Μιλώντας με "ξύλινη γλώσσα" για την ληστεία των ταμείων

Άρθρον 6: Επένδυσις αποθεματικών Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής

1. Ασφαλιστικά ταμεία και λοιποί Οργανισμοί Κοινωνικής Ασφάλισεως και Κοινωνικής Πολιτικής εν γένει δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου, δύνανται δι΄ αποφάσεως της Διοικήσεως αυτών εγκρινομένης υπό του αρμοδίου Υπουργού, μετά σύμφωνον απόφασιν της Νομισματικής Επιτροπής, να επενδύουν μέρος των αποθεματικών κεφαλαίων των και είς μερίδια των Αμοιβαίων Κεφαλαίων και μετοχάς των Εταιρειών Επενδύσων-Χαρτοφυλακίου του ΝΔ 608/1970 "περί Εταιρειών Επενδύσεων-Χαρτοφυλακίου και Αμοιβαίων Κεφαλαίων".    

2. Τα ως άνω Ασφαλιστικά Ταμεία και λοιποί Οργανισμοί Κοινωνικής Ασφαλίσεως και Κοινωνικής Πολιτικής εν γένει, δύνανται εντός τριετίας από της ενάρξεως ισχύος του παρόντος, δι΄ αποφάσεως της Διοικήσεως αυτών επικυρουμένης υπό του αρμόδιου Υπουργού και εγκρινομένης υπό της Νομισματικής Επιτροπής, να τροποποιήσουν διατάξεις του καταστατικού των απαγορευούσας ή περιοριζούσας το δικαίωμα επενδύσεων των αποθεματικών των είς χρηματιστηριακούς τίτλους ή εις μερίδια Αμοιβαίων Κεφαλαίων, έστω και εάν αι διατάξεις αύται έχουν κυρωθή διά Νόμου. (...)

3. Ασφαλιστικά Ταμεία και λοιποί Οργανισμοί Κοινωνικής Ασφαλίσεως και Κοινωνικής Πολιτικής εν γένει, δύνανται δι΄ αποφάσεως της Διοικήσεως αυτών, να επενδύουν ποσοστόν μέχρι δέκα επί τοις εκατόν (10%) της πραγματοποιηθείσης ετησίας καθαράς αυξήσεως των αποθεματικών των κεφαλαίων, είς μερίδια των Αμοιβαίων Κεφαλαίων ή εις μετοχάς των Εταιρειών Επενδύσεων-Χαρτοφυλακίου, άνευ οιασδήποτε εγκρίσεως υπό του αρμοδίου Υπουργού ή της Νομισματικής Επιτροπής.

4. Είς τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τους λοιπούς Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφαλίσεως και Κοινωνικής Πολιτικής εν γένει, δύναται δια κοινής αποφάσεως των Υπουργών Συντονισμού και Εμπορίου, να παρέχεται η άδεια διά την υπ΄ αυτών επένδυσιν ποσοστού μέχρι δέκα επί τοις εκατόν (10%) της πραγματοποιηθείσης ετησίας καθαράς αυξήσεως των αποθεματικών των κεφαλαίων είς μετοχάς ανωνύμων εταιριών εισηγμένων είς το χρηματιστήριον, κατόπιν αποφάσεως της Διοικήσεως αυτών και άνευ εγκρίσεως του αρμοδίου Υπουργού ή της Νομισματικής Επιτροπής, υπό την προϋπόθεσιν ότι η επένδυσις δεν θα υπερβαίνη το δέκα επί τοις εκατόν (10%) του κεφαλαίου του Ασφαλιστικού Ταμείου ή των λοιπών ως άνω Οργανισμών και εν πάση περιπτώσει το δέκα επί τοις εκατόν (10%) του μετοχικού κεφαλαίου εκάστης ανωνύμου εταιρείας. (...)


Αν δεν το πρόδιδε η γλώσσα τού κειμένου, δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί οποιοσδήποτε αμύητος ή ανυποψίαστος αναγνώστης ότι οι παραπάνω διατάξεις (σημ.: οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου) περιλαμβάνονται σε νόμο τού 1979! Μιλάμε για τον Νόμο 876 ("Περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως διατάξεων αναφερομένων είς την ανάπτυξιν της Κεφαλαιαγοράς") της 12ης Μαρτίου 1979, τότε που πρωθυπουργός ήταν ακόμη ο "Εθνάρχης" Κωνσταντίνος Καραμανλής (λίγες μέρες πριν μετακινηθεί στην Προεδρία τής Δημοκρατίας) και στο υπουργείο συντονισμού έκοβε κι έραβε ο "Αρχιαποστάτης" Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Έτσι, αποδεικνύεται περίτρανα ότι η επίθεση στα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων δεν αποτελεί "προνόμιο" του σημιτικού ΠαΣοΚ ή των νεοδημοκρατών "κουμπάρων" αλλά συνιστά διαχρονικό έγκλημα, ενορχηστρωμένο από κάθε λογής αστική εξουσία που λυμάνθηκε τούτον τον δύσμοιρο τόπο. Αυτούς τους εγκληματίες καλύπτει ο Άδωνις, αναγορεύοντας σε "μετόχους" τούς ασφαλισμένους.


Το νομοσχέδιο που ήρθε τότε στην βουλή, είχε τίτλο "Φορολογικά κίνητρα για την τόνωση της κεφαλαιαγοράς" και καταχειροκροτήθηκε από όλες σχεδόν τις πολιτικές παρατάξεις. Το μόνο κόμμα που αντέδρασε ήταν το ΚΚΕ. Στις 17 Φεβρουαρίου 1979, ο Ριζοσπάστης έγραψε, με την "ξύλινη γλώσσα" του, ένα αποκαλυπτικό άρθρο με τίτλο "Ληστεία των αποθεματικών" και υπέρτιλο "Το νομοσχέδιο για την κεφαλαιαγορά ευνοεί το μεγάλο κεφάλαιο":

(...) Το νομοσχέδιο προβλέπει την επένδυση μέρους των αποθεματικών κεφαλαίων των Ασφαλιστικών Ταμείων σε μετοχές. Αυτό το τελευταίο σημείο θα μπορούσε να ειπωθεί ότι αποτελεί την ουσία του νομοσχεδίου, που, κοντολογίς, αποβλέπει στο άρπαγμα μερικών δισεκατομμυρίων δραχμών των Ασφαλιστικών Ταμείων των εργαζομένων και την επένδυσή τους σε αμφιβόλου αξίας μετοχές και άλλα χρεόγραφα, το χάρισμά τους δηλαδή στους μεγαλομετόχους. Με επιστολή του προς τον υπ. Συντονισμού κ. Μητσοτάκη, ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Κονταξής τάσσεται ενάντια στο νομοσχέδιο για την κεφαλαιαγορά (...)

Το ζήτημα εξηγιέται. Καμιά από τις φάμπρικες δεν ομολογεί τα πραγματικά της κέρδη. Και τα μέτρα, για να εφαρμοστούν, προϋποθέτουν μια κάποια εξακρίβωση των πραγματικών κερδών των βιομηχάνων (...) Αν υπήρχε ένας έστω και στοιχειώδης τέτοιος έλεγχος δεν θα γινόταν λόγου χάρη αυτό που έγινε με την εταιρία “ΖΗΜΕΝΣ-ΕΛΛΑΣ” της Δυτικής Γερμανίας, η οποία, με τον τελευταίο ισολογισμό που δημοσίευσε και που αφορά την ετήσια περίοδο από 01.10.1977 ως τις 30.09.1978, παρουσίασε καθαρά κέρδη 24 εκατομ. δρχ. Στο ίδιο όμως διάστημα, όπως αποκαλύφθηκε (η υπόθεση έχει παραπεμφθεί ήδη στα δικαστήρια), έβγαλε στο εξωτερικό 1 εκατομμύριο μάρκα ή κάπου 20 εκατομμύρια δρχ. με τη μέθοδο των υπερκοστολογήσεων. Τα 20 αυτά εκατομ. δρχ. αποτελούνταν βέβαια από μη φανερωμένα καθαρά κέρδη (...)

Περιορισμένα, επομένως, στα πλαίσια της κίνησης των μετοχών στο χρηματιστήριο, τα μέτρα για την ανάπτυξη της κεφαλαιαγοράς –που εξουσιάζεται πλέον από το τραπεζικό μονοπώλιο– αν δεν στραφούν στις παντοδύναμες ξένες και ντόπιες τράπεζες και στα μεγάλα ντόπια και ξένα βιομηχανικά συγκροτήματα, θα αποδειχθούν σαπουνόφουσκες και απάτη που αποβλέπουν κυρίως στο άρπαγμα των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων.


Από τότε, λοιπόν: ΣΕΒ, αποθεματικά, ασφαλιστικά ταμεία, χρηματιστήριο, τράπεζες, Ζήμενς... Κι όμως, κάποιοι επιμένουν να "πέφτουν απ' τα σύννεφα" κάθε φορά που η ιστορία επαναλαμβάνεται. Κανείς δεν ξέρει τίποτε για το έγκλημα, κανείς δεν φταίει. Μόνο που ο "ξύλινος λόγος" των κομμουνιστών θα παραμένει καρφί στο μάτι τους. Μέχρι να γίνει θηλιά στον λαιμό τους.