Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

11 Απριλίου 2013

Ράκη τοις αποκαθημένοις

Μια χαρά δουλεύει το κοινοβούλιο, έτσι; Ψηφίζει νόμους μέχρι και για το ποιοι και πότε έχουν δικαίωμα να παρανομούν! Σύμφωνα με την τελευταία "κοινοβουλευτική επιτυχία", απαλλάσσονται από κάθε ευθύνη όσα τραπεζικά στελέχη δώσουν μαλακισμένα δάνεια "σε νομικά πρόσωπα είτε δημοσίου είτε ιδιωτικού δικαίου του ευρύτερου δημόσιου τομέα", αρκεί αυτά τα νομικά πρόσωπα να είναι μη κερδοσκοπικά. Όπως τα κόμματα, ας πούμε.

Αυτό είναι η επιτομή τής αγαστής συνεργασίας! Η διαφάνεια πάνω απ' όλα! Μ' αυτή την διάταξη, πάνε η ΝουΔου με το ΠαΣοΚ και δίνουν προκαταβολικά άφεση αμαρτιών στους τραπεζίτες για οποιοδήποτε θαλασσοδάνειο χορηγήσουν σε μη κερδοσκοπικά νομικά πρόσωπα. Το γεγονός ότι αυτά τα κόμματα έχουν φεσώσει τις τράπεζες (α, ρε δόλια Αγροτικούλα, τι τζερεμέδες πλήρωσες...) με κάπου μισό δισεκατομμυριάκι, δεν μπορεί να είναι συμπτωματικό. Εμ πως, για; Εμείς στίψαμε ολόκληρο λαό για να σας δώσουμε τα φράγκα τής ανακεφαλαιοποίησής σας. Δεν πρέπει και σεις να μας δώσετε το κατιτίς σας, για ρεγάλο; Τό 'να χέρι νίβει τ' άλλο...

Εδώ που τα λέμε, δίκιο έχουν τα κόμματα. Γιατί δηλαδή να μη πάρουν δανεικά κι αγύριστα από τις τράπεζες; Σάμπως οι τράπεζες από την τσέπη τους θα τα δώσουν;

Ράκη τοις αποκαθημένοις...


Πριν κανα-δυο μήνες, το κάνανε στην Τρίπολη. Το βράδυ τής περασμένης Δευτέρας το ξανακάνανε στην Καλαμάτα. Μπουκάρανε οι χρυσαυγήτες στο νοσοκομείο της πόλης για να βουτήξουν αλλοδαπές που εργάζονταν ως αποκλειστικές. Είχανε και τον τοπικό τους βουλευτή για μπροστάρη, τρομάρα τους. Όμως, τούτη την φορά δεν τους έκατσε. Μεριά η ασφάλεια του νοσοκομείου και μεριά οι εργαζόμενοι, μείνανε απ' έξω να κοιτάνε τ' αστέρια. Και τις φάγανε κι από πάνω από κάτι τσιγγάνους που πηγαίνανε στο νοσοκομείο και νομίσανε πως οι χρυσαυγήτες είχανε μαζευτεί για πάρτη τους. Τέτοια χεζούρα πάθανε οι εθνοτσαμπουκάδες, που καλέσανε την αστυνομία να τους γλιτώσει!

"Λαϊκός Σύνδεσμος" του κώλου. Τα νοσοκομεία κοντεύουν να ξεμείνουν μέχρι κι από οξυζενέ, οι μισθοί των εργαζομένων σ' αυτά έχουν ξυριστεί κόντρα, το προσωπικό (όσο έχει απομείνει ,δηλαδή) δουλεύει εκατοντάδες απλήρωτες υπερωρίες, τα φάρμακα αποτελούν είδος εν ανεπαρκεία και οι χρυσαυγήτες ασχολούνται με το αν η αποκλειστική που σκατοσφουγγίζει τον ασθενή είναι ελληνίδα ή μαροκινή.

Ράκη τοις αποκαθημένοις...


Πανηγυρίζει η κυβέρνηση επειδή -λέει πως- ο πληθωρισμός βγήκε αρνητικός 0,2% τον περασμένο μήνα. Και τί θέλει τώρα; Να της βαρέσουμε παλαμάκια επειδή κατάφερε να μειώσει 0,2% τον πληθωρισμό, κόβοντάς μας 30% και 50% τους μισθούς και τις συντάξεις μας; Σιγά, ρε κουραδόμαγκες!

Βέβαια, αυτή η περιλάλητη μείωση του πληθωρισμού σηκώνει πολλή κουβέντα. Μπορεί -λέει- να ακριβήνανε λιγάκι τα τρόφιμα και τα καύσιμα αλλά παραφτήνυναν η υγεία και η παιδεία. Άντε, βρε! Πώς φτήνυνε η υγεία, αφού πληρώνω ως και τον γιατρό που μου γράφει κάθε μήνα τα φάρμακά μου και η συμμετοχή μου αβγάτισε από 10% σε 25%; Μάλλον εννοούν πως μειώθηκαν οι τιμές στα ιδιωτικά νοσηλευτήρια και στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Ε, και; Στα παπάρια μας! Εμείς ούτε πριν μπορούσαμε ούτε και τώρα μπορούμε να μπούμε σε τέτοια μαγαζιά. Μας δουλεύουνε, ρε!

Ράκη τοις αποκαθημένοις...


Εγκυκλοπαιδικό υστερόγραφο: Οι σερβιέττες μιας χρήσης, όπως τις ξέρουμε σήμερα, έχουν μια ιστορία ενός αιώνα περίπου. Παλιότερα, οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν κομμάτια από πανί (κουρελάκια), τα οποία τα έπλεναν και τα ξαναχρησιμοποιούσαν. Αυτά τα κουρελάκια, λοιπόν, τα οποία μάζευαν...αυτά που μάζευαν, τέλος πάντων, στην καθημερινή κουβέντα ονομάζονταν "μουνόπανα", ένας όρος που έχει διατηρηθεί μέχρι σήμερα. Οι καθαρευουσιάνοι και οι politically correct χρησιμοποιούσαν τον λόγιο όρο "ράκη τοις αποκαθημένοις" (κουρέλια για τα αποκαθήμενα).

2 σχόλια:

gazarin είπε...


Товарищ Тедди
Διαφωνώ,τα μουνόπανα έχουν μια χρησιμότητα...μήπως,κολαούζοι...?
Buenas dias

spiral architect είπε...

Αυτό το πολιτίκαλι κορέκτ μας μάρανε.
Επειδή κι εγώ είμαι πολιτικαλιαποτέτοιος αφιερώνω εξ ίσου πολιτίκαλι κορέκτ ένα τραγουδάκι στην τεθνεώσα μάγισσα....