Δεν μπορώ να υπολογίσω πόσες φορές άκουσα την ίδια ερώτηση από χτες το πρωί που κατέβηκα στο κέντρο για βόλτα και καφέ, μέχρι και τώρα που άρχισα να γράφω. "Πώς τα βλέπεις τα πράγματα στο ΚΚΕ τώρα με τον Κουτσούμπα;"
Κατ' αρχάς, ας με συγχωρήσουν οι φίλοι τού ιστολογίου αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι δεν είχα καμμιά αγωνία για το ποιος θα εκλεγόταν στην θέση τού γενικού γραμματέα τού κόμματος. Εδώ που τα λέμε, γιατί να με νοιάζει; Να με νοιάξουν τα συμπεράσματα του συνεδρίου, το καταλαβαίνω. Να με νοιάξουν οι ενστάσεις και οι παρατηρήσεις που διατυπώθηκαν από την μειοψηφία, το καταλαβαίνω. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να με νοιάξει το ποιος θα εκλεγόταν γενικός γραμματέας. Και εξηγώ την θέση μου:
Το ΚΚΕ δεν είναι προσωποπαγές κόμμα. Ίσως να μπορούσε να το χαρακτηρίσει κάποιος έτσι την εποχή τής παντοδυναμίας Ζαχαριάδη, αλλά κι αυτό σηκώνει πολλή κουβέντα. Το ΚΚΕ είναι κόμμα αρχών, ίσως το μόνο κόμμα αρχών που έχει γνωρίσει ο τόπος. Δεν κινείται "αριστερότερα" ή "δεξιότερα", ανάλογα με τα χούγια τού ηγέτη του. Κι αυτό συμβαίνει επειδή είναι το μόνο κόμμα το οποίου ο ηγέτης είναι "πρώτος μεταξύ ίσων". Ο γενικός γραμματέας τού ΚΚΕ δεν ορίζει τις θέσεις τού κόμματος ούτε χαράσσει την πολιτική γραμμή του. Οι θέσεις τού κόμματος ορίζονται από τα συνέδριά του (όπως έγινε και τώρα) και η πολιτική γραμμή χαράσσεται από τα κομματικά όργανα.
Λένε πως η Νέα Δημοκρατία απέκτησε κεντροδεξιά χαρακτηριστικά επί Ράλλη, πως ο Μητσοτάκης υιοθέτησε νεοφιλεύθερες επιλογές ή πως ο Σαμαράς μετατόπισε το κόμμα αρκετά δεξιότερα απ' ότι επί εποχής μπουχέσα. Επίσης, λένε πως το ΠαΣοΚ απώλεσε κάθε σοσιαλιστικό χαρακτηριστικό επί Σημίτη ή πως ο Γιωργάκης διέλυσε το κόμμα. Παρόμοια πράγματα λένε και για τα άλλα κόμματα, μικρότερα ή μεγαλύτερα. Εν μέρει και υπό προϋποθέσεις, όλα αυτά είναι σωστά. Κι είναι σωστά επειδή τα αστικά κόμματα είναι -λιγώτερο ή περισσότερο- προσωποπαγή. Ακολουθούν τις επιλογές του αρχηγού τους, ο οποίος μπορεί μέχρι και να τα διαλύσει, όπως έκανε ο Στεφανόπουλος με την ΔηΑνα ή ο Σαμαράς με την ΠολΑν.
Δυστυχώς για τον κύριο Πρετεντέρη, ο οποίος, σε σημερινό του άρθρο στα Νέα ισχυρίζεται ότι "όλα αυτά τα χρόνια η Αλέκα Παπαρήγα προσωποποίησε το κόμμα της στον απόλυτο σχεδόν βαθμό", το ΚΚΕ δεν είναι προσωποπαγές κόμμα και ο δοκησίσοφος λαμπράκειος "αναλυτής" λέει μπούρδες, για να μη πω είτε ότι συκοφαντεί είτε ότι ψεύδεται εσκεμμένα. Μάλιστα δε, για να κάνει πιο πιστευτές τις μπούρδες του, αναγκάζεται να παραδεχτεί ότι:
" Η Αλέκα κατάφερε να πάρει έναν παραπαίοντα μηχανισμό μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και τη διάσπαση του 1991 για να φτιάξει σχεδόν από την αρχή ένα πραγματικό πολιτικό κόμμα. Διότι είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, είτε το ψηφίζουμε είτε όχι, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε, το ΚΚΕ της Αλέκας είναι ένα κόμμα με αρχή, μέση και τέλος. Προβλέψιμο; Ισως. Δυσκίνητο; Να το δεχτώ. Παλαιομοδίτικο; Ενδεχομένως. Αλλά και σταθερό. Χωρίς παπατζιλίκια και τυχοδιωκτισμούς. Εχω την αίσθηση ότι αυτή η σταθερότητα χρωστάει πολλά στην απερχόμενη γραμματέα του."
Φυσικά, δεν είναι προσωπικά η Αλέκα που κράτησε όρθιο το ΚΚΕ στα δύσκολα χρόνια. Όπως, βέβαια, δεν είναι προσωπικά η Αλέκα που όλα αυτά τα χρόνια λειτουργούσε "απωθητικά" σε πιθανούς νέους ψηφοφόρους τού κόμματος. Το κόμμα έμεινε όρθιο χάρη στην αρραγή του βάση, στις αρχές του και στο έργο του. Κι όσοι αρνούνταν να το ψηφίσουν επειδή τάχα δεν τους άρεσε η Αλέκα, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα εξακολουθούν να μη το ψηφίζουν επειδή τώρα δεν θα τους αρέσει ο Κουτσούμπας.
Να γιατί η εκλογή Κουτσούμπα δεν μου κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη. Γιατί το ΚΚΕ είναι η βάση του, όχι οι ταγοί του. Κι αυτό είναι δύσκολο να το καταλάβουν όσοι δεν είναι κομμουνιστές.
Κατ' αρχάς, ας με συγχωρήσουν οι φίλοι τού ιστολογίου αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι δεν είχα καμμιά αγωνία για το ποιος θα εκλεγόταν στην θέση τού γενικού γραμματέα τού κόμματος. Εδώ που τα λέμε, γιατί να με νοιάζει; Να με νοιάξουν τα συμπεράσματα του συνεδρίου, το καταλαβαίνω. Να με νοιάξουν οι ενστάσεις και οι παρατηρήσεις που διατυπώθηκαν από την μειοψηφία, το καταλαβαίνω. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να με νοιάξει το ποιος θα εκλεγόταν γενικός γραμματέας. Και εξηγώ την θέση μου:
Το ΚΚΕ δεν είναι προσωποπαγές κόμμα. Ίσως να μπορούσε να το χαρακτηρίσει κάποιος έτσι την εποχή τής παντοδυναμίας Ζαχαριάδη, αλλά κι αυτό σηκώνει πολλή κουβέντα. Το ΚΚΕ είναι κόμμα αρχών, ίσως το μόνο κόμμα αρχών που έχει γνωρίσει ο τόπος. Δεν κινείται "αριστερότερα" ή "δεξιότερα", ανάλογα με τα χούγια τού ηγέτη του. Κι αυτό συμβαίνει επειδή είναι το μόνο κόμμα το οποίου ο ηγέτης είναι "πρώτος μεταξύ ίσων". Ο γενικός γραμματέας τού ΚΚΕ δεν ορίζει τις θέσεις τού κόμματος ούτε χαράσσει την πολιτική γραμμή του. Οι θέσεις τού κόμματος ορίζονται από τα συνέδριά του (όπως έγινε και τώρα) και η πολιτική γραμμή χαράσσεται από τα κομματικά όργανα.
Λένε πως η Νέα Δημοκρατία απέκτησε κεντροδεξιά χαρακτηριστικά επί Ράλλη, πως ο Μητσοτάκης υιοθέτησε νεοφιλεύθερες επιλογές ή πως ο Σαμαράς μετατόπισε το κόμμα αρκετά δεξιότερα απ' ότι επί εποχής μπουχέσα. Επίσης, λένε πως το ΠαΣοΚ απώλεσε κάθε σοσιαλιστικό χαρακτηριστικό επί Σημίτη ή πως ο Γιωργάκης διέλυσε το κόμμα. Παρόμοια πράγματα λένε και για τα άλλα κόμματα, μικρότερα ή μεγαλύτερα. Εν μέρει και υπό προϋποθέσεις, όλα αυτά είναι σωστά. Κι είναι σωστά επειδή τα αστικά κόμματα είναι -λιγώτερο ή περισσότερο- προσωποπαγή. Ακολουθούν τις επιλογές του αρχηγού τους, ο οποίος μπορεί μέχρι και να τα διαλύσει, όπως έκανε ο Στεφανόπουλος με την ΔηΑνα ή ο Σαμαράς με την ΠολΑν.
Δυστυχώς για τον κύριο Πρετεντέρη, ο οποίος, σε σημερινό του άρθρο στα Νέα ισχυρίζεται ότι "όλα αυτά τα χρόνια η Αλέκα Παπαρήγα προσωποποίησε το κόμμα της στον απόλυτο σχεδόν βαθμό", το ΚΚΕ δεν είναι προσωποπαγές κόμμα και ο δοκησίσοφος λαμπράκειος "αναλυτής" λέει μπούρδες, για να μη πω είτε ότι συκοφαντεί είτε ότι ψεύδεται εσκεμμένα. Μάλιστα δε, για να κάνει πιο πιστευτές τις μπούρδες του, αναγκάζεται να παραδεχτεί ότι:
" Η Αλέκα κατάφερε να πάρει έναν παραπαίοντα μηχανισμό μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και τη διάσπαση του 1991 για να φτιάξει σχεδόν από την αρχή ένα πραγματικό πολιτικό κόμμα. Διότι είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, είτε το ψηφίζουμε είτε όχι, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε, το ΚΚΕ της Αλέκας είναι ένα κόμμα με αρχή, μέση και τέλος. Προβλέψιμο; Ισως. Δυσκίνητο; Να το δεχτώ. Παλαιομοδίτικο; Ενδεχομένως. Αλλά και σταθερό. Χωρίς παπατζιλίκια και τυχοδιωκτισμούς. Εχω την αίσθηση ότι αυτή η σταθερότητα χρωστάει πολλά στην απερχόμενη γραμματέα του."
Φυσικά, δεν είναι προσωπικά η Αλέκα που κράτησε όρθιο το ΚΚΕ στα δύσκολα χρόνια. Όπως, βέβαια, δεν είναι προσωπικά η Αλέκα που όλα αυτά τα χρόνια λειτουργούσε "απωθητικά" σε πιθανούς νέους ψηφοφόρους τού κόμματος. Το κόμμα έμεινε όρθιο χάρη στην αρραγή του βάση, στις αρχές του και στο έργο του. Κι όσοι αρνούνταν να το ψηφίσουν επειδή τάχα δεν τους άρεσε η Αλέκα, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα εξακολουθούν να μη το ψηφίζουν επειδή τώρα δεν θα τους αρέσει ο Κουτσούμπας.
Να γιατί η εκλογή Κουτσούμπα δεν μου κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη. Γιατί το ΚΚΕ είναι η βάση του, όχι οι ταγοί του. Κι αυτό είναι δύσκολο να το καταλάβουν όσοι δεν είναι κομμουνιστές.
5 σχόλια:
Σίγουρα, το ΚΚΕ δεν είναι αρχηγικό κόμμα. Με την έννοια ότι η γραμμή του δεν καθορίζεται από το πώς θα ξυπνήσει το πρωί ο γγ του.
Τα κόμματα στον καπιταλισμό και σε κάθε κοινωνία, εκφράζουν τις τάξεις που υπάρχουν.
Στο παρόν στάδιο του συστήματος, μόνο δύο κομματικές γραμμές μπορούν λογικά να σταθούν: αυτή που υποστηρίζει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης (του τραπεζικού, εμπορικού και βιομηχανικού κεφαλαίου) κι αυτή που υποστηρίζει την ανατροπή της. (ενν. από το λαό).
Οι ηγέτες των αστικών κομμάτων, εκπροσωπώντας την άρχουσα τάξη, πάλι δεν είναι δυνατόν να έχουν ουσιώδη διαφορά μεταξύ τους, παρά τις ελάσσονες διαφορές τους στον τρόπο εφαρμογής της θέλησης της άρχουσας τάξης. Θεωρούνται μεν αρχηγικά κόμματα, αλλά στην ουσία δεν είναι. Απλώς, εκφράζουν την άρχουσα τάξη. Τα διαπλεκόμενα συμφέροντά της.
Επομένως, ο κατ' επίφαση αρχηγισμός τους δεν είναι κατ' ουσίαν, αλλά εντοπίζεται μόνο σε δευτερεύουσες πρακτικές και τακτικές. πχ. ποια η ουσιαστική διαφορά μεταξύ νδ-πασόκ ή νδ-δημαρ; ή σύριζα-ανέλ;
Και θα το πάω και παρακάτω κι ας θεωρηθώ κακός: από τη στιγμή που ούτε ο σύριζα ούτε τα χρυσά αυγά θέτουν ως στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού, τότε πάλι την άρχουσα τάξη θα εκπροσωπούν και οι δυο τους, με διαφορετικές τακτικές. Οι μεν, με περισσότερο "κράτος δικαίου"-εδώ θα μπλέξουμε-, οι δε με βούρδουλα και αστυνομοκρατία. Στην ουσία όμως, δεν αλλάζει κάτι.
Συμπέρασμα, γιατί μάλλον κούρασα: στην ουσία δεν υπάρχουν αρχηγικά κόμματα σήμερα. Οι αρχηγοί των κομμάτων εκφράζουν τις υφιστάμενες τάξεις της εκάστοτε κοινωνίας. Στο στάδιό μας σήμερα έχουμε δύο τάξεις. Το 99% (που δεν κατέχει τα μέσα παραγωγής) και το 1% (που τα κατέχει). Το οποίο 1% γίνεται ως γνωστόν, συνεχώς μικρότερο.
Τα αστικά κόμματα πρέπει να δείχνουν αρχηγικά γιατί οι άνθρωποι, οι κοινωνίες, οι μάζες αν προτιμάτε, έχουν γαλουχηθεί να πιστεύουν σε μεσσίες και να φοβούνται τις συλλογικότητες. Ουσιαστικά δεν θέλουν ούτε τη Δημοκρατία ούτε την ευθύνη του εαυτού τους.
Αγαπητοί σύντροφοι διαβάζω με συντροφική κατανόηση τις αυταπάτες που εξακολουθείτε να έχετε.Απ'αυτό το κομμα με την μεγάλη αγωνιστική πορεία πέρασαν χιλιάδες επώνυμοι και πιο πολλοί ανώνυμοι αγωνιστές του δίκιου και της λευτεριάς που κάτω απο την καθοδήγησή του αντιστάθηκαν και αντιστέκονται στον διαρκή βιασμό της χώρας μας.Όμως με κομματικούς μύθους δεν μπορούμε να τιθασεύσουμε την πραγματικότητα.
επικαλείσαι οτι είσαι το κόμμα της εργατικής τάξης αλλά η εργατική τάξη δεν χωράει μέσα στα ισχνά και γλίσχρα κοινοβουλευτικά ποσοστά. Γιατί η ελληνική εργατική τάξη δεν έχει αναγνωρίσει το σημερινο ΚΚΕ ως τον γνήσιο εκπρόσωπό της;
Λέτε οτι για το ΚΚΕ δεν έχει σημασία το ποιός θα είναι ο Γραμματέας του,δεν νομίζω να ισχύει, γιατί η επαναφορά στην τρέχουσα πολιτική του μεγάλου Αρχηγού Νίκου Ζαχαριάδη και της ιστορίας του,που καταδικάστηκε σε άλλες περιόδους ανάλογα με το ποιά γραμμή επικρατούσε στο ΚΚΕ.Αυτά είναι τετριμμένη πονεμένη ιστορία στην πορεία του κόμματος
Το κκε δεν είναι αρχηγικό, όμως δεν είναι και δημοκρατικό κόμμα. Είναι ένα κόμμα μηχανισμός. Τα μέλη και οι φίλοι του δεν έχουν κανένα λόγο στην πολιτική του. Η ηγεσία είναι πολύ σκληρή απέναντι σε διαφοροποιήσεις των μελών. Ο εξοβελισμός είναι η ποινή. Έτσι διατηρείται η καθαρότητα της γραμμής. Αυτό γίνεται δυνατό με την καλλιεργούμενη απόλυτη πίστη στο αλάθητο της ηγεσίας και με την περιχαράκωση από πιθανές επιρροές της κοινωνίας-εχθρού. Τα λάθη αναγνωρίζονται κατόπιν εορτής, όταν η εργαζόμενοι έχουν πληρώσει το κόστος.
Η λογική της καθαρότητας βολεύει την άρχουσα τάξη, αφού όλοι οι άλλοι είναι ίδιοι, εχθροί, οπορτουνιστές. Γι αυτό και είναι το σοβαρό, υπεύθυνο, με αρχές κόμμα για τους διατεταγμένους σχολιαστές. Ενώ όταν απειλούσε την άρχουσα τάξη τη δεκαετία του 40 ήταν προδότες εαμοβούλγαροι κομμουνιστοσυμμορίτες. Άς προβληματιστεί ηγεσία και λαός του κκε.
@ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ & ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-ΕΝΩΤΙΚΟΣ
Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω εκ προοιμίου μαζί σας. Σαφώς και το ΚΚΕ δεν είναι "δημοκρατικό κόμμα", με την έννοια που προσδίδεται στον όρο "δημοκρατικό" από την αστική ανάλυση. Και δεν μπορεί να είναι "δημοκρατικό κόμμα", εφ' όσον δεν πρεσβεύει καμμία ψευδεπίγραφη "δημοκρατία" αλλά την δικτατορία τού προλεταριάτου εις βάρος τής δικτατορίας τού κεφαλαίου.
Υπ' αυτή την έννοια, λοιπόν, το ΚΚΕ δεν είναι ούτε αρχηγικό ούτε "δημοκρατικό" κόμμα αλλά κόμμα αρχών, προσηλωμένο στις αρχές τού μαρξισμού και του λενινισμού.
Κατά τα λοιπά, ας πάμε στο "διά ταύτα". Καλές οι διαπιστώσεις και η κριτική αλλά ας προχωρήσουμε και σε προτάσεις. Εν τάξει με το τι δεν μας αρέσει. Τί γίνεται, όμως, με το τι πρέπει να γίνει;
Δημοσίευση σχολίου