Δημόσιοι υπάλληλοι: μύθοι και πραγματικότητα (1)

Διάβασα με ιδιαίτερη προσοχή το σχόλιο που ανάρτησε η αναγνώστρια Μαίρη Καροφυλλάκη στο χτεσινό κείμενο. Εκτίμησα την σοβαρή διάθεση με την οποία γράφτηκε το εν λόγω σχόλιο αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι στενοχωρήθηκα γιατί από τις πρώτες κιόλας λέξεις ("Ας υποθέσουμε ότι το δημόσιο από την δεκαετία του 80 είχε κατά μέσο όρο 300.000 υπεράριθμους δημοσίους υπαλλήλους...") έβγαλα το συμπέρασμα ότι η σχολιογράφος είναι επηρεασμένη από τα ψεύδη τα οποία εξακοντίζουν κατά ριπάς τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, κάνοντάς μας πλύση εγκεφάλου. Σκέφτηκα, λοιπόν, να ξεκινήσω σήμερα μια προσέγγιση στο θέμα των υπεράριθμων, άχρηστων και τεμπέληδων δημοσίων υπαλλήλων, του υπερτροφικού κράτους κλπ, με τον τρόπο στον οποίο αρέσκεται αυτό το ιστολόγιο: με ψυχραιμία, υγιή σκέψη και πραγματικά στοιχεία.

Κατ' αρχάς, ας δούμε πόσοι είναι -επί τέλους!- οι δημόσιοι υπάλληλοι στον τόπο μας. Η πρώτη απογραφή που επιχείρησε ποτέ κυβέρνηση, έγινε το 2010 (επί ημερών Γιώργου Παπακωνσταντίνου στο υπουργείο οικονομικών) και κατέδειξε περίπου 770.000 υπαλλήλους στον στενό δημόσιο τομέα, τα ΝΠΔΔ και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης α' και β' βαθμού ("Απογραφή: στους 768.000 οι δημόσιοι υπάλληλοι", Τα Νέα, 30/7/2010). Ο αριθμός αυτός περιλαμβάνει: 625.738 μόνιμους, 53.833 συμβασιούχους αορίστου χρόνου και 59.156 συμβασιούχους ορισμένου χρόνου (εποχικούς). Σημειωτέον ότι οι τελευταίοι απογράφηκαν έστω κι αν η σύμβασή τους έληγε μετά από λίγες μέρες.

Παρατήρηση: Στο πλήθος των δημοσίων υπαλλήλων, κατά πάγια υπόδειξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης,  ΔΕΝ προσμετρώνται οι στρατιωτικοί. Επίσης, δεν προσμετρώνται υπάλληλοι ΔΕΚΟ, ΝΠΙΔ και δημοτικών επιχειρήσεων, οι οποίοι δεν θεωρούνται ως δημόσιοι. Αν υπολογίζαμε κι αυτούς, ίσως το συνολικό πλήθος των υπαλλήλων να άγγιζε το ένα εκατομμύριο. Επειδή, όμως, έτσι γίνεται σε όλες τις χώρες, ας μείνουμε στον αριθμό που έβγαλε η απογραφή ώστε να μπορούμε να κάνουμε συγκρίσεις και όχι υποθέσεις.

Αυτά συνέβαιναν το καλοκαίρι τού 2010, πριν ξεκινήσουν το πογκρόμ κατά των δημοσίων υπαλλήλων και το μεγάλο κύμα πρόωρων συνταξιοδοτήσεων. Στις 10/4/2012, ο Δημήτρης Ρέππας ανακοίνωσε ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι ήσαν 705.976, εκ των οποίων 295.000 εργάζονταν στην εκπαίδευση και στα νοσοκομεία (δύσκολα μπορείς να ισχυριστείς ότι στους δυο αυτούς τομείς περισσεύει προσωπικό). Τον Νοέμβριο του 2014, το υπουργείο διοικητικής μεταρρύθμισης έδωσε στην δημοσιότητα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων είχε μειωθεί σε 579.164 άτομα. Μάλιστα δε, τα ίδια στοιχεία πιστοποιούσαν ότι το πλήθος των δημοσίων υπαλλήλων μειωνόταν διαρκώς, μήνα με μήνα (Οκτώβριος: 580.669, Αύγουστος: 583.338, Ιούνιος: 589.841).

Δηλαδή, μέσα σε τέσσερα χρόνια μειώθηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι αριθμητικά κατά 190.000 άτομα και σε ποσοστό 25% περίπου. Για να γίνει αυτό χρειάστηκε να συνταξιοδοτηθούν πρόωρα δεκάδες χιλιάδες υπάλληλοι και να κλείσουν ή να συγχωνευθούν εφορίες, σχολεία, δικαστήρια και πάσης φύσεως υπηρεσίες ενώ, παράλληλα, έμειναν ασυμπλήρωτα τα κενά που δημιουργούνται φυσιολογικά (κανονική συνταξιοδότηση, θάνατος, λήξη συμβάσεων ορισμένου χρόνου, παραίτηση, απομάκρυνση λόγω διαφθοράς κλπ).

Έχοντας, λοιπόν, κατά νου αφ' ενός μεν τους αριθμούς που προαναφέραμε αφ' ετέρου δε το γεγονός ότι η μείωση των δημοσίων υπαλλήλων έχει επιφέρει κατακόρυφη πτώση τού επιπέδου εξυπηρέτησης των πολιτών (π.χ. αν ένας κάτοικος των Κυθήρων θέλει να πάει στην εφορία για οποιαδήποτε δουλειά του, πρέπει να πεταχτεί ως τον Πειραιά, διότι η ΔΟΥ Κυθήρων έχει κλείσει και έχει συγχωνευθεί με τις πρώην Α' και Β' ΔΟΥ Πειραιώς!), είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι η υπόθεση της σχολιογράφου περί τριακοσίων χιλιάδων υπεράριθμων δημοσίων υπαλλήλων είναι εκτός πάσης πραγματικότητος: δεν γίνεται να είναι υπεράριθμοι οι 300 στους 770 και ταυτόχρονα να παρατηρείται αρρυθμία και διάλυση με 580. Βέβαια, περί απλής υποθέσεως πρόκειται αλλά οι εξωπραγματικές υποθέσεις οδηγούν πάντοτε σε εξωφρενικά συμπεράσματα.


Εν πάση περιπτώσει, οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι όσοι είναι. Πόσο κόστισαν, όμως; Μπορούμε όντως να τους κατατάξουμε (έστω, ένα μεγάλο τμήμα τους) μεταξύ εκείνων που "τα φάγανε" μαζί με τον Πάγκαλο; Ας δούμε μερικούς αριθμούς, όπως καταγράφονται στους κρατικούς προϋπολογισμούς:

Το 1990, το κράτος κατέβαλε για μισθούς και συντάξεις το 14,1% του ΑΕΠ. Οι κυβερνήσεις του Κώστα Σημίτη μείωσαν αυτό το ποσοστό στο 11%. Μέχρι το 2009, οι νεοδημοκρατικές κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή μείωσαν ακόμη περισσότερο το εν λόγω κονδύλι, φτάνοντάς το στο 9% του ΑΕΠ. Τα παραπάνω ποσοστά δείχνουν καθαρά ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι κόστιζαν όλο και λιγώτερο χρόνο με τον χρόνο αλλά γίνονται ακόμη γλαφυρώτερα αν συνυπολογίσουμε ότι η σχετική δαπάνη μοιράστηκε σε 600.000 άτομα περίπου (μισθωτοί και συνταξιούχοι του δημοσίου) το 1994 και σε 900.000 περίπου το 2008. Και για να το πω πιο λαϊκά: χρόνο με το χρόνο, οι δημόσιοι υπάλληλοι μοιράζονταν όλο και μικρότερο κομμάτι από την πίττα του παραγόμενου εθνικού πλούτου.

Κι επειδή μας αρέσουν οι συγκρίσεις, ας σημειώσουμε ότι το 2009, όταν εμείς διαθέταμε το 9% του ΑΕΠ για μισθούς και συντάξεις του δημοσίου, οι δανοί διέθεταν το 16,9% του ΑΕΠ τους, οι φινλανδοί το 13%, οι γάλλοι το 12,8% και οι σουηδοί το 15,1% (Εφημερίδα "Αντίχτυπος", 17/12/2010, σελ. 4). Αν επιμείνουμε ότι εμείς είμαστε υπεράριθμοι, σπάταλοι, υδροκέφαλοι και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, τί θα πούμε για τους άλλους;


Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι μπορεί οι δημόσιοι υπάλληλοι και να μειώνονταν και να φτώχαιναν χρόνο με τον χρόνο αλλά αυτό δεν σημαίνει κατ' ανάγκην ότι δεν είναι πολλοί ακόμη και τώρα. Σωστή και καίρια παρατήρηση. Επειδή, όμως, μια σωστή και καίρια παρατήρηση απαιτεί ολοκληρωμένη και τεκμηριωμένη απάντηση, επιτρέψτε μου ένα διάλειμμα 24 ωρών και θα επανέλθω. Με αρκετό ΟΟΣΑ αυτή την φορά.

Ποιοί τα φάγανε, τελικά;

Όταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος διατύπωνε τον πασίγνωστο αφορισμό του "όλοι μαζί τα φάγαμε", δικαίως αντιδράσαμε αγανακτημένοι και τον αρχίσαμε στα φάσκελα. Όμως, η αγανάκτηση και το φάσκελο μπορεί να δίνουν διέξοδο στην οργή αλλά αφήνουν αναπάντητο το ερώτημα "Ποιοί τα φάγανε;". Διότι το μόνο σίγουρο είναι ότι, αφού λεφτά δεν υπάρχουν, κάποιοι τα φάγανε. Ποιοί;

Πρώτον, οι κρατικές επιχορηγήσεις προς τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα μονοπώλια. Καλός ο καπιταλισμός αλλά πώς να κάνεις δουλειά αν δεν βάλει και το κράτος ένα χεράκι; Να σου φτιάξω δυο δρόμους, κύριε κράτος, αλλά βάλε κι εσύ δυο φράγκα. Να σου φτιάξουμε τα έργα για τους ολυμπιακούς αγώνες του 2004 αλλά ρίξε και καμμιά επιδότηση. (Ερώτημα εν παρενθέσει: Μήπως ξέρει κανείς πόσο μας κόστισαν τελικά αυτοί οι αγώνες; Η τελευταία πληροφορία έκανε λόγο για εννέα δισ. ευρώ αλλά το μέτρημα συνεχιζόταν.)

Δεύτερον, οι δαπάνες για την άμυνα. Μιλάμε για το κονδύλι τού προϋπολογισμού, το οποίο επί σειρά δεκαετιών υπερψηφιζόταν από όλα τα κόμματα πλην ΚΚΕ,  με την φράση "όχι σε όλα, ναι στην άμυνα". Κάπως έτσι καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε την ύψους τριών δισ. ευρώ "αγορά του αιώνα", επί υπουργείας Άκη. Κατάντησε η φτωχή Ελλαδίτσα να πληρώνει, σε σχέση με το ΑΕΠ της, το δεύτερο μεγαλύτερο ποσό (μετά τις ΗΠΑ) ανάμεσα σε όλες τις χώρες τού ΝΑΤΟ. Και πάντα η δικαιολογία ήταν η ίδια: ο κίνδυνος από την Τουρκία.

Τρίτον, το αυτοτροφοδοτούμενο χρέος. Είναι γνωστή η λαϊκή αποστροφή "παίρνω δανεικά για να ξοφλήσω τα δανεικά που είχα πάρει". Αυτή η αποστροφή έχει απόλυτη εφαρμογή στα δημοσιονομικά τής χώρας ακόμη και σήμερα. Γιατί καλέσαμε την τρόικα και υπογράψαμε τα μνημόνια; Διότι δεν είχαμε λεφτά να πληρώσουμε τα ομόλογα που έληγαν. Επομένως, μπήκαμε στην πρέσσα ως λαός για να πάρουν τα λεφτά τους εκείνοι που μας είχαν δανείσει παλιότερα. Μόνο που τα παλιά δανεικά τα είχαμε πάρει με επιτόκιο 1,5% ή 2% και τα καινούργια της τρόικας τα πήραμε με 5,5%. Μ' αυτό το "σατανικό κόλπο" καταφέραμε να μπούμε υπό επιτήρηση με χρέος 120% του ΑΕΠ και ύστερα από πέντε χρόνων ξεμάτωμα (συν ένα κούρεμα) να έχουμε φτάσει στο 180%.

Τέταρτον, το επίσημα θεσμοθετημένο δικαίωμα του κεφαλαίου να μη πληρώνει φόρους. Πριν τριάντα χρόνια, τα κέρδη των κεφαλαιουχικών εταιρειών φορολογούνταν με 63%. Αργότερα, ο συντελεστής μειώθηκε στο 45%. Στις αρχές της χιλιετίας έπεσε στο 35%. Το 2009, επί Κώστα "σεμνά και ταπεινά" Καραμανλή, κατρακύλησε στο 25%. Ο Γιώργος "λεφτά υπάρχουν" Παπανδρέου έκοψε άλλες πέντε μονάδες. Σήμερα, τα αδιανέμητα κέρδη των ανωνύμων εταιρειών φορολογούνται με 10% ενώ μένουν αφορολόγητα τα κέρδη που καταχωρίζονται σε ειδικά αποθεματικά και προορίζονται για επένδυση.

Πέμπτον, η -επίσης θεσμοθετημένη- δυνατότητα των επιχειρήσεων να μη πληρώνουν ακόμη και αυτά τα ψίχουλα, μεταφέροντας τα κέρδη τους σε φορολογικούς παραδείσους, μέσω λογιστικών εγγραφών ή τριγωνικών συναλλαγών. Θυμηθείτε την περίπτωση της Μοτορ Όιλ στην οποία αναφερθήκαμε τις προάλλες (αγορά πετρελαίου από Ρωσσία - τιμολόγιο από Παναμά). Θυμηθείτε, επίσης, τον Γιώργο "νόμιμον ίσον ηθικόν" Βουλγαράκη, ο οποίος εισέπραττε τα ενοίκια των ακινήτων του μέσω οφσόρ. Και, φυσικά, θυμηθείτε την "εθελοντική φορολόγηση" των εφοπλιστών.

Έκτον, η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η συμμόρφωσή μας στις ευρωενωσιακές οδηγίες μάς οδήγησε στο κλείσιμο της ανθούσας και λίαν κερδοφόρου Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, στην εξαφάνιση της προσοδοφόρου βαμβακοκαλλιέργειας, στην απαξίωση της κτηνοτροφίας, στην καταστροφή της παράκτιας αλιείας κλπ. Εκεί όπου κάποτε ήμασταν αυτάρκεις και κάναμε κι εξαγωγές, φτάσαμε στο σημείο να εισάγουμε ζάχαρη, κρέατα και ψάρια. Και μη βρεθεί κανείς και μου αντιτείνει ότι η Ε.Ε. μας δίνει και λεφτά μέσω προγραμμάτων (ΕΣΠΑ κλπ), διότι αυτά τα λεφτά (α) μαζεύονται από εισφορές των κρατών-μελών, δηλαδή από τους φόρους που πληρώνουμε και (β) καταλήγουν σε κάποιους λίγους (βλέπε πιο πάνω, το "πρώτον") ενώ στους πολλούς φτάνουν μόνο κάτι ψίχουλα ανάξια λόγου.

Έβδομον, η ευρωζώνη. Μπορεί η ένταξή μας στο ευρώ να έλυσε βραχυχρόνια κάποια προβλήματα (π.χ. ελλείμματα εμπορικού ισοζυγίου) αλλά μακροχρόνια αποδείχτηκε καταστροφική κι αυτό θα έπρεπε να είναι αναμενόμενο. Το νόμισμα κάθε χώρας αντανακλά την ίδια την χώρα, από τα προβλήματά της ως την κουλτούρα της. Αυτό που έγινε με το ευρώ, ήταν πρωτοφανές στην παγκόσμια ιστορία: χώρες με διαφορετικά προβλήματα, διαφορετικές δυνατότητες και διαφορετική κουλτούρα υποχρεώθηκαν να χρησιμοποιούν το ίδιο νόμισμα. Μοιραία, η δυναμική αυτού του νομίσματος προσαρμόστηκε στις ανάγκες των ισχυρότερων, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στους ασθενέστερους.

Όγδοον, το περίφημο "κούρεμα χρέους", για το οποίο τόσο περήφανος αισθάνεται ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ. Χάρη σ' αυτό το κούρεμα, οι πλούσιοι έγιναν πλουσιώτεροι (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, άλλες τράπεζες, κερδοσκοπικά funds κλπ έβγαλαν μυθικά κέρδη αγοράζοντας τα ελληνικά ομόλογα στο 10%-15% της αξίας τους και ρευστοποιώντας τα είτε στην "κουρεμένη" είτε ακόμη και στην ονομαστική τιμή τους) και οι φτωχοί φτωχότεροι (εξανεμίστηκαν τα αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων, επιμελητηρίων, πανεπιστημίων κλπ ακόμη δε και απλών ανθρώπων που είχαν τοποθετήσει τις οικονομίες τους "υπό την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου").


Όλοι αυτοί και πολλοί ακόμη (π.χ. χρηματιστήριο, τράπεζες κλπ) τα έφαγαν, άλλος πολλά κι άλλος περισσότερα. Αυτοί έχουν ακέραιη την ευθύνη για το ότι σήμερα χρωστάμε και αυτούς θα θέλαμε να μας δείξει με το δάχτυλο μια κυβέρνηση της αριστεράς. Όχι τον τυροπιττά της γωνίας, που δεν κόβει αποδείξεις.

Σαββατιάτικα (49)

*** Ρε, το κωλόπαιδο! *** Είπαμε, ρε συ Αλέξη, να αντιγράψεις τον Ανδρέα αλλά όχι και τον Γιωργάκη. *** Άκου "λεφτά υπάρχουν"! *** Πού στον διάολο είναι κρυμμένα εδώ και τόσα χρόνια και δεν μπορούμε να τα βρούμε; *** Για το ΠαΣοΚ, τα λεφτά υπήρχαν... για τον ΣυΡιζΑ, τα λεφτά υπάρχουν... ως και η ΝουΔου είχε την ρευστότητα έτοιμη... σε μας γιατί κρατάνε μούτρα; *** Δραγασάκης: "Εντός εβδομάδων ολοκληρώνεται η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ." *** Πρώτη φορά αριστερά, ε; *** Γιάννη, τέτοια σκατά έκανες όταν διαχειριζόσουν τα οικονομικά του ΚΚΕ κι ακόμη δεν μπορούν να ξεχρεώσουν τα συντρόφια τού Περισσού. *** Αφήσαμε τον Λαυρεντιάδη, αφήσαμε τον Κατσούλα... ε, όχι και τον Σάββα! *** Τί παναπεί έχει 90% αναπηρία; ***

Καλλιτέχνης επιπέδου;

Σε τούτο τον τόπο, τους ανάπηρους τους έχουμε στο φτύσιμο, έτσι κι αλλοιώς. *** Αν βρείτε πεζοδρόμιο με ράμπα αμαξιδίου ελεύθερη ή με "μονοπάτι" για τυφλούς ελεύθερο, να με φτύσετε. *** Σταύραξ: "Ο ΣυΡιζΑ έκρυψε από τον λαό ότι τα ταμεία ήταν άδεια." *** Ναι, ρε Σταύρακα, γιατί όλοι νομίζαμε ότι ήταν γεμάτα. *** Ώστε εκμεταλλευόταν τους απολυμένους ο Κατρούγκαλος; *** Δηλαδή, αυτά δεν τα κάνουν μόνο γαλάζια παιδιά και πασόκοι; *** Πέφτω από τα σύννεφα! *** Μια χαρά έδειχνε ο Αλέξης στο πλάι της Άγγελας, έτσι; *** Και να οι παράτες και να οι μούζικες και να οι χαιρετούρες... *** Έσκασε από το κακό του ο γκαβός. *** Κι αν πεις για τον άλλο, τον κομματάρχη δίχως κόμμα... τέτοια χαρά στα σκέλια σου δεν θα την δεις, Βαγγέλα! *** Ρε συ, Μπένυ, πού το κατάντησες το κόμμα και βάζει για πρόεδρος ο Χειμωνάς; *** Σήκω Ανδρέα για να δεις την κατάντια της Αλλαγής. *** Ομολογώ ότι είχε πολύ ενδιαφέρον η επιστημονική είδηση ότι κάποτε ο πλανήτης Δίας έκανε άνω-κάτω το ηλιακό μας σύστημα. *** Προφανώς, εκεί έχει την ρίζα της η γνωστή λαϊκή αποστροφή "γαμήθηκε ο Δίας". *** Αν κατάλαβα καλά την είδηση στην Ημερησία, επιστρέψαμε στο EFSF λεφτά χωρίς να πρέπει να τα επιστρέψουμε. *** Ωραία μυαλά διαχειρίζονται τα οικονομικά της χώρας! *** Πώς πάει εκείνη η παροιμία με τα δυο γαϊδούρια και το άχυρο; ***

Πάνω: Οι ιερές παντόφλες του Παΐσιου
Μέσον: Εικονοστάσι - Κάτω: Λιτανεία

Αυτό. *** Το ότι ξεκίνησε η δίκη για το Βατοπέδι, φαντάζομαι το μάθατε. *** Το ότι μάρτυρας υπέρ της μονής (και, συνεπώς, κατά του δημοσίου) είναι και ο κόμης Μητσοτάκουλας, το μάθατε; *** Τί, δηλαδή; Μόνο ο Κατρούγκαλος θα στρέφεται κατά του δημοσίου; *** Φροντίζει για την ψυχή του και θέλει να τά 'χει καλά με τους ρασοφόρους ο επίτιμος. *** Άντε, να πάει με το καλό στον παράδεισο, να τους ανακατέψει κι αυτούς. *** Για σκεφτείτε να ήταν μουσουλμάνος και να πήγαινε στον μουχαμέτικο παράδεισο... *** Τριπλή μερίδα πιλάφι θά 'τρωγε! *** Σαμαράς: "Τα ψέμματα που ακούγαμε, τελειώνουν." *** Κάτσε ν' ακούσεις και κανένα ψέμμα, ρε Αντώνη, που θέλεις μόνο να τα λες! *** Πάκης: "Η 25η Μαρτίου δεν είναι επέτειος, είναι βίωμα." *** Πρόεδρε, βίωμα είναι η σκορδαλιά με τον μπακαλιάρο. *** Πάντως, πρέπει να παραδεχτείτε ότι μια χαρά έδειχνε ο πρόεδρος στην παρέλαση. *** Στρατιωτάκι ακούνητο, αμίλητο, αγέλαστο. *** Πάκης: Ο μαρμαρωμένος πρόεδρος. *** Αλλά κι αυτό που βρέχει όποτε βγαίνει ο πρόεδρος, πώς τό 'χετε; *** Πάκης Παπάκης: ο άνθρωπος της βροχής. *** Πρόεδρος παντός καιρού. *** A propos, θυμηθήκατε να πείτε χρόνια πολλά στον Μπένυ; *** Τί παναπεί χεστήκατε για τον Μπένυ, ρε παλιόπαιδα; *** Ποιός άλλος θα κατάφερνε να βάλει τόσο αποτελεσματικά ταφόπλακα στο ΠαΣοΚ; *** Στα μαλακά έπεσε ο Παπακωνσταντίνου. *** Με τέτοιες δικαστικές αποφάσεις, εμείς θα πέσουμε στα σκληρά. *** Καμμία απιστία, μόνο μαϊμούδιασμα εγγράφου έκανε η -πρώην- υπουργάρα. *** Τα Windows Svista Pro θα έφταιγαν. *** Έξω με αναστολή ο μαϊμουδιάρης των εκατομμυρίων, μπουζού αυτόφωρο ο οφειλέτης των 50 ευρώ. *** Σύμφωνα με την απόφαση, ο Παπακωνσταντίνου νόθευσε μεν το έγγραφο αλλά δεν ζημίωσε το δημόσιο. *** Κωλοδημόσιο... μόνο οι καθαρίστριες το ζημιώνουν. *** Για σηκώστε το χεράκι όσοι πιστεύετε στον θεσμό της δικαιοσύνης, να δω κάτι! *** Δεν είναι μόνο γκαβή η μαντάμ με την ζυγαριά. *** Είναι και καργιόλα.*** Άντε βρε, να αθωώσουμε τώρα και τον Μιχαλολιάκο. *** Εκείνη την ελπίδα που ερχότανε, την είδε κανείς στον δρόμο; *** Μας έστησε, η άτιμη. *** Τελικά μάθατε τι αποφάνθηκε η επιστήμη για το δάχτυλο Βαρουφάκη, γνήσιο ήταν ή μοντάζ; *** Εγώ, πάντως, μετά από ενδελεχή μελέτη του βίντεο, κατέληξα: όντως το μεσαίο δάχτυλο, το τρίτο, είναι το μακρύτερο. ***

Διακομματική χαζοχαρουμενιά

Μπράβο στον δήμο νεοσμυρνιωτών που τόλμησε κι έρριξε πέντε χιλιάρικα πρόστιμο σε παράνομη κουλουρτζού. *** Εμ, τί; Να γεμίσουν οι πλατείες κουλουρτζήδες, να μην έχουν που να βάλουν τραπεζάκια οι καφετέριες; *** Για τον Παπακωνσταντίνου που ρώτησα, σηκώσατε χεράκι ή ακόμα; *** Λοβέρδος στο τουίττερ: "Προφανώς και τα κάγκελα στις παρελάσεις δεν είναι πια απαραίτητα, αφού οι δυνάμεις που προκαλούσαν επεισόδια είναι στην κυβέρνηση." *** Ανδρέα, μιας και βαστάς από την Πάτρα, μήπως θυμάσαι τι σημαίνει το επίθετο "μινάρας"; *** Του κουτιού οι σαγιονάρες του Παΐσιου, έτσι; *** Εμ, άμα ο άλλος είναι άγιος, βαστάνε.. *** Εγώ ολόκληρο καλοκαίρι με ένα ζευγάρι σαγιονάρες αδύνατον να βγάλω. *** Τσουρούλια γίνονται. *** Συνασπισμός-ΣυΡιζΑ-ΔημΑρ-Εγνατία: η προσφορά τής κυρίας Ασημίνας Ξηροτύρη στον τόπο συνεχίζεται. *** Ο ΣυΡιζΑ θα βολέψει όλα τα σοσιαλαριστερά άστεγα. *** Αυτό που μειώνονται 30% οι αμοιβές προέδρου και διυεθύνοντος συμβούλου τού ΤΑΙΠΕΔ, δεν μας λέει κάτι, Αλέξη. *** Από πόσο γίνονται πόσο, πες μας! ***

Ευτυχισμένα χρόνια...

A propos, το να κλείσουμε τελείως αυτό το παραμάγαζο δεν το σκεφτόμαστε, ε; *** Καλά, ρε σεις, γκρινιάζετε που μπήκε ο Παναγιώταρος στην επιτροπή τής βουλής για τις γερμανικές αποζημιώσεις; *** Δεν καταλαβαίνετε ότι τον τρολλάρει η Ζωή; *** Έβαλε έναν έλληνα ναζί προ του αδιεξόδου να αποφασίσει αν πρέπει να στηρίξει τους έλληνες ή τους ναζί. *** Τι είναι πιο επικίνδυνο: πιλότος με κατάθλιψη ή πολιτικός με όραμα; *** Αυτό που το λήμμα τής Wikipedia για την Μιμή Ντενίση καταλήγει με την πρόταση "Δυστυχώς είναι απαράδεκτη ηθοποιός", με βγάζει από τα ρούχα μου. *** Σε μια χώρα όπου "εθνική σταρ" έγινε η ατάλαντη Αλίκη, σας χαλάει η Μιμή από την Αταλάντη, μη χέσω; *** Πάσχο, θα γράψεις κανένα άρθρο για το πώς πήρε καινούργιο δάνειο η υπερκαταχρεωμένη Καθημερινή; *** Ζήτα πληροφορίες από τον Alexis. *** Αληθεύει ότι η Παναγιωταρέα άφησε την Αμφίπολη για να αναλάβει το γραφείο τύπου της Νέας Δημοκρατίας; *** Από τάφο σε τάφο, αυτό κορίτσι. *** Μήπως ενοχληθήκατε και σεις που στην παρέλαση οι ΟΥΚάδες τραγουδήσανε για την Πόλη; *** Αν τραγουδάγανε Γωγώ Τσαμπά, θα ήσασταν εντάξει; *** Υποθέτω ότι η υψηλή αισθητική τού προσώπου τής πρώτης φωτογραφίας σάς βοήθησε να αναγνωρίσετε τον μοναδικό Notis σε ένα ενσταντανέ από την εποχή που πούλαγε καρπούζια στις λαϊκές. *** Αν συγκινηθήκατε και θέλετε περισσότερη αισθητική, δείτε περισσότερο Notis στο "Οι νεροκουβαλητές των ναζί". *** Μη με ρωτήσετε τι κουβεντιάζουν τα ξαδερφάκια στην τελευταία φωτογραφία, αρκεστείτε το ότι δείχνουν τόσο γλυκούλικα... *** Μετά από τόση γλύκα, μπορώ πια να σας αφήσω. *** Να περάσετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο. ***

Ανέκδοτα

Ήταν ένας τραπεζίτης, ένας χρυσαυγήτης κι ένας μετανάστης κι είχαν μπροστά τους ένα πιάτο με δέκα κουλουράκια. Καθώς ο χρυσαυγήτης κοίταζε οργισμένος τον μετανάστη κι ο μετανάστης κοίταζε φοβισμένος τον χρυσαυγήτη, ο τραπεζίτης με το ένα χέρι έβαλε ένα κουλουράκι στο στόμα του και με το άλλο χέρι έβαλε άλλα οχτώ κουλουράκια στην τσέπη. Πέρασε κάμποση ώρα και, μόλις ο χρυσαυγήτης κοίταξε με απορία το μοναδικό κουλουράκι που είχε απομείνει στο πιάτο, έσκυψε ο τραπεζίτης και, δείχνοντας τον μετανάστη με το βλέμμα, του είπε συνωμοτικά στο αφτί: "Πρόσεχέ τον, θα σου το αρπάξει".

Ήταν ένας Αντώνης, ένας Βαγγέλης κι ένας Αλέξης. Και λέει ο Αντώνης: "Ρε παιδιά, πείνασα. Έχει τίποτε κουλουράκια να φάμε;". Και λέει ο Βαγγέλης: "Είχαμε αλλά τελείωσαν. Τα έφαγε ένας τραπεζίτης". "Και τώρα τί θα φάμε;", ξαναρωτάει ο Αντώνης. "Να πάει ο Αλέξης να φέρει", απαντάει ο Βαγγέλης. "Και γιατί να πάω εγώ;", ρωτάει ο Αλέξης. "Γιατί είσαι ο μικρότερος", απαντάει θυμωμένος ο Βαγγέλης. "Ναι, αλλά δεν έχω λεφτά", λέει ο Αλέξης. "Δεν πειράζει", απαντάει ήρεμα ο Αντώνης, "πάρε βερεσέ από τον φούρναρη και μετά στείλε τον Γιάνη να πληρώσει". "Μα ούτε ο Γιάνης έχει λεφτά", ξαναλέει ο Αλέξης με απορία. "Να του πεις να δανειστεί από τον τραπεζίτη", πετιέται ο Βαγγέλης. Κι έβαλαν κι οι τρεις τα γέλια κι έφυγε ο Αλέξης να φέρει κουλουράκια.

Ήταν ένας Γιάνης, μια Νάντια κι ένας έλληνας. Και λέει ο Γιάνης στον έλληνα: "Επειδή πήρα κάτι δανεικά για να αγοράσω κάτι κουλουράκια που φάγανε κάποιοι άλλοι και τώρα δεν έχω να τα επιστρέψω, πρέπει να πας να βρεις τον τραπεζίτη να τον πληρώσεις". Και λέει ο έλληνας: "Και γιατί πρέπει να πληρώσω εγώ, αφού άλλος πήρε τα δανεικά κι άλλος έφαγε τα κουλουράκια;". "Γιατί είναι πατριωτικό σου καθήκον", του απαντάει αυστηρά η Νάντια. "Και πώς να πληρώσω, που δεν έχω λεφτά;" ρωτάει ο έλληνας. "Μπορείς να τα δώσεις με δόσεις", τον καθησυχάζει η Νάντια. "Και τις δόσεις πώς θα τις πληρώνω, αφού δεν έχω λεφτά;" επιμένει ο έλληνας. "Σπίτι έχεις;", ρωτάει πονηρά ο Γιάνης. "Ρε, δεν με παρατάτε", λέει κι ο έλληνας, "δεν μου αρέσει αυτό το ανέκδοτο. Φεύγω να πάω σ' άλλο". Και τους άφησε να κοιτάζονται απορημένοι.

Ήταν μια Λαγκάρντ, ένας Σώυμπλε κι ένας Ντράγκι και κοιταζόντουσαν σιωπηλοί γιατί δεν είχαν χιούμορ και δεν μπορούσαν να βγάλουν ανέκδοτο. Και λέει η Λαγκάρντ: "Ρε σεις, δεν πάμε να βρούμε κανέναν έλληνα; Οι έλληνες είναι καλοί στα ανέκδοτα". Οι άλλοι δυο συμφώνησαν και άρχισαν να περπατάνε να βρουν κανέναν έλληνα. Λίγο πιο κάτω βρίσκουν έναν που καθόταν σ' ένα καφενείο κι έπινε τον καφέ του και τον πλησίασαν. "Να καθήσουμε μαζί σου, να φτιάξουμε ένα καλό ανέκδοτο;" ρωτάει ο Σώυμπλε. "Και δεν κάθεστε", απαντάει βαριεστημένα ο έλληνας, "μόνο μη περιμένετε να κεράσω καφέ γιατί δεν υπάρχει μία". "Και πώς θα βγει καλό ανέκδοτο δίχως κερασμένο καφέ;" αναρωτιέται με απογοήτευση ο Ντράγκι. "Ρε, γαμώ το φελέκι μου, τί κακό είναι τούτο", λέει αναστενάζοντας ο έλληνας, "να μη μπορώ να βρω ένα ανέκδοτο που να μη θέλουν να με βάλουν να πληρώσω..."

Ήταν ένας Άδωνις κι ένας Λαφαζάνης και πηγαίνανε στο παζάρι να πουλήσουνε ένα αρνί γιατί πλησίαζε το Πάσχα. Όπως πηγαίνανε, φτάνουν σε μια διασταύρωση. "Από δεξιά να πάμε", λέει ο Άδωνις. "Από αριστερά να πάμε", λέει ο Λαφαζάνης. "Από δεξιά", επιμένει ο Άδωνις. "Από αριστερά", πεισμώνει ο Λαφαζάνης. Κουβέντα την κουβέντα, πιάνονται στα χέρια. Με τα πολλά, περνάει από εκεί ένας έλληνας. "Να ζητήσουμε την γνώμη του", λέει ο Άδωνις. "Έγινε", συμφωνεί ο Λαφαζάνης και φωνάζει στον έλληνα: "Φίλε, να σε ρωτήσουμε κάτι;". "Να μένει το βύσσινο", λέει ο έλληνας, "κάτι θα με βάλετε να πληρώσω πάλι" και το βάζει στα πόδια. Τότε λέει ο Άδωνις: "Να ρωτήσουμε το αρνί κι ό,τι μας πει". "Έγινε", ξανασυμφωνεί ο Λαφαζάνης και ρωτάει το αρνί: "Εσύ από πού θες να πάμε στο παζάρι, από δεξιά ή από αριστερά;". Και λέει το αρνί: "Γιατί ρωτάτε εμένα; Εγώ χέστηκα. Απ' όπου και να πάμε, στην σούβλα θα καταλήξω".

Ήταν ένα αρνί κι ένας λαγός. Και ρωτάει ο λαγός το αρνί: "Το ανέκδοτο με την αλεπού στο παζάρι, το ξέρεις;". "Το ξέρω", απαντάει το αρνί και γυρίζει να φύγει. "Ε, πού πας;", του φωνάζει ο λαγός. "Άσε με, ρε συ, δεν μ' αρέσουν τα ανέκδοτα", απαντάει το αρνί δίχως να γυρίσει το κεφάλι. "Κάτσε ρε, ξέρω κι άλλα, θα γελάσουμε", επιμένει ο λαγός. Τότε το αρνί σταματάει, κοιτάει τον λαγό και του λέει: "Εσύ μπορεί να γελάσεις. Εγώ όποτε μπλέκω με ανέκδοτα, ή με τρώει το λιοντάρι ή καταλήγω στην σούβλα".

Ήταν ένας λαγός και καθόταν έξω από την φωλιά του, ξαπλωμένος στον ήλιο. Περνάει μια αλεπού και τον ρωτάει: "Πώς πάει, κυρ-λαγέ;". "Πώς να πάει, κυρά-Μαριώ", απαντάει ο λαγός, "πίνω φραπεδάκι και περιμένω να περάσει το λιοντάρι να το πηδήξω". Αλαφιασμένη η αλεπού τρέχει, βρίσκει τα άλλα ζώα και τους λέει: "παιδιά, δεν θα το πιστέψετε αλλά ο λαγός την έχει στημένη του λιονταριού να το πηδήξει". Με τα πολλά, το νέο φτάνει στ' αφτιά του λιονταριού. Θυμώνει το λιοντάρι και πάει και βρίσκει τον λαγό. "Πώς πάει, λαγέ;", ρωτάει με προσποιητή ηρεμία.."Πώς να πάει, βασιλιά μου;", απαντάει ο λαγός, "εδώ. Αραλίκι... φραπεδάκι... λέμε και καμμιά μαλακία να περάσει η ώρα...". "Οι μαλακίες πληρώνονται", λέει τότε το λιοντάρι και κάνει τον λαγό μια χαψιά. "Δεν μπορείς να με φας", προλαβαίνει να διαμαρτυρηθεί ο λαγός, "δεν πάει έτσι το ανέκδοτο". Το λιοντάρι καταπίνει τον λαγό, φτύνει κάτι κοκκαλάκια, ρεύεται και λέει: "Εγώ είμαι ο βασιλιάς και τα δικά μου ανέκδοτα πάνε όπως μ' αρέσει εμένα".

Ήταν ένας τραπεζίτης, ένας χρυσαυγήτης, ένας μετανάστης, ένας Γιάνης, μια Νάντια, μια Λαγκάρντ, ένας Σώυμπλε, ένας Ντράγκι, ένας Αντώνης, ένας Βαγγέλης, ένας Αλέξης, ένας Άδωνις, ένας Λαφαζάνης, ένα αρνί, ένας λαγός, ένα λιοντάρι.... Και ήταν κι ένας έλληνας. Κι από δίπλα ήταν και κάτι άνεργοι και κάτι συφοριασμένοι που ψάχνανε τους κάδους των σκουπιδιών... Κι ήταν και κάτι ξένοι που έρχονταν εδώ από αλλού γιατί εκεί υπήρχε πόλεμος κι ήταν και κάτι ντόπιοι που φεύγανε από εδώ γι' αλλού γιατί εδώ δεν υπήρχε ελπίδα... Κι ήταν και κάτι φόροι και κάτι χαράτσια και κάτι απλήρωτες πιστωτικές κάρτες και κάτι απλήρωτα δάνεια και κάτι απλήρωτοι λογαριασμοί νερού και κάτι απλήρωτοι λογαριασμοί ρεύματος και κάτι απλήρωτα βερεσέδια στον μπακάλη και στον φούρναρη... Και, γενικά, ήταν και φτώχεια και γκρίνια και απογοήτευση και χρέη και απελπισία κι όλα τά 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά...

Και κανένας δεν γελούσε γιατί όλα τούτα δεν γινόταν να βγάλουν καλό ανέκδοτο.

[Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε πάνω σε μια παλιά ιδέα του Θύμιου Καλαμούκη]

ΛΑΡΚΟ: Το μεγάλο ξεπούλημα μέσω ΤΑΙΠΕΔ

«Η ΛΑΡΚΟ παραμένει μνημονιακή δέσμευση και κατά συνέπεια στην διάθεση του ΤΑΙΠΕΔ. Βεβαίως, μέλημα της κυβέρνησης είναι να απεμπλακεί η ΛΑΡΚΟ από το ΤΑΙΠΕΔ αλλά αυτό θα είναι αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εάν και εφόσον γίνει αυτό, τότε θα διοριστεί νέα Διοίκηση που θα προκύψει από διεθνή διαγωνισμό και η νέα Διοίκηση θα κινηθεί στην κατεύθυνση να βρει στρατηγικό επενδυτή για την όποια κατεύθυνση και ήδη υπάρχουν προτάσεις από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους» (Δημήτριος Μάρδας, αναπληρωτής υπ.οικονομικών, 19/3/2015).


Φεβρουάριος 2015: Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. αποφασίζει, να διατηρήσει το ΤΑΙΠΕΔ κατά το Νόμο 3986/2011, δηλαδή με σκοπό την εξυπηρέτηση του Δημοσίου Χρέους του Κράτους, εκχωρώντας στο Ταμείο προς εκποίηση-παραχώρηση εκμετάλλευσης μεγάλα ακίνητα του Δημοσίου αλλά, κυρίως, Δημόσιες Επιχειρήσεις.

Βέβαια, τα κυβερνητικά στελέχη και συνολικά η κυβέρνηση «λησμονούν» παλαιότερες τοποθετήσεις τους για τον ρόλο του ΤΑΙΠΕΔ σε σχέση με την περιουσία του ελληνικού λαού και τοποθετούνται θετικά ή προτιμούν να «ποιούν την νήσσαν». Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο νυν αναπληρωτής υπουργός εσωτερικών κ. Κατρούγκαλος, ο οποίος έγραφε για τον ρόλο του ΤΑΙΠΕΔ τον Δεκέμβριο του 2012: «Διαπράττει κακούργημα όποιος ελαττώνει εν γνώσει του τη δημόσια περιουσία, της οποίας η διαχείρισή του είναι εμπιστευμένη. Και, φυσικά, το δημόσιο έχει απαίτηση να αποζημιωθεί για την ζημία που θα υποστεί και από την προσωπική περιουσία των υπευθύνων. Οι κύριοι του Διοικητικού Συμβουλίου του ΤΑΙΠΕΔ δεν θα έχουν το ελαφρυντικό της αμέλειας που αναγνωρίσθηκε στον Ισλανδό πρωθυπουργό. Γνωρίζουν από τώρα την έκταση των ευθυνών τους, όποιες και να είναι οι εισηγήσεις των νομικών τους συμβούλων».

Μάλλον ο κ. Κατρούγκαλος μίλαγε για τον εαυτό του… 


ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΑΡΚΟ, ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ;

H Γ.Μ.Μ.Α.Ε. ΛΑΡΚΟ είναι o μεγαλύτερος παραγωγός σιδηρονικελίου στην Ευρώπη και ένας από τους πέντε μεγαλύτερους παραγωγούς παγκοσμίως. Η ΛΑΡΚΟ ερευνά, εξορύσσει, παράγει και εμπορεύεται το προϊόν της σε όλο τον κόσμο. Η Εταιρεία έχει καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη της διεθνούς αγοράς σε όρους παράδοσης και ποιότητας σιδηρονικελίου, σε συνδυασμό με τη μακρόχρονη λειτουργία της και τον υψηλό βαθμό εξειδίκευσης του προσωπικού της.

Η ΛΑΡΚΟ έχει μακρά παράδοση στην καινοτομία. Είναι η πρώτη, σε όλο τον κόσμο, εταιρεία που εισήγαγε στην διεθνή αγορά το κοκκοποιημένο σιδηρονικέλιο το 1976. Οι λοιποί ανταγωνιστές της ακολούθησαν δύο χρόνια αργότερα και σήμερα το 70-80% του παγκόσμια παραγόμενου σιδηρονικελίου είναι σε κοκκοποιημένη μορφή. Όλοι οι παραγωγοί ανοξείδωτου χάλυβα, όπως οι: Thyssen-Krupp, Outokumpu OY & AB, Acerinox, Glencore, Avesrapolarit κλπ, χρησιμοποιούν στα εργοστάσιά τους κοκκοποιημένο σιδηρονικέλιο της ΛΑΡΚΟ.

Δραστηριοποιείται σε επτά νομούς της χώρας και απασχολεί 1.200 άμεσα και 1.500 έμμεσα εργαζόμενους. Το σύνολο της παρα­γωγής της εταιρίας αντιστοιχεί περίπου στο 2% της παγκόσμιας παραγωγής και εξάγεται με τη μορφή κράματος σιδηρονικελίου στις ευρωπαϊκές βιομηχανίες ανοξείδωτου χά­λυβα.

Η μονάδα μεταλλουργίας βρίσκεται στη Λάρυμνα Φθιώτιδος. Παράλληλα, το 2010 στο λιγνιτωρυχείο Σερβίων της ΛΑΡΚΟ, πραγματοποιήθηκε παραγωγή 570.000 τόνων λιγνίτη-ξυλίτη κυρίως για ιδιοκατανάλωση στο μεταλλουργικό εργοστάσιο (ένα μικρό μέρος διατέθηκε στη ΔΕΗ για παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος). Η σταδιακή αύξηση της τιμής του νικελίου, εξαιτίας της αύξησης της ζήτησης προϊόντων ανοξείδωτου χάλυβα, έδωσε ώθηση στην εταιρία, η οποία αύ­ξησε τις πωλήσεις της το 2010 κατά 10% σε σχέση με το 2009.  Τα ενδεικτικά αποθέματα νικελίου είναι 1,5 εκατ. τόνοι και η αξία τους 22,54 δισεκ. €.

Τα 4 εργοστάσια της Εταιρείας λειτουργούν 365 ημέρες το χρόνο,όλο το 24ωρο.

Ο καθαρά εξαγωγικός χαρακτήρας της δραστηριότητας της εταιρίας αποφέρει τα τελευταία χρόνια καθαρή ετήσια συναλλαγματική εισροή που κυμαίνεται από 150 έως 830 εκατ. €, ανάλογα με το ύψος της παραγωγής της εταιρίας σε νικέλιο, την τιμή του νικελίου στη διεθνή αγορά και την ισοτιμία €/USD . Η εισροή αυτή αποτελεί το 1,6-12,2% των Ελληνικών εξαγωγών και το 0,12-3,1% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (οι πωλήσεις νικελίου, εξαγωγές και Α.Ε.Π. κυμαίνονται κάθε έτος.


ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΙΚΕΛΙΟ;

Το νικέλιο χρησιμοποιείται κυρίως στην παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα μέσω του κράματος του σιδηρονικέλιου (66%). Ωστόσο, χρησιμοποιείται επίσης στην παραγωγή μη σιδηρούχων κραμάτων(12%), ειδικών κραμάτων χάλυβα (5%), στην επιμετάλλωση (7%), στη χύτευση των μετάλλων (3%) και στους συσσωρευτές(2%).

Το σιδηρονικέλιο χρησιμοποιείται πρωτίστως στην κατασκευή ωστενιτικών ανοξείδωτων χάλυβων (γνωστών και ως σειρές 200 και 300). Αυτοί είναι μη μαγνητικοί και περιέχουν μεταξύ 8.5% και 25% νικέλιο, ενισχύοντας την αντιδιαβρωτική τους αντίσταση. Είναι η πιο ευρέως διαδεδομένη ομάδα ανοξείδωτων χάλυβων, αναλογώντας στο 70%-75% περίπου της παγκόσμιας παραγωγής. Οι φερριτικοί ανοξείδωτοι χάλυβες (γνωστοί και ως σειρά 400) δεν περιέχουν νικέλιο.

Σήμερα, το σιδηρονικέλιο διαδραματίζει σημαντικό ρόλο σε όλες τις ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες οικονομίες. Χρησιμοποιείται σε μια πληθώρα εφαρμογών και τομέων: εφαρμοσμένη μηχανική, μεταφορές, ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά, κτίρια και κατασκευές, μεταλλικά αντικείμενα, σωλήνες και εξαρτήματα σωλήνων. Επίσης, καθιστά δυνατή την παραγωγή πολύ χρήσιμων προϊόντων με ειδικές ιδιότητες (μαγνητικές, ηλεκτρονικές, ελεγχόμενης διαστολής, καταλυτικές) και ιδιότητες σχετιζόμενες με την τεχνολογία των επαναφορτιζόμενων συσσωρευτών.

Το σιδηρονικέλιο συμβάλλει σε αποδοτικές τηλεπικοινωνίες, ασφαλείς μεταφορές, αποδοτική παραγωγή πετρελαίου και βενζίνης, καθαρή και αξιόπιστη παραγωγή ενέργειας, υγιεινολογική κατεργασία τροφίμων και ποτών, ασφαλή και αξιόπιστο ιατρικό εξοπλισμό καθώς και σε εξοπλισμό μειωμένων εκπομπών από συσκευές έκπλυσης απαερίων έως υβριδικά οχήματα. Η χρήση του σιδηρονικέλιου είναι εξαιρετικά καινοτόμος ενώ η μεγάλη του χρηστικότητα αντισταθμίζει το σχετικά υψηλό του κόστος. Με αποδειγμένη την καινοτόμο πορεία του, το σιδηρονικέλιο θα διαδραματίζει έναν ακόμα πιο σημαντικό ρόλο στις μελλοντικές κοινωνίες απ' ό,τι σήμερα.


ΛΑΡΚΟ, ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΑΞΙΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ

Η τιμή του νικελίου και σιδηρονικελίου ορίζεται καθημερινά από το Χρηματιστήριο Αξιών Μεταλλευμάτων του Λονδίνου. Μέχρι το 2010, λόγω της βιομηχανικής επέκτασης η τιμή διαμορφωνόταν στα 20.000$ ο τόνος. Από το 2010 και μετά ,λόγω της κάμψης της βιομηχανικής επέκτασης,η τιμή έπεσε στα 12.000$ ο τόνος. Το κόστος εξόρυξης ενός τόνου στη ΛΑΡΚΟ υπολογίζεται γύρω στην τιμή της πώλησης.

Ποιος όμως είναι αυτός που αναγκάζει την Εταιρεία να πουλάει με την τιμή παραγωγής, ενώ μπορεί με μία κίνηση να ρίξει το κόστος παραγωγής κατά 25% τουλάχιστον; Οι ελληνικές κυβερνήσεις διά της ΔΕΗ. Η ΔΕΗ πουλά στη ΛΑΡΚΟ το ηλεκτρικό ρεύμα με τιμή 70 ευρώ/MWh όταν ο μέσος ανταγωνιστής της ΛΑΡΚΟ στην παγκόσμια αγορά πληρώνει 25-30 ευρώ/MWh! Με κατανάλωση 1,1 εκατ. μεγαβατωρών η υπερχρέωση εις βάρος της ΛΑΡΚΟ αγγίζει τα 50 εκατ. δολάρια τον χρόνο.

Δηλαδή, οι κυβερνήσεις, διά του κρατικού management της ΔΕΗ, αντί να πουλούν το ρεύμα φθηνά σε μία Δημόσια Εξαγωγική Επιχείρηση, που είναι ο ΠΡΩΤΟΣ παραγωγός νικελίου και σιδηρονικελίου στην Ευρώπη και μέσα στους 5 πρώτους ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, ώστε να είναι υπερκερδοφόρος και τα έσοδα να πάνε στα κρατικά ταμεία, πουλά πανάκριβα το ρεύμα, σε αντίθεση με ΙΔΙΩΤΕΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΥΣ, τους οποίους, αν και της χρωστούν εκατομμύρια ευρώ, φροντίζει να τους «εξυπηρετεί».


ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Ο αναπλ. Υπ.Οικονομικών και όλο το κυβερνητικό επιτελείο είναι σαφείς. Οι Δημόσιες Επιχειρήσεις (και η ΛΑΡΚΟ) θα συνεχίσουν να εκχωρούνται στο ΤΑΙΠΕΔ κατά τις διατάξεις του Νόμου 3986/2011. Βεβαίως εδώ έχουμε και τις δηλώσεις της κας Νάντιας Βαλαβάνη αναπλ.Υπ.Οικ., η οποία θέλει να πουλά και να παραχωρεί Δημόσιες Επιχειρήσεις σε Ιδιωτικά Συμφέροντα, για να καλύπτει τις «τρύπες» των ασφαλιστικών ταμείων.

Να αυξήσει τις εισφορές στις πολυεθνικές και στις Α.Ε. άνω ενός ορισμένου τζίρου ετησίως,ώστε να αυξηθούν τα έσοδα των Ταμείων, φυσικά δεν το σκέφτηκε η «αριστερή» κα Βαλαβάνη. Όπως φυσικά και δεν σκέφτηκαν να φορολογήσουν το τραπεζικό-εφοπλιστικό-βιομηχανικό κεφάλαιο ούτε με +1%, αλλά βαφτίζουν «πατριωτικό καθήκον» τη φοροληστεία εις βάρος των εργαζομένων, για να «σωθεί η Πατρίδα». Την «πατρίδα» και την παρτίδα των ανωτέρω προστατών και προστατευομένων τους, μάλλον εννοούν.

Η ιστορία της ΛΑΡΚΟ καταδεικνύει, ότι μία Δημόσια Επιχείρηση, η οποία έχει τη δυνατότητα να αποδώσει δισεκατομμύρια στα κρατικά ταμεία, τα οποία θα χρηματοδοτήσουν τις ανάγκες του λαού και την παραπέρα ανάπτυξη προς όφελός του, πολεμάται από το ίδιο το ταξικά προσανατολισμένο κράτος με σκοπό να εκχωρηθει σε ιδιωτικά συμφέροντα.

Όποια διαχείριση και να υφίσταται, είτε κεντροδεξιά είτε κεντροαριστερή, αυτό το παιχνίδι ευνοεί μόνο μία τάξη. Αυτήν που θα αγοράσει και τη ΛΑΡΚΟ, για να καρπωθεί την παραγωγή και τα κέρδη της. Την ίδια στιγμή, οι πολιτικοί ταγοί της θα πωλούν στον λαό αριστερά ή δεξιά πυροτεχνήματα περί «σωτήρων» και «εθνικών προσπαθειών». Για να δικαιωθεί μάλλον για ακόμη μία φορά η ρήση του Λένιν:

«Η πολιτική είναι συμπυκνωμένη έκφραση της οικονομίας. Εκφράζει δηλαδή με γενικό τρόπο ταξικά συμφέροντα που συγκροτούνται στην οικονομική βάση της κοινωνίας και κυρίως στις σχέσεις παραγωγής».

 Και πιο απλά: Λοιπόν, πώς τα περνάτε κύριοι στον καπιταλισμό;

(Εξαιρετική ανάλυση του Δον Τομασίνο, από το ηλεκτρονικό περιοδικό "Ατέχνως")

Βαρδινογιάννηδες - 16. Η προκήρυξη της "Ε.Ο. 17 Νοέμβρη"

Ο όμιλος Βαρδινογιάννη ακολουθώντας πιστά τις λαμπρές παραδόσεις της γκαγκστερικής μαφίας των εφοπλιστών των Ωνάσηδων, Νιάρχων, Ανδρεάδηδων, Λάτσηδων και σία, συγκέντρωσε σε λίγα χρόνια τεράστια οικονομική δύναμη και συνεπώς πολιτική ισχύ που του επιτρέπει να κυριαρχεί και να ελέγχει τις κορυφές της πραγματικής πολιτικής εξουσίας στη χώρα μας.

Η μοίρα των Βαρδινογιάννηδων άλλαξε ριζικά προ εικοσαετίας περίπου όταν ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός όντας σε αναζήτηση Έλληνα επιχειρηματία που θα αναλάμβανε να κατασκευάσει σε συγκεκριμένο χώρο της Κρήτης σταθμό ανεφοδιασμού για τα πολεμικά πλοία του χωροφύλακα των λαών της Μεσογείου, του 6ου στόλου, επέλεξε τον άγνωστο τότε και ουρανοκατέβατο Βαρδινογιάννη, για λόγους δικούς του. Είναι προφανές ότι η στρατηγική σημασία του έργου απαιτούσε επιχειρηματία τελείως σίγουρο, τυφλό ενεργούμενό τους που θα διέθετε βέβαια για ανταμοιβή ισχυρούς πάτρωνες και πολύ γερές πλάτες στην αρχική φάση της επιχειρηματικής του δραστηριότητας.

Τα πρώτα λοιπόν βήματα των Βαρδινογιάννηδων υπήρξαν παιχνιδάκι. Χρησιμοποιώντας καθαρά μαφιόζικες μέθοδες, πέτυχαν με τη βία και την τρομοκρατία των έμμισθων μπράβων τους να εκδιώξουν όλους τους κατοίκους γύρω απ' τους Καλούς Λιμένες, όπου κατασκεύασαν το σταθμό ανεφοδιασμού και να αρπάξουν τα χωράφια τους, υποχρεώνοντας τους να τα ξεπουλήσουν για ένα κομμάτι ψωμί. Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες φήμες, δεν δίστασαν να φτάσουν μέχρι τη δολοφονία, μέσω των μπράβων τους, ενός προέδρου κοινότητας που αντιστεκόταν με άλλους κατοίκους σ' αυτήν τη βίαιη αρπαγή της γης.

Στη συνέχεια δεν τους ήταν δύσκολο, με τέτιες πλάτες, να πάρουν δάνεια για να αγοράσουν ορισμένα καράβια. Οι εφοπλιστές αγοράζουν πάντα τα καράβια τους με δάνεια, και ποτέ με μετρητά, που φτάνουν και τα 95% της αξίας τους, υποθηκεύοντας τα. Δάνεια που παίρνουν απ' την αγορά των ευρωδολαρίων όπου οι εφοπλιστές είναι οι τρίτοι οφειλέτες.

(...) Είδωλο τους ο Ωνάσης, που ενώ μια ζωή καταλήστευσε τη χώρα κι όχι μόνο με την εφοπλιστική του δραστηριότητα, πέθανε έχοντας μεταφέρει τα πάντα στο εξωτερικό και μην αφήνοντας ούτε την πιο μικρή επιχείρηση του στην Ελλάδα. Κι οι κληρονόμοι του συνεχίζοντας την πρακτική του αρνήθηκαν να πληρώσουν τα 5 δις φόρους κληρονομιάς, γονατίζοντας το κράτος κι υποχρεώνοντας το να δεχτεί ένα μέρος μόνο του φόρου για την ανέγερση νοσοκομείου το οποίο παρουσιάζεται δήθεν σαν δωρεά, ενώ πληρώνεται από το χρέος του μη καταβληθέντος φόρου. 

Η Mercedes του Βαρδή Βαρδινογιάννη μετά την επίθεση της "Ε.Ο. 17 Νοέμβρη".
Δίπλα, το κατεστραμμένο Mitsubishi Galant, όπου είχαν τοποθετηθεί τα εκρηκτικά.

(...) ελέγχει ασφυκτικά τον τύπο και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είτε άμεσα είτε έμμεσα, για να αποτρέψει τη δημοσιοποίηση των πάρα πάνω παρανομιών και εγκλημάτων του και να παραπλανάει την κοινή γνώμη και τη δικαιοσύνη. Έτσι κάνουν, εκτός απ' τον Βαρδινογιάννη που είναι ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού σταθμού Μέγκα Τσάνελ και της ημερήσιας εφημερίδας Μεσημβρινή και οι άλλοι μαφιόζοι γκάγκστερ εφοπλιστές Αλαφούζος και Κυριακού του ραδιοφωνικού σταθμού Αντένα. (σ.σ.: η λειτουργία τού τηλεοπτικού Αντέννα θα αρχίσει λίγο αργότερα, παραμονή πρωτοχρονιάς)

Είναι αποκαλυπτικό αυτού του ασφυκτικού ελέγχου, το γεγονός ότι μετά τις πρόσφατες καταγγελίες των εργαζομένων για το θανατηφόρο ατύχημα στο «Κρήτη ση» ούτε μια εφημερίδα δεν τόλμησε να αναφέρει το όνομα του πλοιοκτήτη Βαρδινογιάννη. Όλες, λες κι ήταν συνενοημένες, μιλούσαν ανώνυμα για τον πλοιοκτήτη.

Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι οι εφοπλιστές αγοράζουν ποδοσφαιρικές ομάδες, όχι για λόγους επιχειρηματικούς παρ' ότι κερδίζουν κι εδώ, αλλά κυρίως για λόγους δημοσίων σχέσεων, για να πετύχουν κάποια πλατύτερη κοινωνική αναγνώριση που γνωρίζουν ότι δεν έχουν. Έτσι ακριβώς όπως ο Κοσκωτάς αγόρασε τον Ολυμπιακό, οι Βαρδινογιάννηδες αγόρασαν τον Παναθηναϊκό, ποντάροντας ότι οι οπαδοί της ομάδας θα μετατραπούν σε υποστηρικτές του επιχειρηματικού ομίλου και της πρακτικής του.

Ακόμη οι εφοπλιστές λειτουργώντας σαν κράτος εν κράτει εξαγοράζουν τους άνδρες του Λιμενικού, που λειτουργούν σαν υπάλληλοι τους, τους πραγματογνώμονες μετά από κάθε ατύχημα, τους επί κεφαλής του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, τους δικαστικούς, τους αστυνομικούς (ο Λάτσης μισθοδοτεί κανονικά αστυνομικούς εν ενεργεία) και τέλος τους ίδιους τους πολιτικούς. Ο Μητσοτάκης δεν κρύβει καν ότι ταξιδεύει με το ιδιωτικό τζετ του αρχιγκάγκστερ, πρώην ταγματασφαλίτη και μαυραγορίτη Λάτση και ότι είναι ιδιοκτήτης κτήματος στην Ελβετία, που βρίσκεται δίπλα σε μεγάλη έκταση που ανήκει στους Βαρδινογιάννηδες.

Ο πετυχημένος Κοσκωτάς που ακούει στο όνομα Βαρδής Βαρδινογιάννης μαζί με τον Λάτση είναι σήμερα μέσα στον αμαρτωλό χώρο των εφοπλιστών ό,τι ήταν στις προηγούμενες δεκαετίες ο Ωνάσης και ο Νιάρχος. Είναι οι κατεξοχήν αντιπροσωπευτικοί τύποι του αδίστακτου μεγαλοαπατεώνα, μαφιόζου, φονιά εφοπλιστή. Σαν τέτιος έχει συμμετάσχει και πραγματοποιήσει όλες τις πάρα πάνω απάτες και κομπίνες και έχει μέσα στο βάθος των χρηματοκιβωτίων του περισσότερα πτώματα ναυτεργατών, περισσότερες ανθρώπινες ζωές πούχει αφαιρέσει, απ' οποιονδήποτε «εγκληματία» των φυλακών.

(...) Στις 13 Φλεβάρη 1990 το δεξαμενόπλοιο «Κρήτη Ση» πλοιοκτησίας Βαρδινογιάννη βρισκόταν στο μώλο της Δραπετσώνας όπου γίνονταν επισκευές στις δεξαμενές του. Έκρηξη που σημειώθηκε στη δεξαμενή ν° 2 και σε βάθος 28 μέτρων από διαρροή αερίου είχε σαν συνέπεια να σκοτωθούν οι εργάτες Γ. Λευκαδίτης 37 χρονών και Ν. Σταματιάδης 35 χρονών και να υποστούν σοβαρά εγκαύματα άλλοι έξι συνάδελφοι τους. Τέτιου τύπου «δυστυχήματα» γίνονται συνέχεια, σχεδόν κάθε χρόνο, από τις ίδιες πάντα αιτίες πούναι, όπως εξηγήσαμε πιο πάνω, η άρνηση των εφοπλιστών να διενεργήσουν φρη γκαζ, να καθαρίσουν τις σωληνώσεις και τις δεξαμενές απ' τα αέρια, διαδικασία πούναι χρονοβόρα, απαιτεί ακινητοποίηση σε ειδικούς χώρους και άρα αυξάνει το κόστος και τα διαφυγόντα κέρδη τους.

Σύμφωνα με έκθεση αυτοψίας που πραγματοποίησε στο δεξαμενόπλοιο ο ναυπηγός μηχανολόγος Κυρ. Μποκής «στη δεξαμενή όπου γίνονταν οι εργασίας υπήρχαν κατάλοιπα πετρελαίου σε ποσότητα 10 βαρελιών και ρινίσματα ξύλου».Η έκθεση αναφέρει πιο κάτω ότι «υπήρχε πιστοποιητικό απαλλαγής από επικίνδυνα αέρια και άδεια εκτελέσεως εργασιών με φλόγα, το οποίο εκδόθηκε μισή ώρα πριν το ατύχημα δηλαδή στις 12 -το μεσημέρι στις 13-2-90»!!! Ακόμη «δεν υπήρχε πιστοποιητικό απαλλαγής επικίνδυνων αερίων για τις σωληνώσεις του πλοίου».

Ο Μποκής καταλήγει τελικά στο συμπέρασμα «...εύφλεκτον αέριον υδρογονανθράκων, ομού μετά μικρής ποσότητος αργού πετρελαίου διέρρευσε δια μέσου των σωληνώσεων με αποτέλεσμα τη βίαιη ανάφλεξη εις εκείνα τα σημεία της δεξαμενής όπου υπήρχαν θύλακες αερίου». Και πάρα κάτω επισημαίνει ότι ήταν «ανεπίτρεπτη η χρήση φλόγας χωρίς προηγουμένως να έχουν ελεγχθεί και καθαριστεί από κατάλοιπα και εύφλεκτα αέρια και παντός είδους σωληνώσεις της συγκεκριμένης δεξαμενής».

Αντίθετα όμως στην έκθεση αυτοψίας που ανατέθηκε στους τεχνικούς πραγματογνώμονες Ιορδάνη, Ματθαίου και Τσαπάρα, μέσα στα πλαίσια της προανάκρισης που διενεργεί ο πλωτάρχης Λ.Σ. και διοικητής του Β.Β. Λιμενικού Σταθμού Κερατσινίου Α. Χηνόπουλος αποδίδεται ευθύνη στους εργαζόμενους λόγω βασικών παραλείψεων τους. Η προανάκριση αυτή τραβάει εσκεμμένα σε μάκρος και δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί 9 μήνες μετά το «δυστύχημα». Το γιατί το αντιλαμβανόμαστε αμέσως, όταν πληροφορηθούμε τα σχετικά με μιαν άλλη υπέροχη ιστορία, αντάξια του εφοπλιστικού υποκόσμου, αυτή του πλοίου «Μέλοντι».

Στο πλοίο «Μέλοντι» σημειώθηκε καταστροφική πυρκαγιά στις 6 Ιούλη 1990 κι ενώ αυτό βρισκόταν ελλιμενισμένο στο μώλο της ΔΕΗ Κερατσινίου. Ο ίδιος Χηνόπουλος ανέλαβε κι εδώ την προανάκριση. Ζήτησε λοιπόν, μαζί με το δημοτικό σύμβουλο Πηρούνια, εκβιαστικά 500.000 δολάρια απ' τον πλοιοκτήτη του «Μέλοντι», για να συντάξει θετική αναφορά, ώστε αυτός να εισπράξει τα ασφάλιστρα των 10 εκατομμυρίων δολαρίων. Επειδή όμως ο εφοπλιστής φαίνεται ότι έλυσε το πρόβλημα του απ' αλλού και κατόρθωσε να εισπράξει τα ασφάλιστρα, κατάγγειλε το Χηνόπουλο και τον Πηρούνια, στους οποίους είχε ήδη καταβάλλει 32 εκατομμύρια. Έτσι οι δύο ωραίοι κύριοι συνελήφθησαν με τα σημειωμένα χαρτονομίσματα στο χέρι και ο πλωτάρχης Χηνόπουλος προφυλακίστηκε. Αυτός λοιπόν ο αποδεδειγμένα πουλημένος στους εφοπλιστές Χηνόπουλος είχε αναλάβει την προανάκριση για το δυστύχημα στο «Κρήτη Ση».

To Kriti Sea στον μώλο του Περάματος

Σύμφωνα ακόμη με καταγγελίες του εκπροσώπου του Συνδικάτου Μετάλλων, ο Χηνόπουλος δεν είναι η μόνη σύμπτωση και υπάρχει ολόκληρο κύκλωμα που λειτουργεί γύρω απ' τα εργατικά ατυχήματα στον Πειραιά. Έτσι από μια λίστα 41 τεχνικών εμπειρογνωμόνων, οι τρεις προαναφερθέντες Ματθαίου, Ιορδάνης, Τσαπάρας είναι οι μόνοι που έχουν αναλάβει σχεδόν όλες τις περιπτώσεις «ατυχημάτων» με νεκρούς εργάτες τα τρία τελευταία χρόνια. Το ίδιο δικηγορικό γραφείο αναλαμβάνει όλες αυτές τις περιπτώσεις και τέλος ο εισαγγελέας ποινικής δίωξης Πειραιά Μπράμης, όταν του ζητήθηκε απ' τους συνδικαλιστές να διευρυνθεί η εισαγγελική έρευνα για το «Κρήτη Ση» τους απάντησε ως εξής: «Και τι έγινε; Πήρε ο πλοιοκτήτης αποζημίωση 10 εκατομμύρια δολάρια. Έβαλε κι ο Χηνόπουλος μερικές πενταροδεκάρες στην τσέπη του και αυτό συνιστά αδίκημα; Συνηθισμένα πράγματα είναι αυτά. Συμβαίνουν».

Ας προσθέσουμε ότι ο πουλημένος στους εφοπλιστές πλωτάρχης του Λ.Σ. Χηνόπουλος ήταν μέλος της Επιτροπής Ελέγχου, Υγιεινής και Ασφάλειας σαν εκπρόσωπος του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας προς δόξα του ελληνικού κράτους-μαριονέτα των εφοπλιστών. Τέλος να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με τον αντιπρόσωπο του Συνδικάτου Μετάλλου και εκπρόσωπο των εργαζομένων στην Επιτροπή Ελέγχου, Υγιεινής και Ασφάλειας, ο πλοιοκτήτης του «Κρήτη Ση» Βαρδινογιάννης έκανε αστική παρέμβαση ζητώντας του 500 εκατομύρια. Τον χαρακτηρισμό λοιπόν του γκάγκστερ τον κέρδισε επάξια (σ.σ.: εδώ, δεν μπορώ να μη θυμηθώ συνειρμικά ότι πρόσφατα ο Βαρδής έκανε αγωγή στην εφημερίδα "Το Χωνί", ζητώντας αποζημίωση οκτώ εκατομμυρίων ευρώ.)

Όσον αφορά τα άλλα ανδραγαθήματα του ομίλου Βαρδινογιάννη θα αναφέρουμε εν συντομία —γιατί αλλιώς θα έπρεπε να συντάξουμε ολόκληρο βιβλίο— τα εξής: σύμφωνα με καταγγελία που έγινε το 82 απ' τον τότε υπουργό Οικονομικών Κουλουργιάνο στη Βουλή και βασίστηκε σε απόρρητη έκθεση του υπουργείου Συντονισμού του 80 επί κυβέρνησης Ν.Δ., η Μότορ Όιλ του Βαρδινογιάννη όπως και η Πετρόλα του Λάτση κερδοσκοπώντας και εκβιάζοντας το ελληνικό κράτος, το ζημίωσαν το 1979 κατά 81 εκατομμύρια δολάρια πουλώντας του 1.200.000 Μ.Τ. πετρέλαιο κατά 70 δολάρια το Μ.Τ. ακριβότερα απ' αυτό που πρόσφερε το Ιράκ και η Σαουδική Αραβία. Για τον ίδιο λόγο το ελληνικό δημόσιο ζημιώθηκε κατά 94.150.000 δολάρια το 1980. Για το επίτευγμα βέβαια αυτό υπεύθυνος είναι επίσης ο τότε υπουργός Βιομηχανίας, μόνιμος Βακάλης όλων των λούμπεν καπιταλιστών Εβερτ, που προτίμησε για λόγους ευνόητους τους πιο ακριβούς Βαρδινο-Λάτσηδες απ' το αραβικό πιο φτηνό πετρέλαιο. (Αυτός φαίνεται ότι είναι ο λόγος που προβάλλεται σαν μόνιμος δελφίνος της δεξιάς ένας τόσο ανίκανος πολιτικός σαν τον Έβερτ.)

Το Χωνί, 13/10/2013. Το δημοσίευμα
για το οποίο ο Βαρδινογιάννης ζήτησε
αποζημίωση 8 εκατ. ευρώ.

Και γι' αυτό το σκάνδαλο βέβαια ο τύπος της εποχής τήρησε σιγήν ιχθύος με πρώτο και καλύτερο το
συγκρότημα Λαμπράκη, που έχει αναλάβει εργολαβικά τη διαφήμιση των Βαρδινογιάννηδων και τη μετατροπή της κάθε απάτης τους σε αγαθοεργία, για λόγους και πάλι ευνόητους.

Τα δύο διυλιστήρια της Μότορ Όιλ και της Πετρόλα κατασκευάστηκαν επί δικτατορίας με τα διάφορα θαλασσοδάνεια της χούντας και τα σκανδαλώδη προνόμια σαν καθαρά εξαγωγικά. Πέτυχαν όμως σήμερα, με τη βοήθεια της ΕΟΚ δηλαδή του ξένου μεγάλου κεφαλαίου να μπουν στην εσωτερική αγορά και να ανατρέψουν την προστατευτική των συμφερόντων της χώρας πετρελαϊκή πολιτική -προστατευτική πολιτική που ακολούθησαν στην πράξη όλες οι δυτικοευρωπαϊκές κυβερνήσεις σε κάποιο βιομηχανικό τομέα παραβιάζοντας τις θεωρητικές φιλελεύθερες αρχές της ΕΟΚ- υπονομεύοντας το στόχο της ανεξαρτησίας της χώρας στον στρατηγικό τομέα της ενέργειας. Κατόρθωσαν να καθυστερήσουν και να ανατρέψουν το πρόγραμμα επενδύσεων και εκσυγχρονισμού των ελληνικών διυλιστηρίων Ασπροπύργου, με το οποίο αυτά θάχαν καλύτερα και πιο φθηνά προϊόντα και θα ανταγωνίζονταν από θέση ισχύος τη Μότορ Όιλ και την Πετρόλα, εκμεταλλευόμενοι το σκάνδαλο των Διυλιστηρίων του 86 μέσω του ελεγχόμενου τύπου και των ανθρώπων τους στον κρατικό μηχανισμό. Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες φήμες που δεν αποκλείεται νάναι αληθινές, αν λάβουμε υπ' όψη μας το πόσο ανερμάτιστοι, αλαζόνες, ηλίθιοι αλλά και απατεωνίσκοι ήταν οι άνθρωποι πούχε τοποθετήσει το ΠΑΣΟΚ στα Διυλιστήρια και βρέθηκαν μπλεγμένοι στο σκάνδαλο, τα νήματα της ίντριγκας κινήθηκαν απ' αυτούς με μόνο στόχο την καθυστέρηση ή την ανατροπή αυτού του προγράμματος.

Οι Βαρδινο-Λάτσηδες κατόρθωσαν μέσω των διάφορων εξαγορασμένων βουλευτών και υπουργών να περάσουν τροπολογίες που χαρακτηρίζουν την περιοχή Μεγάρων σαν σεισμόπληκτη κι έτσι να πετύχουν τη διαγραφή των τεράστιων χρεών, των απλήρωτων φόρων τους. Τους χάρισαν έτσι εκατοντάδες εκατομμύρια απλήρωτων φόρων. Ακόμη σύμφωνα με την κοινότητα Αγίων Θεοδώρων, η Μότορ Όιλ του Ομίλου Βαρδινογιάννη έχοντας πλαστογραφήσει τον αριθμό της έκτασης των Διυλιστηρίων από 1.200.000 τ. μέτρα σε 12.000 τ. μέτρα, εξαπάτησε την κοινότητα πληρώνοντας κοινοτικά τέλη 800.000 αντί των 33 εκατομμυρίων. Έτσι μόνο το 82 μέχρι το 87 —γιατί για .πριν το 82 τα χρέη έχουν παραγραφτεί— ο όμιλος Βαρδινογιάννη χρωστάει 200 εκατομμύρια για κοινοτικά τέλη στην κοινότητα τα οποία βέβαια αρνείται να πληρώσει.

Οι Βαρδινογιάννηδες αντέγραψαν και σε ένα άλλο σημείο την πρακτική του Ωνάση. Το μετοχικό κεφάλαιο της Μότορ Όιλ ανήκει κατά 48,7% και 39,6% σε δύο εταιρείες τη GERANI COMPANIA NAVIERA και την PSILORITIS SHIPPING COMPANY αντίστοιχα που έχουν και οι δύο σαν έδρα τον Παναμά.

Πέρα τέλος απ' τις τεράστιες εκτάσεις που κατέχουν στην Κρήτη και που αγόρασαν με τους γνωστούς τρόπους, αγόρασαν στην αρχή του χρόνου από Αγιορείτικο μοναστήρι 53.000 στρέμματα στη Σιθωνία της Χαλκιδικής με το αστρονομικό ποσό των 1.000 δραχ. το στρέμμα. (...)

Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη

Αθήνα, 13/11/1990

* * * * * * * *

Τα παραπάνω αποσπάσματα προέρχονται από την προκήρυξη που εξέδωσε η "Ε.Ο. 17 Νοέμβρη", με αφορμή το -αποτυχημένο- χτύπημα κατά του Βαρδή Βαρδινογιάννη στις 20 Νοεμβρίου 1990. Με αυτά τα αποσπάσματα λέω να κλείσω αυτή την σειρά κειμένων. Όχι γιατί δεν έχω τι άλλο να γράψω (ο αναγνώστης θα έχει ήδη διαπιστώσει ότι δεν είπαμε κουβέντα για την ιστορία με το Kriti Sea(*), στην οποία αναφέρεται η προκήρυξη). Κλείνω εδώ για τους ίδιους λόγους που έκλεισα παλιότερα την σειρά για τους Αλαφούζους: βαρέθηκα και σιχάθηκα.

Κι όπως τότε με τους Αλαφούζους, έτσι και τώρα, κλείνοντας, αφήνω τον αναγνώστη να κρίνει το επίπεδο, το περιεχόμενο και την ποιότητα της ενημέρωσης που του προσφέρουν μέσα μαζικής ενημέρωσης τα οποία ανήκουν σε τέτοιους ομίλους...

Υστερόγραφο: Καταλαβαίνω πως, για να θεωρείται πλήρες το αφιέρωμά μας στους Βαρδινογιάννηδες, πρέπει να παραθέσω πηγές και βιβλιογραφία. Θα το κάνω μόλις συμμαζέψω το χάος που επικρατεί στο γραφείο μου. Λίγη κατανόηση, παρακαλώ.

--------------------------------

(*) Για την ιστορία, ας προσθέσω κάτι ακόμη για τούτο το πετρελαιοφόρο. Στις 8 Αυγούστου 1996, στο Kriti Sea συνέβη και νέο ατύχημα, καθώς ήταν ελλιμενισμένο στις εγκαταστάσεις της Μότορ Όιλ, στους Αγίους Θεοδώρους. Απ' αυτό το ατύχημα διέρρευσαν 300-500 τόννοι πετρελαίου, μολύνοντας την περιοχή μέχρι την Αίγινα και το Αγκίστρι.

Βαρδινογιάννηδες - 15. Η τροπολογία της ντροπής

Ξαναγυρνάμε στο καλοκαίρι τού 2013, όπου τα αγκομαχητά δίνουν και παίρνουν. Από την μια μεριά, αγκομαχάει ο Βαρδινογιάννης, με καμμιά εφτακοσαριά εκατομμύρια φόρους και πρόστιμα που έχει φορτώσει στην Μότορ Όιλ ο φορολογικός έλεγχος. Δίπλα του, αγκομαχάει κι ο Λάτσης: για τον ίδιο λόγο με την Μότορ Όιλ, ο φορολογικός έλεγχος στην Ελληνικά Πετρέλαια Α.Ε. βεβαίωσε φόρους και πρόστιμα καμμιά τετρακοσαριά εκατομμύρια(*). Κι από την άλλη, αγκομαχάει ολόκληρη η κυβέρνηση γιατί ο Βαρδινογιάννης έχει ταμπουρωθεί στο Σταρ και ετοιμάζεται ν' αρχίσει βολές κατά ριπάς εναντίον της αν δεν διαγραφούν όλα τα ποσά που βεβαίωσε ο έλεγχος. Αναζητείται λύση...

Μια πρώτη προσπάθεια έκανε ο τότε γενικός γραμμετέας δημοσίων εσόδων, ο πολύς Χάρης Θεοχάρης (νυν βουλευτής τού Ποταμιού), εκδίδοντας την εγκύκλιο ΠΟΛ 1198/21-8-2013, με την οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, επιχειρούσε να ανατρέψει την ισχύουσα από το 2010 νομοθεσία προς όφελος της Μότορ Όιλ (και της ΕΛΠΕ). Δυστυχώς, η προσπάθεια του Θεοχάρη έπεσε στο κενό: μια εγκύκλιος δεν μπορεί να ανατρέψει ισχύοντα νόμο.

Τρεισήμισυ μήνες πριν ο Στουρνάρας καταθέσει την τροπολογία του, ο Θεοχάρης διαβάζει την σκέψη του...

Την λύση την βρήκε ο υπουργός οικονομικών, ο Γιάννης Στουρνάρας. Να θυμηθούμε εδώ εκείνη την φορολογική διάταξη που λέγαμε προχτές, σύμφωνα με την οποία "οι δαπάνες της περίπτωσης αυτής δεν αναγνωρίζονται όταν καταβάλλονται ή οφείλονται σε φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα με κατοικία, έδρα ή εγκατάσταση σε μη συνεργάσιμα κράτη ή σε κράτη με προνομιακό φορολογικό καθεστώς, των οποίων η δραστηριότητα στην συγκεκριμένη συναλλαγή εξαντλήθηκε στην τιμολόγησή της και η παράδοση των αγαθών ή η παροχή των υπηρεσιών διενεργήθηκε από τρίτο πρόσωπο" (ν.2238/1994, άρθρο 31, παράγραφος 1, περίπτωση γ, εδάφιο τελευταίο).

Τί σκέφτηκε ο Στουρνάρας; Σκέφτηκε να ετοιμάσει μια τροπολογία, η οποία θα πρόσθετε στο τέλος τής παραπάνω διάταξης την φράση: "εκτός εάν πρόκειται για πραγματικές και συνήθεις συναλλαγές κατά το μέρος που αντιστοιχούν σε τιμές εντός του εύρους των τιμών της ημέρας συναλλαγής, οι οποίες τιμές διαμορφώνονται σε χρηματιστήρια εμπορευμάτων ή σε οργανωμένες χρηματιστηριακές αγορές".

Αν το καταλάβατε, θα διαπιστώσατε ότι πρόκειται για μοναδική ομορφιά! Αν δεν το καταλάβατε, πολύ ευχαρίστως να σας το εξηγήσω: ναι μεν ο νομοθέτης έχει διάθεση να κόψει τον κώλο όσων κάνουν παιχνιδάκια με οφσόρ στην καμπούρα τού δημοσίου ταμείου (όπως ήταν αρχικά η διάταξη), όμως πλέον δεν θα υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα αν οι επιχειρήσεις αποδείξουν ότι δεν πρόκειται για "παιχνιδάκια" αλλά για "πραγματικές και συνήθεις συναλλαγές". Με άλλα λόγια, αν οι επιχειρήσεις ισχυριστούν ότι τα τιμολόγια δεν είναι "μαϊμουδιασμένα" και ότι "έτσι κάναμε πάντα, βρε αδερφέ!", όλα καλά, το μέλι γλυκό και το κουκούτσι μύγδαλο! Τι κι αν ο νόμος ορίζει ότι "οι τριγωνικές συναλλαγές με offshore εταιρείες δεν μπορούν, κατ’ αμάχητο τεκμήριο, να θεωρηθούν εκπιπτόμενες φορολογικά"; Αν υπάρχει καλή θέληση και κατανόηση, όλα γίνονται. Άλλωστε, τέσσερις μήνες νωρίτερα, ο Θεοχάρης είχε κάνει πρώτος λόγο για "μαχητό τεκμήριο" στην εγκύκλιό του.

Παρένθεση. Για να καταλάβει ο αναγνώστης την διαφορά μαχητού και αμάχητου τεκμηρίου, ας δώσουμε ένα παράδειγμα. Λέει η φορολογία εισοδήματος ότι όποιος διαθέτει αυτοκίνητο 1600 κυβικών, πρέπει κατά τεκμήριο να έχει ετήσιο εισόδημα τουλάχιστον 6.400 ευρώ. Αυτό το τεκμήριο είναι μαχητό, δηλαδή παλεύεται. Αν π.χ. πήγα φαντάρος τον Ιούλιο, αποδεικνύεται ότι το δεύτερο εξάμηνο της χρονιάς δεν θα μπορούσα να έχω εισοδήματα, οπότε το τεκμήριο μειώνεται στο μισό. Κι αν όλο τον χρόνο βρισκόμουν στην φυλακή, το τεκμήριό μου είναι μηδενικό. Όταν, λοιπόν, ο νόμος για τις οφσόρ αναφέρει "κατ' αμάχητο τεκμήριο", σημαίνει ότι οι σχετικές δαπάνες κόβονται στον έλεγχο δίχως να λαμβάνεται υπ' όψη καμμιά δικαιολογία. Κλείνει η παρένθεση και συνεχίζουμε.

Η κυβέρνηση είχε τόση πρεμούρα να τακτοποιήσει το θέμα, ώστε η εν λόγω τροπολογία (997/96/6-12-2013) μπήκε ως τσόντα σε σχέδιο νόμου του υπουργείου εργασίας, με θέμα την πάταξη της αδήλωτης εργασίας. Δυστυχώς για τον υπουργό οικονομικών, το κόλπο έγινε αντιληπτό από την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία έβαλε τις φωνές, παρασύροντας και ορισμένους βουλευτές τής συμπολίτευσης. Μάλιστα δε, η Ζωή Κωνσταντοπούλου μίλησε ευθέως για "φωτογραφική ντροπολογία" και ζήτησε να αποσυρθεί, σημειώνοντας δηκτικά ότι "όλοι ξέρουμε ποιος βρίσκεται από πίσω". Στην απάντησή του, ο Γιάννης Στουρνάρας ισχυρίστηκε πως, αν δεν ψηφιστεί η τροπολογία, "κινδυνεύουν όλες οι επιχειρήσεις που εισάγουν πρώτες ύλες (κυρίως της βαρειάς βιομηχανίας), να υποστούν μεγάλες ζημιές από τα πρόστιμα, πολλαπλάσια της χρηματιστηριακής τους αξίας, και έτσι να καταστραφούν και να οδηγηθούμε σε πολύ μεγάλη ανεργία". Με άλλα λόγια, για τους εργαζόμενους αγωνιούσε ο Στουρνάρας, όχι τον Βαρδινογιάννη!

Παρά την συγκινητική προσπάθεια της κυβέρνησης, η τροπολογία δεν πέρασε. Ο υπουργός την πήρε πίσω, λέγοντας ότι θα την ξαναφέρει με άλλο σχέδιο νόμου, πιο σχετικό με το θέμα. Έτσι, την επόμενη φορά την κρέμασε κάτω από νομοσχέδιο του υπουργείου άμυνας, το οποίο ρύθμιζε θέματα της εταιρείας Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα ΑΕ αλλά πάλι τον πήραν χαμπάρι. Πάλι τζίφος.

Στην τρίτη προσπάθεια, ο Γιάννης Στουρνάρας χρησιμοποίησε ως όχημα το νομοσχέδιο για τον φόρο ακινήτων. Για να υπάρχει μια "σχετικότητα" προφανώς, ο υπουργός πρόσθεσε και μια διάταξη που απάλλασσε της φορολογίας τις εξωχώριες (οφσόρ) εταιρείες οι οποίες νοίκιαζαν ακίνητα σε ναυτιλιακές εταιρείες(!). Γέλασαν και οι πέτρες, όμως η τροπολογία και πάλι δεν πέρασε. Αυτή την φορά αντέδρασαν και κυβερνητικοί βουλευτές.

Η τροπολογία της ντροπής.
Σε νόμο με τον οποίο Μητσοτάκης και Βρούτσης βγάζουν στην ανεργία χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους,
ο Στουρνάρας βρίσκει την ευκαιρία να χαρίσει εκατοντάδες εκατομμύρια στους "εκλεκτούς".

Η τέταρτη φορά ήταν η φαρμακερή. Η τροπολογία πήρε αριθμό 1251/67 και στις 7 Μαρτίου 2014 κατατέθηκε ως ουρά στο νομοσχέδιο του υπουργείου διοικητικής μεταρρύθμισης "Καταργήσεις-συγχωνεύσεις νομικών προσώπων και υπηρεσιών του δημόσιου τομέα". Δηλαδή, από πάνω ο Κυριάκος Μητσοτάκης (με το νομοσχέδιο) κλείνει 23 φορείς τού δημοσίου και επιβάλλει την αξιολόγηση με υποχρεωτική ποσόστωση, ανοίγοντας τον δρόμο προς την διαθεσιμότητα (λέγε με: ανεργία) χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων κι από κάτω ο Γιάννης Στουρνάρας (με την τροπολογία) χαρίζει εκατοντάδες εκατομμύρια στις δυο πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις της χώρας!

Η τροπολογία μπήκε σε ονομαστική ψηφοφορία στις 13 Μαρτίου 2014 και πέρασε με 140 θετικές ψήφους (ΝΔ, ΠαΣοΚ) έναντι 91 αρνητικών (ΣυΡιζΑ, ΚΚΕ). Υπερίσχυσε ο "πόνος" και ο "καημός" των κυβερνητικών βουλευτών για τις φουκαριάρες τις επιχειρήσεις. Μέσα σε έναν νόμο που άνοιγε την πόρτα της ανεργίας σε χιλιάδες εργαζομένους, χώρεσε και μια πρόστυχη διαταξούλα που χάριζε -και συνεχίζει να χαρίζει- φόρους εκατοντάδων εκατομμυρίων σε μια χούφτα συμπολιτών μας, οι οποίοι φαίνεται πως είναι "πιο ίσοι" από μας τους κοινούς θνητούς.

Οι Βαρδινογιάννηδες (και οι Λάτσηδες, βέβαια) μπορούσαν να ανασάνουν ανακουφισμένοι και να σκεφτούν με την ησυχία τους την επόμενη καλή δουλειά...


Ας αλλάξουμε θέμα τώρα. Το πρωί της Τρίτης 20 Νοεμβρίου 1990, η "Ε.Ο. 17 Νοέμβρη" χτύπησε με ρουκέττες την θωρακισμένη Μερσεντές του Βαρδή Βαρδινογιάννη στην Νέα Ερυθραία. Το χτύπημα δεν είχε το αποτέλεσμα που προσδοκούσε η οργάνωση, λόγω της ισχυρής θωράκισης του αυτοκινήτου. Αύριο θα κλείσουμε τούτη την σειρά, παραθέτοντας επιλεγμένα αποσπάσματα από την σχετική προκήρυξη, χωρίς κανένα σχόλιο.


---------------------------
(*) Σύμφωνα με τον έλεγχο, "βρέθηκε ότι οι εταιρείες αυτές καταχώρησαν στα έξοδά τους τιμολόγια και παραστατικά που εξέδωσαν offshore εταιρείες με έδρα τον Παναμά, κατόπιν τριγωνικών συναλλαγών, δηλαδή κατόπιν συναλλαγών που διενεργήθηκαν μεταξύ αυτής και του πραγματικού προμηθευτή της, που βρισκόταν στη Ρωσία, με έκδοση όμως τιμολογίων από offshore εταιρίες που εδρεύουν στον Παναμά και αλλού και όχι από τον πραγματικό προμηθευτή". Πώς το βλέπετε; Δεν είναι απολύτως φυσιολογικό να βρίσκεσαι στην Ελλάδα, να αγοράζεις πετρέλαιο από την Ρωσσία και νου σου κόβει τιμολόγιο ο Παναμάς, όπου -εντελώς συμπτωματικά- έχουν την έδρα τους μερικές εξωχώριες εταιρείες των Βαρδινογιάννηδων;

Σαββατιάτικα (48)

*** Ειλικρινά, την καταβρήκα χτες με την έκλειψη. *** Όλοι οι μαντρωμένοι σε γραφεία-κελλιά, βγήκαν να δουν τον ήλιο να κρύβεται, λες και τον βλέπουν όταν είναι φανερός. *** Κορίτσια, αντί να ενδιαφέρεστε για την έκλειψη του ηλίου, καλύτερα ενδιαφερθείτε για την έκλειψη του ηλιθίου που έχετε δίπλα σας. *** Άλλοι έκλειψη ηλίου, ο ΣυΡιζΑ έκλειψη Μηλιού. *** Ο Γιάνης δείχνει τον σωστό δρόμο κι εμείς κοιτάμε το δάχτυλο; *** Κάποτε έγινε χαμός για ένα κωλό-σπιτο, τώρα γίνεται για ένα κωλο-δάχτυλο. ***

Πάριος; Όχι. Μήπως ο... ο... Αυτός μωρέ, ο πώς τον λένε...

Για κοιτάτε, ρε σεις, που έγινε μείζον θέμα το κωλοδάχτυλο του Βαρουφάκη! *** Ξετσουτσούνισαν όλοι οι politically correct, έχοντας ξεχάσει προφανώς κάτι εξώφυλλα του Focus με την κουλή τής Μήλου. *** Αλλά κι εσύ, Γιάνη μου, δεν πρόσεχες λίγο; *** Αν το έκανες α λα ελληνικά, με το δάχτυλο διπλωμένο προς τα μέσα, ποιός θα τό 'παιρνε χαμπάρι; *** Ας έρριχνες ένα φάσκελο, βρε αδερφέ! *** Πέταξες κι εκείνο το 70-30 με το καλημέρα και τους ερέθισες τους ανθρώπους. *** Αλήθεια, τον κίνδυνο να φάμε στο κεφάλι κανένα Grexit κατά 30%, τον έχουμε σκεφτεί ή αδιαφορούμε; *** Σκέψου λέει να βγουν από το ευρώ ο Μορηάς κι η Κρήτη και να μείνει η υπόλοιπη Ελλάδα. *** Κι απ' όσα ξέρω, ένα ψιλοκινηματάκι για ανεξαρτησία της Κρήτης υπάρχει. *** Άλλο ένα "κάτω απ' τ' αυλάκι" χρειάζεται και δένει το γλυκό. *** Αυτό που κάθε τρεις και λίγο σε ρωτάει το Facebook πού σπούδασες, δεν το καταλαβαίνω. *** Μήπως μας βρίσκει το Facebook δουλειά και δεν το έχω πάρει χαμπάρι; *** Άδωνις, στο τουίττερ: "Πατήστε Like στην σελίδα μου στο Facebook!" *** Πάει, τό 'καψε τελείως ο Κωλόχαρτος! *** Καλά του απάντησε κι ο άλλος: "Και δεν πατάω σκατά καλύτερα;" *** Αυτό που το κτήριο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κόστισε 1,3 δισ. πώς το πήρατε; *** Κτήριο τράπεζας που κόστισε την αξία μιας τράπεζας... *** Λιτός βίος. *** Μήπως είδατε Άνθιμο στα Καρντάσιανς; *** Αν ναι, εξηγήστε μου εκείνο το "η εκπομπή περιέχει τοποθέτηση προϊόντος" γιατί θα τρελλαθώ. *** Προϊόν ο Άνθιμος; *** Εξαγώγιμο; *** Αληθεύει ότι στην εκπομπή της η Μενεγάκη δίνει δώρο κοτόπουλα; *** Ελενίτσα, κανένα Galaxy S6 Edge θα δώσεις; *** Άντε να σε δω, κούκλα μου! *** Το 128, μην είσαι καρμίρω! *** Παιδιά, μη μπερδεύεστε: αυτό που συζητάτε λέγεται bullying. *** Bulling σημαίνει να εκτρέφεις ταύρους, εντάξει; *** Περιμένω πώς και πώς να δω πρώτη φορά παρέλαση αριστερά. *** Πώς ακούγεται το "αριστερή εθνικοφροσύνη"; *** Δεν είναι ουάου;

Αριστερά: κακή ομπρέλλα - Δεξιά: καλές ομπρέλλες

*** Ρε Αλέξη, επειδή ρετάρω τελευταία, θύμισέ μου πού άκουσα κάτι για κατάργηση των παρελάσεων... *** Άσε με κι εσύ, ρε μάνα, που θα μου πεις να μη κοροϊδεύω κανέναν γιατί θα πάθω τα ίδια. *** Ξέρεις πόσες φορές έχω πει "να τα βάλεις στον κώλο σου, ρε" γι' αυτούς που κερδίζουν τα τζακπότ στο τζόκερ αλλά δεν έχω πάθει τίποτε ακόμη; *** Γονείς, ρε σεις... όλοι με ψέματα μας μεγάλωσαν. *** Αν δεν το πήρατε χαμπάρι, το ιστολόγιο ευρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσει ότι σήμερα μπήκε η Άνοιξη! *** Μόνο μη πάρετε φόρα και μαζέψετε τα μπουφάν, έτσι; *** Καλού-κακού, περιμένετε να περάσει το Πάσχα πρώτα και ύστερα βλέπουμε. *** Αληθεύει ότι ο Κώστας Ήσυχος, ο αναπληρωτής υπουργός άμυνας, δεν έχει πάει φαντάρος; *** Ε και; *** Δηλαδή, αν ως φαντάρος είχε υπηρετήσει σωφέρ στο Παρίσι ή καντηλανάφτης στον Λυκαβηττό θα ήσασταν ικανοποιημένοι;

Εσείς, από το σόι του γαμπρού ή από το σόι της νύφης είστε;

*** Το ότι οι υπουργοί εργασίας δεν έχουν δουλέψει ποτέ, οι υπουργοί ναυτιλίας επισκέπτονται τα νησιά με ελικόπτερο και οι υπουργοί συγκοινωνιών δεν έχουν μπει ούτε μια φορά σε λεωφορείο δεν σας ενοχλεί; *** Παπαδημούλης: "Ο Τσίπρας έχει εντολή για έντιμο συμβιβασμό." *** Δημητράκη, δεν θυμάμαι να άκουσα κάτι για "έντιμο συμβιβασμό" προεκλογικά. *** Κάτι για σκισίματα άκουγα, έτσι δεν είναι; *** Μνημονίων... καλσόν... δεν θυμάμαι αλλά σκισίματα πάντως. *** Τελικά, τί καταλάβατε από το σποτάκι τής ActionAid για τον ρατσισμό; *** Εννοώ, τί καταλάβατε που δεν μπορέσατε να καταλάβετε με το μισό εκατομμύριο ψήφων που πήρε η Χρυσή Αυγή. *** Πάλι στο νοσοκομείο ο Μητσοτάκουλας; *** Μη τσιμπάτε ρε, θα ξαναβγεί. *** Κι αυτό με την ελπίδα που πεθαίνει τελευταία, ψέμα είναι. *** Προτελευταία θα πεθάνει, η τελευταία θέση είναι καπαρωμένη. *** Το ρεπορτάζ τού Fortune_Greece σίγουρα είναι κατευθυνόμενο. *** Άκου λέει, στα χρόνια της κρίσης οι φτωχοί επιβαρύνθηκαν φορολογικά κατά 337% και οι πλούσιοι κατά 9%! ***

Ευτυχισμένες στιγμές

Και λοιπόν; *** Το 337% στις πενταροδεκάρες σημαίνει πενταροδεκάρες αλλά το 9% στα εκατομμύρια σημαίνει εκατομμύρια. *** Γι' αυτό, άλλωστε, οι κυβερνήσεις μας (δεξιές κι αριστερές) δρομολογούν την μείωση των φόρων στις μεγάλες επιχειρήσεις. *** Πολύ σωστά. *** Ο Μπόμπολας θα σε αναπτύξει, βρε ούφο, όχι ο περιπτεράς της πλατείας! *** Θες και ανάπτυξη, υπανάπτυκτε! *** Αυτό που ο ΣΔΟΕ έβαλε στην μπούκα τον Λαλιώτη, δεν σας στενοχωρεί; *** Δηλαδή, αμφισβητείται η ακεραιότης τού θείου βρέφους; *** Φτηνός λαϊκισμός συριζαίων. *** Ρωτήστε τον Λιβάνη και τον Κωστόπουλο, ρε, να σας πουν για τι διαμάντι παιδί μιλάμε! *** Σίγουρα θα προσέξατε ότι σε ένα σεντόνι κείμενο δεν έγραψα ούτε μια λέξη για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη. *** Μπορεί να είμαι πολλά κακά αλλά γελοίος δεν θα γίνω ποτέ. *** Όσοι δεν ανήκετε στους πωρωμένους του ροκ, αποκλείεται να αναγνωρίσατε στην πρώτη φωτογραφία τον αξεπέραστο "θείο Νώντα", κατά κόσμον Δημήτρη Πουλικάκο. *** Στην τρίτη φωτογραφία, ετοιμαζόμουν να βάλω ως υπότιτλο το "επταμελής οκτώ ατόμων", με παραπομπή στο αμίμητο "τριμελής 5-6 ατόμων" του μεγάλου Νίκου "Τιραμόλα" Βαμβακούλα, ώσπου είδα αυτή την λεζάντα στο τουίττερ και αποφάσισα να την κλέψω. *** Καλά δεν έκανα; *** Για επιδόρπιο, σας φύλαξα την Μητσοντόρα στα χέρια του κομμωτή της Βαλεντίνο. *** Φτύστε την, καλέ, μη την ματιάξετε την κοπέλλα! *** Κουκλάρα μου, μη τους δίνεις σημασία και περαστικά στον μπαμπά σου. *** Το ιστολόγιο δεν είναι μικρόψυχο. *** Σας υπενθυμίζω ότι μπήκε η άνοιξη. *** Αφήστε το παχνί και πιάστε το γκεζί. *** Καλό σαββατοκύριακο σε όλους. ***

Βαρδινογιάννηδες - 14. Τα πρόστιμα της Μότορ Όιλ

Επειδή, ως αναγνώστες, έχετε την ατυχία ο συντάκτης αυτού του ιστολογίου να είναι οικονομολόγος (τρομάρα του!), θα μου επιτρέψετε να αρχίσω το σημερινό σημείωμα με έναν μάλλον κουραστικό αλλά άκρως απαραίτητο πρόλογο.

Το 1994, ψηφίστηκε στην βουλή ο περίφημος νόμος 2238/1994, γνωστότερος σε φοροτεχνικούς και λογιστές ως Κώδικας Φορολογίας Εισοδήματος (ΚΦΕ). Ο ΚΦΕ, λοιπόν, είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα διάταξη, σύμφωνα με την οποία "οι δαπάνες της περίπτωσης αυτής δεν αναγνωρίζονται όταν καταβάλλονται ή οφείλονται σε φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα με κατοικία, έδρα ή εγκατάσταση σε μη συνεργάσιμα κράτη ή σε κράτη με προνομιακό φορολογικό καθεστώς, των οποίων η δραστηριότητα στην συγκεκριμένη συναλλαγή εξαντλήθηκε στην τιμολόγησή της και η παράδοση των αγαθών ή η παροχή των υπηρεσιών διενεργήθηκε από τρίτο πρόσωπο" (ν.2238/1994, άρθρο 31, παράγραφος 1, περίπτωση γ, εδάφιο τελευταίο).

Κινέζικα; Ας τα μεταφράσουμε. Ας πούμε ότι έχω εργοστάσιο συσκευασίας χουρμάδων. Παραγγέλνω χουρμάδες από μια εταιρεία που εδρεύει στην Νήσο Τζέρσεϋ (παραδείγματος χάριν, λέμε!). Επειδή η Νήσος Τζέρσεϋ δεν βγάζει χουρμάδες, η εταιρεία μεταβιβάζει την παραγγελία μου στην Τυνησία. Ο τυνήσιος πωλητής φορτώνει το εμπόρευμα για Ελλάδα αλλά το τιμολόγιο μου το κόβει η εταιρεία στην Νήσο Τζέρσεϋ. Πρόκειται για κλασσικό παράδειγμα τριγωνικής συναλλαγής.

Ενετελώς συμπτωματικά, βέβαια, η εταιρεία στην Νήσο Τζέρσεϋ είναι κι αυτή δική μου (κλασσικό παράδειγμα εξωχώριας [οφσόρ] εταιρείας) και το τιμολόγιο που μου κόβει είναι τόσο φουσκωμένο ώστε το εργοστάσιό μου στην Ελλάδα να δείξει στα βιβλία του ζημιές ή, έστω, μερικές πενταροδεκάρες ως κέρδη. Έτσι πετυχαίνω δυο πράγματα. Πρώτον, βγάζω νόμιμα τα κέρδη μου σε έναν φορολογικό παράδεισο, γλιτώνοντας την φορολογία στην Ελλάδα. Δεύτερον, έχω σοβαρές ελπίδες να πετύχω στην Ελλάδα κάποιες κρατικές επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις ή φοροαπαλλαγές, ώστε να μη κλείσω το ζημιάρικο εργοστάσιο και πετάξω τους εργάτες στην ανεργία.

Ε, λοιπόν, αυτές τις τριγωνικές συναλλαγές, όπου η μια κορυφή τού τριγώνου είναι οφσόρ σε "κράτη με προνομιακό φορολογικό καθεστώς" είχε βάλει στο μάτι ο νομοθέτης, ορίζοντας ότι δαπάνες που πληρώνονται σε τέτοιες εταιρείες δεν αναγνωρίζονται στην Ελλάδα, άρα δεν μειώνουν τα φορολογητέα κέρδη. Υποθέτω ότι έγινα αρκούντως σαφής, οπότε ας τελειώνουμε μ' αυτόν τον κουραστικό πρόλογο κι ας πάμε παρακάτω.

Φωτογραφία από την εποχή που Γιώργος Παπανδρέου και Βαρδής Βαρδινογιάννης ανακαλύπτουν ότι
ο Γιάννης Β. Βαρδινογιάννης (Τζίγγερ) ήταν συμμαθητής τού υπουργού οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου.

Το 2013, οι αρμόδιες φορολογικές αρχές πραγματοποίησαν έλεγχο στην Μότορ Όιλ, για τις χρήσεις 2010 και 2011. Με βάση την διάταξη που αναλύσαμε παραπάνω, άρχισαν να κόβουν, να κόβουν, να κόβουν... πιάστηκε το χέρι τους να κόβουν δαπάνες από τριγωνικές συναλλαγές με εξωχώριες εταιρείες φορολογικών παραδείσων. Ώσπου στο τέλος αυτού του κόψε-κόψε, έρραψαν και το κοστούμι: διαφορές φορολογητέων κερδών συν προσαυξήσεις και πρόστιμα, το όλον οχτακόσια. Εκατομμύρια. Ευρώ. Με προσφορά συμβιβασμό στο 60% του ποσού, όπερ σημαίνει τετρακόσια ογδόντα εκατομμύρια ευρώ παγκουέ.

Ο Βαρδής έβγαλε αφρούς. Ποιος είδε τον θεό και δεν τον φοβήθηκε. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά τα τελευταία χρόνια που η εφορία τολμούσε να του βάλει πρόστιμο. Είχε προηγηθεί άλλη μια διακοσάρα (εκατομμύρια ευρώ, πάντοτε) επειδή το 2010 είχε αγοράσει κάμποσους τόννους πετρελαίου από κυπριακή εταιρεία, δίχως να αποδώσει "τους αναλογούντες φόρους στο ελληνικό δημόσιο". Δυο φορές έλεγχος και δυο φορές πρόστιμα στον Βαρδή; Μα τι ήθελαν, επί τέλους; Να βάλει λουκέτο;

Φυσικά, εκείνοι που δέχτηκαν το πρώτο κύμα της βαρδινογιάννειας οργής ήταν ο ίδιος ο Σαμαράς και ο Γιάννης Στουρνάρας, τότε υπουργός οικονομικών. Η απειλή του Βαρδή ήταν σαφής: ή παίρνετε πίσω τα πρόστιμα ή μέχρι τον Σεπτέμβρη σας ρίχνω. Φυσικά, κανείς δεν ξέρει αν αυτή η φράση ξεστομίστηκε ακριβώς ή περίπου έτσι αλλά οι εξελίξεις δείχνουν ότι αυτό ήταν το νόημά της.

Από την άλλη κιόλας μέρα, ο Βαρδινογιάννης άρχισε να κάνει σαφές ότι αυτό που είπε, το εννοούσε. Ο τύπος γέμισε με δημοσιεύματα, τα οποία είχαν ως κοινό θέμα τους ότι "το Σταρ αλλάζει". Κάποια απ' αυτά τα δημοσιεύματα, μάλιστα, σημείωναν ότι ο Βαρδινογιάννης θα κάνει το Σταρ αντιμνημονιακό κανάλι, μπαίνοντας απέναντι στα άλλα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια που ήσαν μνημονιακά (Μέγκα, Σκάι, Αντέννα). Το ανάλαφρο δελτίο ειδήσεων του καναλιού (ο θεός να το κάνει δελτίο ειδήσεων, δηλαδή), αναβαθμίστηκε με την πρόσληψη "έγκριτων" και "σοβαρών" δημοσιογράφων, όπως η Μάρα Ζαχαρέα, ο Νίκος Χατζηνικολάου κλπ. Φυσικά, όλες αυτές οι κινήσεις είχαν κάλυψη από όλα τα μέσα ενημέρωσης (πλην, βεβαίως, των τριών καναλιών που αναφέραμε) αλλά και από το διαδίκτυο. Τίτλοι όπως "Ο Βαρδής Βαρδινογιάννης κάνει “δώρο” στον Τσίπρα το Star, που θα διευθύνει ο Χατζηνικολάου" και "Star Channel: Καληνύχτα Lifestyle, καλημέρα αντιμνημόνιο" είναι ενδεικτικοί. Κι όλα αυτά συνοδεύτηκαν από την παραίτηση Βαρδινογιάννη από το διοικητικό συμβούλιο του Μέγκα, κάτι που ερμηνεύτηκε ως απόδειξη της διάθεσης των Βαρδινογιάννηδων να πάνε κόντρα στην φιλοκυβερνητική στάση τού "μεγάλου καναλιού".

Φαίνεται ότι ο Σαμαράς και η κουστωδία του ανησύχησαν. Με την κατακόρυφη πτώση που κατέγραφε στις δημοσκοπήσεις, το μόνο που δεν ήθελε με τίποτε η κυβέρνηση ήταν ένα τηλεοπτικό κανάλι που θα αβαντάριζε την αντιπολίτευση. Κάτι έπρεπε να γίνει και, μάλιστα, πολύ γρήγορα....

27/5/2011: "Πατριωτικό" προσκλητήριο Βαρδή από το δελτίο ειδήσεων του Μέγκα.

Στο μεταξύ, η Μότορ Όιλ προλαβαίνει την τελευταία στιγμή να κάνει προσφυγή στην Επιτροπή Διοικητικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών (ΕΔΕΦΔ). Η επιτροπή αυτή είχε συσταθεί στις 31/5/2012 και εξέταζε τις φορολογικές διαφορές που ήσαν μεγαλύτερες από 50.000 ευρώ. Μάλιστα δε, αυτή η επιτροπή ήταν η μόνη αρμόδια για διαφορές που ξεπερνούσαν τις 300.000 ευρώ.

Να ξεκαθαρίσουμε εδώ ότι η ΕΔΕΦΔ ήταν φτιαγμένη στα μέτρα των μεγάλων. Αν εγώ αμφισβητήσω μια χρέωση της εφορίας 500 ευρώ και κάνω προσφυγή, πρέπει να πληρώσω μπροστά τα μισά για να συζητηθεί και, αν δικαιωθώ, θα τα πάρω πίσω. Οι προσφυγές στην ΕΔΕΦΔ συζητιούνταν δίχως να απαιτείται μπροστάντζα. Επίσης, για όσο καιρό εκκρεμούσε μια προσφυγή στην ΕΔΕΦΔ, οι αρχές δεν είχαν δικαίωμα να κάνουν καινούργιο έλεγχο.

Με αυτά τα δεδομένα, η ΕΔΕΦΔ αναδείχτηκε σε μεγάλη "πλάτη" των ισχυρών και οι διαγραφές φόρων στις οποίες προέβαινε ήσαν τόσο εξώφθαλμα προκλητικές ώστε η κυβέρνηση αναγκάστηκε να την καταργήσει από 31/7/2013 (δηλαδή, μόλις 14 μήνες από την σύστασή της!), επιτρέποντάς της ωστόσο να ασχοληθεί μέχρι τέλους της χρονιάς με όσες προσφυγές είχαν ήδη κατατεθεί μέχρι εκείνη την ημέρα. Η Μότορ Όιλ καταθέτει την προσφυγή της ακριβώς στην εκπνοή: στις 31 Ιουλίου 2013.

Η ΕΔΕΦΔ παρέλαβε την προσφυγή και την έβαλε στην άκρη. Κανείς δεν επρόκειτο να πιάσει αναμμένα κάρβουνα με τα χέρια του. Το πρόβλημα έπρεπε να βρει πολιτική λύση...

Βαρδινογιάννηδες - 13. Το Mega και το Star

Στις 5 Νοεμβρίου 1989 διεξάγονται οι δεύτερες από τις τρεις συνολικά εκλογές εκείνης της "βρόμικης" (κατά τους πασόκους) περιόδου. Η Νέα Δημοκρατία, υπό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, σκαρφαλώνει στο εντυπωσιακό 46,19% αλλά, χάρη στον εκλογικό νόμο Κουτσόγιωργα, δεν καταφέρνει να βγάλει απόλυτη πλειοψηφία, μένοντας στις 148 έδρες. Έτσι, λοιπόν, προέκυψε κυβέρνηση συνεργασίας και των τριών κομμάτων που μπήκαν στην βουλή, με πρωθυπουργό τον πρώην διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Ξενοφώντα Ζολώτα.

Σ' εκείνες τις εκλογές, η Νέα Δημοκρατία αύξησε το ποσοστό της (σε σχέση με τις εκλογές τού Ιουνίου, της ίδιας χρονιάς) κατά 1,94% και τις έδρες της κατά τρεις. Δυστυχώς για τον Μητσοτάκη, και το σφυροκοπούμενο ΠαΣοΚ αύξησε και το ποσοστό του κατά 1,52% και τις έδρες του κατά τρεις (τέσσερις, αν υπολογίσουμε και την μονοεδρική τής Λευκάδας, όπου ο Απόστολος Λάζαρης είχε κατεβεί ως ανεξάρτητος, υποστηριζόμενος από ΠαΣοΚ και Συνασπισμό). Το κόμμα που βγήκε χαμένο ήταν ο -ενιαίος τότε- Συνασπισμός της Αριστεράς, ο οποίος έχασε 2,15 ποσοστιαίες μονάδες και το ένα τέταρτο (7 στους 28) των βουλευτών του.

Ήταν σαφές ότι ο Μητσοτάκης δεν θα επέτρεπε στην κυβέρνηση Ζολώτα να μακροημερεύσει. Με βασικό όπλο την προπαγάνδα περί ακυβερνησίας, θα έκανε ό,τι μπορούσε για να ξαναστείλει τον λαό στις κάλπες. Πρώτα, όμως, θα έπρεπε να τρομοκρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο αυτόν τον λαό, ώστε να του υφαρπάξει την ψήφο. Κι επειδή δεν υπάρχει ισχυρότερο όπλο για την τρομοκράτηση του λαού από την τηλεόραση, μόλις δεκαπέντε μέρες μετά τις εκλογές θα έβγαινε στον αέρα το πρώτο ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι της χώρας. Το Μέγκα Τσάννελ.

20/11/1989: Το πρώτο δελτίο ειδήσεων του Μέγκα Τσάννελ.
Εκφωνεί η Λιάνα Κανέλλη - Σχολιάζει ο Γιάννης Πρετεντέρης

Το Μέγκα ανήκει στην εταιρεία Τηλέτυπος Α.Ε., η οποία ιδρύθηκε στις 10 Μαΐου 1989 από τέσσερις μεγαλοεκδότες: Μπόμπολας, Λαμπράκης, Τεγόπουλος και Αλαφούζος. Κοντά τους κι ένας πέμπτος, ένας μεγαλοεπιχειρηματίας, ο οποίος ήθελε να γίνει κι αυτός εκδότης: ο Βαρδής Βαρδινογιάννης. Λες και η "ιερή πεντάδα" γνώριζε ότι πολύ σύντομα το κράτος θα επέτρεπε την λειτουργία ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών.

Πράγματι, η κυβέρνηση Τζαννή Τζαννετάκη πρόλαβε, στους περίπου πέντε μήνες που έζησε, να δώσει στις 29 Σεπτεμβρίου 1989 στην Τηλέτυπος Α.Ε. μια (προσέξτε!) προσωρινή άδεια δοκιμής τοπικού ραδιοτηλεοπτικού σταθμού. Πρόλαβε, επίσης, έναν μήνα πριν τις εκλογές τού Νοεμβρίου, να ψηφίσει τον νόμο 1866/1989 "Ίδρυση εθνικού συμβουλίου ραδιοτηλεοράσεως και παροχή αδειών για την ίδρυση και λειτουργία τηλεοπτικών σταθμών". Όπως ισχυρίζεται το ίδιο το Μέγκα στον ιστοτόπο του, η λειτουργία του βασίστηκε και διέπεται από τις διατάξεις αυτού του νόμου. Μόνο που δεν μας εξηγεί το πώς και με βάση ποιες διατάξεις, στις 20 Νοεμβρίου 1989 το κανάλι άρχισε να εκπέμπει κανονικό πρόγραμμα πανελλαδικά, παρ' ότι διέθετε μια απλή άδεια δοκιμής και, μάλιστα, σε τοπικό επίπεδο. Άλλωστε, το άρθρο 5 του εν λόγω νόμου αναφέρει ρητά ότι "είναι δυνατή η χορήγηση σε ανώνυμες εταιρείες ή οργανισμούς τοπικής αυτοδιοικήσεως άδεια ιδρύσεως και λειτουργίας τηλεοπτικών σταθμών τοπικής εμβέλειας" (σ.σ.:η υπογράμμιση δική μου).

Το κανάλι εξακολουθεί να εκπέμπει χωρίς άδεια επί τέσσερα χρόνια, ώσπου στις 10 Σεπτεμβρίου 1993 (εντελώς συμπτωματικά, έναν μήνα πριν τις εκλογές που έρριξαν τον Μητσοτάκη από την εξουσία), η κυβέρνηση μετατρέπει την προσωρινή άδεια δοκιμής σε άδεια ιδρυσης και λειτουργίας τηλεοπτικού σταθμού, διαρκείας επτά ετών. Η επταετής άδεια αυτή έληξε το 2000, χωρίς να ανανεωθεί. Στον ιστοτόπο του, το Μέγκα ισχυρίζεται ότι η άδεια "διατηρείται νομοθετικά σε ισχύ μέχρι και σήμερα" αλλά αυτό το "νομοθετικά" είναι εσφαλμένο: δεν υπάρχει νόμος που να επεκτείνει την ισχύ εκείνης της άδειας. Συνεπώς, εδώ και 15 χρόνια, το Μέγκα εκπέμπει παράνομα. Δηλαδή, το Μέγκα εκπέμπει παράνομα στα 19 από τα 26 συνολικά χρόνια της ύπαρξής του.


Πάντως, είτε με άδεια είτε χωρίς, το κανάλι ξεπλήρωσε την υποχρέωση με το παραπάνω. Δεν στήριξε μόνο τον Μητσοτάκη για να εκλεγεί το 1990. Στήριξε και την κυβέρνησή του. Κι όταν ο Ανδρέας επανήλθε το 1993 στην εξουσία, δεν δυσκολεύτηκε να στηρίξει κι εκείνον. Όπως στήριξε και τον διάδοχό του, τον Κώστα Σημίτη με τους εκσυγχρονιστές του. Αργότερα, με την ίδια ευκολία, στήριξε και τον Καραμανλή τζούνιορ, πείθοντάς μας ότι ήταν "ο καταλληλότερος". Όπως "καταλληλότερος" -για το κανάλι- έγινε κατόπιν και ο Γιώργος Παπανδρέου. Και ο Παπαδήμος. Και ο Σαμαράς. Και όποιος, εν πάση περιπτώσει, βρισκόταν κάθε φορά στο τιμόνι τής εξουσίας. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλοιώς: οι "καλές δουλειές" για τους μετόχους του καναλιού, από την εκάστοτε εξουσία προέρχονται.

Μέσα στα 26 χρόνια της λειτουργίας τού καναλιού, οι σχέσεις των μετόχων του δεν ήσαν πάντοτε ρόδινες. Ισχυροί καπιταλιστές όλοι τους, δεν δίσταζαν να συγκρουστούν μεταξύ τους όταν έπρεπε να προασπίσουν ο καθένας τα δικά του συμφέροντα. Σήμερα, η Πήγασος ΑΕ (Μπόμπολας) κατέχει το 32,73% των μετοχών, η ΔΟΛ ΑΕ (πρώην λαμπράκης, νυν Ψυχάρης) το 22,11%, η Benbay (Ρέστης) το 3,19%, η τράπεζα BNP Paribas το 4,88%, οι κληρονόμοι του Τεγόπουλου το 2,67% και μια σειρά εξωχώριων (οφσόρ) εταιρειών με περίεργα ονόματα (Moongold, Goodglass, Wako κλπ), όλες συμφερόντων Βαρδινογιάννη, κατέχουν μετοχές σε ποσοστά μέχρι 3,32% η καθεμιά.

Το πιο ενδιαφέρον -ίσως- στοιχείο με το Μέγκα είναι ότι, παρά το γεγονός πως τα αφεντικά του ξέρουν από επιχειρήσεις, είναι εξαιρετικά ζημιογόνο. Σύμφωνα με τις οικονομικές καταστάσεις του, το κανάλι (για την ακρίβεια, η Τηλέτυπος ΑΕ) παρουσιάζει μαύρα χάλια: ζημίες επί ζημιών (2013: 20+ εκατ. ευρώ, 2014: 12+ εκατ. ευρώ), πολύ υψηλό δανεισμό (μόνο το ομολογιακό δάνειο της 18/12/13 ανέρχεται σε 98 εκατ. ευρώ), απαράδεκτη σχέση συσσωρευμένων ζημιών προς ίδια κεφάλαια (57%) κλπ. Και όμως, αντί τα "μεγάλα αφεντικά" να κοιτάνε πως να απαγκιστρωθούν απ' αυτό, σφάζονται μεταξύ τους για το ποιος θα κάνει κουμάντο. Κι επειδή στον καπιταλισμό κανένας λεφτάς δεν θέλγεται από μια "μαύρη τρύπα" όπου πετάει τον παρά του, είναι προφανές ότι υπάρχει κάποιο αντάλλαγμα για όσα "μαύρα χάλια" προαναφέραμε.

Βαρδής Βαρδινογιάννης, Σταύρος Ψυχάρης, Γιώργος Μπόμπολας:  η ισχυρή τριανδρία τού Μέγκα σήμερα.

Ο Βαρδινογιάννης δεν θα μπορούσε να περιοριστεί στο Μέγκα. Έχοντας μάθει να είναι πάντοτε το απόλυτο αφεντικό, δεν ήταν εύκολο να συνυπάρξει με μεγαλοκαρχαρίες τής εμβέλειας ενός Μπόμπολα ή ενός Λαμπράκη. Έτσι, το 1993, ο Θόδωρος Βαρδινογιάννης στήνει την Νέα Τηλεόραση Α.Ε. και συνεργάζεται με τον "τηλεορασάνθρωπο" Νίκο Μαστοράκη για να φτιάξουν μαζί το Σταρ Τσάννελ. Ο Μαστοράκης φτιάχνει ένα "λάιτ" κανάλι, τύπου ΗΠΑ, κυρίως με εισαγόμενα προγράμματα και με στόχο το νεώτερης ηλικίας κοινό. Μάλιστα δε, το Σταρ εκπέμπει με τρισδιάστατη εικόνα (όσες εκπομπές, βέβαια, είναι γυρισμένες μ' αυτή την τεχνική), κάτι που κανένα άλλο κανάλι δεν έχει κάνει μέχρι σήμερα.

Το Σταρ αποτελεί κλασσικό παράδειγμα εφαρμογής τής παροιμίας που λέει: φτιάξε ένα κανάλι κι άσ' το κι αν πεινάσεις, πιάσ' το. Στην συνέχεια θα δούμε πώς οι Βαρδινογιάννηδες εκμεταλλεύτηκαν το δεύτερο κανάλι τους όταν παρουσιάστηκε ανάγκη. Φυσικά, όσα είπαμε πιο πάνω για την νομιμότητα (ή, μάλλον, για την έλλειψη νομιμότητας) στην λειτουργία τού Μέγκα, ισχύουν και για το Σταρ. Όπως, άλλωστε, ισχύουν για όλα τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια. Το σκηνικό θυμίζει διελκυνστίδα: η μεν εξουσία λέει στα κανάλια "μη με ενοχλείτε γιατί θα σας κλείσω και βοηθήστε με για να σας βοηθήσω" τα δε κανάλια παραγγέλνουν στην εξουσία "μη μας ενοχλείς γιατί θα σε θάψουμε και κάνε μας τα χατήρια για να σε στηρίξουμε". Πρόκειται για ισορροπία τύπου "φοβάται ο Γιάννης το θεριό..." και "τό 'να χέρι νίβει τ' άλλο...", η οποία αφήνει και τις δυο πλευρές ικανοποιημένες.

Στο καινούργιο κανάλι, το βαρδινογιανναίηκο ποτέ δεν επέτρεψε να φύγει ο έλεγχος από τα χέρια του. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΣΡ, σήμερα μέτοχοι του Σταρ είναι κάποιες εξωχώριες (οφσόρ) εταιρείες με περίεργα ονόματα (Thelon Trading Ltd, Dasen Holdings Ltd, Moorefields SA, Blue Dime Holding SA, Hogrid Holdings Ltd), καθεμιά από τις οποίες ανήκει σε κάποιο μέλος τής μεγάλης οικογένειας. Έτσι, όταν παρουσιάστηκε ανάγκη, η οικογένεια δεν δυσκολεύτηκε να το χρησιμοποιήσει. Το πώς, θα το δούμε.