Σαββατιάτικα (183) - των καλάντων

*** Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά κι αρχή καλός μας χρόνος... *** Δεν ξέρω πόσο καλά θα πάει η επόμενη χρονιά αλλά ξέρω πόσο άσχημα θα τελειώσει αύριο η τρέχουσα. *** Αυτό με τα παιδάκια που σε ξυπνάνε αχάραγα για να σου τραγουδήσουν μια μαλακία, ποτέ δεν το χώνεψα. *** Και να πεις ότι ξέρουν τα λόγια ή ότι τραγουδάνε καλά; *** Τί χαριτωμένα, μωρέ, γαμώ τον Ηρώδη μου και τον Λυκούργο μου μαζί; *** Αυτό με τους επαγγελματίες ανμπόξερ που λένε οι διαφημίσεις, μόνο εγώ το θεωρώ μαλακία; *** Παιδιά, οι μόνοι επαγγελματίες ανμπόξερ είναι αυτοί που ανοίγουν τους τάφους κάθε πόσα χρόνια και βγάζουν τα κόκκαλα. *** Να συνεχίσω ή φτάνει ως εδώ; *** ... ψηλή μου δεντρολιβανιά... *** Κι άμα βρείτε δεντρολιβανιά πάνω από ενάμισυ μέτρο, σφυρίχτε μου κλέφτικα. *** Εγώ, με 1,69 είμαι ψηλότερος. *** Λοβέρδος ο Γιάννης: "Πήραν κοινωνικό μέρισμα αλλοδαποί από 172 χώρες." *** Και η θεια μου η Κοντύλω το πήρε, Γιάννη μου, αλλά δεν το κάνουμε θέμα. *** Λοβέρδος ο επιμένων: "Προφανώς, τα κορόιδα είμαστε εμείς οι έλληνες που πληρώσαμε." *** Γιάννη μου, αν

Σκάσε, τρέχα και κολύμπα!

δεν υπήρχαν τα κορόιδα (κοινώς μαλάκες), ποιος θα σε διάβαζε; *** Λοβέρδος ο μαλάκας: "Αδιανόητο!" *** Το πιο αδιανόητο, Γιάννη μου, είναι το 2018 θα έρθει και για τους αλλοδαπούς! *** Βρε κεφάλα, όσοι παίρνουν μέρισμα έχουν υποχρεωτικά ΑΜΚΑ (δουλεύουν) και ΑΦΜ (φορολογούνται), άρα το δικαιούνται κι αυτοί όπως όλοι μας. *** Άει στον διάολο, παπάρα. *** ...εκκλησιά με τ' άγιο θρόνος... *** Τί σχέση έχω εγώ με εκκλησιά, ρε σεις; *** Εξόν που πήρα κάτι οκάδες τελευταία και η κοιλιά μου μοιάζει με τρούλλο, καμμία. *** Πώς σας φαίνεται η φασαρία που γίνεται τελευταία για το όνομα της ΠΓΔΜ; *** Εγώ ανακατεύομαι και μόνο που το κουβεντιάζουμε. *** Αχώνευτοι αυτοί οι κωλοπαιδαράδες οι σκοπιανοί. *** Μα να επιμένουν ότι είναι απόγονοι του Μεγαλέξαντρου, οι ηλίθιοι; *** Στο μεταξύ, κι εμείς οι έλληνες την ίδια σχέση έχουμε με τον μεγάλο (παναπεί, καμμία) αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. *** Εδώ μιλάμε για την μαλακία των γειτόνων μας, όχι για την δικιά μας. *** Πάντως έχει και γέλιο αυτή η φαρσοκωμωδία. *** Θυμάστε τον μπαμπά Δράκουλα, που ήθελε σύνθετη ονομασία και τον έφαγε ο Γκαβός; *** Ε, ο γιος του δεν την θέλει για να φάει κάτι αριστερούς που την θέλουν. *** Αυτό το σύνθετο ας το σκεφτούμε λίγο, δεν είναι άσχημο. *** Ελληνική Μακεδονία εμείς, Βουλγαρική Μακεδόνια οι από κει, Μακεδονική Μακεδονία οι απο πάνω. *** Να τους κάνουμε να δηλώνουν μακεδονομακεδόνες, να γελάνε μαζί τους και τα ποντικοκούραδα! *** Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ πότε παίζουνε; *** Θέλω να δω Καραϊσκάκη με πανώ "Η Μακεδονία είναι ελληνική" και να ακούσω γάβρους να αποκαλούν τους παοκτζήδες "βούλγαρους". *** ... Άγιος Βασίλης έρχεται και δεν μας καταδέχεται... *** Αυτό είναι που με σκοτώνει. *** Ο κωλόγερος, μοιράζει δώρα σε όλον τον κόσμο αλλά εμένα δεν με καταδέχεται με τίποτα. *** Ποιός με μούντζωσε όταν γεννήθηκα; *** Αυτό που γίνεται με την ΣΕΚΑΠ το καταλαβαίνει κανείς, να μου το εξηγήσει κι εμένα; *** Οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες γονάτισαν από το πρόστιμο και την παράτησαν, έτσι; *** Κι έρχεται ο Σαββίδης και λέει την παίρνω εγώ, να δουλέψει ο κόσμος, αλλά σβήστε το πρόστιμο, σωστά; *** Και γιατί δεν σβήναμε

Άμα είσαι και ναζί και μικροψώλης...

το πρόστιμο κατ' ευθείαν στους προηγούμενους, να γλιτώσουμε τα μπερδέματα; *** Ρε κάτι μυστήρια που έχουν οι επενδύσεις... *** ... από την Καισαρεία... *** Η Καισάρεια κατέβασε τον τόνο, ο άγιος θρόνος άλλαξε φύλο κι έγινε ουδέτερο, κάτι σαν Jason Αντιγόνη ένα πράμα... *** Κάλαντα είναι αυτά ή αγραμματοσύνης εγκώμιον; *** Αληθεύει ότι ο Σμαραγδής θα κάνει μήνυση στους κριτικούς που θάβουν την ταινία του για τον Καζαντζάκη; *** Μα κι εσύ, βρε Γιάννη μου, τον Καζαντζάκη βρήκες να κάνεις ταινία; *** Την πλέον προβεβλημένη μετριότητα τής ελληνικής λογοτεχνίας και έναν από τους πλέον ανερμάστιστους έλληνες; *** Και μόνο για την επιλογή σου, θάψιμο θες. *** Σμαραγδής: "Το σπίτι που γεννήθηκα, το σπίτι του Καζαντζάκη και το σπίτι του Ελ Γκρέκο σχηματίζουν τρίγωνο κι αυτό είναι ευλογία." *** Γιάννη μου, με τρομάζεις! *** Λες να είναι ευλογία και το ότι το σπίτι που γεννήθηκα, το μπουρδέλο τής Φωφώς και ο κώλος της θειας σου σχηματίζουν επίσης τρίγωνο; *** ... συ 'σαι αρχόντισσα κυρία... *** Τον κακό σου τον καιρό, τσόγλανε! *** Δυο πήχες γένια και θα με πεις "κυρία", παλιομπασταρδέλι! *** Ανεβάζει η Ντενίση θεατρικό την ζωή του Καζαντζίδη; *** Ωμηγαμήσω! *** Αυτηνής ποιος θα της κάνει μήνυση; *** Βλέπεις τι κάνεις με τις μαλακίες σου, ρε Σμαραγδή; *** Ως και η Μιμή ξετσουτσούνισε και το έρριξε στις βιογραφίες. *** Τί είναι τούτο πάλι με τον Φριζή; *** Τον ραββίνο λέω, που τα πήρε με τις μπογιές που πέταξε ο Ρουβίκωνας στην πρεσβεία του Ισραήλ. *** Φριζής: "Σας φτύνουμε και τον Μαρξ, τον προδότη εβραίο αντισημίτη, σας

Ήμαρτον, γιορτάρες μέρες!

φτύνουμε και τον Μπακούνιν, σας φτύνουμε και το Άλφα της αναρχίας σας, σας φτύνουμε και το σφυροδρέπανό σας, αναρχοκομμούνια." *** Μορντεχάι, μιας και πήρες φόρα, φτύσε και τα μπούτια σου τα μπερδεμένα να τα κάνεις ποτιστικά. *** Εντάξει, παπάς είσαι, παπαριές θα πεις. *** Αλλά ξεφτίλισες το όνομά σου, π' ανάθεμά σε. *** ... βαστάει εικόνα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι... *** Δεν τά 'λεγα εγώ πρωτύτερα; *** Μέχρι να φτάσει στο σπίτι μου, τελειώνουν τα καλά τα δώρα και μένουν μια εικόνα, ένα παλιόχαρτο κι ένα καλαμάρι. *** Αυτό πάλι με την κοπέλλα που βρέθηκε νεκρή στον καμπινέ του αστυνομικού τμήματος Ομόνοιας, πώς το βλέπετε; *** Εγώ βρίσκω πολύ φυσικό να μη ξέρει κανείς τι έγινε. *** Ο αξιωματικός υπηρεσίας είχε τον νου του στον αρχιφύλακα, ο οποίος πρόσεχε τον φρουρό που μίλαγε με την Γιαδικιάρογλου. *** Πώς σας φάνηκε το αγαλματάκι στο έμπα του Παλαιού Φαλήρου; *** Πείτε μου κι εσείς ότι σας θυμίζει διάολο, να εκνευριστώ. *** Λες κι έχετε δει ποτέ διάολο, μη χέσω. *** Τι παναπεί οι άγγελοι είναι άσπροι; *** Έχετε δει και άγγελο, δηλαδή; *** Για Παλαιό Φάληρο μιλάμε βρε, γαβρούπολη, μια χαρά είναι το κοκκινάκι. *** ... το καλαμάρι έγραφε και το χαρτί εμίληε... *** Παραγγελίες για του χρόνου παίρνει από τώρα, ο χοντρός; *** Άσε με, ρε Θανάση με την Λέτα. *** Όμορφη είναι, ξύπνια είναι, μαγείρεμα και νοικοκυριό άψογη, καλή δουλειά έχει... *** Στο ράφι θα μείνει. *** Σιγά μη βρει άντρα να τολμήσει να σταθεί πλάι της μια ζωή. *** Κάθεσαι σπίτι, δεν σε αφήνουν κουραμπιέδες, μελομακάρονα και δίπλες σε ησυχία. *** Βγαίνεις έξω, πέφτεις πάνω σε ούζα και τσίπουρα. *** Για να χάσεις κιλά πρέπει να κλειστείς σε ανανσέρ για κανα

Ευτυχισμένα χρόνια

τρίμηνο. *** Τσίπρας: "Το 2018 θα είναι μια καλή χρονιά." *** Αλέξη, αυτό είναι διασταυρωμένο ή ράδιο-αρβύλα; *** Εγώ νομίζω ότι καλή χρονιά έχουν μόνο τα κρασιά. *** ... δες κι εμέ, το παλληκάρι... *** Άει στον διάολο, κωλόπαιδο, που θα μας τρολλάρεις κιόλας πρωινιάτικα! *** Όχι, πείτε μου, έχετε δει ποτέ περισσότερες μαλακίες συγκεντρωμένες από όσες υπάρχουν στα κάλαντα της πρωτοχρονιάς; *** Εγώ το λέω χρόνια κι αν δεν με πιστεύετε, θυμηθείτε τις "Ζοχάδες" που με έπιασαν πριν πέντε χρόνια. *** Για τελευταίο φωτοκουίζ της χρονιάς είπα να διαλέξω κάτι εύκολο. *** Οι περισσότεροι μάλλον δεν δυσκολευτήκατε να αναγνωρίσετε στην πρώτη φωτογραφία τον πολυτάλαντο Τόμας Τζέφφρυ Χανκς. *** Η τελευταία φωτογραφία είναι από τα γυρίσματα της ταινίας "Cast Away" (Ο Ναυαγός) του 2000, με τον Τομ Χανκς να δέχεται τις οδηγίες τού σκηνοθέτη Ρόμπερτ Ζεμέκις. *** Εκείνο το βράδυ της 31ης Δεκεμβρίου 1976 έμελλε να δώσει το τελευταίο πρωτοχρονιάτικο σώου της ζωής του, στην σκηνή του Civic Center του Πίτσμπουργκ. *** Δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο τρόπο να αποχαιρετήσουμε το 2017 από το να ακούσουμε παρέα το -εξαιρετικά δυσεύρετο- "New Year's Eve", την ζωντανή ηχογράφηση εκείνης της συναυλίας του βασιλιά του ροκ εν ρολ, του ενός και μοναδικού Έλβις Πρήσλεϋ. *** Ας απολαύσουμε σήμερα Έλβις, αύριο πάμε για ρεβεγιόν σε Ρέμο, Βέρτη, Αργυρό, Πλούταχο ή Πάολα και το πρωί της πρωτοχρονιάς καρφωνόμαστε στην ΕΡΤ για να δούμε την φιλαρμονική τής Βιέννης. *** Ένεκα που η κουλτούρα δεν κρύβεται. *** Σας ευχαριστώ από καρδιάς που για ακόμη μια χρονιά φυλάξατε μια θέση στην καρδιά σας για τούτο το ταπεινό ιστολόγιο. *** Εύχομαι να μη μετανιώσετε ποτέ γι' αυτό. *** Να περάσετε ένα πολύ-πολύ όμορφο τριήμερο και να υποδεχτείτε με αισοδοξία το 2018. *** Εμείς θα τα ξαναπούμε του χρόνου! ***

Μια μπύρα στου Πίκινου

Τελευταία εργάσιμη μέρα του χρόνου, σήμερα. Και Παρασκευή. Ποιός έχει όρεξη για δουλειά τέτοια μέρα; Καλομάθαμε και με τον περίπατό μας το προηγούμενο διήμερο... Αμάν πια με την δουλειά! Εγώ λέω να τα παρατήσουμε και να μαζευτούμε να πάμε μια βόλτα κατά το Θησείο, να πιούμε καμμιά μπυρίτσα ή κανένα τσίπουρο. Κι αν θέλουμε να το ευχαριστηθούμε πραγματικά, λέω να ταξιδέψουμε και λίγο στον χρόνο. Ας πούμε... ίσαμε τις αρχές της δεκαετίας τού 1930.

Δίχως να το καταλάβουμε, περπατώντας και κουβεντιάζοντας, βρισκόμαστε πίσω από την Αρχαία Αγορά, απέναντι ακριβώς από την Στοά του Αττάλου και πιάνουμε να κατηφορίζουμε την Ακάμαντος. Ξέρουμε πού πάμε. Εκεί που η Ακάμαντος συναντά την Στησικλέους, αμέσως δεξιά, στο νούμερο 28, βρίσκεται μια από τις πιο ξακουστές μπυραρίες της Αθήνας. Είναι η εποχή που οι μπυραρίες (ή απλά "μπύρες") εξελίσσονται σε στέκια των κουτσαβάκηδων και των παλληκαράδων, μετά το κυνήγι που τους έκανε η αστυνομία στις ταβέρνες. Όπως λέει ο Τίμος Μωραϊτίνης, "οι ιππόται της ταβέρνας εξελίχθησαν εις ιππότας των ζυθοπωλείων". Εμείς, όμως, δεν έχουμε πρόβλημα γιατί αφ' ενός μεν είναι ακόμη νωρίς για τα κουτσαβάκια αφ' ετέρου δε το μαγαζί που πηγαίνουμε έχει για ιδιοκτήτη έναν λεβέντη, έναν ωραίο μάγκα από τους λίγους, που δεν γουστάρει φασαρίες και δεν αφήνει κανένα να ξεφύγει από το ίσο.

Αριστερά, ο Κώστας "Πίκινος" Ααρών - Δεξιά, ο Κώστας Ρούκουνας

Η μπυραρία ανήκει στον Κώστα Ααρών, γεννημένο το 1894 και γνωστό στην πιάτσα με το παρανόμι "Πίκινος", εξ ου και το μαγαζί αναφέρεται ως "Μπύρα του Πίκινου". Η γειτονιά είναι καλή για τέτοια μαγαζιά. Σε τούτη την πλευρά της Ακρόπολης, από το Θησείο και τα Πετράλωνα ως τον Βοτανικό, οι ρεμπέτες βρίσκονται στο σπίτι τους. Το ρεμπέτικο στοιχείο τροφοδοτείται αφειδώλευτα από τους πρόσφυγες που έχουν εγκατασταθεί στις γύρω γειτονιές (Παλιά Σφαγεία, Ασύρματος, Αεριόφωτος κλπ) και όλες οι μπυραρίες έχουν κι από μια κομπανία, που διασκεδάζει τους θαμώνες μέχρι το πρωί. Κι όταν λέμε μέχρι το πρωί, το εννοούμε. Αν έπεφταν τα τάλληρα και γινόταν γαζέτα, τα τέλια χτυπάγανε έστω κι αν ο ήλιος είχε σηκωθεί πέντε πιθαμές ψηλά.

Πέρα από το ότι ο Πίκινος βαστάει παλάντζο και στο μαγαζί του δεν γίνονται τσακωμοί, έχουμε κι άλλον λόγο που διαλέξαμε την δική του μπυραρία ανάμεσα σε τόσες άλλες. Εκεί παίζει μπουζούκι και τραγουδάει ο μεγάλος Κώστας Ρούκουνας (για τους φίλους "Σαμιωτάκι"), με παρέα το βιολί του Γιώργη Κερατζόπουλου και το σαντούρι του Κώστα Τζόβενου. Βέβαια, τέτοια ώρα οι καλλιτέχνες μάλλον κοιμούνται αλλά ποιός ξέρει; Μέχρι να πιούμε τις μπύρες μας, μπορεί να περάσει κι ο Ρούκουνας για καφέ κι από κει και πέρα όλα γίνονται.

Έτσι, στο σπινό άλλωστε δεν άρχισαν όλα εκείνο το σαββατόβραδο του 1931; Έτσι κάλιασε και τότε να αρριβάρουν νωρίς ο Ρούκουνας με τους άλλους δυο για καφέ. Στο παραδίπλα τραπέζι ρουφάνε πεντ'-έξι σοβατζήδες. Σάββατο κι έχουν τις τσέπες γεμάτες, οπότε τους παίρνει να σκορπίσουν μερικά τάλληρα. Τα όργανα μυρίζονται την γαζέτα και παίρνουν μπρος μεσ' στο απομεσήμερο. Κι όσο βαράγανε τα όργανα τόσο πίνανε οι σοβατζήδες, κι όσο πίνανε τόσο δίνανε παραγγελιές.

Μόνο που σαν πέρασε η ώρα, στο μαγαζί άρχισαν να μπαίνουν κι άλλες παρέες ώσπου ήρθε και γέμισε. Κι εκτός από τους σοβατζήδες, βρέθηκαν κι άλλοι με τάλληρα στις τσέπες κι άρχισαν κι αυτοί να δίνουν τις δικές τους παραγγελιές. Κάποια στιγμή το γκαρσόνι, καθώς έπαιρνε καινούργια παραγγελιά από τους σοβατζήδες, έδειξε ένα τραπέζι στο βάθος και ξεστόμισε την βαρειά κουβέντα: "αμέσως μετά την παραγγελιά των κυρίων". Ποιών κυρίων; Εμείς ακουμπάμε το χαρτί εδώ και ώρες και τώρα προηγούνται οι κύριοι; Μας προσβλήνεις κύριος. "Μα..." το γκαρσόνι, "τι μα, ρε;", πέφτει το πρώτο μπινελίκι, "σας παρακαλώ" το γκαρσόνι, "τι μας παρακαλάς ρε;", βγαίνει και ο σουγιάς.

Το άγρυπνο μάτι τού Πίκινου έχει πιάσει την φάση από την αρχή αλλά δεν επεμβαίνει αμέσως, περιμένοντας το ξεθύμασμα. Όταν βγήκε ο σουγιάς, όμως, πλησίασε. Πλησίασε σαν μάγκας, δίχως βιάση, θέλοντας να  δείξει σε όλους ότι η κατάσταση είναι υπό έλεγχο. Παρ' ότι έχει να κάνει με πιωμένους, προσπαθεί να τους εξηγήσει με ηρεμία ότι κάθε ορχήστρα είναι υποχρεωμένη να σέβεται όλους τους πελάτες και να εξυπηρετεί τους πάντες δίχως διακρίσεις. Είναι τόσο πειστικός ώστε όχι μόνο ησυχάζουν οι σοβατζήδες αλλά τους παίρνει και τον σουγιά.

Δυστυχώς, η ηρεμία δεν βάσταξε πολύ. Το πολύ πιόμα λύνει εύκολα το ζουνάρι για καβγά και λίγο αργότερα η παρέα άρχισε να βρίζει τον Τζόβενο. Εκείνος έκανε πως δεν άκουγε, οπότε κάποιος από δαύτους του πέταξε ένα ποτήρι. Το βλέπει ο Πίκινος κι αλλάζει χαρτί. Πάει και στήνεται μπροστά τους, με τα χέρια στην μέση. "Μάγκες, πληρώστε τον λογαριασμό και σπάστε". Μπροστά στο θεριό, σηκώθηκαν όλοι με τα κεφάλια σκυμμένα, πέταξαν τα λεφτά στο τραπέζι και κάνανε να φύγουν. Μόνο που ένας από δαύτους γύρισε απότομα και κάρφωσε μπαμπέσικα μια σουγιαδιά στην κοιλιά του Πίκινου. Με τον ίδιο σουγιά που λίγο πριν τους είχε επιστρέψει ο Πίκινος.

Η ώρα έχει πάει τρεις το ξημέρωμα της Κυριακής 28 Ιουνίου καθώς ο Πίκινος σωριάζεται αιμόφυρτος. Μεταφέρεται στο Δημοτικό Νοσοκομείο και χειρουργείται αμέσως, αλλά το χτύπημα είναι βαρύ. Το θεριό πάλεψε με τον χάρο δώδεκα ολόκληρα μερόνυχτα αλλά δεν τα κατάφερε. Στην κηδεία του παραβρέθηκαν όλοι οι ρεμπέτες της περιοχής, με πρώτο τον αδερφό του τον Μήτσο, που όλοι τον ξέρανε ως "Κανείς".

Σημερινή άποψη του κτηρίου ατην Ακάμαντος 28, όπου βρισκόταν η "Μπύρα του Πίκινου"

Τρία χρόνια αργότερα, ο Κώστας Ρούκουνας, ο οποίος είχε μεγάλη φιλία με τον μακαρίτη, έβγαλε από την Πάρλοφον ένα δισκάκι με το τραγούδι "Ο Πίκινος". Και δυο χρόνια πιο μετά έβγαλε και το "Η μπύρα του Πίκινου", για να διηγηθεί την ιστορία ενός μαγαζιού που είχε ήδη κλείσει. Το κτήριο έγινε αργότερα βιοτεχνία χαρτόκουτων, έγινε χώρος όπου γυρίστηκαν σκηνές από την ταινία "Το αμαξάκι" (Ορέστης Μακρής, Γεωργία Βασιλειάδου κλπ), έγινε τυπογραφείο... Σήμερα στέκει ακόμη στην θέση του, ανακαινισμένο ("αναπαλαιωμένο" το λένε οι άσχετοι) και λειτουργεί ως ταβέρνα.

Το Δίστομο της Αθήνας

Ας συνεχίσουμε σήμερα τον περίπατο που αρχίσαμε χτες. Έχουμε ξεμείνει σε ένα καφενεδάκι, ανάμεσα στις παράγκες του Δουργουτιού, δίπλα σε μια από τις μεγάλες λεωφόρους τής πρωτεύουσας και πίσω από τις καινούργιες πολυκατοικίες που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια. Εδώ οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί και η ζωή είναι αλλοιώτικη. Καθώς τα χρόνια περνούν, η φτώχεια που διαιωνίζεται λειτουργεί ως μέσο συνοχής των κατοίκων, οι οποίοι συσπειρώνονται όλο και περισσότερο για να την αντιμετωπίσουν. Έτσι συσπειρωμένους τους βρίσκει η κατοχή. Όπως σε όλες τις προσφυγικές συνοικίες, έτσι κι εδώ δεν υπάρχει χώρος για δωσίλογους, για προδότες και για κάθε άλλου είδους παράσιτο απ' αυτά που ευδοκιμούν στις αυλές και στις κατουρημένες ποδιές των κατακτητών. Όπως όλες οι προσφυγικές συνοικίες, έτσι και το Δουργούτι δεν αργεί να γίνει φωλιά του ΕΑΜ. Εκεί φυτρώνει κι αντριεύει η αντίσταση, απλώνοντας τα κλώνια της και στις διπλανές περιοχές, ίσαμε κάτω την Νέα Σμύρνη, πάνω στου Κουκάκη και πίσω στο Κατσιπόδι, που σήμερα το λένε Δάφνη. Ώσπου...

Μνημεία του μπλόκου. Αριστερά: Πλατεία Μπλόκου, Ν. Κόσμος - Δεξιά: Πλατεία Φάρου, Ν. Σμύρνη

Ξημερώνει 9 Αυγούστου 1944. Μια καλοκαιρινή μα μαύρη Τετάρτη. Μετά την αρχή που έκαναν προχτές με το μπλόκο στον Βύρωνα, οι γερμανοί έχουν πάρει απόφαση να καθαρίσουν όλη την περιοχή. Από νωρίς, μεσ' στα μαύρα σκοτάδια, γερμανικές δυνάμεις, τετρακόσιοι στρατιώτες και είκοσι τεθωρακισμένα, φτιάχνουν ζώνη αποκοπής από την Συγγρού ως το πρώτο νεκροταφείο, μέσω στύλων Ολυμπίου Διός και Βουλιαγμένης. Στην απέναντι μεριά, άλλες τόσες ιταλικές δυνάμεις κόβουν την πρόσβαση προς την Νέα Σμύρνη. Και μόλις χαράζει η μέρα, από την μεριά της Συγγρού, εκεί που ήταν το εργοστάσιο ελαστικών της ΕΘΕΛ, ξαμολιούνται ανάμεσα στις παράγκες καμμιά τετρακοσαριά κατακάθια κάθε λογής: χωροφύλακες, ταγματασφαλίτες, γερμανοτσολιάδες, μπουραντάδες... Επί κεφαλής τους οι αρχιπροδότες τού έθνους Μπουραντάς, Γκίνος και Πλυτζανόπουλος.

Αυτά τα καθάρματα τριγυρνούν και με τηλεβόες προστάζουν όλους τους άντρες από 16 ως 60 ετών να μαζευτούν είτε στην πλατεία του Φάρου (σήμερα Εθνικής Αντίστασης) είτε έξω από την αρμενική εκκλησία του αη-Γρηγόρη είτε έξω από το εργοστάσιο του Καίσαρη στην Συγγρού. Στην παραμικρή ύποπτη κίνηση πυροβολούν στο ψαχνό για εκφοβισμό. Στον Φάρο "υποδέχεται" όσους φτάνουν ο γερμανοτσολιάς ανθυπασπιστής Γιώργος Ζαχαρόπουλος και τους βάζει να καθήσουν κάτω. Μέχρι τις εννιά το πρωί η πλατεία γεμίζει, οπότε αρχίζει το διάλεγμα.Ο Ζαχαρόπουλος καλεί όποιον ξέρει κάποιον ενταγμένο στην αντίσταση να τον μαρτυρήσει και τα τσιράκια του γυρνάνε ανάμεσα στους συγκεντρωμένους, μπας κι αναγνωρίσουν κανέναν. Κάπου-κάπου τραβάνε έξω κάποιον, που τον εκτελεί επί τόπου ο Ζαχαρόπουλος για εκφοβισμό. Μόνο που ο εκφοβισμός του δεν πιάνει τόπο. Κανείς δεν ανοίγει το στόμα του.

Και τότε έρχεται η ώρα των κουκουλοφόρων. Τότε τους έλεγαν "τσουβαλάδες", γιατί κουκούλα τουςς δεν ήταν παρά ένα τσουβαλάκι που φοριόταν στο κεφάλι, με δυο τρύπες για τα μάτια. Από ένα καμιόνι κατεβαίνουν καμμιά δεκαπενταριά τέτοια κατακάθια, που σκορπίζονται ανάμεσα στο πλήθος. Κοιτάζουν γύρω αμίλητοι κι όταν διακρίνουν κάποιον σηκώνουν αμείλικτα το δάχτυλο και τον δείχνουν, οδηγώντας τον έτσι στον θάνατο. Οι δαχτυλοδεικτούμενοι οδηγούνται στο εργοστάσιο ελαστικών της ΕΘΕΛ και εκτελούνται με συνοπτικές διαδικασίες, αφού πρώτα βασανίζονται από τον στρατοπεδάρχη τού Γουδή και συνεργάτη των γερμανών, τον διαβόητο ταγματάρχη Βρασίδα Παπαγιαννόπουλο.

Μόνο που κάποιος τολμάει να τους χαλάσει την μανέστρα. Ήταν ο Δημήτρης Μπαρουτίδης, ένα παλληκάρι ελασίτης, ο οποίος δεν δίστασε να χυμήξει στον τσουβαλά που τον έδειξε, να του τραβήξει την κουκούλα, να τον αναγνωρίσει και να φωνάξει το όνομά του. Ο προδότης ήταν ένας πρώην εαμίτης, που πρόδωσε τους συντρόφους του και συνεργάστηκε με τους κατακτητές και λεγόταν Θανάσης Μπαξεβανίδης. Με την πράξη του, ο Μπαρουτίδης παρέδωσε τον προδότη στην αιώνια χλεύη της ιστορίας αλλά πλήρωσε την ηρωική του πράξη με έναν βάναυσο θάνατο: οι ταγματασφαλίτες τον σκότωσαν χτυπώντας τον με τους υποκόπανους των όπλων τους.

Εκείνο τα ματοβαμμένο πρωινό στο Δουργούτι οι ταγματαλήτες σκότωσαν 114 πατριώτες, καμμιά ογδονταριά στον Φάρο και τους υπόλοιπους στο εργαστάσιο του Καίσαρη. Όσοι επέζησαν, μεταφέρθηκαν για ανάκριση στα στρατόπεδα του Γουδή και του Χαϊδαριού. Απ' αυτούς, οι γερμανοί διαλέγουν καμμιά εξακοσαριά, τους πιο χειροδύναμους, τους οποίους στις 16 Αυγούστου φορτώνουν σε τραίνα και τους στέλνουν σε γερμανικά στρατόπεδα εργασίας, απ' όπου ελάχιστοι κατάφεραν να επιστρέψουν. Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους εκτελούνται τις επόμενες μέρες ενώ κάποιοι λίγοι καταφέρνουν να γλιτώσουν.

Το απομεσήμερο όλα είχαν τελειώσει. Πριν αποχωρήσουν οι ταγματασφαλίτες έβαλαν φωτιά στις παράγκες, κάνοντας τα δύο τρίτα της παραγκούπολης στάχτη. Μαζί με τις παράγκες κάηκαν πολλοί γέροι και γυναικόπαιδα, που κρύβονταν σ' αυτές. Μέχρι να πέσει η νύχτα, το Δουργούτι είχε κερδίσει το παρανόμι "Δίστομο της Αθήνας"...

Ο διοικητής του μηχανοκίνητου τμήματος της αστυνομίας Νίκος Μπουραντάς
χαιρετά διά χειραψίας τον δωσίλογο πρωθυπουργό Ιωάννη Ράλλη.

Κάπου εδώ ο περίπατός μας στον χρόνο και στο "χοιροστάσιο" τελειώνει. Είναι ώρα να γυρίσουμε στο παρόν και να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Καθώς αφήνουμε πίσω μας την Πλατεία Μπλόκου και πλησιάζουμε στην λεωφόρο Συγγρού, το βλέμμα μας αναζητά ενστικτωδώς το εργοστάσιο της ΕΘΕΛ. Μάταια. Στην θέση του υψώνεται πια το ξενοδοχείο Ιντερκοντινένταλ.

Κι ενώ ανηφορίζουμε προς του Φιξ, δεν μπορούμε να μη θυμηθούμε ότι μετά την κατοχή ο φονιάς συνταγματάρχης Γιάννης Πλυτζανόπουλος προήχθη σε στρατηγό ενώ ο ανηψιός του διορίστηκε από την χούντα ως... δήμαρχος Κοκκινιάς (!). Όσο για τον φονιά αστυνόμο Νίκο Μπουραντά, που αργότερα έγινε αστυνομικός διευθυντής Αθηνών και το 1950 βουλευτής, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την απολογία του στην δεύτερη δίκη των δωσιλόγων: "εγώ τρώω ένα ξεροκόμματο βουτηγμένο σε αίμα αλλά έτσι ρέει στις φλέβες μου περισσότερο ελληνικό αίμα".

Μια βόλτα στο "χοιροστάσιο"

Χρονιάρες μέρες τούτες... η ραστώνη στα καλύτερά της... Τί θα λέγατε αν σήμερα αφήναμε τις κουβέντες και πηγαίναμε μια βόλτα; Μια βόλτα στην Αθήνα και ταυτόχρονα μια βόλτα στον χρόνο; Κάνει κρύο, θα μου πείτε. Ε, και; Τα παλτά και τα σκουφιά γιατί τα έφτιαξε ο θεούλης; Πάμε, λοιπόν, να κατηφορίσουμε ποδαράτα την Συγγρού, γυρνώντας ταυτόχρονα τα ρολόγια μας κάπου έναν αιώνα πίσω. Έτσι, χάνονται από τα μάτια μας όλα τα τσιμεντένια θηρία και το βλέμμα πλανάται ελεύθερα...

Περπατάμε κάμποσο, ώσπου φτάνουμε στο Νομούζ Ντάμε. Το όνομα της περιοχής είναι τούρκικο και σημαίνει κατά λέξη "σπίτι των γουρουνιών", δηλαδή "χοιροστάσιο". Πολύ λογικό, αφού ίσαμε πριν λίγα χρόνια, δηλαδή πριν το 1914, το μόνο που υπήρχε εδώ ήταν ένα χοιροστάσιο, το οποίο ανήκε, όπως και ολάκερη η γύρω περιοχή, σε μια από τις πιο πλούσιες οικογένειες της Αθήνας, από την οποία την πήρε το κράτος όταν την χρειάστηκε.

Δρουγούτι, 1955

Πότε την χρειάστηκε; Είπαμε, εκεί στα 1914 με 1915. Τότε που οι τούρκοι εξαπέλυσαν κυνηγητό κατά των αρμένηδων κι εκείνοι αλαφιασμένοι πήραν των ομματιών τους και ξεμπάρκαραν στον Πειραιά για να γλιτώσουν. Μαζί τους ήρθαν και κάμποσοι έλληνες. Κι όλοι μαζί βρέθηκαν κόμπος στον λαιμό ενός κράτους που έψαχνε να βρει τρόπο να τους βολέψει, αφού δεν μπορούσε -φυσικά!- να τους αφήσει να πλημμυρίσουν τον Πειραιά ή την Αθήνα.

Κι ενώ η κρατική διοίκηση ψάχνει να βρει λύση στο πρόβλημα των προσφύγων, έρχεται το "Τάγμα των Ιπποτών της Μάλτας" να βοηθήσει. Βλέπετε, οι αρμένιοι στην πλειοψηφία τους είναι είτε καθολικοί είτε ουνίτες, παναπεί ορθόδοξοι που δέχονται ως αρχηγό τους τον πάπα. Έτσι, αυτό το ρωμαιοκαθολικό τάγμα προθυμοποιείται να βάλει τα χρήματα για να αγοραστεί μια περιοχή όπου θα εγκατασταθούν οι πρόσφυγες. Κι αφού το κράτος θέλει αυτή η περιοχή να βρίσκεται μακρυά από τα δυο μεγάλα αστικά κέντρα, το Νομούζ Ντάμε αποτελεί την πιο πρόσφορη επιλογή και, τελικά, απαλλοτριώνεται από τους ιδιοκτήτες του. Επειδή, όμως, ένα σωστό ελληνικό κράτος δεν μπορεί να βάζει ανθρώπους να μείνουν σε ένα "χοιροστάσιο", η περιοχή ξαναβαφτίστηκε κι έγινε Δουργούτι, παίρνοντας το όνομα των πρώην ιδιοκτητών της, των Δουργούτηδων, αν και πολλοί την έλεγαν -και την λένε ακόμη και σήμερα- "αρμένικα".

Μπουγάδα στο Δρουγούτι. Νερό από το πηγάδι. Δίπλα το αυτοσχέδιο αυλάκι για τα απόνερα.

Πριν περάσουν πολλά χρόνια, στην περιοχή καταφθάνουν χιλιάδες νέοι πρόσφυγες. Τώρα πια, η πλειοψηφία τους είναι έλληνες και καταφθάνουν κακήν-κακώς από τα τουρκικά παράλια, κυνηγημένοι κι αυτοί με την σειρά τους από τους τούρκους. Δίπλα στα φτωχικά αλλά ανθρώπινα σπιτάκια που είχαν φτιαχτεί με την βοήθεια τόσο των μαλτέζων ιπποτών όσο και της Κοινωνίας των Εθνών, ξεφυτρώνουν σε ελάχιστο χρόνο τρώγλες και παράγκες από ευτελέστατα υλικά. Μέσα σε λίγους μήνες το Δουργούτι μετατρέπεται σε μια απέραντη παραγκούπολη, μια φαβέλα στα πλευρά τής Αθήνας. Η περιοχή γίνεται σημείο αναφοράς για κάθε λογής μετανάστες (ξένους και εσωτερικούς) και πρόσφυγες, οι οποίοι καταλήγουν εκεί είτε προσωρινά είτε μόνιμα.

Το πρόβλημα για την πολιτεία είναι τεράστιο. Χιλιάδες άνθρωποι στοιβάζονται όπως βολεύεται ο καθένας, δίχως καμμιά από τις στοιχειώδεις ανέσεις (όπως ηλεκτρικό ρεύμα, τρεχούμενο νερό κλπ) και δίχως κανένα μέτρο υγιεινής, αφού δεν υπάρχει ούτε καν στοιχειώδης αποχέτευση. Για να μη πνίγονται από τα νερά των βροχών αλλά και για να διοχετεύουν τα υγρά τους λύματα και τα νερά των μπουγάδων, οι κάτοικοι ανοίγουν αυτοσχέδια αυλάκια ανάμεσα στις παράγκες τους. Οι αρρώστιες δίνουν και παίρνουν ενώ ο κίνδυνος λοιμώδους νοσήματος είναι άμεσος. Έτσι, η κυβέρνηση αποφασίζει να χτίσει μερικές πολυκατοικίες για να βολέψει κάποιους από τους κατοίκους των παραγκών.

Δρουγούτι. Η στέγη ετοιμόρροπη αλλά η βεράντα, βεράντα.

Το 1935, λοιπόν, παραδίδονται από το κράτος στους κατοίκους του Δουργουτιού προς χρήση οι πρώτες πολυκατοικίες. Τα μικρά διαμερίσματα των δυο δωματίων φαντάζουν παλάτια, καθώς διαθέτουν εσωτερικό καμπινέ, τρεχούμενο νερό και ηλεκτρικό ρεύμα. Αργότερα, η μεταξική δικτατορία χτίζει ακόμη τρεις πολυκατοικίες, ανεβάζοντας τον αριθμό των διαθέσιμων διαμερισμάτων στα 237. Πρόκειται οπωσδήποτε για κάποια θετικά βήματα αλλά για τους χιλιάδες κατοίκους τής απέραντης παραγκούπολης αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό.

Μετά τον πόλεμο, η προσπάθεια στεγαστικής τακτοποίησης όλων αυτών των πάμφτωχων ανθρώπων συνεχίζεται. Το 1965, η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου επιχειρεί να ξανακτίσει το Δρουγούτι από την αρχή, με το σύνθημα "θάνατος στην παράγκα". Απαλλοτριώνει ολόκληρη την περιοχή και δίνει την ευκαιρία στους παραπηγματούχους να αποκτήσουν δικό τους διαμέρισμα σε ιδιαίτερα χαμηλή τιμή. Όσοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να εκμεταλλευτούν αυτό το μέτρο, θα χρειαστεί να περιμένουν άλλα τρία χρόνια. Το 1968, η δικτατορία εγκαινιάζει εν μέσω πανηγυρικών εκδηλώσεων δεκαπέντε νέες προσφυγικές πολυκατοικίες. Κάποιες απ' αυτές είναι δωδεκαόροφες και κάνουν τους αθηναίους να ζηλέψουν, αφού τα ψηλά κτήρια θεωρούνται περισσότερο μοντέρνα. Μ' αυτόν τον τρόπο, κάπου εκεί προς τα τέλη τής δεκαετίας του 1960, οι παράγκες εξαφανίστηκαν από το Δρουγούτι και η περιοχή εκσυγχρονίστηκε.

Προσοχή στην αυτοσχέδια ταράτσα
για το άπλωμα των ρούχων!

Αν κάποιος θέλει να πάρει σήμερα μια ιδέα για το προσφυγικό Δρουγούτι και δεν του φτάνουν οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο, ας αναζητήσει την ταινία "Μαγική πόλις" (με τον Θανάση Βέγγο, τον Γιώργο Φούντα, τον Στέφανο Στρατηγό κλπ), την οποία γύρισε ο Νίκος Κούνδουρος το 1954 σ' εκείνες ακριβώς τις παράγκες. Εμείς θα κοντοσταθούμε να ξαποστάσουμε σε ένα καφενεδάκι και θα συνεχίσουμε αύριο τον περίπατό μας. Για σήμερα θα κλείσουμε με ένα απόσπασμα του Χένρυ Μίλλερ, ο οποίος στο βιβλίο του "Ο Κολοσσός του Μαρουσιού" αναζητά τον μάγο του Δρουγουτιού και γράφει:

"Σκοτώσαμε την ώρα μας τριγυρνώντας μέσα στη γειτονιά, απορώντας όχι τόσο για τη βρομιά όσο για τη συγκινητική προσπάθεια των ανθρώπων να στολίσουν τα άθλια καλύβια τους. Μ' όλο που ήταν φτιαγμένα από σκουπιδαριό, έβρισκες εδώ πιότερη χάρη και χαρακτήρα παρά σε μια καινούρια πόλη. Σου έφερνε στο νου βιβλία, εικόνες, όνειρα, θρύλους, σου θύμιζε ονόματα σαν του Λιούις Κάρολ, Ιερώνυμου Μπος, Μπρέγκελ, Μαξ Ερνστ, Χανς Ράιχελ, Σαλβαντόρ Νταλί, Γκόγια, Τζιόττο, Πάουλ Κλέε, για να αναφέρω μερικούς μόνο. Μέσα από τη φοβερή φτώχεια και τον πόνο έβγαινε μια φλόγα που ήταν ιερή, σου έδινε αμέσως ένα αίσθημα σεβασμού. Δεν σου ερχόταν καθόλου να γελάσεις σαν έβρισκες μια μισογερμένη παράγκα να 'χει ένα λιακωτό φτιαγμένο από τενεκέδες..."

Σαββατιάτικα (182) - τα αράπικα

*** Αν ήτανε μαύρος ο θεός που μας κυβερνούσε... *** Πώς σας φάνηκε αυτό έκαναν το BBC με την Netflix στο "Η πτώση της Τροίας"; *** Αυτό λέω, που έβαλαν αράπηδες να παίζουν τους έλληνες. *** Μαύρος ο Αγαμένιος, μαύρος ο Αίαντας, μαύρος ο Οδυσσέας... *** Κι ο Αχιλλέας με τον Πάτροκλο να παίζουν τους γιατρούς μεσ' στην μαύρη την μαυρίλα. *** Ε, ρε ζημιά που μας έχει κάνει ο Αντετοκούνμπο και δεν την έχουμε καταλάβει! *** Έμαθε όλος ο κόσμος τον Γιάννη και νομίζει ότι οι έλληνες είναι μαύροι. *** Αλλά, εδώ που τα λέμε, ένα μαύρισμα μας άξιζε. *** Δέκα χρόνια να καταλάβουμε ένα κωλοχώρι; *** Κι ο άλλος να βολοδέρνει άλλα δέκα χρόνια ώσπου να βρει τον δρόμο για το σπίτι του; *** Μωρέ μαύρο στους αποτυχημένους και δαγκωτό λέμε! *** ...η φυλή μας θά 'ταν αλλιώς, θα μεσουρανούσε... *** Τα μάθατε με τον Κοντομηνά, έτσι; *** Του βρήκανε -λένε- 48 μύρια στην τράπεζα, που δεν δικαιολογούνται από τις δηλώσεις του. *** Αμάν πια με την μανία που έχουν οι αλήτες να ψειρίζουν ξένους λογαριασμούς! *** Και διασύρουν και τους έντιμους ιδιοκτήτες τους από πάνω! *** Βρε,

Αν σου πέσει να κάνεις μεγάλο ταξίδι, παλληκάρι μου, μη πας!

 αφήστε τον άνθρωπο να σας δώσει εξηγήσεις πρώτα. *** Μπορεί να δώσει στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι όλα είναι εν τάξει. *** Να, ας πούμε, προχτές έκοψε την Ελληνοφρένεια, που τα έχωνε στην κυβέρνηση. *** Αύριο μπορεί να δώσει εκπομπή στον Καρανίκα. *** Λίγη υπομονή και όλα θα γίνουν. *** ... Θά 'χε μαύρο πάπα, μαύρους υπουργούς... *** Καλύβας: "Η τρομοκρατία στην χώρα μας είναι σχεδόν αποκλειστικά υπόθεση της αριστεράς." *** Βρε, καλώς τον Στάθη! *** Καλώς τ' αρχίδια μας τα δυο, που ΄ναι σαν καμπαναριό. *** Στάθη, εσύ αντιγράφεις τον Κούλη ή εκείνος εσένα; *** Ή κι οι δυο μαζί τον Μαραντζίδη; *** Μη βρείτε μαλακία και δεν την υιοθετήσετε! *** Αμάν πια με τις υπερβολές σου, ρε γυναίκα! *** Καλά να κοιμάσαι με κάλτσες και τσουράπια επειδή κάνει κρύο. *** Αλλά και με γάντια; *** Κασκόλ θα βάλεις; *** Κι ύστερα λένε "κρύο, καιρός για δύο". *** Τρίχες. *** Μέχρι να γδυθείς, μαραίνεται το αμπελοβλάσταρο. *** ... μαύρο κυβερνήτη, μαύρους ξεναγούς... *** Αυτό που πάνε να κάνουν στην Σουηδία, πώς το σχολιάζετε; *** Θα επιτρέπεται το σεξ μόνο αν υπάρχει ρητή συναίνεση όλων των συμμετεχόντων, αλλιώς θα θεωρείται βιασμός. *** Δηλαδή, ήμαρτον κάπου! *** Θα κυκλοφορούμε με υπεύθυνες δηλώσεις στην τσέπη μη κάτσει τίποτα καλό και το χάσουμε από αμέλεια; *** Αφήστε που τέτοιες δηλώσεις θέλουν πολύ προσοχή, δεν φτάνει να υπογράψει η άλλη "δέχομαι να σου κάτσω". *** Θα μου κάθεσαι ες αεί μαντάμ ή μόνο γι' απόψε; *** Κι αν μόνο γι' απόψε, πόσες φορές; *** Μη μου πεις μετά ότι την πρώτη την ήθελες αλλά στην δεύτερη σε βίασα. *** Άμα μια χώρα είναι σοσιαλιστική, η μαλακία περνάει σε άλλα επίπεδα. *** ... Θά 'χε μαύρους παίχτες, μαύρο διαιτητή... *** Ωπ! τί είναι τούτο πάλι; *** Εκτός από το δρακουλέικο, συναντιόταν και ο Σημίτης με τον Χριστοφοράκο; *** Πέφτω από τα σύννεφα! *** Δεν μπορεί, συκοφαντίες είναι. *** Έτσι δεν είναι, κύριε Πρετεντέρη μου; *** Πείτε κι εσείς, που ξέρετε τον Σημίτη τόσο καλά ώστε τον έχετε

Αχ και νά 'ξερες, δόλιε Μάο...

κάνει θεό. *** Αληθεύει ότι χτες τα ξημερώματα έσκασε μπόμπα στο Εφετείο και το έκανε καλοκαιρινό; *** Άρχισε η επανάσταση και δν το πήρα χαμπάρι; *** Πάμε να τους φάμε αδέρφια! *** Κοντονής: "Οι δράστες στόχευαν σε ανθρώπινη απώλεια." *** Στις 3 το πρωί, Σταύρο μου; *** Και με προειδοποιητικό τηλεφώνημα, Σταύρο μου; *** Ρετάρεις, Σταύρο μου. *** Θες λάδια, τσιμούχες, φλάτζα κάρτερ και χρονισμό. *** ... άσπρους υπηρέτες, μαύρο πρεσβευτή... *** Μη μου πείτε ότι ο νικητής τού Δε Βόις δεν είναι φωνάρα, ε; *** Καταπληκτικός όντως αυτός ο... αυτός από την Άρτα... αυτός του Μαραβέγια ντε... *** Να μου το θυμηθείτε, ο φετεινός νικητής θα κάνει μεγαλύτερη καρριέρα από τον περσινό. *** Θυμόσαστε ποιον λέω, έτσι; *** Εκείνον τον... με το μαλλί το έτσι... να δεις πού έχω βάλει τον τελευταίο δίσκο του... *** Φωνάρες και να τραγουδάνε στον Σκάι, ρε πούστη μου; *** Μαρκουλάκης: "Το λέω με παρρησία, πιστεύω στον Κυριάκο Μητσοτάκη." *** Ηρέμησε, Κώστα μου, δεν μας πειράζει ειλικρινά. *** Εδώ δεν μας πειράζει που πιστεύεις ότι είσαι ηθοποιός και σκηνοθέτης, η γνώμη σου για τον Κούλη θα μας γνοιάξει; *** ... Θά 'χε μαύρους γλάρους, μαύρους βουλευτές... *** Πάλι με τον Μαρινάκη τα έβαλε η δικαιοσύνη; *** Πήγαιν'-έλα στους ανακριτές, θα ρέψει ο δόλιος. *** Αμάν πια, λυσσάξανε οι αλήτες, να μπλέξουν τον πρόεδρο με το Noor-1! *** Χωνεύτε το βρε, ο πρόεδρος είναι καθαρός και καμμιά συκοφαντία δεν μπορεί να ον λεκιάσει. *** Κι όσο για κάτι ξύπνιους, που πάνε να το συγκρίνουν με τον Εσκομπάρ, έχω να πω ότι είναι ηλίθιοι. *** Άκου σύγκριση Μαρινάκη με Εσκομπάρ! *** Βρε αμόρφωτοι, ο Εσκομπάρ είχε καθαρίσει κάτι μάρτυρες, ανακατευόταν με την πολιτική και τους πολιτικούς, κοντραρίστηκε με την κυβέρνηση, είχε δική του ποδοσφαιρική ομάδα, έκανε φιλανθρωπίες, χειραγωγούσε τα μέσα ενημέρωσης, πούλαγε ναρκωτικά... *** Ποια σύγκριση μπορεί να γίνει με τον

Βρείτε τα κοινά σημεία της μεσαίας φωτο με τις άλλες δυο

 Μαρινάκη; *** Μπάυ δε γουαίυ, ωραίο μπουρδέλο έφτιαξες Γιαλαφούζο. *** Κόλλα μία! *** "Κόλλα μία", βρε, όχι Λαμία. *** ... μαύρους μπακαλιάρους, μαύρους δικαστές... *** Σφακιανάκης, πρώην αρχιμπάτσος: "Όταν ήμουν στην Δίωξη, ήξερα τι να τα κάνω τα τρόλλια." *** Ώπα, στρατηγέ μου, θα βρεις! *** 'Οταν ήσουν στην Δίωξη, έκανες ένα κάρο μαλακίες. *** Πες αλεύρι... ο Γέρων Παστίτσιος σε γυρεύει. *** Εμένα, πάντως, αυτό που είδα στον Σκάι με σκότωσε. *** Μα να πληρώνουν τα κόμματα 60 λεπτά κάθε τουίτ; *** Εξήντα λεπτά για μιάμιση αράδα παπαριές; *** Παναπεί κάπου ένα πενηντάρι για ένα κείμενο σαν τα Σαββατιάτικα; *** Ε, ρε λεφτά που χάνω, ο μαλάκας... *** Αφήστε που, ένα λεπτό την ημέρα να μου έδινε ο καθένας σας, ένα τριαντάρι μεροκάματο το μάζευα. *** Δηλαδή... βγάλε Κυριακές και διακοπές... οχτώ χήνες τον χρόνο για πλάκα. *** Κούλη, πάρε τηλέφωνο, έχω μια πρόταση να σου κάνω! *** ... Θά 'χε μαύρους κρίνους, μαύρους χριστιανούς... *** Αυτές τις κραυγές του ΚΚΕ για τους πλειστηριασμούς δεν τις καταλαβαίνω. *** Αφού η κυβέρνηση είναι σαφής ότι δεν θα πειραχτούν τα σπίτια της φτωχολογιάς. *** Τις βίλλες των αφράτων μπαταχτσήδων έχουν στο μάτι. *** Μια φορά είπε κυβέρνηση να απλώσει χέρι στις περιουσίες των πλουσίων και ενοχλήθηκε το ΚΚΕ... *** Πα πα πα! *** Λες και η κυβέρνηση δεν έχει δώσει δείγματα για το πόσο αγαπάει τους φτωχούς. *** Τους λατρεύει. *** Και τους παλιούς συντηρεί και καινούργιους φτιάχνει. *** Ρε Θανάση,

Ευτυχισμένα χρόνια

προχτές το γνώρισες το γκομενάκι και πάτε τετραήμερο Ζαγοροχώρια; *** Δηλαδή, αν δεν μυρίσει έλατο η μικρή, δεν...; *** Πάλι καλά που βολεύεται με έλατο και όχι με σεκόγια. *** ... μαύρους καπουτσίνους, μαύρους γερμανούς... *** Σήμερα το ιστολόγιο, με την βοήθεια των Apurimac και του Κηλαηδόνη, σας έδωσε πολλούς λόγους για να δείτε με άλλο μάτι το ενδεχόμενο οι έλληνες να ήμασταν μαύροι. *** Σκεφτείτε απλώς την περίπτωση να σας φέρουν τα καμάρια σας για γαμπρό ή νύφη... *** Ξέρω καλέ ότι δεν έχετε πρόβλημα με τους μαύρους! *** Αρκεί να είναι πλούσιοι ή διάσημοι, έτσι; *** Πάντως, το παλληκαράκι της πρώτης φωτογραφίας μπορεί να μην ανήκει στην μαύρη φυλή αλλά έγινε και πλούσιο και διάσημο. *** Με τα πολλά, ως και Όσκαρ κατάφερε να πάρει. *** Είναι ο Λεονάρντο ντι Κάπριο, τον οποίο βλέπετε και στην τελευταία φωτογραφία του 1997, δίπλα στην Κέιτ Γουίνσλετ. *** Το ενσταντανέ είναι από τα γυρίσματα του "Τιτανικού" και το ζευγάρι ακούει τις οδηγίες του σκηνοθέτη Ντέηβιντ Κάμερον. *** Όσο για την τριπλή φωτο πιο πάνω, η απάντηση μπορεί να συνοψιστεί στο απλό και κοινό "μουνί κλαμμένο". *** Για να συνοδέψω τις χριστουγεννιάτικες ευχές μου, διαλέγω το -κατά την γνώμη μου- κορυφαίο live ροκ άλμπουμ όλων των εποχών (κι ας με συγχωρήσουν οι θιασώτες τού ντηππερπλικού Made in Japan). *** Kαι καθώς η βελόνα αγγίζει την πρώτη από τις τέσσερις πλευρές του μυθικού "The Allman Brothers at Fillmore East", σας χαιρετώ και σας αφήνω να απολαύσετε 78 λεπτά γνήσιου ροκ σε εφτά όλα κι όλα κομμάτια. *** Να περάσετε ένα πραγματικά υπέροχο τετραήμερο και να μη ξεχνάτε ότι... *** ...αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε, η φυλή μας θά 'ταν αλλιώς και θα σας πηδούσε! *** Διασκεδάστε με την ψυχή σας και την Τετάρτη πάλι εδώ! ***

"Ά πάενε ρε"

Τι θα λέγατε αν κάναμε και σήμερα ό,τι και την προηγούμενη Παρασκευή; Αν αφήναμε, δηλαδή, κατά μέρος την σοβαρότητα των βαθυστόχαστων κειμένων και το ρίχναμε στις ιστορίες; Απ' αυτές τις ιστορίες που μπορεί να τις έχουμε ήδη ακούσει αλλά που ποτέ δεν λέμε στον αφηγητή να σταματήσει την διήγηση; Υποθέτω ότι δεν υπάρχει αντίρρηση, οπότε... προσδεθείτε.

Για την Σωτηρία Μπέλλου έχουν γραφτεί πολλά αλλά λίγοι είναι αυτοί που τα γνωρίζουν. Για παράδειγμα, πόσοι ξέρουν ότι από μικρό παιδί ήταν σε σταθερή κόντρα με τους δικούς της; Μα τίποτε να μη κάνει σύμφωνα με τα χούγια τους! "Βρε Σωτηρία, κορίτσι είσαι και πρέπει να φέρνεσαι ανάλογα" εκείνοι, πέρα βρέχει η Σωτηρία. Και να πεις ότι το έκανε επίτηδες; Μπα. Απλώς έκανε ό,τι της άρεσε, χωρίς να νοιάζεται για την γνώμη των άλλων. Για παράδειγμα, αφού της άρεσε το τραγούδι, γιατί τις Κυριακές στην εκκλησία να μην ανεβαίνει κι αυτή στο ψαλτήρι; Και που ήταν θηλυκό, τί έγινε; Έψελνε κι αυτή με τους άντρες και, σαν τέλειωνε η λειτουργία, χύμα στις αλάνες με τα αγόρια για να παίξει κλέφτες κι αστυνόμους, ολεμάν-στακαμάν ή πετροπόλεμο.

Η Σωτηρία Μπέλλου στο πάλκο, δίπλα στον Στράτο Παγιουμτζή

Όσο μεγάλωνε η μικρή Σωτηρία, τόσο πιο ατίθαση γινόταν. Κι όταν έφτασε δεκάξι, είπε να κάνει του πατέρα της το μεγαλύτερο χουνέρι: του έφερε για γαμπρό έναν από τους πελάτες του, έναν τύπο μερικές δεκαετίες μεγαλύτερό της. Έπεσαν όλοι πάνω της... βρε αμάν... βρε ζαμάν... τίποτα αυτή. Στα δεκαεφτά της τον παντρεύτηκε. Κι αν μέχρι τότε ήσαν οι δικοί της που βαράγαν το κεφάλι τους, από κει και πέρα άρχισε να βαράει η ίδια το δικό της. Βλέπετε, ο κυρ-Βαγγέλης ο Τριμούρας (ο περί ου ο λόγος, δηλαδή) όχι μόνο βγήκε τζαναμπέτης και μπεκρής κι όχι μόνο της τα φόραγε κανονικά με όποια ξέπεφτε μπροστά του αλλά σήκωνε και χέρι πάνω της. Σήκωσε μία... σήκωσε δύο... παίρνει ανάποδες η Σωτηρία, αρπάζει ένα μπουκάλι βιτριόλι και του κάνει τα μούτρα ντρίλινα. Τουθ' όπερ,καλά του κάνατε μαντάμ αλλά περάστε και τρία χρονάκια από την ψειρού, ένεκα που έτσι λέει ο νόμος.

Κάνει την τριετία της η Σωτηρία και βγαίνει. Μόνο που για την μικρή κοινωνία της Χαλκίδας είναι πια στιγματισμένη, ένεκα που οι καθώς πρέπει κυρίες φοβούνται τον άνδρα και δεν τον λούζουν με βιτριόλι. Έτσι, με άκλειστα ακόμη τα 20 χρόνια της, το 1940 η ατίθαση πιτσιρίκα παίρνει το τραίνο και κατεβαίνει στην Αθήνα. Εκεί την βρίσκει η κατοχή. Κι όπως είναι φυσικό κι επόμενο, ένας τέτοιος χαρακτήρας δεν θα μπορούσε παρά να οργανωθεί νωρίς-νωρίς στο ΕΑΜ. Ατίθαση, ανήσυχη και με μυαλό που δεν βολεύεται στα εύκολα, η Σωτηρία βοηθάει όπως μπορεί. Συμμετέχει στις διοργανώσεις συσσιτίων, μεταφέρει μηνύματα στους αντάρτες, επικοινωνεί με τις γιάφκες... Μόνο που δεν μένει σε τέτοια ψιλοπράματα. Γι' αυτήν, το πιο σημαντικό είναι να ξεσηκώσει όσους φοβούνται, να ενθαρρύνει όσους δειλιάζουν. Σύντομα κερδίζει την αγάπη και τον θαυμασμό των συντρόφων της.

Έλα, όμως, που μαζί με τους συντρόφους της την παίρνουν χαμπάρι και τα σκουλήκια. Κι ένα τέτοιο σκουλήκι, απ' αυτά που ντρέπονται για την φάτσα τους και κυκλοφορούν με κουκούλα στο κεφάλι, κάποια μέρα τού 1943, κάπου στην Καισαριανή, την δείχνει με το δάχτυλο: "Αυτή...". Η Σωτηρία συλλαμβάνεται από τους γερμανούς, μεταφέρεται στο κολαστήριο της οδού Μέρλιν και βασανίζεται επί τρία εικοσιτετράωρα. Αντέχει. Οι βασανιστές της πείθονται ότι δεν έχει σημαντικές πληροφορίες να τους δώσει και την κλείνουν στα μπουντρούμια. Θα μείνει εκεί ίσαμε τον Οκτώβρη τού 1944, οπότε θα απελευθερωθεί μαζί με όλη την Αθήνα.

Τότε είναι που γνωρίζεται με τον Χαρίλαο Φλωράκη και μπαίνει με καινούργια ορμή στον αγώνα για λαϊκή κυριαρχία. Την περίοδο των Δεκεμβριανών βρίσκεται στην Καισαριανή, να μάχεται σαν άντρας μαζί με τους συντρόφους της. Κι όταν ξεσπάει ο εμφύλιος μπαίνει πάλι στην πρώτη γραμμή αλλά οι χωροφύλακες την συλλαμβάνουν, την σαπίζουν στο ξύλο και την φυλακίζουν μαζί με άλλους κομμουνιστές στο διαμορφωμένο σε φυλακή υπόγειο του καμπαρέ "Κιτ-Κατ", στην Βουκουρεστίου. Αποφυλακίζεται λίγο καιρό αργότερα.

Εκείνη την εποχή γνωρίζεται από σπόντα με τον Βασίλη Τσιτσάνη, ο οποίος ενθουσιάζεται από την δύναμη της φωνής της και την ανεβάζει δίπλα του στο πάλκο, στου "Τζίμη του Χοντρού". Το μαγαζί γνωρίζει πιέννες αλλά η Σωτηρία δεν λέει να καθήσει ήσυχη. Όποτε τραγουδάει το "Κάποια μάνα αναστενάζει" του Τσιτσάνη, στον στίχο "ο λεβέντης να γυρίσει απ' την μαύρη ξενητειά" αλλάζει την τελευταία λέξη σε "Ικαριά". Ώσπου ένα βράδυ του 1946 σηκώνεται κάποιος και της ζητάει να τραγουδήσει το γνωστό φασιστοτράγουδο "Του αετού ο γιος". Η μικροκαμωμένη χαλκιδαία δεν κωλώνει. "Ά πάενε, ρε Χίτη". Εκείνος αιφνιδιάζεται. "Τι είπες μωρή;". Πετιέται ο Τσιτσάνης να σβήσει την φλόγα. "Άστο ρε Σωτηρία". Τίποτα εκείνη. "Α πάενε ρε". Κι επειδή οι φασίστες είναι πολύ μάγκες, σηκώνεται όλη η παρέα τού χίτη, έξι νοματαίοι, και την κάνουν τουλούμι στο ξύλο. Χρόνια αργότερα, η Σωτηρία θα αφήσει το παράπονό της να ξεχειλίσει. "Έξι άτομα με βαράγανε στο πάλκο αλλά αυτό που με πόνεσε πιο πολύ ήταν που δεν σηκώθηκε ένας άντρας να με υπερασπιστεί"...

Σαν να μην έφτανε το ξύλο που έφαγε, η Μπέλλου τα άκουσε κι από τον Τσιτσάνη επειδή αρπάχτηκε με τους πελάτες. Η Σωτηρία τα έσουρε κι αυτουνού κανονικά και κουβέντα την κουβέντα ξέσπασε ανάμεσά τους καυγάς που τρίξανε τα ντουβάρια. Το αποτέλεσμα ήταν να την διώξει ο Τσιτσάνης από το σχήμα και να πάρει στην θέση της την Μαρίκα Νίνου. Η Σωτηρία δεν το βάζει κάτω. Προσπαθεί να βρει αλλού δουλειά αλλά ο τσακωμός της με τον Τσιτσάνη δεν αποτελεί και την καλύτερη συστατική επιστολή.

Τάσος Φαληρέας, Διονύσης Σαββόπουλος, Σωτηρία Μπέλλου

Έτσι, αρχίζει η περίοδος της μεγάλης φτώχειας. Για να επιβιώσει, κάνει όποια δουλειά λαχαίνει. Ξεφορτώνει ζαρζαβατικά στην λαχαναγορά, ζαλώνεται έναν νταβά και πουλάει τσιγάρα στον δρόμο, πλένει σκάλες... Κοιμάται όπου βρίσκει: σε χαλάσματα, σε παγκάκια, σε παρατημένα βαγόνια στον σταθμό Λαρίσης... Αλλά ποτέ δεν κιότεψε. Συνέχισε να παλεύει κοντά τρεις δεκαετίες, ώσπου ήρθε η μεταπολίτευση και την έβγαλαν από την αφάνεια πρώτα ο Σαββόπουλος μ' εκείνο το εκπληκτικό "Ζεϊμπέκικο" ("Μ' αεροπλάνα και βαπόρια...") από το "Βρόμικο ψωμί" κι από κοντά ο Δήμος Μούτσης με το διαχρονικό "Δε λες κουβέντα".

Η Σωτηρία Μπέλλου θα έφευγε πάμφτωχη από την ζωή στις 27 Αυγούστου 1997, δυο μέρες πριν κλείσει τα 76 της χρόνια. Έφυγε με το κεφάλι ψηλά, αφού ο μόνος που κατάφερε να την νικήσει ήταν ο καρκίνος. Ανάμεσα σ' όσους της κράτησαν το χέρι εκείνες τις τελευταίες ώρες ήταν και ο καλύτερος φίλος που έκανε ποτέ. Ο Χαρίλαος Φλωράκης.

Η προσγείωση της Ryanair

Προ ημερών, έπεσε το μάτι μου σε ένα δημοσίευμα του βρεττανικού Guardian, σύμφωνα με το οποίο οι πιλότοι τής γνωστής αεροπορικής εταιρείας χαμηλού κόστους Ryanair προγραμμάτιζαν σειρά απεργιακών κινητοποιήσεων κατά τις ημέρες των γιορτών (*). Πρωτοστάτες αυτής της "ανταρσίας" ήσαν οι πιλότοι τής Ιρλανδίας (όπου βρίσκεται και η έδρα της εταιρείας) αλλά γρήγορα συντάχτηκαν μαζί τους οι συνάδελφοί τους σε Ιταλία και Πορτογαλία, ενώ και το συνδικάτο των γερμανών πιλότων δήλωσε ότι όχι μόνο βρίσκεται στο πλευρό τους αλλά και ότι δεν πρόκειται να επαναπαυθεί μέχρι η Ryanair να δεχτεί τα αιτήματα των ιρλανδών πιλότων.

Ας δούμε λίγο καλύτερα αυτή την ιστορία. Παρ' ότι η Ryanair είναι εταιρεία "χαμηλού κόστους", το 2016 σημείωσε κέρδη 1,3 δισ. ευρώ, έχοντας ταυτόχρονα μειώσει τις τιμές των εισιτηρίων της κατά 13% στο ίδιο χρονικό διάστημα (**). Αυτή η μείωση συνετέλεσε αποφασιστικά στο να αναδειχτεί η εταιρεία πρώτη στην Ευρώπη από πλευράς όγκου επιβατών, καθώς εξέδιδε περίπου ένα εκατομμύριο εισιτήρια τον μήνα. Το πρόβλημα είναι ότι όλη αυτή η κατάσταση δεν είχε καμμιά θετική επίδραση σε εκείνους που με την δουλειά τους έφεραν αυτά τα κέρδη στο ταμείο της εταιρείας, αφού:

(α) Η Ryanair δεν προσλαμβάνει απ' ευθείας προσωπικό. Προτιμάει να "νοικιάζει" εργαζόμενους από μια θυγατρική της εταιρεία που κάνει αυτή την δουλειά, ώστε να τους πληρώνει μόνο για τις ώρες που τους χρειάζεται. Δύο ή και τρία χρόνια αργότερα, προσλαμβάνει κάποιους απ' αυτούς, παρουσιάζοντας αυτή την ενέργειά της ως κίνηση καλής θέλησης.

(β) Για όσο διάστημα οι πιλότοι είναι "νοικιασμένοι", έχουν μισθό κάτω από χίλια ευρώ. Με το "επίδομα πτήσεων" που χορηγεί η Ryanair, μπορεί να φτάσουν μέχρι ενάμισυ χιλιάρικο (αν, βεβαίως, γράψουν πολλές πτήσεις μέσα στον μήνα). Αυτοί οι μισθοί είναι ελαφρώς ανώτεροι για όσους προσλαμβάνονται από την ίδια την εταιρεία αλλά και πάλι διαμορφώνονται πολύ χαμηλότερα από όλες τις άλλες ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρείες.

(γ) Για όλους αυτούς τους πιλότους, η Ryanair δεν ξοδεύει δεκάρα. Πληρώνουν οι ίδιοι για τις στολές τους αλλά και για την εκπαίδευσή τους (όταν αυτή θεωρείται απαραίτητη). Ακόμη και το νερό, τον καφέ ή το αναψυκτικό που καταναλώνουν εν πτήσει, το αγοράζουν οι ίδιοι.

(δ) Πέραν των καθηκόντων τους ως κυβερνήτες αεροσκαφών, οι πιλότοι (όπως και όλο το πλήρωμα) έχουν να φροντίσουν και για τις πωλήσεις διαφόρων ειδών στους επιβάτες εν πτήσει (π.χ. κολώνιες, ποτά, διάφορα μπιχλιμπίδια κλπ). Όλοι πρέπει να πιάνουν κάποιες ελάχιστες νόρμες αλλιώς δέχονται ποινές που εξικνούνται από την απλή επίπληξη ως και την απόλυση.

Μπροστά σε όλη αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, οι πιλότοι αποφάσισαν να αντιδράσουν. Έτσι, οργανώθηκαν στο συνδικάτο τους και υπέβαλαν επίσημα τα αιτήματά τους στην εταιρεία. Η απάντηση που πήραν από την διοίκηση ήταν κατηγορηματική: "δεν αναγνωρίζουμε το συνδικάτο σας"!

Οι εργαζόμενοι δεν το έβαλαν κάτω. Αντίθετα, αποφάσισαν να κλιμακώσουν τον αγώνα τους. Ήρθαν σε επαφή με τους συναδέλφους τους σε Βρεττανία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία και Γερμανία, εξασφαλίζοντας την στήριξη των συνδικαλιστικών τους οργανώσεων, οι οποίες άρχισαν να πιέζουν την Ryanair. Μπροστά σ' συτή την πίεση, η εταιρεία έδειξε κάποια σημάδια υποχώρησης και τον περασμένο Οκτώβρη υποσχέθηκε ότι θα αυξήσει τις αποδοχές των πιλότων. Σύντομα, όμως, οι υποσχέσεις της αποδείχθηκαν κούφιες: όποιος ήθελε παραπάνω μισθό, θα έπρεπε να κάνει παραπάνω υπερωρίες και παραπάνω πτήσεις. Η κατάληξη ήταν αυτή που αναφέραμε στην αρχή: οι πιλότοι της προγραμμάτισαν απεργία στις μέρες των γιορτών.

Προκειμένου να αποφύγει την ζημιά που θα σήμαινε η απώλεια τόσων επιβατών σε μέρες αυξημένης ζήτησης, χτες η εταιρεία αναγκάστηκε να προσγειωθεί. Αναγκάστηκε να αναγνωρίσει το συνδικάτο και να δεχτεί να συζητήσει τα προβλήματα που εκείνο θέτει (***). Στο μεταξύ, όμως, εξακολουθεί να δείχνει τα δόντια της, δηλώνοντας ότι θέλει απέναντί της μόνο το συνδικάτο των δικών της πιλότων και όχι άλλους πιλότους άλλων εταιρειών. Φυσικά, αυτή η δήλωση κρύβει έναν ενδόμυχο φόβο της εταιρείας μπροστά στο ενδεχόμενο μιας μεγαλύτερης συσπείρωσης των εργαζομένων και συνάμα μια προσπάθεια εκ μέρους της να απομακρύνει ένα τέτοιο δυσάρεστο γι' αυτήν ενδεχόμενο.

Οι κεντρικές εγκαταστάσεις της Ryanair στο Δουβλίνο

Κλείνοντας αυτό το σημείωμα-ρεπορτάζ, κάνω μεγάλη προσπάθεια να αποφύγω οποιοδήποτε σχόλιο για την δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι όταν είναι ενωμένοι και αποφασισμένοι να παλέψουν. Ο αναγνώστης έχει τον στοιχειώδη νου να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Εγώ θα περιοριστώ σε τούτο μόνο: καμμιά διοίκηση οποιασδήποτε αεροπορικής εταιρείας δεν μπορεί να κάνει τα αεροπλάνα της να πετάξουν δίχως πιλότους.


-------------------------------------------------
(*) Rob Davies, "Ryanair's Dublin pilots threaten Christmas strike", The Guardian, 11/12/2017
(**) Reuters, "Ryanair makes £1.1bn profit despite cutting fares", The Guardian, 30/5/2017
(***) Barry O'Halloran, "Ryanair strike threat recedes after union recognition pledge", The Irish Time, 21/12/2017

Μπρεχτ: Ο φασισμός είναι καπιταλισμός

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ τάχθηκε χτες εναντίον "κάθε προκατάληψης" απέναντι στη νέα κυβέρνηση της Αυστρίας υπό τον συντηρητικό καγκελλάριο Σεμπάστιαν Κουρτς, που θα συγκυβερνήσει με τους φασίστες τού "Κόμματος της Ελευθερίας της Αυστρίας" (FPÖ). 

"Ο στόχος μου δεν είναι να κάνω το παραμικρό σχόλιο για την κυβέρνηση που σχηματίστηκε. (…) Είμαι εναντίον κάθε προκατάληψης", δήλωσε ο Γιούνκερ έπειτα από μια συνάντηση στις Βρυξέλλες με τον Κουρτς. Καμμιά έκπληξη δεν μας προκαλεί, φυσικά, η τοποθέτηση του προέδρου της Κομισιόν. Στην "δημοκρατική" Ευρωπαϊκή Ένωση των κυβερνήσεων του κεφαλαίου χωράνε και οι φασίστες. Αρκεί να γίνεται η δουλειά. Να εφαρμόζονται τα αντιλαϊκά μέτρα, να προωθούνται οι πολιτικές στήριξης των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, να στηρίζονται οι ιμπεριαλιστικές στοχεύσεις της λυκοσυμμαχίας.

Βρυξέλλες, 19/12/2017: Σεμπάστιαν Κουρτς - Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ

Το φασιστικό, νεοναζιστικό κόμμα της Αυστρίας, στην νέα κυβέρνηση θα κατέχει το υπουργείο Εσωτερικών, το υπουργείο Εξωτερικών και το υπουργείο Άμυνας. Με τους υπουργούς αυτής της κυβέρνησης, οι οποίοι προωθούν και ασπάζονται τη φασιστική ιδεολογία, θα συνδιαλέγονται οι υπουργοί των κρατών-μελών και θα συνεδριάζουν στις Βρυξέλλες.

Αλλά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, αφού όπως ευθαρσώς δήλωσε ο Γιούνκερ, "αυτή η κυβέρνηση πήρε θέση πολύ καθαρά υπέρ της Ευρώπης κι αυτό είναι που μετράει για εμένα"! Φυσικά για την Ευρώπη των μονοπωλίων και του ξεζουμίσματος των λαών της, δεν χωρούν… ευαισθησίες. Και οι φασίστες χωράνε.  

"Θα κρίνουμε την αυστριακή κυβέρνηση, όπως όλες τις κυβερνήσεις, από τις πράξεις της (...) το κυβερνητικό πρόγραμμα μας βρίσκει σύμφωνους σχεδόν κατά 100%», τόνισε ο Γιούνκερ, δίνοντας το ξεκάθαρο στίγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, ο οποίος μετά την συνάντηση του με τον νέο καγκελλάριο της Αυστρίας Κουρτς, που συνεργάστηκε με το FPÖ, δήλωσε βέβαιος για τον "εποικοδομητικό ρόλο" (!) που θα διαδραματίσει η κυβέρνηση της Αυστρίας στην Ε.Ε.

Για όσους έχουν ακόμα αμφιβολίες για το ρόλο και τη στάση τής Ε.Ε., ως ιμπεριαλιστικής συμμαχίας κατά των λαών, πιστεύουμε ότι... πείστηκαν από τις δηλώσεις των ηγετών της. Για τον Γιούνκερ, τον Τουσκ, την Μέρκελ, τον Μακρόν, τον Τσίπρα και όλους τους ηγέτες των 27, δεν τίθεται θέμα για την σύνθεση της Αυστριακής κυβέρνησης. Bussiness as usual, που λένε και στις ΗΠΑ.

Βιέννη: εικόνα από την μεγάλη διαδήλωση κατά της συμμετοχής των φασιστών στην κυβέρνηση

Αντί άλλου σχολίου, παραθέτουμε ένα κείμενο του Μπέρτολτ Μπρεχτ, από το έργο του "Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια", με τίτλο "Ο φασισμός είναι καπιταλισμός":  

Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούργιο και παλιό μαζί. Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός.

Πώς, λοιπόν, τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού την αλήθεια για τον φασισμό όταν δεν θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό, που τον προκαλεί; Πώς νά 'χει η αλήθεια αυτή πραχτική σημασία; Αυτοί που είναι αντίπαλοι του φασισμού χωρίς νά 'ναι αντίπαλοι του καπιταλισμού, αυτοί που παραπονιούνται για την βαρβαρότητα που αιτία τάχα έχει την βαρβαρότητα την ίδια, μοιάζουν με ανθρώπους που θέλουν το μερτικό τους απ' τ' αρνί χωρίς όμως να σφαχτεί το αρνί. Θέλουν να φάνε το κρέας, να μη δουν όμως τα αίματα.

Αυτοί θα ικανοποιηθούν αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια του προτού φέρει το κρέας στο τραπέζι. Δεν είναι κατά των σχέσεων ιδιοκτησίας, που προκαλούν τη βαρβαρότητα, παρά μονάχα κατά της βαρβαρότητας, υψώνουν τη φωνή εναντίον της κι αυτό το κάνουν από χώρες όπου κυριαρχούν οι ίδιες σχέσεις ιδιοκτησίας, όπου όμως οι χασάπηδες πλένουν ακόμα τα χέρια τους προτού φέρουν το κρέας στο τραπέζι.

Οι φωνακλάδικες διαμαρτυρίες κατά των βαρβαρικών μέτρων μπορεί να είναι αποτελεσματικές για λίγο καιρό, όσο δηλαδή οι ακροατές τους πιστεύουν πως στην δικιά τους χώρα δε θα ήταν ποτέ δυνατόν να παρθούν τέτοια μέτρα. Ορισμένες χώρες είναι σε θέση να κρατήσουν τις σχέσεις ιδιοκτησίας τους με λιγότερο βίαια -για την ώρα- μέσα απ' ό,τι άλλες. Εκεί η δημοκρατία προσφέρει ακόμα τις υπηρεσίες για τις οποίες άλλες χώρες αναγκάζονται να καταφύγουν στην βία, δηλαδή την εξασφάλιση της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Το μονοπώλιο στα εργοστάσια, στα ορυχεία, στα τσιφλίκια δημιουργεί πάντα βάρβαρες καταστάσεις, σ' αυτές τις χώρες είναι όμως λιγότερο ορατές. Η βαρβαρότητα γίνεται ορατή από την στιγμή που το μονοπώλιο δεν μπορεί πια να προστατευτεί παρά μονάχα με την ανοιχτή βία.

[Αντιγραφή από τον σημερινό "Ημεροδρόμο" -

- προσαρμογή-φωτογραφίες: Cogito ergo sum]

Περιοδεία στην φτώχεια των ΗΠΑ

- Ένα παιδί που γεννιέται στη φτώχεια δεν έχει σχεδόν καμιά πιθανότητα να ξεφύγει απ' αυτή στις σημερινές Ηνωμένες Πολιτείες. Τα φτωχά παιδιά έχουν μικρή ή καμμία πρόσβαση σε ποιοτική διατροφή για να αναπτυχθούν, στο σύστημα υγείας ή σε μια αξιοπρεπή εκπαίδευση, δηλαδή σε όλα εκείνα που απαιτούνται για να ξεπεράσουν τη φτώχεια.

- Οι φτωχοί δεν έχουν καμιά πιθανότητα να ακουστούν οι φωνές τους, καμιά πιθανότητα να επηρεάσουν την κοινή πολιτική. Οι φτωχοί στις ΗΠΑ συχνά βρίσκονται στη φυλακή, δεν τους επιτρέπεται να ψηφίζουν επειδή έχουν ποινικό μητρώο ή αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο να πάνε στα εκλογικά κέντρα, λόγω κάποιων συνειδητών προσπαθειών για την αποτροπή της συμμετοχής τους στις εκλογές ή ακόμη και της εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους, πράγματα που αποτελούν κλειδιά για την δημοκρατία.

Ναός του Αγίου Βονιφατίου, Σαν Φρανσίσκο: Η εκκλησία ανοίγει κάθε μέρα τις πόρτες της
από τις 6 το πρωί ως τις 3 μετά το μεσημέρι, για να ξεκουράζονται και να κοιμούνται οι άστεγοι.

- Εντυπωσιάστηκα από τις απόψεις που συνάντησα σε όλη την χώρα. Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τους πλούσιους ως επιχειρηματικά μυαλά, αλτρουιστές, δουλευταράδες και αφοσιωμένους πλήρως σε ό,τι κάνουν ενώ τους φτωχούς ως χαμένους, απατεώνες και ανθρώπους που απλώς προσπαθούν να επωφεληθούν από το σύστημα.

- Η ποινικοποίηση της φτώχειας βοηθάει στην δημιουργία ενός καταστροφικού κύκλου. Σε ένα τυπικό σενάριο, σε έναν άστεγο επιβάλλεται πρόστιμο για αλητεία ή επειδή κοιμάται στον δρόμο. Το ποσό του προστίμου θα αυξηθεί (σ.σ.: με τόκους) καθώς μένει απλήρωτο, οδηγώντας συχνά το άτομο στην φυλακή. Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι χάνουν όποια δουλειά μπορεί να είχαν και φορτώνονται επί πλέον με ποινικό μητρώο που καθιστά ακόμη δυσκολώτερη την εύρεση εργασίας. Αυτό το καθοδικό σπιράλ τροφοδοτείται από την κοινή πολιτική.

- Ενώ τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι το 14% των κατοίκων των ΗΠΑ ζουν σε συνθήκες φτώχειας, τόσο πολλοί άλλοι ζουν σε κατάσταση ανασφάλειας και κακοπληρωμένης εργασίας (σ.σ.: πρεκάριοι) ώστε ένα 20% θα ήταν πιο ρεαλιστικό ως ποσοστό. Για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι στα Wal-Mart βασίζονται στα κουπόνια τροφίμων που μοιράζει η κυβέρνηση επειδή δεν είναι δυνατόν να επιβιώσουν με όσα κερδίζουν από την εργασία τους, παρ' ότι πρόκειται για εργασία πλήρους απασχόλησης.

- Η έντονη εθνική φτώχεια και ανισότητα είναι απότοκα συσσωρευμένων πολυετών πολιτικών αλλά αναμένεται να επιδεινωθούν λόγω των σχεδίων τής κυβέρνησης Τραμπ για φορολογική μεταρρύθμιση και για περικοπή των προγραμμάτων υγείας και κοινωνικής περίθαλψης. Ένα σαρωτικό νομοσχέδιο φορολογικής μεταρρύθμισης που ωφελεί τις επιχειρήσεις και τους πλούσιους, θα προκαλούσε την δραματικώτερη αύξηση της ανισότητας που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Παράλληλα, οι αυξανόμενες περικοπές των δαπανών για υγεία και κοινωνική περίθαλψη θα καταστρέψουν ένα "δίχτυ ασφαλείας" κατά της φτώχειας, το οποίο είναι ήδη γεμάτο τρύπες. Αν τελικά υλοποιηθούν οι περικοπές που σχεδιάζονται, αυτό το δίχτυ θα εξαφανιστεί. Η ανισότητα θα εκτιναχθεί στο διάστημα. Μια σαφής εικόνα αυτής της τρομακτικής φτώχειας και ανισότητας είναι η επανεμφάνιση του αγκυλόστομου, ενός εντερικού παράσιτου, στις νότιες πολιτείες, όπου οι τοπικές κυβερνήσεις δεν παρέχουν στους πολίτες καθαρό πόσιμο νερό και αποχέτευση, αναγκάζοντάς τους να πληρώνουν από την τσέπη τους γι' αυτά τα αγαθά.


Τα παραπάνω λόγια βγαίνουν από τα χείλη τού Φίλιπ Άλστον, διορισμένου από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ ως ειδικού επιτετραμμένου για την φτώχεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Συνοδευόμενος από ένα συνεργείο τής βρεττανικής εφημερίδας Guardian, ο Άλστον επιχείρησε μια δεκαπενθήμερη περιοδεία "στην σκοτεινή καρδιά του πλουσιώτερου κράτους στον κόσμο", προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει τις αιτίες που αναγκάζουν 41 εκατομμύρια πολίτες των ΗΠΑ να ζουν σε συνθήκες φτώχειας.

Δεν θα προσθέσω κανένα δικό μου σχόλιο. Τα συμπεράσματα δικά σας. Αν δεν έχετε πρόβλημα με τα αγγλικά σας και θέλετε περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφικό υλικό από την δεκαπενθήμερη περιοδεία τού Φίλιπ Άλστον, διαβάστε:
- Ed Pilkington, "A journey through a land of extreme poverty: welcome to America", The Guardian, 15/12/2017.
- Elle Wulfhorst, "Dire poverty in US to worsen under Trump, threatening democracy, top UN official says", Reuters, 15/12/2017.

Ο Φίλιπ Άλστον περπατάει ανάμεσα σε άστεγους στο κέντρο τού Λος Άντζελες.

-----------------------------------------------

Επιμύθιο ενός "συνεδρίου θέσεων"

Όπως είναι γνωστό, το ιστολόγιο διατηρεί σελίδες στο Twitter και το Facebook, μέσω των οποίων ενημερώνει τους επισκέπτες για κάθε καινούργια δημοσίευση. Χτες, λοιπόν, κάποιος αναγνώστης, με προφανέστατη διάθεση για χαβαλέ, πήρε την -σχετική με το συνέδριο της ΝΔ- ανάρτηση του Facebook και την κοινοποίησε στην σελίδα μιας ομάδας οπαδών τής Νέας Δημοκρατίας, επιλέγοντας να την συνοδεύσει με ένα απόσπασμα που αρχίζει με την -ειρωνικώτατη- φράση "η Νέα Δημοκρατία δείχνει ενδιαφέρον για όλα τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο έλληνας πολίτης". Και όμως, το κείμενο όχι μόνο δημοσιεύθηκε και όχι μόνο δεν έχει βρεθεί ως τώρα κανείς να το κατεβάσει αλλά έχει ήδη δεχτεί και 19 like ως την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές! Μάλιστα δε, κάποια αναγνώστρια το έχει χαρακτηρίσει ως "τέλειο"!!

Δεν κρύβω το ότι με όλα τούτα γέλασα με την ψυχή μου. Φαίνεται ότι οι αναγνώστες τής συγκεκριμένης σελίδας δεν διαβάζουν τίποτε περισσότερο από την πρώτη αράδα ενός κειμένου προκειμένου να εκδηλώσουν την ευαρέσκειά τους, αποδεικνύοντας πολλά και για την σοβαρότητά τους αλλά και για το επίπεδο εκείνων που δηλώνουν έτοιμοι να αλλάξουν την Ελλάδα...

Συνέδριο θέσεων

Δεν φαντάζομαι να μη συμμετείχατε ή, τουλάχιστον, να μη παρακολουθήσατε στενά και με αμέριστο ενδιαφέρον το συγκλονιστικό διήμερο "συνέδριο θέσεων" της Νέας Δημοκρατίας! Γνωρίζετε ότι έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση το επίπεδό σας και ως εκ τούτου θεωρώ αυτονόητο ότι ένα τόσο σημαντικό πολιτικό γεγονός δεν σας άφησε αδιάφορους. Όταν, μάλιστα, το συνέδριο είχε ως κεντρικά συνθήματα το "Έτοιμοι να αλλάξουμε την Ελλάδα" και το "Αξίζουμε καλύτερα". Επειδή, όμως, ενδέχεται κάποιοι από σας να αντιμετωπίσατε κάποιο σοβαρό πρόβλημα, το οποίο δεν σας επέτρεψε να ανταποκριθείτε στο πολιτικό σας καθήκον, επιτρέψτε μου να επιχειρήσω μια συνοπτική παρουσίαση αυτού του σημαντικού συνεδρίου, ώστε να μη μείνει κανείς σας στο σκοτάδι.

Από την αρχή φάνηκε πως τούτο το συνέδριο δεν θα ήταν όπως τα άλλα. Ο πρόεδρος του κόμματος κατέστησε σαφές ότι θα επιχειρήσει τομές, οι οποίες θα ξεβολέψουν πολλούς. Όπως τόνισε, "η αλλαγή, το ξέρω και το ξέρετε καλά, προκαλεί οδύνες, όπως και η γέννηση". Βέβαια, είναι γνωστό ότι ο πρόεδρος έχει ένα μικρό προβληματάκι με τα ελληνικά του (όπως άλλωστε οι περισσότεροι σύγχρονοι έλληνες ηγέτες, από Κώστα Σημίτη μέχρι Γιώργο Παπανδρέου), οπότε είναι πολύ φυσικό να μπερδεύει τις οδύνες των θανάτων με τις ωδίνες των γεννήσεων. Κι όσοι επιμένουν ότι "γλώττα λανθάνουσα τ' αληθή λέγει", άρα ο πρόεδρος σχεδιάζει θανάτους κι όχι γεννήσεις, πρέπει να θεωρούνται αναφανδόν κακοήθεις.

"Έτοιμοι να αλλάξουμε την Ελλάδα"

Αν μη τι άλλο, ο πρόεδρος ήταν ειλικρινής, σε σημείο που η αυτοκριτική του έσπασε κόκκαλα: "Έχουμε και εμείς ευθύνες για τις παθογένειες της μεταπολίτευσης. Παθογένειες που, λόγω και της διεθνούς συγκυρίας, έφεραν τη χώρα σε οικονομική, κοινωνική και θεσμική χρεοκοπία. Λαϊκισμός, κρατισμός, πελατειακό κράτος, αναξιοκρατία, οικογενειοκρατία, γραφειοκρατία, ασθενείς θεσμοί, παρέμβαση στην δικαιοσύνη, κίτρινος τύπος, διαφθορά... Αυτές είναι μερικές από τις παθολογίες της μεταπολίτευσης για τις οποίες φέρουν ευθύνη όλα τα πολιτικά κόμματα και πρέπει να έχουμε το θάρρος να το λέμε, δεν εξαιρώ και το δικό μας. Της μεταπολίτευσης που είχε αναρίθμητα καλά αλλά τα οποία σε κρίσιμες στιγμές δεν τα υπερασπιστήκαμε. Έχουμε και για αυτό ευθύνες. Και έτσι επιτρέψαμε σε τυχοδιώκτες να εμφανιστούν ως δήθεν εκφραστές του νέου που θα μας λύτρωνε από τα δεινά του παλιού πολιτικού συστήματος".

Είναι σημαντικό το γεγονός ότι ο πρόεδρος αναγνωρίζει τις παθογένειες της μεταπολίτευσης (είπαμε ότι ο πρόεδρος δεν τα καταφέρνει καλά με τα ελληνικά, οπότε δεν παρεξηγούμε το μπέρδεμα της παθογένειας με την παθολογία και ούτε κάνουμε συσχετισμούς με την αλήστου μνήμης ατάκα τού Νίκου "Τιραμόλα" Βαμβακούλα "η ομάδα έπαθε μια ψυχολογία"). Βεβαίως, καλό θα ήταν να γινόταν λίγο πιο συγκεκριμένος ο πρόεδρος κατά την αναφορά του σε "τυχοδιώκτες", ώστε να αποφευχθούν παρεξηγήσεις σχετικά με το ποιους εννοεί. Ο πατέρας του, ας πούμε, ήταν τυχοδιώκτης; Ο Σαμαράς; Ο ίδιος;

Εξ ίσου σπουδαίο είναι ότι ο πρόεδρος προανήγγειλε -εμμέσως πλην σαφώς- την πρόθεσή του να αποχωρήσει τουλάχιστον από την ηγεσία του κόμματος. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς την επιμονή του κατά της οικογενειοκρατίας και υπέρ της αλλαγής; Χάρη στην πάταξη του νεποτισμού, στις επόμενες εκλογές θα δούμε μια Νέα Δημοκρατία ανανεωμένη εκ θεμελίων, αφού στα όργανά της δεν θα υπάρχουν πλέον βαρύγδουπα ονόματα με μεγάλη κομματική ιστορία επί σειρά γενεών, όπως Μητσοτάκης, Καραμανλής, Σαμαράς, Βαρβιτσιώτης, Κεφαλογιάννης, Κεδίκογλου, Παναγιωτόπουλος, Δήμας, Βιρβιδάκης, Βολουδάκης, Μακρής, Μπασιάκος, Πλακιωτάκης, Αναγνωστόπουλος, Ταλιαδούρος, Μπακογιάννης κλπ.

Εν πάση περιπτώσει, στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας συζητήθηκαν θέματα τα οποία ουδείς τολμούσε μέχρι σήμερα να θίξει και τέθηκαν ερωτήματα τα οποία ουδείς τολμούσε να διατυπώσει ευθέως. Για παράδειγμα:
- Θεωρείτε ως κεντρική προτεραιότητα της επόμενης κυβέρνησης την άμεση πάταξη της ανομίας στα Εξάρχεια και στις άλλες περιοχές παραβατικότητας;
- Πιστεύετε ότι η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων πρέπει να συνδεθεί με την έμπρακτη επιβράβευση των καλύτερων και την υποχρεωτική δημιουργία ατομικών προγραμμάτων βελτίωσης των λιγότερο αποτελεσματικών;
- Όταν προκηρύσσονται διευθυντικές θέσεις στο δημόσιο, να δίνεται η δυνατότητα να συμμετέχουν ως υποψήφιοι και στελέχη του ιδιωτικού τομέα;
- Να παραχωρηθεί σε ιδιώτες, όπου είναι δυνατό και πιο οικονομικό, η αποκομιδή των σκουπιδιών;
- Να περάσει η διαχείριση της πρωτοβάθμιας υγείας (κέντρα υγείας, πρώην πολυϊατρεία Ι.Κ.Α.) στους δήμους, από τις υγειονομικές περιφέρειες που ισχύει σήμερα;
- Να καθιερωθεί κατώτατος βαθμός εισαγωγής στα πανεπιστήμια και τα Τ.Ε.Ι. τον οποίο να ορίζουν τα ίδια τα ιδρύματα;

Με άλλα λόγια, η Νέα Δημοκρατία δείχνει ενδιαφέρον για όλα τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο έλληνας πολίτης, ρωτώντας τον αν θέλει:
- να βαράνε τα ΜΑΤ όποιον τολμά να εγείρει ριζοσπαστικό λόγο ή να σηκώνει κεφάλι στις εντολές τής αστικής εξουσίας,
- να απολυθούν μερικές χιλιάδες υπαλλήλων από τον ήδη υποστελεχωμένο δημόσιο τομέα, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την παράδοση δημόσιων υπηρεσιών στους ιδιώτες,
- να διευθύνουν οι ιδιώτες όσες δημόσιες υπηρεσίες παραμένουν ακόμη ενεργές,
- να πληρώνει για την αποκομιδή των σκουπιδιών του σε κάποιον ιδιώτη τα δεκαπλάσια από εκείνα που πληρώνει σήμερα στον δήμο του,
- να φορτωθούν οι ήδη αποστραγγισμένοι από πόρους δήμοι το κόστος της πρωτοβάθμιας υγείας, καλύπτοντάς το -προφανώς- με αύξηση των δημοτικών φόρων και τελών, δηλαδή μετακυλίοντάς το στους δημότες τους,
- να κλείσουν ερμητικώτερα οι πύλες της παιδείας σε όσους δεν έχουν την δυνατότητα να πληρώνουν φροντιστήρια και ιδιαίτερα προκειμένου να "αριστεύσουν".

Θα χρειαζόμουν κατεβατά επί κατεβατών για να παρουσιάσω όλες τις θέσεις που προέκυψαν από το σημαντικό αυτό συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας αλλά λέω να σταματήσω κάπου εδώ, για να μη σας κουράσω περισσότερο. Πριν κλείσω, όμως, επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω τις ριζοσπαστικές θέσεις τής Νέας Δημοκρατίας για την φορολογία. Προσέξτε:
- μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% σε δύο χρόνια,
- μείωση της φορολογίας εισοδήματος για τις επιχειρήσεις από το 29% στο 20% σε δύο χρόνια,
- μείωση του φόρου στα μερίσματα στο 5%.

Το μόνο που δεν ξεκαθαρίστηκε, με δεδομένη την δέσμευση της χώρας μας να εμφανίζει πρωτογενή πλεονάσματα κατά την επόμενη πεντηκονταετία, είναι το από πού και πώς θα αναπληρωθούν οι απώλειες λόγω των παραπάνω μειώσεων. Ο πρόεδρος ξέχασε να αναφερθεί σ' αυτό αλλά δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς: όταν μειώνεται ο φόρος που πληρώνουν εκείνοι οι οποίοι μοιράζονται τα κέρδη, είναι λογικό να αβγαταίνει ο φόρος που πληρώνουν εκείνοι οι οποίοι τα παράγουν. Αν και κάθε άλλο παρά ριζοσπαστική, είναι κι αυτή μια θέση.

Εν κατακλείδι, μου άρεσε που στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας επικράτησε ένας σύγχρονος πολιτικός λόγος και διατυπώθηκαν θέσεις και απόψεις που μπορούν να οδηγήσουν με ασφάλεια την χώρα στο μέλλον. Ήταν ένα σοβαρό συνέδριο, απαλλαγμένο από τις αστειότητες των συνεδρίων τού ΣυΡιζΑ, την ανδρεολατρεία των συνεδρίων τού ΠαΣοΚ και τον ξύλινο λόγο των συνεδρίων τού ΚΚΕ.

"Αξίζουμε καλύτερα"

Υστερόγραφο. Αν αναρωτιέστε σε ποιο σημείο τού παραπάνω κειμένου σοβαρολογώ καί σε ποιο κάνω πλάκα, μη κουράζεστε άδικα. Πόσο σοβαρά μπορεί να μιλήσει κάποιος για ένα "συνέδριο θέσεων" μιας Νέας Δημοκρατίας με πρόεδρο τον Κυριάκο Μητσοτάκη;

Σαββατιάτικα (181) - του σουπερμάρκετ

*** Ρολό ελαφιού, ροκφόρ, καπαρόφυλλα... *** Μικροδράκουλας: "Η ΝΔ ήταν, είναι και θα είναι ένα μεγάλο λαϊκό κόμμα χωρίς ταξικό πρόσημο." *** Πες τα, αγορίνα μου, γιατί η προβοκάτσια δίνει και παίρνει. *** Πες τα, μπας και θυμηθεί ο κόσμος ποιο κόμμα κατάργησε την πάλη των τάξεων εδώ και 40-τόσα χρόνια. *** Πες τα, μπας και καταλάβει ο εργάτης, ο φτωχός κι ο πεινασμένος ποιο κόμμα πραγματικά νοιάζεται για πάρτη του. *** Άντε γιατί μας τα πρήξανε ότι και καλά η ΝΔ είναι το κόμμα των εφοπλισταραίων και των κάθε λογής πλουσίων. *** Λες και ο ΣυΡιζΑ ή το ΠαΣοΚ ΚινΑ στεγάζουν μόνο μπατίρια. *** ... παστράμι γαλοπούλας, χαμόν, γκοργκοντζόλα... *** Αυτό που είδα προχτές τον Ρουβά με μπατζάκι πάνω από τον αστράγαλο και δίχως κάλτσες, πολύ με στενοχώρησε. *** Τί μόδα λέτε βρε; *** Μόδα το ξεκάλτσωτο κοντοβράκι; *** Παναπεί, για να είμαι ιν πρέπει να τριγυρνάω σαν κακομοιραίος; *** Σαν να ντύνομαι με αποφόρια ένα πράμα; *** Κε ντεκαντάνς, γαμώ την προοδό

Ώπα ρε μάγκα! Θα μας καθαρίσεις όλους!

μου μέσα... *** Ρουβάς: "Ο χρόνος είναι κάτι που θέλει τον χρόνο του." *** Σάκης Κοέλιο. *** Δεν περιγράφω άλλο. *** ... λουκάνικο μαύρου χοίρου, μουστάρδα φρούτων, τσορίθο... *** Τελειώνει το Δε Βόις... το Ελλάδα Έχεις Ταλέντο πάει κι αυτό για φινάλε... *** Αλήθεια, αναρωτιέται κανείς τι θ' απογίνει αυτός ο δόλιος ο Καπουτζίδης; *** Πώς θα βγάζει τώρα μεροκάματο; *** Γιώργο, μια εκπομπή με ταξίδια να κάνεις. *** Δεν βλέπεις που κάθε πικραμένος παίρνει ένα σακκίδιο κι ένα 16 (4Χ4) κι αρχίζει τις βόλτες παριστάνοντας τον Λίβινγκστον; *** Μέχρι κι ο Μάνεσης το παίζει τουρ οπερέιτορ και μας ταξιδεύει σ' όλη την Ελλάδα. *** Ψωμί-φαΐ δεν έχουμε, σε κάθε κανάλι μία τουλάχιστον εκπομπή για ταξίδια και μία τουλάχιστον για μαγειρική. *** Κι άμα παραείσαι βλαμμένο, κάνεις κι από τις δυο. *** Γεια σου ρε Ευτύχη! *** ... φιλέτο ζαρκαδιού, μαύρη τρούφα, σπεκ... *** Αποκλείστηκε και η Σοφία η βολιώτισσα, η αγαπημένη του φίλου μου, του Θανάση στο Δε Βόις. *** Πώς να πάει τελικό το κορίτσι με τέτοια μαλακία που τραγούδησε, ρε Θανάση; *** Άκου "θα γίνω βραζιλιάνα με το σομπρέρο μου"! *** Έχεις δει ποτέ βραζιλιάνο με σομπρέρο, μη σου χέσω την γεωγραφία; *** Γαμώ το παλιό, καλό τραγούδι δηλαδή. *** Σαν τον Τσιτσάνη που τραγούδαγε "Μεσ' στην Παραγουάη, σε φίνο ακρογιάλι, θα στήσουμε τσαντίρι ζηλευτό". *** Άκου ακρογιάλι στην μόνη χώρα ολόκληρης της Αμερικής που ποτέ δεν είχε θάλασσα! *** Εντάξει, πάντα αντέγραφε ο μακαρίτης αλλά εδώ μάλλον βρήκε Ουρουγουάη, πήγε να την αλλάξει και την πάτησε. *** ... άγριος σολομός Ατλαντικού καπνιστός, μπεσαόλα, σάλτσα αχλαδιού με κρασί *** Όταν λέτε ότι η ευρωβουλή βράβευσε την αντιπολίτευση της Βενεζουέλας για την ελευθερία της σκέψης, τί ακριβώς εννοείτε; *** Ότι ο Καπρίλες υπακούει ελεύθερα στις εντολές της Ουάσιγκτον; *** Δεν τον πιέζουν δηλαδή; *** Χούλιο Μπόρχες, βραβευμένος: "Η Βενεζουέλα έχει καταντήσει δεύτερη Κούβα." *** Ω ρε κατάντια... *** Ρε σεις, σαν πολλή δημοκρατία δεν έχει μαζευτεί στις Βρυξέλλες, γαμώ την Ευρώπη μου μέσα; *** Αληθεύει ότι η Ντενίση θα παίξει την Κάλλας; *** Ωχ μπαναΐα μου...*** Αλίμονο σε όσους παίξουν τον Μενεγκίνι και τον Ωνάση. *** Πως θα πείσουν ως ερωτευμένοι κοιτάζοντας την 

Σκατά φίλτρα...

Μιμή; *** Όλα της τέχνης δύσκολα και η Ντενίση ηθοποιός. *** ... ανθός αλατιού με μαύρη τρούφα, αβγοτάραχο, φουά γκρα χήνας... *** Απορώ τι στο διάβολο βρίσκετε στα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες. *** Σιγά τα γλυκά μωρέ! *** Αν ήσαν καλά, θα τα τρώγαμε ολοχρονίς. *** Κασιδιάρης: "Γιατί ο Παυλόπουλος καθόταν σαν παραδουλεύτρα δίπλα στον εγκληματία Ερντογκάν;" *** Το παρατήρησα κι εγώ, ρε συ Ηλία. *** Τόση ώρα μίλαγε ο Ταγίπ κι ο δικός μας δεν έξυσε ούτε μια φορά τ' αρχίδια του. *** Πώς κάνω εγώ όταν σε βλέπω... αυτό! *** Χρονοπούλου: "Μ' αρέσει ο Κασιδιάρης, αν ήμουν 60 χρόνια νεώτερη δεν θα μου είχε γλιτώσει." *** Αχ βρε Μαίρη... *** Τον έχεις να τον νοιάζουν οι γυναίκες τον Ηλία; *** "Θεωρία επισκόπου και καρδία μυλωνά" είναι το παλληκάρι. *** Έφτασες 84 και δεν έμαθες ότι δεν υπάρχει φασίστας καλός στο κρεβάτι; *** Δέρνει αλλά δεν γαμεί, πώς να σου το πω; *** ... λουκάνικο βίσωνα, γλυκόξινες πιπερίτσες με κρέμα τυριού, μπρικ... *** Τζήμερος: "28.000 ελληνικές οικογένειες ορφάνεψαν από τα χέρια των καθαρμάτων που υποδύονταν τους αντιστασιακούς." *** Θάνο, η μαμά σου σε γέννησε κανονικά ή από το στόμα, κάνοντας εμετό; *** Δεν μπορεί να είσαι τόσο μαλάκας, ρε πούστη μου, επίτηδες το κάνεις για να μας την σπας. *** Την βρίσκεις να σε μπινελικώνουν, πες την αλήθεια! *** Φαντάζομαι ότι μάθατε τι έγινε προχτές στα Καλάβρυτα, στην επέτειο του ολοκαυτώματος. *** Για 

Άστο γιαγιά... δύσκολο πράγμα η τέχνη.

τον Σκουρλέτη λέω, που αρνήθηκε να φιλήσει το ευαγγέλιο που κράταγε ο Αμβρόσιος. *** Είδες ο Σκουρλέτης; *** Και δεν του τό 'χα! *** Άθεος, άθεος... δεν κοροϊδεύει σαν τον Αλέξη, που δεν αφήνει χέρι για χέρι παπά αφίλητο, ο αστεφάνωτος. *** ... σαλάμι αέρος με λικέρ κεράσι, πέρλες χαβιαριού για γαρνιτούρες, προβολόνε... *** Αναίρεση, βούλευμα, Άρειος Πάγος... *** Επειδή δεν τα πάω καλά με τα νομικά, μπορείτε να μου πείτε με απλά λόγια τι έγινε με την υπόθεση των στημένων αγώνων; *** Εγώ κατάλαβα πως είχανε στείλει κάτι δικαστές κατηγορούμενο τον Μαρινάκη και βγήκε άλλος δικαστής και τους είπε άκυρο και θα σας πω εγώ πώς πρέπει να γίνει. *** Τί κατάλαβα λάθος; *** Παιδιά όταν λειτουργούν οι θεσμοί μην ανησυχείτε. *** Μέχρι και παρέμβαση της δικαιοσύνης σε απόφαση της δικαιοσύνης θα δείτε! *** Δημοκρατία να υπάρχει και όλα τ' άλλα θα τα βρούμε. *** ... προσούτο καπνιστό, μέλι με θερινή τρούφα, μελάνι σουπιάς... *** Ξέρει κανείς να μου πει τι είναι το μπεϊμπυτσίνο, που παράγγειλε η πιτσιρίκα δίπλα μου στην καφετέρια χτες; *** Kαπουτσίνος χωρίς καφέ; *** Παναπεί... γάλα με κακάο; *** Ωγαμωτομυαλόμου! *** Και πάτε στην καφετέρια για να πιείτε μίλκο, βρε βλαμμένα; *** Αλήθεια, από κοινωνικό μέρισμα πώς πήγατε; *** Το πήρατε ή είσαστε τίποτε πλούσιοι και χάνω την ώρα μου μαζί σας; *** Δυο φιλαράκια μου το πήραν πάντως. *** Ο ένας γιατρός, ο άλλος μαγαζί με ρούχα. *** Καλά παιδιά αλλά μπατιράκια. *** Φτιάχνω κάθε χρόνο τις δηλώσεις τους και κάθε χρόνο 

Ευτυχισμένα χρόνια

κλαίω γιατί λυπάμαι τα παιδάκια τους. *** Ευτυχώς, με το μέρισμα κάτι θα βάλουν πάνω στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. *** ... αγελαδινό τυρί Ιταλίας με μπύρα, αβγά αχινού, βιολογική παρμεζάνα... *** Μιας και ήρθε η κουβέντα στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, το ιστολόγιο σας ετοίμασε μια λίστα με τα άκρως απαραίτητα που πρέπει να ψωνίσετε από το σουπερμάρκετ. *** Το σημερινό φωτοκουίζ δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο και μάλλον αρκετοί από σας αναγνωρίσατε τον ιταλικής καταγωγής Συλβέστρο Γκαρντέντσιο Σταλλόνε. *** Τον βλέπετε και στην τελευταία φωτογραφία του 1984, από τα γυρίσματα του Ράμπο ΙΙ, να έχει μόλις πετάξει μια τούρτα στα μούτρα του άτυχου Ρίτσαρντ Κρέννα. *** Σήμερα λέω να κλείσουμε ακούγοντας Wham! και "Last Christmas", όπως όλος ο καλός κόσμος. *** Όχι! εντάξει! μη βαράτε βρε! μια πλακίτσα έκανα καλέ! *** Τόσος κόπος για να φτιάξω τούτο το σεντόνι και θα το whamήσω στο τέλος; ***Αντίθετα, λέω να διαλέξω ένα από τα σπουδαιότερα άλμπουμ της ρέγγε, που κυκλοφόρησε το 1983, κέρδισε Γκράμμυ καλύτερης ηχογράφησης το 1985 και τραγούδι του οποίου αποκλείεται να μην έχει χορέψει κάποιος. *** Στο πλατώ, λοιπόν, το περίφημο Anthem των Black Uhuru και οι πρώτες νότες τού πασίγνωστου "What is life?" μας κάνουν να θέλουμε να σηκωθούμε από την καρέκλα. *** Έτσι όμορφα να γλεντήσετε όλο το σαββατοκύριακο και, όταν πάτε για ψώνια, μη ξεχάσετε τα σπουδαιότερα: *** Γαλλική σαμπάνια, αποξηραμένα φρούτα σε στικ και ελβετικά σοκολατάκια! ***