Τσικνοπέμπτη

Το διαλύσαμε νωρίς σήμερα. Οι συνάδελφοι τράβηξαν για κεντρικό μαγαζί με σαλάτα του σεφ, προτηγανισμένη πατάτα και σουβλάκι από το Μάκρο Κας εντ Κάρρυ. Εγώ την έκανα για συνοικιακό ταβερνείο, με δυο-τρία φιλαράκια από τα παλιά. Τσίκνα από την σχάρα, ροδίτης χύμα και τρία παλληκάρια με τα οργανάκια τους. Άφεριμ!

"Γύρισε κι άναψε το μαγκαλάκι,
όπως μου τ' άναβες κάθε βραδάκι..."

Γεια σου, ρε Χατζηχρήστο! Πού νά ΄ξερες πόσο επίκαιρος θα γινόσουν 60-τόσα χρόνια μετά, ρε γίγαντα! Ευτυχώς, οι παλιοί ήξεραν πώς ανάβουνε το μαγκαλάκι. Δεν ήσαν σαν τα σημερινά αμόρφωτα παιδιά, που βάζουνε το μαγκάλι μέσα στο δωμάτιο, ψήνουνε, τρώνε, πίνουνε και κοιμούνται, δίχως να έχουν υπ' όψη τους τι παναπεί μονοξείδιο του άνθρακα. Ποιός τους φταίει; Η κυβέρνηση που ακριβαίνει το πετρέλαιο ή το ότι στο μάθημα της χημείας κάνανε σκασιαρχείο και πηγαίνανε για γαρδέλια, τα κωλόπαιδα;

"Εκατό δραχμές τη μέρα παίρνω, τζιβαέρι μου,
σύρε πες το στη μαμά σου, να σε κάνω ταίρι μου..."

Α ρε αθάνατε Τούντα! Έτσι ντε! Ποιός είπε ότι χρειάζονται πολλά για την ευτυχία; Μια φορά κι ένα καιρό, γινόσουνα γαμπρός πολύφερνος μ' ένα κατοστάρικο μεροκάματο. Έβγαζες τρεις χιλιάδες δραχμές μηνιάτικο και σε ζηλεύανε. Αυτή ήτανε ζωή. Εννιά ευρώ τον μήνα! Και τώρα ακούς πως ψάχνουνε τρόπο να σου ρίξουνε τον μισθό στα 250 ευρώ και τρελλαίνεσαι. Χαλάρωσε ρε συ, που έμαθες στην πολυτέλεια! Κάποτε, όποιος ήθελε να σου τηλεφωνήσει, έπαιρνε τον μπακάλη της γειτονιάς κι εκείνος έβγαινε στην πόρτα του μαγαζιού του και σε φώναζε: "Σπίνοοοοοοοοοοοοος, τηλέφωνοοοοοοοο!!". Το ξέχασες; Ποιός νομίζεις ότι έγινες ρε και θες 5 κινητά στο σπίτι σου, από ένα ο καθένας; Ποιός είσαι ρε και θες να ξοδεύεις περισσότερα απ' όσα παράγεις; Ζωντόβολο!

"Όσοι γενούν πρωθυπουργοί, όλοι τους θα πεθάνουν,
τους κυνηγάει ο λαός απ' τα καλά που κάνουν..."

Ώπα, ρε Μάρκο! Δηλαδή, μόνο οι πρωθυπουργοί θα πεθάνουν; Νομίζεις ότι εμείς θα την καθαρίσουμε; Παπάρια, Μάρκο! Εμείς θα πάμε πριν απ' αυτούς. Για δες: ο Μητσοτάκης πάτησε τα 95 κι έγινε και συγγραφέας σ' αυτή την ηλικία, ο γερο-Παπανδρέου καβατζάρησε τα 80 πριν μας χαιρετίσει, ο γιος του έφτασε μόλις τα 77, ο Σοφούλης πήγε στα 89, ο δικτάτορας Παπαδόπουλος χτύπησε τα 80... Για τράβα μια βόλτα από το Πέραμα και την Δραπετσώνα, να δεις σε ποια ηλικία πεθαίνουν οι εργάτες κι έλα να τα ματαπούμε.

Και σιγά, ρε Μάρκο, που κυνηγάει ο λαός τους πρωθυπουργούς! Ίσα-ίσα που τους επιβραβεύει, ρε Μάρκο. Για δες τον Σαμαρά, να πούμε. Ένα ψιλικατζίδικο άνοιξε κάποτε (το θυμάσαι ρε; "Πολιτική Άνοιξη" το λέγανε) και στα πέντε χρόνια τό 'κλεισε ο άχρηστος. Κι όμως, ρε Μάρκο, ο λαός τον έβγαλε πρωθυπουργό και του έδωσε να κουμαντάρει ολόκληρο πολυκατάστημα, του ρεμπεσκέ. Γιατί τον λέω ρεμπεσκέ; Μα δεν τον βλέπεις, ρε Μάρκο; Αυτός μόνο πουλάει, ο πούστης! Δεν του έχουν μάθει ότι στο εμπόριο πρώτα αγοράζουμε και μετά πουλάμε και, μάλιστα, με κέρδος;

"Μη μου ξαναφύγεις πια, μάτια μου,
μείνε μεσ' στην αγκαλιά μου..."

Να κι ο Τσιτσάνης με τις κρυάδες του. Ποιά να φύγει, ρε Βασίλη; Πας καλά; Άλλο ρωτάει ο κόσμος: έβαλε κουλούρα η κυρία; Διότι άπαξ και έβαλε κουλούρα, δεν πάει πουθενά. Καθ' ότι η γυνή είναι σαν την κυβέρνηση. Έβαλε κουλούρα η κυβέρνηση, παναπεί βγήκε με την ψήφο σου; Δεν πάει πουθενά όσο και να χτυπιέσαι. Έσωσε κι είπε ο παπάς το "έσονται δύο εις σάρκαν μίαν"... πάει, σχόλασε ο γάμος. Βλέπεις, ρε Βασίλη, το σύνταγμά μας δεν προβλέπει διαδικασία ανατροπής τής κυβέρνησης από τον λαό, όσα εκατομμύρια υπογραφές κι αν μαζευτούνε. Θα μου πεις ότι έχει δικαίωμα ο πρόεδρος της δημοκρατίας να διαλύσει την βουλή αν διαπιστώσει "δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα". Μόνο που αυτά γίνονται μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, ρε Βασίλη. Εδώ οι πρόεδροί μας δεν καταλαβαίνουν ότι ζουν κατά λάθος κι εσύ θες να καταλάβουν ότι υπάρχει δυσαρμονία τής κυβέρνησης με το λαϊκό αίσθημα; Ρε συ, ο Παπούλιας έχει ξεκουτιάνει τόσο ώστε είναι σίγουρος πως όλοι εμείς είμαστε ευτυχισμένοι με όσα τραβάμε!

"Και βγήκε η απόφαση πως είμαι παντρεμένος,
να κουβαλώ καθημερνώς σαν γάιδαρος στρωμένος..."

Άει γεια σου, ρε Μάρκο, τώρα συνεννοηθήκαμε. Τα λέγαμε πρωτύτερα και με τον Τσιτσάνη. Έβαλες την υπογραφή σου, κύριος; Παναπεί, τό 'ριξες το κουκί στην κάλπη; Ντεκλανί άπαπα και κάτσε σούζα, καθ' όσον μετά την απομάκρυνσιν εκ της κάλπης ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Ζαλώσου τώρα το τσουβάλι και κουβάλα, καθ' ότι η κυρία είναι απαιτητική. Θέλει και τα χαράτσια της, θέλει και τις εισφορές της, θέλει και τα σέα της, θέλει και τα μέα της, θέλει και να στέκεσαι κλαρίνο μπροστά της, θέλει και να την έχεις στα ώπα-ώπα... κι έχει και μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της ("καλύτερη ήταν εκείνη πού 'χες;"). Οπότε, κουβάλα τώρα όλο το νταμάρι κι όργωνε στα ρέματα τ' αφεντός τα στρέμματα, που λέει κι ο Βάρναλης.


Τώρα, ή έχασα τον λογαριασμό πόσες φορές γέμισε το κατρούτσο ή το κρασί ήτανε μάπα. Δεν εξηγείται αλλιώς το πώς κατάφερα και χώρεσα τόσες μπούρδες σ' ένα σημείωμα... Αλλά δεν βαριέστε. Μια Τσικνοπέμπτη ήταν και πέρασε...