Ευτυχώς, αποκλειστήκαμε!

Τελικά, δεν έμελε να κάνουμε απόβαση στην Πλούσια Ακτή και το ταξίδι τής εθνικής μας στην Βραζιλία έλαβε τέλος κάπου εδώ. Κι όμως, λίγη τύχη παραπάνω θα αρκούσε για να μέναμε λίγο ακόμη στην χώρα τού καφέ εμείς οι λάτρεις τού καφέ. Ας μη στενοχωριόμαστε, όμως. Αν το καλοσκεφτείτε, ο αποκλεισμός μας έχει και τα θετικά του:

(1) Θα πάψει το ποδόσφαιρο να παίζει πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων. Σε μια περίοδο που η χώρα βγαίνει στο σφυρί με την διαδικασία τού κατεπείγοντος, τα δελτία ειδήσεων ξόδευαν την μισή τους διάρκεια για το ποδόσφαιρο. Ξαφνικά, γίνανε ειδικοί τής "στρογγυλής θεάς" οι πάντες, από Τρέμη και Στραβελάκη μέχρι τον Αυτιά, που έδινε συμβουλές στον Σάντος να αφήσει εκτός ομάδος τον Γκέκα και τον Κατσουράνη. Το τι ακούσαμε αυτές τις ημέρες, δεν λέγεται. Οι "έγκυροι" και "έγκαιροι" μέχρι και την μάνα τού Καραγκούνη ανακάλυψαν και την έβαλαν να ευχηθεί δημοσίως καλή τύχη στην ομάδα τού γυιού της. Τελικά, δεν βλέπω και μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην μέσω ποδοσφαίρου πλύση εγκεφάλου τής "δημοκρατίας" και σ' εκείνη της δικτατορίας. Όσοι έζησαν το 1971 και τις "ημέρες τού Γουέμπλεϋ", σίγουρα καταλαβαίνουν τι εννοώ.

(2) Θα πάψουν να γίνονται τα νεύρα μας τσατάλια με τις υπερβολές και τους σολοικισμούς των εφημερίδων. "Μια νίκη ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα" έγραψε χτες το Έθνος, κάνοντας τα κόκκαλα του Σεφέρη να τρίζουν για τον βιασμό τού στίχου του. "Μπράβο σε όλους αλλά άλλη κλάση οι Σάμαρης, Μανωλάς, Χολέμπας και Μανιάτης", διαπίστωσε ο Γαύρος μετά την νίκη επί της Ακτής Ελεφαντόδοντος, εννοώντας πως πρέπει να ανήκεις στον Ολυμπιακό για να είσαι "άλλη κλάση" (απορία: θα ήταν κι ο Τοροσίδης άλλη κλάση αν δεν είχε πάρει μεταγραφή για την Ρόμα;). To εκτός τόπου και χρόνου (όπως πάντα) Πρώτο Θέμα χαρακτήρισε τον χτεσινό αγώνα ως... "εθνική ανάσα" (!) και στ' απ' αυτά μας τα μνημόνια. Η Real News παρότρυνε τους παίκτες "βγάλτε μας ξανά στους δρόμους", κάτι που δεν έκανε -και δεν πρόκειται να κάνει- για οποιονδήποτε πολιτικό λόγο. Ακόμη και η ιταλική Tuttosport κάνει σήμερα λόγο για "ελληνική τραγωδία", λες και τέσσερα-πέντε χρόνια τώρα δεν βιώνουμε καθημερινά μια πραγματική τραγωδία σε τούτον εδώ τον τόπο. Κι από δίπλα, το γερμανικό Focus διαπιστώνει πως "ο Θεοφάνης Γκέκας είναι ο πιο λυπημένος άνθρωπος στην Ελλάδα", αν κι εγώ επιμένω ότι δεν μπορεί να είναι πιο λυπημένος από κάποιον άνεργο που δεν έχει ένα κομμάτι ψωμί να δώσει στα παιδιά του.

(3) Θα πάψουν τα ολονύχτια κορναρίσματα, τα βαρελότα και οι αρκουδοπανηγυρισμοί σε πλατείες και δρόμους από όλους εκείνους που δεν ξερριζώνονταν από τον καναπέ τους ούτε με σφαίρες. Ρε, τι τους βγάλανε στην διαθεσιμότητα και στην ανεργία, τι τους κόψανε μισθούς και συντάξεις, τι τους αναγκάσανε να διακόψουν φαρμακευτικές αγωγές, τι τους κλείσανε τα σχολεία και τα σχολεία των παιδιών τους, τι τους κάνανε να σκέφτονται την μετανάστευση ως λύση... τίποτε δεν στάθηκε ικανό να τους βγάλει στον δρόμο. Πανελλαδικές απεργίες, εργατικές γιορτές τής πρωτομαγιάς, αγωνιστικές εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια.... τίποτε δεν κατάφερε να τους σηκώσει από τον καναπέ. Μόνο ένα εύστοχο πέναλτυ μπόρεσε να τους βγάλει από την ραθυμία τους. Ε, λοιπόν, τώρα ας είναι ένα άστοχο πέναλτυ που θα τους ξαναβυθίσει σ' αυτή.

(4) Θα εισπράξουν το "δίκαιο όφλημα" όλοι εκείνοι οι "φίλαθλοι" που ανακαλύπτουν -υπαρκτές κι ανύπαρκτες- συνομωσίες παραγόντων και διαιτητών σε βάρος τής ομάδας τους αλλά η περίφημη "εθνική περηφάνεια" δεν τους αφήνει να δουν κανένα πρόβλημα είτε στο πέναλτυ που δόθηκε υπέρ του Σαμαρά τις προάλλες είτε στο πέναλτυ που δεν δόθηκε κατά του Τοροσίδη χτες. Στην χώρα "του ωραίου, του μεγάλου και τ' αληθινού", δεν βρέθηκε κανείς να μουτζώσει τους διαιτητές για τις λανθασμένες υποδείξεις που μας ευνοούσαν. Τι κι αν επιμένει ο Σολωμός πως το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές; Εμείς έχουμε εκπαιδευτεί να θεωρούμε αληθές ό,τι μας βολεύει. Αν η αλήθεια δεν μας βολεύει, τόσο το χειρότερο για την αλήθεια.

(5) Γλιτώνουμε από... μπρρρρ! Ούτε να το σκεφτώ δεν τολμώ! Δείτε τι παραστάσεις στήνονται τώρα που αποκλειστήκαμε και αναλογιστείτε την περίπτωση να προκρινόμασταν έναν-δυο γύρους ακόμη. Φαντάζεστε τι σώου θα σκηνοθετούνταν κατά την επιστροφή τής ομάδας στην χώρα; Δεξιώσεις από τον Παπούλια, παράτες από τον Σαμαρά, δηλώσεις από τον Βενιζέλο, σπέκουλες από τον Τσίπρα.... Και να τα "μας γεμίζετε περηφάνεια", και να τα "αποδεικνύετε τι μπορούν να κάνουν οι έλληνες όταν βάζουν υψηλούς στόχους", και να τα "η επιτυχία σας μας δίνει δύναμη για τους δύσκολους αγώνες που μας περιμένουν ως έθνος"... Πω, πω, από τι γλιτώσαμε!! Όσο για το τι θα μας περίμενε σε περίπτωση (λέμε τώρα) που παίζαμε τελικό... αφήστε το καλύτερα γιατί δεν το πιάνει η φαντασία μου.


Και κάτι μάλλον άσχετο με τον αποκλεισμό μας. Βρίσκω την ευκαιρία να διαφωνήσω (έστω, εν μέρει) με τον Νίκο Μπογιόπουλο στο -κατά την γνώμη μου- ατυχές προχτεσινό του άρθρο. Συμφωνώ μαζί σου, αγαπητέ Νίκο, πως "το ποδόσφαιρο είναι παντού και ανήκει σε όλους". Μόνο που -πάντα κατά την γνώμη μου- το ποδόσφαιρο που "ανήκει σε όλους" και το ποδόσφαιρο που παίζεται σε διοργανώσεις όπως το μουντιάλ ή το τσάμπιονς ληγκ είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Όπως ακριβώς είναι δυο διαφορετικά πράγματα ο "αθλητισμός για όλους" μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας και ο αθλητισμός των ολυμπιακών αγώνων, με τις ντόπες του και τους σπόνσορές του. Συνεπώς, μπορώ να είμαι ποδοσφαιρόφιλος και ταυτόχρονα να διαμαρτύρομαι κατά του μουντιάλ και κατά όλων των επίσημων διοργανώσεων, μηδέ των ελληνικών πρωταθλημάτων εξαιρουμένων. 


Μια και μιλάμε για ποδόσφαιρο, ας κλείσω τούτο το κείμενο με ένα ιστορικό ανέκδοτο, που έχει σχέση με το τελευταίο σχόλιο. Είναι γνωστό ότι το ποδόσφαιρο δεν άρεσε στον Στάλιν. Όμως, κατά τις παραμονές ενός αγώνα Ντιναμό Μόσχας - ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ο Χρουστσόφ προσπάθησε να πείσει τον σοβιετικό ηγέτη να πάει στο στάδιο. Και να τα "θα είναι φίσκα το στάδιο, σύντροφε γραμματέα" και να τα "πρέπει να σε δει ο κόσμος, σύντροφε γραμματέα", τα κατάφερε ο Νικήτας και νάσου το μεσημέρι τής Κυριακής ο Στάλιν στο στάδιο. Κατά την διάρκεια του αγώνα, εμφανώς ικανοποιημένος ο Νικήτας, ρωτάει τον Σήφη: "Λοιπόν, πώς σου φαίνεται, σύντροφε γραμματέα;"

Ο Στάλιν χάιδεψε το μουστάκι του. "Τι να σου πω, ρε συ Νικήτα;" απάντησε σκεφτικός. "Δεν σου φαίνονται κάπως ανάποδα τα πράγματα; Είκοσι δύο άτομα αθλούνται και ογδόντα χιλιάδες κοιτάνε. Δεν θά 'πρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο;"


Υστερόγραφο: Καταλαβαίνω ότι υπάρχει κίνδυνος αντιδράσεων στο σημερινό κείμενο. Αναρωτιέμαι, όμως, κατά πόσο αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που το έγραψα...

Σαββατιάτικα (10)

Μισθός 1 € αλλά...συζητήσιμος! Αντέννα, ακούς;

*** Πάγκαλος "Υποφέρω γιατί δεν είχα προγραμματίσει να ζω με 1800 ευρώ σύνταξη". *** Τί να σου κάνω που δεν είχες μυαλό, Θόδωρε; *** Αν τά 'τρωγες μόνος σου και δεν τα μοιραζόσουν μαζί μας, δεν θα υπέφερες σήμερα. *** Σ' έφαγε η κομμουνιστική ιδεολογία σου περί κοινοκτημοσύνης, δόλιε. *** Επειδή δεν θυμάμαι, πόσα χρόνια πάνε από τότε που κάποια γερμανική εφημερίδα μάς πρότεινε να πουλήσουμε μερικά νησιά για να πληρώσουμε τα χρέη μας κι εμείς απαντήσαμε "κόφτε τις μαλακίες"; *** Μαλακίες, ε; *** Που Γι: ο τελευταίος κινέζος αυτοκράτορας. *** Που Λάο: ο τελευταίος έλληνας πρωθυπουργός. *** Δεν μπορώ να αποφασίσω τι χαρακτηρίζει καλύτερα τον καπιταλισμό: να πληρώνω διόδια για δρόμους που δεν έχω ή να πληρώνω εισφορές για σύνταξη που δεν θα πάρω... *** Όταν λέει ο ΣυΡιζΑ ότι θα κάνει άνοιγμα προς τα αριστερά, πώς το εννοεί; *** Μπαίνοντας ή βγαίνοντας; *** Συμπληρώθηκαν 18 χρόνια από τον θάνατο του Ανδρέα. *** Και του ΠαΣοΚ. *** Έμειναν οι κλώνοι τους όμως. *** Ο Γιωργάκης και το κόμμα τού Μπένυ. *** Δεν την λες και επιτυχημένη την κλωνοποίηση, ε; *** Ρε συ Κιμ, τον ερωτεύτηκες τον Μάκη και τον πήρες ή σε εκβίαζε με κανένα βίντεο; *** Πες μου ότι σ' έρριξε με μια καροτοσαλάτα κι ας πεθάνω. *** Όλη αυτή η ηρωίνη που ανακάλυψε η αστυνομία, ήταν εισαγόμενη; *** Τί διάολο, τίποτε δεν παράγουμε πια σ' αυτόν τόν τόπο; *** Σύμφωνα με αποφάσεις τού Συμβουλίου Επικρατείας, οι μειώσεις μισθού των ενστόλων και των δικαστικών είναι αντισυνταγματικές και όλες οι άλλες συνταγματικές. *** Μεγάλη δημοσκόπηση του ιστολογίου: ποιοί νομίζετε ότι είναι πιο σιχαμένοι: οι ένστολοι ή οι δικαστικοί; *** Αν ήμουν τρομοκράτης, ίσως να ρωτούσα ποιών τα λαρύγγια θέλετε να πρωτοκόψουμε όταν έρθει η ώρα αλλά δεν είμαι και το δηλώνω ευθαρσώς. *** Να φυλαγόμαστε και λίγο, ε; *** Μπάμπης: "Η ανεργία ανεβαίνει διότι πλέον ψάχνουν δουλειά κι εκείνοι που δεν ήθελαν να δουλέψουν". ** Ρε συ Μπάμπη, πόσα παίρνεις για να λες τέτοιες παπαριές; *** Λυκούδης: "Δεν εγκαταλείπω την ΔημΑρ". *** Κουνιώνται τα Καβάσιλα... *** Στρατούλης: "Θα ακυρώσουμε την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ". *** ...και σειέται η Ανδραβίδα. *** Η μικρή ΔΕΗ στο σφυρί. *** Έπεται η μικρή Λουλού και ακολουθεί η μικρή Μαρία που κάθεται και κλαίει. *** Οι μικρές Κυκλάδες θα πουληθούν μετά το καλοκαίρι. *** Μη χάσουμε και τους τουρίστες, ε; *** Ο Καμμένος πουλάει το πυρηνικό καταφύγιό του στην Πάρνηθα. *** Φτώχεια καταραμένη. *** Πάντως, τα ενοικιαζόμενα στην Πάτμο να τα κρατήσεις Πάνο. *** Και τις βέρες, φυσικά. *** Έξω με εγγύηση ο Πάλλης. *** Έξω με εγγύηση ο Λαυρεντιάδης. *** Ποιός είπε ότι η δικαιοσύνη δεν λειτουργεί; *** Προφανώς, τον Χριστόδουλο τον κυνηγάνε επειδή βγήκε από την φυλακή δίχως να πληρώσει εγγύηση. *** Τελικά η φούντα τού τσολιά αποδείχτηκε πιο βαρειά από την φούντα τού Ντρογκμπά. *** Ρώτησα τον Παπουτσέλη και με διαβεβαίωσε ότι η ανατροπή τού Σαμαρά ήταν πεναλτάρα. *** Απορία: η Ακτή Ελεφαντόδοντος έχει μόνο ακτή; *** Ακτή Ελεφαντόδοντος λέγεται και όχι Ακτή Ελεφαντοστού, ζώα δημοσιογράφοι. *** Ούτε αυτό δεν μπορείτε να μας μάθετε σωστά; *** Είναι όπως λέμε "Άγιος Μαυρίκιος". *** Το νησάκι-παράδεισος δεν αγίασε ακόμη, ζώα. *** Παραμένει σκέτο Μαυρίκιος. *** Ο μόνος Άγιος Μαυρίκιος της γεωγραφίας βρίσκεται στην Ελβετία. *** Αλλά αυτόν τον ξέρετε ως Σαιν Μόρριτς, ε; *** Ζώα! *** Μαθήματα

Μουντιάλ...

γεωγραφίας από το Cogito Ergo Sum; *** Γιατί όχι; *** Εδώ παραδίδουν μαθήματα δημοκρατίας ο Βενιζέλος κι ο Άδωνις. *** Πάντως, κουτσά-στραβά, με την Ακτή Ελεφαντόδοντος καθαρίσαμε. *** Σιγά που θα κωλώναμε σε μια ακτή καλοκαιριάτικα! *** Να δούμε τι θα κάνουμε αύριο με την Πλούσια Ακτή (Κόστα Ρίκα). *** Αν προκριθούμε, θα παίξουμε ή με την Κυανή Ακτή ή με την Ακτή Τζελέπη. *** Συγχαρητήριο τηλεγράφημα έστειλε στους παίκτες μας ο πρωθύ τού free wi-fi. *** Πιο παλιομοδίτικο δεν γινόταν. *** Ο Γιωργάκης θα έστελνε mms. *** Ήταν πολύ προχώ αυτό το παιδί. *** Τώρα που είπα "παιδί", κανένα νέο από τον Αρούλη; *** Μανωλίδου: "Το μωρό μοιάζει του Άδωνι". *** Ωχ, το δόλιο το μωρό.... *** Λέτε να πήρε και το σκουσμάρι του; *** Ωχ, τους δόλιους τους γονείς... *** 37 χρόνια κάθειρξη στον Δημοσθένη Βεργή. *** Καταπατητής ο πρόεδρος των "Ελλήνων Οικολόγων"; *** Προβοκάτσια! *** Κανέναν άλλο πρόεδρο κόμματος δεν βρήκαν να βάλουν φυλακή; *** Υπάρχει κι άλλος με επώνυμο από Βήτα. *** Και δεν εννοώ τον Βλάκα τον φραντζάτο. *** Το Ποτάμι κάνει το πρώτο του συνέδριο στο Λαύριο επειδή περιέχει την λέξη αύριο. *** Τέτοια έμπνευση, ρε συ Σταύρο; *** Το δεύτερο να το κάνετε στο Μεταξουργείο. *** Δεν περιέχει τίποτε αλλά έχει μπουρδέλα. *** Παίζει και η Άρτα, βέβαια, που περιέχεται στην λέξη παρτατριαμουγιασουβενίρ. *** Ο αλβανός που φάγανε, είχε μια τράπεζα, τρία κανάλια και τρεις εφημερίδες. *** Αυτά να τ' ακούνε κάτι Σάλλες και κάτι Μπομπολαίοι που νομίζουν ότι κάτι κάνουν. *** Άντεστε στον διάολο, άχρηστοι! *** Παπαδογιάννης αναλύει στην Καθημερινή: "Γιατί δεν κινδυνεύουν με κούρεμα οι καταθέσεις στην Ελλάδα". *** Επειδή τις έχουν κατασχέσει το κράτος και οι τράπεζες, βρε ζώον. *** Απλό δεν είναι; *** Τρεις μήνες γυμναστήριο και δίαιτα για να βγούμε με μαγιώ στην παραλία και να πλακωθούμε στις μπύρες και τα σουβλάκια; *** Ρε σεις, είμαστε σοβαροί; *** Αποκάλυψη από την οργάνωση "Διεθνής Διαφάνεια - Ελλάς": Ο Δήμος Σύρου επέβαλε μείωση 50% στον μισθό καθαρίστριας η οποία κατήγγειλε αδιαφανείς διαδικασίες. *** Η δημοκρατία στο φόρτε της. *** Κι οι καθαρίστριες ο μεγαλύτερος εχθρός της. *** Τί ακριβώς ορκίστηκε να κάνει ο Στουρνάρας είπαμε; *** Είναι δυνατόν να διαφωνεί ο Κεφαλογιάννης με κάποιον και να έχει άδικο ο κάποιος; *** Το κράτος σχεδιάζει φυλακές υψηλής ασφαλείας στα πρότυπα των ΗΠΑ. *** Όπως και να το κάνουμε, χρειαζόμαστε μερικές φυλακές παραπάνω. *** Πού να χωρέσουμε όλοι; *** Διάβασα και προσυπογράφω: "Εκεί όπου το κράτος βαφτίζει την αδικία ως μεταρρύθμιση, ας βαφτίσουμε εμείς το χάος ως κοινωνική ισορροπία." *** Η Βούλτεψη συγκρίνει τον Τσίπρα με τον Μπερλουσκόνι. *** Αχ, Σίμο... μας λείπεις. *** "Οι μαϊμού συνταξιούχοι κόστισαν στο δημόσιο 6 εκατομμύρια". *** <-- Μέγκα. *** Η διάσωση της Γιούρομπανκ (του Γκίκα, μη ξεχνιόμαστε), κόστισε 10 δισ. *** <-- Μούγκα. *** Και τώρα, ρίξτε στο γυαλί μπυρόνι κι εβίβα κι άσπρο πάτο. *** Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη. *** Να έχετε ~ελαφριά υπόκλιση~ ένα όμορφο Σαββατοκύριακο. *** Το είπα σωστά, Αρνιακέ; ***

Sex, Drugs και Λογιστική

Στα προηγούμενα χρόνια προσπάθησα αρκετές φορές να φανταστώ ποιες θα ήταν αυτές οι νέες ανεξερεύνητες περιοχές στις οποίες θα πατούσε η παγκόσμια ανάπτυξη για τις επόμενες δεκαετίες. Κάθε εποχή, κάποια στιγμή έβρισκε τις δικές της και πορευόταν μέχρι να τις εξαντλήσει και να πάει για άλλα. Η λεγόμενη βιομηχανική εποχή πάτησε στον ατμό και τον ηλεκτρισμό, η μεταπολεμική πάτησε στα χαλάσματα τα οποία έπρεπε να ξαναχτίσει, κι όταν κι αυτά είχαν τελειώσει στράφηκε στο φτηνό χρήμα και το δανεισμό, που κιαυτά μάς τελείωσαν με πάταγο λίγο πριν.

Και μετά τι; Οι πράσινες τεχνολογίες αποδείχτηκαν αρκετά ακριβές για να δώσουν το boom που ευαγγελίζονταν, ενώ βαίνει συρρικνούμενη και η συνεισφορά των υπολογιστών στην ανάπτυξη.

Κάποιες τρελλές ιδέες άρχισαν να περνούν απ' το μυαλό μου, όπως ανάπτυξη στο εργαστήριο και εμπορία ανθρώπινων οργάνων, μιας και ζήτηση υπάρχει και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο, κι απ' ότι φαίνεται και οι δυνατότητες των εργαστηρίων να ανταποκριθούν, υπάρχουν. Τις απόψεις μου αυτές τις είχα εκθέσει πριν τέσσερα χρονάκια, στη "Νέα Αγορά των Ανθρώπων".

Έπεσα έξω εν μέρει, αλλά όχι εντελώς. Η εμπορία ανθρώπινων οργάνων είναι μια παράνομη ακόμα δραστηριότητα, αλλά αν γινόταν νόμιμη ποιος δεν θα συμφωνούσε με την ευεργετική της συμβολή στην ανάπτυξη και το ΑΕΠ; Και για να το πάμε ακόμα μακρύτερα, δεν θα είχε να ωφεληθεί η ανθρωπότητα αν όλες οι παράνομες δραστηριότητες γίνονταν ως δια μαγείας νόμιμες;

Μεταξύ μας, άλλο πράγμα η ανάπυξη γενικά μιας οικονομίας και άλλο πράγμα η μεγέθυνση του ΑΕΠ. Την πρώτη την βλέπουμε με τα μάτια μας και την αισθανόμαστε στην τσέπη μας, ενώ τη δεύτερη την βλέπουμε στους προυπολογισμούς και όχι πάντα στην τσέπη μας. Όμως αυτή η δεύτερη θαρρείς και μετράει πιο πολύ, γιατί ο ανταγωνισμός των οικονομιών μεταξύ τους γίνεται βάσει προσυμφωνημένων δεικτών, όπως επίσης και οι αξιολογήσεις από τους γνωστούς οίκους, όπως επίσης και οι κατατάξεις των χωρών σε διάφορους πίνακες του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ, της Eurostat κλπ, όπως επίσης και οι βιωσιμότητες των χρεών, μιας και έτσι μειώνονται οι λόγοι χρέους/ΑΕΠ για τους οποίους ξεραίνουμε το σκατό μας και το κάνουμε παξιμάδι.

Αυτη η απλή, όσο και μεγαλοφυής αναγνώριση, μάς δείχνει και το δρόμο. Αντί να σκοτωνόμαστε να βρούμε τρόπους να γεννήσουμε εισόδημα, μπορούμε κάλλιστα να το δημιουργήσουμε άνετα, άκοπα, ανέξοδα, και προπαντός δημιουργικά, στο Εxcel. Αντί να τρομάζουμε τις αγορές με το χρέος μας, απλά το συρρικνώνουμε αυξάνοντας το ΑΕΠ.

Αυτή την τόσο τολμηρή ιδέα λοιπόν, την κάνει σήμερα πράξη η Ευρώπη. Επειδή, όσο και να χτυπιέται, όσες θεωρίες και να σκαρφιστεί, η λιτότητα δεν φέρνει ανάπτυξη, κι ό έρμος ο δείκτης του ΑΕΠ δε λέει να ξεκολλήσει απ' το μηδέν με φυσικά μέσα, βάζει μπροστά τα τεχνητά. Δηλαδή, χεράκι στα spreadsheets εισάγοντας στη λούφα και τα έσοδα, κατ' εκτίμηση ή φανταστικά, από ροζ, γκρίζες και μαύρες δραστηριότητες. Ακολουθεί δηλαδή, με κάποια καθυστέρηση αυτό που είχε κάνει ήδη πράξη ο Αλογοσκούφης, επιβεβαιώνοντας το ρητό ότι “όταν εμείς αυξάναμε το ΑΕΠ, οι άλλοι τη βγάζανε στα δέντρα με τα βελανίδια”.

Για όσους δεν το αντελήφθησαν, στους επόμενους μήνες όλες οι χώρες της ΕΕ που δεν έχουν ακόμα συμπεριλάβει στους υπολογισμούς του ΑΕΠ τους τα έσοδα από την πορνεία, τα ναρκωτικά, τη λαθρεμπορία, (τσιγάρα, μπάφους, κόκες, αλκοόλ, αντιλαμβάνεστε τα λοιπά), και άλλες παράνομες δραστηριότητες, θα πρέπει να το πράξουν άμεσα, μέχρι το Σεπτέμβρη το πολύ, όπως προστάζει η έκδοση 2010 του ESA.

Η Ιταλία, το έχει κάνει ήδη πράξη και είδε το 2012, το ΑΕΠ της να αυξάνεται ως δια μαγείας κατά 11%, με τη βούλα κιόλας της Eurostat, η οποία από το θρόνο της τσατσά επιβλέπει αν όλα πάνε ρολόι στο μπουρδέλο της Ευρώπης. Χάρις λοιπόν στις πουτάνες της via Veneto ο αγαπητός Matteo Renzi θα μπορεί να παινεύεται στη ματρόνα Μέρκελ ότι κατάφερε να κατεβάσει τα ελλείμματα κάτω του 3% και το χρέος κατά ένα ανάλογο ποσοστό. Όταν η Ιταλία είχε προτρέξει να κάνει το ίδιο το 1987, είχε δει το ΑΕΠ της να φουσκώνει κατά 18%. Έτσι, λοιπόν, αν δείτε ξαφνικά το χρέος της Ιταλίας από το 132% να κατρακυλάει πολύ κάτω του 100%, θα ξέρετε τις αιτίες. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ιταλίας η γκρίζα οικονομία της Ιταλίας είναι ανάμεσα στο 16.3%-17.5%. Η μαύρη, ...ανυπολόγιστη. Το Η.Β. θα προσθέσει περί τα $16.7 δισ.

Η Eurostat, που ξέρει απ' αυτά, υπολογίζει ότι αν συνυπολογιστούν στο ΑΕΠ όοολες οι παράνομες δραστηριότητες, οι ευρωπαικές οικονομίες θα εμφανίσουν ρυθμούς ανάπτυξης κοντά στο 2.4%, και έτσι θα ξεπεράσουν την Αμερική, που εδω και 2 χρόνια τρώνε τη σκόνη της. Για το Η.Β το νούμερο θα είναι μεγαλύτερο κατά 3%-4%, ενώ ακόμα μεγαλύτερο όφελος αναμένεται να έχουν η Σουηδία και η Φιλανδία, διότι ως γνωστόν, οι χώρες αυτές αποτελούν υπόδειγμα. Ακόμα και στα “μαύρα”.

Η ντιρεκτίβα της Eurostat ήρθε λουκούμι στην κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία ετοιμάζει πυρετωδώς νομοσχέδια για την ενθάρρυνση της πορνείας, του trafficking, του κοντραμπάντο, της δουλεμπορίας, η οποία σημειωτέον κάνει τρελλούς τζίρους, που είναι κρίμα να πηγαίνουν χαμένοι και να μην βοηθούν την παρτίδα, τώρα που ο κακός Σόιμπλε την απειλεί με ένα τρίτο μνημόνιο. Επίσης, θα υπάρξει πρόβλεψη να ανοίξουν και οι φυλακές, γιατί είναι τρεις φορές κρίμα ένας τέτοιος θησαυρός να αφήνεται ανεκμετάλλευτος, τώρα στα δύσκολα.

Κι έτσι εξηγείται και η βεβαιότητα του ΔΝΤ ότι το χρέος από 187% που είναι σήμερα θα κατέβει κάτω του 120% το 2020. Με την παραοικονομία στην Ελλάδα να τρέχει στο 25% του ΑΕΠ, ο στόχος αυτός είναι κάτι παραπάνω από εφικτός.

[Από το ιστολόγιο Cynical]

Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι δημόσιοι ψεύτες

[Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύεται στον ιστοτόπο enikos και θίγει ένα θέμα για το οποίο έχουμε μιλήσει επανειλημμένα σε τούτη την μικρή γωνιά τού κυβερνοχώρου. Παρά ταύτα, δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να το αναδημοσιεύσω. Άλλωστε, είναι γνωστή η αδυναμία μου στην κοφτερή και γλαφυρή πέννα τού Νίκου Μπογιόπουλου, στον οποίο ανήκουν όσα θα διαβάσετε (οι υπογραμμίσεις δικές του):]


Από τη στιγμή της εκδήλωσης της κρίσης αυτό που παρακολουθούµε είναι ένα τσουνάμι προπαγάνδας με στόχο το πλήρες αναποδογύρισµα της λογικής και της πραγµατικότητας.

Αυτό που αναμφισβήτητα κατέρρευσε το 2009 στην Ελλάδα και στον κόσμο, είναι η ιδιωτική οικονοµία των τραπεζών, των πολυεθνικών, των κεφαλαιοκρατών. Μαζί της κατέρρευσε η «δηµόσια» οικονοµία του καπιταλιστικού κράτους, δηλαδή του κράτους των «ιδιωτών», των καπιταλιστών και των µονοπωλίων.

Αυτοί που δηµιούργησαν τα χρέη είναι οι ιδιώτες. Αλλά οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, την ώρα που στύβουν το δηµόσιο ταµείο για να τους διασώσουν, εκδίδουν καθηµερινά κι από ένα φιρµάνι κατεδάφισης του «δηµόσιου τοµέα της οικονοµίας». Πρόκειται για φιρµάνια που στην ουσία συνιστούν «πολεµικά ανακοινωθέντα» προς τους εργαζοµένους.

Στο πλαίσιο αυτού του «πολέμου» δεν λείπουν, φυσικά, οι «ψυχολογικές επιχειρήσεις». Οι μέθοδοι του κοινωνικού αυτοματισμού. Της σαλαμοποίησης της κοινωνίας. Της απομόνωσης κοινωνικών στρωμάτων ώστε οι «σωτήρες» να τσακίσουν το ένα μετά το άλλο, και στο τέλος όλα μαζί.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι επιλέχτηκαν εξ αρχής ως «αδύναμος κρίκος» αυτής της επιχείρησης. Οι κυβερνώντες θέλοντας να προωθήσουν την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» ανάµεσα σε ιδιωτικούς και δηµόσιους υπαλλήλους, απευθύνονταν και απευθύνονται σε ένα λαό των 10 εκατοµµυρίων, ισχυριζόµενοι ότι «όλοι µαζί τα φάγαµε». Και για να «αποδείξουν» τον ισχυρισµό τους τι κάνουν; Ενοχοποιούν τους 500.000 από αυτά τα 10 εκατοµµύρια ότι είναι «υπεράριθµοι» δηµόσιοι υπάλληλοι.

Ξεχνούν, βέβαια, μια «λεπτομέρεια»: Οι υπάλληλοι αυτοί διορίστηκαν στο ∆ηµόσιο από τους κρατούντες. Αλλά οι κρατούντες, εκείνοι που «τους διόρισαν» επιχειρώντας να χτίσουν πάνω στο δικαίωµα για δουλειά την πολιτική «πελατεία» τους, οι ίδιοι που παλιότερα αναφωνούσαν προς τους κοµµατικούς τους στρατούς του ∆ηµοσίου «εσείς είστε το κράτος», έρχονται τώρα και ζητούν τα ρέστα!

Στο πλαίσιο αυτού του ρεσιτάλ ανηθικότητας, τα µυθεύµατα περισσεύουν. Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

1) Λένε ότι το πογκρόμ που έχουν εξαπολύσει με τις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες γίνεται για τη διάσωση του δημόσιου ταμείου. Λένε ψέματα. To «όφελος» από τις απολύσεις και την διαθεσιμότητα στο Δημόσιο θα είναι της τάξης των… 100 εκατομμυρίων ευρώ. Και μάλιστα σε βάθος 6ετίας (2013 – 2018). Δεν το λέμε εμείς. Το λέει ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ.Σταικούρας με το έγγραφο που διαβίβασε στη Βουλή για τις προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου. Περί αυτού του οικονομικού «οφέλους» πρόκειται…

2) Μια από πλέον χυδαίες παραστάσεις της προπαγάνδας των κυβερνητικών θιάσων της αθλιότητας, ενταγµένη κι αυτή στο «όλοι µαζί τα φάγαµε», ήταν η θεωρία των «εκατομμυρίων» εργαζομένων στον δημόσιο τομέα που με κάθε ευκαιρία επανέρχεται. Ποιος δεν θυμάται την περίφηµη «απογραφή», µέσω της οποίας η κυβέρνηση θα «ξετρύπωνε» αυτά τα δήθεν «εκατοµµύρια» των δημοσίων υπαλλήλων, αυτές τις «ορδές εκατομμυρίων κοπριτών» που… ευθύνονται για το δημόσιο χρέος. Κάποια στιγμή, βέβαια, ο καθεστωτικός γκεμπαιλισμός των κυβερνώντων, που προσποιούνταν ότι δε γνώριζαν εκ των προτέρων και µέσα από τους λογαριασµούς του προϋπολογισµού τον αριθµό των δηµοσίων υπαλλήλων, αποκαλύφθηκε. Τελικά, η ίδια η δική τους «απογραφή» έδειξε ότι τα «εκατοµµύρια» περιορίζονταν σε 636.188 τακτικούς δημόσιους υπάλληλους, 49.546 έκτακτους και 20.242 εργαζόμενους με άλλες μορφές εργασίας (ανακοινώσεις Δ.Ρέππα, 10/4/ 2012). Αυτά είναι τα… εκατομμύρια των υπαλλήλων. Από τους οποίους, μάλιστα, οι 202.000 και οι άλλοι 93.000 υπηρετούν αντίστοιχα στην εκπαίδευση και στα νοσοκομεία. Τοµείς µε τεράστια κενά σε ανθρώπινο δυναµικό. Ήταν η «απογραφή» τους, επίσης, που απέδειξε ότι οι κυβερνώντες, οι ίδιοι που κατηγορούν τον ελληνικό λαό ότι «όλοι µαζί τα φάγαµε», φρόντισαν το κράτος που κατασκεύασαν να είναι τόσο «βαθύ», ώστε να περιλαµβάνει 84.000 στρατιωτικούς, 65.000 στα σώµατα ασφαλείας και 11.000 κληρικούς…

3) Και τι δεν ακούστηκε αυτά τα χρόνια για το υπέρογκο και «διαρκώς αυξανόμενο» κονδύλι για την μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων. Το θέμα µετατράπηκε σε καθηµερινό ανάγνωσµα και ακρόαµα. Βλέπετε, όσοι µπουκώνουν µε δηµόσιο χρήµα βιοµηχάνους, τραπεζίτες, εφοπλιστές και εργολάβους κάπου αλλού έπρεπε να αποδώσουν την ευθύνη για το δηµόσιο χρέος. Ετσι, λοιπόν τι έκαναν; Αφού τσουβάλιαζαν τους μισθούς των δικών τους «γκόλντεν μπόις» με τους μισθούς των εργαζομένων στις δημόσιες επιχειρήσεις, μετά βυσσοδομούσαν εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων παρουσιάζοντάς τους συλλήβδην σαν… «ρετιρέ». Ποια είναι η αλήθεια: Το 1990 οι µισθοί και οι συντάξεις που πλήρωνε το ∆ηµόσιο αποτελούσαν το 14,1% του ΑΕΠ. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ µετά το 1994 «κατέβασαν» το ποσοστό αυτό στο 11% και η κυβέρνηση Καραµανλή το σταθεροποίησε στο 9% του ΑΕΠ. Άρα, στους εργαζοµένους στο ∆ηµόσιο και στους συνταξιούχους του ∆ηµοσίου αναλογούσε ήδη από την έναρξη της κρίσης όλο και µικρότερο ποσοστό του ΑΕΠ. Και µάλιστα πολύ µικρότερο από αυτό που φαίνεται µε την πρώτη µατιά, αφού: Το 1994 το σχετικό κονδύλι µοιράστηκε σε 595.742 εργαζοµένους και συνταξιούχους, ενώ η µοιρασιά του 2008 αφορούσε 896.415 άτοµα. Αυτοί είναι οι «προνοµιούχοι» Έλληνες δηµόσιοι υπάλληλοι (Πηγή: Προυπολογισμοί και «Ριζοσπάστης» 22/11/2009). Επιπλέον: Η δαπάνη µισθοδοσίας των δηµοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα ύψους 9% του ΑΕΠ (σσ: των υπαλλήλων που σε ποσοστό 80% είχαν – προ Μνημονίων - καθαρές αποδοχές από 880 έως 1500 ευρώ και που το 50% των οποίων διαθέτουν πτυχίο πανεπιστηµιακής εκπαίδευσης ή ανώτερο τίτλο σπουδών), ήδη από το 2009 ήταν µικρότερη ως ποσοστό του ΑΕΠ από εκείνη των δηµοσίων υπαλλήλων της Δανίας µε 16,9%, της Γαλλίας µε 12,8%, της Φινλανδίας µε 13%, της Σουηδίας µε 15,1% («Αντίχτυπος» 17/12/2010).

4) Ένα «δηµοφιλές» προπαγανδιστικό παραµύθι είναι εκείνο περί του «υπερμεγέθους» ποσοστού των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα σε σχέση με τις άλλες χώρες της ΕΕ. Εδώ το παραμύθι συναγωνίζεται εκείνο με την «Κοκκινοσκουφίτσα». Η έρευνα στα πλαίσια της «Έκθεσης Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» που πραγµατοποιήθηκε από τους ερευνητές του αυστριακού Ινστιτούτου Οικονοµικών Ερευνών και των Πανεπιστηµίων του Στρασβούργου και του Μαγδεµβούργου («The size and performance of public sector activities in Europe»), αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα το ποσοστό των δηµοσίων υπαλλήλων επί του συνόλου των εργαζοµένων είναι 11,4%. Αυτό το ποσοστό είναι ένα από τα 4 χαµηλότερα σε όλη την Ευρώπη. Η Ελλάδα έχει, αναλογικά µε το σύνολο των εργαζοµένων, το 1/3 των δηµοσίων υπαλλήλων σε σύγκριση µε τη Σουηδία και τη ∆ανία και περίπου το 1/2 σε σύγκριση µε τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία. Μάλιστα, αυτά τα ποσοστά παραµένουν σταθερά εδώ και τριάντα χρόνια.

5) Εξίσου «δηµοφιλές» προπαγανδιστικό παραµύθι είναι και το άλλο, για τις «υπέρµετρες» δηµόσιες δαπάνες. Αλλά από όλα τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προκύπτει ότι το σύνολο των δαπανών του ελληνικού κρατικού τοµέα ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι ένα από τα χαµηλότερα σε όλη την Ευρώπη. Όσο για το «γενναιόδωρο» κράτος πρόνοιας που τάχα απολαµβάνουν οι Έλληνες, αρκεί να σηµειωθεί ότι κατά µέσο όρο την περίοδο 1998-2007 η Ελλάδα διέθετε µόνο 3.530 ευρώ κατά κεφαλήν για προγράµµατα κοινωνικής προστασίας, ενώ ο µέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 6.251,78 ευρώ. Τέλος και σχετικά µε τους «κοπρίτες» δηµοσίους υπαλλήλους, το ίδιο το ∆ΝΤ οµολογεί: Στις µεγάλες οικονοµίες ανά τον κόσµο (και όχι µόνο στην Ελλάδα) η αύξηση των ελλειμμάτων οφείλεται κατά 50% στην πάσης φύσεως φοροδιαφυγή των µεγαλοσχηµόνων και στην αποπληρωµή τόκων για προηγούµενα δάνεια των κυβερνήσεων που καταλήγουν πάλι στα ταµεία των µεγαλοσχηµόνων. Αντίθετα, η αύξηση των δηµοσίων δαπανών επιβαρύνει τα ελλείμματα κατά λιγότερο από 10% («Ιός – Ελευθεροτυπία», 27/11/2010 και Κώστας Νικολάου, Enet.gr)


Συμπέρασμα:

Η παγκόσμια οικονοµική κρίση δεν εκδηλώθηκε παρά ως κατάρρευση της περίφημης «ιδιωτικής», της καπιταλιστικής δηλαδή, οικονομίας. Τους ιδιώτες των μονοπωλίων, των πολυεθνικών και των τραπεζών ήταν που ήρθαν να διασώσουν τα κράτη, «κοινωνικοποιώντας» τα βάρη από τις ζηµιές των τραπεζιτών.

Το γεγονός αυτό δείχνει από µόνο του πόσο σαθρές είναι οι «αναλύσεις» περί ευθύνης του σπάταλου και αντιπαραγωγικού δηµόσιου χαρακτήρα της οικονομίας έναντι του «υγιούς» ιδιωτικού τοµέα.

Τα παραπάνω φυσικά και δεν αναιρούν ότι πράγματι στην Ελλάδα, ο λεγόμενος «δημόσιος τομέας» και σπάταλος είναι, και αντιπαραγωγικός και αντικοινωνικός. Όμως, οι υπόλογοι για τη λειτουργία του δηµόσιου τοµέα όπως αυτοί τον κατασκεύασαν έτσι ώστε να υπηρετεί τα συµφέροντα του κεφαλαίου, οι αρχιτέκτονες της ρουσφετοκρατίας και της αναξιοπρεπούς γλίτσας µε την οποία οικοδοµούσαν τους κοµµατικούς στρατούς τους, έχουν το επιπλέον θράσος να υποδεικνύουν ως υπεύθυνους για το δικό τους δηµιούργηµα τους εργαζοµένους. Τους οποίους µάλιστα έφτασαν να αποκαλούν µέχρι και «κοπρίτες» (Θόδωρος Πάγκαλος, «Βήµα» 1/1/2011).


Και είναι προφανές γιατί το κάνουν:

Πρώτον, γιατί με πρόσχηµα την «κριτική» ενάντια στο καπιταλιστικό «δηµόσιο», εκείνη που ελεεινολογείται, που επιχειρείται να λοιδορηθεί ως υπόλογη και ως υπεύθυνη (!) για την κρίση είναι η έννοια του πραγµατικά δηµόσιου, του πραγµατικά συλλογικού και του πραγµατικά κοινωνικού.

Δεύτερον, διότι χτυπώντας τους δημόσιους υπαλλήλους στο όνομα της… «έγνοιας» τους για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, και τους δημόσιους έχουν φτωχοποιήσει και τους ιδιωτικούς τους έχουν στείλει κατά 1,5 εκατομμύριο στην ανεργία, κατά 1 εκατομμύριο στην απληρωσιά και όλους μαζί στον εργασιακό μεσαίωνα.

Άκου, καραγκιοζάκο...

"Δυστυχώς, στρεβλώσεις σε αρκετούς τομείς τής ζωής μας συνεχίζουν να υπάρχουν..." Έτσι άρχισε η Ρίτσα Μπιζόγλη να εκφωνεί την επόμενη "είδηση" στο δελτίο ο-θεός-να-τις-κάνει ειδήσεων των 8 του Αντέννα το περασμένο Σάββατο 21 του μηνός. Αν θέλετε να ακούσετε την "είδηση" αλλά και το συνοδευτικό πρόστυχο ρεπορτάζ ενός καραγκιοζάκου ονόματι Γιώργος Παπακωνσταντίνου, δείτε το δελτίο στο webtv τού σταθμού (η επίμαχη "είδηση" αρχίζει στο 9'22"). Αν πάλι βαριέστε, το ρεπορτάζ τού καραγκιοζάκου ανέβηκε και στον ιστοτόπο τού σταθμού, απ' όπου και την αντιγράφω (σημ.: οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου):


Να καταδικάσουν την προσπάθεια, ενός δημοφιλή προορισμού, της Κέρκυρας, στον τουριστικό πρωταθλητισμό, προσπαθούν οι εργατοπατέρες του νησιού. Μέσα από έναν δεκάλογο, ζητούν από τους ξενοδοχοϋπαλλήλους να θέσουν σε εφαρμογή τον συνδικαλιστικό μεσαίωνα κόντρα στον εργασιακό που καταγγέλλουν.

«Να ζητήσουν να πάρουν τα κλειδιά (σ.σ. των ξενοδοχείων). Διότι όλα αυτά που ζητάνε και με όλα αυτά που φέρνουν, δεν θέλουν τίποτα άλλο, να καταστρέψουν την ιδιοκτησία. Έχουν διαθέσει τη ζωή τους και τα χρήματά τους, για να έχουν αυτοί οι κύριοι απασχόληση», δήλωσε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ξενοδόχων Κέρκυρας, Παναγιώτης Μπράμος στον ΑΝΤ1.

Σύμφωνα με τις δέκα… εντολές οι εργαζόμενοι στα τουριστικά καταλύματα και τα ξενοδοχεία, πρέπει να καρφώνουν στο σωματείο, τους προϊσταμένους τους. Να γίνουν πληροφοριοδότες για οτιδήποτε αφορά στη λειτουργία του ξενοδοχείου για να βγαίνει και το απεργιακό πρόγραμμα. Να σταμπάρουν συγκεκριμένες περιπτώσεις συναδέλφων τους  για να την πληρώνουν με το νόμισμα που τους αξίζει. Και πριν από όλα αυτά να δουλεύουν χαλαρά.

«Έχουν δικαίωμα να διεκδικήσουν τα χρήματά τους. Αλλά δεν επιτρέπεται να στρέφεται ο αγώνας εναντίον των τουριστών. Διότι ένας τέτοιος αγώνας είναι εναντίον των τουριστών», ανέφερε επίσης στον ΑΝΤ1 ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Τουριστικών Καταλυμάτων Κέρκυρας, Κωνσταντίνος Μπρεντάνος.

Οι επαγγελματίες στο νησί των φαιάκων ζητούν να προστατευτεί το τουριστικό προϊόν που απειλείται από την επανάληψη ανεξέλεγκτων κινητοποιήσεων που στο παρελθόν απέτρεψαν την παραμονή στην Κέρκυρα εκατοντάδων ξένων επισκεπτών και έπληξαν τη βιωσιμότητα αρκετών επιχειρήσεων.

«Είναι ιερό το δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου να ζητάει τα δεδουλευμένα του. Τέτοια είδους αιτήματα θα βρουν όλους τους φορείς αρωγούς. Οι προτροπές αυτές προς τους εργαζόμενους, δεν μας εκφράζουν και δεν μας καλύπτουν», ανέφερε από πλευράς του στον ΑΝΤ1 ο αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Εστιατορικών & Συναφών Επαγγελμάτων Κέρκυρας, Βασίλης Βασιλάκης.

Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που η συνδικαλιστική έμπνευση έχει ως αποτέλεσμα τέτοια μεσαιωνικά... φιρμάνια. Εργαζόμενοι στο νησί έλεγαν στον ΑΝΤ1 ότι ανάλογα κείμενα μοιράζονται κατά καιρούς.


Απ' ότι βλέπετε, το ρεπορτάζ τού καραγκιοζάκου καταγγέλλει έναν "μεσαιωνικό δεκάλογο" αλλά επιμένει να αναφέρεται αόριστα σ' αυτόν και αποφεύγει να τον παρουσιάσει. Επίσης, παρ' ότι αναφέρεται σε εργαζόμενους, σε εκπροσώπους τους και σε συνδικάτο τους, ο καραγκιοζάκος θεωρεί περιττό να μιλήσει με κάποιον απ' αυτούς και αρκείται στις απόψεις των εργοδοτών. Είπαμε, βρε καραγκιοζάκο, να στήνεις ρεπορτάζ αλλά μη το κάνεις τόσο απροκάλυπτα και τόσο πρόστυχα.

Εν πάση περιπτώσει, εγώ έψαξα και βρήκα το "μεσαιωνικό φιρμάνι" των "εργατοπατέρων" που θέλουν "να πάρουν τα κλειδιά" των ξενοδοχείων τής Κέρκυρας. Αντίθετα απ' ότι καταλάβατε διαβάζοντας το "ρεπορτάζ", το επίμαχο "φιρμάνι" τού Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων δεν απευθύνεται καν στους εργαζόμενους! Πρόκειται για μια επιστολή που έστειλε το Σωματείο στα μεγάλα ξενοδοχεία τής Κέρκυρας, ζητώντας από τους μεγαλοξενοδόχους:

(1) Να εξοφλήσουν όλα τα δεδουλευμένα τού 2012 και του 2013 μέχρι και τον Ιούνιο.
(2) Να καταθέσουν ακυρωμένες τις ατομικές συμβάσεις στα γραφεία του Συνδέσμου.
(3) Να καταβάλουν τις διαφορές μεταξύ ατομικών συμβάσεων και της συλλογικής σύμβασης.
(4) Να πάψουν να χρησιμοποιούν ασκούμενους σε θέσεις εργασίας εργαζομένων, περιορίζοντάς τους στην πρακτική τους άσκηση.
(5) Να προσλάβουν εργαζομένους (κυρίως από τους απολυμένους) με βάση τη σύνθεση προσωπικού που είχε καθορίσει ο ΕΟΤ για τα Ξενία.
(6) Να ασφαλίσουν όλους τους εργαζόμενους για 5θήμερη εργασία και 8ωρο, καταργώντας τετράωρα και ψευτοσυμβάσεις μερικής απασχόλησης.
(7) Να εντάξουν όλους τους εργαζόμενους στα κλιμάκια αμοιβών της συλλογικής σύμβασης των ξενοδοχοϋπαλλήλων.
(8) Να εφαρμόσουν τα διαλείμματα με τη σχετική προσφορά καφέ και φαγητού.
(9) Να επαναφέρουν στην πρότερη κατάσταση όσους μισθούς μείωσαν αυθαίρετα εφέτος σε σχέση με πέρυσι.
(10) Να επαναφέρουν στην τάξη όσα στελέχη τους δείχνουν αντεργατική συμπεριφορά.

Παρένθεση. Το "κακό" με την παραπάνω επιστολή είναι ότι το Σωματείο βάζει στους ξενοδόχους χρονικό περιθώριο υλοποίησης των παραπάνω αιτημάτων μέχρι τις 3 Ιουλίου, ημέρα συνεδρίασης της Γενικής Συνέλευσης των ξενοδοχοϋπαλλήλων, δηλώνοντας ότι σε περίπτωση μη συμμόρφωσης "είμαστε αποφασισμένοι να συγκρουστούμε μέχρι τέλους". Προφανώς, αυτή η τελευταία φρασούλα έκανε μερικούς κώλους να σφιχτούν και να "προσλάβουν" τον καραγκιοζάκο τού Αντέννα. Κλείνει η παρένθεση.

Παράλληλα, με άλλο έγγραφό του, το Σωματείο απευθύνεται στους εργαζομένους και τους προτρέπει να μην υπογράφουν κανένα χαρτί δίχως να έχουν προηγουμένως συμβουλευτεί το Σωματείο, να εργάζονται ανθρώπινα μέσα στο οκτάωρό τους, να μη δουλεύουν τα ρεπό τους, να ενημερώνουν το Σωματείο για ό,τι γίνεται στον χώρο εργασίας τους ώστε να μπορεί να χαραχτεί κοινή γραμμή δράσης κλπ. Αυτές είναι οι "στρεβλώσεις" που "καταστρέφουν τον τουρισμό"!!


Μετά από όλα αυτά, πολύ θα ήθελα να μας εξηγήσει ο καραγκιοζάκος ρεπόρτερ πού ακριβώς έγκειται ο "μεσαίωνας". Μήπως στην απαίτηση να πληρωθούν τα δεδουλευμένα; Μήπως στην διεκδίκηση εφαρμογής τής συλλογικής σύμβασης με παράλληλη απόρριψη των δουλοκτητικών ατομικών συμβάσεων; Μήπως στην διατράνωση του δικαιώματος για πλήρη ασφαλιστική κάλυψη; Ή μήπως στην παρότρυνση των εργαζομένων να οργανωθούν μαζικώτερα και ενεργητικώτερα στο σωματείο τους;

Επίσης, θα ήθελα να μας πει ο καραγκιοζάκος τί ακριβώς δεν θεωρούν μεσαίωνα τόσο αυτός όσο κι εκείνοι που τον πληρώνουν για να μας κάνει πλύση εγκεφάλου (της κακιάς ώρας). Μήπως το να δουλεύει κανείς όσες ώρες γουστάρει το αφεντικό; Μήπως το να μην υπάρχουν ρεπό κι αργίες; Μήπως το να πληρώνει ο εργοδότης όσα γουστάρει, όποτε γουστάρει και αν γουστάρει;

Ακόμη, αφού ο καραγκιοζάκος μας είναι τόσο καλός στα ρεπορτάζ, θα ήθελα να ψάξει, να βρει και να μας πει πού ακριβώς ωφελήθηκαν οι εργαζόμενοι από την περυσινή αύξηση του τουριστικού προϊόντος. Μήπως αυξήθηκαν οι θέσεις εργασίας; Ή μήπως καλυτέρεψαν οι συνθήκες δουλειάς τους και οι αμοιβές τους;

Άκου κι ένα τελευταίο, καραγκιοζάκο: η τήρηση του οχτάωρου, του πενθήμερου και των ρεπό δεν σημαίνει "χαλαρή δουλειά". Αν πιστεύεις το αντίθετο, καλά κάνουν τα αφεντικά σου και σε πηδάνε. Γκέγκε;

Μπούρδες και μούτζες

(...) Η ελληνική οικονομία βρίσκεται πλέον σε μια νέα πορεία. Παρά τις αυξημένες αβεβαιότητες στη διεθνή οικονομία, η δυναμική αυτή πορεία δημιουργεί τις συνθήκες για σημαντική ανάπτυξη φέτος και τα επόμενα χρόνια.

Η πολιτική μας βασίζεται σε δύο πυλώνες: τη δημοσιονομική εξυγίανση και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Ακολουθούμε τα τελευταία χρόνια ένα ευρύ πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων στην οικονομία. Στόχος μας είναι να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα του χθες και να αξιοποιήσουμε τα μεγάλα αναπτυξιακά αποθέματα που διαθέτει η χώρα μας. Αντιμετωπίζουμε τα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα που παραλάβαμε. Βελτιώνουμε την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Ενισχύουμε την εξωστρέφεια. Στηρίζουμε τις επενδύσεις. Δημιουργούμε μια δυναμική οικονομία και μια δίκαιη κοινωνία.

Η δημοσιονομική προσαρμογή υλοποιείται με επιτυχία. Μειώσαμε το δημοσιονομικό έλλειμμα από το 7,3% του ΑΕΠ το 2004 στο 2,7% του ΑΕΠ το 2007. Φέτος το έλλειμμα προβλέπεται να μειωθεί περαιτέρω, στο 1,6% του ΑΕΠ. Στόχος μας είναι ο μηδενισμός του από το 2010. Αυτό είναι απαραίτητο για να εξασφαλίσουμε την ταχεία αποκλιμάκωση του δημοσίου χρέους και να υλοποιήσουμε σημαντικές κοινωνικές και αναπτυξιακές προτεραιότητες. Γιατί η μείωση των ελλειμμάτων, όπως έχουμε υποχρέωση ως μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απελευθερώνει σημαντικούς πόρους για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους.

Παράλληλα, με τις μεταρρυθμίσεις επιτυγχάνουμε την αξιοποίηση των μεγάλων αναπτυξιακών αποθεμάτων της χώρας μας. Η ανάπτυξη είναι δυναμική. Προέρχεται κυρίως από την αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων και των εξαγωγών και έφθασε κατά μέσον όρο το 4% τα τελευταία τρία χρόνια. Προβλέπεται δε η ανάπτυξη, σύμφωνα με το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, να κυμανθεί στο επίπεδο αυτό και την περίοδο μέχρι το 2010. Ως αποτέλεσμα της δυναμικής αυτής ανάπτυξης, έχουμε σταθερή υποχώρηση της ανεργίας. Η ανεργία υποχώρησε από 11,3% το Μάρτιο του 2004 στο 7,6% τον Νοέμβριο του 2007. (...)

Έχουμε μπει πλέον στη δεύτερη φάση του μεταρρυθμιστικού προγράμματος της Κυβέρνησης, ενώ παράλληλα επιταχύνουμε την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που έχουμε ήδη προωθήσει. Αντιμετωπίζουμε σημαντικά προβλήματα, όπως είναι η φοροδιαφυγή και ο περιορισμός της σπατάλης στον δημόσιο τομέα. Όπως είναι η διασφάλιση ενός αξιόπιστου, βιώσιμου και δίκαιου ασφαλιστικού συστήματος, στο οποίο η ιδιωτική ασφάλιση έχει το δικό της συμπληρωματικό ρόλο.

Συνεχίζουμε με συνέπεια και αποφασιστικότητα την πολιτική των μεταρρυθμίσεων για μια ανταγωνιστική οικονομία. Για μια εξωστρεφή οικονομία. Για να τονώσουμε την επιχειρηματικότητα. Με τις μεταρρυθμίσεις μας δημιουργούμε μια δυναμική οικονομία και μια δίκαιη κοινωνία.

Τα παραπάνω αποτελούν απόσπασμα από την ομιλία που εκφώνησε στις 25/2/2008 ο τότε υπουργός οικονομίας & οικονομικών Γιώργος Αλογοσκούφης ως καλεσμένος της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος. Προσέξτε πώς αποδεικνύεται ότι ο υπουργός είτε δεν ξέρει πού πάνε τα τέσσερα είτε είναι καραμπινάτος ψεύτης. Κάνει λόγο για νούμερα τα οποία μέσα σε δυο μόλις χρόνια θα φανεί διάφανα είναι τελείως διαφορετικά: το έλλειμμα 2,7% του 2008 θα αποδειχτεί πενταπλάσιο και η ανάπτυξη όχι απλώς δεν θα συνεχιστεί "στο επίπεδο αυτό" (4%) αλλά θα γίνει βαθειά ύφεση.

Σημειώστε ότι ο υπουργός ξεστομίζει αυτά τα εκτός πραγματικότητας νούμερα τον Φεβρουάριο του 2008. Δηλαδή, ενώ έχει ήδη φανεί ότι η οικονομία των ΗΠΑ βρίσκεται στον αέρα, με την φούσκα των ακινήτων να έχει σκάσει και με τις μεγάλες τράπεζες να κλυδωνίζονται επικίνδυνα. Οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες θα παρατήρησαν ότι το "κατόρθωμα" για το οποίο καμαρώνει ο υπουργός (μείωση του ελλείμματος κατά 4,6 μονάδες σε μόλις τρία χρόνια) είναι αδύνατο να επιτευχθεί σε ομαλές συνθήκες. Όσο για την καραμπούρδα περί μηδενισμού τού ελλείμματος (!!), καλύτερα να μη σχολιάσουμε το παραμικρό.

Ας παραβλέψουμε, επίσης, τα όσα λέει -και μάλιστα, δις!- ο υπουργός για "δυναμική οικονομία" και για "δίκαιη κοινωνία", μιας και όλοι καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για αηδίες που δεν τις εννοεί. Δεν μπορούμε, όμως, να παραβλέψουμε το ενδιαφέρον του για την "διασφάλιση ενός αξιόπιστου, βιώσιμου και δίκαιου ασφαλιστικού συστήματος, στο οποίο η ιδιωτική ασφάλιση έχει το δικό της συμπληρωματικό ρόλο". Έξι χρόνια μετά, η σημερινή συγκυβέρνηση κάνει ανοιχτά λόγο για ένα ασφαλιστικό σύστημα με τρεις πυλώνες, ένας από τους οποίους θα είναι η ιδιωτική ασφάλιση.


Κι επειδή αρκετά γελάσαμε, βρίσαμε και μουτζώσαμε χάρη στις παπαριές ενός νεοδημοκράτη υπουργού, ας κλείσουμε κάνοντας το ίδιο και με έναν πασόκο υπουργό. Το παρακάτω απόσπασμα ανήκει στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και προέρχεται από όσα είπε στους πολιτικούς συντάκτες των ΜΜΕ κατά την τακτική ενημέρωση της 27/2/2009. Βέβαια, τότε ο Παπακωνσταντίνου δεν είχε γίνει ακόμη υπουργός αλλά σύντομα η ιστορία θα διόρθωνε αυτό το "λάθος". Απολαύστε μπουρδολόγημα (σημ.: όπως και στο προηγούμενο απόσπασμα, οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου):

Σήμερα, υπήρξε μια συνάντηση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ με την ΑΔΕΔΥ, ενόψει και της αυριανής απεργίας. Τρία πράγματα προκύπτουν από αυτή τη συνάντηση. Το πρώτο είναι ότι, ειδικά σε συνθήκες κρίσης, κατά κανένα τρόπο δεν πρέπει οι εργαζόμενοι να πληρώσουν το λογαριασμό. Ειδικά σε συνθήκες κρίσης, πρέπει να υπάρξουν μέτρα στήριξης του εισοδήματος. Το δεύτερο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ προσβλέπει στη στήριξη, από την ΑΔΕΔΥ και τους δημόσιους υπαλλήλους ευρύτερα, της μεγάλης προσπάθειας που θέλει να κάνει ως κυβέρνηση για την αλλαγή στο κράτος, την αλλαγή στη δημόσια διοίκηση, στον τρόπο διακυβέρνησης στη χώρα. Και το τρίτο, είναι η έμφαση που δίνουμε, όπως και η ΑΔΕΔΥ, στα μεγάλα ζητήματα διαφάνειας, αξιοκρατίας, κοινωνικής λογοδοσίας, στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο δημόσιος τομέας. Ζητήματα τα οποία, με την πολιτική της κυβέρνησης τα τελευταία χρόνια έχουν έρθει στο προσκήνιο.

(...) Η κυβέρνηση πρέπει να ξεκαθαρίσει πολύ καθαρά, αν πρόκειται να φορτώσει εν μέσω κρίσης και άλλο τη μέση ελληνική οικογένεια με περαιτέρω φόρους. Θα το ξαναπούμε, για άλλη μία φορά. Από την κρίση δεν βγαίνει κανένας με περιοριστικά μέτρα. Από την κρίση, δεν βγαίνει κανένας με μία πολιτική λιτότητας. Από την κρίση, βγαίνει με αναπτυξιακό στίγμα με αναπτυξιακή κατεύθυνση. Βγαίνει με επενδύσεις στο μέλλον. Βγαίνει με επενδύσεις στις δημόσιες υποδομές. Βγαίνει με ενίσχυση του εισοδήματος των εργαζομένων. Για να επανέλθει η ζήτηση στην αγορά.

Αυτό φαίνεται πως δεν το έχει καταλάβει αυτή η κυβέρνηση. Εμείς είμαστε ξεκάθαροι ως προς αυτό και ήταν και βασικό σημείο της τοποθέτησης του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ στην ομιλία του την Κυριακή.


Εσείς μουτζώσατε, παιδιά; Πάμε πάλι όλοι μαζί: ένα, δύο, τρία...  (Αθάνατε Μαυρογιαλούρε!)

Η ιστορία μιας ΚΥΑ

Τα μεσάνυχτα τής Παρασκευής 4 Νοεμβρίου 2011, η βουλή των ελλήνων ψήφισε για την παροχή ή μη ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση, όπως είχε ζητήσει ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Για την ιστορία, ας αναφέρουμε ότι, τελικά, η βουλή έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση αλλά μια βδομάδα αργότερα ορκίστηκε πρωθυπουργος ο Λουκάς Παπαδήμος. Πρόκειται για μοναδική περίπτωση στα παγκόσμια χρονικά να ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης ένας πρωθυπουργός και, μόλις την παίρνει, να παραιτείται.

Σήμερα, πάντως, δεν θα ασχοληθούμε με όσα έγιναν γύρω από εκείνη την ψήφο εμπιστοσύνης. Την προσοχή μου τράβηξαν μερικά άλλα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκείνη την 4η Νοεμβρίου. Και μόνη η εξιστόρησή τους μας πείθει ότι εκείνη την ημέρα η δημόσια διοίκηση όχι μόνο ξεπέρασε τα γνωστά της "κολλήματα" αλλά κινήθηκε με τέτοια ταχύτητα και αποτελεσματικότητα ώστε μπορούμε άνετα να μιλάμε για θαύμα.

Κατ' αρχάς, ας κάνουμε μια μικρή εισαγωγή. Εκείνη την εποχή, στα κυβερνητικά συρτάρια βρίσκεται ένα σχέδιο για Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) που θα ρύθμιζε το πλαίσιο του χωροταξικού σχεδιασμού των υδατοκαλλιεργειών και την στρατηγική μελέτη των περιβαλλοντικών επιπτώσεών του. Το θέμα δεν ήταν απλό. Μάλιστα δε, γινόταν ακόμη πιο δύσκολο λόγω της εμπλοκής στον σχεδιασμό επτά (!) υπουργείων: εσωτερικών, ανάπτυξης, αγροτικής ανάπτυξης, οικονομικών, μεταφορών & υποδομών, πολιτισμού & τουρισμού και, φυσικά, περιβάλλοντος. Και όμως, εκείνη την ημέρα έγιναν πράγματα και θαύματα. Προσέξτε:

Πρώτα-πρώτα, συνεδρίασε η αρμόδια γνωμοδοτική επιτροπή επί του σχεδίου. Μιας και η πρωτοβουλία ανήκε στο υπουργείο περιβάλλοντος, η επιτροπή διαβίβασε την γνωμοδότησή της στο εν λόγω υπουργείο. Εκεί την παρέλαβε ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός Νίκος Σηφουνάκης, ο οποίος, βάσει αυτής, διαμόρφωσε την τελική εισήγηση του υπουργείου και την διαβίβασε στην επιτροπή συντονισμού κυβερνητικής πολιτικής. Έχοντας αυτή την εισήγηση στα χέρια τους, οι επτά υπουργοί που προαναφέραμε (οκτώ με τον αναπληρωτή υπουργό περιβάλλοντος) συνεδρίασαν, μελέτησαν την εισήγηση, την αξιολόγησαν θετικά, συνέταξαν την σχετική ΚΥΑ και την υπέγραψαν. Τέλος, η φρεσκοϋπογραμμένη ΚΥΑ έφυγε γα το εθνικό τυπογραφείο και δημοσιεύθηκε (ΦΕΚ Β-2505 της 4/11/2011). Κι όλα αυτά μέσα σε μια μόνο μέρα, σε λιγώτερες από 24 ώρες!

Αν αναρωτιέστε προς τί τόση βασύνη, επαναλαμβάνω ότι τα μεσάνυχτα εκείνης της ημέρας θα γινόταν στην βουλή ψηφοφορία για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Θυμηθείτε την "σφαλιάρα" που είχε φάει πριν λίγες μέρες ο Γιωργάκης στις Κάννες, την πίεση των Βρυξελλών για Παπαδήμο αλλά και τις τρικλοποδιές Βενιζέλου στον δύσμοιρο πρωθυπουργό και θα καταλάβετε ότι υπήρχε σοβαρός κίνδυνος να μην είναι υπουργός το επόμενο πρωί κανείς από τους οκτώ υπουργούς που συνυπέγραψαν την ΚΥΑ. Έτσι, η εν λόγω απόφαση θα έπρεπε να περιμένει κάμποσο καιρό, δίχως να είναι βέβαιο ότι δεν θα δεχόταν διορθώσεις. Θα μου πείτε "ε, και;" ή "πρώτη φορά είναι;" και θά 'χετε δίκιο. Θά 'χετε δίκιο επειδή δεν γνωρίζετε μια κρίσιμη λεπτομέρεια... Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.

Πριν στεγνώσει το μελάνι στο ΦΕΚ όπου δημοσιεύθηκε η ΚΥΑ, ξέσπασαν αντιδράσεις. Σε χρόνο ρεκόρ η Πανελλήνια Συντονιστική Επιτροπή Φορέων Περιοχών που θίγονται από την ανάπτυξη υδατοκαλλιέργειας (στην οποία συμμετείχαν 23 δήμοι και 98 φορείς από παράκτιες περιοχές όλης της χώρας) ξεσηκώθηκε και έστειλε επείγον έγγραφο προς βουλευτές και περιφερειάρχες, ζητώντας την κινητοποίηση όλων προς απόσυρση της εν λόγω ΚΥΑ. Όλοι υποστηρίζουν το ίδιο πράγμα: η εφαρμογή αυτής της ΚΥΑ συνιστά τεράστιο πλήγμα και στο περιβάλλον και στον τουρισμό. Στις 16 Νοεμβρίου παραιτείται ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Χωροταξικών Μελετών, ο καθηγητής τού ΕΜΠ Λουδοβίκος Βασενχόβεν, καταγγέλοντας ότι το υπουργείο περιβάλλοντος προχώρησε στην έκδοση της ΚΥΑ χωρίς να περιμένει την γνωμοδότηση του Συμβουλίου.

Παρένθεση. Μερικές εβδομάδες νωρίτερα, στις 30 Σεπτεμβρίου 2011, ο -τότε- βουλευτής τής ΝΔ Κώστας Μαρκόπουλος αποκάλυψε από βήματος βουλής ότι, επειδή το υπουργείο περιβάλλοντος δεν είχε διαθέσιμο κονδύλι, την μελέτη για τον χωροταξικό σχεδιασμό των υδατοκαλλιεργειών (πάνω στην οποία βασίστηκε αργότερα η ΚΥΑ) την πλήρωσε η Ένωση Ιχθυοκαλλιεργητών (!!!), διερωτώμενος "μήπως βάλαμε τους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα;". Ό,τι καταλάβατε, καταλάβατε και κλείνει η παρένθεση.

Την διακήρυξη της Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής για την απόσυρση της ΚΥΑ υπέγραψαν βουλευτές από όλους τους πολιτικούς χώρους, ακόμη και απόι το ΠαΣοΚ. Το ωραίο είναι ότι την υπέγραψε και ο νέος υφυπουργός τουρισμού (της κυβέρνησης Παπαδήμου) Πέτρος Αλιβιζάτος, ο οποίος δήλωσε ότι η εν λόγω ΚΥΑ "καταπολεμάει τον τουρισμό". Όμως, η Πανελλήνια Συντονιστική Επιτροπή δεν περιορίστηκε στην διακήρυξη. Λίγες μέρες αργότερα, υπέβαλε μηνυτήρια αναφορά κατά των οκτώ υπουργών.


Αυτά είναι τα γεγονότα εν συντομία. Με λίγο ψάξιμο στο διαδίκτυο, θα ανακαλύψετε αμέτρητες διαμαρτυρίες, κινητοποιήσεις και ψηφίσματα κατά της παραπάνω ΚΥΑ. Σίγουρα θα απορείτε προς τι τέτοια βιασύνη από πλευράς των οκτώ υπουργών. Ενδεχομένως δε να απορείτε και για το πώς είναι δυνατόν να μη μπόρεσε κανείς να μαντέψει το μέγεθος των αντιδράσεων που θα προκαλούσε η επίμαχη ΚΥΑ. Είπα πιο πάνω ότι οι απορίες σας είναι δικαιολογημένες επειδή δεν γνωρίζετε μια σημαντική λεπτομέρεια. Ποια είναι αυτή;

Μια από τις εταιρείες ιχθυοκαλλιεργειών που ευνοείται σκανδαλωδώς από την συγκεκριμένη ΚΥΑ είναι η "Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς ΑΕ (Kefalonia Fisheries)". Με μια επίσκεψη στον ιστοτόπο τής εταιρείας μαθαίνουμε ότι: "Τα Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς ιδρύθηκαν το 1981 από τον Μαρίνο Γερουλάνο, Κεφαλονίτη τέταρτης γενιάς". Με λίγο ψάξιμο ακόμη, ανακαλύπτουμε ότι ο Μαρίνος Γερουλάνος είναι πρόεδρος του Δ.Σ της εταιρείας ενώ διεθύνουσα σύμβουλος είναι η λιβανέζα Λάρα Μπαράζι, σύζυγος Παύλου Γερουλάνου. Ο Παύλος Γερουλάνος είναι ο -τότε- υπουργός πολιτισμού & τουρισμού, ο οποίος συνυπογράφει την επίμαχη ΚΥΑ, μη έχοντας την παραμικρή ευαισθησία να δηλώσει κώλυμα.

Τις λύσαμε όλες τις απορίες ή ακόμα;


Σημείωση
Για την ιστορία, οι οκτώ υπουργοί που συνυπέγραψαν την ΚΥΑ ήσαν:
- Γιώργος Παπακωνσταντίνου, υπουργός περιβάλλοντος, ενέργειας & κλιματικής αλλαγής
- Νίκος Σηφουνάκης, αναπληρωτής υπουργός περιβάλλοντος, ενέργειας & κλιματικής αλλαγής
- Χάρης Καστανίδης, υπουργός εσωτερικών
- Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, υπουργός ανάπτυξης, ανταγωνιστικότητας & ναυτιλίας
- Κώστας Σκανδαλίδης, υπουργός αγροτικής ανάπτυξης & τροφίμων
- Ευάγγελος Βενιζέλος, υπουργός οικονομικών
- Γιάννης Ραγκούσης, υπουργός μεταφορών, υποδομών & δικτύων
- Παύλος Γερουλάνος, υπουργός πολιτισμού & τουρισμού

Σαββατιάτικα (9)

Δείγμα εξαγώγιμου ελληνικού πολιτισμού

*** Μεγαλουργεί η εθνική μας ομάδα στην Βραζιλία. *** Μπορεί να μην έχουμε βάλει γκολ σε δυο αγώνες αλλά διαδίδουμε τις παραδόσεις τις φυλής. *** Πλακωνόμαστε μεταξύ μας. *** Για την ακρίβεια, πλακώθηκε ένας Τζαβέλλας μ' έναν Μανιάτη. *** Τους χώρισε η Μπουμπουλίνα. *** Ήταν κι ένας Καραγκούνης εκεί κοντά αλλά δεν ανακατεύτηκε στον καβγά. *** Πάντως, εμείς συνεχίζουμε να ελπίζουμε ενώ άγγλοι και ισπανοί έχουν ήδη τσεκάρει εισιτήριο επιστροφής. *** Οι άγγλοι θα βολευτούν με καμμιά ιπποδρομία. *** Οι ισπανοί θα ξεσπάσουν στο απόλυτο ντέρμπυ Βιλλαρίμπα-Βιλλαμπάχο. *** Καταγγέλλω την απαράδεκτη ενέργεια των ιαπώνων φιλάθλων να καθαρίζουν τις εξέδρες από τα σκουπίδια τους μετά την λήξη των αγώνων. *** Χαλάνε την πιάτσα. *** 20 χρόνια από τον θάνατο του Μάνου. *** 20 χρόνια Φοίβος. *** Η εξέλιξη του πολιτισμού. *** Ποιό είναι το σωστό: πέθανε στα 90 ή κατάφερε να ζήσει ως τα 90; *** Απογοητεύτηκε ο Τζαμτζής που δεν έγινε υπουργός. *** Ας φτιάξει τώρα καφεδάκι τής παρηγοριάς. *** Τα παξιμάδια θα του τα στείλω εγώ. *** Θα τα φτιάξω με την δική του συνταγή. *** Το όριο της φτώχειας ορίστηκε στα 665 ευρώ τον μήνα. *** Το όριο του παραλογισμού ορίζεται στον θεσμοθετημένο ελάχιστο μισθό των 580 ευρώ τον μήνα. *** Στην Ελλάδα των σαμαροβενιζέλων θεσμοθετήθηκε η φτώχεια. *** Παγκόσμια πρωτοτυπία. *** Επικροτημένη, όμως, από το ένα τρίτο των ψηφοφόρων. *** Γίδια. *** Ψάχνει καινούργιο στέκι ο Ψαριανός. *** Μέχρι προχτές τα έπινε στο μπαρ "ΔημΑρ" αλλά τα χάλασε με τον μπάρμαν. *** Διάβασα και μου άρεσε: "Ο Άρειος Πάγος είναι η ασφαλιστική δικλείδα της εξουσίας για κάθε περίπτωση που ένας δικαστής θα δικάσει βάσει νόμου και όχι βάσει πολιτικής". *** Οι υπάλληλοι που έχουν αποσπαστεί σε γραφεία βουλευτών, θα αξιολογηθούν απ' αυτούς τους βουλευτές. *** Ελληνοφρένεια; *** Στα 76 το όριο συνταξιοδότησης στην Γερμανία. *** Γιατί δεν το καταργούν τελείως, να ησυχάσουμε από τις συνεχείς αναπροσαρμογές; *** Κάποιες επιχειρήσεις έχουν αντικαταστήσει τμήμα των χορηγούμενων μισθών με κουπόνια, υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να ψωνίζουν τα δικά τους προϊόντα. *** Πληρωμή σε είδος, δηλαδή. *** Ή, μήπως σε όν-ειδος; *** Άντε, να επεκταθεί το φαινόμενο, να πάψει επί τέλους η διαμάχη ευρώ ή δραχμή. *** Σε μια ανταλλακτική οικονομία, χεστήκαμε για το νόμισμα. *** Διάβασα και γέλασα: "Ανταλλάσσω τρία κουπόνια πελτέ Λαγκαδά με ένα κουπόνι DUO να γαμήσω τον Σαμαρά". *** Ομιλία Σαμαρά στην Πορτογαλία για την ανάπτυξη και την απασχόληση. *** Και μετά σας ενοχλούν οι ομιλίες τού Γιωργάκη, ε; *** Γίδια. *** Πάγκαλος: "Δεν πρόκειται να ξαναψηφίσω ΠαΣοΚ γιατί συνεχίζει να κοροϊδεύει τον κόσμο". *** Είπες "συνεχίζει", Θόδωρε; *** Συνεννοηθήκαμε.

Υπουργός εσωτερικών με φακιόλι

*** Σύμφωνα με το νέο κόλπο, οι τράπεζες θα σου παίρνουν το σπίτι αλλά θα σου επιτρέπουν να συνεχίσεις να μένεις μέσα με ενοίκιο. *** Μιλάμε για το σπίτι που πήρες με δάνειο, ώστε να φύγεις επί τέλους από το ενοίκιο, έτσι; *** Κώστας Κατσαφάδος, βουλευτής ΝΔ: "Ο Ξηρός δεν έχει μετανιώσει, δεν έχει βρει μια λέξη να πει για τις ζωές που αφαίρεσε". *** Ενώ εσείς μας έχετε τρελλάνει στις συγγνώμες για την ηθική σας αυτουργία σε εκατοντάδες αυτοκτονίες, ε; *** Γίδια. *** Με εντολή Σαμαρά, ο Λοβέρδος ανοίγει τα σχολεία στις 11 Σεπτέμβρη. *** Προσοχή σε όσα σχολεία βρίσκονται δίπλα σε ουρανοξύστες. *** Το ΠαΣοΚ θα στραφεί -λέει- κατά της εισαγγελέα διαφθοράς Πόπης Παπανδρέου επειδή -ξαναλέει- ήταν ανεπαρκής κατά την έρευνα για το θέμα των υποβρυχίων. *** Στο τέλος βλέπω να πηγαίνει κατηγορούμενος κάποιος κλητήρας. *** Μη γελάτε, έχει ξαναγίνει με τον Χριστοφοράκο. *** Ο κινέζος έκανε δώρο στον πρωθύ μας μια φωτογραφία τού σινικού τείχους. *** Τέτοια γαλαντομία! *** Σοβαρή ανάπτυξη μας φέρνουν οι παλιοτσιφούτηδες, Αντώνη μου. *** Καλά τού 'κανες του καραγκιόζη και τού 'δωσες δώρο ένα εισιτήριο. *** Άει στο διάολο πια με τους λιγούρηδες. *** Αστυνομικοί σε κύκλωμα παιδικής πορνογραφίας. *** Πέφτω από τα σύννεφα. *** Παπάς βούτηξε πέντε χιλιάρικα από το ταμείο τού ναού. *** Πέφτω από τα σύννεφα. *** Ο Πορτοσάλτε υπερασπίστηκε τον Λαυρεντιάδη. *** Πέφτω από τα σύννεφα. *** Αυξήσεις στα οικιακά τιμολόγια για καταναλώσεις μέχρι 800kWh ετοιμάζει η ΔΕΗ. *** Ναι, αλλά δεν πρόκειται να γίνουν οριζόντιες περικοπές μισθών. *** Πάλι καλά, γιατί αν γίνονταν τέτοιες μειώσεις θα παραιτιόταν ο Γιακουμάτος. *** Ευτυχώς, ο Τζέρυ θα μείνει στην θέση του. *** Υφυπουργός ανάπτυξης ο Τζέρυ, μη ξεχνιόμαστε. *** Διάβασα και έφριξα: "Η εταιρεία δημοσίων σχέσεων τού Βαρβιτσιώτη V+O έχει πελάτη την Lamda Development του Λάτση". *** Αχ, βρε Ροβεσπιέρε... *** Σαμαράς: "Επενδυτικό ενδιαφέρον για την Κνωσσό". *** Αντώνη, δώσε μαζί δώρο τον Λαβύρινθο. *** Μαζί με τον Μινώταυρο. *** Μην ανησυχείς για σπάγγο, δεν θα βρουν. *** Δεν υπάρχει κλωστοϋφαντουργία στον τόπο ούτε για δείγμα πλέον. *** Πώς το είπε το ωραίο ο κινέζος; *** "Ο κινεζικός λαός αγαπάει την ειρήνη". *** Ο Δαλάι-Λάμα το ξέρει; *** Πλησιάζουμε στην λήξη τής προθεσμίας για την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων. *** Πηγαίνοντας στον λογιστή σας μη ξεχάσετε τα υπογλώσσια. *** Τόμσεν: "Βιώσιμο το χρέος αν συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις". *** Αλήθεια, έχουμε σκεφτεί τι σημαίνει "βιώσιμο χρέος"; *** Το χρέος θα συνεχίσει να ζει, κύριε Τόμσεν. *** Για μας δεν είμαι σίγουρος. *** Σύμφωνα με το ΔΝΤ, για τα προβλήματα της οικονομίας φταίνε οι

απεργίες. *** Ακριβώς όπως στον βιασμό φταίει το θύμα που αντιστέκεται. *** Σταϊκούρα, μη ξεχάσεις να υπολογίσεις στο πρωτογενές πλεόνασμα την αξία του εμπορεύματος που κατασχέσατε από τον πρεζέμπορα εφοπλιστή. *** Έτσι κι αλλοιώς, θα πουληθεί άνετα και με καλό κέρδος. *** Το κακό είναι ότι πουλιέται χωρίς απόδειξη και το κράτος χάνει τον ΦΠΑ. *** Ευτυχώς, εξακολουθεί να εισπράττει ΦΠΑ από τα σουβλάκια. *** Τελικά, θα πάρει ο Θεοχάρης την αποζημίωση των 5 εκατομμυρίων που προβλεπόταν στην σύμβασή του; *** Ρε σεις, αποζημίωση ίση με δέκα χιλιάδες βασικούς μισθούς; *** Εμείς γιατί παίρνουμε ούτε καν τρία αλλά μόνο το μακρύτερο; *** Μάθαμε από τα δελτία ο-θεός-να-τα-κάνει ειδήσεων ότι ο Ολάντ έχει αδυναμία στις έξυπνες και ωραίες γυναίκες. *** Λες κι εμείς έχουμε αδυναμία σε ηλίθιες και άσχημες. *** Ρε συ Φρανσουά, δεν ρωτάς τον Νικολά πρώτα; *** Εκτός αν θεωρείς την Κάρλα χαζόμπαζο. *** ΚαSSιμάτης στην Καθημερινή: η κατάντια τής δημοσιογραφίας στην κατάντια των εφημερίδων. *** Σκοπιανοί επενδυτές διεκδικούν το 7% του λιμανιού τής Θεσσαλονίκης. *** Ωχχχχ... βλέπω τον Σαμαρά να ρίχνει την κυβέρνηση. *** Κουράγιο, αδέρφια. *** Καλό σαββατοκύριακο. ***

Ο πολύς κύριος Γκίκας Χαρδούβελης

Επ' ευκαιρία του Γιούρογκρουπ (για όσους δεν γνωρίζουν, έτσι αποκαλείται η άτυπη σύσκεψη των υπουργών οικονομικών των χωρών τής ευρωζώνης), όπου η χώρα μας εκπροσωπείται για πρώτη φορά από τον κύριο Γκίκα Χαρδούβελη, θέλω να διατυπώσω μερικές απορίες σχετικά με τον διάδοχο του -αλήστου μνήμης- τέως υπουργού οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα. Έτσι, για να βγάλω το άχτι μου, μιας κι από τότε που έγινε ο ανασχηματισμός, μας βομβαρδίζουν με πληροφορίες σχετικές τόσο με τους τίτλους σπουδών τού -εν πολλοίς άγνωστου μέχρι χτες- αξιότιμου κυρίου Χαρδούβελη όσο και με τις υψηλά ευρισκόμενες θέσεις ευθύνης στις οποίες υπηρέτησε το παρελθόν.

Μεταξύ άλλων, ο κύριος Χαρδούβελης διετέλεσε επί σειρά ετών (από το 2005) επί κεφαλής τού τμήματος οικονομικών μελετών τής Γιούρομπανκ. Τέτοια τμήματα, στελεχωμένα με αδρά αμειβόμενους επιστήμονες, διαθέτουν όλες οι τράπεζες. Σκοπός τους είναι η μέσω της καθημερινής μελέτης τής οικονομικής πραγματικότητας παροχή συμβουλών προς τις διοικήσεις των τραπεζών. Αυτές οι συμβουλές μπορεί να είναι είτε προτρεπτικές (π.χ. να συστήνουν άνοιγμα θέσης σε μια επένδυση) είτε αποτρεπτικές (π.χ. να υποδεικνύουν τον αυξημένο κίνδυνο μιας θέσης και να προτείνουν το κλείσιμό της).

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι η Γιούρομπανκ έπεσε σε τέτοια "λούμπα" ώστε ήταν η μόνη τράπεζα που δεν κατάφερε να αποφύγει την υπαγωγή της στον άμεσο έλεγχο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, αναρωτιέμαι πόσο καλά έκανε την ακριβοπληρωμένη δουλειά του ο κύριος Χαρδούβελης. Ειδοποίησε (και αν ναι, πόσο έγκαιρα;) την διοίκηση της τράπεζας για τον κίνδυνο πτώχευσης; Αν βασιζόμουν σε όσα ο ίδιος υποστήριζε στα δημοσιεύματα και στις συνεντεύξεις του, θα μπορούσα να τον κρίνω λίαν επιεικώς ως ανεπαρκή. Επειδή, όμως, κατανοώ ότι τα κακά νέα δεν πρέπει να κυκλοφορούν, αναρωτιέμαι αν ο ακριβοπληρωμένος σύμβουλος έστειλε έστω ένα (κανονικά θα έπρεπε να είναι αμέτρητα) σημείωμα στην διοίκηση όπου να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Υποθέτω ότι δεν πρέπει να έστειλε ούτε ένα, άρα δεν πρέπει να είχε πάρει χαμπάρι τον γκρεμό προς τον οποίο πλησίαζε ταχύτατα η τράπεζα. Αν η υπόθεσή μου είναι εσφαλμένη, ο κύριος Χαρδούβελης θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί αυτομάτως εφ' όσον δεν έχει νόημα να πληρώνεσαι ως σύμβουλος αλλά να μη πιάνουν τόπο οι συμβουλές σου.

Πάμε παρακάτω. Μέσα από διαδικασίες λίγο-πολύ γνωστές, το κράτος βόηθησε την Γιούρομπανκ να σταθεί στα πόδια της χαρίζοντάς της (κυριολεκτικά!) πάνω από 13 δισεκατομμύρια. Για να γίνει πιο κατανοητό αυτό το νουμεράκι, περίπου τόσο είναι το πρωτογενές πλεόνασμα που προσδοκά να έχει η ελληνική κυβέρνηση σε μια πενταετία. Το ερώτημα προς τον κύριο Χαρδούβελη είναι απλό: ποιά είναι η γνώμη του για το συγκεκριμένο "δωράκι"; Αν απαντήσει ότι καλά έκανε το κράτος και διέσωσε την τράπεζα, πρέπει ταυτόχρονα να παραδεχτεί ότι ως οικονομικός σύμβουλος απέτυχε, οι δε αντιλήψεις του περί ελευθερίας των αγορών και μη ανάμειξης τού κράτους σ' αυτές (ο νεοφιλελευθερισμός, δηλαδή) είναι για πέταμα. Αν απαντήσει το αντίθετο, θα είναι σαν να ομολογεί ότι ο προκάτοχός του τα έκανε μούσκεμα και ότι διαφωνεί με τις επιλογές τής κυβέρνησης στην οποία είναι υπουργός.

Προχωρούμε. Μεταξύ των άλλων που μάθαμε για τον κύριο Χαρδούβελη, είναι και το ότι διετέλεσε διευθυντής τού οικονομικού γραφείου τού Λουκά Παπαδήμου, όταν ο τελευταίος ήταν πρωθυπουργός (Νοέμβριος 2011 - Μάιος 2012). Αν θυμάμαι καλά, η κυβέρνηση Παπαδήμου ήταν που σχεδίασε και υλοποίησε την περίφημη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Δηλαδή, από τη μια ο κύριος Χαρδούβελης σχεδίαζε το τρόπο με τον οποίο θα ενισχύονταν οι τράπεζες κι από την άλλη συμβούλευε μια από τις τράπεζες που ενισχύθηκαν. Εδώ ή υπάρχει κάτι που εγώ δεν καταλαβαίνω ή έχουμε καραμπινάτη εφαρμογή τής παροιμίας "Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει". Για την ακρίβεια, Γκίκας κερνάει και Γκίκας πίνει.

Πάντως, ο κύριος Χαρδούβελης είχε προϋπηρεσία στο συγκεκριμένο πόστο, αφού είχε διατελέσει διευθυντής τού οικονομικού γραφείου κι ενός άλλου πρωθυπουργού: του Κώστα Σημίτη (2000-2004). Όλως τυχαίως, ο κύριος Χαρδούβελης ήταν και τότε οικονομικός σύμβουλος μιας συστημικής τράπεζας (της Εθνικής) αλλά ας μη μείνουμε σε τέτοιες "λεπτομέρειες". Εκείνο που πρέπει να θυμηθούμε είναι ότι τότε, σε συνεργασία με την Γκόλντμαν Σακς, υλοποιήθηκε η περίφημη "δημιουργική λογιστική" μέσω της οποίας "κοροϊδέψαμε" τα ευρωσυνεταιράκια μας και ενταχθήκαμε στο ευρώ. Άρα, ο κύριος Χαρδούβελης είχε ενεργό ρόλο στο στήσιμο του καραγκιόζ-μπερντέ δια του οποίου πείσαμε εαυτούς και αλλήλους ότι το χρέος μας δεν υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ και το έλλειμμά μας το 3%. Θυμίζω ότι το 2004 ήρθε στην κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία και ο νέος υπουργός οικονομίας (ο Γιώργος Αλογοσκούφης) "ξεβράκωσε" τους προκατόχους του με την περίφημη -και βλακωδέστατη, εδώ που τα λέμε- "απογραφή". Είμαι πολύ περίεργος να μάθω την γνώμη που έχει σήμερα ο κύριος Χαρδούβελης για όσα έγιναν (πιο σωστά: βυσσοδομήθηκαν) εκείνη την εποχή.

Κι ενώ βομβαρδιστήκαμε με δημοσιεύματα για τα έργα και τις ημέρες τού κυρίου Χαρδούβελη, κατά παράδοξο (;) τρόπο δεν διάβασα πουθενά μια σημαντική λεπτομέρεια της καρριέρας του. Ποιά είναι αυτή; Από τον Μάιο του 1998 μέχρι τον Απρίλιο του 2000 ο κύριος Χαρδούβελης διετέλεσε μέλος τού διοικητικού συμβουλίου τού Χρηματιστηρίου Παραγώγων Αθηνών, θέση από την οποία μεταπήδησε στο οικονομικό γραφείο τού Σημίτη. Τώρα, βέβαια, δεν είναι και τόσο παράδοξο το ότι αυτή η "λεπτομέρεια" περνάει στα κούφια, αν σκεφτεί κανείς ότι το μεγάλο κραχ τού Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών άρχισε να εκδηλώνεται στα τέλη του καλοκαιριού τού 1999. Όπως και να το κάνουμε, δεν είναι και πολύ τιμητικό να βρίσκεσαι στο διοικητικό συμβούλιο ενός χρηματιστηρίου που καταρρέει, έτσι δεν είναι; Το ερώτημα είναι τί έκανε εν όψει αυτής της κατάρρευσης ο πολυπράγμων και πολυσπουδασμένος κύριος Χαρδούβελης; Η απάντησή του σ' αυτό το ερώτημα θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Χουάν Κάρλος: Τον πληρώσαμε κι αυτόν…

Ο παραιτηθείς βασιλιάς της Ισπανίας, ο Χουάν Κάρλος, από σήμερα θα αποκαλείται και επισήμως «τέως». Από εμάς πάντως, τους Έλληνες, δεν πρέπει να έχει παράπονο. Εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να την περάσει μπέικα (συγγνώμη: βασιλικά, εννοούσαμε…) τα τελευταία 50 χρόνια. Μέχρι που τον… προικίσαμε, κιόλας.

Για την ακρίβεια προικίσαμε τη σύζυγό του, τη Σοφία. Τη «δικιά» μας τη Σοφία, τη θυγατέρα... της Φρειδερίκης. Έτσι γινόταν (παλιά…) στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα της «βίας και της νοθείας», του παρακράτους και της καρφίτσας, στην Ελλάδα που έστελνε τα παιδιά της μετανάστες, ο πένητας λαός τάιζε άνακτες…

Κάπως έτσι συνέβη και το 1962. Ήταν για την ακρίβεια 15 Μάρτη 1962, όταν η τότε κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ψήφισε στη Βουλή τον περιβόητο νόμο «περί συστάσεως προικός» για την πριγκίπισσα Σοφία. Η προίκα για τον γάμο της Σοφίας με τον Χουάν οριζόταν στα 300.000 δολάρια, ήτοι 9.000.000 δραχμές εκείνης της εποχής.

Φυσικά ο ελληνικός λαός δεν πλήρωσε μόνο την προίκα. Πλήρωσε και τα γλέντια. Πλήρωσε και το… καταπέτασμα. Όπως έχει υπολογίσει η δημοσιογράφος Σοφία Μαλτέζου στο βιβλίο της «Η εγγονή του Κάιζερ» (εκδόσεις «Ερμείας») οι δύο γάμοι, τόσο της βασιλοπούλας Σοφίας με τον Χουάν όσο και δυο χρόνια αργότερα του Κωνσταντίνου με την Άννα Μαρία της Δανίας, στοίχισαν στους Έλληνες φορολογουμένους περί τα 150.000.000 δραχμές (σσ: για να καταλάβει κανείς το μέγεθος του ποσού, αρκεί να σημειώσουμε ότι το 1964 το λαϊκό λαχείο μοίραζε σε όλες τις κατηγορίες το μυθικό ποσό των 16.000.000)…

Ο γάμος του Χουάν, λοιπόν, μας στοίχισε λίγο παραπάνω, αλλά το χαρήκαμε. Τέτοια λαμπρότητα είχε να ζήσει το «πόπολο» από τους γάμους του Καραγκιόζη. Τι οι 30 και πλέον εν ενεργεία βασιλιάδες και πρίγκιπες που είχαν συρρεύσει στην Ελλάδα για το μυστήριο. Τι οι περίπου 3.000 (!) αυλικοί που είχαν κουβαληθεί από την Ισπανία. Τι οι 100 και πλέον έκπτωτοι γαλαζοαίματοι. Τι η χρυσή άμαξα με τα 6 χρυσοντυμένα άλογα που μετέφεραν τη νυφούλα. Τι τα 80.000 τριαντάφυλλα και γαρίφαλα που στόλισαν τις εκκλησίες, από τα μανουάλια μέχρι τα καμπαναριά. Όλα αυτά τα πληρώσαμε εμείς… 

Η υπόθεση της προίκας της Σοφίας, πέραν του γελοίου του πράγματος (για την ακρίβεια: λόγω και του γελοίου του πράγματος) υπήρξε ενδεικτική της συμπεριφοράς προς το λαό εκ μέρους του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος (τότε…). 

Τι κι αν η προδικτατορική ΕΔΑ φώναζε ότι «η προικοδότησις θα ημπορούσε να εκληφθή ως πρόκλησις προς τους πενόμενους και τους ανέργους Ελληνες, που για να ζήσουν αναγκάζονται να πάρουν το δρόμο της ξενιτιάς...» (Αυγή 8/2/1962).

    

Η κυβέρνηση, δια του υπουργού Οικονομικών (σσ: τότε δεν ήταν ο… Στουρνάρας), είχε άλλη άποψη. Δήλωνε ο Θεοτόκης: Η κυβέρνηση θεωρεί την προίκα προς τη Σοφία ως «ηθικήν και έμπρακτον συμμετοχήν του ελληνικού λαού εις το ευτυχές γεγονός» και πως η προικοδότηση ήταν χαρακτηριστική «της εθνικής ευαισθησίας από την οποίαν εις τοιαύτας περιστάσεις πάντοτε διαπνέεται το έθνος»! 

Την περίοδο του γάμου - και της προικός – συνεχείς ήταν οι λαϊκές διαμαρτυρίες για τα χαμηλά εισοδήματα, αλλά και για τον φτωχό προϋπολογισμό που αφορούσε στις κοινωνικές παροχές. Εξ’ ου και το σύνθημα στις διαδηλώσεις: «Προίκα στην Παιδεία και όχι στη Σοφία». 

Χαρακτηριστικό ήταν το άρθρο στην πρώτη σελίδα της προδικτατορικής «Αυγής», στις 22/2/62, με τίτλο «ΠΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΑ», στο οποίο σημειωνόταν: «Η Παράνομη κυβέρνησις της ολιγαρχίας με κυνική δήλωσι του αρμοδίου υπουργού των Οικονομικών κ. Θεοτόκη, επιβεβαιωθείσα και από τον αντιπρόεδρο της κ. Κανελλόπουλο, απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο αυξήσεως των μισθών και ημερομισθίων των εργαζομένων την ίδια μέρα που χάριζε απλόχερα στον Ισπανό γαμπρό 9 εκατ. δραχμές. Η κυβερνητική δήλωσις είναι αντάξια της κυβερνήσεως της πείνας και της μεταναστεύσεως, αλλά και των οργίων και της ασυδοσίας των 500 οικογενειών που λυμαίνονται τον τόπο...» (σσ: αυτά τότε…).

Το άρθρο, δε, έκλεινε με τον ακόλουθο επίλογο: «Είναι απαράδεκτη πρόκλησις να ανοίγη η κυβέρνησις της ολιγαρχίας την κάσα του λαού για την προίκα του Δον Κάρλος και όταν αυτός ο λαός που παράγει τα πάντα σε αυτόν τον τόπο θέλη ένα κομμάτι ψωμί από το δικό του μόχθο, να τον αφήνουν να πεθαίνη της πείνας...».

Η κυβέρνηση, βέβαια, προχώρησε και στην ψήφιση του νόμου και στην προικοδότηση της Σοφίας. Την επομένη, δε, της ψήφισης του νόμου περί προίκας, στις 16/3/62, η «Αυγή» κυκλοφορεί με το ακόλουθο ρεπορτάζ στην πρώτη της σελίδα: «Μετά τα μεσάνυκτα το νομοσχέδιο εψηφίσθη σε πρώτη ανάγνωσι, αφού προηγουμένως η ΕΔΑ εδήλωσε ότι δε μετέχει στην ψηφοφορία για να υπογραμμίσει την έντονη αντίθεσί της προς το ηθικώς και πολιτικώς απαράδεκτο νομοσχέδιο περί προικοδοτήσεως του Δον Χουάν Κάρλος, επίδοξου διαδόχου του απαισίου καθεστώτος του δικτάτορος της Ισπανίας Φράνκο...». Εκ μέρους της ΕΔΑ, στη συνεδρίαση είχε μιλήσει η βουλευτής Σβώλου, η οποία είχε αφενός ταχθεί κατά του αναχρονιστικού θεσμού και αφετέρου είχε τονίσει πως «εκτός τούτου η προικοδότησις αποτελεί βαρυτάτην φορολογίαν μη νομοθετημένην. Το αυτό ισχύει και δι' όλους τους εράνους της βασιλικής προνοίας, η κυβέρνησις, δε, προβάλλει το στέμμα διά να καρπούται η ιδία οφέλη».

Αυτά συνέβαιναν επί των «κυβερνήσεων της ολιγαρχίας». Αλλά από τότε τα πράγματα έχουν, σαφώς, βελτιωθεί. Οι Έλληνες δεν πληρώνουν, πια, βαρύτατη -και μη νομοθετημένη- φορολογία για τις προίκες των βασιέλων. Τώρα, μισό αιώνα μετά από την πολιτική «των οργίων και της ασυδοσίας των 500 οικογενειών που λυμαίνονται τον τόπο», οι Έλληνες πληρώνουν, πλέον, φόρους και χαράτσια για την «προίκα» των τραπεζιτών. Που είναι και νομοθετημένη…

[Άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου στον ιστοτόπο enikos -

- υπογραμμίσεις τού συντάκτη.]

Σημείωση ιστολογίου

Στην παραπάνω αναμνηστική φωτογραφία από τον γάμο Χουάν Κάρλος - Σοφίας διακρίνονται σε πρώτο πλάνο οι νεόνυμφοι και δίπλα στην νύφη οι γονείς της Παύλος και Φρειδερίκη. Πλάι στην Φρειδερίκη στέκεται η μητέρα τού γαμπρού Μαρία Μερθέδες και δίπλα στον γαμπρό μόλις που διακρίνεται ο πατέρας του, Χουάν Κάρλος επίσης. Λίγο πιο πίσω φαίνεται η γιαγιά τού γαμπρού Βικτορία Ευγενία, πρώην βασίλισσα της Ισπανίας. Πίσω ακριβώς από τον γαμπρό διακρίνεται η μικρότερη αδελφή τής νύφης Ειρήνη, μία από τις δώδεκα παρανύμφους τού ζευγαριού. Επίσης διακρίνονται ο πρίγκηπας Ραινιέ Γ' του Μονακό με την σύζυγό του Γκραίης Κέλλυ, ο πρώην βασιλιάς τής Ιταλίας Ουμβέρτος Β' με την σύζυγό του Μαρία Χοσέ, ο μέγας δουξ του Λουξεμβούργου Ζαν με την δούκισσα Ζοζεφίνα, η βασίλισσα της Ολλανδίας Τζουλιάνα με τον σύζυγό της Βερνάρδο, ο πρώην βασιλιάς της Ρουμανίας Μιχαήλ με την σύζυγό του Άννα, ο πρίγκηπας του Λιχτενστάιν Φραγκίσκος Ιωσήφ Β', ο άγγλος κόμης τής Μπούρμας και πρώην διοικητής τής Ινδίας λόρδος Λιούις Μαουντμπάτεν, ο βασιλιάς της Νορβηγίας Όλαφ Ε', η βασίλισσα της Δανίας Ίνγκριντ κ.ά..

Να σημειώσουμε, επίσης, ότι εκτός από τους "100 και πλέον έκπτωτους γαλαζοαίματους" που αναφέρει το κείμενο, στο πανηγυράκι των γάμων παραβρέθηκαν και 13 βασιλείς εν ενεργεία. Την Ισπανία εκπροσώπησε επίσημα ο υπουργός ναυτιλίας Φελίπε Αμπαρθούθα, επίσημος εκπρόσωπος του δικτάτορα στρατηγού Φρανθίσκο Φράνκο.

Η κολοκυθιά

Και ξαφνικά, βγήκαν τα μαχαίρια ανάμεσα σε Κυριάκουλα και Λοβέρδο. Αυτό, τουλάχιστον, θέλησαν να περάσουν στην κοινή γνώμη τα γνωστά μέσα μαζικής εξαπάτησης, τα οποία έκαναν λόγο για "πολύ σοβαρή κυβερνητική κρίση". Αιτία -λέει- της κόντρας αυτών των δυο τεράστιων πολιτικών προσωπικοτήτων ήταν η διαφωνία τους για το πόσοι από τους διοικητικούς υπάλλήλους των πανεπιστημίων που έχουν βγει σε διαθεσιμότητα, θα επιστρέψουν στις δουλειές τους: ο Κυριάκουλας επέμενε για 500, ο Λοβέρδος ζητούσε ανυποχώρητα 850.

Σύμφωνα με τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ, οι δυο πλευρές τα είχαν στηλώσει και η κατάσταση δεν απείχε πολύ από το να δημιουργηθεί έκρηξη η οποία θα έβαζε σε κίνδυνο την κυβερνητική συνεργασία των δυο κομμάτων. Μάλιστα δε, ο κίνδυνος της καταστροφής ήταν τόσο σοβαρός ώστε Σαμαράς και Βενιζέλος συναντήθηκαν επειγόντως προκειμένου να βρεθεί λύση. Τελικά, η ιστορία είχε αίσιο τέλος χάρη στην σθεναρή φιλολαϊκή στάση που τήρησε το ΠαΣοΚ και στην κατανόηση που έδειξε η Νά Δημοκρατία: ο Κυριάκουλας δέχτηκε να επαναπροσληφθούν 600 αντί γαι 500 και ο Λοβέρδος συγκατένευσε ικανοποιημένος.

Τί δεν μας είπαν οι ενημερωτές μας, όμως; Το πρώτο που δεν μας είπαν είναι ότι στην διαθεσιμότητα έχουν βγει 1.165 εργαζόμενοι. Άρα η "σκληρή γραμμή" τού Κυριάκουλα θα οδηγούσε οριστικά στην ανεργία 665 απ' αυτούς, η "επαναστατική στάση" τού Λοβέρδου καταδίκαζε σε ανεργία "μόνο" 315 άτομα και η "συμβιβαστική λύση" που βρέθηκε πετάει στα σκουπίδια 565 εργαζόμενους. Έτσι, ώστε να πιστοποιηθεί για πολλοστή φορά ότι στον καπιταλισμό οι εργαζόμενοι δεν είναι παρά αριθμοί.

Και τώρα, ας δούμε το θέμα ανάποδα. Υποτίθεται ότι βρεθήκαμε ενώπιον "κυβερνητικής κρίσης" όχι για να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας όλων των εργαζομένων αλλά επειδή υπήρξε διαφωνία για το πόσοι θα φαγωθούν. Ούτε τα κόμματα της συγκυβέρνησης ούτε τα "πεφωτισμένα" στελέχη τους αλλά ούτε και τα μέσα ενημέρωσης πρόβαλαν το ότι κάποιοι εργαζόμενοι θα πεταχτούν στα λιοντάρια. Αυτό θεωρήθηκε από όλους ως δεδομένο. Απλώς διαφώνησαν στον αριθμό.

Το δεύτερο που δεν μας είπαν τα ρεπορτάζ είναι ότι οι πρυτάνεις και των οκτώ πανεπιστημίων τα οποία πλήττονται με την διαθεσιμότητα των υπαλλήλων τους, τόνισαν στον υπουργό παιδείας ότι η εύρρυθμη λειτουργία των ιδρυμάτων τους απαιτεί όχι μόνο να μην απολυθεί κανείς εργαζόμενος αλλά να προσληφθούν άλλοι τόσοι!

Να θυμίσω εδώ ότι το υπουργείο, προκειμένου να "αξιολογήσει" την κατάσταση και να βάλει μπρος την διαδικασία τής διαθεσιμότητας, είχε ζητήσει πριν λίγο καιρό από τα πανεπιστήμια να υποβάλουν τα οργανογράμματά τους. Υποτίθεται ότι μέσα από τα οργανογράμματα θα προέκυπταν οι "περιττοί" υπάλληλοι που θα έμπαιναν σε διαθεσιμότητα. Όμως, δυστυχώς για την κυβέρνηση, όχι μόνο δεν προέκυψαν "περιττοί" εργαζόμενοι αλλά, αντιθέτως, αποκαλύφθηκαν τεράστιες ελλείψεις. Για παράδειγμα, στο Αριστοτέλειο παρατηρήθηκαν περίπου 300 κενά διοικητικών υπαλλήλων. Κι όμως, η κυβέρνηση αποφάσισε να διώξει από το Αριστοτέλειο 160 εργαζόμενους ως περιττούς!

Το τρίτο που δεν σχολίασαν τα μέσα μαζικής εξαπάτησης είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης να περάσει τα πλάνα της περί απολύσεων ενεργοποιώντας τον περίφημο "κοινωνικό αυτοματισμό". Αντίθετα, μάλιστα, έσπευσαν να βάλουν κι αυτά ένα χεράκι προκειμένου να δουλέψει το κόλπο. Και εξηγούμαι:

Όταν "εκτονώθηκε" η "κρίση", με την συμφωνία Κυριάκουλα-Λοβέρδου να γίνουν 600 οι 500, ο μικροδράκουλας δήλωσε ικανοποιημένος και χαρακτήρισε αυτή την συμφωνία ως "ικανοποιητική και συμβατή με τις υποχρεώσεις της χώρας, εναρμονισμένη με τον προγραμματισμό του υπουργείου που είχε προβλέψει ότι μπορεί να επανατοποθετήσει λίγο παραπάνω από τους μισούς διοικητικούς υπαλλήλους που είχαν βγει σε διαθεσιμότητα". Τώρα, βέβαια, δεν μας εξήγησε πώς επί 1.165 διαθεσίμων, υπολόγισε αυτό το "λίγο παραπάνω από τους μισούς" σε 500 αλλά ας μην επιμείνουμε σε τέτοια ψιλοπράγματα. Σημασία έχει αυτό που φρόντισε να υπογραμμίσει κυνικώτατα αμέσως μετά: "Για κάθε έκπτωση που κάνουμε σε μια κατηγορία υπαλλήλων, το κενό θα συμπληρωθεί από κάποιους άλλους".

Το καταλάβαμε όλοι; Κυρίως δε, το καταλάβατε όλοι εσείς που διαμαρτύρεστε για τις απολύσεις και τρέχετε να πάρετε το μέρος όσων διώχνονται από τις δουλειές τους; Τί μας είπε ο μικροδράκουλας; Αφού βγάλαμε στον δρόμο 100 διοικητικούς υπαλλήλους πανεπιστημίων λιγώτερους, από κάπου αλλού πρέπει να διώξουμε 100 υπαλλήλους περισσότερους. Το ζητούμενο είναι να  γίνουν 7.000 απολύσεις μέχρι το τέλος του 2014, επειδή αυτό έχουμε συμφωνήσει με τους δανειστές μας. Οπότε, καθήστε ήσυχα κι αφήστε με να κάνω την δουλειά μου γιατί, αν δεν διώξω εκείνους, θα διώξω εσάς.

Τέλος, υπάρχει κάτι ακόμη που δεν τόλμησε να πει κανείς αλλά, εδώ που τα λέμε, δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο από τους "έγκριτους". Ότι, δηλαδή, όλη αυτή η κολοκυθιά (θα κρατήσω πεντακόσιους - και γιατί να κρατήσεις πεντακόσιους; - εσύ πόσους λες να κρατήσω; - ...) παίχτηκε αφ' ενός μεν για να προβάλει φιλολαϊκό προφίλ το ΠαΣοΚ (λέμε τώρα!) αφ' ετέρου δε για να κερδίσουν πόντους ο Λοβέρδος με τον Βενιζέλο. Δηλαδή... κολοκύθια.

Δυο σημειώσεις

Α. οι συμπτώσεις της ιστορίας το ‘φεραν έτσι που η επέτειος της γέννησης του τσε και του θανάτου του άρη να είναι κολλητά η μία κοντά στην άλλη, για να τους θυμόμαστε και να τους τιμούμε μαζί, σα ζευγάρι αχώριστο με βίους σχεδόν παράλληλους: από τη μεσοαστική τους καταγωγή στο ολόψυχο δόσιμο στους λαϊκούς αγώνες· και από το ένοπλο αντάρτικο μέχρι το τραγικό αλλά ένδοξο τέλος τους. Ακόμα κι η προσπάθεια εμπορευματοποίησης του τσε, για να τον εκφυλίσουν και να τον καταστήσουν ακίνδυνο ως ιστορικό παράδειγμα, βρίσκει το ελληνικό της αντίστοιχο στην πολιτική υπεραξία που θέλησε να βγάλει το πασοκ της μεταπολίτευσης από τα κάδρα και τις φωτογραφίες του άρη στα τοπικά του γραφεία, ως κάποιο πρώιμο σύμβολο τάχα της τρίτης σεπτέμβρη.

Υποψιάζομαι πάντως ότι για κάποιο κόσμο η σύνδεση που κάνει μεταξύ των δύο κι οι τιμές που τους αποδίδει έχουν πολύ διαφορετική αφετηρία. Νομίζω δηλ πως αυτό που βλέπουν και θαυμάζουν κάποιοι στον γκεβάρα και το βελουχιώτη είναι εκείνα τα στοιχεία που φτιάχνουν ένα ψεύτικο είδωλο, σαν ιστορική οφθαλμαπάτη. Δεν τιμούν τους ένοπλους συλλογικούς αγώνες των οποίων ηγήθηκαν ο καπετάνιος και ο κομαντάντε, αλλά την.. ηρωική μοναχική τους πορεία, που δεν χώρεσε σε έτοιμα, οργανωτικά καλούπια. Δεν τιμούν τη σταθερά πορεία τους μέσα απ’ τις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος αλλά εκείνες τις στιγμές που τάχα συγκρούστηκαν με αυτό ή τουλάχιστον με την επίσημη, οργανωμένη έκφρασή του (εσσδ, κκε) και τις επιλογές τους. Σε τελική ανάλυση δεν τους τιμούν για τους νικηφόρους σταθμούς του συλλογικού αγώνα τους, αλλά για την ήττα τους και το.. ρομαντικό, μοναχικό τους τέλος. Τους τιμούν δηλ γιατί έχασαν κι έφυγαν νωρίς, για να θάψουν τους ζωντανούς που εκφυλίστηκαν δήθεν και βολεύτηκαν.

Στην πραγματικότητα βέβαια ο βελουχιώτης δεν ήταν ο «αρχηγός των ατάκτων» ή κάποιου μπουλουκιού, αλλά αρχηγός του ένοπλου οργανωμένου λαού και των τάξεων που πολεμούσαν για λευτεριά και λαοκρατία. Και ο τσε γκεβάρα δεν ήταν πραγματικός επαναστάτης, επειδή άφησε τη βολή και την καρέκλα του υπουργού σε διάκριση κι αντιπαράθεση με αυτούς που έμειναν πίσω και επαναπαύτηκαν στις επαναστατικές δάφνες ή γραφειοκρατικοποιήθηκαν, αλλά γιατί υπηρέτησε πιστά μέχρι τέλους την επαναστατική υπόθεση, όπως ακριβώς έκαναν απ’ τη δική τους σκοπιά οι κουβανοί, οικοδομώντας στην πατρίδα τους την κοινωνία του μέλλοντος και βοηθώντας έμπρακτα, στο μέτρο των δυνατοτήτων τους, διάφορα επαναστατικά κινήματα ανά τον κόσμο.

Αυτό που προκύπτει λοιπόν ως φαινομενικά παράδοξο είναι πως τα διάφορα ακροδεξιά φασισταριά με τη μηδενική νοημοσύνη, που βρίζουν χυδαία τον κομμουνιστή βελουχιώτη και τον κομμουνιστή τσε γκεβάρα, από αλλεργία σε οτιδήποτε επαναστατικό και προοδευτικό, καταλαβαίνουν τελικά τη σύνδεση αυτών των δύο με τους κομμουνιστές και τους λαϊκούς αγώνες, πολύ καλύτερα από λογής-λογής ψαγμένους υμνητές και θαυμαστές τους. Γιατί αυτοί οι τελευταίοι τους θαυμάζουν για (τους) λάθος λόγους, ενώ οι πρώτοι τους μισούν θανάσιμα και τους καθυβρίζουν για τους σωστούς λόγους και προπαντός για αυτό που ήταν: κομμουνιστές.


Β. οι ομαδικές απολύσεις στην χαλυβουργία έρχονται να ανοίξουν τους ασκούς του αιόλου και να διαψεύσουν για πολλοστή φορά τις αυταπάτες του φιλήσυχου νοικοκυραίου που όταν βλέπει απεργία, λουφάζει στα αυγά του, για να μην μπλέξει και βαυκαλίζεται πως το αφεντικό θα του είναι ευγνώμων και θα προφυλάξει ειδικά αυτόν, ως αντάλλαγμα για την υπάκουη στάση του. Αλλά στα συλλογικά προβλήματα δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις –παρά μόνο ως εξαίρεση στον κανόνα, αλλά και αυτό ξεφτίζει σιγά-σιγά. Στην ουσία επιβεβαιώνεται η προειδοποίηση του μπρεχτ: όποιος δεν έχει τον αγώνα μας μοιραστεί, θα μοιραστεί την ήττα μας. Σε αντίθεση με άλλες εποχές, που κάποιοι είχαν μάθει να λουφάζουν στους αγώνες και τις απεργίες, για να μοιραστούν εκ του ασφαλούς τις νίκες και τις κατακτήσεις τους, σήμερα οι εργαζόμενοι είναι καταδικασμένοι να χάσουν ή να νικήσουν όλοι μαζί, σαν τάξη κι όχι σα μονάδες.

Οι απολύσεις των χαλυβουργών έρχονται ως κορύφωση σε μια σειρά εξελίξεις που τρέχουν και δεν προλαβαίνει να τις καταγράψει καλά-καλά κανείς. Οι καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών έχουν μπει στο στόχαστρο της κυβέρνησης, της κρατικής καταστολής, της αδέκαστης δικαιοσύνης και της τηλεοπτικής προπαγάνδας, που βαράνε όλες μαζί σα σφυριά, συντονισμένα κι «ανεξάρτητα», στην ίδια κατεύθυνση. Στους διοικητικούς υπαλλήλους των πανεπιστημίων λήγει η περίοδος της διαθεσιμότητάς τους και μαζί η εκεχειρία κι ο προσωρινός συμβιβασμός που είχαν πετύχει με τον πολύμηνο αγώνα τους το περασμένο εξάμηνο. Στο πολυτεχνείο κρήτης ψηφίστηκε ο αντιδραστικός εσωτερικός κανονισμός σε κλειστή συνεδρίαση της συγκλήτου· κι όταν οι φοιτητές προχώρησαν σε κατάληψη, ο πρύτανης απάντησε με ένα ιδιότυπο «λοκ-άουτ» και το κλείσιμο της λέσχης, για να τους εκβιάσει! Στην ερτ ένας σεκιουριτάς χτύπησε με φαλτσέτα ένα συνδικαλιστή. Κι όλα αυτά απλώς ως καταγραφή όσων συνέβησαν μες στην τελευταία εβδομάδα.

Το αστικό κράτος κι οι μηχανισμοί του εκδικούνται τους πρωτοπόρους μαχητικούς κλάδους και γενικώς οποιονδήποτε τολμήσει να αντιδράσει με κάθε μέσο που έχει στη διάθεσή του: δεν ξεχνά, δε συγχωρεί. Η διαφορά είναι πως εμείς από την πλευρά μας δεν έχουμε κανένα περιθώριο αυτάρεσκης επιβεβαίωσης (εμείς σας τα λέγαμε, σας είχαμε προειδοποιήσει) ή εκδικητικής χαιρεκακίας απέναντι στις φενακισμένες εργατικές συνειδήσεις ή ακόμα και την υστερική απεργοσπάστρια της χαλυβουργίας, που είχε πιάσει στασίδι στα κανάλια τον καιρό της απεργίας. Γιατί; Γιατί είμαστε καταδικασμένοι να χάσουμε ή να νικήσουμε όλοι μαζί, ως τάξη.

[Ακριβής αντιγραφή από το ιστολόγιο "Σφυροδρέπανο" - 

- διατηρήθηκαν η δομή, η στίξη και η ορθογραφία τού πρωτοτύπου].

Μερικές σκέψεις για την αξιολόγηση

Η παγκόσμια αντεπίθεση του καπιταλισμού, η οποία ξεκίνησε πριν 25 χρόνια και δεν δείχνει διάθεση οπισθοχώρησης, οδηγεί στην διάλυση κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους και στην κατάργηση κάθε μορφής δημόσιου αγαθού. Στον καπιταλισμό δεν υπάρχει η έννοια "δημόσιο αγαθό", οπότε όλα όσα εννοούμε ως τέτοια παραδίδονται βορά στο ιδιωτικό κεφάλαιο με συνοπτικές διαδικασίες. Μόνο που του συγκεκριμένου στόχου προηγούνται διάφορα τερτίπια, μέσω των οποίων επιδιώκεται η απαξίωση των προς κατάργηση δημόσιων αγαθών, ώστε να αμβλυνθούν οι πιθανές κοινωνικές αντιδράσεις. Ένα τέτοιο τερτίπι είναι και η πολυθρύλητη "αξιολόγηση".

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η ιδέα τής αξιολόγησης είναι πανίσχυρη. Ποιός θα τολμούσε ποτέ να αντιταχθεί στην αξιολόγησή του εκτός από τον τεμπέλη ή τον ανίκανο; Θεωρητικώς, μόνο οι ανίκανοι και οι τεμπέληδες κινδυνεύουν από μια αξιολόγηση επειδή αυτή θα ξεμπροστιάσει τις αδυναμίες τους. Όσο για την περίφημη "κοινή γνώμη", ποιός λογικός άνθρωπος θα επιχειρηματολογούσε κατά μιας διαδικασίας, η οποία -υποτίθεται πως- έχει σκοπό την απομάκρυνση των αναξίων και, επομένως, την βελτίωση των παρεχομένων στο κοινωνικό σύνολο υπηρεσιών; Δυστυχώς, το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό όσο θέλουν να το παρουσιάσουν οι εξωνημένοι αναλυτές των μέσων μαζικής εξαπάτησης.

Η αλήθεια είναι ότι το παιχνιδάκι τής αξιολόγησης γίνεται με όρους που βάζουν οι διαχειριστές τής εξουσίας. Ως εκ τούτου, η αξιολόγηση έχει από χέρι ένα βασικό χαρακτηριστικό: την στήριξη της κυρίαρχης ιδεολογίας, δηλαδή την στήριξη των συμφερόντων τής αστικής τάξης η οποία κυριαρχεί σήμερα. Και για να το πω ανάποδα: αν η αξιολόγηση δεν βόλευε τον κεντρικό στόχο που λέγεται κατάργηση των δημόσιων αγαθών, πολύ απλά δεν θα γινόταν.

Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την δωρεάν δημόσια παιδεία. Ποιός είναι ο στόχος; η κατάργησή της και η παράδοσή της στον ιδιωτικό τομέα. Άρα η σχετική αξιολόγηση πρέπει να γίνεται με τέτοιον τρόπο ώστε να διευκολυνθεί η επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου. Πώς γίνεται αυτό;

Με δεδομένο ότι η αξιολόγηση των καθηγητών θα πρέπει να βγάλει ένα ποσοστό "άχρηστων" και "ανίκανων" (θυμίζω ότι, σύμφωνα με τον νόμο τού Κυριάκουλα, ένα 15% των δημοσίων υπαλλήλων πρέπει να βαθμολογείται κάτω από την βάση), οι εκπαιδευτικοί είναι υποχρεωμένοι να αρχίσουν να "τρέχουν". Κυρίως, πρέπει να φροντίσουν να έχουν "μετρήσιμα αποτελέσματα". Ένα άρθρο σε κάποιο περιοδικό, ας πούμε, συνίσταται διότι παράγει "μετρήσιμο αποτέλεσμα" και προσθέτει πόντους. Αντίθετα, η επιμονή για βοήθεια σε κάποιους μαθητές οι οποίοι παρουσιάζουν μαθησιακές δυσκολίες, δεν συνίσταται διότι δεν μπορεί να προστεθεί στον προσωπικό φάκελλο του δάσκαλου.

Θέλετε άλλο παράδειγμα. Ένας πανεπιστημιακός καθηγητής δεν έχει συμφέρον να ξοδέψει χρόνο και κόπο για να γράψει ένα καλό σύγγραμμα. Είναι προτιμώτερο, με πολύ λιγώτερο χρόνο και με σαφώς μικρότερο κόπο, να γράψει πολλά μικρά άρθρα, τα οποία θα δημοσιευθούν είτε σε επιστημονικά περιοδικά είτε, απλώς, σε εφημερίδες. Ο όγκος των δημοσιεύσεων μετράει πολύ περισσότερο στο μάζεμα "πόντων", ακόμη κι αν πρόκειται για αναμασήματα.

Παράλληλα, οι αξιολογήσεις των εκπαιδευτικών οδηγούν -μοιραία- στην αξιολόγηση των μονάδων στις οποίες υπηρετούν. Έτσι, δημιουργούνται "καλά" και "κακά" σχολεία, όλων των βαθμίδων. Κι από την στιγμή που κάθε μαθητής/σπουδαστής/φοιτητής θα έχει δικαίωμα επιλογής τού σχολείου στο οποίο θα εγγραφεί, είναι φυσικό τα "κακά" σχολεία να κλείσουν. Εδώ, θα αντιτείνει κάποιος ότι το κλείσιμο ενός κακού σχολείου σημαίνει απλώς την απομάκρυνση από το σύστημα των κακών εκπαιδευτικών που υπηρετούν σ' αυτό. Μονο που αυτή η σκέψη είναι εξαιρετικά απλοϊκή: ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι στα "καλά" σχολεία θα μείνουν "καλοί" εκπαιδευτικοί, η επόμενη αξιολόγηση θα πρέπει να εντοπίσει άλλο ένα 15% "ανίκανων" και "τεμπέληδων". Άρα, το "ξεσκαρτάρισμα" θα συνεχιστεί, ψάχνοντας πλέον για τα "καλύτερα" σχολεία ανάμεσα στα "καλά".

Όσον αφορά τα πανεπιστήμια, ένα άλλο "μετρήσιμο αποτέλεσμα" είναι οι προτιμήσεις των φοιτητών. Ουαί και αλλοίμονο στους καθηγητές που διδάσκουν είτε στρυφνά και δύσκολα μαθήματα είτε μαθήματα που δεν προτιμώνται από τις τρέχουσες "ανάγκες της αγοράς". Δηλαδή, αλλοίμονο στους καθηγητές που διδάσκουν π.χ. φιλοσοφία ή μηχανολογία και εύγε σ' εκείνους που διδάσκουν μάρκετινγκ ή διαφήμιση. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η εξήγηση στο φαινόμενο που διαπιστώνεται στην Αγγλία ή στην Αυστραλία κατά την τελευταία εικοσαετία, να ενισχύονται οι "πιασάρικες" και "σύγχρονες" σχολές σε βάρος των κλασσικών.

Ας δούμε, όμως, μια άλλη παράμετρο, η οποία αποδεικνύει ότι, εν τέλει, η αξιολόγηση οδηγεί στην... απαξίωση. Μπορεί ο αδαής λαός να πιστεύει ότι η αξιολόγηση οδηγεί σε βελτιώσεις διότι προάγει την άμιλλα μετά των αξιολογουμένων αλλά κατά βάση το αποτέλεσμα είναι τελείως διαφορετικό διότι εκείνο που προάγει η αξιολόγηση είναι η αποφυγή συνεργασίας και αλληλοβοήθειας. Για να γίνει κατανοητό αυτό, σκεφθείτε δυο υποψηφίους που διαγωνίζονται για μια θέση. Από την στιγμή που η αποτυχία τού ενός συνεπάγεται την επιτυχία τού άλλου, υπάρχει περίπτωση να συνεργαστούν ή να βοηθήσει ο ένας τον άλλο; Αντίθετα, αν κάποιος μπορεί να βγάλει το μάτι τού ανταγωνιστή του, θα το κάνει πολύ ευχαρίστως. Αυτή ακριβώς η παράμετρος είναι που ανάγκασε την Microsoft, την Google και άλλες μεγάλες εταιρείες να καταργήσουν την αξιολόγηση που λίγο πρωτύτερα είχαν επιβάλει στους εργαζομένους τους.

Και μια τελευταία σκέψη. Σε ένα σύστημα παιδείας στηριγμένο στην αξιολόγηση, ποιά τύχη θα είχαν αιρετικά μυαλά όπως π.χ. Διογένης, Γαλιλαίος ή Βίντγκενστάιν; Πώς θα επιβίωναν ως καθηγητές οι "στρυφνοί" Ανδρόνικος και Τσιμάρας; Ποιός θα αξιολογούσε θετικά "αντιδραστικά" στοιχεία όπως ο Σωκράτης ή ο Βολταίρος; Από ποιού συστήματος αξιολόγησης την κρησάρα θα πέρναγαν όλοι αυτοί που έβγαζαν φλύκταινες στην σκέψη να υπηρετήσουν την κυρίαρχη ιδεολογία;

Κάπως έτσι, λοιπόν, η διαδικασία αξιολόγησης δημιουργεί μια ιεράρχηση όπου το φαίνεσθαι υπερέχει του είναι και όπου ενθαρρύνεται η αυτολογοκρισία. Και κάπως έτσι το εύκολο προτιμάται ως πλέον μετρήσιμο και το επίπονο ηττάται ως αντενδεικνυόμενο αξιολογικώς. Συνελόντι ειπείν, η αξιολόγηση οδηγεί σε έναν κυνισμό, ο οποίος απαξιώνει το κάθε δημόσιο αγαθό υποβιβάζοντάς το σε σκέτο εμπόρευμα. Κι όταν ένα δημόσιο αγαθό καταντάει εμπόρευμα, η συνέχεια είναι απολύτως λογική: φτάνει η στιγμή τής εκμετάλλευσής του από το ιδιωτικό κεφάλαιο.

Σαββατιάτικα (8)

*** Είπε να κάνει και κάτι καλό ο Άδωνις πριν παραδώσει στον Μάκη αλλά ο μπαλταδάτος το ανέτρεψε. *** Ο Δαραβίγκας σού 'βγαλε το μάτι, ρε Μάκη; *** Τυχερός ο Χίος. *** Δεν έχασε το πουλαίν του. *** Με Μάκη υπουργό υγείας, αντί για νυστέρι θα χρησιμοποιείται τσεκούρι στις εγχειρήσεις. *** Χαράτσι και τσεκούρι στους αρρωστημένους. *** Η Άννα Μισέλ η βασιλοβαφτισμένη δεν έγινε υπουργός; *** Έγκλημα, Αντώνη! *** Το κόμμα τού Λοβέρδου είναι: (α) ΡΙΚΚΣΥ, (β) Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα, (γ) Ελιά, (δ) ΠαΣοΚ, (ε) Χαρίζω χρέη, χαρίζω οικόπεδα, (στ) Με-ΚΚΕ-ΜπουλΚου. *** Απάντήστε σωστά και κερδίστε ένα τελλάρο μπάμιες. *** Μαζί με το τελλάρο. *** Κοίτα να δεις που η Βούλτεψη θα μας κάνει να πούμε πως ο Σίμος ήταν σοβαρός. *** Κάμερον: "Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αλλάξει". *** Να αλλάξει, ρε Ντέηβιντ, αλλά τί να βάλει; *** Το βρακί της ανάποδα; *** Το καφέ μπροστά και το κίτρινο πίσω, δηλαδή; *** Υπουργός εσωτερικών ο Αργύρης Ντινόπουλος. *** Επαναλάβατε τρις. *** Αν χρειαστεί και τετράκις. *** Στο τέλος θα το πιστέψετε, δεν μπορεί. *** Τί σκατά έφαγε ο χοντρο-Μπέννυ και τον έπιασε κόψιμο; *** Εκτός αν χέστηκε από την χαρά του με τον ανασχηματισμό. *** Αλήθεια, στο νοσοκομείο τον πήγανε ή κατ' ευθείαν Ψυττάλεια; *** Είπε "αξιολογώτατο"¨τον Γκίκα ο Πάγκαλος; *** Ωχ, την κάτσαμε την βάρκα... *** Γιακουμάτος, 25/4/2012 στο τουίττερ του: "Το λεω ξεκαθαρα, σταρατα, κεφαλλονιτικα: η ΝΔ δεν προκειται να συγκηβερνησει με το ΠΑΣΟΚ". *** Εν τάξει, Μάκη, το καταλάβαμε αφού το είπες ξεκάθαρα, σταράτα, κεφαλλονίτικα, άτονα και ανορθόγραφα. *** Και τώρα που έφυγε η Ζέτα από την κυβέρνηση, ποιός θα κυνηγάει όσους καπνίζουν σε δημόσιους χώρους; *** Ποιά ακριβώς θέση είπαμε πως είχε ο Χαρδούβελης στην πτωχευμένη Γιούρομπανκ; *** Σοβαρή απορία: ο Λοβέρδος βάσει ποιού προϋπολογισμού θα πορευτεί στο υπουργείο του; *** Βάσει εκείνου που είχε καταψηφίσει στην βουλή;

Της τρελλής τα μαλλιά

*** Όσο βλέπω την Παπακώστα, τόσο σιγουρεύομαι πως έκανε μαλακία ο Μεϊμαράκης που έκλεισε το κομμωτήριο της βουλής. *** Κατερίνα, τον Σαμαρά που παριστάνει τον πρωθύ, τον λένε Αντώνη κι όχι Τρύφωνα, οπότε μην ελπίζεις σε βελτίωση. *** Χαρδούβελης: "Οι ξένοι θέλουν να αγοράσουν Ελλάδα". *** Κάτι μας είπες, υπουργέ μου! *** Σε τέτοιες τιμές δεν θα αφήσουν ούτε την Μακρόνησο για μας. *** Σούσι ο Στουρνάρας, σουβλάκια ο Σταϊκούρας. *** Όπως λέμε βλάχος με σμόκιν και τσαρούχια ένα πράμα, ε; *** Καλά ρε Γιάννη, μόνο το σούσι έμαθες από ολόκληρη ιαπωνική παράδοση; *** Για το χαρακίρι τίποτα; *** Τελικά, οι καθαρίστριες δεν δικαιώθηκαν. *** Άρα καλά έκανε η κυβέρνηση και δεν τις επαναπροσλάμβανε. *** Τέτοιες μαντικές ικανότητες έχουν στο Μαξίμου ώστε είχαν προβλέψει την απόφαση του Άρειου Πάγου; *** Όταν η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτ... μπουχαχαχαχα! *** Πάλι καλά να λέμε, που απέτυχε το ύπουλο σχέδιο των καθαριστριών να δυναμιτίσουν την ελληνική οικονομία. *** A propos, έπρεπε να πάρουν έξτρα "κοινωνικό πλεόνασμα" οι ματατζήδες για να ξυλοφορτώσουν τις καθαρίστριες; *** Διά βίας μάθηση. *** Εννοείται ότι οι καθαρίστριες επιτέθηκαν πρώτες στα ΜΑΤ. *** Έτσι, κύριε Κικίλια; *** Άλλωστε, το είπε και η ΝΕΡΙΤ. *** Ένας χρόνος δίχως ΕΡΤ. *** Το αλησμόνητο μαύρο τής δημοκρατίας τους. *** Πάντως, όλοι οι αντιστασιακοί δημοσιογράφοι τής ΕΡΤ έχουν πιάσει στασίδι στην ΝΕΡΙΤ. *** Συμφωνείς Προκόπη; *** Εσύ Οντίν; *** Μείνανε οι διαμαρτυρίες και οι συναυλίες συμπαράστασης. *** Τα κούφια τα λόγια τα μεγάλα... *** Επί τέλους, μετά από κόπους δώδεκα χρόνων, εκδημοκρατίστηκε το Ιράκ. *** Το σχέδιο του Τζωρτζ Μπους του Β(λάκα) πέτυχε. *** Η Λιβύη έχει εκδημοκρατιστεί ήδη. *** Αυτά βλέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση και βάλθηκε να εκδημοκρατίσει την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. *** Ο στρατηγός που ανέτρεψε με πραξικόπημα τον εκλεγμένο Αιγύπτιο πρόεδρο και εκλέχτηκε πρόεδρος στην θέση εκείνου, ορκίστηκε να φυλάττει πίστη στο σύνταγμα της χώρας του. *** Εκδημοκρατίστηκε και η Αίγυπτος, λοιπόν. *** Στο μεταξύ, οι γάλλοι εκδημοκράτισαν το Μάλι ενώ ολοκληρώνεται και ο εκδημοκρατισμός τής Ουκρανίας. *** Πάνω απ' όλα η δημοκρατία. *** Ροβεσπιέρε, παραδέξου ότι έκανες χοντρή μαλακία. *** Δηλαδή, αν πουν τώρα οι εγγλέζοι να μας επιστρέψουν τα ελγίνεια, θα τα υποδεχτεί ο Τασούλας; *** Θα σηκωθεί η Μελίνα από το μνήμα. *** Στουρνάρας: "Εργαζόμουν 15-16 ώρες την ημέρα". *** Όπως οι υπάλληλοι στα Τζάμπο, δηλαδή. *** Με διαφορετικές

Όταν η δημοσιογραφία είναι ανεξάρτητη...

αποδοχές, βέβαια. *** Δηλαδή, τώρα ο Σαμαράς θα σκίζει μία-μία τις σελίδες τού μνημονίου με την βοήθεια του Γκίκα; *** Βραχνάς για τις τράπεζες τα κόκκινα δάνεια. *** Για τα μπλε (της ΝΔ) και τα πράσινα (του ΠαΣοΚ), χέστηκαν. *** Ανησυχώ για τον Αρούλη. *** Λέτε να έχει φύγει πάλι για τσέτουλα διακοπές στην Μύκονο; *** Για πρώτη φορά στην ιστορία, εγκρίθηκε ομαδική απόλυση 45 εργαζομένων. *** Από το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας, παρακαλώ! *** Έτσι είναι άμα έχεις ανάπτυξη. *** Καλή αρχή. *** Να δω πότε θα μάθουμε να προσέχουμε τι ρίχνουμε στην κάλπη. *** Βενιζέλος: "Εμείς έχουμε κατορθώσει (...) να μειώσουμε τον όγκο τού χρέους κατά 130 δισ. ευρώ, δηλαδή κατά 65% του ΑΕΠ". *** Βαγγέλη, δεν θέλω να σε ξυπνήσω αλλά κατά την τελευταία πενταετία το χρέος έχει αυξηθεί ποσοστικά από 300 σε 320 δισ. και ποσοστιαία από 125% σε 174% του ΑΕΠ. *** Κι ήσουνα και υπουργός οικονομικών, γαμώ το μυαλό σου. *** Το πόσο μου άρεσε η εικόνα τού Σαμαρά πίσω από τα κάγκελα, δεν λέγεται. *** Με τον Βαγγέλη δίπλα, θα ήταν και γαμώ τις ιλουζιόν! *** Ώστε ο διαιτητής αδίκησε τους Κροάτες στο ματς με την Βραζιλία, ε; *** Τώρα εγώ, όσο σκέφτομαι τον Τούντζμαν και τον Στέπινατς, γιατί χαίρομαι και λέω μπράβο στον διαιτητή; *** Μακάρι νά 'χε αποβάλει και δυο-τρεις από δαύτους. *** Πέντε τόπια από τους Ολλανδούς; *** Χουάν Κάρλος, γύρνα πίσω! *** Φοβάμαι πως θα μας δυσκολέψει η Ολλανδία στον δρόμο προς τον τελικό. *** Ακρίβηνε το πετρέλαιο λόγω Ιράκ. *** Από βδομάδα θα ξαναακριβήνει λόγω Μπουργκίνα Φάσο και τον άλλο μήνα θα ματαξανακριβήνει λόγω Ζανζιβάρης. *** Φαήλος: "Το θέμα των καθαριστριών εξελίσσεται σε μια πολιτική, επικοινωνιακή και κυρίως ηθική ήττα". *** Σπυράκη: "Το δημοσιονομικό όφελος που προκύπτει από την διαθεσιμότητά τους και την απομάκρυνσή τους (ενν.: των καθαριστριών) είναι αστείο". *** Και σεις, τέκνα Βρούτοι; *** Ωχ... *** Σφίξαν οι κώλοι, Αντώνη μου, σφίξαν τα κωλομέρια. *** Εφοπλιστής βρέθηκε με έναν τόνο ναρκωτικά; *** Ε, και; *** Δεν είπαμε ότι οι εφοπλιστές αποτελούν την κολώνα τής οικονομίας μας; *** Με τέτοια ποσότητα, ξοφλάμε το ΔΝΤ και παίρνουμε και ρέστα. *** Τώρα που το καλοσκέφτομαι, λέτε να είναι τυχαίο ότι απόψε παίζουμε με την Κολομβία στο μουντιάλ; *** Ρε συ Μπέο, πόσο δίνει το Χ; *** Άντε, πάμε σιγά-σιγά να πιάσουμε θέση για το ματς. *** Και πού 'σαι γυναίκα, όταν λέμε μη ζεστάνεις την πίτσα, δεν εννοούμε εκείνη που έχεις στην κατάψυξη, έτσι; *** Έμπαινε Καραγκούνη! *** Καλή διασκέδαση και με την νίκη. ***