Τα ψέμματα μιας διάσωσης (3)

Η όλη ιστορία των διασώσεων ανέδειξε περίτρανα ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα τού καπιταλισμού: να βγάζει από την μύγα ξύγκι. Παρά την μουρμούρα, τις αντιδράσεις αλλά και τις κορώνες τού στυλ "αφήστε την Ελλάδα να πεθάνει" (τυπικό φρηντμανικό θέσφατο), η αλήθεια είναι πώς όσοι επένδυσαν στο ελληνικό πρόβλημα βγήκαν κερδισμένοι! Η περίπτωση π.χ. της Φινλαδίας (για να μη μιλάμε μόνο για Γερμανία και Ολλανδία) είναι αποκαλυπτική:

Το 2011, η τότε φινλανδή υπουργός οικονομικών Γιούτα Ουρπιλάινεν κατέστησε σαφές ότι η χώρα της θα συμμετείχε στο πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα μόνον αν η Ελλάδα παρείχε στην Φινλανδία επαρκείς εγγυήσεις. Η ελληνική κυβέρνηση δέχτηκε τον εκβιασμό και συμφώνησε να μεταφέρει ένα ποσό στο φινλανδικό κράτος. Το ποσό αυτό, μαζί με τους αναλογούντες τόκους, θα επενδύονταν σε χαμηλού ρίσκου μακροπρόθεσμες επενδύσεις, οι οποίες θα εγγυούνταν το δάνειο που θα μας έδινε το Ελσίνκι. Στις 28/4/2012 η Ελλάδα κατέβαλε στην Φινλανδία 311 εκατ. ευρώ ως πρώτη δόση από τα συνολικά συμφωνημένα 925 εκατομμύρια, προκειμένου οι φινλανδοί να καταθέσουν την ύψους 2,5 δισ. αναλογία τους στο δάνειο που θα μας χορηγούσε η τρόικα.

Κι ενώ αυτά έγιναν τότε, πριν ενάμισυ περίπου μήνα ο τωρινός φινλανδός υπουργός οικονομικών Άντι Ρίννε (ίσως ο φανατικώτερος θαυμαστής τού Σώυμπλε σε όλον τον κόσμο) δήλωσε στην Frankfurter Allgemeine Zeitung ότι "δεν επιτρέπουμε να μας εκβιάζει η Ελλάδα" και συμπλήρωσε με αυστηρότητα: "Οι αποφάσεις είναι ξεκάθαρες και η Ελλάδα θα λάβει επιπλέον χρήματα μόνο όταν οι μεταρρυθμίσεις δεν έχουν απλώς αποφασιστεί αλλά και υλοποιηθεί".

Ο Βόλφγκανγκ Σώυμπλε με τον θαυμαστή του Άντι Ρίννε (από το Eurogroup στις αρχές Απριλίου)

Και όμως, το 2012 η φινλανδική κεντρική τράπεζα απέδωσε στα ταμεία τής χώρας της 227 εκατ. ευρώ ως κέρδη από τις επενδύσεις της σε ελληνικά, ισπανικά και πορτογαλικά (δηλαδή, ιδιαίτερα τοξικά) ομόλογα! Μάλιστα δε, το εν λόγω ποσό ήταν κατά 40 εκατομμύρια αυξημένο σε σχέση με το 2011 (παρ' ότι και οι τρεις εκδότριες χώρες βούλιαζαν όλο και περισσότερο) ενώ για το 2013 αναμενόταν η εκτίναξή του στα 360 εκατομμύρια! Η μαρτυρία τού Μάρτ Σάλμι (επί κεφαλής του γραφείου διεθνών υποθέσεων του φινλανδικού υπουργείου οικονομικών) είναι αφοπλιστική: "Από μια απρόσμενη συνέπεια της κρίσης, η Φινλανδία ευνοήθηκε εντυπωσιακά. Μέχρι τώρα δεν έχουμε χάσει δεκάρα. Ό,τι ισχύει για την Γερμανία, ισχύει ακριβώς το ίδιο και για την Φινλανδία"(*). Βέβαια, για όσους έχουν κατά νου τις μαρξικές αναλύσεις, καμμιά "απρόσμενη συνέπεια" δεν υπάρχει εδώ και όλα είναι εξηγήσιμα αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.


Αν σε όλα όσα είπαμε αυτό το τριήμερο διαπιστώνετε έναν περίεργο "κυκλικό μηχανισμό χρέους", σωστά τον διαπιστώνετε. Μόνο που, εκτός από περίεργος, αυτός ο μηχανισμός είναι και αμείλικτος. Μέσα στο 2014 πληρώσαμε στην ευρωζώνη (προσέξτε, γιατί αυτό μάλλον δεν σας το έχει πει κανείς) κάπου 17 δισ. ευρώ, τα οποία μας επεστράφησαν από την τρόικα με δόσεις ως δάνεια. Μόνο που για να πάρουμε -πίσω- αυτά τα λεφτά, υποχρεωθήκαμε να πάρουμε κάμποσα μέτρα άγριας λιτότητας. Κι όσο περισσότερα μέτρα λιτότητας παίρνουμε, τόσο περισσότερο εξασφαλίζουν τις απαιτήσεις τους οι "θεσμοί", οι οποίοι εισπράττουν ανεμπόδιστα τα τοκογλυφικά τους κέρδη, με τα οποία ενισχύουν τους δικούς του ο καθένας κεφαλαιοκράτες ώστε να επιστρέφουν στον τόπο μας είτε για να τον ξαναδανείσουν ακόμη περισσότερο είτε για να επενδύσουν εξαγοράζοντας τον πλούτο μας μπιρ παρά.

Είναι σαφές, λοιπόν, ότι μιλάμε πια με απόλυτη βεβαιότητα και με ακλόνητες αποδείξεις για έναν φαύλο κύκλο ανακύκλωσης του χρέους. Ένας φαύλος κύκλος που έγινε ακόμη πιο αμείλικτος από τότε που το δημόσιο χρέος μας ανακατευθύνθηκε από τους ιδιώτες δανειστές προς την τρόικα. Κι αυτό έγινε με την αναδιάρθρωση του 2012, η οποία είχε συνοδευτεί με το γνωστό PSI (κοινώς, "κούρεμα"), το οποίο είχε χαιρετίσει με ικανοποίηση η εγχώρια αστική τάξη και για το οποίο ο Ευάγγελος Βενιζέλος καμαρώνει μέχρι και σήμερα. Λες και η Ιστορία δεν είναι γεμάτη από παραδείγματα όπου τέτοιες αναδιαρθρώσεις, αντί να οδηγήσουν σε ελάφρυνση του χρέους, οδηγούν σε έξαρσή του.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση παγιδευμένη στον φαύλο κύκλο του δημόσιου χρέους (σκίτσο: China Daily)

Κάπου εδώ θα ολοκληρώσω για να πάψω να σας κουράζω. Επιτρέψτε μου, όμως, να προσθέσω κάτι ακόμη. Κατά πάσα πιθανότητα, γνωρίζετε ότι οι ευρωπαϊκές συνθήκες προβλέπουν ότι οι χώρες της ευρωζώνης πρέπει να διατηρούν τα ελλείμματά τους κάτω από το 3% του ΑΕΠ τους και το χρέος τους κάτω από το 60%. Ίσως να έχετε υπ' όψη σας και την διάταξη του περίφημου Συμφώνου Δημοσιονομικής Προσαρμογής, σύμφωνα με την οποία οι χώρες που έχουν υψηλότερα χρέη, είναι υποχρεωμένες να τα μειώνουν κάθε χρόνο κατά 1/20 (5%). Όλα αυτά σας τα έχουν πει.

Όμως, υπάρχει και κάτι που δεν σας έχουν πει. Κι επειδή η απόκρυψη της αλήθειας συνιστά κατά βάση ψεύδος, ας το πούμε εμείς εδώ. Ο ΟΟΣΑ έχει υπολογίσει ότι για να μη παραβιάσουν αυτή την διάταξη του Συμφώνου Δημοσιονομικής Προσαρμογής, η Ισπανία και η Ιρλανδία πρέπει να καταγράφουν ετήσια αύξηση του ΑΕΠ τους κατά 3,5%, η Ιταλία και η Πορτογαλία 6% ενώ η Ελλάδα πρέπει να αυξάνει το ΑΕΠ της κάθε χρόνο κατά το εξωπραγματικό ποσοστό 9% (Nicholas Crafts, "The Eurozone: If only it were the 1930", 13/12/2013)!

Χαίρετε!!

----------------------------

(*) Για περισσότερες εκπληκτικές λεπτομέρειες διαβάστε (αν δεν έχετε πρόβλημα με τα αγγλικά σας) το άρθρο τού Jan Strupczewski με τίτλο "What taxpayer bailouts? Euro crisis actually saves Germany money" (Financial Post, 2/5/2013), απ' όπου αντλήθηκαν και τα παρατιθέμενα στοιχεία.

Τα ψέμματα μιας διάσωσης (2)

Στον επίσημο ιστοτόπο τής Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχει αναρτημένο ένα πολύ ενδιαφέρον φύλλο υπολογισμού (ένα excelάκι, όπως το λέμε στην καθομιλουμένη), το οποίο απεικονίζει με αναλυτικό τρόπο την βοήθεια που πρόσφεραν οι 27 χώρες τής Ένωσης στις τράπεζές τους κατά την περίοδο 1/1/2008 - 30/9/2012. Ιδού μερικοί από τους ανατριχιαστικούς αριθμούς (τα ποσά σε δισ. ευρώ, τα ποσοστά αντιστοιχούν στο ΑΕΠ 2011 κάθε χώρας):

Ηνωμένο Βασίλειο: 873,35 (50%) - Γερμανία: 646,05 (25,1%) - Δανία: 612,63 (256,1%!) - Ισπανία: 575,25 (53,6%) - Ιρλανδία (η χώρα που προβάλλεται ως υπόδειγμα συμμόρφωσης προς τους όρους των μνημονίων): 571,34 (365,2%!!) - Βέλγιο: 358,62 (97,4%) κλπ. Η Ελλάδα "περιορίστηκε" σε 128,75 δισ., ποσό ίσο προς το 59,9% του ΑΕΠ 2011. Συνολικά δε, η Ε.Ε. των 27 διέθεσε για την στήριξη των τραπεζών της πάνω από πέντε τρισεκατομμύρια ευρώ (για την ακρίβεια: 5,086 τρισ.), ποσό που αντιστοιχεί στο 40,3% του ΑΕΠ της για το 2011!

Ίσως στ' αφτιά ενός αμύητου να ακούγεται δυσνόητο αλλά τα παραπάνω νούμερα εξηγούν τους λόγους για τους οποίους οι ισχυροί τής Ευρώπης επιβάλλουν -ή, τουλάχιστον, πιέζουν απαιτώντας- μέτρα "διάσωσης" στους ασθενέστερους. Όπως δηλώνει κατηγορηματικά η Στέφανι Κρετζ (στέλεχος της ελβετικής τράπεζας Λομπάρντ Οντιέ, υπεύθυνη επενδυτικής στρατηγικής σε θέματα ιδιωτικής τραπεζικής): "Η Γερμανία, δανείζοντας χρήματα στις χώρες της περιφέρειας, προσπαθεί να αποτρέψει τις δικές της τράπεζες, οι οποίες είναι εύθραυστες και έχουν υψηλή μόχλευση, από το να δεχτούν μοιραίο χτύπημα, ενορχηστρώνοντας αποτελεσματικά μια ανακεφαλαιοποίηση του δικού της τραπεζικού συστήματος από την πίσω πόρτα" (Gareth Gore και Sudip Roy, "German banks win big from Spain bailout", International Financing Review / Reuters, 28/6/2012).

Στο ίδιο μήκος κύματος, ο οικονομικός σύμβουλος της γερμανικής κυβέρνησης Πέτερ Μπόφινγκερ παραπονιέται για την στάση πολλών συμπατριωτών του, οι οποίοι αντιτίθενται στις επιχειρήσεις διάσωσης των περιφερειακών ευρωπαϊκών χωρών: "Το να πούμε ότι είμαστε εναντίον της διάσωσης επειδή εκατομμύρια γερμανοί είναι, αποτελεί την χειρότερη δυνατή επιλογή. Θα ήταν καλύτερα να εξηγήσουμε στους πολίτες γιατί η βοήθεια δισεκατομμυρίων είναι αναπόφευκτη. Δεν αφορά κατά κύριο λόγο τις προβληματικές χώρες αλλά τις δικές μας τράπεζες που έχουν εκτεθεί σε μεγάλο βαθμό με τα δάνεια που έχουν χορηγήσει σ' αυτές" (Stefan Schultz και Philipp Wittrock, "Bedrohte Wirtschaftsunion: Aufmarsch der Ego-Europäer", Spiegel Online, 12/5/2011).

(Διάγραμμα: Reuters - Προσαρμογή στα ελληνικά: Cogito ergo sum)

Παρ' ότι, λοιπόν, αυτοί που ξέρουν τα πώς και τα γιατί, μιλούν μ' αυτόν τον τρόπο έξω από τα δόντια, πολιτικοί και δημοσιογράφοι επιμένουν να αναμασούν χιλιοειπωμένα παραμύθια, υιοθετώντας την άποψη Γιουνκέρ περί της ανάγκης να λέγονται ψέμματα όταν δυσκολεύουν τα πράγματα. Τα πέντε και πλέον τρισεκατομμύρια που, όπως είπαμε πιο πάνω, διοχετεύτηκαν στο τραπεζικό σύστημα, δεν αποδεικνύουν απλώς μια προσπάθεια να κουκουλωθούν ιστορίες τραπεζικής ντροπής (π.χ. Dexia στο Βέλγιο, Landesbanken στην Γερμανία κλπ) αλλά και να αποτραπεί ο κίνδυνος κατάρρευσης του καπιταλιστικού οικοδομήματος λόγω της υπερβολικής τραπεζικής έκθεσης σε τοξικά ομόλογα. Όπως εξηγεί ο Γιόζεφ Άκερμαν (πρώην διοικητής της Ντώυτσε Μπανκ και νυν πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Τράπεζας Κύπρου): "Είναι κοινό μυστικό ότι πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες δεν θα επιβίωναν αν αναγκάζονταν να αποτιμήσουν τα κρατικά ομόλογα που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους σε τρέχουσες τιμές αγοράς" (ρεπορτάζ της Courtney Comstock στο Business Insider, 5/9/2011).

Το ψέμα κατέρρευσε. Καμμιά αλληλεγγύη δεν ενέπνευσε τους μεγάλους να σώσουν την χώρα μας. Σιγά που θα νοιάζονταν για κάποιους ψωροέλληνες, για κάποιους παλιοπορτογάλους ή για κάποιους κωλοϊρλανδούς. Τις τράπεζές τους ήθελαν να διασώσουν. Από την στιγμή που η έξοδος από την κρίση απαιτεί καταστροφή κεφαλαίων, είναι λογικό να φροντίζει ο καθένας να σώσει τα δικά του κεφάλαια και να καταστρέψει τα ξένα. Κι αφού κάποιοι έπρεπε να πληρώσουν την ζημιά, αυτοί δεν θα μπορούσε να είναι οι ισχυροί.

Πώς δούλεψε, όμως, το μεγάλο κόλπο; Αν η Ελλάδα, για παράδειγμα, αποφάσιζε κάποια στιγμή να μη πληρώσει ένα ομόλογο, η τράπεζα που θα το είχε δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτε. Παράλληλα, είναι απόλυτα βέβαιο ότι θα ξεκινούσε ένα ντόμινο εξελίξεων, το οποίο θα αποκάλυπτε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός: αν το ελληνικό ομόλογο γινόταν και επίσημα παλιόχαρτο, θα παράσερνε και άλλα ομόλογα (π.χ. το πορτογαλικό ή το ισπανικό) και το σύστημα θα κατέρρεε.

Έτσι άρχισε η φάμπρικα της "διάσωσης": η τρόικα (ΔΝΤ, Ε.Ε. και ΕΚΤ) φροντίζουν να δανείζουν στην Ελλάδα τα χρήματα που απαιτούνται για την κάλυψη των υποχρεώσεών της. Μετά από την ολοκλήρωση της διαδικασίας αυτής, η Ελλάδα έχει ξοφλήσει τα ομόλογα που είχαν οι διάφορες τράπεζες αλλά τώρα πια χρωστάει τα ίδια και περισσότερα στην τρόικα. Μόνο που τώρα δεν μπορεί να πει "δεν πληρώνω", αφού αφ' ενός μεν δεν έχει να κάνει με κάποιον ιδιώτη αλλά με κολοσσούς και με κράτη αφ' ετέρου δε η τρόικα έχει φροντίσει (μέσω των μνημονίων) να εξασφαλίσει ότι θα πάρει πίσω τα δανεικά.  Να, λοιπόν, γιατί είπα πρωτύτερα ότι οι αριθμοί, τους οποίους παρέθεσα στην αρχή, πιστοποιούν το ελατήριο του μηχανισμού "διάσωσής" μας.

Το εκδρομικό λεωφορείο της ευρωπαϊκής "Διάσωση Tours" ταξιδεύει: "Αν είναι Δευτέρα,
αυτή πρέπει να είναι η Ιρλανδία... Εννοώ η Ελλάδα... Όχι, περίμενε... Η Ισπανία... Α, η Πορτογαλία"

Αρκετά είπαμε σήμερα. Όσο κι αν όλα αυτά έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, δεν παύουν να είναι κουραστικά. Αύριο θα ολοκληρώσουμε με μερικά ακόμη ενδιαφέροντα πραγματάκια. Κι αν έχουμε χρόνο και διάθεση, θα σας εξηγήσω γιατί όλη αυτή η παραφιλολογία των ημερών περί στάσης πληρωμών, διπλού νομίσματος, εξόδου από το ευρώ αλλά με παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση κλπ με αφήνει αδιάφορο.

Τα ψέμματα μιας διάσωσης (1)

Φαίνεται πως ήρθε η ώρα να ξυπνήσουν όσοι κοιμούνται ακόμη, να ξεχάσουμε όλες εκείνες τις ωραίες κουβέντες περί "επαχθούς χρέους", "σκληρών διαπραγματεύσεων" κλπ, να το πάρουμε απόφαση πως η ελπίδα που περιμέναμε χάθηκε στον δρόμο και να χωνέψουμε πως και τα χρέη μας ως χώρα θα πληρώσουμε και καινούργιο μνημόνιο θα φάμε κατακέφαλα.

Όπως μας έχει εξηγήσει εδώ και χρόνια (από την εποχή που ήταν ακόμη πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου) ο Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ, "όταν η κατάσταση σοβαρεύει, πρέπει να πεις ψέματα" (*). Κι είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια ειπώθηκαν τόσα ψέματα μαζεμένα ώστε οι ελάχιστες αλήθειες πνίγηκαν μέσα τους. Ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα που ακούστηκε πριν πέντε χρόνια και που ακόμα αναμεταδίδεται από πολλά "έγκυρα" στόματα ήταν εκείνο περί ανάγκης διασώσεως της χώρας με την βοήθεια που θα μας πρόσφερε λόγω αλληλεγγύης η τρόικα  Αυτό το ψέμα, όπως και άλλα σχετικά ψέματα, θα επιχειρήσουμε να αποκαλύψουμε σιγά-σιγά.

Bank of Greece Berlin...

Το "Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων" (Council on Foreign Relations - CFR) είναι ένα πανίσχυρο, ανεξάρτητο think-tank, όπου συμμετέχουν διάφορες ετερόκλητες προσωπικότητες, από τον οικονομολόγο Ρόμπερτ Ρούμπιν μέχρι τον δημοσιογράφο Φαρίντ Ζακάρια αλλά και την ηθοποιό Αντζελίνα Τζολί. Σε περυσινό άρθρο του με τίτλο "Ουκρανία, Ελλάδα και ΔΝΤ: Και πάλι déjà vu;", το CFR διαπιστώνει με κατηγορηματικό τρόπο: "Με δυο λόγια, δεν βλέπουμε τις προβλέψεις τού ΔΝΤ περί προοπτικών ανάπτυξης της Ουκρανίας και της Ελλάδας καθόλου ως προβλέψεις αλλά μάλλον ως υποθέσεις απαραίτητες για να δικαιολογηθούν οι παρεμβάσεις τού ΔΝΤ".

Βεβαίως, σε έναν φυσιολογικό κόσμο, κάθε πράξης προηγείται η αιτιολογία και, σε περίπτωση αστοχίας, έπεται η δικαιολογία. Οι δικαιολογίες προηγούνται μόνον όταν η πράξη αναμένεται να προκαλέσει αντιδράσεις. Το ΔΝΤ, δηλαδή, δεν θα είχε λόγο να ψάχνει δικαιολογίες αν δεν έκανε παρεμβάσεις που θα προκαλούσαν. Ποιός είναι, λοιπόν, ο λόγος για τον οποίο το ΔΝΤ αναζητά δικαιολογίες εκ των προτέρων;

Η Κάριν Λίσσακερς είναι σήμερα διευθύντρια του ανωτάτου συμβουλίου του ΔΝΤ. Στο παρελθόν, η Λίσσακερς έχει διατελέσει υψηλόβαθμο στέλεχος σε πολλές κυβερνητικές θέσεις των ΗΠΑ. Στις 16 Μαρτίου 1983, ενώ υπηρετεί στο υπουργείο εξωτερικών ως αναπληρώτρια διευθύντρια προσωπικού στο τμήμα σχεδιασμού πολιτικής, η Λίσσακερς δημοσιεύει ένα άρθρο με τίτλο "Γουώλ Στρητ: Οικονομικά του Φάουστ" και επεξηγηματικό υπότιτλο "Η σημερινή λύση του προβλήματος του διεθνούς χρέους είναι ανησυχητικά όμοια με τις πολιτικές και τις διαδικασίες που δημιούργησαν την κρίση την προηγούμενη φορά". Σ' εκείνο το -ηλικίας 32 ετών πια- άρθρο, η Λίσσακερς δεν μασάει τα λόγια της: "Πράγματι, το Ταμείο (σ.σ.: το ΔΝΤ) ενεργεί ως νταβατζής των τραπεζικών δανειακών συμβάσεων επειδή η συνεχής πρόσβαση σε πόρους τού ΔΝΤ εξαρτάται από τις τακτικές πληρωμές των οφειλετών. Επί πλέον, τα προγράμματα λιτότητας του ΔΝΤ σχεδιάζονται για να απελευθερώσουν συνάλλαγμα το οποίο θα εξυπηρετεί τα χρέη". 

Το ότι αυτή είναι η φιλοσοφία τού ΔΝΤ έχει αποδειχθεί στο διάβα των χρόνων κατ' επανάληψη από τις "επιχειρήσεις διάσωσης" που έχει στήσει παγκοσμίως το Ταμείο. Φαίνεται, όμως, ότι μ' αυτή την φιλοσοφία συμφωνούν και οι ευρωπαίοι. Πριν δυόμισυ περίπου χρόνια, σε συνέντευξή του στο Spiegel online, ο επί κεφαλής τού Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ) Κλάους Ρέγκλινγκ δήλωσε ευθέως: "Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη ότι τα δάνεια θα αποπληρωθούν, επειδή αυτό που εμείς κάνουμε τώρα στην Ευρώπη είναι ό,τι ακριβώς έχει κάνει το ΔΝΤ σε όλον τον κόσμο εδώ και δεκαετίες χωρίς ποτέ να χάσει χρήματα. Τα δάνεια του ΔΝΤ συνδέονται, όπως τα δικά μας, με όρους βάσει των οποίων η χώρα (ενν.: που δανείζεται) αναμορφώνει την οικονομία της".

Ας αλλάξουμε για λίγο οπτική γωνία. Ένα άλλο ψέμα, το οποίο δένει με το προηγούμενο και το οποίο βαρεθήκαμε να ακούμε τόσα χρόνια, είναι αυτό που λέει πως, αν δεν προστρέχαμε στο ΔΝΤ και στην τρόικα εν γένει, πολύ σύντομα το κράτος θα αδυνατούσε να καταβάλει μισθούς και συντάξεις. Πρόκειται για ένα τεράστιο και χυδαίο ψέμα, το οποίο "εκλαϊκεύει" το περίφημο μήνυμα του Καστελλόρριζου κατά τέτοιον τρόπο ώστε ακόμη και σήμερα υπάρχουν πολλοί απλοί άνθρωποι που πιστεύουν πως θα είχαν πεινάσει δίχως την τρόικα.

Η αλήθεια, φυσικά, είναι τελείως διαφορετική. Από την πρώτη δόση τής τροϊκανής "βοήθειας" τον Μάιο του 2010 μέχρι και την τελευταία πέρυσι το καλοκαίρι, από τα δυο προγράμματα στήριξης πήραμε 226,7 δισ. ευρώ: 73 από το πρώτο και 153,7 από το δεύτερο. Κατ' αρχή, αυτά τα ποσά αρκούν για να αποδείξουν την προχειρότητα με την οποία σχεδιάστηκε το πρώτο πρόγραμμα και τα τεράστια λάθη του ενώ το επικείμενο τρίτο πρόγραμμα (συμφωνία, μνημόνιο, όπως θέλετε πείτε το) οδηγεί σε παρόμοια συμπεράσματα για την αξιοπιστία και του δεύτερου. Ας μη μείνουμε, όμως, εδώ. Η ουσία είναι ότι πήραμε 226,7 δισ. Πού πήγαν αυτά τα λεφτά; Ο παρακάτω πίνακας είναι σαφής:

(Διάγραμμα: www.macropolis.gr  -  Απόδοση στα ελληνικά: Cogito ergo sum)

Τόμπολα! Από τα 226,7 δισ. μιας ολόκληρης πενταετίας, μόνο τα 27 (λιγώτερο από 12%, δηλαδή) έμειναν στην τσέπη μας. Τα υπόλοιπα 200 σχεδόν δισ. επέστρεψαν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στις τσέπες εκείνων που μας τα δάνεισαν.

Ομολογώ ότι όλα αυτά δεν περιέχουν το παραμικρό ίχνος αλληλεγγύης. Αντίθετα, πιστοποιούν τα όσα υποστήριξαν παραπάνω η Λίσσακερς και ο Ρέγκλινγκ. Δηλαδή, η υποτιθέμενη βοήθεια προς την Ελλάδα δεν ήταν παρά στήριξη των δανειστών της. Επειδή, όμως, το θέμα έχει πολύ ζουμί ακόμη, θα συνεχίσουμε αύριο.

--------------------------------------------
(*) Ακούστε στο YouTube τον Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ να εξηγεί σε λιγότερο από 2,5 λεπτά τους λόγους για τους οποίους η οικονομική πολιτική τής ευρωζώνης πρέπει να αποφασίζεται σε "σκοτεινά, μυστικά δωμάτια". Στο 0:20 του βίντεο, ο Γιουνκέρ είναι σαφής: "When it becomes serious, you have to lie".

Σαββατιάτικα (55)

*** Επί τέλους, τα Σαββατιάτικα πιάσανε την ηλικία μου! *** Πενήντα πέντε βδομάδες περίμενα! *** Δεν κατάλαβα, τί έχει το 55; *** Μια χαρά ηλικία είναι. *** Έχω την απόλυτη πλειοψηφία της ζωής μου. *** Άλλοι κουμαντάρουν ολόκληρη χώρα με 35 μόνο. *** Και α και ου και δαπνουδουφουκού. *** Σύνθημα-έμπνευση, όχι μαλακίες. *** Και γκαβός και κουλός. *** Αντώνη, αν πιστοποιηθεί ότι είσαι και ζαβός, τριτώνει το καλό. *** Μπένυ: "Τώρα που το ΠαΣοΚ μίκρυνε, μπορούμε να λέμε την αλήθεια στον λαό." *** Βαγγέλα, όποιος μικρομάθει δεν γερονταφήνει. *** Μπέννυ ξανά: "Από την δουλειά μου ως δικηγόρος και ως καθηγητής έχω μαζέψει 80 χρόνια ένσημα."

Αχ, τα ερωτευμένα νιάτα...

*** Ντόιν! *** Και πορδύτερα, Βαγγέλα! *** Χρόνια στο μεροκάματο, κοπίδι και σφυρί... *** Ύποπτος για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση ο Μαρινάκης; *** Ντροπή σας, ρε καθάρματα, να κηλιδώνετε άμεμπτους επιχειρηματίες, οραματιστές δημοτικούς συμβούλους και αγνούς φιλάθλους! *** Ώρες είναι να πείτε τα ίδια και για τον Μπέο, να πέσουμε ξεροί! *** Μη λυγίσεις, Φαταούλ, στάσου στο φάρδος σου! *** Αυτό που ακούγεται ότι ο Φαταούλ θα κάνει απεργία πείνας, αληθεύει ή είναι τρολλιά; *** Την Κυριακή στο Πρώτο Ψέμα διπλή προσφορά: η δισκογραφία τού Notis και η δικογραφία τού Φαταούλ. *** Απορία: αυτά τα όντα που σκούζουν "και α και ου και δαπνουδουφουκού", θέλουν κομματικές παρατάξεις στα πανεπιστήμια ή όχι; *** Είμαι περίεργος να δω πόσοι ανώμαλοι υπάρχουν που θα συντονίσουν τα ραδιοφωνά τους στον "Μπλε Φίλο", τον σταθμό τής αστυνομίας. *** Καλά, ρε σεις, δεν πρόλαβα να πω "ανώμαλος" και σκεφτήκατε τον Άδωνι; *** Αλήθεια λέει ο Μιχελογιαννάκης ότι έχει δει θαύματα με τα μάτια του. *** Είναι γιατρός ο άνθρωπος και πολλοί ασθενείς έχουν βγει ζωντανοί από τα χέρια του. *** Σοβαρά το λέτε πως έγινε περιφορά των λειψάνων της αγιαΒαρβάρας σε νοσοκομείο για να γιάνουν οι καρκινοπαθείς; *** Κι αν κάποιος είναι μουσουλμάνος, πώς γιαίνει που οι μουσουλμάνοι δεν προσκυνάνε λείψανα; *** Με το που έφερε ο ένας δήμος τα λείψανα της αγιαΒαρβάρας, έκανε ρελάνς ο άλλος με το χέρι τής αγιαΜαρίνας. *** Τυμβωρύχοι; *** Αυτό που οι περισσότεροι άγιοι είναι τσουρούλια, πώς το εξηγείτε; *** Ένα χέρι εδώ, ένα πόδι πιο πέρα, ένα κεφάλι παρακάτω... ***

Μπλέξαμε, Αγγέλα;

Αλλά, με τόσες εκκλησίες κι η κάθε αγιατράπεζα να έχει το δικό της ειλητό (ιερό πανί με ραμμένα λείψανα αγίων), όντως η ζήτηση είναι μεγάλη. *** Μιχελογιαννάκης: "Ως γιατρός έχω δει την θετική δράση των λειψάνων." *** Αφού δεν σας άρεσε ο Ταμήλος, φάτε Μιχελογιαννάκη τώρα. *** Θανάση, αν σου πω ότι προχτές βράδυ δεν φάγαμε νουντλς αλλά φιδέ, θα ξανάρθεις σπίτι μου να δούμε ματς; *** Σημίτης: "Ο Άκης δεν ήθελε μείωση των δαπανών για την άμυνα." *** Ρε, άει στον διάολο, κιτρινιάρη κοντοπούτανε, που για όλα φταίει ο Άκης! *** Γράφεις και βιβλία, παπάρα... *** Βαγγέλη, είναι σίγουρο πως ο το ΠαΣοΚ συρρικνώθηκε λόγω Άκη και μόνο; *** Εσένα, πάντως, όπως σε κόβω με το μάτι, δεν σε πιάνει καμμιά συρρίκνωση, μπαγασάκο. *** Σταύρακα, εσύ που ξέρεις απ' αυτά, ποιοί βγήκαν πιο κερδισμένοι από την κατοχή: οι μαυραγορίτες ή οι ταγματασφαλίτες; *** Σύμφωνα με έρευνα, 6 στους 10 γονείς υποψιάζονται ότι τα παιδιά τους επισκέπτονται πορνοσάιτ στο ίντερνετ. *** Οι υπόλοιποι 4 είτε είναι ηλίθιοι είτε είναι σίγουροι. ***

Πολιτισμός και Δημοκρατία made in USA. Όχι όπως στην Κούβα!

Η προχτεσινή νεοφιλελέδικη κοσμοπλημμύρα στο Σύνταγμα ήταν ανεπανάληπτη. *** Ούτε συλλαλητήριο παρθένων στην Σουηδία δεν θα είχε τόσο κόσμο. *** Νομίζω ότι κάπου εκεί πήρε το μάτι μου τον Πορτοσάλτε με μπλουζάκι "Ήμουν κι εγώ στο Σύνταγμα". *** Και ο Άρης σε διαδήλωση; *** Ύψιστε, τα έργα σου! *** Αν κατάλαβα καλά, Θάνο, λέμε όχι στους αιώνιους φοιτητές και ναι στους αιώνιους εργάτες,, ε; *** κύριον Θάνον Τζήμερον, Αθήνας: Μπορείτε να μου εξηγήσετε ποια προβλήματα ακριβώς δημιουργούν οι "αιώνιοι" φοιτητές; *** Σταύρακα, εσύ τί πτυχίο έχεις; *** Για τον Σίμο τον ανήσυχο, ξέρουμε. *** Γιάννης ο Μπαλάφας, βουλευτής ΣυΡιζΑ: "Δεν υπάρχει γραπτή απόφασή μας για σκίσιμο των μνημονίων." *** Μετάφραση: "Σας δουλέψαμε ψιλό γαζί, μαλάκες ψηφοφόροι." *** Μπαλαφάρα η αριστερά; *** Μπαλαφάρα η ελπίδα που έρχεται; *** Θα κάνω δημοσκόπηση για το ποιανού η ροχάλα ενοχλεί περισσότερο, του Μπαλάφα ή του Άδωνι. *** Για να συμπληρώσω την παραπάνω φωτογραφία: η Καλιφόρνια ξοδεύει ετησίως 8.667 δολλάρια για κάθε μαθητή και 50.000 δολλάρια για κάθε φυλακισμένο. *** Η δημοκρατία εν τω γεννάσθαι. ***

Ευτυχισμένα χρόνια

Πολύ μ' άρεσε η μπανανόφλουδα που πετάξανε στον Δραγασάκη, πως τάχα κυκλοφορεί με την αξίας 750.000 BMW του Μπένυ. *** Και μ' άρεσε γιατί ο Δραγασάκης την πάτησε κι απάντησε πως αυτή είναι άλλη BMW! *** Ψάρακλες, ρε πούστη μου, και θέλουν να κυβερνήσουν και την χώρα! *** Μήπως μάθατε αν η αγιαΒαρβάρα, ως αρχηγός κράτους, θα συναντηθεί με τον Πάκη; *** Να δω τριμερή με άγιο φως, αγιαΒαρβάρα και Πάκη κι ας πεθάνω! *** Νεκρά φύσις. *** Κωλόχαρτου τουίτ: "Σώσαμε την Ευρώπη από τους Μήδους στην αρχαιότητα, από το Ισλάμ στον μεσαίωνα και από την Αριστερά τώρα." *** Αντί να γελάτε με τον Άδωνι, καλύτερα να κλάψετε για τα 70.000 γίδια που τον ψήφισαν στις εκλογές. *** Δημοκρατία... πόσα εγκλήματα γίνονται στο όνομά σου... *** Η πρώτη σημερινή φωτογραφία είναι λίγο θολή, οπότε πιθανόν δεν μπορέσατε να αναγνωρίσετε έναν πρώην πλανητάρχη και την προαλειφόμενη για πλανητάρχισσα συζυγό του την εποχή που ήσαν φοιτητές. *** Ωραίο παιδί ο Μπιλ, έτσι; *** Η Χίλλαρυ ήταν ρόμπα από μικρή, δεν το συζητάμε. *** Για το τέλος, σας φύλαξα σκηνή από τα γυρίσματα της oldie but goodie οικογενεικακής σειράς "Μαζί εκδρομή". *** Μπορεί να μη πιάνει το μάτι σας το μικρό με το σκουφί αλλά σας διαβεβαιώ πως όταν μεγαλώσει θα γίνει επικίνδυνο. *** Αυτά για σήμερα. *** Σας ευχαριστούμε που επιλέξατε εμάς για την ενημέρωσή σας. *** Ευτυχείτε! ***

Πάμε γι' άλλα

Αναφερόμενος στο ζήτημα ενδεχόμενου δημοψηφίσματος, ο υπ. Επικρατείας (σ.σ.: ο Αλέκος Φλαμπουράρης) ανέφερε χαρακτηριστικά πως «η κάλπη που ζωγράφισε ο Τσίπρας προχθές στη Βουλή, όπως την είδα μου μοιάζει περισσότερο με κάλπη δημοψηφίσματος και όχι με κάλπη εκλογών». Εκτιμώντας πως «το δημοψήφισμα αν θα γίνει θα είναι συμφωνημένο και με τους εταίρους μας», ενώ συμπλήρωσε ότι δε θα χρειαστεί να γίνει δημοψήφισμα γιατί θα υπάρξει συμφωνία η οποία θα ψηφιστεί από το 100% των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.

Ερωτηθείς για το αν η Ελλάδα θα καταβάλλει την Τρίτη (σ.σ.: στις 12 του μηνός) τα 744 εκατομμύρια στο ΔΝΤ, ο κ. Φλαμπουράρης απάντησε ότι «κάνουμε κάθε προσπάθεια για έναν έντιμο συμβιβασμό. Είναι υποχρεωμένη η Ε.Ε. να αποδεχθεί τις προτάσεις μας και να ανοίξει τη ρευστότητα από την ΕΚΤ».

[Από τον ιστοτόπο capital.gr]

Το εργάκι που παίχτηκε τις προηγούμενες μέρες είχε απ' όλα. Στις αρχές τής περασμένης εβδομάδας είχε ολίγον τσαμπουκά, με κάποια κυβερνητικά στόματα να "απειλούν" πως αν οι "θεσμοί" δεν δείξουν κατανόηση, ίσως και να μη πληρώσουμε στο ΔΝΤ την δόση των 760 εκατομμυρίων, η οποία έληγε προχτές. Αυτός ο ψιλοτσαμπουκάς είχε διπλό αποτέλεσμα: από την μια άνοιξε την όρεξη κάποιων ονειροπαρμένων που άρχισαν να βλέπουν ρήξεις και ανατροπές κι από την άλλη ενεργοποίησε τους μηχανισμούς τρομοκρατίας των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να ξαναρχίσουν οι διάφοροι βλακώδεις ψίθυροι περί κουρέματος των καταθέσεων, περί επικείμενης χρήσης διπλού νομίσματος και τα τοιαύτα.

Πίσω από τον τσαμπουκά, όμως, η κυβέρνηση το έρριξε στις μαλαγανιές, επιδιώκοντας να καλοπιάσει τους "θεσμούς" μπας και τους πείσει να απελευθερώσουν καμμιά δεκάρα από την δεσμευμένη δόση των 7,2 δισ. ευρώ. Στα πλαίσια αυτού του καλοπιάσματος βγήκε ο Τσίπρας και δήλωσε (από κοινού με τον Γιουνκέρ) ότι και την αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος επιθυμούμε και την ανάγκη περαιτέρω μεταρρυθμίσεων αναγνωρίζουμε. Γι' αυτό άλλωστε και έσπευσε η κυβέρνηση να στείλει στις Βρυξέλλες το μνημειώδους αριστερής εμπνεύσεως "Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων", για το οποίο μιλήσαμε προχτές ("Η ταφόπλακα της ελπίδας").

Κάπου εκεί παίχτηκε και κάηκε το χαρτί τού δημοψηφίσματος. Υποτίθεται ότι βασιζόμασταν σ' αυτό το χαρτί για να κάνουμε ρελάνς αλλά, όταν είδαμε ότι το αφτί των "θεσμών" δεν πολυΐδρωνε με το ποντάρισμά μας, καταλάβαμε ότι τους πετύχαμε με καρρέ τού άσσου στο χέρι (σύμφωνα με το πολύ πετυχημένο σκίτσο τού Economist, που αναδημοσιεύσαμε τις προάλλες) κι αναγκαστήκαμε να πάμε πάσο. Εξ ου και βγήκε ο Φλαμπουράρης για να μαζέψει τα ασυμμάζευτα με την δήλωσή του πως "το δημοψήφισμα αν θα γίνει θα είναι συμφωνημένο και με τους εταίρους μας" (!!)

Τελικά, το φινάλε τής παράστασης δεν είχε σασπένς. Εμείς πληρώσαμε κανονικά τα 760 στο ΔΝΤ, οι "θεσμοί" εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για την συνεργασία μας και οι δυο πλευρές συμφώνησαν να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις. Παρά τα όσα πίστευε ο κ. Φλαμπουράρης, η Ε.Ε. δεν ένοιωσε καμμιά υποχρέωση να αποδεχτεί τις προτάσεις μας και δεν άνοιξε καμμιά ρευστότητα. Με δυο λόγια, κάναμε μια τρύπα στο νερό και... πάμε γι' άλλα.

Τώρα, το τι λογής διαπραγματεύσεις είναι τούτες σηκώνει πολλή συζήτηση. Η ελληνική πλευρά πάει στον διάλογο με στόχο να πείσει τους "θεσμούς" να δώσουν κανένα φράγκο κι εκείνοι απαντούν "πρώτα θα κάνετε ό,τι σας λέμε και μετά βλέπουμε". Τί σόι διαπραγμάτευση είναι αυτή όπου ο ένας ζητάει κι ο άλλος σκέφτεται αν θα δώσει; Εγώ ξέρω ότι στις διαπραγματεύσεις υπάρχει δούναι και λαβείν κι από τις δυο πλευρές. Άρα...;

Άρα, το συμπέρασμα είναι απλό: το ελληνικό δούναι και το "θεσμικό" λαβείν έχουν να κάνουν με την καμπούρα μας. Αν ζητούμενο των διαπραγματεύσεων είναι να πάρουμε λεφτά (αποκλειστικά για να έχουμε να πληρώνουμε τους δανειστές μας και μη φανταστείτε άλλον λόγο), το αντάλλαγμα είμαστε εμείς. Αντάλλαγμα είναι οι μισθοί μας, οι συντάξεις μας, η παιδεία μας, η υγεία μας, τα εργασιακά δικαιώματά μας, το μέλλον των παιδιών μας, η περιουσία της χώρας μας. Αντάλλαγμα είναι η ζωή μας.

Τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε. Κι αντί να βαράμε εμείς τον ζουρνά και να χορεύουν οι "θεσμοί" πεντοζάλι, η διασκέδαση περιορίστηκε στο να τραγουδάει ο Κοτζιάς αγκαζέ με τον Τσαβούσογλου το We are the world...

Κι όχι τίποτ' άλλο, αριστερέ μου "σύντροφε", αλλά γελάει κι ο Ντάισενμπλουμ, γαμώτο.

Βαποράκια

"Αν δεν σε ήξερα, θα έλεγα ότι είσαι κι εσύ διαπλεκόμενος", μου είπε ένας φίλος τις προάλλες, λόγω της επιμονής μου να μη θέλω να φορτώσω την οικονομική κατάντια των ελλήνων σε συγκεκριμένους αποδιοπομπαίους τράγους (Άκης, Μαντέλης, Τσουκάτος κλπ), όπως κάνουν οι καφενόβιοι , μιμούμενοι τον Λαζόπουλο. Πράγματι, προσωπικά επιμένω να θεωρώ τους πρωταγωνιστές όλων των οικονομικών σκανδάλων ως προϊόντα τού συστήματος και όχι ως δολιοφθορείς του. Με άλλα λόγια, εκτιμώ πως ο κάθε Άκης δεν δημιούργησε το πρόβλημα αλλ' απλώς αποτελεί μέρος και δεδομένο του.

Πριν έναν περίπου μήνα, κατά την συζήτηση που έγινε στην βουλή επί της πρότασης του ΣυΡιζΑ και των ΑνΕλ για σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τα μνημόνια, ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε ότι "δεν ζητάμε μια εξεταστική επιτροπή προκειμένου να κριθούν πολιτικές αντιλήψεις με τις οποίες διαφωνούμε" αλλά "για να διερευνήσει αν πέρα από την υλοποίηση μιας κακής, νεοφιλελεύθερης και εμμονικής πολιτικής τελέστηκαν εν τέλει πράξεις που είχαν μη πολιτικά κίνητρα".

Ένας βρόμικος εν μέσω δυο καθαρών

Η παραπάνω τοποθέτηση του πρωθυπουργού δεν δείχνει μόνο μια θεώρηση διαμετρικά αντίθετη από την δική μου. Δείχνει, κυρίως, τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα κάθε λογής προβλήματα από το ίδιο το σύστημα που τα δημιουργεί: αντί να αναζητείται η ρίζα αυτών των προβλημάτων, εξετάζεται η νομιμότητα των διαδικασιών που ακολουθήθηκαν. Έρχεται, δηλαδή, η αστική εξουσία, ελέγχουσα και ελεγχομένη ταυτοχρόνως, να αποδώσει ευθύνες, χρησιμοποιώντας ως εργαλείο ένα νομικό οπλοστάσιο που η ίδια έχει δημιουργήσει προς υπεράσπισή της.

Έτσι, είναι λογικό καμμία εξεταστική επιτροπή και καμμία δικαστική διερεύνηση να μη φτάνει στην ουσία του προβλήματος, η οποία είναι η συνολικά αντιλαϊκή λειτουργία τού καπιταλιστικού συστήματος. Οποιαδήποτε προσπάθεια για διαφάνεια και απόδοση ευθυνών περιορίζεται στην πάταξη αυτών καθ' εαυτά των "σκανδάλων", στο μέτρο που παραβιάζεται η αστική νομιμότητα. Μπορεί να είναι ο Βουλγαράκης που εκτέθηκε στην λαϊκή κατακραυγή αλλά η άποψη ότι "κάθε τι το νόμιμο είναι και ηθικό" συνιστά κώδικα λειτουργίας ενός ολόκληρου συστήματος, το οποίο πατάσσει την ανηθικότητα νομιμοποιώντας την, άρα καθιστώντας την ηθική.


Πάμε παρακάτω. Στα πλαίσια της ολοκλήρωσης του μετασχηματισμού του σε ιμπεριαλισμό διά του νεοφιλελευθερισμού, ο καπιταλισμός μεταφέρει πλούτο και δικαιώματα από την βάση τής κοινωνικής πυραμίδας προς την ελίτ τής κορυφής. Αυτή την μεταφορά έχουν αναλάβει να φέρουν εις πέρας οι πολιτικοί υπηρέτες τού καπιταλισμού, τα βαποράκια του. Είναι λογικό, λοιπόν, ένα κομμάτι αυτού του μεταφερόμενου πλούτου να μείνει σ' αυτά τα βαποράκια ως αμοιβή. Όπως, ως αμοιβή, μένει κι ένα κομμάτι από τα μεταφερόμενα δικαιώματα (χαρακτηριστικά παραδείγματα ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και η πρόσφατη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η οποία δίνει συχωροχάρτι στους μεγαλοοφειλέτες τού δημοσίου και στους μεγαλοπαραβάτες).

Τώρα, επειδή το σύστημα έχει αποθρασυνθεί πλήρως, αυτές οι μεταφορές γίνονται με ξεδιάντροπο τρόπο πλέον, ακατάπαυστα και με ελάχιστες προφυλάξεις. Έτσι, δεν πρέπει να μας εκπλησσόμαστε αν κάθε τόσο κάποιο βαποράκι χάνει το πορτοφόλι του στον δρόμο, με συνέπεια να αποκαλύπτεται η δράση του. Κατά συνέπεια, κάτι Άκηδες, κάτι Τσουκάτους και κάτι Σμπώκους μόνο ως τέτοια "άτυχα" βαποράκια πρέπει να τους θεωρούμε.

Φυσικά, δεν λέω ότι αυτά τα βαποράκια είναι άμοιρα ευθυνών ή ότι δεν άλειψαν τα μουστάκια τους με το μέλι και πρέπει να τιμωρηθούν γι' αυτό. Όμως, σιχτιρίζω όσους ρίχνουν τον λίθο τού αναθέματος μόνο σ' αυτά, ακριβώς όπως θα σιχτίριζα μια αστυνομία που θα εξαντλούσε την δραστηριότητά της στην σύλληψη του μικροδοσά τής πλατείας, αφήνοντας ανέγγιχτο τον χονδρέμπορο των ναρκωτικών για τον οποίο δουλεύει αυτό το βαποράκι.

Αριστερά, ένας εγκληματίας. Δεξιά, τέσσερις που δεν ήξεραν τίποτε για το έγκλημα.

Μια και πιάσαμε τέτοια κουβέντα, ας την πάμε κι ένα βήμα παραπέρα. Πριν δυο μήνες, συστήθηκε από το κοινοβούλιο "Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου για το Χρέος", με πρωτοβουλία τής προέδρου του. Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως κι αυτή η επιτροπή θα δουλέψει με τον τρόπο που περιγράψαμε παραπάνω. Θα ασχοληθεί, δηλαδή, με το αν και κατά πόσο το χρέος (ή κάποιο τμήμα του) οφείλεται σε παράνομες ενέργειες και όχι με το ποια τάξη καρπώθηκε τα δάνεια που δημιούργησαν αυτό το χρέος, θα αναζητήσει κάποιους που χρηματοδοτήθηκαν κατά παράβαση της κείμενης νομοθεσίας και όχι εκείνους που δημιούργησαν το πλαίσιο για να μπορούν να γίνονται τέτοιες χρηματοδοτήσεις και θα δείξει με το δάχτυλο κάποιους που το έρριξαν στο φαγοπότι, όχι όμως κι εκείνους που το αβαντάρησαν αναθέτοντάς τους άχρηστα έργα (ολυμπιακοί, υποβρύχια κλπ).

Για να το πω πιο απλά, ας δώσω ένα σχήμα εν σειρά. Το κράτος παίρνει δάνειο - με αυτά τα λεφτά χρηματοδοτεί, δανείζει ή επιδοτεί έναν επιχειρηματία, στον οποίο αναθέτει συγκεκριμένη δουλειά - για να βοηθήσει ακόμη περισσότερο τον επιχειρηματία, το κράτος μειώνει ή και μηδενίζει την φορολόγηση των κερδών του - με μειωμένα έσοδα πλέον, το κράτος αδυνατεί να αποπληρώσει το δάνειο - λόγω μειωμένης φορολόγησης και λόγω υπερκοστολόγησης ή/και κερδοσκοπίας, ο επιχειρηματίας σωρεύει πλούτο - το κράτος αναζητά δανεικά για να εξυπηρετήσει το προηγούμενο δάνειο - ο επιχειρηματίας δανείζει το κράτος με τον σωρευμένο πλούτο, κερδίζοντας και από τους τόκους - το κράτος φορολογεί τους πολίτες του για να ξοφλήσει τον επιχειρηματία από τον οποίο πήρε δανεικά. Κάπως έτσι, λοιπόν, απλοποιώντας τις ενδιάμεσες πράξεις, φτάνουμε στην μεταφορά πλούτου από τους πολίτες στον επιχειρηματία. Ε, λοιπόν, η επιτροπή τής βουλής θα ασχοληθεί μόνο με το αν η αρχική ανάθεση έργου στον επιχειρηματία και οι κατοπινές χορηγήσεις, επιδοτήσεις κλπ έγιναν νόμιμα και όχι με την ουσία τού ζητήματος που είναι η τελική μεταφορά πλούτου από την λαϊκή τάξη προς την αστική. Και, φυσικά, δεν υπάρχει περίπτωση να αναζητήσει ευθύνες είτε σ' εκείνους που μείωσαν την φορολόγηση του επιχειρηματία είτε σ' εκείνους που πήραν το πρώτο δάνειο για να τον χρηματοδοτήσουν..


Συμπερασματικά, λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι η αποδοχή πως για όλα τα κακά τής μοίρας μας φταίνε κάποιοι Άκηδες δεν συνιστά τίποτε περισσότερο από αντιστροφή του αιτιατού σε αίτιο. Με απλά λόγια: οι Άκηδες είναι απλά βαποράκια που εκμεταλλεύτηκαν μια άρρωστη κατάσταση, δεν την δημιούργησαν.

Η ταφόπλακα της ελπίδας

Προσοχή: Το παρακάτω κείμενο ΔΕΝ προέρχεται από τα επιτελεία τής Νέας Δημοκρατίας ή του ΠαΣοΚ! Παρακαλώ, ελέγξτε τα νεύρα σας και διαβάστε με προσοχή:

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα προχώρησε σε πρωτοφανή οικονομική προσαρμογή με στόχο αφενός την βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών, αφετέρου την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Η πρόοδος που επετεύχθη αντικατοπτρίζεται εύγλωττα στα θεμελιώδη μακροοικονομικά μεγέθη και είναι αποτέλεσμα των σημαντικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων σε μακροοικονομικό επίπεδο που έλαβαν χώρα.

Στο πλαίσιο του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής η δημοσιονομική θέση της χώρας βελτιώθηκε σημαντικά αλλά τέθηκαν και οι βάσεις ώστε η πρόοδος που επετεύχθη στα μακροοικονομικά μεγέθη να μην είναι μόνο κυκλικού χαρακτήρα αλλά να έχει και σημαντικό διαρθρωτικό υπόβαθρο.

Το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης μειώθηκε από το 15,2% του ΑΕΠ το 2009 στο 3,5% του ΑΕΠ το 2014, αποτυπώνοντας την εντατική προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής και την πορεία της οικονομίας προς την πλήρωση του αντίστοιχου κριτηρίου σύγκλισης. Η στροφή προς ένα αναπτυξιακό υπόδειγμα με εξωστρεφή προσανατολισμό, φαίνεται να επιτυγχάνεται το 2013 και το 2014, όπου το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών κατέγραψε πλεονάσματα ύψους 0,6% και 0,9% του ΑΕΠ αντίστοιχα.

Οι διαρθρωτικές αλλαγές, αν και επικεντρώνονται στο βασικό στόχο της επίτευξης δημοσιονομικής σταθερότητας,  επεκτείνουν  την  επίδρασή  τους  σε χρηματοοικονομικές, τομεακές και κανονιστικές ρυθμίσεις της ελληνικής οικονομίας, όπως η συγκράτηση του κόστους της συνταξιοδοτικής ασφάλισης και ο εξορθολογισμός του συστήματος υγείας, η αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου της αγοράς εργασίας, η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και η εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος.

Συνεπώς οι διαρθρωτικές αλλαγές στοχεύουν στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας κόστους και στην αποτελεσματική λειτουργία των αγορών, με την κατάργηση των στρεβλώσεων του ανταγωνισμού, τη διασφάλιση της χρηματοοικονομικής σταθερότητας και την ενίσχυση της αποδοτικότητας του δημόσιου τομέα, ώστε να τεθούν οι βάσεις για την επιστροφή της ελληνικής οικονομίας από την παρατεταμένη ύφεση στη διατηρήσιμη ανάπτυξη.

Η διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα βελτιώθηκε όπως φαίνεται από διεθνείς δείκτες όπως ο ‘δείκτης προόδου προσαρμογής’ του Lisbon Council & Berenberg Bank, όπου η Ελλάδα κατατάσσεται πρώτη το 2014 για δεύτερο συνεχόμενο έτος. Επιπλέον ο δείκτης ‘doing business’ της Διεθνούς Τράπεζας αντικατοπτρίζει την πρόοδο που έχει σημειώσει η Ελλάδα στους τομείς για έναρξη επιχειρήσεων, της καταγραφής περιουσίας και της υλοποίησης συμβολαίων με αποτέλεσμα τη συνολική βελτίωση στην κατάταξη της χώρας κατά 4 θέσεις.

Οι στρεβλώσεις των αγορών που προκαλούν ακαμψία των τιμών έχουν μερικώς αντιμετωπιστεί μέσω διαρθρωτικών αλλαγών και άρση κανονιστικών πλαισίων (πχ απελευθέρωση ‘κλειστών επαγγελμάτων’). Κατά την περίοδο της προσαρμογής, έχει βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα κόστους, καθώς οι κατά κεφαλή αμοιβές μειώνονται από το 2010 ενώ και οι τιμές βάσει του Εν.ΔΤΚ και του ΔΤΚ μειώνονται από το 2013. Η αποπληθωριστική πίεση στην οικονομία έχει θετικές επιπτώσεις στο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών και στη δυναμική των εξαγωγών. (...)

Εκεί καταντήσαμε, "σύντροφοι"; Να μας τρολλάρει ο Άδωνις;

Πώς σας φάνηκε; Επαναλαμβάνω ότι αυτά που διαβάσατε ΔΕΝ συντάχθηκαν από νεοδημοκράτες ή πασόκους και δεν αποτελούν προσπάθεια διαφήμισης του έργου τής προηγούμενης κυβέρνησης. Γράφτηκαν από την ο-θεός-να-την-κάνει αριστερά που μας κυβερνάει και συνιστούν ισχυρότατο χαστούκι σε όσους κοιμούνται ακόμη, περιμένοντας την ελπίδα που έρχεται!

Σε συνέχεια, λοιπόν, όσων έγραφα χτες και προχτές, σας καλώ να διαβάσετε μόνοι σας το "Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων 2015", το οποίο έχει ήδη αποστείλει η κυβέρνηση στηις Βρυξέλλες και το οποίο αποτελεί την βάση για την επικείμενη συμφωνία με το "τρίθεσμο". Πάνω σ' αυτό το κείμενο θα γίνουν οι συζητήσεις για το νέο μνημόνιο, περί του οποίου μιλάμε εδώ και μήνες από τούτη την γωνιά. Ό,τι διαβάσατε παραπάνω είναι ακριβώς αντιγραμμένα από το πρώτο κεφάλαιο αυτού του κατάπτυστου πονήματος, το οποίο βάζει οριστικά ταφόπλακα στις φρούδες ελπίδες ορισμένων συννεφοπαρμένων πως κάτι μπορεί να αλλάξει με κυβέρνηση της αριστεράς.

Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε το σαμαρικό επιτελείο των Μουρούτηδων, των Χρύσανθων και των Φαήλων ή η περί τον Βενιζέλο πασοκική κάστα να ετοιμάσουν κάποιο καλύτερο κείμενο για να λιβανίσουν τις μνημονιακές επιλογές των κυβερνήσεων της τελευταίας πενταετίας. Αναρωτιέμαι, επίσης, αν είχαμε δίκιο που κάναμε, ως λαός, το τόλμημα να βγάλουμε αριστερή κυβέρνηση ή μήπως ήταν προτιμώτερο ν' αφήσουμε στην θέση τους τους προηγούμενους. Στο κάτω-κάτω, εκείνοι ήξεραν την δουλειά, δεν πήγαιναν ψάχνοντας...

Δεν θα προσθέσω τίποτε. Ούτε καν θα μπω στον κόπο να υπογραμμίσω ο,τιδήποτε, αφήνοντας τον αναγνώστη να βγάλει μόνος του συμπεράσματα. Εγώ θα κλείσω επαναλαμβάνοντας (για τρίτη μέρα στην σειρά) ότι, μ' όλο που βρεθήκαμε πρώτη φορά αριστερά, τίποτε δεν άλλαξε και τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Όλα παραμένουν δεξιά, όπως πάντα.


Και τώρα που την κάτσαμε την βάρκα κανονικά, τί κάνουμε "σύντροφοι" του ΣυΡιζΑ; Μόνο μη μου πείτε ότι φταίω εγώ ο κομμουνιστής για το ναυάγιο επειδή δεν συνεργάστηκα...


ΥΓ: Εκείνη η τελευταία φράση που μιλάει για "θετικές επιπτώσεις στο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών", δεν καταπίνεται με τίποτε, ρε γαμώτο...