"Η μάχη που διήρκεσε έξι εβδομάδες έγινε για να καταλάβωμε την Αθήνα και, όπως θα δείξει η συνέχεια των γεγονότων, να απαλλάξωμε την Ελλάδα από τον κομμουνιστικό ζυγό. Την εποχή αυτήν που τρία εκατομμύρια άνδρες πολεμούσαν σε κάθε στρατόπεδο στο Δυτικό Μέτωπο και που τεράστιες αμερικανικές δυνάμεις ηγωνίζοντο εναντίον της Ιαπωνίας στον Ειρηνικό, οι ελληνικές αυτές παραφορές μπορούσαν να φαίνονται ότι είχαν ελάχιστη σημασία, αλλά δεν ευρίσκοντο λιγότερο στο νευρικό κέντρο της ισχύος, της τάξεως και της ελευθερίας του Δυτικού κόσμου" (Ουίνστον Τσώρτσιλ, "Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος", εκδόσεις Ελληνική Μορφωτική Εστία, τόμος ΣΤ', σελ. 352).
Την Κυριακή 3 Δεκέμβρη του 1944, ένα τεράστιο σε όγκο λαϊκό συλλαλητήριο κατακλύζει τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Μέχρι τότε, σημειώνονταν καθημερινές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες σε όλες τις γειτονιές της πρωτεύουσας αλλά τούτη την ημέρα δεκάδες χιλιάδες λαού (μετριοπαθείς εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 100.000 και άλλες για 500.000, με την αλήθεια να βρίσκεται κάπου στην μέση), ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΕΑΜ, συγκεντρώνονται στην πλατεία Συντάγματος και στους γύρω δρόμους για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στη διχαστική πολιτική των Εγγλέζων και των ντόπιων τοποτηρητών τους. Τα συνθήματα "Όχι άλλη κατοχή" και "Παπανδρέου παραιτήσου" κυριαρχούν, όταν λίγο πριν τις 11 το πρωί η αστυνομία του Άγγελου Έβερτ (με την προστασία αγγλικών τανκς) ανοίγει πυρ κατά των άοπλων διαδηλωτών, δολοφονώντας 28 και τραυματίζοντας 140 άτομα. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, ο Έβερτ θα ισχυριζόταν ότι οι διαδηλωτές δεν ήσαν άοπλοι και θα παραδεχόταν δημόσια πως εκείνος είχε δώσει τη διαταγή να ανοίξει πυρ, βάσει των διαταγών που είχε από τους ανωτέρους του (Σόλων Γρηγοριάδης, "Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας", εκδόσεις Καπόπουλος, τόμος Β', σελ. 386).
Την επομένη, 4 Δεκεμβρίου, το ΕΑΜ κηρύσσει γενική απεργία και ολόκληρη η Ελλάδα παραλύει. Στην Αθήνα, η κηδεία των θυμάτων γίνεται μια τεράστια πομπή διαμαρτυρίας. Το ανορθόγραφο πανώ που πάει μπροστά, προαναγγέλλει τα μελλούμενα: "Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυρανίας διαλέγει ή τις αλλυσίδες ή τα όπλα". Μετά την κηδεία, Χίτες επιτίθενται στο άοπλο πλήθος, με αποτέλεσμα κι άλλους νεκρούς και τραυματίες.
Οι συγκρούσεις αρχίζουν και οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Ο Σκόμπυ κηρύσσει στρατιωτικό νόμο αλλά ποιός υπακούει; Από την μια, οι βρεττανοί κυκλώνουν και αφοπλίζουν το 2ο Σύνταγμα της II μεραρχίας του ΕΛΑΣ, από την άλλη ο ΕΛΑΣ επιχειρεί σε Αθήνα και Πειραιά κατά των Χιτών και των αστυνομικών τμημάτων. Στις 5 Δεκεμβρίου, ο Τσώρτσιλ στέλνει αυστηρή διαταγή στον Σκόμπυ: "Είσθε υπεύθυνος για την τήρηση της τάξεως στην Αθήνα και πρέπει να εξουδετερώσετε ή να συντρίψετε όλες τις ομάδες του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, που θα πλησιάσουν προς την πόλη. Μη διστάζετε, πάντως, να ενεργείτε σαν να βρίσκεστε σε κατεχόμενη πόλη, όπου έχει ξεσπάσει τοπική εξέγερση" (Γιάννης Ανδρικόπουλος, "1944: Κρίσιμη χρονιά - 300 ανέκδοτα έγγραφα από το αρχείο του Ουίνστον Τσώρτσιλ για την Ελλάδα", εκδόσεις Διογένης, τόμος Β', σελ. 257). Τα όσα ακολούθησαν είναι γνωστά. Τα "Δεκεμβριανά" δεν ήσαν παρά το προοίμιο ενός εμφυλίου που δεν θα αργούσε να ξεσπάσει.
Ποιούς εννοούσε, όμως, ο Άγγελος Έβερτ όταν έλεγε ότι χτύπησε τους διαδηλωτές κατόπιν διαταγών που είχε από τους ανωτέρους του; Η ιστορική έρευνα έχει καταδείξει σαφώς πως τόσο το έγκλημα της 3ης Δεκέμβρη 1944 όσο και οι μετέπειτα εξελίξεις είχαν σχεδιαστεί μεθοδικά από τους άγγλους, σε συνεργασία με τους ντόπιους "προθύμους" λακέδες τους.
Παρένθεση. Η γνωστή απορία κάποιων δήθεν μυαλωμένων "τί στο καλό γύρευαν οι κομμουνιστές αφού οι μεγάλοι είχανε μοιράσει τον κόσμο και η Ελλάδα είχε καταχωριστεί στην δύση;" δεν έχει εφαρμογή στα Δεκεμβριανά για δυο λόγους. Πρώτον, διότι στο συγκλονιστικό συλλαλητήριο της 3ης Δεκέμβρη συμμετείχαν όλοι οι έλληνες κι όχι μόνο οι κομμουνιστές. Και, δεύτερον, επειδή η συμφωνία τής Γιάλτας που μοίρασε τον κόσμο, θα γινόταν δυο μήνες αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1945. Κλείνει η παρένθεση.
Έχοντας υπ' όψη την προηγούμενη παρένθεση αλλά και το δεδομένο ότι ο Β' Π.Π. τελείωσε την πρωτομαγιά τού 1945 (τυπικά, στις 8/5/1945), είναι σαφές τι έχει κατά νου ο Τσώρτσιλ όταν δίνει στον Σκόμπυ εντολή να αιματοκυλίσει την Αθήνα. Όποιος δεν το καταλαβαίνει, ας προσέξει τι γράφει προς τον Τσώρτσιλ ο πρωθυπουργός τής Νότιας Αφρικής (!) Γιαν Σματς τον Αύγουστο του 1943: "Φοβούμαι ότι, υπό τας συνθήκας αναβρασμού της κοινής γνώμης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες βαλκανικές χώρες θα επακολουθήσει χάος μετά από τη συμμαχική κατοχή, εκτός εάν μια δυνατή πυγμή συγκρατήση επί τόπου τα πράγματα. Εάν αφεθή απεριόριστος ελευθερία στους λαούς αυτούς, ενδέχεται να έχουμε ένα κύμα ταραχών και ευρείας κλίμακος επιβολήν του κομμουνισμού, επί όλων των περιοχών αυτών της Ευρώπης" (Κομνηνός Πυρομάγλου, "Ο Δούρειος Ίππος", εκδόσεις Δωδώνη, σελ. 143).
Το ότι η αγγλική διπλωματία μεθόδευε την σύγκρουση με το ΕΑΜ προκύπτει και από άλλα έγγραφα του Τσώρτσιλ, τα οποία αποκαλύπτει ο Γιάννης Ανδρικόπουλος στο βιβλίο που αναφέραμε πιο πάνω. Για παράδειγμα, στις 29/8/1944 ο βρεττανός πρωθυπουργός τηλεγραφεί στον υπουργό εξωτερικών του Άντονυ Ήντεν: "Είναι εξαιρετικά σημαντικό να χτυπήσουμε απροειδοποίητα, χωρίς να προηγηθεί καμιά φανερή κρίση. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να προκαταλάβουμε το ΕΑΜ". Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει άλλο ένα τηλεγράφημα του Τσώρτσιλ προς τον Ήντεν στις 7/11/1944, τέσσερις εβδομάδες πριν το συλλαλητήριο της 3ης Δεκέμβρη: "Περιμένω ανοικτή σύγκρουση με το ΕΑΜ και δεν πρέπει να τη φοβόμαστε, υπό την προϋπόθεση ότι έχουμε διαλέξει με προσοχή το έδαφος".
Ιδανικό συνεργάτη στα σχέδιά του, ο Τσώρτσιλ είχε βρει τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον άνθρωπο που διακήρυσσε ότι "η ταυτότης των συμφερόντων της Αγγλίας και της Ελλάδος διά πρώτην φοράν εις την ιστορίαν των είναι απόλυτος" (Γεώργιος Παπανδρέου, "Κείμενα - Η Απελευθέρωσις της Ελλάδος", εκδόσεις Μπίρης, τόμος Β', σελ. 117) και ο οποίος είχε εκμυστηρευθεί στον υπαρχηγό τού Ζέρβα Κομνηνό Πυρομάγλου ότι σκόπευε να διαλύσει τον ΕΛΑΣ με τη βοήθεια των Αγγλων (Κομνηνός Πυρομάγλου, "Η εθνική αντίστασις", εκδόσεις Δωδώνη, σελ. 274). Ο ίδιος ο Παπανδρέου αποκαλύπτει (στο βιβλίο του που προαναφέραμε) ότι στις 22/9/1944 έστειλε στον Τσώρτσιλ το εξής τηλεγράφημα: "Ενώπιον της διαμορφωθείσης κρισίμου καταστάσεως, τα πολιτικά μέσα προς αντιμετώπισίν της δεν είναι πλέον επαρκή. Μόνον η άμεσος παρουσία επιβλητικών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα και μέχρι των τουρκικών ακτών ημπορεί να μεταβάλει την κατάστασιν".
Κάπως έτσι προπαρασκευάστηκαν και άρχισαν τα Δεκεμβριανά, τα οποία κράτησαν τριάντα τρεις ημέρες και κατέληξαν πρώτα στην συμφωνία τής 11ης Ιανουαρίου 1945 και κατόπιν στην συμφωνία τής Βάρκιζας στις 12 Φεβρουαρίου 1945. Αλλά όλα αυτά είναι μια άλλη, πολύ μεγάλη κουβέντα...
---------------------------------------------
Σημείωση: Η ιδέα και υλικό του κειμένου προέρχονται από το άρθρο του Γιώργου Πετρόπουλου "Δεκέμβρης 1944 - Ωμή επέμβαση των άγγλων στην Ελλάδα" (Ριζοσπάστης, 3/12/2000 - ένθετο "Επτά ημέρες μαζί", σελ. 10).
Την Κυριακή 3 Δεκέμβρη του 1944, ένα τεράστιο σε όγκο λαϊκό συλλαλητήριο κατακλύζει τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Μέχρι τότε, σημειώνονταν καθημερινές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες σε όλες τις γειτονιές της πρωτεύουσας αλλά τούτη την ημέρα δεκάδες χιλιάδες λαού (μετριοπαθείς εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 100.000 και άλλες για 500.000, με την αλήθεια να βρίσκεται κάπου στην μέση), ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΕΑΜ, συγκεντρώνονται στην πλατεία Συντάγματος και στους γύρω δρόμους για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στη διχαστική πολιτική των Εγγλέζων και των ντόπιων τοποτηρητών τους. Τα συνθήματα "Όχι άλλη κατοχή" και "Παπανδρέου παραιτήσου" κυριαρχούν, όταν λίγο πριν τις 11 το πρωί η αστυνομία του Άγγελου Έβερτ (με την προστασία αγγλικών τανκς) ανοίγει πυρ κατά των άοπλων διαδηλωτών, δολοφονώντας 28 και τραυματίζοντας 140 άτομα. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, ο Έβερτ θα ισχυριζόταν ότι οι διαδηλωτές δεν ήσαν άοπλοι και θα παραδεχόταν δημόσια πως εκείνος είχε δώσει τη διαταγή να ανοίξει πυρ, βάσει των διαταγών που είχε από τους ανωτέρους του (Σόλων Γρηγοριάδης, "Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας", εκδόσεις Καπόπουλος, τόμος Β', σελ. 386).
 |
| Ακρόπολις, 12/12/1958: Ο Άγγελος Έβερτ προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. |
Την επομένη, 4 Δεκεμβρίου, το ΕΑΜ κηρύσσει γενική απεργία και ολόκληρη η Ελλάδα παραλύει. Στην Αθήνα, η κηδεία των θυμάτων γίνεται μια τεράστια πομπή διαμαρτυρίας. Το ανορθόγραφο πανώ που πάει μπροστά, προαναγγέλλει τα μελλούμενα: "Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυρανίας διαλέγει ή τις αλλυσίδες ή τα όπλα". Μετά την κηδεία, Χίτες επιτίθενται στο άοπλο πλήθος, με αποτέλεσμα κι άλλους νεκρούς και τραυματίες.
Οι συγκρούσεις αρχίζουν και οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Ο Σκόμπυ κηρύσσει στρατιωτικό νόμο αλλά ποιός υπακούει; Από την μια, οι βρεττανοί κυκλώνουν και αφοπλίζουν το 2ο Σύνταγμα της II μεραρχίας του ΕΛΑΣ, από την άλλη ο ΕΛΑΣ επιχειρεί σε Αθήνα και Πειραιά κατά των Χιτών και των αστυνομικών τμημάτων. Στις 5 Δεκεμβρίου, ο Τσώρτσιλ στέλνει αυστηρή διαταγή στον Σκόμπυ: "Είσθε υπεύθυνος για την τήρηση της τάξεως στην Αθήνα και πρέπει να εξουδετερώσετε ή να συντρίψετε όλες τις ομάδες του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, που θα πλησιάσουν προς την πόλη. Μη διστάζετε, πάντως, να ενεργείτε σαν να βρίσκεστε σε κατεχόμενη πόλη, όπου έχει ξεσπάσει τοπική εξέγερση" (Γιάννης Ανδρικόπουλος, "1944: Κρίσιμη χρονιά - 300 ανέκδοτα έγγραφα από το αρχείο του Ουίνστον Τσώρτσιλ για την Ελλάδα", εκδόσεις Διογένης, τόμος Β', σελ. 257). Τα όσα ακολούθησαν είναι γνωστά. Τα "Δεκεμβριανά" δεν ήσαν παρά το προοίμιο ενός εμφυλίου που δεν θα αργούσε να ξεσπάσει.
Ποιούς εννοούσε, όμως, ο Άγγελος Έβερτ όταν έλεγε ότι χτύπησε τους διαδηλωτές κατόπιν διαταγών που είχε από τους ανωτέρους του; Η ιστορική έρευνα έχει καταδείξει σαφώς πως τόσο το έγκλημα της 3ης Δεκέμβρη 1944 όσο και οι μετέπειτα εξελίξεις είχαν σχεδιαστεί μεθοδικά από τους άγγλους, σε συνεργασία με τους ντόπιους "προθύμους" λακέδες τους.
Παρένθεση. Η γνωστή απορία κάποιων δήθεν μυαλωμένων "τί στο καλό γύρευαν οι κομμουνιστές αφού οι μεγάλοι είχανε μοιράσει τον κόσμο και η Ελλάδα είχε καταχωριστεί στην δύση;" δεν έχει εφαρμογή στα Δεκεμβριανά για δυο λόγους. Πρώτον, διότι στο συγκλονιστικό συλλαλητήριο της 3ης Δεκέμβρη συμμετείχαν όλοι οι έλληνες κι όχι μόνο οι κομμουνιστές. Και, δεύτερον, επειδή η συμφωνία τής Γιάλτας που μοίρασε τον κόσμο, θα γινόταν δυο μήνες αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1945. Κλείνει η παρένθεση.
Έχοντας υπ' όψη την προηγούμενη παρένθεση αλλά και το δεδομένο ότι ο Β' Π.Π. τελείωσε την πρωτομαγιά τού 1945 (τυπικά, στις 8/5/1945), είναι σαφές τι έχει κατά νου ο Τσώρτσιλ όταν δίνει στον Σκόμπυ εντολή να αιματοκυλίσει την Αθήνα. Όποιος δεν το καταλαβαίνει, ας προσέξει τι γράφει προς τον Τσώρτσιλ ο πρωθυπουργός τής Νότιας Αφρικής (!) Γιαν Σματς τον Αύγουστο του 1943: "Φοβούμαι ότι, υπό τας συνθήκας αναβρασμού της κοινής γνώμης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες βαλκανικές χώρες θα επακολουθήσει χάος μετά από τη συμμαχική κατοχή, εκτός εάν μια δυνατή πυγμή συγκρατήση επί τόπου τα πράγματα. Εάν αφεθή απεριόριστος ελευθερία στους λαούς αυτούς, ενδέχεται να έχουμε ένα κύμα ταραχών και ευρείας κλίμακος επιβολήν του κομμουνισμού, επί όλων των περιοχών αυτών της Ευρώπης" (Κομνηνός Πυρομάγλου, "Ο Δούρειος Ίππος", εκδόσεις Δωδώνη, σελ. 143).
Το ότι η αγγλική διπλωματία μεθόδευε την σύγκρουση με το ΕΑΜ προκύπτει και από άλλα έγγραφα του Τσώρτσιλ, τα οποία αποκαλύπτει ο Γιάννης Ανδρικόπουλος στο βιβλίο που αναφέραμε πιο πάνω. Για παράδειγμα, στις 29/8/1944 ο βρεττανός πρωθυπουργός τηλεγραφεί στον υπουργό εξωτερικών του Άντονυ Ήντεν: "Είναι εξαιρετικά σημαντικό να χτυπήσουμε απροειδοποίητα, χωρίς να προηγηθεί καμιά φανερή κρίση. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να προκαταλάβουμε το ΕΑΜ". Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει άλλο ένα τηλεγράφημα του Τσώρτσιλ προς τον Ήντεν στις 7/11/1944, τέσσερις εβδομάδες πριν το συλλαλητήριο της 3ης Δεκέμβρη: "Περιμένω ανοικτή σύγκρουση με το ΕΑΜ και δεν πρέπει να τη φοβόμαστε, υπό την προϋπόθεση ότι έχουμε διαλέξει με προσοχή το έδαφος".
 |
| 2/12/1944: Ο Ριζοσπάστης προειδοποιεί και καλεί τον λαό σε επιφυλακή |
Ιδανικό συνεργάτη στα σχέδιά του, ο Τσώρτσιλ είχε βρει τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον άνθρωπο που διακήρυσσε ότι "η ταυτότης των συμφερόντων της Αγγλίας και της Ελλάδος διά πρώτην φοράν εις την ιστορίαν των είναι απόλυτος" (Γεώργιος Παπανδρέου, "Κείμενα - Η Απελευθέρωσις της Ελλάδος", εκδόσεις Μπίρης, τόμος Β', σελ. 117) και ο οποίος είχε εκμυστηρευθεί στον υπαρχηγό τού Ζέρβα Κομνηνό Πυρομάγλου ότι σκόπευε να διαλύσει τον ΕΛΑΣ με τη βοήθεια των Αγγλων (Κομνηνός Πυρομάγλου, "Η εθνική αντίστασις", εκδόσεις Δωδώνη, σελ. 274). Ο ίδιος ο Παπανδρέου αποκαλύπτει (στο βιβλίο του που προαναφέραμε) ότι στις 22/9/1944 έστειλε στον Τσώρτσιλ το εξής τηλεγράφημα: "Ενώπιον της διαμορφωθείσης κρισίμου καταστάσεως, τα πολιτικά μέσα προς αντιμετώπισίν της δεν είναι πλέον επαρκή. Μόνον η άμεσος παρουσία επιβλητικών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα και μέχρι των τουρκικών ακτών ημπορεί να μεταβάλει την κατάστασιν".
Κάπως έτσι προπαρασκευάστηκαν και άρχισαν τα Δεκεμβριανά, τα οποία κράτησαν τριάντα τρεις ημέρες και κατέληξαν πρώτα στην συμφωνία τής 11ης Ιανουαρίου 1945 και κατόπιν στην συμφωνία τής Βάρκιζας στις 12 Φεβρουαρίου 1945. Αλλά όλα αυτά είναι μια άλλη, πολύ μεγάλη κουβέντα...
---------------------------------------------
Σημείωση: Η ιδέα και υλικό του κειμένου προέρχονται από το άρθρο του Γιώργου Πετρόπουλου "Δεκέμβρης 1944 - Ωμή επέμβαση των άγγλων στην Ελλάδα" (Ριζοσπάστης, 3/12/2000 - ένθετο "Επτά ημέρες μαζί", σελ. 10).
33 σχόλια:
Μερικές παρατηρήσεις για το άρθρο Θοδωρή χωρίς κανένα υπαινιγμό για εσένα. Στις Συγκεντρώσεις δεν συμμετείχανε έτσι απλά Ελληνες. Συμμετείχανε Εργάτες και άλλα λαικά Στρώματα μαζί και οι Κομμουνιστές που για 3.5 χρόνια πολεμήσανε τις δυνάμεις του Αξονα και το τμήμα της Αστικής Τάξης που τάχθηκε μαζί τους. Στην Γιάλτα δεν μοιράστηκε ο κόσμος. Η Γιάλτα ήτανε η μεγαλύτερη νίκη του Δ.Κ.Κ μέχρι τότε χάρη στις νίκες του Κόκκινου Στρατού. Ο Καπιταλισμός που πήγε να συντρίψει την ΕΣΣΔ όχι μόνο απέτυχε αλλά δόθηκε η δυνατότητα να αποσπαστούνε και άλλες χώρες απο τον Καπιταλισμό. Η Γιάλτα αναγνώρισε τον Συσχετισμό που είχε δημιουργηθεί στο Εσωτερικό της κάθε χώρας μέχρι τότε. Ο δεκέμβρης του 1944 είναι μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία για τον λαό της Αθήνας και του Πειραιά που θυσιάστηκε. Για εμένα όλα έπρεπε να είχανε γίνει την στιγμή που αποχωρούσανε οι Γερμανοί απο κάθε πόλη της χώρας μας δηλαδή Σεπτέμβρη και Οκτώβρη του 1944. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
"Η Γιάλτα αναγνώρισε τον Συσχετισμό που είχε δημιουργηθεί στο Εσωτερικό της κάθε χώρας μέχρι τότε."
Αν ήταν έτσι μια από τις πρώτες χώρες που θα διεκδικούσε ο Στάλιν θα ήταν η Ελλάδα με το ισχυρό ΕΑΜ. Απλά ο άνθρωπος έβαλε κάτω τους διεθνείς συσχετισμούς δυνάμεων και είδε ότι την Ελλάδα δεν την κερδίζει. Γύρεψε αυτά που μπορούσε να πάρει και καλά έκανε (από διεθνιστική άποψη) και την Ελλάδα την έδωσε στους Άγγλους. Πικρό για μας (τους έλληνες) αλλά ρεαλιστικό. Δε διαφωνώ, να υπερασπιστούμε τον Στάλιν αλλά όχι κι έτσι.
Αυτό που λες θα ίσχυε αν το ΕΑΜ και το ΚΚΕ είχανε Στρατηγικό στόχο τον Σοσιαλισμό και χωρίς ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΖΕΡΤΑ την ώρα που αποχωρούσανε οι Γερμανοί πέρναμε την εξουσία. Σε αυτή την περίπτωση θα βλέπαμε αν υπάρχει ...μοιρασιά.... Με τον χειρισμό που έγινε να δώσουνε 50 μέρες στην Ενωμένη Αστική Τάξη και τους Αγγλους να αλλάξουνε τον συσχετισμό δεν ισχύει αυτό που λες. Παλεύανε για ένα ποιο δημοκρατικό Αστικό κράτος και τίποτα άλλο. Αλλωστε η Κ.Δ είχε διαλυθεί το 1943.. λόγω ...εθνικών ιδιομορφιών.... Αν θέλεις μπορώ να παραθέσω και κομματικά ντοκουμέντα που δείχνουνε οτι μετά το 1937... το ΚΚΕ δεν είχε Στρατηγικό στόχο τον Σοσιαλισμό. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Το να "διεκδικούσε την Ελλάδα" ο Στάλιν θα ήταν σαν στις ενδοσυμμαχικές σχέσεις να μην αναγνωρίζει το "διεθνές κύρος", το "διεθνές δίκαιο" αν θέλετε, που παρήγαν οι συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας, σαν να μην αναγνωρίζει την υπογραφή του ίδιου του ελληνικού λαϊκού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος...
Άλλωστε για την Ελλάδα δεν χρειαζόταν η διεκδίκησή της. Κατά τη γνώμη μου θα αρκούσε η διεκδίκηση αμοιβαίας μη ανάμιξης στα εσωτερικά της, η Ελλάδα δε χρειαζόταν ξένη στρατιωτική παρουσία για την απελευθέρωσή της... Αλλά πια ούτε αυτό ήταν δυνατό, μια που Λίβανο και Καζέρτα είχαν "μοιράσει" την Ελλάδα πολύ πριν κάθε Γιάλτα, και είχαν θεσμοθετήσει τη μονομερή βρετανική ανάμιξη.
ΟΧΙ, ανώνυμε (5 Δεκεμβρίου 2016 - 5:04 μ.μ.)!
Η σωστή κατανόηση των γεγονότων εκείνων, "Δεκέμβρης", Λίβανος-Καζέρτα-Βάρκιζα και Τεχεράνη-Γιάλτα-Πότσνταμ, δε γίνεται για να σώσουμε την .....επαναστατική τιμή του Στάλιν!
Γίνεται ΓΙΑ ΜΑΣ!
Για την αποτίμηση της δικής μας (σαν κινήματος και σαν πολιτικής δύναμης, που το καθοδηγούσε) συμβολής. Μπας και καταλάβουμε κάποτε, 70+ χρόνια μετά, τι διάολο στράβωσε και χάσαμε. Για να κεφαλαιοποιήσουμε την ιστορική εμπειρία και να μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Δε θάχουμε πάντα έναν "πατερούλη" να τον κατηγορούμε για όλα, και για τα στραβά και για τα καλά! Κάποτε τα παιδάκια πρέπει να μεγαλώνουν….
Θεωρώ εξαιρετική ιδέα την παράθεση του αποσπάσματος του Τσώρτσιλ, εισαγωγικά! Είναι εξαιρετικά διδακτική. Δείχνει πόσο ξεκάθαρα ένας ιδιοφυής αστός πολιτικός κατανοεί και υπηρετεί τα συμφέροντα της τάξης του, ψυχρά, χωρίς θολούρες και αναστολές. (Είναι ευτύχημα για το παγκόσμιο κομμ. κίνημα το ότι απέναντι στον Τσώρτσιλ βρέθηκε ένας εξ ίσου προικισμένος ηγέτης, που τάβλεπε εξ ίσου καθαρά από την πλευρά των εργαζομένων όλης της γης, αλλά ας το αφήσουμε, όπως είπα, για να μην ξεστρατίζουμε...).
Δείτε, λοιπόν, τι λέει ο Τσώρτσιλ: "Ναι κάνουμε αντιφασιστικό πόλεμο, αλλά όχι σε βάρος των ταξικών συμφερόντων μας"!!
Στον αντίποδα, τι κάνανε οι πατεράδες-παππούδες μας, εδώ στην Ελλάδα;
Θυσιάσανε τα ταξικά συμφέροντα των ελλήνων εργαζομένων, στον βωμό των συμφερόντων της αστικής τους τάξης!
Και εδώ πολώνουμε το ζήτημα στις περίφημες «συμφωνίες» (Λίβανος-Καζέρτα ), που τάχατες ήταν λάθος ΜΟΝΟ ΑΥΤΕΣ, ξεχνώντας πως συμπυκνώναν τις συνειδητές μας επιδιώξεις και την «νοοτροπία», που είχαμε εκείνη την εποχή. Με λίγα λόγια την «στρατηγικοποίηση» του προγράμματος του «ενδιαμέσου σταδίου», ΑΛΛΑ και τις άδηλες ιδεολογικές επιρροές, που ασκούσε η αστική τάξη στο εργατικό κίνημα μέσω της συμμαχίας του ΕΑΜ και των τεράστιων λαϊκών μαζών, που το πλαισίωσαν, χωρίς την απαραίτητη ιδεολογική και πολιτική «εκπαίδευση».
Εδώ «πνίγηκε» η δική μας πρωτοπορία, ενώ δε συνέβηκε το ίδιο με την αγγλική-αστική. Αυτοί μας βλέπανε σαν εχθρούς, χωρίς να τους θολώνει την εικόνα ο αντιφασιστικός αγώνας, εμείς όχι! Προβλήματα εκλαϊκευσης της γραμμής του είχε και ο Τσώρτσιλ αλλά τα αντιμετώπισε έξυπνα: Εκανε στα γρήγορα και «στη ζούλα» τη βρωμοδουλειά του, καταπνίγοντας, χάρη και στο στρατιωτικό νόμο, τις εσωτερικές του αντιδράσεις, και, κυρίως, γράφοντας στα παπάρια του όσες δε μπόρεσε να καταπνίξει. Γιατί δεν «κώλωσε»; Απλά γιατί είχε καθαρό μυαλό (= «πρόγραμμα») και αδιάλλακτη αστική ταξική συνείδηση.
Οι αστοί μας (Τσώρτσιλ + ντόπιοι ) υπέγραψαν τις πρώτες συνθήκες, Λίβανος-Καζέρτα, απλά για να μας αποκοιμήσουν, και με κάθε ευκαιρία τις γράφανε στα παπάρια τους, γιατί ξέραν πως βρίσκονταν σε μειονεκτική θέση (ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και ΠΕΕΑ ήταν δικά μας) και έπρεπε να «γυρίσουν» την κατάσταση. Εμείς είμασταν «καβάλα», αλλά λόγω της «νοοτροπίας» καταφέραμε να βρεθούμε και «γ@%#%$νοι και δαρμένοι». Μπορούσαμε κι εμείς να επικαλούμαστε τις «συμφωνίες» αλλά να μην τους χαρίζουμε ούτε σπιθαμή έδαφος. Γιατί τους αφήναμε να αποβιβάζονται ένοπλοι σε χώρα ήδη απελευθερωμένη από τον Λαϊκό Στρατό; Αγγλοι, Ορεινές Ταξιαρχίες κλπ; Γιατί τους αφήσαμε να μπούν στην Αθήνα; Δεν ξέραμε, πως θα μας σφάξουν; Δεν ισχυρίζομαι ότι η νίκη ήταν δεδομένη, αλλά είναι άλλο να πολεμάς σωστά και να χάνεις, και άλλο να σκάβεις μόνο σου το λάκκο σου. Το ηττημένο αλλά συντεταγμένο «στράτευμα» παραμένει μάχιμο. Αμα σκορπίσει από λάθος της ηγεσίας του, άντε να το μαζέψεις μετά….
Για τους τυπολάτρες, απλά να θυμίσω, πως η Γιάλτα έγινε μια μέρα μετά τη Βάρκιζα – δεν ήταν η Βάρκιζα, πολύ λιγότερο ο «Δεκέμβρης» δημιούργημα της Γιάλτας. Για την Γιάλτα ισχύει ό,τι είπε ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ. Ηταν η αποκρυστάλλωση της ήττας του Καπιταλισμού-Ιμπεριαλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο και μια τεράστια ΝΙΚΗ του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, με επίσης μεγάλη την προσωπική συμβολή του Στάλιν σε αυτό, πράγμα, που δεν δίστασε να παραδεχτεί και ο ίδιος ο Τσώρτσιλ.
Θα διαφωνήσω μόνο στην διατύπωση: Δεν αποτύπωσε τον συσχετισμό, που είχε διαμορφωθεί στο εσωτερικό ΚΑΘΕ χώρας – δεν ήταν δυνατό αυτό. Τον παγκόσμιο συσχετισμό Κεφαλαίου – Εργασίας αποτύπωσε, όπως διαμορφώθηκε στο καμίνι του Β’ΠΠ και στα πεδία των μαχών.
Στην Ελλάδα δεν ήταν δυνατό να έλθει ο Κόκκινος Στρατός, γιατί τότε δεν είχε ναυτικό, το είχε ξεκαθαρίσει ο ίδιος ο Στάλιν. Προφανώς δεν μπορούσε να βοηθήσει την Ελλάδα, όπως βοήθησε τη Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία κλπ. Αλλά αυτά τα περί Γιάλτας είναι εν πολλοίς μπαρούφες. Οι Αγγλοι αναμείχτηκαν και στην Γιουγκοσλαβία και στην Βουλγαρία και αλλού, παρά την «Γιάλτα», αλλά δεν τους βγήκε. Καμία «Γιάλτα» δε μας υποχρέωσε εμάς να κάνουμε τις συνθήκες Λίβανος-Καζέρτα-Βάρκιζα, και κυρίως, καμία «Γιάλτα» δε μας υποχρέωσε να έχουμε την «νοοτροπία», που προανέφερα. Σίγουρα η μορφή, που πήρε ο Β’ΠΠ και η διαμόρφωση της προέλασης της αντι-ναζιστικής συμμαχίας έκανε πιο δύσκολα τα πράγματα για το ελληνικό λαϊκό κίνημα. Αλλά το βασικό δεν είναι γιατί ηττηθήκαμε, αλλά το αν δώσαμε τη μάχη σωστά, αξιοποιώντας τα όποια πλεονεκτήματα είχαμε δημιουργήσει από κοινού, κι εμείς και ο κόκκινος Στρατός και το υπόλοιπο παγκόσμιο εργατικό κίνημα.
Ας απαλλαγούμε κάποτε από την πασοκογενή κλαψομουνίαση…
….μπας και πατήσουμε, επιτέλους, σε σταθερό έδαφος!
Σε ευχαριστώ για την διόρθωση Σεχτάρ. Αυτό ήθελα να πω και το έγραψα λάθος. Να είσαι καλά. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
@Σεχτάρ
«Στρατηγικοποίηση» του προγράμματος του «ενδιαμέσου σταδίου»:
Πώς είναι στρατηγικοποίηση του ενδιάμεσου σταδίου ο διόρισμός του Σκόμπι σαν διοικητή του ΕΛΑΣ, όταν κεντρικό περιεχόμενο αυτού του "σταδίου" είναι η αποτίναξη της "ξένης εξάρτησης" (=πρώτιστα αγγλικής!) αυτό δεν πρόκειται να το καταλάβω ποτέ. Μα ποτέ.
AGIS. Χωρίς να θέλω να καλύψω τον Σεχτάρ ακριβώς εδω είναι η Αντίφαση του οπορτουνισμού. Χρησιμοποιεί το θέμα της εξάρτησης....για να προσφέρει ...σκαλάκι ...πλατύσκαλο στον καπιταλισμό να κάνει την μανούβρα μετατρέποντας τον Ελιγμό σε Στρατηγική. Και το κάνει συνειδητά. Μιλάω για τον Οπορτουνισμό μέσα στο κόμμα και την Σοσιαλδημοκρατία..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Έκανα μια συγκεκριμένη ερώτηση που δεν απαντιέται με αυτό.
Αλλά ακόμα κι αν αυτή είναι η απολογητική του οπορτουνισμού, τι ανάγκη συνηγορίας έχει;
Ούτε και ποτέ θα καταλάβω τι είδους σκέψη είναι αυτή που τη μια υπογράφει διοικητή της το Σκόμπι και την άλλη φαντασιώνται ότι θα έρθει και ο κόκκινος στρατός να συγκρουστεί με τους Αγγλους για να τη σώσει από τον... διοικητή της.
ΑGIS. Και σωστά δεν καταλαβαίνεις. Αν θα καταλάβαινες θα ήσουνα Οπορτουνιστής Σύντροφε. Να στο φέρω με σημερινό φρέσκο παράδειγμα απο τους Ιδεολογικούς τους Απογόνους. Υποδέχεται τον Ομπάμα με κόκκινα χαλιά συμμετέχει στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε που στηρίζουνε το Εμπάργκο στην Κούβα και απο την άλλη πάει στην Κούβα να τιμήσει τον Κομαντάντε. Καταργεί νόμους για την προστασία και υγιεινή στους Χώρους δουλειάς και την άλλη μέρα γίνεται ατύχημα σε ταχυφαγείο στην Αθήνα απο χρήση φλόγας στο υπόγειο με το μαγαζί ανοιχτό. Και εκφράζει την λύπη του για την νεκρή λογίστρια απο την κακιά ώρα. Περιμένεις λογική απο αυτούς. Αδικος ο Κόπος Σύντροφε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Πως θα πει μετά για την μοιρασιά του κόσμου και την Γιάλτα. Πως θα πετάξει την λάσπη στον ΣΤΑΛΙΝ Σύντροφε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Αγη, αν έχεις αποφασίσει να μην το καταλάβεις "ποτέ, μα ποτέ", τότε δεν υπάρχεις και λόγος να προβληματίζεσαι, οπότε δεν καταλαβαίνω ποιά είναι η ερώτηση. Επιλογές είναι αυτές.
Για όσους ψάχνουν μιαν ερμηνεία, (και με την αίρεση της τελείως προσωπικής άποψης) απλά να προσθέσω ότι είναι θεμιτό να "ανοίγεις μια πόρτα" σε δυνητικούς συμμάχους, έστω και υποθετικούς η σε εμβριακή μορφή, έστω και για λόγους "ζύμωσης". Αλλά τις πόρτες τις ανοίγουμε για να μπορούμε και να τις κλείσουμε, όταν χρειαστεί, όπως θάλεγε κι ένας μεγάλος αγκιτάτορας. Είναι άλλο να ανοίγεις πόρτες, κι άλλο να γκρεμίζεις τα τείχη σου. Η αποδοχή του Παπατζή σαν πρωθυπουργού και του ...Σκόμπυ(!) σαν ...αρχιστρατήγου, δεν μπορούσαν να είναι "ταχτικές υποχωρήσεις", ήταν το επιστέγασμα στο γκρέμισμα των τειχών. Το ιδεολόγημα "όχι στην εξάρτηση", αν το απολυτοποιήσεις, είναι τόσο μπαρούφα όσο και το ισοδύναμό του: "Καπιταλισμός ανεξάρτητος από τον Ιμπεριαλισμό". Ενα σύντομο (και χρονικά) ανέκδοτο, η, αλλιώς, ένα ενδιάμεσο στάδιο του Ιμπεριαλισμού και όχι του ...Σοσιαλισμού(!).
Ας προσέξουμε την επόμενη φορά.
Θα συνοψίσω την άρνησή μου στα εξής:
Συνεπής με τη συγκεκριμένη στρατηγική επεξεργασία της περιόδου εκείνης δεν ήταν η υπογραφή στο Λίβανο. Συνεπής ήταν η μέχρι τέλους διαφωνία του γραμματέα του ΕΑΜ Θ. Χατζή με την επικύρωση της. Συνεπής με τη συγκεκριμένη στρατηγική της περιόδου εκείνης δεν ήταν η υπογραφή της Καζέρτας, ούτε η πειθαρχία που επέδειξε η ΚΟΑ όταν ενημερώθηκε εσωκομματικά. Συνεπής ήταν η εκστρατεία της ΚΟΑ για την καταγγελία της σαν "προβοκάτσιας του Ράλλη".
Το να θεωρείς το Λίβανο και την Καζέρτα συνεπή με την συγκεκριμένη στρατηγική επεξεργασία, ισοδυναμεί με το να αναγορεύεις το Λίβανο και την Καζέρτα σε "κομματική νομιμότητα" της περιόδου εκείνης, γι' αυτό και η λέξη "απολογητική" παραπάνω. Και, αντίστροφα, ισοδυναμεί με το να αναγορεύεις τη διαφωνία του Χατζή με Λίβανο καθώς και την αρχική καταγγελία της Καζέρτας από την ΚΟΑ σε παρέκκλιση από την τότε κομματικά "νόμιμη" προγραμματική-στρατηγική επεξεργασία.
Και βέβαια Λίβανος - Καζέρτα σαφώς και δεν είναι τακτικές υποχωρήσεις, αλλά ηχηρή εγκατάλειψη της δοσμένης στρατηγικής ακριβώς τη στιγμή που μπαίνει με κρίσιμη μορφή το δίλημα της άμεσης υλοποίησής της είτε της άμεσης εγκατάλειψής της.
Και επειδή εκτός από την άρνηση χρειάζεται και η ερμηνεία:
Εντελώς γενικά θα έλεγα ότι το ΚΚΕ, στο σύνολό του και ιδιαίτερα στα καθοδηγητικά του όργανα, την περίοδο εκείνη, δεν διέθετε και δεν εμφάνισε το θεωρητικό και πρακτικό απόθεμα των ικανοτήτων που ήταν αναγκαίες για να ξεπεράσει τις αντικειμενικές δυσκολίες που βάζαν οι συνθήκες του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και των συσχετισμών του ΒΠΠ.
Αυτό με τη σειρά του σηκώνει πολλή ανάλυση, αλλά η ανάλυση αυτή ακυρώνεται εκ των προτέρων όταν σαν αρχή και τέλος κάθε ερμηνείας μπαίνει το ζήτημα του "σταδίου".
(Όσο για το "ποτέ" και τις "επιλογές", η μόνη διαφορά είναι ότι απέναντι στο ρητό "ποτέ" του σχολίου μου, αντιπαρατίθεται εξίσου ένα σιωπηρό "ποτέ", οπότε είτε έχει είτε δεν έχει νόημα η όλη συζήτηση ως συζήτηση).
AGIS. Η Δικτακτορία του Μεταξά το 1936 ήρθε για να προετοιμάσει την κατάσταση για τον 2ο Π.Π Επρεπε να τσακίσει το Εργατικό Λαικό κίνημα και το ΚΚΕ που δεν είχε καταφέρει να συνέλθει απο τον διαρκές φραξιονισμό Οπορτουνισμό στην πριν το 1931..περίοδο. Ηρθε και η αλλαγή στην γραμμή της Κ.Δ το 1935.. μέσα απο την διαπάλη με τον Οπορτουνισμό. Το 1941 το ΚΚΕ ήτανε σχεδόν διαλυμένο ιδανικές συνθήκες για τον Οπορτουνισμό. Στον ..ΠΑΠΑΤΖΗ...είχε προταθεί η προεδρία του ΕΑΜ απλά αρνήθηκε. Μετά τον κάναμε πρωθυπουργό ....εθνικής ενότητας... και μας έσφαξε. Το 1964... η ΕΔΑ.... τον έκανε Γέρο της δημοκρατίας... αφου κατηγόρησε τον Καραμανλή για την δολοφονία του Λαμπράκη την στιγμή που ήξερε οτι η εντολή δόθηκε απο το παλάτι. Και το 1965 ουρά στον ...ανένδοτο.... Δεν περιγράφω άλλο για μετά το 1974 με την Πασοκάρα....όχι άλλο κάρβουνο...... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
AGIS. Υπάρχει και μια φωτογραφία στον 902 που είναι όλα τα λεφτά. Στο Καστελόριζο Βουλευτές του Σύριζα αγκαλιά με τον Καμμένο και τον Κασιδιάρη σε θεατρική παράσταση που στήσανε με Εθνικιστικό Φασιστικό παραλήρημα. Ο Κασιδιάρης δήλωσε οτι πρέπει να πάρουμε Β.Ηπειρο την Πόλη και την Κύπρο. Διαβολεμένη σύπτωση τα ίδια ζήταγε και ο ...ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗΣ....το 1944. Ο ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΜΟΣ στα καλύτερα του Σύντροφε. ΟΒΕΡ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Λοιπόν δεν περίμενα να με ιντριγκάρει τόσο η κουβέντα, δεν έχω να πω πολλά και δεν έχω και λογαριασμό. Συμφωνώ απολύτως με τον Σεχτάρ. Δεν καταλαβαίνω που διαφωνεί με όσα έγραψα; Τόσο η ρεαλπολιτικ του Στάλιν: «Στην Ελλάδα δεν ήταν δυνατό να έλθει ο Κόκκινος Στρατός, γιατί τότε δεν είχε ναυτικό, το είχε ξεκαθαρίσει ο ίδιος ο Στάλιν. Προφανώς δεν μπορούσε να βοηθήσει την Ελλάδα, όπως βοήθησε τη Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία κλπ.» όσο και η κριτική (του κινήματος) που ουσιαστικά κάνει στο σχόλιο του με καλύπτει πλήρως. Η μόνη διαφορά μας είναι: μόνο δική μας είναι η ευθύνη (των ελλήνων); Σιάντος, Ιωαννίδης κλπ «δεν είχαν χωνέψει το μαρξισμό»; Ή μήπως η παγκόσμια γραμμή ήταν «ταξική συνεργασία για να νικηθεί ο φασισμός και ύστερα βλέπουμε»; Και φυσικά το «ύστερα βλέπουμε» ήταν σοσιαλισμός σε μια μόνο χώρα (άντε και με ένα γεωστρατηγικό δαχτυλίδι γύρω της).
Όταν ο Ποπώφ έπεφτε με αλεξίπτωτο στο αντάρτικο συμβούλεψε: «σύντροφοι κάντε ότι σας φωτίσει η επαναστατική σας συνείδηση» ή μήπως ήταν: «πρέπει να συνεργαστούμε με τους εγγλέζους γιατί ο αγώνας μας χρειάζεται όλους»; Και μετά αντι να κλείσουν κατάμουτρα την πόρτα στον Παπανδρέου (που δεν του πήγαινε ούτε τα τάγματα ασφαλείας να καταδικάσει) πήγανε στην Καζέρτα. Μόνοι τους το αποφασίσανε; Κι όταν λέμε «Γιάλτα» δεν εννούμε μόνο ότι ειπώθηκε εκεί. Εννούμε όλες τις συνεννοήσεις μεταξύ των «μεγάλων». Δηλαδή τα «μπιλιετάκια» Γιουγκοσλαβία 50-50, Ελλάδα 90-10, Ρουμανία, Βουλγαρία 25-75 τί είναι; Δεν τα μετράμε αυτά;
Δεν μου φεύγει η σκέψη ότι εκείνη την εποχή οι μόνοι που «δούλευε το μυαλό τους» ήταν ο Άρης (Βελουχιώτης) και αργότερα ο Νίκος Ζαχαριάδης. Αμφότεροι έγραψαν στα παλιά τους παπούτσια τις σοβιετικές συμβουλές. Όμως όταν ήλθε ο τελευταίος από το Νταχάου, το αντιεαμικό κράτος είχε ήδη στηθεί και το πουλάκι είχε πετάξει.
Σε κάθε περίπτωση ο Σεχτάρ είναι πολύ κοντά στη σκέψη μου.
Θοδωρή ευχαριστώ για τη φιλοξενία / (ο ανώνυμος της 5 Δεκεμβρίου 2016 - 5:04 μ.μ.)
Ασφαλώς και η ΕΣΣΔ δεν μπορούσε να στείλει Στρατό στην Ελλάδα για τον λόγο που λέει ο Σεχτάρ και για το ότι ο δρόμος για το Βερολίνο δεν πέρναγε απο την Καλαμάτα και την Αθήνα. Η Κ.Δ είχε διαλυθεί απο το 1943 λόγω ...εθνικών ιδιομορφιών... Η Γιάλτα ήτανε η μεγαλύτερη νίκη του Δ.Κ.Κ μέχρι τότε. Ο Καπιταλισμός πήγε να διαλύσει την ΕΣΣΔ και βρέθηκε να χάνει και άλλες χώρες. ΟΙ Συμφωνίες ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟΣ ΚΑΖΕΡΤΑ βαραίνουνε το ΚΚΕ και τον τρόπο που έφτιαξε το ΕΑΜ σαν Πολιτικό σχηματισμό κόντρα στο 2ο και 3ο Γράμμα Ζαχαριάδη για τον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Με ΕΑΜ Κοινωνική Συμμαχία θα είχαμε διεκδικήση την Εξουσία την ώρα που αποχωρούσανε οι Γερμανοί και στην χειρότερη περίπτωση θα είχαμε φτιάξει Λ.Δ Βόρεια. Αυτή είναι η Ιστορική πραγματικότητα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Στην 2η ΚΟΜΕΠ του 1942 υπάρχει το 3ο Γράμμα Ζαχαριάδη που μιλάει για Ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Δίπλα υπάρχει άρθρο του ...σιάντου... που εξηγεί οτι το γράμμα είναι ....σεχταριστικό....και οτι φτιάξαμε το ΕΑΜ σαν Πολιτικό σχηματισμό με βάση το 1ο. Κομματικό Ντοκουμέντο. Ο ...παρτσαλίδης.... πρέπει να εξηγήση στο κόμμα γιατί αλλάξανε το πρόγραμμα του κόμματος της 6ης Ολομέλειας του 1934 μετά το 1937.... και χάσαμε την εξουσία το 1944 Καπετάν Γιώτης 3η Συνδιάσκεψη 1950 ΟΒΕΡ...... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Λοιπόν, @ανώνυμος της 5 Δεκεμβρίου 2016, μού είναι γνωστές δυο (ή μάλλον τρεις) αναφορές σε σχέση με τη σοβιετική άποψη εν τω γίγνεσθαι.
Και οι τρεις αφορούν το Λίβανο. Και το μόνο πρόβλημα είναι ότι τις μεταφέρω από μνήμης, οπότε αν γράφω ανακρίβειες, περιμένω και διόρθωση.
Η πρώτη, από το Ρούσο (αν δεν κάνω λάθος, είπαμε: από μνήμης). Η αντιπροσωπεία που πήγε στο Λίβανο επισκέφθηκε το σοβιετικό πρέσβη για να ακούσει τη γνώμη του. Η γνώμη του σοβιετικού πρέσβη ήταν: "μην το φτάσετε στα άκρα".
Οι δικοί μας αυτό το "μην το φτάσετε στα άκρα" το ερμήνευσαν: αποκήρυξη του κινήματος της Μέσης Ανατολής και συμμετοχή σε κυβέρνηση Παπανδρέου...
Για εκείνους προφανώς "άκρο" ήταν κάθε μη-υπογραφή συμφωνίας, και αυτό για το λόγο ότι μοναδική γνώμη που θα ερμήνευαν ως "μην υπογράφετε" θα ήταν η ρητή συμβουλή "μην υπογράφετε". Δηλαδή η μόνη συμβουλή που δεν θα μπορούσε να διατυπώσει ρητά σε οποιονδήποτε ο σοβιετικός πρέσβης εντός των ενδοσυμμαχικών σχέσεων. Λοιπόν υπογράψανε. Το να θεωρεί από εκεί και πέρα κανείς ότι η ΕΣΣΔ και κατ' επέκταση ο κόκκινος στρατός μπορούσε πλέον να θεωρεί νόμιμη εξουσία την ΠΠΕΑ και όχι την "κυβέρνηση εθνικής ενότητας", αποτελεί (κατά την πεποίθησή μου που αδυνατώ να αναιρέσω) πολύ απλά έλλειψη συναίσθησης αυτής της πραγματικότητας.
Δεύτερη κάπως γενικότερη αναφορά: σε όλες τους τις αφηγήσεις οι κρατούμενοι αγωνιστές του κινήματος της Μ. Ανατολής λένε ότι μέχρι την υπογραφή στο Λίβανο ακούγανε το ραδιο Μόσχα να καλεί του Έλληνες "να συσπειρωθούν γύρω από την ΠΕΕΑ". Και πέρνανε θάρρος. Μετά ήρθε η αποκήρυξη και η τέτοια υπογραφή.
Τρίτη αναφορά, όταν όλοι στο βουνό κατηγορούν την αντιπροσωπεία και σκέφτονται να ακυρώσουν τη συμφωνία. Γράφει ο Ιωαννίδης: Συναντιέμαι με τον σοβιετικό της αποστολής (Ποπόφ ή άλλος, δεν θυμάμαι ποιον αναφέρει). Με ρωτάει: "Τι θα κάνετε τώρα; θα πολεμήσετε και τους Άγγλους;" Του λέω: "Αν χρειαστεί θα τους πολεμήσουμε". Μου κάνει μια αποδοκιμαστική γκριμάτσα. Και τότε τρέχω αμέσως και αλλάζω τη θέση (της ακύρωσης του Λιβάνου).
Να συμπεράνουμε λοιπόν ότι έτσι, με μια αόριστη διπλωματική διατύπωση και με μια γκριμάτσα οι σοβιετικοί είπαν "υπογράφτε"; Δεν νομίζω ότι νομιμοποιούμαστε σε τέτοιο συμπέρασμα.
Σ΄ αυτό που νομίζω ότι νομιμοποιούμαστε είναι ότι η κομματική ηγεσία δεν ήταν -υποκειμενικά- σε θέση να αρθεί ως το ύψος που απαιτούνταν χωρίς Δεθνή και με την ΕΣΣΔ σε αδυναμία να δίνει "γραμμή". Δεν ήταν σε θέση και γι' αυτό δεν αρκεί ούτε η εξήγηση γενικά και αόριστα του οπορτουνισμού, είναι κάτι διαφορετικό το πώς ήταν διαμορφωμένη η κομματική συνείδηση με την βαθιά πίστη στην ΕΣΣΔ, σε βαθμό να μπαίνουν όρια στην πρωτοβουλία για ζητήματα που θα είχαν σημαντική διεθνή επίδραση. Πόσο μάλλον σε συνθήκες πολέμου όπου η ΕΣΣΔ σηκώνει το κύριο βάρος. Και επίσης, ως προς αυτό, ότι δηλαδή δεν ήταν υποκειμενικά σε θέση, η υπόθεση δεν αλλάζει ούτε με το "στάδιο" ούτε χωρίς το "στάδιο".
Τέλος, έλεος με το χαρτάκι. Είναι σαν να αφήσεις αναπάντητο το σχόλιό μου, και εγώ να γυρνάω και να λέω σε όλους ότι "συμφωνήσαμε".
προφανώς ΠΠΕΑ = ΠΕΕΑ
Και όλος ο λαός να μας πει πάρτε την εξουσία και κάντε σοσιαλισμό δεν γίνεται...... Πρέπει να μεσολαβήσει ένα ...αστικοδημοκρατικό στάδιο... λύσης των εσωτερικών ζητημάτων και μετά με ...ομαλές δημοκρατικές διαδικασίες να πάμε στον σοσιαλισμό..... Γ.ΣΙΑΝΤΟΣ Συνδιάσκεψη ΠΕΕΑ λίγο πριν την συμφωνία στην Καζέρτα. ΟΙ Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας δεν ήτανε λάθος.... ήτανε μέσα στην πολιτική μας της ...εθνικής ενότητας Το ίδιο ισχύει και με την Βάρκιζα. Γ.ΣΙΑΝΤΟΣ 7ο Συνέδριο ΚΚΕ. ...Ατιμε Στάλιν με τα μουσαντένια μπιλιετάκια σου. Αυτοί που βγάλανε .....σεχταριστικά...το 2ο και 3ο γράμμα του Ζαχαριάδη θέλανε ....σοσιαλισμό..... για αυτό και φτιαξανε πολιτικό σχηματισμό με τους Σβώλο....Τσιριμώκο...Κύρκο....και τον Μενσεβίκο ΥΠΕΞ της Γεωργίας το 1921 που θέλανε και αυτοί ....σοσιαλισμό ενώ εσύ δεν ήθελες....... Και ήρθε ο ....αντισταλινικός..... Ζαχαριάδης να φτιάξει ΔΣΕ αλλα δεν πρόλαβε ....Ατιμε Στάλιν. Τώρα το ότι τον ...αντισταλινικό..... Ζαχαριάδη τον ξηλώσανε οι γνήσιοι Αντισταλινικοί το 1956 με την Αποσταλινοποίηση αυτό είναι μια μικρή λεπτομέρεια για τους Γίγαντες του ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΥ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
@Ανώνυμος, να σου εξηγήσω, που διαφωνώ εγώ με σένα (Εσύ είσαι ελεύθερος να συμφωνείς με μένα - δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό).
1. Ο Στάλιν δεν έκανε "ρεάλ πολιτίκ". Ταξική-διεθνιστική-πατριωτική πολιτική έκανε, ως όφειλε.
2. Δεν υπάρχουν ιστορικά τεκμήρια για "μπιλιετάκια". Είναι η γνωστή αντιδραστική λάσπη, που βόλεψε εξαιρετικά τον τριτοδρομικό (=μικροαστικό) "σοσιαλισμό". Η ίδια η μεταπολεμική εξέλιξη ΑΜΕΣΑ διέψευσε αυτά τα καραγκιοζάκια. Π.χ. η Γιουγκοσλαβία δεν ήταν "50-50" αλλά "50-0", γιατί έτσι επέλεξαν οι γιουγκοσλάβοι σύντροφοι. Στην Ελλάδα, το "10" σε τι αντιστοιχούσε; Στα ...Μακρονήσια!! Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα.
Συνεπώς, "δεν τα μετράμε αυτά" γιατί δεν είμαστε πασόκοι και θέλουμε νάμαστε και σοβαροί.
3. Για τον Ποπώφ, όλες οι μαρτυρίες, που ξέρω είναι πως "δεν άνοιγε το στόμα του" και το βρίσκω λογικό, αφού δεν είχε τίποτε ιδιαίτερο να υποσχεθεί. Αν εσύ ξέρεις τα απομνημονεύματά του η έχεις άλλα στοιχεία πέστα μας να τα μάθουμε.
4. Δεν υπήρξαν "σοβιετικές συμβουλές" να ...στήσουμε κώλο στους άγγλους! Αυτά είναι προφάσεις εν αμαρτίαις των ελλήνων μικροαστών, για να δικαιολογήσουν τον δικό τους δοσιλογισμό στους ιμπεριαλιστές.
5. Δεν υπήρχε περίπτωση, ούτε ο Ζαχαριάδης ούτε ο Βελουχιώτης "να γράψουν στα παλιά παπούτσια τους τις σοβιετικές συμβουλές" και πολύ σωστά, γιατί το κομμουνιστικό κίνημα δεν ήταν, τουλάχιστον τότε, μπουλούκ-ασκέρι. Απλά δεν υπήρξαν "σοβιετικές συμβουλές" που αγνόησαν οι Ν.Ζ. και Αρης Β.
6. Μετά την Γ' Διεθνή ('43, και ήδη αρκετά πριν) δεν υπήρχε κανένας να ρίξει "παγκόσμια γραμμή". Οι κομμουνιστές είχαν, καθένας με δική του, ελεύθερη από κεντρικότερα όργανα, επιλογή, συσπειρωθεί στον αγώνα κατά του φασισμού, που είχε εκ των πραγμάτων ταυτιστεί με την συμπαράταξη στο πλευρό της ΕΣΣΔ. Αν αυτό είναι "ταξική συνεργασία" τότε μόνο αν προϋποθέτει κανείς πως η ΕΣΣΔ ήταν ..καπιταλιστική, μπορεί αυτό να στέκει. Αλλά αυτά τα λένε οι τροτσκιστές, όχι εγώ.
7. Δεν είπα εγώ ότι η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά τους Σιάντο-Ιωαννίδη. Ισα-ίσα μίλησα για προγραμματικές αδυναμίες, και την "νοοτροπία", ήγουν την "γενική διάνοια" του ΕΑΜ, ΚΚΕ, ελληνικής κοινωνίας κλπ. Αυτά, όμως, δεν απαλλάσσουν την ηγεσία από τις ευθύνες της (δεν "προεδρεύουν" απλώς οι κομμουνιστές ηγέτες...).
Επι της ουσίας, η μόνη σοβαρή ένσταση της, ας την πούμε, "πλευράς Σιάντου" θα μπορούσε να είναι, πως δεν έπρεπε επ' ουδενί λόγο να διακινδυνεύσουν οι ενέργειες των ελλήνων κομμουνιστών τη παγκόσμια αντιφασιστική συμμαχία, κι αν υπήρχε τέτοιος κίνδυνος τότε πράγματι θα έπρεπε να γίνει ό,τι έγινε. Σε αυτό εγώ δε θα μπορούσα να διαφωνήσω, αλλά η θέση μου είναι πως υποχωρήσαμε πολύ νωρίτερα και στην πραγματικότητα δεν φτάσαμε ποτέ σε αυτό το σημείο. Ισα-ίσα, ο τρόπος, που ο Τσώρτσιλ κατέστειλε το ΕΑΜ δείχνει πως αυτός ήταν ο σκαντζόχοιρος, που ρισκάριζε να εκτεθεί, αλλά όπως είπαμε κέρδισε γιατί ήταν ταξικά πιο συνειδητοποιημένος από τους δικούς μας. Κοινώς, πιο "κωλοπετσωμένος".
Νομίζω πως τα έργα του Σόλωνα Γρηγοριάδη ρίχνουν αρκετό φως σε κρίσιμες στιγμές του χρόνου εκείνου που... έτρεχε με μη διαχειρίσιμη ταχύτητα φωτός.
Ερμηνεύει δε και δύσκολες στροφές ενεργειών που άφησαν να αιωρούνται μετά απορίες.
Ιδίως στο πως, από τις πρώτες πολλά υποσχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές (αλλά σε κλίμα τεράστιας καχυποψίας για τα μελλούμενα όταν φευ συνέπεσαν με το κενό της ιταλικής αποχώρησης), με σατανικό ναζιστικό σχεδιασμό δήθεν εκκένωσης στον χώρο της Ηπείρου προέκυψε το πρώτο αίμα.
Διαίρει και βασίλευε, σιγουράκι, απο οπουδήποτε και ανέκαθεν... με τους προθύμους να επιπλεύσουν πάντοτε πανέτοιμους για να αλλάξουν προσωπείο.
Το 1942 η Κατοχική κυβέρνηση Ράλλη πρότεινε στους Γερμανούς την Δημιουργία Ταγμάτων Ασφαλείας. Το αρνηθήκανε φοβούμενοι ότι θα πάνε με τους Αγγλους. Το δεχτήκανε το 1943 μετά την Συντριβη σε Στάλιγκραντ Κούρσκ. Η Αστική Τάξη σαν σύνολο μαζί με τους Γερμανούς και Αγγλους Συμμάχους της έκανε ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ. Οργανώσεις γέφυρα με τα Ταγματα για μελλοντικό αντιφασιστικό μανδύα ήτανε ο ΕΔΕΣ και το ΕΚΚΑ. Απο την άλλη μεριά η διαπάλη με τον Οπορτουνισμό μέσα στην Κ.Δ είχε καταστροφικά αποτελέσματα με την κατάργηση της ενιαίας καθοδήγησης και την δημιουργία Πολιτικών σχηματισμών με Σοσιαλδημοκρατία και τον Οπορτουνισμό. Η ΕΣΣΔ για να αντιμετωπίσει την Καπιταλιστική Ιμπεριαλιστική περικύκλωση έκανε 2 ΕΛΙΓΜΟΥΣ. Μολότοφ Ρίμπεντροπ και Λαικά Μέτωπα. Για τα Κ.Κ που δεν είχανε την εξουσία Αντιφασιστικός Αγώνας στο πλευρό της ΕΣΣΔ σήμαινε την δημιουργία της Κοινωνικής Συμμαχίας Εργατών Αγροτών που θα συμμετείχε όποιος ήθελε με ταυτόχρονη αυτοτελή λειτουργία των Κ.Κ. Αυτό σημαίνει για την χώρα μας την δημιουργία του ΕΑΜ σε αυτή την βάση οταν φτιάχτηκε η ΕΠΟΝ το 1943 δεν έπρεπε να διαλυθεί η ΟΚΝΕ την λειτουργία των Κ.Ο για ιδεολογική προετοιμάσια χωρίς να χτυπάνε οι καμπάνες και να έρχεται όλο το χωριό σε συνθήκες 1944 τσακισμα των Οργανώσεων γέφυρα με τα τάγματα ΕΔΕΣ ΕΚΚΑ επαφή με τον Κόκκινο Στρατό το καλοκαίρι του 1944 που ο ΕΛΑΣ θα αποτελούσε τμήματα του και την ώρα που αποχωρούνε οι Γερμανοί Σύνδεση Απελευθερωτικού Ταξικού. Μόνο έτσι γίνεται. Την άλλη περίπτωση την πλήρωσε ο λαός με το αίμα του. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διόρθωση. 2 Ελιγμούς Μολότοφ Ριμπεντροπ και Αντιφασιστική Συμμαχία ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Εντάξει Σεχτάρ, δεν συμφωνείς μαζί μου. Δεν θα διαφωνήσουμε για το αν συμφωνούμε. Αλλά επειδή δεν πάσχω από άνοια (ακόμη) να σου πω τι κατάλαβα ότι είπες:
Ο Στάλιν ακολούθησε πατριωτική-διεθνιστική πολιτική ως όφειλε στα πλαίσια όμως των ρεαλιστικών δυνατοτήτων της Σ.Ε. εκείνη την εποχή. Εγώ αυτό το λέω ρεάλ πολιτίκ. Δεν θα μαλώσουμε για την ορολογία. Πες το όπως θες.
Ο Στάλιν έκανε το καλύτερο που μπορούσε αλλά η ντόπια ηγεσία «πιάστηκε κορόιδο» γιατί έπεσε θύμα των αυταπατών περί «κυβέρνησης εθνικής ενότητας» και του «μη-ταξικού» χαρακτήρα του ΕΑΜ. Σωστά κατάλαβα (το λέω με δικά μου λόγια);
Βρίσκω απολύτως λογική αυτή την συλλογιστική (συγγνώμη κιόλας που συμφωνώ) αλλά όχι πλήρη.
Δεν ήμουν μπροστά στις συνομιλίες Τσώρτσιλ-Στάλιν για να δω «μπιλιετάκια». Άρα από πρώτο χέρι δεν ξέρω τίποτε. Το λέει όμως ο Τσώρτσιλ. Τώρα αυτός ήθελε στα απομνημονεύματά του να ζωγραφίσει τον Στάλιν σαν τα μούτρα του. Λογικό επιχείρημα. Άντε λοιπόν δεν υπήρξαν. Ούτε μπροστά στις συνομιλίες Ποπώφ-Σιάντου ήμουν. Οι μετέπειτα περιγραφές πράγματι δείχνουν τον Ποπώφ μάλλον «σιωπηλή φιγούρα» και αργότερα (τον Δεκέμβρη). Δεν υπήρχε επίσης «παγκόσμια γραμμή» γιατί δεν υπήρχε Κ.Δ. Σωστό κι αυτό. Βέβαια λίγο πιο κάτω μου γράφεις ότι το κομμουνιστικό κίνημα δεν ήταν «μπουλούκ ασκέρ» και ... «Δεν υπήρχε περίπτωση, ούτε ο Ζαχαριάδης ούτε ο Βελουχιώτης "να γράψουν στα παλιά παπούτσια τους τις σοβιετικές συμβουλές"». Τελικά υπήρχε παγκόσμια καθοδήγηση ή δεν υπήρχε;
Σιάντος - Ιωαννίδης φάνηκαν «αφελείς» και τους έπιασε κορόιδο ο «κωλοπετσωμένος» Τσώρτσιλ. Η τελευταία μου έγνοια είναι να απολογηθώ για αυτούς. Πολλά από τα γεγονότα εξηγούνται με αυτό ακριβώς που γράφεις. Απάντησέ μου τώρα μερικές απορίες:
1)Ετοιμάζονται να «κατσαδιάσουν» τους αντιπροσώπους που ήλθαν από το Κάιρο. Πέφτει ο Ποπώφ στο βουνό. Έχεις δίκιο ότι δεν ξέρουμε τι είπαν. Την άλλη μέρα όμως το ΕΑΜ υποτάσσεται στην βρετανική γραμμή. Ξέρεις να μου εξηγήσεις τι συνέβη;
2)Συμβουλεύει ο Στάλιν συμμετοχή στις εκλογές του 46. Ο Ζαχαριάδης απέχει. «Μπουλούκ ασκέρ» το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα;
3)Φτιάχνει ο Νίκος Ζαχαριάδης «κυβέρνηση του βουνού» (αργότερα στον εμφύλιο) και δεν αναγνωρίζεται ούτε από την Σ.Ε. η οποία έχει πρέσβη στον ...βασιλιά. Ξέρεις να μου εξηγήσεις κι εδώ τι σκέφτηκε ο Στάλιν;
4)Ο ΔΣΕ δεν λαμβάνει ούτε σφαίρα σοβιετική. Αντίθετα ο Τίτο βοηθάει. Θα μου πεις πίσω από τον Τίτο ήταν η ΣΕ. Γιατί δεν εμφανιζόταν; Φοβόταν μην εκτεθεί; Σε ποιόν άραγε αφού δεν υπήρχαν συμφωνίες μοιράσματος του κόσμου;
5)Η βρετανική κυβέρνηση δεν παρεμβαίνει στην Πολωνία όπου υπάρχει ισχυρό (αντικομμουνιστικό αστικό όμως) κίνημα αντίστασης. Πως του διαφεύγει του «κωλοπετσωμένου» Τσώρτσιλ;
και τέλος γενικότερα
6)Η μεσευρώπη (Τσεχοσλοβακία - Ουγγαρία) δεν φτάνει ούτε στο μικρό τους δαχτυλάκι την Ελλάδα ή την Γιουγκοσλαβία σε κίνημα αντίστασης. Η Ρουμανία - Βουλγαρία φασιστικές του σκοτωμού. Αντίθετα το ιταλικό κίνημα ισχυρότατο και κυρίως «κόκκινο». Πως μοιράστηκε η Ευρώπη έτσι ρε παιδιά; Έγινε καπιταλιστική όπου τα κατάφεραν οι «κωλοπετσωμένοι» και σοσιαλιστική όπου πάτησαν οι ερπύστριες των Τ-34. Ο Τολμπούχιν (40 μεραρχίες) σταμάτησε στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα (τον έπιασε ...κόκκινο φανάρι;).
Φίλε Παναγιώτη έσπευσες να με ειρωνευτείς. Προσέχω τι γράφω όμως. Δεν αποκάλεσα «αντισταλινικό» τον Ζαχαριάδη. Έγραψα ότι αγνόησε τις σοβιετικές συμβουλές. Αυτό έκανε και ο Τίτο που δεν διαπραγματεύτηκε με τον γιουγκοσλάβο Ζέρβα (Μιχάηλοβιτς) και έτσι το 50-50 έγινε 50-0 που λέει και ο Σεχτάρ. Έγινε όμως ΠΑΡΑ την σοβιετική βούληση.
Να ευχαριστήσω και πάλι το Θοδωρή για την φιλοξενία αλλά τώρα πια και για την υπομονή του με αυτό το θρεντ που «παρατράβηξε» λίγο και να ρίξω την ιδέα ενός άρθρου σχετικού με την μυθολογία ή μη που συνοδεύει τη Γιάλτα.
Το πρόβλημα βρισκότανε στην αλλαγή γραμμής της Κ.Δ το 1935 απο Σοσιαλφασισμός σε Πολιτικούς Σχηματισμούς με Σοσιαλδημοκρατία και Οπορτουνισμό. Η ΕΣΣΔ σωστά έπραξε με τους δύο ΕΛΙΓΜΟΥΣ Μολότοφ Ρίμπεντροπ και αντιφασιστική συμμαχία και διέσπασε τους καπιταλιστές με αποτέλεσμα την νίκη. Για τα Κ.Κ που δεν είχανε την εξουσία είμαι στο πλευρό της ΕΣΣΔ σημαίνει. Κοινωνική Συμμαχία Εργατών Αγροτών που συμμετέχει όποιος θέλει Αντιφασιστικό Απελευθερωτικό αγώνα και την ώρα που αποχωρούνε οι Γερμανοί απο την χώρα σου σύνδεση Απελευθερωτικού Ταξικού. Αυτό για την χώρα μας σημαίνει δημιουργία του ΕΑΜ σαν Κοινωνική Συμμαχία της ΕΠΟΝ χωρίς να διαλύσης....την ΟΚΝΕ το 1943... και χωρίς ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΖΕΡΤΑ διεκδικείς την Εξουσία τον Οκτώβρη του 1944 με την υλική βοήθεια που θα είχες απο την ΕΣΣΔ και την παρουσία του σε Μακεδονία Θράκη. Οταν έχεις υποταχθεί στην Αστική Τάξη και τους Αγγλους Συμμάχους της με ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΖΕΡΤΑ και να ρωτάς γιατί δεν μπήκε στον Βορρά η ΕΣΣΔ μοιάζει με Καλαμπούρι. Με αυτό τον τρόπο στην χειρότερη περίπτωση θα είχαμε πάρει την εξουσία βόρεια. Τα υπολοιπα είναι η γνωστή προσπάθεια να πεταχτεί λάσπη στην ΕΣΣΔ και τον Στάλιν για να δικαιολογηθεί ο Οπορτουνισμός μέσα στο ΚΚΕ και ο Σχηματισμός του ΕΑΜ σε Πολιτικό μέτωπο με την Σοσιαλδημοκρατία και τον Οπορτουνισμό που είναι και ο ένοχος για την καταστροφή του λαού. Τα Κομματικά Ντοκουμέντα που έβαλα μιλάνε μόνα τους..... Το ότι Σοσιαλισμός οικοδομήθηκε μόνο όπου πέρασε ο Κόκκινος Στρατός δείχνει την καταστροφή που προκάλεσε ο Οπορτουνισμός μέσα στην Κ.Δ και τον βρώμικο ρόλο του Διαχρονικά σαν εργαλείο του Καπιταλισμού. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Μετά την Βάρκιζα συνεχίστηκε ο Μονόπλευρος Ταξικός Πόλεμος που είχε ξεκινήσει απο το 1943. Ο Ζαχαριάδης γύρισε στην Ελλάδα στις 30 Μάη του 1945 μετά απο 9χρονη συνεχόμενη απουσία σε Κέρκυρα και Νταχάου. Απο εκεί και μετά η Ομάδες των Αγωνιστών στα βουνά μπήκανε κάτω απο την καθοδήγηση του ΚΚΕ. Ο Ζαχαριάδης ήτανε υπέρ του να πέσει όλο το βάρος στον ΔΣΕ απο τα τέλη 1945. Δεν μπόρεσε να περάσει αυτές τις αποφάσεις. Τον καθυστερούσε το Πρόγραμμα του Κόμματος μετά το 1937....για ...λαοκρατία..... και η ύπαρξη του ΕΑΜ σαν πολιτικού σχηματισμού. Ολα τα εξηγεί στην 3η Συνδιάσκεψη του 1950. Το Αστικό κράτος εκμεταλεύτηκε αυτές τις Αυταπάτες παλινωδίες στο έπακρο και τον Σεπτέμβρη του 1947 που ήτανε έτοιμο πέρασε σε πόλεμο σε όλα τα Μέτωπα. Ηρθε και το κλείσιμο των Συνόρων στον ΔΣΕ απο τον ΤΙΤΟ το 1948 να ολοκληρώση την κατάσταση. Και αφου μετά απο όλα αυτά ήρθε η ήττα το 1949 ήρθε ο Οπορτουνισμός με Βαφειάδη Παρτσαλίδη να μας πει οτι υπήρχε ειρηνικός δρόμος και δεν χρειαζότανε ΔΣΕ. Κανουνε πρώτα το έγκλημα και μετά φταίνε οι Κομμουνιστές. Είναι αυτοί που είπανε γιατί δεν συμμετείχαμε στις ΑΣΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ του 1946 μέσα στην Σφαγή. Μιλάμε για ΤΣΙΡΚΟ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Και απο ότι φαίνεται θέλανε Σοσιαλισμό σχηματισμοί πολιτικών κομμάτων Σβώλος...Μ.Κύρκος...Τσιριμώκος... Ακόμα και ο Μενσεβίκος ΥΠΕΞ της Γεωργίας το 1921 Γ.Πασαλίδης που πολέμησε ενάνταια στους Μπολσεβίκους και δεν ήθελε ο Μπολσεβίκος ΣΤΑΛΙΝ. ΤΟΜΠΟΛΑ...... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Να θυμίσω ξανά. Αφου η Ενιαία καθοδήγηση στην Κ.Δ απο το 1935 είχε χαλαρώσει το 1943 η Κ.Δ διαλύθηκε λόγο ...εθνικών ιδιομορφιών... γιατί λέει σε κάθε χώρα υπήρχανε διαφορετικές συνθήκες. Ετσι λέγανε τον ΕΥΡΩΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ. Αποτέλεσμα όπου δεν πέρασε ο Κόκκινος Στρατός όλα γίνανε Ομοιόμορφα Ευρωκομμουνιστικά ...σκαλάκια πλατύσκαλα... για να κάνει ο καπιταλισμός την μανούβρα. Πως θα δημιουργήσουμε σύγχηση μετά. ...Μα είναι απλό τι είπε ο Ποπώφ και πολλά τέτοια..... Είπαμε ....εθνικές ιδιομορφίες...... ΟΒΕΡ....... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Δημοσίευση σχολίου