Ζήτημα..."κοινωνικής δικαιοσύνης";

Ακολουθεί απόσπασμα άρθρου τής αγγλικής εφημερίδας "The Telegraph", από το φύλλο τής περασμένης Παρασκευής, με τίτλο "Ο καλoπληρωμένος οδηγός μετρό φτάνει 61.218 λίρες ετησίως":

"Το πακέτο αμοιβών περιλαμβάνει βασικές αποδοχές, υπερωρίες, συνταξιοδοτικές εισφορές και κουπόνια ελεύθερων μετακινήσεων (...) Οι κριτικές καταδίκασαν το ύψος αυτών των αμοιβών, οι οποίες υπολογίζονται σε 61.218 λίρες (σ.σ.: 71.642 ευρώ) ετησίως, χαρακτηρίζοντάς τις ως 'πλατινένιες'. Οι αριθμοί που δημοσιεύθηκαν από την Transport for London (σ.σ.: την εταιρεία η οποία εκμεταλλεύεται τις συγκοινωνίες τού Λονδίνου), βάσει του νόμου για την Ελευθερία στην Πληροφόρηση, έδειξαν ότι ο βασικός μισθός των οδηγών τού λονδρέζικου μετρό φτάνει τις 42.424 λίρες (...) οι εργοδοτικές συνταξιοδοτικές εισφορές υπολογίστηκαν σε 13.151 λίρες και οι υπερωρίες σε 1.361 λίρες. Οι οδηγοί μπορούν επίσης να κερδίσουν ένα 'επίδομα εξυπηρέτησης πελατών' ύψους 250 λιρών, το οποίο καταβάλλεται σε όλο το προσωπικό, ανάλογα με το επίπεδο εξυπηρέτησης των πελατών..."

Στην συνέχεια, το άρθρο μάς πληροφορεί ότι αυτές είναι οι αμοιβές που ίσχυαν πριν το συνδικάτο εξασφαλίσει μια τετραετή σύμβαση βασισμένη σε τιμαριθμικές αναπροσαρμογές, η οποία αναμένεται να διαμορφώσει τον βασικό μισθό σε 52.000 λίρες (60.854 ευρώ) μέχρι το τέλος τού 2015. Επίσης. μαθαίνουμε ότι η εταιρεία υποχρεώθηκε να συμφωνήσει για έξτρα αμοιβή όσων θα δούλευαν την επόμενη μέρα των Χριστουγέννων, προκειμένου να αποφύγει την απεργιακή κινητοποίηση που ετοίμαζε το συνδικάτο.

Φυσικά, τα παραπάνω νούμερα ακούγονται σχεδόν σκανδαλώδη στα ελληνικά αφτιά μας. Όμως, το καλύτερο απόσπασμα του εν λόγω δημοσιεύματος είναι αυτό που ακολουθεί. Πρόκειται για δήλωση του Νάιτζελ Χόλνες, διευθυντή των υπηρεσιών δικτύου τής εταιρείας. Θα περίμενε κανείς ότι το υψηλόβαθμο στέλεχος θα χαρακτήριζε ως εξωπραγματικά υψηλές αυτές τις απολαβές, αλλά ο Χόλνες απέρριψε κατηγορηματικά τον ισχυρισμό ότι οι αμοιβές είναι υψηλές και πρόσθεσε: "Οι οδηγοί τού μετρό κερδίζουν γύρω στις 44.545 λίρες ετησίως συν κάποιες παροχές. Αυτό το ποσό (...) αντικατοπτρίζει την πιεσμένη και εξειδικευμένη φύση τής εργασίας αλλά και το απάνθρωπο ωράριο που πρέπει να εξυπηρετηθεί".


Αυτά συμβαίνουν στην Αγγλία. Το παραπάνω άρθρο επανέφερε στην μνήμη μου ένα παλιότερο δημοσίευμα αυτού του ιστολογίου ("Οι 'υπέρογκες' αμοιβές των εργαζομένων", 24/08/2012), όπου γράφαμε, μεταξύ άλλων:

"Ας πάρουμε έναν μηχανοδηγό τού ΟΣΕ, απ' αυτούς που τα διάφορα ΜουΜουΕ βάλανε στον στόχο πριν λίγο καιρό. Ποιά πρέπει να είναι η φυσιολογική αμοιβή αυτού του ανθρώπου; Να πούμε ένα χιλιάρικο; Να το πούμε. Άρα, αν ο συγκεκριμμένος μηχανοδηγός παίρνει δυο χιλιάρικα, παναπεί πως αμείβεται υπέρογκα. Σωστά ως εδώ; Σωστά. Έλα, όμως, που ο ολλανδός συνάδελφός του, με τα ίδια προσόντα και προϋποθέσεις, παίρνει τρία και τριάμιση χιλιάρικα! Πόσο κάνει τελικά αυτή η γαμημένη η δουλειά; Αν τα δυο χιλιάρικα του κάθε Μήτσου συνιστούν 'υπέρογκη αμοιβή', τότε ο μισθός τού κάθε Κλάους αποτελεί σκάνδαλο διεθνών διαστάσεων. Και το ερώτημα παραμένει: αφού ο Μήτσος και ο Κλάους κάνουν την ίδια δουλειά και πληρώνονται με το ίδιο νόμισμα, πόσο πρέπει να πληρώνεται κανονικά αυτή η γαμημένη η δουλειά τους;"

Εκείνο το ερώτημα δεν ήταν καθόλου ρητορικό αλλά έμεινε -και θα συνεχίσει να μένει- αναπάντητο. Πόσο κάνει, λοιπόν, η κωλοδουλειά τού οδηγού μετρό; Ένας από τους διευθυντάδες τού λονδρέζικου μετρό εκτιμά ότι 70 χιλιάρικα ετησίως είναι λογική και τίμια αμοιβή αλλά η ελληνική κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι ακόμη και τα 25 χιλιάρικα είναι υπερβολικά. Και τώρα έχουμε άλλο ένα ερώτημα:

Η εταιρεία που εκμεταλλεύεται τις λονδρέζικες συγκοινωνίες, πληρώνοντας "τρελλές" αμοιβές, προφανώς κονομάει. Αν δεν κονόμαγε, θα είχε σκάσει κανόνι προ πολλού. Η "Αττικό Μετρό", που εκμεταλλεύεται το μετρό τής Αθήνας, πληρώνοντας λιγώτερα από το ένα τρίτο όσων πληρώνουν οι εγγλέζοι, δεν κονομάει; Πολύ περισσότερο, μάλιστα, που για την ανάπτυξή της εισπράττει τ' άντερά της από τα ευρωπαϊκά προγράμματα (ΕΣΠΑ κλπ); Ποιά είναι η "αδήριτη" ανάγκη, λοιπόν, η οποία επιβάλλει την περαιτέρω μείωση των αποδοχών των εργαζομένων της; Προφανώς, μία και μόνη, η γνωστή από καταβολής καπιταλισμού: η αύξηση των κερδών της.

Ο χαζοχαρούμενος "έγκυρος" αναλυτής Γιώργος Κούρος μίλησε τις προάλλες για εργαζομένους οι οποίοι "δεν θέλουν να χάσουν τα κεκτημένα που έχουν χάσει όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι". Καταλάβατε; Είναι ζήτημα...κοινωνικής δικαιοσύνης: αφού πηδήξανε όλους τους άλλους, γιατί δεν κάθεσαι να τον φας κι εσύ, ήσυχα-ήσυχα; Αυτή είναι η γραμμή που περνάει καθημερινά τόσο μέσα από τις δηλώσεις των πολιτικών ("πρέπει όλοι να κάνουμε θυσίες" κλπ κλπ) όσο και από τα τηλεπλυντήρια του μυαλού μας. Μια γραμμή που προσπαθεί να ενεργοποιήσει συγκρούσεις μέσα στην εργατική τάξη, με στόχο το απλό και δοκιμασμένο "ασχοληθείτε πώς να βγάλετε ο ένας το μάτι του άλλου κι αφήστε μας εμάς". Κάπως έτσι, λοιπόν, ο μισθωτός οργίζεται με τον μικροεπαγγελματία που δεν πληρώνει φόρους, ο μικροεπαγγελματίας τα βάζει με τον δημόσιο υπάλληλο που κοπροσκυλιάζει, ο άνεργος μισεί τον βολεμένο δημόσιο υπάλληλο, ο αμειβόμενος με ψίχουλα στρέφεται κατά των καλοπληρωμένων εργαζομένων, οι τελευταίοι σαλτάρουν με όσους είναι ακόμη πιο καλοπληρωμένοι κλπ.

Κι όμως! Αρκεί μια υποτυπώδης ταξική συνείδηση για να καταλάβουμε ότι όλοι βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά και ότι η δική μας "κοινωνική δικαιοσύνη" δεν πρέπει να έχει καμμιά σχέση μ' όλα τούτα. Το καπιταλιστικό θηρίο είναι απέναντί μας, απέναντι σε όλους μας και μόνο του μέλημα είναι να μας κρατάει διαιρεμένους για να μπορεί να επιβιώνει. Γιατί, λοιπόν, να παίζουμε το παιχνίδι του;