Συνεχίζουμε το οδοιπορικό μας στην μετακομμουνιστική Ρουμανία των περίπου 21,5 εκατομμυρίων κατοίκων. Σήμερα, περισσότεροι από 500.000 ρουμάνοι είναι παντελώς αναλφάβητοι (και πολύ περισσότεροι ημιαναλφάβητοι), εκ των οποίων το 76% βρίσκεται στην επαρχία. Μάλιστα, σύμφωνα με περσινή έκθεση της Unisef, κατά την περίοδο 2000-2009 τριπλασιάστηκε ο αριθμός των παιδιών που εγκαταλείπουν πρόωρα το σχολείο, ποσοστό περίπου 20%. Η βασική αιτία γι' αυτό βρίσκεται στα ολοένα και περισσότερα χρήματα που χρειάζεται μια οικογένεια για να μορφώσει το παιδί της. Παρ' όλο που θεωρητικά και επίσημα η παιδεία είναι δωρεάν, μια οικογένεια ξοδεύει σχεδόν 500 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί ώστε να του παρέχει τα απαραίτητα εφόδια για τη μόρφωσή του. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Ρουμανικού Ινστιτούτου Αξιολόγησης και Στρατηγικών, η οποία διεξήχθη τον περασμένο Σεπτέμβριο, το 91% των γονιών είναι αναγκασμένο να παρέχει ιδιαίτερα μαθήματα στα παιδιά του.
Επί πλέον, το ένα πέμπτο των μαθητών δεν μπορεί να πάει στο νηπιαγωγείο, το ένα τρίτο των απόφοιτων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν καταφέρνει να δώσει τις τελικές εξετάσεις και το ένα τέταρτο των μαθητών δεν μπορεί να λύσει βασικά προβλήματα μαθηματικών. Αλλά και ανάμεσα σε όσους προτίθενται να δώσουν εξετάσεις για να αποφοιτήσουν, η κατάσταση δεν είναι καλύτερη: πέρυσι, το ποσοστό των επιτυχιών έφθασε μόλις το 34,92%!
Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί σημαντικές ελλείψεις στα νηπιαγωγεία. Στην πρωτεύουσα της χώρας, το Βουκουρέστι, παρά την κατασκευή ορισμένων νέων νηπιαγωγείων, μειώθηκαν κατά 7.000 οι θέσεις για παιδιά αυτής της ηλικίας, ενώ ταυτόχρονα αυξήθηκε ο αριθμός των παιδιών ανά τμήμα στα 35, από 17-20 που ήταν προηγουμένως. Σε ό,τι αφορά τα γυμνάσια, μόλις ένας στους τέσσερις μαθητές αποφασίζει να συνεχίσει στο λύκειο και μόλις ένας στους δύο του λυκείου προχωρά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι περίπου 3.000 σχολεία στην επαρχία αναμένεται να κλείσουν στο τέλος της σχολικής χρονιάς.
Από το 1999 ισχύει νόμος για τη λεγόμενη αποκέντρωση των δημοσίων ινστιτούτων και δομών, η οποία μετέφερε όλη την ευθύνη της εκπαίδευσης στους δήμους και τις κοινότητες. Η έλλειψη της χρηματοδότησης των λειτουργικών ζητημάτων οδήγησε στο συχνό φαινόμενο χιλιάδες παιδιά να μην έχουν θέρμανση ή ακόμα και ηλεκτρικό ρεύμα. Θυμηθείτε τι λέγαμε σε τούτο το ιστολόγιο για το τί περιμένει τα "καλλικράτεια" σχολεία μας...
Εξαιτίας της υποβάθμισης της εκπαίδευσης, η νέα γενιά ολοένα και δυσκολότερα βρίσκει θέσεις εργασίας, κάτι που έχει φέρει τις επίσημες αναφορές για ανεργία στους νέους την τελευταία δεκαετία στο 20%, ποσοστό που αναμένεται να αυξηθεί περαιτέρω με την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης.
Την ίδια στιγμή, θύματα των αντιλαϊκών περικοπών είναι και οι εκπαιδευτικοί, των οποίων ο μέσος μισθός κυμαίνεται στα 400 ευρώ μηνιαίως. Μάλιστα, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Εμίλ Μποκ έχει επιβάλει έκτακτη διάταξη με την οποία μειώθηκε κατά 15.000 ο αριθμός των εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση το 2010 και έχουν προγραμματιστεί άλλες 18.000 απολύσεις στο τέλος της σχολικής χρονιάς
Ποιος είναι, λοιπόν, ο "χαμένος κόσμος του κομμουνισμού"; Στην Ρουμανία, η ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ήταν υποχρεωτική για κάθε παιδί, ενώ το 98% του πληθυσμού γνώριζε τουλάχιστον γραφή και ανάγνωση. Ο κύκλος σπουδών ήταν καλά ισορροπημένος με τους μαθητές να λαμβάνουν τεχνικές και θεωρητικές γνώσεις, αλλά και μαθήματα λογοτεχνίας, ιστορίας, φυσικής αγωγής, γεωγραφίας, βιολογίας και καλλιτεχνικών. Κάθε μαθητής μάθαινε τουλάχιστον δύο ξένες γλώσσες και μπορούσε να επιλέξει ανάμεσα σε αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά και ιταλικά.
Η τεράστια διαφορά, που υπάρχει ανάμεσα στη σημερινή κατάσταση στην παιδεία και σε αυτήν που υπήρχε κατά τη σοσιαλιστική περίοδο είναι εμφανής. Με τις όποιες ελλείψεις, αδυναμίες ή λάθη και ανεπάρκειες που υπήρχαν στη σοσιαλιστική οικοδόμηση και σε αυτήν τη χώρα, ο λαός είχε εξασφαλίσει το μισθό και τη σύνταξή του, υπήρχαν σταθερές και χαμηλές τιμές, ενώ η εργασία, η εκπαίδευση, η υγεία, η στέγη, ο πολιτισμός και ο αθλητισμός ήταν δικαιώματα. Σήμερα, 20 χρόνια μετά τις ανατροπές, η καπιταλιστική παλινόρθωση φέρνει μόνο ανασφάλεια, ανεργία, ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων, εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης και της υγείας, εγκληματικότητα, έξαρση της μάστιγας των ναρκωτικών και γενικότερη εξαθλίωση και επιδείνωση των συνθηκών ζωής.
Εξυπακούεται ότι για όλα τούτα δεν γίνεται λόγος στην Δύση, η οποία επιμένει στην καραμέλλα "ευτυχώς, η Ρουμανία γλίτωσε από τον Τσαουσέσκου". Ευτυχώς, εμείς έχουμε και το μυαλό και τα μάτια και την κρίση μας σε εγρήγορση και δεν τσιμπάμε. Γι' αυτό, άλλωστε, θα συνεχίσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου