Διακοπές τέλος, λοιπόν!
Δηλαδή, διακοπές τέλος για όσους έκαναν διακοπές. Γιατί υπάρχουν και πολλοί που δεν έκαναν διακοπές. Και δεν εννοώ μόνον αυτούς που δεν άντεχε η τσέπη τους ούτε καν την σκέψη των διακοπών. Κυρίως εννοώ εκείνους που δεν μπόρεσαν να κάνουν διακοπές επειδή είχαν δουλειές με φούντες.
Πρώτη και καλύτερη η κυβέρνηση. Πώς να πάει για μπάνια ο Κυριάκουλας φερ' ειπείν, από την στιγμή που έχει να ξεδιαλέξει καμμιά εικοσαριά χιλιάδες ονόματα για να τα στείλει πρώτα για κούνημα και μετά για ξεκούνημα; Πώς να πάει για μαύρισμα ο μπουμπούκαρος, εφ' όσον έχει απλωμένο τραχανά με τα νοσοκομεία στα οποία πρέπει να βάλει λουκέτο; Πώς να πάει για διαθέρισμα (*) ο ροκ Στουρνάρας, αφού πρέπει να επιταχύνει το ξεπούλημα όσων έχουν μείνει απούλητα; Πώς να ξεκουραστούν ο Μπένυ ο Βαρύς ή ο Αβραμό, έχοντας σε πλήρη εξέλιξη την κόντρα τους για το ποιος θα βοηθήσει γρηγορώτερα και αποτελεσματικώτερα το ΝΑΤΟ στα κόλπα του; Και πώς να αράξει μια στάλα ο Χατζηδάκης ο αναπτυξιακός, όταν πρέπει να εξυπηρετήσει ένα κάρο αρκουδιαρέους που περιμένουν στην σειρά για επιδοτήσεις και πριμοδοτήσεις;
Αλλά δεν είναι μόνο οι ντόπιοι δουλευταράδες. Είναι και οι ξένοι. Ο φουκαράς ο Κάμερον άφησε τα αραλίκια για να μανιπουλάρει την απόφαση της βουλής του αλλά, τελικά, και διακοπές δεν έκανε και το παστέλι κατάπιε αμάσητο. Αλλά κι ο σοσιαλιστής "άνεμος άλλαγής" Ολάντ είχε κάτι παρόμοιες κωλοπιτούρες, μόνο που εκείνος βρήκε την κατάλληλη "δημοκρατική" διέξοδο: εξασφάλισε απόφαση του ανώτατου γαλλικού δικαστηρίου πως ο πρόεδρος μπορεί να αποφασίζει την εμπλοκή της χώρας σε πολεμικές επιχειρήσεις δίχως την έγκριση του κοινοβουλίου και καθάρισε. Η φράου φακλάνα και το σόι της έχουν εκλογές μπροστά τους οπότε ούτε σκέψη για διακοπές. Ο νομπελούχος ειρήνης πλανητάρχης θα ήθελε να πάει καμμιά βδομαδούλα στην Χαβάη αλλά, μεριά τα χημικά που έχει ή δεν έχει ο Άσαντ, μεριά οι τίτλοι τέλους του "αμερικανικού ονείρου" και μεριά η υποδοχή τού Αντώναρου της Πηνελόπης, βολεύτηκε με τα ερκοντίσιον του Λευκού Οίκου.
Και καλά να μη κάνουν διακοπές εκείνοι που δεν έχουν μία. Εδώ δεν κάνανε ούτε εκείνοι που έχουν. Πάρτε, για παράδειγμα, τους αρχινταραβεριτζήδες τής Νεστλέ ή της Φίλιπ Μόρρις. Δεν έχουν λεφτά να πάνε μια βδομαδούλα για μπάνια στην Λούτσα; Έχουν. Και όμως, αυτοί το μυαλό τους δεν το είχαν στο καθησιό αλλά στην δουλειά. Μέχρι και τον πρωθυπουργό συνάντησαν αυγουστιάτικα, με τον ήλιο ντάβανο! Μήπως πήγε διακοπές ο Μελισσανίδης, να πούμε; Α πα πα! Ο άνθρωπος έκανε δυο δουλειές για να μπορέσει να επιβιώσει: το πρωί αγόραζε (τρόπος του λέγειν) τον ΟΠΑΠ και το απογεματάκι έκανε δρομολόγια αεροταξί Αθήνα-Κεφαλλονιά. Ούτε ο Κορκίδης μπόρεσε να πάει διακοπές ο άνθρωπος, μιας και είχε να συντάξει την πρότασή του για μείωση των μισθών όσων δουλεύουν σε εμπορικά καταστήματα.
Από δίπλα, δεν κάνανε διακοπές κι άλλοι πολλοί. Πάρτε, ας πούμε, τους λογιστές: την ώρα που εμείς οι τυχεροί πίναμε τα ουζάκια μας, εκείνοι ψάχνανε κλειδάριθμους και βεβαιώσεις τόκων. Πάρτε τους γραμματείς και τους φαρισαίους των υπουργείων, που είχαν να στείλουν βεβαιώσεις για πεντ'-έξι διαφορετικούς φόρους. Πάρτε δασκάλους και καθηγητές, που μέχρι τελευταία στιγμή δεν ήξεραν όχι σε ποιο σχολείο θα πάνε σήμερα για δουλειά αλλά αν θα πάνε γενικά για δουλειά. Πάρτε τους αστυνομικούς, οι οποίοι μουρλαθήκανε στην υπερωρία προκειμένου να κόψουν τις χιλιάδες κλήσεων που απαιτούσε η υπηρεσία. Πάρτε όλους τους εργαζόμενους στον τουρισμό, οι οποίοι υποχρεώθηκαν εφέτος να χτυπάνε δωδεκάωρα (και να πληρώνονται τετράωρα) για να εξυπηρετήσουν τους μόνους που έκαναν διακοπές: τους ξένους τουρίστες.
Τέλος πάντων, υπήρξαν και ορισμένοι τυχεροί που κατάφεραν να ξεφύγουν για λίγο, σαν και του λόγου μου. Αλλά κι εμείς επιστρέψαμε πιά. Από σήμερα, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Οπότε, ας έχουν τον νου τους όλοι εκείνοι που μπορούσαν να πάνε διακοπές αλλά δεν πήγαν, διότι...
...επιστρέψαμε!
(*) Όσο παράξενο κι αν ακούγεται στους περισσότερους, το σωστό καλοκαιρινό ρήμα είναι διαθερίζω (= διέρχομαι το θέρος) και όχι παραθερίζω (= κόβω την άκρη κάποιου πράγματος, θερίζω την κορφή κάποιου φυτού, κορφολογώ).
Δηλαδή, διακοπές τέλος για όσους έκαναν διακοπές. Γιατί υπάρχουν και πολλοί που δεν έκαναν διακοπές. Και δεν εννοώ μόνον αυτούς που δεν άντεχε η τσέπη τους ούτε καν την σκέψη των διακοπών. Κυρίως εννοώ εκείνους που δεν μπόρεσαν να κάνουν διακοπές επειδή είχαν δουλειές με φούντες.
Πρώτη και καλύτερη η κυβέρνηση. Πώς να πάει για μπάνια ο Κυριάκουλας φερ' ειπείν, από την στιγμή που έχει να ξεδιαλέξει καμμιά εικοσαριά χιλιάδες ονόματα για να τα στείλει πρώτα για κούνημα και μετά για ξεκούνημα; Πώς να πάει για μαύρισμα ο μπουμπούκαρος, εφ' όσον έχει απλωμένο τραχανά με τα νοσοκομεία στα οποία πρέπει να βάλει λουκέτο; Πώς να πάει για διαθέρισμα (*) ο ροκ Στουρνάρας, αφού πρέπει να επιταχύνει το ξεπούλημα όσων έχουν μείνει απούλητα; Πώς να ξεκουραστούν ο Μπένυ ο Βαρύς ή ο Αβραμό, έχοντας σε πλήρη εξέλιξη την κόντρα τους για το ποιος θα βοηθήσει γρηγορώτερα και αποτελεσματικώτερα το ΝΑΤΟ στα κόλπα του; Και πώς να αράξει μια στάλα ο Χατζηδάκης ο αναπτυξιακός, όταν πρέπει να εξυπηρετήσει ένα κάρο αρκουδιαρέους που περιμένουν στην σειρά για επιδοτήσεις και πριμοδοτήσεις;
Αλλά δεν είναι μόνο οι ντόπιοι δουλευταράδες. Είναι και οι ξένοι. Ο φουκαράς ο Κάμερον άφησε τα αραλίκια για να μανιπουλάρει την απόφαση της βουλής του αλλά, τελικά, και διακοπές δεν έκανε και το παστέλι κατάπιε αμάσητο. Αλλά κι ο σοσιαλιστής "άνεμος άλλαγής" Ολάντ είχε κάτι παρόμοιες κωλοπιτούρες, μόνο που εκείνος βρήκε την κατάλληλη "δημοκρατική" διέξοδο: εξασφάλισε απόφαση του ανώτατου γαλλικού δικαστηρίου πως ο πρόεδρος μπορεί να αποφασίζει την εμπλοκή της χώρας σε πολεμικές επιχειρήσεις δίχως την έγκριση του κοινοβουλίου και καθάρισε. Η φράου φακλάνα και το σόι της έχουν εκλογές μπροστά τους οπότε ούτε σκέψη για διακοπές. Ο νομπελούχος ειρήνης πλανητάρχης θα ήθελε να πάει καμμιά βδομαδούλα στην Χαβάη αλλά, μεριά τα χημικά που έχει ή δεν έχει ο Άσαντ, μεριά οι τίτλοι τέλους του "αμερικανικού ονείρου" και μεριά η υποδοχή τού Αντώναρου της Πηνελόπης, βολεύτηκε με τα ερκοντίσιον του Λευκού Οίκου.
Και καλά να μη κάνουν διακοπές εκείνοι που δεν έχουν μία. Εδώ δεν κάνανε ούτε εκείνοι που έχουν. Πάρτε, για παράδειγμα, τους αρχινταραβεριτζήδες τής Νεστλέ ή της Φίλιπ Μόρρις. Δεν έχουν λεφτά να πάνε μια βδομαδούλα για μπάνια στην Λούτσα; Έχουν. Και όμως, αυτοί το μυαλό τους δεν το είχαν στο καθησιό αλλά στην δουλειά. Μέχρι και τον πρωθυπουργό συνάντησαν αυγουστιάτικα, με τον ήλιο ντάβανο! Μήπως πήγε διακοπές ο Μελισσανίδης, να πούμε; Α πα πα! Ο άνθρωπος έκανε δυο δουλειές για να μπορέσει να επιβιώσει: το πρωί αγόραζε (τρόπος του λέγειν) τον ΟΠΑΠ και το απογεματάκι έκανε δρομολόγια αεροταξί Αθήνα-Κεφαλλονιά. Ούτε ο Κορκίδης μπόρεσε να πάει διακοπές ο άνθρωπος, μιας και είχε να συντάξει την πρότασή του για μείωση των μισθών όσων δουλεύουν σε εμπορικά καταστήματα.
Από δίπλα, δεν κάνανε διακοπές κι άλλοι πολλοί. Πάρτε, ας πούμε, τους λογιστές: την ώρα που εμείς οι τυχεροί πίναμε τα ουζάκια μας, εκείνοι ψάχνανε κλειδάριθμους και βεβαιώσεις τόκων. Πάρτε τους γραμματείς και τους φαρισαίους των υπουργείων, που είχαν να στείλουν βεβαιώσεις για πεντ'-έξι διαφορετικούς φόρους. Πάρτε δασκάλους και καθηγητές, που μέχρι τελευταία στιγμή δεν ήξεραν όχι σε ποιο σχολείο θα πάνε σήμερα για δουλειά αλλά αν θα πάνε γενικά για δουλειά. Πάρτε τους αστυνομικούς, οι οποίοι μουρλαθήκανε στην υπερωρία προκειμένου να κόψουν τις χιλιάδες κλήσεων που απαιτούσε η υπηρεσία. Πάρτε όλους τους εργαζόμενους στον τουρισμό, οι οποίοι υποχρεώθηκαν εφέτος να χτυπάνε δωδεκάωρα (και να πληρώνονται τετράωρα) για να εξυπηρετήσουν τους μόνους που έκαναν διακοπές: τους ξένους τουρίστες.
Τέλος πάντων, υπήρξαν και ορισμένοι τυχεροί που κατάφεραν να ξεφύγουν για λίγο, σαν και του λόγου μου. Αλλά κι εμείς επιστρέψαμε πιά. Από σήμερα, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Οπότε, ας έχουν τον νου τους όλοι εκείνοι που μπορούσαν να πάνε διακοπές αλλά δεν πήγαν, διότι...
...επιστρέψαμε!
(*) Όσο παράξενο κι αν ακούγεται στους περισσότερους, το σωστό καλοκαιρινό ρήμα είναι διαθερίζω (= διέρχομαι το θέρος) και όχι παραθερίζω (= κόβω την άκρη κάποιου πράγματος, θερίζω την κορφή κάποιου φυτού, κορφολογώ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου