Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

5 Σεπτεμβρίου 2014

Μια άλλη θάλασσα

"Δύναμη κρούσης για άμεσες επεμβάσεις σε όλη τη γή" δημιουργεί το ΝΑΤΟ ενώ από την άλλη με αντίστοιχες εξαγγελίες απαντά η Ρωσία.

Η καπιταλιστική κρίση εξελίσσεται κανονικά και σπρώχνει τον πλανήτη που ήδη βρωμάει μπαρούτη σε σύγκρουση γιγάντιων διαστάσεων.


Την ίδια στιγμή κάποιοι, όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, εξακολουθούν να θεωρούν το ΝΑΤΟ δύναμη σωτηρίας και τρέχουν πρώτοι να δηλώσουν τη χώρα (και μαζί και τα παιδιά μας) σε διαθεσιμότητα για οποιαδήποτε χρήση, μπας κι αρπάξει η μεγάλη αστική τάξη της χώρας κανένα κοκαλάκι από τη νέα μοιρασιά που μπορεί να προκύψει...

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει να διαλυθεί η συμμαχία!! (Από ποιον άραγε το ζητάει;)

Αν μας έλεγε κάποιος και το πώς μπορεί να διαλυθεί μια συμμαχία-τέρας, που έχει βάλει στόχο την παραπέρα επέκταση και γιγάντωσή της, χωρίς να αποχωρήσουν χώρες-μέλη προκαλώντας κάποια προβλήματα και δείχνοντας δρόμο και σε άλλους λαούς για να παλέψουν για τα ίδια, θα βγάζαμε και μεις μιαν άκρη.


Εν τω μεταξύ τα μεγάλα ΜΜΕ συνεχίζουν το έργο τους εκπέμποντας όλα στην ίδια συχνότητα και επαναλαμβάνοντας ακριβώς ό,τι λέει το ΒΒC, το CNN και τα άλλα παιδιά του καπιταλισμού για το ό,τι συμβαίνει.

Συμπτωματικά πάντα, στο ρόλο του καλού βρίσκονται οι ΗΠΑ, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, ο Ομπάμα, ο Κάμερον και οι φίλοι τους ενώ όλοι οι άλλοι είναι εχθροί της Δημοκρατίας (της ποιάς;) και τουλάχιστον ύποπτοι για τρομοκρατία ... ή ό,τι άλλο προκύψει ως επιχείρημα.


Επειδή η αλήθεια δεν κρύβεται, και η διάθεση για άγρια σύγκρουση βγάζει μάτι, ξαναζεσταίνονται διάφορες σούπες περί κόντρας Δύσης-Ανατολής, θρησκευτικών πολέμων και επικίνδυνων απολίτιστων τεράτων που απειλούν την πολιτισμένη Δύση και άλλα τέτοια για να μπερδεύεται το μυαλό και να μην καταλαβαίνει ότι τα τέρατα τα πραγματικά είναι εντός των πυλών.

Και βέβαια δεν είναι άλλα απο τα γιγάντια μονοπώλια, που προσπαθώντας να επικρατήσουν στον χωρίς όρια πλέον ανταγωνισμό, έχουν βγάλει τα μαχαίρια και δε λογαριάζουν τίποτα προκειμένου να σώσουν το τομάρι τους και να εδραιώσουν ακόμα περισσότερο τη θέση τους μέσα στην κρίση που μαίνεται.


Κάπου στη γωνία οι λαοί αδυνατούν να καταλάβουν τι τους συμβαίνει, αφού άλλοι τους καθησυχάζουν, άλλοι τους μπουκώνουν με αυταπάτες χωρίς περιεχόμενο και άλλοι τους εκφοβίζουν ανοιχτά ή δια της πλαγίας για να μην μπορούν να σκεφτούν.


Και μόνο κάτι λίγες φωνές που όμως δεν το βάζουν κάτω, φωνάζουν κάθε μέρα με όλους τους τρόπους την αλήθεια παλεύοντας να την κάνουν να ριζώσει όσο πιο βαθιά γίνεται και να αρχίσει να φουντώνει.

Μιλάμε βέβαια για τους κομμουνιστές κι εδώ στην περίπτωσή μας για το ΚΚΕ, που όμως το σύστημα έχει φροντίσει με όλα τα κόλπα και τις εφεδρείες του να σπρώξει όσο γίνεται στην άκρη, γεμίζοντας τον αέρα με παράσιτα που μπερδεύουν το σήμα που εκπέμπουν αυτές οι κόκκινες φωνές.

Η αλήθεια βέβαια ήταν και θα είναι πάντα απλή.

Η αιτία όλων όσων μας συμβαίνουν είναι μία. Στον κόσμο που ζούμε, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό κι όλο μεγαλώνει μέχρι να σκάσει, κι αυτό δεν αλλάζει εκ Θεού αν κι εμείς δεν κάνουμε κάτι.

Κι όσο υπάρχουν μεγάλα ψάρια και καρχαρίες, πάντα έτσι θα γίνεται.


Υπάρχει όμως κι ένας άλλος κόσμος, κάποιοι κάποτε έδειξαν το δρόμο, όπου τα μικρά ψαράκια που χτίζουν κάθε μέρα με τη δουλειά τους τον ωκεανό που ζούμε και που κανένας δεν τους δίνει σημασία, παίρνουν χαμπάρι, ενώνονται, οργανώνονται και παίρνουν στο κυνήγι τους καρχαρίες και στο τέλος τους εξαφανίζουν και τότε η θάλασσα του κόσμου βρίσκει την ησυχία της και γίνεται πραγματικός παράδεισος.


Αρκεί να το πιστέψουμε, να απλώσουμε τα χέρια και να το κάνουμε πραγματικότητα.


[Κείμενο του μουσικού-τραγουδοποιού Γιώργου Σαρρή, από το προσωπικό του ιστολόγιο]

Δεν υπάρχουν σχόλια: