...Ο Μητσοτάκουλας (υποβοηθούμενος από "μεγάλα μυαλά" τύπου Μάνου, Ανδριανόπουλου κλπ) είχε χρόνια που το 'λεγε, σαν δίσκος που κόλλησε η βελόνα, προετοιμάζοντας -όσο μπορούσε- το έδαφος για την νεοφιλελεύθερη επέλαση: "Καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε".
...Ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επίτροπος οικονομικών & νομισματικών θεμάτων της, ο φινλανδός Όλλι Ρεν, μας το είπε με έναν αλησμόνητο και κυνικό τρόπο στην γλώσσα μας, όταν πρωτομπαίναμε στο μνημόνιο: "Καλό κουράγιο".
...Ο υπουργός οικονομικών τής Γερμανίας, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, διαπιστώνει μεν ότι "η Ελλάδα ανέλαβε σημαντικές προσπάθειες για να μειώσει το έλλειμμά της" αλλά παραμένει αυστηρός: "Είναι σαφές πως όλες οι υποχρεώσεις πρέπει να τηρηθούν. Αν αυτό δεν συμβεί, η εμπιστοσύνη θα πληγεί για μια ακόμη φορά και αυτό θα επιφέρει έναν αυξανόμενο κίνδυνο διάχυσης στους κόλπους τής ευρωζώνης. Γι' αυτόν τον λόγο δεν μπορεί να υπάρξουν νέες διαπραγματεύσεις με την Αθήνα".
...Ο δικός μας υπουργός οικονομικών, ο πολυσπουδαγμένος Γιάννης Στουρνάρας, φαίνεται πως δεν έχει ενημερωθεί για το προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματός του κι έτσι έβαλε σε νέα βάση το ζήτημα της διαπραγμάτευσης των όρων του μνημονίου: "Το πρόγραμμα είναι εκτός τροχιάς και δεν μπορούμε να ζητήσουμε ο,τιδήποτε από τους πιστωτές μας πριν το επαναφέρουμε σε τροχιά".
...Ο πρόεδρος των γερμανών βιομηχάνων, ο Χανς Πέτερ Κάιτελ, μας κάνει την χάρη να μας βλέπει σαν μια προβληματική θυγατρική εταιρεία του, την οποία θέλει να εξυγιάνει και μας υπαγορεύει τον τρόπο με τον οποίο θα...εξυγιανθούμε: "Η Ελλάδα θα πρέπει να μετατραπεί σε ένα είδος ειδικής οικονομικής ζώνης εντός της ευρωζώνης, θωρακισμένη με την αναγκαία και επιτρεπτή οικονομική βοήθεια, αλλά και με προσωπικό από υπαλλήλους τής Ευρωπαϊκής Ένωσης".
...Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο Σίμος Κεδίκογλου (για όσους δεν θυμούνται, ο πατέρας του υπήρξε πολυπράγμον στέλεχος και υπουργός εμπορίου κατά την πρώτη κυβερνητική περίοδο του αντρεϊκού ΠαΣοΚ), ξεκαθάρισε τον απώτερο στόχο τής ακολουθούμενης πολιτικής: "Το εργασιακό κόστος στην Ελλάδα έχει κατεβεί ήδη πολύ χαμηλά. Εκτιμούμε βάσιμα ότι αυτό θα είναι και ένα πολύ καλό θεμέλιο για την τροχιά ανάπτυξης στην οποία μπορούμε και θα μπούμε σύντομα".
Ας προσπαθήσουμε να συνοψίσουμε όλα τα παραπάνω μεγάλα αποφθέγματα:
Είμαστε ένας σπάταλος λαός, ο οποίος δανειζόταν και ξόδευε δίχως να παράγει. Μοιραία, λοιπόν, έφτασε ο κόμπος στο χτένι και έπρεπε να πάρουμε θαρραλέες αποφάσεις, υιοθετώντας μέτρα των οποίων η εφαρμογή απαιτεί κουράγιο. Κι αν αυτά τα μέτρα αποδείχτηκαν περισσότερο σκληρά και δυσβάσταχτα απ' όσο περιμέναμε, πρέπει αδιαμαρτύρητα να τα τηρήσουμε στο ακέραιο, αλλοιώς θα πλήξουμε την συνοχή ολόκληρης της Ευρώπης. Μάλιστα δε, σε περίπτωση που χαλαρώσει κάπως το σχοινί στο λαιμό μας, πρέπει να το ξανασφίξουμε από μόνοι μας αντί να τολμήσουμε να ζητήσουμε οποιασδήποτε μορφής έλεος από τους πιστωτές μας. Οι οποίοι πιστωτές μας θα ήσαν απόλυτα ικανοποιημένοι αν όλοι οι έλληνες αποφάσιζαν να εργαστούν δίχως τις "πεπαλαιωμένες" και "αναχρονιστικές" προφυλάξεις εργατικών νόμων, συλλογικών συμβάσεων κλπ., πράγμα το οποίο θα μείωνε αποτελεσματικά το εργασιακό κόστος. Κι ας βάλουμε καλά στο μυαλό μας πως, όσο περισσότερο μειώνεται αυτό το κόστος, τόσο αποτελεσματικώτερη θα είναι η προσπάθειά μας για ανάπτυξη.
Πόσο πιο καθαρά περιμένουμε να μας τα πουν; Τί θέλουμε, επί τέλους να μας εξηγήσουν; Ποιοί ξοδεύανε τα δανεικά που έπαιρνε η χώρα; Ποιοί χρειάζονται κουράγιο; Αν τα μέτρα τα πήραμε μόνοι μας ή μας τα επέβαλε η τρόικα; Ποιά ευρωπαϊκή συνοχή θα πληγεί, με τόσες ενδοκαπιταλιστικές συγκρούσεις που ήδη υπάρχουν και εντείνονται όλο και περισσότερο; Πώς να ζητήσουμε έλεος από τον δήμιό μας όταν πια θα μας έχει πνίξει; Ποιά διαφορά υπάρχει ανάμεσα στο να είναι κανείς άνεργος και στο να δουλεύει για τρία κατοστάρικα τον μήνα; Ή, μήπως, ποιά θα είναι η δική μας ωφέλεια από την προσδοκώμενη ανάπτυξη, αν και όταν έρθει αυτή;
Ας σοβαρευτούμε λίγο. Η πραγματικότητα δεν σηκώνει πολλές κουβέντες: η καπιταλιστική μηχανή παραγωγής κερδών έχει στομώσει και χρειάζεται αίμα για να ξαναπάρει μπρος. Αίμα που, βεβαίως, δεν θα είναι το αίμα των αφεντικών.
Πόσο πιο καθαρά περιμένουμε να μας το πουν;
...Ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επίτροπος οικονομικών & νομισματικών θεμάτων της, ο φινλανδός Όλλι Ρεν, μας το είπε με έναν αλησμόνητο και κυνικό τρόπο στην γλώσσα μας, όταν πρωτομπαίναμε στο μνημόνιο: "Καλό κουράγιο".
...Ο υπουργός οικονομικών τής Γερμανίας, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, διαπιστώνει μεν ότι "η Ελλάδα ανέλαβε σημαντικές προσπάθειες για να μειώσει το έλλειμμά της" αλλά παραμένει αυστηρός: "Είναι σαφές πως όλες οι υποχρεώσεις πρέπει να τηρηθούν. Αν αυτό δεν συμβεί, η εμπιστοσύνη θα πληγεί για μια ακόμη φορά και αυτό θα επιφέρει έναν αυξανόμενο κίνδυνο διάχυσης στους κόλπους τής ευρωζώνης. Γι' αυτόν τον λόγο δεν μπορεί να υπάρξουν νέες διαπραγματεύσεις με την Αθήνα".
...Ο δικός μας υπουργός οικονομικών, ο πολυσπουδαγμένος Γιάννης Στουρνάρας, φαίνεται πως δεν έχει ενημερωθεί για το προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματός του κι έτσι έβαλε σε νέα βάση το ζήτημα της διαπραγμάτευσης των όρων του μνημονίου: "Το πρόγραμμα είναι εκτός τροχιάς και δεν μπορούμε να ζητήσουμε ο,τιδήποτε από τους πιστωτές μας πριν το επαναφέρουμε σε τροχιά".
...Ο πρόεδρος των γερμανών βιομηχάνων, ο Χανς Πέτερ Κάιτελ, μας κάνει την χάρη να μας βλέπει σαν μια προβληματική θυγατρική εταιρεία του, την οποία θέλει να εξυγιάνει και μας υπαγορεύει τον τρόπο με τον οποίο θα...εξυγιανθούμε: "Η Ελλάδα θα πρέπει να μετατραπεί σε ένα είδος ειδικής οικονομικής ζώνης εντός της ευρωζώνης, θωρακισμένη με την αναγκαία και επιτρεπτή οικονομική βοήθεια, αλλά και με προσωπικό από υπαλλήλους τής Ευρωπαϊκής Ένωσης".
...Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο Σίμος Κεδίκογλου (για όσους δεν θυμούνται, ο πατέρας του υπήρξε πολυπράγμον στέλεχος και υπουργός εμπορίου κατά την πρώτη κυβερνητική περίοδο του αντρεϊκού ΠαΣοΚ), ξεκαθάρισε τον απώτερο στόχο τής ακολουθούμενης πολιτικής: "Το εργασιακό κόστος στην Ελλάδα έχει κατεβεί ήδη πολύ χαμηλά. Εκτιμούμε βάσιμα ότι αυτό θα είναι και ένα πολύ καλό θεμέλιο για την τροχιά ανάπτυξης στην οποία μπορούμε και θα μπούμε σύντομα".
Ας προσπαθήσουμε να συνοψίσουμε όλα τα παραπάνω μεγάλα αποφθέγματα:
Είμαστε ένας σπάταλος λαός, ο οποίος δανειζόταν και ξόδευε δίχως να παράγει. Μοιραία, λοιπόν, έφτασε ο κόμπος στο χτένι και έπρεπε να πάρουμε θαρραλέες αποφάσεις, υιοθετώντας μέτρα των οποίων η εφαρμογή απαιτεί κουράγιο. Κι αν αυτά τα μέτρα αποδείχτηκαν περισσότερο σκληρά και δυσβάσταχτα απ' όσο περιμέναμε, πρέπει αδιαμαρτύρητα να τα τηρήσουμε στο ακέραιο, αλλοιώς θα πλήξουμε την συνοχή ολόκληρης της Ευρώπης. Μάλιστα δε, σε περίπτωση που χαλαρώσει κάπως το σχοινί στο λαιμό μας, πρέπει να το ξανασφίξουμε από μόνοι μας αντί να τολμήσουμε να ζητήσουμε οποιασδήποτε μορφής έλεος από τους πιστωτές μας. Οι οποίοι πιστωτές μας θα ήσαν απόλυτα ικανοποιημένοι αν όλοι οι έλληνες αποφάσιζαν να εργαστούν δίχως τις "πεπαλαιωμένες" και "αναχρονιστικές" προφυλάξεις εργατικών νόμων, συλλογικών συμβάσεων κλπ., πράγμα το οποίο θα μείωνε αποτελεσματικά το εργασιακό κόστος. Κι ας βάλουμε καλά στο μυαλό μας πως, όσο περισσότερο μειώνεται αυτό το κόστος, τόσο αποτελεσματικώτερη θα είναι η προσπάθειά μας για ανάπτυξη.
Πόσο πιο καθαρά περιμένουμε να μας τα πουν; Τί θέλουμε, επί τέλους να μας εξηγήσουν; Ποιοί ξοδεύανε τα δανεικά που έπαιρνε η χώρα; Ποιοί χρειάζονται κουράγιο; Αν τα μέτρα τα πήραμε μόνοι μας ή μας τα επέβαλε η τρόικα; Ποιά ευρωπαϊκή συνοχή θα πληγεί, με τόσες ενδοκαπιταλιστικές συγκρούσεις που ήδη υπάρχουν και εντείνονται όλο και περισσότερο; Πώς να ζητήσουμε έλεος από τον δήμιό μας όταν πια θα μας έχει πνίξει; Ποιά διαφορά υπάρχει ανάμεσα στο να είναι κανείς άνεργος και στο να δουλεύει για τρία κατοστάρικα τον μήνα; Ή, μήπως, ποιά θα είναι η δική μας ωφέλεια από την προσδοκώμενη ανάπτυξη, αν και όταν έρθει αυτή;
Ας σοβαρευτούμε λίγο. Η πραγματικότητα δεν σηκώνει πολλές κουβέντες: η καπιταλιστική μηχανή παραγωγής κερδών έχει στομώσει και χρειάζεται αίμα για να ξαναπάρει μπρος. Αίμα που, βεβαίως, δεν θα είναι το αίμα των αφεντικών.
Πόσο πιο καθαρά περιμένουμε να μας το πουν;
3 σχόλια:
"Πόσο πιο καθαρά περιμένουμε να μας το πουν;"
πλακα κανεις? - το σιγουρο ειναι οτι δε θελουμε να μας το πουν, οπως με τον καρκινο που δε τον ονομαζουν-εχει την αρρωστεια λενε- και οποιος το λεει ειναι "παλιοκουμμουνι", παρωχυμενος, ξερολας, και επιπλεον ειδαμε και τι εγινε στην ΕΣΣΔ . . .
Να πεις του παπάρα με το καροτσάκι ότι το δικό του μνημόνιο απέτυχε. Και μισθοί περικόπηκαν και συντάξεις πετσοκόπηκαν και επιδόματα εξαφανίστηκαν και εργασιακά/συνταξιοδοτικά δικαιώματα εξαϋλώθηκαν και χαΐρι δεν είδαμε.
Τα ‘φαγε η μαρμάγκα κι εμάς μας πήρε ο διάολος.
Παρ’ όλα αυτά ούτε ανάπτυξη ήρθε, ούτε δουλειές άνοιξαν, χρωστάμε περισσότερα από πριν. Δεν επιστρέψαμε στις Αγορές (όπως διατείνονταν όλοι αυτοί οι γραβατωμένοι καραγκιόζηδες) ούτε το 2011, ούτε το 2012, ούτε πρόκειται το 2013 και μας κάνουν μονίμως πλάκα αλλάζοντας συνεχώς τις χρονολογίες για να’χουμε κουβέντα. Γαμώ τα οικονομικά προγράμματα που εκπονούν και τις μακροπρόθεσμες προβλέψεις που κάνουν.
Επίσης να απαντήσεις στον κάθε μαλάκα εγχώριο παπαγάλο που θα σου πει «ναι, αλλά εμείς φταίμε, δεν κάναμε όσα είχαμε συμφωνήσει» τα εξής απλά:
1ον ότι δεν αποφασίσαμε εμείς, αλλά άλλοι για μας, ούτε και μας ρώτησαν
2ον ότι όσο αφορά το δικό μας ξεπάτωμα αυτό έχει επέλθει και με το παραπάνω. Το 1ο μνημόνιο δεν προέβλεπε όλα αυτά τα γαμωμέτρα που παίρνουν κάθε μέρα. Προέβλεπε πολύ μικρότερα σε έκταση και οικονομικό αποτέλεσμα και σήμερα που περνάμε τρισχειρότερες μέρες …σκοτάδι ακόμα στον ορίζοντα.
3ον να του πεις ότι για το γεγονός ότι δεν πραγματοποιήθηκαν οι αποκρατικοποιήσεις (βλ. ξεπούλημα μπιρ παρά), δεν χτυπήθηκε η φοροδιαφυγή, δεν κυνηγήθηκε το λαθρεμπόριο, δεν συνελήφθησαν οι ιδιοκτήτες οφσορ και οι μεγαλοκαταθέτες της Ελβετίας, δεν ευθύνεται ο ελληνικός λαός που για μια ακόμη φορά πληρώνει την πουστιά ορισμένων και την ανικανότητα του κράτους.
Ο εχθρος λαος πρεπει να εξοντωθει
Δημοσίευση σχολίου