Ο Χουάν Ροδρίγκεζ Φρέυλε δεν είχε κανένα λόγο να μείνει στην ιστορία. Γεννήθηκε το 1566 στην Σάντα Φε, έξω από την Μπογκοτά της Κολομβίας και στα πρώτα εβδομήντα χρόνια της ζωής του δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να συμμετάσχει στους πολέμους κατά των αυτοχθόνων, να παντρευτεί και να δουλέψει ως φοροεισπράκτορας. Μια φορά προσπάθησε να ξεφύγει από την μιζέρια του, στήνοντας μια αγροτική επιχείρηση με έναν συνεταίρο αλλά φαίνεται πως εκείνος ήταν πιο καπάτσος και κατάφερε να τον ρίξει. Έτσι, ο καημένος ο Χουάν Ροδρίγκεζ βρέθηκε πτωχευμένος εις τα δυσμάς του βίου του, προσπαθών να επιβιώσει όπως-όπως.
Όμως, σαν πάτησε τα εβδομήντα, ο Χουάν Ροδρίγκεζ αποφάσισε να γίνει συγγραφέας και να διηγηθεί την ιστορία του τόπου του. Έτσι, συνέγραψε ένα πόνημα με τον σιδηροδρομόμορφο ανέμπνευστο τίτλο "Κατάκτηση και ανακάλυψη του νέου βασιλείου της Γρανάδας των Ινδιών που βρίσκονται δυτικά τής Ωκεανείου Θάλασσας και ίδρυση της πόλεως Σάντα Φε της Μπογκοτά, του πρώτου αυτού βασιλείου όπου συστάθηκε Ανώτερο Βασιλικό Δικαστήριο, κεφαλή του οποίου ήταν η Αρχιεπισκοπή". Βέβαια, ένας τέτοιος τίτλος θα έστελνε άπατο το βιβλίο, οπότε κάποια στιγμή οι εκδότες τον άλλαξαν σε "El Carnero" (To κριάρι). Έτσι, χάρη στο "Κριάρι", το όνομα του κακομοίρη Χουάν Ροδρίγκεζ Φρέυλε εξακολουθεί να μνημονεύεται ως σήμερα. Σ' αυτό το βιβλίο περιέχεται και η εξής ιστοριούλα:
Ανάμεσα στις δεκάδες αυτόχθονες φυλές τής Κολομβίας ήσαν και οι Μουίσκα. Όταν πέθαινε ένας βασιλιάς Μουίσκα, συνήθως τον διαδεχόταν όχι κάποιος γυιος του αλλά κάποιο ανήψι του. Ο νέος ηγέτης υποβαλλόταν σε μια μακρά ιεροτελεστία ενθρόνισης, η οποία ελάμβανε χώρα στην ιερή λίμνη Γκουαταβίτα. Εκεί, καθώς οι υπήκοοί του στήνονταν τριγύρω στις όχθες κι άρχιζαν να χορεύουν και να τραγουδούν, ο νέος βασιλιάς γδυνόταν και τέσσερις αρχιερείς, στολισμένοι με φτερά, χρυσά στέμματα και χρωματιστές πέτρες, τον άλειφαν με λάσπη και πάνω στην λάσπη έρριχναν χρυσόσκονη. Κατόπιν, ο ολόχρυσος βασιλιάς ανέβαινε όρθιος σε μια σχεδία και, καθώς η σχεδία άρχιζε να κυλάει αργά προς το κέντρο της λίμνης, πρόσφερε θυσία στους θεούς πολύχρωμες και γυαλιστερές πέτρες πετώντας τις στο νερό. Κι όταν η σχεδία έφτανε στο κέντρο κι ο βασιλιάς σήκωνε το χέρι του, οι υπήκοοί του έπαυαν τους χορούς και τα τραγούδια στις όχθες και μέσα πρώτα σε σιωπή κι ύστερα σε επευφημίες ορκίζονταν πίστη στον νέο ηγέτη.
Αυτή την ιστορία δεν την έβγαλε από το μυαλό του ο Χουάν Ροδρίγκεζ Φρέυλε. Ήταν γνωστή ως παραμύθι από πολλά χρόνια. Φυσικά, την είχαν ακούσει και οι εκπολιτιστές στρατιώτες εκείνου του αποτυχημένου τυχοδιώκτη που ξεκίνησε για Λωζάννη και βρέθηκε Κοζάνη, του Χριστόφορου Κολόμβου. Κι ύστερα την έμαθαν κι άλλοι εκπολιτιστές στρατιώτες άλλων διάσημων τυχοδιωκτών, οι οποίοι δεν άργησαν να υποψιαστούν ότι εκείνες οι χρωματιστές και γυαλιστερές πέτρες δεν μπορεί να ήσαν άλλο παρά σμαράγδια και ζαφείρια και ρουμπίνια και μπριλλάντια. Έτσι, σύντομα οι ιστορίες για τον El Rei Dorado (χρυσό βασιλιά), τον El Indio Dorado (χρυσό ινδιάνο) και τον El Ombre Dorado (χρυσό άνθρωπο) άρχισαν να διαδίδονται από στόμα σε στόμα, με καινούργιες κάθε φορά προσθήκες, ώσπου έγιναν μύθος και έκρυψαν την πραγματικότητα. Και κάπως έτσι οι έννοιες απλοποιήθηκαν και ενοποιήθηκαν σε σκέτο El Dorado, που στο μυαλό των νεοφερμένων κατακτητών πήρε την μορφή ενός τόπου γεμάτου με χρυσάφι και πολύτιμες πέτρες, τον οποίο έπρεπε να ανακαλύψουν πάση θυσία...
Πάμε τώρα να συνδέσουμε την σημερινή αφήγηση με όσα είπαμε τις προηγούμενες μέρες. Σίγουρα η Ελλάδα δεν είναι το μυθικό Ελντοράντο αλλά έχει κι αυτή το δικό της χρυσάφι. Αυτό που θέλει να εκμεταλλευτεί η Ελληνικός Χρυσός Α.Ε., το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών τής οποίας ανήκει στο καναδικό μονοπώλιο Eldorado Gold. Για την ακρίβεια, η Ελληνικός Χρυσός δεν ανήκει στην καναδική Eldorado Gold αλλά στο... ολλανδικό ειδικό χρηματοπιστωτικό ίδρυμα Eldorado Gold (Greece) BV. Στοιχηματίζω ότι όσοι έχετε διαβάσει τα δυο προηγούμενα σημειώματα δεν εκπλήσσεσθε καθόλου απ' αυτή την μικρή και ασήμαντη λεπτομέρεια, χάρη στην οποία το εν Ελλάδι δραστηριοποιούμενο καναδικό μονοπώλιο δεν πληρώνει δεκαράκι τσακιστό για φόρους είτε στην Ελλάδα είτε στον Καναδά.
Οι κονκισταδόρες τής Αμερικής άφησαν τα κόκκαλά τους στις ζούγκλες ψάχνοντας τον δρόμο για το μυθικό Ελντοράντο. Λογικόν. Δεν είχαν ούτε δορυφόρους ούτε τζι-πι-ες ούτε όλα τα καλούδια που προσφέρει η σημερινή επιστήμη. Σήμερα, χάρη σ' αυτά τα καλούδια, η Eldorado Gold βρήκε τον δρόμο προς το δικό της Ελντοράντο, παρ' ότι αυτός ο δρόμος δείχνει εξαιρετικά δαιδαλώδης, όπως φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα, το οποίο σας προκαλώ να μελετήσετε κατά την διάρκεια του σαββατοκύριακου (σημ.: για να μη στραβωθείτε προσπαθώντας να ακολουθήσετε τα μονοπάτια του λαβυρίνθου, κάνετε ένα κλικ πάνω του):
Υπολογίζεται ότι λόγω των τερτιπιών που βλέπουμε, το ελληνικό δημόσιο χάνει ετησίως από την Eldorado Gold φόρους ύψους πάνω από μισό εκατομμύριο, παρ' ότι η παραγωγή δεν έχει καλά-καλά αρχίσει.
Επίλογος. Προχτές, κάποιος αναγνώστης ισχυρίστηκε ότι όλα αυτά είναι γνωστά στον οποιοδήποτε πολίτη μέσης μόρφωσης και ενημέρωσης του δυτικού κόσμου. Ευτυχώς για τους μέσους πολίτες του δυτικού κόσμου, είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι δεν έχουν ιδέα για όλα αυτά. Και λέω "ευτυχώς" διότι, αν πραγματικά είχαν γνώση, θα έπρεπε να στερούνταν στοιχειώδους νοημοσύνης για να επιμένουν να στηρίζουν ένα σύστημα που τρέφει και ενδυναμώνει όλες αυτές τις παρασιτικές και ελεεινές διαδικασίες.
Όμως, σαν πάτησε τα εβδομήντα, ο Χουάν Ροδρίγκεζ αποφάσισε να γίνει συγγραφέας και να διηγηθεί την ιστορία του τόπου του. Έτσι, συνέγραψε ένα πόνημα με τον σιδηροδρομόμορφο ανέμπνευστο τίτλο "Κατάκτηση και ανακάλυψη του νέου βασιλείου της Γρανάδας των Ινδιών που βρίσκονται δυτικά τής Ωκεανείου Θάλασσας και ίδρυση της πόλεως Σάντα Φε της Μπογκοτά, του πρώτου αυτού βασιλείου όπου συστάθηκε Ανώτερο Βασιλικό Δικαστήριο, κεφαλή του οποίου ήταν η Αρχιεπισκοπή". Βέβαια, ένας τέτοιος τίτλος θα έστελνε άπατο το βιβλίο, οπότε κάποια στιγμή οι εκδότες τον άλλαξαν σε "El Carnero" (To κριάρι). Έτσι, χάρη στο "Κριάρι", το όνομα του κακομοίρη Χουάν Ροδρίγκεζ Φρέυλε εξακολουθεί να μνημονεύεται ως σήμερα. Σ' αυτό το βιβλίο περιέχεται και η εξής ιστοριούλα:
 | |
| Αριστερά: εξωραϊσμένο πορτραίτο τού Χουάν Ροντρίγκεζ Φρέυλε (ελαιογραφία του Μιγκέλ Ντίας Βάργκας) Δεξιά: το El Carnero σε έκδοση του 1859 με τον αυθεντικό τίτλο και το όνομα του συγγραφέα γραμμένο λάθος |
Ανάμεσα στις δεκάδες αυτόχθονες φυλές τής Κολομβίας ήσαν και οι Μουίσκα. Όταν πέθαινε ένας βασιλιάς Μουίσκα, συνήθως τον διαδεχόταν όχι κάποιος γυιος του αλλά κάποιο ανήψι του. Ο νέος ηγέτης υποβαλλόταν σε μια μακρά ιεροτελεστία ενθρόνισης, η οποία ελάμβανε χώρα στην ιερή λίμνη Γκουαταβίτα. Εκεί, καθώς οι υπήκοοί του στήνονταν τριγύρω στις όχθες κι άρχιζαν να χορεύουν και να τραγουδούν, ο νέος βασιλιάς γδυνόταν και τέσσερις αρχιερείς, στολισμένοι με φτερά, χρυσά στέμματα και χρωματιστές πέτρες, τον άλειφαν με λάσπη και πάνω στην λάσπη έρριχναν χρυσόσκονη. Κατόπιν, ο ολόχρυσος βασιλιάς ανέβαινε όρθιος σε μια σχεδία και, καθώς η σχεδία άρχιζε να κυλάει αργά προς το κέντρο της λίμνης, πρόσφερε θυσία στους θεούς πολύχρωμες και γυαλιστερές πέτρες πετώντας τις στο νερό. Κι όταν η σχεδία έφτανε στο κέντρο κι ο βασιλιάς σήκωνε το χέρι του, οι υπήκοοί του έπαυαν τους χορούς και τα τραγούδια στις όχθες και μέσα πρώτα σε σιωπή κι ύστερα σε επευφημίες ορκίζονταν πίστη στον νέο ηγέτη.
Αυτή την ιστορία δεν την έβγαλε από το μυαλό του ο Χουάν Ροδρίγκεζ Φρέυλε. Ήταν γνωστή ως παραμύθι από πολλά χρόνια. Φυσικά, την είχαν ακούσει και οι εκπολιτιστές στρατιώτες εκείνου του αποτυχημένου τυχοδιώκτη που ξεκίνησε για Λωζάννη και βρέθηκε Κοζάνη, του Χριστόφορου Κολόμβου. Κι ύστερα την έμαθαν κι άλλοι εκπολιτιστές στρατιώτες άλλων διάσημων τυχοδιωκτών, οι οποίοι δεν άργησαν να υποψιαστούν ότι εκείνες οι χρωματιστές και γυαλιστερές πέτρες δεν μπορεί να ήσαν άλλο παρά σμαράγδια και ζαφείρια και ρουμπίνια και μπριλλάντια. Έτσι, σύντομα οι ιστορίες για τον El Rei Dorado (χρυσό βασιλιά), τον El Indio Dorado (χρυσό ινδιάνο) και τον El Ombre Dorado (χρυσό άνθρωπο) άρχισαν να διαδίδονται από στόμα σε στόμα, με καινούργιες κάθε φορά προσθήκες, ώσπου έγιναν μύθος και έκρυψαν την πραγματικότητα. Και κάπως έτσι οι έννοιες απλοποιήθηκαν και ενοποιήθηκαν σε σκέτο El Dorado, που στο μυαλό των νεοφερμένων κατακτητών πήρε την μορφή ενός τόπου γεμάτου με χρυσάφι και πολύτιμες πέτρες, τον οποίο έπρεπε να ανακαλύψουν πάση θυσία...
Πάμε τώρα να συνδέσουμε την σημερινή αφήγηση με όσα είπαμε τις προηγούμενες μέρες. Σίγουρα η Ελλάδα δεν είναι το μυθικό Ελντοράντο αλλά έχει κι αυτή το δικό της χρυσάφι. Αυτό που θέλει να εκμεταλλευτεί η Ελληνικός Χρυσός Α.Ε., το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών τής οποίας ανήκει στο καναδικό μονοπώλιο Eldorado Gold. Για την ακρίβεια, η Ελληνικός Χρυσός δεν ανήκει στην καναδική Eldorado Gold αλλά στο... ολλανδικό ειδικό χρηματοπιστωτικό ίδρυμα Eldorado Gold (Greece) BV. Στοιχηματίζω ότι όσοι έχετε διαβάσει τα δυο προηγούμενα σημειώματα δεν εκπλήσσεσθε καθόλου απ' αυτή την μικρή και ασήμαντη λεπτομέρεια, χάρη στην οποία το εν Ελλάδι δραστηριοποιούμενο καναδικό μονοπώλιο δεν πληρώνει δεκαράκι τσακιστό για φόρους είτε στην Ελλάδα είτε στον Καναδά.
Οι κονκισταδόρες τής Αμερικής άφησαν τα κόκκαλά τους στις ζούγκλες ψάχνοντας τον δρόμο για το μυθικό Ελντοράντο. Λογικόν. Δεν είχαν ούτε δορυφόρους ούτε τζι-πι-ες ούτε όλα τα καλούδια που προσφέρει η σημερινή επιστήμη. Σήμερα, χάρη σ' αυτά τα καλούδια, η Eldorado Gold βρήκε τον δρόμο προς το δικό της Ελντοράντο, παρ' ότι αυτός ο δρόμος δείχνει εξαιρετικά δαιδαλώδης, όπως φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα, το οποίο σας προκαλώ να μελετήσετε κατά την διάρκεια του σαββατοκύριακου (σημ.: για να μη στραβωθείτε προσπαθώντας να ακολουθήσετε τα μονοπάτια του λαβυρίνθου, κάνετε ένα κλικ πάνω του):
 |
| Η Eldorado Gold και οι θυγατρικές της. Όπου δεν αναφέρεται ποσοστό συμμετοχής, νοείται το 100%. [Πράσινο πλαίσιο: ελληνικές θυγατρικές - Πορτοκαλί πλαίσιο: ολλανδικές εταιρείες γραμματοκιβωτίου] |
Υπολογίζεται ότι λόγω των τερτιπιών που βλέπουμε, το ελληνικό δημόσιο χάνει ετησίως από την Eldorado Gold φόρους ύψους πάνω από μισό εκατομμύριο, παρ' ότι η παραγωγή δεν έχει καλά-καλά αρχίσει.
Επίλογος. Προχτές, κάποιος αναγνώστης ισχυρίστηκε ότι όλα αυτά είναι γνωστά στον οποιοδήποτε πολίτη μέσης μόρφωσης και ενημέρωσης του δυτικού κόσμου. Ευτυχώς για τους μέσους πολίτες του δυτικού κόσμου, είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι δεν έχουν ιδέα για όλα αυτά. Και λέω "ευτυχώς" διότι, αν πραγματικά είχαν γνώση, θα έπρεπε να στερούνταν στοιχειώδους νοημοσύνης για να επιμένουν να στηρίζουν ένα σύστημα που τρέφει και ενδυναμώνει όλες αυτές τις παρασιτικές και ελεεινές διαδικασίες.
9 σχόλια:
Αμάν ρε παιδιά, λίγος σεβασμός στην επιχειρηματικότητα πια. Τόσο έχει στηρίξει την τοπική οικονομία η εν λόγω εταιρεία, τόσα ρίσκα παίρνει.
Επίλογος.
Η google βγάζει 3.600.000 αποτελέσματα στο αγγλικό λήμμα "mailbox company" και 360.000 αποτελέσματα στο λήμμα "briefkastenfirma". Το παλιότερο δημοσίευμα που μπόρεσα να βρω μέσα σ' αυτά τα εκατομμύρια λινκς είναι του 1998, δεκαοχτώ χρόνια πριν.
Στα πιό πρόσφατα δημοσιεύματα ανήκουν οικονομικά περιοδικά, τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά σαιτ της Ευρώπης (Guardian, Die Welt, Spiegel, Financial Times), εκατοντάδες μπλογκς, περιοδικά ποικίλης ύλης, πολιτικές αναλύσεις κλπ. κλπ. Πιστεύεις ότι οι ευρωπαίοι πολίτες δεν έχουν διαβάσει όλα αυτά τα σαιτ και έχουν ά(γ)νοια;
Εδώ μέχρι και το go-feminine έχει ρεπορτάζ γιά τους φορολογικούς παραδείσους, που είναι γυναικείο περιοδικό γιά λαιφσταιλ και μόδα. Δηλαδή ακόμα και στο κομμωτήριο να πας γιά να στα κάνουν μπούκλες, πάλι γιά φορολογικούς παραδείσους και mailbox company θα διαβάσεις.
Σοβαρά πιστεύεις ότι οι ευρωπαίοι πολίτες τα αγνοούν αυτά;
Το γιατί η πλειοψηφία των λογικών ανθρώπων δεν αντιδρά σε όλα αυτά τα εξωφρενικά στο επεσήμανα στο προηγούμενο: η πλειοψηφία ταυτίζει δυστυχώς το καλό των εταιρειών με το γενικό καλό, άρα συμφωνεί με όλη αυτήν την πρακτική, θεωρώντας την αναγκαία.
Μπορεί η παραπάνω επισήμανση μου να είναι λάθος, αλλά κανένας δεν καταδέχτηκε να την συζητήσει είτε να προτείνει μιά άλλη, σωστότερη.
Αντί γι' αυτό αναγκάστηκα να διαβάσω διάφορα σουρεαλιστικά περί νεύρων και ψυχιάτρων, να ακούσω Χατζιδάκι στο πιάνο (καταπληκτική απάντηση σε πολιτικό σχόλιο ομολογώ).
Άλλοι έγραψαν ότι εγώ εξυμνώ τους ομοιδεάτες μου (τον παρακαλώ να μου πει ποιοί είναι αυτοί, εδώ και δεκαετίες αναζητώ ομοιδεάτες και δεν βρίσκω). Άλλοι έγραψαν ότι επειδή ζω στην Γερμανία (κάτι που δεν ισχύει, αλλά άμα έχει φαντασία ο άνθρωπος...) θέλω να εκθειάσω τους γερμανούς. Άλλος έγραψε ανέκδοτα από εγγλέζικες παμπ.
Το βραβείο σουρεαλισμού το παίρνει ο ανώνυμος που με κατηγόρησε ότι θέλω να μειωθούν οι φόροι των εταιρειών, ενώ εγώ προτείνω ξεκάθαρα και επανειλημμένα το ακριβώς αντίθετο: γενναία αύξηση της εταιρικής φορολογίας και αεροστεγές κλείσιμο όλων των παραθύρων φοροαποφυγής.
Τεσ' πα, η αντοχή μου για σουρεαλισμό - που πάντα ήταν πολύ μικρή - σώθηκε. Αυτό το σχόλιο είναι επίλογος. Δεν θα είχε γραφτεί καν, αν δεν με είχες αναφέρει εσύ στο σημερινό σου άρθρο.
Οτιδήποτε και να γραφτεί γιά μένα από εδώ και πέρα, δεν θα το σχολιάσω. Γιά να αναπαυτούν και τα νευράκια του ανώνυμου που δεν θα με ξαναδιαβάσει.
Να'σαι καλά και να μας γράφεις.
μισό εκατομμύριο χάνει το κράτος; η μισό δισεκατομμύριο; επειδή μερικοί δικοί μας χαλάνε μισό εκατομμύριο για πλάκα στην Ψαρού ξέρω γω. Και μπερδεύτηκα.
Ελπίζω να συμφωνείτε πως ''όλα αυτά'', για τα οποία φυσικά (ας πάρουμε την Ελλάδα) ο μέσος πολίτης της δεν έχει ιδέα, δεν προέκυψαν από το πουθενά αλλά είναι αποτέλεσμα αλληλουχίας ελεεινών, παρασιτικών και (μετ'απόδειξη) εθνοκτόνων διαδικασιών όπως η αποβιομηχάνιση της χώρας, η αγρανάπαυση μετά άκοπης ευζωίας των αγροτών λόγω κοινοτικών επιδοτήσεων, η εξυγίανση (διά της ιδιωτικοποιήσεως) προβληματικών επιχειρήσεων, η αποδόμηση του πολιτισμού και της παιδείας κ.λ. ''πολιτικών λαθών'' μετά της αντίστοιχης ''πολιτικής (πάντα) ευθύνης'' των εκάστοτε κυβερνώντων. Και γεννάται το ερώτημα : Δειλός, άβουλος, άτολμος κι αυτοκαταστροφικός ο λαός επέμενε εθελοτυφλών να στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια τις ''στρατηγικές επιλογές'' των Ηγετών του αντί να τις ανατρέψει ΤΌΤΕ με τους αγώνες του ? Κι εκ τούτου το ερώτημα : Άραγε μπορούσε να τις αντιπαλέψει χωρίς προηγούμενη αξιόπιστη ενημέρωση από τις ηγεσίες των κομμάτων περί των υπέρ και των κατά των επιλογών των εκάστοτε κυβερνώντων προκειμένου να κρίνει, συγκρίνει και εξάγει ασφαλή περί αυτών συμπεράσματα ? Κι εκ τούτων Τελικό Συμπέρασμα : Με δεδομένο πως φτάσαμε έως εδώ με ευθύνη των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, κομμάτων της αντιπολιτεύσεως, κομματικών, κυβερνητικών και, οσάκις απαιτήθηκε, συγκυβερνητικών συνδικαλιστών, μίας συγκεκριμένης θρησκείας κι ενός συγκεκριμένου κλήρου και πως πέρα από εγκλήματα διά πράξεων τελέστηκαν κι εγκλήματα διά παραλείψεων, καθένας ας επιμερίσει τις ευθύνες για τον μελλούμενο αφανισμό του κατά συνείδηση.
Υ.Γ. Ως καλοπροαίρετος και μη συνωμοσιολόγος, θεωρώ πως το γεγονός ότι και οι τρείς Ιππότες της Μνημονιακής Αποκαλύψεως Κ.Π., Γ.Α.Π. και Α.Σ. διετέλεσαν Έλληνες Υπουργοί Εξωτερικών είναι τελείως συμπτωματικό.
«Κατ’ αρχάς, προς το παρόν δεν έχουμε κέρδη στην Ελλάδα. Εχουμε επενδύσει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια και πληρώνουμε φόρους -ΦΠΑ και άλλους- που ξεπερνούν τα 50 εκατομμύρια. Οσον αφορά τον φορολογικό μας σχεδιασμό και τη χρήση ολλανδικών εταιρειών, κάνουμε ό,τι κάνουν οι περισσότερες πολυεθνικές επιχειρήσεις και είναι απολύτως νόμιμο. Προσπαθούμε, όπως κάθε επιχείρηση και κάθε φυσικό πρόσωπο, να ελαχιστοποιήσουμε με νόμιμα μέσα τους φόρους που θα κληθούμε να πληρώσουμε. Το 2017, όταν -εκτός απροόπτου- καταγράψει για πρώτη φορά κέρδη η “Ελληνικός Χρυσός”, θα φανούν τα οφέλη που θα δρέψει από την ολλανδική φορολογική τεχνογνωσία».
(Paul Wright, CEO της καναδικής εταιρείας Eldorado Gold)
δες:
https://topronomiotouftwxou.wordpress.com/2015/04/17/%ce%bf%ce%bb%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%8a%cf%84%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-eldorado-gold/
εδώ έχω συγκεντρώσει και εγώ κάποια στοιχεία για την ολλανδική "φορολογική τεχνογνωσία":
https://topronomiotouftwxou.wordpress.com/2015/03/09/%ce%b4%ce%b9%cf%80%ce%bb%cf%8c-%ce%b9%cf%81%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%b4%ce%ad%ce%b6%ce%b9%ce%ba%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%bb%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ac%ce%bd%cf%84/
ΑΧΠ
@ ΑΧΠ
Αγαπητέ μου φίλε, έχεις αμφιβολία ότι ανάμεσα στο υλικό που μελέτησα πριν γράψω αυτά τα κείμενα, βρίσκονταν και οι -πάντα ενδιαφέρουσες- αναρτἠσεις τού -εξαιρετικού- "προνομίου του φτωχού"; **γέλια**
Επ' ευκαιρία του σχολίου σου, θέλω να εκφράσω την οργή που φουντώνει μέσα μου όποτε ακούω κάποιον επιχειρηματία να μιλάει για το πόσον ΦΠΑ πληρώνει στο κράτος. Σάμπως να απευθύνεται σε γίδια που δεν καταλαβαίνουν ότι τον ΦΠΑ τον πληρώνει ο τελικός καταναλωτής και ότι οι επιχειρήσεις απλώς τον αποδίδουν στο κράτος.
@ EMMANOUHL ARKAS
Προς το παρόν χάνουμε λίγα. Τα δισ. θα τα χάνουμε όταν αρχίσει κανονικά η παραγωγή.
@ Teddy
Καλά λες για το ΦΠΑ. Ο Mr Ράιτ το τερματίζει με αυτό:
«Έχουμε, εμείς και οι εργαζόμενοί μας, καταβάλει περίπου 47 εκατομμύρια ευρώ στο Ελληνικό Δημόσιο σε φόρους και ασφαλιστικές εισφορές»
(http://www.hellas-gold.com/press-room/news/93-ti-kerdizei-pragmatika-i-elliniki-oikonomia-apo-tis-ependiseis-tis-eldorado-gold-stin-ellada)
Εμείς και οι εργαζόμενοι μας... Μάλιστα, και εκείνο τον καιρό η εταιρεία δεν είχε φορολογητέο εισόδημα - κέρδη. Δηλαδή καταλαβαίνουμε για ποιών τους φόρους μιλάει - κατά το "εγώ και ο ροκφέλλερ είμαστε εκατομυριούχοι".
Τώρα το πώς αυτοί που έχουν την οικονομική ισχύ και μέσω αυτής ελέγχουν το Κράτος, την Δικαιοσύνη, την Τέχνη, την Παιδεία, τα ΜΜΕ, μπορούν να επιβάλλουν "κοινή γνώμη" έχει διαπιστωθεί και καταγραφεί εδώ και πολλά χρόνια.
Στον Καπιταλισμό όμως η εκμετάλλευση ανθρώπων και το "όλα έχουν τιμή" δεν αφορά μόνο την σχέση εργοδότη-εργοδοτουμένου αλλά διαβρώνει κάθε προσωπική, οικογενειακή, φιλική σχέση και του πιό απλού ανθρώπου. Επιπλέον, μπορεί να μην τα φάγαμε/τρώμε όλοι μαζί αλλά η εκμετάλλευση ανθρώπων και τα κέρδη της κατανέμονται από αυτό το σύστημα όπως ο Νονός κατανέμει κέρδη και δράσεις για νέα εγκλήματα σε όλη την Οικογένεια του - σε μεγάλη υπεραγορά θα δεις πώς λειτουργεί το σύστημα, και για το δικό τους προσωπικό και για τους παραγωγούς των προϊόντων. Το κέρδος της εκμετάλλευσης το μοιράζονται μαζί μας, 99 αυτοί ένα σε εμάς. Αυτό το "ένα" όμως εξαγοράζει πολλά - περισσότερα και από τα καλοκουρδισμένα πορτοκάλια των Μ.Μ.Εξαπάτησης.
Τελικά όλοι έχουμε τα χέρια μας βουτηγμένα στην εκμετάλλευση ανθρώπων από την Ελλάδα ως την Κίνα ως την Αφρική. Η διαφορά είναι ότι υπάρχουν κάποιοι που αφού το έχουν κατανοήσει, αφού έχουν ξεπεράσει αναστολές τύπου "καλά είναι και έτσι, με εκμεταλλεύονται αλλά και εγώ κάποιους άλλους εκμεταλλεύομαι" ή "έτσι είναι η ζωή" κατάλαβαν ότι αυτό το σύστημα είναι ο ένοχος, αυτό το σύστημα πρέπει να ανατραπεί.
ΑΧΠ
Ανώνυμο 30 Ιουλίου 2016 - 2:08 π.μ.
Η Αλήθεια είναι, άσχετα αν δε θέλεις να τη δεχτείς, πως η πλειοψηφία των λογικών ελλήνων πολιτών δεν αντέδρασε στην αποβιομηχάνιση της χώρας, την αγρανάπαυση μετά άκοπης ευζωίας των αγροτών λόγω κοινοτικών επιδοτήσεων, την εξυγίανση (διά της ιδιωτικοποιήσεως) προβληματικών επιχειρήσεων, την αποδόμηση του πολιτισμού και της παιδείας κ.λ. γιατί, ξέροντας πως το καλό της ευρωζώνης ταυτίζεται με το δικό της καλό, συμφωνεί με τις στρατηγικές των εκάστοτε κυβερνήσεων ανεξαρτήτως ρίσκων, θεωρώντας τις αναγκαίες.
Classic Goebbels, για τους φίλους μου Paul Joseph.
Δημοσίευση σχολίου