Μασκαράτες

Επειδή, παρ' ότι  έχουμε ήδη μπει στην τελική ευθεία του καρναβαλιού, υπάρχουν κάποιοι που ακόμη δεν έχουν αποφασίσει πώς θα μασκαρευτούν, σήμερα το ιστολόγιο θα δώσει μερικές ιδέες για μασκάρεμα. Επί πλέον δε, θα συνοδεύσει αυτές τις ιδέες με μερικά στοιχεία, τα οποία πρέπει να έχουν υπ' όψη τους οι ενδιαφερόμενοι ώστε να βγει σωστό το τελικό αποτέλεσμα.


(α) Αντώνης Σαμαράς

Μασκαράτα ταιριαστή σε γόνους πλούσιων και επιφανών οικογενειών, μιας κι ο πρωθύ είναι γιος πετυχημένου καρδιολόγου και διευθυντή τού "" Ευαγγελισμού", ανηψιός βουλευτή τής καραμανλικής ΕΡΕ, εγγονός υπουργού, δισέγγονος της Πηνελόπης Δέλτα και τρισέγγονος του Εμμανουήλ Μπενάκη. Μη έχοντας οικονομικό πρόβλημα, ο Αντώνης σπούδασε στις ΗΠΑ, κάνοντας οικονομικά στο Άμχερστ και μεταπτυχιακό στο Χάρβαρντ. Κι επειδή τό σόι του είχε επιφανείς πολιτικούς, όπερ εστί μεθερμηνευόμενον θα γινόταν εύκολα κι ο ίδιος πολιτικός, το θέμα τής μεταπτυχιακής του εργασίας ήταν "Σχέσεις πολυεθνικών εταιρειών και κυβερνήσεων" (πόσο μπροστά ήταν από μικρό αυτό το παιδί!).

* Tip: Η εν λόγω μασκαράτα είναι κατάλληλη και για όσους πτυχιούχους δεν μπορούν να βρουν δουλειά, μιας κι ο Αντώνης δεν δούλεψε ποτέ στην ζωή του. Δεν πρόκαμε, δηλαδή, γιατί έγινε βουλευτής μόλις στα 26 του, ο νεώτερος ever έλληνας βουλευτής. Βέβαια, ο ίδιος λέει πως στις ΗΠΑ σπούδασε δουλεύοντας σε πιτσαρία αλλά δεν ξέρω πόσοι πιστεύουν κάτι τέτοιο, εκτός από τον ίδιο.


(β) Αλέξης Τσίπρας

Μεταμφίεση κατάλληλη για όσους έχουν έντονο τον γνωστό καημό κάθε έλληνα "κάντε με εμένα πρωθυπουργό και θα δείτε". Ο Αλέξης το πάλαιψε από μικρός και όλα δείχνουν ότι τελικά θα τα καταφέρει. Ξεκίνησε με τις μαθητικές διαδηλώσεις του '90-'91 (εποχή Τεμπονέρα), συνέχισε στην ΚΝΕ, συνδικαλίστηκε με τον "Εγκέλαδο" μέσω του οποίου μπήκε στα ΕΡΑΣ (Εναλλακτικά Ριζοσπαστικά Αριστερά Σχήματα) και, μέσω αυτών, στο Κ.Σ. της ΕΦΕΕ, εκλέχτηκε γραμματέας τής Σπουδάζουσας του Συνασπισμού, ανέβηκε μέχρι γραμματέας όλης της νεολαίας τού ΣΥΝ, μπήκε στην Κεντρική Επιτροπή, προωθήθηκε στην πολιτική γραμματεία, έβαλε υποψηφιότητα για δήμαρχος αθηναίων (παίρνοντας το διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό 10,5%) και, τελικά, έγινε αρχηγός τού κόμματος.

Φαίνεται πως ο Αλέξης είχε εξαιρετική ενόραση και "είδε" πολύ νωρίς πως κάποια στιγμή θα αναλάμβανε την διακυβέρνηση της χώρας. Πώς αλλοιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι, παρ' ότι σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Μετσόβειο, η διπλωματική του εργασία για το μεταπτυχιακό του είχε θέμα "Οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης και η έντασή τους στην Ε.Ε και στην Ελλάδα" (!!);

* Tip: Και αυτή η μασκαράτα πάει κουτί σε όσους δεν δουλεύουν. Όχι πως ο Αλέξης είναι φυγόπονος αλλά, μιας και θυσιάστηκε από μικρός στην πολιτική, ήταν δύσκολο να βρει χρόνο για δουλειά.


(γ) Αννα Μισέλ Ασημακοπούλου

Μασκαράτα κατάλληλη για κοριτσάκια με μεγάλα όνειρα. Η Άννα Μισέλ μπορεί να έγινε γνωστή από την εκπομπή Ελληνοφρένεια (ως η "αγαπημένη τού Μπαλούρδου") αλλά έχει πίσω της σημαντικές σπουδές και μεγάλο έργο. Από σπουδές, έχει να αναφέρει το πενσυλβανικό κολλέγιο Bryn Mawr, το νεοϋρκέζικο πανεπιστήμιο Cornell, το London School of Economics, το πανεπιστήμιο της Μαδρίτης και το Institut d’ Etudes Francais της Αβινιόν. Εδώ πρέπει να ομολογήσω ότι δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να σπουδάζεις οικονομικά στο Bryn Mawr και να κάνεις μεταπτυχιακό νομικά στο Cornell, αλλά κάτι τέτοιο μπορεί να είναι εφικτό στις ΗΠΑ. Δεν έχω πάει, δεν ξέρω.

Η Άννα Μισέλ έχει εκλεγεί κατ' επανάληψη δημοτική σύμβουλος στα Γιάννενα ενώ διετέλεσε οκτώ χρόνια διευθύντρια του κοινωφελούς ιδρύματος "Εγνατία Ηπείρου". Από το βιογραφικό τής Άννας Μισέλ δεν προκύπτει ότι έκανε κάποια άλλη δουλειά πριν γίνει διευθύντρια του εν λόγω ιδρύματος, οπότε μάλλον πρέπει να υποθέσουμε ότι η τοποθέτησή της σ' αυτήν την θέση οφειλόταν σε κάποιου είδους θεία φώτιση εκείνου που την διόρισε. Υπ' αυτή την έννοια, η εν λόγω μεταμφίεση είναι must για όποιο κοριτσάκι ονειρεύεται να γίνει κάπου διευθύντρια χωρίς να χρειαστεί να δουλέψει πρώτα ως απλή υπάλληλος.

* Tip: Όσες αναγνώστριες θέλγονται από την ιδέα αυτής της μασκαράτας, ας προσέξουν να μη κάνουν υπερβολικά μεγάλα όνειρα. Το ότι η Άννα Μισέλ είναι εκπρόσωπος τύπου τής Νέας Δημοκρατίας, δεν λέει και πολλά πράγματα. Εδώ ο Σίμος είναι εκπρόσωπος ολόκληρης κυβέρνησης.


Απορία ως υστερόγραφο: Δηλαδή, στους παραπάνω στηρίζουμε τις ελπίδες μας για πάταξη της ανεργίας;

Καμμία έκπληξη

Τελικά, καμμία έκπληξη δεν μας προκάλεσαν οι τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία. Κατ' αρχάς, στο Κίεβο στήθηκε κυβέρνηση εθνικής ενότητας (και καλά), με την συμμετοχή και των δυο ακροδεξιών φιλοναζιστικών κομμάτων Ελευθερία και Δεξιός Τομέας. Λογικόν, λογικώτατον. Άλλωστε, αυτά τα δυο κόμματα πρωτοστάτησαν (και μάλιστα με όπλα) στην ανατροπή της προηγούμενης κυβέρνησης και σ' αυτά είχε επενδύσει η Δϋση πολλές από τις ελπίδες της για στροφή της Ουκρανίας προς τις αγκάλες των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Έπειτα, πρώτο μέλημα της νέας εξουσίας ήταν ο διορισμός υπουργού άμυνας. Πρέπει να είναι η πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά που σε μια χώρα ορίζεται υπουργός άμυνας πριν καλά-καλά ορισθεί ο πρωθυπουργός της. Βέβαια, έτσι έπρεπε να γίνει ώστε ο νέος υπουργός να προλάβει να φτάσει έγκαιρα στις Βρυξέλλες όπου συνεδριάζει σήμερα το ΝΑΤΟ.

Αμέσως μετά, η βουλή αποφάσισε την παραπομπή τού φυγά προέδρου Γιανουκόβιτς στο δικαστήριο της Χάγης, με την κατηγορία των "σοβαρών εγκλημάτων" σε βάρος τού λαού. Φυσικά, οι αδέκαστοι δημοκράτες τής Δύσης έσπευσαν να εκδώσουν διεθνές ένταλμα σύλληψης του Γιανουκόβιτς. Ό,τι κι αν συμβεί από δω και πέρα θα μοιάζει με παρωδία των όσων έγιναν στην Χάγη μετά τον διαμελισμό τής Γιουγκοσλαβίας. Τότε που στο σκαμνί κάθησε ο Μιλόσεβιτς αλλά κανείς δεν τόλμησε να πει την παραμικρή κουβέντα για τους άλλους -κατά την άποψή μου δε, σαφώς μεγαλύτερους- εγκληματίες: τον κροάτη Τούτζμαν και τον βόσνιο Ιζετμπέκοβιτς. Κάτι παρόμοιο θα γίνει και τώρα: θα δικαστεί ο Γιανουκόβιτς κι απέναντι θα σφυρίζουν αδιάφορα όλοι εκείνοι που άναψαν το ουκρανικό φυτίλι.

Τέλος, η βουλή ανέθεσε καθήκοντα πρωθυπουργού στον Αρσένυ Γιάτσενιουκ. Αυτό κι αν δεν μας εξέπληξε. Πριν μόλις τρεις μέρες μιλήσαμε σε τούτο το ιστολόγιο για τον εν λόγω καραγκιοζάκο, με την παρατήρηση ότι "από δω και πέρα θα τον βλέπουμε συχνά-πυκνά μπροστά μας". Η δόλια η Τιμοσένκο στάθηκε άτυχη, η φουκαριάρα. Κανονικά, αυτή έπρεπε να γίνει πρωθυπουργός αλλά η βουλή δεν μπορούσε να της αναθέσει τέτοια καθήκοντα επειδή -υποτίθεται πως- αρρώστησε από την κακοπέραση στις φυλακές, όπου είχε κλειστεί ως καταδικασμένη για διαφθορά.

Παρένθεση. Εν τάξει, ξέρω ότι ακούγεται περίεργο να ανατίθενται καθήκοντα πρωθυπουργού σε κάποιον που έχει φυλακιστεί για διαφθορά αλλά, όταν μιλάμε για διαφθορά, μη πάει ο νους σας σε τίποτε τρελλά πράγματα. Η καημένη η Τιμοσένκο καταδικάστηκε επειδή βρέθηκε να κατέχει κάπου έντεκα ψωροδισεκατομμυριάκια δολλάρια, την νόμιμη προέλευση των οποίων δεν μπόρεσε να αποδείξει. Προφανώς, έπεσε θύμα πολιτικής σκευωρίας. Σαν τον Άκη, ας πούμε. Κλείνει η παρένθεση.

Αφού, λοιπόν, η βουλή δεν μπορούσε να κάνει πρωθυπουργό την Τιμοσένκο, έκανε το δεξί της χέρι: τον Γιάτσενιουκ. Άλλωστε, ο Αρσένυ έχει ένα σωρό προσόντα, μη το ξεχνάμε. Πρώτα-πρώτα, είναι ακροδεξιός και, μάλιστα, ναζί (είδαμε προχτές την φωτογραφία όπου χαιρετάει... αρχαιοελληνικά). Δεύτερον, είναι το αγαπημένο παιδί των ΗΠΑ (για πάρτη του μίλαγε τις προάλλες η υφυπουργός εξωτερικών τού Ομπάμα, σ' εκείνη την υποκλαπείσα τηλεφωνική συνομιλία όπου ξεστόμισε το περίφημο "γάμα την την Ευρωπαϊκή Ένωση"). Τρίτον, κάνει αμάν και πώς για να προσδέσει την Ουκρανία στο ευρωπαϊκό άρμα (αυτός ήταν που, ως υπουργός εξωτερικών, ξεκίνησε τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε.). Και, τέταρτον και κυριώτερον, είναι φανατικός οπαδός της "σχολής τού Σικάγου" και των φρηντμανικών νεοφιλελεύθερων δοξασιών. Με δυο λόγια, δηλαδή, ο Γιάτσενιουκ είναι υπόδειγμα σύγχρονου πολιτικού που σέβεται τον εαυτό του.

Τίποτε από τα παραπάνω δεν μας εξέπληξε. Όπως δεν μας εξέπληξε ούτε η ωμότητα με την οποία ο νέος πρωθυπουργός προανήγγειλε τα αντιλαϊκά μέτρα που θα πάρει. Μιλώντας στο BBC, ο Αρσένυ Γιάτσενιουκ δήλωσε ρητά ότι "πρόκειται να πάρουμε εξαιρετικά αντιδημοφιλή μέτρα, καθώς η προηγούμενη κυβέρνηση και ο προηγούμενος πρόεδρος ήσαν τόσο διεφθαρμένοι ώστε η χώρα βρίσκεται σε απελπιστική οικονομική κατάσταση", διευκρίνισε ότι "είμαστε στο χείλος της καταστροφής και αυτή είναι μια κυβέρνηση πολιτικών αυτοχείρων" και πρόσθεσε, κάνοντας μπλακ χιούμορ: "Καλώς ήρθατε στην κόλαση".


Καμμία έκπληξη ως εδώ, λοιπόν. Όπως δεν πρόκειται να αποτελέσει έκπληξη ο,τιδήποτε από αυτά που πρόκειται να συμβούν από δω και πέρα, είτε η χώρα παραμείνει ακέραιη (πράγμα εξαιρετικά δύσκολο) είτε διαμελισθεί όπως η πρώην Γιουγκοσλαβία. Στο κάτω-κάτω, οι κάτοικοί της δεν έχουν προλάβει να αποκτήσουν ιστορική εθνική ουκρανική συνείδηση: η Ουκρανία πρωτοεμφανίστηκε ως κράτος στην Ιστορία μόλις το 1991. Άλλωστε, η λέξη "Ουκρανία" σημαίνει "στα σύνορα", έννοια που σηματοδοτεί απλώς μια περιοχή "στα σύνορα" κάποιας άλλης χώρας: πότε της Λιθουανίας, πότε της Πολωνίας, πότε της Ρωσσίας... Στην περιοχή κατοικούσαν πάντοτε διάφορες εθνότητες, όμως ποτέ ο τόπος δεν έγινε "χωνευτήρι" γι' αυτές (όπως π.χ. οι ΗΠΑ), γεγονός που διευκολύνει τον διαμελισμό της. Εξ άλλου, μη μας διαφεύγει το γεγονός ότι η δημιουργία δυο-τριών μικρότερων χωρών στην περιοχή, διευκολύνει τον έλεγχό τους από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αλλά κι αν η χώρα παραμείνει ενιαία, μπορούμε να στοιχηματίσουμε με απόλυτη βεβαιότητα για το τι θα επακολουθήσει. Κι αυτό δεν θα είναι τίποτε διαφορετικό από ένα καπιταλιστικό φαγοπότι, σαν εκείνο το μεγάλο φαγοπότι που στήθηκε στην Ρωσσία επί Γέλτσιν. Καμμία έκπληξη κι εδώ. Άλλωστε η παρουσία τού νεοφιλεύθερου Γιάτσενιουκ αποτελεί εγγύηση για το στοίχημά μας.

Ζητείται ταξική συνείδηση

Την Τζωρτζίνα Ράινχαρτ μάλλον δεν την γνωρίζετε. Σας διαβεβαιώ, όμως, ότι η εν λόγω κυρία σίογυρα δεν πολυστενοχωριέται για την άγνοιά σας, μιας και πρόκειται για τον πλουσιώτερο άνθρωπο στην Αυστραλία που φιγουράρει στην 36η θέση τής περίφημης λίστας Forbes ως η 4η πλουσιώτερη γυναίκα τού πλανήτη.

Πώς και μου θυμήθηκε σήμερα η κυρία Ράινχαρτ; Εμ, αφήνει το διαδίκτυο άνθρωπο ν' αγιάσει; Ψάξε το ένα και σκάλισε το άλλο, έπεσα σ' ένα παλιό δημοσίευμα (5/9/2012) της Daily Mail, με τίτλο: "Η πλουσιώτερη γυναίκα τού κόσμου καλεί τους αυστραλούς να δεχτούν μείωση των μισθών τους επειδή οι αφρικανοί εργάτες είναι πρόθυμοι να κερδίζουν μόνο 2 δολλάρια την ημέρα". Ε, δεν ήθελα πολύ για να συνεχίσω διαβάζοντας όλο το άρθρο.

Επειδή κάποιοι μπορεί να μπερδεύτηκαν, μια απαραίτητη εξήγηση: στην λίστα Forbes εκείνης της χρονιάς, η Ράινχαρτ ήταν όντως η πλουσιώτερη γυναίκα του κόσμου αλλά μέσα στο 2012 την ξεπέρασαν η Λιλιάν Μπετανκούρ, η Κρίστυ Γουώλτον και η Άλις Γουώλτον. Φαίνεται πως αυτή η "υποχώρηση" εκνεύρισε την αυστραλέζα "βασίλισσα των ορυχείων" και είπε όσα είπε. Ας δούμε τι είπε ακριβώς:

Πρώτα-πρώτα, απείλησε -εμμέσως πλην σαφώς- τους συμπατριώτες της πως, αν δεν δεχτούν μείωση των αποδοχών τους, θα τους διώξει και θα φέρει εργάτες από την Αφρική: "Οι επιχειρήσεις είναι υποχρεωμένες να κοιτάξουν σε άλλες χώρες καθώς η τιμή τής αυστραλιανής εργασίας είναι πολύ υψηλή". Ακούγεται πρωτοφανές αλλά είναι απόλυτα κατανοητό, αν σκεφτούμε την ιδιαιτερότητα των επιχειρήσεων της Ράινχαρτ. Ορυχεία έχει η γυναίκα, δεν μπορεί να τα πάρει και να τα πάει στην Ταϊβάν, όπως κάνουν αυτοί που φτιάχνουν π.χ. ρούχα. Οπότε, λογικά σκεπτόμενη, αφού δεν μπορεί να πάει τις επιχειρήσεις της εκεί που υπάρχουν φτηνοί εργαζόμενοι, θα κουβαλήσει τους φτηνούς εργαζόμενους στον τόπο της.

Κατόπιν, αποδεικνύοντας ότι το κεφάλαιο είναι παντού το ίδιο, διατύπωσε στα αγγλικά όσα ακριβώς διατυπώνει ο ΣΕΒ στα ελληνικά. Κατηγόρησε, δηλαδή, "την κυβερνητική πολιτική, την υψηλή φορολογία των επιχειρήσεων, την γραφειοκρατία και τους υψηλούς μισθούς" για τις χαμηλές επιδόσεις τής οικονομίας.

Τέλος, δεν παρέλειψε να δώσει και τις απαραίτητες συμβουλές, τόσο προς την ηγεσία τής χώρας όσο και προς τους απλούς συμπατριώτες της: "Η Αυστραλία γίνεται πράγματι πολύ ακριβή και τελείως μη ανταγωνιστική όσον αφορά τις εξαγωγές. Επί πλέον, οι αφρικανοί θέλουν να δουλέψουν και είναι πρόθυμοι να το κάνουν για 2 δολλάρια μεροκάματο. Αυτά τα στοιχεία με κάνουν να αναρωτιέμαι για το μέλλον αυτής της χώρας (...) Οι αυστραλοί πρέπει να ξοδεύουν λιγώτερο χρόνο για κάπνισμα, για ποτό ή με τις παρέες τους και περισσότερο χρόνο δουλεύοντας (...)".


Αυτά είπε η κυρία Ράινχαρτ και, μεταξύ μας, καλά έκανε και τα είπε. Και γιατί να μη τα πει, δηλαδή; Ποιόν θα φοβηθεί; Σε μια χώρα που δεν υπήρχε πριν διακόσια χρόνια και σχεδιάστηκε ως τόπος εξορίας κακοποιών (κάτι σαν ανοιχτή φυλακή), δεν υπάρχει -και δεν υπήρξε ποτέ- οργανωμένο εργατικό κίνημα. Ποιός θα αντιδράσει; Το πολύ-πολύ να πεταχτεί κανένας πολιτικός και να ψελλίσει μερικά "ναι μεν, αλλά" για ψηφοθηρικούς λόγους.

Στο σημείο αυτό δεν μπορώ να μην αναφέρω μια ανατριχιαστική -κατά την γνώμη μου- έρευνα της Pew Research με τίτλο "Ναι, οι πλούσιοι είναι διαφορετικοί". Σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα, το 43% των ερωτώμενων θεωρούν ότι οι πλούσιοι είναι πιο έξυπνοι από τους φτωχούς, εκτίμηση με την οποία διαφωνεί το 8% ενώ οι υπόλοιποι δεν έχουν γνώμη. Επίσης, το 42% εκτιμά ότι οι πλούσιοι δουλεύουν πιο σκληρά από τους φτωχούς, ενώ το 24% πιστεύει το αντίθετο. Και στα δυο ερωτήματα δεν έχουν γνώμη 34%-50% των ερωτώμενων.

Γιατί χαρακτήρισα την παραπάνω έρευνα ως ανατριχιαστική; Διότι, σύμφωνα με την δική μου ερμηνεία, η έρευνα πιστοποιεί ότι οι ερωτηθέντες δεν έχουν συνείδηση της κατάστασής τους σε ποσοστό 34%-50%. Επειδή λίγο-πολύ όλοι γνωρίζουν και πόσο έξυπνοι αλλά και πόσο εργατικοί είναι, η αδυναμία να απαντήσουν οφείλεται αποκλειστικά στην αδυναμία να κατατάξουν τους εαυτούς τους στους πλούσιους ή στους φτωχούς. Με απλά λόγια, σε αναλογία 1 στους 3 μέχρι και 1 στους 2, οι ερωτώμενοι δεν έχουν καθόλου ταξική συνείδηση ενώ και οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους έχουν ταξική συνείδηση εσφαλμένη.


Τελειώνω. Σε μια αλλοτριωμένη κοινωνία, όπου τα μισά -ή και περισσότερα- μέλη της δεν έχουν ταξική συνείδηση, μπορούν άνετα να ευδοκιμούν παράσιτα τύπου Ράινχαρτ. Ας πάψουμε πια να αναζητούμε τους εχθρούς του λαού. Όσο δεν αναπτύσσουμε σωστή ταξική συνείδηση θα είμαστε εχθροί του εαυτού μας.


Υστερόγραφο ως κερασάκι: Όπως συμβαίνει με όλους τους πλούσιους, η κυρία Ράινχαρτ φημίζεται για το...φιλανθρωπικό της έργο (!). Όπως μας πληροφορεί το Business Review Weekly, σ' αυτό το έργο περιλαμβάνονται και...επισκέψεις σε ορφανοτροφεία τής Καμπότζης (!!!). Νομίζω ότι είναι προφανές το τι θα κάνει η κυρία Ράινχαρτ όσα λεφτά εξοικονομήσει από ενδεχόμενη μείωση των ημερομισθίων στα 2 δολλάρια. Τυχερά τα ορφανά τής Καμπότζης!

Αφεντικό, μπορείς χωρίς εργάτες;

Το διέπραξε και πάλι ο Χατζημπούλης. Ο υπουργός ανάπτυξης (ποιάς;) δήλωσε για μια ακόμη φορά τα ίδια, επαναλαμβάνοντας τις αγαπημένες του μπούρδες, βγαλμένες κατ' ευθείαν από τα ευαγγέλια του νεοφιλελευθερισμού. Απολαύστε (η υπογράμμιση δική μου):

"Τα δόγματα και τα στερεότυπα του παρελθόντος πρέπει να ξεπεραστούν. Ας το καταλάβουμε μια και καλή. Δεν μπορούν να υπάρξουν εργαζόμενοι χωρίς εργοδότες. Η Ελλάδα πρέπει να γίνει φιλική στην επιχειρηματικότητα και γίνεται βήμα - βήμα. Με μια δέσμευση από την πλευρά μας ότι θα συνεχίσουμε την προσπάθεια, που ξεκινήσαμε. Δεν είναι προσπάθεια για κάποιο κόμμα, είναι προσπάθεια για τις οικογένειές μας, είναι προσπάθεια για το μέλλον, είναι προσπάθεια για την Ελλάδα".

Μάλιστα. Εμπνευσμένο, δεν μπορώ να πω. Κάτι σαν "αφεντικό, μπορείς χωρίς εργάτες" ένα πράμα, ε; Είναι σαφές ότι τέτοια χοντροπατάτα μόνο ένα χατζημπουλικής ποιότητας μυαλό (τί;) μπορεί όχι μόνο να υιοθετεί αλλά και να καμαρώνει για δαύτην. Είναι τόσο φτηνή ώστε η ανασκευή της δεν θέλει ιδιαίτερη προσπάθεια. It's a piece of cake, που λένε και στην Αλαμπάμα.

Πρώτα-πρώτα, ας μας πει ο Χατζημπούλης ποιό από τα παρακάτω σχήματα μπορεί να λειτουργήσει: το "αφεντικά δίχως εργαζομένους" που λέει αυτός ή το "εργαζόμενοι δίχως αφεντικά" που λένε οι κομμουνιστές; Παραβλέπουμε ως πλήρως αποτυχημένο το σχήμα "αφεντικά με εργαζόμενους", διότι (α) τέτοια κουβέντα...συριζίζει μέχρι αηδίας, αφού προϋποθέτει το τέλος τής πάλης των τάξεων, όπερ άτοπον, (β) δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ εξουσία που να αντιμετωπίζει ως ίσους αφεντικά και εργαζόμενους και, κυρίως, (γ) αυτό το σχήμα υποτίθεται ότι εφαρμόζεται στην πράξη, μόνο που μονίμως λειτουργεί ως πρέσσα για τους εργαζόμενους ώστε να μπορούν τα αφεντικά να πετυχαίνουν τον στόχο τους, ο οποίος δεν μπορεί να είναι άλλος από την μεγιστοποίηση των κερδών τους.

Λοιπόν; Πώς το βλέπεις το "αφεντικά δίχως εργαζόμενους", υπουργέ μου; Αν νομίζεις ότι μπορεί να λειτουργήσει, γιατί σας πιάνει κόψιμο κάθε φορά που εκδηλώνεται κάποια σοβαρή απεργιακή κινητοποίηση, όπως εκείνη στην Χαλυβουργική; Γιατί δεν αφήσατε τους απεργούς ήσυχους αλλά στείλατε τα ΜΑΤ να βάλουν πλάτη στον Μάνεση; Διότι, προφανώς, ο Μάνεσης δεν μπορεί να λειτουργήσει το εργοστάσιο μόνος του, έτσι δεν είναι; Άλλωστε, κάτι τέτοιοι ρεμπεσκέδες τύπου Μάνεση, Δασκαλόπουλου κλπ δεν έχουν δουλέψει ποτέ στην ζωή τους. Αυτοί εννοούν ως "δουλειά" το να κάθονται στις πολυθρονάρες τους, να καπνίζουν τις πουράκλες τους και να στήνουν τις "μηχανές" τους προκειμένου να κονομήσουν.

Έτσι είναι, υπουργέ μου. Η Χαλυβουργική ανήκει στον Μάνεση αλλά αμφιβάλλω αν το αφεντικό Μάνεσης έχει ιδέα για το πώς επεξεργάζεται ο χάλυβας καθ' ότι το μόνο που ξέρει να παράγει είναι αέρας κοπανιστός. Για να δουλέψει το εργοστάσιο και να κονομήσει ο κάθε Μάνεσης, πρέπει να πάει για δουλειά εκείνος ο φουκαράς, που πεθαίνει καθημερινά για ένα εικοσάρι μεροκάματο, το οποίο εικοσάρι, μάλιστα, φαίνεται και υπερβολικό στον κάθε Μάνεση.

Την αντίρρησή σου την ξέρω, υπουργέ μου. Θα μου πεις πως δεν υπάρχει εργοστάσιο αν δεν βάλει τα κεφάλαιά του ο κάθε Μάνεσης, έτσι δεν είναι; Ρωτάω, λοιπόν: αν δεν βάλει τα...ποιά; Τα "κεφαλαιά του"; Ρε συ, μαζί μιλάμε! Ποιός "επενδυτής" κάνει χοντρές δουλειές με δικά του κεφάλαια; Όσα δεν έχει αρπάξει από το χρηματιστήριο (κοροϊδεύοντας τον κάθε χαχόλο) κι όσα δεν του έχει χαρίσει το κράτος (με επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές κλπ κλπ), τα έχει πάρει δανεικά από τις τράπεζες. Ποιά "κεφαλαιά του"; Πού τα βρήκε τα "κεφάλαιά του"; Παπαριές θα λέμε τώρα; Σαν τα "κεφάλαια" που βάλανε οι μεγαλοεργολάβοι που φτιάχνουνε (τί κάνουνε;) τα μεγάλα οδικά έργα, ε; Μη χέσω!


Πάμε παρακάτω. Ώστε ο Δασκαλόπουλος έκανε προτάσεις, ε; Ωραία. Κι όπως είπε ο Κυριάκουλας, "Πολλές από τις προτάσεις που υιοθετεί ο ΣΕΒ (...) θα βρουν τη θέση τους στο νέο επιχειρησιακό πρόγραμμα (2014-2020) του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης". Πολύ ωραία. Έτσι, να βάλουμε τα πράγματα σε σωστή σειρά διότι, αν δεν προτείνουν οι βιομήχανοι στην κυβέρνηση το τι πρέπει να κάνει, ποιός θα το προτείνει; Ο αρχιεπίσκοπος;

Προσέξτε την δήλωση Κυριάκουλα για τις προτάσεις των βιομηχάνων διότι είναι αποκαλυπτική για τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα. Δεν είπε ούτε ότι παρουσιάζουν ενδιαφέρον ούτε ότι θα τις συζητήσουν αλλά ότι θα υιοθετηθούν. Τόσο πολύ του άρεσαν ώστε δεν χρειάζεται να κρατάει την παραμικρή πισινή: ούτε στον πρωθυπουργό χρειάζεται να τις γνωστοποιήσει ούτε για επεξεργασία θα τις προωθήσει ούτε τους συνεργάτες του θα ρωτήσει ούτε την έγκριση οποιουδήποτε οργάνου θα πάρει. Απλώς θα τις αποδεχτεί.

Τώρα, θα μου πείτε πως γίνομαι άδικος κι ότι αυτά λέγονται εν τη ρύμη τού λόγου. Μπορεί να 'ναι κι έτσι. Αλλά, από την άλλη, "γλώττα λανθάνουσα τ' ακριβή λέγει" και "εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα". Με απλά λόγια: αν έχεις μάθει να εκτελείς τις εντολές των αφεντικών σου και της τάξης την οποία έχεις ταχθεί να υπηρετείς, το "γιες σερ" σού βγαίνει αυθόρμητα.



Κάπως έτσι, λοιπόν, δένει το σιρόπι. Μεριά ο Κυριάκουλας να αποδέχεται με την μία τις προτάσεις (διάβαζε: απαιτήσεις) των βιομηχάνων και μεριά ο Χατζημπούλης να διατυμπανίζει ότι η Ελλάδα δεν έχει μέλλον δίχως τους βιομήχανους. Και, βεβαίως, δίχως τους μεγαλοεργολάβους. Και, βεβαίως, δίχως τους εφοπλιστάδες. Δηλαδή, σύμφωνα με την κυβερνώσα συμμωρία, το μέλλον τής χώρας είναι συνυφασμένο με το μέλλον των κηφήνων που τρέφονται σε βάρος του λαού.

Και θέλουν να τους πιστέψουμε, γαμώτο!

Αρσένυ Γιάτσενιουκ, ο "δημοκράτης"

Όχι πως είχαμε την παραμικρή αμφιβολία αλλά ομολογώ ότι δεν περίμενα να πέσουν οι μάσκες τόσο σύντομα. Διότι εκείνο που έπεσε στην Ουκρανία δεν είναι ο Λένιν αλλά οι μάσκες, οι φερετζέδες μιας -και καλά- δημοκρατίας, στο όνομα της οποίας γίνονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα, όπως είπε προσφυώς ο Ροβεσπιέρος.

Αγανάχτησαν, λοιπόν, με τον Γιανουκόβιτς οι ουκρανοί και για να ξεθυμάνουν πλάκωσαν
τα αγάλματα του Λένιν με τις βαριοπούλες. Λες και τους έφταιξε ο θείος Βλαδίμηρος, ο οποίος πάνε 90 χρόνια που έχει αφήσει τούτον τον μάταιο κόσμο. Ή λες και ο Γιανουκόβιτς είχε την παραμικρή σχέση με τον Λένιν ή γενικώτερα με τον κομμουνισμό.

Δεν είναι αυτό καθ' εαυτό το γκρέμισμα που με ανατριχιάζει. Είναι ο συμβολισμός του. Είναι που άκουσα εκείνους που το γκρέμιζαν να φωνάζουν "ευχαριστούμε την Ευρώπη, ευχαριστούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες, σας ευχαριστούμε όλους πάρα πολύ". Και είναι η θλίψη που σε πλημμυρίζει όταν βλέπεις προς τα πού στρέφουν τις ελπίδες τους εκείνοι που δεν μπορούσαν να δουν τον δρόμο που τους έδειχνε το τεντωμένο χέρι τού Λένιν.

Ο "δημοκράτης" Γιάτσενιουκ χαιρετάει ναζιστικά

Μπροστάρης τους, ο νέος ισχυρός άνδρας τής Ουκρανίας, ο αρχηγός τής μέχρι χτες αντιπολίτευσης, ο Αρσένυ Γιάτσενιουκ. Ήδη, η πρώτη του "μετεπαναστατική" φωτογραφία κάνει τον γύρο τού διαδικτύου και δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας σχετικά με τα μυαλά που κουμαντάρει: ο τρόπος με τον οποίο χαιρετάει τους οπαδούς του, χαμογελώντας πλατειά, είναι αδύνατο να ερμηνευθεί ως... αρχαιοελληνικός χαιρετισμός.

Πόσο γρήγορα επιβεβαιωθήκαμε όλοι όσοι υποστηρίζαμε ότι πίσω από τα επεισόδια που έπνιξαν στο αίμα την Ουκρανία βρίσκονταν οι νοσταλγοί τού Χίτλερ, οι οποίοι ενεργούσαν -και ενεργούν- υπό τις ευλογίες τής "δημοκρατικής" Ευρώπης και των "δημοκρατικών" Ηνωμένων Πολιτειών...

Κι επειδή θα πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι από δω και πέρα θα τον βλέπουμε συχνά-πυκνά μπροστά μας, ας δούμε ποιος είναι στ' αλήθεια ο Αρσένυ Γιάτσενιουκ, αυτός ο νεαρότατος (τον Μάιο θα κλείσει τα 40) τυχοδιώκτης ουκρανός ο οποίος νομίζει ότι έπιασε τον πάπα από...(άντε μη πω) επειδή σπούδασε οικονομικά και διάβασε τις παπαριές τού Φρήντμαν.

Από τον Σεπτέμβριο ως τον Νοέμβριο του 2001, ο Γιάτσενιουκ τοποθετήθηκε ως υφυπουργός οικονομικών τής Αυτόνομης Δημοκρατίας τής Κριμαίας ενώ στην συνέχεια ανέλαβε την θέση τού υπουργού, στην οποία έμεινε μέχρι τον Ιανουάριο του 2003. Μη ρωτάτε πώς διάβολο γίνεται να αναδεικνύεται υπουργός οικονομικών ένας τελείως άπειρος 26χρονος: στην "δημοκρατία" όλα γίνονται.

Μετά την υπουργική του θητεία -και πάντα με το κατάλληλο σπρώξιμο- ο Γιάτσενιουκ τοποθετήθηκε στην θέση τού αντιπροέδρου τής Εθνικής Τράπεζας της Ουκρανίας και λίγο αργότερα στην θέση τού προέδρου. Τελικά, τον Σεπτέμβριο του 2005 έγινε υπουργός οικονομικών όλης της Ουκρανίας, επί κυβερνήσεως Γιεχανουρόφ. Σ' αυτό το πόστο έμεινε μόλις 11 μήνες, διάστημα πάντως αρκετό για να καταφέρει να βάλει την Ουκρανία στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και για να ξεκινήσει την διαδικασία ένταξης της χώρας του στη Ευρωπαϊκή Ένωση.

Με την υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολήζα Ράις

Φτάνουμε στο 2007. Με τις πλάτες των μεγάλων καπιταλιστικών οργανισμών Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και Παγκόσμιας Τράπεζας αλλά και με τις ευλογίες τής Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ, αναλαμβάνει υπουργός εξωτερικών επί προεδρίας Γιούστσενκο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γιούστσενκο ήθελε ως υπουργό εξωτερικών τον Βολοντύμυρ Οχρύτσκο αλλά η βουλή απέρριψε δυο φορές την προεδρική επιλογή. Όμως το καλάμι που είχε καβαλήσει ο Γιάτσενιουκ ήταν πολύ μεγαλύτερο. Έτσι, το 2010 αποφάσισε να βάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος.

Εκείνες οι εκλογές έδωσαν στον Γιάτσενιουκ ένα απροσδόκητο χαστούκι. Μπορεί οι ευρωπαίοι και οι πολιτειακοί φίλοι του να τον είχαν πείσει ότι αποτελούσε μεσσία για τους ουκρανούς αλλά οι συμπατριώτες του είχαν ανίθετη άποψη και τον εξαφάνισαν από τις κάλπες σε όλες τις επαρχίες: Κίεβο 0,34%, Λβιβ 0,66%, Ντνιεπροπετρόφσκ 0,49%, Πολτάβα 0,30%, Τσερνίχιβ 0,14%, Οδησσός 0,19%... Στην δε "δική του" Κριμαία, το χαστούκι έγινε κατακεφαλιά: 0,02%!

Και όμως, αυτός ο ανύπαρκτος πολιτικά καραγκιοζάκος εμφανίζεται σήμερα ως ο άνθρωπος που θα οδηγήσει την Ουκρανία σε ένα καλύτερο αύριο. Τί σημασία έχει ότι ο ίδιος δεν διαθέτει κουκούτσι μυαλό και δεν καταλαβαίνει πούθε παν' τα τέσσερα; Αρκεί που παίζει καλά τον ρόλο του ως μαριονέττα.

Ας κλείσουμε το σημερινό μας κείμενο δίνοντάς του τον λόγο. Έτσι, για να γελάσουμε λιγάκι. Τα αποσπάσματα που ακολουθούν προέρχονται από την KyivPost της 4/12/2012Q

- Κάποιοι λένε ότι έχουμε μια τρίτη επιλογή: να μη συνδεθούμε με κανέναν οργανισμό και να μείνουμε ουδέτεροι. Προσωπικά, κάτι τέτοιο μου φαίνεται σαν να καθόμαστε πάνω σε φράχτη: υπάρχουν πραγματικά μεγάλες σφαίρες επιρροής σε δύση και ανατολή..."
- Η σύνδεση της Ουκρανίας με την Τελωνειακή  Ένωση (σ.σ.: δηλαδή με την Ρωσσία) σημαίνει την αναβίωση της Σοβιετικής Ένωσης με έναν ελαφρώς διαφορετικό τρόπο και με διαφορετικό όνομα. Αλλά αυτό σημαίνει ότι η χώρα θα γίνει μέρος τής Ρωσσικής Αυτοκρατορίας. Γνωρίζουμε ιστορία. Ήμασταν εκεί και δεν θέλουμε να επιστρέψουμε εκεί..."
- Η Ουκρανία πρέπει να γίνει μέρος μιας μεγαλύτερης Ευρώπης. Πρώτα απ' όλα επειδή κάτι τέτοιο σημαίνει αρχές και αξίες (σ.σ.: κρατηθείτε!): υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, ιατρικής περίθαλψης, συντάξεων, εργασίας, ελευθεριών, νέων τεχνολογιών και προόδου..."

Ο πολιτισμός είναι οικονομία: ένα φιάσκο

[Άρθρο τής Έφης Γιαννοπούλου, από το Unfollow - 21/02/2014]


«Ελάτε επάνω να μας τα πείτε! Ελάτε επάνω να μας τα πείτε! Είναι εύκολος ο συνδικαλισμός από κάτω! Ορίστε έναν εκπρόσωπο κι ελάτε πάνω!» επαναλάμβανε ωρυόμενος ο υπουργός Πολιτισμού από τη σκηνή της αίθουσας του Megaron Plus. «Μπορώ να πω κάτι;» ρωτά κάποιος από το κοινό. «Δεν μπορείτε να πείτε τίποτα! Δεν μπορείτε να πείτε τίποτα», αλλάζει γνώμη ο υπουργός, λίγο πριν αποχωρήσει χωρίς καν να ολοκληρώσει το χαιρετισμό του.

Ήδη από τις πρώτες φράσεις του, ο Πάνος Παναγιωτόπουλος επισήμανε ότι το μισθολογικό κόστος και… κάποιοι άλλοι παράγοντες έχουν οδηγήσει την Ευρώπη σε υστέρηση συγκριτικά με την Κίνα και άλλες ασιατικές χώρες. Κάπου εκεί αρχίζει το happening διαμαρτυρίας που οργάνωσε μια ομάδα καλλιτεχνών, με πρωτοβουλία της Κίνησης Μαβίλη. Ακούγονται γέλια και χειροκροτήματα από το κοινό και ο υπουργός οδηγείται σε μια μίνι παράκρουση. «Δεν τιμάτε τη χώρα! Δεν τιμάτε τη χώρα!», «Αυτά να τα κάνετε στις συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ», «Δεν βοηθάμε τη χώρα! Την εικόνα της χώρας!» «Θυμίζετε Μελανοχίτωνες!», «Τα αριστερά γκρουπούσκουλα που σας καθοδηγούν», «Είστε ευδιάκριτοι και ευδιάκριτες! Δεν είστε καλλιτέχνες! Υπηρετείτε τον ανεξέλεγκτο θόρυβο και την οχλαγωγία!». Αυτές ήταν μερικές από τις φράσεις από το παραλήρημα του υπουργού, που άλλοτε καλούσε στο βήμα τους διαμαρτυρόμενους καλλιτέχνες, άλλοτε τους φώναζε να καθίσουν στη θέση τους και τους απαγόρευε να μιλήσουν.

Το διήμερο συνέδριο στο Μέγαρο Μουσικής, που ξεκίνησε χτες το πρωί και ολοκληρώθηκε σήμερα, είχε τίτλο «Χρηματοδοτώντας τη Δημιουργικότητα» (Financing Creativity) και συμμετείχαν σ’ αυτό εκπρόσωποι του ελληνικού κράτους αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκπρόσωποι ελληνικών και ευρωπαϊκών δημόσιων και ιδιωτικών φορέων και τραπεζών, σύμβουλοι κάθε είδους και άλλοι. Το happening, που οργανώθηκε με πρωτοβουλία της Κίνησης Μαβίλη, συνίστατο στη διακοπή του χαιρετισμού του υπουργού με οργανωμένα γέλια και χειροκροτήματα, χωρίς λόγια, ως μια έκφραση της διαμαρτυρίας των καλλιτεχνών για την αδιαφορία και τον εμπαιγμό που υφίστανται από τον υπουργό από την πρώτη μέρα της θητείας του.

Αν και ο υπουργός αποχώρησε χωρίς καν να ολοκληρώσει το χαιρετισμό του, και η κυρία Αντρούλλα Βασιλείου, επίτροπος Εκπαίδευσης, Πολιτισμού, Πολυγλωσσίας και Νεολαίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν ανέβηκε καν στο βήμα για τον δικό της χαιρετισμό, το συνέδριο συνεχίστηκε κανονικά (παρά τη σχεδόν δίωρη καθυστέρηση). Στο τέλος του πρώτου τραπεζιού (με θεματική «Χρηματοδοτώντας τον πολιτισμό. Δημόσιες πολιτικές και ιδιωτικές πρωτοβουλίες. Στρατηγικές και σύγχρονο μοντέλο για την ανάπτυξη των Πολιτιστικών και Δημιουργικών Βιομηχανιών») παρενέβησαν τόσο η Ένωση Μη Κερδοσκοπικών Θιάσων, που εκπροσωπεί 85 θιάσους, με κείμενο που διαβάστηκε στα ελληνικά και στα αγγλικά θέτοντας μια σειρά ερωτήματα, όπως: «γιατί οι κρατικές επιχορηγήσεις για το θέατρο έχουν παγώσει και οι εγκεκριμένες του 2011-12 δεν έχουν ακόμα δοθεί, εμπαίζοντας τους ενδιαφερόμενους; Γιατί παράλληλα δίνονται επιλεκτικά σε διάφορους συλλόγους ή σε μεγάλους ιδιωτικούς οργανισμούς, όπως το Μέγαρο Μουσικής; Πού είναι η μέριμνα για να μη σβήσει η πολυφωνία, ο πειραματισμός και η έρευνα; Γιατί κλήθηκαν ως ομιλητές στο συνέδριο μόνο μεγάλοι οργανισμοί, ενώ απουσιάζει το ζωντανότερο κομμάτι του θεάτρου, οι ίδιοι οι καλλιτέχνες;» Από την κίνηση Μαβίλη και την ομάδα των ακτιβιστών, παρενέβη ο Κώστας Κουτσολέλος, λέγοντας πως η αβάσταχτη φορολόγηση των μη κερδοσκοπικών εταιρειών οδηγεί στο κλείσιμο τις περισσότερες θεατρικές ομάδες, όταν οι ομιλητές του συνεδρίου μιλούσαν για επιχειρηματικότητα, start-up και άλλα τέτοια εκσυγχρονιστικά. Το δίγλωσσο τρυκάκι που μοιράστηκε από τα μέλη της Κίνηση Μαβίλη στο κοινό του Μεγάρου Μουσικής έγραφε: «Να ξέρεις πως το ελληνικό κράτος αδιαφορεί πλήρως για τον σύγχρονο πολιτισμό. Να ξέρεις πως γύρω σου διαδραματίζεται ένα φιάσκο». Την αδιαφορία του για τον σύγχρονο πολιτισμό άλλωστε έδειχνε και το ίδιο το Υπουργείο, το οποίο σε ένα συνέδριο όπου η φράση που περισσότερες φορές ακούστηκε ήταν το «Οι καιροί έχουν αλλάξει», και οι λέξεις καινοτομία, νέα μέσα, νέες συνθήκες κτλ. επαναλαμβάνονταν σε όλες τις ομιλίες, δεν βρήκε τίποτα καλύτερο να μοιράσει στους συμμετέχοντες από έναν ογκώδη φάκελο με τέσσερα τεύχη, στα τρία από τα οποία παρουσιάζονται τα μνημεία της Αττικής, και στο τέταρτο το πρόγραμμα των πολιτιστικών εκδηλώσεων της Προεδρίας.

Αν η δεύτερη συχνότερα επαναλαμβανόμενη φράση χτες ήταν «Ο πολιτισμός είναι οικονομία», αντιλαμβανόταν εύκολα κανείς, από την επανάληψη λέξεων όπως αγορά, βιομηχανίες, ανταγωνιστικότητα, προϊόν, ότι αυτό για το οποίο μιλούσαν οι ομιλητές έριχνε το βάρος του σε κάτι πολύ διαφορετικό απ’ αυτό που συνήθως αποκαλούμε πολιτισμό: στις πολιτιστικές βιομηχανίες με μαζική απεύθυνση και στα μεγάλα ιδρύματα (τα οποία εκπροσωπούνταν και στις συζητήσεις – Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Ίδρυμα Νέον, Ίδρυμα Κακογιάννη), αφού μόνο αυτοί μπορούν να εξασφαλίσουν τις απαραίτητες εγγυήσεις για χρηματοδότηση από τράπεζες και ευρωπαϊκά προγράμματα. Όπως κυνικά διαπίστωσε ο κ. Γιώργος Γιαννούσης, Γενικός Γραμματέας Δημόσιων Επενδύσεων – ΕΣΠΑ του υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας: «Η εποχή που η πολιτεία πλήρωνε τον κάθε καλλιτέχνη για να κάνει αυτό που θεωρεί δημιουργία χωρίς αυτό που παράγει να πουλιέται, τελείωσε. Θα χρηματοδοτούνται επιχειρήσεις που θα έχουν ανταποδοτικά οφέλη». Για τη «χρηματοδότηση θεσμών που έχουν αποδεδειγμένα και αξιολογημένα κοινωνική προσφορά», μίλησε και η κα Λίνα Μενδώνη, γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, κλείνοντας μάλλον το μάτι στο φιλόξενο Μέγαρο, που πρόσφατα απαλλάχθηκε από χρέη 230 εκατομμυρίων ευρώ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο κ. Ιωάννης Μάνος, πρόεδρος του Μεγάρου, ήταν αυτός που περισσότερο απ’ όλους στις πρωινές συνεδρίες μίλησε για την ανάγκη στήριξης του κράτους στον πολιτισμό, με τα 230 εκατομμύρια να έχουν μόλις αφαιρεθεί από τις πλάτες του και τακτική κρατική επιχορήγηση.

Η δημιουργικότητα και η κουλτούρα στην οποία αναφέρονταν οι περισσότεροι ομιλητές των χτεσινών συζητήσεων μάλλον αγνοούσε στοιχεία εγγενή της καλλιτεχνικής δημιουργίας όπως π.χ. τον απαραίτητο χρόνο που συχνά έχει ανάγκη η τέχνη μέχρι να γίνει γνωστή στο ευρύ κοινό και άρα οικονομικά ανταποδοτική, ενώ μια χαρά θα μπορούσε να χωράει στον ορισμό το ευρείας κατανάλωσης design του IKEA ή τα τζιγκλάκια των διαφημίσεων…

-------------------------------------------

Σημείωση Cogito Ergo Sum

Το φαινόμενο της αποδοκιμασίας με γέλια και χειροκροτήματα δεν είναι καινούργιο. Μ' αυτόν τον τρόπο, το 1969, είχαν "τσακίσει" τον δικτάτορα Παπαδόπουλο οι μαθητές των γυμνασίων, τους οποίους είχε μαζέψει η χούντα στο Παναθηναϊκό Στάδιο, στα πλαίσια της δεύτερης (και, φυσικά, τελευταίας) "γιορτής νεολαίας", για να τους μιλήσει ο "μέγας ηγέτης της επαναστάσεως της 21ης Απριλίου". Όπως έγινε τώρα με τον Παναγιωτόπουλο, έτσι έγινε και τότε με τον Παπαδόπουλο: ο δικτάτορας δεν ολοκλήρωσε ποτέ την ομιλία του Απολαύστε το σχετικό απόσπασμα που ανέβηκε στο YouTube μόλις χτες:

Ουκρανία: "δημοκρατικές" κόντρες σε φασιστικό φόντο

Ετούτο πάλι με την Ουκρανία, πώς τό 'χετε; Εμείς να προβληματιζόμαστε με την μαλακία που κάναμε και μπήκαμε παλιότερα στην ΕΟΚ κι αργότερα στην Ευρωζώνη και οι ουκρανοί να σκοτώνονται επειδή -και καλά- ψοφάνε να ανοίξουν αλισβερίσι με την Ευρωπαϊκή Ένωση... Τρελλαίνεσαι ή όχι;

Δικτάτορας ο Γιανουκόβιτς, λοιπόν. Ωραία. Δικτάτορας, θέλετε; Πάει καλά. Κόντρα σε ποιον εκλέχτηκε πρόεδρος ο Γιανουκόβιτς; Κόντρα στον Γιούσενκο, τον προηγούμενο πρόεδρο, έτσι; Ωραιότατα. Υποθέτω ότι απολαύσατε στο χτεσινό σημείωμα την κυρία Γιούσενκο να χαιρετάει τα πλήθη ναζιστικά. Παναπεί; Ξεσηκώθηκαν οι φασιστοναζήδες εναντίον του δικτάτορα; Χμμμ... Να την χτυπήσω τώρα την ένεση ή να την αφήσω για αργότερα;

Να κι ο Ομπάμα δίπλα στον "καταπιεζόμενο" λαό τής Ουκρανίας: "Η ελπίδα μου είναι ότι μια εκεχειρία μπορεί να διατηρηθεί , αλλά (...) τελικά η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για να διασφαλίσει ότι θα στραφούν προς ένα είδος κυβέρνησης εθνικής ενότητας, ακόμη και αν είναι προσωρινή, που μας επιτρέπει να προχωρήσουμε σε δίκαιες και ελεύθερες εκλογές, έτσι ώστε να εκφραστεί σωστά η βούληση του λαού της Ουκρανίας χωρίς το χάος που έχουμε δει στους δρόμους". Ώπα, ρε γίγαντα! Δεν θυμάμαι να είπες τα ίδια στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν. Ούτε στην Κολομβία, που αιματοκυλιέται χρόνια τώρα. Για να μη σου πω ότι δεν ζήτησες "κυβέρνηση εθνικής ενότητας" ούτε για την Ελλάδα, όταν οι πλατείες δονούνταν με το σύνθημα "να καεί, να καεί το μπουρδέλο η βουλή". Αλλά ξέχασα: η Κολομβία και η Ελλάδα είναι δημοκρατίες, όχι δικτατορίες...

Πάντως, ο πλανητάρχης το ξεκαθάρισε με πάσαν ειλικρίνειαν: "Η προσέγγισή μας στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι να τα δούμε αυτά ως μια σκακιέρα του Ψυχρού Πολέμου πάνω στην οποία ανταγωνιζόμαστε με τη Ρωσία...Στόχος μας είναι να διασφαλίσουμε ότι οι πολίτες της Ουκρανίας είναι σε θέση να πάρουν αποφάσεις για τους ίδιους για το μέλλον τους". Κι εγώ που νόμιζα ότι η τριολέτα ΗΠΑ-Ε.Ε.-Ρωσία κοντράρονται για το ποιος θα αποκτήσει τον έλεγχο του μεγαλύτερου ενεργειακού κόμβου της περιοχής... Λίγο ακόμη και θα πιστέψω ότι ο Χίτλερ είχε λυσσάξει να φτάσει στον Καύκασο όχι για να βάλει χέρι στα πετρέλαια της περιοχής αλλά για να απελευθερώσει τους ουκρανούς από τον επάρατο σταλινισμό... Καίγεται ο εγκέφαλός μου!

Και μιας κι ανέφερα τον Χίτλερ... Αλήθεια, θυμάται κανένας τον περίφημο UPA, τον Ουκρανικό Στασιαστικό Στρατό; Ήταν η ΟUN, η Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών, η οποία φτιάχτηκε το 1929 και μετασχηματίστηκε το 1942 σε UPA, παίρνοντας τα όπλα στο πλευρό των γερμανών. Μια ιδέα για το τι πράμα ήταν ο UPA μάς δίνει το παρακάτω περυσινό δημοσίευμα:

Το κοινοβούλιο της Πολωνίας ενέκρινε ψήφισμα σχετικά με την 70η επέτειο της τραγωδίας του Βολίν. Στο ψήφισμα αυτό τα γεγονότα του 1943 αποκαλούνται ως «εθνοκάθαρση με στοιχεία γενοκτονίας». Την ευθύνη για αυτό το έγκλημα οι Πολωνοί βουλευτές επέρριψαν στον Ουκρανικό Στασιαστικό Στρατό. Στο ψήφισμα επίσης αναφέρεται, ότι τα θύματα του UPA ήταν περίπου 100 χιλιάδες Πολωνοί. Μάλιστα, όπως σημειώνει ο επικεφαλής του Ιδρύματος «Ιστορική μνήμη» Αλεξάντρ Ντιούκοφ, η πολωνική πλευρά κατηγορεί για όσα έγιναν όχι την Ουκρανία ως κράτος, αλλά μόνο τα μέλη των OUN (Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών) – UPA: Αυτές οι οργανώσεις όντως πραγματοποιούσαν μαζικές εθνικές εκκαθαρίσεις στο Βολίν. Μάλιστα αυτές οι εθνικές εκκαθαρίσεις ήταν προσχεδιασμένες εκ των προτέρων, είχαν προσχεδιαστεί πριν την επίθεση της Γερμανίας στη Σοβιετική Ένωση. Αυτές οι εκκαθαρίσεις πραγματοποιούνταν σύμφωνα με ειδικά προμελετημένα σχέδια, και για αυτό η εξέταση των OUN και UPA, ως εγκληματικών οργανώσεων, είναι απόλυτα νόμιμη. (Από τον ιστοτόπο "Η φωνή της Ρωσσίας", 23/6/2013)

Και τώρα, ρίξτε πάλι μια ματιά στις φωτογραφίες τού χτεσινού κειμένου και προσέξτε ιδιαίτερα τα παλληκαράκια με τις μαύρες μπλούζες, με τα νεοταξίτικα περιβραχιόνια και τις κόκκινες σημαίες. Θα δυσκολευτείτε να βρείτε ένα "δημοκρατικό" μέσο ενημέρωσης, το οποίο να πει καθαρά και ξάστερα την αλήθεια: αυτά τα παλληκαράκια ανήκουν στον νεοναζιστικό UPA. 

Σήμερα το πρωί, στο γραφείο, ένας συνάδελφος, σοκαρισμένος με όσα είδε χτες στην τηλεόραση, μου ζήτησε να του εξηγήσω τι συμβαίνει στην Ουκρανία. Περιορίστηκα να τον παραπέμψω στον τίτλο τού χτεσινού κειμένου. Τί άλλο να του πω; Ότι οι "δημοκρατικές" ΗΠΑ και η "δημοκρατική" Ε.Ε. χέστηκαν για τον ουκρανικό λαό και δεν διστάζουν να υποστηρίξουν τα φασισταριά, αρκεί να βάλουν χέρι στους ενεργειακούς πόρους τής Ουκρανίας; Ή ότι η -απαλλαγμένη πλέον από τα σοβιετικά δεσμά- "δημοκρατική" Ρωσσία χέστηκε για τον λαό και στηρίζει το ουκρανικό καθεστώς όχι για να πάει κόντρα στα φασισταριά αλλά για να πάει κόντρα στις "δημοκρατικές" ΗΠΑ και την "δημοκρατική" Ε.Ε.; Πώς να εξηγήσω τόσες "δημοκρατικές" κόντρες σε φασιστικό φόντο;

Υστερόγραφο: (α) Στην Ουκρανία υπάρχουν σήμερα πάνω από 50 μνημεία για τα θύματα του UPA κατά την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. (β) Κανείς "ιστορικός αναλυτής" δεν αποκάλυψε ποτέ στην δυτική κοινή γνώμη ότι οι "διώξεις" και οι "εκτοπισμοί" που "εξαπέλυσε" ο "αιμοσταγής" Στάλιν στην Ουκρανία μετά τον πόλεμο, είχαν αποκλειστικό στόχο τούς φασίστες συνεργάτες των ναζί UPAδες κι όχι συνολικά τον ουκρανικό λαό.

Ουκρανία: Σε εξέλιξη προσπάθεια για φασιστικό πραξικόπημα;

Μερικές ειδήσεις από την Ουκρανία:

• Τα δυτικά ΜΜΕ κρύβουν τα δρώμενα στην Ουκρανία

Τα δυτικά ΜΜΕ αποσιωπούν ό,τι συμβαίνει στην Ουκρανία, δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ.

«Κοιτάξτε πως δείχνουν τα δυτικά ΜΜΕ σκηνές από την Ουκρανία, - είπε ο υπουργός. – Οι ειρηνικοί αντιπολιτευόμενοι απαιτούν δικαιοσύνη και τάξη, ενώ οι θηριώδεις Αρχές καταστέλλουν τις ενέργειές τους με τη βία».
«Στην πραγματικότητα κρύβεται τεράστιος αριθμός γεγονότων από ό,τι συμβαίνει στην Ουκρανία, - δήλωσε ο Λαβρόφ. – Θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι υπάρχουν και ρωσικά τηλεοπτικά κανάλια, συμπεριλαμβανομένων αγγλόφωνων και αραβόφωνων, που δείχνουν λεπτομερώς, με τι δυνάμεις βρίσκονται τώρα αντιμέτωπες οι ουκρανικές Αρχές – με καθαρά εξτρεμιστικές, αντισημιτικές. Και αυτό αποσιωπείται, δυστυχώς».

• Στο Κίεβο σκοτώθηκε δημοσιογράφος

Ουκρανοί "αντικαθεστωτικοί". Ναζιστικά περιβραχιόνια
και στον φόντο την σημαία της ΕΕ....

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων μεταξύ των διαμαρτυρόμενων κατά της κυβέρνησης της Ουκρανίας και της αστυνομίας στο κέντρο του Κιέβου έχουν σκοτωθεί τουλάχιστον 20 άτομα. Σύμφωνα με τα στοιχεία των τοπικών ΜΜΕ, ανάμεσα στα θύματα της σύγκρουσης είναι και ένας δημοσιογράφος, που εργαζόταν στο έντυπο Vesti.

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, άγνωστοι τράβηξαν το δημοσιογράφο από το ταξί, τον ξυλοκόπησαν και τον πυροβόλησαν στο στήθος. Η ευθύνη γι΄ αυτό το φόνο έχει επιρριφθεί στην άτυπη οργάνωση «τιτούσεκ», που χρησιμοποιείται για την υποστήριξη της δράστης των καταδρομέων.

Επίσης, από τις σφαίρες εξτρεμιστών στο Κίεβο έχουν σκοτωθεί δυο αστυνομικοί, δήλωσε ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εσωτερικών της Ουκρανίας. Στο νοσοκομείο έχουν μεταφερθεί 21 υπάλληλοι των οργάνων επιβολής της έννομης τάξης.

Οι συγκρούσεις στο Κίεβο ξέσπασαν στις 18 Φεβρουαρίου.

• Κίεβο: οι διαδηλωτές εκδίωξαν ελεύθερους σκοπευτές από τη στέγη ενός σπιτιού στην Ινστιτούτσκαγια

Η σύζυγος του "φιλοδυτικού" πρώην Ουκρανού
προέδρου Γουσένκο. Διατέλεσε και πράκτορας της CIA

Στο Κίεβο, οι διαδηλωτές σκαρφάλωσαν στη στέγη του σπιτιού στη γωνία των οδών Σελκοβίτσναγια και Ινστιτούτσκαγια, από την οποία η αστυνομία έβαλε εναντίον τους με μη-θανατηφόρο όπλο διαμετρήματος 12.

Οι ελεύθεροι σκοπευτές διέφυγαν από τη στέγη, πυροβολώντας και ρίχνοντας βομβίδες αερίου. Τώρα, οι διαδηλωτές πήραν τη στέγη υπό τον έλεγχό τους και εγκατέστησαν εκεί 10 περίπου άτομα.

Νωρίτερα, οι διαδηλωτές κατέλαβαν το γραφείο του κυβερνώντος Κόμματος των Περιφερειών στην οδό Λίπσκαγια του Κιέβου.

Υπό την πίεση των γεγονότων ο μηχανισμός της Βερχόβναγια Ράντα (Κοινοβουλίου) υποχρεώθηκε να καταχωρήσει ένα σχέδιο ψηφίσματος σχετικά με την επαναφορά του Συντάγματος του 2004.

Ουκρανοί  "αντικαθεστωτικοί" με στρατιωτικά κράνη, στολές, εξοπλισμό
καταστολής, και μυτερά κοντάρια, εφορμούν με τα στοχάδια στις
ασπίδες τους...

• Δραματική έκκληση Γιανουκόβιτς

«Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης έχουν παραμελήσει την αρχή της δημοκρατίας που ορίζει ότι η εξουσία λαμβάνεται μετά τις εκλογές και όχι στο δρόμο (...) Πέρασαν αυτή τη διαχωριστική γραμμή καλώντας τους πολίτες να πάρουν τα όπλα», τόνισε ο κ. Γιανουκόβιτς στο διάγγελμά του και ενώ η επίθεση των δυνάμεων ασφαλείας ήταν σε εξέλιξη κατά των διαδηλωτών στο κέντρο τού Κιέβου. «Πρόκειται για μια κατάφωρη παραβίαση του νόμου και οι δράστες θα εμφανιστούν ενώπιον της δικαιοσύνης», συμπλήρωσε ο ίδιος.

Όλα τα παραπάνω ενώ μόλις χθες:

• Η Ρωσία προτίθεται να χορηγήσει στην Ουκρανία νέα δόση βοήθειας ύψους 2 δισεκ. δολαρίων ήδη αυτή την εβδομάδα, δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών της Ρωσίας Αντόν Σιλουάνοφ.

Ουκρανοί "διαδηλωτές"...

Το Δεκέμβριο η Μόσχα υποσχέθηκε να χορηγήσει στο Κίεβο 15 δισεκ. δολάρια, προκειμένου να στηρίξει την εξασθενημένη οικονομία της χώρας, όμως από τότε η Ουκρανία έχει λάβει μόνο 3 δισεκ. δολάρια.

Η νέα δόση δανείου μπορεί να ενισχύσει αισθητά τη θέση του Προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ο οποίος αντιμετωπίζει σθεναρό κίνημα διαμαρτυρίας.

Μετά από αυτήν την εξέλιξη: 

... αντικυβερνητικοί διαδηλωτές κατέλαβαν το κτίριο της περιφερειακής διοίκησης της πόλης Λβιβ, καθώς και την έδρα της αστυνομίας στην πόλη αυτή που θεωρείται προπύργιο των εθνικιστών, στη δυτική Ουκρανία, όπως ανέφερε ένα δημοσιογράφος του Γαλλικού Πρακτορείου από την περιοχή.

Περίπου 500 άνθρωποι πετροβόλησαν αρχικά το κτίριο όπου στεγάζεται η περιφερειακή διοίκηση και κατόπιν εισέβαλαν σε αυτό χωρίς να συναντήσουν αντίσταση. Λίγο αργότερα περίπου 100 διαδηλωτές κατέλαβαν αιφνιδιαστικά και την έδρα της αστυνομίας...

Πηγή

Με τις κοκκινόμαυρες σημαίες των Ουκρανών ναζί στην πρώτη γραμμή...

[Ακριβής αντιγραφή από το πολύ καλό ιστολόγιο Fadomduck2]

Μια εικόνα, χίλια ψέμματα!

Δεν είναι η πρώτη φορά. Η προπαγάνδα των ΗΠΑ ποτέ δεν δίστασε να αλλοιώσει -ή και να βιάσει- την πραγματικότητα, αν η πραγματικότητα δεν συμφωνούσε με τα σχέδια της. Όλοι θυμόμαστε την φωτογραφία τού περίφημου κορμοράνου, ο οποίος υποτίθεται πως ψόφησε βουτηγμένος στα πετρέλαια των εγκαταστάσεων που ανατίναζε ο Σαντάμ αλλά που στην πραγματικότητα έχασε την ζωή του στις ακτές τής ισπανικής Γαλικίας.

Αυτή η προπαγάνδα, λοιπόν, επανέρχεται για να "κατακεραυνώσει" τις απανθρωπιές της κυβέρνησης στην Βενεζουέλα. Μόνο που τούτη την φορά είναι τόσο χοντροκομμένη ώστε την πήραν χαμπάρι και οι πέτρες. Πάμε λοιπόν να γελάσουμε, με την βοήθεια του ιστοτόπου Dawg's blawg, από τον οποίο προέρχεται όλο το υλικό που ακολουθεί:

Αριστερά, η διαδηλώτρια λέει κλαίγοντας στον ματατζή: "Εσύ κι εγώ είμαστε βενεζουελανοί, αγόρι μου". Δεξιά, την προηγούμενη Τετάρτη, η ίδια διαδηλώτρια βρέθηκε στην ίδια δύσκολη θέση στην Βουλγαρία.

Αριστερά: από διαδήλωση στην Αργεντινή - Δεξιά: από τα επεισόδια στην Βενεζουέλα
Αργεντινή-Βενεζουέλα, ένα τσιγάρο δρόμος για την γιαγιά με το στυλιάρι.

Αριστερά, την 12/02/2014, ανεβαίνει στο Τουίττερ η φωτογραφία ενός διαδηλωτή χτυπημένου από τις δυνάμεις καταστολής του Νικόλα Μαδούρο. Δεξιά, πριν 10 μήνες ακριβώς, ο ίδιος άνθρωπος είχε πάθει ακριβώς τα ίδια.

Άλλος ένας "διαδηλωτής", ο οποίος τρώει το ίδιο βρομόξυλο κάθε δέκα μήνες. Η αριστερή φωτογραφία δημοσιεύθηκε στις 24 Απριλίου πέρυσι, η δεξιά δημοσιεύθηκε στις 11 Φεβρουαρίου εφέτος.

Αριστερά: Ογκωδέστατη "αντικυβερνητική διαδήλωση" στην Βενεζουέλα - Δεξιά: Ογκωδέστατη λιτανεία. Για δες!

Αριστερά: Άλλη μια φωτογραφία στο Τουίττερ, η οποία -όπως η πιο πάνω- "πρέπει να κάνει τον γύρο του κόσμου". Μόνο που το ΑλΤζαζήρα επιμένει (δεξιά) ότι προέρχεται από παλιότερη φοιτητική διαδήλωση στην Χιλή.

Αριστερά: "Αυτή είναι η Βενεζουέλα... είναι το Κεντρικό Νοσοκομείο του Μαρακάυ!! Για ποια επανάσταση μιλάμε;"
Δεξιά: Νοέμβριος 2012. Η ίδια φωτογραφία, με τα παραπεταμένα μωρά, από τις Ονδούρες.

Ωραίο στήσιμο! Μόνο που η φωτογραφία τραβήχτηκε χιλιάδες μίλια μακρυά από την Βενεζουέλα.
With love from Singapore!

Εξαγωγή επανάστασης! Τον Δεκέμβριο του 2011 στην Αίγυπτο (δεξιά), τώρα και στην Βενεζουέλα!

Δεξιά, μια φωτογραφία-μαϊμού (αποδεδειγμένα!) υποτίθεται ότι καταγγέλλει τις βαρβαρότητες του συριακού στρατού σε βάρος αμάχων στο Χαλέπι. Αριστερά, το μαϊμούδισμα επεκτείνεται και στην Βενεζουέλα! Μη πάει τζάμπα τόσος κόπος!

Και τώρα το καλύτερο όλων:

"Φασίστες αστυνομικοί" τής Μπολιβαριανής Επανάστασης κλωτσάνε τον...Λουκάνικο!!! Ντροπή τους!

Συμπληρωματική σημείωση - 20/2/2014
Η τελευταία φωτογραφία έχει δημοσιευθεί στο λήμμα "Riot dog" της αγγλικής Wikipedia, μαζί με μια φωτογραφία τού αλησμόνητου Κανέλλου. Σύμφωνα με την λεζάντα, ο εικονιζόμενος σκύλος δεν είναι ο Λουκάνικος αλλά ο Θοδωρής, ένας από τους απογόνους τού Κανέλλου αν και, προσωπικά, είμαι βέβαιος ότι πρόκειται για τον Λουκ. Πάντως, το απολύτως σίγουρο είναι ότι το καθοίκι που κλωτσάει είναι έλληνας Μπαλούρδος.

Καλή σας νύχτα, από τον ΟΟΣΑ

Δεν με εξέπληξε το γεγονός ότι πριν συμπληρωθούν ένα εικοσιτετράωρο από την ανάρτηση του χτεσινού σημειώματος, ήρθε να με επιβεβαιώσει ο Γερούν Ντάισενμπλουμ, αυτή η σκατόφατσα που βρίσκεται επί κεφαλής τού Γιούρογκρουπ (δηλαδή, του συμβουλίου των υπουργών οικονομικών τής Ευρωζώνης). Σταχυολογώ -και υπογραμμίζω- μερικά δημοσιεύματα από διάφορα μέσα:

-  Βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος στην Ελλάδα διαπιστώνει ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, υπογραμμίζοντας παράλληλα την ανάγκη τόνωσης των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.

- Ο κ. Ντάισελμπλουμ υπογράμμισε την ανάγκη τόνωσης των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στις χώρες που βρίσκονται σε πρόγραμμα, υποχρέωση που όμως, όπως είπε, δεν θα πρέπει να περιορίζεται σε αυτές. Τόνισε δε, ότι η προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα και για τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης, ακόμα και αν δεν δέχονται πιέσεις από τις αγορές.

- Ο πρόεδρος του Eurogroup (...) κάλεσε την Ελλάδα και την τρόικα να πράξουν τα μέγιστα προκειμένου να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση το συντομότερο δυνατόν. Ο Γ. Ντάισελμπλουμ διευκρίνισε ακόμη ότι μόνο όταν υπάρξει θετική ολοκλήρωση της αξιολόγησης το ελληνικό ζήτημα θα επανεξεταστεί στο Eurogroup, και άρα και το ενδεχόμενο εκταμίευσης κάποιας δόσης.

- Ο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ Γ. Ντάισελμπλουμ στο πλαίσιο παρουσίασης έκθεσης του ΟΟΣΑ για την Ευρωζώνη, επικέντρωσε στην ανάγκη για ακόμη μεγαλύτερη «ευελιξία στην αγορά εργασίας». Εξήρε το παράδειγμα της Γαλλίας, όπου μετά την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, σχεδιάζεται «μείωση του κόστους εργασίας για τους εργοδότες» στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.

- Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις σημείωσε (ενν.: ο Ντάισενμπλουμ), αποτελούν «αναπόσπαστο μέρος των προγραμμάτων που εφαρμόζονται σε χώρες που παίρνουν οικονομική στήριξη». Σε αυτό το πλαίσιο ανέφερε τα «παραδείγματα» της Ιρλανδίας που έχει βάλει σε εφαρμογή τη «συνολική μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα, τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης και τη "βελτίωση" της αγοράς εργασίας». Σύμφωνα με τον ίδιο, η Πορτογαλία «έχει βελτιώσει» τους όρους για την έναρξη των επιχειρήσεων και το άνοιγμα των επαγγελμάτων στον ανταγωνισμό. Ως «επιτεύγματα» της ελληνικής κυβέρνησης ανέφερε τη «σημαντική βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος» και την «ενίσχυση του ανταγωνισμού» στο λιανεμπόριο.


Δεν θα μπορούσε να γίνει σαφέστερος ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ. Και πρέπει να είναι είτε τυφλός είτε βλάκας όποιος στα παραπάνω αποσπάσματα δεν βλέπει πεντακάθαρα την συνολική επίθεση εναντίον όλων των ευρωπαίων εργαζομένων, ανεξάρτητα αν η χώρα τους αντιμετωπίζει ή όχι "κρίση χρέους", αν βρίσκεται ή όχι σε καθεστώς μνημονίων και αν ανήκει ή όχι στην ζώνη τού ευρώ.

Ο Ντάισενμπλουμ έκανε τις παραπάνω δηλώσεις με την ευκαιρία της παρουσίασης μιας έκθεσης του ΟΟΣΑ για τις χώρες τής Ευρωζώνης (αν δεν έχετε πρόβλημα με τα αγγλικά σας, ρίξτε μια ματιά στους ενδιαφέροντες πίνακες που περιέχει αυτή η 39 σελίδων έκθεση). Εμείς θα δούμε εδώ μερικά στοιχεία από την εφετεινή ετήσια έκθεση του ΟΟΣΑ με τίτλο Government at a glance:

(α) Το 93% των ελλήνων απάντησε "ναι" στην ερώτηση: είναι διαδεδομένη η διαφθορά στην κυβέρνηση ή όχι;. Μόνο οι τσέχοι θεωρούν ότι έχουν πιο διεφθαρμένη κυβέρνηση από την δική μας.
- Παρατήρηση, σε συνάρτηση με το εν λόγω εύρημα: Αν δεχτούμε ως γνήσιες τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι ο Σαμαράς είναι ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός, πρέπει να δεχτούμε ότι οι έλληνες πιστεύουν πως μια κυβέρνηση με άλλον πρωθυπουργό θα είναι πιο διεφθαρμένη απ' αυτήν. Πόσο πιο διεφθαρμένη μπορεί να είναι όμως εκείνη η κυβέρνηση, με δεδομένο το 93% της σημερινής;

(β) Σε απόλυτη συνάφεια με το παραπάνω εύρημα είναι και το γεγονός ότι μόλις το 13% των ελλήνων έχουν εμπιστοσύνη στην κυβέρνησή τους. Αυτό είναι το χαμηλότερο ποσοστό μεταξύ όλων των χωρών τού ΟΟΣΑ. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά το 2007 αυτό το ποσοστό ήταν 38%, σχεδόν όσος και ο μέσος όρος όλων των χωρών τού ΟΟΣΑ (40%).
- Παρατήρηση, σε συνάρτηση με το εν λόγω εύρημα: Αν δεχτούμε ως γνήσιες τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι η πλειοψηφία των ελλήνων δεν θέλουν πρόωρες εκλογές (άρα εμπιστεύονται περισσότερο την σημερινή κυβέρνηση από εκείνη που νομίζουν ότι θα προκύψει μετά τις εκλογές), πρέπει να δεχτούμε ότι είναι ελάχιστοι εκείνοι που πιστεύουν ότι μια μελλοντική κυβέρνηση ΣυΡιζΑ θα αποτελέσει διέξοδο στα σημερινά αδιέξοδα. (Σημείωση: Προσέξτε στον πίνακα της σελίδας 30 ότι η εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση είναι διπλάσια από την εμπιστοσύνη στα κόμματα. Τρέλλα!)

(γ) Μεταξύ 2009 και 2012, η Ελλάδα μείωσε το έλλειμμά της από το 15,6% στο 9,6% του ΑΕΠ, μείωση που συνιστά την δεύτερη καλύτερη επίδοση μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ.
- Παρατήρηση, σε συνάρτηση με το εν λόγω εύρημα: Με δεδομένο ότι το επί πλέον ξεζούμισμα του λαού κατά το 2013 δεν ήταν αρκετό για να πέσουμε από το 9,6% στο 3% που προβλέπουν η συνθήκη της Λισαβόνας και το σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας, μπορούμε να φανταστούμε τι μας περιμένει ακόμη...

Και τώρα, προσοχή:

(δ1) Στην δημόσια διοίκηση απασχολείται το 7,9% των ελλήνων, το μικρότερο ποσοστό ανάμεσα σε όλες τις χώρες τού ΟΟΣΑ, όπου ο μέσος όρος είναι 15,5%. - (δ2) Οι δαπάνες για την παιδεία φτάνουν το 7,9% της δημόσιας δαπάνης, έναντι μέσου όρου 12,5% του ΟΟΣΑ. - (δ3) Οι δαπάνες για την υγεία φτάνουν στο 11,6% της δημόσιας δαπάνης, έναντι μέσου όρου 14,5% του ΟΟΣΑ.
- Εδώ δεν χρειάζεται καμμία παρατήρηση. Η έκθεση του ΟΟΣΑ καταρρίπτει τρεις μεγάλους μύθους και ξεβρακώνει την αστική εξουσία αποκαλύπτοντας τα ψέμματά της: ούτε υδροκεφαλισμός τού δημόσιου τομέα υπάρχει (άρα δεν υπήρχε λόγος για τον αποκεφαλισμό τόσων χιλιάδων εργαζομένων), ούτε σπατάλη στους τομείς τής παιδείας και της υγείας γίνεται (άρα δεν υπήρχε λόγος να κλείσουν τόσα σχολεία και τόσες μονάδες υγείας). Αυτή είναι η αλήθεια, όσο κι αν χτυπιούνται τα παπαγαλάκια των μέσων μαζικής εξαπάτησης.

Κυρίες και κύριοι, καλή σας νύχτα και καλά ξυπνητούρια από τον ΟΟΣΑ.

Έξοδος από το μνημόνιο ή μνημόνιο διαρκείας;

"Πραγματικός αντιμνημονιακός είναι μόνο αυτός που υποστηρίζει τις μεταρρυθμίσεις, γιατί μόνο οι μεταρρυθμίσεις είναι αυτές που θα κάνουν την χώρα να βγει εκτός μνημονίου" 

(Άδωνις Γεωργιάδης, υπουργός υγείας - επισκέπτης λέκτωρ πανεπιστημίου Χάρβαρντ)

Δεν μπορώ να θυμώσω με τον Άδωνι, ακριβώς όπως δεν μπορώ να θυμώσω με άτομα που έχουν νοητική υστέρηση ή εν γένει με άτομα που έχουν ειδικές ανάγκες. Το πρόβλημά μου έχει να κάνει με εκείνους που παίρνουν ένα τέτοιο άτομο, το τοποθετούν σε μια θέση όπου εκ φύσεως δεν μπορεί να ανταποκριθεί κι από πάνω θέλουν να μας πείσουν ντε και καλά για την ορθότητα της επιλογής τους. Για σκεφτείτε το τρελλό παράδειγμα ενός ατόμου με κινητικά προβλήματα στα άνω άκρα, στο οποίο χορηγείται άδεια κυβερνήτη αεροσκάφους. Ποιός φταίει; ο "πιλότος" ή αυτός που του χορήγησε την άδεια;

Ας πάμε, όμως, στην παραπάνω μπούρδα που ξεστόμισε ο Άδωνις. Η εξουσία -τρέχουσα και μέλλουσα- ετοιμάζεται να πανηγυρίσει το "τέλος των μνημονίων", αφού πλησιάζουμε την ημέρα κατά την οποία η τρόικα που ξέρουμε θα φύγει οριστικά για τον αγύριστο. Άλλωστε, όλα τα μνημόνια του κόσμου είναι το πολύ μεσοπρόθεσμα και, επομένως, ολοκληρώνονται σε μια πενταετία το πολύ. Με δεδομένο, λοιπόν, ότι αφ' ενός μεν τούτες τις ημέρες συμπληρώνεται μια τετραετία από το αλήστου μνήμης εκ Καστελλορίζου διάγγελμα του Γιωργάκη αφ' ετέρου δε δεν απομένουν παρά λίγες δόσεις τροϊκανής "βοήθειας", μπορείτε να φανταστείτε τι παπαριά έχουμε να ακούσουμε λίαν συντόμως. Τα μεν "μνημονιακά" κόμματα θα καμαρώνουν επειδή οι "μεταρρυθμιστικές" επιλογές τους έβγαλαν την χώρα από τα μνημόνια, ο δε "αντιμνημονιακός" ΣυΡιζΑ (αν έχει γίνει κυβέρνηση) θα επιχειρήσει να δρέψει τις σχετικές "δάφνες" από την έξοδο. Συνεπώς, η μπούρδα τού Αδώνιδος βρίσκεται στην σωστή κατεύθυνση και υπηρετεί τον παραπάνω στόχο. Μήπως δεν λένε τα ίδια ο Σαμαράς, ο Μπέννυ και όλος ο συγκυβερνητικός συρφετός;

Τί δεν λένε όλοι αυτοί, όμως; Δεν λένε κουβέντα για το περίφημο "δημοσιονομικό σύμφωνο" της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο ισχύει από πέρυσι την πρωτοχρονιά, έχουμε υπογράψει κι εμείς επί κυβερνήσεως Παπαδήμου, έχουμε κυρώσει με τον ν.4063/2012 και είναι πιο γνωστό ως "σύμφωνο σταθερότητας". Και δεν λένε κουβέντα επειδή, αν έλεγαν, θα έπρεπε να πουν ότι αυτό το σύμφωνο συνιστά ένα διαρκές μνημόνιο απείρως επαχθέστερο αυτών που ήδη γευτήκαμε. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.

Η συνθήκη του Μάαστριχτ (όπως συμπληρώθηκε με την συνθήκη της Λισαβόνας) βάζει δυο πολύ σκληρά όρια στις χώρες-μέλη τής Ευρωπαϊκής Ένωσης: (α) το ετήσιο έλλειμμα δεν πρέπει να ξεπερνά το 3% του ΑΕΠ και (β) το δημόσιο χρέος δεν πρέπει να υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ (περισσότερες λεπτομέρειες στην "Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού", σημειώματα 79. Η συνθήκη του Μάαστριχτ και 80. Η "δημιουργική λογιστική").

Το δημοσιονομικό σύμφωνο, λοιπόν, έρχεται να "επιβλέψει" την τήρηση των παραπάνω και προβλέπει στο άρθρο 4 (οι παρακάτω υπογραμμίσεις είναι δικές μου):

Όταν ο λόγος του χρέους της γενικής κυβέρνησης ενός συμβαλλόμενου μέρους προς το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν υπερβαίνει την τιμή αναφοράς του 60% που αναφέρεται στο άρθρο 1 του πρωτοκόλλου (αριθ. 12) σχετικά με τη διαδικασία του υπερβολικού ελλείμματος, που προσαρτάται στις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το εν λόγω συμβαλλόμενο μέρος τον μειώνει, ως κριτήριο αξιολόγησης, κατά ένα εικοστό ετησίως κατά μέσο όρο, όπως προβλέπεται στο άρθρο 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1467/97 του Συμβουλίου, της 7ης Ιουλίου 1997, για την επιτάχυνση και τη διασαφήνιση της εφαρμογής της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1177/2011 του Συμβουλίου, της 8ης Νοεμβρίου 2011.

Και στο άρθρο 5:

1. Συμβαλλόμενο μέρος που υπάγεται σε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος βάσει των Συνθηκών που αποτελούν το θεμέλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θεσπίζει πρόγραμμα δημοσιονομικής και οικονομικής συνεργασίας που περιλαμβάνει λεπτομερή περιγραφή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται για την αποτελεσματική και διαρκή διόρθωση του υπερβολικού ελλείμματός του. Το περιεχόμενο και η μορφή αυτών των προγραμμάτων καθορίζονται στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η υποβολή τους στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για υιοθέτηση και η παρακολούθησή τους θα πραγματοποιούνται εντός του πλαισίου των ισχυουσών διαδικασιών εποπτείας βάσει του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

2. Η εφαρμογή του προγράμματος δημοσιονομικής και οικονομικής συνεργασίας, καθώς και τα σχετικά ετήσια δημοσιονομικά σχέδια, θα παρακολουθούνται από το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Τί σημαίνουν αυτά για την χώρα μας; Με δεδομένο το ύψος του χρέους σε 320 δισ. και σε ποσοστό 180% του ΑΕΠ, εκ παραλλήλου δε με ελλείμματα που δεν πρόκειται ποτέ να εξαλειφθούν σε συνθήκες ύφεσης, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να μειώνει κάθε χρόνο το χρέος της κατά το ένα εικοστό (5%) του ΑΕΠ. Σε απόλυτους αριθμούς, με το ΑΕΠ γύρω στα 180 δισ., πρέπει να μειώνουμε το χρέος μας κάθε χρόνο κατά 9 δισ. πάνω-κάτω. Για να συνειδητοποιήσετε το μέγεθος αυτού του ποσού, συγκρίνετέ το με το συνολικό ετήσιο κόστος τού δημοσίου για συντάξεις και μισθούς, το οποίο κυμαίνεται περί τα 17 δισ.

Με άλλα λόγια, όταν θα έχει πλέον ξεκουμπιστεί η τρόικα, εμείς θα είμαστε υποχρεωμένοι να βρίσκουμε κάπου (πού άραγε;;;) ισοδύναμο μισθών και συντάξεων έξι μηνών, με κεχαγιά στο κεφάλι μας την Ευρωπαϊκή Ένωση να μας παρακολουθεί. Αν αυτό δεν είναι μνημόνιο διαρκείας, τί στον διάολο είναι, ρε Άδωνι;

Μια διάλεξη στο Χάρβαρντ (φωτορομάντσο)

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια εταιρεία δημοσίων σχέσεων που λεγόταν "EOS Project". Με την εταιρεία αυτή συνεργάζονταν δυο ελληνόπουλα, ο Γεώργιος Τσαρουχάς και ο Ιωάννης Τσούτσιας.

Ο Γεώργιος, λοιπόν, διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του νοσοκομείου Ευαγγελισμός και ειδικός σύμβουλος του υπουργείου υγείας, καθώς, όπως λέει ο ίδιος, "συνεργάστηκε με την ηγεσία του υπουργείου για την αναδιάρθρωση του ελληνικού συστήματος υγείας" και κάπως έτσι γνωρίστηκε με τον Άδωνι. Από την άλλη, ο Ιωάννης έλαχε να είναι αντιπρόεδρος σε ένα κλαμπ ευρωπαίων φοιτητών τού Χάρβαρντ.

Μιας και η "EOS Project" πουλάει μούρη πως έχει επαφές με ισχυρά πρόσωπα σε όλον τον κόσμο (decision makers, όπως τους λέει), τα δυο ελληνόπουλα σκέφτηκαν να καλέσουν μια τέτοια "ισχυρή προσωπικότητα" να μιλήσει στο κλαμπ τού Ιωάννη. Κι αφού ο Γεώργιος ήξερε τον Άδωνι, γιατί να ψάχνουν περισσότερο;

Ω ρε χαρά που πήρε ο Άδωνις! Επί τέλους, η ψυχούλα του θα ηρεμούσε, μιας και "ουκ εά τον καθεύδειν το του Γιωργάκη τρόπαιον". Ήταν καιρός να αναδειχθεί κι αυτός, μαζί με τον λαμπρό πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο οποίος έδειξε πρώτος τον δρόμο για το Χάρβαρντ.

Πάνω στην χαρά του, λοιπόν, ο δόλιος ο Άδωνις δεν κατάλαβε ότι ήταν καλεσμένος να μιλήσει σε ένα φοιτητικό καφενείο (έστω, πολυτελείας) και πίστεψε ότι η πρόσκληση ήρθε από την διοίκηση του πανεπιστημίου. Μικρή η διαφορά, θα μου πείτε. Ναι, αλλά όταν πας στο καφενείο, πληρώνεις το ταξί από την τσέπη σου. Όταν όμως είσαι ολόκληρη υπουργάρα και σε καλεί επισήμως ένα μεγάλο πανεπιστήμιο, μπορείς να βάλεις το δημόσιο ταμείο να καλύψει τα έξοδά σου. Έτσι, λοιπόν, ο υπουργός έβγαλε την σχετική απόφαση.

Η παραπάνω απόφαση πιστοποιεί το μέγεθος της συγκίνησης της υπουργάρας, αφού το τρεμάμενο χέρι του μπέρδεψε το ελληνικό με το λατινικό αλφάβητο και το Harvard κατάντησε...Xarvard. Δεν πειράζει, όμως. Μικρό το κακό. Όπως μικρό και το ποσό για τα έξοδα, το οποίο υπολογίστηκε σε 2.420 ευρώ.

Πήγε, λοιπόν, στο Ματσατσούτσες ο Άδωνις, μίλησε... όλα καλά. Το βράδυ τον βάλανε να κοιμηθεί σε μια σουίτα ξενοδοχείου, όπου κάποτε είχε κοιμηθεί και ο Τζων Κέννεντυ. Ε, ρε μεγαλεία, δηλαδή! Ο δόλιος ο τηλεβιβλιοπώλης στο ίδιο δωμάτιο με τον μεγάλο Κέννεντυ! Πώς να μη σπεύσεις να ανακοινώσεις τέτοιο γεγονός στο Τουίττερ;

Αυτό κι αν είναι συγκίνηση: να μπερδεύεις την σουίτα ενός ξενοδοχείου με ένα σπίτι! Δεν πειράζει, Άδωνι. Πάντα τέτοια νά 'χουμε, να τιμάς την πατρίδα μας με όλες σου τις δυνάμεις.


Επίλογος της ιστορίας:

Υστερόγραφο
Ελπίζω να προσέξατε το θέμα τής διάλεξης: "Η αποθαρρυντική πρόκληση των μεταρρυθμίσεων του δημόσιου τομέα: η περίπτωση της Ελλάδας". Ο επίλογος της ιστορίας αποδεικνύει ότι ο Άδωνις δε αποθαρρύνεται με τίποτε.

Αλαφούζοι - 10. Θαλασσοεπενδύσεις

Μιας και μπλέξαμε με την "Αργοναύτης ΕΕΠΝ", ας συνεχίσουμε το κολύμπι μας στα βαθειά. Όπως λένε και τα επίσημα έγγραφα της εταιρείας, "Η Αργοναύτης Εταιρεία Επενδύσεων στην Ποντοπόρο Ναυτιλία, Μητρική εταιρεία, προσφέρει διεθνώς υπηρεσίες θαλασσίων μεταφορών, μέσω της εκμετάλλευσης πλοίων των θυγατρικών της εταιρειών". Δηλαδή, η "Αργοναύτης" αποτελεί απλώς το κέλυφος, μέσω του οποίου δραστηριοποιούνται οι εξής τέσσερις εταιρείες, οι οποίες έχουν όλες έδρα στην Λιβερία: Sea Shell Enterprises Ltd, Sea Pearl Enterprises Ltd, Zenith Maritime Corp. και Bigal Shipping Corp. Κάθε μια από τις θυγατρικές εταιρείες είχε ή έχει ένα πλοίο που το εκμεταλλεύεται. Από την μια, η Sea Shell είχε το Ωκεανίς και η Sea Pearl το Θηρασιά, τα οποία έχουν πουληθεί. Από την άλλη, η Zenith έχει το νεότευκτο Nήσος Πάρος και η Bigal το δίδυμο αδερφάκι του Nήσος Δήλος.

Στο σημείο αυτό οφείλουμε μια διευκρίνιση. Η τακτική τού "κάθε πλοίο κι άλλη εταιρεία" είναι πολύ συνηθισμένη και θυμίζει την τακτική τού "κάθε έργο κι άλλη εταιρεία" των κατασκευαστικών και τεχνικών εταιρειών. Σκοπός της είναι, αν κάτι πάει στραβά (π.χ. βουλιάξει ένα πλοίο ή καταρρεύσει μια κατασκευή), να φορτωθεί όλες τις ευθύνες μια θυγατρική και να μη καταστραφεί ολόκληρη η επιχείρηση. Για παράδειγμα, αν συνέβαινε κάτι κακό στο Θηρασιά, ο Όμιλος θα άφηνε την Sea Pearl να βουλιάξει, ενώ οι υπόλοιπες θυγατρικές θα συνέχιζαν αδιατάρακτα την δουλειά τους.

Και τώρα που κάναμε μερικές απαραίτητες διευκρινήσεις, ας πάρουμε μπροστά μας τις τελευταίες δημοσιευμένες οικονομικές καταστάσεις τής εταιρείας (2011) κι ας πάμε να γελάσουμε λιγάκι:

Το 2010, οι Αλαφούζοι δίνουν στην Κορέα (εμ, πώς;) παραγγελία -μέσω των θυγατρικών Zenith και Bigal- για την κατασκευή δυο καινούργιων πλοίων, του Νήσος Πάρος και του Νήσος Δήλος, τα οποία αναφέραμε πιο πάνω. Τα πλοία είναι δίδυμα (ίδια), χωρητικότητας λίγο κάτω από 116.000 DWT (*) το καθένα ενώ η συμβολαιακή αξία κάθε πλοίου ορίστηκε στα 54.450.000 δολλάρια. Όπως λένε τα κουτσομπολιά, η παραγγελία δόθηκε με πρωτοβουλία τού Γιάννη Αλαφούζου, ενώ τα υπόλοιπα μέλη τής οικογένειας είχαν αντιρρήσεις.

 Εν πάση περιπτώσει, η παραγγελία δόθηκε και εκτελέστηκε στην ώρα της, με το Νήσος Πάρος να παραλαμβάνεται στα τέλη Ιουνίου 2012 και το Νήσος Δήλος δυο μήνες αργότερα. Μάλιστα δε, το τελικό κόστος διαμορφώθηκε σε σκάρτα 88 εκατ. ευρώ, δηλαδή σχεδόν στην αξία που έγραφαν τα συμβόλαια. Μια χαρά, ε; Χμμμ... Όχι ακριβώς.

Όπως αναφέρει η έκθεση του ορκωτού ελεγκτή (σελ. 26), "τα πλοία αποτιμήθηκαν την 31η ∆εκεμβρίου 2012 από δύο ανεξάρτητους οίκους με βάση την έγκαιρη παράδοση λαμβάνοντας υπόψη και τα ναυλοσύμφωνα που έχουν ήδη κλειστεί για το πλοίο. Για τους σκοπούς των οικονομικών καταστάσεων ως αξία των πλοίων χρησιμοποιήθηκε ο μέσος όρος των δύο αυτών αποτιμήσεων". Τί έβγαλε, λοιπόν, αυτή η αποτίμηση; Ούτε λίγο ούτε πολύ, υποτίμησε την αξία των δυο πλοίων κατά 20.661.096 ευρώ! Δηλαδή, μέσα σε μισό χρόνο τα δυο καινούργια πλοία έχασαν σχεδόν το ένα τέταρτο της αξίας τους.

Παράλληλα, για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, ο Όμιλος αναγκάστηκε μέσα στο 2012 να αυξήσει τον τραπεζικό δανεισμό του κατά 47 εκατ. ευρώ περίπου, ενώ το συνολικό ποσό των δανειακών του υποχρεώσεων λόγω της κατασκευής των δυο πλοίων ξεπερνάει τα 60 εκατομμύρια. Κοντά σ' αυτά τα νούμερα, πρέπει να συνυπολογίσουμε άλλα 25 εκατομμύρια που είχε πάρει μέσα στο 2011 η "Καθημερινή Α.Ε.", στην οποία ας μη ξεχνάμε ότι ανήκει η "Αργοναύτης" κατά 100%.


Κάπου εδώ και παρ' ότι σκεφτόμουν να πω λίγα λόγια και για την σχέση τού Γιάννη Αλαφούζου με τον Παναθηναϊκό, λέω να ολοκληρώσω για δυο λόγους. Πρώτον, επειδή άρχισα να βαριέμαι το θέμα και, δεύτερον, επειδή όσο βαθύτερα σκάβω τόσο περισσότερα "διαμάντια" βρίσκω (όπως π.χ. ένα ομολογιακό δάνειο 150 εκατ. δολλαρίων που εξέδωσε εταιρεία τού Αριστείδη Αλαφούζου για να αγοράσει πλοία αλλά κατέληξε να αγοράσει πέντε πλοία από εταιρεία τού Γιάννη Αλαφούζου ενώ στο τέλος "κούρεψε" και τα ομόλογά της κατά 70%!) και δεν βλέπω να ξεμπερδεύω. Ο αναγνώστης ας βάλει το μυαλό του να σκεφτεί για την ποιότητα της ενημέρωσης που μπορούν να προσφέρουν εφημερίδες και κανάλια τα οποία ανήκουν σε τέτοιους ομίλους. Εγώ θα κλείσω με ένα απόσπασμα από ένα παλιότερο κείμενο αυτού του ιστολογίου ("Ζόρια", 15/07/2013):

Με την χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας απέκτησε την πλειοψηφία σ' αυτές (81,01% της Πειραιώς, 83,66% της Άλφα, 84,39% της Εθνικής και 93,55% της Γιούρομπανκ). Με τον τρόπο αυτό, όμως, το ΤΧΣ γίνεται στην ουσία "μέτοχος" ενός μεγάλου αριθμού εισηγμένων επιχειρήσεων στις οποίες οι τράπεζες είτε ήσαν βασικοί μέτοχοι (π.χ. θυγατρικές ασφαλιστικές εταιρείες) είτε απέκτησαν ποσοστά κεφαλαιοποιώντας δάνεια που τους είχαν εκχωρήσει (π.χ. η αλλαντοβιομηχανία Νίκας, η άλλοτε πανίσχυρη βιομηχανία Μαΐλλης, η κατασκευαστική ΑΕΓΕΚ, ο κολοσσός των ιχθυοκαλλιεργειών Δίας κλπ). Η αποτίμηση είναι ότι το ΤΧΣ συμμετέχει πλέον στο μισό ελληνικό χρηματιστήριο!
Τα παραπάνω δείχνουν με τον πιο σαφή τρόπο τι εννοούσαν όλοι εκείνοι που υποστήριζαν ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ήταν απαραίτητη ώστε να "πέσουν λεφτά στην πραγματική οικονομία". Τώρα καταλαβαίνουμε απολύτως την έννοια της "πραγματικής οικονομίας".
Α! Και μια τελευταία λεπτομέρεια, η οποία θα μας βοηθήσει να αποκωδικοποιήσουμε ορισμένα πραγματάκια: με την προαναφερθείσα διαδικασία, το ΤΧΣ απέκτησε και το 5,1% των μετοχών τής εισηγμένης εκδοτικής εταιρείας "Καθημερινή Α.Ε.", η οποία ανήκει στον όμιλο Αλαφούζου, όπου ανήκει και ο ραδιοτηλεοπτικός "Σκάι". Ο νοών, νοήτω.



(*) DWT (Deadweight Tonnage): Μονάδα μέτρησης που δείχνει πόσο βάρος μπορεί να μεταφέρει ένα πλοίο για να πλέει με ασφάλεια. Στο βάρος αυτό περιλαμβάνονται τα πάντα: φορτίο, καύσιμα, πόσιμο νερό, τρόφιμα, επιβάτες, πλήρωμα, σαβούρα κλπ.

----------------------

Διαβάστε επίσης:
- "Όλη η αλήθεια για τα μπλακ-άουτ στη Σαντορίνη και η κίτρινη πολιτική προπαγάνδα του Σκάι" (ενδιαφέροντα στοιχεία για τις περιβαλλοντικές "ευαισθησίες" των Αλαφούζων από τον ιστοτόπο mantatoforos.com, 24/08/2013)
- "Οικογένεια Αλαφούζου - Η άνοδος και η σύγκρουση με τη ΝΔ" (άρθρο τού Βασίλη Νέδου στην εφημερίδα "Το Βήμα", 26/02/2006)
- "Οι «εισαγγελείς» που έγιναν «κατηγορούμενοι»" (άρθρο τής Δήμητρας Κρουστάλλη στην ίδια εφημερίδα για το παρασκήνιο της σύγκρουσης Αριστείδη Αλφούζου και Μητσοτάκη, 26/11/2006)

Αλαφούζοι - 9. Τα καράβια της "Καθημερινής"

Για να είμαι ακριβής, οφείλω μια μικρή διευκρίνηση επί της -όντως κακοδιατυπωμένης- τελευταίας παραγράφου τού χτεσινού σημειώματος, επειδή δεν είναι απολύτως ακριβές ότι ο νόμος 2843/2000 απαγορεύει στις πλοιοκτήτριες εταιρείες να μπουν στο χρηματιστήριο. Η ορθή διατύπωση είναι ότι αυτός ο νόμος (Κεφάλαιο Β: Για την ανάπτυξη εταιρειών επενδύσεων στην ποντοπόρο ναυτιλία) θεσπίζει όρους και προϋποθέσεις για την εισαγωγή "Εταιρειών Επενδύσεων στην Ποντοπόρο Ναυτιλία" (ΕΕΠΝ) στο χρηματιστήριο.

Αυτό σημαίνει ότι για να μπει μια ναυτιλιακή εταιρεία στο χρηματιστήριο πρέπει να μετασχηματιστεί σε ΕΕΠΝ, υπό τους αυστηρούς όρους που προβλέπει ο νόμος. Για να γίνει κατανοητή η αυστηρότητα των σχετικών διατάξεων του ν.2843/2000, αρκεί να αναφέρουμε το περιεχόμενο της πρώτης παραγράφου τού άρθρου 13 (υπογραμμίσεις δικές μου): "Επιτρέπεται η σύναψη δανείων από την ΕΕΠΝ και η παροχή πιστώσεων σε αυτή, για ποσά τα οποία στο σύνολό τους δεν υπερβαίνουν το 25% των επενδύσεων σε ποντοπόρα πλοία. Τα δάνεια συνάπτονται και οι πιστώσεις παρέχονται από πιστωτικό ίδρυμα. Τα δάνεια αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και οι πιστώσεις μπορούν να δοθούν μόνο για την αξιοποίηση ποντοπόρων πλοίων στα οποία έχουν επενδυθεί τα διαθέσιμα της εταιρείας".

Η αυστηρότητα των εν λόγω διατάξεων φαίνεται ξεκάθαρα από το παρακάτω δημοσίευμα του 2004: "Ο ίδιος (εννοεί τον Παναγιώτη Αλεξάκη, πρόεδρο του Χρηματιστηρίου Αθηνών), φαίνεται επίσης να έχει συζητήσει την παράλληλη διαπραγμάτευση για τις μετοχές ναυτιλιακών εταιρειών, με την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς αποκομίζοντας ουσιαστικά τη στήριξή της. Με αυτό τον τρόπο θα ξεπεραστεί ο «σκόπελος» της σύστασης ΕΕΠΝ (εταιρεία Επένδυσης Ποντοπόρου Ναυτιλίας) για την είσοδο μίας ναυτιλιακής εταιρείας στη Σοφοκλέους, διαδικασία που στην πράξη απορρίφθηκε από την επιχειρηματική ναυτιλιακή κοινότητα". Δηλαδή, οι πλοιοκτήτες θεώρησαν ασύμφορους τους όρους τού ν.2843/2000 και το σύστημα έψαχνε τρόπο να βολέψει τα χρηματιστηριακά τους παιχνίδια. Σημειωτέον ότι ο αρχικός νόμος είχε ήδη τροποποιηθεί -επί το ελαστικώτερον, φυσικά- με τον ν.2992/2002.

Και τώρα που γίναμε ακριβέστεροι και σαφέστεροι, ας πάμε παρακάτω.

Στις 20 Μαρτίου 2001 συστήνεται η ναυτιλιακή ανώνυμη εταιρεία "Νήσος Νάξος Ναυτική Α.Ε.", η οποία ενάμισυ χρόνο αργότερα, στις 10 Σεπτεμβρίου 2002, μετατρέπεται σε ΕΕΠΝ και μετονομάζεται σε "Αργοναύτης ΕΕΠΝ". Βάσει του ν.2843/2000, το κεφάλαιο της ΕΕΠΝ πρέπει να είναι τουλάχιστον δέκα δισ. δραχμές (περίπου 30 εκατ. ευρώ). Ποιός έβαλε αυτά τα λεφτά; Μη βιαστείτε να απαντήσετε "μα, οι εφοπλιστές-επενδυτές που έφτιαξαν την εταιρεία" γιατί θα κάνετε λάθος. Βλέπετε, η εταιρεία "Αργοναύτης ΕΕΠΝ" ανήκει κατά 100% στην ανώνυμη εταιρεία "Η Καθημερινή Α.Ε.".

Απαραίτητη παρένθεση. Στις οικονομικές καταστάσεις τής "Αργοναύτης ΕΕΠΝ" για την χρήση 2011 (σελ. 13) αναγράφεται η σύνθεση του Δ.Σ. της εταιρείας. Πρόεδρος δεν είναι ο Γιάννης Αλαφούζος αλλά ο πατέρας του Αριστείδης, ο ιδιοκτήτης τής Καθημερινής. Αυτό λίγο-πολύ είναι λογικό. Μήπως, όμως, μπορείτε να μαντέψετε τον αντιπρόεδρο; Μη κουράζεστε: "Παπαχελάς Αλέξανδρος του Αριστομένη". Ναι, ναι, ο "έγκριτος", "ανεξάρτητος" και "αδέσμευτος" δημοσιογράφος-αναλυτής Alexis, εκτός από διευθυντής τής εφημερίδας Καθημερινή, διαπρέπει και ως διοικητικό στέλεχος ΕΕΠΝ. Εξ αυτού και μόνου του λόγου, οι απόψεις που διατυπώνει τόσο στην εφημερίδα όσο και στον Σκάι περί κρίσεως, πολιτικής, οικονομίας κλπ αποκτούν άλλη αξία. Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε. 

"Τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης διέταξε χτες ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών, Αντ. Στεργιόπουλος, με αφορμή τα δημοσιεύματα εφημερίδων («Ελεύθερου», «Ελεύθερου Τύπου» της 20ής και 21ης του Φλεβάρη) για την αγορά δύο πετρελαιοφόρων πλοίων από τον εκδότη και εφοπλιστή Αριστ. Αλαφούζο με κεφάλαια της εκδοτικής εταιρίας «Καθημερινή ΑΕ - Εκδοση Εντύπων - ΜΜΕ», κατά παρέκκλιση της νομοθεσίας. Η έρευνα ανατέθηκε στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθ. Ψαρράκη, ο οποίος τις αμέσως προσεχείς μέρες θα αρχίσει να εξετάζει μάρτυρες προκειμένου να διαπιστώσει τη βασιμότητα ή μη των δημοσιευμάτων. Μεταξύ των μαρτύρων θα είναι και υπεύθυνοι του ΧΑΑ, αφού η «Καθημερινή ΑΕ» είναι εισηγμένη εταιρία στο Χρηματιστήριο, αλλά και ο πρόεδρός του, Π. Αλεξάκης, είχε ζητήσει με επιστολή του από τον Α. Αλαφούζο να μην υλοποιήσει την επένδυση στην ποντοπόρο ναυτιλία για την προστασία του επενδυτικού κοινού, με την προειδοποίηση μάλιστα αναστολής της διαπραγμάτευσης της μετοχής της «Καθημερινής» από το ΧΑΑ, στην αντίθετη περίπτωση. Οι πλοιοκτήτριες εταιρίες, σύμφωνα με το νόμο 2843/2000, δεν μπορούν να μπουν στο Χρηματιστήριο. Απαραίτητος όρος γι' αυτό είναι η ίδρυση «εταιρίας επενδύσεων στην ποντοπόρο ναυτιλία», που θα επενδύει αποκλειστικά σε μετοχές πλοιοκτητριών εταιριών ποντοπόρων πλοίων. Ομως, ο Α. Αλαφούζος, με βάση τα ερευνώμενα στοιχεία, βρήκε έναν πλάγιο τρόπο για να χρηματοδοτήσει τις επενδυτικές του δραστηριότητες στο χώρο της ναυτιλίας, αξιοποιώντας κεφάλαια που του εμπιστεύτηκαν οι επενδυτές για επενδύσεις στο χώρο των ΜΜΕ." (Ριζοσπάστης, 26/02/2002).

Προσέξτε τις ημερομηνίες: η σύσταση της ΕΕΠΝ είναι κατά εξίμισυ μήνες μεταγενέστερη του δημοσιεύματος. Επιστρέψτε τώρα στην αποστροφή με την οποία κλείσαμε το χτεσινό μας σημείωμα. Οι Αλαφούζοι θέλουν να κάνουν παιχνιδάκια με το χρηματιστήριο αλλά ο νόμος δεν τους το επιτρέπει, οπότε χρησιμοποιούν ως "δούρειο ίππο" την ήδη εισηγμένη Καθημερινή, η οποία έχει και ένα επί πλέον αβαντάζ: είναι εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας. Δηλαδή, ακόμη κι αν κάποιος μουρλός θελήσει να αποκαταστήσει την νομιμότητα, δύσκολα θα αποδειχθεί τόσο μουρλός ώστε να τα βάλει με τον τύπο και, μάλιστα, με την εφημερίδα ενός συγκροτήματος που διαθέτει και τον πρώτο σε ακροαματικότητα ραδιοφωνικό σταθμό.

Εμείς θα συνεχίσουμε αύριο. Μέχρι τότε, όμως, ρίξτε μια ματιά στις οικονομικές καταστάσεις τής εταιρείας, ειδικά δε στην παράγραφο 7.24 της σελίδας 32. Θα καταλάβετε πόσο κομβικής σημασίας για την πάταξη της ανεργίας είναι όλα τα μέτρα που παίρνει η εκάστοτε κυβέρνηση υπέρ των εφοπλιστών. Αν έχετε όρεξη, δείτε και τις ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις τής παραγράφου 3.13 στην σελίδα 21, περί της "δυσβάσταχτης" φορολόγησης τέτοιων εταιρειών.