Για τον μαστρο-Νίκο (1925-2011)

Για τον μαστρο-Νίκο δεν θα γράψει ποτέ καμμία εγκυκλοπαίδεια. Γεννήθηκε σε μια δύσκολη περίοδο κι από τα οχτώ του χρόνια έμαθε τι παναπεί δουλειά, αφού έπρεπε να βοηθάει τον πατέρα του στο καρροποιείο.

Για τον μαστρο-Νίκο δεν θα γράψει ποτέ καμμία εγκυκλοπαίδεια. Στα τραγικά χρόνια του εμφυλίου, τον κάλεσαν να υπηρετήσει την θητεία του. Ως γόνος οικογένειας αριστερών φρονημάτων, ξεκίνησε την θητεία του με φυλακή και την ολοκλήρωσε αφήνοντας ένα κομμάτι από το κρανίο του στο Μαλιμάδι. Σε πείσμα των εθνικοφρόνων, αρνήθηκε να πεθάνει. Η "ευγνωμονούσα πατρίς" του απένειμε αναπηρική σύνταξη, ως "βαρέως τραυματισθέντα υπό των συμμοριτών".

Για τον μαστρο-Νίκο δεν θα γράψει ποτέ καμμία εγκυκλοπαίδεια. Επί 20 τόσα χρόνια, όχι μόνο δεν βολεύτηκε με την αναπηρική του σύνταξη αλλά δούλευε σε δυο δουλειές, για να καταφέρει να μεγαλώσει και να αποκαταστήσει τα 4 αδέρφια των οποίων βρέθηκε προστάτης όταν πέθανε ο πατέρας του. Και σαν τα κατάφερε, συνέχισε να δουλεύει αγόγγυστα, για να στήσει την δική του οικογένεια.

Για τον μαστρο-Νίκο δεν θα γράψει ποτέ καμμία εγκυκλοπαίδεια. Ποτέ δεν χώνεψε τα κοστούμια και τις γραβάτες. Εκνευριζόταν όταν τον προσφωνούσαν "κύριο" αλλά το μάτι του γλύκαινε όταν τον αποκαλούσες "μάστορα". Άλλωστε, το "πώς πάει, μάστορα;" ήταν η αγαπημένη του φράση προς τους άλλους.

Για τον μαστρο-Νίκο δεν θα γράψει ποτέ καμμία εγκυκλοπαίδεια. Ποτέ δεν απαρνήθηκε την εργατική του τάξη. Κι όταν κάποτε απέκτησε ένα τριαράκι ("για να το κάνει το παιδί ιατρείο, όταν μεγαλώσει"), προτίμησε να το νοικιάσει και να συνεχίσει να μένει στο προπολεμικό νοικιασμένο σπίτι όπου έμενε. Και κάθε φορά που τον συμβούλευαν να αυξήσει το ευτελές ενοίκιο που έπαιρνε από το τριαράκι, απαντούσε χαμογελαστά: "παίρνω όσα χρειάζονται για να πληρώνω το νοίκι στο σπίτι που μένω".

Για τον μαστρο-Νίκο δεν θα γράψει ποτέ καμμία εγκυκλοπαίδεια. Και γιατί να γράψει, άλλωστε; Ο μαστρο-Νίκος δεν ήταν παρά άλλος ένας από τα εκατομμύρια των ανωνύμων ελλήνων, οι οποίοι έχτισαν τούτο τον τόπο με αίμα και ιδρώτα  Άλλος ένας από τα εκατομμύρια των ανωνύμων ελλήνων, οι οποίοι άφησαν πίσω τους, ως ιερή παρακαταθήκη, το παράδειγμα μιας ζωής γεμάτης αγώνα κι ανιδιοτελή προσφορά.

Για τον μαστρο-Νίκο δεν θα γράψει ποτέ καμμία εγκυκλοπαίδεια. Έφυγε πριν λίγες ώρες. Ας είναι τούτες οι γραμμές το "λογοτεχνικό" του μνημόσυνο. Στο κάτω-κάτω, πατέρας μου ήταν...

Καλή αντάμωση, μάστορα!