Έχω σχεδόν μετανοιώσει για τον τίτλο που έβαλα στο χτεσινό σημείωμα. Αισθάνομαι ότι προσέβαλα τα τσαντίρια εφ' όσον εμείς, ως κράτος, κοντεύουμε να ξεφτιλίσουμε και την έννοια της παράγκας. Γιατί το λέω τώρα αυτό; Μετά την ανάρτηση του χτεσινού σημειώματος, έψαξα λίγο παραπάνω το θέμα και ανακάλυψα κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ιδού:
Στις 11 Απριλίου η εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος" έφερε στην δημοσιότητα το θέμα με το οποίο ασχοληθήκαμε χτες, με ένα εξαιρετικό άρθρο του Πάνου Θωμάκου (ένθετο "Έξυπνο Χρήμα", στη σελίδα 3). Ο δημοσιογράφος αποκαλύπτει, μεταξύ άλλων, ότι η Τράπεζα της Ελλάδος προέβη στην σκανδαλώδη αλλαγή του Τ+3 σε Τ+10 "μετά άπο αιτήματα της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών στις 5/10/2009, την επομένη της εκλογικής νίκης του ΠΑΣΟΚ, και στς 22/10/2009 (με αριθμούς πρωτοκόλλου 690 και 691 αντίστοιχα)"(η υπογράμμιση δική μου). Εντάξει; Το καταλάβαμε; Δεν πρόλαβε καν να σχηματιστεί η νέα κυβέρνηση και οι τραπεζίτες έκαναν γιούργια, δίχως να συναντήσουν την παραμικρή αντίδραση!!
Φυσικά, απάντηση στο ερώτημα πώς διάβολο γίνεται να αποφασίζει ένας διευθυντής οργανωτικού σε ένα ζήτημα επί του οποίου αρνούνται να συγκατανεύσουν τόσο ο διοικητής όσο και ο υποδιοικητής της ΤτΕ, δεν πήραμε ποτέ. Όπως δεν ενημερωθήκαμε ποτέ για τις αντιδράσεις διοικητού και υποδιοικητού όταν ενημερώθηκαν για το αίτημα των τραπεζιτών. Αλήθεια, τι έκαναν αυτά τα δυο χρυσοπληρωνόμενα στελέχη; Μήπως αρνήθηκαν να υπογράψουν επειδή μυρίστηκαν την φόλα κι άφησαν τον διευθυντή να βγάλει το φίδι από την τρύπα;
Υπάρχουν κι άλλα ερωτήματα. Σ' αυτή την κυβέρνηση δεν υπάρχει κανένας να διαθέτει μια στάλα μυαλό ώστε να καταλάβει ότι το κερδοσκοπικό πάρτυ θα οδηγούσε σε κατάρρευση των ελληνικών ομολόγων; Κι αν ακόμα δεχτούμε ότι όλα τα κυβερνητικά στελέχη είναι άσχετα περί τα οικονομικά, δεν υπάρχει κανένας σε τούτο τον τόπο να βάλει μια φωνή; Κάτι προκάτοχοι του Προβόπουλου (Γκαργκάνας, Χριστοδούλου κλπ) και κάτι παλιοί υπουργοί οικονομίας και οικονομικών (Παπαντωνίου, Αρσένης, Σαμαράς, Αλογοσκούφης κλπ) δεν πήραν μυρωδιά;
Το σημαντικότερο ερώτημα, όμως, είναι άλλο κατά την γνώμη μου. Εν τάξει, οι δυο "μεγάλοι" της Τράπεζας δεν υπέγραψαν. Ο διευθυντής, όμως, γιατί έβαλε "το κεφάλι στον ντορβά"; Τόσο μάγκας ήταν ώστε γείωσε τους ανωτέρους του ή κάποιος από ακόμα ψηλότερα τον προστάτευε;
Αυτό το τελευταίο ερώτημα είναι που με βάζει σε ακόμα πιο μαύρες σκέψεις. Όλοι όσοι μπορούσαν να μιλήσουν και δεν μίλησαν, είπαν τουλάχιστον κάτι στον πρωθυπουργό ή τον άφησαν να κυνηγάει τους κερδοσκόπους στις ανώνυμες "διεθνείς αγορές" ενώ το πανηγύρι είχε στηθεί στην Αθήνα; Είναι κομματάκι δύσκολο να πιστέψω ότι ο πρωθυπουργός δεν είχε ιδέα. Αν δεν είχε ιδέα, δεν θα συναντιόταν με τα στελέχη της Goldman Sachs...
ΥΓ1: Θα μάθουμε ποτέ τι συζήτησε ο πρωθυπουργός με τα στελέχη της Goldman Sachs ή είναι κι αυτό απόρρητο εθνικό μυστικό;
ΥΓ2: Οι παρεούλες τύπου Τρέμη-Πρετεντέρης-Τσίμας, Χατζηνικολάου-Τράγκας-Μακρή, Κοσιώνη-Παπαχελάς-Μανδραβέλης κλπ έχουν κάνει το θέμα γαργάρα ή ασχολήθηκαν αλλά δεν το πήρα χαμπάρι;
Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει
- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".
[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου