"Αυτή η ανεργία"

[Μέρα απεργίας η σημερινή και, όπως πάντα, τούτη η γωνιά απεργεί. Μα, επειδή κάποια στηρίγματα είναι απαραίτητα στον αγώνα, το ιστολόγιο προσφέρει στους αναγνώστες του ένα αντίδωρο. Σήμερα, λοιπόν, αυτό το αντίδωρο έχει τίτλο "Αυτή η ανεργία" και το παίρνουμε ευλαβικά από το χέρι τού Μπέρτολντ Μπρεχτ:]


Κύριοι συνάδελφοι, η ανεργία
πρόβλημα είναι ακανθώδες.

Εφ 'ω και είναι ευκαιρία
το Συμβούλιό μας το εργώδες
να της αφιερώσει μίαν ...συζήτησιν
εφ'όσον η εργασία δεν έχει ζήτησιν.

Διότι είναι καθαρά θεομηνία
διά το έθνος η ανεργία.
Αίνιγμα αποτελεί διά πάντα τίμιον
πολίτην και υγιώς σκεπτόμενον
της ανεργίας το φαινόμενον.
Και επιτέλους εξόχως επιζήμιον.

Κύριοι, οι καιροί ου μενετοί!

Θα απετέλει δε αδυναμίαν μας θανάσιμον,
εάν ημείς, του έθνους οι εκλεκτοί,
δεν εύρωμεν μίαν δικαιολογίαν βάσιμον,
και την εμπιστοσύνην ούτω χάσωμεν
του λαού, ήτις μας είναι λίαν χρήσιμος.

Πρέπει λοιπόν, δεόντως ν'αντιδράσωμεν.
Διότι θα είναι συμφορά μοιραία και κρίσιμος
εάν κρούσματα κοινωνικής έχωμεν αναταραχής,
ενώ ευρισκόμεθα επί ξηρού ακμής!

Θα ήτο διά το έθνος απειλή ολέθρία,
που το μαστίζει τόση ανεργία!

Δεν συμφωνείτε κύριοί μου;

Το συμφερότερον, κατά την άποψίν μου,
είναι ν' αποφασίσωμεν ότι το πρόβλημα ελύθη,
και να το παραδώσωμεν στη λήθη.

- Την άποψή σας να τη βράσουμε!
Η ανεργία, πληγή και παιδεμός του τόπου,
θα λείψει μοναχά τη μέρα όπου
θα μπείτε εσείς σε ανεργία!

(Μπέρτολντ Μπρεχτ, "Ποιήματα", εκδόσεις Θεμέλιο, 2008, μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης)

Έξοδος στις αγορές: το ψευδεπίγραφο μήνυμα

Να, λοιπόν, που βρέθηκε καινούργια καραμέλλα για να μας δώσουν να πιπιλίσουμε. Έξοδος στις αγορές! Ποιος την χάρη μας, δηλαδή. Και να πανηγύρια οι συγκυβερνήτες... και να πανηγύρια οι συν αυτοίς μωροί και τυφλοί... και να πανηγύρια ο δημοσιογραφικός εσμός τής πλύσης εγκεφάλου των οκτώ... και να πανηγύρια οι αναλυτές στα τηλετραπέζια παράλληλων μονολόγων και στις φυλλάδες τών μεγαλοεργολάβων-εκδοτών... Κι από δίπλα, ο κάθε άσχετος κι αταξικός φουκαράς να ελπίζει πως τα χειρότερα πέρασαν και πως κάτι θα γίνει από δω και πέρα.

Το κακό είναι πως όλα τούτα τα πανηγύρια δεν έχουν καμμιά βάση, ανεξάρτητα από την σκοπιά που εξετάζει κανείς την κατάσταση. Κι αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όλοι όσοι πανηγυρίζουν. Εδώ βρίσκεται η εξήγηση στο ότι το μοναδικό θετικό σημείο που βρίσκουν σε τούτη την έξοδο στις αγορές είναι πως η Ελλάδα στέλνει μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση πως βρίσκεται στον σωστό δρόμο και πως πλησιάζει η στιγμή που θ' αρχίσει η ανάκαμψη. Με απλά λόγια, δηλαδή, ετούτη η πολυθρύλητη έξοδος γίνεται έτσι, για να δοθεί ένα μήνυμα.

Είναι να τρελλαίνεσαι. Ώστε κυβερνώντες και αναλυτές στήνουνε ολόκληρο πανηγύρι για να στείλουν ένα μήνυμα; Μάλιστα. Πού; Στις αγορές, λέτε; Μπα! Και τί είναι, καλέ, οι αγορές; Κανένας χαχόλος τηλεθεατής, που καταπίνει αμάσητο ό,τι του σερβίρουν; Λες και οι αγορές δεν καταλαβαίνουν το τι συμβαίνει στ' αλήθεια και χρειάζονται επεξηγηματικό μήνυμα. Ή -ακόμη χειρότερα- λες και δεν είναι οι αγορές που βάζουν τους όρους τού παιχνιδιού και πρέπει να πάμε εμείς να τους υπενθυμίσουμε. Ώρες είναι να μας πουν ότι οι αγορές έπεσαν από τα σύννεφα μόλις άκουσαν πως ετοιμαζόμαστε να κάνουμε έξοδο!

Μην αναζητήσετε λογική σε τούτο το εγχείρημα που ετοιμάζει η κυβέρνηση. Δεν υπάρχει λογική! Η αλήθεια είναι αδυσώπητη: όταν ένα κράτος είναι πτωχευμένο, δεν πρέπει να συνάπτει δάνεια είτε με το εσωτερικό είτε με το εξωτερικό, έως ότου διευθετήσει πλήρως τα παλαιά του χρέη. Αυτό υποστηρίζει η οικονομική επιστήμη κι αυτό θα διαβάσει κανείς όποιο σχετικό οικονομικό σύγγραμμα κι αν ανοίξει. Κι αλήθεια, πόση λογική χρειάζεται για να καταλάβεις ότι δεν είναι δείγμα υγείας να αναλαμβάνεις νέα χρέη προτού τακτοποιήσεις τα παλιά;

Προσέξτε τον όρο "διευθέτηση". Αυτός ο όρος μπορεί να περιλαμβάνει είτε την μονομερή διαγραφή τού χρέους είτε το κούρεμά του ώσπου να καταστεί βιώσιμο. Θυμηθείτε τώρα πώς επιμένουν πολλοί (π.χ. Βενιζέλος, Στουρνάρας, Σόιμπλε κλπ) ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο, αρκεί η προσπάθεια να συνεχιστεί και να μη χαλαρώσει. Όσο κι αν δεν το λένε στα ίσια, όλοι αυτοί καταλαβαίνουν πως, υπό τις παρούσες υφεσιακές συνθήκες και με το υφιστάμενο χρέος σε δυσθεώρητα ύψη, κάθε νέο δάνειο (ακόμη και με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους) δεν συνιστά λόγο πανηγυρισμών αλλά σφίξιμο της θηλειάς στον λαιμό τής χώρας (και των πολιτών της).

Πάντως, για να τελειώνουμε, όντως η έξοδός μας στις αγορές στέλνει ένα μήνυμα. Μόνο που δεν το στέλνει προς τις αγορές. Το στέλνει, εν όψει εκλογών, προς το εσωτερικό τής χώρας και έχει ως αποδέκτη τον κάθε άσχετο κι αταξικό φουκαρά που αναφέραμε στην αρχή τού κειμένου.Πρόκειται για μήνυμα εμφανέστατα ψευδεπίγραφο, το οποίο δεν στοχεύει παρά μόνο στην υφαρπαγή τής λαϊκής ψήφου προς όφελος της αστικής εξουσίας.

Διάτρητες νομοθεσίες και αστεία επιχειρήματα

[Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στο πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιο "the unbalanced evolution of homo sapiens". Είναι αρκετά παλιό (30/08/2012) αλλά το θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό και απαραίτητο για να καταλάβουμε την ουσία τής αναμενόμενης -και πολυδιαφημισμένης από την κυβέρνηση- εξόδου μας στις αγορές. Φυσικά, η εν λόγω (ηρωική;) έξοδος θα μας απασχολήσει προσεχώς αρκετά σε τούτο το ιστολόγιο.]


Αν και το αποκορύφωμα της ομηρίας που ασκούν τα τραπεζικά καρτέλ πάνω στα κράτη και τους κρατικούς μηχανισμούς, ήταν η ανάδειξη, με συνοπτικές αντιδημοκρατικές διαδικασίες, των τραπεζιτών Παπαδήμου και Μόντι στις πρωθυπουργικές θέσεις Ελλάδας και Ιταλίας αντίστοιχα, μπορούμε, ρίχνοντας μια ματιά στη νομοθεσία, να καταλάβουμε γιατί τα τραπεζικά καρτέλ έχουν δεμένα χειροπόδαρα τα κράτη προκειμένου να εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα. 

Με βάση τον κανονισμό λειτουργίας των Βασικών Διαπραγματευτών Αγοράς που αφορά την αγορά τίτλων Ελληνικού Δημοσίου, άρθρο 1 παρ.1, διαβάζουμε ότι:  Βασικοί Διαπραγματευτές Αγοράς (ΒΔΑ) ορίζονται χρηματοδοτικά και πιστωτικά ιδρύματα ή επενδυτικοί οίκοι των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή εξουσιοδοτημένα ως τέτοια σε άλλη δικαιοδοσία από εποπτική αρχή η οποία, κατά την κρίση του Υπουργού Οικονομικών και του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, επιβάλλει επαρκή εποπτεία/καθεστώς προστασίας των επενδυτών, και επιλέγονται για να παρέχουν εξειδικευμένες υπηρεσίες στην αγορά τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου, όπως συμμετοχή στις κοινοπραξίες και δημοπρασίες στην πρωτογενή αγορά και τη διενέργεια πράξεων (αγοράς και πώλησης) στην οργανωμένη Ηλεκτρονική Δευτερογενή Αγορά Τίτλων σε τιμές που είναι υποχρεωμένοι να ανακοινώνουν.

Βάσει του άρθρου 4 παρ. 1Δi και 1Δii, οι ΒΔΑ οφείλουν να προωθούν τους τίτλους του Ελληνικού Δημοσίου τόσο στην εγχώρια όσο και στις διεθνείς αγορές και να παρέχουν στο Υπουργείο Οικονομικών, στον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) και στην Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) συμβουλευτικές υπηρεσίες, πληροφορίες και εκτιμήσεις για τις συνθήκες της αγοράς καθώς και στοιχεία που άπτονται της ιδιότητάς τους ως Βασικοί Διαπραγματευτές.

Βάσει του άρθρου 5 παρ. 1δ, 1ε και 1ζ, περί πλεονεκτημάτων που απολαμβάνουν οι ΒΔΑ, οι ΒΔΑ δικαιούνται μεταξύ άλλων να έχουν άμεση, συνεχή και κατά προτεραιότητα πρόσβαση σε πληροφόρηση σχετικά με τις δανειακές ανάγκες του Ελληνικού Δημοσίου και τον προγραμματισμό των εκδόσεων, τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία και τους κανόνες που τα διέπουν, τους τίτλους σε κυκλοφορία, τον όγκο συναλλαγών και τα αποτελέσματα των δημοπρασιών, να έχουν πρόσβαση κατ’αποκλειστικότητα, σε μηχανισμούς βραχυπρόθεσμου δανεισμού τίτλων που είναι δυνατό να δημιουργηθούν στο μέλλον και θα αποσκοπούν στην κάλυψη ανοιχτών θέσεων (short selling), να έχουν κατά προτεραιότητα δικαίωμα συμμετοχής σε πράξεις διαχείρισης του χρέους…

Βάσει του άρθρου 9 περί μελών της επιτροπής που είναι υπεύθυνη για την εποπτεία και τον έλεγχο των ΒΔΑ, η επιτροπή συγκροτείται με κοινή απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και αποτελείται από 10 μέλη ως εξής: 2 εκπρόσωποι της ΤτΕ, 3 εκπρόσωποι του Υπουργείου Οικονομικών, εκ των οποίων ένας του ΟΔΔΗΧ, 3 εκπρόσωποι των ΒΔΑ, 1 εκπρόσωπος των Διαπραγματευτών Αγοράς και 1 εκπρόσωπος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών. Η επιτροπή προεδρεύεται από έναν εκ των δύο εκπροσώπων της ΤτΕ και αποφασίζει με πλειοψηφία 7 τουλάχιστον μελών της.

Με βάση την ιστοσελίδα του ΟΔΔΗΧ, στην αγορά Ελληνικών ομολόγων δραστηριοποιούνται 22 Βασικοί Διαπραγματευτές που είναι οι Alpha Bank, Banca IMI Spa, Barclays Bank plc., BNP Paribas, Citigroup, Credit Suisse, Deutsche Bank, Emporiki Bank, EFG Eurobank, Goldman Sachs, HSBC, ING Bank, JP Morgan, Merrill Lynch, Morgan Stanley, National Bank of Greece, Nomura, Piraeus Bank, RBS, Societe Generale, UBS, UniCredit.

Παρόλο τον θόρυβο που ξέσπασε από το γνωστό σκάνδαλο με το swap και το μαγείρεμα του ελλείμματος με την «βοήθεια» της Goldman Sachs, η οποία αμείφθηκε με τουλάχιστον 300 εκ. από το Ελληνικό Δημόσιο, η τράπεζα, όπως ήταν φυσικό, παραμένει στην λίστα των ΒΔΑ, για να συνεχίσει να παρέχει τις «πολύτιμες» υπηρεσίες και συμβουλές της στο Ελληνικό Δημόσιο. Άλλες δύο τράπεζες, οι Merrill Lynch και Citigroup, παραμένουν ακλόνητες στη λίστα των ΒΔΑ, παρόλο που, με βάση την έκθεση της Αμερικανικής επιτροπής για την οικονομική κρίση, μαζί με την Goldman Sachs, «κατασκεύασαν»  το 30% των καταστροφικών χρηματοπιστωτικών «προϊόντων» CDOs, την περίοδο 2004-2007, τα οποία συνεισέφεραν σημαντικά στην δημιουργία της στεγαστικής φούσκας στις ΗΠΑ. Άλλες 2 τράπεζες που είχαν σημαντική παρουσία στα CDOs, ήταν η Deutsche Bank και η UBS, που επίσης παραμένουν στην λίστα των ΒΔΑ. Και φυσικά, από την λίστα δεν θα μπορούσε να λείπει και η Πειραιώς, που πρόσφατα «καταβρόχθισε» το «υγειές» κομμάτι της Αγροτικής με τις ευλογίες Προβόπουλου.

Αυτές οι τράπεζες συνεχίζουν να βρίσκονται στην λίστα των βασικών διαπραγματευτών των εντόκων γραμματίων και ομολόγων του Ελληνικού δημοσίου και βάσει μιας εντελώς διάτρητης - όπως είναι ξεκάθαρο - νομοθεσίας του Ελληνικού κράτους, έχουν το δικαίωμα συμμετοχής, ειδικών προνομίων, εποπτείας και ελέγχου πάνω στις διαδικασίες του Ελληνικού δημοσίου για άντληση ρευστότητας από τις διεθνείς αγορές.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η επιτροπή που ασκεί έλεγχο και εποπτεία πάνω στους βασικούς διαπραγματευτές, αντιπροσωπεύεται  με μια πρώτη ανάγνωση και κατά 5/10 από ιδιωτικά συμφέροντα με βάση το άρθρο 9. Αν λάβουμε όμως υπόψη το γεγονός ότι η ΤτΕ είναι ως επί το πλείστον ιδιωτική, τότε τα ιδιωτικά συμφέροντα στην επιτροπή, που υποτίθεται ότι ασκεί έλεγχο, υπερισχύουν κατά 7/10, δηλαδή όσο ακριβώς χρειάζεται για να περνούν τις δικές τους αποφάσεις.

Αν λάβουμε επίσης υπόψη ότι κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα τους βασικούς μεγαλομετόχους της ΤτΕ, κάλλιστα θα μπορούσε να υποθέσει ότι υπάρχουν πίσω από αυτούς οι ίδιες τράπεζες που συμμετέχουν στην επιτροπή που ασκεί έλεγχο και εποπτεία στους βασικούς διαπραγματευτές. Έτσι και αλλιώς οι τράπεζες αυτές βρίσκονται παντού, όποια πέτρα και αν σηκώσεις…

Δεν είναι τυχαία η πρόσφατη δήλωση Στουρνάρα, που είπε ότι οι οικονομίες χρειάζονται λιγότερες τράπεζες και ότι στο εξωτερικό, είτε κλείνουν οι τράπεζες, είτε συγχωνεύονται, ευθυγραμμισμένος πλήρως με τα τραπεζικά καρτέλ, όπου οι μεγαλύτερες τράπεζες εξαφανίζουν ή «καταβροχθίζουν» τους ανταγωνιστές, γίνονται Too Big to Fail, και αναγκάζουν τα κράτη να τις τροφοδοτούν με όλο και περισσότερη ρευστότητα σε βάρος των φορολογουμένων. Είναι, άλλωστε, χαρακτηριστικά τα όσα αναφέρονται στα συμπεράσματα του κεφαλαίου 20 της έκθεσης της Αμερικανικής επιτροπής για τα αίτια της οικονομικής κρίσης, όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι «Ως αποτέλεσμα των διασώσεων και της ενοποίησης χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων μέσα από αποτυχίες και συγχωνεύσεις κατά τη διάρκεια της κρίσης, ο Αμερικανικός χρηματοπιστωτικός τομέας είναι τώρα περισσότερο συγκεντρωμένος από ποτέ στα χέρια λίγων πολύ μεγάλων, συστημικά σημαντικών ιδρυμάτων.»

Όσον αφορά την «εξαγορά» της Αγροτικής από την Πειραιώς, η επιχειρηματολογία Προβόπουλου μοιάζει πραγματικά αστεία, καθώς υποστήριξε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα διέκοπτε την παροχή ρευστότητας ύψους 6,3 δισ. ευρώ και η ΑΤΕ θα έκλεινε αμέσως. Όμως με βάση τον νόμο που αφορά την «εξαγορά» της ΑΤΕ από την Πειραιώς, η διαφορά μεταξύ στοιχείων ενεργητικού και παθητικού, ανέρχεται σε περίπου 6,67 δισ. τα οποία θα αναλάβει να καλύψει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, δηλαδή οι Έλληνες φορολογούμενοι. Που σημαίνει ότι όλα αυτά έγιναν απλώς για να αλλάξει χέρια η ΑΤΕ και να περάσει από δημόσιο σε ιδιωτικό έλεγχο και να ισχυροποιήσει μια ιδιωτική τράπεζα, η Πειραιώς, την θέση της στην κατηγορία Too Big to Fail. Ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να μην διασωθεί η ΑΤΕ υπό δημόσιο έλεγχο, αφού όπως είναι γνωστό οι ιδιωτικές τράπεζες, «καταβρόχθισαν» έως τώρα, πακτωλό δισεκατομμυρίων από πακέτα διάσωσης, ανάμεσά τους βέβαια και η ίδια η Πειραιώς. Φυσικά, τόσο ο Προβόπουλος, όσο και ο Στουρνάρας, έσπευσαν να επιστρατεύσουν το γνωστό πλέον εκβιαστικό επιχείρημα, περί απωλειών θέσεων εργασίας.

Όπως φαίνεται, ο χρυσός καπιταλιστικός κανόνας του ανταγωνισμού, στην υποτιθέμενη ελεύθερη αγορά, δεν ισχύει για τις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες, καθώς έχουν στήσει ένα πολύπλοκο χρηματοοικονομικό περιβάλλον με σύνθετα χρηματοοικονομικά εργαλεία καταστροφής, τα οποία οι κυβερνήσεις αδυνατούν να παρακολουθήσουν και να διαχειριστούν. Οι κυβερνήσεις, αναγκαστικά στρέφονται προς τις ίδιες τις τράπεζες για «συμβουλευτικές υπηρεσίες», ενώ ταυτόχρονα κατακλύζονται από πρώην τραπεζικά στελέχη που τοποθετούνται σε θέσεις κλειδιά. Έτσι εξηγείται για ποιο λόγο οι μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες συνεχίζουν να λαμβάνουν πακέτα δισεκατομμυρίων σε βάρος των φορολογουμένων με ταυτόχρονη αύξηση των κρατικών χρεών και ελλειμμάτων.

Κρατικός έλεγχος μαύρου χρήματος; Ας γελάσουμε!

Δεν ξέρω πόσο καλοί είσαστε στην γεωγραφία αλλά θα στοιχημάτιζα με άνεση ότι δεν έχετε ιδέα για την Δημοκρατία τής Ανγκουίλας. Πρόκειται για ένα νησιωτικό κρατίδιο δεκαπέντε χιλιάδων κατοίκων, χαμένο κάπου στην Καραϊβική. Πώς και το θυμήθηκα τώρα; Προσέξτε:

Στις 23 Ιουνίου 2005, η κυβέρνηση Καραμανλή συνάπτει με την Ανγκουίλα συμφωνία, η οποία έχει ως σκοπό την "αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών όσον αφορά τα έσοδα από αποταμιεύσεις με την μορφή τόκων" και η εν λόγω συμφωνία κυρώθηκε με τον νόμο 3399/2005 (ΦΕΚ 155/23-06-2005). Βάσει της συμφωνίας αυτής, η ελληνική κυβέρνηση θα λάμβανε πληροφορίες από την κυβέρνηση της Ανγκουίλας, σχετικά με τις αποταμιεύσεις ελλήνων καταθετών στο εν λόγω κρατίδιο. Βλέπετε, η Ανγκουίλα συγκαταλέγεται στους ανά την υφήλιο φορολογικούς παραδείσους, μιας και το νομοθετικό της πλαίσιο ευνοεί όσους ψάχνουν τόπο για να κρύψουν τα χρήματά τους. Άλλωστε, δεν νομίζω ότι αυτό το κρατίδιο έχει άλλον λόγο ύπαρξης.

Όλα καλά και άγια ως εδώ, έτσι; Μόνο που τα ωραία πράγματα δεν κρατάνε πολύ όταν δεν βολεύουν κάποιους. Έτσι, φτάνουμε στο σωτήριον έτος 2012, οπότε στην κυβέρνηση προΐσταται ο τραπεζίτης Λουκάς Παπαδήμος και στο υπουργείο οικονομικών ο πολύς Βαγγέλας Βενιζέλος.

Στις 12 Μαρτίου 2012, λοιπόν, ψηφίζεται στην βουλή ο νόμος 4056 με τίτλο "Ρυθμίσεις για την κτηνοτροφία και τις κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις και άλλες διατάξεις". Αν αναρωτιέστε τι σχέση έχει η λειτουργία των ελληνικών κτηνοτροφικών μονάδων με την Ανγκουίλα, ακολουθήστε τον διασύνδεσμο και πηγαίνετε στο άρθρο 19 τού νόμου 4056/2012, το οποίο αφορά την κατάργηση ορισμένων διατάξεων. Εκεί, στο εδάφιο β της πρώτης παραγράφου διαβάζουμε: "Το άρθρο 4 του ν. 3399/2005 (Α ́89) καταργείται μετά τις 30.6.2012". Πάμε τώρα στον προηγούμενο διασύνδεσμο να δούμε στο ΦΕΚ το καταργούμενο άρθρο:

Νόμος 3399/2005 
Άρθρο 4: Αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών
1. Η αρμόδια αρχή του συμβαλλόμενου μέρους στο οποίο είναι εγκατεστημένος ο φορέαςπληρωμής κοινοποιεί τις πληδοφορίες που αναφέρονται στο άρθρο 8 της οδηγίας στην αρμόδια αρχή του άλλου συμβαλλόμενου μέρους κατοικίας του πραγματικού δικαιούχου.
2. Η κοινοποίηση πληροφοριών διεξάγεται αυτομάτως τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο, εντός εξαμήνου μετά τη λήξη του φορολογικού έτους στο συμβαλλόμενο μέρος του φορέα πληρωμής, για το σύνολο των τόκων που καταβλήθηκαν κατά τη διάρκεια του έτους αυτού.
3. Στο πλαίσιο της παρούσας Συμβάσεως, τα συμβαλλόμενα μέρη προβαίνουν στην ανταλλαγή πληροφοριών κατά τρόπο σύμφωνο προς τις διατάξεις του άρθρου 7 της οδηγίας 77/799/ΕΟΚ.

Κάπου εδώ αρχίζεις να τραβάς τα μαλλιά σου επειδή παύεις να καταλαβαίνεις. Μάταια αναρωτιέσαι πώς γίνεται και η βουλή ψηφίζει έναν νόμο για την κτηνοτροφία αλλά μέσα του παρεισφρύει μια φρασούλα η οποία αναιρεί όλα όσα διατυμπανίζουν οι πάσης φύσεως εθνοσωτήρες περί πάταξης της φοροδιαφυγής, δίωξης του μαύρου χρήματος κλπ. Και, μάλιστα, αυτό γίνεται σε μια περίοδο που η ίδια βουλή ψηφίζει απανωτά μνημόνια, νόμους, μεσοπρόθεσμα προγράμματα και κάθε είδους μέτρα που τσακίζουν τον κάθε απλό πολίτη.

Ηρέμησε, αναγνώστη μου, άσε τα μαλλιά σου στην ησυχία τους και σκέψου. Μα, σε καλό σου, πίστεψες ποτέ ότι τούτο το καθεστώς, που είναι ταγμένο να υπηρετεί τα συμφέροντα και τις ανάγκες τής αστικής τάξης και των κάθε λογής λεφτάδων, είναι ποτέ δυνατόν να ασκήσει σοβαρό έλεγχο σ' εκείνους που προστατεύει; Πρόσεξε:

Η οδηγία 77/799/ΕΟΚ, την οποία είδες πιο πάνω, έχει υποστεί απανωτές τροποποιήσεις από την κεντρική εξουσία τής Ευρωπαϊκής Ένωσης και σήμερα ισχύει για την "παροχή αμοιβαίας συνδρομής από τις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών στον τομέα της άμεσης φορολογίας και των φόρων επί των ασφαλίστρων". Δηλαδή, ο έλεγχος και η αμοιβαία συνδρομή περιορίζονται στα όρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να μη ξεφεύγουν από την κεντρική ευρωπαϊκή εξουσία. Αφού, λοιπόν, η Ανγκουίλα δεν ανήκει στην Ε.Ε., τα εγχώρια τζιμάνια βρήκαν την ευκαιρία να καταργήσουν ουσιαστικά την σύμβαση του 2005, η οποία -προφανώς, προφανέστατα- δημιουργούσε προβλήματα σε κάποια "δικά μας παιδιά". Κατάλαβες τώρα; Άντε μπράβο!


Και μιας και βρισκόμαστε σε παραμονές εκλογών, ας σημειώσουμε τα ονόματα των υπουργών που υπογράφουν αυτόν τον νόμο με την κατάπτυστη διάταξη ώστε να τους έχουμε υπ' όψη μας και να τους τιμήσουμε καταλλήλως, είτε τους ίδιους είτε τα κόμματά τους:

- Ευάγγελος Βενιζέλος. αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός οικονομικών.
- Αναστάσιος Γιαννίτσης, υπουργός εσωτερικών.
- Δημήτριος Αβραμόπουλος, υπουργός εθνικής άμυνας.
- Άννα Διαμαντοπούλου, υπουργός ανάπτυξης, ανταγωνιστικότητας και ναυτιλίας.
- Γεώργιος Παπακωνσταντίνου, υπουργός περιβάλλοντος, ενέργειας και κλιματικής αλλαγής.
- Γεώργιος Μπαμπινιώτης, υπουργός παιδείας, διά βίου μάθησης και θρησκευμάτων.
- Μαυρουδής (Μάκης) Βορίδης, υπουργός μεταφορών, υποδομών και δικτύων.
- Ανδρέας Λοβέρδος, υπουργός υγείας και κοινωνικής αλληλεγγύης.
- Κωνσταντίνος Σκανδαλίδης, υπουργός αγροτικής ανάπτυξης και τροφίμων.
- Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, υπουργός δικαιοσύνης, διαφάνειας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
- Μιχαήλ Χρυσοχοΐδης, υπουργός προστασίας του πολίτη.
- Παύλος Γερουλάνος, υπουργός πολιτισμού και τουρισμού. 


Σημείωση: Αν και, μεταξύ των παραπάνω υπουργών, ο επισήμως "αδιάβαστος" είναι ο Μιχάλης ο Αυτοκράτωρ, βάζω στοίχημα ότι κανένας τους δεν διάβασε τι υπέγραψε. Εκτός, βεβαίως, από τον Βαγγέλα τον πολυπράγμονα, ο οποίος ειδικεύεται σε κάτι τέτοιες μανούβρες.

Είναι μαύρα; Ξέπλυνέ τα εύκολα!

Φαίνεται ότι το χτεσινό σημείωμα άνοιξε την όρεξη σε μερικούς και τώρα θέλουν να μάθουν περισσότερα. Βέβαια, η γνώση δεν είναι κατακριτέα αλλά στην περίπτωσή μας θα μείνουμε σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο αφού, όπως τόνισα χτες, για να έχει νόημα το να φτιάξεις μια οφσόρ πρέπει να διαθέτεις χρήμα. Πολύ χρήμα. Το οποίο, φυσικά, εμείς δεν διαθέτουμε. Τέλος πάντων, ας συνεχίσω.

Σίγουρα έχετε αναρωτηθεί επανειλημμένα για το πόσο διεφθαρμένες πρέπει να είναι οι διωκτικές αρχές ώστε να μη μπορούν να συλλάβουν έστω έναν μεγαλολαθρέμπορο ή έναν μεγαλέμπορο ναρκωτικών. Σας πληροφορώ, λοιπόν, ότι κανένας τέτοιος μεγαλοπαράνομος δεν σκοτίστηκε για το πόσο διεφθαρμένοι είναι αυτοί που τον κυνηγούν. Έχει άλλον τρόπο να κάνει την δουλειά του, πολύ ασφαλέστερο.

Ας πούμε, λοιπόν, ότι θέλουμε να μεταφέρουμε ναρκωτικά από την Κολομβία στην Ελλάδα. Κατ' αρχάς, στήνουμε μια οφσόρ, πρώτη δουλειά τής οποίας είναι να αγοράσει ένα πλοίο-χρέπι, με το οποίο θα γίνει η μεταφορά. Αμέσως μετά, φτιάχνουμε ένα συμβολαιογραφικό έγγραφο πώλησης της οφσόρ σε κάποιον ανύπαρκτο πακιστανό. Ο συμβολαιογράφος πιστοποιεί ότι "σήμερα την τάδε του μηνός, εμφανίστηκε ενώπιόν μου ο Αλή Μπουνταλά Μαχμούτ, μόνιμος κάτοικος Ισλαμαμπάντ, ο οποίος αφού μου επέδειξε την ταυτότητά του, αγόρασε την εταιρεία Παφ-Πουφ Λίμιτεδ κλπ". Αν όλα πάνε καλά, απλώς σκίζουμε το μαϊμού συμβόλαιο. Αν η φάση στραβώσει, αφήνουμε τις διωκτικές αρχές να ψάχνουν τον Αλή Μαχμούτ κάπου στο Πακιστάν. Θα μου πείτε ότι έτσι χάσαμε και πλοίο και φορτίο αλλά θα σας αντιτείνω ότι χέστηκε η Φατμέ στο Γενή-Τζαμί. Σιγά τα λάχανα! Ένα φορτίο στα τρία να περνάει, κερδισμένοι είμαστε.

Πάμε παρακάτω. Όπως γνωρίζουν οι τζογαδόροι, το χοντρό παιχνίδι γίνεται με συνδυασμούς. Και στην περίπτωσή μας, συνδυασμός σημαίνει να φτιάξουμε μια οφσόρ και μια ΜΚΟ. Αυτός ο απλός συνδυασμός μάς επιτρέπει να καθαρίσουμε όσο χρήμα θέλουμε. Πώς; Απλούστατον: η οφσόρ συγκινείται από τους σκοπούς τής ΜΚΟ και της κάνει μια χοντρή δωρεά για την ευόδωσή τους. Έτσι, το μαύρο χρήμα βρίσκεται τώρα καθαρισμένο στα συρτάρια τής ΜΚΟ. Από δω και πέρα έχουμε πολλούς και απλούς τρόπους να το φάμε: μαϊμού τιμολόγια από υπηρεσίες που πρόσφερε στην ΜΚΟ μια άλλη οφσόρ, παχυλές αμοιβές στα μέλη τού διοικητικού συμβουλίου τής ΜΚΟ (δηλαδή, σε μας!) κλπ. Μην ανησυχείτε και δεν πρόκειται να μας ψάξει κανένας εφ' όσον η ΜΚΟ μας δεν παίρνει επιδοτήσεις από το δημόσιο ή από ευρωπαϊκά ταμεία.

Άλλος τρόπος για να ξεπλύνουμε βρόμικο χρήμα είναι μέσω χρηματιστηρίου. Μόνο που σ' αυτή την περίπτωση, επειδή η λειτουργία των χρηματιστηρίων ελέγχεται αυστηρά για χειραγώγηση μετοχών, πρέπει να έχουμε υπομονή και να φτιάξουμε καμμιά εικοσαριά οφσόρ (ανάλογα, βέβαια, με τα ποσά που θέλουμε να ξεπλύνουμε). Στην συνέχεια, αγοράζουμε όποια πεθαμένη μετοχή βρεθεί μπροστά μας και, μετά από λίγο καιρό, τις πουλάμε στις οφσόρ μας με πάνω τιμή. Τα "κέρδη" μας είναι πλέον πεντακάθαρα. Μάλιστα δε, η εν λόγω "επιχείρηση" μπορεί να αποφέρει και έξτρα μπόνους, αφού οι επαναλαμβανόμενες αγοραπωλησίες ενδέχεται να γίνουν κράχτης για κάποιους, οι οποίοι θα "τσιμπήσουν", δίνοντάς μας την δυνατότητα να ξεφορτωθούμε τελείως την σαβούρα που είχαμε αγοράσει.

Παρένθεση. Αν η παραπάνω παράγραφος σας έκανε να σκεφτείτε ότι κάπως έτσι δημιουργούνται οι διάφορες χρηματιστηριακές φούσκες, οφείλω να σας συγχαρώ για την διορατικότητά σας! Κλείνει η παρένθεση.

Συνεχίζουμε. Πολλές φορές έρχεται το ίδιο το κράτος να μας βοηθήσει στο ξέπλυμά μας! Αν αυτό σας εκπλήσσει, σας προκαλώ να σκεφτείτε πόσες φορές η πολιτεία έχει νομοθετήσει υπέρ του επαναπατρισμού κεφαλαίων έναντι ενός πολύ χαμηλού φόρου και δίχως κανέναν έλεγχο. Εκείνον τον περιώνυμο Πρόδρομο Μαυρίδη, από το σκάνδαλο της Ζήμενς, τον θυμάστε; Από την μια ήταν κατηγορούμενος για το σκάνδαλο κι από την άλλη εκμεταλλεύθηκε τον σχετικό νόμο που ψηφίστηκε τότε και επαναπάτρισε τα φράγκα του, νομιμοποιώντας τα με επιβάρυνση 5%. Το ερώτημα που μένει αναπάντητο είναι απλό: οι οφσόρ εκμεταλλεύονται τις εκάστοτε ρυθμίσεις ή οι ρυθμίσεις γίνονται για να βολευτούν οι οφσόρ;

Και τώρα που φτάσαμε στο τέλος, θα κλείσω με μια συμβουλή, όπως έκανα και χτες. Κάθε τόσο ακούω και διαβάζω για ηλίθιους που τους τσίμπησαν οι διωκτικές αρχές επειδή βρέθηκαν στους λογαριασμούς τους ποσά που δεν δικαιολογούνταν από τα εισοδήματά τους. Επίσης, συναντώ συχνά κάποιους που έχουν υψηλά τεκμήρια αλλά δεν μπορούν να τα δικαιολογήσουν επειδή τα εισοδήματά τους είναι "μαύρα". Κοροϊδάρες! Λοιπόν, για να τελειώνουμε, προσέξτε:

Αν θέλετε να δικαιολογήσετε τίποτε μικροποσά, ας πούμε εκατό-διακόσια ψωροχιλιάρικα, δεν χρειάζεται να μπλέξετε με οφσόρ. Απλώς, βάλτε στην τσέπη μια πενηντάρα, πηγαίνετε μέχρι το καζίνο της Πάρνηθας και κάντε τα μάρκες. Κατόπιν, βγείτε μια βόλτα, χαζέψτε στα τραπέζια, φάτε και κάτι, πιείτε κι ένα ποτό και μετά από κανα πεντάωρο πηγαίνετε στο ταμείο, εξαργυρώστε τις μάρκες και πάρτε μια βεβαίωση ότι αυτά τα πενήντα χιλιάρικα αποτελούν κέρδη από νόμιμο τζόγο. Την επόμενη εβδομάδα πεταχτείτε μέχρι το Λουτράκι για τον ίδιο λόγο και τον παραπάνω μήνα κάντε μια βόλτα κι από την Πάτρα. Έχουμε κι εμείς ωραίο καζίνο, στο Ρίο.

Μέσω οφσόρ, νόμιμα και ηθικά

"Καλά ρε συ, εμείς δεν μπορούμε να φτιάξουμε μια οφσόρ να κονομήσουμε;", διατύπωσε την απορία του ο φίλος, μεταξύ σοβαρού και αστείου. Δεν χρειάστηκε πολύς κόπος για να του εξηγήσω ότι με τις οφσόρ δυο πράγματα μπορείς να κάνεις. Πρώτον, να ξεπλύνεις μαύρο χρήμα και, δεύτερον, να αβγατίσεις το χρήμα που διαθέτεις. Και στις δυο περιπτώσεις, δηλαδή, προαπαιτούμενο είναι να έχεις χρήμα. Πώς δουλεύει, όμως, η μηχανή με τις οφσόρ; Με πολλούς τρόπους:

(α) Θες να αγοράσεις ένα ακίνητο; Κάνε το αλλά -προς θεού!- μη το πάρεις κατ' ευθείαν στο όνομά σου! Σκέψου τι κερατιάτικα θα πληρώσεις αν δεν καλύπτεις το τεκμήριο αγοράς (δηλαδή, αν το χρήμα που διαθέτεις είναι μαύρο) και τι φόρους θα πληρώσουν τα παιδιά σου είτε τους το κάνεις γονική παροχή είτε απλώς το κληρονομήσουν. Στήσε μια οφσόρ σε κάποιο εξωτικό νησάκι και κάνε την αγορά στο όνομά της. Ξέρεις, οι οφσόρ δεν έχουν τεκμήρια και πόθεν έσχες. Κι όταν έρθει η ώρα να μεταβιβάσεις το ακίνητο στα παιδιά σου, το μόνο που έχεις να κάνεις (και, μάλιστα, αφορολόγητα) είναι να τους μοιράσεις τις μετοχές τής οφσόρ. Απλά πράγματα.

(β) Ας πούμε τώρα ότι έχεις μαύρο χρήμα αλλά δεν θες να το κάνεις ακίνητα. Πολύ ωραία. Αγόρασε εσύ ένα ακίνητο μέσω μιας οφσόρ και βάλε το υποθήκη σε μια ελληνική τράπεζα για να πάρει η οφσόρ σου δάνειο. Τα λεφτά τού δανείου είναι καθαρά και, συνεπώς, μπορείς να τα κάνεις ό,τι θέλεις. Αν, μάλιστα, έχεις υπερτιμολογήσει το ακίνητο κατά την αγορά ή το ακίνητο υποτιμηθεί στην πορεία του, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ξεπληρώσεις το δάνειο. Απλώς, φόρτωσε την σαβούρα στην τράπεζα κι εσύ κράτα τα λεφτά.

(γ) Είσαι, να πούμε, τραπεζίτης και σε στριμώχνουν να κάνεις αύξηση κεφαλαίου. Κανένα πρόβλημα. Στήσε μια οφσόρ, πάρε δάνειο από έναν άλλο τραπεζίτη και χρησιμοποίησε τα λεφτά για να αγοράσει η οφσόρ τις καινούργιες μετοχές που βγάζει η τράπεζά σου. Παράλληλα, ο άλλος τραπεζίτης κάνει το ίδιο κόλπο με ίδια ποσά, αυξάνοντας κι εκείνος τα κεφάλαια της τράπεζάς του. Έτσι, έχουμε αύξηση κεφαλαίων σε δυο τράπεζες δίχως να κουνηθεί δεκαράκι τσακιστό. Bonus: οι φρέσκιες μετοχές μένουν στις τσέπες των δυο τραπεζιτών.

(δ) Είσαι έμπορος ή βιομήχανος και βαρέθηκες να πληρώνεις φόρους στο ελληνικό κράτος; Μη σκας. Στήσε μια οφσόρ σε κάποιον φορολογικό παράδεισο και φέρνε μέσω αυτής τα εμπορεύματα ή τις πρώτες ύλες σου, φροντίζοντας να κάνεις την σχετική υπερτιμολόγηση. Θες ένα παράδειγμα; Αν φέρεις από την Κίνα ένα τάμπλετ κόστους 20 ευρώ και το πουλήσεις εδώ προς 100 ευρώ, θα φορολογηθείς για κέρδος 80 ευρώ. Αν το αγοράσει η οφσόρ που λέγαμε και σου το πουλήσει για 95 ευρώ, θα φορολογηθείς στην Ελλάδα για ένα ταλληράκι και στον φορολογικό παράδεισο για τα υπόλοιπα 75 ευρώ.

(ε) Έχεις μαύρο χρήμα και θες να το βγάλεις στο εξωτερικό; Μη κάνεις την μαλακία που κάνανε όσοι πιάστηκαν με τις βαλίτσες στα χέρια. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να έρθεις σε επαφή με κάποιον που θέλει να φέρει χρήμα στην Ελλάδα και να κάνετε ανταλλαγή. Κι αν ρωτάς ποιος θα ήθελε να φέρει χρήμα στην Ελλάδα, σου απαντώ: σκέψου την Ζήμενς. Ξέρεις πόσο χρήμα χρειάστηκε η Ζήμενς για να μοιράσει τις μίζες της; Γιατί να το κουβαλάει από την Γερμανία; Δώσε της τα δικό σου κι εκείνη θα σου κάνει ισόποση κατάθεση στην Ελβετία ή στα Καϋμάν μέσω κάποιας από τις δεκάδες οφσόρ που διαθέτει.

(στ) Ας πούμε τώρα ότι είσαι εσύ αυτός που θέλει να δώσει μίζα και φοβάσαι μη σε πιάσουν. Έλα καλέ! Φτιάξε μια οφσόρ εταιρεία συμβούλων και ανάθεσέ της μια έρευνα για την αγορά ψυγείων πάγου στην Γροιλανδία έναντι υψηλής αμοιβής, ίσης με την μίζα που θες να δώσεις. Η εταιρεία θα σου κόψει τιμολόγιο (δηλαδή, θα γλιτώσεις και τα λεφτά τής μίζας από την εφορία!) και θα δώσει εκείνη τα φράγκα στον δωροδοκούμενο. Ποιός θα την ελέγξει; Η εφορία τού Βανουάτου;

Αφού είχες την υπομονή να διαβάσεις αγόγγυστα ως εδώ, θα σου δώσω και μια συμβουλή ως δώρο. Είσαι δημόσιος λειτουργός και θες να πάρεις την μίζα που σου έχουν τάξει αλλά φοβάσαι μήπως σου την έχουν στημένη και σε τσιμπήσουν; Ξέχνα το παλιομοδίτικο φακελλάκι, που μπορεί να περιέχει σημαδεμένα χαρτονομίσματα ή μπορεί να σε βιντεοσκοπούν την ώρα που το παίρνεις. Σήμερα η μόδα λέγεται cash-card! Δες πώς πάει το κόλπο: αυτός που θέλει να σου δώσει την μίζα, βάζει τα λεφτά σε κάποιον λογαριασμό και βγάζει την σχετική cash-card, την οποία σου παραδίδει ή σου ταχυδρομεί μαζί με το pin. Τώρα μπορείς να πας όποτε επιθυμείς σε όποιο ΑΤΜ θες όποιας τράπεζας γουστάρεις και να κάνεις ανάληψη με μηδενικό κίνδυνο. Μη ξεχνάς: ο λογαριασμός δεν είναι στο όνομά σου, οπότε μέχρι να κάνεις ανάληψη δεν έχεις δωροδοκηθεί! Κι αν αυτός που σε χαρτζηλήκωσε είναι ξύπνιος, ο λογαριασμός δεν είναι ούτε στο δικό του όνομα αλλά στο όνομα κάποιας οφσόρ.


Αν έχεις ακόμη κάποιες αναστολές, σε διαβεβαιώνω ότι όλες οι προαναφεθείσες διαδικασίες είναι 100% νόμιμες, άρα και ηθικές. Μην είσαι κορόιδο! Άλλωστε, οι οφσόρ αποτελούν την κορωνίδα των συμφωνιών τού Μάαστριχτ και της Λισαβόνας, οι οποίες έχουν θεοποιήσει την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων. Ξέρεις εσύ να μου πεις κάποιον αποτελεσματικώτερο τρόπο για να κυκλοφορεί το χρήμα δίχως εμπόδια και δίχως έλεγχο;

Η ζωή συνεχίζεται (;) ...

Η ζωή συνεχίζεται. Τουτέστιν:

Μετά από δυο – τρία Μνημόνια, μετά από εφτά – οχτώ «μίνι Μνημόνια» (εφαρμοστικοί, μεσοπρόθεσμα, πολυνομοσχέδια κλπ), μετά από δυο – τρεις δανειακές συμβάσεις, στην Ελλάδα των δέκα εκατομμυρίων κατοίκων έχουμε 4 εκατομμύρια ανθρώπους δυνάμενους να εργαστούν, αλλά το 1.500.000 από αυτούς είναι άνεργοι…


Η ζωή συνεχίζεται:

Μετά από τους «συναγερμούς» του κ.Σαμαρά κατά της ανεργίας, η ανεργία των νέων ανέρχεται στο 60% και από τους 1.500.000 άνεργους οι 9 στους 10 δεν λαμβάνουν ακόμα κι αυτό το  επίδομα ανεργίας…


Η ζωή συνεχίζεται:

Μετά από τα διαδοχικά κυβερνητικά «success story», από εκείνους που έχουν ακόμα δουλειά  κοντά στο 1 εκατομμύριο είναι απλήρωτοι εδώ και μήνες... (σσ: Αυτό ο Μπρεχτ το περιέγραφε έτσι: «Οι άνεργοι πεινούσαν/ Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται»)…


Η ζωή συνεχίζεται:

Μετά από τα χαράτσια, την διαρκή φοροληστεία και τον 9πλασιασμό των «έκτακτων» φόρων - που με το πολυνομοσχέδιο μονιμοποιούνται - από τα 3 εκατομμύρια των νοικοκυριών της χώρας, τα 2.300.000 νοικοκυριά αδυνατούν να ανταποκριθούν και να πληρώσουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους στην εφορία...


Η ζωή συνεχίζεται:

Μετά από διαδοχικές αυξήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού και ενώ σχεδόν 1.000.000 οικογένειες αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς του ρεύματος, η κυβέρνηση με το πολυνομοσχέδιο επιβάλει νέα αύξηση στα τιμολόγια της ΔΕΗ…


Η ζωή συνεχίζεται: 

Μετά από διαδοχικούς κυβερνητικούς «θριάμβους» και απανωτές «σωτήριες δόσεις» από την τρόικα, σχεδόν 3.000.000 Έλληνες – ήδη από το 2011 – αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες τους σε ικανοποιητική θέρμανση…


Η ζωή συνεχίζεται:

Μετά από διαρκή εισοδηματικά μέτρα που έχουν οδηγήσει εκατομμύρια Έλληνες στην ανέχεια και την καταστροφή, μετά την αναγωγή της έννοιας του «εργασιακού δικαιώματος» σε παλαιολιθικό «αναχρονισμό» (!), η κυβέρνηση – με το πολυνομοσχέδιο – επιβάλει ως «μοναδική αξία» στην εργασιακή ζούγκλα τον μισθό των 500 ευρώ το μήνα…


Η ζωή συνεχίζεται:

Μετά το πέταγμα των 6 στους 10 συνταξιούχους στον Καιάδα της απόλυτης φτώχειας, η κυβέρνηση – με το πολυνομοσχέδιο – φέρνει νέα καταιγίδα στο Ασφαλιστικό, νέες μειώσεις στις κύριες συντάξεις και νέα μείωση ύψους 40% στις επικουρικές συντάξεις…


Η ζωή συνεχίζεται: 

Μετά την καταλήστευση 70 δισεκατομμυρίων ευρώ από τον ελληνικό λαό το διάστημα 2010 – 2014, που τα «βουτήξανε» για να μειώσουν το χρέος (που όμως αυξάνεται!), η κυβέρνηση ψηφοθηρεί μιλώντας για «πλεόνασμα» και για διανομή «κοινωνικού μερίσματος» στους λεηλατημένους Ελληνες που δεν αντιστοιχεί κατά μέσο όρο παρά σε 1,5 ευρώ την ημέρα…


Η ζωή συνεχίζεται:

Μετά από διαδοχικά κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, μετά από αντισυνταγματικές κυρώσεις Μνημονίων και Δανειακών Συμβάσεων, μετά από δεκάδες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, μετά από διαρκείς επιστρατεύσεις εργαζομένων, από χτες - και για 5η φορά μέσα σε 2 χρόνια – ζούμε σε συνθήκες «απαγόρευσης των συναθροίσεων»… 


Η ζωή συνεχίζεται:

Μετά από σχεδόν 35 χρόνια ένταξης της Ελλάδας στην ΕΕ των Μνημονίων, στην ΕΕ της τρόικας, στην ΕΕ της παραγωγικής αποσάθρωσης, στην ΕΕ όπου «το μεγάλο (μονοπωλιακό) ψάρι τρώει το μικρό», στην ΕΕ όπου «τα πλεονάσματα της Γερμανίας είναι τα ελλείμματα της Ελλάδας» (Λαγκάρντ), στην ΕΕ που με την πολιτική της ενισχύει την ακροδεξιά και συνεργάζεται με την ναζιστική κτηνωδία, η παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ πλασάρεται σαν «μονόδρομος» και αποτελεί το κοινό «ευαγγέλιο» όλων των επίδοξων «σωτήρων»…


Η ζωή συνεχίζεται:

«Μετά από εφτά δεκαετίες – πανηγυρίζει η κυβέρνηση – πετύχαμε εξωτερικό πλεόνασμα». Πράγματι. Μας γύρισαν 70 χρόνια πίσω! Επέφεραν τέτοιο εκμηδενισμό του λαϊκού εισοδήματος που από την άποψη των κοινωνικών συνθηκών που επικρατούν μόνο με την εποχή της Κατοχής και του Εμφυλίου μπορεί να συγκριθεί! Ο εκμηδενισμός του λαϊκού εισοδήματος εν έτη 2013 μόνο με εκείνον του 1943 και του 1948 μπορεί να συγκριθεί! Αλλά, τότε, οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους από την πείνα και στην Ελλάδα έπεφταν βόμβες Ναπάλμ! Πράγματι. Από τότε είναι που είχε να «επιτευχθεί», ξανά, εξωτερικό πλεόνασμα…   


Η ζωή,

εφόσον εξακολουθήσουμε να πορευόμαστε έτσι, συνεχίζεται;  Ναι – υπό δυο προϋποθέσεις: Η μια προϋπόθεση είναι να είσαι τραπεζίτης, βιομήχανος, εργολάβος, πολυκαταστηματάρχης κοκ. Σε αυτή την περίπτωση η ζωή συνεχίζεται μια χαρά. Η άλλη προϋπόθεση (αν δεν είσαι τραπεζίτης, εργολάβος κοκ) είναι τούτη: Ότι ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, θα αναλάβουμε το μέτρο της ευθύνης που μας αναλογεί. Ότι ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, θα βάλουμε πλάτη για να «ξελασπώσουμε το μέλλον». Ότι ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, χωρίς αναθέσεις σε «μεσσίες», θα ξαναχτίσουμε την ελπίδα της προσωπικής προκοπής. Αρνούμενοι τα «φυτοφάρμακα» της χαμοζωής που υπόσχονται «ατομική διάσωση». Και επιλέγοντας ως λίπασμα την συλλογική διεκδίκηση του κοινωνικού συμφέροντος. Γιατί, έτσι ήταν και έτσι θα είναι πάντα: «Το μέλλον δε θα 'ρθει από μονάχο του, έτσι νέτο σκέτο, αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς».

[Άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου, από το enikos.gr]

Σημείωση 1: Προσέξτε την υπογραμμισμένη -από μένα- φράση στο κείμενο. Το ακριβές είναι ότι η τελευταία φορά που η Ελλάδα είχε πλεόνασμα στο εξωτερικό της ισοζύγιο ήταν το 1948 και η προηγούμενη φορά που είχε πρωτογενές πλεόνασμα ήταν το 1943, όταν ο κόσμος πέθαινε από την πείνα. Αυτά, για όσους συνεχίζουν να πιστεύουν πως το πρωτογενές πλεόνασμα του 2013 συνιστά επιτυχία.

Σημείωση 2: Όχι, δεν θα χαλάσω μήτε σταγόνα από το σάλιο μου μήτε δευτερόλεπτο από την ζωή μου για να ασχοληθώ με τον φιλοχρυσαυγήτη πρώην γενικό γραμματέα τής κυβέρνησης Παναγιώτη Μπαλτάκο. Άλλωστε, ο ίδιος είχε δηλώσει πριν λίγες μέρες ότι είναι αντικομμουνιστής. Ευτυχώς.