Υποθέτω ότι ελάχιστοι έχουν ακούσει για την Διεθνή Οργάνωση Εργασίας και το κυριώτερο όργανό της, το Διεθνές Γραφείο Εργασίας. Όσοι δεν έχουν πρόβλημα με τα αγγλικά τους, ας ρίξουν μια ματιά στον επίσημο ιστότοπο της Οργάνωσης (International Labour Organization) και θα ανακαλύψουν μερικά άκρως ενδιαφέροντα πράγματα. Προσοχή, μη παρασυρθείτε από την προμετωπίδα της "Promoting jobs, protecting people" διότι μπορεί η οργάνωση να "προωθεί δουλειές" αλλά είναι πολύ αμφίβολο αν "προστατεύει ανθρώπους".
Με αφορμή το παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ του Νταβός, το Διεθνές Γραφείο Εργασίας έδωσε στην δημοσιότητα μια έκθεση στην οποία υπολογίζει ότι οι άνεργοι σε όλον τον κόσμο ξεπερνούν τα 205 εκατομμύρια. Το νούμερο είναι από μόνο του εφιαλτικό. Και γίνεται εφιαλτικώτερο αν σκεφτούμε ότι το ΔΓΕ, παρ' ότι ισχυρίζεται ότι "προστατεύει ανθρώπους", υποστηρίζει αναφανδόν όλα τα μέτρα απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας (ελαστικά ωράρια, ανύπαρκτες συμβάσεις, δυνατότητα στις επιχειρήσεις να δημιουργούν συνθήκες γαλέρας για τους εργαζομένους τους κλπ).
Όντως τα στοιχεία είναι εντυπωσιακά και αποτυπώνουν το χαρακτήρα της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, ιδιαίτερα με την εκτίμηση του ΔΓΕ ότι, παρά την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών στα προ της κρίσης επίπεδα, η ανεργία θα παραμείνει σε πολύ υψηλά ποσοστά στις αναπτυγμένες χώρες. Στην έκθεση του ΔΓΕ επισημαίνεται ότι, παρά το γεγονός ότι το 2010 ήταν έτος ανάκαμψης της διεθνούς οικονομίας, ο αριθμός των ανέργων παρέμεινε αμετάβλητος σε σχέση με το 2009. Για το 2011 εκτιμάται ότι ο αριθμός των ανέργων σε όλο τον κόσμο θα μειωθεί ελαφρά στα 203,3 εκατομμύρια, όμως αυτή η μείωση θα προέλθει κυρίως από τις λεγόμενες "αναδυόμενες οικονομίες" (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, Νότιος Αφρική κλπ).
Το 2007 άρχισε η χρηματοπιστωτική κρίση στις ΗΠΑ, η οποία σύντομα εξελίχθηκε σε διεθνή. Από τότε έχουν προστεθεί 27,6 εκατ. άνεργοι. Μάλιστα, το 55% της αύξησης της παγκόσμιας ανεργίας μεταξύ 2007-2010 αφορά τις αναπτυγμένες οικονομίες και την Ευρωπαϊκή Ένωση, παρ'όλο που αυτές καταλαμβάνουν μόλις το 15% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού. Όμως, ακόμα και για πολλούς από αυτούς που εργάζονται η κατάσταση δεν είναι καλύτερη, αφού υπολογίζεται ότι πάνω από 630 εκατομμύρια εργάτες (δηλαδή, το 20,7% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού) ζουν (ή, καλύτερα, φυτοζωούν) μαζί με τις οικογένειές τους με 1,25 δολάρια τη μέρα!
Το Διεθνές Γραφείο Εργασίας εκτιμά ότι με βάση τα στοιχεία που διαθέτει από 56 χώρες, στην παγκόσμια αγορά εργασίας εισήλθαν 1,7 εκατ. λιγότεροι νέοι στις ηλικίες 15-24 ετών. Η ανεργία, άλλωστε, διεθνώς πλήττει κυρίως τους νέους, και πέρυσι ήταν 12,6% έναντι 4,8% των ενηλίκων. Τέλος, υψηλά ποσοστά ανεργίας στους νέους παρουσιάζουν η Ευωρπαϊκή Ένωση με 18,2%, η Βόρειος Αφρική με 23,6% και η Μέση Ανατολή με 25,1%. Είναι δε σίγουρο ότι στις δυο τελευταίες περιοχές θα επέλθει εκρηκτική αύξηση των ποσοστών μετά τις εξελίξεις που σημειώνονται εκεί σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Αν θέλουμε να συνοψίσουμε τα στοιχεία που παρατίθενται σε τούτο το κείμενο, μπορούμε να το κάνουμε με μια φράση: Μπορεί η παγκόσμια κρίση του κεφαλαίου να έθρεψε την ανεργία αλλά η διόγκωση της ανεργίας φαίνεται πως στηρίζει την ανάκαμψη του κεφαλαίου.
Μη θαρρείτε πως τούτο το τσιτάτο είναι δικό μου. Μπορεί να είναι δική μου η έκφραση αλλά το περιεχόμενό του το έχω κλεμμένο. Από τον θείο Κάρολο.
Με αφορμή το παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ του Νταβός, το Διεθνές Γραφείο Εργασίας έδωσε στην δημοσιότητα μια έκθεση στην οποία υπολογίζει ότι οι άνεργοι σε όλον τον κόσμο ξεπερνούν τα 205 εκατομμύρια. Το νούμερο είναι από μόνο του εφιαλτικό. Και γίνεται εφιαλτικώτερο αν σκεφτούμε ότι το ΔΓΕ, παρ' ότι ισχυρίζεται ότι "προστατεύει ανθρώπους", υποστηρίζει αναφανδόν όλα τα μέτρα απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας (ελαστικά ωράρια, ανύπαρκτες συμβάσεις, δυνατότητα στις επιχειρήσεις να δημιουργούν συνθήκες γαλέρας για τους εργαζομένους τους κλπ).
Όντως τα στοιχεία είναι εντυπωσιακά και αποτυπώνουν το χαρακτήρα της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, ιδιαίτερα με την εκτίμηση του ΔΓΕ ότι, παρά την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών στα προ της κρίσης επίπεδα, η ανεργία θα παραμείνει σε πολύ υψηλά ποσοστά στις αναπτυγμένες χώρες. Στην έκθεση του ΔΓΕ επισημαίνεται ότι, παρά το γεγονός ότι το 2010 ήταν έτος ανάκαμψης της διεθνούς οικονομίας, ο αριθμός των ανέργων παρέμεινε αμετάβλητος σε σχέση με το 2009. Για το 2011 εκτιμάται ότι ο αριθμός των ανέργων σε όλο τον κόσμο θα μειωθεί ελαφρά στα 203,3 εκατομμύρια, όμως αυτή η μείωση θα προέλθει κυρίως από τις λεγόμενες "αναδυόμενες οικονομίες" (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, Νότιος Αφρική κλπ).
Το 2007 άρχισε η χρηματοπιστωτική κρίση στις ΗΠΑ, η οποία σύντομα εξελίχθηκε σε διεθνή. Από τότε έχουν προστεθεί 27,6 εκατ. άνεργοι. Μάλιστα, το 55% της αύξησης της παγκόσμιας ανεργίας μεταξύ 2007-2010 αφορά τις αναπτυγμένες οικονομίες και την Ευρωπαϊκή Ένωση, παρ'όλο που αυτές καταλαμβάνουν μόλις το 15% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού. Όμως, ακόμα και για πολλούς από αυτούς που εργάζονται η κατάσταση δεν είναι καλύτερη, αφού υπολογίζεται ότι πάνω από 630 εκατομμύρια εργάτες (δηλαδή, το 20,7% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού) ζουν (ή, καλύτερα, φυτοζωούν) μαζί με τις οικογένειές τους με 1,25 δολάρια τη μέρα!
Το Διεθνές Γραφείο Εργασίας εκτιμά ότι με βάση τα στοιχεία που διαθέτει από 56 χώρες, στην παγκόσμια αγορά εργασίας εισήλθαν 1,7 εκατ. λιγότεροι νέοι στις ηλικίες 15-24 ετών. Η ανεργία, άλλωστε, διεθνώς πλήττει κυρίως τους νέους, και πέρυσι ήταν 12,6% έναντι 4,8% των ενηλίκων. Τέλος, υψηλά ποσοστά ανεργίας στους νέους παρουσιάζουν η Ευωρπαϊκή Ένωση με 18,2%, η Βόρειος Αφρική με 23,6% και η Μέση Ανατολή με 25,1%. Είναι δε σίγουρο ότι στις δυο τελευταίες περιοχές θα επέλθει εκρηκτική αύξηση των ποσοστών μετά τις εξελίξεις που σημειώνονται εκεί σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Αν θέλουμε να συνοψίσουμε τα στοιχεία που παρατίθενται σε τούτο το κείμενο, μπορούμε να το κάνουμε με μια φράση: Μπορεί η παγκόσμια κρίση του κεφαλαίου να έθρεψε την ανεργία αλλά η διόγκωση της ανεργίας φαίνεται πως στηρίζει την ανάκαμψη του κεφαλαίου.
Μη θαρρείτε πως τούτο το τσιτάτο είναι δικό μου. Μπορεί να είναι δική μου η έκφραση αλλά το περιεχόμενό του το έχω κλεμμένο. Από τον θείο Κάρολο.
1 σχόλιο:
Εγώ δεν μπορώ να προσεγγίσω αυτά τα θέματα κάνοντας βαθυστόχαστες αναλύσεις, ούτε να διατυπώσω επιστημονικά τεκμηριωμένες θέσεις και απόψεις, που δεν έχω.
Εντελώς απλοϊκά που τα σκέφτομαι, θεωρώ ότι το πράγμα είναι μάλλον ατέρμονο. Κάνεις αναφορά για 205 εκατομμύρια ανέργους σε όλο τον κόσμο. Αν υποθέσουμε ότι μηδενίζεται η παγκόσμια ανεργία, συνεπώς αυξάνει κατακόρυφα η παραγωγή (βιομηχανική, αγροτική κλπ), που θα βρεθεί η αγορά και οι καταναλωτές που θα αναλώσουν τα αγαθά που παρήχθησαν; Μάλλον θα στοιβάζονται σε αποθήκες, εωσότου φθάσουμε στο σημείο να μη χρειάζονται πλέον νέες παραγωγές , αφού δεν θα υπάρχει η αντίστοιχη ζήτηση. Άρα; Άρα πάμε και πάλι σε απολύσεις και ανέργους;
Από την άλλη, αν υποθέσουμε ότι βρίσκουν δουλειά όλοι οι άνεργοι, χωρίς να υπάρξει αύξηση της παραγωγής, θα σημαίνει ότι μειώνονται οι ώρες εργασίας και οι αμοιβές των εργαζομένων. Ο καθένας (υπο)απασχολείται για κανα 4ωρο ημερησίως και όσα πάρει και σε ότι τον φτάσουν. Που οδηγεί αυτό το σενάριο; Σε απεργίες και διαμαρτυρίες για ικανοποιητικούς μισθούς. Και το κεφάλαιο τι κάνει; Ακολουθεί την πεπατημένη, δηλαδή λουκέτο. Συμπέρασμα;;;
Καλημέρα και χρόνια σου πολλά για προχθές!
Δημοσίευση σχολίου