Μια ματιά στην "λίστα Forbes"

Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να επαναλαμβάνουμε με κάθε ευκαιρία, σε τούτο το ιστολόγιο, αυτό που είναι απλό και διάφανο σε όσους διαθέτουν στοιχειώδη λογική και μαρξιστική παιδεία, δηλαδή ότι η σοβούσα παγκόσμια καπιταλιστική κρίση δεν είναι "κρίση χρέους" (όπως επιμένουν οι πολιτικάντηδες της οκάς και τα ΜουΜουΕ της συφοράς) αλλά κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων. Κι επειδή ο συνεπής μαρξιστής χαρακτηρίζεται από διαλεκτική, έχουμε παρουσιάσει αμέτρητα στοιχεία και αποδείξεις που στηρίζουν την ορθότητα του ισχυρισμού μας.

Πρόσφατη επίρρωση του συμπεράσματος ότι δεν έχουμε κρίση χρέους αλλά κρίση συσσώρευσης κεφαλαίων, αποτελεί η περίφημη λίστα τού περιοδικού Forbes, η οποία περιλαμβάνει τους δισεκατομμυριούχους τού πλανήτη μας. Ακόμη κι αν διαβάσατε κάποια σχετικά σχόλια, επιτρέψτε μου να κάνω μερικές παρατηρήσεις:

(α) Η "λίστα Forbes" πρωτοδημοσιεύτηκε στις 5 Οκτωβρίου 1987. Τότε κατέγραψε 140 δισεκατομμυριούχους (οι 44 από τις ΗΠΑ), με συνολική περιουσία 295 δισ. δολλάρια. Δυο βδομάδες μετά,  η 19η Οκτωβρίου πέρασε στην ιστορία ως "Μαύρη Δευτέρα", με τα παγκόσμια χρηματιστήρια να καταρρέουν και τον Dow Jones να υποχωρεί 508 ολόκληρες μονάδες. Κι όμως αυτό το "κραχ" δεν εμπόδισε τον επόμενο χρόνο την λίστα να αβγατίσει: οι δισεκατομμυριούχοι έγιναν 191 και η περιουσία τους έφτασε τα 338 δισ. Άραγε, τί σόι "κραχ" είναι αυτό από το οποίο οι πλούσιοι βγαίνουν πλουσιώτεροι; Κατέρρευσαν, λέει, τα χρηματιστήρια. Μάλιστα. Δεν έπρεπε, λοιπόν, όλοι αυτοί οι φραγκάτοι να ζημιώσουν; Κι αφού αυτοί βγήκαν ωφελημένοι, ποιός διάβολο πλήρωσε τις ζημιές; Ας δώσουν την απάντηση οι νεόκοποι οικονομολόγοι τύπου Στουρνάρα.

(β) Το 1990 ξεσπάει ο πόλεμος του Κόλπου. Τα χρηματιστήρια ξαναβάζουν όπισθεν. Ανάμεσά τους και το χρηματιστήριο της Αθήνας, όπου για πρώτη φορά χάνει τα λεφτά του ο απλός πολίτης. Ο απλός πολίτης, λέμε! Γιατί στην λίστα Forbes μπαίνουν για πρώτη φορά οι "πατριώτες" εφοπλιστές μας: ο Σταύρος Νιάρχος, ο Γιάννης Λάτσης και οι Γουλανδρήδες. Η λίστα αριθμεί πλέον 269 ονόματα με συνολική περιουσία 542 δισ. Κι ενώ οι εφοπλιστές μας πλουτίζουν, η νεοφιλελεύθερη κομπανία Μητσοτάκης-Ανδριανόπουλος-Μάνος επιμένουν ότι ξοδεύουμε περισσότερα απ' όσα παράγουμε και πρέπει να αλλάξουμε τρόπο ζωής.

(γ) Το 2000 η συνολική περιουσία των κροίσων της γης φτάνει τα 898 δισ. Τον Σεπτέμβρη τής επόμενης χρονιάς έρχεται το "χτύπημα στους δίδυμους πύργους" και ο Τζωρτζ Μπους ο Β(λαξ) κηρύσσει πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Και πάλι τα παγκόσμια χρηματιστήρια κλυδωνίζονται αλλά και πάλι οι πλούσιοι γίνονται πλουσιώτεροι: στην λίστα τού 2001 μπαίνουν 68 καινούργια ονόματα και η συνολική περιουσία των διασεκατομμυριούχων τού πλανήτη διπλασιάζεται φτάνοντας το 1,8 τρισεκατομμύριο.

(δ) Στις 15 Σεπτεμβρίου 2008 καταρρέει η Lehman Brothers και αρχίζει η μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση τής ιστορίας. Μέσα στο 2009, η περιουσία των 793 δισεκατομμυριούχων τού κόσμου "υποχωρεί" στα 2,4 τρισεκατομμύρια από τα 4,4 της προηγούμενης χρονιάς. Οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις όλου του κόσμου (με πρώτη και καλύτερη την Fed) παίρνουν μέτρα στήριξης του δοκιμαζόμενου κεφαλαίου. Τα μέτρα πιάνουν τόπο: το 2010, οι 1.011 μεγαλολεφτάδες μοιράζονται 3,6 τρισ. δολλάρια!

(ε) Όσο η κρίση βαθαίνει, όσο η μια χώρα μετά την άλλη υπογράφουν μνημόνια κι όσο οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου βλέπουν τα μεροκάματά τους είτε να χάνονται είτε να εκμηδενίζονται, τόσο οι πλούσιοι εξακολουθούν να πλουτίζουν ακόμη περισσότερο. Το 2011 και το 2012, οι πάνω από 1.200 δισεκατομμυριούχοι διαθέτουν περιουσία 4,5 τρισεκατομμύρια.

(στ) Να θυμηθούμε εδώ ότι, πριν λίγες μέρες, οι εφοπλιστές μας ζήτησαν κίνητρα από την κυβέρνηση για να σηκώσουν την ελληνική σημαία στα καράβια τους και οι μεγαλοβιομήχανοι ζήτησαν να τους δοθεί η δυνατότητα απασχόλησης νέων εργαζομένων με 250-300 ευρώ μισθό. Φυσικά, οι εφοπλιστές δεν πληρώνουν δεκάρα φόρο για τα κέρδη τους και οι μεγαλοβιομήχανοι πληρώνουν πενταροδεκάρες. Τα βάσανα που περνάνε αυτοί οι άνθρωποι αποτυπώνονται στην πρόσφατη λίστα Forbes: οι "αφράτοι" έχουν φτάσει τους 1.416 και ο "αφρός" τους αξίζει 5,4 τρισεκατομμύρια.

(ζ) 5,4 τρισεκατομμύρια! Αν δεν μπορείτε να συνειδητοποιήσετε τι σημαίνει αυτό το ποσό, σας πληροφορώ ότι για να μαζευτούν αυτά τα λεφτά πρέπει να δουλεύουν όλοι οι έλληνες επί...30 ολόκληρα χρόνια!! Ή όλοι οι γερμανοί και οι γάλλοι μαζί για πάνω από έναν ολόκληρο χρόνο! Ή όλοι οι κάτοικοι της Αφρικής για ενάμιση σχεδόν χρόνο!


Κλείνω το σημερινό σημείωμα υπογραμμίζοντας μια φράση από την πρώτη παράγραφο: "...η σοβούσα παγκόσμια καπιταλιστική κρίση δεν είναι "κρίση χρέους" (όπως επιμένουν οι πολιτικάντηδες της οκάς και τα ΜουΜουΕ της συφοράς) αλλά κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων". Ελπίζω ότι τώρα γίνεται ακόμη πιο κατανοητός ο λόγος για τον οποίο σε όλον τον κόσμο γκρεμίζονται οι αμοιβές των εργαζομένων και ξεπουλιέται το κράτος στους ιδιώτες: με τόσα λεφτά μαζεμένα στα χέρια λίγων και εκλεκτών, κάτι πρέπει να γίνει για να συνεχίσουν αυτά τα λεφτά να βγάζουν κέρδη στους κατόχους τους.

Καληνύχτα σας.

"Τους δίνω ένα δεκάρικο και τρώνε έξω"!

Ώστε νομίζετε ότι με 586 ευρώ τον μήνα πεινάτε, ε; Κι εσείς που ακόμη δεν καβατζάρατε τα 26 χρόνια, έχετε την εντύπωση ότι τα 511 ευρώ είναι μισθός-χαρτζηλίκι, έτσι; Μάλιστα. Και στις τελευταίες εκλογές ψηφίσατε ΣυΡιζΑ για να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους τού μνημονίου και να αβγατίσουν αυτοί οι χαμηλοί μισθοί, ε; Ξανά μάλιστα. Κι όταν βγήκε ο Μέργος και είπε ότι αυτοί οι μισθοί πρέπει να μειωθούν κι άλλο, πάθατε αναφυλαξία, ρίξατε τα μπινελίκια σας και σας καθησύχασαν ο Σαμαράς με τον Βρούτση ότι δεν πρόκειται να πειραχτούν τα κατώτερα όρια των μισθών σας, έτσι; Ξανά μανά μάλιστα.

Ε, λοιπόν, σας έχω νέα: χαρείτε όσο προλαβαίνετε τα 586 ή τα 511 ευρουλάκια σας γιατί σε λίγο αυτά θα τα παίρνετε όχι κάθε μήνα αλλά...κάθε δίμηνο! Κι αν δεν με πιστεύετε, σας έχω τον διάλογο ανάμεσα στους εκπροσώπους των μονοπωλίων και τον υπουργό ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη, όπως τον καταγράφει στην εφημερίδα "Το Βήμα" ο -γνωστός για τις αστικές του πεποιθήσεις και ξεπουλημένος στην αστική τάξη- δημοσιογράφος Βασίλης Χιώτης, σε ρεπορτάζ με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Μειώστε τους μισθούς για να επενδύσουμε":


«Σε μια χώρα όπου η ανεργία στους νέους έχει φθάσει σε απίστευτα επίπεδα, δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί πρέπει να υπάρχει η δέσμευση του κατώτατου ημερομισθίου. Δώστε μας την ευκαιρία να προσλαμβάνουμε νέους με λιγότερα χρήματα, για να εργάζονται λιγότερες ώρες και λιγότερες ημέρες κάθε εβδομάδα» πρότεινε ο διευθύνων σύμβουλος της Barilla Hellas κ. Γιώργος Σπηλιόπουλος.

«Δεν είναι δική μου αρμοδιότητα. I will pass it through» απάντησε ο υπουργός Ανάπτυξης, εννοώντας ότι θα το διαβιβάσει στον υπουργό Εργασίας, για να ξεφύγει από την πίεση.

«Δηλαδή για τι επίπεδα μισθών μιλάτε;» ρώτησε ένας από τους υπηρεσιακούς παράγοντες που συμμετείχαν στη συνάντηση.

«Θα μπορούσαμε να καταβάλλουμε από 250 ως 300 ευρώ για ολιγόωρη απασχόληση τρεις ή τέσσερις ημέρες την εβδομάδα» συμφώνησαν οι οκτώ από τους 11 εκπροσώπους των πολυεθνικών, με επικεφαλής στη μακρά συζήτηση που έγινε τους μάνατζερ των εταιρειών Barilla, Bic Violex και Nestle.

Μάλιστα ο εκπρόσωπος της Nestle κ. Raymond Franke έθεσε και ένα άλλο ζήτημα, από αυτά που η κυβέρνηση αρνείται να αγγίξει και δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν συζητεί. «Πρέπει να μειωθεί η περίοδος της προμήνυσης (σ.σ.: της προειδοποίησης για να απολυθεί ένας υπάλληλος για να του καταβληθεί μικρότερη αποζημίωση). Είναι απαγορευτική» σημείωσε, αλλά στο ζήτημα αυτό δεν αναφέρθηκε κάποιος άλλος.

«Η κυβέρνηση πιστεύει ότι τα επίπεδα των μισθών δεν μπορούν να πέσουν άλλο» έσπευσε να υπενθυμίσει κάποια στιγμή ο κ. Χατζηδάκης, όμως οι εκπρόσωποι των εταιρειών επέμειναν και έδειξαν αποφασισμένοι να πιέσουν και άλλο. «Η ελληνική αγορά πεθαίνει. Τα χρήματα που υποσχεθήκατε ότι θα πέσουν στην πραγματική οικονομία δεν έπεσαν. Κι εμείς πρέπει να ανταγωνιστούμε τα κόστη της Ανατολής. Είναι μια ιδέα που θα πρέπει να σκεφθείτε, για να μειωθεί άμεσα το ποσοστό της ανεργίας, και μάλιστα τους νέους. Ειδικά τώρα που ακούμε ολοένα και συχνότερα "μια δουλειά θέλω, ό,τι να 'ναι και όσο να 'ναι"».


Εμ, βέβαια! Πώς να επενδύσουν οι άνθρωποι όταν έχουν να πληρώνουν εργαζόμενους; Κάποιοι σχολίασαν ότι με τέτοιες προϋποθέσεις δεν ζητάνε εργαζόμενους αλλά σκλάβους. Διαφωνώ. Οι σκλάβοι θα τους κόστιζαν παραπάνω από 300 ευρώ τον μήνα, διάολε! Κάτι θα τους τάιζαν, κάτι θα τους πότιζαν, όλο και κανένα φάρμακο θα τους έδιναν, θα τους πλήρωναν και κανένα σαπούνι ή καμμιά οδοντόκρεμα, θα τους διέθεταν και κανένα ξεσκλίδι να φοράνε (τι στα κομμάτια, ξεβράκωτοι θα δουλεύανε;), θ' ανάβανε και καμμιά λάμπα το βράδυ... Ε, όλα αυτά θα κοστίζανε πάνω από 10 ευρώ την ημέρα, έτσι δεν είναι; Άρα, δεν θέλουνε σκλάβους γιατί ως κι οι σκλάβοι θα κόστιζαν ακριβώτερα από τους εργάτες που θέλει να φτιάξει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Εργάτες θέλουνε. Αλλά εργάτες-κότες.

Σίγουρα θυμάστε το oldie but goodie ανέκδοτο με τον ορνιθοτρόφο, ο οποίος αντιμετώπιζε το δαμόκλειο ερώτημα του εφοριακού περί του τι ταΐζει τις κότες του. Όταν απαντούσε "καλαμπόκι", ο εφοριακός ισχυριζόταν ότι πρέπει να είναι πλούσιος γιατί το καλαμπόκι είναι ακριβό κι όταν δήλωνε ότι μαζεύει τ' αποφάγια τής γειτονιάς, ο εφοριακός συμπέραινε ότι πρέπει να κονόμαγε αφού δεν ξόδευε για να αγοράζει τροφή. Τελικά, ο αγανακτισμένος ορνιθοτρόφος βρήκε την απάντηση: "τους δίνω ένα δεκάρικο και τρώνε έξω".

Αυτά, λοιπόοοοοοον! Μέχρι να φτάσουμε στην "ανάπτυξη" που ονειρεύονται ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο και μέχρι να πάρουν το τιμόνι ο Τσίπρας, ο Δραγασάκης κι ο Παπαδημούλης για να "φτιάξουν τα πράματα", τα μπατιράκια-αφεντικά τής Barilla, της Νουνού, της Bic, της Nestle, της Unilever, της Henkel, της Kraft, της Philip Morris κλπ δεν μπορούν να μας πληρώνουν ανθρώπινα. Δεν ευκολύνονται τα παλληκάρια, λέμε! Θα μας δίνουν ένα δεκάρικο και θα τρώμε έξω.

Ευριπίδης ο Μέγας!

Την περασμένη Παρασκευή, ο υπουργός εσωτερικών Ευρυπίδης Στυλιανίδης μίλησε σε συνέδριο του Economist, το οποίο πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα τού βρεττανικού συμβουλίου. Φαίνεται ότι αυτός ο πολιτικός ρεμπεσκές φέρει βαρέως το ότι δεν πρόλαβε να διαλύσει την παιδεία όσο ήταν υπουργός παιδείας (επί κυβερνήσεως μπουχέσα) κι άφησε την Αννούλα (μία είναι η Αννούλα!) να του πάρει την δόξα. Έτσι, λοιπόν, βρήκε την ευκαιρία να ξεσπαθώσει κι έβγαλε μια ομιλία με άφθονο γέλιο.

Πρώτα-πρώτα, μας είπε -εμμέσως, πλην σαφώς- ότι έχει χεσμένο το σύνταγμα κι αν μπορούσε θα το έγραφε κανονικώτατα εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Βλέπετε, το σύνταγμα προβλέπει τον υποχρεωτικά δημόσιο χαρακτήρα της ανώτατης παιδείας: "Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση". Αυτά αναφέρονται στο άρθρο 16 του συντάγματος και θυμόμαστε όλοι τον ξεσηκωμό που είχε προκαλέσει η τότε προσπάθεια της μπουχέσειας κυβέρνησης να τροποποιήσει το σύνταγμα απαλείφοντας αυτό το "αποκλειστικά...δημοσίου δικαίου". Όμως, ο Στυλιανίδης έχει λυσσάξει: "Το στοίχημα της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος χάθηκε το 2001 και το 2007 αφήνοντας το Ελληνικό Πανεπιστήμιο καθηλωμένο στο χθες, παρηκμασμένο, απομονωμένο διεθνώς, με ελλιπή χρηματοδότηση και ξεκομμένο απ’ την αγορά".

Παρακμασμένα κι απομονωμένα, λοιπόν, τα πανεπιστήμιά μας επειδή -κατά τον Στυλιανίδη- παραμένουν δημόσια λόγω μη εκσυγχρονισμού τού συντάγματός μας. Όμως, αυτός ο τεραπέρατος κοντοπίθαρος βουλευτής Ροδόπης επιμένει να ψάχνει το κόλπο για να κάνει ντρίμπλα στο σύνταγμα: "Για να μπορέσει η Ελλάδα να προλάβει τις εξελίξεις δεν αρκεί πλέον να αλλάξει το εμπόδιο του συντάγματος αλλά πρέπει έξυπνα να το προσπεράσει". Τί λέει ο Στυλιανίδης, σε απλά ελληνικά: δεν πα' να βάζει νόμους και κανόνες το σύνταγμα, εμείς θα προσπεράσουμε τα εμπόδια με εξυπνάδα, παναπεί με πουστιά. Κι άμα είσαι βρόμικο μυαλό, την βρίσκεις την πουστιά:

"Το σύνταγμα στο άρθρο 16 επιμένει δογματικά ότι τα πανεπιστήμια πρέπει να βρίσκονται υπό τον έλεγχο του κράτους. Ώσπου λοιπόν να ξεπεραστεί αναθεωρητικά αυτό το εμπόδιο, ο χρόνος δεν πρέπει να χαθεί. Η μετεξέλιξη της πρότασής μας προβλέπει μία έξυπνη υπέρβαση με πολλά πλεονεκτήματα:
• Αξιολογείται πιλοτικά η υλική και άυλη αξία κάποιων ΑΕΙ.
• Μετοχοποιείται το 49% και διατίθεται σε Ελληνικά Ιδρύματα, εφοπλιστές, επιχειρηματίες που θέλουν πραγματικά να επενδύσουν στην παιδεία. Εννοείται ότι ο ιδιώτης επενδυτής αναλαμβάνει και το διοικητικό και αναπτυξιακό management του Ιδρύματος, περιορίζοντας τον Πρύτανη στην επιστημονική εκπροσώπηση και στα ακαδημαϊκά του καθήκοντα."

Καταλάβατε ή είσαστε τόσο μπουμπούνες που πρέπει να σας το εξηγήσω; Αφού το σύνταγμα δεν επιτρέπει ιδιωτικά πανεπιστήμια, μετατρέπω τα δημόσια πανεπιστήμια σε ανώνυμες εταιρείες και δίνω το 49% σε ιδιώτες. Εφ' όσον κρατάω το 51% ως δημόσιο, δεν είμαι αντισυνταγματικός! Ευριπίδης ο Μέγας, ο άρχοντας της πουστιάς!

Και συνεχίζει ο Στυλιανίδης, προσπαθώντας να βρει συμμάχους στο σχέδιό του: "Με τον τρόπο αυτό τα νέα Μεικτά Πανεπιστήμια που δημιουργούνται αποκτούν ρευστότητα πόρων εκτός κρατικού προϋπολογισμού, ευελιξία στη διοίκηση και την ανάπτυξή τους, και αντί να κλείσουν -πληγώνοντας αναπτυξιακά τις περιφέρειες που τα φιλοξενούσαν-, αποκτούν μια νέα δυναμική, αναπτύσσοντας την άμιλλα με τα παραδοσιακά δημόσια πανεπιστήμια που συνεχίζει να συντηρεί ο κρατικός προϋπολογισμός". Προσέξτε εκείνο το "πληγώνοντας αναπτυξιακά τις περιφέρειες που τα φιλοξενούσαν". Είναι σαν να λέει: κύριε δήμαρχε Φλώρινας, κύριε περιφερειάρχα Ιονίων Νήσων και κύριε κοινοτάρχα Πορδοτσιτσίου, στηρίξτε την προσπάθειά μου για ιδιωτικά πανεπιστήμια γιατί αλλοιώς θα κλείσουν οι σχολές που έχετε στην περιοχή σας, οπότε θα πεινάσουν οι σουβλατζήδες σας, οι καφετζήδες σας και όσοι νοικιάζουν γκαρσονιέρες σε φοιτητές.

Φυσικά, ο Μέγας Ευριπίδης βλέπει πολύ μακρυά. Έχει όραμα ο άρχοντας: "Τα νέα Μεικτά Πανεπιστήμια για να εδραιωθούν από άποψη φήμης και ποιότητας θα είναι εξωστρεφή και θα συνδέονται άμεσα με την αγορά εργασίας. Θα έχουν τη δυνατότητα να οργανώσουν ξενόγλωσσα προγράμματα προκειμένου να προσελκύσουν ξένους, μη Ευρωπαίους φοιτητές, με δίδακτρα (...) Φανταστείτε αν μία ελληνική επαρχιακή πόλη γεμίζει μόνιμα με χιλιάδες Ρώσους, Κινέζους, Άραβες ή Βαλκάνιους φοιτητές, τι θα σημαίνει αυτό για την ανάπτυξη και την ανάδειξή της". Άλατις, ρε γίγαντα! Να δω άραβα φοιτητή να πληρώνει δίδακτρα για να σπουδάσει επεξεργασία ξύλου στην Λάρισα ή κινέζο φοιτητή να ακουμπάει τα γουάν του για να κάνει διδακτορικό ιχθυοκαλλιέργειας στο Μεσολόγγι κι ας πεθάνω! Ρε συ, τα σκέφτεσαι αυτά πριν τα πεις ή σου ξεφεύγουν;

Να τελειώνουμε. Όλα αυτά είναι χοντρομαλακίες που βγάζουν μάτι. Άκου μετοχοποιούμε τα πανεπιστήμια και δίνουμε τις μετοχές σε εφοπλιστές κι επιχειρηματίες που θέλουν να επενδύσουν στην παιδεία! Ρε σεις, μπας κι ανακάλυψε καινούργιο καπιταλισμό ο Στυλιανίδης; Ρωτάω γιατί ο καπιταλισμός που ξέρω εγώ, έχει μοναδικό θεό του το κέρδος. Άρα, για να επενδύσει ένας εφοπλιστής στο πανεπιστήμιο, πρέπει να βγάζει κέρδος. Από πού θα βγαίνει το κέρδος, αν όχι από τα δίδακτρα κι από τα βιβλία;

Κρατάω το πιο φαιδρό για το τέλος. Και το πιο φαιδρό είναι το κλείσιμο αυτής της ομιλίας: "Μέσα απ’ το Μεικτό Πανεπιστήμιο, η Ελλάδα μπορεί πολύ γρήγορα να καταστεί Διεθνές Εκπαιδευτικό Κέντρο επιτυγχάνοντας αυτό που κάποτε προέβλεψε ο Οδυσσέας Ελύτης, ότι «θα έρθει η στιγμή που ο πολιτισμός μας θα μας συγκλονίσει με τη δύναμη της επικαιρότητάς του»".

Ρε, άει στον διάολο που έμαθες και τι λέει ο Ελύτης! Ο Ελύτης σε μάρανε, κεφάλα!


Σημ.: Οι υπογραμμίσεις στο παραπάνω κείμενο είναι δικές μου.

Φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί...über alles!

Στην αρχή μάς είπαν για τον υπερτροφικό δημόσιο τομέα και για το σπάταλο κράτος, προσδιόρισαν ως κύρια αιτία των δεινών μας την δυσλειτουργία τής κρατικής μηχανής, φόρτωσαν τεράστιο όγκο ευθύνης στους δημοσίους υπαλλήλους και, γενικά, έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι όσο λιγώτερο κράτος αφήναμε τόσο καλύτερο θα γινόταν το μέλλον μας. Με απλά λόγια, δηλαδή, μας παρουσίασαν και το πρόβλημα και την λύση του όπως ακριβώς τα παρουσίαζε πριν καμμιά εξηνταριά χρόνια ο ίδιος ο Μίλτον Φρήντμαν και η περίφημη "σχολή τού Σικάγου".

Αμέσως σήκωσαν τα μανίκια τους οι ντόπιοι ομοϊδεάτες τους. Επί τρία χρόνια τώρα δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να καταστρέφουν το κράτος, να αποδομούν τον κρατικό ιστό και τις δομές του, να ισοπεδώνουν και να ξεπουλούν κάθε δραστηριότητα του δημοσίου. Κλείνουν τον ένα μετά τον άλλο τους δημόσιους οργανισμούς ή συγχωνεύουν -υποβαθμίζοντάς τους- όσους δεν μπορούν να κλείσουν. Διαλύουν όλες ανεξαιρέτως τις δημόσιες υπηρεσίες με το "ένα προς δέκα" (μία πρόσληψη για κάθε δέκα αποχωρήσεις). Τσακίζουν τις αμοιβές των εργαζομένων στο δημόσιο, προκειμένου να τους οδηγήσουν σε πρόωρη έξοδο, τάχατες για λόγους οικονομίας. Χαρίζουν στους ιδιώτες καίριους οργανισμούς, οι οποίοι επιβάλλεται από το δημόσιο συμφέρον να μείνουν στην αρμοδιότητα του κράτους (ενέργεια, νερό, δημόσιες μεταφορές, συγκοινωνίες κλπ), δήθεν επειδή ο ιδιώτης προσφέρει καλύτερες και φτηνότερες υπηρεσίες στους πολίτες. Το μόνο που αφήνουν στο κράτος είναι η...φορολογία των πολιτών.

Πριν δυόμισυ χρόνια, γράφαμε σε τούτη την γωνιά: "Σύμφωνα με τον Φρήντμαν, το κράτος υπάρχει μόνο για να διασφαλίζει την τάξη και για να εξασφαλίζει το κατάλληλο περιβάλλον για την άσκηση οποιασδήποτε οικονομικής δραστηριότητας, δίχως να επεμβαίνει με οποιασδήποτε μορφής ρυθμίσεις. Μόνη δουλειά του κράτους είναι να επιδοτεί την επιχειρηματική δραστηριότητα, διοχετεύοντας στις επιχειρήσεις τα κρατικά έσοδα από την φορολογία των πολιτών" ("Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού - 1. Η έννοια"). Οργισμένος αναγνώστης πρόσθεσε τότε το σχόλιό του, όπου ανέφερε μεταξύ άλλων και τα εξής:

"...Αυτό είναι ΤΟ ΨΕΜΑ !!! Ο Φρίντμαν από την στιγμή που μίλησε δημοσίως μέχρι την στιγμή που πέθανε έλεγε να κοπούν όλα τα bailout, ΟΛΑ! Αντιστοίχως και η φορολογία. Η αγορά και μόνο η αγορά μπορεί να υποδείξει ποιες επιχειρήσεις πρέπει να κλείσουν και ποιες να συνεχίσουν να λειτουργούν γιατί μόνο αυτή εκφράζει την βούληση του κόσμου σε μια οικονομία που βασίζεται στην προσφορά και την ζήτηση του πλούτου ο οποίος ικανοποιεί τις ανάγκες των πολιτών. Αυτό που λες είναι οι σοσιαλιστές που το υποστηρίζουν, όχι οι καπιταλιστές. Οι σοσιαλιστές είναι αυτοί που αγνοώντας τους νόμους της αγοράς στηρίζονται στην κρατική βία για να επιδοτούν όποια οικονομική δραστηριότητα καταγράφει ζημιές αλλά είναι πολιτικώς θεμιτή για αυτούς. Οι σοσιαλιστές μέσω του πολιτικώς ορθού δανεισμού δημιούργησαν την κρίση στα στεγαστικά. Οι σοσιαλιστές είναι αυτοί που δημιούργησαν την FEMA που επιδοτεί κατοικίες σε περιοχές επικίνδυνες όπως εκεί που χτύπησε η Κατρίνα και οι σοσιαλιστές είναι αυτοί που δημιούργησαν τα παγκόσμια χρέη λόγω του κόστους το οποίο έχουν αυτά τα σχολεία που ζητάς, και το οποίο οι σοσιαλιστές το κρύβουν..."

Τότε, όπως συνηθίζω, άφησα αυτό το σχόλιο αναπάντητο. Σήμερα έρχεται η ιστορία να επιβεβαιώσει την ορθότητα της άποψής μου. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, η επιβεβαίωση έρχεται από το ίδιο το Δ.Ν.Τ.!

Το Δ.Ν.Τ., λοιπόν, διαπιστώνει σε έκθεσή του ότι το κράτος αδυνατεί να μαζέψει τους φόρους που πρέπει να μαζέψει. Ως αιτίες δε αυτής της αστοχίας επισημαίνει: (α) την υπερβολική μείωση των αποδοχών, η οποία αποτρέπει τους υπαλλήλους να ζητήσουν να εργαστούν ως ελεγκτές, (β) τον υψηλό μέσο όρο ηλικίας των εργαζομένων στους φοροεισπρακτικούς και φοροελεγκτικούς μηχανισμούς, επειδή με την εφαρμογή τού όρου "ένας προς δέκα" δεν μπαίνουν νέοι υπάλληλοι στην υπηρεσία και (γ) την εγγενή αντίδραση των όποιων ελεγκτών υπάρχουν ως προς την επιβολή των μέτρων που απαιτούνται για την είσπραξη των φόρων (προφανώς επειδή αυτοί οι ελεγκτές θεωρούν ότι βράζουν στο ίδιο καζάνι με την υπόλοιπη κοινωνία).

Τί λέει το Δ.Ν.Τ.; Λέει, με δυο λόγια, ότι η αποδόμηση/αποσάθρωση του δημοσίου τομέα είναι τόσο έντονη ώστε δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί ούτε η βασική δουλειά τού δημοσίου, η οποία είναι η είσπραξη των φόρων. Σε ελεύθερη μετάφραση λέει τα εξής: κύριοι, είπαμε να αποδομήσετε τον δημόσιο τομέα αλλά εσείς το παραγαμήσατε το ζήτημα και διαλύσατε ως και την μοναδική υπηρεσία που μας ενδιαφέρει, δηλαδή την υπηρεσία είσπραξης των φόρων. Παναπεί, δηλαδή, ότι το Δ.Ν.Τ. ζητάει -εμμέσως πλην σαφώς- την ενίσχυση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, μέσω της πρόσληψης νέων ελεγκτών και της αύξησης των αμοιβών αυτών των ελεγκτών. Με απλά λόγια, το Δ.Ν.Τ. συστήνει στην εξουσία: μάγκες, διαλύστε τα πάντα αλλά, προς θεού, ενισχύστε τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς γιατί χανόμαστε! Φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί...über alles!


Τα συμπεράσματα δικά σας. Αν επιμένετε να νομίζετε ότι με την απλή αλλαγή διαχειριστού στην εξουσία θα λυθούν τα προβλήματά σας...με τις υγείες σας!

Ρε, τι σκέφτονται!

Ρε, τι σκέφτονται!

Θα δώσουν λέει "επίδομα ανεργίας" σε όσους μικροεπαγγελματίες αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο. Μάλιστα! Τριακόσια εξήντα ολόκληρα ευρώ κάθε μήνα επί εννέα μήνες, το όλον τρία διακόσια σαράντα μείον τα χαρτόσημα. Ξανά μάλιστα! Μόνο που για να πάρεις αυτό το αβέρτο χρήμα δεν πρέπει να μπήκαν στο σπίτι σου πάνω από τριάντα χιλιάρικα την τελευταία διετία και δεν πρέπει να χρωστάς στον ΟΑΕΕ δεκάρα.

Το οποίον, για να σου δώσει το κράτος ελεημοσύνη πρέπει επί δυο χρόνια εσύ, η γυναίκα σου και τα παιδιά σου να ζούσατε με 1.250 τον μήνα. Κι επειδή για να κλείσεις το μαγαζί σου σημαίνει ότι όχι μόνο δεν έβγαζες αλλά έμπαινες και μέσα σόλο καπίκι κι επειδή οι οικογένειες που ζούσαν με 1.250 τον μήνα έχουν ήδη πεθάνει, παναπεί ότι το κράτος θα σου δώσει την ελεημοσύνη του μόνο αν είναι σίγουρο πως έχεις φάει όλες σου τις οικονομίες, έχεις πουλήσει το χωραφάκι στο χωριό κι έχεις ακουμπήσει ως και τις βέρες αλλά και τους βαφτιστικούς σταυρούς των παιδιών σου στα διάφορα "δώσε-χρυσό-πάρε-χρήμα" κορακομάγαζα της γειτονιάς.

Ρε, τι σκέφτονται!

Ήθελα νά 'ξερα τι σόι παπάρηδες είναι αυτοί που σχεδίασαν την συγκεκριμένη υπουργική απόφαση. Βάζω στοίχημα το δεξί μου χέρι, το δεξί μου πόδι κι ό,τι άλλο δεξί έχω τέλος πάντων, ότι αυτά τα φυντάνια όχι μόνο δεν έχουν σχέση με την κοινωνία αλλά δεν πρέπει να έχουν περπατήσει στο πεζοδρόμιο εδώ και πολλά χρόνια. Βρε ζωντόβολα, το πρώτο πράγμα που σταματάει να πληρώνει όποιος μαγαζάτορας αντιμετωπίζει προβλήματα ρευστότητας είναι οι ασφαλιστικές του εισφορές! Πρώτα κόβει το ΤΕΒΕ (όπως το λέγαμε παλιά), μετά καθυστερεί -ώσπου να τα κόψει τελείως- τα νοίκια, ύστερα μπήγει καρφί στους προμηθευτές του, κατόπιν σταματάει να πληρώνει τους υπαλλήλους του (αν έχει) και τελευταία βάζει το λουκέτο.

Αν αυτοί οι τζερεμέδες είχαν την παραμικρή σχέση με τον καημό των μικροεμπόρων θα ήξεραν ότι την ώρα που μπαίνει το λουκέτο, το κοντέρ γράφει τουλάχιστον έναν ολόκληρο χρόνο χρωστούμενα στον ΟΑΕΕ, ήγουν κάπου ένα πεντοχίλιαρο μίνιμουμ, χώρια οι προσαυξήσεις. Παναπεί ότι, με τις προϋποθέσεις που βάζουν, δεν θα βρεθεί ούτε ένας που να κάνει αίτηση γι' αυτό το "επίδομα ανεργίας".

Ρε, τι σκέφτονται!

Εν τάξει, όταν λέμε "σκέφτονται", είναι τρόπος τού λέγειν, ε;  Γιατί αν είχαν κουκούτσι μυαλό, δεν θα λέγανε τέτοιες χοντρομαλακίες. Θα μου πείτε ότι επίτηδες το κάνουνε: από την μία το πόπολο ακούει ότι η κυβέρνηση νοιάζεται τους φουκαράδες που αναγκάστηκαν να κλείσουν τα μαγαζάκια τους κι από την άλλη αυτοί δεν θα δώσουν δεκάρα. Αμ γι' αυτό λέω ότι είναι ανεγκέφαλοι: αφού δεν πρόκειται να δώσουν δεκάρα, γιατί δεν ορίζουν το επίδομα στα 500 ή και στα 800 ευρώ, να δειχτούνε και πιο γαλαντόμοι;

Ρε, τι σκέφτονται!

Εν πάση περιπτώσει, το βρόμικο μυαλό τους κατάφερε να κλείσει μια τρύπα στο σχέδιο. Για τα ασφαλιστικά ταμεία (όπως και για την εφορία), όποιος έχει ρυθμίσει τις οφειλές του δίνοντας με συνέπεια ένα μικρό ποσό κάθε μήνα, δεν θεωρείται "μπαγαπόντης". Και ασφαλιστικές ή φορολογικές ενημερότητες παίρνει και ο εισαγγελέας δεν τον κυνηγάει. Συνεπώς, όλοι αυτοί που έχουν ρυθμίσει τις οφειλές τους και τα ακουμπάνε κανονικά κάθε μήνα, θα μπορούσαν να πάρουν το "επίδομα". Αμ δε! Η υπουργική απόφαση το ξεκαθαρίζει: όποιος χρωστάει δεν παίρνει μία, έστω κι αν έχει ρυθμίσει τις οφειλές του! Αυτή την τρύπα κατάφεραν και την έκλεισαν τα τζιμάνια.

Ρε, τι σκέφτονται!

Πάντως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, τό 'χουνε πει και οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί τής συγκυβέρνησης ότι το κράτος θα νοιαστεί τις "ευπαθείς ομάδες". Η αρχή έγινε με κοτζαμάν επίδομα!
Τί διάολο; Ολόκληρη Δημοκρατική Αριστερά είναι στο δοβλέτι! Εμ, πώς; Έτσι κυρ-Φώτη;

Κι επειδή με τούτο το επίδομα θα ξοδευτούν πολλά λεφτά, για να κρατήσει το παλάτζο η κυβέρνηση έκοψε το επίδομα τοκετού. Από δω και πέρα το επίδομα τοκετού θα το παίρνουν μόνον όσες γυναίκες γεννάνε στο σπίτι τους επειδή έχουν σοβαρό πρόβλημα που δεν τους επιτρέπει να πάνε είτε σε δημόσιο είτε σε ιδιωτικό μαιευτήριο. Είδες το δίδυμο Λυκουρέντζος-Σαλμάς; Άξιοι συνεχιστές τού λοβέρδιου έργου, ε;

Ρε, τι σκέφτονται!


ΥΓ: Μ' έτρωγε το χέρι μου να γράψω "ρε, τι σκέφτονται οι πούστηδες" αλλά το μετάνοιωσα. Σιγά μη δώσω σε τούτα τα τσογλάνια την ικανοποίηση ότι διαθέτουν το ηθικό ανάστημα των ομοφυλόφιλων!

Φτηνό αίμα

Δεν μπορώ να το πιστέψω, ρε σεις! Ισόβια ο "ατσαλάκωτος"; Για πάντα στην ψειρού ο "γιος του ανέμου" (ναι! ναι! εμείς είχαμε "γιο του ανέμου" δεκαετίες πριν εμφανιστούν ο Καρλ Λιούις κι ο Γιουσέην Μπολτ!); Σοβαρά;

Για κοίτα κάτι πράματα... Για κοίτα κατάντια ο άνθρωπος που ενσάρκωνε το χουντικό τρίπτυχο "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια"... Τούτος ο τόπος βάλθηκε να εξοντώσει τα εκλεκτότερα των τέκνων του. Ειδικά η Θεσσαλονίκη πρέπει να θρηνεί. Πρώτα καταδικάστηκε με ατιμωτικό τρόπο ο υπερπατριώτης νομάρχης της και τώρα διασύρεται ο "όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω" δήμαρχός της. Από την εκλαμπρότατη τριανδρία, η οποία διαφέντευε την "νυφούλα του Θερμαϊκού", απόμεινε μόνος και παντέρμος ο δόλιος ο Άνθιμος...

Να κάνω μια παρένθεση. Υπάρχει κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω με την Θεσσαλονίκη. Τούτη η πόλη έχει σημαδευτεί από την Ιστορία ως πολυπολιτισμική. Πραγματικό σταυροδρόμι πολιτισμών, την αγάπησαν και την ορέχτηκαν όσοι την γνώρισαν: ρωμαίοι, άραβες, τούρκοι, βούλγαροι, σλάβοι... Κι αυτή άνοιγε πάντα τις αγκάλες της, έχοντας για τον καθένα μια γωνιά. Δεν είναι τυχαίο ότι σ' αυτή την πόλη βρήκαν καταφύγιο οι εβραίοι τής Ισπανίας, όταν τους κυνήγησε η παπική Ιερά Εξέταση. Θα περίμενε κανείς, λοιπόν, ότι αυτή ακριβώς η πολυπολιτισμικότητα θα είχε προσδώσει στην Θεσσαλονίκη έναν βαθειά προοδευτικό χαρακτήρα. Κι όμως, αυτή η πόλη κατάντησε τόσο συντηρητική ώστε να παραδίδεται με απίστευτη ευκολία στα χέρια συντηρητικών ταγών, όσο φαιδρά πρόσωπα κι αν είναι αυτοί, από τον αλήστου μνήμης Σωτήρη "οι-ποιητές-είναι-λαπάδες" Κούβελα μέχρι τα φυντάνια που ήδη ανέφερα. Είναι αδύνατον να καταλάβω πώς διάβολο γίνεται αυτό. Κλείνει η παρένθεση.

Δεν ανήκω σ' εκείνους που "ξυλεύονται" την "πεσούσαν δρυν" ούτε φτιάχνομαι με την προοπτική να θάβω πεντ'-έξι όποτε βρίσκω παπά. Γι' αυτό και δεν θα πω περισσότερα για τον Παπαγεωργόπουλο. Απλώς, με αφορμή την καταδίκη τού Παπαγεωργόπουλου, θέλω να κάνω μια παρατήρηση. Σϊγουρα, τα δυο περισσότερο προβεβλημένα σκάνδαλα των ημερών μας είναι οι περιπτώσεις Παπαγεωργόπουλου και Τσοχατζόπουλου. Ξαφνικά, διαπιστώσαμε ότι η δικαιοσύνη μας είναι τόσο αμερόληπτη ώστε δεν διστάζει να κόψει και κεφάλια που ήσαν κάποτε μεγάλα. Μόνο που η ένστασή μου έχει να κάνει μ' αυτό το "κάποτε".

Οι δυο έγκλειστοι δεν γεννήθηκαν χτες. Ο Παπαγεωργόπουλος εκλέχτηκε πρώτος δημοτικός σύμβουλος (στον μειοψηφήσαντα τότε συνδυασμό τού νεοδημοκράτη Κώστα Τσίρου) το 1978 και στην συνέχεια διετέλεσε βουλευτής Θεσσαλονίκης από το 1981 έως το 1998 (μάλιστα, το 1991 ο Μητσοτάκης τον έκανε υφυπουργό αθλητισμού), οπότε και εκλέχτηκε δήμαρχος Θεσσαλονίκης, αξίωμα που διατήρησε μέχρι το 2010. Όλα αυτά τα χρόνια εθεωρείτο "ισχυρό χαρτί" για το κόμμα στο οποίο ανήκε, οι δε έπαινοι που έχει ακούσει για το έργο του ως δήμαρχος από τα χείλη των αρχηγών τής Ν.Δ. είναι ατελείωτοι.

Από την πλευρά του, ο Τσοχατζόπουλος έχει να επιδείξει ακόμη σπουδαιότερη πολιτική καρριέρα. Ο "ωραίος Μπρούμελ" του ΠαΣοΚ ήταν δεξί χέρι τού Ανδρέα Παπανδρέου από τα χρόνια τού ΠΑΚ και ιδρυτικό στέλεχος του κόμματος. Με την άνοδο του ΠαΣοΚ στην εξουσία το 1981, άρχισε η ανάδειξή του: βουλευτής Θεσσαλονίκης (1981-2007), γραμματέας τής κεντρικής επιτροπής, υπουργός σε διάφορα υπουργεία, αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (1995) κλπ. Μάλιστα, το 1995 ανέλαβε καθήκοντα πρωθυπουργού (ως αναπληρωτής τού βαρειά άρρωστου τότε Ανδρέα Παπανδρέου) και μ' αυτή την ιδιότητα εκπροσώπησε την χώρα στην σύνοδο κορυφής τής Μαδρίτης. Τον Ιανουάριο του 1996 έχασε στο νήμα την εκλογή για την θέση τού πρωθυπουργού από τον Σημίτη (πήρε 75 ψήφους έναντι 86 του αντιπάλου του). Τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς διεκδίκησε την ηγεσία τού ΠαΣοΚ αλλά ξανάχασε από τον Σημίτη, τον οποίο στήριξαν ανοιχτά δυο πανίσχυρα στελέχη που κινούσαν πολλά νήματα στο κόμμα: ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Κώστας Λαλιώτης.

Τί έχουμε, λοιπόν; Δυο πολυπροβεβλημένα κομματικά στελέχη με υπερτριακονταετή θητεία στην πολιτική σκηνή, τα οποία μπαίνουν φυλακή αφού είχαν πρώτα κατεβεί απ' αυτή την σκηνή. Αλήθεια, επί 30 χρόνια δεν είχαν δώσει ποτέ δικαίωμα σε κανέναν; Κανείς δεν υποψιάστηκε ποτέ ότι κάτι έκαναν; Δώδεκα χρόνια δήμαρχος ήταν ο Παπαγεωργόπουλος και κανένας δεν ήξερε ότι κάτι πήγαινε στραβά με τα οικονομικά τού Δήμου; Πέντε χρόνια υπουργός αμύνης ήταν ο Τσοχατζόπουλος και κανένας δεν υποψιάστηκε ποτέ ότι παίζανε μίζες με τα εξοπλιστικά προγράμματα;

Ας πάμε την σκέψη μας λίγο παραπέρα. Γιατί κατά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές η Νέα Δημοκρατία απέσυρε την στήριξή της σε έναν "επιτυχημένο δήμαρχο" λίγο πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο στον Δήμο; Γιατί το ΠαΣοΚ "έσβησε" εγκαίρως τον Άκη από τον πολιτικό χάρτη λίγο πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο με τις μίζες; Δεν είμαι συνωμοσιολόγος αλλά δικαιούμαι να πιστέψω ότι και τα δυο μεγάλα κόμματα ήξεραν. Ήξεραν και φρόντισαν να καλύψουν τα νώτα τους την κατάλληλη στιγμή.

Εκείνοι που δεν είχαν καταλάβει τι τους περίμενε είναι οι δυο σημερινοί έγκλειστοι. Δεν κατάλαβαν ότι τα κόμματά τους τους προόριζαν για εξιλαστήρια θύματα. Σε μια εποχή που ο απαίδευτος κόσμος διψάει για αίμα, Παπαγεωργόπουλος και Τσοχατζόπουλος είναι πια κατάλληλοι για να πεταχτούν στην αρένα μιας και σήμερα το αίμα τους κοστίζει πολύ φτηνά. Κι όταν το αίμα τού υποψήφιου θύματος κοστίζει φτηνά, βρίσκει ευκαιρία και η δικαιοσύνη να ντυθεί αδέκαστη.


ΥΓ1: Υποθέτω πως δεν χρειάζεται να διευκρινίσω ότι οι παραπάνω σκέψεις είναι άσχετες με το αν Παπαγεωργόπουλος και Τσοχατζόπουλος είναι ένοχοι ή αθώοι.

ΥΓ 2: Μιας και θυμήθηκα αυτούς που κατέβηκαν από την πολιτική σκηνή, τί να γίνεται εκείνος ο Λαλιώτης; Πού χάθηκε αυτός ο ήρωας του Πολυτεχνείου; Ξέρει κανείς;

Μια ματιά στην έκθεση Προβόπουλου

Στο σημείωμά μας της 28ης Οκτωβρίου 2010 ("Το αποκορύφωμα της προστυχιάς") παρουσιάσαμε ένα πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Veto, σχετικό με τις αποδοχές τού διοικητή τής Τράπεζας της Ελλάδος, του Γιώργου Προβόπουλου. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθετε η εφημερίδα, ο Προβόπουλος είχε δηλώσει κατά το 2008 εισοδήματα ύψους 4.151.949 ευρώ (*). Προχτές, ο Προβόπουλος μίλησε κατά την 80η ετήσια συνέλευση των μετόχων τής τράπεζας και είπε μερικά ενδιαφέροντα πράγματα:

Πρώτα-πρώτα, διαπιστώνει ότι η εθνική οικονομία έχει βελτιωθεί σημαντικά κατά το τελευταίο δεκάμηνο. Ως παράγοντες που οδήγησαν σ' αυτή την βελτίωση, αναφέρει:

1. την "θετική απάντηση του ελληνικού λαού όσον αφορά το ιστορικό διακύβευμα της παραμονής στο ευρώ" (σ.σ.: Εννοεί, προφανώς, ότι τα αποτελέσματα των περυσινών εκλογών εκφράζουν την λαϊκή βούληση να μείνουμε στο ευρώ πάση θυσία). Μάλιστα, ο αρχιτραπεζίτης διαπιστώνει ότι "στο εσωτερικό, οι απαισιόδοξες προσδοκίες έχουν αμβλυνθεί αισθητά και η εμπιστοσύνη σταδιακά βελτιώνεται" (σ.σ.: Εδώ σίγουρα εννοεί τους κεφαλαιοκράτες και τα μονοπώλια, γιατί ο απλός λαός δεν νομίζω ότι αισιοδοξεί βλέποντας τα εισοδήματά του να εξαερώνονται και την ανεργία να καλπάζει),
2. την "πρόοδο στην εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής, ιδίως στην αντιμετώπιση των δίδυμων ελλειμμάτων, του δημοσιονομικού και του εξωτερικού" (σ.σ.: Το περίφημο "πρόγραμμα προσαρμογής", για το οποίο γίνεται λόγος συχνά-πυκνά, δεν είναι παρά αυτό που λέμε στην καθημερινή μας ζωή "μνημόνιο", άρα "το μνημόνιο είναι ευλογία για τον τόπο", όπως λέει κι ο Πάγκαλος),
3. την "διαφύλαξη της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και της εμπιστοσύνης στο τραπεζικό σύστημα". Μάλιστα, ο Προβόπουλος παρατηρεί ότι "δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε για προοπτική ανάκαμψης, εάν είχε καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα και είχε εκ των πραγμάτων καταστεί αναπόφευκτη η έξοδος της χώρας από το ευρώ" (σ.σ.: Συνεπώς, το ότι ως λαός κατεβάσαμε τα βρακιά μας στους τραπεζίτες, μας έκανε καλό - σύμφωνα με τον αρχιτραπεζίτη, βεβαίως),
4. την "συνέχιση της χρηματοδοτικής στήριξης που παρέχουν οι επίσημοι δανειστές" (σ.σ.: Ποιοί είναι οι "επίσημοι δανειστές"; Μα...οι τράπεζες! Δηλαδή, κατά τον Προβόπουλο, η εθνική οικονομία βελτιώνεται επειδή μοιράσαμε του κόσμου τα λεφτά στους τραπεζίτες κι έτσι εκείνοι μπόρεσαν να συνεχίσουν την κερδοσκοπία μέσω των ελληνικών ομολόγων!) και
5. τα "βήματα προόδου που πραγματοποιούνται στην ΕΕ και στη ζώνη του ευρώ στο πεδίο της συμπλήρωσης του θεσμικού οικοδομήματος" (σ.σ.: Εδώ σηκώνω τα χέρια ψηλά! Οι χώρες τής Ε.Ε. καταρρέουν η μια πίσω από την άλλη αλλά ο αρχιτραπεζίτης βλέπει "βήματα προόδου"! Αδυνατώ να παρακολουθήσω τον συλλογισμό του).

Όμως, τα καλύτερα έρχονται! Ο Προβόπουλος διαπιστώνει ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε πρόβλεψη και είναι για τον διάολο καβάλα, αλλά επιμένει κόντρα σε κάθε λογική: "Η μεγαλύτερη από την αρχικά προβλεπόμενη ύφεση επιτάσσει ταχύτερο βηματισμό στην προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών" (σ.σ.: Προσέξτε λογική: χαράξαμε έναν δρόμο, τον ακολουθήσαμε, μας πήρε ο διάολος αντί να δούμε θεού πρόσωπο αλλά εμείς -πηγαίνοντας για τον διάολο- πρέπει να επιταχύνουμε το βήμα! Μα είναι λογική αυτό το πράμα;). Και για να μη μείνουν απορίες, συμπληρώνει: "Η ύφεση δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για τη μη εφαρμογή των συμφωνηθέντων και ιδίως για χαλάρωση της προσπάθειας στην προώθηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Εάν συμβεί αυτό, η εμπιστοσύνη που κερδήθηκε με επώδυνες θυσίες θα κλονιστεί καίρια".

Ακόμη, ο Προβόπουλος δέχεται ότι τα πράγματα πάνε σκατά αλλά σημειώνει ότι είναι "ορατή η ανάκαμψη το 2014" και αραδιάζει μερικούς λόγους για τους οποίους η ανάπτυξη είναι "επί θύραις": η ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, η επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων, η υλοποίηση ιδιωτικών επενδύσεων με πόρους τού ΕΣΠΑ (σ.σ.: αμ έτσι κάνω κι εγώ επενδύσεις, Προβόπουλε!) κλπ . Ξεχώρισα έναν απ' αυτούς και θέλω να τον προσέξετε: "Η περαιτέρω βελτίωση της ανταγωνιστικότητας κόστους, η οποία το 2013 θα έχει υπερκαλύψει το σύνολο των απωλειών της περιόδου 2001-2009, και η συνακόλουθη άνοδος των εξαγωγών".

Τί λέει εδώ ο αρχιτραπεζίτης; Λέει ότι, μέσα στην χρονιά, το κόστος των επιχειρήσεων θα έχει πέσει στο επίπεδο που βρισκόταν στις αρχές τής χιλιετίας. Ποιοί είναι οι παράγοντες που προσδιορίζουν αυτό το κόστος; Είναι τρία επί μέρους κόστη: κόστος κεφαλαίων, κόστος πρώτων υλών και κόστος εργασίας. Απ' αυτά, το μεν κόστος κεφαλαίων είναι πάνω-κάτω στα ίδια επίπεδα με το 2001 το δε κόστος πρώτων υλών είναι σαφώς αυξημένο κατά τον πληθωρισμό όλων αυτών των χρόνων από τότε μέχρι σήμερα. Αφού, λοιπόν, ο Προβόπουλος περιμένει συνολική μείωση του επιχειρησιακού κόστους, τί απομένει να μειωθεί; Το κόστος εργασίας. Τόσο απλό όσο και το ότι ένα κι ένα κάνουν δύο!

Κατά τον αρχιτραπεζίτη, λοιπόν (ο οποίος θυμίζω ότι το 2008 έβαζε στην τσέπη κάπου 350 χιλιάρικα τον μήνα, χώρια τα τζάμπα αυτοκίνητα, τα τζάμπα κινητά, τα τζάμπα γεύματα, τις τζάμπα διακοπές κλπ), μέχρι το τέλος της χρονιάς οι μισθοί δεν θα έχουν πέσει μόνο στα επίπεδα του 2001 αλλά ακόμη χαμηλότερα, μιας και θα πρέπει να "απορροφήσουν" τις όποιες αυξήσεις κόστους έχει επιφέρει ο πληθωρισμός αυτής της δωδεκαετίας. Το καταλάβαμε ή πρέπει να το ζωγραφίσω κιόλας;

Και μετά θα έρθουν ο Τσίπρας με τον Δραγασάκη να μας δώσουν ανάσα...


(*) Βέβαια, ο τίτλος τής εφημερίδας έκανε λόγο για 4.051.949 ευρώ, προφανώς επειδή ο συντάκτης λάθεψε στην πρόσθεση. Αλλά εκατό χιλιάρικα πάνω-κάτω δεν έχουν σημασία σε τέτοιου μεγέθους ποσά.