Σαββατιάτικα (25)

*** Προχτές μαθεύτηκε (έστω και με κάτι μήνες καθυστέρηση) ο θάνατος του Λουκάνικου. *** Χτες, μας άφησε και ο Μητσάρας. *** Σήμερα συνειδητοποιούμε ότι χάσαμε δυο πλάσματα που είχαν σοβαρό λόγο ύπαρξης. *** Πόσα τέτοια άτομα νά 'χουν μείνει ακόμη; *** Ναι, ρε Πάσχο, είναι γεγονός ότι ο θάνατος του Λουκάνικου μας συγκίνησε. *** Να δω πόσοι -και ποιοι- θα συγκινηθούν όταν, πρώτα ο θεός, ψοφολογήσεις κι εσύ αύριο-μεθαύριο... *** Σκατόψυχε. ***

In Memoriam: Μητσάρας 1

Μητσάρας: ο μοναδικός άνθρωπος πού ήταν διαδήλωση μόνος του. *** Αυτό που νομίζετε ότι κινδυνεύετε από τον Έμπολα ενώ πραγματικά κινδυνεύετε μόνο από τον Μπόμπολα, καταντάει εκνευριστικό. *** Ρε σεις, θεραπεία για τον Έμπολα υπάρχει! *** Γιατί στα κουτιά με τα σοκολατάκια βάζουν μόνο δυο στρώσεις των 12; *** Αβραμό ο τίποτας: "Τρία παλληκάρια μας χάθηκαν την ώρα τού καθήκοντος." *** Ποιό καθήκον, ρε Δημητράκη, λες και κυνηγάγανε εισβολείς στα σύνορα; *** Από μια μαλακία και τζάμπα πήγαν τα παιδιά, όχι ηρωικά. *** Το καλοκαίρι φοράγατε σορτς με μποτάκια, τώρα φοράτε κοντομάνικα με κασκόλ. *** Κορίτσια, με μπερδεύετε! *** Παπακώστα: "Η παρουσία Βορίδη στην βουλή, συμβολίζει την έμφαση της κυβέρνησης στην υγεία." *** Δηλαδή, ρε Κατερίνα, ο Βορίδης εμφαίνει την υγεία; *** Συγγνώμη αλλά για απόλυτη έμφαση στην υγεία, θα έπρεπε να προτιμήσετε ένα υπόθετο ή ένα κλύσμα. ***

In Memoriam: Μητσάρας 2

Δεν καταλαβαίνω γιατί σας ενόχλησε η είδηση πως στην Νορβηγία 37χρονος παντρεύτηκε 12χρονη. *** Εδώ που οι ίδιοι οι γονείς πάνε όχι μόνο 12χρονα αλλά και 8χρονα σε τηλεμαλακίες τύπου Music School δεν βλέπετε τίποτε αφύσικο; *** Το μάθατε ότι η ΝASA ετοιμάζει μια 11χρονη για να την στείλει στον Άρη, από τότε που το κοριτσάκι ήταν μόλις 4 ετών; *** Ελπίζω να το θυμάστε την επόμενη φορά που θα ακούσετε ότι εξτρεμιστές μουσουλμάνοι εκπαιδεύουν μικρά παιδιά για αποστολές αυτοκτονίας. *** Δίκιο είχε ο Τζέρυ, οι 155 ήσαν όντως μπετόν. *** Αφού, όμως, το ήξεραν το μπετόν, τί διάολο την ήθελαν την τριήμερη μαλακία στην βουλή; *** Μπετόβλακες. *** Δεν έβαλα σπορέλαιο στην σαλάτα, αγάπη μου, γενόσημο ελαιόλαδο έβαλα. *** Κυρία Περιστέρη μου, για ψάξτε καλά αυτόν τον κωλοτάφο, μπας και βρούμε μια στάλα ντιενέι πουθενά και μάθουμε -επί τέλους!- αν είναι ελληνίδες αυτές οι πουτάνες οι καρυάτιδες. *** Βλέπετε, η φάση με το ελληνικό δάχτυλο δεν μας έβγαλε πουθενά. *** Μόνη κερδισμένη η Παναγιωταρέα, που εισέπραξε αμέτρητα ελληνικά πενταδάχτυλα. ***

In Memoriam: Μητσάρας 3

Μα κι εσείς, βρε κορίτσια, πόζα με ποδήρεις χιτώνες; *** Χάθηκε να ποζάρετε ξεβράκωτες, να δούμε αν έχετε κυτταρίτιδα; *** Ρε παιδιά, τι χοντρομαλακία ήταν αυτή που είπε ο Κεφαλογιάννης στην δευτεριάτικη εκπομπή τού Παπαδάκη; *** Το δυστύχημα στην Εγνατία, λέει, έγινε επειδή η Εγνατία ΑΕ είναι 100% δημόσια εταιρεία! *** Και, φυσικά, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τις καλύτερες δουλειές τις κάνουν οι ιδιώτες. *** Αν είναι έτσι, ρε συ Παπαρομανωλάκη, γιατί δεν πάτε στον γεροδιάολο, να αναθέσουμε την διακυβέρνηση της χώρας σε μια ιδιωτική εταιρεία; *** Αυτό, άλλωστε, ήταν και το μεγαλύτερο όνειρο του σκατόψυχου του Φρήντμαν. *** Ελπίζω ότι τον είδατε τον Αντώνη χτες στο βήμα της βουλής. *** Αν όχι, θα περιμένετε κανά εξάμηνο πάλι. *** Την σέβεται τόσο πολύ την βουλή ο Αντώνης ώστε δεν την ενοχλεί με συχνές επισκέψεις. *** Μωρή κουφάλα Πύρρο, για να στηρίξεις τον γκαβό σε χειροκροτούσαμε πριν κάτι χρόνια; *** Ρε σεις, γιατί ο Αλέξης πίνει τόσο νερό όποτε μιλάει; *** Σκουράντζο τρώει πριν ανεβεί στο βήμα; *** Δημουλά, η ποιήτρια: "Προσεύχομαι και ονειρεύομαι να ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος ο κτήτωρ αυτού του ταφικού μνημείου." *** Δεν βαριέσαι, ρε συ Κικίτσα... ούτε ένα παγκάκι να κάθονται οι ποιητές δεν είχε βάλει ο αλήτης. *** Ώστε φτιάχνει κόμμα ο Λυκούδης; *** Πάντα ξεχώριζε αυτό το παιδί. *** Κανονικά, όλοι όσοι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, καφετέριες φτιάχνουν. *** Επειδή δεν έχω καταλάβει ακόμη: εκεί στην συγκυβέρνηση αναζητούν 180 βουλευτές για να ψηφίσουν για πρόεδρο δημοκρατίας... ΠΟΙΟΝ; *** Πάντως, αν ο Αντώνης έχει χιούμορ, θα προτείνει Γλέζο. ***

In Memoriam: Μητσάρας 4

Όποτε βαριέμαι, στέλνω sms στην γυναίκα μου "βάλε στο τάπερ τις μπάμιες και στείλτο μου με κούριερ" και περιμένω πότε θα το υποκλέψει η αντιτρομοκρατική να με μπαγλαρώσουν για ανάκριση. *** Αυτό που άκουσα ότι ο Ζάχος Χατζηφωτίου παίρνει εκπομπή στην ΝΕΡΙΤ "Το πεντάλεπτο του Ζάχου" να το εκλάβω ως τρολιά ή όχι; *** Πιο πιθανό βλέπω κάτι σαν "Το πεντάλεπτο των εφοπλιστών" με τον Ηλία Παναγιώταρο. *** Τώρα που είπα Παναγιώταρος, τί κάνει εκείνη η δόλια η Ουρανία; *** Αντώνη, η προηγούμενη κυβέρνηση που ειχε βγάλει πρωτογενές πλεόνασμα, έπεσε από κάποιον βουλευτή που λεγόταν Συμπιλίδης. *** Σου θυμίζει τίποτε το όνομα; *** Ενισχύονται οι Ανεξάρτητοι Έλληνες: συμμάχησαν με τους Χριστιανοδημοκράτες του Νίκου τού ζαβού από την Πάτρα. *** Δεν μπορεί, κάποιος θα το πάρει στα σοβαρά αυτό! *** Πάντως, η πληροφορία ότι ο πρωθυπουργός τού Λουξεμβούργου έστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον Καμμένο, διαψεύδεται κατηγορηματικά. *** Τώρα που παντρεύτηκε ο Τζωρτζ, ποιός πήρε την θέση του ως "ο πιο περιζήτητος εργένης"; *** Και μη μου πείτε ο Μπογδάνος γιατί παντρεύτηκε κι αυτός. *** Επιχείρημα χορτοφάγου: "γιατί θεωρείς τον σκύλο φίλο σου αλλά το γουρούνι φαΐ σου;" *** Μάλλον θα σε στενοχωρήσω, κοριτσάκι μου, αλλά ένας φίλος μου ταϊλανδός και τον σκύλο φαΐ του τον θεωρεί. *** Δηλαδή, αυτά τα σούργελα που είδαμε να τσακώνονται στην βουλή περιμένουμε να μας σώσουν; *** Μα πόσο απελπισμένος πρέπει να είμαι για να περιμένω να σωθώ από Βούλτεψη και Δένδια ή από Σταθάκη και Παπαδημούλη; *** Αυτό που ο πασόκος Ρήγας λέει πως στηρίζει την κυβέρνηση Σαμαρά για να πετύχουμε ως χώρα ένα καινούργιο μοντέλο ανάπτυξης (να, μα την παναγία, έτσι ακριβώς το είπε!) μόνο εμένα έκανε να μουντζώσω και με τα πόδια; *** Υπομονή αδέρφια, σαββατοκύριακο είναι, θα περάσει. *** Καλή αντάμωση από Δευτέρα. ***

Το άλλο ίδιο

Σκεφτόμουν χθες για την γνωστή σοσιαλδημοκρατική γραμμή για την "άλλη Ευρώπη" που είναι, υποτίθεται, εφικτή.

Η "άλλη Ευρώπη" είναι μια απ' τις ενσαρκώσεις, ιδεολογικά, μιας ευρύτερης προσέγγισης που θα μπορούσε να περιγραφεί ως αναζήτηση του άλλου ίδιου. Υπάρχουν πολλές τέτοιες ενσαρκώσεις στη σοσιαλδημοκρατική ρητορική: ένας άλλος κόσμος, μια άλλη κοινωνία, μια άλλη αριστερά (άλλη απ' τη σοσιαλδημοκρατική, δηλαδή) κλπ.

Το άλλο ίδιο είναι μια κραυγαλέα οξύμωρη φόρμουλα της ρητορικής που υποτίθεται, στη ρητορική της σοσιαλδημοκρατίας, ότι δεν είναι ουσιαστικά οξύμωρη. Αυτό συμβαίνει επειδή η συντακτική της λογική βασίζεται στην ιδέα ότι το ουσιαστικό εκφράζει κάτι τόσο γενικό, τόσο συνολικό, τόσο πολυδιάστατο και πολυεπίπεδο, που δεν μπορεί να ταυτιστεί ποτέ με τον εαυτό του. Με απλά λόγια: η "Ευρώπη", λέει ο σοσιαλδημοκράτης, δεν είναι, δεν μπορεί να είναι ένα πράγμα. Περιέχει πολλές χώρες, πολλούς πολιτισμούς, πολλές γλώσσες και πολλά είδη ανθρώπων. Άρα η Ευρώπη που βιώνουμε είναι μόνο μια απ' τις δυνητικές Ευρώπες και άρα υπάρχει και "άλλη" Ευρώπη και, γιατί όχι, και "άλλη άλλη Ευρώπη" ή ακόμα και "άλλη άλλη άλλη Ευρώπη." Και, για να μην φλυαρούμε, πιθανώς, ένα απειροστικό σύνολο άλλων Ευρώπων, ώστε κάθε υλοποιημένη Ευρώπη που τυχαίνει να μας δυσαρεστεί, να μπορεί πάντα να έχει ως εναλλακτική και μιαν άλλη.


Αυτή η συντακτική λογική τής σύζευξης ενός αφηρημένου και νοηματικά αμφίσημου ουσιαστικού ("Ευρώπη", "κοινωνία", "αριστερά") με το επίθετο που σηματοδοτεί τη δυνατότητα επιλογής από πολλαπλές ενσαρκώσεις ή εκδοχές του ("άλλη") απευθύνεται σε μια λογική για την οποία δεν υφίσταται, ουσιαστικά, τίποτε άλλο στον κόσμο παρά γλωσσικά και σημειωτικά παίγνια.

Πιο συγκεκριμένα, τα ερωτήματα που αφορούν τη φύση των θεμελίων (ιστορικών, νομικών, πολιτικών, οικονομικών, θεσμικών, ιδεολογικών) αυτής της Ευρώπης και άρα το ζήτημα του πώς, με ποιες προϋποθέσεις, θα μπορούσαν να αλλάξουν αυτά τα θεμέλια, απορρίπτονται εκ προοιμίου ως κουραστικά...συγκεκριμένα. Ο θιασώτης της "άλλης Ευρώπης" (της "άλλης αριστεράς", κλπ) δεν θεωρεί ότι είναι ποτέ αναγκαίο να κατέλθει στην πεζή σφαίρα όπου το "άλλο του άλλου", αυτό που υπάρχει τώρα δηλαδή, δεν είναι απλώς μια αυθαίρετα επιλεγμένη εκδοχή από χιλιάδες αλλά μια λογικά επιβαλλόμενη εκδοχή, η μόνη εκδοχή που θα μπορούσε να υπάρξει υπό τις συγκεκριμένες θεμελιώδεις προϋποθέσεις.

Η ρήση του Χέγκελ ότι "το πραγματικό είναι λογικό", μια ρήση που αναδεικνύει ακριβώς το γεγονός ότι αυτό που υπάρχει δεν είναι αποτέλεσμα ουρανοκατέβατης αυθαιρεσίας, στραβοτιμονιών, γκαντεμιάς, παρεξήγησης, παρέκκλισης κλπ αλλά λογικό ακόλουθο θεμελιωδών προϋποθέσεων, πάει χαμένη στα αυτιά του θιασώτη του άλλου ίδιου. Για τον θιασώτη αυτόν, τίποτε πραγματικό δεν είναι λογικό, δηλαδή τίποτε από όσα υφίστανται δεν είναι αναγκαίο να είναι όπως είναι: ο καπιταλισμός μπορεί να είναι διαφορετικός από αυτό που είναι, οι τράπεζες διαφορετικές, το κράτος διαφορετικό, η αστυνομία διαφορετική, η θρησκεία διαφορετική, το ΝΑΤΟ διαφορετικό, η Ευρώπη διαφορετική. Υπάρχει ένα άλλο ΝΑΤΟ, μια άλλη Ευρώπη, μια άλλη ατομική ιδιοκτησία, ένα άλλο ίδιο για κάθε τι που υπάρχει. Και υπάρχουν όλα αυτά επειδή αυτό που έχει σημασία είναι το καθαρά γλωσσικό επίπεδο, το επίπεδο των συνεπαγωγών τής σημασιολογίας και ποτέ το επίπεδο της συγκεκριμένης εμπειρίας και της συγκεκριμένης έλλογης επεξεργασίας αιτιών και αποτελεσμάτων.

Με άλλα λόγια, για τον σοσιαλδημοκράτη η ζωή είναι παιχνίδι με λέξεις, με τις δυνατότητες της αμφισημίας των λέξεων. Που σημαίνει πως όποιος ατυχήσει αρκετά στη ζωή του ώστε να καταλάβει ότι η ζωή αυτή δεν είναι ποτέ μόνο παιχνίδι με λέξεις, αρχίζει να αισθάνεται ότι η σοσιαλδημοκρατία είναι επίσης θράσος και αναίδεια απέναντι στο είδος της τραγωδίας που εκπροσωπεί η ανθρώπινη ύπαρξη, που σε αντίθεση με το άλλο ίδιο -το οποίο μπορεί να προεκτείνεται σε ένα είδος άπειρο της αυταπάτης- είναι πεπερασμένη και ανεπίστρεπτη.

[Από το εξαιρετικό ιστολόγιο γνώμης Lenin Reloaded - 

- οι επισημάνσεις έγιναν από τον συντάκτη]

Η αναγκαιότητα των "ελίτ"

Είναι αλήθεια ότι όλο το ευρωπαϊκό εγχείρημα σε πολύ μεγάλο βαθμό είναι δημιούργημα των "ελίτ". Από την ίδρυση της ΕΟΚ και σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της, βασικές συνθήκες δεν μπήκαν σχεδόν ποτέ σε διαδικασίες έγκρισης από τους πολίτες. Ακόμα και όταν, σπάνια, το αποτόλμησαν και είχαν αρνητικό αποτέλεσμα, τα δημοψηφίσματα απλώς... επαναλήφθηκαν έως ότου προκύψει το επιθυμητό. Μία από τις βασικές κριτικές στην Ένωση είναι ακριβώς ότι έχει απομακρυνθεί από τις επιθυμίες των λαών και αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα δημοκρατικής νομιμοποίησης. Αυτό φυσικά δεν θα πρέπει να μας παραξενεύει. Στις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες έχουμε εκχωρήσει στην πολιτική εξουσία τέτοια δικαιώματα και συχνά οι αποφάσεις της είναι αντίθετες με την επιθυμία της πλειονότητας. Κλασικό παράδειγμα η θανατική ποινή: σε όλες τις δημοσκοπήσεις οι πολίτες τάσσονται υπέρ της επαναφοράς της, κανένας όμως δεν θέτει το ζήτημα στη Βουλή. Αντιθέτως έχουμε επικυρώσει και διεθνείς συνθήκες για την κατάργησή της.

Ανάλογα παραδείγματα μπορούμε να βρούμε πολλά στην Ιστορία - από τα πιο γνωστά ήταν ίσως η συμμετοχή των ΗΠΑ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Άλλωστε γνωρίζουμε ήδη από τη σφαγή της Μήλου πως το γεγονός ότι μία απόφαση είναι αποτέλεσμα "αμεσοδημοκρατικών" διαδικασιών δεν την κάνει ούτε ηθικά ούτε πολιτικά σωστή. Όλα αυτά βέβαια μπορεί να γίνουν δεκτά μόνο κάτω από προϋποθέσεις. Μία πρώτη είναι ότι οι "ελίτ" θα πρέπει να είναι στοιχειωδώς ανοιχτές και αξιοκρατικές. Στην Ελλάδα είναι φανερό πως αυτό πια δεν ισχύει. Στη δεκαετία του 1980 το ΠαΣοΚ επιτέλεσε αυτόν τον ρόλο ανανεώνοντας την πολιτική τάξη, σήμερα ωστόσο τα κόμματα τείνουν να γίνουν όλο και περισσότερο αυτο-αναπαραγόμενοι μηχανισμοί εξουσίας. Το ίδιο ισχύει για την οικονομική "ελίτ" που όλο και πιο πολύ αποκτά παρασιτικό χαρακτήρα, αλλά και για τις πνευματικές "ελίτ" που μάχονται μόνο για τη συντήρηση των προνομίων τους. Η δεύτερη προϋπόθεση και ίσως η πιο σημαντική είναι ότι το πολιτικό σύστημα θα μπορεί να φέρνει αποτελέσματα: σας εκχωρούμε ανά τετραετία τη διακυβέρνηση με τον όρο ότι θα διασφαλίζετε τη βελτίωση της ζωής μας.


Αυτά -μεταξύ άλλων- έγραφε στο κυριακάτικο Βήμα τής 13/11/2011 ο Παντελής Καψής (ο αδερφός τού Μανώλη, ντε!), λίγο πριν κληθεί από την ντόπια "ελίτ" να προσφέρει τις υπηρεσίες του ως εκπρόσωπος της αλήστου μνήμης πραξικοπηματικής κυβέρνησης Παπαδήμου. Αν τα θυμήθηκα τώρα, σχεδόν τρία χρόνια μετά, είναι επειδή αυτές οι λίγες μόνο προτάσεις καταφέρνουν να δώσουν ανάγλυφα το ξέφτισμα εκείνου του πολυδιαφημισμένου πράγματος που -μάθαμε να- αποκαλούμε δημοκρατία.

Σήμερα, μετά από πέντε χρόνια καπιταλιστικής κρίσης, οι ελεγκτές τού δημόσιου λόγου έχουν καταφέρει να περάσουν από το επίπεδο της κατ' ανάγκην πρόκρισης των "έκτακτων οικονομικών αναγκών" εις βάρος των οποιωνδήποτε "δημοκρατικών κεκτημένων", στο επίπεδο του επαναπροσδιορισμού τής "δημοκρατίας" ως προς την -πάντοτε κατ' ανάγκην- πρόκριση των επιλογών τής εκάστοτε πολιτικής "ελίτ" εις βάρος τής πραγματικής βούλησης των πολιτών που την εκλέγουν.

Και κάπως έτσι, η λαϊκή κυριαρχία αποψιλώνεται και προσδιορίζεται αυστηρά στο Παντελοκάψειον πλαίσιο της ανά τετραετία εκχώρησης της διακυβέρνησης, μάλιστα δε σχεδόν άνευ όρων (εκτός εκείνου του ομιχλώδους περί διασφάλισης της βελτίωσης της ζωής μας).

Κατά παράδοξο τρόπο, όσο κι αν ο κατά τα ως άνω εκφυλισμός τής λαϊκής κυριαρχίας σημαίνει το κατ' ουσίαν ξέφτισμα τής δημοκρατίας, εν τέλει καταδεικνύεται ως... χρήσιμος. Φαίνεται πως για τον λαό η απόλυτη παράδοση των δικαιωμάτων του στα χέρια των πολιτικών και οικονομικών "ελίτ" είναι κάτι εξαιρετικά ωφέλιμο, αφού αυτές οι "ελίτ" προστατεύουν τον λαό, ο οποίος εύκολα μπορεί να μεταμορφωθεί σε αιμοδιψή όχλο που ζητάει επαναφορά τής θανατικής ποινής και νοσταλγεί την σφαγή των μηλίων.

Κι αν αυτές οι ωραίες μετα-δημοκρατικές εξελίξεις λαβαίνουν χώρα εντός συνόρων, τα μεγαλείο τής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας εξικνείται σε ύψη δυσθεώρητα όταν οι εγχώριες "ελίτ" (οι οποίες, μη το ξεχνάμε, έχουν τουλάχιστον την επίφαση της νομιμοποίησής τους μέσω εκλογών) εκχωρούν τις εξουσίες τους σε άλλες, μη εκλεγμένες ευρωπαϊκές ή παγκόσμιες "ελίτ". Τότε είναι που, καθώς μιλάς για "δημοκρατία", διαπιστώνεις πόσο έχουν χάσει οι λέξεις την σημασία τους...


------------------------------------------------

Υστερόγραφο:  Πέμπτη, 9 Οκτωβρίου 2014. In Memoriam...

Ο προϋπολογισμός τού Νασραντίν

Χτες, μιλώντας από τούτη εδώ την γωνιά για το προσχέδιο του προϋπολογισμού, τα βρήκαμε όλα αρνητικά και δεν σημειώσαμε ούτε ένα θετικό στοιχείο. Αργότερα, όμως, καθώς από την μια ξεφύλλιζα τις εφημερίδες κι από την άλλη περνοδιάβαινα από κανάλι σε κανάλι, άρχισα να αμφιβάλλω για την ωριμότητά μου. Μάλιστα δε, άρχισα να σκέφτομαι με τρόμο πως οι πολιτικές μου παρωπίδες και τα ταξικά μου γυαλιά δεν μου επέτρεπαν να δω το παραμικρό από τα τόσα και τόσα θετικά στοιχεία που ανακάλυπταν στο εν λόγω προσχέδιο τόσοι και τόσοι αναλυτές, δημοσιογράφοι και συζητητές. Για παράδειγμα, όπως εξηγούν όλοι αυτοί...:

(α) ...μονιμοποιείται ο ΕνΦΙΑ ως μόνος φόρος επί της ακίνητης περιουσίας. Όπως έχει τονίσει ο πρωθυπουργός, ο ΕνΦΙΑ είναι ο δικαιότερος φόρος που έχει επιβληθεί ποτέ στα ακίνητα, επειδή "παίρνει λιγώτερα από περισσότερους". Βέβαια, στην αρχική του εφαρμογή σημειώθηκαν κάποιες αστοχίες αλλά τα λάθη διορθώθηκαν και τώρα οι πολίτες πληρώνουν λιγώτερα απ' όσα πλήρωναν με το ΕΕΤΗΔΕ ενώ πληρώνουν και κάποιοι που δεν είχαν πληρώσει ποτέ.

- Ένσταση πρώτη: Το πρώτο έψιλον στο ακρωνύμιο ΕΕΤΗΔΕ σημαίνει "Έκτακτο". Άρα, με τον ΕνΦΙΑ θα πληρώνω μεν κάτι λιγώτερο αλλά θα το πληρώνω τακτικά και όχι έκτακτα.

- Ένσταση δεύτερη: Το ότι με τον ΕνΦΙΑ οι μεγαλοϊδιοκτήτες θα πληρώνουν πενταροδεκάρες σε σχέση μ' εκείνα που πλήρωναν με τον Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας (ΦΜΑΠ), το ότι οι μικρομεσαίοι αγρότες θα πληρώνουν νταβατζηλήκι για το χωράφι που καλλιεργούν προκειμένου να συντηρήσουν τις οικογένειές τους και το ότι κάθε φουκαράς θα πρέπει -άσχετα αν έχει εισόδημα- να πληρώνει χαράτσι για το σπίτι όπου στεγάζει τα παιδιά του δεν νομίζω ότι συνιστούν κάτι "δικαιότερο".

(β) ... αυξάνεται το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων, λόγω της μείωσης τόσο της εισφοράς αλληλεγγύης όσο και των συντελεστών της φορολογίας εισοδήματος.

- Ένσταση πρώτη: Η εισφορά αλληλεγγύης είχε επιβληθεί ως έκτακτη. Άρα, μου κάνουν έκπτωση σε κάτι που κάποτε μου είχαν πει πως θα πλήρωνα προσωρινά, ώστε από δω και πέρα να το πληρώνω μόνιμα.

- Ένσταση δεύτερη: Οι μόνοι φορολογικοί συντελεστές που πραγματικά μειώνονται, είναι εκείνοι των κερδών των εταιρειών. Για τα φυσικά πρόσωπα, για τα οποία εξακολουθούν να ισχύουν η κατάργηση του αφορολόγητου και η κατάργηση των εκπτώσεων ή μειώσεων (νοίκια, γιατροί, ασφάλιστρα κλπ), ηγ φορολογική επιβάρυνση θα παραμείνει ασύγκριτα υψηλότερη από το 2008. Αν, μάλιστα, υπολογιστεί η περικοπή των αποδοχών (μειώσεις μισθών, κατάργηση όλων σχεδόν των επιδομάτων, κατάργηση δώρων εορτών και επιδομάτων αδειών στον δημόσιο τομέα κλπ), τότε η κατάσταση θα παραμείνει τραγική.

(γ) ... λαμβάνονται μέτρα στήριξης του πληθυσμού, όπως η μείωση στον ειδικό φόρο τού πετρελαίου θέρμανσης, η διανομή κοινωνικού μερίσματος από το πρωτογενές πλεόνασμα, εφαρμόζεται το μέτρο τού ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος κλπ.

- Ένσταση πρώτη: Πράγματι, ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης μειώνεται κατά 30% και πέφτει από τα 330 στα 230 ευρώ ανά τόννο. Μόνο που, πριν φτάσει στα 330, είχε 21 ευρώ ανά τόννο (2010). Δηλαδή, μειώνεται κατά 30% κάτι το οποίο είχε πρώτα αυξηθεί κατά...1.571%!

- Ένσταση δεύτερη: Το πρωτογενές πλεόνασμα προκύπτει από την κατάλυση του κοινωνικού κράτους. Για να το πούμε με απλά λόγια: μένουν λεφτά στο κράτος επειδή έπαψε να πληρώνει για την περίθαλψή μου, για την μόρφωση του παιδιού μου, για την στήριξη των αναπήρων γονιών μου κλπ. Κι αφού αυτό το κράτος καμαρώσει για την "επιτυχία" τού πλεονάσματος, μου επιστρέφει κι εμένα μερικές δεκάρες από τα χαμένα, ως... κοινωνικό μέρισμα (ωραίος όρος!).

- Ένσταση τρίτη: Όπως ρητά αναφέρεται στο προσχέδιο, τα ποσά που απαιτούνται για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα "αναμένεται να καλυφθούν από πόρους που θα προέλθουν αποκλειστικά από τη συνολική αναμόρφωση του συστήματος Κοινωνικής Πρόνοιας στη χώρα". Δηλαδή, το κράτος δεν πρόκειται να δαπανήσει ούτε τσακιστή δεκάρα παραπάνω (προσέξτε εκείνο το "αποκλειστικά") και για να βρει τα λεφτά για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα θα κόψει κάποια επιδόματα ακόμη, θα κόψει το ΕΚΑΣ από μερικούς επί πλέον συνταξιούχους, θα βγάλει ικανούς για εργασία κάποιους που μέχρι χτες είχαν 80% αναπηρία, θα μειώσει την συμμετοχή του στην φαρμακευτική δαπάνη κλπ. Με απλά λόγια: θα κόψει από τους φτωχούς για να δώσει στους εξαθλιωμένους.

Κάποτε ο Νασραντίν Χότζας αποφάσισε να καλέσει έναν φτωχό μπάρμπα του με την οικογένειά του να μείνουν όλοι μαζί στο μικρό σπιτάκι όπου έμενε η δική του -ήδη πολυμελής- οικογένεια. Φυσικά, οι δικοί του αντέδρασαν αμέσως και απαίτησαν να μετακομίσουν σε ένα πιο ευρύχωρο σπίτι. Τότε, ο πανούργος Νασραντίν σκέφτηκε έναν πρωτότυπο τρόπο για να αποφύγει την μετακόμιση: άρχισε να βάζει και τα ζώα μέσα στον μικρό τους οικίσκο! Ξεκίνησε με την γίδα και συνέχισε πρώτα με τις κότες και μετά με το  γαϊδούρι, ώσπου στο τέλος έβαλε μέσα και την αγελάδα, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις και τα παράπονα της οικογένειας που μεγάλωναν και γίνονταν όλο και πιο οργισμένα.

Λίγο πριν η οργή των συγγενών του φτάσει στο σημείο τής έκρηξης, ο Νασραντίν έβγαλε έξω από το σπίτι την αγελάδα. Η πίεση ανακουφίστηκε και η γκρίνια κόπασε κάπως. Δυο-τρεις μέρες αργότερα, ο Χότζας έβγαλε έξω και το γαϊδούρι και συνέχισε στον ίδιο ρυθμό, ώσπου απομάκρυνε από το σπίτι όλα τα ζώα. Και τότε, όλοι ένοιωσαν πιο άνετα και όλες οι γκρίνιες κι οι μουρμούρες σταμάτησαν και κανένας δεν κατάλαβε ότι, κοντά σ' εκείνους που μένανε από παλιά στο στενόχωρο καλύβι, είχαν προστεθεί ένας μπάρμπας τού Νασραντίν με την οικογένειά του...

Τελικά, το προσχέδιο του προϋπολογισμού φαίνεται πως το μόνο που αποδεικνύει στα σίγουρα είναι ότι η αστική μας εξουσία έχει μελετήσει καλά τις ιστορίες τού Νασραντίν Χότζα.

Ο Προϋπολογισμός λέει την αλήθεια!

Όσο κι αν το Προσχέδιο του Προϋπολογισμού που κατατέθηκε χτες είναι εικονικό, καθώς το πραγματικό του περιεχόμενο θα το δούμε στην τελική του μορφή σε δυο περίπου μήνες, εντούτοις οι προβλέψεις που περιλαμβάνει είναι αποκαλυπτικές της φιλοσοφίας της κυβερνητικής πολιτικής που ισοδυναμεί με αέναη συνέχιση και βάθεμα της καταστροφικής λιτότητας.

Ενώ λοιπόν η κυβέρνηση μιλάει για "ανάπτυξη", μειώνει κατά επιπλέον 300 εκατ. ευρώ τις Δημόσιες Επενδύσεις. Ενώ μιλά για "ελαφρύνσεις", μονιμοποιεί την δήθεν "έκτακτη" φορολογία. Ενώ μιλά για "ανακούφιση" του λαού και για "τέλος των Μνημονίων και της επιτήρησης", θέτει το πλαίσιο της διαρκούς εποπτείας με βάση τις ευρωενωσιακές προδιαγραφές. Ενώ μιλά για "κοινωνική προστασία", μειώνει περαιτέρω τις δαπάνες στον κοινωνικό τομέα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι:

α) Ο ελληνικός λαός (κεφάλαιο 2, σελ. 23, πίνακας 2.1) θα κληθεί το 2015 να πληρώσει φόρους αυξημένους συνολικά έναντι του 2014 κατά 1.735 δισ. ευρώ.

β) Οι άμεσοι φόροι θα αυξηθούν κατά 805 εκατ. ευρώ (από 21.339 δισ. ευρώ στα 22.144 δισ. ευρώ)

γ) Οι έμμεσοι φόροι θα αυξηθούν κατά 930 εκατ. ευρώ (από 24.312 δισ. ευρώ στα 25.242 δισ. ευρώ)   

δ) Οι δαπάνες που προβλέπονται για κοινωνική ασφάλιση και περίθαλψη μειώνονται, για μια ακόμα χρονιά, κατά 459 εκατ. ευρώ (από 14,39 δισ. ευρώ το 2014 στα 13,931 δισ. ευρώ)

Αξιοσημείωτο είναι ότι την ίδια ώρα που αντιλαϊκοί φόροι αυξάνονται και οι κοινωνικές δαπάνες μειώνονται, την ίδια ώρα που προαναγγέλλεται ότι "το ύψος των δαπανών για επιδόματα ανεργίας θα μειωθεί" (κεφάλαιο 2, σελ. 31), οι ταμειακές πληρωμές για εξοπλιστικές δαπάνες θα αυξηθούν κατά 250 εκατ. ευρώ ενώ κατά 200 εκατ. ευρώ θα αυξηθούν και οι δαπάνες για καταβολή τόκων.

Αποκαλυπτικό δε είναι το Προσχέδιο ως προς το κυβερνητικό "αφήγημα" περί το δήθεν "τέλος της επιτήρησης". Ανάμεσα στα άλλα διαβάζουμε (κεφάλαιο 1, σελ. 10) ότι:

«Σύμφωνα με τη νέα οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ όλες οι οικονομίες των κρατών – μελών της ΕΕ υπόκεινται πλέον σε ενισχυμένη εποπτεία και υποχρεώσεις (…).  Το νέο πλαίσιο δημοσιονομικής πειθαρχίας καθορίζει τις υποχρεώσεις κάθε κράτους – μέλους οι οποίες περιλαμβάνουν: (…) την προληπτική εποπτεία του εθνικού προϋπολογισμού (διαδικασία “ευρωπαϊκού εξαμήνου”), τον έλεγχο του προϋπολογισμού και των μακροοικονομικών προβλέψεων από ανεξάρτητες εθνικές αρχές (Δημοσιονομικό Συμβούλιο), την υπαγωγή σε καθεστώς “ενισχυμένης εποπτείας” και τη σύναψη μνημονίου συνεννόησης όταν προσφεύγει στη χρηματοδοτική στήριξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης (ΕΜΣ)»

Εν ολίγοις: Στο ίδιο το Προσχέδιο του Προϋπολογισμού κονιορτοποιούνται όλα τα φληναφήματα περί "τέλους της εποπτείας". Τονίζεται ότι η παρουσία εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης συνεπάγεται, αυτόματα, την επιβολή καθεστώτος εποπτείας και επιτήρησης. Ομολογείται ότι εκείνο που θα αλλάξει μετά τη λήξη των Μνημονίων, θα είναι ότι οι έλεγχοι της ελληνικής οικονομίας -με αντικείμενο το ξεπούλημα, την εμβάθυνση του εργασιακού Μεσαίωνα, την εισοδηματική απομύζηση των λαϊκών στρωμάτων- δεν θα γίνονται ανά τρίμηνο, όπως τώρα με την τρόικα, αλλά… ανά εξάμηνο.

Στο Προσχέδιο, τελικά, ομολογείται: Είτε με "ανάπτυξη" είτε με κρίση, αυτό το περίφημο "ευρωπαϊκό πλαίσιο" δεν σημαίνει τίποτα λιγότερο από "την τήρηση του κανόνα του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού". Δηλαδή την -χωρίς ημερομηνία λήξης- λιτότητα. 

Βλέπετε στα άνυδρα, στα στεγνά και τεχνοκρατικά κείμενα των κυβερνώντων, όπως στα κείμενα των προϋπολογισμών, ενίοτε καταγράφεται η αλήθεια.

-------------------

Σημείωση Ιστολογίου

Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε από τον Νίκο Μπογιόπουλο και αναδημοσιεύεται από τον ιστοτόπο enikos. Οι επισημάνσεις έγιναν από τον συντάκτη, οι υπογραμμίσεις από μένα. Φυσικά, για τον πρώτο "Γκίκειο" προϋπολογισμό θα έχουμε αρκετές ευκαιρίες να πούμε πολλά αργότερα. Για την ώρα, θέλω να επισημάνω ότι τώρα μιλάμε για "Προσχέδιο Προϋπολογισμού" κι όχι για Σχέδιο, όπως ξέραμε από παλιά. Γιατί τώρα φτιάχνουμε και Προσχέδιο; Μα, για να το θέσουμε υπ' όψη των δανειστών μας, ώστε να μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν εγκαίρως τις παρατηρήσεις τους, τις οποίες είμαστε υποχρεωμένοι να λάβουμε υπ' όψη κατά την σύνταξη του Σχεδίου που θα πάει στην βουλή. Υπάρχει κάποια απορία;

Σαραντάχρονα για πολύ γέλιο

Πολλά σαραντάρια μάς έπεσαν εφέτος. Σαράντα χρόνια δημοκρατίας, σαράντα χρόνια ΠαΣοΚ, σαράντα χρόνια ΝουΔου... Από "καλά σαράντα" σε "καλά σαράντα" το πάμε και δεν ξέρω πού θα βγει όλο αυτό. 

Πάντως, εκεί που γέλασα με την ψυχή μου είναι με τις εκδηλώσεις για τα σαραντάχρονα της Νέας Δημοκρατίας. Όχι, δηλαδή, πως δεν κλάψαμε από τα γέλια μ' εκείνες τις δίδυμες εκδηλώσεις για τα σαραντάχρονα του ΠαΣοΚ, όπου Γιωργάκης και Μπένυ ψάχνανε τον καλύτερο τρόπο για να βγάλουν ο ένας το μάτι τού άλλου. Όμως ετούτο το σώου των νεοδημοκρατών είναι άπαιχτο. Δείτε:

Συνέντευξη στον Αντώνη Καρκαγιάννη,
"Καθημερινή", Κυριακή 4 Ιουλίου 1993

Πρώτα-πρώτα, ο αρχηγός. Στο τιμόνι ενός κόμματος που ιδρύθηκε από έναν "εθνάρχη" (ας μη το σχολιάσουμε αυτό τώρα), τον οποίο διαδέχθηκε ένας βασιλόφρων "αριστοκράτης" τής πολιτικής, τον οποίο διαδέχθηκε ένας "βαρώνος τού Μετσόβου", τον οποίο διαδέχθηκε ένας Μητσοτάκης (περιληπτικό επίθετο για: αποστάτης, εφιάλτης, βρυκόλακας, τριπλοσυσσίτιος, γκαντέμης, προδότης κλπ), τον οποίο διαδέχθηκε ένας εκοφίτης "μπουλντόζας", τον οποίο διαδέχθηκε ένας ανηψιός "μπουχέσας", βρίσκεται σήμερα ένας... τι; Έλα ντε! Ένας αποτυχημένος υπουργός εξωτερικών; Ένας αποτυχημένος αρχηγός ενός αποτυχημένου κόμματος; Ένας αποστάτης που έρριξε την κυβέρνηση ενός αποστάτη; Ένας ηλίθιος που νομίζει ότι ότι είναι κάποιος, επειδή κάποια γιαγιά του έγραψε τα Μυστικά τού Βάλτου; Ένας γκαβός που δεν βλέπει πέρα από την μύτη του; Ένας κοιμησμένος που τάχα δεν είχε πάρει χαμπάρι τι έφτιαχνε ο Μπαλτάκος πίσω από την πλάτη του; Ένας ψωνισμένος που νομίζει ότι μιλάει με τον θεό; Ένας μπετόβλακας τόσο κοντόφθαλμος ώστε δεν δίστασε κάποτε να δηλώσει ότι "δεν επιστρέφω στην Νέα Δημοκρατία ακόμα και εαν με καλέσουν για αρχηγό";

Κατόπιν, τα στελέχη της. Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ένας ακροδεξιός τηλεβιβλιοπώλης, γνωστός ως  "μπουμπούκος" ή "κωλόχαρτος", ο οποίος λίγα χρόνια πρωτύτερα έβριζε την Νέα Δημοκρατία με τρόπο που δεν την είχαν βρίσει ούτε παλιοί κομμουνιστές. Υπουργός υγείας ένας άλλος πανηλίθιος ακροδεξιός, ο οποίος αρεσκόταν κάποτε να κυνηγάει με τσεκούρι εκείνους που κατηγορούσε πως χρησιμοποιούν κονσερβοκούτια. Εκπρόσωπος τύπου ένα φαιδρότατο ον, το οποίο κατάφερε να ξεπεράσει σε εκστομιζόμενες βλακείες ακόμη και τον αλήστου μνήμης Σίμο τον Ανήσυχο. Υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης (παναπεί, αξιολόγησης) ένας φύτουλας που, αν δεν ήταν γυιος του μπαμπά του, δεν θα μπορούσε να σταδιοδρομήσει ούτε ως σχολικός τροχονόμος. Υπουργός ανάπτυξης ένας καραγκιοζάκος που από την μια απειλεί τον Γκάρντιαν με μήνυση αλλά κάνει την κλώσσα κι από την άλλη παριστάνει το μέντιουμ προβλέποντας δικαστικές αποφάσεις και ιατροδικαστικές γνωματεύσεις.

Εκτός από τους πρωτοκλασσάτους, όμως, είναι και οι χαμηλόβαθμοι. Μπορεί να μας ιντριγκάρουν κάτι "τίποτες" Αβραμόπουλοι και κάτι "έτσι-που-τα-έκανα-σκάω-και-κολυμπάω" Ντόρες αλλά από δίπλα υπάρχει τόσος καλός κόσμος! Υπάρχει ο "τζάμπα-καίει-η-λάμπα" Ταμήλος, υπάρχει ο "κάνω-το-σκατό-μου-παξιμάδι" Τζαμτζής, υπάρχει ο "ωχ-παναγία-μου" Τραγάκης, υπάρχει ο "εγώ-φοράω-παντελόνια" Μεϊμαράκης, υπάρχει ο "νόμιμος άρα ηθικός" Βουλγαράκης, υπάρχει ο... Ατέλειωτη η λίστα.

Και κάτω... Α, όλα κι όλα! Κάτω υπάρχει το πόπολο, που σήμερα δεν έχει πρόβλημα να επευφημήσει εκείνον για τον οποίο πριν είκοσι χρόνια ξεφώνιζε ως "αλήτη, προδότη Σαμαρά". Και που, προφανώς, δεν ενοχλείται ούτε από το γεγονός ότι αυτός ο "αλήτης, προδότης Σαμαράς", προκειμένου να μείνει στην εξουσία, δεν διστάζει να αλληλοστηρίζεται με το κόμμα το οποίο -όπως χρόνια τώρα λέει αυτό το πόπολο- κατέστρεψε την Ελλάδα.

Όπως και να το κάνουμε, έχει πολύ γέλιο αυτή η επέτειος. Κι όσο βλέπω και το παρακάτω βιντεάκι, τόσο περισότερο γελάω...

Σαββατιάτικα (24)

*** Πάει κι ο Τζωρτζ. *** Τον φάγανε τόσα χρόνια με τη μουρμούρα τους οι καρακάξες, πόσο άλλο ν' αντέξει το εργενηλήκι ο άνθρωπος; *** Έλα μου ντε. *** Μαρία Αντωνίου, βουλευτής-δεν-την-ξέρει-ούτε-η-μάνα-της ΝΔ: "Έχω μάθει να ζω και με 1500 ευρώ τον μήνα." *** Έτσι σε θέλω, μαντάμ! *** Όσο να πεις, καλό είναι να βλέπεις ότι έχεις στείλει στην βουλή κάποιον σαν κι εμάς. *** Κι εμείς, έξι άτομα στην οικογένεια, με 1500 τον μήνα ζούμε. *** Και οι έξι. ***

Ο "αγωνιστής" Γιάννης Καλαμπόκας
είναι ο δολοφόνος του Τεμπονέρα.
Ο Μιχάλης Αρβανίτης είναι
ο σημερινός χρυσαυγήτης βουλευτής

Βούλτεψη: "Δίπλα στους ρομά ζουν άνθρωποι." *** Ρε, άει στον διάολο! *** Καλέ, που ακούστηκε ρομά στο Χαλάνδρι στον 21ο αιώνα; *** Δεν καταλαβαίνετε ότι προσβάλλουν την αισθητική μας; *** Καλά δε λέω, ρε συ Νότη; *** Επί τέλους, να φύγουν οι ρομά από το Χαλάνδρι, να μείνουν οι γύφτοι. *** Οι αυθεντικοί, οι ντόπιοι. *** Τζήμερος: "Δεν γίνεται να ζεις νομαδικά στην σημερινή Ελλάδα, όπως δεν γίνεται να κυκλοφορείς έφιππος στην Ακαδημίας." *** Θάνο, όσο κι αν προσπαθείς, τον Άδωνι δεν τον πιάνεις με τίποτε στις μαλακίες. *** Τον χάσαμε τον Τζωρτζ. *** Εμ, είπε να φάει κι αυτός σπιτικό φαΐ. *** Άλα μου ντε. *** Καλέ, τον Αντώνη τον πόνεσε το δοντάκι του; *** Ερωτευμένος θά 'ναι. *** Αντώνη, αν είναι τραπεζίτης πρόσεξέ το. *** Οι χειρότερες κουφάλες είναι οι τραπεζίτες. *** Να πάρεις την Σοφία και να πάτε για λίγες μέρες στο Κόστα Ναβαρίνο, για κούρα. *** Όταν σας έλεγα ότι με την Βούλτεψη θα νοσταλγήσουμε τον Σίμο τον Ανήσυχο γελάγατε, ε; *** Μας πρήξατε με τον συνταξιούχο που πέθανε στην ουρά τής τράπεζας αλλά δεν μας λέτε τι θα γίνει με τον ΕνΦΙΑ που δεν πρόλαβε να πληρώσει. *** Φιλοσοφική ανησυχία: ο θεός έχει θεό ή είναι άθεος; *** Η Ρόμα κατέβηκε να παίξει μπάλλα με τρεις έλληνες στην σύνθεσή της και ο Ολυμπιακός με δύο. *** Ωραία πολυεθνική έχει φτιάξει ο χοντρός. ***

Τι μου θυμίζει...;

Πούλησε ό,τι πουλιόταν και τώρα παίζει με Τσεντέ, Μεντέ και Τσελεμεντέ. *** Αν είναι να φανατιστώ με μια πολυεθνική, καλύτερα με την Τέξακο που είναι και μεγαλύτερη. *** Και νά 'τανε μόνο ο Τζωρτζ... *** Πάει κι ο Μπραντ Πητ, πάει κι η Ζωή Κωνσταντοπούλου... *** Χάνουμε τα καλύτερα παιδιά. *** Άλα μου ντιν. *** Αυτή η παπαριά με την ψήφο εμπιστοσύνης ποιόν συγκινεί πλέον; *** Κωλόχαρτα κατάντησαν οι θεσμοί. *** Αν θυμάμαι καλά, ψήφο εμπιστοσύνης πήρε κι ο Γιωργάκης αλλά ακριβώς μια βδομάδα μετά βρέθηκε πρωθυπουργός ο Λουκάς. *** Παγκόσμιος Γιώργος: ο πρώτος πρωθυπουργός που πήρε ψήφο εμπιστοσύνης για να παραιτηθεί. *** Αναζητείται ο δεύτερος. *** Σταθάκης: "Θα βρούμε μια λύση βιώσιμη για την Ελλάδα και συμφέρουσα για τους δανειστές." *** Γι' αυτό μ' αρέσει η "αριστερά". *** Μπορεί να πει την μεγαλύτερη παπαριά με την μεγαλύτερη άνεση. *** Πρετεντέρης: "Το Μέγκα και το δελτίο δέχθηκαν ένα ανελέητο πόλεμο με πολιτικά, δημοσιογραφικά και οικονομικά κίνητρα." *** Γιάννη, ακούγεται πολύ σοβαρό αυτό. *** Κοίταξέ το τώρα που είναι νωρίς γιατί, αν το αφήσεις, μπορεί να κάνει μετάσταση. *** Σταϊκούρας: "Η εξίσωση των φόρων στο πετρέλαιο κίνησης και θέρμανσης απεδείχθη οικονομικά αναποτελεσματική, κοινωνικά άδικη και περιβαλλοντικά επιζήμια ενώ, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, δεν αντιμετώπισε ουσιαστικά το λαθρεμπόριο." *** Ρε συ Άδωνι, τί λέει αυτός ο μαλάκας; ***

Ευτυχισμένες μέρες

 Είναι δυνατόν να έκαναν τέτοιο λάθος ο πρωθύ και η συμμωρία του; *** Ρε, το δόλιο το παλληκάρι, που έφτασε 50-τόσο για να δει το φως το αληθινό... *** Με το λυχνάρι της Αλαμουντίν ανέβλεψες, ρε συ Τζωρτζ; *** Το ντίλι, το ντίλι, έβαλε τ' αγόρι φιτίλι στο καντήλι... *** Βούλτεψη: "Μορώνης και Μακρυδημήτρης παραιτήθηκαν από την ΝΕΡΙΤ λόγω ανικανότητας." *** Δηλαδή, η φωτισμένη μας κυβέρνηση διόρισε στο τιμόνι τής ΝΕΡΙΤ δυο ανίκανους; *** Σοφάκι, με μπερδεύεις. *** Ευτυχώς που η ανακάλυψη για τα δάχτυλα των Καρυάτιδων δεν έγινε ντάλα καλοκαίρι. *** Με σκυφτά κεφάλια θα κυκλοφορούσαμε, προσπαθώντας να διαπιστώσουμε πόσο έλληνας είναι ο απέναντί μας. *** Μήπως μπορεί κανείς να μου δείξει πώς είναι το τούρκικο πόδι, επειδή κρατάω από την Έφεσο και κάτι υποψιάζομαι; *** Καλέ, τί είναι τούτο πάλι; *** Άνοιξε κιόλας "Μανικιούρ-Πεντικιούρ Η Καρυάτιδα"; *** Πουτάνα Αμφίπολη, τι μας κάνεις... *** A propos, η Παναγιωταρέα πώς έγινε καθηγήτρια; *** Κάποια κουφάλα την αξιολόγησε, δεν μπορεί! *** Παιδιά, μη μπερδευόμαστε: "τάφος" και "ένοικος" είναι δυο έννοιες που δεν πάνε μαζί με τίποτε. *** Ο "ένοικος" ξενοικιάζει κιόλας. *** Αναβαθμίστηκε το Μέγκα. *** Τώρα, τις μεγάλες αποκαλύψεις κάνει η Μίνα Καραμήτρου. *** Αυτή που ανακάλυψε ότι μέσα στην αστυνομία υπάρχουν χρυσαυγήτικοι θύλακοι. *** Εννοείται ότι η αποκάλυψη ήρθε μετά από πολυήμερο, επίμονο και επικίνδυνο ρεπορτάζ. *** Πώς σας φάνηκε το νέο άπλυτο λουκ τού Πρετεντέρη; *** Να δω και τον Μανώλη με μούσι, σαν τον αδερφό του, να κλείσω ως άντρας. ***

Την κάτσαμε, Άρη;

 Κάποτε οι βόμβες μπαίνανε σε κατσαρόλες, σήμερα μπαίνουν σε τάπερ. *** Πουτάνα κρίση... *** Ούτε σοβαρός τρομοκράτης δεν μπορείς να γίνεις πια. *** Πάντως, το ταπεράκι τής μαμάς εξακολουθεί να είναι αναντικατάστατο, ε; *** Σταθερή αξία. *** Κωλόχαρτος: "Στο πόθεν έσχες μου δηλώνω καταθέσεις 30.000 ευρώ, προ κρίσεως στο πόθεν έσχες μου είχα 400.000 ευρώ, οπότε καταστράφηκα." *** Τώρα είναι που με μπέρδεψες τελείως, ρε συ Άδωνι. *** Δηλαδή, στα παπάρια σου τα 370 χιλιάρικα που έχασες μ' αυτούς που στηρίζεις αλλά φοβάσαι μην έρθει ο ΣυΡιζΑ και χάσεις τα τελευταία 30; *** Τό 'καψες τελείως, μου φαίνεται. *** Όταν λέμε ότι επανεμφανίστηκε ο Ρουσόπουλος στην ΝΔ, τί ακριβώς εννοούμε; *** Για τα δολοφονικά σχέδια κατά Μαρινάκη θα μιλήσω αργότερα. *** Να συνέλθω πρώτα από το σοκ. *** Το παχουλό αγοράκι τής δεύτερης φωτογραφίας έχει γίνει ένας ακόμη πιο παχουλός ενήλικος 60 χρόνια μετά. *** Κι είναι και αρχηγός κυβερνητικού κόμματος. *** Τι κάνει μπέεεεεεεεε...νυ στα κεραμίδια της εξουσίας; *** Και δεν φτάνει που έβαλε κουλούρα, πήρε και γυναίκα με όνομα σαν από κινούμενα σχέδια. *** Μα Αμάλ Αλαμουντίν, ρε Τζωρτζ; *** Άλα μουντίν στον τόπο σου! *** Συγχίστηκα, π' ανάθεμά σε. *** Δεν γράφω άλλο. *** Σας χαιρετώ άσπλαγχνα. ***