Απολογισμός μιας χρονιάς

Να, λοιπόν, που άλλη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της, επιβεβαιώνοντας αυτό που κάποτε ήταν κάτι σαν ανέκδοτο αλλά που πλέον έχει γίνει αδήριτη πραγματικότητα: κάθε πέρσι και καλύτερα. Όμως, τώρα που έρχεται η ώρα του απολογισμού, το ιστολόγιο έχει κάθε λόγο να αιθάνεται ικανοποίηση, μιας και κατάφερε να προσθέσει ακόμη 285 κείμενα, που κρύβουν πίσω τους πολλές εκατοντάδες ωρών δουλειάς.

Σίγουρα, η κορωνίδα δεν μπορεί να είναι άλλη από την -ιστορική, πολιτική και οικονομική- σειρά των 36 κειμένων για την Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία υλοποιήθηκε χάρη σε πολλούς μήνες ατέλειωτων ωρών μελέτης, αναζήτησης και προετοιμασίας. Είμαι σίγουρος ότι αυτή η σειρά πρόσφερε στον αναγνώστη μια άλλη γωνία θέασης των γεγονότων που διαδραματίστηκαν σε τούτον τον τόπο τα τελευταία 80-90 χρόνια. Στα απόνερά της δε, στάθηκε αφορμή να αποκαλυφθεί με -απροσδόκητο, είναι η αλήθεια- τρόπο η ουτιδανότητα του "επαναστάτη" Δημήτρη Καζάκη ("Ο θλιβερός κύριος Καζάκης", "Και θλιβερός και συκοφάντης (Καζάκης, Vol. II)").

19/9/1962: Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παναγιώτης Κανελλόπουλος εγκαινιάζει το εργοστάσιο της
Ελληνικής Χημικής Βιομηχανίας Ντάου στο Λαύριο. Δεξιά του ο υφυπουργός συντονισμού Ιωάννης Μπούτος.
Η πιο σπάνια φωτογραφία της χρονιάς ("Τράπεζα της Ελλάδος - 26. Η περίοδος Μπούτου..."

Μικρότερη σε έκταση αλλά σαφώς δυσκολώτερη σε υλοποίηση ήταν η ιδιαίτερη σειρά των οκτώ κειμένων για την Πηγάδα του Μελιγαλά, η οποία προκάλεσε πολλές αντιδράσεις, από συγχαρητήρια μέχρι ύβρεις. Το ιστολόγιο δεν καμώνεται πως ανακάλυψε την αλήθεια γι' αυτή την ιστορία αλλά τίμησε την προμετωπίδα του ("συλλογάται καλά όποιος συλλογάται λέφτερα") και δεν λογόκρινε κανένα σχόλιο, αποδεικνύοντας σε εχθρούς και φίλους ότι η πραγματική αναζήτηση της αλήθειας δεν μπορεί να έχει οποιοδήποτε πρόσημο.

Από τις υπόλοιπες σειρές κειμένων, ενδιαφέρον είχε εκείνη των 13 κειμένων με θέμα "Ιδιωτική τηλεόραση: 27 χρόνια φαγούρα", η οποία προσπάθησε να ρίξει φως στα παρασκήνια ενός θέματος που καλύπτεται από ένα ευρύ πλέγμα παρανομιών και αμφιλεγόμενων επιλογών από την γέννησή του ίσαμε σήμερα. Επίσης, εκτιμώ πως ιδιαίτερα σημαντική ήταν και η σειρά των τα εφτά κειμένων για το Αποπηγάδι, η οποία προσπάθησε να γυρίσει τους προβολείς σε μια ιστορία που φοβάμαι πως δεν έχει γίνει όσο θά 'πρεπε γνωστή στο πανελλήνιο.

Τέλος, επιτρέψτε μου να δώσω ιδιαίτερη θέση στα κείμενα της περιόδου 26/11-3/12, τα οποία δεν εντάσσονταν μεν σε κάποια ολοκληρωμένη σειρά αλλά ήσαν συναισθηματικά φορτισμένα, γράφτηκαν με αφορμή τον θάνατο του Φιντέλ και είχαν ως κοινή θεματολογία τους την κουβανική επανάσταση και τον ηγέτη της. Ειδικά η περίφημη ομιλία του Φιντέλ στον ΟΗΕ, την οποία ανακάλυψα και μετέφρασα προσωπικά από το ισπανικό πρωτότυπο, εκτιμώ πως συνιστά μια από τις κορυφαίες στιγμές τού ιστολογίου μέσα στην χρονιά, αν και οι αναγνώστες έχουν ήδη αναδείξει ως το πλέον πολυδιαβασμένο κείμενο στην 13χρονη ιστορία του ιστολογίου (μέχρι τώρα) το γεμάτο οργή "Κόκκαλα στον λαιμό".


Από τα υπόλοιπα, ξεχωρίζω τις αποκαλυπτικές μίνι σειρές "Εθνικός διάλογος για την παιδεία: πόσο "εθνικός" και πόσο "διάλογος";" (σε δυο συνέχειες), "Ιστοριούλες φασιστών" (σε τρεις συνέχειες), "Εκκλησία και φασισμός" (σε τέσσερις συνέχειες) και "Η αμαρτωλή ιστορία των Airbus A340" (σε τρεις συνέχειες).

Εκτός από τις διάφορες σειρές, όπως κάθε χρόνο έτσι κι εφέτος κάναμε πολλές αναφορές σε θέματα οικονομικού περιεχομένου, προσπαθώντας να εξηγήσουμε με όσο το δυνατόν απλούστερα λόγια το χάος που επικρατεί γύρω μας. Ενδεικτικά, αναφέρω την τριλογία για τα δομημένα ομόλογα ("Μια ιστορία για τα αποθεματικά των ταμείων", "2007: Η κατάρρευση των ομολόγων αρχίζει", "Το σκάνδαλο "Ακρόπολις"), "Σίτυ: κράτος εν κράτει", "Κύπρος: το μνημόνιο έφυγε... μένοντας!", "Το αδιέξοδο του καπιταλισμού", "ΑΕΠ: Αυτός ο άγνωστος" (σε δυο συνέχειες), τα τρία κείμενα για τα αρνητικά επιτόκια ("Περί αρνητικών επιτοκίων (1)" και "(2)","Τα αρνητικά επιτόκια και η κατάργηση των μετρητών"), "Το δημόσιο χρέος ως μέσο συσσώρευσης πλούτου", "Ανταγωνιστικότητα και αμοιβή της εργασίας", "Σκιώδεις τράπεζες και... περί όνου σκιάς", το πολυδιαβασμένο "Φοροδιαφυγή με την ευλογία του νόμου" (σε δυο συνέχειες), "Η θηλειά του χρέους και ο Φόρος Περιουσίας", "Ας μιλήσουμε για την φτώχεια με αριθμούς", "Απληστία, κρίση χρέους και... ολίγος Μαρξ", "Hedge fund: παιχνίδι μόνο για μεγάλους" (σε τρεις συνέχειες) κλπ.

Κατά τ' άλλα, μιλήσαμε κριτικά για την πολιτική σε δεκάδες επίκαιρα άρθρα, παρουσιάσαμε πρόσωπα που αξίζουν πραγματικά να μιλάει κανείς γι' αυτά ("Ρόκε Ντάλτον: Περί πονοκεφάλων", "Ο Βαγγέλης και η Αγγελίτσα", "Μπαρτολομέο και Νικόλα" κλπ), ταξιδέψαμε πολλές φορές στον υπέροχο κόσμο της ποίησης και σχεδόν κάθε εβδομάδα κάναμε άφθονη πλάκα (και όχι μόνο) με τα "Σαββατιάτικα", από τα οποία τα "φιντελικά" και τα "αριστοφανικά" αποδείχτηκαν τα πλέον πολυδιαβασμένα,

Μια από τις funny φωτογραφίες της χρονιάς. Δημοσιεύθηκε στα "Σαββατιάτικα (127) - του κλήρου",
μέσα στον χαβαλέ των οποίων "προβλέψαμε" τον θάνατο του Παττακού (!!)

Ένας ακόμη χρόνος κείμενα... Τι βγήκε από όλα τούτα; Ειλικρινά, δεν ξέρω. Μακάρι να άναψε κάπου μια μικρή φλόγα χάρη σε κάποιο απ' αυτά και να μην αποδειχτούν όλα πυροτεχνήματα, που έλαμψαν για λίγο και σβήστηκαν. Προσωπικά, πάντως, η σκέψη πως κάποιοι εκεί έξω διαβάζουν όσα γράφω, με βοηθάει να μελετώ, να προσέχω και να διατηρώ "το μυαλό μου ενεργό και την σκέψη μου εναργή". Μακάρι η χρονιά που θα ανατείλει σε λίγες ώρες να δώσει δύναμη σε όλους μας όχι μόνο να συνεχίσουμε αλλά και να γίνουμε καλύτεροι και αποτελεσματικώτεροι.

Καλή χρονιά σε όλους!