Μια σκέψη για την απεργία πείνας των μεταναστών

Σάρωσε πάλι ο "ογκόλιθος" της κυβέρνησης. "Υπάρχει ένας σκληρός πυρήνας καθοδηγητών, που θέλουν νεκρό", δήλωσε κατηγορηματικά και δίχως να σηκώνει αντιρρήσεις. Και συμπλήρωσε, ως βαθύς γνώστης των πραγμάτων, ότι εκείνοι που χειρίζονται πολιτικά την υπόθεση "στέλνουν πίσω από τα νοσοκομεία τους ετοιμοθάνατους για να μην χάσουν το πτώμα".

Τεράστιος Πάγκαλος! Εμ, έτσι είναι. Άμα στα νιάτα σου έχεις περάσει από αριστερή νεολαία, έχεις αποκτήσει αναλυτική σκέψη και πιάνεις πουλιά στον αέρα. Σιγά μη σου την φέρουν κάτι χτεσινά σκολιαρούδια! Άλλωστε, ως γνωστόν, όσες μαλακίες και να πεις, έχεις δυο πλεονεκτήματα. Πρώτον, η μαλακία δεν πληρώνει πρόστιμο. Δεύτερον, όταν αμολάς και δεύτερη κοντά στην πρώτη, ύστερα μια τρίτη, μετά μια τέταρτη και ξανά άλλη μία κι άλλη μία, τελικά ο κόσμος χάνει τον λογαριασμό και δεν ασχολείται με δαύτες.

Το ζουμί, πάντως, με τις δηλώσεις Πάγκαλου δεν είναι οι δηλώσεις καθ' εαυτές. Είναι ότι ο "τεράστιος" ανοίγει δρόμο και ακολουθούν οι υπόλοιποι. Πάρτε, για παράδειγμα, το υπουργείο εσωτερικών, το οποίο έσπευσε να χυμήξει καθ' όσων υποστηρίζουν την απεργία πείνας, τονίζοντας ότι "η ενθάρρυνση της αδιαλλαξίας είναι όχι μόνο ανεύθυνη, αλλά ολέθρια και εγκληματική" και ότι "η κυβέρνηση δεν μπορεί να εκβιάζεται".

Δεν θα ασχοληθώ με το αν έχουν ή όχι δίκιο οι απεργοί πείνας. Αλλά είναι πρωτάκουστο για μια δημοκρατική κυβέρνηση να χαρακτηρίζει μια απεργία πείνας ως "αδιαλλαξία" και να καταδικάζει ως "εγκληματίες" όσους την υποστηρίζουν. Αυτά δεν τα έκανε ούτε εκείνο το πολιτικό κτήνος που λεγόταν Μάργκαρετ Θάτσερ. Για όσους δεν θυμούνται, ας σημειώσω ότι η Θάτσερ άφησε τον -εκλεγμένο βουλευτή!- Μπόμπυ Σαντς να πεθάνει από απεργία πείνας στην φυλακή αλλά δεν τόλμησε να αποκαλέσει "εγκληματίες" όσους συμφωνούσαν με την επιλογή του.

Δυστυχώς, ο Πάγκαλος και οι περί αυτόν δεν έχουν ούτε αυτό το πολιτικό σθένος. Να βγουν, δηλαδή, να πουν ευθέως ότι είναι δικαίωμα του οποιουδήποτε να επιλέξει την απεργία πείνας ως μορφή διαμαρτυρίας, άσχετα αν η κυβέρνηση επιλέξει να απορρίψει τα αιτήματά του. Κι αφού μιλούν περί "εκβιασμού", ας μας εξηγήσουν τι σκατά εκβιασμός είναι αυτός όπου ο εκβιαστής απειλεί να...πεθάνει ο ίδιος!

Από την όλη ιστορία με τους απεργούς πείνας μετανάστες μπορούν να προκύψουν πολλά και διάφορα συμπεράσματα. Σε τούτο το σημείωμα θα μείνουμε σε ένα: οι απεργοί πείνας μάς έδωσαν την ευκαιρία να διαπιστώσουμε άλλη μια φορά ότι η "δημοκρατία" σε τούτο τον τόπο απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την έννοια της Δημοκρατίας που κουβαλάμε μέσα μας. Κι όταν μια "δημοκρατία" θεωρεί ως "εκβιασμό" και "αδιαλλαξία" την μέχρι αυτοκτονίας διεκδίκηση οποιουδήποτε αιτήματος (δίκαιου ή άδικου, δεν έχει σημασία) τότε δεν πρέπει να αποκαλείται "δημοκρατία".

Κλείνω το σημερινό σημείωμα με ένα περιστατικό ηλικίας 10 ετών και αφήνω όσους συμφωνούν με τις δηλώσεις Πάγκαλου να το σχολιάσουν περί εκβιασμού ή αδιαλλαξίας:

"Αυξάνεται ο αριθμός των θυμάτων της απεργίας πείνας των κρατουμένων στις τουρκικές φυλακές, καθώς ένας ακόμη κρατούμενος, ο 30ός στη σειρά, άφησε την τελευταία του πνοή την Παρασκευή. Όπως μεταδίδει το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή, πρόκειται για τον Μουχαρέμ Χορόζ, 28 ετών, ο οποίος πέθανε σε νοσοκομείο του Ιζμίτ (Νικομήδειας) στη νοτιοδυτική Τουρκία, όπου είχε διακομιστεί πριν από δέκα ημέρες λόγω της σοβαρότητας της κατάστασής του. Οι απεργοί πείνας, οι οποίοι ανήκουν σε απαγορευμένες αριστερές οργανώσεις, διαμαρτύρονται για τις νέες υψίστης ασφαλείας φυλακές με μικρά κελιά λίγων, ενός ή δύο ατόμων, που τους αφήνουν εκτεθειμένους σε κακοποιήσεις από τους φρουρούς. Περίπου 200 αριστεροί κρατούμενοι και συγγενείς τους πραγματοποιούν απεργία πείνας από τον προηγούμενο χρόνο, λαμβάνοντας μόνο ζαχαρωμένο ή αλατισμένο νερό με βιταμίνες για να κρατηθούν στη ζωή και να παρατείνουν την απεργία. Ο Χορόζ αρνείτο να δεχθεί τροφή για 236 ημέρες. Σύμφωνα με το πρακτορείο Ανατολή, ο Χορόζ κρατείτο στη φυλακή ενώ ανέμενε την δικαστική απόφαση που αφορούσε σε κατηγορίες για εμπλοκή του σε βομβιστική επίθεση το 1999, κατά την οποία σκοτώθηκαν τρία άτομα και τραυματίστηκε ένας τοπικός κυβερνήτης. Οι εισαγγελείς είχαν ζητήσει να επιβληθεί στον Χορόζ και στους άλλους 28 συγκατηγορούμενούς του ποινή θανάτου" (typos.com.cy, 4 Αυγούστου 2001).