Βάζω στοίχημα ότι ελάχιστοι αναγνώστες αυτού του ιστολογίου (ίσως κανένας) γνωρίζουν τον καθηγητή Ιωάννη Τσουκαλά τού Αργυρίου. Κακώς, κάκιστα. Πρόκειται για επιφανή άνδρα, ο οποίος τώρα εκπροσωπεί την Ελλάδα στις βρυξέλλες, ως ευρωβουλευτής εκλεγμένος με την Νέα Δημοκρατία. Πριν αναφερθώ στην τελευταία επιτυχία του, επιτρέψτε μου να αναφέρω μερικά στοιχεία από το βιογραφικό του, ώστε να τον γνωρίσουμε καλύτερα.
Ο Ιωάννης Τσουκαλάς τού Αργυρίου, λοιπόν, γεννήθηκε το 1941, όπερ σημαίνει ότι έχει ήδη καβαντζάρει τα εβδομήντα. Ίσαμε τα 34 χρόνια του σπούδαζε φυσική στο Αριστοτέλειο, όπου έκανε και διδακτορικό. Μετά, προκειμένου να μαζέψει μερικούς μεταδιδακτορικούς τίτλους, πήρε σβάρνα κάμποσα πανεπιστήμια: Λίβερπουλ στην Αγγλία, Μπραουνσβάιγκ στην Γερμανία, Γκρενόμπλ στην Γαλλία, ΜΙΤ (Βοστώνη) στις ΗΠΑ... Τελικά, όταν κόντευε τα 40, αποφάσισε να δουλέψει. Έτσι, το 1980 πήγε στο Αριστοτέλειο ως υφηγητής και το 1986 έγινε καθηγητής στο τμήμα φυσικής, μια θέση που κράτησε ως το 1996.
Μετά από 16 ολόκληρα χρόνια διδασκαλίας, ο φυσικός Ιωάννης Τσουκαλάς τού Αργυρίου άφησε την έδρα της φυσικής και ανέλαβε το τμήμα πληροφορικής τού Αριστοτελείου, όπου λέει πως έμεινε ως το 2008. Το τελευταίο στοιχείο ηχεί παράξενα, μιας και από το 2004 (επί κυβερνήσεως μπουχέσα) είχε αναλάβει γενικός γραμματέας έρευνας και τεχνολογίας στο υπουργείο ανάπτυξης. Τελικά, το 2009 ο Σαμαράς τον έστειλε στο ευρωκοινοβούλιο. Στο μεταξύ, πρόλαβε και διορίστηκε σε κάποιες θεσούλες, όπως: στο επιστημονικό συμβούλιο ΕΚΕΦΕ "Δημόκριτος", στο Ινστιτούτο Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, στην επιτροπή ερευνών του ΑΠΘ, στην επιτροπή διεθνών και δημοσίων σχέσεων του ΑΠΘ, στην επιτροπή δεοντολογίας του ΑΠΘ, στην επιτροπή ευρωπαϊκών προγραμμάτων του ΑΠΘ κλπ. Επίσης, διετέλεσε εθνικός εκπρόσωπος στο πρόγραμμα VALUE, μέλος του ΔΣ της ΑΕ "Κοινωνία της Πληροφορίας", μέλος της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, μέλος του ΔΣ του ΕΔΕΤ κλπ. Πρόκειται οπωσδήποτε για αξιοθαύμαστη δραστηριότητα, αν και δεν μπορώ να φανταστώ πώς τα προλάβαινε όλα αυτά, μιας και τα περισσότερα γινόντουσαν ταυτόχρονα.
Πάμε τώρα στο τελευταίο επίτευγμά του για το οποίο σας προϊδέασα. Τις προάλλες, λοιπόν, ο ευρωβουλευτής Ιωάννης Τσουκαλάς τού Αργυρίου ζήτησε γραπτώς από τον επίτροπο Όλι Ρεν διευκρινίσεις σχετικά με την ευρωπαϊκή νομοθεσία για τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (τις ΕΟΖ, περί των οποίων είχαμε μιλήσει παλιότερα), την εμπειρία από κράτη-μέλη στα οποία αυτές έχουν δοκιμαστεί, καθώς και την πιθανή πολιτική, οικονομική και τεχνική συνεισφορά τής Ε.Ε. προς την Ελλάδα για την εγκαθίδρυση και λειτουργία τους.
Άλλο που δεν ήθελε ο Ρεν! Στην απάντησή του, από την μια εκθείασε τα "ευεργετήματα" των ΕΟΖ κι από την άλλη βρήκε ευκαιρία να πλέξει το εγκώμιο της Ελλάδας για τις "μεταρρυθμίσεις" που υλοποιεί. Χαρακτηριστικά, είπε μεταξύ άλλων: "Ειδικές οικονομικές ζώνες μπορούν να ιδρύονται στην επικράτεια των κρατών-μελών και οι επιχειρήσεις οι οποίες βρίσκονται σε αυτές μπορούν να λαμβάνουν στήριξη για νέες επενδύσεις, μεταξύ άλλων, με την προϋπόθεση ότι η στήριξη αυτή παρέχεται βάσει κανόνων της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων (...) Σε κάθε περίπτωση, η λειτουργία των ΕΟΖ απαιτεί σημαντικές διοικητικές ικανότητες στο πλαίσιο των κυβερνήσεων των χωρών που τις φιλοξενούν, ώστε να εξασφαλίζονται ικανοποιητικές ρυθμίσεις και διευκολύνσεις (απαιτείται ειδικότερα η ανάπτυξη ενός κατάλληλου νομικού, κανονιστικού και θεσμικού πλαισίου, το οποίο θα συμπεριλαμβάνει αποτελεσματική φορολογική διοίκηση και εξίσου αποτελεσματικά γραφεία επιθεώρησης εργασίας). Εάν η δημιουργία των ΕΟΖ συνεπάγεται φοροαπαλλαγές και άλλου είδους διευκολύνσεις, πρέπει να προβλέπονται οι κατάλληλες διοικητικές ικανότητες. Ταυτόχρονα, πρέπει να ελαχιστοποιούνται οι κίνδυνοι φοροδιαφυγής και ενδοομιλικών συναλλαγών οι οποίες θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων για τα έσοδα".
Παρένθεση. Πριν συνεχίσουμε, ξαναρρίξτε μια ματιά στην απάντηση του Ρεν, ρίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στις υπογραμμίσεις μου. Θα διαπιστώσετε ότι επιβεβαιώνεται απολύτως η άποψή μου ότι οι ΕΟΖ αποτελούν παράδεισο για το κεφάλαιο και κόλαση για τους εργαζόμενους. Τέλος της παρένθεσης.
Αυτά είπε ο Όλι Ρεν και ο καθηγητής ευρωβουλευτής Ιωάννης Τσουκαλάς τού Αργυρίου ενθουσιάστηκε. Και αμόλησε την παπαριά του (σ.σ.: διατηρείται η ορθογραφία τού κειμένου):
"Η απάντηση του κου Ρεν λύνει τα χέρια του Υπουργού Ανάπτυξης για να προχωρήσει το συντομότερο δυνατόν την υλοποίηση του ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας σχεδίου δημιουργίας ΕΟΖ σε περιοχές της χώρας που διαθέτουν το κατάλληλο δυναμικό. Ταυτόχρονα, ο Επίτροπος ξεκαθαρίζει ότι οι ΕΟΖ λειτουργούν με βάση τους αυστηρούς κανόνες της ΕΕ - δηλαδή με πλήρη σεβασμό του νομικού, φορολογικού και εργασιακού πλαισίου – και μας προτρέπει να αναπτύξουμε το απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο και τις σημαντικές διοικητικές ικανότητες που απαιτούνται για ένα τέτοιο έργο.
Καθότι είμαι βέβαιος ότι αυτή η πρωτοβουλία για τις ΕΟΖ θα αντιμετωπιστεί από τους ευαγγελιστές της χρεοκοπίας της χώρας ως επίθεση στα σχέδιά τους, οφείλω να εκφράσω την απόλυτη πεποίθησή μου ότι οφείλουμε άμεσα να μετατρέψουμε ολόκληρη τη χώρα σε μια απέραντη Ειδική Οικονομική Ζώνη ανάπτυξης, επενδύσεων, θέσεων εργασίας. Μόνο έτσι θα ξανακερδίσουμε την ανεξαρτησία και τον αυτοσεβασμό μας, θα διεκδικήσουμε τη θέση που μας αρμόζει στις διεθνείς εξελίξεις, θα διασφαλίσουμε την πρόοδο και την κοινωνική συνοχή και θα προσφέρουμε στο άξιο ανθρώπινο δυναμικό αυτής της χώρας – τον μοναδικό πραγματικά πολύτιμο πόρο που διαθέτει αυτός ο τόπος – το μέλλον που δικαιούται."
Ανακεφαλαιώνουμε. Όπως λέει ο Ρεν, οι ΕΟΖ είναι καλό πράγμα για το κεφάλαιο μιας και οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στις ΕΟΖ απολαμβάνουν ειδικά προνόμια, φορολογικές απαλλαγές και διευκολύνσεις κλπ. Επίσης, εκτός από το ευνοϊκώτερο φορολογικό καθεστώς, στις ΕΟΖ δεν ισχύουν οι εργατικοί νόμοι που ισχύουν στην υπόλοιπη χώρα αλλά μια πιο "λάιτ" εκδοχή τους, προσαρμοσμένη στα "ειδικά προνόμια" που προαναφέραμε (χαμηλότερα μεροκάματα, πιο χαλαρός έλεγχος παραβιάσεων των δικαιωμάτων των εργαζομένων κλπ κλπ).
Και τί προτείνει ο καθηγητής ευρωβουλευτής Ιωάννης Τσουκαλάς τού Αργυρίου; Να γίνει ολόκληρη η χώρα μια απέραντη ΕΟΖ! Παναπεί, να δοθούν ειδικά προνόμια στις επιχειρήσεις, να αποδομηθούν οι εργατικοί νόμοι και να καταλυθούν τα όποια εργατικά δικαιώματα έχουν μείνει ακόμη όρθια σε ολόκληρη την Ελλάδα!! Δηλαδή, να ξεβρακωθούμε πλήρως στο κεφάλαιο. Κι αυτό, σύμφωνα με τον καθηγητή ευρωβουλευτή Ιωάννη Τσουκαλά τού Αργυρίου, συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση ("μόνο έτσι" λέει) για να "ξανακερδίσουμε την ανεξαρτησία και τον αυτοσεβασμό μας", για να "διεκδικήσουμε την θέση που μας αρμόζει στις διεθνείς εξελίξεις", για να διασφαλιστούν "πρόοδος και κοινωνική συνοχή" και -κυρίως αυτό- για να αποκτήσει ο εργαζόμενος "το μέλλον που δικαιούται"!!!
Θα μπορούσα να δεχτώ ότι ο καθηγητής ευρωβουλευτής Ιωάννης Τσουκαλάς τού Αργυρίου απλώς έχει ραμολίρει λόγω ηλικίας, ότι δεν νογάει επειδή δεν έχει δουλέψει ποτέ του ή, έστω, ότι είναι ένας ακόμη ηλίθιος ανάμεσα στους τόσους άλλους που χειρίζονται τις τύχες αυτού του τόπου, αν δεν υπήρχε μια περίεργη σύμπτωση. Ποιά σύμπτωση; Χμμμ... Θυμάστε τον πρόεδρο των γερμανών βιομηχάνων, ο οποίος πριν από κανα τρίμηνο είχε δηλώσει ότι "η Ελλάδα θα πρέπει να μετατραπεί σε ένα είδος ειδικής οικονομικής ζώνης εντός της ευρωζώνης, θωρακισμένη με την αναγκαία και επιτρεπτή οικονομική βοήθεια, αλλά και με προσωπικό από υπαλλήλους τής Ευρωπαϊκής Ένωσης" (δες: "Πόσο πιο καθαρά να μας το πουν;"); Τί λέτε; Δεν είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η απόλυτη ταύτιση απόψεων ανάμεσα σε έναν γερμανό αρχιβιομήχανο κι έναν έλληνα ευρωβουλευτή;
Ε, λοιπόν, αυτή η σύμπτωση είναι που με κάνει να σκέφτομαι ότι ο καθηγητής ευρωβουλευτής Ιωάννης Τσουκαλάς τού Αργυρίου είναι απλώς άλλος ένας υπηρέτης συμφερόντων τής τάξης του και όχι εκπρόσωπος των συμφερόντων είτε της χώρας είτε του λαού της. Ως τέτοιος εκπρόσωπος είναι είτε αποτυχημένος είτε πουλημένος.
Ο Ιωάννης Τσουκαλάς τού Αργυρίου, λοιπόν, γεννήθηκε το 1941, όπερ σημαίνει ότι έχει ήδη καβαντζάρει τα εβδομήντα. Ίσαμε τα 34 χρόνια του σπούδαζε φυσική στο Αριστοτέλειο, όπου έκανε και διδακτορικό. Μετά, προκειμένου να μαζέψει μερικούς μεταδιδακτορικούς τίτλους, πήρε σβάρνα κάμποσα πανεπιστήμια: Λίβερπουλ στην Αγγλία, Μπραουνσβάιγκ στην Γερμανία, Γκρενόμπλ στην Γαλλία, ΜΙΤ (Βοστώνη) στις ΗΠΑ... Τελικά, όταν κόντευε τα 40, αποφάσισε να δουλέψει. Έτσι, το 1980 πήγε στο Αριστοτέλειο ως υφηγητής και το 1986 έγινε καθηγητής στο τμήμα φυσικής, μια θέση που κράτησε ως το 1996.
Μετά από 16 ολόκληρα χρόνια διδασκαλίας, ο φυσικός Ιωάννης Τσουκαλάς τού Αργυρίου άφησε την έδρα της φυσικής και ανέλαβε το τμήμα πληροφορικής τού Αριστοτελείου, όπου λέει πως έμεινε ως το 2008. Το τελευταίο στοιχείο ηχεί παράξενα, μιας και από το 2004 (επί κυβερνήσεως μπουχέσα) είχε αναλάβει γενικός γραμματέας έρευνας και τεχνολογίας στο υπουργείο ανάπτυξης. Τελικά, το 2009 ο Σαμαράς τον έστειλε στο ευρωκοινοβούλιο. Στο μεταξύ, πρόλαβε και διορίστηκε σε κάποιες θεσούλες, όπως: στο επιστημονικό συμβούλιο ΕΚΕΦΕ "Δημόκριτος", στο Ινστιτούτο Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, στην επιτροπή ερευνών του ΑΠΘ, στην επιτροπή διεθνών και δημοσίων σχέσεων του ΑΠΘ, στην επιτροπή δεοντολογίας του ΑΠΘ, στην επιτροπή ευρωπαϊκών προγραμμάτων του ΑΠΘ κλπ. Επίσης, διετέλεσε εθνικός εκπρόσωπος στο πρόγραμμα VALUE, μέλος του ΔΣ της ΑΕ "Κοινωνία της Πληροφορίας", μέλος της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, μέλος του ΔΣ του ΕΔΕΤ κλπ. Πρόκειται οπωσδήποτε για αξιοθαύμαστη δραστηριότητα, αν και δεν μπορώ να φανταστώ πώς τα προλάβαινε όλα αυτά, μιας και τα περισσότερα γινόντουσαν ταυτόχρονα.
Πάμε τώρα στο τελευταίο επίτευγμά του για το οποίο σας προϊδέασα. Τις προάλλες, λοιπόν, ο ευρωβουλευτής Ιωάννης Τσουκαλάς τού Αργυρίου ζήτησε γραπτώς από τον επίτροπο Όλι Ρεν διευκρινίσεις σχετικά με την ευρωπαϊκή νομοθεσία για τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (τις ΕΟΖ, περί των οποίων είχαμε μιλήσει παλιότερα), την εμπειρία από κράτη-μέλη στα οποία αυτές έχουν δοκιμαστεί, καθώς και την πιθανή πολιτική, οικονομική και τεχνική συνεισφορά τής Ε.Ε. προς την Ελλάδα για την εγκαθίδρυση και λειτουργία τους.
Άλλο που δεν ήθελε ο Ρεν! Στην απάντησή του, από την μια εκθείασε τα "ευεργετήματα" των ΕΟΖ κι από την άλλη βρήκε ευκαιρία να πλέξει το εγκώμιο της Ελλάδας για τις "μεταρρυθμίσεις" που υλοποιεί. Χαρακτηριστικά, είπε μεταξύ άλλων: "Ειδικές οικονομικές ζώνες μπορούν να ιδρύονται στην επικράτεια των κρατών-μελών και οι επιχειρήσεις οι οποίες βρίσκονται σε αυτές μπορούν να λαμβάνουν στήριξη για νέες επενδύσεις, μεταξύ άλλων, με την προϋπόθεση ότι η στήριξη αυτή παρέχεται βάσει κανόνων της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων (...) Σε κάθε περίπτωση, η λειτουργία των ΕΟΖ απαιτεί σημαντικές διοικητικές ικανότητες στο πλαίσιο των κυβερνήσεων των χωρών που τις φιλοξενούν, ώστε να εξασφαλίζονται ικανοποιητικές ρυθμίσεις και διευκολύνσεις (απαιτείται ειδικότερα η ανάπτυξη ενός κατάλληλου νομικού, κανονιστικού και θεσμικού πλαισίου, το οποίο θα συμπεριλαμβάνει αποτελεσματική φορολογική διοίκηση και εξίσου αποτελεσματικά γραφεία επιθεώρησης εργασίας). Εάν η δημιουργία των ΕΟΖ συνεπάγεται φοροαπαλλαγές και άλλου είδους διευκολύνσεις, πρέπει να προβλέπονται οι κατάλληλες διοικητικές ικανότητες. Ταυτόχρονα, πρέπει να ελαχιστοποιούνται οι κίνδυνοι φοροδιαφυγής και ενδοομιλικών συναλλαγών οι οποίες θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων για τα έσοδα".
Παρένθεση. Πριν συνεχίσουμε, ξαναρρίξτε μια ματιά στην απάντηση του Ρεν, ρίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στις υπογραμμίσεις μου. Θα διαπιστώσετε ότι επιβεβαιώνεται απολύτως η άποψή μου ότι οι ΕΟΖ αποτελούν παράδεισο για το κεφάλαιο και κόλαση για τους εργαζόμενους. Τέλος της παρένθεσης.
Αυτά είπε ο Όλι Ρεν και ο καθηγητής ευρωβουλευτής Ιωάννης Τσουκαλάς τού Αργυρίου ενθουσιάστηκε. Και αμόλησε την παπαριά του (σ.σ.: διατηρείται η ορθογραφία τού κειμένου):
"Η απάντηση του κου Ρεν λύνει τα χέρια του Υπουργού Ανάπτυξης για να προχωρήσει το συντομότερο δυνατόν την υλοποίηση του ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας σχεδίου δημιουργίας ΕΟΖ σε περιοχές της χώρας που διαθέτουν το κατάλληλο δυναμικό. Ταυτόχρονα, ο Επίτροπος ξεκαθαρίζει ότι οι ΕΟΖ λειτουργούν με βάση τους αυστηρούς κανόνες της ΕΕ - δηλαδή με πλήρη σεβασμό του νομικού, φορολογικού και εργασιακού πλαισίου – και μας προτρέπει να αναπτύξουμε το απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο και τις σημαντικές διοικητικές ικανότητες που απαιτούνται για ένα τέτοιο έργο.
Καθότι είμαι βέβαιος ότι αυτή η πρωτοβουλία για τις ΕΟΖ θα αντιμετωπιστεί από τους ευαγγελιστές της χρεοκοπίας της χώρας ως επίθεση στα σχέδιά τους, οφείλω να εκφράσω την απόλυτη πεποίθησή μου ότι οφείλουμε άμεσα να μετατρέψουμε ολόκληρη τη χώρα σε μια απέραντη Ειδική Οικονομική Ζώνη ανάπτυξης, επενδύσεων, θέσεων εργασίας. Μόνο έτσι θα ξανακερδίσουμε την ανεξαρτησία και τον αυτοσεβασμό μας, θα διεκδικήσουμε τη θέση που μας αρμόζει στις διεθνείς εξελίξεις, θα διασφαλίσουμε την πρόοδο και την κοινωνική συνοχή και θα προσφέρουμε στο άξιο ανθρώπινο δυναμικό αυτής της χώρας – τον μοναδικό πραγματικά πολύτιμο πόρο που διαθέτει αυτός ο τόπος – το μέλλον που δικαιούται."
Ανακεφαλαιώνουμε. Όπως λέει ο Ρεν, οι ΕΟΖ είναι καλό πράγμα για το κεφάλαιο μιας και οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στις ΕΟΖ απολαμβάνουν ειδικά προνόμια, φορολογικές απαλλαγές και διευκολύνσεις κλπ. Επίσης, εκτός από το ευνοϊκώτερο φορολογικό καθεστώς, στις ΕΟΖ δεν ισχύουν οι εργατικοί νόμοι που ισχύουν στην υπόλοιπη χώρα αλλά μια πιο "λάιτ" εκδοχή τους, προσαρμοσμένη στα "ειδικά προνόμια" που προαναφέραμε (χαμηλότερα μεροκάματα, πιο χαλαρός έλεγχος παραβιάσεων των δικαιωμάτων των εργαζομένων κλπ κλπ).
Και τί προτείνει ο καθηγητής ευρωβουλευτής Ιωάννης Τσουκαλάς τού Αργυρίου; Να γίνει ολόκληρη η χώρα μια απέραντη ΕΟΖ! Παναπεί, να δοθούν ειδικά προνόμια στις επιχειρήσεις, να αποδομηθούν οι εργατικοί νόμοι και να καταλυθούν τα όποια εργατικά δικαιώματα έχουν μείνει ακόμη όρθια σε ολόκληρη την Ελλάδα!! Δηλαδή, να ξεβρακωθούμε πλήρως στο κεφάλαιο. Κι αυτό, σύμφωνα με τον καθηγητή ευρωβουλευτή Ιωάννη Τσουκαλά τού Αργυρίου, συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση ("μόνο έτσι" λέει) για να "ξανακερδίσουμε την ανεξαρτησία και τον αυτοσεβασμό μας", για να "διεκδικήσουμε την θέση που μας αρμόζει στις διεθνείς εξελίξεις", για να διασφαλιστούν "πρόοδος και κοινωνική συνοχή" και -κυρίως αυτό- για να αποκτήσει ο εργαζόμενος "το μέλλον που δικαιούται"!!!
Θα μπορούσα να δεχτώ ότι ο καθηγητής ευρωβουλευτής Ιωάννης Τσουκαλάς τού Αργυρίου απλώς έχει ραμολίρει λόγω ηλικίας, ότι δεν νογάει επειδή δεν έχει δουλέψει ποτέ του ή, έστω, ότι είναι ένας ακόμη ηλίθιος ανάμεσα στους τόσους άλλους που χειρίζονται τις τύχες αυτού του τόπου, αν δεν υπήρχε μια περίεργη σύμπτωση. Ποιά σύμπτωση; Χμμμ... Θυμάστε τον πρόεδρο των γερμανών βιομηχάνων, ο οποίος πριν από κανα τρίμηνο είχε δηλώσει ότι "η Ελλάδα θα πρέπει να μετατραπεί σε ένα είδος ειδικής οικονομικής ζώνης εντός της ευρωζώνης, θωρακισμένη με την αναγκαία και επιτρεπτή οικονομική βοήθεια, αλλά και με προσωπικό από υπαλλήλους τής Ευρωπαϊκής Ένωσης" (δες: "Πόσο πιο καθαρά να μας το πουν;"); Τί λέτε; Δεν είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η απόλυτη ταύτιση απόψεων ανάμεσα σε έναν γερμανό αρχιβιομήχανο κι έναν έλληνα ευρωβουλευτή;
Ε, λοιπόν, αυτή η σύμπτωση είναι που με κάνει να σκέφτομαι ότι ο καθηγητής ευρωβουλευτής Ιωάννης Τσουκαλάς τού Αργυρίου είναι απλώς άλλος ένας υπηρέτης συμφερόντων τής τάξης του και όχι εκπρόσωπος των συμφερόντων είτε της χώρας είτε του λαού της. Ως τέτοιος εκπρόσωπος είναι είτε αποτυχημένος είτε πουλημένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου