Φαίνεται ότι τα απολυταρχικά καθεστώτα του παπαροπλανητάρχη και των συνοδοιπόρων του δεν μπορούν νσ ασκήσουν άλλη πολιτική από την ενίσχυση των στρατιωτικών-αστυνομικών μέτρων τα οποία αποκαλούν "αντιτρομοκρατικά". Έχω δε πλήρη συναίσθηση της λέξης "απολυταρχικά" που χρησιμοποίησα. Αν και κάπως τραβηγμένη, απεικονίζει θαυμάσια την στάση αυτών των καθεστώτων απέναντι σε όσους τολμούν να υψώσουν διαφορετική φωνή. Το σύνολο αυτών των "αντιτρομοκρατικών" μέτρων συνθέτει μια ομπρέλλα "κρατικής τρομοκρατίας" η οποία τρέφει αυτά τα καθεστώτα και τρέφεται από αυτά.
Όσοι διαμορφώνουν τέτοια πολιτική δεν βλέπουν παρά μόνο τα τρέχοντα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Στο εύλογο ερώτημα γιατί επιμένουν, αφού όπου κι αν επενέβησαν με τη βία δεν έλυσαν αλλά επιδείνωσαν τα προβλήματα, μια απάντηση έχουν: χρειάζονται κι άλλα κατασταλτικά μέτρα. Μονά-ζυγά δικά τους...
Φυσικά, ούτε οι κινητήριες δυνάμεις του δόγματος Μπους είναι τυφλές ούτε οι διαχειριστές τους είναι ηλίθιοι (παρεμπιπτόντως, οι "πλανητάρχες" μπορούν άνετα να είναι πανηλίθιοι αφού δεν είναι διαχειριστές αλλά θλιβερές καρικατούρες σε ρόλο εκτελεστικών οργάνων). Είναι κωμικοτραγικό να λέγεται ότι "χειρούργησαν" την Γιουγκοσλαβία για να την προστατέψουν από τις "εθνοκαθάρσεις", ότι ισοπέδωσαν το Αφγανιστάν για να το ανοικοδομήσουν ή ότι επί 14 χρόνια τώρα αφανίζουν το Ιράκ προκειμένου να το εκδημοκρατίσουν! Παράλληλα, όμως, είναι βλακώδες να πιστεύουμε ότι είναι τόσο κρετίνοι ώστε δεν έβλεπαν αυτό για το οποίο προειδοποιούσε ο κοινός νους. Ότι, δηλαδή, στο Ιράκ καραδοκούσε ένα νέο Βιετνάμ ή ότι στο Αφγανιστάν τους περίμενε ένα φιάσκο ολκής. Ή, ακόμα, ότι η στρατιωτική αντιμετώπιση της τρομοκρατίας πολλαπλασιάζει τα χτυπήματα και σύντομα η Αλ Κάιντα θα αποκτήσει παραρτήματα σ' όλον τον κόσμο. Όχι, βέβαια! Μπορεί να υποτίμησαν κάποιες παρενέργειες των μέτρων τους (αν και προσωπικώς πολύ αμφιβάλλω ότι υποτίμησαν ο,τιδήποτε) αλλά είναι παντελώς αδύνατον αυτές οι διαστάσεις να βρίσκονταν τελείως εκτός των σεναρίων τους. Τα ήξεραν όλα, τα περίμεναν όλα. Αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν αλλοιώς επειδή μόνον έτσι επιβιώνουν, μόνον έτσι έχουν λόγο ύπαρξης.
Οι τελευταίες εξελίξεις στο Κοσσυφοπέδιο επιβεβαίωσαν άλλη μια φορά ότι η επέμβαση των Ράμπο ένα αποτέλεσμα έχει: περιπλέκει τα πράγματα τόσο πολύ ώστε απαιτούνται κι άλλοι Ράμπο! Πέντε χρόνια στρατιωτική κατοχή στην περιοχή και η "εθνοκάθαρση" όχι μόνο δεν εξαλείφθηκε αλλά παίρνει νέες διαστάσεις. Ποια μέτρα έχουν τώρα σειρά; Πώς θα αντιμετωπιστεί η νέα κατάσταση; Με πυρ κατά βούληση κι όποιον πάρει ο χάρος; Γιατί κάτι μου λέει ότι αυτή η εμφυλιοπολεμική κατάσταση διατηρείται επειδή εξυπηρετούνται οι δυνάμεις που προανέφερα; Όπως ακριβώς εξυπηρετούνται από τις ολόιδιες καταστάσεις που επικρατούν και στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ.
Divide e rege. Διαίρει και βασίλευε. Βάλτους να φαγωθούν μεταξύ τους αρκεί να κάνουμε τη δουλειά μας. Από την Καμπούλ και τη Βαγδάτη ως την Παλαιστίνη και το Κοσσυφοπέδιο κι από το Κογκό και την Ρουάντα ως την Βενεζουέλα και την Κύπρο. Πούλα τους αντιτρομοκρατία, δημοκρατία, ελευθερία, ανεξαρτησία... Πούλα τους ό,τι θέλουν. Εμείς τα πόστα και τα πετρέλαια θέλουμε!
Όλα είναι σχεδιασμένα άψογα. Αρκεί να μην ξυπνήσουν κάποτε οι λαοί...
Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει
- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".
[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου