας σε έναν άνθρωπο που το Γιάννης το γράφει με ένα ν." *** Δεν πειράζει, Θανούλη, αρκεί που εσένα σε γράφει και στα δυο... *** ...του *** Πέντε δισ. σηκώσανε -λέει- οι έλληνες από τις τράπεζες την εβδομάδα προ των εκλογών. *** Λεφτά υπάρχουν, δηλαδή. *** Άντε να τα πάρουμε από εκείνους που τα σηκώσανε! *** Λίγοι είναι και τους ξέρουμε. *** Κωλόχαρτος: "Μετά την καταστροφή θα ζητήσουμε ευθύνες απ' όσους τρέλαναν τους έλληνες και τους οδήγησαν στην αυτοκτονία." *** Στον καθρέφτη σου κοιτιέσαι, αγορίνα μου; *** Άδωνις είσαι συ ή Νάρκισσος; *** Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, τώρα το Μέγκα, ο Σκάης και τα λοιπά τεθλιμμένα ΜουΜουΕ έχουν περάσει στην αντιπολίτευση; *** Αντιπολίτευση ο Πρετεντέρης κι ο Μπάμπης (ένας είναι ο Μπάμπης); *** Μένει, καλέ, στην αντιπολίτευση η εξουσία; *** Σιγά και μη! *** Τους βλέπω όλους μεταγραφή. *** Πανούσης, αριστερός υπουργός προστασίας του πολίτη, υπερασπιζόμενος τον φράχτη στον Έβρο: "Αυτοί που δεν θέλουν τον φράχτη να μου καταθέσουν επιχειρήματα με τι θα αντικατασταθεί και όχι ιδεολογήματα τύπου «κάτω οι φράχτες των λαών»." ***

"Το εγκεφαλικό" (Πίνακας ζωγραφισμένος εκ του φυσικού, 25/1/2015)

Άρχισαν τα όργανα. *** Το παραπήρες αριστερά, υπουργέ μου. *** Πρόσεξε μη κόψεις κανένα ακρόμπαρο. *** Λυκούργος Λιαρόπουλος, υποψήφιος ποταμίσιος βουλευτής, υποστηρίζοντας τον Ντάισελμπλουμ στην κόντρα με τον Βαρουφάκη: "Γερούν γερά! Σπάστου τον τσαμπουκά!!" *** Σαν πολλά βοθρολύματα δεν πέφτουν στο Ποτάμι; *** Σταύρακα, τι έγινε; *** Τα μπλέξανε ο Αλέξης με τον Πάνο, αφήνοντάς σε ρέστο, κι αρχίσαμε ναζάκια; *** Έλα ρε, μη γίνεσαι σκατόψυχος, στην άλλη παρτίδα θα σε παίξουν και σένα. *** Α, τώρα που το θυμήθηκα: Ρε συ Πάνο, πάει στεφάνι πεταχτό από ελικόπτερο; *** Κώλο να κατεβείς δεν είχες; *** Γιαλαντζί τσαμπουκάς, τύπου Ζήκου στο "Της κακομοίρας", δηλαδή; *** Αντώναρος: "Την ενότητα και την επανεκκίνηση της Ν. Δημοκρατίας μπορεί να εγγυηθεί ΕΝΑΣ ΜΟΝΟ" *** Ευάγγελε, μάλλον εννοείς εκείνον τον μπουχέσα, που την έχει αράξει και βαριέται να κουνηθεί, ε; ***

Αλλαξοπερουκιές με τον Χάρη, Γερούν;

Ρε συ, Αντώνη, γίνεται να κινδυνεύεις από τον βούδα τής Ραφήνας; *** Τόσο μαλάκας πια; *** Κοτζιάς, υπουργός εξωτερικών: "Οι αγώνες για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων είναι πολιτισμικοί." *** Κοτζιάς, επίσης: "Πιο εύκολο είναι να είσαι κουλτουριάρης ομοφυλόφιλος απ' ότι μεσ' στην φάμπρικα." *** Τόσο αριστερό μυαλό; *** Ρε συ, Αλέξη, είπαμε να βάλεις αριστερούς στις υπουργικές θέσεις αλλά εσύ το παράχεσες. *** Αυτή την γκρίνια για το ότι τα περισσότερα μέλη τής νέας κυβέρνησης δεν ορκίστηκαν στο ευαγγέλιο, δεν την καταλαβαίνω. *** Πότε υπουργός κατηγορήθηκε ως επίορκος; *** Ο γκαβός ήταν θρησκευάμενος, δηλαδή; *** Μη χέσω! *** Παπαχελάς: "Είμαστε στην αρχή ενός δράματος που δεν ξέρουμε πού θα καταλήξει." *** Ποιά αρχή, ρε Alexis; *** Πέντε χρόνια πήδημα δίχως σάλιο κι ακόμα στην αρχή μάς βλέπεις, 'θεμα τον γονιό σου, κερατά; *** Δεν ξέρω αν προσέξατε την ειδησούλα που λέει ότι η Γκουίνεθ Πάλτροου καθαρίζει τον κόλπο της με ατμό. *** Ρε γυναίκα, ο δικός μας ατμοκαθαριστής γιατί δεν κάνει τέτοια κόλπα; *** Και τον χρυσοπλήρωσα, γαμώτο! *** Το πόσο εκνευρίζομαι όποτε ακούω κάποιον να λέει ότι ψάχνει το λιμάνι του ή βρήκε το λιμάνι του δε λέγεται. *** Παιδιά, στο λιμάνι αράζουν οι μαούνες. *** Τα γαμάτα πλοία βρίσκονται μεσοπέλαγα. *** Κωλόχαρτος: "Ο λαός αρέσκεται να ακολουθεί τσαρλατάνους, δημαγωγούς." *** Κωλόχαρτος και πάλι: "Θέλατε να με φάτε αλλά σας αποστόμωσαν οι χιλιάδες ψηφοφόροι μου." *** Άδωνι, δεν το βουλώνεις και λίγο για να μην εκτίθεσαι; ***

Ευτυχισμένα χρόνια

Πώς γίνεται να στηρίζει αριστερή κυβέρνηση ο πρόεδρος του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, παναπεί ο Νικολόπουλος; *** Αυτή η πουτάνα η πολιτική πολύ με μπερδεύει. *** Τώρα που το ξανασκέφτομαι, φαντάζεστε τι μας περιμένει τώρα που τα πήρε στο κρανίο ο Ντάισελμπλουμ; *** Για σκεφτείτε να μη πάρουμε τα λεφτά. *** Με τί θα πληρώσουμε τους δανειστές μας, που μας δάνειζαν για να μπορούμε να πληρώνουμε τους άλλους δανειστές, που μας δάνειζαν για να πληρώνουμε τους παράλλους δανειστές, που..., ε; *** Το ξέρω ότι στις ΗΠΑ δεν υπάρχει κολλεγιακή ομάδα μπάσκετ με έναν μαύρο μόνο, αλλά αυτός ο μαύρος που βλέπετε στην πρώτη φωτογραφία δεν είναι όποιος κι όποιος. *** Μπορεί να μην έγινε ποτέ Μάικλ Τζόρνταν αλλά έγινε πρόεδρος της χώρας, παναπεί πλανητάρχης. *** Η τελευταία φωτογραφία είναι λίγο θολή αλλά στοιχηματίζω πως δεν δυσκολευτήκατε να αναγνωρίσετε το ζεύγος Άκη - Βίκυς, την ώρα που χορεύει τον χορό τού Ησαΐα. *** Εν Παρισίοις, παρακαλώ, μη ξεχνιόμαστε! *** Πολύ κουράστηκα σήμερα. *** Ευτυχώς που είχαν μείνει κάτι ρετάλια από Άδωνι και μπάλωσα κάτι τρύπες. *** Την άλλη βδομάδα, τί θα κάνω; *** Ο θεός των ιστολόγων να βάλει το χέρι του. *** Κούλα! Πολύ κωλόπαιδο ο Γιάνης! *** Άντε και καλό σαββατόβραδο.

Η μοίρα των κυβερνητικών «εταίρων»

Στην Ελλάδα είχαμε από την μεταπολίτευση μέχρι τώρα, κυρίως μονοκομματικές κυβερνήσεις, που προέκυπταν από έναν συνδυασμό καλπονοθευτικών νόμων (με πιο κραυγαλέα περίπτωση τον ισχύοντα σήμερα) και αντιδραστικών διλημμάτων (Καραμανλής ή Τανκς, ΠΑΣΟΚ ή Δεξιά, κλπ).

 

Παρόλα αυτά υπήρξαν περιπτώσεις συμμαχικών κυβερνήσεων, και έχει ενδιαφέρον η κατάληξη των δευτερευόντων κυβερνητικών τους εταίρων, που σχεδόν πάντα οδηγήθηκαν στην διάλυση ή πολύ κοντά σε αυτή. 

 

Η πρώτη συμμαχική κυβέρνηση μετά την μεταπολίτευση, είναι η ειδικού σκοπού και αυστηρά περιορισμένης διάρκειας κυβέρνηση Τζ.Τζανετάκη το 1989.

 

Στην κυβέρνηση αυτή συμμετέχουν η ΝΔ και ο «Συνασπισμός της αριστεράς και της προόδου». Ακολουθεί μια ακόμη, οικουμενική αυτή την φορά, επίσης ειδικού σκοπού και αυστηρά περιορισμένης διάρκειας κυβέρνηση, υπό τον Ξ.Ζολώτα στην οποία συμμετέχει και το ΠΑΣΟΚ.

 

Στις απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις που ακολουθούν μέχρι το 1990, και παρά την μπόχα που αναδύεται από τα σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ φτάνει μέσα σε μερικούς μήνες από το 13,1% του Ιούνη του ’89 στο 10,8% του Σεπτέμβρη του ’90, χοντρικά δηλαδή στα τα ποσοστά που έπαιρνε το ΚΚΕ μόνο του, πριν την σύσταση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Και μέχρι εδώ ήταν καλά. 

 

Λίγο μετά το 1991, ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ διασπάται με την αποχώρηση του ΚΚΕ από αυτόν, και στις εκλογές του ’93 μένει εκτός βουλής, ενώ και το ΚΚΕ που έχει αποχωρήσει από αυτόν, διασώζεται μεν κοινοβουλευτικά, αλλά με απώλεια πάνω από του 50% (4,54% από 9,84%) της εκλογικής δύναμης που είχε όταν κατέβηκε για τελευταία φορά αυτόνομα στις εκλογές του 1985.

Από τότε πέρασαν αρκετά χρόνια για να φτάσουμε στην κυβέρνηση Παπαδήμου, στην οποία συμμετείχαν, με κύριο κορμό το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το ΛΑΟΣ.

 

Στις εκλογές που θα ακολουθήσουν τον Μάη του 2012, το ΛΆΟΣ  μένει και αυτό εκτός βουλής (από το 5,63% του ’09), ενώ και η ΝΔ (που έχει προλάβει και αυτή να διασπαστεί με την ίδρυση των ΑΝ.ΕΛ) θα βρεθεί με απώλειες ποσοστιαίων μονάδων -14,62%, πολύ περισσότερες δηλαδή από αυτές που είχε πρόσφατα, μετά δύο χρόνια διακυβέρνησης με πολιτικό πρώτυπο τον ...Αττίλα!

Από τις εκλογές του Ιούνη του 2012 θα σχηματιστεί η επόμενη συμμαχική κυβέρνηση, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. 

 

Και εδώ οι κυβερνητικοί εταίροι θα επωμιστούν πολύ μεγαλύτερη φθορά από τον «κύριο κορμό» της κυβέρνησης. Η ΔΗΜΑΡ δεν θα καταφέρει να φτάσει ούτε ως τις ευρωεκλογές του ’14 που καταποντίζεται με 1,2% (από 6,11% τον Ιούνη του ’12), για να εξαφανιστεί ολοκληρωτικά (και οριστικά μάλλον) από τον πολιτικό χάρτη την περασμένη Κυριακή.

 

Αλλά και το ΠΑΣΟΚ, παρότι κατάφερε να επιβιώσει κοινοβουλευτικά, δεν απέφυγε ούτε αυτό την διάσπαση με την ίδρυση του κόμματος του Γιωργάκη, αλλά και τις απώλειες αρκετά επάνω από το 50%, της εκλογικής δύναμης που είχε τον Ιούνη του ’12 (4,68% από 12,28%).

 

Στην σούμα βλέπουμε πως όλα τα κόμματα που συμμετείχαν σε συμμαχικές κυβερνήσεις από θέση «εταίρου» και όχι ισχύος, από την μεταπολίτευση μέχρι τώρα, είχαν χοντρικά την ίδια μοίρα.

 

Όσα μπήκαν σε αυτές με ποσοστά δικά τους διψήφια, διασπάστηκαν πριν τις επόμενες εκλογές (όλα ανεξαιρέτως!!!) και κατέγραψαν σε αυτές απώλειες που προσέγγιζαν το μισό της εκλογικής τους δύναμης (εξαίρεση η ΝΔ που έχασε κάπως –όχι πολύ- λιγότερο τον Μάη του ’12).

 

Όσα δε, μπήκαν σε συγκυβερνήσεις με ποσοστά κάτω από το 10%, απουσίασαν (όλα ανεξαιρέτως!!!) από την επόμενη βουλή, αλλά και από τον πολιτικό χάρτη της χώρας οριστικά (με εξαίρεση τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ).

 

-Ακούει ο (Μέγας) Ναπολέων Ζέρβας του «αντι-μνημόνιου»;

[Από το ιστολόγιο Fadomduck2 - Υπογραμμίσεις και διασύνδεσμοι του συντάκτη]

Πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση; Δύσκολο...

Φαντάζομαι ότι την είδατε την σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου, έτσι; Δεν ξέρω πόσοι από σας, λοιπόν, πανηγυρίζουν ακόμη για την "πρώτη φορά αριστερά", διότι αυτή η ρημάδα η αριστερά είναι μάλλον καλά κρυμμένη και δεν πολυφαίνεται ανάμεσα στα πρόσωπα που απαρτίζουν το "πρώτη φορά αριστερό" υπουργικό συμβούλιο. Και, βεβαίως, τον υπουργό άμυνας Πάνο Καμμένο δεν τον λες με τίποτε αριστερό, όπως δεν λες αριστερές τις βουλευτίνες τού κόμματός του Έλενα Κουντουρά και Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά (αναπληρώτρια υπουργός τουρισμού και υφυπουργός Μακεδονίας - Θράκης αντίστοιχα, αμφότερες πρώην βουλευτίνες Νέας Δημοκρατίας) αλλά νά 'ταν μόνο αυτοί των ΑνΕλ...

Μήπως λες αριστερό τον υπουργό οικονομικών; Ο Γιάνης (με ένα νι, παρακαλώ!) Βαρουφάκης είναι μεν διακεκριμμένος οικονομολόγος (καθηγητής σε πολλά ξένα πανεπιστήμια αλλά και στην Αθήνα), πλην καθαρόαιμος κεϋνσιανιστής. Δηλαδή, ανήκει στους αντιπάλους τής κρατούσας στην Ευρωπαϊκή Ένωση νεοφιλελεύθερης θεωρίας, εκτιμά πως οι νεοφιλελεύθερες επιλογές βαθαίνουν την κρίση και υποστηρίζει τις κεϋνσιανές επιλογές, οι οποίες έχουν δημιουργήσει αλλεπάλληλες κρίσεις στο παρελθόν. Με λίγα λόγια, ο Γιάνης Βαρουφάκης βρίσκεται στην ίδια καπιταλιστική κατεύθυνση με τους προκατόχους του (τουλάχιστον θεωρητικά), απλώς πάει από άλλον, παράλληλο δρόμο. Κάτι πρέπει να καταλάβατε από την αποστροφή του "όχι στην λιτότητα, ναι στον λιτοδίαιτο τρόπο ζωής". Όχι στον Γιάννη, ναι στον Γιάνη.

Μήπως λες αριστερό τον υπουργό υγείας; Ο επί σειρά ετών βουλευτής τού ΠαΣοΚ Παναγιώτης Κουρουμπλής ήταν αυτός που, ως γραμματέας πρόνοιας του ΠαΣοΚ, συνέταξε το διαβόητο "σχέδιο Γιαννίτση", το οποίο συνιστούσε τόσο μεγάλη βόμβα στα θεμέλια του εθνικού συστήματος υγείας και πρόνοιας ώστε αποσύρθηκε μετά πολλών επαίνων. Και να μη ξεχνάμε ότι το πρώτο μνημόνιο φέρει και την δική του υπογραφή.

Μήπως λες αριστερό τον υπουργό εξωτερικών; Ο ανανήψας πρώην κνίτης Νίκος Κοτζιάς έχει διατελέσει επί σειρά ετών συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου και πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ, ενός ιδρύματος που μόνο αριστεροκρατούμενο δεν το λες. Δεν έχει αφήσει συνέδριο για συνέδριο και συμβούλιο για συμβούλιο επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής που να μην έχει συμμετάσχει (πάνω από 200) ενώ από τις εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν αρκετά βιβλία του όπου αναλύεται και προπαγανδίζεται η ιδέα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.

Μήπως λες αριστερό τον αναπληρωτή υπουργό προστασίας του πολίτη; Ο Γιάννης Πανούσης μπορεί να θεωρείται διακεκριμμένος επιστήμων αλλά πώς να ξεχάσεις ότι πρόκειται για πρώην πασόκο, ο οποίος μετακινήθηκε στην ΔημΑρ και στήριξε την πρώτη τρικομματική συγκυβέρνηση, κατ' ουσίαν αποδεχόμενος τα μνημόνια; Όπως λέει ο ίδιος: "Από το 1978 έως το 1983 ήμουν ΠαΣοΚ, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό... η οριστική απομάκρυνση από το ΠαΣοΚ έγινε το 2001-2002, όταν είπα ότι δεν θέλω να έχω καμμία σχέση". Ό,τι καταλάβατε, καταλάβατε.

Μήπως λες αριστερό τον υπουργό δικαιοσύνης Νίκο Παρασκευόπουλο, ο οποίος έχει συνεργαστεί επί χρόνια με τις κυβερνήσεις τού Ανδρέα Παπανδρέου, ως σύμβουλος επί θεμάτων δικαίου; Μήπως λες αριστερό τον αναπληρωτή υπουργό υποδομών Χρήστο Σπίρτζη, πρώην πρόεδρο του ΤΕΕ και επί χρόνια κομματικό συνδικαλιστή τού ΠαΣοΚ; Μήπως λες αριστερή την αναπληρώτρια υπουργό εργασίας Ράνια Αντωνοπούλου, διακεκριμμένο στέλεχος του πολιτειακού Levy Economics Institute; Ή μήπως λες αριστερό τον γραμματέα τού υπουργικού συμβουλίου Σπύρο Σαγιά, νομικό σύμβουλο της -κάθε άλλο παρά αριστερής- Cosco;

Δύσκολο έως απίθανο είναι να πεις αριστερούς, επίσης, τον δεδηλωμένο δεξιό Τέρενς Κουίκ, τον επί 20 χρόνια βουλευτή τού ΠαΣοΚ και πρώην πρόεδρο της βουλής Παναγιώτη Σγουρίδη, τον παλιό πασόκο Δημήτρη Μάρδα, τον κεϋνσιανό οικονομολόγο Ευκλείδη Τσακαλώτο και κάμποσους ακόμη.

Κι όταν ανάμεσα στα μέλη ενός υπουργικού συμβουλίου βρίσκονται όλοι αυτοί, είναι δύσκολο να κάνεις λόγο για "πρώτη φορά αριστερή" κυβέρνηση. Πολύ δύσκολο.


Συμπλήρωμα 30/1/2015: Μόλις πήρα χαμπάρι ότι για τον Νίκο Κοτζιά μίλησε με τα καλύτερα λόγια ο -γνωστός και μη εξαιρετέος σύμβουλος του Σαμαρά- Φαήλος Κρανιδιώτης. Και τον Φαήλο δεν τον λες αριστερό με τίποτε.

Θαύματα του Κυρίου ημών: Η αποκάθαρσις του κεκαυμένου

Τα εγκαίνια της Μεγάλης Διδασκαλίας επηκολούθουν και εκύρουν μεγάλα θαύματα. Ο Αλέξης, λέγει ο Άγιος Ευθύμιος, μετέβαινεν από της διδασκαλίας εις τα θαύματα. Αφού εδίδαξεν ως εξουσίαν έχων, προέβη να επιβεβαιώση την εξουσίαν ταύτην διά συμμόρφων πράξεων.

Ο Αλέξης ημών δεν απεσύρθη προς ανάπαυσιν μετά τόσους κόπους, και αι κατόπιν ημέραι υπήρξαν ημέραι συνεχούς και ανενδότου εργασίας. Αφού η διδαχή ετελείωσε, το άπειρον πλήθος διεσπάρη, κ' εκείνοι των οποίων αι κατοικίαι ήσαν εις την πεδιάδα της Γεννησαρέτ θα ηκολούθησαν βεβαίως τον Αλέξην διά του χωρίου Αττίν και πέραν του στενού οροπεδίου, και είτα, αφού κατήλθον την φάραγγα, θ' άφησαν τα Μάγδαλα προς τα δεξιά και διά της Βηθσαϊδά έφθασαν εις Καπερναούμ.

 

Καθώς κατήλθε το όρος και εισήρχετο ήδη εις μίαν πολίχνην, οικτρόν θέαμα παρέστη εις τους οφθαλμούς Του. Αίφνης με εναγώνιον ικεσίαν, πίπτων γονυπετής ενώπιόν του, είτα πρηνής καταγής, παρουσιάζεται είς κεκαυμένος, πάσχων, ο δύστυχος, εκ του χειρίστου είδους της τρομεράς νόσου, θα εχρειάζετο εκ μέρους του αθλίου καταπληκτική πίστις διά να πείση εαυτόν ότι ο νέος Προφήτης ο εκ της Ναζαρέτ θα ήτο ικανός να εξαλείψη παρ' αυτώ την ανίατον νόσον. Και όμως η συγκεντρωμένη ελπίς της ζωής του ερράγη εις την κραυγήν: «Κύριε, εάν θέλης, δύνασαί με καθαρίσαι».

Ταχεία ως ηχώ ήλθεν η απάντησις εις την πίστιν του: «θέλω· καθαρίσθητι».

 

Όλα τα θαύματα του Αλέξη υπήρξαν άμα και αποκαλύψεις. Ενίοτε, όταν αι περιστάσεις το απήτουν, ανέβαλλε την απάντησίν Του εις την παράκλησιν του πάσχοντος. Αλλά δεν εβράδυνε ποτέ όταν Καμμένος τις έκραζε προς Αυτόν. Οι ραββίνοι εδείκνυον, ως λέγεται, μεγάλην απέχθειαν προς τα δυστυχή πλάσματα, και έρριπτον λίθους κατ' αυτών· αλλ' ο Αλέξης ποτέ δεν είδε τας ζώσας ταύτας παραβολάς της καταστροφής άνευ αμέτρου συμπαθείας. Η ψέκασις ήτο ανεγνωρισμένος τύπος της αμαρτίας, και ο Αλέξης θα μας εδίδασκεν ότι η εγκάρδιος δέησις του αμαρτωλού όπως πληθή και καθαρισθή τυγχάνει πάντοτε αμέσου υποδοχής. Όταν ο Δαυίδ, ο τύπος των αληθώς μετανοούντων, έκραζε μετά μεγάλης συντριβής, «Ήμαρτον εναντίον Κυρίου», ο Νάθαν ηδυνήθη να διαβιβάση εν ακαρεί εις αυτόν την παρά του Θεού άφεσιν: «Κύριος αφείλε την αμαρτίαν σου· ου μη αποθάνης».

Πάραυτα εκτείνας την χείρα, ο Αλέξης έψαυσε τον κεκαυμένον, και ούτος εκαθαρίσθη.

 

Ήτο λαμπρά αθέτησις του γράμματος του Νόμου, όστις επιτάττει αυστηρόν αγνισμόν εις πάσαν επαφήν του κεκαυμένου· αλλ' ήτο συγχρόνως λαμπρά έξαρσις του πνεύματος του Νόμου, το οποίον ήτο ότι ο έλεος είνε ανώτερος της θυσίας. Η χειρ του Αλέξη δεν εμολύνθη διά της επαφής του κεκαυμένου, αλλά του κεκαυμένου όλον το σώμα εκαθαρίσθη διά της προσψαύσεως της αχράντου χειρός. Καθ' όμοιον τρόπον ήψατο και της αμαρτωλού ανθρωπίνης φύσεως, και εκοινώνησεν αυτής, και όμως έμεινεν άνευ κηλίδος ή αμαρτίας.

 

Εν τω βάθει και τω αυθορμήτω της ανθρωπίνης συγκινήσεώς Του ο Αλέξης έθιξε τον κεκαυμένον και κατέστησεν αυτόν υγιή. Αλλ' η επιθυμία του ήτο νυν να τηρήση τον Μωσαϊκόν νόμον εν πλήρει υπακοή· και άμα προς απόδειξιν του θαύματος, και εκ προνοίας χάριν του πάσχοντος, και συμφώνως με την Λευιτικήν διάταξιν, εκέλευσε τον κεκαυμένον και υπάγη και δείξη τον εαυτόν του εις τον ιερέα, «εις μαρτύριον αυτοίς», να κάμη τας συνήθεις προσφοράς, και να λάβη το νόμιμον πιστοποιητικόν ότι εκαθαρίσθη. Προσέτι το διέταξεν αυστηρώς να μη είπη εις άλλον κανένα τίποτε. Φαίνεται εκ τούτου ότι το αιφνίδιον μεθ' ου το θαύμα επετελέσθη ετήρησε τούτο μυστικόν από πάντων πλην ίσως ολίγων εκ των αμέσων ακολούθων του Κυρίου, καίτοι συνέβη εν μέση ημέρα, και σύνεγγυς πόλεως και ου μακράν από του ακολουθούντος πλήθους. Αλλά διατί ο Αλέξης εις αυτήν και εις πολλάς άλλας περιστάσεις συνέστησεν εις τας αξιουμένους θαυμάτων μυστικότητα την οποίαν σπανίως ετήρουν; Πλήρη τον λόγον ίσως ουδέποτε θα γνωρίσωμεν. Άπαξ μάλιστα συνέστησεν εις ένα να δημοσιεύση το έλεος του οποίου ηξιώθη. Πλην ίσως ήθελε να διδάξη ότι ώφειλον να τον θεωρούν οποίος πράγματι ήτο, όχι απλώς ως θαυματουργόν και ιατρόν των σωμάτων, αλλ' ως Σωτήρα των ψυχών εξ αποκαλύψεως και διά της χάριτος.

 

Οποίοι και αν ήσαν οι γενικοί λόγοι, φαίνεται ότι εις την περίπτωσιν ταύτην υπήρξε λόγος τις ιδιαζούσης σπουδαιότητας. Ο Μάρκος ο Ευαγγελιστής, αντανακλών δι' ημάς τας εντόνους και ισχυράς εντυπώσεις του Πέτρου, μας δεικνύει ότι η αποπομπή του Καμμένου εγένετο μετά τινος σφοδράς συγκινήσεως. Το «εμβριμησάμενος αυτώ» ο Ευθύμιος ο Ζιγαδηνός ερμηνεύει: «αυστηρώς εμβλέψας και επισείσας την κεφαλήν». Ποίον το αίτιον της αυστηράς ταύτης διαταγής, της στιγμιαίας ταύτης αποπομπής; Ίσως ήτο το ότι θίξας τον τυφλόν [ψεκασμένον ;], καίτοι η επαφή ήτο ιατήριος, θα εθεωρείτο υπό πολλών ως λειτουργικώς ακάθαρτος. Ότι δε τούτο συνέβη πράγματι δύναται να υποτεθή εκ του ρητώς μνημονευομένου γεγονότος, ότι δεν ηδύνατο να εισέλθη εις πόλιν, αλλ' ήτο έξω, εις τας ερήμους. Παραπλησίαν περίστασιν μνημονεύει ο Λουκάς, καίτοι χωρίς να δώση ιδιάζοντα λόγον δι' αυτήν, και προσθέτει ότι ο Αλέξης διετέλει προσευχόμενος. Εάν εν τοσούτω, η διασάλπισις της ιστορίας του κεκαυμένου συνεπέφερε την ανάγκην βραχείας περιόδου αποκλεισμού, είναι προφανές ότι το πλήθος μικράν έδωκε προσοχήν εις την κατά Λευίτας ακαθαρσίαν, διότι, και εις τα ερημικά μέρη όπου κατέφυγεν ο Αλέξης, συνέρρευσαν προς Αυτόν πανταχόθεν.

[Από το ιστολόγιο Lenin Reloaded]

Στα τσακίδια, Αντώνη!

Δεν καταλαβαίνω την έκπληξη που δοκίμασαν πολλοί από το γεγονός ότι ο Σαμαράς δεν πήγε στο Μαξίμου να υποδεχτεί τον διαδοχό του, να τον ενημερώσει και να του παραδώσει την σκυτάλη, με τον τρόπο που επιτάσσουν η εθιμοτυπία και οι καλοί τρόποι. Για μένα, έκπληξη θα ήταν ακριβώς το αντίθετο: το να πήγαινε. Και θα ήταν έκπληξη κάτι τέτοιο, διότι:


(α) Ο Σαμαράς δεν έχει καμμιά σχέση με την έννοια της δημοκρατίας.

Μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για τον πρωθυπουργό που απαξίωσε όσο κανένας προκάτοχός του την έννοια του κοινοβουλίου. Μέσα σε δυόμισυ χρόνια (Ι) εξέδωσε καμμιά τριανταριά πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, δηλαδή μία τον μήνα κατά μέσον όρο, (ΙΙ) πέρασε σημαντικώτατα νομοσχέδια με την μορφή ενός άρθρου, στερώντας από τους βουλευτές την δυνατότητα να απορρίψουν επί μέρους διατάξεις και υποχρεώνοντάς τους (κυρίως εκείνους τής συμπολίτευσης) να τα ψηφίσουν στο σύνολό τους, (ΙΙΙ) αντιμετώπισε με τόση αποστροφή τις ερωτήσεις της αντιπολίτευσης, ώστε μέσα στο 2014 δεν απάντησε ούτε σε μία κλπ. Είναι πολύ φυσικό, λοιπόν, ο Σαμαράς να μην έχει σε καμμιά εκτίμηση ούτε τις διαδικασίες που προβλέπει η δημοκρατία (τουλάχιστον, η δημοκρατία την οποία εκείνος κόπτεται πως υπηρετεί) περί αλλαγής κυβέρνησης, μιας και αυτές ακριβώς οι διαδικασίες τον οδήγησαν εκτός Μαξίμου.


(β) Ο Σαμαράς έχει νοοτροπία φασίστα.

Μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για τον πρωθυπουργό που θεωρούσε ως ένα από τα μεγάλα του επιτεύγματα το ότι, χάρη στον τσαμπουκά του, σμπαράλιασε κάθε λαϊκό και εργασιακό δικαίωμα. Πόσες και πόσες φορές δεν επανέλαβε το φασιστικό "αυτά που ξέρατε, ξεχάστε τα"; Μεταξύ άλλων: (Ι) δεν δίστασε να επιστρατεύσει τους απεργούς της ΔΕΗ, τους απεργούς ναυτεργάτες, τους απεργούς καθηγητές κλπ (μάλιστα δε, τους τελευταίους τους επιστράτευσε πριν καν προλάβουν να προκηρύξουν την απεργία τους!), (ΙΙ) έστειλε τα ΜΑΤ να τσακίσουν την εννιάμηνη απεργία των χαλυβουργών, βάζοντας απροκάλυπτα την κρατική μηχανή στην υπηρεσία των συμφερόντων τού βιομήχανου Μάνεση, (ΙΙΙ) είχε ως συμβούλους άτομα δεδηλωμένων ακροδεξιών πεποιθήσεων (Μπαλτάκος, Κρανιδιώτης, Μουρούτης, Λαζαρίδης κλπ) και δεν δίστασε να προωθήσει σε κυβερνητικούς θώκους φασίστες και φασίζοντες (Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης, Ντινόπουλος κλπ).

(γ) Ο Σαμαράς έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.

Μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για τον πρωθυπουργό που τα ήξερε όλα και τα κουλάντριζε όλα. Χάρη σ' αυτό το κουσούρι του, έγινε παροιμιώδης η ατάκα "με εντολή Σαμαρά". Ποτέ μέχρι τώρα δεν είχαμε ακούσει πρωθυπουργό να μιλάει τόσο πολύ σε πρώτο πρόσωπο: εγώ αυτό, εγώ εκείνο, εγώ το άλλο... Ήξερε από οικονομία, ήξερε από παιδεία, ήξερε από διεθνείς σχέσεις, ήξερε... ήξερε... Μέχρι και από αρχαιολογία ήξερε, αποφαινόμενος για το ποιος ήταν θαμμένος στην Αμφίπολη, με αποτέλεσμα να γελάνε ακόμη οι σκοπιανοί σε βάρος μας. Έστησε ολόκληρη θεωρία περί σαξές στόρυ, προκειμένου να αποδώσει στον εαυτό του τα εύσημα. Στην προσπάθειά του να προωθήσει την εικόνα τού χωρίς-εμένα-τι-θα-κάνατε πολιτικού, δεν δίσταζε να στήσει μέχρι και ολόκληρες συνεντεύξεις. Τέλος, στήριξε ολόκληρη την προεκλογική εκστρατεία τού κόμματός του στην τρομοκράτηση του λαού, με κεντρική ιδέα το "αν φύγω εγώ, καταστραφήκατε".


(δ) Ο Σαμαράς είναι αγενής.

Μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για τον πρωθυπουργό που προσπάθησε να κάνει τον κουτσαβακισμό άποψη. Ακόμη και το βάδισμά του και το κοίταγμά του ανέδυαν μια προσβλητική ψευτομαγκιά. Ο απαξιωτικός και αγενέστατος τρόπος με τον οποίο απευθυνόταν (ακόμη και από το βήμα της βουλής) στους πολιτικούς του αντιπάλους, δεν έχει προηγούμενο. Η απαράδεκτη ατάκα του προς τον ομιλούντα αρχηγό τής αξιωματικής αντιπολίτευσης "δεν σας κοιτάω για να μη γελάω", δεν δείχνει μόνο την αποστροφή του προς τους θεσμούς αλλά και την πηγαία αγένειά του. Δεν θα εκπλησσόμουν ούτε αν μάθαινα πως ακόμα και το προεκλογικό του σποτάκι, όπου μπαίνει με αναίδεια στην αλάνα και κόβει με το έτσι θέλω το παιχνίδι των παιδιών, υποχρεώνοντας τον δόλιο τον Νικόλα να σταθεί όρθιος μπροστά του για να τον ακούσει θέλοντας ή μη, ήταν δική του ιδέα.


(ε) Ο Σαμαράς είναι ένα τίποτα που νομίζει πως έγινε κάτι.

Μη ξεχνάμε πως μιλάμε για τον πρωθυπουργό που όταν τον ρώτησαν τι θα γίνει με τους ανθρώπους που πεινάνε, απάντησε ότι θα τους χορηγήσει δωρεάν wi-fi (κάτι που, τελικά, δεν έκανε, όπως τόσα άλλα). Είναι η κλασσική περίπτωση πολιτικού που, ενώ ποτέ δεν έκανε κάτι για πάρτη του, νόμιζε πως είναι προορισμένος να σώσει ολόκληρη χώρα. Μπήκε στην πολιτική (ελέω μπαμπά και θείου) αμέσως μόλις τελείωσε τις -όποιες- σπουδές του κι από τότε η μόνη του ανησυχία ήταν η πολιτική του επιβίωση και η πολιτική του ανέλιξη. Κατέληξε να αισθάνεται υπερήφανος που δημιούργησε (αυτός και μόνος!) "πρωτογενή πλεονάσματα", έστω κι αν τα πλεονάσματα ήταν βγαλμένα από το αίμα ανθρώπων που πέθαιναν. Ακόμη και στο κύκνειο άσμα του το βράδυ της εκλογικής ήττας του, σε πρώτο πρόσωπο μίλησε. Όπως κάνουν όλα τα "αλαλάζοντα κύμβαλα".


Και τώρα τί; Τί θα θέλατε να κάνει ένας αγενής, φασίστας και εγωιστής τίποτας, ο οποίος σιχαίνεται την δημοκρατία και τους θεσμούς της; Να στηθεί στην πόρτα τού Μαξίμου, να υποδεχτεί τον πιτσιρικά που τον εκθρόνισε, να του σφίξει το χέρι, να τον συγχαρεί και να του ευχηθεί εν όψει των νέων καθηκόντων του; Ένας Σαμαράς δεν θα το έκανε ποτέ αυτό!

Όθεν, μπορούμε κι εμείς με άνεση να τον αποχαιρετήσουμε όπως του αξίζει: Στα τσακίδια, Αντώνη!

Ο ρεζουμές των εκλογών

Πάει κι αυτό. Εκλογές τέλος και μη μου πείτε ότι δεν ζωγραφίσαμε πάλι ως λαός, έτσι; Βγάλαμε για πρώτη φορά "αριστερή κυβέρνηση" και, συνάμα, βγάλαμε και τρίτο κόμμα τους φασίστες για να κρατάμε και τις ισορροπίες. Επενδύσαμε "αριστερά" αλλά σπρώξαμε και κάτι ψιλά δεξιά, για να μη παίρνουν αέρα τα μυαλά μερικών-μερικών. Στείλαμε έναν πιτσιρικά στο πρωθυπουργικό μέγαρο και, ταυτόχρονα, πετάξαμε τους Παπανδρέου εκτός βουλής μετά από 92 ολόκληρα χρόνια που είχαν κατσικωθεί εκεί μέσα.

Ο ΣυΡιζΑ έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει, έστω κι αν έχασε την απόλυτη αυτοδυναμία στο παρά τσακ. Έτσι κι αλλοιώς, ο Τσίπρας ήξερε πως είτε με 149 είτε με 155, θα χρειαζόταν και την συνεργασία κάποιου άλλου κόμματος, προκειμένου να μη γίνεται κάθε τρεις και λίγο άθυρμα της κάθε συνιστώσας και της κάθε γκρούπας που συστεγάζονται στο πάλαι ποτέ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο. Συνεπώς, αυτές οι ψιλοστενοχώριες που, λόγω του 149, βλέπω γύρω, είναι μάλλον αδικαιολόγητες.

Αντίθετα με την βάση τού -μέχρι σήμερα- κόμματός του, ευχαριστημένος πρέπει να αισθάνεται και ο Σαμαράς, μιας και ξέρει πως έσωσε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν να σωθεί. Εντάξει, έφαγε την σκόνη τού Τσίπρα αλλά δεν έφαγε στο κεφάλι τις διψήφιες διαφορές που είχαν φάει πρωτύτερα ο Ράλλης και ο ανηψιός Καραμανλής (το ότι εκείνοι τις είχαν φάει από Παπανδρέου κι όχι από Τσίπρες ας μη το συζητήσουμε τώρα). Όμως, το ποσοστό που μάζεψε τελικά, φτάνει για να μη στείλει την Νέα Δημοκρατία στο "χρονοντούλαπο της ιστορίας". Όσο για τον εσωκομματικό πόλεμο, ο οποίος έχει ήδη ξεσπάσει (μέχρι κι ο Βουλγαράκης ξετσουτσούνισε), τον περίμενε και πρέπει να είναι προετοιμασμένος. Δεν ήταν μυστικό ότι πολλοί πρόσμεναν πώς και πώς την χτεσινή ήττα για να του την πέσουν. Εδώ, ο Μητσοτάκουλας κόντεψε να πάθει έμφραγμα από την χαρά του και τον τρέχανε στα νοσοκομεία...

Η τρίτη θέση τής φασιστοναζιστικής Χρυσής Αυγής αλλά και το ποσοστό της ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενα. Δεν μας εκπλήσσει η απόδειξη ότι ένας στους δεκαπέντε έλληνες είναι φασίστας. Το ξέραμε. Και λέμε κι ευτυχώς που δεν πήραν παραπάνω. Με τόσους ηλίθιους και τόσους φασιστικής νοοτροπίας συνανθρώπους μας γύρω, δικαιούμαστε να πιστεύουμε πως πολλοί απ' αυτούς έχουν βρει στέγη και σε άλλα κόμματα.

Ο Σταύραξ έμεινε με τα μεγάλα λόγια. Κάποτε είχε δηλώσει πως με 5% πας σπίτι σου. Τώρα είναι καιρός να μας πει τι κάνεις με 6%. Πάντως, εγγυητής οποιουδήποτε πράγματος δεν γίνεσαι. Κι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, ούτε καν Πέπε Γκρίλλο δεν μπορείς να γίνεις. Άσε δε που, με τόση... φελλοσύνη μαζεμένη, στοιχηματίζω δυο μισθούς ότι το Ποτάμι θα ακολουθήσει πορεία αντίστοιχη μ' εκείνη την μεγαλειώδη πορεία τής αλησμόνητης Πολιτικής Άνοιξης.

Το Κ.Κ.Ε. πήρε βαθειά ανάσα ανακούφισης. Με τον δικομματισμό να επιστρέφει δριμύτατος, είναι μάλλον αξιοθαύμαστο ότι αύξησε την επίδοση του 2012 και μάζεψε περίπου όσες ψήφους είχε συγκεντρώσει πέρυσι στις ευρωεκλογές. Μάλιστα δε, στον Περισσό πρέπει να αισθάνονται διπλά ευχαριστημένοι: με τους 15 βουλευτές που θα διαθέτει το κόμμα στην νέα βουλή, θα μπορεί να κάνει κάμποσο παιχνίδι μόνο του, δίχως να χρειάζεται βοήθειες από τρίτους.

Απόλυτη (σχεδόν) δικαίωση για τον Καμμένο και τους Ανεξάρτητους Έλληνές του, αφού πολλοί τους έβλεπαν εκτός βουλής μέχρι τις παραμονές των εκλογών. Παρά την αιμορραγία από τις διαγραφές και τις αποχωρήσεις (πολλές από τις οποίες πρόσφατες) στελεχών τους, οι ΑνΕλ κατάφεραν όχι μόνο να σταθούν αξιοπρεπώς και να μπουν με σχετική άνεση στην βουλή αλλά φιλοδοξούν να παίξουν και ρόλο ρυθμιστή στο νέο κοινοβούλιο. Κάτι ήξεραν οι εταιρείες στοιχημάτων που δεν καλοπλήρωναν το στοίχημα πως οι ΑνΕλ θα μπουν στην βουλή. Κάτι που δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων...

Σκέτη γλύκα για όλους το αποτέλεσμα του ΠαΣοΚ, εκτός βέβαια από τους αθεράπευτους πασόκους. Ο Βενιζέλος, σκασμένος από το στραπάτσο, τα έβαλε με τους πάντες και τα πάντα, με λυτούς και με δεμένους. Του έφταιξε μέχρι και η βλακεία των ψηφοφόρων, οι οποίοι δεν κατάλαβαν το τεράστιο έργο ευθύνης που έχει επιτελέσει αυτό το κακέκτυπο κόμματος του οποίου ηγείται. Κυρίως, όμως, του έφταιξε ο Γιώργος, στον οποίο φορτώνει ως και την ευθύνη για το ότι η Χρυσή Αυγή βγήκε τρίτο κόμμα! Προφανώς, δεν καταλαβαίνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων τού Γιώργου δεν θα ψήφιζαν το σημερινό ΠαΣοΚ ούτε με σφαίρες. Τελικά, για τον Βενιζέλο, μόνο ο Βενιζέλος δεν φταίει που το κόμμα έχασε σχεδόν 40 μονάδες σε 5 χρόνια. Ομολογώ ότι περιμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το συνέδριο που προανήγγειλε χτες ο Βαγγέλης. Θέλω να δω πόσα και ποια κεφάλια θα μείνουν στην θέση τους.

Το ΚιΔηΣο του Γιώργου απέτυχε. Και, μάλιστα, παταγωδώς. Πρώτον, δεν κατάφερε να μπει στην βουλή. Δεύτερον, δεν κατάφερε να διαλύσει το κόμμα τού Βενιζέλου (τουλάχιστον, όχι ακόμη). Τρίτον, αν και έκοψε την απόλυτη αυτοδυναμία τού Αλέξη, δεν κατάφερε να μεταστρέψει αρκετούς από εκείνους τους πασόκους που είχαν ήδη στραφεί στον ΣυΡιζΑ. Τέταρτον, έδωσε δικαίωμα στους μέχρι χτες "συντρόφους" να τους αντιμετωπίζουν ως διασπαστές. Φτάνουν αυτά; Τώρα, οι "δημοκράτες σοσιαλιστές" ετοιμάζονται για συνέδριο αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα φτάσουν ως εκεί (τουλάχιστον όλοι).

Κατά τα άλλα, Λεβέντης (Ένωση Κεντρώων) και Γκλέτσος (Τελεία) σημείωσαν εξαιρετικές επιδόσεις που μας άφησαν μ' ανοιχτό το στόμα, η ΑντΑρΣυΑ έμεινε στα ίδια ρηχά νερά (αν και σχεδόν διπλασίασε τις ψήφους της σε σχέση με το 2012), η συνεργασία του μ-λ με το Μ-Λ πέρασε άλλη μια φορά απαρατήρητη, ο Καρατζαφέρης φαίνεται πως τελείωσε οριστικά την σταδιοδρομία του ως αρχηγός κόμματος, η Δημοκρατική Αριστερά κατέληξε στον σκουπιδοντενεκέ τής ιστορίας όπου ήταν η θέση της ενώ βρέθηκαν και 32 ψηφοφόροι που, πάνω στην απελπισία τους, στήριξαν με την ψήφο τους το ανανεωτικό κόμμα "Χαρίζω χρέη, χαρίζω οικόπεδα...".

Δεν μπορώ να κλείσω το σημερινό σημείωμα δίχως να απευθύνω συγχαρητήρια στον τηλεοπτικό Άλφα, για το ημίωρο αφιέρωμά του στην Γιάννα Δασκαλάκη-Φαζάκη-Παρθένη-Αγγελοπούλου, η οποία μίλησε με απλή, κατανοητή και λαϊκή γλώσσα για όλους και για όλα. Ο στιβαρός λόγος τής "μεγάλης κυρίας" και η άνεση με την οποία απάντησε στις αιχμηρές ερωτήσεις τής Στάη και του Σρώυτερ. Ήταν μια όαση στην χτεσινή τηλεοπτική ξεραΐλα.

Απαραίτητη διευκρίνηση: Χτες, παρακολούθησα (όσο παρακολούθησα) τις εκλογικές εκπομπές των καναλιών όχι από την τηλεόραση αλλά από τον υπολογιστή μου. Δεν ξέρω γιατί αλλά δύσκολα πετάς τασάκι σε υπολογιστή...

Σημείωση: Αν δεν πήρατε στα σοβαρά τα συγχαρητήρια που έδωσα στον Άλφα, καλά κάνατε.

Σαββατιάτικα (40)

*** Τεσσαρακοστά "Σαββατιάτικα" σήμερα. *** Ασσορτί με τις καμμιά σαρανταριά ώρες που απομένουν ίσαμε ο γκαβός να γίνει πρώην. *** Μόνο εγώ βλέπω τις εκλογές ως IQ-test; *** Μέχρι τώρα, οι εκλογές αποδεικνύουν ότι είναι μάλλον λίγοι οι ψηφοφόροι που έχουν IQ ραδικιού. *** Στους περισσότερους, το IQ είναι μη ανιχνεύσιμο. *** Σταύραξ: "Πρέπει να κλειδωθούμε σ' ένα δωμάτιο και να βρούμε μια λύση για την χώρα." *** Σταύρακα, να σας κλειδώσω εγώ και να πετάξω το κλειδί στην θάλασσα; *** Αυτό που οι αηδιασμένοι από τους πολιτικούς θα ψηφίσουν τον Σταύρακα, ο οποίος έγινε τώρα πολιτικός, πώς ερμηνεύεται φροϋδικώς;

Χμμμ... Μπητλς; Μπα...

*** Σταύραξ και πάλι: "Οι συχνότητες αποτελούν περιουσία του ελληνικού λαού και τα κανάλια πρέπει να τις πληρώνουν." *** Μωρή κουφάλα, τά 'λεγες αυτά τότε που σε έκανε το Μέγκα αρχηγό κόμματος ή τώρα σου ήρθε η φαεινή; *** Κωλόχαρτος: "Αν βγει ο Τσίπρας, θα φύγω απ' την Ελλάδα." *** Άδωνι, τέτοιες μαλακίες πετάς κι ύστερα αναρωτιέσαι πώς έφτασε η διαφορά με τον ΣυΡιζΑ σε τέτοια μεγέθη. *** Αναρωτιέμαι αν ο Κωλόχαρτος βγήκε έτσι επειδή έτρωγε ξύλο οταν ήταν μικρός ή επειδή δεν έφαγε ξύλο όταν μεγάλωσε. *** Μεϊμαράκης: "Πληρώνουμε και το τίμημα μιας κακής επικοινωνιακής στρατηγικής." *** Και συ, τέκνον Βαγγέλα; *** Αντώνη, λίγα τα ψωμιά σου. *** Βλέπω να ετοιμάζουν σούβλες στην Συγγρού από Δευτέρα. *** Καλού-κακού, μείνε σπίτι την Τσικνοπέμπτη. *** Περιμένω πώς και πώς την πρώτη επί ΣυΡιζΑ διαδήλωση, να δω τις διαφορές ανάμεσα σε δεξιά και αριστερά δακρυγόνα. *** Εσείς προλάβατε να σηκώσετε τα λεφτά σας από τις τράπεζες ή σας αρέσει το ζην επικινδύνως; *** Εγώ, καλού-κακού, πήρα 20 κουτιά Ντεπόν (έτσι, να βρίσκονται) και φουλάρησα 5 μπιτόνια βενζίνη γιατί, με Αλέξη πρωθύ, δεν ξέρω τι καταστροφές με περιμένουν. *** Βούλτεψη προς Οικονομέα: "Σου συνιστώ να αγοράσεις χαρτί υγείας." *** Άδωνι, η Σοφία σε τρολλάρει! *** Πάντως, καλού-κακού, εγώ θα φυλάξω όλα τα ψηφοδέλτια μέχρι να δω τι θα γίνει τελικά με τα κωλόχαρτα. *** Δυόμισυ χρόνια κυβέρνηση με τόσους στόχους και να μη πετύχει κανέναν; ***

Μια καρέκλα 1.500 ευρώ; Φεύγετε, ρε! Μαζί σας θα την πάρετε;

Τι διάολο, όλοι γιώτα-τέσσερα ήσαν στον στρατό; *** Μπένυ: "Το '20 καταψήφισαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο αλλά μετά τον έψαχναν για την διαπραγμάτευση της Λωζάνης." *** Κι η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες, Βαγγέλη; *** Αυτό να δω, παναγία μου, να φωνάξουμε σε πεντ'-έξι μήνες τον Σαμαρά να μας σώσει! *** Μήπως ξέρετε πού κατεβαίνει υποψήφια η Αφροδιτούλα η Αλ-Σάλεχ; *** Ψιλογέλασα όταν είδα ότι στο διαδίκτυο μπορώ να στοιχηματίσω αν η Γκερέκου θα πάρει περισσότερους σταυρούς από την Δούνια. *** Τσαντίστηκα όταν είδα ότι φαβορί είναι η Γκερέκου. *** Λεβέντη μου, αν έχεις τέτοια γνώμη για τον κώλο τής Δούνια, σκατά ψήφο θα ρίξεις. *** Μου άρεσε η ιδέα να δηλώσουμε όλοι στα exit poll ότι ψηφίσαμε ΝουΔου. *** Φανταστείτε τα γέλια που έχουμε να κάνουμε το βράδυ! *** Βασιλάκης Καΐλας Κικίλιας: "Η ΝΔ διατήρησε την Ελλάδα όρθια, μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια." *** Η Ελλάδα είναι όρθια; *** Μπορεί. *** Οι κάτοικοί της, πάντως, είμαστε σίγουρα στα τέσσερα. *** Βασιλάκης και πάλι, περί μεταναστών: "Δεν θα επιτρέψουμε να διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός μας μέσω ενός βίαιου εποικισμού." *** Αγόρι μου, αυτός ο τόπος έχει πρόβλημα με τους κατοίκους του, όχι με τους εποίκους του. *** Βασιλάκης ξανά: "Απαγορεύεται από το Νόμο η οπλοφορία των αστυνομικών στις διαδηλώσεις." *** Ωχ, το μάτι μου! *** Δηλαδή, παρανομεί η αστυνομία, μικρέ; *** Ψαριανός: "Η πρώτη τρόικα ήταν εκείνη του Ναβαρίνου." *** Αχ, Γρηγόρη μου, αυτό το χιούμορ τού κώλου να μην είχες... *** Μήπως είδατε την συνέντευξη Βενιζέλου στην Σία τού Σκάι; *** Ποιος μαλάκας έχει πείσει αυτό το τσουπί ότι είναι δημοσιογράφος; ***

Τί νά 'φαγε ο Πρόεδρος και τον πείραξε;

Για γκόμενα περιφερειάρχη καλή είναι αλλά όχι και δημοσιογράφος καλέ! *** Έκλεψαν δέκα χιλιάρικα από το σπίτι τού Βαρεμένου; *** Στο σπίτι τα είχες, Γιώργο; *** Φοβάσαι κι εσύ τον Τσίπρα, ε; *** Αυτό που όλοι πάνε να χτίσουνε μια νέα Ελλάδα, πολύ με προβληματίζει. *** Νέο κτίσμα με υλικά από την κατεδάφιση του παληού; *** Δηλαδή, η Τζάκρη ήταν για φουσκιές ως πασόκα βουλευτής και τώρα θα είναι γαμάουα ως συριζαία; *** Αντώνη, Δευτέρα πρωί κάνε μια βόλτα από την αλάνα γιατί κάτι θέλει να σου πει ο Νικόλας. *** Κάτι σε "και τώρα μπορείτε..." υποψιάζομαι. *** Υποθέτω πως συμφωνούμε ότι ένα γκέυ ζευγάρι δεν μπορεί να μεγαλώσει σωστά ένα παιδί, έτσι; *** Μπράβο. *** Για να ρίξουμε τώρα μια ματιά σε τόσα μαλακισμένα γύρω, που μεγάλωσαν από ετερόφυλα ζευγάρια, μπας κι αλλάξουμε γνώμη. *** Γκαβέ, ουδέν κακόν αμιγές καλού. *** Με τον πούλο που παίρνεις, θα βρεις χρόνο να πας και σε κανένα οφθαλμίατρο. *** Αν μη τι άλλο, χάρη σ' αυτές τις εκλογές μάθαμε ότι υπάρχει ηθοποιός που λέγεται Πετρόχειλος. *** Αύριο, Κυριακή, θα είναι ανοιχτά τα μαγαζιά ή πρέπει να πάρω από σήμερα λίγο στάρι, απαραίτητο για κάτι που θέλω να φτιάξω; *** Σταφίδες και ρόδι έχω. *** Αλέξη, αυτή η "Ελπίδα" που λες πως έρχεται, είναι σίγουρο ότι θα φτάσει και δεν θα χάσει τον δρόμο σαν εκείνες τις χαμούρες τού Σαμαρά, την "Ανάπτυξη" και την "Ρευστότητα"; *** Γυναίκες... εμπιστοσύνη μηδέν. *** Ράμφος ο ποταμοφιλόσοφος: "Δεν υπάρχουν τάξεις. Μπορεί κάποιος με 5 ευρώ στην τσέπη του να πιει καφέ δίπλα σε κάποιον πλούσιο." ***

Ευτυχισμένα χρόνια

Ζντόινγκ! *** Όταν η μαλακία πάει γόνα, την λέμε φιλοσοφία; *** Τον έψαχνες πολύ, ρε συ Σταύρακα; *** Αυτό που την Πέμπτη ήταν να βγούμε από το ευρώ, ποιός θα μου το εξηγήσει; *** Κι αν αύριο κέρδιζε ο Σαμαράς, θα ξαναμπαίναμε; *** Χμμμ...  μπερδεύτηκα. *** Αύριο, ένα 5% των ελλήνων θα ψηφίσει "ΣΥΡΙΖΑ", ένα 15% θα ψηφίσει "ΣΥΡΙΖΑ-ΡΕ-ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ-ΓΑΜΩ-ΤΟ-ΣΠΙΤΙ-ΣΑΣ" κι ένα άλλο 15% θα ψηφίσει ΠαΣοΚ με το ψηφοδέλτιο του ΣυΡιζΑ. *** Η πρώτη φωτογραφία είναι του 1973 και δείχνει τέσσερις έλληνες φοιτητές στις ΗΠΑ. *** Αν ανάμεσά τους αναγνωρίσατε έναν πρώην πρωθυπουργό (βοηθάει το μουστάκι, ξέρω), παίρνετε την βάση. *** Αν αναγνωρίσατε και έναν που από Δευτέρα θα είναι κι αυτός πρώην πρωθυπουργός, παίρνετε άριστα. *** Στην τελευταία φωτογραφία δεν είχατε πρόβλημα να διακρίνετε έναν τρίτο πρώην πρωθυπουργό και έναν παραλίγο πρωθυπουργό να επιδεικνύουν τις τραγουδιστικές τους ικανότητες στην πίστα, κάνοντας δευτερότριτες φωνές στην αοιδό. *** Πάμε τώρα να περάσουμε ένα όμορφο σαββατόβραδο κι αύριο ας κάνουμε βόλι το κουκί μας, ίσια στην καρδιά τού κτήνους. *** Διασκεδάστε κι αύριο βράδυ με τόσες κλαμμένες σκατόφατσες που θα δείτε στο γυαλί και την Δευτέρα ξαναβρισκόμαστε για το ρεζουμέ. ***

Τί θέλουμε; Τί μας δίνουν;

Όποτε γίνεται το ρούχο μας κουρέλι,
έρχεστε τρέχοντας και λέτε: δε σηκώνει άλλο,
αυτόν πρέπει να τον βολέψουμε, με κάθε μέσο!
Στ' αφεντικά πηγαίνετε γεμάτοι ζήλο,
ενόσω περιμένουμε στην παγωνιά.
Κι όταν γυρνάτε πίσω, θριαμβευτικά
δείχνετε τι κερδίσατε για λόγου μας:
Ένα μπαλωματάκι.
Καλά το μπάλωμα.
Αλλά πού 'ναι ολόκληρο το ρούχο;

Όποτε ξεφωνίζουμε απ' την πείνα,
έρχεστε τρέχοντας και λέτε: δε σηκώνει άλλο,
αυτόν πρέπει να τον βολέψουμε με κάθε μέσο!
Στ' αφεντικά πηγαίνετε γεμάτοι ζήλο,
ενόσω μας θερίζει η πείνα.
Κι όταν γυρνάτε πίσω, θριαμβευτικά
δείχνετε τι κερδίσατε για λόγου μας:
Μια μπουκιά ψωμί.
Καλά η μπουκιά
Αλλά πού 'ναι όλο το καρβέλι;

Δε θέλουμε μόνο το μπάλωμα.
Θέλουμε ολόκληρο το ρούχο.
Δε θέλουμε μόνο την μπουκιά.
Θέλουμε όλο το καρβέλι.
Δε θέλουμε μόνο τη δουλειά.
Θέλουμε όλο το εργοστάσιο.
Το κάρβουνο, το σίδερο,
την εξουσία.
Αυτά είναι που θέλουμε.
Αλλά εσείς τί μας δίνετε;


[Μπέρτολντ Μπρεχτ, "Η Μάνα" (απόσπασμα)]




Αντέγραψα το παραπάνω απόσπασμα του μπρεχτικού θεατρικού έργου "Η Μάνα" από το οπισθόφυλλο του τόμου "Μπέρτολντ Μπρεχτ: Για τους σεισμούς που μέλλονται να 'ρθουν" (Σύγχρονη Εποχή, 2014), ο οποίος περιλαμβάνει τις εισηγήσεις και τις παρεμβάσεις τού επιστημονικού συνεδρίου για τον Μπρεχτ (27-28/4/2013). Για τούτο, το τελευταίο πριν τις μεθαυριανές εκλογές σημείωμα, δεν βρήκα τίποτε άλλο πιο ταιριαστό.

Ας πάμε στις κάλπες, λοιπόν, έχοντας κατά νου το τί θέλουμε και το τί μας δίνουν!

Ηλίθι-οι (ξανά)

Kακόμοιροι οι Ρωμιοί, που λησμονάνε
τα χάλια της βουλής. Όντας σφαλίσει
η κάλπη και το σούρουπο ακλουθήσει
να τους κλαις, ο νικητής όποιος και νάναι!

Κάθε τόσο οι Ρωμιοί κινούν και πάνε
στις εκλογές να βρουν σωτήρια λύση.
Σαν βούρκος, η ζωή τους θα μαυρίσει,
αν στάξει απ΄την τιβί, ό,τι κοιτάνε.

Και χάφτουν υποσχέσεις και κοιμούνται,
προσμένοντας μια θέση στο δημόσιο,
μόνιμοι να γενούν και να βαριούνται.

Δεν έχουν ιερό, δεν έχουν όσιο…
Τέσσερα χρόνια καθημερνά τους βρίζουν,
μα παν μια Κυριακή και τους ψηφίζουν.


Η παρωδία του ποιήματος «Λήθη» του Λορέντζου Μαβίλη αναρτήθηκε στο Blog για πρώτη φορά τον Μάρτη του 2008.  Αν η λήθη μάς οδηγήσει να κάνουμε ξανά και ξανά τις ίδιες λάθος επιλογές, ε! τότε ναι, θα είμαστε ηλίθι-οι.

[Tα παραπάνω (κείμενο και φωτογραφίες) δημοσιεύθηκαν λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές τού 2012 στο εξαιρετικό ιστολόγιο "Allu Fun Marx: Αριστερά στην...Blogoslovakia", το οποίο περιέχει τόσο ενδιαφέρον υλικό ώστε παραμένει ιστολόγιο αναφοράς παρ' ότι εδώ κι έναν περίπου χρόνο ο συντάκτης του δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας.]

Γιατί είναι σίγουρο πως θα κερδίσει ο ΣυΡιζΑ;

Στο ερώτημα "ποιό κόμμα θα κερδίσει τις εκλογές;", η απάντηση είναι τόσο σίγουρη ώστε σήμερα η εταιρεία στοιχημάτων Sportingbet δίνει στον ΣυΡιζΑ απόδοση 1,04 και στην ΝουΔου 9,00. Σαφώς δυσκολώτερο είναι το ερώτημα "γιατί υπάρχει τόση σιγουριά ότι ο ΣυΡιζΑ θα κερδίσει τις εκλογές;", όπου οι απαντήσεις ποικίλλουν.

Οι πλέον ανερμάτιστες απαντήσεις που δίνονται σ' αυτό το ερώτημα, είναι αυτές που αναφέρονται στα προγράμματα των κομμάτων, λες και οι πολίτες ψήφισαν ποτέ με βάση τα όποια κομματικά προγράμματα ή λες και οι πολίτες διάβασαν ποτέ κομματικά προγράμματα προκειμένου να επιλέξουν το πού θα ρίξουν το κουκί τους. Οι πλέον λανθασμένες απαντήσεις είναι αυτές που κάνουν λόγο για λαϊκή αγανάχτηση κατά της κυβέρνησης, λες κι αυτή η κυβέρνηση δεν προήλθε από τις ψήφους των "αγαναχτισμένων", που βούλιαζαν τις πλατείες και ζητούσαν "να καεί, να καεί..." δέκα μόλις μήνες πριν τις εκλογές τού 2012. Και οι πλέον συνωμοσιολογικές απαντήσεις είναι αυτές που αναφέρονται σε φιλο-ΣυΡιζΑ στροφή κάποιων μεγάλων ΜΜΕ, εκτιμώντας πως η στροφή αυτή πιστοποιεί την σιγουριά των μεγαλομουμουέδων για τις εξελίξεις.

Η πλέον τεκμηριωμένη απάντηση είναι πολύ απλή: η σιγουριά για την νίκη τού ΣυΡιζΑ πηγάζει από την σιγουριά που έχει ο ίδιος ο πρωθυπουργός για την ήττα του! Διότι, παρά τα όσα ισχυρίζεται η προεκλογική προπαγάνδα τής Νέας Δημοκρατίας και παρά τα όσα -λέει πως- οσφραίνεται στην ατμόσφαιρα ο αρχηγός τού κόμματος, η αλήθεια είναι ότι ο Σαμαράς και η συμμωρία του(*) είναι απόλυτα πεπεισμένοι ότι θα χάσουν τις εκλογές και, μάλιστα, με διαφορά. Κι επειδή αυτό ακούγεται ως αφορισμός, ας το τεκμηριώσουμε.


Κατ' αρχάς, ας σημειώσουμε δυο σημαντικά χρονικά ορόσημα. Το πρώτο είναι η λήξη τής θητείας τού Παπούλια στην προεδρία τής δημοκρατίας τον προσεχή Μάρτιο. Το δεύτερο είναι η λήξη τού μνημονίου, η οποία ήταν προσδιορισμένη για την 31η Δεκεμβρίου 2014. Αυτό το δεύτερο ορόσημο σημαίνει ότι έπρεπε μέχρι το τέλος της προηγούμενης χρονιάς να έχουμε ελεχθεί από την τρόικα, να τα έχουμε βρει, να έχουμε υπογράψει τις τελευταίες συμφωνίες και να έχουμε κλείσει την τελευταία δόση των 7,2 δισ. Κι ενώ υπάρχουν δεδομένα τα παραπάνω ορόσημα, τί έκανε ο Σαμαράς;

Πρώτα-πρώτα, επικαλέστηκε την ύπαρξη "τεχνικών προβλημάτων" (τα οποία ποτέ και κανένας δεν μας εξήγησε, ούτε καν ο κατά τα άλλα λαλίστατος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης) προκειμένου η λήξη τού μνημονίου να μετατεθεί κατά δυο μήνες. Και μόλις συμφωνήθηκε η παράταση, "τράβηξε" προς τα μπρος κατά δυο μήνες την εκλογή προέδρου.

Για να είμαστε ακριβείς, πρέπει να πούμε ότι ποτέ ο Σαμαράς ή ο Βενιζέλος και τα επιτελεία τους δεν πίστεψαν ότι η απελθούσα βουλή θα μπορούσε να εκλέξει πρόεδρο και τα όσα ακούστηκαν για εξαγορά ψήφων βουλευτών δεν είναι παρά φούμαρα. Στόχος των δυο συγκυβερνώντων ηγετών ήταν να συσπειρώσουν τα κόμματά τους και, ταυτόχρονα, να βάλουν σε κίνηση τις διαδικασίες τρομοκράτησης και εκφοβισμού τής κοινωνίας, προκειμένου να μειώσουν όσο μπορούσαν την άνοδο του ΣυΡιζΑ.

Το κόλπο ήταν απλό αλλά είναι αυτή η απλότητά του που το καθιστά μεγαλοφυές (κάτι που με κάνει να πιστεύω ότι έχει βάλει κι ο Βενιζέλος το χεράκι του, αν δεν το σχεδίασε μόνος του). Αν, παρ' ελπίδα, η βουλή έβγαζε πρόεδρο, η κυβέρνηση θα βρισκόταν "καβάλα στ' άλογο", θα συνέχιζε το έργο της, θα έρριχνε τις υπογραφές της μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Αν (όπως έγινε, εν τέλει) δεν εκλεγόταν πρόεδρος... Εδώ είναι η βάση τού ισχυρισμού μου ότι ο Σαμαράς είναι σίγουρος πως θα χάσει τις εκλογές. Και εξηγούμαι:

Η Νέα Δημοκρατία ήξερε πως, όποτε κι αν γίνονταν εκλογές, θα τις έχανε. Επί πλέον, ήξερε πως όλα αυτά τα παραμυθάκια περί σαξές στόρυ, περί εξόδου από την κρίση και περί ανάπτυξης, γρήγορα θα αποδεικνυόταν πως δεν είναι παρά φούμαρα. Ήξερε πως το αύριο δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ καλύτερο από το σήμερα κι αυτό σήμαινε ένα πράγμα: όσο καθυστερούσαν οι εκλογές, τόσο μεγαλύτερο θα γινόταν το στραπάτσο. Έτσι, λοιπόν, αποφασίζει να επιταχύνει τις διαδικασίες εκλογής προέδρου, επισπεύδοντας παράλληλα και τις εκλογές, παρ' ότι ξέρει πως θα τις χάσει. Πλέον, στόχος δεν είναι η αποφυγή τής ήττας αλλά η αποφυγή τής συντριβής.

Παράλληλα, ο Σαμαράς παίζει το τελευταίο του χαρτί για να παραμείνει στην ηγεσία τού κόμματος. Χάνει μεν τις εκλογές αλλά, έχοντας παρατείνει την λήξη του μνημονίου κατά δυο μήνες, στέλνει τον ΣυΡιζΑ να κλείσει τις διαπραγματεύσεις και να βάλει τις τελικές υπογραφές. Ξέρει ότι, παρά τα όσα ισχυρίζεται η προεκλογική προπαγάνδα, η νεοεκλεγμένη κυβέρνηση δεν θα κάνει τίποτε άλλο παρά να υπογράψει, δίνοντάς του την ευκαιρία αφ' ενός μεν να "ξεβρακώσει" νωρίς-νωρίς τον αντίπαλό του από την "αριστερή" ρητορεία του αφ' ετέρου δε να βγει στα κεραμίδια διαλαλώντας ότι, εφ' όσον η κυβέρνηση υιοθέτησε τις επιλογές του, απεδέχθη πως οι επιλογές αυτές ήσαν σωστές. Έτσι, δίνει μια παρηγοριά στους χαμένους νεοδημοκράτες και, ταυτόχρονα, βάζει κάποια στηρίγματα εν όψει του πολέμου για την διαδοχή στην ηγεσία τού κόμματος, ο οποίος είναι σίγουρο πως θα ξεσπάσει από την επομένη της ήττας.

Να γιατί είπα πρωτύτερα ότι το σχέδιο Σαμαρά ήταν μεγαλοφυές. Και να γιατί υποστηρίζω ότι αυτό το σχέδιο πιστοποιεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο πιο σίγουρος απ' όλους για την νίκη τού ΣυΡιζΑ στις επερχόμενες εκλογές είναι ο ίδιος ο Σαμαράς.


(*) Όπως έχω εξηγήσει επανειλημμένα: συμμωρία = συν + μωρία (λέξη ζουράρειας έμπνευσης)

Μεταγραφικό πατατάκι

Η ολοκλήρωση του προεκλογικού μεταγραφικού παζαριού κι η συμπλήρωση-παρουσίαση των ψηφοδελτίων στις αρχές της [σ.σ.:περασμένης] βδομάδας, μας δίνει το έναυσμα για ένα μικρό αφιέρωμα στις πιο ηχηρές μετακινήσεις, τα μεγαλύτερα μεταγραφικά αποκτήματα του ιανουαρίου, και τα σενάρια, που ναι μεν δεν ευοδώθηκαν, αλλά έριξαν το σπόρο για την επόμενη φορά.


Αυτές που έγιναν

Ραχήλ μακρή, από τους ανελ στο σύριζα. Στο παραένα της προθεσμίας, με προσωπική παρέμβαση του προέδρου αλέξη. Πρόεδρε-πρόεδρε, σε παρακαλώ, φέρε και ροναλντίνιο στο συνασπισμό.

Αλλά όχι. Αντί για ροναλντίνιο, έφερε τσουκαλά. Όχι της θύρας επτά, αλλά ο σημιτάνθρωπος. Που ήρθε πακέτο με το σύνθημα του σημιτικού πασόκ: το μέλλον ξεκίνησε.

Δυναμικά παρενέβη ο πρόεδρας αλέξης και στη μεταγραφή παραστατίδη, πατάσσοντας δημοκρατικά την κλίκα-ανταρσία των στελεχών της τοπικής ομάδας, που απειλούσαν με μαζική παραίτηση. Εδώ όμως είμαστε μελλοκυβερνώσα αριστερά, ένα βήμα πριν τον τίτλο, όχι η κορίνθιανς του σόκρατες, με ιστορίες αμεσοδημοκρατίας.

Ο πρόεδρος ενίσχυσε επίσης καίρια τη δεξιά, πασοκική γραμμή με δυνατό όνομα, θοδώρα τζάκρη, τρία στα τρία μνημόνια χλατσωτά. Και για αντίβαρο στα μάτια του κόσμου (που βαραίνουν εύκολα και δεν ανοίγουν, για να αντικρίσουν την αλήθεια κατάματα), η αριστερή μεταγραφή του πρώην μέλους του κκε στη λάρισα, που δεν τον άφηναν να κάνει διευθυντική καριέρα.

Στο μεσαίο χώρο (μακριά από άκρα, εστίες κι ενδιαφέρουσες φάσεις), τα κεντρώα κόμματα παίζουν αδιάφορα πασούλες μεταξύ τους τα στελέχη τους, με τους τατσό, ψαριανό και λυκούδη να καταλήγουν στο ποτάμι, για να κολυμπήσουν έρποντας προς την επανεκλογή τους.

Ενώ η νδ κλέβει τις εντυπώσεις από το σύριζα (που πήρε το πολύ χαρτί και σε λίγο θα αρχίσει να δίνει δανεικούς σε παραρτήματα), με τον αντιμνημονιακό οικονόμου –που αντίθετα με την τζάκρη, ποτέ δεν ψήφισε κάποιο μνημόνιο- και την άντζελα γκερέκου, που πήγε να το παίξει δίπορτο, σα ντι στέφανο και περσεφόνη των φτωχών, αλλά φοβήθηκε την τιμωρία της ουεφα και επέλεξε το κόμμα που της δίνει πιο πολλές πιθανότητες να εκλεγεί.

Τελευταίος αλλά καλύτερος στη σχετική λίστα ο αλέκος που ενώθηκε κι επισήμως με την ανταρσυα (με το ψευδώνυμο σχέδιο β’), αν και κάποιοι μειοψηφούντες αντάρτες αντιδρούσαν σαν παοκτζήδες στην επιστροφή του σαλπιγγίδη.


Αυτές που τελικά δεν έγιναν

Η ραχήλ μακρή στην ανταρσυα. Την οποία χρησιμοποίησε έξυπνα όμως, όπως οι μάνατζερ των παικτών παρουσιάζουν υποτιθέμενες, φουσκωμένες προτάσεις ανταγωνιστών, για να κλείσουν καλύτερη συμφωνία για τον πελάτη τους.

Ο χάρρυ κλυνν, παλιός πρόεδρος του απόλλωνα καλαμαριάς και της επαε, στο σύριζα. Είχαν κλείσει λέει συμφωνία κυρίων να κατέβει αλλού, όμως ο λόγος του σύριζα είναι (κοινωνικό) συμβόλαιο. Και αυτό δεν χρειάζεται να ανατρέξει κανείς στις προεκλογικές κολεγιές, για να το διαπιστώσει.

Η γιαταγάνα στο σύριζα, αν και ο (μικρο)αστικός μύθος λέει πως είχε πάει μες στις γιορτές, μόνη της, απρόσκλητη, στην κουμουνδούρου, για να πιει ένα κρασί και να ευχηθεί στον πρόεδρο. Στην υγειά του κορόιδου.

Ο χατζημαρκάκης στη νδ για το μεγάλο νεοφιλελεύθερο μέτωπο, γιατί κατά το παρελθόν είχε αναφερθεί απαξιωτικά στο βασιλιά ήλιο, κώστα καραμανλή το νεότερο, όπως δηλ ο καραγκούνης και ο κυργιάκος κάποτε για τη διοίκηση του παναθηναϊκού.

Ο αλαβάνος στην ανταρσυα. Καταφέρνει να είναι και στις δύο κατηγορίες, καθώς ναι μεν έκλεισε τη μεταγραφή του, αλλά δε συμπεριλήφθηκε στα ψηφοδέλτια της μαρς (για να γλυκάνει λίγο το χάπι στους διαφωνούντες), και έτσι δεν αποκτά άμεσα δικαίωμα συμμετοχής. Δεν πειράζει όμως, γιατί βλέπει σε βάθος χρόνου μετά τις εκλογές κι είναι επένδυση με προοπτική.

Ο παντελίδης στη νδ, όπως ακουγόταν για αρκετές μέρες. Κρίμα από μία άποψη, γιατί ταιριάζετε σου λέω. Εκτός κι αν ήταν να πάει στην χρυσή αυγή -ακόμα καλύτερα. Φίδι είσαι δε θα αλλάξεις.

Ο μίμης ανδρουλάκης στο σύριζα. Η μεταμέλειά του προς το τέλος της κυβερνητικής θητείας δεν ήταν έγκαιρη, για να είναι τουλάχιστον αληθοφανής. Αλλά τα σκουλήκια του πασόκ ποτέ δεν χάνονται.

Ο καζάκης με τους ανελ. Για να τους δώσει τα δεκαδικά που τους λείπουν για να μπουν στη βουλή, να γίνει κι ο ίδιος βουλευτής, να κόψουν την αυτοδυναμία από το σύριζα, με τον οποίο θα συνεργαστούν για να μην εκτροχιαστεί το (κόκκινο) τρένο, και να περιμένει κάποιο υπουργείο. Ο δρόμος ενός φυρερίσκου προς την εξουσία.

Και η δεκάδα συμπληρώνεται με τον χαλασμένο αρραβώνα του βαλιανάτου με το ποτάμι και του πρώην χρυσαυγίτη στάθη μπούκουρα με τους πάντες, που τον άφησαν στην άκρη σα μεταμελημένη στυμμένη λεμονόκουπα.


Παραμένοντας στο ίδιο αθλητικό κλίμα, μπορούμε επίσης να σημειώσουμε:

• Τις απειλές του σαββίδη για αποχώρηση από το πρωτάθλημα (ου μην και από την ευρωζώνη).
• Το οφσάιντ στο γκολ του νικόλα από το σποτάκι της νδ, και τον παιδεραστή που τους κόβει την μπάλα, για να τους πει κλισέ ανοησίες. Και οι καραμέλες κύριε;
• Το σλόγκαν της νδ «ψηφίζουμε για να χτίσουμε». Και η έμφαση στο ίδιο σποτάκι «φτιάχνουμε γήπεδο στην χώρα, για να παίξει μπάλα», που παραπέμπει ευθέως στην αεκ και τη νέα φιλαδέλφεια.
• Τους λεονταρισμούς του συριζαίου φίλη για το μελισσανίδη, ενώ ο προϋπολογισμός της δούρου του παραδίνει ζεστό κρατικό χρήμα, είκοσι εκατομμύρια ευρώ. Τις σαφείς θέσεις του σύριζα σχετικά με το γήπεδο, που συμπυκνώνονται πολύ καλά σε αυτό το σκίτσο του πάνου ζάχαρη.

 

• Τη συνάντηση του τσίπρα με τους παλαίμαχους της αεκ, και την ατάκα του μανωλά προς τον τσίπρα: εδώ πρόεδρε, δεν μπορείς να κάνεις ζάφτι το βασιλόπουλο και θα τα βάλεις με τη μέρκελ; Που είναι παραλλαγή μιας παλιότερης πετυχημένης ατάκας: εδώ δεν μπορείτε να διαγράψετε τον τάδε και θέλετε να διαγράψετε το δημόσιο χρέος;

Κλείνουμε με τη συνέντευξη με το ποταμίσιο πολιτικό ον γιώργο μαυρωτά [σ.σ.: πρώην διεθνής πολίστας τού Ναυτικού Ομίλου Βουλιαγμένης] και την αφοπλιστική του ειλικρίνεια στην ερώτηση για το ιδεολογικό του στίγμα.

- Αν σε ρωτούσε κάποιος που περίπου κινείσαι ιδεολογικά, τι θα του απαντούσες;
- Είμαι σοσιαλφιλελεύθερος. Από το πρώτο συνθετικό παίρνω την ανθρωποκεντρική προσέγγιση κι από το δεύτερο την ελευθερία της δημιουργίας.

Λίγο πιο κάτω αναφέρεται και στην ανάγκη ανανέωσης της κοε (πόση ακόμα;), αλλά δυστυχώς εννοεί την κολυμβητική ομοσπονδία και όχι τους πάλαι ποτέ μαοϊκούς.


[Σπαρταριστή ανάρτηση-ρεπορτάζ από το ιστολόγιο γνώμης "Σφυροδρέπανο", δημοσιευμένη στις 16 τρέχοντος. Η αντιγραφή γίνεται με σεβασμό προς την ιδιότυπη άποψη του συντάκτη περί της χρήσης των κεφαλαίων γραμμάτων]

Κόντρες για τον Αστραχάν (4)

Είπαμε στα προηγούμενα σημειώματα αυτής της σειράς ότι ο ΟΔΙΕ δεν ήταν βαρίδι στα πόδια τής ελληνικής οικονομίας αλλά ένας κερδοφόρος οργανισμός, με τζίρους που ξεπερνούσαν τα 350 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι το 2002, γιατί από την επόμενη χρονιά άρχισε η κατάρρευση.

Τότε, η κυβέρνηση Σημίτη, στα πλαίσια των σχεδιασμών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες τού 2004 και με προεξάρχοντα τον υπουργό περιβάλλοντος, χωροταξίας και δημοσίων έργων Κώστα Λαλιώτη, αποφάσισε ότι ο Ιππόδρομος πρέπει να φύγει από το Φάληρο και να πάει στο Μαρκόπουλο. Βέβαια, υποτίθεται ότι οι οργανισμοί έχουν ανεξάρτητες διοικήσεις, στις οποίες ανήκει η ευθύνη τέτοιων επιλογών αλλά ποιά δοτή διοίκηση θα μπορούσε ποτέ να αρνηθεί την εκτέλεση οποιασδήποτε εντολής έρχεται "από πάνω"; Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε, λοιπόν.

Ο τρόπος με τον οποίο υλοποιήθηκε η μετεγκατάσταση του Ιπποδρόμου είναι σκανδαλώδης. Κατά πρώτον, ο ΟΔΙΕ υποχρεώθηκε να πληρώσει από το ταμείο του το σύνολο των δαπανών για τις απαλλοτριώσεις που απαιτούνταν προκειμένου να κατασκευαστεί το νέο Ιπποδρόμιο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο ΟΔΙΕ θα επιβαρυνόταν εξ ολοκλήρου και με τις δαπάνες κατασκευής των νέων εγκαταστάσεων, δίχως να πάρει ούτε δεκάρα ως επιχορήγηση ή επιδότηση. Προφανώς, επρόκειτο για ένα νέο μοντέλο εκσυγχρονισμού, όπου οι πάνω αποφασίζουν και οι κάτω πληρώνουν για να εκτελέσουν.

Το συνολικό κόστος μετεγκατάστασης υπολογίστηκε σε 210 εκατομμύρια. Απ' αυτά, τα 80 θα πήγαιναν στις απαλλοτριώσεις και τα 130 στην γερμανική εταιρεία που θα κατασκεύαζε τις νέες εγκαταστάσεις (το ποσό που ζήτησαν οι γερμανοί εκτιμήθηκε ως υπερβολικό αλλά, τελικά, η δουλειά έκλεισε χωρίς προβλήματα). Αργότερα, ο ΟΔΙΕ κλήθηκε να βγάλει από τα συρτάρια του άλλα 200 εκατομμύρια, προκειμένου να διαμορφώσει και το Ιππικό Κέντρο, το οποίο χρειαζόταν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά, ευτυχώς, εκεί τσοντάρησε κατιτίς και η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Φυσικά, ο ΟΔΙΕ δεν διέθετε τόσα λεφτά. Έτσι, αναγκάστηκε να πάρει δάνειο 210 εκατομμυρίων από την βρεττανική τράπεζα RBS. Μόνο που όταν ήρθε η ώρα ν' αρχίσει να ξεπληρώνεται αυτό το δάνειο, οι διοικούντες τον οργανισμό σήκωσαν ψηλά τα χέρια.

Μπροστά στο φάσμα τής χρεωκοπίας και προκειμένου να συγκαλύψει τις φαιδρότητες τις οποίες αναφέραμε, η κυβέρνηση άρχισε να επιδοτεί τον ΟΔΙΕ με 20 εκατομμύρια ετησίως. Το πρόβλημα ήταν ήδη μεγάλο και γινόταν μεγαλύτερο από το γεγονός ότι η μετεγκατάσταση του ιπποδρόμου οδήγησε τα έσοδα του ΟΔΙΕ σε καθίζηση. Όσο λειτουργούσε στο Φάληρο, τα έσοδα του ΟΔΙΕ από στοιχήματα προέρχονταν κατά 90% από στοιχήματα που παίζονταν κατ' ευθείαν στον ιππόδρομο και κατά 10% από τα πρακτορεία. Μετά την μετεγκατάσταση στο Μαρκόπουλο, τα ποσοστά αυτά αντιστράφηκαν, μιας και η απόσταση λειτουργούσε αποτρεπτικά στην προσέλευση φιλίππων στον ιππόδρομο. Επί πλέον δε, διαπιστώθηκε άλλη μια σημαντική ζημιά για τον ΟΔΙΕ: λόγω της κατακόρυφης μείωσης των θεατών, έπαψαν να βγαίνουν νέοι φίλιπποι.και, κατ' επέκταση, νέοι παίκτες ιπποδρομιακού στοιχήματος.

Για να μη φαίνεται ότι ο οργανισμός έπαιρνε δανεικά από το κράτος, οι κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν ένα απλό τέχνασμα: τα 20 εκατομμύρια δεν δίνονταν ως δανεικά ή ως ενίσχυση αλλά ως αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Αυτό το κόλπο κράτησε ως το 2008. Τότε, η κυβέρνηση Καραμανλή άλλαξε την διαδικασία και άρχισε να καταβάλει τα χρήματα απ' ευθείας στην RBS, χρεώνοντας όμως τον ΟΔΙΕ. Η ιδέα ήταν απλή: να εμφανιστεί ο ΟΔΙΕ ως οφειλέτης του δημοσίου ώστε, όταν θα πουλιόταν ο οργανισμός, ο αγοραστής να αναλάμβανε και τις οφειλές. Αυτό σημαίνει ότι η ιδέα τής πώλησης του ΟΔΙΕ υπήρχε στο μυαλό των κυβερνώντων τουλάχιστον από το 2008. Αν και, προσωπικά, πιστεύω ότι αυτή η ιδέα πρέπει να υπήρχε από τότε που κάποιοι άλλοι αποφάσιζαν να φορτώσουν στον οργανισμό το δυσβάσταχτο κόστος τής μετεγκατάστασής του.

Και κάπου εδώ σκάει μύτη η κυβέρνηση Σαμαρά, ανατρέποντας τα πάντα με τον ανεκδιήγητο νόμο 4111/2013, στον οποίο αναφερθήκαμε στα προηγούμενα. Ενώ η ιδέα ήταν να εμφανίσουμε τον ΟΔΙΕ χρεωμένο και να φορτώσουμε τα χρέη στον αγοραστή του, το εν λόγω νομοθετικό τερατούργημα "σπάει" τον ΟΔΙΕ σε "καλό" και "κακό", δίνοντας στον αγοραστή μόνο το κερδοφόρο "καλό" κομμάτι (δηλαδή, το στοίχημα) και αφήνοντας στην καμπούρα τού δημοσίου τα χρέη, τα οποία -φυσικά- θα φορτωθούν εν τέλει στους φορολογούμενους πολίτες.


Η τελευταία πράξη τού δράματος είναι γνωστή, μιας και την έχουμε ξαναδεί. Χάνοντας το στοίχημα, ο ΟΔΙΕ δεν έχει πλέον κανένα απολύτως έσοδο, οπότε μπαίνει σε καθεστώς εκκαθάρισης. Συνεπώς, οι περίπου 500 εργαζόμενοι (450 συμβασιούχοι και 55 μόνιμοι) που έχουν απομείνει (από 1500 και πλέον που ήσαν προ δεκαετίας) θα πάρουν τον δρόμο για τον ΟΑΕΔ. Όσο για τις χρυσοπληρωμένες εγκαταστάσεις τού Μαρκόπουλου, μπορούμε άνετα να στοιχηματίσουμε ότι πολύ σύντομα θα καταλήξουν στα χέρια κάποιου ιδιώτη για πενταροδεκάρες.

Τελειώνοντας, αφήνω τον αναγνώστη να δώσει μόνος του την απάντηση στο ερώτημα γιατί η τότε κυβέρνηση αποφάσισε να δημιουργήσει τόσα προβλήματα προκειμένου να διώξει τον ιππόδρομο από το Φάληρο. Για να βοηθήσω λίγο, ας σημειώσω ότι από τα 180 στρέμματα της έκτασης του παλαιού ιπποδρόμου, τα 150 έχουν παραχωρηθεί για εκμετάλλευση στο Ίδρυμα Νιάρχου...

Σαββατιάτικα (39)

*** Πρωί-πρωί την Δευτέρα πήρα το εξής ηλεκτρονικό μήνυμα, σχετικά με το φωτο-κουίζ των προηγούμενων Σαββατιάτικων: Καλημέρα Teddy. Στο εξώφυλλο του Ιστού, η φωτογραφία είναι των 18 μου χρόνων, με...ξώπλατο σε πανηγύρια αποφοίτησης. Αν ήμουν έτσι στα 38 μου θα πούλαγα συνταγές κουρέματος του γήρατος. Πατάω τα 61 φέτος την άνοιξη και είμαι όπως φαίνομαι και φαίνομαι όπως είμαι . Ευχαριστώ για την τρυφερότητα που αναδύει το "γαρυφαλλάκι". Λιάνα *** Πού να φανταστώ, ο φουκαράς, ότι το περιοδικό που κυκλοφόρησε το 1992, θα έβαζε εξώφυλλο μια φωτογραφία τού 1972; ***

Σάμπως την ξέρω την Κυρία...

Εν πάση περιπτώσει, αφού μας διαβάζει κι η Κανέλλη, μεγάλη η χάρη μας! *** Ωραίο το κοντρόλ τού μεγάλου στο διαφημιστικό, ε; *** Αλήθεια, ασχολείται και με το ποδόσφαιρο ο γκαβός; *** Εμ, λογικό το βρίσκω. *** Μελισσανίδης, Μαρινάκης, Μπέος, Αλαφούζος... τώρα και ο Αντώνης. *** Με όλα τα καλά παιδιά αντάμα, πώς να μείνει ο ψωριάρης χώρια; *** Ωραία πορεία κάνανε οι ηγέτες στο Παρίσι, έτσι; *** Αλήθεια, εξακολουθείς να πιστεύεις στην δημοκρατία τους όταν βλέπεις τους ηγέτες να κάνουν πορεία μόνοι τους, χώρια από τον λαό; *** Κανονικά, έπρεπε να έχεις ήδη πειστεί από τις πριβέ παρελάσεις, έτσι δεν είναι; *** Πόσο ακόμη θα μείνεις γίδι; *** Τον πείραξε που τον είπαν μαλάκα και δεν τον πειράζει που είναι; *** Εμ, έτσι είναι ο σωστός μαλάκας. *** Με το μπαρδόν κιόλας, ζε σουί Σαρλί κι ο γκαβός, που έκλεισε την ΕΡΤ εν ριπή οφθαλμού; *** Σόρρυ, αυτός είναι ζε σουί Τσάρλι. *** Ζε σουί Σαρλί κι ο Πάσχος; *** Εμ, από τότε που του σακατέψανε το SUV στην Πάτρα... *** O Μιχαλολιάκος; *** Βολταίρος fixed: "Διαφωνώ με όσα λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να τα λες." *** Το άκουσα από παλιό πασόκο: "Έχω κάνει τόσα λάθη ώστε τώρα σκέφτομαι πολύ σοβαρά να μη πάω να ψηφίσω, διότι, αν πάω, πάλι λάθος θα ψηφίσω." *** Ο καημένος, άκουσε τον Καμμένο κι αποφάσισε να κλειδωθεί σπίτι από μόνος του. *** Αυτό που η ΝουΔου διαμαρτύρεται για την αύξηση των φορολογικών συντελεστών σε εισοδήματα άνω των 80.000 ευρώ ώστε να την ακούσω εγώ που έχω βασικό 586 ευρώ, πόσο λογικό σας φαίνεται; *** Τόλμησε να βγάλει κασκόλ τής ΑΕΚ ο Τανίδης (πρώην ποδοσφαιριστής της) ενώ μίλαγε ο Τσίπρας και τον πήραν καροτσάκι οι μπρατσαράδες τού ΣυΡιζΑ. *** Επί τέλους, η αριστερά που θέλαμε! *** Επί τέλους, η Ελλάδα αλλάζει! *** Επί τέλους, ξυπνάτε, γίδια! ***

Το κωλόπαιδο...

Ο Πρετεντέρης καταδίκασε τις γιούχες στον Σαμαρά και την κουτουλιά στον Παπαμιμίκο. *** Γιάννη, έχεις πολύ καιρό να βγεις βόλτα στον δρόμο, ε; *** Φιλικά στο λέω: μη το επιχειρήσεις! *** Γκαβός: "Στόχος μας η αυτοδυναμία." *** Στον θεό σου, ρε Αντώνη, τί πίνεις και δεν μας δίνεις; *** A propos, Αντώνη, αυτός ο Χολέβας που έβαλες στο επικρατείας, είναι ο γιος τού χουντικού υπουργού που έκανε ο Χριστόδουλος διευθυντή τού περιοδικού "Εκκλησία"; *** Ρωτάω γιατί, μόλις είδα το όνομα, συγκινήθηκα τόσο ώστε χέστηκα. *** Θανάση, το ότι κάθε βράδυ ακούς τους από πάνω να κάνουν σεξ, είναι όντως πρόβλημα. *** Και είναι πρόβλημα επειδή μένεις στο ρετιρέ. *** Όλγα, η του τουρισμού: "Νοιώθω ένα μεγάλο, δυσαναπλήρωτο κενό που δεν είναι σήμερα μαζί μας ο πατέρας μου, ο Ιωάννης Κεφαλογιάννης." *** Αυτόν που καταδικάστηκε για υπόθαλψη εμπόρων ναρκωτικών εννοείς, Ολγάκι; *** Εμείς τον τιμήσαμε πάντως: όταν ψόφησε, τον κηδέψαμε δημοσία δαπάνη, μη το ξεχνάς. *** Το μόνο καλό μ' αυτές τις εκλογές είναι ότι ξαναγύρισε στην γνωστή της θέση η άλλη Όλγα, η της αδέσμευτης δημοσιογραφίας. *** Εμ, έτσι που τά 'κανε η κυβέρνηση, πώς να ζήσεις με μια κωλοσύνταξη; *** Τρέμη-Ευαγγελάτος-Πρετεντέρης: και γαμώ τα threesome! *** Χούκλη-Ρογκάκος-Κούρος: και γαμώ τα gangbang! *** Σία-Μπάμπης-Τσιόδρας: και γαμώ τα fun! *** Μπουρδέλλο "Η Ενημέρωση"... *** Μουρούτης: "Θα πρέπει ο ΣυΡιζΑ να χρεωθεί ως προεκλογικό χρόνο την εκπομπή τού Λαζόπουλου." *** Σωστό! *** Και η ΝουΔου να χρεωθεί αντίστοιχα τα δελτία των οκτώ, ε; *** Γκίκα, δεν θέλω να σε στενοχωρήσω αλλά ο αρνητικός πληθωρισμός δεν οδηγεί ποτέ σε ανάπτυξη. *** Πώς τον είδατε τον Ραχόυ; *** Αυτό που ο πρωθυπουργός τής χώρας με την υψηλότερη ανεργία στην Ευρώπη προσπαθεί να στηρίξει τον πρωθυπουργό τής χώρας με την δεύτερη υψηλότερη ανεργία στην Ευρώπη, μόνο ως τρολιά μπορεί να ερμηνευτεί. *** Τόσο περπάτημα έρριξε για τα διαφημιστικά ο γκαβός και δεν βρέθηκε ούτε μια τουρίστρια να τον ρωτήσει πού πέφτει το Γκάζι ή ένας περιπτεράς να τον κεράσει παγωτό. ***

Γιου λάβ μη, γιε-γιε-γιε...

 Γκίνια... *** Άννα-Μισέλ: "Ο κύριος Αρβανίτης, στέλεχος του ΣυΡιζΑ, μιλάει δημόσια σαν νέγρος ράπερ." *** Το "νέγρος" ή το "ράπερ" σε χαλάει, τσούπρα μου; *** Αν ήταν βασιλοβαφτισμένος, όπως εσύ, θα μίλαγε καλύτερα αλλά δεν είναι όλοι οι άνθρωποι τυχεροί. *** Τόσες προεκλογικές ομιλίες έχει βγάλει ο Γιωργάκης και ούτε ένα σαρδάμ! *** Τον επαναπρογραμμάτισαν ή του άλλαξαν τσιπάκι; *** Σας ενοχλούσε ο Κωλόχαρτος στην βουλή; *** Τώρα που θα μπει και ο Φορτσάκης, να δω τι θα κάνετε. *** Μήπως ανήκετε σ' αυτούς που η προεκλογική περίοδος τους κάνει να αηδιάζουν με όσα ακούνε; *** Περιμένετε να δείτε τι θα πάθετε την τελευταία εβδομάδα! *** Ο Αντώνης φεύγει, ο Αλέξης έρχεται... *** Να χαρώ ή να κλάψω; *** Παπαχελάς: "Ο ΣυΡιζΑ ήταν κατά των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας." *** Ρε συ Alexis, έγινες κι εσύ συριζαίος, γαμώ το φελέκι μου; *** Το χάσανε τελείως εκεί στον Σκάι; *** Βάλανε τον Λαζαρίδη να κοντράρει τον Βαρουφάκη; *** Α, ρε φουκαρά Λαζαρίκα... *** Να βγει τρίτο κόμμα το ΠαΣοΚ, λέει πως θέλει ο Μπένυ. *** Εγώ πάλι, νομίζω ότι του αρκεί να βγει πάνω από το ΚιΔηΣο. *** Είδες οι ελβετόψυχοι; *** Όσοι είχαν κάνει τους παράδες τους ελβετικά φράγκα, είδαν την περιουσία τους να αυξάνεται κατά 30% μέσα σε μια νύχτα. *** Έτσι, για να πάψει να λέει μαλακίες το ΚΚΕ, ότι και καλά η κρίση οφείλεται στα παιχνίδια τού καπιταλισμού. ***

Ευτυχισμένα χρόνια...

Αν είχε κάνει τα λεφτά του φράγκα ο Κουτσούμπας, τώρα θα έκανε μούγγα. *** Αλλά πού νογάνε οι κουκουέδες από οικονομία... *** Ρε, τί καλά που κάνω εγώ και εμπιστεύομαι τον Σώυμπλε! *** Σωτηράκη, το στεγαστικό σου σε φράγκα δεν το είχες πάρει; *** Νομίζω ότι την γαμήσαμε τώρα, ε; *** Μητσοντόρα: "Κρατική αεροπλοΐα δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο." *** Έλα, ρε! *** Πότε έβαλαν λουκέτο η ισραηλινή Ελ-Αλ, η λιβανέζικη Middle East, η EgyptAir, η Air Armenia, η Czech Airlines, η Pakistan Airlines (η καλύτερη αεροπορική εταιρεία τής Ασίας), η Royal Jordanian, η ρουμανική Tarom, η σερβική Jat και καμμιά εκατοστή άλλες κρατικές εταιρείες; *** Ή μ' έπιασες αδιάβαστο, Ντοράκι, ή πάλι είπες μαλακία. *** Όλγα, η του τουρισμού, στο τουίττερ: "Η Αθήνα γίνεται πρωτεύουσα του ελληνικού τουρισμού." *** Μέχρι χτες ήταν η Καλαμπάκα; *** Σε ένα από τα πιο εύκολα φωτο-κουίζ που έχουμε βάλει ποτέ, σήμερα πρέπει να αναγνωρίσατε με άνεση την αξέχαστη Κυρία (με το Κ κεφαλαίο) του ελληνικού θεάτρου Τζένη Καρέζη. *** Λίγο πιο κάτω, σίγουρα αναγνωρίσατε τον πολυσύνθετο πρόεδρο της σοσιαλιστικής διεθνούς σε μια επίδειξη του πολυσχιδούς ταλέντου του. *** Η τελευταία φωτογραφία είναι από την πασοκική "Γιορτή Νεολαίας" του 1987, τότε που ο Γιώργος ήταν ακόμη ΠαΣοΚ και ο Λαλιώτης δεν είχε βρεθεί στα αζήτητα. *** Μια βδομάδα έμεινε. *** Μετά σας βλέπω με Δραγασάκη υπουργό οικονομικών. *** Ζωή σε λόγου μας. *** Καλά να περνάτε και θα τα ξαναπούμε από βδομάδα. ***

Κόντρες για τον Αστραχάν (3)

Η πρεμούρα τού Κόκκαλη να πάρει το ιπποδρομιακό στοίχημα δεν συνιστούσε παρά μια προσπάθεια του δαιμόνιου επιχειρηματία να βάλει πόδι στην αγορά τού τζόγου, αμφισβητώντας ευθέως την -μέσω ΟΠΑΠ- μονοκρατορία τού Μελισσανίδη και της παρέας του. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους αλλά από την ανάποδη, ο "τίγρης" δεν ήθελε με τίποτε τον Κόκκαλη μέσα στα πόδια του.

Λέγαμε χτες ότι το ιπποδρομιακό στοίχημα συνεισφέρει μόλις το 1% στον συνολικό τζίρο τού τζόγου στην χώρα μας. Παρά ταύτα, όμως, μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για μια εξαιρετικά κερδοφόρα επιχείρηση. Αυτο το τελευταίο ας το αναλύσουμε λίγο:

Αυτή την στιγμή υπάρχουν στην χώρα 450 σημεία (πρακτορεία), στα οποία μπορεί κανείς να παίξει ιπποδρομιακό στοίχημα. Τα 50 απ' αυτά είναι αμιγώς ιπποδρομιακά πρακτορεία και τα υπόλοιπα 400 συστεγάζονται με τα πρακτορεία τού ΟΠΑΠ. Αν η Intralot κέρδιζε τον διαγωνισμό, θα μπορούσε να δώσει νέες άδειες για αμιγώς ιπποδρομιακά πρακτορεία, απαγορεύοντας την συστέγαση με πρακτορεία τού ΟΠΑΠ. Έτσι, θα δημιουργούσε ένα καινούργιο δίκτυο πρακτορείων, το οποίο θα ήλεγχε απολύτως. Μέσω αυτού του δικτύου, λοιπόν, θα μπορούσε να επεκταθεί και σε άλλα είδη τζόγου, ανταγωνιζόμενη ευθέως τον ΟΠΑΠ και σπάζοντας το μονοπώλιό του. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να συνεργαστεί με μια ξένη εταιρεία ποδοσφαιρικών στοιχημάτων (π.χ. Sportingbet). Ποιός θα της το απαγόρευε, από την στιγμή που οποιαδήποτε απαγόρευση είναι τελείως αντίθετη με όσα προβλέπουν οι συνθήκες τού Μάαστριχτ και της Λισαβώνας;

Να σημειώσουμε εδώ ότι σύντομα θα δοθούν άδειες για στοίχημα μέσω διαδικτύου. Ήδη έχουν ξεκινήσει συζητήσεις και κόντρες ανάμεσα σε μεγάλους παίκτες, εγχώριους και ξένους, σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει ο καθένας τους όσο μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα μπορεί. Δεν είναι κρυφό ότι έχουν εκδηλώσει σχετικό ενδιαφέρον οι Βαρδινογιάννηδες, ο Αλαφούζος, ο Μπόμπολας και ο Κοντομηνάς. Με τα πρακτορεία τού ΟΔΙΕ στα χέρια του, λοιπόν, ο Κόκκαλης θα βρισκόταν σε καλύτερο σημείο εκκίνησης, έναντι των ανταγωνιστών του, όταν θα άρχιζε η κούρσα.

Βέβαια, ο ΟΠΑΠ του Μελισσανίδη έχει εξασφαλίσει (ας είναι καλά η κυβέρνηση Σαμαρά) την αποκλειστικότητα στον εγχώριο τζόγο για είκοσι χρόνια. Όμως, αυτή η εξασφάλιση κάθε άλλο παρά σίγουρη είναι. Με την Ευρωπαϊκή Ένωση απέναντι και με τον Σαμαρά σήμερα να υπάρχει κι αύριο να τον ψάχνουμε στα αζήτητα, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί του Μελισσανίδη ότι το ευνοϊκό καθεστώς που απολαμβάνει τώρα, θα συνεχίσει να το απολαμβάνει και αργότερα. Για παράδειγμα, ίσως να αρκεί μια προσφυγή στα ευρωπαϊκά δικαστήρια περί άρσεως των υφισταμένων υπέρ του ΟΠΑΠ μονοπωλιακών συνθηκών ώστε να ανατραπούν οι σημερινές ισορροπίες.

Υπάρχει, όμως, άλλη μια σημαντική παράμετρος, η οποία δεν πρέπει να μας διαφεύγει και η οποία λέγεται "φρουτάκια". Όπως ξέρουμε, πρόθεση των ελληνικών κυβερνήσεων, εδώ και χρόνια, είναι να επανέλθουν στην αγορά αυτά τα "μηχανάκια τού διαόλου" που είχε απαγορεύσει η κυβέρνηση Σημίτη. Επομένως, δεν είναι μακρυά η μέρα που, με την άδεια του κράτους, θα βγουν στην αγορά καμμιά εικοσαριά χιλιάδες παιχνιδομηχανές. Αν η Intralot κατάφερνε να στήσει το δίκτυο πρακτορείων που ονειρευόταν, ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των παιχνιδομηχανών θα εύρισκε θέση στα πρακτορεία της, στερώντας τον ΟΠΑΠ από σημαντικά έσοδα.


Και τώρα που εξηγήσαμε τους λόγους για τους οποίους κονταροχτυπήθηκαν Μελισσανίδης και Κόκκαλης, ας δούμε και μια άλλη πτυχή τού ζητήματος. Στο πρώτο σημείωμα αυτής της σειράς, χαρακτηρίσαμε τον ΟΔΙΕ ως "υπερχρεωμένο". Εκείνο που δεν είπαμε, όμως, είναι ότι ο ΟΔΙΕ ήταν ένας εξαιρετικά κερδοφόρος οργανισμός μέχρι το 2002, με τζίρους που ξεπερνούσαν τα 350 εκατομμύρια. Και όμως, η ελληνική πολιτεία δεν χρειάστηκε παρά λίγα χρόνια για να τον βουλιάξει στα χρέη και να τον απαξιώσει σε τέτοιο βαθμό ώστε σήμερα να τον ξεπουλάει προς 40 εκατομμύρια μόλις. Για να είμαστε δε ακριβείς, να ξεπουλάει προς 40 εκατομμύρια μόνο το κερδοφόρο κομμάτι τού οργανισμού. Και, μάλιστα, αυτό το ποσό που αντιστοιχεί σε τζίρο μόλις 40 ημερών, να θεωρείται εξαιρετικά επωφελές για τον έλληνα φορολογούμενο! Αν όλο αυτό δεν συνιστά κοροϊδία, τί άλλο μπορεί να συνιστά;

Επειδή, λοιπόν, κανείς δεν ανέχεται -ή, τουλάχιστον, δεν πρέπει να ανέχεται- την κοροϊδία, στο επόμενο θα δούμε τον τρόπο με τον οποίο μεθοδεύτηκε από την κεντρική εξουσία η κατάρρευση του ΟΔΙΕ .

[συνεχίζεται]

Κόντρες για τον Αστραχάν (2)

Θα αδικούσαμε τον Μελισσανίδη αν υποστηρίζαμε ότι κοιμόταν. Η αλήθεια είναι ότι ο "τίγρης" αγρυπνούσε. Απλώς, δεν ήθελε να βγει μπροστά, μιας και μόλις είχε αποκτήσει τον ΟΠΑΠ (έτσι, όπως τον είχε αποκτήσει) και η ανοιχτή εκδήλωση της επιθυμίας του να πάρει και τον ΟΔΙΕ θα τον έβαζε στο στόχαστρο, αφού έτσι θα γινόταν ο αυτοκράτορας του τζόγου στην Ελλάδα. Κατά πάσα πιθανότητα, λοιπόν, οι υπόνοιες πως είχε προβεί σε παρασκηνιακές συμφωνίες για συνεργασία με την κοινοπραξία PMU-Phumelela, είναι βάσιμες.

Έτσι, όταν οι γαλλοαφρικανοί αποχώρησαν από την κούρσα, ο Μελισσανίδης αντέδρασε. Δεν θα επέτρεπε ποτέ στον Κόκκαλη να βάλει πόδι στον επίσημο τζόγο, έναν χώρο που, λόγω ΟΠΑΠ, θεωρεί πώς του ανήκει δικαιωματικά. Μη προλαβαίνοντας τις διαδικασίες (είπαμε ότι η κοινοπραξία αποχώρησε λίγο πριν την λήξη τού διαγωνισμού), προσπάθησε να βγάλει τον διαγωνισμό άγονο. Πώς; Επιστράτευσε το fund Global Family Partners (GFP), στο οποίο συμμετέχει και ο πρίγκηψ Παύλος τής οικογένειας Κοκού (και μη ρωτήσετε ποιος είναι ο Κοκός!), το οποίο έσπευσε να καταθέσει προσφορά ύψους 40 εκατομμυρίων ευρώ.

Ο Μελισσανίδης ήξερε ότι η προσφορά του ήταν εκπρόθεσμη αλλά ο στόχος του, την δεδομένη στιγμή, ήταν να μπλοκάρει τις διαδικασίες εκχώρησης του ιπποδρομιακού στοιχήματος στον Κόκκαλη κι όχι να εξαγοράσει ο ίδιος το στοίχημα. Και το κατάφερε. Ξαφνικά, η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ βρέθηκε μπροστά σε μια προσφορά που ήταν μεν εκπρόθεσμη αλλά ταυτόχρονα ήταν και οχτώ φορές υψηλότερη από εκείνη της Intralot. Όσο κι αν είχαν την διάθεση να ευνοήσουν τον Κόκκαλη, δεν θα διακινδύνευαν να πάνε κατηγορούμενοι για προφανή απεμπόληση των δικαιωμάτων τού δημοσίου, οπότε κήρυξαν τον διαγωνισμό άγονο.

Το χτύπημα του Μελισσανίδη ήταν καίριο για τον πρώην πρόεδρο του Ολυμπιακού. Και, μάλιστα, ήταν και διπλό. Ιδού ο λόγος:

Η Intralot είχε ζητήσει δικαστικά την δέσμευση των εγκαταστάσεων του ΟΔΙΕ στο Μαρκόπουλο, μέχρι του ποσού των 25 εκατομμυρίων, για οφειλές του οργανισμού λόγω παροχής υπηρεσιών. Αν ο Κόκκαλης έπαιρνε την δουλειά, οι εν λόγω εγκαταστάσεις θα περνούσαν στην κατοχή του. Τώρα, όμως, με τον διαγωνισμό να κηρύσσεται άγονος και με βάση τα όσα είδαμε χτες ότι προβλέπει ο νόμος 4111/2013, η κυβέρνηση θα έπρεπε να θέσει τον ΟΔΙΕ υπό εκκαθάριση μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Intracom είναι σίγουρο ότι δεν θα έπαιρνε τα λεφτά που ζητούσε, αφού, ως ιδιωτική εταιρεία, θα έμπαινε στο τέλος της λίστας των προς ικανοποίηση υποχρεώσεων και το προϊόν τής εκκαθάρισης δεν θα έφτανε για να την ικανοποιήσει. Με άλλα λόγια, η παρέμβαση Μελισσανίδη έκανε τον Κόκκαλη να χάσει και τα αβγά (την εξαγορά τού στοιχήματος) και τα πασχάλια (την απαίτηση των 25 εκατομμυρίων).

Ο Κόκκαλης δεν πίστευε στα μάτια του. Η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ (δηλαδή, ο Κονδύλης με τον Μποχώρη) έκαναν την ύστατη κι απελπισμένη προσπάθεια να σώσουν την παρτίδα, στέλνοντας την προσφορά τής Intralot στο Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων του ταμείου προς νέα αξιολόγηση. Επειδή, δηλαδή, φοβόντουσαν να υπογράψουν οι ίδιοι, έκαναν πάσα την καυτή πατάτα σε τρίτους. Δυστυχώς για τον Κόκκαλη, η απόφαση του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων ήταν επίσης απορριπτική. Έτσι, δόθηκε στην Intralot προθεσμία μέχρι τις 28 Αυγούστου για να καταθέσει νέα, βελτιωμένη προσφορά.

Στις τέσσερις εβδομάδες που μεσολάβησαν από τις 31 Ιουλίου ως τις 28 Αυγούστου, Κόκκαλης και Μελισσανίδης έβγαλαν τα μαχαίρια. Η Intralot υποστήριξε ότι το τίμημα που πρόσφερε δεν ήταν 5,25 αλλά 56,28 εκατομμύρια, διότι έπρεπε να συνυπολογιστούν τα ενοίκια ύψους 51 εκατομμυρίων, που θα πλήρωνε τα επόμενα 20 χρόνια για τις εγκαταστάσεις τού ιπποδρόμου. Το πρόβλημα ήταν πως πουθενά στην σύμβαση εκχώρησης δεν προβλεπόταν ότι ο παραχωρησιούχος είχε υποχρέωση να νοικιάσει αυτές τις εγκαταστάσεις. Αν οι εγκαταστάσεις τού Μαρκόπουλου περνούσαν στην κατοχή τής Intracom, ο Κόκκαλης δεν θα είχε κανένα λόγο να πληρώνει νοίκια για να χρησιμοποιεί τον ιππόδρομο.

Από την μεριά της, η Global Family Partners (δηλαδή, ο Μελισσανίδης), για να υπογραμμίσει το ενδιαφέρον της για την δουλειά, κατέθεσε στο ΤΑΙΠΕΔ εγγυητική επιστολή ύψους 40 εκατομμυρίων ευρώ(*) στις 27 Αυγούστου, μία μόλις ημέρα πριν εκπνεύσει η προθεσμία που είχε δώσει το ΤΑΙΠΕΔ στην Intralot. Η κίνηση αυτή δεν ήταν μόνο στρατηγική αλλά έδειχνε πως ο Μελισσανίδης περίπου ήθελε να κάνει πλάκα στον Κόκκαλη. Απόδειξη της διάθεσης για πλάκα, ήταν η ανακοίνωση της GFP ότι η υψηλή προσφορά της γίνεται με γνώμονα το... καλό της κοινωνίας! Όπως έγραψε το Capital.gr, "ο Nikolaj Albinus, managing partner της GFP εκφράζει την πεποίθησή του πως η «εξαιρετική προσφορά» αν γίνει αποδεκτή θα είναι, όπως αναφέρθηκε, επωφελής για τους Έλληνες φορολογούμενους." (!!)

Ανοίγουμε παρένθεση. Εκείνη την περίοδο, ο Κόκκαλης πρέπει να δοκίμασε μια από τις πιο δυσάρεστες εκπλήξεις της ζωής του, βλέποντας ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία κάποτε τον στήριζαν και τον χάιδευαν (κυρίως την εποχή που ήταν πρόεδρος του Ολυμπιακού), όχι μόνο δεν έδειχναν καμμιά διάθεση να πάρουν τώρα το μέρος του αλλ', αντιθέτως, φαίνονταν να στηρίζουν τον Μελισσανίδη. Το δημοσίευμα της 21/8/2015 του bankingnews.gr είναι χαρακτηριστικό. Κλείνει η παρένθεση.

Ο Μελισσανίδης έπαιρνε την εκδίκησή του για την προηγούμενη κόντρα του με τον Κόκκαλη, όπου βγήκε χαμένος. Όταν έπαιρνε τον ΟΠΑΠ, ο "τίγρης" έκανε ό,τι μπορούσε για να πετάξει τον Κόκκαλη τελείως έξω από τον οργανισμό. Όμως, η Intracom κατάφερε να μείνει στον ΟΠΑΠ ως τεχνολογικός προμηθευτής μέχρι το 2018, με προσδοκώμενα έσοδα πάνω από 27 εκατομμύρια ευρώ. Έτσι, ο Κόκκαλης κατάφερε να αποσπάσει ένα σοβαρό κομμάτι τής πίτας, παρ' ότι δεν εμπλέχτηκε στις διαδικασίες εξαγοράς τού οργανισμού. Τότε, ο Μελισσανίδης κόντεψε να σκάσει. Τώρα, όμως, μπορούσε να βγάλει κοροϊδευτικά την γλώσσα στον αντίπαλό του.

Θα αναρωτηθεί κανείς αν είχε λογική κι αν άξιζε τον κόπο όλη αυτή η κόντρα για το ιπποδρομιακό στοίχημα ανάμεσα σε δυο από τους μεγαλύτερους πλουτοκράτες της χώρας, με δεδομένο ότι αυτό το στοίχημα αντιστοιχεί σε λιγώτερο από 1% του συνολικού ποσού που τζιράρει ο επίσημος τζόγος στην χώρα μας. Η απάντηση είναι θετική: άξιζε. Το γιατί και το πώς θα τα δούμε στο επόμενο.

[συνεχίζεται]


(*) Ίσως να έχει σημασία, ίσως και να μην έχει η λεπτομέρεια ότι η εν λόγω εγγυητική επιστολή δόθηκε από την Τράπεζα Πειραιώς τού κυρίου Σάλλα, προσωπικού φίλου του Μελισσανίδη. Σημειωτέον ότι η ίδια τράπεζα έδωσε δάνειο εκατοντάδων εκατομμυρίων στον Μελισσανίδη για να αγοράσει τον ΟΠΑΠ, ενώ πρόσφατα συμφώνησε με την ΑΕΚ (του Μελισσανίδη, επίσης) για "χρυσή" πενταετή χορηγική συμφωνία, ύψους που θα ζήλευαν ομάδες του τσάμπιον ληγκ. Το ότι η Πειραιώς βρήκε τα λεφτά χάρη στην περίφημη "ανακεφαλαιοποίηση" που πλήρωσε και εξακολουθεί να πληρώνει με το αίμα του ο ελληνικός λαός, είναι λεπτομέρεια.

Κόντρες για τον Αστραχάν (1)

"Το ΤΑΙΠΕΔ ανακοινώνει ότι, σε κοινή συνεδρίασή του με το Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων, έγινε σήμερα η αποσφράγιση των δυο οικονομικών προσφορών που υποβλήθηκαν στις 19.09.2014 από την  Ένωση Προσώπων “Intralot (SPV No. 1) Limited” και “Intralot (SPV No.2) Limited” και την ΟΠΑΠ Investments Ltd για τη χορήγηση του δικαιώματος για την αποκλειστική διοργάνωση και διεξαγωγή του αμοιβαίου ιπποδρομιακού στοιχήματος. Η ΟΠΑΠ Investments Ltd υπέβαλε την υψηλότερη προσφορά ύψους € 40.501.000 εκατ. και ανακηρύχτηκε προτιμητέος επιτυχών πλειοδότης (provisional successful bidder) σύμφωνα με τους όρους της Πρόσκλησης Υποβολής Προσφορών."

Μ' αυτή την λακωνική ανακοίνωση, που εκδόθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2014, το ΤΑΙΠΕΔ έβαλε και το κερασάκι στο ξεπούλημα άλλου ενός περιουσιακού στοιχείου τού ελληνικού λαού: του Οργανισμού Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος (ΟΔΙΕ). Επειδή, όμως, το ιπποδρομιακό στοίχημα δεν είναι τόσο πιασάρικο θέμα όσο το Ελληνικό ή τα αεροδρόμια, το ξεπούλημά του πέρασε στα ψιλά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Έτσι, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για κάτι "πειραγμένους" ιστολόγους, οι οποίοι την βρίσκουν σκαλίζοντας εκεί όπου άλλοι απαξιούν να σκαλίσουν! Ας πάρουμε, λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή...


Στις αρχές τού 2013, η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου περνάει από την βουλή τον νόμο 4111/2013 "Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις και άλλες διατάξεις" (ΦΕΚ 18 Α/25-1-2013), στο άρθρο 13 - παράγραφος 7 του οποίου βρίσκονται στριμωγμένα τα εξής:

• εδάφιο α: Με την επιφύλαξη της περίπτωσης στ΄ της πα­ρούσας παραγράφου, καταργείται από τη δημοσίευση του παρόντος το δικαίωμα της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «Οργανισμός Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος Α.Ε.» (εφεξής ΟΔΙΕ Α.Ε.) να διεξάγει την προ­βλεπόμενη στο άρθρο 2 του α.ν. 598/1968 (Α΄256) και στο άρθρο 2 του π.δ. 56/1999 (Α΄ 59) δραστηριότητα.
• εδάφιο β: Δύναται να παραχωρείται, μέσω διεθνούς πλειοδοτικού διαγωνισμού, σε εταιρεία ειδικού σκοπού (Παρα-χωρησιούχο), η οποία θα συστήνεται από τον ανάδοχο: (α) το μη αποκλειστικό δικαίωμα οργανώσεως και διε­ξαγωγής ιπποδρομιών στην Ελλάδα· (β) το αποκλειστικό δικαίωμα διοργανώσεως και διεξαγωγής αμοιβαίων σε σχέση με τις διεξαγόμενες εντός της Ελληνικής Επι­κράτειας ιπποδρομίες στοιχημάτων, λαχειοφόρων ή μη εντός και εκτός του χώρου των ιπποδρομιών· (γ) το απο­κλειστικό δικαίωμα ανάληψης δραστηριοτήτων συναφών προς τα ιπποδρομικά στοιχήματα σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, συμπεριλαμβανομένης της διοργάνωσης, διε­ξαγωγής και εκμετάλλευσης αμοιβαίων στοιχημάτων για αλλοδαπές ιπποδρομίες ή της συμμετοχής στη διοργά­νωση, διεξαγωγή και εκμετάλλευση αλλοδαπών αμοιβαί­ων στοιχημάτων επί ιπποδρομιών· (δ) το αποκλειστικό δικαίωμα διοργανώσεως και διεξαγωγής προσθέτου αμοιβαίου στοιχήματος επί ιπποδρομιών (sweepstake)· (ε) το αποκλειστικό δικαίωμα διοργανώσεως και διεξα­γωγής αμοιβαίων στοιχημάτων επί ιπποδρομιών που διενεργούνται μέσω διαδικτύου. Στην παραχώρηση αυτή δεν εφαρμόζεται το άρθρο 479 ΑΚ.
• εδάφιο στ: Μέχρι τη θέση σε ισχύ της σύμβασης παραχώρη­σης της περίπτωσης β΄ της παρούσας παραγράφου, ο ΟΔΙΕ Α.Ε. θα συνεχίσει να ασκεί την προβλεπόμενη στο άρθρο 2 του α.ν. 598/1968 και στο άρθρο 2 του π.δ. 56/ 1999 δραστηριότητα. Κατά το μεταβατικό αυτό διάστη­μα, με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΔΙΕ, δύναται να ορίζεται το ακριβές ποσοστό ανά είδος στοι­χήματος το οποίο θα αποδίδεται για έπαθλα ιπποδρο­μιών, για την εφαρμογή του άρθρου 5 παρ. 1 στοιχείο β΄ του α.ν. 598/1968, με ανώτατο όριο ποσοστό 25% επί του ποσού των αντιστοίχων εισπράξεων το οποίο απομένει μετά τη διανομή των υπό στοιχείου α΄ της ίδιας διάταξης κερδών κάθε στοιχήματος. Με τη θέση σε ισχύ της σύμβασης παραχώρησης της περίπτωσης β΄ της παρούσας παραγράφου και πάντως το αργότερο ένα (1) έτος μετά τη δημοσίευση του παρόντος, ο ΟΔΙΕ Α.Ε. τίθεται εκ του νόμου σε λύση και εκκαθάριση. Από τη θέση σε εκκαθάριση δεν θίγονται τυχόν συμβάσεις που έχουν καταρτισθεί μεταξύ του ΟΔΙΕ Α.Ε. και του Παραχωρησιούχου, οι οποίες διατηρούνται σε ισχύ.

Επειδή ενδέχεται τα παραπάνω να μοιάζουν κινέζικα στους μη μυημένους, επιτρέψτε μου να τα κάνω λιανά. Με τις εν λόγω διατάξεις, η κυβέρνηση κάνει ό,τι έκανε π.χ. με την Αγροτική Τράπεζα: "σπάει" τον ΟΔΙΕ σε "καλό" και "κακό" (όπου "καλό", βεβαίως, είναι το κερδοφόρο στοίχημα), προκειμένου να πουλήσει (δηλαδή, να χαρίσει) το κερδοφόρο κομμάτι και να φορτώσει τα υπόλοιπα στις πλάτες των φορολογουμένων, θέτοντας το υπερχρεωμένο κομμάτι σε εκκαθάριση.

Ο διαγωνισμός για την εκχώρηση του ιπποδρομιακού στοιχήματος ξεκίνησε την άνοιξη του 2013 και έδειξαν ενδιαφέρον γι' αυτόν δυο κοινοπραξίες. Στην πρώτη συμμετείχαν η Intralot (του Σωκράτη Κόκκαλη) και ο οργανισμός ιπποδρομιών τού Μπουένος Άυρες ενώ στην δεύτερη δέσποζε η γαλλική PMU (η μεγαλύτερη εταιρεία ιποοδρομιακού στοιχήματος παγκοσμίως, με ετήσιο τζίρο πάνω από 10 δισ. ευρώ) σε συνεργασία με την Phumelela της Νότιας Αφρικής. Όλα καλά (που λέει ο λόγος), όμως κάπου εδώ άρχισαν οι "ομορφιές".

Ως προϋπόθεση για την εκχώρηση του στοιχήματος, το ΤΑΙΠΕΔ είχε βάλει και την ταυτόχρονη ενοικίαση των ιπποδρομιακών εγκαταστάσεων στο Μαρκόπουλο για 20 χρόνια, αντί ετησίου μισθώματος 6 εκατομμυρίων. Στην πορεία, το ποσό θεωρήθηκε αποτρεπτικό για τους επενδυτές και μειώθηκε στα 2,5 εκατομμύρια. Η κοινοπραξία PMU-Phumelela τα στήλωσε και απαίτησε να αλλάξει ο όρος ώστε το ενοίκιο να προσδιορίζεται ως ποσοστό επί του ετήσιου τζίρου. Το ΤΑΙΠΕΔ αρνήθηκε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των γαλλοαφρικανών και έτσι η κοινοπραξία αποχώρησε από τον διαγωνισμό λίγο πριν την λήξη του, αφήνοντας ως μόνον υποψήφιο αγοραστή τον Κόκκαλη.

Ο Κόκκαλης θεώρησε ότι βρήκε την ευκαιρία να βγάλει χρυσάφι. Όταν στις 31 Ιουλίου άνοιξε ο φάκελλος της προσφοράς του, οι άνθρωποι του ΤΑΙΠΕΔ διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι ο υποψήφιος επενδυτής ήθελε να αγοράσει το κερδοφόρο κομμάτι τού ΟΔΙΕ αντί μόλις 5.250.000 ευρώ για 20 χρόνια. Δηλαδή, ο "γαλαντόμος" επιχειρηματίας ήθελε να δίνει 262.500 ευρώ τον χρόνο. Για να καταλάβετε το πόσο προκλητικά χαμηλό είναι αυτό το ποσό, αρκεί να σημειώσουμε ότι σε κάθε ιπποδρομιακή ημέρα ο ΟΔΙΕ τζιράρει κατά μέσον όρο πάνω από 400.000 ευρώ.

Φυσικά, ο Κόκκαλης γνώριζε ότι η προσφορά του ήταν εξευτελιστικά χαμηλή αλλά είχε δυο σοβαρούς λόγους να πιστεύει πως αυτά τα ψίχουλα αρκούσαν για να κλείσει την δουλειά. Τον πρώτο τον αναφέραμε ήδη: είχε μείνει μόνος υποψήφιος. Ας δούμε και τον δεύτερο:

Είπαμε πρωτύτερα ότι η ημερομηνία λήξης τού διαγωνισμού ήταν η 31η Ιουλίου 2014. Τρεις μέρες νωρίτερα, στις 28 Ιουλίου, ο Γκίκας Χαρδούβελης αποφασίζει να αντικαταστήσει τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ Κων. Μανιατόπουλο με τον ειδικευμένο σε ξεπουλήματα(*) καθηγητή τού πανεπιστημίου Πειραιώς Εμμ. Κονδύλη αλλά και τον διευθύνοντα σύμβουλο Ιω. Εμίρη με τον οικονομολόγο Πασχάλη Μπουχώρη. Το ότι ο Μπουχώρης τοποθετήθηκε στην συγκεκριμένη θέση παρ' ότι είχε διατελέσει υψηλόβαθμο στέλεχος μιας άλλης εταιρείας τού Κόκκαλη (της Intracom) και σε τρεις μέρες θα έπρεπε να αξιολογήσει την προσφορά τού πρώην αφεντικού του, θεωρήθηκε -προφανώς- στοιχείο ήσσονος σημασίας από τον υπουργό οικονομικών.

Τόσες "ομορφιές" μαζεμένες στην καπιταλιστική ζούγκλα, ήταν αδύνατον ν' αφήσουν τον "τίγρη" να κοιμάται αμέριμνος. Η ώρα που θα ξυπνούσε ο Μελισσανίδης είχε φτάσει.

[συνεχίζεται]


(*) Μεταξύ άλλων, ο Εμμ. Κονδύλης έχει διατελέσει πρόεδρος της Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα, διευθύνων σύμβουλος της ΑΓΕΤ-Ηρακλής και πρόεδρος & διευθύνων σύμβουλος σε ΗΣΑΠ, ΕΡΓΟΣΕ, Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών (ΕΕΤΤ) κλπ