Χτες είδαμε το παραμύθι της φουκαριάρας της κυβέρνησης, η οποία δήθεν αναγκάζεται από τους "κακούς" να πάρει μέτρα και, μάλιστα, τα παίρνει με...πόνο ψυχής. Σήμερα θα δούμε ένα άλλο παραμύθι. Ότι, δηλαδή, αυτά τα μέτρα είναι αναγκαία για να αντιμετωπιστούν χρεή κι ελλείμματα. Κι ότι, αν δεν τα πάρουμε, θα φαληρίσει η οικονομία μας και, κατ' επέκταση, θα φαληρίσει και ο λαός.
Πρώτα-πρώτα, αυτά τα δυο παραμύθια είναι αλληλοσυγκρουόμενα και αυτοαναιρούμενα. Πώς είναι δυνατόν να αναγκάζεται κάποιος να πάρει μέτρα που είναι αναγκαία; Πώς είναι δυνατόν να πονάει η ψυχή του όταν σώζει μια οικονομία από το φαλημέντο; Έχετε ακούσει ποτέ χειρουργό να ισχυρίζεται ότι τον υποχρεώνουν να σκίσει την σάρκα του ασθενούς τον οποίο χειρουργεί ενώ αυτός δεν θέλει να κάνει κάτι τέτοιο; Έχετε δει ποτέ μητέρα να οδύρεται επειδή κλαίει το παιδί της την ώρα που του κάνει εμβόλιο ή ένεση; Πόσο μαλάκας πρέπει να είσαι για να πιστέψεις τέτοια παραμύθια; Ας είναι. Πάμε παρακάτω.
Η αλήθεια είναι ότι τα βάρβαρα και αντιλαϊκά μέτρα δεν έχουν σχέση με τα ελλείμματα και τα χρέη. Τα ελλείμματα οφείλονται στις παροχές και τις φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου. Οφείλονται, δηλαδή, στο κόστος ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις διεθνείς αγορές. Μια ενσωμάτωση η οποία συνοδεύεται από την συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγής (θυμηθείτε, για παράδειγμα, τα τρία εργοστάσια ζάχαρης που αναγκαστήκαμε να κλείσουμε, με συνέπεια να κάνουμε πλέον εισαγωγή ζάχαρης), την στασιμότητα της αγροτικής παραγωγής (όπως ορίζει η ευρωπαϊκή Κοινή Αγροτική Πολιτική), την μεταφορά κεφαλαίων στις εξωτερικές αγορές κλπ. Οφείλονται, γενικώτερα, στις συνέπειες της απελευθέρωσης της αγοράς και στον καφαλαιικό ανταγωνισμό.
Αν θέλαμε να μιλήσουμε ειδικώτερα για τις αιτίες παραγωγής ελλειμμάτων, θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στις στρατιωτικές δαπάνες οι οποίες αναλαμβάνονται από τις κυβερνήσεις μας στα πλαίσια των συμφωνιών τους με τα ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα (π.χ. 100.000 ευρώ ημερησίως κοστίζει η ελληνική δύναμη στο Αφγανιστάν και πάνω από 1.000.000 ευρώ ημερησίως η συμμετοχή μας στις επιχειρήσεις κατά της Λιβύης), χωρίς ο λαός να απολαμβάνει το παραμικρό όφελος. Θα μπορούσαμε, επίσης, να αναφερθούμε στο κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων, από τους οποίους ωφελήθηκαν μόνο οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε χίλια δυο πράγματα, για τα οποία το κράτος συνάπτει δάνεια προκειμένου να τα πληρώσει. Επομένως, είναι μεγάλο ψέμα ότι τα μέτρα θα αντιμετωπίσουν το χρέος που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, εφ' όσον συνεχίζουν τις πρακτικές οι οποίες γιγάντωσαν αυτό το χρέος.
Εν πάση περιπτώσει, δεκάρα τσακιστή δε θα μπει στα κρατικά ταμεία από τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις. Για παράδειγμα, τί κερδίζουν τα κρατικά ταμεία από τη μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα; Ίσα-ίσα που η συρρίκνωση των μισθών και οι εισφοροαπαλλαγές των εργοδοτών μειώνουν τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων. Για να μην αναφερθούμε στην δήθεν ωφέλεια που θα προκύψει από το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας (δηλαδή, της περιουσίας που χτίστηκε με τον ιδρώτα του εργαζόμενου λαού), το οποίο ευφημιστικά αποκαλείται "αποκρατικοποίηση". Είναι σαν να επαινούμε τον κάθε ακαμάτη, ο οποίος ξεκοκκαλίζει την πατρική του κληρονομιά, όντας ανίκανος να κάνει στη ζωή του κάτι ωφέλιμο.
Η αλήθεια είναι ότι όλα τα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα έχουν σχέση με τη διαχείριση της βαθιάς οικονομικής κρίσης του κεφαλαίου και την έξοδο της καπιταλιστικής οικονομίας απ' αυτήν σε βάρος της εργατικής τάξης. Η ουσία των μέτρων είναι ότι καλείται ο απλός λαός να πλήρώσει το μάρμαρο. Τί κάνουν τα μέτρα; Μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης. Οι εργάτες φτηναίνουν για το κεφάλαιο, το οποίο τους πληρώνει αρκετά λιγότερο απ' αυτό που χρειάζεται η εργατική οικογένεια για να καλύψει τις ανάγκες της. Επιδίωξη των μέτρων είναι να αυξάνεται η εκμετάλλευση της εργασίας ώστε να αυξάνεται η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ερχόμενη Σύνοδο Κορυφής της Εωραπαϊκής Ένωσης ετοιμάζεται το λεγόμενο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας.
Αυτό το τελευταίο πρέπει να το καταλάβουμε καλά. Θα μαζευτούν όλα τα μεγάλα κεφάλια της Ευρώπης για να πάρουν μέτρα υπέρ της ανταγωνιστικότητας. Όχι υπέρ των λαών. Καημός και πόνος τους είναι να βοηθήσουν το χειμαζόμενο κεφάλαιο, όχι τους εργαζόμενους που υποφέρουν από την φτώχεια και την ανεργία.
Και κάτι τελευταίο, για όσους επιμένουν να υποστηρίζουν πως πρέπει να βοηθηθούν οι κεφαλαιούχοι ώστε να αυξήσουν τις επενδύσεις τους κι έτσι να βρίσκουν δουλειές οι εργάτες. Αυτή η άποψη είναι τόσο πρόστυχη όσο κι εκείνο το "σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω". Η εποχή που ζητάγαμε από τον αγά να μας σφάξει για ν' αγιάσουμε έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα ανατέλλει η εποχή που θα σφάξουμε εμείς τον αγά για ν' αγιάσει. Οπότε...ας προσέχουν οι αγάδες τα χρέη και τα ελλείμματά τους!
Πρώτα-πρώτα, αυτά τα δυο παραμύθια είναι αλληλοσυγκρουόμενα και αυτοαναιρούμενα. Πώς είναι δυνατόν να αναγκάζεται κάποιος να πάρει μέτρα που είναι αναγκαία; Πώς είναι δυνατόν να πονάει η ψυχή του όταν σώζει μια οικονομία από το φαλημέντο; Έχετε ακούσει ποτέ χειρουργό να ισχυρίζεται ότι τον υποχρεώνουν να σκίσει την σάρκα του ασθενούς τον οποίο χειρουργεί ενώ αυτός δεν θέλει να κάνει κάτι τέτοιο; Έχετε δει ποτέ μητέρα να οδύρεται επειδή κλαίει το παιδί της την ώρα που του κάνει εμβόλιο ή ένεση; Πόσο μαλάκας πρέπει να είσαι για να πιστέψεις τέτοια παραμύθια; Ας είναι. Πάμε παρακάτω.
Η αλήθεια είναι ότι τα βάρβαρα και αντιλαϊκά μέτρα δεν έχουν σχέση με τα ελλείμματα και τα χρέη. Τα ελλείμματα οφείλονται στις παροχές και τις φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου. Οφείλονται, δηλαδή, στο κόστος ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις διεθνείς αγορές. Μια ενσωμάτωση η οποία συνοδεύεται από την συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγής (θυμηθείτε, για παράδειγμα, τα τρία εργοστάσια ζάχαρης που αναγκαστήκαμε να κλείσουμε, με συνέπεια να κάνουμε πλέον εισαγωγή ζάχαρης), την στασιμότητα της αγροτικής παραγωγής (όπως ορίζει η ευρωπαϊκή Κοινή Αγροτική Πολιτική), την μεταφορά κεφαλαίων στις εξωτερικές αγορές κλπ. Οφείλονται, γενικώτερα, στις συνέπειες της απελευθέρωσης της αγοράς και στον καφαλαιικό ανταγωνισμό.
Αν θέλαμε να μιλήσουμε ειδικώτερα για τις αιτίες παραγωγής ελλειμμάτων, θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στις στρατιωτικές δαπάνες οι οποίες αναλαμβάνονται από τις κυβερνήσεις μας στα πλαίσια των συμφωνιών τους με τα ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα (π.χ. 100.000 ευρώ ημερησίως κοστίζει η ελληνική δύναμη στο Αφγανιστάν και πάνω από 1.000.000 ευρώ ημερησίως η συμμετοχή μας στις επιχειρήσεις κατά της Λιβύης), χωρίς ο λαός να απολαμβάνει το παραμικρό όφελος. Θα μπορούσαμε, επίσης, να αναφερθούμε στο κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων, από τους οποίους ωφελήθηκαν μόνο οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε χίλια δυο πράγματα, για τα οποία το κράτος συνάπτει δάνεια προκειμένου να τα πληρώσει. Επομένως, είναι μεγάλο ψέμα ότι τα μέτρα θα αντιμετωπίσουν το χρέος που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, εφ' όσον συνεχίζουν τις πρακτικές οι οποίες γιγάντωσαν αυτό το χρέος.
Εν πάση περιπτώσει, δεκάρα τσακιστή δε θα μπει στα κρατικά ταμεία από τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις. Για παράδειγμα, τί κερδίζουν τα κρατικά ταμεία από τη μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα; Ίσα-ίσα που η συρρίκνωση των μισθών και οι εισφοροαπαλλαγές των εργοδοτών μειώνουν τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων. Για να μην αναφερθούμε στην δήθεν ωφέλεια που θα προκύψει από το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας (δηλαδή, της περιουσίας που χτίστηκε με τον ιδρώτα του εργαζόμενου λαού), το οποίο ευφημιστικά αποκαλείται "αποκρατικοποίηση". Είναι σαν να επαινούμε τον κάθε ακαμάτη, ο οποίος ξεκοκκαλίζει την πατρική του κληρονομιά, όντας ανίκανος να κάνει στη ζωή του κάτι ωφέλιμο.
Η αλήθεια είναι ότι όλα τα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα έχουν σχέση με τη διαχείριση της βαθιάς οικονομικής κρίσης του κεφαλαίου και την έξοδο της καπιταλιστικής οικονομίας απ' αυτήν σε βάρος της εργατικής τάξης. Η ουσία των μέτρων είναι ότι καλείται ο απλός λαός να πλήρώσει το μάρμαρο. Τί κάνουν τα μέτρα; Μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης. Οι εργάτες φτηναίνουν για το κεφάλαιο, το οποίο τους πληρώνει αρκετά λιγότερο απ' αυτό που χρειάζεται η εργατική οικογένεια για να καλύψει τις ανάγκες της. Επιδίωξη των μέτρων είναι να αυξάνεται η εκμετάλλευση της εργασίας ώστε να αυξάνεται η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ερχόμενη Σύνοδο Κορυφής της Εωραπαϊκής Ένωσης ετοιμάζεται το λεγόμενο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας.
Αυτό το τελευταίο πρέπει να το καταλάβουμε καλά. Θα μαζευτούν όλα τα μεγάλα κεφάλια της Ευρώπης για να πάρουν μέτρα υπέρ της ανταγωνιστικότητας. Όχι υπέρ των λαών. Καημός και πόνος τους είναι να βοηθήσουν το χειμαζόμενο κεφάλαιο, όχι τους εργαζόμενους που υποφέρουν από την φτώχεια και την ανεργία.
Και κάτι τελευταίο, για όσους επιμένουν να υποστηρίζουν πως πρέπει να βοηθηθούν οι κεφαλαιούχοι ώστε να αυξήσουν τις επενδύσεις τους κι έτσι να βρίσκουν δουλειές οι εργάτες. Αυτή η άποψη είναι τόσο πρόστυχη όσο κι εκείνο το "σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω". Η εποχή που ζητάγαμε από τον αγά να μας σφάξει για ν' αγιάσουμε έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα ανατέλλει η εποχή που θα σφάξουμε εμείς τον αγά για ν' αγιάσει. Οπότε...ας προσέχουν οι αγάδες τα χρέη και τα ελλείμματά τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου