Ο ρωμαίος αυτοκράτορας Βεσπασιανός (69-79 μ.Χ.), ψάχνοντας τρόπο να αυξήσει τα κρατικά έσοδα σκέφτηκε να φτιάξει στις μεγάλες πόλεις δημόσια αποχωρητήρια, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν οι πολίτες έναντι ενός μικρού αντιτίμου (μέχρι σήμερα, τα δημόσια αποχωρητήρια λέγονται βεσπασιανές). Όμως, ο γυιος του Τίτος (ο οποίος και τον διαδέχθηκε στον θρόνο) θύμωσε με την ιδέα τού πατέρα του και του είπε:"Πατέρα, θα έπρεπε να ντρέπεσαι που φορολογείς τα σκατά των ανθρώπων". Τότε, ο Βεσπασιανός πήρε μια χούφτα νομίσματα και τα έβαλε κάτω από την μύτη τού γυιού του. "Μύρισε, γυιε μου", του είπε, "να δεις ότι τα λεφτά δεν βρομάνε".
Αν αυτά λέει το ιστορικό ανέκδοτο, ο λαός λέει ότι το χρήμα δεν έχει ούτε πατρίδα, ούτε θρησκεία. Απόδειξη αυτού του επιβεβαιωμένου ιστορικά αφορισμού συνιστούν οι πολλές παγκοσμίως γνωστές εταιρείες, οι οποίες πλούτισαν κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου χάρη στην αγαστή συνεργασία τους με τους Ναζί. Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις όπου στα εργοστάσια τέτοιων εταιρειών δούλευαν (τζάμπα, φυσικά) κρατούμενοι των χιτλερικών στρατοπέδων συγκέντρωσης. Μετά τον πόλεμο, για να αποφύγουν την κατακραυγή, αρκετές απ' αυτές τις εταιρείες παραδέχτηκαν την αλήθεια και συνεισέφεραν πολλά εκατομμύρια δολλάρια στο ταμείο για τους επιζώντες του ολοκαυτώματος.
Ο ιστοτόπος Wonderslist ξεχώρισε τις 10 μεγαλύτερες απ' αυτές τις εταιρείες. Εμείς μεταφράζουμε και τις παρουσιάζουμε... έτσι, για να ξέρουμε τι μας γίνεται:
10. Bertelsmann
Διεθνής εταιρεία μέσων ενημέρωσης που ιδρύθηκε το 1835. Δημοσίευσε αμέτρητα άρθρα και εξέδωσε δεκαεννέα εκατομμύρια αντίτυπα βιβλίων με σαφές αντιεβραϊκό περιεχόμενο, γεγνός που την καθιστά τον επίσημο εκδοτικό οίκο των ναζί. Ο πρόεδρός της Χάινριχ Μον έκανε πλήθος δωρεών στα SS, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στις ειδικές δυνάμεις των ναζί. Αν και ο Moν δεν έγινε ποτέ μέλος τού ναζιστικού κόμματος, ήταν μέλος τής λέσχης των SS. Στις εγκαταστάσεις της Bertelsmann δούλευαν ως σκλάβοι εβραίοι κρατούμενοι, προερχόμενοι κυρίως από τις χώρες της Βαλτικής.
9. Kodak
Κατά την διάρκεια του πολέμου, σύμφωνα με μεταπολεμικές έρευνες, το εργοστάσιο της Kodak στην Στουττγάρδη απασχολούσε 80 κρατούμενους των στρατοπέδων συγκέντρωσης ενώ το εργοστάσιο του Βερολίνου 250. Για να βοηθήσει τον Χίτλερ, η Kodak Πορτογαλίας τηρούσε τα διαθέσιμά της σε τράπεζα της Χάγης καθ' όλη την περίοδο που η Ολλανδία βρισκόταν υπό ναζιστική κατοχή. Για τον ίδιο λόγο, η Kodak Ισπανίας προμηθευόταν διάφορα υλικά από γερμανικές εταιρείες. Ο Βίλχελμ Κέππλερ, προσωπικός οικονομικός σύμβουλος του Χίτλερ, απεκαλείτο από τις υπηρεσίες ασφαλείας των ΗΠΑ "Kodak man", λόγω των σχέσεών του με την εταιρεία. Με υπόδειξη του Κέππλερ, άλλωστε, η Kodak απέλυσε τους εβραίους εργάτες της από όλα τα εργοστάσιά της. Χάρη στην συνεργασία της με τους ναζί, κατά την διάρκεια του πολέμου η Kodak σημείωσε μεγάλη αύξηση κερδών και επέκτεινε τις δραστηριότητές της στην κατασκευή πυροκροτητών και άλλου στρατιωτικού υλικού.
8. Hugo Boss
Η συνεργασία τού Ούγκο Μπος με τους ναζί ήταν τόσο καλή ώστε κυκλοφορούσε ευρέως ο μύθος ότι ο ίδιος ο Boss είχε σχεδιάσει την στολή των SS. Μπορεί αυτό να είναι αναληθές αλλά το ότι η εταιρεία του Boss κατασκεύαζε αυτές τις στολές είναι απολύτως αληθές. Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1924 και μεταξύ των πρώτων πελατών της ήταν ο Ρούντολφ Μπορν, ο οποίος ζήτησε από τον Μπος να φτιάξει την φαιά στολή των μελών τού ναζιστικού κόμματος. Το 1931, ο Μπος έγινε μέλος τού κόμματος αφ' ενός μεν για οικονομικούς λόγους αφ' ετέρου δε επειδή πίστευε ότι ο Χίτλερ ήταν ο μόνος που μπορούσε να σώσει την Γερμανία. Μέχρι το 1938 ο Μπος είχε γίνει πάμπλουτος χάρη στους ναζί. Εννοείται ότι κατά την διάρκεια του πολέμου η εταιρεία απασχολούσε εκατοντάδες κρατούμενους. Μετά τον πόλεμο, ο Ούγκο Μπος καταδικάστηκε ως συνεργάτης των ναζί και υποχρεώθηκε να πληρώσει πρόστιμο 100.000 μάρκα αλλά δεν μπήκε φυλακή και συνέχισε τις επιχειρήσεις του ως το 1948, όταν πέθανε αμετανόητος.
7. ΙΒΜ
Μπορεί ο Χίτλερ να ονειρευόταν την εξόντωση όλων των εβραίων αλλά είχε ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο στην προσπάθεια αυτή: σε μια εποχή δίχως υπολογιστές, η ανακάλυψη των διασκορπισμένων παντού εβραίων ήταν σχεδόν αδύνατη. Αυτό το πρόβλημα ήρθε να λύσει η ΙΒΜ, με την κατασκευή τής περίφημης punch card (διάτρητη κάρτα ή "κάρτα γροθιά" στην γερμανική αργκό), η οποία θεωρείται ο πρόδρομος των υπολογιστών. Η ΙΒΜ τοποθέτησε στην Γερμανία πάνω από 2.000 μηχανές που έφτιαχναν τέτοιες διάτρητες κάρτες, τις οποίες κατόπιν επεξεργαζόταν η εταιρεία στις εγκαταστάσεις της. Χάρη σ' αυτές τις κάρτες, η μεν IBM γνώρισε αλματώδη άνοδο οι δε εβραίοι βρέθηκαν και κυνηγήθηκαν.
6. Bayer - IG Farben
Η IG Farben ήταν η μεγαλύτερη εταιρεία χημικών τής ναζιστικής Γερμανίας. Σ' αυτήν συμμετείχαν οι γνωστές μας Agfa, Basf, Hoechst κλπ, πάνω δε απ' όλες η Bayer. Από το 1933 έως το 1944, η IG Farben χρηματοδότησε τους ναζί με πάνω από 80 εκατομμύρια μάρκα. Ήταν ένα μικρό αντάλλαγμα για τα τεράστια κέρδη της ως αποκλειστικού προμηθευτή τής γερμανικής αεροπορίας με το ενισχυμένο καύσιμο που είχε πατεντάρει η ίδια. Για να ανταποκριθεί στην αυξημένη ζήτηση, η εταιρεία έχτισε ένα καινούργιο εργοστάσιο δίπλα στο στρατόπεδο του Άουσβιτς ώστε να χρησιμοποιεί απρόσκοπτα τους κρατούμενους εκεί ως σκλάβους της. Αναγνωρίζοντας την αξία του στρατοπέδου, η εταιρεία δώρισε δυο εκατομμύρια για την βελτίωση και την επεκτασή του.
5. Siemens
Η Siemens ανέλαβε από τους ναζί την κατασκευή των θαλάμων αερίων όπου εξοντώνονταν οι κρατούμενοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Ήταν μια εξαιρετικά κερδοφόρα δουλειά για την εταιρεία, εφ' όσον στις κατασκευές της χρησιμοποιούσε τους ίδιους τους κρατούμενους, άρα είχε μηδενικό κόστος εργασίας. Προϊόν τής Siemens ήταν και το περίφημο Zyklon, το αέριο το οποίο χρησιμοποιόταν στους φούρνους. Η φιλική προς τους ναζί στάση τής εταιρείας διατηρείται ως τις μέρες μας: το 2001, η Siemens επιχείρησε να βγάλει στην αγορά μια νέα σειρά φούρνων με την ονομασία Zyklon αλλά οι αντιδράσεις την υποχρέωσαν να ανασκευάσει τα πλάνα της.
4. BMW
Λίγο μετά την ανάρρηση του Χίτλερ στην εξουσία, ο ιδιοκτήτης τής BMW Γκύντερ Κουάντ έγινε μέλος τού ναζιστικού κόμματος και αμέσως άρχισαν οι συμβάσεις τής εταιρείας του με το γερμανικό κράτος. Οι δουλειές πήγαιναν κάθε χρόνο και καλύτερα αφού στο μεταξύ η BMW είχε απορροφήσει πολλές μικρές εβραϊκές επιχειρήσεις, στα πλαίσια του "εξαρειανισμού" που προωθούσαν οι ναζί. Το 1937, ο Κουαντ τιμήθηκε από τον Χίτλερ για την προσφορά του στο κόμμα και την πατρίδα. Κατά την διάρκεια του πολέμου, στα εργοστάσια της ΒΜW δούλεψαν 250.000 σκλάβοι (εντός και εκτός στρατοπέδων), όπως παραδέχτηκε ο εγγονός τού Γκύντερ, ο Γκαμπριέλε. Σε δενδροφυτευμένη έκταση έξω από το εργοστάσιο της BMW στο Αννόβερο, βρέθηκε χώρος όπου εκτελούνταν όσοι εργάτες-κρατούμενοι δυσαρεστούσαν τους υπεύθυνους του εργοστασίου.
3. Audi
Βάσει συμφωνίας της με τους ναζί, η Audi απασχόλησε κατά την διάρκεια του πολέμου πάνω από 20.000 κρατούμενους και αιχμαλώτους πολέμου. Η έρευνα κατέδειξε τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούσαν στα εργοστάσια της εταιρείας. Όσοι δεν άντεχαν, στέλνονταν για εκτέλεση στο Φλόσσενμπουργκ και αντικαθιστούνταν από άλλους. Υπολογίζεται ότι μόνο από τους κρατούμενους του στρατοπέδου στο Τσβικάου, πέθαναν 688 άτομα. Η εταιρεία έχει αναγνωρίσει τα εγκλήματα που διέπραξε κατά την περίοδο του πολέμου και έχει καταβάλει εκατομμύρια ως αποζημιώσεις.
2. Daimler-Benz
Από το 1937, η Daimler κατασκεύαζε (εκτός από τις Mercedes) κινητήρες αεροσκαφών και οχήματα του στρατού. Το 1942, η παραγωγή της κατευθύνεται αποκλειστικά σε στρατιωτικό υλικό. Αυτές οι κατασκευές αλλά και οι επισκευές υλικού απαιτούσαν πολλά εργατικά χέρια. Στην αρχή, η εταιρεία προσέλαβε γυναίκες για να τα βγάλει πέρα αλλά και πάλι οι ανάγκες της δεν καλύφθηκαν. Έτσι, κατέφυγε στην δοκιμασμένη λύση των κρατουμένων. Η έρευνα που έγινε μετά τον πόλεμο, κατέγραψε 63.610 κρατούμενους, οι οποίοι δούλεψαν ως σκλάβοι στα εργοστάσια της Daimler.
1. Deutsche Bank
Σύμφωνα με το πόρισμα έρευνας διεθνούς επιτροπής, κατά την διάρκεια του πολέμου η Deutsche Bank αγόρασε από την Ράιχσμπανκ (κεντρική τράπεζα της Γερμανίας) σχεδόν 4,5 τόννους χρυσού σε εξευτελιστική τιμή. Αν και σχετικές αποδείξεις βρέθηκαν για μέρος αυτού του χρυσού, εικάζεται ότι όλη αυτή η ποσότητα ήταν "χρυσός Μέλμερ" (ο Μπρούνο Μέλμερ ήταν αξιωματικός των SS, επιφορτισμένος να μαζεύει τον χρυσό των εβραίων που συλλαμβάνονταν και να τον χύνει σε ράβδους). Επίσης, η Deutsche Bank κατηγορείται για το δάνειο το οποίο έδωσε στους ναζί προκειμένου να φτιαχτεί το στρατόπεδο του Άουσβιτς. Το 1998, η τράπεζα απεδέχθη τα "ηθικά παραπτώματά" της, έκανε λόγο για "τα μελανότερα κεφάλαια της ιστορίας της" και εξέφρασε "την λύπη της για τις αδικίες".
Κάπου εδώ τελειώνει το άρθρο του Wonderslist. Όμως, εμείς θα σημειώσουμε ότι η παραπάνω δεκάδα θα έπρεπε να είναι ενδεκάδα για να χωρέσει το όνομα της Coca Cola. Το εργοστάσιο της εταιρείας στην Γερμανία δούλευε κανονικά μέχρι το 1941, οπότε και ξέμεινε από το "μυστικό σιρόπι", επειδή οι Η.Π.Α. είχαν κηρύξει εμπάργκο στους ναζί. Η εταιρεία δεν απογοητεύτηκε: αφού δεν μπορούσε πλέον να φτιάξει το γνωστό αναψυκτικό, θα έφτιαχνε ένα άλλο. Έτσι, λίγο καιρό αργότερα κυκλοφόρησε στην γερμανική αγορά η Fanta. Ο Χίτλερ ενθουσιάστηκε με την καινούργια γεύση και, για να "πικάρει" την Ουάσιγκτον, αναγόρευσε την Fanta σε επίσημο αναψυκτικό τού γερμανικού στρατού.
Αν αυτά λέει το ιστορικό ανέκδοτο, ο λαός λέει ότι το χρήμα δεν έχει ούτε πατρίδα, ούτε θρησκεία. Απόδειξη αυτού του επιβεβαιωμένου ιστορικά αφορισμού συνιστούν οι πολλές παγκοσμίως γνωστές εταιρείες, οι οποίες πλούτισαν κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου χάρη στην αγαστή συνεργασία τους με τους Ναζί. Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις όπου στα εργοστάσια τέτοιων εταιρειών δούλευαν (τζάμπα, φυσικά) κρατούμενοι των χιτλερικών στρατοπέδων συγκέντρωσης. Μετά τον πόλεμο, για να αποφύγουν την κατακραυγή, αρκετές απ' αυτές τις εταιρείες παραδέχτηκαν την αλήθεια και συνεισέφεραν πολλά εκατομμύρια δολλάρια στο ταμείο για τους επιζώντες του ολοκαυτώματος.
Ο ιστοτόπος Wonderslist ξεχώρισε τις 10 μεγαλύτερες απ' αυτές τις εταιρείες. Εμείς μεταφράζουμε και τις παρουσιάζουμε... έτσι, για να ξέρουμε τι μας γίνεται:
10. Bertelsmann
Διεθνής εταιρεία μέσων ενημέρωσης που ιδρύθηκε το 1835. Δημοσίευσε αμέτρητα άρθρα και εξέδωσε δεκαεννέα εκατομμύρια αντίτυπα βιβλίων με σαφές αντιεβραϊκό περιεχόμενο, γεγνός που την καθιστά τον επίσημο εκδοτικό οίκο των ναζί. Ο πρόεδρός της Χάινριχ Μον έκανε πλήθος δωρεών στα SS, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στις ειδικές δυνάμεις των ναζί. Αν και ο Moν δεν έγινε ποτέ μέλος τού ναζιστικού κόμματος, ήταν μέλος τής λέσχης των SS. Στις εγκαταστάσεις της Bertelsmann δούλευαν ως σκλάβοι εβραίοι κρατούμενοι, προερχόμενοι κυρίως από τις χώρες της Βαλτικής.
9. Kodak
Κατά την διάρκεια του πολέμου, σύμφωνα με μεταπολεμικές έρευνες, το εργοστάσιο της Kodak στην Στουττγάρδη απασχολούσε 80 κρατούμενους των στρατοπέδων συγκέντρωσης ενώ το εργοστάσιο του Βερολίνου 250. Για να βοηθήσει τον Χίτλερ, η Kodak Πορτογαλίας τηρούσε τα διαθέσιμά της σε τράπεζα της Χάγης καθ' όλη την περίοδο που η Ολλανδία βρισκόταν υπό ναζιστική κατοχή. Για τον ίδιο λόγο, η Kodak Ισπανίας προμηθευόταν διάφορα υλικά από γερμανικές εταιρείες. Ο Βίλχελμ Κέππλερ, προσωπικός οικονομικός σύμβουλος του Χίτλερ, απεκαλείτο από τις υπηρεσίες ασφαλείας των ΗΠΑ "Kodak man", λόγω των σχέσεών του με την εταιρεία. Με υπόδειξη του Κέππλερ, άλλωστε, η Kodak απέλυσε τους εβραίους εργάτες της από όλα τα εργοστάσιά της. Χάρη στην συνεργασία της με τους ναζί, κατά την διάρκεια του πολέμου η Kodak σημείωσε μεγάλη αύξηση κερδών και επέκτεινε τις δραστηριότητές της στην κατασκευή πυροκροτητών και άλλου στρατιωτικού υλικού.
8. Hugo Boss
Η συνεργασία τού Ούγκο Μπος με τους ναζί ήταν τόσο καλή ώστε κυκλοφορούσε ευρέως ο μύθος ότι ο ίδιος ο Boss είχε σχεδιάσει την στολή των SS. Μπορεί αυτό να είναι αναληθές αλλά το ότι η εταιρεία του Boss κατασκεύαζε αυτές τις στολές είναι απολύτως αληθές. Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1924 και μεταξύ των πρώτων πελατών της ήταν ο Ρούντολφ Μπορν, ο οποίος ζήτησε από τον Μπος να φτιάξει την φαιά στολή των μελών τού ναζιστικού κόμματος. Το 1931, ο Μπος έγινε μέλος τού κόμματος αφ' ενός μεν για οικονομικούς λόγους αφ' ετέρου δε επειδή πίστευε ότι ο Χίτλερ ήταν ο μόνος που μπορούσε να σώσει την Γερμανία. Μέχρι το 1938 ο Μπος είχε γίνει πάμπλουτος χάρη στους ναζί. Εννοείται ότι κατά την διάρκεια του πολέμου η εταιρεία απασχολούσε εκατοντάδες κρατούμενους. Μετά τον πόλεμο, ο Ούγκο Μπος καταδικάστηκε ως συνεργάτης των ναζί και υποχρεώθηκε να πληρώσει πρόστιμο 100.000 μάρκα αλλά δεν μπήκε φυλακή και συνέχισε τις επιχειρήσεις του ως το 1948, όταν πέθανε αμετανόητος.
7. ΙΒΜ
Μπορεί ο Χίτλερ να ονειρευόταν την εξόντωση όλων των εβραίων αλλά είχε ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο στην προσπάθεια αυτή: σε μια εποχή δίχως υπολογιστές, η ανακάλυψη των διασκορπισμένων παντού εβραίων ήταν σχεδόν αδύνατη. Αυτό το πρόβλημα ήρθε να λύσει η ΙΒΜ, με την κατασκευή τής περίφημης punch card (διάτρητη κάρτα ή "κάρτα γροθιά" στην γερμανική αργκό), η οποία θεωρείται ο πρόδρομος των υπολογιστών. Η ΙΒΜ τοποθέτησε στην Γερμανία πάνω από 2.000 μηχανές που έφτιαχναν τέτοιες διάτρητες κάρτες, τις οποίες κατόπιν επεξεργαζόταν η εταιρεία στις εγκαταστάσεις της. Χάρη σ' αυτές τις κάρτες, η μεν IBM γνώρισε αλματώδη άνοδο οι δε εβραίοι βρέθηκαν και κυνηγήθηκαν.
6. Bayer - IG Farben
 |
| Ο μηχανικός της IG Farben Μαξ Φάουστ με τον αρχηγό των SS Χάινριχ Χίμμλερ |
Η IG Farben ήταν η μεγαλύτερη εταιρεία χημικών τής ναζιστικής Γερμανίας. Σ' αυτήν συμμετείχαν οι γνωστές μας Agfa, Basf, Hoechst κλπ, πάνω δε απ' όλες η Bayer. Από το 1933 έως το 1944, η IG Farben χρηματοδότησε τους ναζί με πάνω από 80 εκατομμύρια μάρκα. Ήταν ένα μικρό αντάλλαγμα για τα τεράστια κέρδη της ως αποκλειστικού προμηθευτή τής γερμανικής αεροπορίας με το ενισχυμένο καύσιμο που είχε πατεντάρει η ίδια. Για να ανταποκριθεί στην αυξημένη ζήτηση, η εταιρεία έχτισε ένα καινούργιο εργοστάσιο δίπλα στο στρατόπεδο του Άουσβιτς ώστε να χρησιμοποιεί απρόσκοπτα τους κρατούμενους εκεί ως σκλάβους της. Αναγνωρίζοντας την αξία του στρατοπέδου, η εταιρεία δώρισε δυο εκατομμύρια για την βελτίωση και την επεκτασή του.
5. Siemens
Η Siemens ανέλαβε από τους ναζί την κατασκευή των θαλάμων αερίων όπου εξοντώνονταν οι κρατούμενοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Ήταν μια εξαιρετικά κερδοφόρα δουλειά για την εταιρεία, εφ' όσον στις κατασκευές της χρησιμοποιούσε τους ίδιους τους κρατούμενους, άρα είχε μηδενικό κόστος εργασίας. Προϊόν τής Siemens ήταν και το περίφημο Zyklon, το αέριο το οποίο χρησιμοποιόταν στους φούρνους. Η φιλική προς τους ναζί στάση τής εταιρείας διατηρείται ως τις μέρες μας: το 2001, η Siemens επιχείρησε να βγάλει στην αγορά μια νέα σειρά φούρνων με την ονομασία Zyklon αλλά οι αντιδράσεις την υποχρέωσαν να ανασκευάσει τα πλάνα της.
4. BMW
Λίγο μετά την ανάρρηση του Χίτλερ στην εξουσία, ο ιδιοκτήτης τής BMW Γκύντερ Κουάντ έγινε μέλος τού ναζιστικού κόμματος και αμέσως άρχισαν οι συμβάσεις τής εταιρείας του με το γερμανικό κράτος. Οι δουλειές πήγαιναν κάθε χρόνο και καλύτερα αφού στο μεταξύ η BMW είχε απορροφήσει πολλές μικρές εβραϊκές επιχειρήσεις, στα πλαίσια του "εξαρειανισμού" που προωθούσαν οι ναζί. Το 1937, ο Κουαντ τιμήθηκε από τον Χίτλερ για την προσφορά του στο κόμμα και την πατρίδα. Κατά την διάρκεια του πολέμου, στα εργοστάσια της ΒΜW δούλεψαν 250.000 σκλάβοι (εντός και εκτός στρατοπέδων), όπως παραδέχτηκε ο εγγονός τού Γκύντερ, ο Γκαμπριέλε. Σε δενδροφυτευμένη έκταση έξω από το εργοστάσιο της BMW στο Αννόβερο, βρέθηκε χώρος όπου εκτελούνταν όσοι εργάτες-κρατούμενοι δυσαρεστούσαν τους υπεύθυνους του εργοστασίου.
3. Audi
Βάσει συμφωνίας της με τους ναζί, η Audi απασχόλησε κατά την διάρκεια του πολέμου πάνω από 20.000 κρατούμενους και αιχμαλώτους πολέμου. Η έρευνα κατέδειξε τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούσαν στα εργοστάσια της εταιρείας. Όσοι δεν άντεχαν, στέλνονταν για εκτέλεση στο Φλόσσενμπουργκ και αντικαθιστούνταν από άλλους. Υπολογίζεται ότι μόνο από τους κρατούμενους του στρατοπέδου στο Τσβικάου, πέθαναν 688 άτομα. Η εταιρεία έχει αναγνωρίσει τα εγκλήματα που διέπραξε κατά την περίοδο του πολέμου και έχει καταβάλει εκατομμύρια ως αποζημιώσεις.
2. Daimler-Benz
 |
| Εργοστάσιο της Daimler στο Αμβούργο. Με κόκκινο κύκλο σημαίνεται η σβάστικα στην κεντρική είσοδο. |
Από το 1937, η Daimler κατασκεύαζε (εκτός από τις Mercedes) κινητήρες αεροσκαφών και οχήματα του στρατού. Το 1942, η παραγωγή της κατευθύνεται αποκλειστικά σε στρατιωτικό υλικό. Αυτές οι κατασκευές αλλά και οι επισκευές υλικού απαιτούσαν πολλά εργατικά χέρια. Στην αρχή, η εταιρεία προσέλαβε γυναίκες για να τα βγάλει πέρα αλλά και πάλι οι ανάγκες της δεν καλύφθηκαν. Έτσι, κατέφυγε στην δοκιμασμένη λύση των κρατουμένων. Η έρευνα που έγινε μετά τον πόλεμο, κατέγραψε 63.610 κρατούμενους, οι οποίοι δούλεψαν ως σκλάβοι στα εργοστάσια της Daimler.
1. Deutsche Bank
Σύμφωνα με το πόρισμα έρευνας διεθνούς επιτροπής, κατά την διάρκεια του πολέμου η Deutsche Bank αγόρασε από την Ράιχσμπανκ (κεντρική τράπεζα της Γερμανίας) σχεδόν 4,5 τόννους χρυσού σε εξευτελιστική τιμή. Αν και σχετικές αποδείξεις βρέθηκαν για μέρος αυτού του χρυσού, εικάζεται ότι όλη αυτή η ποσότητα ήταν "χρυσός Μέλμερ" (ο Μπρούνο Μέλμερ ήταν αξιωματικός των SS, επιφορτισμένος να μαζεύει τον χρυσό των εβραίων που συλλαμβάνονταν και να τον χύνει σε ράβδους). Επίσης, η Deutsche Bank κατηγορείται για το δάνειο το οποίο έδωσε στους ναζί προκειμένου να φτιαχτεί το στρατόπεδο του Άουσβιτς. Το 1998, η τράπεζα απεδέχθη τα "ηθικά παραπτώματά" της, έκανε λόγο για "τα μελανότερα κεφάλαια της ιστορίας της" και εξέφρασε "την λύπη της για τις αδικίες".
 |
| Γερμανική διαφήμιση της Fanta κατά την διάρκεια του πολέμου |
Κάπου εδώ τελειώνει το άρθρο του Wonderslist. Όμως, εμείς θα σημειώσουμε ότι η παραπάνω δεκάδα θα έπρεπε να είναι ενδεκάδα για να χωρέσει το όνομα της Coca Cola. Το εργοστάσιο της εταιρείας στην Γερμανία δούλευε κανονικά μέχρι το 1941, οπότε και ξέμεινε από το "μυστικό σιρόπι", επειδή οι Η.Π.Α. είχαν κηρύξει εμπάργκο στους ναζί. Η εταιρεία δεν απογοητεύτηκε: αφού δεν μπορούσε πλέον να φτιάξει το γνωστό αναψυκτικό, θα έφτιαχνε ένα άλλο. Έτσι, λίγο καιρό αργότερα κυκλοφόρησε στην γερμανική αγορά η Fanta. Ο Χίτλερ ενθουσιάστηκε με την καινούργια γεύση και, για να "πικάρει" την Ουάσιγκτον, αναγόρευσε την Fanta σε επίσημο αναψυκτικό τού γερμανικού στρατού.
11 σχόλια:
"punch card" = διάτρητη κάρτα.
Ενας μηχανικός τρόπος εισαγωγής δεδομένων στον υπολογιστή, με κάρτες όπου γίνονταν τρυπούλες σε κατάλληλα σημεία.
Τον πρόλαβα, φοιτητής....
"punch card" όπως σωστά αναφέρεται παρακάτω,είναι η "διάτρητη κάρτα"(από την έκφραση "punch a hole". Οι υπολογιστές λειτουργούσαν με αυτές και με μαγνητικές ταινίες,μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '70, οπότε μπήκαν σε χρήση οι δισκέτες μαγνητικής εγγραφής. Το "κάρτα γροθιά" είναι αυθαίρετη άμεση μετάφραση, σαν αυτές του Google translate".Καλό θα ήταν να το διορθώσετε. Συγχαρητήρια για την έρευνα.
Ώρες-ώρες οι αναγνώστες αυτού του ιστολογίου με εκπλήσσουν υπερβολικά!
Λοιπόν: οι παραπάνω παρατηρήσεις είναι σωστές (φυσικά!). Όμως, ο όρος "κάρτα γροθιά" δεν συνιστά δική μου "χοντράδα" αλλά των ίδιων των γερμανών, οι οποίοι έτσι αποκαλούσαν τις συγκεκριμένες κάρτες (schlagkarten αντί του σωστού lochkarten), με προφανή διάθεση ειρωνείας.
Παρεμπιπτόντως, μάλλον είμαι αρκετά μεγάλος αφού αυτές τις punch cards τις βρήκα μπροστά μου ως πρωτοετής φοιτητής... Τότε που φτιάχναμε "διαγράμματα ροής" στο χαρτί, χωρίς ποτέ να τα τεστάρουμε σε υπολογιστή αφού, πολύ απλά, δεν είχαμε υπολογιστές...
ΘΕΜΑ: Θα γίνουμε «Ζιμπάμπουε»
Αυτό που είπε η "κυρία" Μιράντα Ξαφά, δείχνει ως αρχή ένα πράγμα, έχει αντίληψη ΕλιτοΝαζιζοΦασισμού ! Οταν συγκρίνης με απαξιωτικό τρόπο δύο συγκεκριμένα αλλά ανόμοια πράγματα σε π.χ. Κρατικό ή Εθνικό επίπεδο, δείχνεις το κρυφό ΕλιτοΝαζιζοΦασισμόσου ! Και επειδή Αυτή έχει και ..."πολιτικό" παρελθόν, τότε βλέπουμε τι πτυελοδοχεία παίρνανε αποφάσεις για το μέλλον του Ελληνικού Λαού ! Αυτό ΙΣΧΥΕΙ για ΟΛΟΥΣ ! Σε ποίο κομματικό σταύλο θήλαζε Αυτή ;;;
Υ.Γ. Από το άρθρο σας, εάν αναλύσετε το σημείο 10, το 7 και το 4 ΤΟΤΕ ΘΑ καταλάβετε πάρα πολλά !!! Να είστε σίγουροι γιαυτό !!!!
Την καλησπέρα μου στον Κύριο Αθανασιάδη...
Διαφωτιστικά τα όσα αναφέρετε για τους γερμανικούς και όχι μόνο κολοσσούς που πλούτισαν κατά την επέλαση του ναζισμού. Ωστόσο επιτρέψατέ μου να κάνω μερικές παρατηρήσεις, ακόμα και τώρα που ενημερώθηκα για κάποια πράματα που δεν γνώριζα.
1. Τα γερμανικά αυτοκίνητα είναι τα κορυφαία του πλανήτη κατ'εμέ και μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται οι εταιρείες που αναφέρετε. Να την κόψω την πισωκούνα την μπέμπα που την είδα πρώτη πρώτη στην λίστα, να την πουλήσω και κοψοχρονιά ...αλλά εσείς άλλες επιλογές δεν μου αφήνετε. Μερσέντες δεν μπορώ να πάρω, Αουντι δεν μπορώ να πάρω, Πόρσε δεν μπορώ να πάρω(επίσης τσανακογλείφτης των ναζί) ...πάει το έργο τελείωσε. Να στραφώ πού ...στα γιαπωνέζικα;; Πλην Λέξους είναι όλα φθηνιάρικα-ψωρολεμεδιάρικα. Έχω άδικο;;;
2. Ολο μου το σπίτι τίγκα στο Ζίμενς είναι ...με διαφορά ο,τι καλύτερο στα εντοιχισμένα την εποχή εκείνη. Αυτό πείτε το κόβω και στρέφομαι στην επίσης γερμανική Μίλε που την παλεύει. Αλλά μπαίνει και η στήριξη στην "ιδέα" στην μέση. http://www.oldfootballshirts.com/img/shirts/267/extra_football_shirt_5556_1.jpg EΠΡΕΠΕ Η ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΒΑΛΩ ΠΛΑΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΘΕΙ Ο ΧΟΡΗΓΟΣ ΟΤΑΝ ΑΓΟΡΑΖΑ ΗΛ.ΣΥΣΚΕΥΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ;;
3. Γλείφτης του Χίτλερ και ο Ούγκο Μπος. Να το δεχθώ να αλλάξω μάρκα και στα ρούχα και στα αφρόλουτρα και στα αρώματα και στα εσώρουχα. Φιλελεύθερος γαρ, είμαι κατά της απολυταρχίας. Έτσι όπως έχετε πάρει φόρα όμως ...σάμπως αργείτε να μου πείτε ότι και ο (Τ)Ζένια ήταν συνεργάτης του Μουσολίνι και φασιστοκαταδότης;;; Εγώ σε αυτήν την περίπτωση τι κάνω;; Κυκλοφορώ γυμνός με παπάρι όξω να αερίζεται;; (Συγχωρήστε μου την φρασεολογία). Η υιοθετώ ένα κάζουαλ-αθλητικό στυλάκι για πάσα περίσταση με Αμερικάνικα προϊόντα (δεν λέω μάρκες για να μην κάνω διαφήμιση);;
4. Με την IBM την έκανε την μαλακία πρώτος ο πατέρας μου στις αρχές των 90s με ενα λαπτοπ γομάρι. Εγώ δεν σας κρύβω ότι είχα αγοράσει ταμπλέτα Λενόβο που ενώ είναι φαινομενικώς κινεζική, εκείνη την περίοδο όλα τα μέσα ήταν ΙΒΜ και ο Κινέζος έκανε μόνο το δέσιμο. Από τότε δεν ξαναγόρασα κάτι άλλο μιας και τώρα προτιμώ την Ντελλ. Στην Ντελλ έχετε κάτι να προσάψετε;;
5. Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας. ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΜΠΑΓΙΕΡ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΩ διότι σε κάποια είδη έχει το καλύτερο προϊον αφενός ...αφετέρου κάνω εμπάργκο στους Γιαννακόπουλους και τα προϊόντα τους καθότι γαύρος. Αν είναι να πέσω στην ανάγκη της ΒΙΑΝΕΞ ...καλύτερα να το γυρίσω στην ομοιοπαθητική Κύριε Αθανασιάδη.
Έγινε σημαντική δουλειά με το εν λόγω άρθρο γιατί έμαθα πράγματα που δεν γνώριζα για εταιρείες σχετιζόμενες με ένα καθεστώς στο οποίο αντίκειμαι ιδεολογικώς. Επεσημάνθη κοινώς το πρόβλημα. Θα με ενδιέφεραν όμως τυχόν προτεινόμενες λύσεις στα αντικειμενικά προβλήματα που σας παραθέτω, εφόσον αποφασίσω να γυρίσω την πλάτη στις εταιρείες που βγάλατε στην σέντρα.
Teddy θα κάνεις μήπως και ένα αφιέρωμα σε εκείνες τις δικές της Νυρεμβέργης για τους αντίστοιχους επιχειρηματίες? ;)
-Άρης (πλέον της Αραβίας)
@ Παύλος
Χωρίς καμμία διάθεση προσβολής προς το πρόσωπό σου, νομίζω πως βρίσκεσαι σε λάθος ιστολόγιο.
SCHLAG ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ SCHLAG
Φίλε Θοδωρή, προτού μεταφραστεί κάτι από μια ξένη γλώσσα στα ελληνικά, χρήσιμο είναι να παίρνεται υπόψη όχι μόνο η λογική αλλά και η ιστορική σημασία του μεταφραζόμενου ώστε να υπάρχει η ιστορικολογική ενότητα που αποτελεί την απαραίτητη μεθοδολογική βάση κάθε σωστής μετάφρασης. Επί του προκειμένου: είναι σαφές ότι το γερμανικό Schlag προέρχεται από το schlagen το οποίο δεν σημαίνει στα γερμανικά μόνο «χτυπώ», αλλά και «καλλιεργώ» (πρβλ. π. χ. το ελληνικό «κόβω» που δεν σημαίνει μόνο και αποκλειστικά «κόβω», αλλά και βγάζω χρήμα: κόβω νόμισμα, νομισματοκοπείο κ.λπ.)· το Schlag λοιπόν δεν σημαίνει στα γερμανικά αποκλειστικά «χτύπημα» αλλά και «κομμάτι καλλιεργήσιμης γης». Το πώς και πότε θα καλλιεργηθεί αυτό το κομμάτι γης περιγράφεται στα γερμανικά σε μια σειρά ειδικών καρτών που αποκαλούνται στο σύνολό τους Schagkartei και περιέχουν τις αναγκαίες για τους αγρότες σχετικές οδηγίες (σε παλιότερες εποχές αυτές ήταν ενσωματωμένες στο επίσημο κτηματολόγιο και η ιστορική τους αξία είναι μεγάλη για τους ιστοριοδίφες του τομέα της οικονομικής ιστορίας). Από εκεί προέρχεται η σημασία της λέξης Schlagkarte που ―για τις συγκεκριμένες κάρτες― υπήρξε προγενέστερη της λέξης Lochkarte που τελικά επικράτησε. Δεν έχουμε επομένως ούτε «χοντράδα» ούτε «ειρωνεία» των Γερμανών στην συγκεκριμένη χρήση της συγκεκριμένης λέξης.
Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής
@ Μη Απολιθωμένος
Υποκλίνομαι... απλώς, υποκλίνομαι.
Αν μη τι άλλο, χαίρομαι για τους αναγνώστες που τιμούν το ιστολόγιό μου όχι μόνο καταθέτοντας τις απόψεις τους αλλά και διορθώνοντας τα -αναπόφευκτα- λάθη μου (ούτε ο πάπας δεν διεκδικεί πλέον το αλάθητο) και προσφέροντάς μου τις γνώσεις τους. Είναι ωραίο να ξέρεις πως η ρήση τού Καρτέσιου (dubio ergo cogito, cogito ergo sum) υιοθετείται από πολύ περισσότερους απ' όσους φαντάζεσαι...
Στέλνω τους χαιρετισμούς μου και την εκτίμησή μου στις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής!
ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΣΟΥ
Φίλε Θοδωρή, χαίρομαι πάντα να βοηθώ με τις πενιχρές μου γνώσεις ιστολόγια όπως το δικό σου που πολλά προσφέρουν στην εξύψωση του μορφωτικού επιπέδου και στο άνοιγμα των ματιών αναγνωστών κι αναγνωστριών. Να ’σαι πάντα καλά!
Α, χτες το βράδυ, κουρασμένος καθώς ήμουν, μου ξέφυγε κάτι, το διορθώνω: αντί Schagkartei παρακαλώ να διαβαστεί Schlagkartei.
Πολλούς θερμούς χαιρετισμούς από τις ακτές της κρύας (εφτά ―ευτυχώς συν― βαθμούς Κελσίου δείχνει το θερμόμετρο την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές) Ανατολικής Βαλτικής,
Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής
Δημοσίευση σχολίου