Σαββατιάτικα (79) - τα ισοδύναμα

*** Διπλασιασμός των τελών κυκλοφορίας. *** Το μάθατε ότι η κυβέρνηση δεν συμφωνεί κατά βάθος με την επιβολή ΦΠΑ στην εκπαίδευση και ψάχνει ισοδύναμα; *** Δηλαδή, αντί να μας πηδήξει στα ίσα, θα χρησιμοποιήσει δονητές; *** Ύψωσε τείχος η Ουγγαρία, το σκέφτεται η Αυστρία, το συζητάει η Πολωνία... *** Το τείχος τού Βερολίνου σας πείραξε, σκουτόπανα. *** Αυτό που ανοίξατε το στόμα σας εφτά πήχες όταν ακούσατε για την υπόθεση Μέρτενς, πολύ με σοκάρει. *** Για ποιον τα έγραφε ο Ραφαηλίδης πριν 20-τόσα χρόνια; *** Και γίδια και ανιστόρητοι; *** Αλλά τί να περιμένω από εκείνους που ονόμασαν "εθνάρχη" κάποιον του οποίου η ευτυχέστερη ημέρα της ζωής του ήταν όταν έβαζε τους τούρκους κεχαγιάδες στην Κύπρο με την συμφωνία της Ζυρίχης... *** A propos, ας μου εξηγήσει κάποιος πώς διάβολο κάναμε "εθνάρχη" κάποιον που δεν ήξερε ούτε ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο! ***

Μόρφωση και σοβαρότητα... Μπράβο ο νέος!

Ρε σεις, λέτε από κόντρα στον Καραμανλή που συνεργάστηκε με τους ναζί, να παντρεύτηκε ο Γεώργιος Παπανδρέου την εβραία Μινέικο; *** Τέτοια κόντρα; *** Προσαύξηση 0,20 ευρώ στα εισιτήρια του Μετρό, για όσους χρησιμοποιούν τις κυλιόμενες σκάλες ή το ασανσέρ. *** Μπουτάρης: "Κάθε φοιτητής να πληρώνει δίδακτρα 500 ευρώ ετησίως." *** Μπράβο, Γιάννη! *** Καιρό είχαμε να ακούσουμε παπαριά από δήμαρχο, που να σου χέσω το σκουλαρίκι, καργιόλη. *** Αληθεύει ότι υπάρχει περίπτωση να ξαναπάει το βόειο κρέας στο 23% ΦΠΑ; *** Μικρό το κακό. *** Αρκεί να παραμείνει το γίδινο στο 13%. *** Στο κάτω-κάτω, για καλό θα είναι αφού έτσι θα γλιτώσουμε τον ΦΠΑ στην εκπαίδευση. *** Και, επί τέλους, αποφασίστε τί θα κάνετε με τα βόδια: θα τα τρώτε ή θα τα σπουδάζετε; *** Δεν καταλαβαίνω γιατί αγανακτείτε με τα ισοδύναμα. *** Δεν νομίζετε ότι πρέπει να τηρήσουμε τις συμφωνίες που υπογράψαμε και να μπαλώσουμε τις τρύπες; *** Τώρα που είπα "υπογράψαμε", ο Αλέξης λέγεται Τσίπρας ή Τζίφρας; *** 'θεμα τον γονιό σου, κωλόπαιδο, πρόσεχε πού την βάζεις! *** Επιβολή πουτανόσημου στα μπορντέλλα και στα κωλόμπαρα. *** Αυτό που λυσσάξατε με το πόσο κοντή ήταν η φούστα τής μαθήτριας στην παρέλαση, με εξοργίζει; *** Τι διάολο, μόνο σε μένα αρέσουν οι κοντές φούστες στα ωραία κορίτσια; *** Παρεμπιπτόντως, κανένας που να τσαντίζεται βλέποντας μαθητόπουλα με στρατιωτικό βήμα, υπάρχει; ***

Αστυνομία εξωγήινων στο Λαύριο;

Τι ρώτησα τώρα, ε; *** Εσείς και στην κρεμάλα με στρατιωτικό βήμα θα πηγαίνατε, για να μη χαλάσει η τελετή. *** Γίδια. *** Το Ναι του 2015 κάνει παρελάσεις για να τιμήσει το Όχι του 1940. *** Ελλάς, το μεγαλείο σου! *** Μια ζωή θητεία, ξεφτίλα και βόλεμα. *** Πάντως, το ότι ζοχαδιάζομαι εύκολα δεν πρέπει να είναι κακό. *** Καλύτερα περίοδος παρά εμμηνόπαυση. *** Διπλασιασμός τής τιμής των εισιτηρίων στις συναυλίες τής Γωγώς Τσαμπά και του Σταμάτη Γονίδη. *** Αληθεύει ότι αποδείχτηκε πως το μπέικον προκαλεί καρκίνο; *** Ε, και; *** Βάλτε του μια ένδειξη όπως στα τσιγάρα και μη μας σκοτίζετε τα ούμπαλα. *** Εσείς, αν σας προσφέρουν πιπεράτα λουκάνικα τυλιχτά με μπέικον, μη φάτε. *** Ζητήστε να σας φτιάξουν φιδέ. *** Ρε σεις, χάλλογουιν πάρτυ στην Πάτρα, μη χέσω; *** Πείτε μου τώρα ότι είναι κι αυτό έθιμο από την τουρκοκρατία, να μαδήσω την κοτσίδα μου. *** Μάνος: "Θεωρώ ότι ο αριθμός των δασκάλων δεν δικαιολογείται να είναι δύο φορές μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο των Γάλλων." *** Στέφανε, αφού η Γαλλία έχει 1.052.700 δασκάλους για 12.285.700 μαθητές, άρα έναν δάσκαλο ανά 11,67 μαθητές, εμείς (σύμφωνα με τους υπολογισμούς σου πάντα) πρέπει να έχουμε ή 2 εκατ. δασκάλους ή έναν δάσκαλο ανά 6 μαθητές, ε; ***

Auto-correct...

Ψευτράκος ή μαλακάκος; *** Διόδια στο κέντρο κάθε πόλης άνω των 20.000 κατοίκων και στους δρόμους προς τα χωράφια κάθε μικρότερης πόλης. *** Αλήθεια, τώρα που ακούσατε τον Κατρούγκαλο, τι γνώμη έχετε για το "700 ευρώ κρατική σύνταξη σε όλους" που είχε προτείνει ο Μάνος πριν τρία χρόνια; *** Στέφανε, ισχύει η προσφορά; *** Αυτός που είπε πως η Ουρανία θα κάνει "ναζάκια" όταν γκαστρωθεί, πρέπει να είναι πολύ κωλόπαιδο. *** Πλευρη-κό χιούμορ: "-Τί χωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα; -Ο φράχτης του Έβρου." *** Θανούλη, εσύ από ποια μεριά τού φράχτη είσαι; *** Αμολητός ή μέσα σε στάβλο; *** Πρόσεξε λίγο γιατί την Παπαχρήστου την διώξανε από τους ολυμπιακούς αγώνες για πολύ πιο λάιτ μαλακία. *** Αλλά, θα μου πεις, από πού να σε διώξουν εσένα; *** Από τον στάβλο; *** Τέλος 10 λεπτών σε κάθε τουίτ και σε κάθε φωτο που ανεβαίνει στο Ίνσταγκραμ ή στο Φέισμπουκ. *** Ρε σεις, σοβαρολογείτε ότι ο Πλούταρχος τραγουδάει Καζαντζίδη; *** Άντε τώρα ν' ακούσουμε και την Πάολα να τραγουδάει Τσεζάρια Εβόρα. *** Μετά θα μπορούμε να αυτοκτονήσουμε με την συνείδησή μας αναπαυμένη. *** Πόσο σημαντικό είναι το ότι ο πατέρας του Κωλόχαρτου ήταν από το Αμύνταιο; *** Σιγά μη σιχαθούμε το Αμύνταιο λόγω Άδωνι! *** Από την επαρχία ο Κωλόχαρτος, δηλαδή. *** Επαρχίδας. *** Καθημερινή: "Ευρωπαϊκή ανησυχία για την αποπομπή Σαββαΐδου". *** Κομμισσιόν για Σαββαΐδου: "Ουδέν σχόλιον". *** Ανησυχία τύπου "χέστηκε η Φατμέ στο Γενή-Τζαμί" πρώτη φορά βλέπω. *** Αλέξη, πώς πάνε οι επαναδιαπραγματεύσεις; ***

Ευτυχισμένα χρόνια

Να σου θυμίσω ότι ο Γιούνκερ είχε πει πως "δεν μπορεί να υπάρξουν δημοκρατικές επιλογές αντίθετες προς τις συμφωνίες με την Ευρωπαϊκή Ένωση". *** Ρε, μπας και, τελικά, έχει αδιέξοδα η δημοκρατία; *** Φόρος πολυτελείας στα σημίτια με σουσάμι και στα κρουασάν με μερέντα. *** Άντε, ρε παιδιά, ας κάνουμε όλοι μια προσπάθεια, να βοηθήσουμε την κυβέρνηση να βρει ισοδύναμα για τον ΦΠΑ στην εκπαίδευση. *** Αλεξιάδης: "Μη μας κουνάνε το δάχτυλο όσοι εξηγούσαν πόσο καλός φόρος είναι ο ΕνΦΙΑ." *** Τρύφωνα, μη φοβάσαι αυτούς που το δάχτυλο απλώς το κουνάνε. *** Το κατάλαβες ή θες να κάνω και την επεξηγηματική χειρονομία; *** Όταν άσπρισαν τα μαλλιά του, ο σοβαρός και αριστεροδημοκρατικός νέος τής πρώτης φωτογραφίας προσπάθησε να σας απαγκιστρώσει από τα μνημόνια αλλά εσείς τον γράψατε εκεί όπου δεν πιάνει μελάνι. *** Τον λένε Φώτη Κουβέλη και πρέπει να παραδεχτείτε πως έχουμε αδικήσει το αριστεροδημοκρατικό του όραμα. *** Η τελευταία φωτογραφία είναι από το μακρινό 1980, την εποχή που ο "εθνάρχης" μας εκβίαζε τον γερμανό καγκελλάριο Χέλμουτ Σμιτ. *** Πιστέψτε με, τον εκβίαζε σας λέω! *** Να, μα την παναγία, μου το αποκάλυψε η Αρβελέρ! *** Τέλη κυκλοφορίας πεζών, ανάλογα με το νούμερο παπουτσιού - προσαυξημένα για όσους κρατούν μπαστούνι ή πατερίτσα. *** Φεύγω πριν με σιχαθείτε τελείως. *** Α τουτ α λ' ερ και καλό σουκού! ***

Ενεργός γήρανση...

Αν η πλειοψηφία των συμπολιτών μας παραξενεύεται με την απροσχημάτιστη κυβερνητική επίθεση κατά του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας, προσωπικώς παραξενεύομαι με όσους... παραξενεύονται. Με δεδομένο ότι η κυβέρνηση, όσο κι αν επιμένει να αυτοαποκαλείται "αριστερά", δεν είναι παρά υπηρέτης του κεφαλαίου που φροντίζει να εξασφαλίσει και να αβγατίσει τα κέρδη των αφεντικών της, μου φαίνονται απολύτως λογικές οι επιδιώξεις της για δουλειά μέχρι τα βαθειά γεράματα, για οριστική απαλλαγή τής εργοδοσίας από κάθε είδους ασφαλιστικές εισφορές, για φόρτωμα όλων των ασφαλιστικών βαρών στους ώμους των εργαζομένων και για στήριξη των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών, οι οποίες περιμένουν πώς και πώς να συλήσουν το κουφάρι τού ασφαλιστικού μας συστήματος. Προς τί, λοιπόν, η έκπληξη;

"Λάθος ουρά, κύριε Πάτερσον. Εδώ είναι για συντάξεις. Εσείς είσαστε μόλις 83 ετών."

Η Ευρωπαϊκή ¨Ενωση δουλεύει εδώ και χρόνια για την προώθηση της "ενεργού γήρανσης (active ageing)", την οποία επεξεργάζεται από το 1982. Τον ορισμό της "ενεργού γήρανσης" έδωσε με αποκαλυπτικό τρόπο ο πρώην επίτροπος απασχόλησης, κοινωνικών υποθέσεων και κοινωνικής ένταξης Λάσζλο Άντορ: "Για την αντιμετώπιση των προκλήσεων ενός διαρκώς αυξανόμενου ποσοστού ηλικιωμένων ανθρώπων στις κοινωνίες μας, η απάντηση είναι μία: ενεργός γήρανση. Να ενθαρρύνονται, δηλαδή, τα μεγάλα σε ηλικία άτομα να παραμένουν δραστήρια με το να καθυστερούν περισσότερο να συνταξιοδοτηθούν, με το να εμπλέκονται σε εθελοντική εργασία μετά τη συνταξιοδότηση και με το να είναι σε θέση να ζουν με υγεία και αυτονομία" ("Ενεργός γήρανση και αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών", έκδοση Ε.Ε., 2012, σελίδα 8) .

Στις αρχές του 2000 δόθηκε μεγαλύτερη ώθηση στην υλοποίηση αυτού του σχεδίου. Το 2012 ήταν το ευρωπαϊκό έτος ενεργού γήρανσης. Τον περασμένο Μάρτιο πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες η "ευρωπαϊκή σύνοδος κορυφής καινοτομίας για την ενεργό και υγιή γήρανση", αναδεικνύοντας την επιμονή της Ε.Ε. στην υλοποίηση αυτής της στρατηγικής. Όμως, τα προπαγανδιστικά συνθήματα και οι διαφημιστικές καταχωρίσεις, με τα οποία συνοδεύεται η όλη καμπάνια, δεν πείθουν. Πώς να πειστείς ότι η Ε.Ε. νοιάζεται για την υγεία των ηλικιωμένων, όταν η άθλια κατάσταση των υποδομών υγείας και και η διάλυση των παροχών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο;

Η Ε.Ε. επιχειρεί να τεκμηριώσει τις αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις της επικαλούμενη -εκτός από τις κατά παραγγελία αναλογιστικές μελέτες που καταλήγουν στο συμπέρασμα για λήψη βάρβαρων αντιασφαλιστικών νόμων- και το δημογραφικό πρόβλημα. Παρουσιάζεται να χύνει κροκοδείλια δάκρυα επειδή "τα τελευταία πενήντα χρόνια, το προσδόκιμο ζωής στην Ε.Ε. έχει αυξηθεί οκτώ χρόνια ενώ οι δημογραφικές προβλέψεις κάνουν λόγο για μια περαιτέρω αύξηση πέντε ετών μέχρι το 2050. Σε συνδυασμό με τα μειωμένα ποσοστά γεννητικότητας, που επικρατούν από το 1970, αναμένεται ότι το φαινόμενο της δημογραφικής γήρανσης θα παγιώνεται ακόμη περισσότερο στις επόμενες δεκαετίες" ("Ενεργός γήρανση: βελτίωση των ευκαιριών").

Ποιά είναι η αλήθεια; Η υπογεννητικότητα είναι, μεταξύ άλλων, αποτέλεσμα της ίδιας της αντεργατικής επίθεσης του κεφαλαίου, της Ε.Ε. και των κυβερνήσεών της, που, με διάφορους τρόπους χτυπούν το δικαίωμα στη μητρότητα. Είναι, επίσης, απότοκο της εργοδοτικής τρομοκρατίας η οποία αναγκάζει, υπό την απειλή της απόλυσης, τις γυναίκες να μην κάνουν παιδιά όσο δουλεύουν ενώ η άθλια οικονομική κατάσταση των λαϊκών οικογενειών και των νέων ζευγαριών μετατρέπει σε πανάκριβη υπόθεση (σχεδόν άπιαστο όνειρο) την απόκτηση ενός και μόνο παιδιού.

Με την υποκριτική, λοιπόν, επίκληση του δημογραφικού προβλήματος που είναι και δικό της δημιούργημα, η Ε.Ε. ισχυρίζεται ότι "στους μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζόμενους (...) οι θέσεις εργασίας πρέπει να προσαρμόζονται στην κατάσταση της υγείας τους και τις ανάγκες τους, πρέπει να τους παρέχεται η δυνατότητα να επικαιροποιούν τις δεξιότητές τους και να τους δίδονται ουσιαστικά κίνητρα, ώστε να εργάζονται για μεγαλύτερο διάστημα με την επανεξέταση των συστημάτων φορολογίας και παροχών" ("Πώς να προωθήσουμε την ενεργό γήρανση στην Ευρώπη", έκδοση Ε.Ε., 2011, σελίδα 13) και συμπληρώνει ότι η προσπάθεια πρέπει να έχει ως στόχο "την δημιουργία μιας κουλτούρας ενεργού γήρανσης ως μιας διά βίου διαδικασίας και, κατά συνέπεια, στην διασφάλιση ότι ο ταχέως αυξανόμενος πληθυσμός που αποτελείται από άτομα ηλικίας πλησίον ή άνω των 60 ετών, ο οποίος είναι εν γένει υγιέστερος και διαθέτει καλύτερη μόρφωση από οποιαδήποτε προηγούμενη ηλικιακή ομάδα, έχει κατάλληλες ευκαιρίες για απασχόληση και ενεργό συμμετοχή (...) μεταξύ άλλων μέσω του εθελοντισμού, της διά βίου μάθησης" (ό.π., σελίδα 14).

Γράφημα που δείχνει την αλματώδη αύξηση των εργαζομένων άνω των 55 ετών στις ΗΠΑ.
Σε μια χώρα 320 εκατ. κατοίκων, το 2015 εργάζονταν 33,1 εκατ. άνθρωποι 55+ ετών.
Αν διαβάσουμε "ανάποδα" τα στοιχεία, θα διαπιστώσουμε ότι το μέλλον των νέων γενεών είναι μάλλον ζοφερό.

Είμαστε σαφείς ως εδώ; Ας ανακεφαλαιώσουμε, λοιπόν:

Η Ε.Ε. επιδιώκει να διατηρήσει το έμπειρο εργατικό δυναμικό στην υπηρεσία τού κεφαλαίου "διά βίου". Για να το πετύχει, είναι διατεθειμένη να βρει στους ηλικιωμένους ακόμη και δουλειά κατάλληλη για την κατάσταση της υγείας τους και τις παθήσεις από τις οποίες ενδεχομένως υποφέρουν. Αν και ως κύρια αμοιβή για την δουλειά τους οι ηλικιωμένοι θα έχουν την ικανοποίηση ότι παραμένουν ενεργοί, θα μπορούν να απολαμβάνουν και κάποιο επί πλέον χαρτζηλίκι ή ακόμη και ορισμένες φοροαπαλλαγές. Φυσικά, θα μπορούν να συνεχίσουν να δουλεύουν μόνο και μόνο για να απολαμβάνουν την χαρά είτε της δουλειάς καθ' εαυτήν (εθελοντικά) είτε του να γερνάνε μαθαίνοντας καινούργια πράγματα (διά βίου μάθηση).

Τελειώνω για σήμερα. Όμως, αν σας συγκίνησαν τα όσα διαβάσατε, την Δευτέρα θα σας έχω ακόμη καλύτερο μενού. Θα μιλήσουμε για την "ασημένια οικονομία (silver economy)", η οποία πήρε το όνομά της από το χρώμα των μαλλιών των "ενεργώς γηρασκόντων". Υπομονή ως τότε.

Νοητικά άλματα

Ένα από τα "αγκάθια" που πρέπει να τακτοποιήσει η κυβέρνηση μέχρι τέλους της χρονιάς, είναι και η νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Κι επειδή έχει ανοίξει η σχετική κουβέντα για το πόσα δισ. θα χρειαστούν τούτη την φορά, μπήκε σε λειτουργία ένα παράλληλο σχέδιο τρομοκράτησης του λαού, ώστε να αποφευχθούν τυχόν αναταράξεις. Σύμφωνα με το σχέδιο, ντόπιοι και ξένοι "επίσημοι" (φυσικά, σε αγαστή συνεργασία με τα πάντοτε πρόθυμα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης) υπογραμμίζουν ότι, αν δεν πετύχει η ανακεφαλαιοποίηση, υπάρχει πιθανότητα bail in, δηλαδή σωτηρίας των τραπεζών "από μέσα", δηλαδή -με απλά λόγια- υπάρχει πιθανότητα για κούρεμα καταθέσεων.

Μιας και χτες το εν λόγω θέμα πιπιλίστηκε πολύ στα δελτία -ο θεός να τα κάνει- ειδήσεων και μιας και ήταν και αργία και, ως γνωστόν, όταν κάθεσαι κι αφήνεις το μυαλό σου να ταξιδέψει, κάνεις περίεργες σκέψεις και αλλόκοτους συνειρμούς, ομολογώ ότι κάποια στιγμή τρόμαξα με όσα σκεφτόμουν. Θα τα μοιραστώ μαζί σας κι ελπίζω να με βοηθήσετε να βάλω μια τάξη.


Συνηθίσαμε να λέμε πως, στην εποχή των μνημονίων, η χώρα μας βρίσκεται υπό γερμανική κατοχή (μάλιστα δε, το εννοούμε τόσο πολύ ώστε συχνά-πυκνά να αποκαλούμε προδότες όσους, κατά καιρούς, ψήφισαν υπέρ των μνημονίων). Εξ ίσου συνηθισμένη είναι και η άποψη ότι προσπαθούν (ποιοί, αλήθεια; οι δικοί μας άρχοντες ή οι "κατακτητές";) να μας κάνουν Βουλγαρία. Κάποιοι δε, είναι πεπεισμένοι ότι έχουμε ήδη γίνει Βουλγαρία: η αμοιβή τής εργασίας έχει κατακρημνιστεί, η ανεργία έχει σκαρφαλώσει σε τρομακτικά ύψη, το κοινωνικό κράτος ευρίσκεται υπό διάλυση και η μόνη ανάπτυξη που φαίνεται στον ορίζοντα είναι να ξεστραβωθεί καμμιά ξένη εταιρεία και να έρθει στον τόπο μας να επενδύσει, λόγω των χαμηλών μισθών.

Δεν ξέρω αν έχουμε γίνει Βουλγαρία αλλά, όπως έχουμε πει πάλι από τούτη την γωνιά, η ελληνική πραγματικότητα δεν μπορεί να προσομοιωθεί με την βουλγαρική για έναν απλό λόγο: η Βουλγαρία δεν υπήρξε ποτέ ακμάζουσα χώρα και οι πολίτες της δεν γνώρισαν ποτέ "καλές μέρες" από τότε που "απαλλάχτηκαν" από τον "επάρατο" κομμουνισμό. Για να το πω πιο λαϊκά: οι μισθοί στην Βουλγαρία δεν τσεκουρώθηκαν με την κρίση αλλά παραμένουν αστείοι από το 1989, τα νοσοκομεία και τα σχολεία της δεν έκλεισαν την τελευταία πενταετία αλλά πριν 25 χρόνια και οι συντάξεις των βουλγάρων έχουν γίνει φιλοδωρήματα εδώ κι ένα τέταρτο του αιώνα. Κι όπως είναι γνωστό, οι βούλγαροι έχουν αρχίσει από δεκαετίες να παίρνουν τους δρόμους τής μετανάστευσης, δεν περίμεναν να τους σπρώξουν τα απόνερα της κρίσης όπως εμάς.

1/1/2014: Η Λετονία μπαίνει στην ευρωζώνη (αριστερά: Όλλι Ρεν - δεξιά: Βάλντις Ντομπρόβσκις)

Αν πρέπει, ντε και καλά, να βρούμε μια χώρα που να προσομοιάζει με την δική μας, θα πρέπει να κοιτάξουμε βορειότερα στον χάρτη, κάπου στις όχθες τής ανατολικής Βαλτικής: στην Λετονία.

Πράγματι, το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης βρήκε την λετονική οικονομία σε ανάπτυξη, με το κατα κεφαλήν εισόδημα να πλησιάζει το ελληνικό. Κι όπως ακριβώς έγινε με την Ελλάδα, μέσα σε δυο χρόνια το ΑΕΠ της Λετονίας υποχώρησε κατά 25%, η αμοιβή τής εργασίας σμπαραλιάστηκε, οι δημόσιες δαπάνες για υγεία και παιδεία ξηλώθηκαν, φιλέτα τής δημόσιας περιουσίας ξεπουλήθηκαν για πενταροδεκάρες και η μετανάστευση άρχισε να οργιάζει. Βέβαια, η Λετονία δεν υπέγραψε ποτέ μνημόνιο αλλά αυτό δεν έχει καμμιά σημασία αφού εφάρμοσε -και εφαρμόζει- όλα τα μέτρα που προβλέπουν τα μνημόνια. Έξι χρόνια αργότερα, η λετονική οικονομία δείχνει να βρίσκεται σε φάση σταθεροποίησης. Βέβαια, η σταθερότητα αυτή θυμίζει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα ο Μάικλ Σουμάχερ (για τους γιατρούς, η κατάστασή του παραμένει σταθερή) αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους λετονούς να ενταχθούν στην ευρωζώνη την πρωτοχρονιά του 2014.

Αν έπρεπε, λοιπόν, να πάρω θέση, θα έλεγα ότι η προσπάθεια της Γερμανίας ήταν να κάνει την Ελλάδα όχι Βουλγαρία αλλά Λετονία. Άλλωστε, εκεί εφαρμόστηκε το γερμανικής έμπνευσης εγχείρημα που λέγεται εσωτερική υποτίμηση (τί εσωτερική υποτίμηση να κάνει κανείς στην ήδη υπερυποτιμημένη Βουλγαρία;). Το ερώτημα είναι τί πήγε στραβά και το εγχείρημα δεν πέτυχε στον τόπο μας. Κατά την άποψή μου, οι γερμανοί έκαναν ένα σημαντικό λάθος: δεν υπολόγισαν ότι, σε αντίθεση με τις λετονικές, οι ελληνικές τράπεζες είχαν σχέσεις αξεδιάλυτης εμπλοκής με ολόκληρο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Επί πλέον δε, χάρη σ' αυτή την εμπλοκή, το σαφώς υψηλότερο ως ποσοστό επί του ΑΕΠ ελληνικό χρέος είχε διαποτίσει τα τραπεζικά προϊόντα ολόκληρης της ευρωζώνης, αφού τα ελληνικά ομόλογα είτε συμμετείχαν σε δομημένα ομόλογα που είχαν εκδοθεί από την συντριπτική πλειοψηφία των ξένων τραπεζών είτε απλώς βρίσκονταν στα συρτάρια τους.

Μοιραία, λοιπόν, η τύπου Λετονίας καθίζηση της ελληνικής οικονομίας θα είχε συντριπτικές επιπτώσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τής ευρωζώνης. Για να λυθεί το πρόβλημα, βρέθηκε η λύση των μνημονίων. Μέσω αυτών, επιτεύχθηκε ένας πολύ σημαντικός στόχος: παίρνοντας νέα δάνεια από τον μηχανισμό στήριξης, η Ελλάδα πλήρωσε τις παλιές της υποχρεώσεις κι έτσι το ελληνικό χρέος μεταφέρθηκε από τους ιδιώτες (τράπεζες, fund κλπ) στους πολίτες τής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και τώρα που η μεταφορά ολοκληρώθηκε, πάμε στο διά ταύτα. Τι απομένει πια για τους ευρωπαίους "συνεταίρους" μας; Μας πετάνε έξω από το ευρωμαγαζί τους ή μας βοηθούν πραγματικά να ορθοποδήσουμε; Κι όταν μιλάω για πραγματική βοήθεια, δεν εννοώ μουμουέδικες κουταμάρες του τύπου επιμήκυνσης ή λαφυραγωγίας. Δυστυχώς, όμως, ο καπιταλιστικός κόσμος δεν είναι "όμορφος" ή "αγγελικός", οπότε οποιαδήποτε προσδοκία για τέτοια βοήθεια πρέπει να θεωρηθεί ως αθεράπευτα ρομαντική ή επικίνδυνα αφελής. Από την άλλη, ούτε να μας πετάξουν μπορούν, όχι γιατί μας αγαπούν αλλά επειδή κάτι τέτοιο θα προκαλούσε μεγάλες ζημιές στο ευρωμαγαζί που λέγαμε. Τότε, τι;

Φοβάμαι πως πάλι θα πρέπει να αναζητήσουμε την απάντηση στον χάρτη, πολύ νοτιώτερα τούτη την φορά. Κοντά στα βόρεια σύνορά μας υπάρχει ένα μόρφωμα που, επισήμως, δεν είναι χώρα: το Κόσοβο. Κι αφού το Κόσοβο δεν είναι χώρα, δεν διαθέτει δικό του νόμισμα. Χρησιμοποιεί το ευρώ. Την διοίκηση ασκεί η Προσωρινή Αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στο Κόσοβο (UNMIK) με τη βοήθεια της Προσωρινής Τοπικής Αυτοδιοίκησης (PISG) ενώ για την ασφάλεια είναι αρμόδια η υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟ Δύναμη του Κοσόβου (KFOR). Παράλληλα (κι εδώ είναι το ζουμί), την οικονομία τού Κοσόβου διαχειρίζεται επίσημα (κατ' εντολή τού ΟΗΕ) η Ευρωπαϊκή Ένωση, με την συμπαράσταση της Παγκόσμιας Τράπεζας. Δηλαδή, το Κόσοβο διοικείται από την τρόικα ΟΗΕ - ΕΕ - Παγκόσμια Τράπεζα ενώ η κυβέρνηση-μαριονέττα τού μορφώματος δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να νομιμοποιεί αυτό το καρκίνωμα και να ξεπλένει τους λογής-λογής εγκληματίες που συμμετέχουν σ' αυτήν.

Η σημαία και το εθνόσημο του Κόσοβου. Αν τα αστέρια σας θυμίζουν Ε.Ε., καλώς σας την θυμίζουν.

Αυτά σκεφτόμουν χτες. Τώρα, πώς κατάφερα και με ποια νοητικά άλματα ξεκίνησα από την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών κι έφτασα σε μια μη-χώρα με ανύπαρκτη κυβέρνηση, ανύπαρκτη οικονομία, ανύπαρκτο νόμισμα και ανύπαρκτη εθνική πολιτική, δεν καταλαβαίνω. Όπως δεν καταλαβαίνω από πού κι ως πού ταίριαξα την Ελλάδα με το Κόσοβο. Αν κάποιος αναγνώστης καταλαβαίνει, πάσα βοήθεια δεκτή.

-----------------------------------
Απαραίτητη σημείωση: Τα παραπάνω δεν γεννήθηκαν ξαφνικά στο μυαλό μου αλλ' απλώς ανασύρθηκε στην επιφάνεια κάτι που είχα διαβάσει πριν χρόνια. Δυστυχώς, είναι αδύνατον να θυμηθώ ο,τιδήποτε περισσότερο. Ελπίζω ότι ο συντάκτης εκείνου του άρθρου θα με συγχωρήσει και για την "κλοπή" τής ιδέας του και για το ότι ξέχασα το όνομά του.

"Ένας στρατιώτης μουρμουρίζει στο αλβανικό μέτωπο"

[Αντί για επετειακό κείμενο, καλύτερα να δώσουμε σήμερα τον λόγο στον Νικηφόρο Βρεττάκο. Το ποίημά του "Ένας στρατιώτης μουρμουρίζει στο αλβανικό μέτωπο" λένε πως πρέπει να διαβάζεται μαζί με το "Μάνα και γυιος" (και τα δυο γραμμένα το 1940, κατά την διάρκεια του πολέμου) και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μ' αυτή την άποψη. Ο στρατιώτης που μουρμουρίζει, δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον ποιητή, ο οποίος πολέμησε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, υπηρετώντας στο σύνταγμα που διοικούσε ο Κωνσταντίνος Δαβάκης.]

Ποιος θα μας φέρει λίγον ύπνο εδώ που βρισκόμαστε;
Θα μπορούσαμε τότες τουλάχιστο
να ιδούμε πως έρχεται τάχατε η μάνα μας
βαστάζοντας στη μασχάλη της ένα σεντόνι λουλακιασμένο
με μια ποδιά ζεστασιά και κατιφέδες από το σπίτι μας.
Ένα φθαρμένο μονόγραμμα στην άκρη του μαντιλιού:
ένας κόσμος χαμένος.

Τριγυρίζουμε πάνω στο χιόνι με τις χλαίνες κοκαλιασμένες.
Ποτέ δεν βγήκε ο ήλιος σωστός απ τα υψώματα του Μοράβα,
ποτέ δεν έδυσε ο ήλιος αλάβωτος απ τ αρπάγια της Τρεμπεσίνας.
Τρεκλίζω στον άνεμο χωρίς άλλο ρούχο,
διπλωμένος με το ντουφέκι μου, παγωμένος και ασταθής.

(Σαν ήμουνα μικρός καθρεφτιζόμουνα στα ρυάκια της πατρίδας μου,
δεν ήμουν πλασμένος για τον πόλεμο).

Δε θα μου πήγαινε αυτή η προσβολή περασμένη υπό μάλης,
δε θα μου πήγαινε αυτό το ντουφέκι αν δεν ήσουν εσύ,
γλυκό χώμα που νιώθεις σαν άνθρωπος,
αν δεν ήτανε πίσω μας λίκνα και τάφοι που μουρμουρίζουν
αν δεν ήτανε άνθρωποι κι αν δεν ήταν βουνά με περήφανα μέτωπα,
κομμένα θαρρείς απ το χέρι του θεού
να ταιριάζουν στον τόπο, στο φως και το πνεύμα του.

Η νύχτα μάς βελονιάζει τα κόκαλα μέσα στ αμπριά.
Εκεί μέσα μεταφέραμε τα φιλικά μας πρόσωπα και τ' ασπαζόμαστε
μεταφέραμε το σπίτι και την εκκλησιά του χωριού μας
το κλουβί στο παράθυρο,
τα μάτια των κοριτσιών,
το φράχτη του κήπου μας,
όλα τα σύνορα μας,
την Παναγία με το γαρούφαλο, ασίκισσα,
 που μας σκεπάζει τα πόδια πριν απ το χιόνι,
που μας διπλώνει στη μπόλια της πριν απ το θάνατο.

Μα ό,τι κι αν γίνει εμείς θα επιζήσουμε.
Άνθρωποι κατοικούν μες στο πνεύμα της Ελευθερίας αμέτρητοι.
Άνθρωποι όμορφοι μες στη θυσία τους, Άνθρωποι.

Ένας μεγάλος καταυλισμός είναι η έννοια της αρετής.
Το ότι πέθαναν, δεν σημαίνει πως έπαψαν να υπάρχουν εκεί,
με τις λύπες, τα δάκρυα και τις κουβέντες τους.
Ο ήλιος σας θα ναι ακριβά πληρωμένος.
Αν τυχόν δεν γυρίσω, ας είστε καλά,
σκεφτείτε για λίγο πόσο μου στοίχισε.

(Σαν ήμουνα μικρός καθρεφτιζόμουνα στα ρυάκια της πατρίδας μου,
δεν ήμουν πλασμένος για τον πόλεμο).

 Νικηφόρος Βρεττάκος

Πουλήστε, ψωνίστε, τελειώσαμε...

[Όταν, το πρωί της Κυριακής, έγραφα το κείμενο που δημοσιεύεται σήμερα στο ηλεκτρονικό περιοδικό "Ατέχνως" (Ολάντ: Ρεπετισιόν μιας επίσκεψης), δεν ήταν δυνατόν να γνωρίζω το περιεχόμενο του κειμένου που θα ανέβαζε στο enikos.gr το ίδιο βράδυ ο Νίκος Μπογιόπουλος. Επειδή εκτιμώ ότι τα δυο άρθρα αλληλοσυμπληρώνονται, αποφάσισα να αναδημοσιεύσω σήμερα το άρθρο του Μπογιόπουλου, αφήνοντας τις υπογραμμίσεις του και συνοδεύοντάς το με τις φωτογραφίες που εκείνος επέλεξε.]


Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια «εταιρεία» γαλλογερμανικών συμφερόντων από την οποία, παράλληλα, «αρδεύονται» και όλες οι κυρίαρχες τάξεις, τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές των κρατών μελών της.

Η Γαλλία, ειδικότερα, αυτή που μας «έσωσε» από τον κακό Σόιμπλε και από τα σχέδιά του για «Grexit», είναι ο πλασιέ της Μέρκελ που μας έσπρωξε στο τρίτο Μνημόνιο με τον δικό της, τον γαλλικό – και πιο φινετσάτο είναι η αλήθεια – τρόπο.

Όσο για τον κ.Ολαντ, η «αριστερή» μας κυβέρνηση τον υποδέχτηκε και τον φιλοξένησε με όλους τους κανόνες της μπανανίας: Ντύνοντάς τον με τη φουστανέλα του «φιλελληνισμού» και μοιράζοντας «τσολιαδάκια» και «καθρεφτάκια» στους ιθαγενείς.

Όμως, την ίδια ώρα που ο Ολάντ αποβιβαζόταν στην Αθήνα και ενώ εδώ έδιναν και έπαιρναν τα «Ελλάς – Γαλλία – συμμαχία», στην Γαλλία η είδηση μεταδιδόταν με έναν… ελαφρώς διαφορετικό τρόπο.

Στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων των 8μμ, λοιπόν, στο τηλεοπτικό κανάλι «FRANCE 2» (και έχει σημασία ότι πρόκειται για κανάλι του κρατικού τηλεοπτικού δικτύου της Γαλλίας) ο τίτλος που δέσποζε στο ρεπορτάζ για τον ερχομό του Ολάντ στην Ελλάδα ήταν ο εξής: «La France fait son marché». Μετάφραση: «H Γαλλία κάνει τα ψώνια της»…

Την ώρα που η γαλλική τηλεόραση  έδειχνε τις εικόνες με τις αγκαλιές Τσίπρα – Ολάντ, ο τίτλος του ρεπορτάζ ήταν ακριβώς αυτός:  «La France fait son marché» - «H Γαλλία κάνει τα ψώνια της»…

Όποιος θέλει να παρακολουθήσει - επιστρατεύοντας και τα μάτια του και τα αυτιά του – το πώς και το τί μετέδωσε η κρατική τηλεόραση της Γαλλίας για την επίσκεψη του Ολάντ στην Ελλάδα δεν έχει παρά να πάει στην ακόλουθη διεύθυνση: http://www.francetvinfo.fr/monde/grece/en-grece-la-france-vient-chercher-de-nouveaux-contrats_1140381.html

Εμείς περιοριστήκαμε σε μια απομαγνητοφώνηση του εν λόγω ρεπορτάζ. Θωρακιστείτε με εθνική περηφάνια και απολαύστε:

«Στις αποσκευές του Φ. Ολάντ 5 μεγάλοι Γάλλοι επιχειρηματίες ήρθαν να σφίξουν το χέρι του Α. Τσίπρα και να πάρουν το μερίδιό τους από την ελληνική πίτα.

Η χώρα είναι προς πώληση και υπάρχουν επιχειρηματικές ευκαιρίες. Πωλήθηκε ήδη  ένα τμήμα του λιμένα του Πειραιά στους Κινέζους. Πωλήθηκαν επίσης 14 περιφερειακά αεροδρόμια στους Γερμανούς έναντι 1,23 δις ευρώ. Εκποιήθηκαν επίσης παραλίες και μαρίνες, όπως αυτή εδώ σε προάστιο των Αθηνών, σε Τούρκους και Άραβες επενδυτές έναντι 450 εκατ. Ευρώ. Αλλά δεν αρκούν για να αποπληρώσει η Ελλάδα τους δανειστές της. Πρέπει να πουλήσει κι άλλα κι εδώ ακριβώς είναι που θέλουν να μπουν οι Γάλλοι στο χορό. Απομένουν προς πώληση οι δρόμοι και οι αυτοκινητόδρομοι, μια μεγάλη αγορά που θα ενδιέφερε τη γαλλική κατασκευαστική εταιρεία VINCI. Προς εκχώρηση επίσης και ο σιδηρόδρομος. Ήδη η κορυφαία εταιρεία  Alstom βρίσκεται σε ετοιμότητα για την ανάληψη της συντήρησής του».

Στην συνέχεια του ρεπορτάζ ακούμε και βλέπουμε τον κ.Philippe Delleur, πρόεδρος της «Alstom International» να δηλώνει: «Μελετάμε το φάκελο και περιμένουμε να οριστεί η ημερομηνία κατάθεσης προσφορών». Ακολούθως ο κ.Eric Ghebali, της εταιρείας «Suez», δηλώνει: «Αναμφισβήτητα, είναι η κατάλληλη στιγμή να έρθει κανείς να επενδύσει στην Ελλάδα»…

Και το ρεπορτάζ της κρατικής γαλλικής τηλεόρασης κλείνει έτσι: «Οι επενδυτές είναι σε θέση ισχύος. Η Ελλάδα υφίσταται πιέσεις. Δεσμεύτηκε να συγκεντρώσει 50 δισ. ευρώ από τις ιδιωτικοποιήσεις».

Αυτά μεταδίδονταν την περασμένη Πέμπτη στην Γαλλία από την (κρατική της) τηλεόραση για την επίσκεψη Ολάντ. Έτσι προσεγγιζόταν το ζήτημα της «ελληνικής εθνικής κυριαρχίας». Έτσι περιγραφόταν η Ελλάδα, σαν «μια χώρα προς πώληση»…

Aντίθετα, εδώ, η ελληνική (πρωτίστως η κρατική) τηλεόραση, προσέδωσε στην επίσκεψη Ολάντ εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο. Φρόντισε, δε, να επιμείνει στην προβολή της δήλωσης του κ.Τσίπρα για το Μνημόνιο. Μιλάμε για την εσωτερικής κατανάλωσης φράση του πρωθυπουργού κατά την κοινή συνέντευξη με τον Γάλλο πρόεδρο ότι «υπογράψαμε συμφωνία και όχι σύμφωνο παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας της χώρας».

Δυο διαφορετικές προσεγγίσεις, δυο διαφορετικές εκδοχές, δυο διαφορετικές απόψεις με αφορμή την ίδια επίσκεψη. Ποια λέτε να είναι η έχουσα μεγαλύτερη συγγένεια με την αλήθεια;

Πιο αριστερά... πεθαίνεις!

Στις 12 Νοεμβρίου, το λαϊκό κίνημα έχει προκηρύξει πανελλαδική απεργία, η οποία έχει αποφασιστεί εδώ και καιρό. Πρόκειται για μια απεργία που έχει διπλό στόχο: από την μια να αποτελέσει εκκωφαντική διαμαρτυρία κατά της εντεινόμενης επίθεσης της άρχουσας τάξης εναντίον των λαϊκών στρωμάτων κι από την άλλη να διατρανώσει την διάθεση αυτών των στρωμάτων να αντισταθούν στην επίθεση αυτή.

Εννοείται ότι προσάναμμα στην φωτιά της προγραμματισμένης απεργιακής κινητοποίησης αποτέλεσε το πόρισμα της διαβόητης "επιτροπής σοφών", το οποίο θα χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση ως δικαιολογία για το γκρέμισμα όσων αντερεισμάτων του ασφαλιστικού συστήματος έχουν μείνει ακόμη όρθια.

Η αφίσα του συνεδρίου

Ποιά είναι η απάντηση της "αριστερής" κυβέρνησης σ' αυτόν τον ξεσηκωμό; Μια ροχάλα στα μούτρα των εργαζομένων! Διότι μόνο ως ροχάλα στα μούτρα των εργαζομένων μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός ότι στις 12 Νοεμβρίου, την ημέρα τής προγραμματισμένης πανελλαδικής απεργίας, η κυβέρνηση θα συμμετέχει σε συνέδριο ασφαλιστικών εταιρειών με θέμα "Ιδιωτική ασφάλιση: Είναι θέμα πολιτικής ή ανάγκη;", το οποίο διοργανώνει η οικονομική εφημερίδα Ναυτεμπορική στο Μέγαρο Μουσικής και στο οποίο θα πάρουν μέρος όλες οι ασφαλιστικές εταιρείες που περιμένουν, σαν κοράκια και σαν ύαινες, να ορμήσουν στο πτώμα τής δημόσιας ασφάλισης και να το ξεσκίσουν.

Η επιλογή τής ημερομηνίας συνιστά από μόνη της πρόκληση. Όμως, το προκλητικώτερο είναι ότι σ' αυτό το συνέδριο της ιδιωτικής ασφάλισης θα πάρουν μέρος και θα μιλήσουν εκπρόσωποι του κράτους, οι οποίοι είναι ταγμένοι να υπηρετούν την δημόσια ασφάλιση. Χαρακτηριστικά:

- Ο υπουργός εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος θα παρουσιάσει την κυβερνητική πολιτική, μιλώντας στην θεματική ενότητα "Ώρα αποφάσεων για επαγγελματικά ταμεία - ιδιωτικές συντάξεις - κύρια ασφάλιση".

- Ο αναπληρωτής υπουργός υγείας Παύλος Πολάκης θα παρουσιάσει τα κυβερνητικά σχέδια για περαιτέρω εμπλοκή των ιδιωτών στο σύστημα υγείας, μιλώντας στην θεματική ενότητα "Σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην υγεία".

Με μια ματιά στην λίστα των συμμετεχόντων, ανακαλύπτουμε επίσης τον υποδιοικητή τού ΙΚΑ Διονύση Καλαματιανό, τον διοικητή τού ΕΟΠΥΥ Δημήτρη Κοντό και τον πολύ γνωστό μας πια... (μαντέψτε... ναι, σωστά μαντέψατε!)... Μιλτιάδη Νεκτάριο από την "επιτροπή σοφών". Τέλος, παντα σύμφωνα με το πρόγραμμα, κατά το άνοιγμα των εργασιών τού συνεδρίου θα μιλήσουν εκπρόσωποι τόσο της κυβέρνησης όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δίχως να κατονομάζονται.

Το καλύτερο σας το φύλαξα για το τέλος. Στο συνέδριο θα συμμετέχει και ο Έντουαρντ Πάλμερ. Επειδή μάλλον δεν τον ξέρετε, πρέπει να σας πληροφορήσω ότι πρόκειται για καθηγητή οικονομικών κοινωνικής ασφάλισης του πανεπιστημίου τής Ουψάλας και σύμβουλο (σαν να λέμε σοφό) του σουηδικού ινστιτούτου κοινωνικής ασφάλισης. Σύμφωνα με τους διοργανωτές, ο Πάλμερ "αναμένεται να αναφερθεί με λεπτομέρεια στα στοιχεία που συνθέτουν το σουηδικό μοντέλο κοινωνικής ασφάλισης, στο πώς πραγματοποιήθηκε η αναμόρφωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης της Σουηδίας καθώς και στις πιθανές κατευθύνσεις για το ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα".

Ο καθηγητής Έντουαρντ Πάλμερ και το εξώφυλλο της μελέτης του:
"Σουηδία: Ανταγωνισμός στον τομέα των συντάξεων - Ένα μοντέλο χαμηλού κόστους"

Αν ρωτάτε πού είναι το καλύτερο που προανέφερα, προφανώς δεν διαβάσατε το "πόρισμα" της επιτροπής σοφών τού Κατρούγκαλου. Αλλιώς, θα γνωρίζατε ότι το εν λόγω πόρισμα προβάλλει ως πρότυπο για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση (μάλλον αντι-ασφαλιστική θα πρέπει να λέμε) το σουηδικό μοντέλο. Τώρα, αν επιμένετε ότι δεν υπάρχει σχέση μεταξύ του πορίσματος και της πρόσκλησης στον Πάλμερ, σίγουρα πρέπει να νοσηλευθείτε ως πάσχοντες από επικίνδυνη μορφή αφέλειας.

Αυτό σημαίνει να είσαι κυβέρνηση της αριστεράς: την ώρα που οι εργαζόμενοι απεργούν, διαμαρτυρόμενοι για την κατεδάφιση της δημόσιας ασφάλισης, εσύ να τους ρίχνεις ροχάλα, συμμετέχοντας σε συνέδριο ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών. Πιο αριστερά... πεθαίνεις!

Σαββατιάτικα (78) - τα παραμυθιασμένα

*** Η φορολογημένη βασιλοπούλα. *** Αν δεν το πήρατε χαμπάρι, αναρτήθηκε ο ΕνΦΙΑς στο taxisnet. *** Επειδή βλέπω ότι ψιλοτσιτώνετε με την φορομπηχτική πολιτική τής κυβέρνησης, νομίζω ότι ο Αλέξης πρέπει να ξαναπάει σε εκλογές. *** Έτσι, να του δώσουμε και μια τρίτη ευκαιρία, βρε αδερφέ. *** Το ένα δέκατο από όσα λέει αν κάνει, θα στρώσουν τα πράγματα. *** Δεν κατάλαβα, είχε άδικο ο Φίλης όταν είπε ότι ο ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία είναι πενταροδεκάρες; *** Πεντακόσια τον μήνα δίνεις, βρε μπινέ, τα εκατό πανωπροίκι ΦΠΑ σε μαράνανε; *** Αυτή την κωλοπιτούρα για τον ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία, πώς την εξηγείτε; ***

Γόης! Και δεν θέλω αντιρρήσεις!

Με τόσο ντόρο, ώρες-ώρες μου δημιουργείται η εντύπωση ότι 9 στους 10 έλληνες στέλνουν τα παιδιά τους σε Δούκα, Αρσάκειο και Καλόγριες. *** Να κομπλεξαριστώ τώρα, που τελείωσα δημόσιο σχολείο ή να το αφήσω για όταν βγω στην σύνταξη; *** Αυτό που επιμένω να ξεστομίζω την λέξη "σύνταξη" επί υπουργείας Κατρούγκαλου, μάλλον πρέπει να το κοιτάξω πριν επιδεινωθεί. *** Η πενταφορολογημένη και το τέρας. *** Ιερώνυμος: "Δεν μπορεί ο λαός τη μία να ψηφίζει και την άλλη να λέει ότι επαναστατεί." *** Την παράλλη μπορεί, μακαριώτατε; *** Πόσες μέρες πρέπει να μεσολαβούν μεταξύ εκλογών και επανάστασης, σύμφωνα με το ιερό βιβλίο των Μακκαβαίων Δ'; *** Να, κάτι τέτοια λες και ξετσουτσουνίζουν εκείνοι οι αλήτες που σε λένε τραγόπαπα. *** Κωλόχαρτος: "Το πραξικόπημα κατά της Γ.Γ. Εσόδων συνιστά απόπειρα εγκαθιδρύσεως ολοκληρωτικού καθεστώτος." *** Άδωνι, το άλλο με τον Θεοχάρη το ξέρεις; *** Για τον Γ.Γ. Εσόδων που έφαγε ο Σαμαράς λέω. *** Ρε συ Αλέξη, έβγαλες τον Ολάντ για διασκέδαση και τον πήγες Γκαζάρτε ν' ακούσει γαλλική μουσική; *** Πόσο καράβλαχος, δηλαδή; *** Να υποθέσω ότι για πρωινό τού πήγατε γαλλική μπαγκέτα με μπρι και κρουασσάν; *** Ο φορολογημένος γάτος *** Το ξέρατε ότι ο Θηβαίος ήταν έκτακτος συνεργάτης σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα τού πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας; *** Εκεί δεν πάει κι η Περιστέρα; *** Θηβαίος: "Μια πενταμελής οικογένεια μπορεί να φάει πέντε παξιμάδια, τρεις ελιές και μια ντομάτα, δεν είναι ανάγκη να τρώει αρνί κάθε μέρα." *** Εν τάξει, στην εκπομπή του Λιάγκα και της Σκορδά μίλαγε ο άνθρωπος. ***

Πάνω: Ο Σάκης Ρουβάς με τις ρουβίτσες του
Κάτω: Ο Άνθιμος Ρούσσας με τις ρουσσίτσες του

Αν δεν πει εκεί την μαλακία του, πού να την πει; *** Στην βουλή; *** Θηβαίος ή Χυδαίος; *** Η φορολογημένη και οι εφτά αριστεροί. *** ΠαΣοΚ: "Η κυβέρνηση δείχνει ότι θέλει να δώσει την χαριστική βολή στους ηλικιωμένους." *** Σύντροφοι, την χαριστική βολή την δίνουν σε όσους έχουν ήδη φάει την μπαταριά από το εκτελεστικό απόσπασμα. *** Μήπως να μας πείτε τώρα και για το ποιοι ήταν σ' αυτό το απόσπασμα; *** Η τρολλιά της εβδομάδας πρέπει να είναι αυτό που ο Πρετεντέρης ρώτησε τον Γιακουμάτο τι φταίει για τα χάλια τής ΝουΔου. *** Τον Τζέρυ τον Γιακουμάτο, τον χάλια, για τα χάλια τής Νουδού! *** Και γαμώ τα γέλια λέμε! *** Τα τρία μικρά προαπαιτούμενα. *** Πείτε μου, ρε παιδιά, πιστεύετε κι εσείς ότι οι καπνιστές έχουν αυξημένες πιθανότητες θανάτου; *** Συγγνώμη που ρωτάω αλλά μετά από έρευνα 30 ετών, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι πιθανότητες θανάτου καπνιστών και μη καπνιστών είναι ίσες. *** 100% για όλους. *** Καπνίζετε ελεύθερα, λοιπόν! *** Πώς σας φάνηκε η δήλωση Νετανιάχου ότι ο Χίτλερ δεν ήθελε να φουρνίσει τους εβραίους αλλά τον πίεσαν άλλοι να το κάνει; *** Εμένα, πάντως, μου ψιλοθύμισε τον Αλέξη που δεν ήθελε το μνημόνιο αλλά... *** Θυμάστε τον Κυριάκουλα να δηλώνει γουρλής επειδή πήγε στην Άρτα κι έπεσε το τζόκερ εκεί; *** Ε, μόλις γύρισε στην Αθήνα, πλακώσανε οι ανεμοστρόβιλοι. *** Κούλη μου, γκαντέμης γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. *** Ο καλόκαρδος εφοριακός. *** Αν έχετε μείνει στον Άρη, στον Μπάμπη και στον Πρετεντέρη, έχετε χάσει επεισόδια. *** Το νέο πουλαίν λέγεται Κώστας Στούπας. *** Ειδικός παπαρολόγος-απαυτολόγος  *** Στούπας: "Δεν είναι τυχαίο που όλες οι χώρες που κυβέρνησε η αριστερά είναι εκτός απο διεφθαρμένες και φτωχές." ***

Θεϊκό!

Στούπας ξανά: "Αφού διέλυσαν την εκπαίδευση με συνδικαλιστοκρατία και εξέθρεψαν την παραπαιδεία, της έβαλαν ΦΠΑ για να ξαναγυρίσουμε στο κρυφό σχολιό." *** Βαθυστόχαστος ο πούστης! *** Κωλόχαρτος εξαντρίκ, λέμε. *** Ο Μπέος πότε θα μπει στην φυλακή; *** Όταν μπει και ο Μαρινάκηςνα υποθέσω; *** Ο Αλέ Μπαμπά και οι σαράντα φόροι. *** Ωρέ, μη μας τα ζαλίζετε με την κυβέρνηση μειοψηφίας στην Πορτογαλία! *** Ποιά μειοψηφία, γαμώ τον μουστακοδέτη μου, αφού κι εκεί όλοι μαζί ψηφίζουνε τα μέτρα, όπως εδώ! *** Με το μπαρδόν κιόλας αλλά ο Ολάντ ήρθε στην Ελλάδα ως σοσιαλιστής; *** Αν ναι, γιατί δεν τον υποδέχθηκε η Φώφη; *** Ή, έστω, ο Μπένυ; *** Σοβαρολογείτε όταν λέτε ότι στην Ισλανδία έχουν μπει φυλακή 26 τραπεζίτες για τον ρόλο τους στην κρίση τού 2008; *** Τί κάνει το δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων; *** Και ο ΟΗΕ πώς επιτρέπει να διασύρονται έτσι τίμιοι στυλοβάτες τής ανθρωπότητας; *** Η αριστερίτσα και ο κακός ένφιας. *** Ποιος δαιμόνιος νους κατάφερε κι έβαλε στην σειρά τις λέξεις για να φτιάξει την φράση "οι αξίες τής ενωμένης Ευρώπης"; *** Ήθελε πολλή φαντασία, όντως. ***

Ευτυχισμένα χρόνια

Βρε κοριτσάκι μου, δεν καταλαβαίνεις ότι αυτός που βλεφαριάζεις είναι παντρεμένος; *** Δεν βλέπεις ότι βάζει το μπλουζάκι μέσα στο παντελόνι; *** Πάσχος: "Η απάτη κουκουλώνεται, Αλέξη. Η αμορφωσιά ποτέ." *** Το οποίον, ο Μανδραβέλης κατηγορεί κάποιον ως αμόρφωτο; *** Το ακούσαμε και αυτό! *** Θανούλης: "Δεν είναι όλοι οι γύφτοι βιαστές στον Ασπρόπυργο. Πολλοί ζουν και στο Μενίδι." *** Σωστός ο Πλεύρης. *** Οι γύφτοι δεν είναι σαν τους φασίστες, που είναι όλοι μουνόπανα. *** Ο ξυπόλυτος φορολογούμενος. *** Επειδή η υπερψήφιση των κομμάτων που υπερψήφισαν το μνημόνιο αποδεικνύει ότι οι ψηφοφόροι είναι παραμυθιασμένοι, το ιστολόγιο συμμετέχει δίνοντας ιδέες για καινούργια, μεταρρυθμισμένα παραμύθια. *** Αν δυσκολεύεστε να αναγνωρίσετε τον γόη τής πρώτης φωτογραφίας, βάλτε του ένα μουστακάκι-ποντικοουρά και θα ζωντανέψει μπρος στα μάτια σας ο μεγάλος Κλαρκ Γκέημπλ. *** Θεωρώ περιττό να πω ο,τιδήποτε για την τελευταία φωτογραφία, εκτός από το να θυμίσω ότι τραβήχτηκε στις 13 Ιουλίου 1989. *** Η Μιμή ήταν 35, ο Ανδρέας 35Χ2. *** Χέσε ψηλά παράσταση, κατούρα θεωρεία... *** Η ωραία φορολογουμένη. *** Καλό σαββατοκύριακο να έχετε κι από Δευτέρα πάλι! ***

Το ελληνικό Σχέδιο Μάρσαλ και ο κύριος Ζιν

Αναδιφώντας στις σημειώσεις μου, βρήκα ένα δημοσίευμα του Economist από τις 21 Ιουνίου 2012, με τίτλο "Η Γερμανία, η Ελλάδα και το σχέδιο Μάρσαλ: ένας αντίλογος". Συγγραφέας του είναι ο Χανς-Βέρνερ Zιν, τον οποίο μάλλον δεν έχετε ακουστά. Ο Zιν είναι ένας από τους επιφανέστερους οικονομολόγους όχι μόνο της Γερμανίας αλλά ολόκληρης της Ευρώπης, συμμετείχε στην ομάδα των επιστημόνων που σχεδίασε το ευρώ και διετέλεσε ιθύνων νους τής Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Έχει σημασία να πούμε ότι το εν λόγω άρθρο γράφτηκε σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία είχε γίνει σαφές ότι τα μνημόνια δεν οδηγούσαν σε λύση τού ελληνικού προβλήματος και είχε αρχίσει να ανοίγει μια πλατειά συζήτηση περί ενός νέου Σχεδίου Μάρσαλ για την Ελλάδα. Ο Ζιν ήταν αντίθετος με αυτή την τελευταία ιδέα και γι' αυτό έγραψε αυτό το άρθρο-"αντίλογο", στο οποίο προσπαθεί να συγκρίνει την βοήθεια που πήρε η Γερμανία το 1953 προς την βοήθεια που πήρε η Ελλάδα από τα δυο πρώτα πακέττα στήριξης. Για την σύγκριση, χρησιμοποιεί κάποιους απίθανους δείκτες, οι οποίοι τον οδηγούν στο εκκωφαντικό συμπέρασμα ότι η συνολική βοήθεια προς την Ελλάδα αντιστοιχεί σε... 115 Σχέδια Μάρσαλ!(*)

O Χανς-Βέρνερ Ζιν παραχωρεί συνέντευξη στον Τάσο Τέλλογλου

Αν δεν ήξερα ότι ο Ζιν είναι οικονομολόγος (και, μάλιστα, επιφανής), θα έλεγα ότι μάλλον πρόκειται περί κάποιου ηλίθιου δημοσιογράφου. Εν πάση περιπτώσει, θα ήμουν σίγουρος ότι δεν ήξερε μερικά βασικά πράγματα, όπως:

- Πρώτον: Το Σχέδιο Μάρσαλ δεν έδινε δανεικά. Συνιστούσε βοήθεια προς τις ταλαιπωρημένες από τον πόλεμο ευρωπαϊκές χώρες ώστε να ανοικοδομηθούν όσο το δυνατόν συντομώτερα, να εξυπηρετήσουν τις βασικές ανάγκες των εξαθλιωμένων κατοίκων τους και, εν τέλει, να δημιουργήσουν ένα σημαντικό κέντρο για τις πολιτειακές εξαγωγές. Παράλληλα, η βοήθεια αυτή έδενε πιο σφιχτά αυτές τις χώρες στο άρμα των ΗΠΑ, εν όψει του ψυχρού πολέμου με την Σοβιετική Ένωση, ο οποίος μόλις τότε άρχιζε.

- Δεύτερον (και, ίσως, σημαντικώτερο): Η σπουδαιότερη ωφέλεια που προέκυψε για την Γερμανία από το Σχέδιο Μάρσαλ δεν ήταν αυτά καθ' εαυτά τα χρήματα που πήρε ως βοήθεια. Πάνω απ' όλα, ήταν η συμφωνία τού Λονδίνου, το 1953, με την οποία διεγράφη το μεγαλύτερο μέρος των χρεών της τόσο προς τις ΗΠΑ όσο και προς τις ευρωπαϊκές χώρες. Είναι αξιομνημόνευτη η επιμονή των ΗΠΑ να πείσουν άγγλους, γάλλους, ιταλούς, έλληνες, κλπ να αποδεχτούν την διαγραφή τού μεγαλύτερου τμήματος του γερμανικού χρέους, το οποίο ξεπερνούσε το 400% του ΑΕΠ (**). Δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς την εμβέλεια του Ζιν για να καταλάβει ότι, χωρίς αυτό το τεράστιο "κούρεμα" χρέους, η Γερμανία θα ήταν σήμερα μεταξύ των ουραγών τής Ευρώπης και όχι η ατμομηχανή της. Αν το προϊόν τής σκληρής δουλειάς των γερμανών κατευθυνόταν στην αποπληρωμή των χρεών της, η Γερμανία δεν θα μπορούσε να αναδειχτεί σε εισαγωγέα εργατικής δύναμης, η οποία βόηθησε με τον ιδρώτα της στην δημιουργία τού γερμανικού θαύματος.

-Τρίτον: Όπως είπαμε πιο πάνω, καμμιά από τις χώρες που πήρε βοήθεια από το σχέδιο Μάρσαλ δεν επέστρεψε ποτέ δεκάρα. Αντίθετα, τα δισεκατομμύρια που δόθηκαν -και συνεχίζουν να δίνονται- ως "βοήθεια" στην Ελλάδα μέσω των προγραμμάτων στήριξης, αντί να διατίθενται για την ανάπτυξη της χώρας και για την εξυπηρέτηση των βασικών αναγκών των κατοίκων της, επιστρέφουν με τόκο στις τσέπες των δανειστών της σε ποσοστό που ξεπερνάει το 90%.

- Τέταρτον: Με το Σχέδιο Μάρσαλ και την Συμφωνία του Λονδίνου, η Γερμανία απαλλάχθηκε μια για πάντα από το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα των χρεών της. Αντίθετα, το ελληνικό χρέος όχι απλώς δεν διεγράφη αλλά, μετά από βοήθεια πέντε χρόνων, εκτινάχθηκε από το 120% στο 180% του ΑΕΠ. Και, μάλιστα, μετά από το διαβόητο PSI του Βενιζέλου.

- Πέμπτον: Με βάση την Συμφωνία του Λονδίνου, η Γερμανία είχε το μονομερές δικαίωμα να καθυστερήσει ή να αναστείλει την πληρωμή των υποχρεώσεών της, εφ' όσον τα συγκεκριμμένα ποσά θα πήγαιναν σε επενδύσεις που θα βοηθούσαν στην ταχύτερη ανάπτυξη της χώρας. Αντίθετα, η Ελλάδα υποχρεώνεται, μέσω των μνημονίων, να υιοθετεί αντιαναπτυξιακή πολιτική, προκειμένου να κάνει "οικονομίες" ώστε να μπορεί να πληρώνει εγκαίρως και με ακρίβεια τα τοκοχρεολύσιά της, άσχετα αν μ' αυτόν τον τρόπο βαθαίνει η φτώχεια τόσο των πολιτών της όσο και του κράτους γενικώτερα.
 

21/7/1947: Η εφημερίδα τού ΕΑΜ "Ελεύθερη Ελλάδα" αναγγέλλει το Σχέδιο Μάρσαλ

Δεν μπορώ να δεχτώ, λοιπόν, ότι ο Ζιν δεν τα γνωρίζει όλα αυτά. Το ερώτημα είναι γιατί λέει όσα λέει, παρ' ότι ξέρει πως δεν ισχύουν. Η απάντηση βρίσκεται στο ότι ο Ζιν προσπαθεί πλέον να υποσκάψει το ευρώ διότι έχει συνταχθεί με εκείνη την μερίδα τού γερμανικού κεφαλαίου, η οποία επιθυμεί την έξοδο της Γερμανίας από το ευρώ και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος. Κι αν αυτή είναι η θέση ενός από τους πρωτεργάτες τής σύστασης του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, είναι πολύ λογικό να καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως το ευρώ έχει μπροστά του ακόμη δυσκολώτερες μέρες.



-----------------------------
(*) Στις 12 Ιουνίου 2012, ο Ζιν είχε γράψει τα ίδια και στους New York Times ("Why Berlin is balking on a bailout"), επιχειρώντας να απαντήσει στον Ομπάμα, ο οποίος ζητούσε από την Γερμανία να βοηθήσει τις χώρες τού ευρωπαϊκού νότου.

(**) Φοβάμαι πως ακριβώς μ' αυτή την συμφωνία απεμπολήσαμε ως χώρα το δικαίωμα να απαιτήσουμε από την Γερμανία την αποπληρωμή τού περίφημου αναγκαστικού κατοχικού δανείου.

Μπουρμπούτσαλα

- Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν χθες από τις αρχές του έτους, οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις έχουν φθάσει τα 8,390 δισ. ευρώ, από 6,923 δισ. ευρώ που ήταν τον Αύγουστο. Συνολικά τα ληξιπρόθεσμα χρέη (δηλαδή και τα χρέη των προηγούμενων χρόνων) έφθασαν πλέον τα 80,420 δισ. ευρώ, χωρίς μάλιστα να συνυπολογίζονται σ’ αυτά τα χρέη προς τα τελωνεία. 
- Το ύψος των παλαιών ληξιπρόθεσμων οφειλών διαμορφώθηκε στο τέλος Σεπτεμβρίου σε 72,02 δισ. ευρώ, από 72,18 δισ. ευρώ στο τέλος Αυγούστου. 
- Στο εννεάμηνο Ιανουαρίου - Σεπτεμβρίου μέσω των ευνοϊκών ρυθμίσεων και των κατασχέσεων εισπράχθηκε 1,25 δισ. ευρώ από τα νέα ληξιπρόθεσμα χρέη (το 15,3%) και 1,36 δισ. ευρώ από τα παλαιά, ενώ διαγράφηκαν ως ανεπίδεκτες είσπραξης οφειλές περίπου 560 εκατ. ευρώ (παλαιές και νέες).

[Από την Καθημερινή]

Η εξέλιξη των ληξιπρόθεσμων χρεών κατά την τελευταία τριετία (πίνακας: υπουργείο οικονομικών, 21/10/2015)

Τα παραπάνω στοιχεία είναι αποκαλυπτικά. Μαζί με τις οφειλές προς τα τελωνεία, το κράτος έπρεπε να έχει εισπράξει κάπου 84 δισ. ευρώ (κάπου 48% του ΑΕΠ!) περισσότερα από όσα έχει εισπράξει. Κι επειδή τα λεφτά είναι πολλά, δύσκολα πλέον μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι το φαινόμενο οφείλεται στο ότι οι έλληνες είναι μπαταχτσήδες. Είναι ηλίου τηλαυγέστερον πια ότι το κράτος επιβάλλει στους πολίτες του περισσότερους φόρους από όσους εκείνοι μπορούν να πληρώσουν.

Στην κυβέρνηση επικρατεί αναβρασμός, επειδή οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για υστέρηση ετησίων εσόδων κατά 5 δισ., γεγονός που θα οδηγήσει νομοτελειακά σε επιβολή νέων μέτρων για την κάλυψη του "κενού", όπως προβλέπεται από το μνημόνιο.

Η δική μου εκτίμηση είναι ότι το κενό θα είναι πολύ μεγαλύτερο. Στις 70 ημέρες που απομένουν ως το τέλος τής χρονιάς, μας περιμένει ένα φορολογικό πακέττο ύψους 6+ δισ. ευρώ, το οποίο περιλαμβάνει την τελευταία δόση φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων, τρεις δόσεις φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων, τρεις -αυξημένες, λόγω του επιτοκίου- από τις περίφημες "100 δόσεις", τρεις δόσεις ΕνΦΙΑ, την αύξηση της προκατοβολής φόρου εισοδήματος των αγροτών και τα τέλη κυκλοφορίας. Για να επαληθευτεί η πρόβλεψη της κυβέρνησης για υστέρηση 5 δισ., πρέπει να πληρώσουμε στην δεκάρα όλα αυτά και να δώσουμε κι ένα δισ. από πάνω για τα προηγούμενα χρέη μας. Κοινώς, μπουρμπούτσαλα.

Το ερώτημα δεν είναι αν καταλαβαίνουν οι κυβερνώντες ότι η φοροδοτική ικανότητα των κατοίκων αυτής της χώρας έχει εξαντληθεί. Αν καταλαβαίνουν, δηλαδή, ότι εδώ ισχύει το γνωστό "ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος". Αυτά είναι τόσο προφανή ώστε μπορούν να τα αντιληφθούν ακόμη και άτομα μειωμένων πνευματικών δυνατοτήτων. Το ερώτημα είναι άλλο: πού αποσκοπεί η κυβέρνηση με την επιμονή της να εισπράξει τόσα δισ. φόρων από μια κοινωνία εδώ και καρό πτωχευμένη; Την απάντηση την έχουμε δώσει επανειλημμένα από τούτην εδώ την γωνιά. Η λίστα που ακολουθεί είναι ενδεικτική, όχι περιοριστική:

Πρώτος (βασικός) στόχος: οι καταθέσεις. Για να καταλάβετε τι εννοώ, ρίξτε μια ματιά στο υπόλοιπο του τραπεζικού λογαριασμού σας και συγκρίνετέ το με το προ πενταετίας υπόλοιπό του. Κατ' αρχάς, θα διαπιστώσετε ότι κακώς ανησυχείτε για τυχόν κούρεμα, αφού οι καταθέσεις σας έχουν ήδη κουρευτεί με την ψιλή. Στην συνέχεια, θα αντιληφθείτε ότι, αν θελήσετε να παραμείνετε συνεπείς στις κάθε λογής υποχρεώσεις σας, πολύ σύντομα θα ξυριστούν. Μπορεί η κυβέρνηση να μη καταφέρνει να επαναπατρίσει τα χρήματα που έχουν ταξιδέψει σε εξωτικές χώρες (π.χ. Ελβετία) αλλά τα καταφέρνει θαυμάσια στο να υποκλέψει τα χρήματα όσων δεν έχουν δυνατότητα για τέτοια ταξίδια.

Δεύτερος (κύριος) στόχος: η ακίνητη περιουσία. Μιλάμε για στόχο που τον έχουν βάλει εδώ και χρόνια στο μάτι και δεν το κρύβουν. Θυμηθείτε τον Μάκη "τσεκουράτο" Βορίδη να "συστήνει" σε πολίτη, ο οποίος δεν μπορούσε να πληρώσει το χαράτσι του σπιτιού που κληρονόμησε από τον πατέρα του, να πουλήσει το σπίτι του και να πάει να μείνει σε μικρότερο. Θυμηθείτε και την περίφημη "έρευνα" που έλεγε ότι η υψηλή ιδιοκατοίκηση ευθύνεται για την υψηλή ανεργία ("Ανεργία και... ράβδος εν γωνία"). Το σίγουρο είναι ότι κάποιοι διαθέτουν χαρτί και περιμένουν, σαν άλλοι κατοχικοί μαυραγορίτες, να ρουφήξουν όχι μόνο αίμα αλλά και μεδούλι. Όλα τα άλλα είναι μπουρμπούτσαλα.

Παρένθεση. Στην πενταετία των μνημονίων, το σύστημα έκανε υπομονή, περιμένοντας από τους πολίτες να εκποιήσουν αυτοβούλως μπιρ-παρά την ακίνητη περιουσία τους. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που το έκαναν. Τώρα έφτασε η ώρα των κατσχέσεων: δεν το δίνεις μόνος σου; σου το παίρνω εγώ νταηλίκι. Όσοι εξακολουθούν να τρέφουν αυταπάτες, ας ρίξουν μια ματιά στην Ισπανία, όπου κατασχέθηκαν 50.000 σπίτια το 2013 κι άλλες 35.000 το 2014(*). Κλείνει η παρένθεση.

Ισπανία, 2014: Απομάκρυνση ενοίκων από κατασχεμένα σπίτια (φωτο: Άντρες Κουντάσκι)

Τρίτος (απαραίτητος) στόχος: η ενίσχυση του κοινωνικού αυτοματισμού. Κάθε φορά που επιβάλλεται ένα νέο μέτρο, όσοι πληρώνουν εξανίστανται εναντίον... εναντίον... εν πάση περιπτώσει, εξανίστανται εναντίον όσων φταίνε: των δημοσίων υπαλλήλων που τεμπελιάζουν, των ψιλικατζήδων που δεν κόβουν αποδείξεις, των γιατρών που πλουτίζουν με τα φακελλάκια, των εκπαιδευτικών που κάθονται τρεις μήνες τον χρόνο, των νέων που κάθονται στις καφετέριες και δεν πάνε για δουλειά... Διότι, δεν μπορεί, αφού εγώ πληρώνω και τα πράγματα δεν φτιάχνουν, κάποιοι φταίνε. Βεβαίως, είναι περιττό να σημειώσουμε άλλη μια φορά ότι ο κοινωνικός αυτοματισμός κατακερματίζει την λαϊκή αντίδραση και διευκολύνει την εξουσία.

Τέταρτος (σημαντικός) στόχος: η διευκόλυνση της υλοποίησης των μνημονιακών μέτρων. Αφού κάποιοι δεν πληρώνουν, τί να σου κάνει το δόλιο το κράτος; Και σχολεία θα κλείσει, και νοσοκομεία θα καταργήσει, και κρατική περιουσία θα ξεπουλήσει, και τούμπες θα κάνει, και κώλο θα στήσει... Ποια κυβέρνηση θέλει να τα κάνει όλα αυτά; Καμμιά. Αλλά τί να σου κάνει; Αναγκάζεται. Με πόνο ψυχής, πάντα...


Ας κλείσουμε επαναλαμβάνοντας το αυτονόητο. Όταν επιβάλλεις φόρους σε μια ήδη πτωχευμένη κοινωνία, είναι σαφές ότι δεν περιμένεις να τους εισπράξεις (άλλωστε, αυτό το ομολογεί η ίδια η κυβέρνηση όταν παραδέχεται πως δεν περιμένει να ενθυλακώσει πλέον των 2,65 δισ. από τα 3,2 δισ. του ΕνΦΙΑ). Τους επιβάλλεις επειδή έχεις άλλα στον νου σου. Κι όσα λες περί κοινωνικής δικαιοσύνης και προστασίας των αδυνάτων δεν είναι παρά μπουρμπούτσαλα.


--------------------------------------------
(*) Δείτε το ανατριχιαστικό φωτορεπορτάζ τού πολυβραβευμένου Άντρες Κουντάσκι από αστυνομικές επιχειρήσεις έξωσης ενοίκων κατασχεμένων σπιτιών στην Ισπανία. Ο Κουντάσκι συνελήφθη επειδή φωτογράφιζε την βία των αστυνομικών και βρέθηκε να απειλείται με τέσσερα χρόνια φυλάκισης. Ευτυχώς, τελικά αθωώθηκε.

Παιδεία και επιχειρηματικότητα: ασύμβατες έννοιες

Την άποψή μου για την διασύνδεση της παιδείας με την επιχειρηματικότητα την έχω παρουσιάσει κατ' επανάληψη σε τούτο το ιστολόγιο (π.χ. Εκπαιδευτικές τομές: μερικές σκόρπιες σκέψεις, Και διδακτορικό από τα...Goodie's;, Αννούλα; Εκχώρηση των πανεπιστημίων στις επιχειρήσεις;, Παιδεία "προχώ" και "ουάου" από την Αννούλα, Και πουτάνες στα Δ.Σ. των Πανεπιστημίων! κλπ). Ομολογώ ότι έτρεφα βαθειά απέχθεια προς την συντριπτική πλειοψηφία των υπουργών παιδείας (με πρώτη και καλύτερη την ηλίθια και ξεπουλημένη Διαμαντοπούλου κι από κοντά τον γελοίο Αρβανιτόπουλο και τον κρετίνο Λοβέρδο) αλλά φαίνεται πως και οι αριστερές μας κυβερνήσεις στον ίδιο δρόμο πορεύονται.

Πράγματι, ο ίδιος ο πρωθυπουργός είπε κατά την προεκλογική τηλεμαχία των πολιτικών αρχηγών ότι "άλλο η σύνδεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με την επιχειρηματική διαδικασία και άλλο η παράδοσή της στην αγορά" αλλά δεν εξήγησε πώς μπορεί να συνδεθεί η παιδεία με τις επιχειρήσεις δίχως να παραδοθεί σ' αυτές. Το γεγονός είναι ότι τα πανεπιστημιακά μας ιδρύματα έχουν ήδη ανοίξει διαύλους συνεργασίας με μεγάλες εταιρείες και μονοπώλια ενώ σιγά-σιγά μπαίνουν στο χορό και τα σχολεία τής μέσης εκπαίδευσης. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, το οποίο έκανε χρήση των διατάξεων του Ν.4009/2012 και δημιούργησε τρεις νέες έδρες, τις οποίες παρέδωσε στην... ΔΕΗ!

Ο πρόεδρος της ΔΕΗ στο Δ.Σ. του Πανεπιστημίου Δυτ. Μακεδονίας. Όταν αγοράζεις τρεις έδρες...

Πάντως, όσο καιρό βρισκόταν στην αντιπολίτευση, η κυβερνώσα σήμερα αριστερά ούτε ν' ακούσει δεν ήθελε για την διασύνδεση της εκπαίδευσης με τις επιχειρήσεις. Στις 19/1/2014, η Αυγή κατακεραύνωνε την εισβολή των επιχειρήσεων στα πανεπιστήμια, μέσα από ένα άρθρο τού Απόστολου Αλεξόπουλου με τίτλο "Επώνυμες έδρες στα πανεπιστήμια!"

Πολλοί θα πουν ότι ο θεσμός των "Επωνύμων Εδρών" είναι ένας επιτυχημένος θεσμός, εφαρμόζεται σχεδόν παντού και ότι δια μέσου αυτού μπορεί να επιτευχθεί η διασύνδεσή των Πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας. Μακάρι να ήσαν μόνο έτσι τα πράγματα. Δυστυχώς ο θεσμός αυτός φαίνεται ότι είναι ένα πολυτελές περιτύλιγμα που θα σκεπάζει την επιχειρούμενη από τον εκάστοτε χρηματοδότη πολύμορφη αξιοποίηση του Πανεπιστημίου και των υποδομών του για την εξυπηρέτηση δικών του συμφερόντων. Για την προβολή και διαφήμιση ορατών ή κεκαλυμμένων σκοπών και δραστηριοτήτων. Είναι ένας πολιορκητικός κριός κατεδάφισης των γνωστικών αντικειμένων, μια κερκόπορτα για την εισβολή της διαπλοκής και της αυθαιρεσίας στα Ιδρύματα, για το βόλεμα "δικών μας" παιδιών και την ανάθεση σε στελέχη των επιχειρήσεων του ρόλου του διδάσκοντος. Είναι μια προσπάθεια προσαρμογής της Ανώτατης Εκπαίδευσης στα συμφέροντα των μονοπωλίων. Είναι λοιπόν καθήκον και υποχρέωσή μας να προστατέψουμε τα Πανεπιστήμιά μας από μια τέτοια προοπτική και εξέλιξη.


Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η πραγματική έρευνα δεν χρηματοδοτείται και δεν πρόκειται ποτέ να χρηματοδοτηθεί από επιχειρήσεις. Οι επιχειρήσεις επενδύουν τα λεφτά τους με αποκλειστικό γνώμονα το κέρδος. Συνεπώς, δεν πρόκειται ποτέ να χρηματοδοτήσουν μια έρευνα, η οποία δεν είναι εκ προοιμίου απολύτως βέβαιο ότι θα καταλήξει σε εκμεταλλεύσιμο αποτέλεσμα. Η πραγματική έρευνα δεν γίνεται ποτέ με στόχο το κέρδος. Οι επιχειρήσεις έρχονται κατόπιν, για να εκμεταλλευτούν τα αποτελέσματα των ερευνών που κάποιοι έκαναν έτσι, είτε για το κέφι τους είτε από επιστημονική "διαστροφή". Βλέπετε, ο πραγματικός επιστήμονας είναι σαν τον πραγματικό καλλιτέχνη: δημιουργεί χωρίς υστεροβουλία, επειδή έτσι του βγαίνει.

Πιθανώς δεν έχετε ακούσει ποτέ για τον Γκόντφρεϋ Χάρολντ Χάρντυ (1877-1947). Πρόκειται για έναν βρεττανό μαθηματικό για τον οποίο η επιστήμη του ήταν όλη του η ζωή. Έζησε μόνος, δίχως να κάνει οικογένεια, απομονωμένος στο γραφείο του όπου μελετούσε διαρκώς τους αριθμούς. Μπορεί σήμερα να είναι αναγνωρισμένη η συμβολή τού Χάρντυ στην θεωρία των αριθμών και την μαθηματική ανάλυση, όμως τότε, όταν τον ρωτούσαν ποια πρακτική αξία έχουν οι μελέτες του, απαντούσε: "Απολύτως καμμία. Ποτέ μου δεν έκανα κάτι χρήσιμο. Καμμιά ανακάλυψή μου δεν έκανε και δεν πρόκειται να κάνει, άμεσα ή έμμεσα, για καλό ή για κακό, την παραμικρή διαφορά στην πρόοδο του κόσμου". Και όμως, αν δεν υπήρχαν οι μελέτες τού Χάρντυ, εσείς μάλλον δεν θα μπορούσατε να με διαβάσετε σήμερα. Και δεν θα μπορούσατε επειδή πάνω σ' αυτές τις "άχρηστες" μελέτες πάτησαν εκείνοι που έφτιαξαν το διαδίκτυο. Όπως κι εκείνοι που έφτιαξαν το email. Όπως κι εκείνοι που έφτιαξαν τις πιστωτικές κάρτες.

Ο Χάρντυ με την ομάδα κρίκετ του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Ο Κέυνς είχε πει ότι "αν ο Χάρντυ μελετούσε
το χρηματιστήριο μισή ώρα την ημέρα, με το ίδιο ενδιαφέρον που δείχνει για το κρίκετ, θα ήταν πάμπλουτος".

Για σκεφτείτε τώρα τι θα είχε συμβεί αν τότε τα πανεπιστήμια του Καίμπριτζ και της Οξφόρδης (όπου δούλευε) αξιολογούσαν τον Χάρντυ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Αν, δηλαδή, ενδιαφέρονταν όχι για την έρευνα καθ' εαυτήν αλλά για την προσδοκώμενη απόδοσή της. Και για να το πω πιο χύμα, αν του έλεγαν να ψάξει να βρει χρηματοδότη. Αφού ο ίδιος ο Χάρντυ χαρακτήριζε τις μελέτες του ως άχρηστες, ποιά εταιρεία θα βρισκόταν να τον χρηματοδοτήσει;

Ο Χάρντυ αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αλλά όχι το μόνο. Χάρη στην χρηματοδότηση της πολιτείας κατάφεραν οι επιστήμονες να ολοκληρώσουν τον αλγόριθμο που αποτελεί την βάση στο "ψαχτήρι" της Google, μιας και δεν βρισκόταν ιδιώτης να "πετάξει" τα λεφτά του σε κάτι που τότε δεν υποσχόταν κέρδη. Κι όσο για τις φαρμακευτικές εταιρείες που υποτίθεται ότι πουλάνε ακριβά τα φάρμακά τους επειδή χρειάζονται χρήματα για έρευνα, καλό είναι να γνωρίζουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των νέων φαρμάκων βασίζεται σε δουλειά που γίνεται σε πανεπιστημιακά εργαστήρια μέσω ερευνητικών προγραμμάτων που υλοποιούνται με δημόσια χρηματοδότηση.

Εν τέλει, ας έχουμε υπ' όψη μας ότι οι διάφοροι Παστέρ, Κιουρί και Αϊνστάιν άλλαξαν τον ρου την ανθρωπότητας και πέρασαν στην Ιστορία επειδή δούλεψαν για το κέφι τους. Έτσι, χωρίς λόγο. Δίχως να πρέπει να έχουν στο μυαλό τους το κέρδος αλλά μόνο την επιστήμη τους.

Ηγέτες χωρίς εξουσία

- Στις 10 Δεκεμβρίου 1893, μιλώντας από το βήμα τής βουλής, ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης ανακοίνωνε επίσημα την πτώχευση της χώρας. Το μήνυμά του ήταν τόσο εκκωφαντικό, ώστε ο λαός έβαλε στο στόμα τού πρωθυπουργού του μια φράση που εκείνος ποτέ δεν ξεστόμισε επί λέξει: δυστυχώς, επτωχεύσαμεν.

- Τον Μάιο του 1932, αφού προηγουμένως είχε αντισταθεί επί εννεάμηνο στις συντριπτικές πιέσεις που απέρρεαν από τη βρετανική πτώχευση του Σεπτεμβρίου 1931, ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, πάλι από το βήμα της βουλής, παράλλαξε την -υποτιθέμενη- φράση του Τρικούπη, χωρίς όμως να αλλοιώσει το περιεχόμενό της, το οποίο κατάλαβαν οι πάντες: τελικώς, επτωχεύσαμεν.

- Στις 28 Οκτωβρίου 1940, ο έλληνας δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς δεν απάντησε στο ιταλικό τελεσίγραφο που του παρέδωσε ο Εμανουέλε Γκράτσι, με ένα ναι ή ένα όχι αλλά με μια περίφραση τόσο σαφή ώστε την κατάλαβε και ο πιο αμόρφωτος έλληνας: ώστε, λοιπόν, έχουμε πόλεμο.

Ο Χαρίλαος Τρικούπης στο βήμα τής βουλής (Ελαιογραφία του Νικολάου Ορλόφ, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο)

Τα παραπάνω τρία ιστορικά στιγμιότυπα έχουν ένα κοινό γνώρισμα. Πρωταγωνιστές τους είναι τρεις ηγέτες οι οποίοι, αν και τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους, είχαν το θάρρος να πληροφορήσουν ευθέως τον ελληνικό λαό ότι κάτι σημαντικό είχε συμβεί εκείνη την ημέρα, κάτι που θα άλλαζε τον ρου τής ιστορίας και της καθημερινότητάς του.

Από τέτοια περιστατικά είναι γεμάτη η Ιστορία όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της ανθρωπότητας. Από το "μολών λαβέ" του Λεωνίδα μέχρι την γαλλική επανάσταση και από το "εν τούτω νίκα" του Κωνσταντίνου μέχρι την κήρυξη του πολέμου των ΗΠΑ κατά της Ιαπωνίας, υπάρχουν στιγμές που όχι απλώς γράφουν αλλά δημιουργούν την Ιστορία. Στιγμές που δεν θα υπήρχαν αν δεν βρίσκονταν στο προσκήνιο τα πρόσωπα που τις εκμεταλλεύτηκαν.

Όμως, τέτοια περιστατικά άρχισαν εδώ και χρόνια να σπανίζουν και τώρα δείχνουν να έχουν πλέον εξαφανιστεί. Βέβαια, θα θέλαμε να εξαφανιστούν, με την έννοια να μη χρειάζεται να βγει κάποιος ηγέτης να μας ανακοινώσει ότι πτωχεύσαμε ή ότι έχουμε πόλεμο. Μα, ούτε οι οικονομικές κρίσεις έχουν σταματήσει ούτε οι πόλεμοι. Εκείνο που σταμάτησε είναι η επαφή των ηγετών με τον λαό. Με απλά λόγια: οι ηγέτες έχουν πάψει πια να ενημερώνουν τον λαό, προφανώς επειδή δεν θέλουν να μάθει ο λαός τι συμβαίνει. Διότι, αν ο λαός συνειδητοποιήσει το τι συμβαίνει, ενδέχεται να αντιδράσει. Και καμμιά καθεστηκυία τάξη δεν θέλει λαϊκές αντιδράσεις εφ' όσον η ίδια δεν προέρχεται από τον λαό αλλ' απλώς του έχει κάτσει στον σβέρκο.

Ανέφερα πιο πάνω την κήρυξη πολέμου των ΗΠΑ κατά της Ιαπωνίας, μετά το Περλ Χάρμπορ. Όσο κι αν ακουστεί παράξενο, αυτός ήταν ο τελευταίος πόλεμος που κήρυξαν επίσημα οι ΗΠΑ! Ούτε με την Κορέα το έκαναν, ούτε με το Βιετνάμ, ούτε με την Γιουγκοσλαβία, ούτε με το Ιράκ, ούτε με το Αφγανιστάν... ούτε καν με την Γρανάδα. Εδώ και 70 χρόνια, οι ΗΠΑ διεξάγουν ακήρυχτους πολέμους σε όλο τον κόσμο. Κι όσο περνούν τα χρόνια και αναπτύσσεται η τεχνολογία, τόσο αυτό το φαινόμενο θα μονιμοποιείται. Ο λαός δεν χρειάζεται να ξέρει. Οι βομβαρδισμοί γίνονται από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρυά, με τηλεκατευθυνόμενα βλήματα και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών τους οποίους χειρίζονται πολίτες. Έτσι ο κόσμος μπερδεύεται και δεν μπορεί καν να καταλάβει ότι γίνεται πόλεμος. Κι ένας πόλεμος που δεν γίνεται αντιληπτός, δεν μπορεί να υποστεί κριτική.

Τα ίδια και χειρότερα γίνονται στον χώρο τής οικονομίας. Στις 15 Αυγούστου 1971, μετά από τριήμερες συζητήσεις με τον υπουργό οικονομικών Τζον Κόνναλλυ και τον πρόεδρο της Fed Άρθουρ Μπαρνς, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον βγήκε στην τηλεόραση και ανακοίνωσε δημοσίως την αποσύνδεση του δολλαρίου από τον "κανόνα του χρυσού". Ήταν η μέρα που πέθαινε το Μπρέττον Γουντς και τον θάνατό του θα τον μάθαιναν οι πολίτες των ΗΠΑ απ' ευθείας από τα προεδρικά χείλη:

"Τα τελευταία εφτά χρόνια είχαμε, κατά μέσο όρο, μια νομισματική κρίση ετησίως... Ζήτησα από τον υπουργό οικονομικών Τζον Κόνναλλυ να αναστείλει προσωρινά την μετατρεψιμότητα του δολλαρίου σε χρυσό ή άλλα αποθεματικά στοιχεία, εκτός από τις περιπτώσεις που αποβλέπουν στο συμφέρον της νομισματικής σταθερότητας και το βέλτιστο συμφέρον των ΗΠΑ. Τί σημαίνει αυτή η ενέργεια, η οποία είναι πολύ τεχνική; Τί σημαίνει αυτό για σας; Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω για να εξουδετερώσουμε τον μπαμπούλα που λέγεται υποτίμηση. Αν θελήσετε να αγοράσετε ένα ξένο αυτοκίνητο ή να πάτε ένα ταξίδι στο εξωτερικό, οι συνθήκες της αγοράς μπορεί να μειώσουν ελαφρώς την αγοραστική αξία των δολλαρίων σας. Αλλά αν ανήκετε στην συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της χώρας που αγοράζουν εγγχώρια προϊόντα, το δολλάριο θα αξίζει αύριο όσο ακριβώς και σήμερα. Με άλλα λόγια, το αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας θα είναι η σταθεροποίηση του δολλαρίου..."

15/8/1971: Ο Ρίτσαρντ Νίξον ανακοινώνει από την τηλεόραση τον θάνατο του Μπρέττον Γουντς

Αυτά τότε, με τον Νίξον. Σήμερα, οι ελληνικές κυβερνήσεις είτε αποφεύγουν να ανακοινώσουν επίσημα την πτώχευση της χώρας είτε εκδίδουν ψευδείς ανακοινώσεις περί αποφυγής τής -ήδη συντελεσθείσης- πτώχευσης. Σήμερα, οι ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είτε αποφεύγουν να ανακοινώσουν επίσημα την μετατροπή των τραπεζών σε κρατικοδίαιτα ιδρύματα είτε εκδίδουν ψευδείς ανακοινώσεις περί στήριξης των -ήδη καταρρευσασών- τραπεζών. Εκεί όπου ένα "δυστυχώς, τελικώς επτωχεύσαμεν" θα αφαιρούσε από κάθε πολίτη την δικαιολογία να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει, οι εξελίξεις κρύβονται σε ένα περιτύλιγμα ευφημισμών (μεταρρυθμίσεις, διαφάνεια κλπ) και ακρωνυμίων (PSI, ΤΧΣ, ELA, ΔΝΤ, EFSF κλπ), χειρισμός που έχει ως στόχο να αποφευχθεί οποιαδήποτε συγκλονιστική ανακοίνωση και να αποκοιμηθεί ο λαός με την ψευδαίσθηση ότι η λύση του προβλήματος έχει ήδη δρομολογηθεί.

Η αλήθεια είναι πως, μέσα σε ένα περιβάλλον όπου τα πολιτικά αγαθά υποτιμώνται διαρκώς προς δόξαν τού κεφαλαίου, οι ηγέτες τής εποχής μας διαθέτουν αποψιλωμένες εξουσίες. Μπορεί ο Νίξον να έδειξε αρκετό τσαγανό το 1971 αλλά τριάντα χρόνια νωρίτερα ο Ρούσβελτ διέθετε πολύ περισσότερο ενώ τριάντα χρόνια αργότερα ο Κλίντον πολύ λιγώτερο και σήμερα ο Ομπάμα καθόλου. Κι εδώ, στο έδαφος της χώρας τού Τρικούπη και του Βενιζέλου (την πυγμή των οποίων παραδέχονται και οι ιδεολογικοί αντίπαλοί τους), φυτρώνουν πλέον μόνο Σημίτηδες, Γιωργάκηδες, Σαμαράδες και Τσίπρες.

Από την στιγμή που το κέντρο βάρους έχει μετατοπιστεί στο κεφάλαιο, είναι λογικό να έχουμε μόνο κατ' όνομα ηγέτες, μόνο "ηγέτες" με ευτελισμένη εξουσία. Πού να βρουν όλοι αυτοί το θάρρος και την αυτοπεποίθηση να μιλήσουν στον λαό με την γλώσσα της αλήθειας; Πώς να κάνουν μια δύσκολη αλλά σημαντική και αληθινή ανακοίνωση; Τα διαγγέλματά τους θυμίζουν ανακοινώσεις πολυεθνικών, που προσπαθούν να κρύψουν την οδυνηρή αλήθεια μέσα σε έναν ορυμαγδό τεχνικών όρων. Έτσι, ο λαός χάνει την πραγματικότητα και, κατα συνέπεια, αδυνατεί να ονειρευτεί ένα μέλλον ριζικά διαφορετικό και να αγωνιστεί γι' αυτό.

Το ότι οι πόλεμοι έπαψαν να κηρύσσονται και οι πτωχεύσεις έπαψαν να ανακοινώνονται, δεν σημαίνει ότι έπαψαν και να υπάρχουν. Απλώς περνούν πίσω από την πλάτη μας, καμουφλαρισμένα μέσα σε ένα θολό νέφος ευφημισμών και ακρωνυμίων.

Οι σοφοί του Κατρούγκαλου

Πώς σας φάνηκε η ειδησούλα που προβλήθηκε χτες βράδυ από το Μέγκα; Εννοώ την ειδησούλα ότι τάχα τα μέλη τής "επιτροπής σοφών", η οποία έκανε τις διαβόητες προτάσεις για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού, δέχονται υβριστικές επιθέσεις και απειλές κατά της ζωής τους. Αν δεν την ακούσατε, να σας μεταφέρω μια περίληψη.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Μέγκα, λοιπόν, μέλη της Επιτροπής δέχονται τις τελευταίες ημέρες "συντονισμένες επιθέσεις μέσω διαδικτύου" ενώ έχουν καταγγείλει και αλλεπάλληλες τηλεφωνικές οχλήσεις, στις οποίες άγνωστοι, που τους καλούν με απόκρυψη, τους υβρίζουν και διατυπώνουν απειλές για την ζωή τους. Μάλιστα, τα μέλη της Επιτροπής σκέφτονται να ζητήσουν σήμερα αφ' ενός μεν την συνδρομή της πολιτείας για την προστασία τους αφ' ετέρου δε εισαγγελική παρέμβαση για την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου, ώστε να καταστεί δυνατός ο εντοπισμός των απειλητικών κλήσεων που δέχονται.

Κι αφού ο ρεπόρτερ μάς ενημέρωσε ότι οι "σοφοί" απαντούν στις απειλές που δέχονται ότι "έκαναν απλά τη δουλειά τους" (σ.σ.: αν ο ρεπόρτερ ήξερε ελληνικά θα έλεγε "απλώς έκαναν την δουλειά τους" αλλά δεν έχουμε τέτοιες απαιτήσεις από αγράμματους σκιτζήδες), η παρουσιάστρια έκλεισε το θέμα με την αποστροφή "απαράδεκτα πράγματα" (σ.σ.: να δω πότε θα μάθουν οι παρουσιαστές των ειδήσεων ότι το κατ' εξοχή απαράδεκτο πράγμα είναι να σχολιάζουν την είδηση που εκφωνούν).

Η ιστορία είχε και συνέχεια. Ως γνωστόν, οι ειδήσεις στον Σκάι βγαίνουν μια ώρα αργότερα από το Μέγκα. Έτσι, στο Φάληρο αποφάσισαν να συνεχίσουν την σπέκουλα, βγάζοντας στον αέρα κάποιον από τα μέλη τής επιτροπής, ο οποίος επιβεβαίωσε την είδηση με την φράση: "υπάρχουν συνάδελφοί μου, που έχουν δεχτεί απειλητικά τηλεφωνήματα". Τόσο σοφός, ώστε μιλάει όπως ο κάθε αφελής για τα θαύματα που κάνουν οι διάφορες θαυματουργές εικόνες: όλοι έχουν ακούσει γι' αυτά αλλά κανένας δεν έχει προσωπική εμπειρία.

Περίληψη και συμπέρασμα: Οι "σοφοί" της επιτροπής δέχτηκαν "συντονισμένες επιθέσεις" και "απειλές για την ζωή τους" αλλά, αντί να πάνε στην αστυνομία ή στον εισαγγελέα, πήραν τηλέφωνο στο Μέγκα. Για την αστυνομία και τον εισαγγελέα... το σκέφτονται. Τόση σοφία! Και τόσο έγκυρο ρεπορτάζ!

Καθημερινή, 9/3/2000: Όραμα του Νεκτάριου η συμμετοχή τής ιδιωτικής ασφάλισης στο σύστημα.

Επειδή τούτο το ιστολόγιο έχει τον δικό του τρόπο σκέψης, σας παρουσιάζει τα δώδεκα μέλη τής εν λόγω επιτροπής "σοφών" (προσοχή: η αρχαία Ελλάδα είχε μόνο εφτά σοφούς αλλά στην σύγχρονη Ελλάδα ο Κατρούγκαλος βρήκε δώδεκα!), ώστε να τα απαθανατίσει και να μη περάσει η σοφία τους στην λήθη τής ιστορίας:

(1) Άννα Λιγωμένου (πρόεδρος της επιτροπής): Η κυρία Λιγωμένου είναι επίτροπος επικρατείας και αντιπρόεδρος του ελεγκτικού συνεδρίου, με σπουδές στα χρηματοοικονομικά και στο δημόσιο δίκαιο. Έκανε την άσκησή της στο νομικό τμήμα τής ΕΡΤ και έχει διατελέσει νομική σύμβουλος στο υπουργείο παιδείας και στην προεδρία της δημοκρατίας. Επίσης, έχει διατελέσει μέλος του περίφημου "μισθοδικείου". Με δυο λόγια, αν την χαρακτηρίσεις ως άνθρωπο του συστήματος, δεν πρέπει να πέφτεις έξω.

(2-4) Σταυρούλα Κτιστάκη, Σπύρος Μαρκάτης, Βασίλης Ανδρουλάκης: Δικαστές του Συμβουλίου Επικρατείας. Προφανώς, η ιδιότητα του δικαστού αποτελεί γενεσιουργό αιτία σοφίας απαραίτητης και ικανής να λύσει τα προβλήματα του ασφαλιστικού.

(5) Μιλτιάδης Νεκτάριος: Για τον Νεκτάριο είπαμε κάτι λίγα τις προάλλες αλλά ας τα ξαναπούμε, συμπληρώνοντάς τα. Σήμερα, είναι καθηγητής στατιστικής στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και πρόεδρος της International Life Ανώνυμη Εταιρεία Ασφαλειών Ζωής. Στο παρελθόν έχει διατελέσει διευθύνων σύμβουλος στην Χρηματιστηριακή Βορείου Ελλάδος (1991-1993), διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Ασφαλιστικής (1993-1999), πρόεδρος της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος (1993-1996) και πρόεδρος της ΑΕΔΑΚ Ασφαλιστικών Οργανισμών (2000-2004). Αν και ο Νεκτάριος ζη και κονομάει από την ιδιωτική ασφάλιση, ο Σημίτης δεν δίστασε να τον κάνει διοικητή του ΙΚΑ (1999-2004). Άλλωστε, τον ήξερε καλά αφού τον είχε σύμβουλό του όταν ήταν υπουργός εμπορίου (1983-1987).

(6-8) Διονύσης Γράβαρης, Ξενοφών Κοντιάδης, Άγγελος Στεργίου: Πανεπιστημιακοί καθηγητές (πολιτικών επιστημών, δημοσίου δικαίου και δικαίου κοινωνικής ασφάλισης αντίστοιχα). Ο πρώτος ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος αθηναίων με τον συνδυασμό τού Γαβριήλ Σακκελαρίδη ενώ ο δεύτερος είναι πρόεδρος του ιδρύματος Τσάτσου.

(9) Κωνσταντίνος Κρεμαλής: Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω, ειδικευμένος σε εργατικά και ασφαλιστικά θέματα.

(10) Αθηνά Πετρόγλου: Δικηγόρος ειδικευμένη σε συνταξιοδοτικά θέματα.

(11) Δημήτρης Μπούρλος: Δικηγόρος, ειδικευμένος σε συνταξιοδοτικά θέματα. Είναι αυτός που μίλησε στον Σκάι περί απειλών που δέχονται οι συνάδελφοί του. Πλην των συνταξιοδοτικών θεμάτων, ειδικεύεται και στις... επιτροπές, αφού έχει διατελέσει μέλος τής επιτροπής για την διαδοχική ασφάλιση, της επιτροπής εμπειρογνωμόνων για το ασφαλιστικό, της επιτροπής κωδικοποίησης κανονισμών ΙΚΑ και αρκετών άλλων που έχουν συσταθεί για ασφαλιστικά θέματα.

(12) Φρόλη (Ευφροσύνη) Κουσκουνά: Μαθηματικός, πρόεδρος της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής (σ.σ.: η Εθνική Αναλογιστική Αρχή είναι ανεξάρτητη διοικητική αρχή με έδρα την Αθήνα, έχει συσταθεί με βάση το άρθρο 9 του ν.3029/2002 και το έργο της συνδέεται αποκλειστικά με την κοινωνική και επαγγελματική ασφάλιση σε όλα τα επίπεδα ενώ διοικείται από επταμελές διοικητικό συμβούλιο, τα μέλη του οποίου είναι εκτελεστικά). Συμμετείχε στην ομάδα εργασίας της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος για την εφαρμογή διεθνών προτύπων και στην ομάδα εργασίας της Εποπτικής. Αρχής για τη θεσμοθέτηση νέων Κανόνων σύμφωνα με τα Διεθνή Πρότυπα. Επίσης, διετέλεσε επί πολλά έτη μέλος της Επιτροπής Ζωής και της Επιτροπής Στατιστικών Αυτοκινήτου στην Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος. Ακόμη, ήταν μέλος της Επιτροπής Ενεργητικού Παθητικού (ALCO), των Εταιριών στις οποίες εργάστηκε. Είναι προφανές ότι έχει και αυτή, όπως ο Νεκτάριος, ισχυρά συμφέροντα στον χώρο της ιδιωτικής ασφάλισης.

Έργο Κουσκουνά (*): Αρχίζει επί Νέας Δημοκρατίας, συνεχίζεται επί ΣυΡιζΑ. Παντός καιρού.

Συμπέρασμα: Μια επιτροπή που ασχολείται με την επίλυση του ασφαλιστικού προβλήματος μπορεί να αποτελείται από τέσσερις δικαστικούς, τέσσερις καθηγητές, τρεις δικηγόρους και έναν μαθηματικό αλλά δεν μπορεί να συμμετέχει σ' αυτήν ούτε ένας εκπρόσωπος ασφαλισμένων ή συνταξιούχων. Επίσης, μια επιτροπή που ασχολείται με την δημόσια ασφάλιση, μπορεί να περιλαμβάνει μέλη με συμφέροντα στην ιδιωτική ασφάλιση άνευ κωλύματος. Ωραίο;

Νέα (αριστερή) εποχή, νέα (κατρουγκάλεια) ήθη...


-------------------------------------
(*) Επεξηγηματική σημείωση στην φωτογραφία

Η ΕΑΑ έχει χρόνια που σχεδιάζει τρόπους περικοπής των συντάξεων σε περιπτώσεις που τα ταμεία έχουν οικονομικό πρόβλημα. Για την επιτυχία των σχεδίων της, ετοίμαζε φακέλλωμα όλων των ασφαλισμένων, ζητώντας να καταχωριστούν για τον καθένα ξεχωριστά:

- Εργαζόμενοι: ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, αριθμός μητρώου ασφαλισμένου, φύλο, ημερομηνία γέννησης, οικογενειακή κατάσταση, ημερομηνία ασφάλισης στο φορέα, ημερομηνία πρώτης ασφάλισης, ένδειξη κοινά - βαρέα - υπερβαρέα, ασφαλιστική κλάση ή κατηγορία, συνολικός ετήσιος μισθός, συνολικός ετήσιος ασφαλιστέος μισθός, σύνολο ετήσιων καταβληθεισών εισφορών, ένδειξη κατώτατου μισθού, πληρωτέοι μήνες έτους, πληρωθέντες μήνες έτους, πληρωτέοι μήνες καριέρας, πληρωθέντες μήνες καριέρας, προγενέστερος φορέας ασφάλισης διαφορετικός από τον τρέχοντα, ένδειξη παλαιός / νέος, ένδειξη νεοεισερχόμενος, ένδειξη ενεργός / ανενεργός, ημερομηνία διακοπής, αιτία κατάστασης σε περίπτωση ανενεργού, ένδειξη επανεισερχόμενος, ημερομηνία γέννησης συζύγου, αριθμός τέκνων, ημερομηνία γέννησης πρώτου τέκνου, ημερομηνία γέννησης δεύτερου τέκνου.

- Συνταξιούχοι: ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, αριθμός μητρώου συνταξιούχου, φύλο, ημερομηνία γέννησης, οικογενειακή κατάσταση, ημερομηνία γέννησης συζύγου, ημερομηνία έναρξης συνταξιοδότησης, είδος σύνταξης (γήρατος, αναπηρίας, θανάτου), σχέση με τον θανόντα, τελευταίος ετήσιος μισθός πριν από τη συνταξιοδότηση, ετήσια σύνταξη, κρατήσεις ν. 3986/2011, κρατήσεις ν. 4024/2011, κρατήσεις ν. 4051/2012, κρατήσεις ν. 4093/2012, προστατευόμενα μέλη, ημερομηνία γέννησης πρώτου μέλους, ημερομηνία γέννησης δεύτερου μέλους, συνταξιούχος κατώτατου ορίου, ένδειξη νέος συνταξιούχος έτους, ένδειξη ενεργός / ανενεργός, ημερομηνία διακοπής, αιτία κατάστασης σε περίπτωση ανενεργού, ένδειξη επανεισερχόμενου.

Δυστυχώς για την ΕΑΑ, τα σχέδιά της "κόλλησαν" στα προσωπικά δεδομένα. Έτσι, με το παραπάνω έγγραφο, το οποίο υπογράφει η Φρόσω Κουσκουνά, προσπαθεί να κάμψει την άρνηση της αρχής προστασίας προσωπικών δεδομένων: "Οι απαιτήσεις και οι προδιαγραφές για την εκπόνηση των προαναφερθεισών μελετών αλλά και οι παράμετροι που πρέπει να εμφανίζονται στην παρουσίαση των αποτελεσμάτων τίθενται από το Euro Ageing Working Group του συμβουλίου υπουργών οικονομικών της Ε.Ε. και αναπροσαρμόζονται με την πάροδο των ετών αλλά και με τις εκάστοτε ανάγκες. Σε κάθε περίπτωση, οι αναλογιστικές μελέτες που εκπονούνται από την Εθνική Αναλογιστική Αρχή ελέγχονται από εκπροσώπους του EAWG και, εφ' όσον εγκριθούν, τότε γίνονται αποδεκτές από την τρόικα και γίνεται χρήση των αποτελεσμάτων τους".