Ευτυχώς που γλίτωσε από τα δεσμά του κομμουνισμού η Βουλγαρία κι έτσι μπορεί τώρα άνετα να...αποκαταστήσει την ιστορία!
Προφανώς, κάπως έτσι σκέφτηκε η "δημοκρατική" κυβέρνηση της γείτονος κι αποφάσισε να κηρύξει την 1η Φεβρουαρίου ως "ημέρα μνήμης για όλα τα θύματα του κομμουνιστικού καθεστώτος". Παράλληλα, η δημοτική αρχή της Σόφιας, αφού έλυσε όλα τα προβλήματα των πολιτών, σχεδιάζει την κατεδάφιση του Μνημείου των μαχητών του κόκκινου στρατού, με σκοπό να το μεταφέρει σε ένα "μουσείο τέχνης των απολυταρχικών καθεστώτων". Εύγε!
Γιατί επελέγη, όμως, η 1η Φεβρουαρίου ως "ημέρα μνήμης"; Εκείνη την ημέρα του 1945, ύστερα από απόφαση λαϊκού δικαστηρίου, εκτελέστηκαν πρώην πρωθυπουργοί, ανώτατοι αξιωματούχοι του βουλγαρικού τσαρικού καθεστώτος, υπουργοί και άλλοι οι οποίοι είχαν συνεργαστεί με τη ναζιστική Γερμανία. Ας μη ξεχνάμε ότι ο βουλγαρικός λαός βρισκόταν κάτω από την μπότα του φασισμού και δεν έμεινε απαθής μπροστά στη φασιστική κατοχή. Παρά την στάση των τοπικών κουίσλιγκ, η μεγάλη πλειοψηφία του λαού οργάνωσε αντιστασιακό, αντιφασιστικό και εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Αυτό το κίνημα, με την βοήθεια του προελαύνοντος Κόκκινου Στρατού, είναι που έσβησε τον φασισμό από την χώρα. Τον Σεπτέμβριο του 1944, η βουλγαρική αντίσταση πέτυχε εκεί όπου απέτυχε η ελληνική αντίσταση: έφερε τον λαό στην εξουσία. Όσο για το υπό κατεδάφιση μνημείο, στήθηκε το 1954 προς τιμή των μαχητών που σκοτώθηκαν για την απελευθέρωση της πόλης από τους ναζί και δεν αποτελεί παρά ένα σύμπλεγμα στρατιωτών, εργατών και αγροτών.
Με όλα αυτά τα τερτίπια, οι "δημοκρατικές" πολιτικές δυνάμεις της Βουλγαρίας προσπαθούν να καλύψουν με έναν "δημοκρατικό" και "εκσυγχρονιστικό" σοβά τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που προωθούν. Ηδη, από τον περασμένο Μάη, η κυβέρνηση Μπορίσοφ έχει περικόψει τις κρατικές δαπάνες για συντάξεις, υγεία, εκπαίδευση κλπ κατά 20%. Παράλληλα, έχει μειώσει 10% τους μισθούς των δημόσιων υπαλλήλων, έκοψε το επίδομα Χριστουγέννων, πάγωσε από το 2011 έως και το 2013 τους μισθούς και ετοιμάζεται να απολύσει πάνω από το 10% των δημοσίων υπαλλήλων.
Ταυτόχρονα, αυξάνεται το όριο της ηλικίας συνταξιοδότησης, ύστερα από συμφωνία στην οποία κατέληξαν κυβέρνηση, εργοδοσία και οι ηγεσίες των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Σύμφωνα με την ασφαλιστική "μεταρρύθμιση", θα υπάρξει σταδιακή αύξηση των χρόνων εργασίας των εργαζομένων από το 2012, ώστε το 2020 οι γυναίκες να αναγκάζονται να δουλεύουν 37 χρόνια (από 34) και οι άνδρες 40 (από 37) για να λάβουν μια πλήρη μεν πετσοκομμένη δε σύνταξη. Σήμερα οι γυναίκες και οι άνδρες μπορούν να συνταξιοδοτούνται στα 60 και στα 63 έτη, αντίστοιχα, πράγμα που θα αλλάξει από το 2021, καθώς θα αυξηθεί το όριο σε 63 και 65.
Μαζί με όλα αυτά, βρίσκεται σε εξέλιξη μπαράζ νέων ιδιωτικοποιήσεων. Συνολικά 11 εταιρείες, στις οποίες το βουλγαρικό κράτος κατέχει τουλάχιστον το 50% του μετοχικού κεφαλαίου, βγαίνουν στο σφυρί με στόχο την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση πρόσφατα αποφάσισε να προχωρήσει στην πλήρη ιδιωτικοποίηση της αμυντικής βιομηχανίας "VMZ" στο Σόποτ της κεντρικής Βουλγαρίας, όπου εργάζονται 3.700 εργαζόμενοι. Το 2007, η Υπηρεσία Ιδιωτικοποιήσεων της Βουλγαρίας προχώρησε στην πώληση μέρους του ενεργητικού της, προκειμένου να καλύψει μέρος των χρεών της. Την ίδια διαδικασία επανέλαβε και το 2009. Το Φλεβάρη του 2010 προχώρησε σε απολύσεις των εργαζομένων που διαμαρτυρήθηκαν για την καθυστέρηση της καταβολής των μισθών τους. Στις αρχές του χρόνου, ο υπουργός Οικονομικών της χώρας, Σιμεόν Ντιάνκοφ, επανέλαβε τις προθέσεις της κυβέρνησης να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση και της καπνοβιομηχανίας "Bulgartabac Holding AD" αλλά και στην πώληση των μειοψηφικών πακέτων που διαθέτει στους διανομείς ηλεκτρικής ενέργειας. Είχε προηγηθεί η πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει στο ξεπούλημα της εταιρείας ύδρευσης "Σοφίσκα Βαντά" στο γαλλικό μονοπώλιο "Veolia Environment". Μάλιστα, η συγκεκριμένη εταιρεία, αφού πρώτα απείλησε να κόψει την παροχή νερού στους οφειλέτες, από την 1η Φεβρουαρίου (την ημέρα "μνήμης"!) προχώρησε σε αύξηση του τιμολογίου κατά 9,37%!
Παρ' ότι η Βουλγαρία απαλλάχτηκε από τον "επάρατο" κομμουνισμό, τίποτε δεν φαίνεται να πηγαίνει καλά για τα λαϊκά στρώματα, αφού ο αριθμός των φτωχών αυξάνεται ραγδαία. Σύμφωνα με έρευνα του "Ευρωβαρόμετρου" τον περασμένο Νοέμβριο, σχεδόν ένας στους δυο βούλγαρους (το 45%) -κυρίως νέοι και άνω των 65- βρίσκεται στα όρια της φτώχειας. Με βάση τα στοιχεία των συνδικαλιστικών οργανώσεων, ένας στους πέντε Βούλγαρους είναι αναγκασμένος να ζει κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας, ένα όριο που η άρχουσα τάξη υπολογίζει στα 95 δολλάρια τον μήνα.
Και κάτι ακόμη. Οι ανατροπές του σοσιαλιστικού συστήματος και η παλινόρθωση του καπιταλισμού είχε αρνητικές επιπτώσεις και στο προσδόκιμο όριο ζωής του λαού. Χαρακτηριστικό είναι πως στο διάστημα 1989-2009 το προσδόκιμο ζωής υποχώρησε κατά 2-3 χρόνια, οι γεννήσεις κατέρρευσαν στο 1,1 παιδιά για κάθε γυναίκα σε παραγωγική ηλικία, η παιδική θνησιμότητα στα παιδιά έως πέντε ετών ανέβηκε στα 32 στα 1.000!
Αν αυτά δεν είναι στοιχεία τα οποία σε κάνουν να αναπολείς τον "χαμένο κόσμο του κομμουνισμού", τότε τί είναι;
Προφανώς, κάπως έτσι σκέφτηκε η "δημοκρατική" κυβέρνηση της γείτονος κι αποφάσισε να κηρύξει την 1η Φεβρουαρίου ως "ημέρα μνήμης για όλα τα θύματα του κομμουνιστικού καθεστώτος". Παράλληλα, η δημοτική αρχή της Σόφιας, αφού έλυσε όλα τα προβλήματα των πολιτών, σχεδιάζει την κατεδάφιση του Μνημείου των μαχητών του κόκκινου στρατού, με σκοπό να το μεταφέρει σε ένα "μουσείο τέχνης των απολυταρχικών καθεστώτων". Εύγε!
Γιατί επελέγη, όμως, η 1η Φεβρουαρίου ως "ημέρα μνήμης"; Εκείνη την ημέρα του 1945, ύστερα από απόφαση λαϊκού δικαστηρίου, εκτελέστηκαν πρώην πρωθυπουργοί, ανώτατοι αξιωματούχοι του βουλγαρικού τσαρικού καθεστώτος, υπουργοί και άλλοι οι οποίοι είχαν συνεργαστεί με τη ναζιστική Γερμανία. Ας μη ξεχνάμε ότι ο βουλγαρικός λαός βρισκόταν κάτω από την μπότα του φασισμού και δεν έμεινε απαθής μπροστά στη φασιστική κατοχή. Παρά την στάση των τοπικών κουίσλιγκ, η μεγάλη πλειοψηφία του λαού οργάνωσε αντιστασιακό, αντιφασιστικό και εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Αυτό το κίνημα, με την βοήθεια του προελαύνοντος Κόκκινου Στρατού, είναι που έσβησε τον φασισμό από την χώρα. Τον Σεπτέμβριο του 1944, η βουλγαρική αντίσταση πέτυχε εκεί όπου απέτυχε η ελληνική αντίσταση: έφερε τον λαό στην εξουσία. Όσο για το υπό κατεδάφιση μνημείο, στήθηκε το 1954 προς τιμή των μαχητών που σκοτώθηκαν για την απελευθέρωση της πόλης από τους ναζί και δεν αποτελεί παρά ένα σύμπλεγμα στρατιωτών, εργατών και αγροτών.
Με όλα αυτά τα τερτίπια, οι "δημοκρατικές" πολιτικές δυνάμεις της Βουλγαρίας προσπαθούν να καλύψουν με έναν "δημοκρατικό" και "εκσυγχρονιστικό" σοβά τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που προωθούν. Ηδη, από τον περασμένο Μάη, η κυβέρνηση Μπορίσοφ έχει περικόψει τις κρατικές δαπάνες για συντάξεις, υγεία, εκπαίδευση κλπ κατά 20%. Παράλληλα, έχει μειώσει 10% τους μισθούς των δημόσιων υπαλλήλων, έκοψε το επίδομα Χριστουγέννων, πάγωσε από το 2011 έως και το 2013 τους μισθούς και ετοιμάζεται να απολύσει πάνω από το 10% των δημοσίων υπαλλήλων.
Ταυτόχρονα, αυξάνεται το όριο της ηλικίας συνταξιοδότησης, ύστερα από συμφωνία στην οποία κατέληξαν κυβέρνηση, εργοδοσία και οι ηγεσίες των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Σύμφωνα με την ασφαλιστική "μεταρρύθμιση", θα υπάρξει σταδιακή αύξηση των χρόνων εργασίας των εργαζομένων από το 2012, ώστε το 2020 οι γυναίκες να αναγκάζονται να δουλεύουν 37 χρόνια (από 34) και οι άνδρες 40 (από 37) για να λάβουν μια πλήρη μεν πετσοκομμένη δε σύνταξη. Σήμερα οι γυναίκες και οι άνδρες μπορούν να συνταξιοδοτούνται στα 60 και στα 63 έτη, αντίστοιχα, πράγμα που θα αλλάξει από το 2021, καθώς θα αυξηθεί το όριο σε 63 και 65.
Μαζί με όλα αυτά, βρίσκεται σε εξέλιξη μπαράζ νέων ιδιωτικοποιήσεων. Συνολικά 11 εταιρείες, στις οποίες το βουλγαρικό κράτος κατέχει τουλάχιστον το 50% του μετοχικού κεφαλαίου, βγαίνουν στο σφυρί με στόχο την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση πρόσφατα αποφάσισε να προχωρήσει στην πλήρη ιδιωτικοποίηση της αμυντικής βιομηχανίας "VMZ" στο Σόποτ της κεντρικής Βουλγαρίας, όπου εργάζονται 3.700 εργαζόμενοι. Το 2007, η Υπηρεσία Ιδιωτικοποιήσεων της Βουλγαρίας προχώρησε στην πώληση μέρους του ενεργητικού της, προκειμένου να καλύψει μέρος των χρεών της. Την ίδια διαδικασία επανέλαβε και το 2009. Το Φλεβάρη του 2010 προχώρησε σε απολύσεις των εργαζομένων που διαμαρτυρήθηκαν για την καθυστέρηση της καταβολής των μισθών τους. Στις αρχές του χρόνου, ο υπουργός Οικονομικών της χώρας, Σιμεόν Ντιάνκοφ, επανέλαβε τις προθέσεις της κυβέρνησης να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση και της καπνοβιομηχανίας "Bulgartabac Holding AD" αλλά και στην πώληση των μειοψηφικών πακέτων που διαθέτει στους διανομείς ηλεκτρικής ενέργειας. Είχε προηγηθεί η πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει στο ξεπούλημα της εταιρείας ύδρευσης "Σοφίσκα Βαντά" στο γαλλικό μονοπώλιο "Veolia Environment". Μάλιστα, η συγκεκριμένη εταιρεία, αφού πρώτα απείλησε να κόψει την παροχή νερού στους οφειλέτες, από την 1η Φεβρουαρίου (την ημέρα "μνήμης"!) προχώρησε σε αύξηση του τιμολογίου κατά 9,37%!
Παρ' ότι η Βουλγαρία απαλλάχτηκε από τον "επάρατο" κομμουνισμό, τίποτε δεν φαίνεται να πηγαίνει καλά για τα λαϊκά στρώματα, αφού ο αριθμός των φτωχών αυξάνεται ραγδαία. Σύμφωνα με έρευνα του "Ευρωβαρόμετρου" τον περασμένο Νοέμβριο, σχεδόν ένας στους δυο βούλγαρους (το 45%) -κυρίως νέοι και άνω των 65- βρίσκεται στα όρια της φτώχειας. Με βάση τα στοιχεία των συνδικαλιστικών οργανώσεων, ένας στους πέντε Βούλγαρους είναι αναγκασμένος να ζει κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας, ένα όριο που η άρχουσα τάξη υπολογίζει στα 95 δολλάρια τον μήνα.
Και κάτι ακόμη. Οι ανατροπές του σοσιαλιστικού συστήματος και η παλινόρθωση του καπιταλισμού είχε αρνητικές επιπτώσεις και στο προσδόκιμο όριο ζωής του λαού. Χαρακτηριστικό είναι πως στο διάστημα 1989-2009 το προσδόκιμο ζωής υποχώρησε κατά 2-3 χρόνια, οι γεννήσεις κατέρρευσαν στο 1,1 παιδιά για κάθε γυναίκα σε παραγωγική ηλικία, η παιδική θνησιμότητα στα παιδιά έως πέντε ετών ανέβηκε στα 32 στα 1.000!
Αν αυτά δεν είναι στοιχεία τα οποία σε κάνουν να αναπολείς τον "χαμένο κόσμο του κομμουνισμού", τότε τί είναι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου