Κουτσούμπας; Ε, και;

Δεν μπορώ να υπολογίσω πόσες φορές άκουσα την ίδια ερώτηση από χτες το πρωί που κατέβηκα στο κέντρο για βόλτα και καφέ, μέχρι και τώρα που άρχισα να γράφω. "Πώς τα βλέπεις τα πράγματα στο ΚΚΕ τώρα με τον Κουτσούμπα;"

Κατ' αρχάς, ας με συγχωρήσουν οι φίλοι τού ιστολογίου αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι δεν είχα καμμιά αγωνία για το ποιος θα εκλεγόταν στην θέση τού γενικού γραμματέα τού κόμματος. Εδώ που τα λέμε, γιατί να με νοιάζει; Να με νοιάξουν τα συμπεράσματα του συνεδρίου, το καταλαβαίνω. Να με νοιάξουν οι ενστάσεις και οι παρατηρήσεις που διατυπώθηκαν από την μειοψηφία, το καταλαβαίνω. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να με νοιάξει το ποιος θα εκλεγόταν γενικός γραμματέας. Και εξηγώ την θέση μου:

Το ΚΚΕ δεν είναι προσωποπαγές κόμμα. Ίσως να μπορούσε να το χαρακτηρίσει κάποιος έτσι την εποχή τής παντοδυναμίας Ζαχαριάδη, αλλά κι αυτό σηκώνει πολλή κουβέντα. Το ΚΚΕ είναι κόμμα αρχών, ίσως το μόνο κόμμα αρχών που έχει γνωρίσει ο τόπος. Δεν κινείται "αριστερότερα" ή "δεξιότερα", ανάλογα με τα χούγια τού ηγέτη του. Κι αυτό συμβαίνει επειδή είναι το μόνο κόμμα το οποίου ο ηγέτης είναι "πρώτος μεταξύ ίσων". Ο γενικός γραμματέας τού ΚΚΕ δεν ορίζει τις θέσεις τού κόμματος ούτε χαράσσει την πολιτική γραμμή του. Οι θέσεις τού κόμματος ορίζονται από τα συνέδριά του (όπως έγινε και τώρα) και η πολιτική γραμμή χαράσσεται από τα κομματικά όργανα.

Λένε πως η Νέα Δημοκρατία απέκτησε κεντροδεξιά χαρακτηριστικά επί Ράλλη, πως ο Μητσοτάκης υιοθέτησε νεοφιλεύθερες επιλογές ή πως ο Σαμαράς μετατόπισε το κόμμα αρκετά δεξιότερα απ' ότι επί εποχής μπουχέσα. Επίσης, λένε πως το ΠαΣοΚ απώλεσε κάθε σοσιαλιστικό χαρακτηριστικό επί Σημίτη ή πως ο Γιωργάκης διέλυσε το κόμμα. Παρόμοια πράγματα λένε και για τα άλλα κόμματα, μικρότερα ή μεγαλύτερα. Εν μέρει και υπό προϋποθέσεις, όλα αυτά είναι σωστά. Κι είναι σωστά επειδή τα αστικά κόμματα είναι -λιγώτερο ή περισσότερο- προσωποπαγή. Ακολουθούν τις επιλογές του αρχηγού τους, ο οποίος μπορεί μέχρι και να τα διαλύσει, όπως έκανε ο Στεφανόπουλος με την ΔηΑνα ή ο Σαμαράς με την ΠολΑν.

Δυστυχώς για τον κύριο Πρετεντέρη, ο οποίος, σε σημερινό του άρθρο στα Νέα ισχυρίζεται ότι "όλα αυτά τα χρόνια η Αλέκα Παπαρήγα προσωποποίησε το κόμμα της στον απόλυτο σχεδόν βαθμό", το ΚΚΕ δεν είναι προσωποπαγές κόμμα και ο δοκησίσοφος λαμπράκειος "αναλυτής" λέει μπούρδες, για να μη πω είτε ότι συκοφαντεί είτε ότι ψεύδεται εσκεμμένα. Μάλιστα δε, για να κάνει πιο πιστευτές τις μπούρδες του, αναγκάζεται να παραδεχτεί ότι:

" Η Αλέκα κατάφερε να πάρει έναν παραπαίοντα μηχανισμό μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και τη διάσπαση του 1991 για να φτιάξει σχεδόν από την αρχή ένα πραγματικό πολιτικό κόμμα. Διότι είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, είτε το ψηφίζουμε είτε όχι, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε, το ΚΚΕ της Αλέκας είναι ένα κόμμα με αρχή, μέση και τέλος. Προβλέψιμο; Ισως. Δυσκίνητο; Να το δεχτώ. Παλαιομοδίτικο; Ενδεχομένως. Αλλά και σταθερό. Χωρίς παπατζιλίκια και τυχοδιωκτισμούς. Εχω την αίσθηση ότι αυτή η σταθερότητα χρωστάει πολλά στην απερχόμενη γραμματέα του."

Φυσικά, δεν είναι προσωπικά η Αλέκα που κράτησε όρθιο το ΚΚΕ στα δύσκολα χρόνια. Όπως, βέβαια, δεν είναι προσωπικά η Αλέκα που όλα αυτά τα χρόνια λειτουργούσε "απωθητικά" σε πιθανούς νέους ψηφοφόρους τού κόμματος. Το κόμμα έμεινε όρθιο χάρη στην αρραγή του βάση, στις αρχές του και στο έργο του. Κι όσοι αρνούνταν να το ψηφίσουν επειδή τάχα δεν τους άρεσε η Αλέκα, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα εξακολουθούν να μη το ψηφίζουν επειδή τώρα δεν θα τους αρέσει ο Κουτσούμπας.

Να γιατί η εκλογή Κουτσούμπα δεν μου κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη. Γιατί το ΚΚΕ είναι η βάση του, όχι οι ταγοί του. Κι αυτό είναι δύσκολο να το καταλάβουν όσοι δεν είναι κομμουνιστές.