Ήρωες

Στις 16 Ιανουαρίου 2011, απηύθυνα από καρδιάς "Ένα μεγάλο ευχαριστώ" στους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου, που με περίθαλψαν με ευγένεια, με χαμόγελο και υπομονή, αγγίζοντας τα όρια της αυταπάρνησης επί πέντε ημέρες.

Σήμερα, ακριβώς εξήμισυ χρόνια αργότερα, οφείλω να απευθύνω ένα πολύ μεγαλύτερο ευχαριστώ...

... στους εθελοντές διασώστες και τους ερθροσταυρίτες που επανέφεραν στην ζωή την σύζυγό μου, η οποία πνίγηκε στα αβαθή νερά της Πλαζ λόγω λιποθυμικού επεισοδίου. Χάρη στην άμεση επέμβασή τους άρχισε πάλι να αναπνέει. Ευτυχώς που υπήρχαν αυτοί, προσφερόμενοι εθελοντικά (το τονίζω: εθελοντικά) να αναπληρώσουν την απουσία τής ξεπουλημένης πολιτείας, η οποία δεν θεωρεί απαραίτητη την ύπαρξη εκπαιδευμένου ναυαγοσώστη σε οργανωμένη πλαζ.

... στους -καθηγητές κι εκπαιδευόμενους- γιατρούς του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου που παιδεύτηκαν ένα ολόκληρο εικοσιτετράωρο να αποκαταστήσουν τις βασικές αναπνευστικές λειτουργίες, φροντίζοντας ταυτόχρονα να κρατήσουν τον εγκέφαλό της σε λειτουργία.

... στους νοσηλευτές της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας, που επί τρεις ολόκληρες ημέρες στάθηκαν άγρυπνοι φρουροί δίπλα της, πάντα με χαμόγελο και ανεξάντλητη υπομονή. Κι όταν λέω "άγρυπνοι", το εννοώ, μιας κι αυτά τα παιδιά δουλεύουν από 18 ως και 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, ενώ δεν σπανίζουν περιπτώσεις βάρδιας 36 ωρών. Κι επειδή είσαστε φίλοι, σας συνιστώ να μη στοιχηματίσετε ποτέ ούτε ένα ευρώ ότι στο τέλος του μήνα αυτά τα παιδιά βάζουν ολόκληρο χιλιάρικο στην τσέπη από τούτη την δουλειά.

... στους -καθηγητές και εκπαιδευόμενους- γιατρούς, φυσιοθεραπευτές και νοσηλευτικό προσωπικό της νευρολογικής κλινικής που υπερέβαλαν εαυτούς, καταφέρνοντας μέσα σε δυο βδομάδες όσα θα ήμουν ευτυχής αν κατάφερναν σε δυο μήνες. Έστω κι αν χρειάστηκε να τους εφοδιάσω εγώ με 12 μπαταριούλες ΑΑ προκειμένου να βάλουν το Holter σε λειτουργία, έστω κι αν 3 νοσηλευτές ανά βάρδια έπρεπε να εξυπηρετούν περισσότερους από 50 ασθενείς σε 22 δωμάτια, έστω κι αν τὀσες μέρες είδα μόνο μία (επαναλαμβάνω: μία) καθαρίστρια σε ολόκληρη την κλινική.

Σε όλους αυτούς τους ήρωες (κι αυτός ο χαρακτηρισμός δεν είναι σχήμα λόγου), εκτός από το τεράστιο -πλην ελάχιστο- ευχαριστώ, οφείλω να δώσω την υπόσχεση πως την επόμενη φορά που θα ακούσω κάποιον να κατηγορεί συλλήβδην τους δημοσίους υπαλλήλους για οποιονδήποτε λόγο, θα τον φτύσω στα μούτρα. Θα τον φτύσω και θα το ευχαριστηθώ.


Ιδού, λοιπόν, ο λόγος που το ιστολόγιο άρχισε εφέτος πρόωρα τις καλοκαιρινές του διακοπές. Χάρη σε όλους τους παραπάνω ήρωες τα δύσκολα βρίσκονται ήδη πίσω, όσο κι αν έχουμε κάμποσο δρόμο ακόμη να διανύσουμε ως το τέρμα. Είμαι σίγουρος ότι η αυγουστιάτικη ηρεμία σε κάποια παραλία του Κορινθιακού, μακρυά από τις σκοτούρες και τα επουσιώδη μικροπροβλήματα της καθημερινότητας, θα μας βοηθήσει καταλυτικά στο να επανέλθουμε τον Σεπτέμβρη με την παλιά μας ορμή και ζωντάνια.

Κλείνω απευθύνοντας ένα ξεχωριστό ευχαριστώ σε όλους τους φίλους του ιστολογίου που ένοιωσαν την ανάγκη να στείλουν τις ευχές τους (αν και κανείς δεν γνώριζε τι πραγματικά συνέβαινε) και δίνοντας την υπόσχεση πως κατά την διάρκεια του Αυγούστου θα προσπαθήσω να αποκατασταθεί η επικοινωνία μας έστω και εν μέρει (τουλάχιστον με τα "Σαββατιάτικα"), αρκεί να μη μου χαλάσει την καλή διάθεση οποιαδήποτε κακή εξέλιξη.

Καλό καλοκαίρι σε όλους!