Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

14 Οκτωβρίου 2015

Μια απορία από το "βρόμικο '89"

Με τον Βασίλη Λεβέντη δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ, όπως δεν ασχολήθηκα ποτέ στην ζωή μου μέχρι σήμερα. Όμως, παίρνω αφορμή από κάτι που είπε προ ημερών στην βουλή, ώστε να μιλήσω για κάτι άλλο που μου κάθεται εδώ και χρόνια στον λαιμό.

Η ιστορία μάλλον σας είναι γνωστή. Το ΚΚΕ χαρακτηρίζει την Ένωση Κεντρώων ως "λαγό τού συστήματος", με την έννοια ότι το εν λόγω κόμμα και ο αρχηγός του μας έχουν πρήξει με τα "εννιά σημεία" τους, τα οποία συνιστούν στο σύνολό τους ευχής έργον για την εξουσία. Έτσι, ο Βασίλης Λεβέντης είπε από το βήμα τής βουλής, απευθυνόμενος σε βουλευτή τού ΚΚΕ: "Εσείς μάλλον με είπατε λαγό χθες. Θα δούμε ποιος είναι ο λαγός θα το δείξει η ιστορία. Mε τον Μητσοτάκη είδαμε ποιος είναι ο λαγός", εννοώντας προφανώς την συγκυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με τον -ενιαίο τότε- Συνασπισμό το 1989.

Επειδή, λοιπόν, έχω βαρεθεί να ακούω τον κάθε ηλίθιο, τον κάθε άσχετο, τον κάθε ανιστόρητο αλλά και τον κάθε προβοκάτορα (από Λεβέντη μέχρι Χρυσή Αυγή) να μιλάει για "βρόμικο '89" δείχνοντας με το δάχτυλο το ΚΚΕ, ας γυρίσουμε πίσω στον χρόνο για να βάλουμε τα πράγματα στην σειρά τους.

Λεωνίδας Κύρκος (αριστερά) και Χαρίλαος Φλωράκης (δεξιά) έχουν ανάμεσά τους την Μαρία Δαμανάκη,
η οποία διετέλεσε αντιπρόεδρος της βουλής από το 1986 έως το 1990.

Εκείνη την εποχή, εν όψει ευρωεκλογών και εθνικών εκλογών, συστάθηκε από το ΚΚΕ και την ΕΑΡ (την μετεξέλιξη του ΚΚΕ-εσωτερικού), ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου, στον οποίο προσχώρησαν η "Σοσιαλιστική Πορεία" του Νίκου Κωνσταντόπουλου αλλά και κάποιοι πρώην πασόκοι, όπως ο Μανώλης Δρεττάκης, ο Στάθης Γιώτας και ο Στάθης Παναγούλης.

Παρένθεση. Όσοι δοκησισοφούν ακόμη και σήμερα, διατυμπανίζοντας ότι πρέπει να ενωθεί όλη η αριστερά (π.χ. Λαζόπουλος), ας ηρεμήσουν κι ας ανοίξουν και κανένα βιβλίο να ξεστραβωθούν. Η ενότητα που ζητούν, έχει δοκιμαστεί στην πράξη από το 1989, τα δε αποτελέσματά της είναι γνωστά και ιστορικώς καταγεγραμμένα. Κλείνει η παρένθεση.

Στις εκλογές του Ιουνίου 1989, ο νεοπαγής Συνασπισμός κλπ παίρνει 13,1% και εκλέγει 28 βουλευτές. Τους αναφέρω αλφαβητικά: Ανδρουλάκης Μίμης, Γαλανός Νίκος, Γιάνναρος Γρηγόρης, Γιώτας Στάθης, Δαμανάκη Μαρία, Δραγασάκης Γιάννης, Δρεττάκης Μανώλης, Καλούδης Νίκος, Κάππος Κώστας, Κατσαρός Γιάννης, Κόρακας Στρατής, Κοσιώνης Παναγιώτης, Κοταμανίδου Εύα, Κύρκος Λεωνίδας, Κωστόπουλος Μήτσος, Λεβέντης Θανάσης, Λεντάκης Ανδρέας, Μπιτσάνης Ηλίας, Νέστωρ Στέλιος, Παφίλης Θανάσης, Ρήγας Κώστας, Σκοτινιώτης Παναγιώτης, Σκυλλάκος Αντώνης, Σπαθής Θόδωρος, Στριφτάρης Σπύρος, Φαράκος Γρηγόρης, Φλωράκης Χαρίλαος, Χατζηδημητρίου Τραϊανός.

Παρατήρηση. Όσοι καταλαβαίνουν, αντιλαμβάνονται ότι στην παραπάνω κοινοβουλευτική ομάδα τού Συνασπισμού, οι "σκληροπυρηνικοί" (συγγνώμη για τον όρο) του ΚΚΕ αποτελούν μειοψηφία. Από τους υπόλοιπους, κάποιοι προέρχονται από το ΠαΣοΚ, κάποιοι από την ΕΑΡ/ΚΚΕ-εσωτερικού και κάποιοι ανήκουν μεν στο ΚΚΕ αλλά επρόκειτο να αποχωρήσουν σύντομα, μιας και ήσαν από εκείνους που ονειρεύονταν την μετάλλαξη του κόμματος σε ευρωκομμουνιστικό (όπως το ιταλικό ΚΚ υπό τον Μπερλίνγκουερ ή το γαλλικό ΚΚ υπό τον Μαρσαί), αλλά δεν τους έκατσε.


Σ' εκείνες τις εκλογές, λοιπόν, κανένα κόμμα δεν κατάφερε να πετύχει αυτοδυναμία. Κι ενώ η χώρα συγκλονίζεται από -πραγματικά ή μη- σκάνδαλα των πασοκικών κυβερνήσεων, τον Κοσκωτά με τα πάμπερς του και τις περιπέτειες του Ανδρέα με την αρρώστια του, με την Μιμή και με το "κωλόσπιτο" της Εκάλης, οι επιλογές είναι δυο: ή νέες εκλογές ή κυβέρνηση συνεργασίας. Το πρόβλημα είναι πως οι οποιεσδήποτε διώξεις κατά πολιτικών προσώπων για οποιοδήποτε σκάνδαλο της προηγούμενης περιόδου, πρέπει να ασκηθούν από την νεοεκλεγμένη βουλή αλλιώς θα παραγραφούν.

Το δίλημμα είναι τεράστιο για τους ηγέτες της αριστεράς. Αν δεν συμφωνήσουν σε κυβέρνηση συνεργασίας, τα σκάνδαλα θα παραγραφούν και η αριστερά θα κατηγορηθεί για συναίνεση στο κουκούλωμα. Με το ΠαΣοΚ δεν γίνεται να συνεργαστούν αφού το ΠαΣοΚ είναι που κατηγορείται για τα σκάνδαλα. Μόνο με την Νέα Δημοκρατία μπορούν να συνεργαστούν αλλά πώς είναι δυνατόν να συγκυβερνήσει η δεξιά με την αριστερά;

Ακολουθεί έντονη και μακρά συζήτηση στην κοινοβουλευτική ομάδα και το θέμα μπαίνει σε ψηφοφορία. Οι δώδεκα "σκληροπυρηνικοί" βουλευτές του ΚΚΕ ψηφίζουν όχι στην συνεργασία, οι υπόλοιποι δεκάξι ψηφίζουν ναι. Οι υπέρμαχοι του ναι επιχειρηματολογούν τονίζοντας ότι, αν δεν διαλυθεί η βουλή και ασκηθούν διώξεις, το ΠαΣοΚ θα οδηγηθεί στην διάλυση, οπότε ο Συνασπισμός θα αναδειχθεί σε αξιωματική αντιπολίτευση στην επόμενη βουλή. Όμως, οι διαφωνούντες εμμένουν ανυποχώρητα στις θέσεις τους, με πρώτο και καλύτερο τον Κώστα Κάππο. Όταν ο Φλωράκης παρατηρεί ότι ο Συνασπισμός θα διαλυθεί αν δεν βρεθεί λύση, κάποιοι επιμένουν "να διαλυθεί" και κάποιοι αρχίζουν να το ξανασκέφτονται, μη θέλοντας να δυναμιτίσουν την περιβόητη ενότητα της αριστεράς. Τελικά, η κοινοβουλευτική ομάδα αποφασίζει κατά πλειοψηφία την συμμετοχή τού Συνασπισμού σε κυβέρνηση συνεργασίας με την Νέα Δημοκρατία, υπό τον όρο ότι η θητεία αυτής της κυβέρνησης θα είναι τρίμηνη και θα εστιαστεί στην άσκηση διώξεων κατά των πολιτικών προσώπων που είχαν οποιαδήποτε εμπλοκή σε οποιοδήποτε σκάνδαλο.

Έτσι, δυο βδομάδες μετά τις εκλογές, στις 2 Ιουλίου ορκίζεται ως πρωθυπουργός της κυβέρνησης συνεργασίας ο Τζαννής Τζαννετάκης. Στην κυβέρνησή του συμμετέχουν τέσσερα στελέχη τού Συνασπισμού αλλά κανένας από τους "σκληροπυρηνικούς". Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος αναλαμβάνει το υπουργείο εσωτερικών, ο Φώτης Κουβέλης το δικαιοσύνης και ο Γιώργος Μυλωνάς το πολιτισμού, ενώ ο Γιάννης Δραγασάκης τοποθετείται αρχικά υφυπουργός εμπορίου και κατόπιν υφυπουργός εθνικής οικονομίας.

2/7/1989: Ο αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ Τίκας ορκίζει τον Τζαννή Τζαννετάκη ως πρωθυπουργό,
υπό το βλέμμα τού προέδρου τής δημοκρατίας Χρήστου Σαρτζετάκη.
Επίλογος. Σκοπός του σημερινού κειμένου δεν είναι η παρουσίαση ή η ανατομία όσων έγιναν εκείνο το "βρόμικο '89". Ούτε, βέβαια, η ανάλυση των τριγμών που επεφύλασσε στο ΚΚΕ εκείνη η απόφαση της κοινοβουλευτικής ομάδας τού Συνασπισμού. Σκοπός των όσων είπα παραπάνω ήταν να φτάσω ως εδώ για να διατυπώσω μια απορία που την έχω χρόνια:

Αφού η συνεργασία τού ενιαίου τότε Συνασπισμού με την δεξιά αποφασίστηκε από την κοινοβουλευτική του ομάδα, με μια απόφαση που καταψηφίστηκε από τους καθαρόαιμους κουκουέδες και υπερψηφίστηκε από όλα τα -τοτινά ή κατοπινά- μέλη της που είτε ανήκαν είτε θα μετακόμιζαν στον ΣυΡιζΑ, τα οποία και την υποστήριξαν διά της συμμετοχής τους στην κυβέρνηση, γιατί κατηγορείται το ΚΚΕ γι' αυτή την συνεργασία; Δεν θα ήταν πιο λογικό αυτή η κατηγορία να απευθύνεται στον ΣυΡιζΑ;

Ας μου λύσει κάποιος αυτή την απορία, επί τέλους! Κάποιος! Κι ας είναι κι ο Βασίλης Λεβέντης!

17 σχόλια:

L'Enfant de la Haute Mer είπε...

Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BC
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ, (1913 - 1998) κατά κόσμον Βησσαρίων Τίκας του Χρήστου, διατέλεσε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος την περίοδο 1974 με 1998.
Ο Σεραφείμ έμενε στο Μαραθώνα, δίπλα ακριβώς από το σπίτι του πατέρα μου..
Κατοχή

Το 1942, έχοντας στο μεταξύ διορισθεί από την κατοχική κυβέρνηση του Γεωργίου Τσολάκογλου αρχιεπίσκοπος Αθηνών ο Δαμασκηνός, μετά τον εξαναγκασμό σε παραίτηση του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου, χειροτονήθηκε υπ΄ αυτόν πρεσβύτερος και αρχιμανδρίτης όπου και υπηρέτησε ως εφημέριος και ιεροκήρυκας στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά Πατησίων, αναλαμβάνοντας παράλληλα τη μέριμνα συσσιτίων που είχε πρωτοδημιουργήσει ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος[4] . Στα εθνικά κηρύγματά του την εποχή εκείνη πολλές φορές καταφερόταν κατά των κατακτητών και των "κακών Ελλήνων".
Τον επόμενο χρόνο συμμετείχε στην εθνική αντίσταση, εξερχόμενος στα βουνά, στις τάξεις του ΕΔΕΣ υπό τον στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα, εξ ου και η αργότερα προσωνυμία του ως αρχιεπίσκοπος αντάρτης. Συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο του 1943, αφού μυήθηκε στον ΕΔΕΣ από τους Ευθύμιο Μπάρδη-έμπορο και Ιωάννη Ματσούκα-δικηγόρο, που την εποχή εκείνη αποτελούσαν ηγετικά στελέχη της οργάνωσης στην Αθήνα, μέσω Πάτρας πέρασε στο Κρυονέρι και από εκεί μεταβαίνοντας στο Αγρίνιο κατέληξε στα Τζουμέρκα όπου και το στρατηγείο του Ζέρβα. Στο βουνό έκανε λειτουργίες και εμψύχωνε με ομιλίες τους μαχόμενους[5] Σε μια συνέντευξή του που έδωσε ο ίδιος πολύ αργότερα ως αρχιεπίσκοπος, για την περίοδο εκείνη[6] αν και κατονομάζει άλλους μητροπολίτες της πλευράς του ΕΑΜ όπως π.χ. τον μητροπολίτη Ηλείας Αντώνιο, και Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης Ιωακείμ καθώς και τον καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγάθωνος Γερμανό, γνωστός ως "Καπετάν Ανυπόμονος", για δε τον εαυτό του υποστήριζε ότι μόνο αυτός αντιπροσώπευε την Εκκλησία της Ελλάδος στην Εθνική Αντίσταση συμπληρώνοντας "μάχες από εδώ, μάχες από εκεί, εναντίον των Γερμανών, εναντίον των Ιταλών... και δυστυχώς και εναντίον των κομμουνιστών. Ενώ εμείς πολεμούσαμε τους Γερμανούς... μια ωραία πρωία μας επιτέθηκαν οι κομμουνιστές στα υψώματα της Καλεντίνης όπου και βρεθήκαμε μεταξύ δύο πυρών." Συνεχίζοντας παρακάτω στη συνέντευξή του αναφέρει ότι ο Ζέρβας τον είχε εμπιστευθεί για την μεταφορά της αλληλογραφίας του στην Αθήνα την οποία και διεκπεραίωνε καταλήγοντας ότι κατόπιν προδοσίας παρέμεινε τελικά "αμανάτι" (sic) στην Άρτα.
Τέλος μετά την απελευθέρωση για την όλη δράση του στην εθνική αντίσταση τιμήθηκε από τον Βασιλέα Γεώργιο Β΄ με χρυσό αριστείο ανδρείας, πολεμικό σταυρό Α΄ τάξεως, μετάλλιο εξαίρετων πράξεων, καθώς και με αναμνηστικό μετάλλιο της εθνικής αντίστασης.

Ανώνυμος είπε...

Oχι καιδω troll ρε γαμωτο!.
Ευχαριστουμε Θοδωρη για τις χρησιμες πληροφοριες.
Οπλα στην φαρετρα μας.

Χαιρετισμους
Σολωνας

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Θοδωρή, πως τους βγάζεις 12 τους Κουκουέδες; Εγώ , μαζί με τον Γαλανό τους βγάζω 18:
1. Ανδρουλάκης Μίμης,
2. Γαλανός Νίκος,
3. Δαμανάκη Μαρία,
4. Δραγασάκης Γιάννης,
5. Καλούδης Νίκος,
6. Κάππος Κώστας,
7. Κατσαρός Γιάννης,
8. Κόρακας Στρατής,
9. Κοσιώνης Παναγιώτης,
10.Κωστόπουλος Μήτσος, ,
11.Μπιτσάνης Ηλίας,
12.Παφίλης Θανάσης,
13.Σκοτινιώτης Παναγιώτης,
14.Σκυλλάκος Αντώνης,
15.Στριφτάρης Σπύρος,
16.Φαράκος Γρηγόρης,
17.Φλωράκης Χαρίλαος,
18.Χατζηδημητρίου Τραϊανός.
Το ζήτημα είναι, πως τότε το Κόμμα είχε γίνει ξέφραγο αμπέλι, και το επικρατούν πνεύμα στο στελεχικό δυναμικό ήταν "να συγχωνευτούμε μέσα στον Συνασπισμό, για την ...Μεγάλη Αριστερά(!)". Μάλλον δεν είχε ενιαία γραμμή το Κόμμα μέσα στην Κ.Ο. του Συνασπισμού.
Ευτυχώς, που τελικά ήταν η κομματική βάση, που είπε "όχι" σε όλα αυτά, και συσπειρώθηκε γύρω από τους (λίγους) κομματικούς της καθοδήγησης, που θέλανε να μείνουν πιστοί στο ΚΚΕ, και ξαναπήρανε τον έλεγχο του Κόμματος.

Οσον αφορά την παραπομπή, είχε ακουστεί τότε, συγκεκριμένα για τον παπατζή, ότι δεν υπήρχαν αποδείξιμα στοιχεία εις βάρος του, αλλά οι καιροσκόποι και οι Ανδρουλάκηδες επέμεναν στην σκοπιμότητα της παραπομπής με το σκεπτικό, που αναφέρεις, και, (λέω εγώ), υπολογίζοντας στην υποστήριξη από τους βαρώνους του Τύπου, βασικά Λαμπράκη-Τεγόπουλο. [Αυτοί όμως "τα μαζέψανε" στο δικαστήριο μετά, αναγκάζοντας τον Κόκκινο τότε να παραδεχτεί από την έδρα "αν μας τα είχατε πεί από την αρχή αυτά κε .....(δεν θυμάμαι ποιός ήταν, μάλλον ο Λαμπράκης), δεν θα είμασταν σήμερα εδώ", και τελικά να απαλλαγεί ο παπατζής.] Τότε ο Φλωράκης, που διαφωνούσε με τους τυχοδιωκτισμούς αυτούς τους είπε: "Το κρίμα στο λαιμό σας"! Αλλά έκανε κι αυτός το λάθος να θυσιάσει την ενότητα-πειθαρχία του κόμματος στην διατήρηση του Συνασπισμού, που τελικά διαλύθηκε μετά από ένα χρόνο, αφού πρόλαβε να ξεφτιλίσει και την Αριστερά, και το ΚΚΕ.
Κατά την άποψή μου, θα είχαν αποφευχθεί όλα αυτά ΑΝ δεν είχε γίνει το ανεκδιήγητο "Κοινό Πόρισμα", που ρευστοποίησε ΚΑΙ το ΚΚΕ, ΚΑΙ την Αριστερά.
Ετσι, όμως, όπως ήρθανε τα πράγματα τότε, και με τα γνωστά ιδεολογικά βαρίδια του παρελθόντος ("στρατηγικοποίηση" του αντιϊμπεριαλιστικού μετώπου, "στάδια" κλπ. και κυρίως η αποϊδεολογικοποίηση της πολιτικής πάλης του ΚΚΕ) το "Πόρισμα" ήτανε ώριμο φρούτο. Οπως είχαμε στρώσει πλαγιάζαμε.
Η κυβέρνηση Τζανεττάκη είχε και ένα καλό, που κατά τη γνώμη μου την δικαιώνει, πάντα δεδομένου του πλαισίου, που ανέφερα παραπάνω: Στην ουσία έβαλε την πρώτη αμφισβήτηση του. Τελείωσε την παραμύθα των "δημοκρατικών δυνάμεων" και άνοιξε τον δρόμο της επανόδου στην ταξική ανάλυση του πολιτικού αγώνα.
Αλλά, άν είχε δοθεί η μάχη για να μη γίνει το Πόρισμα, δε θα είχε χρειαστεί αυτή.

teddygr είπε...

@ Σεχτάρ

Δεν με προσέχεις! Εγώ επισημαίνω και ξαναεπισημαίνω περί "σκληροπυρηνικών" κι εσύ μου μετράς τον Ανδρουλάκη και την Δαμανάκη για... κουκουέδες; Ήμαρτον! *γέλια*

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Αϋπνίες εσύ;
Πρωϊνό ξύπνημα εγώ! (Ο Ζαχαριάδης έλεγε να πέφτουμε νωρίς για ύπνο).
Εχεις δίκηο. Εξέλαβα το "σκληροπυρηνικοί" σαν επιθετικό προσδιορισμό, ενώ εσύ τον εννούσες κατηγορηματικό. Βέβαια, εκείνη την εποχή δεν ήταν καθαρές αυτές οι διαφοροποιήσεις στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, παρά μόνο σε όσους ήταν μέσα στα τεμένη (Πανάγιο Τάφο, Αλ Ακσα, Συναγωγή κλπ.).
Αυτό εκμεταλλεύονται όσοι ακόμη σήμερα ταυτίζουν πονηρά το ΚΚΕ με εκείνα τα παληόμουτρα και όχι με τους "σκληροπυρηνικούς" και ιδίως την πιο "σκληροπυρηνική" βάση του.

Thumomenos είπε...

Θοδωρή έχεις κάνει ένα λάθος στην λεζάντα με τον Χαρίλαο, τον Κύρκο, και την Δαμανάκη,
η Δαμανάκη δεν έγινε Πρόεδρος Βουλής, έγινε Α αντιπρόεδρος την περίοδο του 89.
Η πρώτη γυναίκα ΠτΒ είναι η Αννα Ψαρουδα Μπενάκη την περίοδο 2004-07 επί Καραμανλή.
Πάντως ο συλλογισμός σου είναι πολύ ενδιαφέρων, η ταπεινή άποψή μου είναι ότι μια χαρά τους βολεύει να πιστεύουν κάτι τέτοιο διότι ο αφορισμός πέφτει εξ ολοκλήρου στο ΚΚΕ, εξάλλου λίγοι ξέρουν οι θυμούνται η θέλουν να θυμούνται ότι στην κυβέρνηση Τζαννετάκη ήταν η Ενιαία Αριστερά και όχι μόνο το ΚΚΕ όπως μια χαρά αφήνουν να εννοείτε.

Καλησπέρες από Αθήνα

teddygr είπε...

@ Thumomenos

Σωστή η παρατήρηση για την Δαμανάκη και το λάθος διορθώθηκε. Η Δαμανάκη μπορεί να ήταν η πρώτη γυναίκα που εκλέχτηκε αντιπρόεδρος της βουλής και η πρώτη γυναίκα αρχηγός κόμματος αλλά ποτέ δεν έγινε πρόεδρος της βουλής. Προφανώς, γερνάω και η μνήμη μου αρχίζει να κάνει νερά. Δεν με λυπάμαι, όμως. Αφού θέλω να κάνω τον πονηρό, ας το έλεγχα πριν το γράψω.

Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν! Ευτυχώς που κάποιοι νεώτεροι αγρυπνούν...

Παναγιώτης είπε...

"....κάθε προβοκάτορα (από Λεβέντη μέχρι Χρυσή Αυγή) να μιλάει για "βρόμικο '89"...."
Φίλε Teddy, παρέλειψες να αναφέρεις και κάποια γκρουπούσκουλα (μουλούδες, ροσιναντε, αναρχοαυτόνομους..... ) χεχεχε

Ανώνυμος είπε...

Μια αφήγηση
https://dosepasa.wordpress.com/2010/07/04/55/

Κωνσταντίνος Ν. Αθανασιάδης είπε...

Άσχετο βέβαια! αλλά οι ποιο σκληροπυρηνικοί και υπεράνω κομμάτων συνδιαπλεκόμενοι, είναι οι εικονικά φερόμενοι ιδιοκτήτες δασικών εκτάσεων και οι μη τσοπάνηδες με βοσκοτόπια, αλλά χωρίς ερίφια!

https://www.facebook.com/athanassiadis.konstantinos/posts/10208107276257104?pnref=story

Γιάννης είπε...

Ασχετα απο τα παρασκηνια, που δεν καθοριζουν την ταξικη παλη και ποιας ταξης τα συμφεροντα εξηπυρετει καποιο κομμα, ενα ειναι το βεβαιο: καθε κυβερνηση εξυπηρετει τα συμφεροντα της κυριαρχης οιονομικα ταξης. Στην περιπτωση της Ελλαδας η κυριαρχη οικονομικα ταξη ειναι το ξενο τραπεζο-βιομηχανικο κεφαλαιο και η παντα κουισλιγκ ντοπια αστικη ταξη. Αν ισχυουν τα παραπανω (που ειναι το Αλφα-βητα του Μαρξισμου - Λενινισμου), τοτε η τοτε κυβερνηση του '89 εξυπηρετησε τα συμφεροντα του ξενου και ντοπιου κεφαλαιου που ηταν να βγαλει απο το αδιεξοδο την κοινοβουλευτικη της διχτατορια για να ξαναπαρει μπρος η εξαπατητικη της μηχανη

Παναγιώτης είπε...

Δεν σου έγινε αντιληπτό, φίλε Ιωάννη, ότι αυτό ήταν ένας αριστερός συνασπισμός (ασχέτως αν το ΚΚΕ ήταν ο μεγαλύτερος "μετοχος") περίμενες λοιπόν να ακολουθήσει το αλφαβητάρι του μαρξισμού-Λενινισμού;
Καλώς ή κακώς (οι απόψεις διίστανται) είχε ήδη σχηματισθεί ο ΣτΑΠ, ο οποίος δεν ήταν ΚΚ.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Γιατί "παντα κουισλιγκ ντοπια αστικη ταξη";
Μπορούσε να υπάρξει σήμερα "μη-κουισλιγκ ντοπια αστικη ταξη"; Τι προσθέτει το "κουίσλινγκ".
Αλλά, και άσχετα από αυτή την, καθόλου αθώα κατ' εμένα, λεπτομέρεια: Το δικό μου Αλφα-Βήτα του μ/λ λέει ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να υπηρετήσει κάποιο κόμμα τα συμφέροντα της κυρίαρχης αστικής τάξης, και μερικοί, μπορεί να είναι και καλύτεροι και να μην είναι και τόσο ..χτυπητοί(!), πέρα από τις υπηρεσίες μιας Κυβέρνησης.
Στην Πατρίδα μας, π.χ., υπήρξαν (και υπάρχουν...) πολλά κόμματα, που δεν μπήκαν ποτέ σε Kυβέρνηση, κι όμως μια χαρά υπηρέτησαν την αστική τάξη.
Ο κανόνας "όχι σε Κυβέρνηση με αστική εξουσία" είναι γενικά σωστός, μπορεί και, ας πούμε, στο 99%, ΑΛΛΑ, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή, όχι απόλυτος. Αμα έχεις μπει βαθειά στο τέλμα, δε γίνεται να βγείς από αυτό χωρίς να βουτήξεις τα πόδια σου στο βούρκο.
Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι αν θα βουτήξεις, η όχι, τα πόδια σου στο βούρκο, αλλά αν θα βγείς με αυτό από το τέλμα.
Ο εγκλωβισμός μιας αριστεροφανούς κριτικής στην "Κυβέρνηση Τζαννετάκη" θέλει να δείξει το δέντρο για να κρύψει το δάσος της προϊστορίας, που οδήγησε το κομ. κίνημα της Πατρίδας μας στην Κυβέρνηση αυτή. Eτσι, που είχαν διαμορφωθεί τα δεδομένα, η Κυβέρνηση Τζαννετάκη ήταν πια ο μόνος δρόμος να ξελασπώσει το κομμ. κίνημα εδώ. Και θάλεγα, πως, παρά τις υποκειμενικές αδυναμίες, ο τρόπος, που "ανέχτηκε" το ΚΚΕ εκείνες τις δύο Κυβερνήσεις (χρονική οριοθέτηση και προγραμματική μη-αντιλαϊκότητα σε αδρές γραμμές) δείχνει ότι είχε συναίσθηση, παρόλα αυτά, του επικίνδυνου ελιγμού.
Διαφορετική επιλογή ΤΟΤΕ θα είχε υπηρετήσει καλύτερα την αστική τάξη, και μάλιστα σε πιο μακροπρόθεσμη βάση. Και το φασισταριό θα αλώνιζε σήμερα χωρίς αντίπαλο.
Αλλωστε, οι πολιτικές δυνάμεις, που άσκησαν τότε την γνωστή πολεμική για "βρώμικο '89", ΠαΣόκ και ...Λοιπές Δημοκρατικές Δυνάμεις(!), πολιτικά σήμερα είναι καμμένες, ενώ το ΚΚΕ επέζησε και μάλιστα σε μια εποχή, που τα κκ σαρώνονταν σε όλο τον κόσμο, δηλαδή σε πολύ πιο δυμενείς πολιτικές συνθήκες από αυτούς, που υποτίθεται, βγαίναν και "δικαιωμένοι" από τις διεθνείς εξελίξεις!

Ανώνυμος είπε...

μια απορια εχω. πως γινετε ενα κομα τοσα χρονια να μην μπορει να παρει πανω του 6%. αυτο.

Ανώνυμος είπε...

προς τον ανωνυμο φιλο απο πανω : πρωτον το κομμα γραφεται με 2 "μ".

Ειμαι σιγουρος οτι σε εχει πιασει η στεναχωρια η μεγαλη και εσενα για το ποσοστα του κομματος (ειδες το εγραψα με 2"μ").

δες το παρακατω Link μπας και σταματησεις να αγχωνεσαι ....

http://leninreloaded.blogspot.gr/2012/05/5.html

Γιαννης

Ανώνυμος είπε...

Η Επίτροπος της ΕΕ "ηρωική φωνή του Πολυτεχνείου" ,δεν εννοώ τον "ασήμαντον Παπαχρήστο" τί θεση είχε στην Βουλή;;;;;;

Ανώνυμος είπε...

αγαπητε Γιαννη σ΄ευχαριστω που μου εδειξες το λαθος μου στην ορθογραφια. Το αρθρο με την συγκεκριμενη ημερομηνια δεν το βρισκω.Οσο για το αγχος σιγσ σιγα ελευθερωνομαι.