Εθνικός διάλογος για την παιδεία: πόσο "εθνικός" και πόσο "διάλογος"; (2)

Χτες επικεντρωθήκαμε στην προσωπικότητα του πρόεδρου της επιτροπής για τον Εθνικό Διάλογο στην Παιδεία. Σήμερα ας ασχοληθούμε περισσότερο με το κυρίως θέμα αυτών των σημειωμάτων: πόσο "εθνικός" και πόσο "διάλογος" είναι τούτο το πράγμα;

Ανοίξτε, παρακαλώ, το Μνημόνιο συνεννόησης για τριετές πρόγραμμα του ΕΜΣ (το γνωστό μας τρίτο μνημόνιο του Τσίπρα) και πηγαίνετε στο κεφάλαιο 4 - Διαρθρωτικές πολιτικές για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης, υποκεφάλαιο 4.1 - Αγορά εργασίας και ανθρώπινο κεφάλαιο (*). Σταματήστε λίγο, ν' ανοίξουμε μια παρένθεση.

(21/1/2016)  Εκπαιδευτικός: Αυτό δεν είναι διάλογος. Είναι κυβερνητικός μονόλογος. Από αύριο θα έχουμε πόλεμο.
Λιάκος: Τελείωσε το ανέκδοτο. Πηγαίνετε σπίτι σας τώρα. Πηγαίνετε να κηρύξετε τον πόλεμο, να τον προετοιμάσετε.

Πόσο παράξενο σας φαίνεται που, ενώ μιλάμε για εκπαίδευση, σας παραπέμπω σε ένα κείμενο που αναφέρεται σε ανταγωνιστικότητα, ανάπτυξη και αγορά εργασίας; Αν απαντάτε "πολύ", σημαίνει ότι δεν ανήκετε στους φανατικούς αναγνώστες αυτού του ιστολογίου. Αν ανήκατε, θα ξέρατε πως εδώ έχουμε τονίσει κατ' επανάληψη ότι στον καπιταλιστικό κόσμο η εκπαίδευση είναι ταγμένη να υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Θα ξέρατε ότι ο καπιταλισμός εκπαιδεύει γιατρούς όχι για να βοηθούν τους αρρώστους αλλά για να βοηθούν τις φαρμακευτικές εταιρείες και τους επιχειρηματίες της υγείας να αυξάνουν τα κέρδη τους. Θα ξέρατε ότι στον καπιταλισμό δεν έχει νόημα να μάθεις άψογα δυο ξένες γλώσσες αλλά το να κουτσομιλάς καμμιά δεκαριά ώστε να μπορείς και τα εγχειρίδια χρήσης των μηχανημάτων να διαβάζεις και από χώρα σε χώρα να γυρνάς για μεροκάματο, κατά πώς βολεύει την πολυεθνική που σε απασχολεί (**). Επομένως είναι πολύ λογικό τα περί εκπαίδευσης να σχετίζονται με την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα (κυρίως αυτή!) και την αγορά εργασίας. Κλείνουμε την παρένθεση και επιστρέφουμε στο μνημόνιό μας, όπου στο εδάφιο Εκπαίδευση διαβάζουμε (οι υπογραμμίσεις δικές μου):

Οι αρχές θα διασφαλίσουν τον περαιτέρω εκσυγχρονισμό του τομέα της εκπαίδευσης σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ και αυτό θα τροφοδοτήσει την προγραμματισμένη ευρύτερη στρατηγική ανάπτυξης. Οι αρχές, σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ και ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, θα επικαιροποιήσουν, έως τον Απρίλιο του 2016, την αξιολόγηση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος που εκπόνησε ο ΟΟΣΑ το 2011. Η εν λόγω επανεξέταση θα καλύπτει όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένων των δεσμών μεταξύ έρευνας και εκπαίδευσης και της συνεργασίας μεταξύ πανεπιστημίων, ερευνητικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων με σκοπό την ενίσχυση της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας (...). Μεταξύ άλλων, η επανεξέταση θα αξιολογήσει την υλοποίηση της μεταρρύθμισης του «Νέου Σχολείου», το περιθώριο περαιτέρω εξορθολογισμού (των τάξεων, σχολείων και πανεπιστημίων), τη λειτουργία και διακυβέρνηση των ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, την αποδοτικότητα και αυτονομία των δημόσιων εκπαιδευτικών μονάδων και την αξιολόγηση και διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα. Η επανεξέταση θα προτείνει συστάσεις σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ.

Με βάση τις συστάσεις της επανεξέτασης, οι αρχές θα εκπονήσουν επικαιροποιημένο εκπαιδευτικό σχέδιο δράσης και θα υποβάλουν προτάσεις για δράσεις το αργότερο έως τον Μάιο του 2016, οι οποίες θα εγκριθούν έως τον Ιούλιο του 2016, και εφόσον είναι δυνατόν, τα μέτρα θα πρέπει να τεθούν σε ισχύ πριν από το ακαδημαϊκό έτος 2016-2017. Ειδικότερα, οι αρχές δεσμεύονται να ευθυγραμμίσουν τον αριθμό διδακτικών ωρών ανά μέλος του προσωπικού, καθώς και την αναλογία μαθητών ανά τάξη και ανά εκπαιδευτικό, με τις βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ, το αργότερο έως τον Ιούνιο του 2018. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων θα συνάδει με το γενικό σύστημα αξιολόγησης της δημόσιας διοίκησης. Οι αρχές θα διασφαλίσουν τη δίκαιη μεταχείριση όλων των φορέων παροχής εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικών ιδρυμάτων, καθορίζοντας ελάχιστα πρότυπα.

Ωραίο δεν είναι; Η κυβέρνηση καλεί σε "εθνικό διάλογο", έχοντας στο μεταξύ συμφωνήσει με τους δανειστές το τι θα γίνει μέχρι και το 2018! Θυμηθείτε αυτό που είπαμε χτες για το πώς εννοεί τον διάλογο η εξουσία: "πες εσύ και θα καταλήξουμε σε ό,τι πω εγώ". Ξαναδιαβάστε, σας παρακαλώ, τις δυο προηγούμενες παραγράφους και εξηγήστε μου το νόημα του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία, επειδή είμαι λίγο χοντροκέφαλος. Τί διάβολο συζητάμε όταν όλα είναι προαποφασισμένα;


Λογάριαζα στο σημερινό κείμενο να παρουσιάσω και το περιεχόμενο της περίφημης εργαλειοθήκης
του ΟΟΣΑ περί εκπαίδευσης αλλά το σεντόνι έβγαινε πολύ μεγάλο και θα κούραζε τον αναγνώστη. Υπομονή ως αύριο, λοιπόν. Και για να ανταμείψω αυτή την υπομονή σας, επιτρέψτε μου να σας κεράσω ένα μεζεδάκι από την κουζίνα του κυρίου Αντώνη Λιάκου:

1/2/2016:  Φοιτητές και εκπαιδευτικοί παίζουν χόκεϋ επί πάγου έξω από το δημαρχείο Θεσσαλονίκης

Πριν δυο μήνες, την 1η Φεβρουαρίου, έγινε στην Θεσσαλονίκη η δεύτερη εκδήλωση του Εθνικού Διαλόγου στο δημαρχείο, με θέμα την "συνεργασία ανάμεσα στην εκπαίδευση (σ.σ.: ωραία ελληνικά!!!) και την τοπική αυτοδιοίκηση". Έξω από το δημαρχείο μαζεύτηκαν εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές και φοιτητές, οι οποίοι διαδήλωναν την αντίθεσή τους προς όσα προβλέπει το μνημόνιο για την εκπαίδευση. Μέσα, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου παιδείας Γιάννης Παντής σχολίασε τις διαμαρτυρίες, λέγοντας ότι "όσοι διαφωνούν στο να γίνει η συζήτηση για το πως θα βγούμε από την κρίση και πως θα επανεκκινήσουμε το εκπαιδευτικό σύστημα, ουσιαστικά θέλουν να μείνει η καταστροφή". Ο κ. Λιάκος δεν έχασε την ευκαιρία και, αφού ειρωνεύτηκε τους διαμαρτυρόμενους λέγοντας ότι παίζουν "χόκεϋ επί πάγου", πρόσθεσε δηκτικά: "ούτε ξέρουν τα προβλήματα ούτε ξέρουν την ημερήσια διάταξη και απλώς κάνουν επαναστατικές πιρουέτες".

Σωστά. Πού να ξέρουν τα προβλήματα της παιδείας οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές και οι φοιτητές; Αρκεί που τα ξέρει ένας έκπτωτος καθηγητής.

--------------------------------------------------
(*) ΦΕΚ, τεύχος Α, 94/14-8-2015 (Νόμος 4336 "Κύρωση του σχεδίου σύμβασης οικονομικής ενίσχυσης από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας και ρυθμίσεις για την υλοποίηση της συμφωνίας χρηματοδότησης"), σελίδα 1026 (σελίδα 98 του .pdf).

(**) Ο κ. Λιάκος έχει προτείνει την κατάργηση των εξετάσεων για εισαγωγή σε ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα (με το πρόσχημα ότι χάνονται δυο διδακτικοί μήνες λόγω αυτών) και την αντικατάστασή τους με άλλα κριτήρια. "Προσωπικά θα θεωρούσα χρήσιμο η γλωσσομάθεια να είναι κριτήριο", δηλώνει ο εκλεκτός ενός πρωθυπουργού, ο οποίος δυσκολεύεται να μιλήσει ακόμη και στοιχειώδη αγγλικά.

Εθνικός διάλογος για την παιδεία: πόσο "εθνικός" και πόσο "διάλογος"; (1)

Αν τα όσα είπαμε χτες για το παραμυθάκι που λέγεται διάλογος, φάνηκαν σε ορισμένους κάπως δογματικά ή απλώς παρατραβηγμένα (ναι, υπήρξαν και τέτοιοι), ας κάνουμε σήμερα ακόμη μια προσπάθεια να πείσουμε ότι αυτή ακριβώς είναι η πραγματικότητα: στην δημοκρατία τους δεν υπάρχει διάλογος, υπάρχει μόνο ο διάλογός τους. Κι αυτή η πραγματικότητα δεν αλλάζει με όσα κοσμητικά επίθετα κι αν στολίσουμε τον υποτιθέμενο διάλογο (ανοιχτός, ισότιμος, εθνικός κλπ).

Αλλά ας αφήσουμε τις φιλοσοφικές προσεγγίσεις κι ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Επιτρέψτε μου, όμως, έναν μικρό πρόλογο. Στο δοκίμιό του "Κρίση και έλεγχος της εποχής μας" ο ακαδημαϊκός Άγγελος Τερζάκης γράφει προσφυώς (οι υπογραμμίσεις δικές μου):

Όλοι σήμερα μιλάνε για διάλογο (στην κυριολεξία του και μεταφορικά) και στο ιδιωτικό και στο δημόσιο επίπεδο κανένας δεν βρίσκεται που να μην τον διεκδικεί και να μην εξαίρει τις αρετές του. Φτάνει έτσι ν’ αναρωτιέται ο γεμάτος καλή θέληση αφελής πώς διάβολο γίνεται σε μιαν εποχή τόσο παθιασμένη για διάλογο, να συνεννοούνται τόσο λίγο οι άνθρωποι μεταξύ τους. Είναι σαν να ξεχνάμε την πασίδηλη ανθρώπινη διπροσωπία: όποιος διατυμπανίζει την επιθυμία του για διάλογο, δεν θα πει και πως τον επιθυμεί αλλά μεταμφιέζει έτσι την εγωλατρική του προσήλωση στον μονόλογο. Προτείνω τον διάλογο μπορεί να σημαίνει ότι γυρεύω, με πρόσχημα την συνδιάλεξη, ακροατές, έχω πεποίθηση στη ρητορική μου δεινότητα ή στη δικολαβική μου ευελιξία και δεν μου κακοφαίνεται να εξασφαλίσω μιαν εύκολη νίκη, σε αποκαλώ συνομιλητή μου αλλά σε κρατάω κάτω από την απειλή της εξουσίας μου: αν σου βαστάει, πες ό,τι πιστεύεις! (...) Διάλογος δεν υπάρχει παρά μόνον ανάμεσα σε ίσων δικαιωμάτων συνομιλητές. Όταν ο ένας κρατάει στο χέρι του τον κεραυνό κι ο άλλος βρίσκεται όρθιος, ελάχιστος σαν υπόδικος μπροστά στο βάθρο της εξουσίας, ο διάλογος, κι αν προτείνεται, είναι φενάκη.

Ο υπουργός παιδείας Νίκος Φίλης με τον Αντώνη Λιάκο. Ο πρώτος δεν βλέπει γενοκτονία ποντίων
από τους τούρκους, ο δεύτερος βλέπει εθνοκάθαρση κατά βουλγάρων και εβραίων από τους έλληνες.

Έχοντας τα παραπάνω κατά νου, ας προχωρήσουμε. Από τα τέλη του περασμένου Δεκέμβρη, η κυβέρνηση έβαλε μπροστά τον "Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία" (*). Εννοείται ότι η οργάνωση, οι κανόνες και η διαδικασία ορίστηκαν από την κυβέρνηση κατά πώς την βολεύει. Η εκπαιδευτική κοινότητα δεν συμμετείχε πουθενά σε όλα αυτά. Άλλωστε, υπήρχε έτοιμος μπούσουλας, που δεν ήταν άλλος από τις κατευθυντήριες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ.

Ποιόν όρισε η κυβέρνηση ως πρόεδρο της επιτροπής αυτού του Εθνικού Διαλόγου; Τον κύριο Αντώνη Λιάκο. Δεν τον ξέρετε; Να σας τον συστήσω λοιπόν! Πρόκειται για τον καθηγητή ιστορίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, τον οποίο τοποθέτησε ο στενός του φίλος Κώστας Σημίτης πρόεδρο στον "Οργανισμό Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας (ΟΠΕΚ)". Σκοπός αυτού του -σημιτικής έμπνευσης- οργανισμού ήταν να ντύνει με επιστημονικό μανδύα τις "εκσυγχρονιστικές" (διάβαζε: νεοφιλελεύθερες) επιλογές της κυβέρνησης. Με δυο λόγια, ο ΟΠΕΚ ήταν μια "δεξαμενή σκέψης" (think tank) όπου συμμετείχαν γνωστοί θιασώτες του νεοφιλελεύθερου μετασχηματισμού, όπως ο Τάσος Γιαννίτσης, ο Νίκος Χριστοδουλάκης, ο Βασίλης Ράπανος, ο Σωκράτης Κοσμίδης, ο Γιάννης Στουρνάρας και, φυσικά, ο ίδιος ο Κώστας Σημίτης.

Εννοείται ότι ο ΟΠΕΚ υπερθεμάτιζε κάθε νεοφιλελεύθερο μέτρο που προωθούσε τότε η πασοκική κυβέρνηση. Και ήταν τόσο καλός στην δουλειά του ώστε αξιοποιήθηκε ως οργανισμός και από τις νεοδημοκρατικές κυβερνήσεις που ακολούθησαν. Ο ίδιος ο Λιάκος πρωτοστάτησε στην περίφημη "κίνηση των χιλίων" πανεπιστημιακών, οι οποίοι υποστήριζαν την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Γιαννάκου και την αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος ώστε να επιτραπεί η λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Τόμπολα! Δεν είναι σκέτη ομορφιά να βρίσκεται επί κεφαλής του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία ένας δηλωμένος υπέρμαχος της ιδιωτικής εκπαίδευσης; Ίσως αυτή η ομορφιά να φταίει που στο βιογραφικό του ο κύριος Λιάκος δεν κάνει την παραμικρή αναφορά στον ΟΠΕΚ, παρ' ότι ήταν πρόεδρός του. Κρατήστε το αυτό και πάμε παρακάτω.

Είπαμε πρωτύτερα ότι ο κύριος Λιάκος είναι καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. Ακούγεται απλό αλλά μάλλον πρέπει να προσθέσουμε μερικές λεπτομέρειες:

Το 1988, η Φιλοσοφική Σχολή του Καποδιστριακού προκηρύσσει θέση αναπληρωτή καθηγητή με αντικείμενο την ιστορία της νεώτερης Ελλάδας. Εκτός από τον Αντώνη Λιάκο, υποψήφιος είναι και ο συνάδελφός του (επίκουροι καθηγητές και οι δυο στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) Δημήτρης Μιχαλόπουλος. Δεν ξέρω αν οι φιλικές προς το ΠαΣοΚ σχέσεις του έπαιξαν ρόλο αλλά την θέση την κέρδισε ο Λιάκος. Φαίνεται, όμως, ότι η διαδικασία που ακολουθήθηκε δεν ήταν και τόσο σύννομη, οπότε ο Μιχαλόπουλος προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Το 1996, το ΣτΕ εκδίδει την υπ' αριθ. 3138 απόφασή του, με την οποία ακυρώνει την εκλογή του Λιάκου, ο οποίος έχει γίνει πλέον καθηγητής. Σύμφωνα με την απόφαση, όμως, εφ' όσον για να γίνει καθηγητής έπρεπε να είχε εκλεγεί νόμιμα αναπληρωτής, ο Λιάκος έπρεπε να εκπέσει στη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή και να επαναληφθεί η διαδικασία για εκλογή αναπληρωτή. Η σχολή επανέλαβε την διαδικασία και ξανάβγαλε τον Λιάκο, δεχόμενη μάλιστα ότι έπρεπε να αποκατασταθεί και η ακυρωμένη εξέλιξή του σε καθηγητή. Είκοσι χρόνια μετά από εκείνη την απόφαση του ΣτΕ, ο Λιάκος δεν μπορεί ακόμη να απαλλαγεί από την ρετσινιά του "έκπτωτου" που τον συνοδεύει.

Προχωρούμε. Στους πανεπιστημιακούς κύκλους ο Λιάκος είναι γνωστός ως οπαδός της θεωρίας του Φαλμεράυερ, αποκαλείται δε "εθνομηδενιστής". Ο ίδιος έχει συμβουλεύσει τους εκπαιδευτικούς "αντί να ενισχύουν την εθνική ταυτότητα, να δίνουν στους μαθητές τους τα εφόδια για να επιλέγουν οι ίδιοι την ταυτότητά τους". Κι όταν ξέσπασε η γνωστή φασαρία με το βιβλίο ιστορίας της έκτης δημοτικού, δεν δίστασε να σταθεί στο πλευρό της Ρεπούση, της οποίας θεωρείται μέντορας, χαρακτηρίζοντας τους επικριτές της ως "ψυχωτικούς του εθνικιστικού λόμπυ". Παράλληλα δε, δεν διστάζει να προκαλέσει με ακρότητες όπως π.χ. κατηγορώντας τον Μίκη, τον Ρίτσο, τον Λειβαδίτη κλπ για "εθνικιστικό λαϊκισμό" ή υποστηρίζοντας ότι οι μακεδονομάχοι ήσαν κάτι σαν τζιχαντιστές της εποχής τους.

4/7/2012: Η Μαρία Ρεπούση παρουσιάζει το βιβλίο της "Τα Μαρασλειακά, 1925-1927" στον ΟΛΠ.
Αριστερά, οι δυο βασικοί ομιλητές της εκδήλωσης Αντώνης Λιάκος και Θόδωρος Δρίτσας.

Συνεχίζουμε. Μετά τις εκλογές του 2012, διαβλέποντας την δυναμική τού ΣυΡιζΑ, ο Λιάκος δεν δίστασε να πάρει αποστάσεις από το ΠαΣοΚ και να συνταχθεί με τον Τσίπρα. Σε άρθρο του με τίτλο "Απέναντι σε ένα νέο ιστορικό διακύβευμα" (Έθνος, 12/5/2012) γράφει, μεταξύ άλλων: "Ο ΣυΡιζΑ εξέφρασε στις εκλογές αυτές τον κεντρικό παραγωγικό ιστό της χώρας και επίσης την απόρριψη του πολιτικού συστήματος. Δεν πολιτεύεται τώρα για τον εαυτό του, αλλά για λογαριασμό της χώρας. Η αποτυχία του δεν θα βαρύνει μόνο τον ίδιο, αλλά θα ταπεινώσει τη χώρα συνολικά (...) Ο ΣυΡιζΑ μπορεί να γίνει η μήτρα ενός μεγάλου κόμματος της Αριστεράς που θα εμπνεύσει ελπίδα αλλά επίσης σεβασμό και δέος στο εσωτερικό και στο εξωτερικό". Αυτό ήταν. Η μεταγραφή είχε ολοκληρωθεί. Και λίγο αργότερα το όνομα του Λιάκου άρχισε να παίζει ανάμεσα στα ονόματα που παρουσιάζονταν ως πιθανά για την ανάληψη του υπουργείου παιδείας όταν ο ΣυΡιζΑ θα γινόταν κυβέρνηση...


Είναι γεγονός ότι με συνεπήρε η πολυσχιδής προσωπικότητα του προέδρου της επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία και μακρηγόρησα. Μπορεί, βέβαια, η ταυτότητα του προέδρου να λέει πολλά για το επίπεδο, την ποιότητα και τους στόχους αυτού του διαλόγου αλλά η υπόθεση έχει πολύ ζουμί ακόμη, οπότε είμαι υποχρεωμένος να συνεχίσω.


--------------------------------------------
(*) Πρόκειται για τον πέμπτο τέτοιο διάλογο που διεξάγεται τα τελευταία τριάντα χρόνια. Πού κατέληξαν οι τέσσερις προηγούμενοι; Στα σκουπίδια!

Ποιός διάλογος; Αντίλογος!

Στα χρόνια της παντοδυναμίας του, ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε ότι, αν θες να περάσεις ένα μέτρο, φτιάξε μια επιτροπή ειδικών που θα το μελετήσει και παρουσίασέ το ως πόρισμά της. Αν πάλι δεν θες να περάσεις ένα μέτρο που το ζητάει επιτακτικά ο λαός, στείλε το σε διάλογο, φροντίζοντας να συμμετέχουν σ' αυτόν όσο γίνεται περισσότεροι (επιτροπές πολιτών, συνδικαλιστικά όργανα, ειδικοί, ερευνητικά κέντρα κλπ) ώστε να είναι πρακτικά αδύνατον να ομονοήσουν. Έτσι ούτε αποτέλεσμα θα βγει ούτε κανείς θα μπορεί να σε κατηγορήσει, εφ' όσον εσύ τήρησες δημοκρατικές διαδικασίες.

Το τερτίπι αυτής της πομφόλυγος, αυτής της σαπουνόφουσκας που λέγεται διάλογος, το παίζουν στα δάχτυλα όλες οι κυβερνήσεις ασχέτως χρωματικής προελεύσεως, σάμπως ο διάλογος να είναι κάποιας μορφής πανάκεια διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Μόνο που ο διάλογος στην σύγχρονη δημοκρατία δεν έχει τα χαρακτηριστικά που διέθετε την εποχή τού Σωκράτη, δηλαδή κάτι σε "πες εσύ να πω κι εγώ και όπου καταλήξουμε". Σήμερα τα πράγματα πάνε αλλιώς, κάπως σε "πες εσύ και καταλήγουμε όπου πω εγώ". Σήμερα φτιάχνει ο Κατρούγκαλος, ας πούμε, ένα πακέτο ασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων, το εξετάζει με τα μεγάλα αφεντικά και, αφού καταλήξουν όλοι μαζί σε κάποιες αποφάσεις, βγαίνει και λέει "ελάτε να το κουβεντιάσουμε". Ωραίος διάλογος!

[του Κώστα Μητρόπουλου]

Ας υποθέσουμε όμως ότι η κυβέρνηση δρομολογεί τις διαδικασίες του διαλόγου από μηδενική βάση, δηλαδή πριν ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση. Ας υποθέσουμε, επίσης, ότι από πλευράς κυβέρνησης δεν υπάρχει καμμιά διάθεση να σαμποταριστεί ο διάλογος με κολπάκια α λα Παπανδρέου. Τί είδους διάλογος θα είναι αυτός, όπου η κυβερνητική πλευρά θα διαθέτει και το πεπόνι (τα κατευθυνόμενα μέσα ενημέρωσης, τους βαθυστόχαστους πλην αργυρώνητους αναλυτές, τα δήθεν εμπεριστατωμένα συμπεράσματα πάσης φύσεως επιτροπών σοφών κλπ) και το μαχαίρι (την τελική απόφαση, η οποία εύκολα ενδύεται τον δημοκρατικό μανδύα είτε μιας πράξης νομοθετικού περιεχομένου είτε μιας ψηφοφορίας στην βουλή υπό καθεστώς κομματικής πειθαρχίας) ενώ οι απέναντι δεν θα διαθέτουν παρά το λαρύγγι τους; Κι αν ο διάλογος φτάσει σε αδιέξοδο, ποιός θα είναι ο αμερόληπτος κριτής που θα αποφασίσει περί της τελικής επιλογής;

Δυστυχώς, η Ιστορία λέει πως οι διάλογοι με την εξουσία είναι πάντοτε προσχηματικοί και πάντοτε διεξάγονται με μεταβλητούς κανόνες, οι οποίοι κάθε φορά ορίζονται κατά πώς βολεύει την εκάστοτε κυβέρνηση. Για παράδειγμα, πάρτε πάλι το ασφαλιστικό και, συγκεκριμένα, τα αποθεματικά των ταμείων. Όλοι ξέρουμε ότι επί ΕΡΕ διοχετεύτηκαν σε "έργα εκσυγχρονισμού και αναστήλωσης της χώρας" (δηλαδή σε ενίσχυση εργολάβων, βιομηχάνων κλπ), επί χούντας έγιναν θαλασσοδάνεια κυρίως μέσω της Αγροτικής, επί Σημίτη εξανεμίστηκαν στο χρηματιστήριο και επί Παπαδήμου (δηλαδή Σαμαρά-Βενιζέλου) κουρεύτηκαν. Και όμως, έρχεται τώρα ο Κατρούγκαλος και ζητάει διάλογο από μηδενική βάση. Παναπεί: "ό,τι φαγώθηκε, φαγώθηκε και να δούμε τι θα κάνουμε από δω και μπρος". Ήμαρτον, δηλαδή! Ποιός κάνει διάλογο με τον διαρρήκτη που του έγδυσε το σπίτι; Τί άλλο να του πεις εκτός από "φέρε πίσω τα κλεμμένα, ρε!";

Θα μου πείτε ότι πρέπει όλοι να βάλουμε νερό στο κρασί μας και να χαμηλώσουμε τον πήχυ των απαιτήσεών μας διότι οι καιροί είναι δύσκολοι κι έχει πέσει φτώχεια. Συγγνώμη αλλά αυτά εγώ τα ακούω βερεσέ επειδή δεν καταλαβαίνω ένα απλό πραγματάκι: γιατί δεν με καλούσαν σε διάλογο όταν οι καιροί ήταν εύκολοι και δεν είχε πέσει φτώχεια; Ποιά λογική λέει πως πρέπει να μειωθεί το μεροκάματό μου τώρα που δεν πάει καλά το εργοστάσιο εφ' όσον τότε που πήγαινε καλά δεν ήρθε ποτέ το αφεντικό να μου πει "πάρε, ρε μάγκα, δυο δεκάρες παραπάνω γιατί πέρυσι κονομήσαμε τ' άντερά μας από την δουλειά σου"; Γιατί, δηλαδή, επιβάλλονται από την μια διάλογος για την διαχείριση της φτώχειας μου κι από την άλλη τουμπεκί για την διαχείριση του πλούτου τους;

Να κάνουμε, λένε, προτάσεις. Για ποιό πράγμα; Για το πώς θα υλοποιηθεί το μνημόνιο που εκείνοι υπέγραψαν, παρ' ότι μάλιστα εγώ τους είπα "όχι" όταν με ρώτησαν; Για το πόσα είμαι διατεθειμένος να επιτρέψω να μου πάρουν ακόμη; Δηλαδή, κάτι σαν τον διάλογο που θέλουν οι τούρκοι για το ποια νησιά του Αιγαίου θα θέλαμε να τους δώσουμε; Ή σαν τον διάλογο που κάνει ο χασάπης με το αρνί, προκειμένου να αποφασιστεί από κοινού ο τρόπος σφαγής; Αυτό κι αν είναι θέατρο του παραλόγου. Ευτυχώς που δεν ζει ο δόλιος ο Ιονέσκο γιατί θα τρελλαινόταν με όλα τούτα.

[του Mehedi Haque, εξαιρετικού σκιτσογράφου από το Μπαγκλαντές]

Δεν διαφωνώ ως προς το ότι ο διάλογος αποτελεί απαραίτητο συστατικό της δημοκρατίας. Μόνο που άλλο πράγμα η δημοκρατία κι άλλο η δημοκρατία ΤΟΥΣ, άλλο πράγμα ο διάλογος κι άλλο ο διάλογός ΤΟΥΣ. Κι όπως τους χαρίζουμε την δημοκρατία τους, έτσι τους χαρίζουμε και τον διάλογό τους. Στα τερτίπια τους δεν χωρεί διάλογος. Χωρεί μόνο αντίλογος.

Αρκετά με την ψιλοκουβέντα. Με τα "ενώπιος ενωπίω" δεν γίνονται ανατροπές. Εδώ δεν έχουμε τοκ-σόου. Έχουμε πόλεμο!

Ο αντίπαλος δεν είναι Μπαρτσελόνα

Δεν ξέρω αν έχω καταλάβει σωστά το κυβερνητικό σχέδιο αλλά θα προσπαθήσω να το αποτυπώσω σχηματικά και διορθώστε με αν κάνω λάθος:

• Υλοποιούμε με συνέπεια τις υποχρεώσεις που αποδεχτήκαμε υπογράφοντας το τελευταίο μνημόνιο, έστω κι αν το κάναμε δίχως να συμφωνούμε και κατόπιν στυγνού εκβιασμού. Επομένως...
• ... περνάμε με επιτυχία τον σκόπελο της αξιολόγησης και παίρνουμε ανάσα με την δόση των 5,5 δισ., οπότε...
• ... ανοίγει ο δρόμος για να κουβεντιάσουμε σημαντικά θέματα, όπως η ποσοτική χαλάρωση και η ελάφρυνση του χρέους, η επιτυχής έκβαση των οποίων εξασφαλίζει ότι...
• ... τελειώνουμε με τους ελέγχους κίνησης κεφαλαίων και αποκαθίσταται η ομαλότητα στις χρηματικές ροές, οι οποίες θα κατευθυνθούν προς την υγιή οικονομία και έτσι...
• ... βγαίνουμε από την ύφεση και βλέπουμε φως ανάπτυξης στην άκρη του τούννελ.

- Υπήρχε μια εποχή που το EURO ήταν νόμισμα!      (του Chappatte, από την International Herald Tribune, 10/6/2012)

Το σχέδιο δείχνει μια χαρά, όπως δείχνουν όλα τα σχέδια στο χαρτί. Θυμίζει σχέδιο προπονητή εν όψει κρίσιμου αγώνα: "μπαίνουμε δυνατά, πιέζοντας μέχρι ψηλά, βάζουμε ένα γρήγορο γκολ στο πρώτο τέταρτο και μετά διατηρούμε την πίεση ώστε να μη χάσουμε τον έλεγχο του παιχνιδιού". Κι αυτό είναι μια χαρά σχέδιο, αρκεί να μη παίζεις με την Μπαρτσελόνα, γιατί τότε υπάρχει κίνδυνος να μπουν οι άλλοι πιο δυνατά από σένα, να σε πιέσουν περισσότερο και να σου βάλουν γκολ στο πρώτο πεντάλεπτο.

Το πρόβλημα με το κυβερνητικό σχέδιο, λοιπόν, είναι ότι δεν λαμβάνει υπ' όψη τον αντίπαλο. Και ο αντίπαλος έχει ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα: ζητάει πάντα κάτι ακόμη. Έβγαλες πλεόνασμα; Δεν φτάνει, βγάλε λίγο παραπάνω. Θέσπισες μηδενικό έλλειμμα στις επικουρικές συντάξεις; Επέκτεινέ το και στις κανονικές. Έρριξες τον βασικό μισθό στα 586 ευρώ; Ναι, αλλά χρειάζεται να πέσει κι άλλο. Έδωσες τα λιμάνια; Δώσε και τα αεροδρόμια. Κατέβασες τα βρακιά σου; Πέσε και στα τέσσερα.

Το χειρότερο δεν είναι πως ο αντίπαλος ζητάει συνεχώς. Είναι ότι έχει την δύναμη να επιβάλει τις απαιτήσεις του, διότι εμείς έχουμε εμφανή αδυναμία να αντισταθούμε. Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά, επανεξετάζοντας το κυβερνητικό σχέδιο και επισημαίνοντας τις αδυναμίες του:

• Υπογράψαμε το τρίτο μνημόνιο επειδή δεν βρίσκαμε τα λεφτά που απαιτούνταν για να πληρώσουμε τα τοκοχρεωλύσια των δανείων που είχαμε πάρει με τα προηγούμενα μνημόνια. Σ' αυτό το πλαίσιο...
• ... κατα την τριετία 2016-2018 χρειαζόμαστε κάπου 13 δισ. ετησίως για να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας, χρήματα που θα μας τα δανείζει το κουαρτέτο σε δόσεις, οπότε...
• ... σε τακτά χρονικά διαστήματα θα υφιστάμεθα αξιολογήσεις, κατά τις οποίες ο αντίπαλος θα φορτώνει στις πλάτες μας κάτι παραπάνω. Έτσι, επειδή δεν θα μπορούμε να κάνουμε αλλιώς...
• ... σε κάθε αξιολόγηση θα δίνουμε κάτι παραπάνω, προκειμένου να πάρουμε δανεικά για να ξοφλήσουμε τα προηγούμενα δανεικά, φορτώνοντας τις μελλοντικές μας υποχρεώσεις και ελπίζοντας σε κάποια ακαθόριστη ελάφρυνση του χρέους μας, την οποία κανένας δεν έχει λόγο να δεχτεί διότι...
• ... για να καταφέρνουμε κάθε φορά να ανταποκρινόμαστε στις απαιτήσεις των αξιολογήσεων, όλο και κάποιο φιλέτο θα ξεπουλάμε, όλο και κάποιο λιμάνι θα χαρίζουμε, όλο και κάποιας εθνικής πλουτοπαραγωγικής πηγής την εκμετάλλευση θα εκχωρούμε (π.χ. πετρέλαια, ορυχεία κλπ), πράγμα που σημαίνει ότι...
• ... εμείς θα φτωχαίνουμε και κάποιοι άλλοι θα πλουτίζουν εις βάρος μας, ενώ το φορτίο στις πλάτες μας όχι απλώς δεν θα ελαφραίνει αλλά όλο και θα μεγαλώνει.

Δείτε, για παράδειγμα, τι γίνεται με την τρέχουσα αξιολόγηση. Ο αντίπαλος έχει λυσσάξει με το ασφαλιστικό, παρ' ότι και τα μικρά παιδιά καταλαβαίνουν ότι υπό τις τρέχουσες συνθήκες (έξι συνεχείς χρονιές ύφεσης και ανεργία στον ουρανό) το ασφαλιστικό δεν λύνεται ούτε σε άσκηση επί χάρτου. Κι όμως, η λύσσα του αντιπάλου γίνεται απολύτως κατανοητή αν σκεφτούμε πως οι προτεινόμενες λύσεις μοιάζουν σαν να έχουν υπαγορευτεί από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες ήδη ακονίζουν τα νύχια τους. Γιατί, λοιπόν, στην επόμενη αξιολόγηση να μην απαιτηθεί η ανάθεση των ιδιωτικοποιήσεων σε κάποια ΜΚΟ, στην μεθεπόμενη η παράδοση της διοίκησης των ενόπλων δυνάμεων και σε κάποια άλλη, αργότερα, η σύμπηξη ενός ευέλικτου και οικουμενικού κυβερνητικού σχήματος υπό την ηγεσία ενός φωτισμένου μυαλού αποδεκτού από τον αντίπαλο;

- Γεια-χαρά! Τα ξαναλέμε!     (του Τομ Γιάνσσεν, από την ολλανδική Trouw, 13/8/2015)

Το πλέον αποκαρδιωτικό σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι ο αντίπαλος δεν είναι Μπαρτσελόνα με τίποτε. Ομαδούλα της σειράς είναι. Απλώς, τον φοβόμαστε επειδή έχουμε δεχτεί να παίζουμε στο δικό του γήπεδο και με τους δικούς του κανονισμούς. Επομένως, αν θέλουμε να βάλουμε κι εμείς γκολ, πρέπει να μεταφέρουμε το παιχνίδι στο δικό μας γήπεδο και να επιβάλουμε τους δικούς μας κανονισμούς. Επειγόντως!

Σαββατιάτικα (100) - του κατοστάρικου

*** Εκατό-εκατό-κατοστάρα-εκατό-κατοστάρα-κατοστάρα-εκατό... *** Τα εκατοστήσαμε, λοιπόν! *** Από τις 26/4/2014 μας πήρε κοντά δυο χρόνια αλλά τα καταφέραμε. *** Αν συνεχίσουμε μ' αυτόν τον ρυθμό, θα τα χιλιάσουμε σε 17 χρόνια, στις αρχές καλοκαιριού του 2033. *** Λίγο πριν κλείσω τα 73 μου. *** Στα ντουζένια μου θα είμαι. *** Κι αν καταφέρω και κρατήσω άλλα 17 χρόνια, θα δω και την Ελλάδα να ξεμπερδεύει με τα μνημόνια. *** Και μετά, θα κάααααθομαι. *** Εκτός αν ο Μητσοτάκης, ο Καραμανλής κι ο Παπανδρέου έχουν άλλα κατά νου. *** Δεν φαντάζομαι να αμφιβάλλετε ότι και το 2050 κάποιος απ' αυτά τα σόγια θα κάνει κουμάντο στον τόπο. *** Νά 'χα εκατό καρδιές, να σ' αγαπώ εκατό φορές...

Respect...

*** Μανωλίδου: "Μουσική είναι η κίνηση του ήχου για να φτάσει την ψυχή και να της διδάξει την αρετή." *** Ευγενίτσα, ο Άδωνις κουφός είναι και παραμένει σκατόψυχος; *** Λαφαζάνης: "Πολιτικό κανίς του γαλλογερμανικού άξονα ο Τσίπρας." *** Παναγιώτη, το κανίς σε έστειλε στα αζήτητα; *** Ξεφτίλα στην μαγκιά μας, ρε συ. *** Σταύραξ: "Θα μείνουμε ενωμένοι απέναντι στην τρομοκρατία." *** Όταν λες"ενωμένοι", ρε Σταύρακα, πόσοι ακριβώς θα μείνετε; *** Καμμιά εκατοστή του Ποταμιού ή θα κάνετε και μεταγραφές; *** Πάντως, αυτό το "θα μείνουμε απέναντι" δείχνει σοφία. *** Απέναντι να μείνετε γιατί αν συγκρουστείτε θα έχουμε θύματα. *** Εκατό η αλεπού, εκατόν δέκα τ' αλεπόπουλο... *** Στην παρέλαση πήγατε χτες; *** Σημαιούλα βάλατε στο μπαλκόνι; *** Σκορδαλιά φάγατε; *** Παπαφλέσσα και Μπουμπουλίνα είδατε στην τιβί; *** Έτσι σας θέλω, να τηρείτε τις παραδόσεις. *** Ελπίζω ότι φρίξατε και σεις με την μαθήτρια που παρέλασε με μαντήλα. *** Πού βαδίζομεν ως έθνος, επί τέλους; *** Πού ακούστηκε στην Ελλάδα να παρελαύνουν αιγυπτιάκια; *** Έκανε και στον Μουμπάρακ παρέλαση το κωλοπαίδι; *** Την μαντήλα την κατάπιατε αλλά άμα βλέπατε μια διμοιρία στητά πατριωτικά χρυσαυγήτικα κορμιά, θα διαμαρτυρόσασταν, ε; *** Αυτή είναι η ξεφτίλα σας, κωλοέλληνες. *** Πήρα εκατό φορές για να μάθω αν ζεις, μου απάντησε που λες τηλεφωνητής... *** Δεν πιστεύω αυτό που έγινε στις Βρυξέλλες να σταθεί αφορμή να μη γίνει η Γιουροβίζιον. *** Έχουν τον πόνο τους οι ευρωπαίοι, τους στέλνουμε κι εμείς τους Argo... *** Πόσα πλήγματα μαζεμένα ν' αντέξουν οι άνθρωποι; *** Πώς σας φάνηκε αυτό που είπε ο Κούλης, ότι οι έλληνες ξεσηκώθηκαν το 1821 για "οικονομική προκοπή";

Σας ενόχλησε η μαντήλα, ε; Γίδια!

*** Κούλη, απρόσεχτο σε βρίσκω. *** Αυτές τις μαλακίες ότι εκείνος ο αγώνας ήταν ταξικός, τις λένε μόνο κάτι παλιοκομμουνιστές. *** Άμα στα χώσει τώρα ο Φαήλος, μη παραπονεθείς. *** Πολύ σωστά κάνει η κυβέρνηση και δεν καταργεί τις παρελάσεις. *** Πρέπει να καταργηθούν πρώτα τα μνημόνια. *** Όλα θα γίνουν, παιδιά, αλλά με την σωστή σειρά. *** Εκατό χρόνια μοναξιάς... *** Aυτό που μόλις ο Καμμένος πήγε στις ΗΠΑ, ο Ομπάμα την έκανε για Κούβα, ήταν τυχαίο; *** Λυπήθηκα τον φουκαρά τον δημοσιογράφο, που ρώτησε τον Ραούλ γιατί υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι στην Κούβα. *** "Πείτε μου ένα όνομα πολιτικού κρατούμενου και θα τον απελευθερώσω αμέσως", απάντησε ο Ραούλ κι ο "έγκυρος" ακόμη ψάχνει πού να κρυφτεί. *** Η εγκυρότης είναι παγκόσμια, δεν την έχει αποκλειστικότητα ο Αρούλης. *** Εκεί "στο κόκκινο" ανακάλυψαν "Ήπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ". *** Kι ενώ περιμέναμε και την "Σπλήνεια", το διόρθωσαν σε "Ύπατη" και ξενερώσαμε. *** Εκατό ξυλιές σε ξένο κώλο δεν πονάνε... *** Αυτό το κόλλημα που έχετε με τις γερμανικές αποζημιώσεις, δεν το καταλαβαίνω. *** Λες κι άμα πληρώσουν οι γερμανοί, θα μοιραστούμε τα λεφτά. *** Βρε ζώα, στο χρέος θα πάνε, άρα πάλι εκείνοι θα τα πάρουν.

Παρκαρισμένο σανοκίνητο χωρίς αξεσουάρ. Ενός ίππου.

*** Πλήρωνε, βρε μαλάκα Βόλφγκανγκ, να τελειώνουμε! *** Αμβρόσιος Λενής, επίσκοπος Καλαβρύτων και Αιγιαλείας: "Να μη μολυνθεί
η περιοχή μας από μετανάστες." *** Μη φοβάσαι, σεβασμιώτατε, δεν πρόκειται να σε πλησιάσουν. *** Ακριβώς όπως δεν σε πλησιάζουμε ούτε εμείς. *** Που να σου χέσω τα γένια, σκατοψυχώτατε. *** Εκατό φορές κάνε μου ό,τι θες... *** Τζήμερος: "Όταν οι μουσουλμάνοι ενθουσιάζονται, αρχίζουν το πυροκρότημα." *** Ωραίο λογοπαίγνιο, ρε Θάνο. *** Να πω του Κανάκη να σου αναθέσει το "κρύο ανέκδοτο της ημέρας" γιατί τον βαρεθήκαμε τον Στάθη. *** Μανδραβέλης: "Κυκλοφορούν φωτο με γυναίκα εκφωνήτρια που φορά χιτζάμπ. Δεν είναι αληθινές;" *** Αληθινές είναι, Πάσχο. *** Εκείνο που σου ξέφυγε είναι ότι εκφωνεί ειδήσεις στην Σαουδική Αραβία, όχι εδώ. *** Εσύ στον "Στόχο" τις είδες ή στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής; *** Διαμαντοπούλου: "Η ακροδεξιά δεν είναι απειλή για την Ευρώπη." *** 'Ντάξ', αφού το λέει η Αννούλα.... *** Καλέ, ποιός την ξέθαψε αυτή; *** Ρε σεις, ετούτοι είναι τόσο απελπισμένοι που σε λίγο θα ξεθάψουν και τον Λαλιώτη. *** Με εκατό καράβια ξεκινώ να σου φέρω τον ωκεανό... *** Άσε, ρε Σάκη, που για να χτυπήσω θεογκόμενα πρέπει να ντυθώ στα άσπρα και να παραστήσω τον κρίνο.

Ευτυχισμένα χρόνια

*** Κοντό και χοντρό στα άσπρα δεν τον λες κρίνο, ανθρωπάκι της Μισελέν τον λες. *** Παπακώστα: "Γιατί οι μουσουλμάνοι δεν διαμαρτύρονται για το ISIS;" *** Αμάν, βρε Κατερίνα, πήγες να με πνίξεις! *** Και ποιος το πολεμάει το ISIS, μωρή μαλάκω; *** Οι σταυροφόροι; *** Η σκληρή επικαιρότητα με υποχρέωσε να επιλέξω σήμερα έναν νεαρό 21 ετών για φωτο-κουίζ, το οποίο μάλλον δεν απευθύνεται σε νεώτερους και σε γυναίκες. *** Οι παλιότεροι, όμως, σίγουρα αναγνώρισαν τον αέρινο "μίστερ 14", τον μοναδικό Γιόχαν Κρόυφ και υποκλίθηκαν άλλη μια φορά. *** Η τελευταία φωτογραφία πρέπει να τραβήχτηκε στα μέσα της δεκαετίας του '70 και δεν χρειάζεται επεξηγήσεις. *** Κώστας Καζάκος, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Τζένη Καρέζη και Μίκης Θεοδωράκης μας θυμίζουν μια εποχή που η Τέχνη γραφόταν με κεφαλαίο Τ. *** Εκατό τοις εκατό... *** Σας ζάλισα με τα κατοστάρια σήμερα αλλά σε 17 χρόνια θα σας βάλω τα Χίλια Περιστέρια. *** Υπομονή ως το 2033. *** Προς το παρόν... καλό σαββατοκύριακο! ***

Σίτυ: κράτος εν κράτει

Βάζω στοίχημα πως, αν σας ρωτήσει κανείς τι γνωρίζετε για το Σίτυ του Λονδίνου, θα βρεθείτε σε αμηχανία. Κάτι έχετε ακούσει για οικονομικό και χρηματιστηριακό κέντρο διεθνούς εμβελείας και στο μυαλό σας έρχεται κάποια εικόνα που θυμίζει Γουώλ Στρητ αλλά μέχρις εκεί. Σήμερα, λοιπόν, λέω να γνωρίσουμε καλύτερα αυτό που λέγεται απλώς Σίτυ.

Κατ' αρχήν, να πούμε ότι το Σίτυ αποκαλείται και τετραγωνικό μίλι ή σκέτο μίλι, επειδή τόση περίπου είναι η επιφάνεια αυτής της περιοχής που βρίσκεται στην καρδιά του Λονδίνου. Μπορεί να διοικείται από τον Οργανισμό Δήμου Λονδίνου, όπου προΐσταται ο δήμαρχος, αλλά δεν έχει καμμιά διοικητική σχέση με την υπόλοιπη πόλη. Σ' αυτό το ένα (και κάτι) τετραγωνικό μίλι ζουν 11.000 μόνιμοι κάτοικοι και δουλεύουν 330.000 εργαζόμενοι, οι οποίοι απασχολούνται σχεδόν στο σύνολό τους σε κάποια χρηματοπιστωτική εταιρεία ή κάποιο παρεμφερές ίδρυμα και σε μεγάλες νομικές φίρμες.

Μη μπορώντας να επεκταθεί κατά πλάτος, το Σϊτυ επεκτείνεται καθ' ύψος. Εδώ είναι συγκεντρωμένα τα
περισσότερα ψηλά κτήρια του Λονδίνου. Ξεχωρίζει με το περίεργο σχήμα του το Gherkin (αγγουράκι τουρσί)

Για να συνειδητοποιήσουμε την σημασία που έχει αυτό το τετραγωνικό μίλι για ολόκληρο τον πλανήτη, αρκεί να πούμε ότι εκεί έχουν παρουσία οι περισσότερες τράπεζες του κόσμου, εκεί πραγματοποιούνται οι μισές μετοχικές πράξεις του κόσμου και εκεί διαπραγματεύονται 7 στα 10 ευρωομόλογα, 1 στις 3 συναλλαγματικές πράξεις, πάνω από 1 στις 2 δημόσιες προσφορές και σχεδόν 1 στα 2 παράγωγα. Αυτός ο ασύλληπτος όγκος συναλλαγών οφείλεται, βεβαίως, στην πλήρη έλλειψη ελέγχου. Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, η λειτουργία τού Σίτυ δεν διέπεται από οποιονδήποτε κανονισμό, οπότε είναι απολύτως λογικό να έχει εξελιχθεί στον παράδεισο των κερδοσκόπων.

Αν έχει ήδη αρχίσει να σχηματίζεται στο μυαλό σας η φράση "κράτος εν κράτει", δεν έχετε άδικο. Η ιστορία με το ανεξέλεγκτο Σίτυ κρατάει σχεδόν χίλια χρόνια τώρα. Όταν στα μέσα του 11ου αιώνα ο Γουλιέλμος ο Νόθος της Νορμανδίας κατέκτησε την Αγγλία (αποκτώντας πλέον το προσωνύμιο "Κατακτητής"), ολόκληρο το νησί έχασε τα δικαιώματά του εκτός από το Σίτυ, το οποίο διατήρησε το αυτοδιοίκητό του, την ελευθερία του και, φυσικά, την περιουσία του. Κι όταν τα Χριστούγεννα του 1066 ο Γουλιέλμος έγινε βασιλιάς της Αγγλίας κι έδωσε εντολή να φτιαχτεί κτηματολόγιο, πάλι το Σίτυ εξαιρέθηκε από την σχετική υποχρέωση.

Κι επειδή ο Γουλιέλμος είναι κάπως παλιός, ας έρθουμε πιο κοντά στην εποχή μας. Στην μεγάλη διοικητική μεταρρύθμιση του 1957, πάλι το Σίτυ έμεινε εκτός, παρά την επιμονή του εργατικού κόμματος, το οποίο από το 1920 υποστήριζε διακαώς ότι το Σίτυ πρέπει να ενσωματωθεί στο υπόλοιπο Λονδίνο. Για να γίνει αντιληπτή η διάσταση που παίρνει το "κράτος εν κράτει" που είπαμε πρωτύτερα, να σημειώσουμε ότι αν θελήσει η βασίλισσα να επισκεφθεί το Σίτυ, πρέπει να φτάσει μέχρι τα "σύνορα" της περιοχής και να περιμένει να την παραλάβει ο δήμαρχος για να μπει μέσα, αλλιώς θεωρείται... εισβολή!

Ύστερα, ήρθε ο Μπλαιρ. Ο οποίος κατάλαβε ότι οι Εργατικοί αποκλείεται να δουν εξουσία όσο πάνε κόντρα στο Σίτυ. Έτσι, το 1996, ο "αριστερός" Τόνυ ακύρωσε την υπόσχεση του κόμματός του περί ενσωμάτωσης και τον επόμενο χρόνο έγινε πρωθυπουργός. Και ως πρωθυπουργός έκανε κάτι που μόνο ένα πολύ διεστραμμένο και πλήρως υποταγμένο στο κεφάλαιο μυαλό θα μπορούσε ποτέ να σκεφτεί: έδωσε δικαίωμα ψήφου στα νομικά πρόσωπα του Σίτυ! Δηλαδή, στο Σίτυ ψηφίζουν και οι εταιρείες! Έτσι, λοιπόν, παρ' ότι η περιοχή έχει 11.000 κατοίκους, στις εκλογές πέφτουν 35.000 ψήφοι. Ωραίο; Και τώρα κλείστε το στόμα να συνεχίσουμε.

24/2/2010: Η βασίλισσα μέσα στο Gherkin, με τον δήμαρχο πάντα δίπλα της υποχρεωτικά.

Όλη αυτή η "ιδιαίτερη μεταχείριση" που απολαμβάνει το Σίτυ, επισημοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο κατά την συνεδρίαση του ευρωπαϊκού συμβουλίου τής 18-19/2/2016, όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να εξαιρέσει το μίλι από κάθε παρέμβαση ή κανονιστικό πλαίσιο, δίνοντας την ευχέρεια στο Ηνωμένο Βασίλειο να εφαρμόζει τους δικούς του κανόνες. Είναι προφανές ότι με αυτή την απόφασή τους οι "θεσμοί" αφ' ενός μεν υποκλίνονται στην παντοδυναμία τού κεφαλαίου αφ' ετέρου δε νομιμοποιούν την ανομία, την ασυδοσία και την αδιαφάνεια. Και είναι εξ ίσου προφανές ότι η μεταφορά πλούτου από τα λαϊκά στρώματα προς την χρηματιστηριακή οικονομία όχι απλώς δεν πρόκειται να μειώσει ρυθμούς (πόσο μάλλον να αναστραφεί) αλλά προϊόντος του χρόνου θα μεγεθύνεται και θα επιταχύνεται.

Κατά την προσωπική μου γνώμη, η εν λόγω απόφαση, χάρη στην οποία γράφεται τούτο το σημείωμα, αποτελεί την μεγαλύτερη προστυχιά των διαφθορέων τού "ευρωπαϊκού ιδεώδους" και συνιστά μια μεγαλοπρεπέστατη ροχάλα στα μούτρα όλων των ευρωπαίων πολιτών που επιμένουν να βαυκαλίζονται πως τούτος ο βρόμικος καπιταλιστικός οργανισμός που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί κάποτε να μεταλλαχτεί σε "Ευρώπη των λαών".

"Αξιολογώ": μια νέα ερμηνεία της λέξης

Μήπως κάποιος από σας έχει καταλάβει τι ακριβώς είναι αυτή η περιβόητη "αξιολόγηση", να μου το εξηγήσει κι εμένα; Σύμφωνα με τα δικά μου φτωχά ελληνικά, το ουσιαστικό αξιολόγηση προέρχεται από το ρήμα αξιολογώ, που σημαίνει (α) προσδιορίζω την αξία ενός προσώπου ή πράγματος, με βάση κάποια δεδομένα κριτήρια και (β) εκτιμώ την σημασία και την σοβαρότητα μιας κατάστασης, με βάση είτε αντικειμενικά είτε υποκειμενικά κριτήρια. Τουλάχιστον, αυτά λένε τα λεξικά.

Όμως, απ' όσα διαβάζω, φαίνεται πως στις μέρες μας αυτός ο όρος σημαίνει και κάτι άλλο. Για παράδειγμα, σε δημοσίευμα με τίτλο "Φορολογικό τσουνάμι για να κλείσει η αξιολόγηση", διαβάζω ότι, για να μας αξιολογήσει το κουαρτέτο, πρέπει να αυξήσουμε τα φορολογικά έσοδα μέχρι το 2018 ενώ σε άλλο δημοσίευμα με τίτλο "Οι συντάξεις θυσία για την αξιολόγηση", αναφέρεται ότι, για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, πρέπει να κουρευτούν οι συντάξεις με την ψιλή. Επίσης, εκτός από το ασφαλιστικό, η αξιολόγηση κρίνεται και από την πορεία των ιδιωτικοποιήσεων, σύμφωνα με ένα τρίτο δημοσίευμα. Όλα αυτά με πείθουν ότι πρέπει να προστεθεί στο λεξικό μια νέα ερμηνεία για το ρήμα αξιολογώ: (γ) καθοδηγώ εκλεγμένη κυβέρνηση με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση των δανειστών της.

Κάπου εδώ, η σκέψη μου φτάνει σε αδιέξοδο. Τόσα χρόνια πίστευα ότι κάθε δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση έχει ως στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών, από τους οποίους αξιολογείται σε τακτά χρονικά διαστήματα μέσω εκλογικών διαδικασιών. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι η νέα ερμηνεία του ρήματος αξιολογώ που προανέφερα, δεν κουμπώνει στον μανδύα της δημοκρατίας. Μοναδικός τρόπος για να πετύχει αυτό το κούμπωμα είναι να δεχτώ ότι η κυβέρνηση εκλέγεται από τους δανειστές, οπότε είναι λογικό να κόπτεται για την δική τους καλύτερη εξυπηρέτηση κι όχι των πολιτών. Αλλά, ρε γαμώτο... γίνονται αυτά στην δημοκρατία;

Αξιολογητές...

Τα τελευταία έξι χρόνια έχουν υποστεί το βάσανο της αξιολόγησης κάμποσες κυβερνήσεις. Πρώτη και καλύτερη εκείνη του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος μας έβαλε στα μνημόνια επειδή -υποτίθεται πως- δεν υπήρχε άλλη λύση. Μετά από κάμποσες αξιολογήσεις, ο Παπανδρέου κατάφερε να μπει στο βιβλίο Γκίνες, έχοντας κατορθώσει το ακατόρθωτο: έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός στην ιστορία τής ανθρωπότητας, ο οποίος ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης από την βουλή και, μόλις την πήρε, παραιτήθηκε! Λένε πως η εκλογή τής κυβέρνησής του πατροναρίστηκε από τους δανειστές αλλά αυτό δεν το μπορώ να το αποδείξω. Μπορώ, όμως, να στοιχηματίσω και τα δυο μου χέρια ότι η πτώση της οφείλεται σ' αυτούς.

Κατόπιν ήρθε η περίφημη τρικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία τού τόπου που σε καθεστώς δημοκρατίας (και δίχως παρέμβαση οποιουδήποτε ανώτατου άρχοντα) γινόταν κανονικός (μη υπηρεσιακός, δηλαδή) πρωθυπουργός ένα μη πολιτικό πρόσωπο, κάποιος εξωκοινοβουλευτικός, που ποτέ δεν πήρε έστω μία ψήφο από τον λαό. Όσο η πτώση Παπανδρέου οφείλεται στους δανειστές, άλλο τόσο οφείλεται σ' αυτούς και η ανάδειξη Παπαδήμου.

Ύστερα ήρθε ο Σαμαράς, ο -κατ' αρχήν- φανατικώτερος πολέμιος του παπανδρεϊκού μνημονίου, ο ηγέτης που τόλμησε να διαγράψει την Ντόρα Μπακογιάννη, επειδή υπερψήφισε το μνημόνιο κατά την ψηφοφορία που έγινε στην βουλή. Ο Σαμαράς κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενος έξοδο από το μνημόνιο αλλά, πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, άλλαξε τελείως ρότα: όχι μόνο δεν μας έβγαλε από το μνημόνιο του Παπανδρέου αλλά φρόντισε να μας φέρει και δεύτερο, κατα-δικό του. Δηλαδή, αντί να ικανοποιήσει τους πολίτες του, ο Σαμαράς φρόντισε να ικανοποιήσει τους δανειστές, έστω κι αν μ' αυτόν τον τρόπο έγινε ρόμπα. Άρα, σ' αυτούς είχε υποχρέωση, όχι σ' εμάς. Άρα, αυτοί τον έκαναν πρωθυπουργό, όχι η ψήφος του λαού.

Τέλος, ήρθε για πρώτη φορά ο Τσίπρας με την αριστερά του να παίξει το εργάκι τού Σαμαρά με καθρέφτη: εκείνος το έπαιζε από δεξιά, ο Τσίπρας το παίζει από αριστερά. Όπως εκείνος, έτσι κι αυτός: αφού εκλέχτηκε για να καταργήσει τα μνημόνια "με έναν νόμο, με ένα άρθρο", μας έφερε κι αυτός με την σειρά του το δικό του μνημόνιο και μας το φόρεσε πάνω στα προηγούμενα. Η μόνη διαφορά είναι ότι το αριστερό μνημόνιο συνοδεύεται με μια περίεργη θολούρα. Ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο, ας πούμε, ήσαν κατηγορηματικοί ως προς το ότι "τα μνημόνια είναι ευλογία για τον τόπο" (όπως έλεγε και ο Πάγκαλος). Η αριστερά δεν έχει καταλήξει ακόμη αν τα μνημόνια είναι καλά, αν είναι καλά μόνο κατά ένα ποσοστό τους (π.χ. 70%) ή αν είναι κακά αλλά τα υλοποιούμε επειδή μας εκβίασαν (*). Όπως και νά 'χει το πράγμα, όμως, είναι σαφές ότι η πορεία της πρώτης και της δεύτερης φοράς αριστερά κυβέρνησής μας δεν χαράσσεται σύμφωνα με την λαϊκή βούληση αλλά σύμφωνα με την βούληση των δανειστών.

Παρένθεση. Για να συμπληρώσουμε την ιστορική μας αναδρομή, πρέπει να δούμε τί απόγιναν όλοι αυτοί οι "αξιολογημένοι" που προαναφέραμε. Παπανδρέου, Παπαδήμος και Σαμαράς έκαναν την δουλειά τους, αξιολογήθηκαν, ξανααξιολογήθηκαν, ματαξανααξιολογήθηκαν και τελικά πήραν την θέση τους στον σκουπιδοντενεκέ της πολιτικής. Δεν είμαι μάντης αλλά ψάχνω έναν σοβαρό λόγο να ισχυριστώ ότι ο Τσίπρας θα έχει διαφορετική κατάληξη από τους άλλους "αξιόλογους"... Κλείνει η παρένθεση.

... και αξιολογούμενοι.

Όλα αυτά, λοιπόν, με πείθουν ότι πράγματι πρέπει να προστεθεί στο ρήμα αξιολογώ νέα ερμηνεία στα λεξικά: καθοδηγώ εκλεγμένη κυβέρνηση με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση των δανειστών της. Αλλά, ρε γαμώτο... γίνονται τέτοια πράγματα στην δημοκρατία;

------------------------------
(*) Κλασσική περίπτωση θολούρας αποτελεί το συνταξιοδοτικό. Προσωπικά, ακόμη δεν έχω καταλάβει αν κόβουμε τις συντάξεις για να μη καταρρεύσει το σύστημα (άρα καλώς), αν τις κόβουμε επειδή το απαιτεί η αξιολόγηση (άρα κακώς) ή αν το κόψιμο γίνεται κατά ένα ποσοστό καλώς και κατά το υπόλοιπο κακώς. Αν μπορεί κάποιος να με διαφωτίσει επ' αυτού, θα το εκτιμήσω δεόντως.

Προτεκτοράτο

Πριν έξι χρόνια, με μια πανέξυπνη κίνηση, ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου πέτυχε δυο πράγματα: πρώτον, αύξησε την τουριστική κίνηση στο Καστελλόρριζο, κάνοντάς το γνωστό σε όλον τον κόσμο και, δεύτερον, παραχώρησε με κάθε επισημότητα την πολιτική ισχύ διαχείρισης της εθνικής μας οικονομίας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τους μηχανισμούς τής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πριν σαράντα μέρες, η πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση, προεξάρχοντος του μονίμως δεξιού υπουργού αμύνης, παραχώρησε με καμάρι τον έλεγχο των θαλάσσιων συνόρων μας στο ΝΑΤΟ και των στεριανών συνόρων μας στην ευρωενωσιακή Frontex.

Έτσι, ολοκληρώθηκε μια επίπονη αλλά απαραίτητη δουλειά. Η χώρα είναι πλέον και επίσημα υπό τον πλήρη έλεγχο και την προστασία των ξένων. Γιατί, δηλαδή, να κουραζόμαστε προκειμένου να κυβερνήσουμε έναν λαό που δεν κυβερνιέται με τίποτε; Ας έρθουν οι ξένοι να κάνουν κουμάντο, να δουν τι εστί βερύκοκο. Κι αν ψάχνετε μια λέξη που να περιγράφει ακριβώς την κατάσταση, μπορείτε άνετα να χρησιμοποιήσετε την λέξη προτεκτοράτο (*).

Νταβός, 1/2/1988: Ο Ανδρέας Παπανδρέου με τον Τουργκούτ Οζάλ

Γεμίσαμε προστάτες, λοιπόν. Λες κι όλη η ανθρωπότητα δεν έχει άλλη έγνοια παρά το πώς θα προστατέψει την Ελλάδα. Πέσανε όλοι πάνω μας να μας βοηθήσουν. Άλλος παίρνει τα λιμάνια μας να τα αναβαθμίσει, άλλος τις τηλεπικοινωνίες μας να τις εκσυγχρονίσει, άλλος το χρυσάφι μας να μας πλουτίσει, άλλοι έχουν πιάσει στασίδι για να βάλουν ένα χεράκι με τους υδρογονάνθρακές μας... Κάποιοι κουλαντρίζουν την φτώχεια μας για να τα βγάλουμε πέρα, κάποιοι άλλοι διαφεντεύουν τα σύνορά μας για να μας προφυλάξουν από τους εισβολείς... Ποιός την χάρη μας!

Κι ενώ οι σκύλοι έχουν μπει και αλέθουν, ξύπνησαν και τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης για να χτυπήσουν καμπανάκι. Όχι πως τα έπιασε κανένας ξαφνικός πατριωτισμός, δηλαδή, αλλά έτσι, για να την βγουν από αριστερά σε μια κυβέρνηση που θέλει λέει να βάλει κανόνες στην λειτουργία τους. Κι ακούσαμε επι τέλους από "έγκυρα" χείλη ότι η εμπλοκή τού ΝΑΤΟ μετατρέπει ολόκληρο το Αιγαίο σε γκρίζα θάλασσα. Μόνο που τούτη την φορά, οι "έγκυροι" δεν είναι καθόλου "έγκαιροι", αφού το γκριζάρισμα έχει αρχίσει εδώ και πολλά χρόνια. Για παράδειγμα:

• Στις 29/3/1987, μετά από ένα τριήμερο που έφερε Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα του πολέμου, ο Ανδρέας Παπανδρέου με τον Τουργκούτ Οζάλ συμφώνησαν να σταματήσουν τις έρευνες για πετρέλαιο σε όσες περιοχές του Αιγαίου αμφισβητούσαν οι τούρκοι την ελληνική κυριαρχία, ενώ η ελληνική πλευρά δεσμεύθηκε να μη προχωρήσει σε έρευνες πέραν των έξι μιλίων από τις ακτές της. Η συμφωνία αυτή απετέλεσε τον προάγγελο της συμφωνίας του Νταβός (1988).
• Στις 8/7/1997, λίγο μετά την κρίση των Ιμίων και στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, ο Κώστας Σημίτης με τον Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ υπογράφουν την πολιτειακής έμπνευσης επαίσχυντη Συμφωνία της Μαδρίτης, με την οποία η Ελλάδα παραδέχεται ότι στο Αιγαίο υπάρχουν τουρκικά ζωτικά συμφέροντα. Η τρίτη παράγραφος αυτής της συμφωνίας κάνει λόγο για "σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους". Επίσης, η Ελλάδα δεσμεύεται να μην επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια δίχως την προηγούμενη σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας(!).
• Στις 11/12/1999, ο Σημίτης συνυπογράφει τα συμπεράσματα της ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής τού Ελσίνκι, όπου γίνεται αόριστη αναφορά σε διασυνοριακές διαφορές υποψηφίων προς ένταξη κρατών (όπως η Τουρκία), χωρίς να απαιτήσει συγκεκριμένη αναφορά για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου. Έτσι, οι τούρκοι βρίσκουν πάτημα και το 2003 συμφωνούν με την ελληνική πλευρά την αμοιβαία προσφυγή στο δικαστήριο της Χάγης για να βρεθεί λύση τόσο στο ζήτημα της υφαλοκρηπίδας αλλά και σε όσες άλλες αμφισβητήσεις προβάλλουν οι δυο πλευρές. Μόνο που εδώ υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια: αμφισβητήσεις προβάλλει μόνο η τουρκική πλευρά.
• Εδώ και χρόνια, η Ελλάδα έχει αποδεχτεί την "νατοϊκή ομπρέλλα" στο Αιγαίο, θέτοντας την άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων υπό την έγκριση του Βορειοατλαντικού Συμφώνου. Παράλληλα δε, για να μη "προκαλέσει" τους τούρκους, αναβάλλει διαρκώς τον ορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στα ανατολικά σύνορά της. Να θυμηθούμε ότι κάθε χώρα έχει δικαίωμα να προβεί μονομερώς στον ορισμό τής ΑΟΖ της, δίχως να απαιτείται προηγούμενη συμφωνία με τα όμορα κράτη.

Αποτέλεσμα αυτής της ενδοτικής πολιτικής είναι η συνεχώς ογκούμενη αποθράσυνση της Τουρκίας, η οποία, εκτός από το ότι παραβιάζει τον ελληνικό εναέριο χώρο όποτε της θυμηθεί ...

• ... αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία σε πληθώρα νησίδων και βραχονησίδων, ακόμη και στα νότια της Κρήτης,
• ... υποβάλλει επανειλημμένα διαβήματα, υποστηρίζοντας ότι τα Ίμια αποτελούν τουρκικό έδαφος,
• ... απαιτεί να μείνει εκτός υπολογισμού της ΑΟΖ το Καστελλόρριζο,
• ... αρνείται στην Ελλάδα το δικαίωμα να διατηρεί στρατό στα Δωδεκάνησα, τα οποία θεωρεί αμφισβητούμενης κυριαρχίας, τουλάχιστον κατά το μεγαλύτερο τμήμα τους,
• ... δηλώνει ότι έχει κυριαρχικά δικαιώματα στο μισό Αιγαίο, δηλαδή στο τμήμα του που βρίσκεται ανατολικά του 25ου μεσημβρινού.

Μαδρίτη, 8/7/1997: Ο Κώστας Σημίτης με τον Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ.

Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν εδώ και πολλά χρόνια, οι "έγκυροι" βρήκαν τώρα την ευκαιρία να ξεσπαθώσουν και να μιλήσουν για προδότες και για εθνικούς μειοδότες. Αργήσατε, παιδιά! Όχι, δηλαδή, πως τώρα δεν συντελείται ξεπούλημα. Όμως, αν θέλουμε να μιλάμε για εθνικές προδοσίες, καλό είναι να ψάξουμε την αρχή, γυρνώντας ανάποδα τα φύλλα του ημερολογίου. Κι αν δεν θέλουμε να πάμε πολύ πίσω, ας φτάσουμε μέχρι την 17/2/1959, εκείνη την "ευτυχέστερη ημέρα" της ζωής του Κωνσταντίνου Καραμανλή, κάπου στην Ζυρίχη...

Προτεκτοράτο, λοιπόν. Και μπορεί εγώ να πρόλαβα να ταξιδέψω και να επισκεφτώ κάμποσα νησιά του ανατολικού Αιγαίου δίχως να χρειάζομαι διαβατήριο. Για τα εγγόνια μου, όμως, δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως θα μπορούν να κάνουν το ίδιο.


-------------------------------------------
(*) Όρος του διεθνούς δικαίου, γαλλικής προελεύσεως (protectorat), με ρίζα από την αγγλική λέξη protect (= προστατεύω), ο οποίος χαρακτηρίζει ένα αδύναμο κράτος, που τελεί υπό την αμυντική και οικονομική προστασία άλλου ισχυρότερου κράτους. 

Ισότιμα και με κοινοτική αλληλεγγύη... Ας καγχάσω.

Αν ρωτούσαμε κάποιον από τους λάτρεις του συνθήματος "πάση θυσία στο ευρώ" να μας εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους είναι απαραίτητη κάθε θυσία για να μείνουμε στην ευρωζώνη, τί θα μας απαντούσε; Ψάχνοντας λίγο τις κατά καιρούς δηλώσεις και τοποθετήσεις των πάσης φύσεως και προελεύσεως "μενουμευρωπαϊστών", θα μπορούσαμε να σχηματοποιήσουμε τις πιθανές απαντήσεις ως εξής:

• (α) Το κοινό νόμισμα εξασφαλίζει την νομισματική ευρρωστία της χώρας και, κατ' επέκταση, διασφαλίζει την οικονομική της σταθερότητα με τρόπο που ένα εθνικό νόμισμα είναι αδύνατον να καταφέρει.
• (β) Εξ αιτίας του κοινού νομίσματος, οι χώρες της ευρωζώνης συμμετέχουν ισότιμα στις αποφάσεις, άρα η Ελλάδα "ψηλώνει" και φτάνει στο μπόι ισχυρών οικονομικά κρατών, όπως η Γερμανία.
• (γ) Για τον ίδιο λόγο, οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης πρέπει να θεωρούνται θέσει υποστηρικτές των εθνικών μας δικαιωμάτων, εφ' όσον οποιοδήποτε δικό μας πρόβλημα θα είχε άμεσο αντίκτυπο στις δικές τους οικονομίες.
• (δ) Απόρροια των παραπάνω είναι η κοινοτική αλληλεγγύη, η οποία δεν θα υπήρχε αν ήμασταν εκτός ευρώ.

Η αλήθεια είναι ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν ένα ωραίο λούστρο, ιδιαίτερα θελκτικό για όσους  δεν εμβαθύνουν στα πράγματα. Μόνο που αρκεί να ξύσει κάποιος με το νύχι του την επιφάνεια για να διαπιστώσει ότι κάτω από το λούστρο τα σαράκια δίνουν και παίρνουν, έχοντας σακατέψει το οικοδόμημα, το οποίο απειλείται πλέον με κατάρρευση. Κι αν εμείς διστάζαμε ή φοβόμαστε να κάνουμε αυτό το ξύσιμο, ήρθαν οι πρόσφυγες να το κάνουν, με έναν τρόπο που μας έκανε να τρομάξουμε.

Κατ' αρχήν, για ποια ευρρωστία και για ποια σταθερότητα μιλάμε; Ούτε οχτώ χρόνια δεν προλάβαμε να συμπληρώσουμε στην ευρωζώνη και οι -υποτιθέμενοι- συνεταίροι μας φρόντισαν να μας μεταβάλουν σε αποικία χρέους. Σε χρόνο μηδέν, η -έτσι κι αλλιώς, μόνο στην θεωρία υπαρκτή- κοινοτική αλληλεγγύη πήγε περίπατο, με τον πλούσιο βορρά να κουνάει απειλητικά το δάχτυλο στην μούρη των νοτίων. Από ισότιμοι εταίροι γίναμε PIGS, γίναμε χαραμοφάηδες, γίναμε τεμπέληδες και βολεψάκηδες, που κάποια στιγμή έπρεπε να πληρώσουμε.

Παρένθεση. Κανένας απ' αυτούς που μας κατηγορούν δεν απάντησε ποτέ σε ένα απλό ερώτημα: με δεδομένο ότι το 2001 ήμασταν μια χαρά, αφού μας έκαναν δεκτούς στην ευρωζώνη, πώς καταφέραμε και τα κάναμε όλα στάχτη και μπούλμπερη μέσα σε λιγώτερο από οχτώ χρόνια και, μάλιστα, ενώ οι σημαντικές αποφάσεις για την οικονομία λαμβάνονταν κεντρικά από τα διευθυντήρια των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης; Αν με την δραχμούλα καταφέραμε και αναστηλώσαμε την χώρα μετά από εννιά χρόνια πολέμων και σπαραγμών (1940-1949), πώς καταφέραμε να καταρρεύσουμε με το ευρώ σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Κλείνει η παρένθεση.

Και κατόπιν ήρθαν οι πρόσφυγες κι έξυσαν το λούστρο για τα καλά. Και φάνηκε το πραγματικό πρόσωπο των "ισότιμων συμμάχων"μας και είδαμε πως δεν ήσαν παρά γκάνγκστερ. Και ξεγυμνώθηκε η κοινωνική τους αλληλεγγύη, δείχνοντας πως το μόνο που υπάρχει από κάτω δεν είναι παρά ένας μηχανισμός επιβολής συμφερόντων, τα οποία επιβάλλουν να μετατραπεί η Ελλάδα σε χωματερή ψυχών προκειμένου να μείνουν καθαρές οι δικές τους αυλές.

Το πώς συνδυάζεται η κοινοτική αλληλεγγύη με τις απειλές για Grexit, με τις κατάφωρες μονομερείς παραβιάσεις του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου περί προσφύγων και με την καταστρατήγηση της Σένγκεν, παραμένει ακατανόητο. Η μόνη αλληλεγγύη που έδειξαν οι "ισότιμοι" εταίροι μας είναι η Frontex και η αναβάθμιση των τούρκων. Α! Και η πρόταση να κρατήσουμε φυλακισμένους τους πρόσφυγες έναντι μιας έκπτωσης στα χρέη μας.

Η αλληλεγγύη τους δεν έχει τα κότσια ούτε τις οικονομικές επιπτώσεις από τις προσφυγικές ροές να μοιραστούν μαζί μας. Αντίθετα, αφού έκλεισαν τα σύνορά τους, φόρεσαν το αυστηρό τους ύφος κι έκατσαν απέναντί μας για να συζητήσουν την αξιολόγηση, κάτι που πρέπει να θεωρείται απολύτως λογικό εφ' όσον η κύρια ιδιότητά τους δεν είναι σύμμαχοι ή συν-εταίροι αλλά δανειστές και τοκογλύφοι, που δεν έχουν άλλο στο μυαλό τους παρά το πώς θα συνεχίσουν το πλιάτσικό τους. Κι ενώ εμείς τους παρακαλάμε να τελειώνουμε μ' αυτήν την ρημάδα την αξιολόγηση, αυτοί επιμένουν να ψάχνουν και να απειλούν.

Πολύ λογικό κι αυτό. Όπως λέγαμε και τις προάλλες, δεν έχει νόημα να παρακαλάς τον τοκογλύφο να μη σου πάρει το σπίτι, αφού ο σκοπός του είναι ακριβώς αυτός: να σου πάρει το σπίτι. Το παράλογο είναι να θες, αντί να τον διαολοστείλεις, να κάνεις παρέα μαζί του, νομίζοντας πως είσαι ισότιμός του.

Πάση θυσία στο ευρώ, λοιπόν, ισότιμα και με κοινοτική αλληλεγγύη... Ας καγχάσω. "Πηγάδια χαίνοντα, που ελπίζουν επειδή κοιτούν τον ουρανό..."

Σαββατιάτικα (99) - των διαγραφών

*** Κάποτε διαγράψανε και τον Σαμαρά. *** Σοβαρά το λέτε ότι ο Κούλης διέγραψε τον Φαήλο; *** Τί γκάφα είν' αυτή, ρε μεγάλε; *** Χωρίς το Μουρούτι, αντέξαμε... χωρίς τον Φαήλο, πώς; *** Πάντως, παραδέχομαι ότι ανατρίχιασα μ' αυτό που είπε ο Φαήλος, ότι θέλει να μας δέσει τα χέρια με σύρμα το χάραμα. *** Αφού σκέφτηκα να του απαντήσω ότι δεν είναι ανάγκη να ξυπνήσει τόσο νωρίς. *** Μπορεί να μας τα κλάσει αργότερα, εδώ θα είμαστε. *** Αυτό που ο Κωλόχαρτος έχει σε εκτίμηση τον Καβάφη, πολύ με εξοργίζει. *** Άδωνι, μη τα μπερδεύεις: ο Καβάφης ήταν ομοφυλόφιλος, εσύ είσαι παλιόπουστας. *** Κάποτε διαγράψανε και τον Καστανίδη. *** Ρε συ Κούλη, τί φαγώθηκες που είπε ο Μουζάλας την ΠΓΔΜ "Μακεδονία";

Μοναδικότητα!

*** Σε διαβεβαιώνω ότι σε 10 χρόνια θα το έχουμε ξεχάσει. *** Αν δεν με πιστεύεις, ρώτα και τον μπαμπά σου. *** Μ' αρέσει που παραξενεύεστε γιατί με τόσα χρόνια μνημόνια δεν μπορούμε να βγούμε από την κρίση *** Εδώ, γαμώ το ξωσταύρι μου, επί ενάμισυ χρόνο δεν μπορούμε να δικάσουμε έναν που έχει ομολογήσει ότι είναι δολοφόνος! *** Τον είδατε τον Ρουπακιά να βγαίνει από την ψειρού; *** Μα, πόσες οκάδες πήρε ο πούστης εκεί μέσα; *** Για να καρδαμώσει τον κλείσανε; *** Μονός μπήκε, διπλός βγήκε. *** Όχι, που θα καθόταν να σκάσει κιόλας. *** Κάποτε διαγράψανε και την Διαμαντοπούλου. *** Κυριάκουλας: "Γνωρίζω τις δυνατότητες του ιδιωτικού τομέα... είναι η άλλη Ελλάδα, η δημιουργική, της προκοπής." *** Πες τα, ρε Κούλη, μπας και ξυπνήσουν τα ζώα! *** Κι ύστερα πες και πόσοι από το σόι σου δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα. *** Το "γκούχου-γκούχου" δεν είναι απάντηση, ε; *** Εμ, δίκιο έχουν όσοι δεν θέλουν να φιλοξενηθούν πρόσφυγες στο Αττικό Άλσος. *** Την Μακρόνησο τι την έχουμε; *** Νομίζω ότι καλή ιδέα είναι να μείνουν πρόσφυγες στο κτήριο του Μέγκα, τώρα που θα αδειάσει. *** Πήρατε χαμπάρι ότι, μόλις κλείσει το Μέγκα, τις "ειδήσεις των 8" θα τις έχει μονοπώλιο το Σταρ; *** Κάποτε διαγράψανε και τον Μιχελογιαννάκη. *** Είσαστε κι εσείς από κείνους που φοβούνται ότι κινδυνεύουμε να εξισλαμιστούμε με τόσους μουσουλμάνους πρόσφυγες; *** Βρε γίδια, δεν εξισλαμιστήκαμε με τέσσερις αιώνες τουρκοκρατία και θα το πάθουμε τώρα από πρόσφυγες; *** Πορτοσάλτε: "Νοτιότερα απο τη Σμύρνη, στην Αντάλια, υποχρεώνουν σε γάμο 11χρονο κορίτσι με 35χρονο άντρα! Φρίκη." *** Αρούλη, δεν θέλω να στην σπάσω αλλά αν διάβαζες όλο το δημοσίευμα, θα έβλεπες ότι η φάση ήταν στημένη για να καταγραφούν οι αντιδράσεις του κόσμου. *** Διάολε, μόνο τις φωτογραφίες κοιτάς, σαν την γιαγιά μου που δεν ήξερε γράμματα;  

Αυτό ακριβώς!

*** Πόσο πιο μαλάκας μπορείς να γίνεις, πες μας! *** Κάποτε διαγράψανε και τον Τατούλη. *** Αυτό που στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου έχετε όλοι προφυλακτικά, λες και πρόκειται να πηδήξετε την ταμία στα επόμενα διόδια, ποτέ δεν το κατάλαβα. *** Αφού πιθανώτερο είναι να σας πιάσει λάστιχο παρά να πηδήξετε, να βάλετε μαντηλάκια. *** Ώστε είναι παράνομοι οι μετανάστες, Αλέξη, ε; *** Και μετά σε πείραξε η Μακεδονία τού Μουζάλα. *** Α propos, πώς διάολο πρέπει να λέγεται αυτή η ΠΓΔΜ; *** Μακεδονία απαγορεύεται, Σκόπια είναι πόλη... *** Στον αιώνα τον άπαντα "Πρώην" θα είναι; *** Σαν τις γκόμενες που μας έφτυσαν, ένα πράμα; *** Κάποτε διαγράψανε και τον Καμμένο. *** Ξέρει κανείς να μου πει πώς καταλαβαίνουμε ποια τουρκικά αεροπλάνα δεν ενεργούν στα πλαίσια του ΝΑΤΟ για να τα αναχαιτίσουμε; *** Κι αν πετάνε σε σχηματισμό γύρω-γύρω τού ΝΑΤΟ και στη μέση ένα από τα άλλα, τί κάνουμε; *** Αχ, βρε Πανούλη, πού πήγες κι έμπλεξες; *** Πού χάθηκε ο Μπένυ; *** Καιρό έχουμε ν' ακούσουμε παπαριά από συνταγματολόγο. *** Μπένυ: "με την επιστολή της κας Θάνου (ενν.: προς την Φώφη) παραβιάζονται θεμελιώδεις αρχές του

Ναι, ρε! Εμείς είμαστε διαφορετικοί!

δημοκρατικού, κοινοβουλευτικού και δικαιοκρατικού πολιτεύματος." *** Α, εδώ είσαι Βαγγέλη; *** Πολλά χρόνια θα ζήσεις. *** Τώρα, πώς γίνεται μια επιστολή να παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές του πολιτεύματος, αυτό μόνο ο Μπένυ το καταλαβαίνει. *** Κάποτε διαγράψανε και τον Σουφλιά. *** Αλεξιάδης: "Τελείωσαν τα άσχημα, έρχονται τα χειρότερα." *** Ρε Τρύφωνα, λένε τέτοια πράματα ακριβώς την ώρα που αρχίζουν οι δηλώσεις; *** Γυναίκα, έχει μείνει βαζελίνη από πέρυσι ή να πάρω; *** Τόσα χρόνια ήταν θεά και τώρα είναι "πώς έγινε έτσι, ρε μαλάκα"; *** Α να χαθείτε, ιερόσυλοι! *** Δηλαδή, οι γκόμενές σας είναι καλύτερες; *** Αντζελίνα και τα μυαλά στα κάγκελα, ρε γίδια. *** Μιάμιση ώρα κουβέντα με τον Τσίπρα και δεν θα την σεβαστώ την κοπέλλα; *** Άμπσολουτ ρισπέκτ, λέμε! *** Μπάυ δε γουέυ, μήπως μάθατε τι την τρατάρανε στο Μαξίμου; *** Κάπου πήρε το μάτι μου τον Βούτση και φοβάμαι μήπως της έβγαλαν κοντοσούβλι με κρέμα και φράουλες. *** Κάποτε διαγράψανε και τον Φωτήλα. *** Θεοχάρης: "Να διεκδικήσουμε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης." *** Πόσο μ' αρέσει αυτός ο τόπος, όπου ο καθένας μπορεί να πετάει τις μαλακίες του με άνεση!

Ευτυχισμένα χρόνια

*** Κυριάκουλας: "Οι τελευταίες εξελίξεις με υποχρεώνουν να μεταβώ στην Ειδομένη, εκεί που βουλιάζει ο ανθρωπισμός..." *** Τί σας είπα μόλις τώρα για την άνεση στις μαλακίες; *** Πάντως, ρε Κούλη, σκάω να μάθω πώς διάολο κατάφερες να πας στον λασπότοπο της Ειδομένης δίχως να λασπώσεις τα παπούτσια σου. *** Κάποτε διαγράψανε και την Βόζεμπεργκ. *** Κουρουμπλής: "Έχω επιφυλάξεις για το αν το ΝΑΤΟ μπορεί να σταματήσει τις ροές." *** Υπουργέ μου, για τις ροές καλύτερα να απευθυνθείτε στον Τηλέμαχο τον υδραυλικό. *** Αν σας πω ότι η "μοναδικότητα" στα αγγλικά είναι "oddity", βοηθάω στο να αναγνωρίσετε τον χαμογελαστό πιτσιρικά τής πρώτης φωτογραφίας; *** Ναι βρε, αυτός είναι, ο μοναδικός και ανεπανάληπτος Ντέιβιντ Μπάουι! *** Η τελευταία φωτογραφία είναι από εκδήλωση των "Λαμπράκηδων" στις 23/5/1963 και με ένα κλικ πάνω της μπορείτε να την δείτε σε μεγάλο μέγεθος. *** Στο μικρόφωνο ο Μίκης Θεοδωράκης, πίσω από τον ώμο του μισοφαίνεται ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ο ψηλός αριστερά είναι ο Θόδωρος Πάγκαλος, δίπλα του ο Γρηγόρης Γιάνναρος, πιο πέρα ο Φώντας Λάδης... *** Κάποτε διαγράψανε και τον Πολύδωρα. *** Φαήλο, κουράγιο. *** Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους! ***

Μη τους ακούς πια!

Σου είπαν...

... ένα σωρό μισές αλήθειες, όπως π.χ. ότι είχες υπέρογκα χρέη. Σου απέκρυψαν, όμως, την άλλη μισή, όπως π.χ. ότι όλες οι χώρες του κόσμου έχουν χρέη και, μάλιστα, οι περισσότερες έχουν πολύ μεγαλύτερα από τα δικά σου.

... αμέτρητους σωρούς ψέματα, όπως π.χ. ότι για την καταστροφή σου ευθύνονται οι υπεράριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι. Σε παραμύθιασαν, δηλαδή, αλλοιώνοντας την αλήθεια που είναι ότι, κατά μέσο όρο, η Ελλάδα είχε λιγώτερους δημοσίους υπαλλήλους από τον μέσο όρο τής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

... στην αρχή ότι εχθρός σου είναι το υδροκέφαλο κράτος. Μετά έγιναν εχθροί σου οι φορτηγατζήδες. Ύστερα οι λιμενεργάτες. Κατόπιν οι φαρμακοποιοί. Στην πορεία έγιναν εχθροί σου και οι συνταξιούχοι... και οι εκπαιδευτικοί... και οι "αιώνιοι φοιτητές"... Πρόσφατα έγιναν εχθροί σου και οι αγρότες. Όλοι, με την σειρά, ο ένας μετά τον άλλο, έγιναν εχθροί σου με τέτοιον τρόπο ώστε να μη καταλαβαίνεις ότι την ίδια στιγμή γινόσουν κι εσύ εχθρός κάποιων άλλων.

... πως μόνο αυτοί νοιάζονται για σένα. Αυτοί θα σε σώσουν γιατί εσύ δεν ξέρεις πώς να σωθείς. Κι άρχισαν να σε σώζουν... να σε σώζουν... να σε σώζουν... Σε σώζουν έξι χρόνια τώρα αλλά σωσμό δεν έχεις, χωρίς να σου εξηγήσουν ποτέ γιατί αποτυγχάνουν.

... ότι για να δεις άσπρη μέρα πρέπει το δημόσιο να γίνει μικρότερο και λειτουργικώτερο. Και για να το μικρύνουν, άρχισαν να το πουλάνε ή -πες καλύτερα- να το χαρίζουν. Για να μικρύνει το δικό σου δημόσιο, πήρε τις τηλεπικοινωνίες σου το γερμανικό δημόσιο, πήρε τα αεροδρόμιά σου το γερμανικό δημόσιο επίσης, πήρε το μεγαλύτερο λιμάνι σου το κινεζικό δημόσιο... Κι έχουν στηθεί στην ουρά το γαλλικό δημόσιο, το ιταλικό δημόσιο και άλλα δημόσια για να πάρουν τους υδρογονάνθρακές σου, τις παραλίες σου... ως και τα σκουπίδια σου ακόμη. Όλοι στην αράδα για να πάρουν το αίμα σου. Γιατί όλα τα δημόσια είναι καλά, εκτός από το δικό σου.

... πάνω και πρώτα απ' όλα ότι πρέπει να κάνεις θυσίες. Πρέπει να μειωθεί ο μισθός σου και να κλαδευτεί η σύνταξή σου. Πρέπει να κοπούν τα δώρα εορτών και τα επιδόματά σου. Πρέπει να πληρώσεις παραπάνω στην εφορία, παραπάνω στους γιατρούς, παραπάνω στον μπακάλη και στον χασάπη. Πρέπει να ξυλιάσεις τον χειμώνα. Πρέπει να πληρώνεις ΕνΦΙΑ, δηλαδή νοίκι για το σπίτι σου, ακόμη κι αν το χρωστάς ακόμη και κινδυνεύεις να στο πάρει η τράπεζα. Πρέπει να δουλεύεις μέχρι να πεθάνεις. Πρέπει να φύγουν τα παιδιά σου στο εξωτερικό. Πρέπει να θυσιάσεις τα πάντα για την πατρίδα, δίχως να ρωτάς τι κάνει η πατρίδα για σένα.

... ότι πρέπει πάση θυσία να μείνεις στο ευρώ. Και σ' έμαθαν να τρέμεις στην ιδέα ότι μπορεί να σε πετάξουν έξω απ' αυτό. Και πείστηκες ότι είναι καλύτερα να σου κόψουν το ρεύμα επειδή χρωστάς στην ΔΕΗ χίλια ευρώ παρά να στο κόψουν επειδή θα χρωστάς στην ΔΕΗ χίλιες δραχμές. Και δεν σε πειράζει που δεν έχεις ευρώ στην τσέπη, αρκεί να μη βρεθείς δίχως δραχμή στην τσέπη. Και νοιώθεις περήφανος ως ευρωμπατίρης, αφού καταφέρνεις να μη καταντήσεις βλαχοβαλκάνιος μπατίρης.

... πως χτίζουν την Νέα Ελλάδα, πως φέρνουν την ελπίδα, πως τα παιδιά σου θα ζήσουν καλύτερες μέρες... Κι εσύ τους ακούς με προσοχή, ξεχνώντας πως ίσαμε τώρα γελούσες με κάποιους άλλους που κάποτε άκουγαν με προσοχή εκείνους που τους έλεγαν πως θα τους έφτιαχναν γεφύρια για ποτάμια που δεν υπήρχαν και σχολεία για παιδιά που δεν είχαν γεννηθεί ακόμη. Και δεν σκέφτεσαι ότι γι' αυτήν ακριβώς την στάση σου, οι επόμενες γενιές ή θα γελάνε κατά τον ίδιο τρόπο σε βάρος σου ή απλώς θα σε σιχτιρίζουν.

Σου είπαν... σου είπαν... σου είπαν...
Και τί δεν σου είπαν!

Μη τους ακούς πια!

Σκέψου ότι...
... η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ μπορεί και να μην είναι φετίχ.
... το κόντεμα του δημοσίου με το ξεπούλημα του τόπου μπορεί και να μην είναι για το καλό σου.
... το φτήνεμα της δουλειάς σου μπορεί και να μη φέρει ανάπτυξη.
... η εξαΰλωση της σύνταξής σου μπορεί και να μην εξασφαλίσει την σύνταξη των παιδιών σου.
... όλοι αυτοί που λένε πως νοιάζονται για σένα, μπορεί και να μη νοιάζονται πραγματικά για σένα.

Αναρωτήσου...
... πώς γίνεται με την κρίση εσύ να φτωχαίνεις αλλά κάποιοι άλλοι να πλουτίζουν;
... πόσο πιθανό είναι να σου λύσει τα προβλήματα μια κυβέρνηση που είναι φτιαγμένη για να λύνει τα προβλήματα των λεφτάδων;
... τί είχαν κατά νου οι πανίσχυροι γερμανοί, άγγλοι και γάλλοι όταν κάλεσαν εσένα, τον βλάχο κι άξεστο, να καθήσεις στο ίδιο τραπέζι μαζί τους: να σε ταΐσουν ή να φάνε και την δική σου μπουκιά;

Θυμήσου ότι...
... αν δεν ξυστείς μόνος σου, δεν πρόκειται κανένας να σε ξύσει.
... τίποτε δεν χαρίζεται, όλα κατακτιούνται.
... ο σκλάβος δεν έχει τίποτε να χάσει παρά μόνο τις αλυσίδες του.


Σκέψου... αναρωτήσου... θυμήσου... και πάψε να τους φοβάσαι!
Κοίτα τα χέρια σου και το πορτοφόλι σου και, αφού δεις ξεκάθαρα ότι αυτά τα χέρια κι αυτό το πορτοφόλι δεν γίνεται να ταιριάξουν στην δική τους τάξη, ρίξε τους δυο φάσκελα και πάρε την τύχη σου στα χέρια σου!

Ο ηλίθιος κ.Πάγκαλος

Τον χαρήκαμε πάλι τον κ. Πάγκαλο με τους προβληματισμούς του. Για την ραδιοφωνική συνέντευξή του στο ΒήμαFM λέω. Εβδομήντα οκτώ ετών και εκατόν εβδομήντα οκτώ οκάδων άνθρωπος και συνεχίζει να παραμένει ανήσυχος. Και τσαμπουκάς. "Θα τον χτυπάω κάτω σαν χταπόδι μέχρι να πεθάνει" είπε, αναφερόμενος στον Τσίπρα. Μέχρι να πεθάνει όχι αυτός που είναι 78 αλλά ο Τσίπρας που είναι 42 σκάρτο. Άφεριμ.

Εκείνο που μ' άρεσε περισσότερο, όμως, είναι που, μιλώντας για τους πρόσφυγες, επεξεργάστηκε την ιδέα του Πορτοσάλτε περί εμπλοκής του στρατού: "Στην Ειδομένη, διατρέχουν κίνδυνο (σ.σ.: οι πρόσφυγες), υπάρχουν άρθρα του Ποινικού Κώδικα για την έκθεση του συνανθρώπου σε κίνδυνο, έχει βαρύτατη ευθύνη η κυβέρνηση γι’ αυτά που κάνει, για την αδιαφορία της, για την έλλειψη μέτρων. Γιατί δεν πάει ο Στρατός να τους μαζέψει και με τη βία να τους πάει στα στρατόπεδα; Εκεί που υπάρχουν οι συνθήκες για να ζήσουν τα παιδάκια αυτά, ομαλά, έχει ρουχαλάκια, έχει ντους, έχει ζεστό φαΐ και κρεβάτι... Να εκκενωθεί η Ειδομένη δια της βίας, να πάει ο Στρατός και να εκκενώσει την Ειδομένη."

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος επιπλήττει τον Άκη Τσοχατζόπουλο: "Μόνος σου τα έφαγες, ρε;"

Ας αφήσουμε την πλάκα κατά μέρος γιατί τα πράγματα άρχισαν να ξεφεύγουν από τα πλαίσια της γραφικότητας και γίνονται επικίνδυνα. Αυτός ο καραγκιόζης, ο οποίος έχει διατελέσει επί σειρά ετών υπουργός εξωτερικών της χώρας και αντιπρόεδρος κυβέρνησης, ισχυρίζεται ότι παραβιάζεται ο Ποινικός Κώδικας και αναρωτιέται γιατί δεν πάει ο στρατός να μαζέψει με την βία τους πρόσφυγες και να τους μαντρώσει σε στρατόπεδα, χωρίς να εξηγήσει μερικές βασικές λεπτομέρειες:
- (α) Ποιά ακριβώς ποινικά αδικήματα συντελούνται στην Ειδομένη; Προσωπικά, δεν είμαι νομικός αλλά το μόνο αδίκημα που μπορώ να διαπιστώσω (κι αυτό με κάμποσο παρατράβηγμα) είναι το "ελεύθερο κάμπινγκ", το οποίο τιμωρείται με κράτηση (όχι φυλάκιση!) μέχρι 6 μήνες (Ν.4055/2012).
- (β) Αν δεχτούμε ότι αυτό το "ελεύθερο κάμπινγκ" εκθέτει τους πρόσφυγες σε κίνδυνο, τι πρέπει να πούμε για τους αμέτρητους πλέον άστεγους που κοιμούνται όπου βρίσκουν και χωρίς σκηνή; Οι κυβερνήσεις στις οποίες συμμετείχε ο κ.Πάγκαλος, δεν είχαν "βαρύτατη ευθύνη" για την αδιαφορία τους στα προβλήματα των αστέγων;
- (γ) Με ποια δικαιολογία θα πάει ο στρατός να μαζέψει τους πρόσφυγες με την βία; Σύμφωνα με το πρώτο άρθρο τού Γενικού Κανονισμού Υπηρεσίας στον Στρατό, "αποστολή του Στρατού είναι να εξασφαλίζει την άμυνα της Χώρας, να υπερασπίζει την Εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας". Άρα, για να πάει ο στρατός να μαζέψει τους πρόσφυγες, αυτοί πρέπει να απειλούν την εθνική μας ανεξαρτησία και την εδαφική μας ακεραιότητα. Ως και οι πραξικοπηματίες τού 1967 την εθνική ανεξαρτησία επικαλέστηκαν για να δικαιολογήσουν την στρατιωτική επέμβασή τους. Κινδυνεύει η εθνική ανεξαρτησία μας από τους πρόσφυγες, κ.Πάγκαλε;


Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ.Πάγκαλος λέει ηλιθιότητες. Εκτός από το περίφημο "μαζί τα φάγαμε", το οποίο του έχει εξασφαλίσει μόνιμη θέση στο πάνθεον των ηλιθίων, έχει πει κι έναν σωρό άλλα ωραία και αξιομνημόνευτα, όπως:
- "Έχω αγωνία για την οικονομική κατάσταση. Φόρους χρωστάω, βιάζομαι να πουλήσω. Αν μπορούσα να πουλήσω μερικά ακίνητα... Δεν έχω να πληρώσω ΕνΦΙΑ..." (συνέντευξη στο ΒήμαFM και πάλι - 2015). Οποία λεπτότης να λες σε έναν λαό ανέργων και απελπισμένων πως θες να πουλήσεις "μερικά ακίνητα"...
- "Τί είναι οι αγαναχτισμένοι; Ένα μείγμα από φασίστες, κομμουνιστές και μαλάκες" (συνέντευξη στο γαλλικό Κανάλι 5 - 2011).
- "Η δημοκρατία αποκαταστάθηκε, όχι το 1974 όπως νομίζουμε, αλλά το 1981, με την εκλογή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ" (από το βήμα της βουλής - 2011).
- "Όταν στο δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη, επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή. Ξέρει ότι ποτέ δεν πρόκειται να απολυθεί..." (υπερθεματίζοντας τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων σε δελτίο ειδήσεων του Μέγκα - 2010).
- "Ο πιο αντιπαραγωγικός κλάδος του ελληνικού λαού είναι οι στρατιωτικοί και τα Σώματα Ασφαλείας" (συνέντευξη στην ΝΕΤ - 2010). Απ' αυτόν τον αντιπαραγωγικώτατο κλάδο ζητάει τώρα να καθαρίσει την Ειδομένη με την βία.
- "Κανένας πολιτικός δεν είναι τόσο διεφθαρμένος, ώστε να βγαίνει στους δρόμους και να στρατολογεί ψηφοφόρους. Κάθεται στο γραφείο του και διεφθαρμένοι πολίτες πάνε και τον βρίσκουν" (από ομιλία του στην Οξφόρδη - 2010).
- "Ένα μάτσο αγράμματοι και αδαείς χωριάτες, οι οποίοι μετά βίας μιλούσαν ελληνικά και ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα σχίσμα από την Οθωμανική Αυτοκρατορία" (από την ίδια ομιλία, αναφερόμενος στους επαναστάτες του 1821!).
- "Θα φύγω απ' το ΠαΣοΚ αν γίνει αρχηγός ο Γιώργος Παπανδρέου... έχει πολλά προτερήματα αλλά δεν έχει τα προσόντα για πρωθυπουργός... κάνει ανιστόρητες και αδιέξοδες επιλογές... για να κάνεις εξωτερική πολιτική πρέπει να έχεις στοιχειώδεις γνώσεις ιστορίας" (αλλεπάλληλοι "ύμνοι" προς τον Γιώργο Παπανδρέου, στην κυβέρνηση του οποίου το 2009 έγινε αντιπρόεδρος - 2001).
- "Είμαι υπερήφανος για τους χειρισμούς της κυβέρνησης Σημίτη στην υπόθεση Οτσαλάν" (περιττή διεκρίνηση σε δελτίο ειδήσεων του Μέγκα - 1999).

Δημοσιογράφος: Σας προβληματίζει η επιστολή Σημίτη; - Πάγκαλος: Δε γαμιέσαι πρωί-πρωί... [Αξέχαστο! (2008)]

Θα μπορούσαμε να μιλάμε επί ώρες γι' αυτόν τον ηλίθιο, που το βράδυ των Ιμίων τον έψαχναν στον Χατζηνικολάου για να τον ειδοποιήσουν να πάει στο ΚυΣΕΑ, που πρότεινε να κουκουλώσουν την ιστορία λέγοντας πως την σημαία τής βραχονησίδας την πήρε ο αέρας, που δήλωσε στην Καθημερινή ότι "όσο πιο καθυστερημένος είναι ένας λαός, τόσο πιο μεγάλος είναι ο φετιχισμός του με τη σημαία", που συνετρίβη στις δημοτικές εκλογές τού 1994 από τον "κύριο Τίποτα", που... που... που..., αλλά θα σταματήσω εδώ. Άλλωστε, πάντοτε έτρεφα ιδιαίτερη ευαισθησία για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, σαν τον κ.Πάγκαλο. Δεν μπορώ να οργιστώ μαζί τους.

Μπορώ, όμως, να οργιστώ με όσους δίνουν βήμα σε τέτοιους ηλίθιους. Και με όσους όχι απλώς ακούνε τις μαλακίες τους αλλά τις παίρνουν και στα σοβαρά.