Όσοι ψιλονογάνε από οικονομικά και είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους, αντιλαμβάνονται ότι η πολυθρύλητη επαπειλούμενη "χρεωκοπία τής Ελλάδας" (όπως λέγεται) είναι αναπόφευκτη, όπως αναπόφευκτη είναι και η παρόμοια "χρεωκοπία" αρκετών (για να μη πω πολλών) ακόμη χωρών τόσο της ευρωζώνης όσο και της ευρύτερης Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και άλλων μη ευρωπαϊκών χωρών. Και λέω ότι η "χρεωκοπία" είναι αναπόφευκτη επειδή, όπως έχουμε κατ' επανάληψη καταδείξει σε τούτο το ιστολόγιο, είναι αναπόφευκτη η καταστροφή μεγάλου μέρους του παγκοσμίως συσσωρευμένου κεφαλαίου.
Βάζω την λέξη "χρεωκοπία" μέσα σε εισαγωγικά επειδή κατ' ουσίαν δεν πρόκειται περί χρεωκοπίας. Χρεωκοπώ σημαίνει "με πλακώσανε τα χρέη", έχω πάρει δανεικά και δεν μπορώ να τα επιστρέψω. Όμως, οι υποχρεώσεις τής χώρας μας δεν είναι δανειακές, παρ' ότι τόσο οι αστοί πολιτικοί όσο και τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης εξακολουθούν να τις αποκαλούν έτσι. Για την ακρίβεια, δεν είναι καν υποχρεώσεις! Αυτό το τελευταίο ας το εξηγήσουμε με απλά λόγια:
Βγαίνει η Ελλάδα στις "αγορές" (π' ανάθεμά τες για αγορές!) και λέει: "Μάγκες, χρειάζομαι 100 ευρώ τα οποία θα σας τα επιστρέψω του χρόνου τέτοια μέρα και, για να σας καλύψω, θα σας δώσω ομόλογα". Όμως, τί παναπεί "ομόλογο"; Παναπεί ότι με τούτο το χαρτί "ομολογώ" ότι μου δώσατε κάποια λεφτά και, πρώτα ο θεός κι αν πάνε καλά οι δουλειές, θα σας τα επιστρέψω, υγεία να 'χουμε. Βάζουνε, λοιπόν, κάτω τα χαρτιά και τα μολύβια τους οι "αγορές" (ήγουν, οι επενδυτές-κερδοσκόποι), μετράνε τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας, λογαριάζουν και τον κίνδυνο να χάσουν τα λεφτά τους κι απαντάνε: "Εν τάξει, μαντάμ Ελλάς αλλά, επειδή σε βλέπουμε λίγο στριμόκωλη, θέλουμε τόκο 6%". Νταμπλάς! "Μα είναι πολλά, ρε παιδιά. Στην Γερμανία δίνετε λεφτά με 0,25%". Γελάνε οι τοκογλύφοι. "Δώσε τώρα 6% και να χρωστάς και χάρη γιατί αν είχες μεγαλύτερα ζόρια θα σου ζητάγαμε 10% και 15% κι άμα η οικονομία σου γίνει σαν της Γερμανίας που πάει σφυρίζοντας, τα ξανασυζητάμε". Νά το περίφημο spread στον θεό, λοιπόν.
Μέχρις εδώ, είδατε πουθενά κανένα δάνειο; Εμείς "πουλήσαμε" κάποια ομόλογα και κάποιοι (κοινοί επενδυτές), αφού πρώτα υπολόγισαν τους κινδύνους, τα αγόρασαν με υψηλό επιτόκιο (κοινοί τοκογλύφοι) προσδοκώντας υψηλά κέρδη (κοινοί κερδοσκόποι). Αν τελικά πληρώσουμε, οι επενδυτές-τοκογλύφοι-κερδοσκόποι θα κονομήσουν. Αν πούμε "παρντόν αλλά δεν υπάρχει σάλιο", θα την πατήσουν. Κέρδη και ζημίαι. Αγορά είναι αυτή. Χρηματιστήριο. Παιχνίδι να πούμε. Και στο παιχνίδι δεν μπορείς να είσαι πάντα κερδισμένος.
Ας ανοίξουμε μια παρένθεση για να πάμε λίγο ανάποδα την σκέψη μας. Αν οι οποιοιδήποτε επενδυτές-τοκογλύφοι-κερδοσκόποι (επιμένω στο "επενδυτές-τοκογλύφοι-κερδοσκόποι" και διαφωνώ απολύτως με τον όρο "δανειστές") πρέπει να πάρουν ντε και καλά τα λεφτά τους, τί νόημα έχουν τα spread; Αφού οι μάγκες αυτοί "απαγορεύεται" να βγουν χαμένοι είτε με την Γερμανία έχουν να κάνουν είτε με την Ελλάδα, δεν θα έπρεπε να "δανειζόμαστε" όλοι με τα ίδια επιτόκια; Έλα ντε! Κλείνουμε την παρένθεση.
Απ' αυτά τα λίγα που είπαμε ίσαμε τώρα, είναι σαφές ότι απέναντί μας δεν έχουμε δανειστές αλλά νταραβεριτζήδες, οι οποίοι επί χρόνια κονόμαγαν αλλά πρέπει να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα τώρα που ήρθε η ώρα να χάσουν κι αυτοί το κατιτίς τους. Δυστυχώς γι' αυτούς, όμως, είναι αυτοί οι ίδιοι που, εμμέσως πλην σαφέστατα, ομολογούν ότι δεν είναι "δανειστές" αλλά "επενδυτές-τοκογλύφοι-κερδοσκόποι". Και, μάλιστα, το ομολογούν με δυο τρόπους: με τις "δευτερογενείς αγορές" και με το περίφημο "κούρεμα". Αλλά γι' αυτά θα μιλήσουμε στο αυριανό μας σημείωμα.
Βάζω την λέξη "χρεωκοπία" μέσα σε εισαγωγικά επειδή κατ' ουσίαν δεν πρόκειται περί χρεωκοπίας. Χρεωκοπώ σημαίνει "με πλακώσανε τα χρέη", έχω πάρει δανεικά και δεν μπορώ να τα επιστρέψω. Όμως, οι υποχρεώσεις τής χώρας μας δεν είναι δανειακές, παρ' ότι τόσο οι αστοί πολιτικοί όσο και τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης εξακολουθούν να τις αποκαλούν έτσι. Για την ακρίβεια, δεν είναι καν υποχρεώσεις! Αυτό το τελευταίο ας το εξηγήσουμε με απλά λόγια:
Βγαίνει η Ελλάδα στις "αγορές" (π' ανάθεμά τες για αγορές!) και λέει: "Μάγκες, χρειάζομαι 100 ευρώ τα οποία θα σας τα επιστρέψω του χρόνου τέτοια μέρα και, για να σας καλύψω, θα σας δώσω ομόλογα". Όμως, τί παναπεί "ομόλογο"; Παναπεί ότι με τούτο το χαρτί "ομολογώ" ότι μου δώσατε κάποια λεφτά και, πρώτα ο θεός κι αν πάνε καλά οι δουλειές, θα σας τα επιστρέψω, υγεία να 'χουμε. Βάζουνε, λοιπόν, κάτω τα χαρτιά και τα μολύβια τους οι "αγορές" (ήγουν, οι επενδυτές-κερδοσκόποι), μετράνε τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας, λογαριάζουν και τον κίνδυνο να χάσουν τα λεφτά τους κι απαντάνε: "Εν τάξει, μαντάμ Ελλάς αλλά, επειδή σε βλέπουμε λίγο στριμόκωλη, θέλουμε τόκο 6%". Νταμπλάς! "Μα είναι πολλά, ρε παιδιά. Στην Γερμανία δίνετε λεφτά με 0,25%". Γελάνε οι τοκογλύφοι. "Δώσε τώρα 6% και να χρωστάς και χάρη γιατί αν είχες μεγαλύτερα ζόρια θα σου ζητάγαμε 10% και 15% κι άμα η οικονομία σου γίνει σαν της Γερμανίας που πάει σφυρίζοντας, τα ξανασυζητάμε". Νά το περίφημο spread στον θεό, λοιπόν.
Μέχρις εδώ, είδατε πουθενά κανένα δάνειο; Εμείς "πουλήσαμε" κάποια ομόλογα και κάποιοι (κοινοί επενδυτές), αφού πρώτα υπολόγισαν τους κινδύνους, τα αγόρασαν με υψηλό επιτόκιο (κοινοί τοκογλύφοι) προσδοκώντας υψηλά κέρδη (κοινοί κερδοσκόποι). Αν τελικά πληρώσουμε, οι επενδυτές-τοκογλύφοι-κερδοσκόποι θα κονομήσουν. Αν πούμε "παρντόν αλλά δεν υπάρχει σάλιο", θα την πατήσουν. Κέρδη και ζημίαι. Αγορά είναι αυτή. Χρηματιστήριο. Παιχνίδι να πούμε. Και στο παιχνίδι δεν μπορείς να είσαι πάντα κερδισμένος.
Ας ανοίξουμε μια παρένθεση για να πάμε λίγο ανάποδα την σκέψη μας. Αν οι οποιοιδήποτε επενδυτές-τοκογλύφοι-κερδοσκόποι (επιμένω στο "επενδυτές-τοκογλύφοι-κερδοσκόποι" και διαφωνώ απολύτως με τον όρο "δανειστές") πρέπει να πάρουν ντε και καλά τα λεφτά τους, τί νόημα έχουν τα spread; Αφού οι μάγκες αυτοί "απαγορεύεται" να βγουν χαμένοι είτε με την Γερμανία έχουν να κάνουν είτε με την Ελλάδα, δεν θα έπρεπε να "δανειζόμαστε" όλοι με τα ίδια επιτόκια; Έλα ντε! Κλείνουμε την παρένθεση.
Απ' αυτά τα λίγα που είπαμε ίσαμε τώρα, είναι σαφές ότι απέναντί μας δεν έχουμε δανειστές αλλά νταραβεριτζήδες, οι οποίοι επί χρόνια κονόμαγαν αλλά πρέπει να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα τώρα που ήρθε η ώρα να χάσουν κι αυτοί το κατιτίς τους. Δυστυχώς γι' αυτούς, όμως, είναι αυτοί οι ίδιοι που, εμμέσως πλην σαφέστατα, ομολογούν ότι δεν είναι "δανειστές" αλλά "επενδυτές-τοκογλύφοι-κερδοσκόποι". Και, μάλιστα, το ομολογούν με δυο τρόπους: με τις "δευτερογενείς αγορές" και με το περίφημο "κούρεμα". Αλλά γι' αυτά θα μιλήσουμε στο αυριανό μας σημείωμα.
5 σχόλια:
Δείτε επίσης και το παρακάτω βιντεάκι:
Η Εξήγηση του Δημοσίου Χρέους
Εγκρίνω και επαυξάνω, και για του λόγου του αληθές:
Τί είναι "ομόλογο"; Ομόλογο είναι ένας τίτλος για τον οποίο ο εκδότης του "ομολογεί" ότι στο τέλος κάποιου συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος θα αξίζει ένα συγκεκριμένο ποσό. Πού απευθύνεται αυτό το ομόλογο; Σε επενδυτές (προσοχή: όχι σε δανειστές!), οι οποίοι προσδοκούν στην επίτευξη κέρδους. Μιλάμε, δηλαδή, για κανονικό "νταραβέρι" ("dare et avere", όπως λένε οι ιταλοί, "δούναι και λαβείν" επί το ελληνικότερων): εγώ, ως εκδότης, ομολογώ (παναπεί: προβλέπω, προγραμματίζω) μια απόδοση κι εσύ, ως επενδυτής, αναλαμβάνεις το ρίσκο. Γουστάρεις ρίσκο, κύριε επενδυτά; Πάρτο. Δεν γουστάρεις; Άστο.
Μόλις καταλάβουμε τι παναπεί ομόλογο, θα καταλάβουμε πολλά. Για παράδειγμα, θα καταλάβουμε γιατί αυτά τα ομόλογα ασφαλίζονται κατά τού κινδύνου να μην ανταποκριθούν στην ομολογία τού εκδότη (αυτά τα ασφάλιστρα είναι τα περίφημα CDS). Ακριβώς όπως κάποιος ασφαλίζει το ακίνητο στο οποίο επένδυσε τις οικονομίες του. Συνεπώς, η ύπαρξη των CDS αποδεικνύει ότι η αγορά ενός ομολόγου δεν συνιστά δανεισμό αλλά επένδυση.
Πάμε παρακάτω. Λέμε ότι τα ομόλογα "παίζονται" (αγοράζονται και πουλιούνται μετά την έκδοσή τους) στην "δευτερογενή αγορά". Ας το εξηγήσουμε αυτό, με απλά λόγια. Αγοράζω σήμερα ένα δεκαετές ομόλογο χιλίων ευρώ, το οποίο θα μου αποδώσει 5%. Λογαριάζω, δηλαδή, να μαζέψω ενάμιση χιλιάρικο σε δέκα χρόνια. Μπορώ, όμως, μετά από πέντε χρόνια, να απευθυνθώ στην "δευτερογενή αγορά" και να πω: έχω ένα χιλιάρι ομόλογο, που θα γεννήσει 250 ευρώ τόκους μέχρι την λήξη του και το πουλάω 800 ευρώ, δηλαδή στο 80% της αξίας του. Αυτός που θα το πάρει δίνει 800 αλλά περιμένει να βγάζει ένα πενηντάρι ετησίως από τόκους, δηλαδή προσδοκά απόδοση 6,25%.
Κάπως έτσι, μετά από συνεχείς υποτιμήσεις των ελληνικών ομολόγων (ας είναι καλά οι "οίκοι αξιολόγησης"), έφτασαν τα ελληνικά ομόλογα να διαπραγματεύονται στην δευτερογενή αγορά στο 20% και στο 15% της αξίας τους. Με άλλα λόγια, υπάρχουν νταραβερτζήδες που έχουν πληρώσει 150 ευρώ για να αποκτήσουν ένα ομόλογο χιλίων ευρώ. Ε, λοιπόν, αυτοί οι νταραβερτζήδες είναι που στραγγαλίζουν σήμερα την χώρα προκειμένου να εισπράξουν ατόφιο το χιλιάρικο συν τους τόκους!Και χάρις σε Παπανδρέου-Σαμαρά-Βενιζελοκουβέλη,και - μαντέψτε ποιόν- στο μέλλον,το εισπράτουν και θα συνεχίσουν έως ότου συνέλθει απ'το σόκ ο περήφανος ελληνικός λαός(μέλος της ισχυρής ευρ.οικογένειας)
Alone
@ Alone
Πολύ σωστά τα λες, φίλε μου! Όπως ακριβώς τα έλεγα κι εγώ στο κείμενο με τίτλο "Η "απειλή" τής χρεωκοπίας (γ)"
Σωστά τα λές. Να προσθέσω απλώς πως ενώ δεν είχαμε δάνεια αλλά ως επί το πλείστον εκδόσεις ομολόγων έως το 2010, χάρη στους μηχανισμούς (απο)σταθεροποίησης των... εταίρων και συμμάχων, αποκτήσαμε ωραία ενυπόθηκα δάνεια με επαχθείς δανειακές συμβάσεις αγγλικού δικαίου. Ίσως βέβαια αναφερθείς εκτενέστερα σε αυτό στα επόμενα σημειώματα.
- Αγοράζεις ένα αυτοκίνητο; --> Κάνεις μια επένδυση.
- Αγοράζεις ένα σπίτι; --> Κάνεις μια επένδυση.
- Αγοράζεις ένα λάπτοπ; --> Κάνεις μια επένδυση.
- Μπήκες στο τριπάκι για οικιακό φωτοβολταϊκό; --> Κάνεις μια επένδυση.
- Σπουδάζεις το παιδί σου; --> Κάνεις μια επένδυση.
...
...
Γιατί όταν ακούω τη λέξη "επένδυση" και όλες τις παράγωγες μου'ρχεται στο νου αυτή η γκραβούρα;
Δημοσίευση σχολίου