Ιδιωτική τηλεόραση: 27 χρόνια φαγούρα (5)

Στις 6 Οκτωβρίου 2004, ο μόλις επτά μηνών πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής κάλεσε τους νεοδημοκράτες βουλευτές τού Γ' θερινού τμήματος να πάρουν έναν μεζέ και να πιουν ένα κρασί για να γνωριστούν καλύτερα. Το σουαρέ πραγματοποιήθηκε στην αγαπημένη ταβέρνα τού προέδρου, στον "Μπαϊρακτάρη", στην αρχή τής οδού Μητροπόλεως. Κατά την διάρκεια του φαγητού, κουβέντα την κουβέντα, η παρέα έπιασε και το θέμα των μεγαλοεκδοτών, οι οποίοι πίεζαν την κυβέρνηση μέσω των μέσων που έλεγχαν. Και τότε ο Καραμανλής ξεστόμισε την -ίσως- πιο σημαντική και πιο βαρειά φράση που βγήκε από τα χείλη του στα 5,5 χρόνια της πρωθυπουργίας του: "Δεν θα αφήσω πέντε νταβατζήδες και πέντε άλλα κέντρα να χειραγωγήσουν την πολιτική ζωή του τόπου, γιατί είναι εύκολα αντιμετωπίσιμα. Αρκεί να κάνουμε εμείς τη δουλειά μας ως νομοθέτες και η δικαιοσύνη τη δική της δουλειά".

Ακόμη κι αν οι φίλοι του είχαν δίκιο όταν ισχυρίστηκαν ότι "ο πρωθυπουργός δεν χρησιμοποιεί τέτοια φρασεολογία", η ουσία είναι ότι εκείνη την ημέρα ο Καραμανλής εκδήλωσε την πρόθεσή του να συγκρουστεί με το μεγαλοεκδοτικό κατεστημένο. Δεν επρόκειτο για κεραυνό εν αιθρία. Ήδη, ο υπουργός επικρατείας και προσωπικός του φίλος Θόδωρος Ρουσόπουλος είχε πάρει εντολή να συντονίσει την κατάρτιση ενός νομοσχεδίου που θα είχε ως στόχο του τους "νταβατζήδες".

Έθνος, 19/1/2005: Ο νόμος στοχεύει στην εξόντωση της οικογένειας Μπόμπολα.
Τα Νέα, 20/1/2005: Το ΠαΣοΚ συμφωνεί με τον ΣΕΒ ότι ο νόμος είναι απαράδεκτος.

Ήταν ένα πραγματικά δύσκολο νομοσχέδιο. Χαρακτηριστικό τής δυσκολίας του ήταν η πραγματική αγωνία τού Πέτρου Μολυβιάτη, ο οποίος φοβόταν παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όλο ρωτούσε "όλα καλά με την Ευρώπη;". Ο Καραμανλής δεν είχε αμφιβολία ότι οι θιγόμενοι θα κατέφευγαν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια αλλά είχε την πεποίθηση ότι οι καλές του σχέσεις με την Μέρκελ (τότε επί κεφαλής τής γερμανικής αντιπολίτευσης), τον Μπλαιρ και τον Μπερλουσκόνι (οι τέσσερίς τους είχαν συνεργαστεί άψογα στην εκλογή τού πορτογάλου Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο ως προέδρου τής Κομμισσιόν) θα τον βοηθούσαν να ξεπεράσει το όποιο πρόβλημα.

Την νομική προπαρασκευή τού νομοσχεδίου ανέλαβε ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος έγινε αμέσως στόχος τόσο των μεγαλοεκδοτών(*) όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο Παυλόπουλος στηρίζεται στην ιστορική απόφαση 3242/2004 του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία δικαιώνει απολύτως το νομοσχέδιο, το οποίο έρχεται στην βουλή για ψήφιση στα μέσα Ιανουαρίου 2015, με εισηγητή τον ίδιο τον υπουργό εσωτερικών, δημόσιας διοίκησης και αποκέντρωσης.

Κατά την συζήτηση στην βουλή, το ΠαΣοΚ ξεσπάθωσε. Ο Απόστολος Κακλαμάνης κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι το νομοσχέδιο φτιάχτηκε καθ' υπόδειξη του Αλαφούζου για να πληγεί ο Μπόμπολας ενώ τα μεγάλα "νομικά κεφάλια" του κόμματος (Ευάγγελος Βενιζέλος, Ανδρέας Λοβέρδος, Ντίνος Ρόβλιας κλπ) χτυπιόντουσαν επιμένοντας ότι οι διατάξεις για τον "βασικό μέτοχο" είναι αντίθετες στο ευρωπαϊκό δίκαιο και αντισυνταγματικές, διαφωνώντας πλήρως με την 3242/2004 απόφαση του ΣτΕ, την οποία προαναφέραμε. Ο πανικός που προκάλεσε το νομοσχέδιο ήταν τόσος ώστε, πριν καν ψηφιστεί, ο Μπόμπολας άρχισε τις συζητήσεις με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο προκειμένου να του πουλήσει όλον τον όμιλο!

Τελικά, το νομοσχέδιο ψηφίζεται και ο Ν.3310/2005 δημοσιεύεται στο ΦΕΚ Α' 30/14-2-2005. Στις διατάξεις του περιλαμβάνονται μερικά ενδιαφέροντα πράγματα για τον περίφημο "βασικό μέτοχο". Κατ' αρχάς, βασικός μέτοχος μιας εταιρείας είναι το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που είτε ανήκει στους δέκα μεγαλύτερους κατόχους μετοχών ή κατόχων δικαιωμάτων ψήφου είτε κατέχει τουλάχιστον 1% των μετοχών ή των δικαιωμάτων ψήφου είτε απλώς κατάρτισε συμβάσεις μαζί της, οι οποίες της έφεραν τουλάχιστον το 10% του τζίρου της. Σημειωτέον ότι για τον υπολογισμό των παραπάνω συναθροίζονται τα αντίστοιχα στοιχεία των συζύγων και συγγενών μέχρι τρίτου βαθμού.

Το μεγάλο πρόβλημα των "νταβατζήδων" δημιουργείται από τις πρώτες παραγράφους των άρθρων 3 και 4 του νόμου:

• Η ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου, του μέλους οργάνου διοίκησης ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης μέσων ενημέρωσης είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου, του μέλους οργάνου διοίκησης ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που συνάπτει δημόσιες συμβάσεις. Σε περίπτωση που βασικός μέτοχος ή εταίρος της επιχείρησης είναι νομικό πρόσωπο, η ασυμβίβαστη ιδιότητα καταλαμβάνει και τα μέλη οργάνου διοίκησης και τα διευθυντικά στελέχη του νομικού αυτού προσώπου.
• Απαγορεύεται η σύναψη δημοσίων συμβάσεων με επιχειρήσεις μέσων ενημέρωσης, καθώς και με τους εταίρους, τους βασικούς μετόχους, τα μέλη των οργάνων διοίκησης και τα διευθυντικά στελέχη των επιχειρήσεων αυτών. Επίσης, απαγορεύεται η σύναψη δημοσίων συμβάσεων με επιχειρήσεις των οποίων οι εταίροι ή βασικοί μέτοχοι ή μέλη οργάνων διοίκησης ή διευθυντικά στελέχη είναι επιχειρήσεις μέσων ενημέρωσης ή εταίροι ή βασικοί μέτοχοι ή μέλη οργάνων διοίκησης ή διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων μέσων ενημέρωσης.

Προς στιγμή, φάνηκε ότι ο Καραμανλής κέρδισε τον πόλεμο με τους νταβατζήδες αλλά το πρόβλημα ήρθε από εκεί που δεν το περίμενε: από τα λόμπυ των γερμανικών, γαλλικών, ισπανικών μεγάλων εταιρειών, οι οποίες συνεργάζονταν με τις εταιρείες των ελλήνων καναλαρχών και έβλεπαν στον ορίζοντα μεγάλη συρρίκνωση των κερδών τους. Ο άπειρος πρωθυπουργός δεν καταλάβαινε ότι μ' αυτά τα ζητήματα δεν ασχολούνται ο Μπλαιρ και η Μέρκελ αλλά οι "χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι".

[Σκίτσο: Κώστας Γρηγοριάδης - Ριζοσπάστης, 3/6/2005]

Έτσι, λοιπόν, στις 28/4/2005 ο επίτροπος ανταγωνισμού Τσαρλς ΜακΚρήβυ στέλνει επιστολή στην κυβέρνηση, ζητώντας την άμεση τροποποίηση του Ν.3310/2005, ως παραβιάζοντος το κοινοτικό δίκαιο. Η κυβέρνηση απαντά στις 10/5/2005, υπερασπιζόμενη τον νόμο αλλά δυο μέρες αργότερα η Κομμισσιόν επανέρχεται με αυστηρότερη επιστολή τού γενικού διευθυντή εσωτερικής αγοράς Αλεξάντερ Σάουμπ. Ο Σάουμπ ζητά, ούτε λίγο ούτε πολύ, να ικανοποιηθούν πλήρως οι νταβατζήδες: "(...) η αναστολή του νόμου 3310/2005, η μη επαναφορά σε ισχύ του νόμου 3021/2002, καθώς και η μη εφαρμογή της σχετικής συνταγματικής διατάξεως από οιοδήποτε νομοθετικό, εκτελεστικό ή άλλο μέτρο, θεωρούνται αναγκαίες προϋποθέσεις εκ μέρους των υπηρεσιών της Επιτροπής, ώστε να θεωρηθεί ότι έχει γίνει ένα πρώτο βήμα προς τη συμμόρφωση με την αιτιολογημένη γνώμη". 

Επειδή μπορεί να μη το προσέξατε, το υπογραμμίζω εδώ. Ο Σάουμπ απαιτεί να μην εφαρμοστεί η διάταξη του ελληνικού συντάγματος (άρθρο 14, παράγραφος 9), η οποία ορίζει: "Η ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης μέσων ενημέρωσης είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που αναλαμβάνει έναντι του Δημοσίου ή νομικού προσώπου του ευρύτερου δημόσιου τομέα την εκτέλεση έργων ή προμηθειών ή την παροχή υπηρεσιών. Η απαγόρευση του προηγούμενου εδαφίου καταλαμβάνει και κάθε είδους παρένθετα πρόσωπα, όπως συζύγους, συγγενείς, οικονομικά εξαρτημένα άτομα ή εταιρείες". Και όμως, ούτε ο Καραμανλής ούτε κανείς άλλος τόλμησε να του πει πως δεν του πέφτει λόγος για το τι θα κάνουμε εμείς με το σύνταγμά μας. Ουδείς!

Κάπου εδώ γράφεται το τέλος της μάχης. Στις 2 Ιουνίου κυβέρνηση και ΠαΣοΚ ψηφίζουν τροπολογία αναστολής τού Ν.3310/2005. Ο περίφημος νόμος για τον βασικό μέτοχο καταλήγει στα σκουπίδια και ο νικημένος Καραμανλής δίνει εντολή στον Ρουσόπουλο να φτιάξει καινούργιο. Ο Μπόμπολας και οι όμοιοί του έχουν κάθε λόγο να χαμογελούν ευχαριστημένοι...


---------------------------------
(*) Τον Μάιο του 2005, τα ΜΜΕ "ανακαλύπτουν" ότι ο συνεργάτης του Παυλόπουλου Θανάσης Χούπης έχει στήσει κύκλωμα διορισμών. Σύντομα αποκαλύφθηκε ότι η "υπόθεση Χούπη" ήταν όχι μόνο ανύπαρκτη αλλά και στημένη από κυβερνητικούς κύκλους εχθρικούς προς τον υπουργό εσωτερικών.