Πώς να καταπιούμε το ότι για δεκαετίες γέμιζαν τα ξερονήσια και οι φυλακές με κομμουνιστές λόγω του ότι κατηγορούνταν από το επίσημο κράτος ως "εχθροί της πατρίδας"; Πώς να καταπιούμε το ότι χιλιάδες ιδεολόγοι αριστεροί καταδικάστηκαν σε θάνατο ως "επιβουλείς της Ελλάδας"; Πώς να καταπιούμε το ότι απλοί άνθρωποι, που αγάπησαν τούτο τον τόπο και θυσιάστηκαν γι' αυτόν, χαρακτηρίστηκαν "συμμορίτες", "μιάσματα", "αρνησιπάτριδες" και "προδότες" από κάποιους οι οποίοι φύλαξαν για τα μούτρα τους τις ταμπέλλες του "εθνικόφρονα" και του "πατριώτη";
Εθνικόφρονες και πατριώτες, ποιοί; Εκείνοι που, την περίοδο της κατοχής, έκαναν "αντίσταση" στο εξωτερικό, φροντίζοντας να φιλήσουν όσες κατουρημένες ποδιές απαιτείτο προκειμένου να κυβερνήσουν την χώρα μετά την απελευθέρωσή της; Ή, μήπως, εκείνοι που έγραψαν στα παπάρια τους το αίμα που χύθηκε από τους πραγματικούς αντιστασιακούς, προκειμένου να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα, τα οποία (τι περίεργο!) συνέπιπταν με τα συμφέροντα των δωσιλόγων, των γερμανοτσολιάδων και των μαυραγοριτών;
Εθνικόφρονες και πατριώτες, ποιοί; Εκείνοι που παρέδωσαν τον ελληνικό στρατό άνευ όρων, αναφωνώντας με περηφάνια "στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας", όπως έκανε το 1945 ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος στον Βαν Φλητ;
Εθνικόφρονες και πατριώτες, ποιοί; Εκείνοι που την δεκαετία του '50 παραχώρησαν στους αμερικανούς καουμπόυδες το δικαίωμα της ετεροδικίας, σε μια εποχή που πέρασε στην ιστορία ως η εποχή του "κορίτσια, ο στόλος" και συνοδεύτηκε από την ασυλία κάθε είδους εγκληματικών ενεργειών του οποιουδήποτε μεθυσμένου αμερικανού ναύτη;
Εθνικόφρονες και πατριώτες, ποιοί; Εκείνοι που αναρωτιόντουσαν την βραδυά των Ιμίων αν πειράζει να μαζέψουμε την σημαία μας από τον "κωλόβραχο", όντας μάλιστα υπουργοί εξωτερικών (λέγε με Πάγκαλο); Μήπως εκείνοι που την ίδια βραδυά παρακαλούσαν να φουσκώσουν λίγο οι άνεμοι και να ξεσκίσουν το "κωλόπανο" για να γλιτώσουμε; Ή, μήπως, εκείνοι που αισθάνθηκαν την ανάγκη να ευχαριστήσουν τους αμερικάνους, συναισθανόμενοι -ίσως- την προσωπική τους μικρότητα και αδυναμία;
Εθνικόφρονες και πατριώτες, ποιοί; Εκείνοι που αδυνατούν να προασπίσουν την εθνική μας κυριαρχία και παρακαλούν την κάθε FRONTEX να φυλάσσει τα σύνορά μας; Μήπως εκείνοι που δεν έχουν πρόβλημα με το ότι το ΝΑΤΟ επιμένει να θεωρεί "γκρίζα ζώνη" το Αιγαίο; Ή, μήπως, εκείνοι που δεν έχουν κανένα πρόβλημα συνδιαλλαγής με το μοναδικό κράτος-τρομοκράτη του πλανήτη, το Ισραήλ, εφ' όσον έτσι επιτάσσει η νομιμοφροσύνη απέναντι στις ΗΠΑ;
Εθνικόφρονες και πατριώτες, ποιοί; Εκείνοι που ψάχνουν να βρουν τρόπο να σβήσουν το Καστελλόριζο από τον χάρτη, για να ευχαριστήσουν την Τουρκία; Ή, μήπως εκείνοι που ψάχνουν τρόπο να μοιράσουν τον εθνικό μας πλούτο στους "συμμάχους", κουτσουρεύοντας την ΑΟΖ μας και φιλετάροντας το Αιγαίο μας;
Εθνικόφρονες και πατριώτες, ποιοί; Εκείνοι που καθημερινά καταδικάζουν σε ανέχεια τις λαϊκές μάζες, προκειμένου να μη χάσουν δεκαράκι οι περιώνυμες "αγορές"; Μήπως εκείνοι που αντιμετωπίζουν ως "κοπρίτες" χιλιάδες απλούς ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια; Ή, μήπως, εκείνοι που πιστεύουν ότι, επειδή "μαζί τα φάγαμε", έχουν δικαίωμα να ρεύονται στα μούτρα μας;
Εθνικόφρονες και πατριώτες, ποιοί; Εκείνοι που, ως "νεόκοποι Μουσολίνηδες" (υπέροχος όρος του Δημήτρη Δαμίγου) ξιφουλκούν εναντίον οποιασδήποτε φωνής τολμά να τους αντιμιλήσει; Μήπως εκείνοι που, χρόνια τώρα, στήνουν κυβερνήσεις αντιλαϊκές στο εσωτερικό και ενδοτικές στο εξωτερικό; Ή, μήπως εκείνοι που έχουν εξασφαλίσει πλήρη ατιμωρησία για τους εαυτούς τους και θεωρούν ότι μπορούν να απευθύνονται στον οποιονδήποτε με το υφάκι τού "δεν γαμιέσαι και συ πρωί-πρωί";
Πώς να τα καταπιούμε όλα τούτα; Δεν γίνεται. Καιρός να πάψουμε να προσπαθούμε. Καλύτερα να δοκιμάσουμε να τα...ξεράσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου