Τί σημασία έχει; Στόχος επετεύχθη!

Πρόσφατα, επικυρώθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση το αίτημα της Λετονίας για ένταξη στην ευρωζώνη και, φυσικά, στην Ρίγα στήθηκαν πανηγύρια. Τί κι αν από το 2009 η λετονική κυβέρνηση εφαρμόζει το ένα μέτρο λιτότητας πίσω από το άλλο, προκειμένου να πιάσει τα όρια που επιβάλλονται από την Ε.Ε.; Τί κι αν οι περικοπές στους μισθούς έφτασαν (και ξεπέρασαν, σε ορισμένες περιπτώσεις) το 60%; Τί κι αν τα σχολεία όλων των βαθμίδων κλείνουν το ένα μετά το άλλο; Τί κι αν σε λίγο θα έχουν απομείνει σ' ολόκληρη την χώρα καμμιά εικοσαριά νοσοκομεία, από 54 το 2009, 94 το 2007, 121 το 2006 και πάνω από 150 κατά την σοβιετική εποχή; Τί κι αν η χώρα ξεματώνει με την μετανάστευση (ο πληθυσμός έπεσε κάτω από τα δύο εκατομμύρια, για πρώτη φορά μετά το 1959); Τί κι αν το 30% των δημοσίων υπαλλήλων βρέθηκαν στον δρόμο; Τί κι αν εκτιμάται ότι το 40% των κατοίκων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ ένας στους δυο ηλικιωμένους ζητιανεύει για να επιβιώσει;

Τί σημασία έχουν όλα τούτα, μπροστά στο "επίτευγμα" να μπει η χώρα στο ευρώ; Καμμία, βεβαίως, εφ' όσον αυτή ήταν η επιθυμία εκείνων που κυβερνούν τον τόπο και οι οποίοι, φυσικά, κάνουν ό,τι μπορούν για να διευκολύνουν το κεφάλαιο του οποίου είναι υπηρέτες. Στόχος επετεύχθη!

Πριν την Λετονία, στην ζώνη του ευρώ βρέθηκε από την 1η Ιουλίου η Κροατία. Εξυπακούεται ότι κι εκεί είχαμε τυμπανοκρουσίες, πυροτεχνήματα κλπ για να γιορταστεί δεόντως το "χαρμόσυνο" αυτό γεγονός. Τί κι αν δεν είναι και τόσο χαρμόσυνο για τους εργαζόμενους σε κρατικές επιχειρήσεις ζωτικής σημασίας, οι οποίες επιδοτούνταν από το κράτος και τώρα χαρίζονται σε ιδιώτες για ένα κομμάτι ψωμί, επειδή η Ε.Ε. απαγορεύει αυστηρά τις επιδοτήσεις; Τι κι αν δεν είναι και τόσο χαρμόσυνο για τους ψαράδες τής Αδριατικής, οι οποίοι βλέπουν τις μεγάλες εταιρείες να τους παίρνουν την δουλειά μιας και υποχρεούνται πλέον να καταστρέψουν τα σκάφη τους (όπως έκαναν και οι έλληνες ψαράδες πριν λίγα χρόνια) και να τα αντικαταστήσουν με καινούργια; Τί κι αν δεν είναι και τόσο χαρμόσυνο για τους δημοσίους υπαλλήλους της χώρας (σημ.: το 1/3 των εργαζομένων κροατών εργάζεται στον στενό ή ευρύτερο δημόσιο τομέα), μιας και έχει ήδη προαναγγελθεί συρρίκνωση του δημοσίου; Τί κι αν οι νέοι κροάτες, με την ανεργία να πλησιάζει ταχύτατα το 20%, άρχισαν ήδη να παίρνουν τον δρόμο τής ξενητειάς, δείχνοντας πως και σε τούτη την χώρα ο πλήθυσμός θ' αρχίσει λίαν συντόμως να μειώνεται;

Τί σημασία έχουν όλα τούτα, μπροστά στο "επίτευγμα" της εισόδου τής χώρας στο ευρώ; Καμμία, βεβαίως, εφ' όσον αυτή ήταν η επιθυμία εκείνων που κυβερνούν τον τόπο και οι οποίοι, φυσικά, κάνουν ό,τι μπορούν για να διευκολύνουν το κεφάλαιο του οποίου είναι υπηρέτες. Στόχος επετεύχθη και στην Κροατία!

Η Μολδαβία δεν έχει -ακόμη- θέμα εισόδου της στην ευρωζώνη. Γι' αυτό, η κυβέρνηση του Κισινάου έχει την άνεση να ασχολείται με άλλα μεγάλα θέματα. Όπως π.χ. την συμμετοχή τής χώρας στην επιχείρηση της κατοχής του Κοσσυφοπεδίου από το ΝΑΤΟ. Σε αντάλλαγμα, το ΝΑΤΟ θα παράσχει στους μολδαβούς βοήθεια επί προβλημάτων ασφάλειας του κυβερνοχώρου και θα βοηθήσει στην υλοποίηση του σχεδίου για εξαγωγές φυτοφαρμάκων (!). Επίσης, οι δυο πλευρές συζήτησαν θέματα που αφορούν το πρόγραμμα συνεργασίας τής Μολδαβίας με το ΝΑΤΟ για την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό του τομέα της ασφάλειας και της άμυνας. Κυρίως, όμως, εξετάστηκαν οι προοπτικές συνεργασίας των δύο πλευρών στην καταπολέμηση των λεγόμενων "νέων απειλών για την ασφάλεια" (π.χ. λαϊκές κινητοποιήσεις κλπ).

Βεβαίως, εδώ υπάρχει κάτι παράδοξο. Διότι είναι όντως παράξενο να στέλνει η Μολδαβία στρατό στο Κοσσυφοπέδιο, βοηθώντας την προσπάθεια των νατοϊκών να στηριχτεί η Πρίστινα στον αγώνα της να υπάρξει ως αυτόνομο κράτος, μετά την απόσχισή της από την Σερβία. Και είναι παράξενο διότι την ίδια στιγμή η Μολδαβία αντιμετωπίζει παρόμοιο πρόβλημα με την Σερβία, εφ' όσον η πέραν του Δνείστερου ποταμού περιοχή της (η Υπερδνειστερία) έχει κηρύξει την ανεξαρτησία της και αγωνίζεται να υπάρξει κι αυτή ως αυτόνομη κρατική οντότητα.

Τί σημασία έχει που η στήριξη της ανεξαρτησίας τού Κοσσυφοπεδίου λειτουργεί εις βάρος τής ίδιας της Μολδαβίας, από την στιγμή που μπορεί να γίνει διπλωματικό όπλο στα χέρια όσων επιθυμούν την απόσχιση της Υπερδνειστερίας; Καμμία, φυσικά, εφ' όσον έτσι εξυπηρετούνται τα μεγάλα νατοϊκά αφεντικά στο να κάνουν αποτελεσματικώτερα την δουλειά τους. Στόχος επετεύχθη και εδώ!