Χτίζεται η Νέα Ελλάδα

Χτίζεται η Νέα Ελλάδα!

Οποία ευτυχία για όλους μας! Και, μάλιστα, διπλή ευτυχία μιας και βλέπουμε δυο μεγαλοεργολάβους να διαγκωνίζονται για το ποιος θα αναλάβει το έργο.

Εκ δεξιών, ο Αντώνης ο φραντζάτος. Ορεξάτος και με καλές συστάσεις. Εργολάβος που αναδείχτηκε για τις επιτυχημένες κατεδαφίσεις του (ξήλωσε παιδεία και υγεία σε χρόνο ρεκόρ, γκρέμισε την ΕΡΤ σε λίγα λεπτά, διέλυσε τον κοινωνικό ιστό σε λιγώτερο από δυο χρόνια κλπ) και τώρα θέλει να αποδείξει σε όλους -και πρώτα-πρώτα στον εαυτό του- ότι είναι καλός και στις ανεγέρσεις. Διαθέτει αρίστης ποιότητος εργαλεία εισαγωγής, γερμανικής κατασκευής και με την σφραγίδα ποιοτικού ελέγχου τού πανεπιστημίου τού Σικάγου. Μα, πάνω απ' όλα, διαθέτει πολυάριθμα συνεργεία με υπεργολάβους που διακρίνονται για την αφοσίωσή τους αλλά και την αποτελεσματικότητά τους. Φυσικά, συνεργεία και υπεργολάβοι δεν έχουν να επιδείξουν μέχρι σήμερα παρά μόνο κατεδαφίσεις αλλά χαρακτηρίζονται από την ίδια με του αφεντικού τους υπερβολική σιγουριά ότι θα τα καταφέρουν και στο χτίσιμο.

Εξ αριστερών ο Αλέξης το γελαστό παιδί. Πολύ νεώτερος του Αντώνη και ως εκ τούτου με πολύ μικρότερη πείρα αλλά ζωηρός, αεικίνητος και με τεράστια όρεξη για μάθηση. Γνωρίζοντας ότι υστερεί σε εμπειρία από τον αντίπαλό του, γυρίζει όλον τον κόσμο προκειμένου να συναντήσει φτασμένους μαστόρους οι οποίοι θα του μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις τους: διδάχτηκε από καθηγητές στην Αργεντινή, μελέτησε τα προγράμματα του Ομπάμα στις ΗΠΑ, έμαθε από την πείρα των πορτογάλων, εμβάθυνε στους σοσιαλιστικούς χειρισμούς τού Ολάντ. Πήρε τόσο σοβαρά τον ρόλο του ώστε τώρα επιχειρεί να συνενώσει τους εργολάβους τού ευρωπαϊκού νότου κόντρα στην βουλιμία των βόρειων εργολάβων. Επιθυμία τού Αλέξη είναι να χτίσει την Νέα Ελλάδα με φάτσα προς τα αριστερά αλλά κανένας από τους συμβουλάτορες και τους δασκάλους του δεν έχει χτίσει ποτέ τέτοιο οικοδόμημα, οπότε ο Αλέξης αυτοσχεδιάζει. Το κακό είναι ότι όσες φορές οι υπεργολάβοι του προσπάθησαν να χτίσουν κάτι με φάτσα αριστερά, τους έβγαινε με την φάτσα δεξιά (χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις Λαφαζάνη και Δραγασάκη). Γι' αυτό και ο Αλέξης, απηυδισμένος, θέλει να μας πείσει ότι ναι μεν θα προσπαθήσει να μας φτιάξει μια Νέα Ελλάδα που να βλέπει αριστερά αλλά κι αν ακόμα του βγει να βλέπει δεξιά, δεν πειράζει.

Το βασικό είναι ότι χτίζεται η Νέα Ελλάδα!

Βέβαια, διαφαίνονται δυο προβληματάκια. Το πρώτο είναι πως κι οι δυο εργολάβοι φαίνεται ότι σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν παλιά, φθαρμένα υλικά: διαλυμένα εργασιακά δικαιώματα, μισοκατεστραμμένο κοινωνικό κράτος, ψωμολυσσούσα παιδεία, διαβλημένη δικαιοσύνη, απογοητευμένη νεολαία... Συνεπώς, είναι λογικό να αντιμετωπίζουν την διστακτικότητά μας να τους εμπιστευτούμε μιας και ο κάθε νοήμων νους αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι δυνατόν να χτίσεις κάτι καινούργιο με παλιά υλικά.

Το δεύτερο -και μεγαλύτερο- πρόβλημα είναι ότι και οι δυο εργολάβοι προτίθενται να ζητήσουν βοήθεια από εκείνους που κατέστρεψαν την Παλιά Ελλάδα, την Ελλάδα στην οποία ζούμε σήμερα: βιομήχανους, εφοπλιστές, τραπεζίτες και λοιπούς κεφαλαιούχους. Δηλαδή, όλους όσους ρήμαξαν τις οικονομίες μας και τις ζωές μας, χτίζοντας μοναχά τις δικές τους αυτοκρατορίες. Και, γαμώτο, είναι πολύ δύσκολο να πιστέψουμε ότι εκείνοι που λυμάνθηκαν το χτες μας και εκμεταλλεύονται το σήμερά μας, θα φροντίσουν για το καλύτερο αύριό μας.

Εν πάση περιπτώσει, χτίζεται η Νέα Ελλάδα!

Τώρα, βέβαια, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν σκεφτόμαστε και κάτι άλλο, πολύ απλό: γιατί πρέπει να αναθέσουμε την δουλειά σε κάποιους άσχετους ή απατεώνες εργολάβους και να μη την κάνουμε μόνοι μας, με αυτεπιστασία; Διάβολε, έχουμε και την γνώση και την πείρα και την όρεξη και την θέληση να κάνουμε αυτή την δουλειά, έτσι δεν είναι; Γιατί να βάλουμε οποιονδήποτε εργολάβο πάνω από το κεφάλι μας και να μη χτίσουμε ό,τι γουστάρουμε και όπως το γουστάρουμε, δίχως να πληρώσουμε κερατιάτικα εργολαβικά; Άλλωστε, την πείρα που έχουμε ως λαός από γιαπιά, δεν την έχουν όλοι οι εργολάβοι του αστικού κόσμου μαζί.

Ας την χτίσουμε την Νέα Ελλάδα, λοιπόν. Αλλά δίχως εργολάβους!

Αρχίζουμε την Κυριακή. Τ' ακούς, μπούρδα Καραβάγγο; Ξύπνα, γαμώ το φελέκι σου!


ΥΓ: Πάντως, ο Αλέξης πρόλαβε και καπάρωσε το neaellada.gr, κάνοντας τον Αντώνη να αφρίσει από το κακό του. Δεν πειράζει, Αντώνη. Το neaellada.eu είναι ακόμη ελεύθερο, οπότε βιάσου!

Η Ουκρανία και η ευρω-Κοντσίτα (με το μούσι της)

Είναι γεγονός και είναι συγκλονιστικό: Σχεδόν 80 χρόνια από την μεγαλύτερη τραγωδία που βίωσε η ανθρωπότητα, ο ναζισμός επιστρέφει στο ευρωπαϊκό έδαφος με τη μορφή της επίσημης κρατικής πολιτικής! Ο ναζισμός χύνει ξανά το αίμα ανθρώπων στην Ευρώπη, ως επίσημη κρατική πολιτική!

Το νέο στοιχείο, το «ποιοτικά αναβαθμισμένο» στοιχείο της ναζιστικής κτηνωδίας, που έρχεται από την Ουκρανία, είναι ακριβώς αυτό: Ότι τα εγκλήματά τους οι ναζί δεν τα διαπράττουν, πλέον, μόνο ως μαχαιροβγάλτες, σε σκοτεινούς δρόμους και σοκάκια. Ο ναζισμός, πλέον, δεν περιορίζεται να δρα ως τσιράκι του επίσημου καθεστώτος της βίας και της καταστολής. Οι ναζί, πλέον, δεν δολοφονούν μόνο ως παραστρατιωτικές και παρακρατικές μαριονέτες κρυμμένοι στα σκοτάδια του εκάστοτε καθεστώτος που προστρέχει στις υπηρεσίες τους. Οι θηριωδίες των ναζί δεν περιορίζονται μόνο στις νυκτερινές πρακτικές του υποκόσμου. Για πρώτη φορά στην Ευρώπη, μετά από 80 χρόνια φρίκης και ολοκαυτώματος, το ναζιστικό έγκλημα αποτελεί πλέον επίσημη κρατική πολιτική, είναι επίσημη κρατική πρακτική άσκησης εξουσίας!

Αυτό ακριβώς συντελείται στην Ουκρανία. Αυτό ακριβώς συμβαίνει: Οι ναζί έχουν βγει στους δρόμους και καίνε ανθρώπους. Ζωντανούς! Το διέπραξαν στην Οδησσό και το διέπραξαν ως συγκυβερνήτες της λεγόμενης «μεταβατικής κυβέρνησης».

Οι ναζί, ως κομμάτι της εκεί «τρόικας» που συνθέτει την λεγόμενη «μεταβατική κυβέρνηση», έχουν βγει στους δρόμους και εκτελούν ανθρώπους. Μέρα – μεσημέρι! Και το κάνουν χωρίς να φορούν «στολές παραλλαγής». Φορούν την επίσημη στολή του στρατού της Ουκρανίας! Το διέπραξαν στην Μαριανούπολη και στο Ντονιέτσκ.

Οι ναζί έχουν βγει στους δρόμους και δίπλα στα αποβράσματα των χουλιγκάνων που συνθέτουν τα «Τάγματα Εφόδου» διαθέτουν, ταυτόχρονα, και ελεύθερους σκοπευτές. Που προωθούν τις πολιτικές εξελίξεις στήνοντας προβοκάτσιες και σκορπίζοντας τον θάνατο. Το διέπραξαν στο Κίεβο.

Όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ουκρανία, α) η αρχική αναγόρευση του ναζισμού σε πολιτικό μέγεθος, β) η κατοπινή ενθρόνισή του σε κυβερνητικές καρέκλες, γ) η τρέχουσα αναγνώρισή του από τους Αμερικάνους και τους Ευρωπαίους ως η επίσημη κρατική πολιτική της Ουκρανίας, γίνονται με την έγκριση της ΕΕ! Όλα αυτά γίνονται με την σφραγίδα των Βρυξελλών!

Όλα αυτά γίνονται με την συνηγορία του -βραβευμένου με Νόμπελ Ειρήνης- Ομπάμα. Η υφυπουργός Εξωτερικών του τελευταίου (η περιβόητη κυρία Νιούλαντ) αποδείχτηκε ότι παζάρευε στο γραφείο της με τους εκπροσώπους των ναζί της Ουκρανίας την υποστήριξή τους στα σχέδια των ΗΠΑ έναντι του ποσού των 5-10 εκατομμυρίων ευρώ... Οι αμερικάνικες πολυεθνικές εταιρείες των μισθοφόρων του θανάτου, αυτές που υπογράφουν συμβόλαια συνεργασίας με το Πεντάγωνο του κ.Ομπάμα (όπως η «Blackwater», περιλάλητη για τις θηριωδίες της στο Ιρακ), εκτελούν ανθρώπους αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία, στο πλευρό του κυβερνητικού στρατού…

Τα συμβαίνοντα στην Ουκρανία συνιστούν ασφαλή απόδειξη για το τι ανθρωποθυσία συνεπάγεται η σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των καπιταλιστικών κέντρων και τι κρύβεται πίσω από τα χαμόγελα των εκπροσώπων του «πολιτισμένου κόσμου»: Ενώ οι εικόνες από την Μαριανούπολη πάγωναν το αίμα δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη, με τον στρατό, υπό τις εντολές των ναζιστών, να δολοφονεί αμάχους με σφαίρες στο κεφάλι, οι μεν Μέρκελ και Ολάντ ακολουθούσαν πιστά το πρόγραμμα της κρουαζιέρας τους στη Βαλτική, ο δε Πούτιν έπαιζε χόκεϋ…

Παρεμπιπτόντως: Αλήθεια, έχετε ακούσει κάποια δήλωση της προεδρεύουσας το τρέχον εξάμηνο στην ΕΕ (της Ελλάδας, ντε!), για τα όσα συντελούνται στην Ουκρανία; Υπέπεσε στην αντίληψή σας κάποια δήλωση του προεδρεύοντα κ.Σαμαρά, πρώην συνεργάτη του κ.Μπαλτάκου, γνωστού  από την διακίνηση της θεωρίας των «δυο άκρων»; Είδατε ή ακούσατε κάποια παρέμβαση εκ μέρους του προεδρεύοντα υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας, του κ.Βενιζέλου προς την κυβέρνηση της Ουκρανίας; Η τελευταία δήλωση του κυρίου «ψηφίστε Ελιά για να έχουμε σταθερότητα» ήταν εκείνη που έκανε όταν συναντήθηκε και χαιρέτισε την εν λόγω κυβέρνηση των ναζί και φιλοναζί εταίρων. Τότε, όπως είχε δηλώσει, δεν διαπίστωσε κάτι ναζιστικό επάνω τους, διότι, όπως είχε συμπληρώσει, στη συνάντηση με την οποία  τους αναγνώρισε πολιτικά - για λογαριασμό τόσο της Ελλάδας, όσο και της ΕΕ – αυτό το ζήτημα (αν είναι ναζί, δηλαδή) δεν τον είχε απασχολήσει…

Οι εξελίξεις στην Ουκρανία συνιστούν ασφαλή απόδειξη για το τι κρύβεται πίσω από τα κηρύγματα περί την ευρωενωσιακή «ελευθερία» και «δημοκρατία». Τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία είναι μια πολιτική «χορηγία» της ΕΕ. Όλης της ΕΕ! Και της ΕΕ της Μέρκελ και της ΕΕ του Ολάντ. Και της ΕΕ του Βορρά και της ΕΕ του Νότου. Και της ΕΕ των «κεντροαριστερών» και της ΕΕ των «κεντροδεξιών». Και της ΕΕ εκείνων που την εξυμνούν και της ΕΕ των άλλων που θέλουν να την «αλλάξουν». Που δημιουργούν αυταπάτες ότι αυτή η ΕΕ, η θεραπαινίδα της πολιτικής που εκτρέφει τον φασισμό και τον ναζισμό, που τροφοδοτεί από την Λεπέν και τον Κασιδιάρη μέχρι την Μουσολίνι και τον Γιάρος του ουκρανικοιύ «Δεξιού Τομέα», μπορεί, τάχα, να μεταμορφωθεί σε «Ευρώπη των λαών»…

Η «αγία οικογένεια» της ΕΕ, ο βαστάζος και χορηγός του ναζισμού στην Ουκρανία, δεν έγινε σε μια νύχτα το συνώνυμο της ευρωπαϊκής «μαυρίλας». Η ΕΕ που οικτίρει τα «αποσχιστικά δημοψηφίσματα», όπως τα αποκαλεί, στην Ανατολική Ουκρανία, είναι η ίδια που με την πολιτική της αποτελεί τον ηθικό (και φυσικό) αυτουργό τους. Είναι η ΕΕ που τα ίδια δημοψηφίσματα στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας και του Κοσσυφοπεδίου τα αποκαλούσε «αγλάισμα δημοκρατίας»…

Δεκαετίες τώρα, η ΕΕ αποτελεί τον παγκόσμιο υποβολέα της θεωρίας των «δύο άκρων». Είναι αυτή, η ΕΕ των μονοπωλίων (εκείνων των μονοπωλίων που, όπως η «Ζήμενς» και η «Κρουπ», ανέβασαν τον Χίτλερ στην καγκελαρία) που μηχανεύεται αθλιότητες για να συσχετίζει ανιστόρητα και συκοφαντικά το φασισμό με τον κομμουνισμό και επιδίδεται σε έναν παγκόσμιο ιδεολογικό «μακαρθισμό».

Είναι η ΕΕ που πριν από τα οικονομικά μνημόνια φρόντισε να συντάξει τα αντικομμουνιστικά μνημόνια, αντλώντας από το «επιστημονικό| ναζιστικό-γκεμπελικό οπλοστάσιο του «πες, πες κάτι θα μείνει».

Είναι εκείνη, η ΕΕ, που στα μισά κράτη - μέλη της παρατηρείται ενίσχυση της ακροδεξιάς και στα άλλα μισά επαναλαμβάνεται η συμμετοχή στις κυβερνήσεις φασιστικών κομμάτων και πολιτικών προσώπων.

Είναι η ΕΕ, όλη η ΕΕ, που στις 21/12/2010 – και για δεύτερο συνεχόμενο έτος – αρνήθηκε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να υιοθετήσει ψήφισμα, με το οποίο καταδικάζονταν η ηρωοποίηση όσων συμμετείχαν στις φασιστικές λεγεώνες των «Βάφεν SS», οι δημόσιες εκδηλώσεις δικαίωσης του ναζιστικού παρελθόντος και του ναζισμού, η ανέγερση μνημείων προς τιμήν των ναζί και των συνεργατών τους, η βεβήλωση ή καταστροφή μνημείων προς τιμήν των αγωνιστών κατά του φασισμού και του ναζισμού, η παράνομη εκταφή ή μεταφορά των σορών των θυμάτων της φασιστικής θηριωδίας. Η ΕΕ και όλα τα κράτη - μέλη της, αρνήθηκαν να υπερψηφίσουν το ψήφισμα και επέλεξαν την... αποχή!

Η ΕΕ που παρέχει καθεστώς «εταιρικής σχέσης» στην φιλοναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας, που στηρίζει μια κυβέρνηση που πυροβολεί ανθρώπους στο κεφάλι στη μέση του δρόμου, που ευλογεί τα «Τάγματα Εφόδου» που καίνε ανθρώπους ζωντανούς στην Οδησσό, είναι η ίδιας ΕΕ που χρόνια τώρα παρακολουθεί σε κράτη – μέλη της να αναστηλώνονται τα χιτλερικά σύμβολα! Να αναρτώνται μνημεία των «Ες Ες»! Να βαφτίζονται οι δοσίλογοι «εθνικοί ήρωες». Να ανακηρύσσεται η 9η Μάη (μέρα νίκης κατά του φασισμού) σε «μέρα πένθους» (!) στις Βαλτικές χώρες…

Ήταν ο αρμόδιος επίτροπος της ΕΕ για θέματα διεύρυνσης, ο «κύριος» Φερχόιγκεν, που το 2012, πριν ακόμα από τα γεγονότα στην Ουκρανία, που δήλωνε ότι καλώς διώκονται οι κομμουνιστές στις Βαλτικές χώρες, την ίδια ώρα που οι εκεί κυβερνήσεις των κρατών – μελών της ΕΕ αποκαθιστούσαν τους φασίστες!

Αυτή είναι η ΕΕ εντός της οποίας χειμάζεται (και) ο ελληνικός λαός. Η ΕΕ εκτός από τρόικες, εκτός από Μνημόνια, εκτός από οικονομικούς «δολοφόνους», τρέφει – επίσημα πλέον – στις αγκάλες της και ναζί δολοφόνους. Κι αυτή η ΕΕ δεν αλλάζει. Το γεγονός είναι εξαιρετικής σπουδαιότητας για να μην το λάβουν υπόψη τους οι ψηφοφόροι στις 25 του μήνα και για να μην το σταθμίσουν ως -μείζονος σημασίας- κριτήριο ψήφου.


Υστερόγραφο:

Από τη μια οι υστερικές ιαχές περί «ευρυχωρίας» με τις οποίες μας φλόμωσαν τα ΜΜΕ με αφορμή την νικήτρια της… «Γιουροβίζιον». Από την άλλη οι φωτιές που καίνε στην Ουκρανία.

Από την μια η αοιδός Κοντσίτα με την ευρωπαϊκή βιομηχανία του θεάματος να ποντάρει πάνω της τη διάχυση μιας παρακμιακής ιδεολογίας που θέλει να βαφτίσει άσκηση ελευθερίας και δημοκρατίας τον ατομικό αυτοπροσδιορισμό μιας καρικατούρας σουφραζέτας με μόνο προσόν της ότι φοράει μούσι. Κι από την άλλη η ίδια βιομηχανία του θεάματος που πατρονάρει τον ναζισμό ως «απελευθερωτή» και «δημοκράτη».

Βάλτε τα δίπλα – δίπλα. Από όπου και να κοιτάξεις την «ευρω-Κοντσίτα» των Βρυξελλών, πίσω από τον αποβλακωτικό ευρωενωσιακό φερετζέ των κηρυγμάτων της νεοταξίτικης πολιτικής και αισθητικής περί «ελευθερίας» και «ανεκτικότητας», χάσκει το…  μούσι που μας πουλάνε.

[Άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου στο enikos.gr - Υπογραμμίσεις τού συντάκτη]

Σαββατιάτικα (3)

*** Επιμένει να οδηγεί δίχως δίπλωμα, με το επιχείρημα ότι "στην Ελλάδα ζούμε". *** Τέθηκε σε διαθεσιμότητα ο προσωπικός του φρουρός, κατηγορούμενος για παράνομη κατοχή εκρηκτικών. *** Στις 30/7/2012 επιτέθηκε στον δήμαρχο κορινθίων Αλέκο Πνευματικό και τον σώριασε. *** Στις 23/8/2012, επί κεφαλής ομάδας "συναγωνιστών" του, πλακώθηκε με τους αστυνομικούς που μετέφεραν μετανάστες στο στρατόπεδο της Κορίνθου. *** Όμως, στις 7/5/2014 όλη η μαγκιά πήγε περίπατο κι έβαλε τα κλάματα στο βήμα τής βουλής, προκαλώντας την χλεύη οικείων και ξένων. *** Αυτά παθαίνει κανείς άμα έχει συμβουλάτορα τον Κούγια. *** Ξέρει από κλάματα ο άσπιλος. *** Από τότε που έφαγε κατακέφαλα το Prada τακούνι τής Εύης. *** "Είναι ψηλός, είναι ψηλός ο πρόεδρος". *** "Πούλα και πούλο". *** Αυτά τα συνθήματα ακούς άμα σε λένε Κούγια κι επιμένεις να παριστάνεις τον πρόεδρο μιας ιστορικής ομάδας όπως η Παναχαϊκή. *** Παρεμπιπτόντως, ο Μπούκουρας αποκάλυψε ότι ξεκίνησε από το ΠαΣοΚ. *** Προφανώς, εκεί έκανε το αγροτικό του ως πρασινοφρουρός. *** "Πρόεδρε, αυτά που λέτε δεν τα βλέπει ο κόσμος, ο οποίος εξακολουθεί να ζει στην φτώχεια και στην μιζέρια", τόλμησε να παρατηρήσει η Χούκλη. *** "Ναι, αλλά καθιερώσαμε τον συμψηφισμό τού ΦΠΑ", αντέτεινε με στόμφο ο Αντώνης. *** Αυτά είναι τα ωραία! *** Τώρα ησυχάσαμε, πρόεδρε. *** Μόνο που αργεί λίγο εκείνο το δωρεάν wi-fi που μας έταξες. *** Κουτσούμπας: "Όλα αυτά που τάζει ο ΣυΡιζΑ θα υλοποιηθούν όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες, δηλαδή του Αγίου Ποτέ". *** Σύντροφε γραμματέα, αυτόν τον άγιο κάπως αλλοιώς τον λέμε εμείς εδώ στην Πάτρα. *** Δυόμισυ φορές περισσότερες ψήφους από την ΑρΕν τού ΣυΡιζΑ μάζεψε η ΕΑΑΚ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις πρόσφατες φοιτητικές εκλογές. *** Πού πας, ρε δόλιε Αλέξη; *** Γεωπολιτικούς κινδύνους για την οικονομία τής ευρωζώνης βλέπει στην Ουκρανία ο Μάριο Ντράγκι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. *** Τους φασίστες στην κυβέρνηση της Ουκρανίας δεν τους βλέπει. *** Η Θεοπούλα στηρίζει Δούρου. *** Η Ντάλια την χρηματοδοτεί; *** Ούτε ένα ούτε δύο αλλά έντεκα αυτοκίνητα τρακάρησε 86χρονη γερμανίδα στην προσπάθειά της να ξεπαρκάρει. *** Κι εγώ που νόμιζα ότι μόνο στην Ελλάδα οδηγούν ζόμπι. *** Το Ναούρου το ξέρετε; *** Πρόκειται για την μικρότερη χώρα στον κόσμο, ένα νησάκι χαμένο στον Ειρηνικό, με 10.000 κατοίκους και έκταση 21 τετρ. χιλιόμετρα, δίχως στρατό και δίχως...πρωτεύουσα (!), γνωστό μέχρι σήμερα ως "το νησί τής χαράς". *** Χτες, το Ναούρου υπέβαλε αίτημα ένταξης στο Δ.Ν.Τ. *** Στο εξής θα είναι γνωστό ως "το νησί των οδυρμών". *** ΗΠΑ: Νέο ρεκόρ για τον Dow Jones, ο οποίος ξεπέρασε τις 16.583 μονάδες. *** ΗΠΑ: Νέο ρεκόρ για την φτώχεια, κάτω από το όριο της οποίας ζουν πλέον πάνω από 46,2 εκατ. κάτοικοι. *** Πρόταση του ιστολογίου προς τον Ομπάμα: πρόεδρε, βάλε την φτώχεια στο χρηματιστήριο. *** Ο Μελισσανίδης αναπτύσει τον ΟΠΑΠ *** Άλλαξε το "Ξυστό" και το έκανε "Σκρατς". *** Τέτοια έμπνευση! *** Νεβάδα - καζίνο, Ελλάδα - το ξύνω. *** Και σας γράφω στο ξυσμένο. *** Όλοι γνωρίζουν ότι οι ναζί υποχρέωσαν τους εβραίους να φοράνε διακριτικό κίτρινο άστρο. *** Όμως κανείς ποτέ δεν μας είπε ότι στην Βιέννη το 1267, σαν σήμερα, ήταν η εκκλησία που υποχρέωσε τους εβραίους να φέρουν διακριτικό σήμα. *** Προφανώς, το διακριτικό τής εκκλησίας είχε την ευλογία τού πανάγαθου. *** Σαν σήμερα επίσης, το 1956, οι βρεττανοί απαγχόνισαν στην Λευκωσία τους κύπριους αγωνιστές Μιχάλη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου. *** Αν αυτά τα παλληκάρια ήξεραν τι μυαλά θα κουμαντάριζαν οι απόγονοί τους, ίσως να ζούσαν ακόμη. *** Θυμάστε πού πηγαίνατε για μπάνιο τα προηγούμενα καλοκαίρια; *** Μπράβο. *** Μη βάλετε στοίχημα ότι θα πάτε κι εφέτος στο ίδιο μέρος. *** Κατά πάσα πιθανότητα, θα βρείτε την παραλία φραγμένη. *** Λόγω ανάπτυξης. *** Βενιζέλος: "Αν η Ελιά δεν πάει καλά στις ευρωεκλογές, τίθεται ζήτημα κυβερνητικής σταθερότητας". *** Ρε Βαγγέλη, για καλό το είπες αυτό; *** Δεν καταλαβαίνεις ότι έτσι μας δίνεις έναν εξαιρετικό λόγο για να μη ψηφίσουμε Ελιά; *** Αχ, ο φουκαράς ο Βαγγέλης... *** Είκοσι χρόνια πάλευε να γίνει αρχηγός στο κόμμα. *** Όταν τα κατάφερε, εξαφανίστηκε το κόμμα. *** Αχ, βρε Μπένυ... *** Πώς τα κατάφερες να νοσταλγούν οι πασόκοι τον Γιωργάκη; *** Σήκω Ανδρέα για να δεις τον χοντρό τής Αλλαγής. *** Αυτόν που ξέμεινε, δηλαδή. *** Ο άλλος την έκανε έγκαιρα διά τας εξοχάς. *** Πάγκαλος πάει στην ποταμιά. *** Φυλάξου Σταύρακα. *** Έμαθε ο Άδωνις το clawback και μας ζάλισε. *** Ο άριστος γνώστης των ελληνικών μαθαίνει γρήγορα και τα εγγλέζικα. *** Γκόου φακ γιορσέλφ, μαδερφάκερ νεοφιλελέ. *** Άψογος; *** Στον τάφο τού Κωνσταντίνου Καραμανλή συναντήθηκαν ο ανηψιός μπουχέσας και ο Αντώνης ο φραντζάτος. *** Και έσται η εσχάτη πλάνη χείρων τής πρώτης. *** Κοινώς, κάθε πρώην και καλύτερος. *** Αύριο δεν θα είναι ανοιχτά τα μαγαζιά. *** Γαμώτο. *** Πότε θα ψωνίσω εγώ τώρα; *** Σαρώνει στην Πάτρα ο υποψήφιος δήμαρχος του ΚΚΕ Κώστας Πελετίδης. *** Το μόνο που σκαρφίστηκαν οι αντίπαλοί του για να τον πολεμήσουν είναι πως κατά βάθος δεν θέλει να εκλεγεί. *** Ό,τι λένε και για το ΚΚΕ, δηλαδή, πως δεν θέλει να κυβερνήσει. *** Το ιστολόγιο προτείνει: τιμωρήστε τον ψηφίζοντάς τον! *** Αφού κατά βάθος δεν θέλει να εκλεγεί, βγάλτε τον δήμαρχο με το ζόρι, για να μάθει να μη μας κοροϊδεύει! *** Στην Καλαμάτα δεν υπάρχει πρόβλημα: όλοι ψήφο στον Μανώλη Μάκαρη. *** Τον υποψήφιο δήμαρχο που στηρίζει ο ΣυΡιζΑ, μαζί με τους Ανεξάρτητους Έλληνες και τους Οικολόγους Πράσινους. *** Έχει πείρα ο άνθρωπος, ως πρώην δημοτικός σύμβουλος της Ν.Δ. και πρώην υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος πάλι με την Ν.Δ. *** Άλλη μια αριστερή επιλογή με την σφραγίδα ευθύνης τού ΣυΡιζΑ. *** Απορία: τώρα που ο Αρούλης έχει κωλοπιλάλες με τις εκλογές, ποιός βγάζει βόλτα τα σκυλιά του; *** Με ρώτησαν πόσες μέρες άδειας δικαιούνται οι εργαζόμενοι για να πάνε να ψηφίσουν και μπερδεύτηκα; *** Τί εννοούμε όταν λέμε "εργαζόμενοι"; *** Και τι εννοούμε όταν λέμε "δικαιούνται"; *** Με χαλάει αυτό που βάζετε μαζί τις λέξεις "εργαζόμενος" και "δικαίωμα". *** Αυτά τα σοβιετικά κατάλοιπα να τα ξεχάσετε μια για πάντα. *** Έτσι δεν είναι, ρε Βρούτση; ***  Ώστε βγήκε βόλτα με τα πόδια ο Σαμαράς και συναντήθηκε με απλούς ανθρώπους; *** Δυστυχώς, δεν πέρασε από τα δημόσια ουρητήρια κι έτσι έχασε την ευκαιρία να συναντήσει και μένα. *** Κι είχα μαζί μου κι ένα μετάλλιο να του δώσω, από κάτι σκακιστικούς αγώνες όπου είχα πάρει μέρος πρόπερσι. *** Ευτυχώς, βρέθηκε ένας περιπτεράς και τον κέρασε αυθόρμητα ένα παγωτάκι. *** Σωστός ο αυθόρμητος περιπτεράς. *** Όπως και η αυθόρμητη τουρίστρια, που πέρασε ανάμεσα από τόσους σωματοφύλακες νομίζοντας ότι έχει να κάνει με έναν απλό πολίτη. *** Φαίνεται ότι στην χώρα της οι άνθρωποι κυκλοφορούν στον δρόμο με μια κουστωδία μπράβων ο καθένας. *** Πάντως, Αντώνη, μήπως να ξανακοιτάξεις το ζήτημα της προσωπικής σου φρουράς; *** Ποιός προσλαμβάνει αυτούς τους άχρηστους, ρε πούστη μου; *** Όχι τίποτ' άλλο αλλά κυκλοφορεί ελεύθερος ο Χριστόδουλος Ξηρός. *** Εν τάξει, θα το χαρούμε, δε λέω. *** Αλλά μη σε κάνουμε και ήρωα, ε; *** Ωχ, τι σκέφτηκα τώρα! *** Αν πάθει τίποτε ο Αντώνης, αναλαμβάνει καθήκοντα πρωθυπουργού ο Βενιζέλος; *** Διπλό ωχ! *** Εφιάλτης στον δρόμο με τις λεύκες, νούμερο 169. *** Όσα και τα κιλά τού αντιπρόεδρου. *** Πρόσεχε, Αντώνη! *** Καλό σαββατόβραδο. *** Η ευχή απευθύνεται αποκλειστικά σε απλούς αναγνώστες. ***

Ω! Μπένυ, Μπένυ... (5)

Θα μπορούσα να γράψω σημειώματα επί σημειωμάτων για τις ανεπανάληπτες "επιτυχίες" τού Μπένυ. Επειδή, όμως, όσο ασχολούμαι μαζί του τόσο σιχαίνομαι και "μένα ακόμα που σας ιστορώ" (για να χρησιμοποιήσω έναν στίχο από την Διαθήκη τού μεγάλου Μιχάλη Κατσαρού), θα ολοκληρώσω σήμερα με μια αναφορά στα τρία μεγαλύτερα βενιζέλεια επιτεύγματα: (α) τον νόμο 2328/1995, που πέρασε στην ιστορία ως τυποκτόνος νόμος, (β) τον νόμο 3126/2003, γνωστό σε όλους μας ως νόμος περί ποινικής ευθύνης των υπουργών και (γ) τον νόμο 3885/2010, με τον οποίο "τακτοποιήθηκε" η υπόθεση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά και τα υποβρύχια που παραγγείλαμε στους γερμανούς και είτε δεν τα παραλάβαμε ποτέ είτε τα παραλάβαμε αλλά έγερναν.


(α) Υποθέτω πως γνωρίζετε ότι όλοι -κι όταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι- οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί λειτουργούν χωρίς άδεια. Δεν ξέρω αν τέτοιο φαινόμενο εμφανίζεται πουθενά αλλού στον πολιτισμένο μας κόσμο αλλά αυτό που συμβαίνει στον τόπο μας οφείλεται στον μεγάλο νομομαθή αρχηγό τού σημερινού ΠαΣοΚ. Αυτός ήταν που το 1995 προώθησε τον νόμο 2328, σύμφωνα με τον οποίο οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί τής χώρας μπορούν να λειτουργήσουν με προσωρινή άδεια. Βλέπετε, εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν οι fast-track διαδικασίες, τις οποίες εφηύρε ο Γιωργάκης και καθιέρωσε ο Αντωνάκης πολλά χρόνια αργότερα. Έτσι, ο Βενιζέλος βρήκε την πατέντα της "προσωρινής άδειας" για να βολέψει τους καναλάρχες, γλιτώνοντάς τους από όλους εκείνους τους ελέγχους που θα απαιτούνταν για να πάρουν κανονική άδεια.

Κι ενώ μ' αυτόν τον τρόπο βολεύονταν οι βαρώνοι των ΜΜΕ, ταυτόχρονα βολευόταν και η εξουσία. Πώς; Μα ποιός καναλάρχης θα τολμούσε ποτέ να στενοχωρήσει την κυβέρνηση, όταν ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε ο κάθε υπουργός συγκοινωνιών-επικοινωνιών να θέσει θέμα αδειοδότησης του σταθμού του και να τον κλείσει; Τελικά, ο νόμος 2328 οδήγησε στην σημερινή αηδιαστική κατάσταση όπου κυβέρνηση και μηντιάρχες αλληλοεκβιάζονται και αλληλοεξυπηρετούνται εις βάρος του απλού πολίτη και της σωστής ενημέρωσής του.

Γιατί, όμως, ο νόμος 2328/1995 απέκτησε το προσωνύμιο "τυποκτόνος"; Επειδή στο άρθρο 4 ορίζει ότι σε περίπτωση που υπάρξει καταδίκη μέσου ή δημοσιογράφου για συκοφαντία, δυσφήμηση ή απλή προσβολή, οι κατώτατες επιβαλλόμενες χρηματικές ποινές είναι 100.000.000 δραχμές (κάπου 300.000 ευρώ) για τηλεοπτικό μέσο πανελλήνιας εμβέλειας και 50.000.000 δραχμές (σχεδόν 150.000 ευρώ) για ραδιοφωνικό μέσο με δίκτυο πανελλήνιας μετάδοσης.

Εξυπακούεται ότι, με τέτοιες εξοντωτικές ποινές, δύσκολα θα βρισκόταν δημοσιογράφος που θα τολμούσε να θίξει κακώς κείμενα ή να προβεί σε συνταρακτικές αποκαλύψεις. Για παράδειγμα, ποιός θα τολμούσε ποτέ να γράψει ότι ο Άκης χρηματιζόταν; Θα αρκούσε μια δικαστική απόφαση που θα καταδίκαζε έστω μια φράση τού δημοσιεύματος ή και μια μόνο λέξη του για να υποχρεωθεί ο συντάκτης να καταβάλει στον "θιγόμενο" αποζημίωση τουλάχιστον τριακόσια χιλιάρικα.

Επί 16 ολόκληρα χρόνια πάλευαν οι δημοσιογράφοι για να ακυρωθεί η συγκεκριμένη διάταξη, η οποία σ' αυτό το διάστημα γέννησε ολόκληρη βιομηχανία αγωγών. Έπρεπε να φτάσει το καλοκαίρι τού 2011 για να αποφασίσει ο Άρειος Πάγος ότι η διάταξη περί κατώτατων ορίων χρηματικής ικανοποίησης για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης προσώπου, του οποίου εθίγη η τιμή και η υπόληψη από δημοσίευμα και τηλεοπτική ή ραδιοφωνική εκπομπή, είναι αντισυνταγματική.


(β) Ο νόμος 3126/2003 συνιστά την απόλυτη ειρωνεία για τον Βενιζέλο: τον τιτλοφόρησε "νόμο ποινικής ευθύνης των υπουργών" αλλά έμεινε στην γλώσσα μας ως "νόμος μη ευθύνης υπουργών".

Είναι σαφές ότι ο εν λόγω νόμος, τον οποίο πολλοί νομομαθείς χαρακτηρίζουν ως "ανήθικο προνόμιο των υπουργών", φτιάχτηκε από τον Βαγγέλα με σκοπό να εξασφαλιστεί η ατιμωρησία των υπουργών. Σ' αυτόν τον κατάπτυστο νόμο ορίζεται ότι (Ι) η άδεια για την έναρξη διαδικασίας δίωξης -ή ακόμη και απλής ανάκρισης- υπουργού δίνεται μόνο από την βουλή και (ΙΙ) η περίοδος της παραγραφής όλων των αδικημάτων των υπουργών δεν είναι ημερολογιακή αλλά διαρκεί δύο βουλευτικές συνόδους, όσο κι αν διαρκέσουν αυτές.

Τί μας λέει μ' αυτό το τερατούργημα ο Βενιζέλος; Μας λέει ότι εκεί όπου για το αδίκημα ενός απλού πολίτη ισχύει παραγραφή μετά από δέκα χρόνια, για έναν υπουργό μπορεί να ισχύσει παραγραφή μέσα σε έξι μήνες, αν στο χρονικό αυτό διάστημα προκηρυχθούν δυο φορές εκλογές. Ερωτώ, για παράδειγμα: θυμάστε πού κατέληξε η περίπτωση των υπουργών Δούκα, Κοντού και Μπασιάκου, για τους οποίους η ανάκριση είχε συγκεντρώσει επαρκή στοιχεία στοιχειοθέτησης αδικημάτων στην περίφημη υπόθεση του Βατοπεδίου; Πουθενά. Γιατί; Επειδή η ιστορία άρχισε το 2003 και το 2007 είχαμε εκλογές, όταν ο Καραμανλής έκλεισε εσπευσμένα την βουλή το καλοκαίρι του 2009 για να ξαναπάμε σε εκλογές συμπληρώθηκαν δυο βουλευτικές σύνοδοι και η υπόθεση παρεγράφη.

Η πλάκα είναι ότι η παραγραφή ισχύει μόνο για τους υπουργούς και όχι για τους συνεργάτες τους, όπως έχει αποφανθεί και ο εισαγγελέας Σανιδάς. Έτσι, αν ένας υπουργός μοιραστεί μια μίζα με τον γραμματέα του και η υπόθεση αποκαλυφθεί μετά από δυο βουλευτικές συνόδους, ο μεν γραμματέας πάει κατηγορούμενος ο δε υπουργός πάει για καφέ.

Και μια λεπτομέρεια, για όσους δεν την γνωρίζουν. Ο Άκης δεν πήγε φυλακή κατηγορούμενος για όσα έκανε ως υπουργός, επειδή ό,τι κι αν είχε κάνει είχε παραγραφεί. Πήγε για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, αδίκημα που είναι διαρκές και δεν υπόκειται σε παραγραφή.


Για τον νόμο 3885/2010 και όλη την σπαρταριστή ιστορία με τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και τα υποβρύχια που χρυσοπληρώσαμε αλλά δεν είδαμε ποτέ, σας παραπέμπω στην σειρά κειμένων που δημοσιεύθηκαν τον περασμένο Οκτώβριο σε τούτη την γωνιά με τον γενικό τίτλο "Το μουσούδι". Ο Βενιζέλος (αυτός είναι το μουσούδι) εμφανίζεται από το τέταρτο κείμενο της σειράς ("Το υποβρύχιο που γέρνει") και μετά. Ανατρέξτε, διαβάστε, απολαύστε και αναφωνήστε όλοι μαζί:

Ω! Μπένυ, Μπένυ...

Ω! Μπένυ, Μπένυ... (4)

Στις 17 Ιουνίου 2011, ο Γιωργάκης απομακρύνει εσπευσμένα από το υπουργείο οικονομικών τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου -που τά 'χε κάνει ρόιδο- και στέλνει στην θέση του τον Βενιζέλο -για να φτιάξει τα πράγματα, προφανώς. Πριν καλά-καλά συμπληρώσει έναν μήνα στην καινούργια του καρέκλα, ο Βαγγέλας καταλύει κάθε έννοια λογικής και νομιμότητας προκειμένου να βοηθήσει την Proton, την κλυδωνιζόμενη τράπεζα του μεγαλοαπατεώνα Λαυρέντη Λαυρεντιάδη. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Το 1995 και καθώς το σκάνδαλο Κοσκωτά και τα όσα έγιναν με την Τράπεζα Κρήτης ήσαν πρόσφατα, η βουλή ψήφισε τον νόμο 2362, ο οποίος θα εμπόδιζε την επανεμφάνιση φαινομένων τέτοιου τύπου. Όμως, όπως έχουμε πει κατ' επανάληψη, ο Βαγγέλας δεν κωλώνει σε νόμους και αηδίες. Έτσι, ο επί των οικονομικών υπουργός, παραβιάζοντας ευθέως τις διατάξεις τού Ν.2362/1995, μεταφέρει στις 14 Ιουλίου 2011 ποσό 100 εκατ. ευρώ από τα διαθέσιμα του ελληνικού δημοσίου σε προθεσμιακή κατάθεση στην Proton, βοηθώντας την τράπεζα να "μπαλώσει" την τρύπα των διαθεσίμων της. Εντελώς συμπτωματικά, εκείνες τις ημέρες διεξάγονταν στην Proton έλεγχοι από την Τράπεζα της Ελλάδος και την Αρχής κατά του μαύρου χρήματος, οι οποίοι αποκάλυψαν υπεξαίρεση 51 εκατ. ευρώ και σειρά κανονιστικών παραβάσεων.

Την παράνομη αυτή υπουργική απόφαση επεσήμαναν με επιστολή τους στον υπουργό οι υπάλληλοι του Γενικού Λογιστηρίου τού Κράτους Σ. Μαραβελάκης και Κ. Αναγνωστόπουλος, αρνούμενοι να συμπράξουν στην παρανομία. Ο Βαγγέλας τούς κατακεραύνωσε, λέγοντάς τους ότι έχουν άγνοια του συστημικού κινδύνου και της τραπεζικής πίστης.

Λεπτομέρεια: Η Proton είχε διαπιστωμένο έλλειμμα κεφαλαίου. Για τον λόγο αυτό, στις 23/5/2011 η Γενική Συνέλευσή της ενέκρινε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου κατά 100 εκατ., τα μισά με μετρητά και τα άλλα μισά με ομολογιακό δάνειο. Πενήντα μέρες αργότερα, τίποτε απ' αυτά δεν είχε γίνει. Τα 100 εκατομμύρια του Βενιζέλου μπάλωσαν αυτήν ακριβώς την τρύπα. Λεπτομέρεια της λεπτομέρειας: ο διοικητής τής Τράπεζας της Ελλάδος, ο πολύς Γιώργος Προβόπουλος, ήταν απολύτως ενήμερος για την ενέργεια Βενιζέλου και δεν διαφώνησε.

Τώρα αρχίζουν οι βενιζέλειες "ομορφιές". Στις 4 Αυγούστου, στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, η δημοσιογράφος Αριστέα Μπουγάτσου ετοιμάζεται να βγάλει στον αέρα την παραπάνω ιστορία. Την προηγούμενη μέρα ακριβώς, στις 3 Αυγούστου, ο Βενιζέλος προσθέτει εκτάκτως σε άσχετο νομοσχέδιο (περί συνταξιοδοτικής νομοθεσίας) που συζητείται στην βουλή, μια τροποποίηση που λέει πως, κατά παρέκκλιση των κείμενων περιορισμών, μπορούν να τοποθετούνται σε εμπορικές τράπεζες κρατικά διαθέσιμα, αν συντρέχουν λόγοι απειλής τού τραπεζικού συστήματος!

Ωραίο; Περιμένετε γιατί έχει και καλύτερο. Ο Βενιζέλος (γάτα ο Μπένυ!) δεν άφησε ξεκάρφωτη αυτή την τροποποίηση αλλά την "κόλλησε" ως συμπληρωματική παράγραφο σε μια υπουργική απόφαση του 1997. Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η εν λόγω προσθήκη αποκτά αναδρομική ισχύ από το 1997. Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: και την Proton βολεύουμε "νόμιμα και ηθικά" και με την πλάτη μας καλυμμένη αλλά και απαλλάσουμε όλους τους υπουργούς οικονομικών για οποιαδήποτε σχετική πουστιά έκαναν τα τελευταία 14 χρόνια. Ω! Μπένυ, Μπένυ...

Και τώρα το κερασάκι. Στις 17 Οκτωβρίου, κατά την διάρκεια της εκπομπής "Ενώπιος ενωπίω" του Νίκου Χατζηνικολάου στο Άλτερ, ο Βενιζέλος παρεμβαίνει τηλεφωνικά για να απαντήσει σε όσα λεγόντουσαν περί του "πόθεν έσχες" των πολιτικών. Κι επειδή αφ' ενός μεν ο Βαγγέλας πάσχει από μόνιμη ακατάσχετη λογοδιάρροια αφ' ετέρου δε η μια κουβέντα φέρνει την άλλη, κάποια στιγμή η εκ των συμμετεχόντων στην εκπομπή δημοσιογράφος Χριστίνα Κοραή ανέφερε στον Βενιζέλο το δημοσίευμα της Αριστέας Μπουγάτσου στο οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω. Τότε, όλη η Ελλάδα άκουσε έκπληκτη τον Βαγγέλα να χαρακτηρίζει την απόφαση των δυο υπαλλήλων του Γενικού Λογιστηρίου να μη συμφωνήσουν με την κατάθεση στην Proton ως...παράνομη! Και ο υπουργός έσπευσε να εξηγήσει: "είναι παράνομη επειδή δημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία αν και πρόκειται για απόρρητο έγγραφο" (!!) Γεια σου ρε Μπένυ, με τα ωραία σου!


Περισσότερες ομορφιές, αύριο.


Άσκηση για προχωρημένους συνωμοσιολόγους και διεστραμμένα μυαλά: Γιατί ο Βενιζέλος προτίμησε μια υπουργική απόφαση του 1997 για να κολλήσει την προσθήκη του και δεν διάλεξε κάτι πιο πρόσφατο; (συμπληρωματική ερώτηση-βοήθεια για αρχαρίους: πότε άρχισαν τα "παιχνίδια" της κυβέρνησης με το χρηματιστήριο, τα οποία βόηθησαν στην διόγκωση της φούσκας που έσκασε το 1999;)

-----------------------------------

Συμπλήρωμα - 9/6/2019

Φίλος τού ιστολογίου παρατήρησε σήμερα ότι οι αναφορές τού κειμένου σε "βενιζέλειες ομορφιές" δεν περιλαμβάνουν τεκμηρίωση. Έχει δίκιο! Ζητώ συγγνώμη για την παράλειψη και σπεύδω να διορθώσω, έστω και με καθυστέρηση ετών.

ΦΕΚ Α', 180/22-11-2011
Νόμος 4002, άρθρο 18, παράγραφος 10:
Στην παράγραφο 3 της υπ’ αριθμ. 2084358/2116/0049 απόφασης του Υπουργού Οικονομικών (Β΄ 1096/11.12.1997) προστίθεται από τότε που ίσχυσε, εδάφιο ως εξής:
«Όταν συντρέχουν λόγοι γενικού συμφέροντος και ειδικότερα λόγοι σχετικοί με τη συστημική ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος, το Υπουργείο Οικονομικών, σε συνεννόηση με την Τράπεζα της Ελλάδος και ανάλογα με την κατάσταση και τις πρακτικές της διατραπεζικής αγοράς, μπορεί να τοποθετεί για τον αναγκαίο χρόνο τα διαθέσιμα κατά τρόπο που να διασφαλίζει τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος και τα στρατηγικά χρηματοοικονομικά συμφέροντα του Δημοσίου.»

Όποιος έχει όρεξη, διάθεση και την απαραίτητη διαστροφή, μπορεί να διαβάσει και τα πρακτικά τής βουλής για την επίμαχη συνεδρίαση. Προσέξτε στην σελίδα 14974 ότι ακόμη και ο Μανώλης Κεφαλογιάννης πήρε χαμπάρι την "ντρίμπλα" του Βενιζέλου με την αναδρομικότητα της διάταξης.

Ω! Μπένυ, Μπένυ... (3)

Όπως έχει αποδειχτεί κατ' επανάληψη, ο Βενιζέλος δεν ορρωδεί προ ουδενός (δεν κωλώνει πουθενά, όπως λέει ο λαός) προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα που θέλει να εξυπηρετήσει. Όλα είναι θεμιτά γι' αυτόν, από μια άσχετη παράγραφο σε μια άσχετη τροποποίηση ενός άσχετου νόμου μέχρι ολόκληρο νόμο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τού "πελάτη". Κι αν πεις για τις υπουργικές αποφάσεις που εκδίδει παρά πάσαν έννοιαν νομιμότητος, εκεί είναι μανούλα. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η ιστορία με την Αλλατίνη στην Θεσσαλονίκη.

Αλλατίνη: Το εργοστάσιο στις αρχές τού 20ου αιώνα

Στο έκτασης 26.010 τ.μ. οικοδομικό τετράγωνο 130 τής συμπρωτεύουσας, βρίσκονται οι εγκαταστάσεις τής αλευροβιομηχανίας που ιδρύθηκε από την γαλλοϊσραηλιτική οικογένεια των Allatini. Στον χώρο δεσπόζει το ογκωδέστατο εργοστάσιο, το οποίο χτίστηκε το 1883, με σχέδιο του φημισμένου αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλλι, όπως και οι υπόλοιπες εγκαταστάσεις. Κάποια στιγμή, στο διάβα των χρόνων, η βιομηχανία κληρονομήθηκε (ένα μέρος των μετοχών της) στον γνωστό πρύτανη του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα Στέφανο Μάνο.

Το 1991 βρίσκει τον Μάνο στην θέση τού υπουργού περιβάλλοντος, χωροταξίας και δημοσίων έργων. Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο που τότε ο Μάνος βρίσκει την ευκαιρία και χαρακτηρίζει τις εγκαταστάσεις τής Αλλατίνη ως Ιστορικά Διατηρητέα Βιομηχανικά Μνημεία. Αμέσως μετά, οι ιδιοκτήτες (δηλαδή, ο Μάνος) εγείρουν διεκδικήσεις για μεταφορά συντελεστή δόμησης, όπως έχει δικαίωμα να κάνει όποιος κατέχει διατηρητέο ακίνητο. Με πρόσχημα το ότι στην περιοχή δεν προβλεπόταν οικοδομικός συντελεστής, το σχετικό προεδρικό διάταγμα που εκδόθηκε για την Αλλατίνη, όρισε ως συντελεστή το αυθαίρετο 4,2. Αυτό σήμαινε ότι οι ιδιοκτήτες τής Αλλατίνη αποκτούσαν δικαίωμα να χτίσουν 110.000 τετραγωνικά!

Φτάνουμε στο 2003, χρονιά που βρίσκει τον Ευάγγελο Βενιζέλο στο υπουργείο πολιτισμού. Τον Απρίλιο, ο Βενιζέλος εκδίδει υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες αποχαρακτηρίζονται από Ιστορικά Διατηρητέα Βιομηχανικά Μνημεία η Αλλατίνη και η Φιξ (*). Έτσι, οι ιδιοκτήτες τής Αλλατίνη αποκτούν και πάλι την απόλυτη και δίχως καμμιά υποχρέωση νομή και χρήση του χώρου, με μια σημαντική διαφορά σε σχέση με το παρελθόν: τώρα έχουν δικαίωμα να οικοδομήσουν 110.000 τετραγωνικά μέτρα. Το σκάνδαλο είναι τόσο καραμπινάτο ώστε το Ε' τμήμα τού Συμβουλίου Επικρατείας έκρινε το 2005 ότι οι αποχαρακτηρισμοί είναι παράνομοι. Μάλιστα δε, στήριξε την απόφασή του στο άρθρο 24 του συντάγματος και χαρακτήρισε τον συντελεστή 4,2 πέρα από κάθε έννοια ισότητας, μιας και στην περιοχή ο πραγματικός συντελεστής ήταν μόλις 2,2.


Την ίδια χρονιά, ο Βενιζέλος φροντίζει να τακτοποιήσει και "το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης", το γνωστό μας Mall. Το Mall δεν είναι άλλο παρά το Χωριό Τύπου των Ολυμπιακών Αγώνων τής Αθήνας. Αξίζει να πούμε δυο λόγια γι' αυτό το αμαρτωλό κτήριο:

Εν όψει των ολυμπιακών, το δημόσιο αναθέτει στην Lamda Development (εταιρεία συμφερόντων Λάτση) την κατασκευή κατοικιών τις οποίες θα νοίκιαζε ο "Αθήνα 2004" (όπου προήδρευε η Γιάννα Αγγελοπούλου) για να στεγάσει 1.600 ξένους δημοσιογράφους κατά την διάρκεια των αγώνων. Σε αντάλλαγμα, το κράτος θα φρόντιζε ώστε η Lamda να ανεγείρει ένα κτήριο 75.000 τ.μ. σε χώρο 43.000 τ.μ., ο οποίος ανήκε στον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας. Παράλληλα, ο Λαλιώτης (τότε υπουργός ΠεΧωΔΕ) προωθεί τον Ν.2947/2001, ο οποίος αλλάζει την χρήση γης προς συμφέρον τής Lamda. Δυστυχώς γι' αυτόν, το Συμβούλιο Επικρατείας κρίνει τον νόμο αντισυνταγματικό με την 1528/2003 απόφασή του και εντέλλεται την διακοπή των εργασιών.

Μπροστά στο αδιέξοδο έρχεται να λάμψει το άστρο τού Ευάγγελου Βενιζέλου, για τον οποίο δεν υπάρχουν ούτε άλυτα προβλήματα ούτε νομικά κωλύματα. Ο Βενιζέλος στήνει ολόκληρο νόμο (3207/2003 "Ρύθμιση Θεμάτων Ολυμπιακής Προετοιμασίας και άλλες διατάξεις") και καταφέρνει να νομιμοποιήσει το αυθαίρετο, τροποποιώντας μέσω του άρθρου 6 τα όσα προέβλεπε ο νόμος 2947 του Λαλιώτη: μειώνει τον συντελεστή δόμησης από 2 σε 1,9 αλλά επεκτείνει την χρήση γης και σε άλλο οικοδομικό τετράγωνο, επιτρέποντας έτσι το χτίσιμο 121.000 τετραγωνικών!

Πού έγκειται το μεγάλο κόλπο τού Βενιζέλου; Ο νόμος "περιέχει" την οικοδομική άδεια που χρειάζεται το Mall και επομένως δεν απαιτείται οποιαδήποτε υπουργική απόφαση για την εφαρμογή του. Έτσι, ο μέγας συνταγματολόγος δένει τα χέρια τής δικαιοσύνης: το Συμβούλιο Επικρατείας μπορεί να ακυρώσει κάθε υπουργική απόφαση (όπως και κάθε διοικητική πράξη) αλλά δεν έχει δικαίωμα να ακυρώσει νόμο. Κι αφού η άδεια του Mall περιέχεται στον νόμο, δεν μπορεί να ακυρωθεί. Ω! Μπένυ, Μπένυ...

Θα συνεχίσουμε με περισσότερες ομορφιές.


(*) Η περίπτωση Φιξ είναι πανομοιότυπη με την περίπτωση Αλλατίνη. 

Ω! Μπένυ, Μπένυ... (2)

Μ' εκείνο το "Ω! Μπένυ, Μπένυ" οι οπαδοί τού ΠΑΟΚ έδειξαν την ευγνωμοσύνη τους στον Βαγγέλη Βενιζέλο. Δεν μπορούσαν, όμως, να υποψιαστούν ότι ταυτόχρονα του έδειχναν πως στον χώρο τού αθλητισμού υπάρχει μια μεγάλη δεξαμενή ψήφων, η οποία θα επέτρεπε στον φιλόδοξο καθηγητή να υπερκεράσει τον παραδοσιακό Θεσσαλονικάρχη τού ΠαΣοΚ Άκη Τσοχατζόπουλο και να γίνει αυτός χαλίφης στην θέση τού χαλίφη.

Πάμε στο 1999, τότε που ο Βαγγέλας ήταν υπουργός πολιτισμού. Στο κέντρο τής Αθήνας, απέναντι από το Μουσείο (Πατησίων-Αβέρωφ-Μάρνη), βρίσκεται το πανέμορφο νεοκλασσικό κτήριο που είχε χτιστεί το 1925 πάνω σε σχέδια του μεγάλου Σωτήρη Μαγιάση και στο οποίο στεγαζόταν από το 1928 το διάσημο ξενοδοχείο Ακροπόλ. Να σημειώσουμε ότι αυτό το κτήριο χαρακτηρίστηκε διατηρητέο από το υπουργείο πολιτισμού το 1991 και ότι από την ταράτσα του κινηματογραφήθηκε η εισβολή τού άρματος στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973.

Φεβρουάριος 1999: Ο Βενιζέλος παραλαμβάνει
από τον Μπατατούδη το κλειδί τού "Ακροπόλ".

Στο υπουργείο πολιτισμού διατυπώνονται σκέψεις περί αγοράς τού κτηρίου από την αυστριακή εταιρεία στην οποία ανήκει, προκειμένου να ανακαινισθεί (*). Στο μεταξύ, όμως, προλαβαίνει και το αγοράζει ο τότε πρόεδρος του ΠΑΟΚ Γιώργος Μπατατούδης. Ευτυχώς για τον πολιτισμό μας, ο δαιμόνιος Βαγγέλας "πείθει" τον μεγαλοαπατεώνα πρόεδρο να πουλήσει το ακίνητο στο υπουργείο πολιτισμού "στην εντυπωσιακά συμφέρουσα τιμή των 4,5 δισ. δραχμών" (όπως δήλωσε ο ίδιος ο Βενιζέλος), με το 40% του ποσού να δίδεται ως προκαταβολή (μη και παρουσιαστεί άλλος αγοραστής και το χάσουμε!). Απώτερος στόχος τού Βαγγέλα ήταν να μεταστεγάσει το υπουργείο σ' αυτό το κτήριο αλλά λίγες μέρες αργότερα (στις 19 του μηνός) απομακρύνθηκε από την θέση του. Τελικά, η υπόθεση Ακροπόλ προκάλεσε κυβερνητικούς τριγμούς, με τον Πάγκαλο να αφήνει σαφείς αιχμές κατά του Βενιζέλου, τόσο για τον τρόπο με τον οποίο την χειρίστηκε όσο και για το ποσό που πλήρωσε.

Στην συμφωνία που κλείστηκε, περιλαμβανόταν ο όρος τής παράδοσης εντός 22 μηνών, διάστημα κατά το οποίο ο πωλητής ήταν υποχρεωμένος να αποκαταστήσει το κτήριο. Όμως, έναν χρόνο αργότερα, το υπουργείο κατήγγειλε την σύμβαση διότι ο πωλητής δεν αποκαθιστούσε το κτήριο κατά τον ενδεδειγμένο τρόπο και, συγκεκριμένα, δεν το ενίσχυε στατικά παρ' όλο που είχε υποστεί σοβαρές ζημιές από τον σεισμό τού 1981. Η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια, τα οποία το 2003 έρριξαν την σύμβαση σε βάρος του πωλητή και απέδωσαν το ακίνητο στο δημόσιο. Φυσικά, η προκαταβολή των 1,8 δισ. έκανε φτερά.

Τον Νοέμβριο του 2000, ο Βενιζέλος επιστρέφει στο υπουργείο πολιτισμού. Έχει στο μυαλό του μια καλή ιδέα, την οποία υλοποιεί τον Οκτώβριο της επόμενης χρονιάς. Στο υπουργείο περιβάλλοντος, χωροταξίας και δημοσίων έργων βρίσκεται ο Κώστας Λαλιώτης, ο οποίος -εν όψει των ολυμπιακών αγώνων τού 2004- περνάει τον νόμο 2947/8-10-2001 "Θέματα Ολυμπιακής Φιλοξενείας, Έργων Ολυμπιακής Υποδομής και άλλες διατάξεις". Σ' αυτές τις "άλλες διατάξεις" και, συγκεκριμένα, στο άρθρο 17 ("Πρόσληψη εξειδικευμένου προσωπικού θέματα Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού"), ο Βενιζέλος προσθέτει μια άσχετη με τον τίτλο τού άρθρου παράγραφο. Είναι η περίφημη παράγραφος 5, η οποία ορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα γίνονται οι εκκαθαρίσεις των αθλητικών εταιρειών.

Η διάταξη Βενιζέλου ίσχυσε για τρεις μήνες (μέχρι την 31/12/2001) και προωθήθηκε με πρόσχημα την σωτηρία των αθλητικών εταιρειών αλλά στην ουσία βοήθησε πολούς μπαταχτσήδες παράγοντες να γλιτώσουν πάνω από 50 εκατ. ευρώ χρεών προς το δημόσιο. Μεταξύ αυτών που σπεύδουν να εκμεταλλευτούν το "δώρο" Βενιζέλου είναι οι ΠΑΕ Πανιώνιος, ΑΕΛ, Καβάλα, Νάουσα και Πιερικός αλλά και οι ΚΑΕ ΠΑΟΚ, Άρης, Ηρακλής, Πανιώνιος, Νήαρ Ηστ και ΓΣ Λάρισας. Συμπτωματικά, στις τρεις πρώτες ΠΑΕ έχει ανάμειξη ο Γιώργος Μπατατούδης, μέσω της εταιρείας Intersat. Μπορεί να είναι και ιδέα μου αλλά φαίνεται πως Βενιζέλος και Μπατατούδης δεν είχαν και κακή σχέση.

Παρένθεση. Για την ιστορία, ας προσθέσουμε ότι στις 24 Μαρτίου 2009 ο Γιώργος Μπατατούδης καταδικάστηκε σε δεκαετή κάθειρξη από το τριμελές εφετείο κακουργημάτων Θεσσαλονίκης για υπεξαίρεση 7,3 εκατ. ευρώ από τα ταμεία της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, καθώς και για μη καταβολή εισφορών προς το ελληνικό δημόσιο. Στις 8 Ιουνίου 2010 συνελήφθη από τις αστυνομικές αρχές της Λιβύης μετά από διεθνές ένταλμα σύλληψης που εξέδωσαν σε βάρος του οι δικαστικές αρχές της Θεσσαλονίκης. Κλείνει η παρένθεση.


Δεν ξέρω τι θα απαντούσατε αν κάποιος σας ρωτούσε ποιο είναι το πλέον πολύπαθο υπουργείο αλλά όσο σκέφτομαι από τη μια ότι υπουργείο πολιτισμού πρωτοφτιάχτηκε επί χούντας κι από την άλλη ποιοί έχουν διατελέσει υπουργοί πολιτισμού κατά την μεταπολίτευση, τόσο σιγουρεύομαι για την απάντηση που θα έδινα εγώ. Ορίστε μερικά ονόματα: Πλυτάς (ο προχουντικός δήμαρχος αθηναίων), Νιάνιας, Ανδριανόπουλος, Ψαρούδα-Μπενάκη, Κούβελας (αυτός που αποκάλεσε τους ποιητές "λαπάδες"), Μπακογιάννη, Πάγκαλος, Καραμανλής (ο μπουχέσας), Βουλγαράκης (ο "νόμιμος ίσον ηθικός"), Λιάπης (ο φτωχοσυνταξιούχος βουλευτής με τις πλαστές πινακίδες), Σαμαράς, Παναγιωτόπουλος (ο "κόκκινος Πάνος"), Γερουλάνος... Και, βέβαια, ο Μπένυ, περί των "επιτυχιών" του οποίου (είτε στο υπουργείο πολιτισμού είτε σε άλλα πόστα) θα συνεχίσουμε.



(*) Εδώ, το ρήμα "ανακαινίζω" χρησιμοποιείται με την έννοια του βλακωδώς χρησιμοποιούμενου στην καθημερινή γλώσσα ρήματος "αναπαλαιώνω". Όταν επεμβαίνεις σε ένα εγκαταλειμμένο κτήριο για να το φτιάξεις, δεν το αναπαλαιώνεις, δεν το ξανακάνεις παλιό γιατί είναι ήδη παλιό. Το ανακαινίζεις, το κάνεις και πάλι καινούργιο.