Ιβηρικός "σοσιαλισμός", όπως...Ελλάντα!

Το μάθατε, φαντάζομαι. Προχτές είχαμε προεδρικές εκλογές στην Πορτογαλία και ο Αννίβας Καβάκο Σίλβα επανεξελέγη με περίπατο από τον πρώτο γύρο. Όλοι οι αναλυτές συμφωνούν ότι ο -επανεκλεγμένος, πλέον- πρόεδρος είχε ένα τεράστιο ατού έναντι των αντιπάλων του: ανέβηκε στην υπόληψη των πολιτών επειδή κατάφερε να πείσει τα περισσότερα κόμματα να συμφωνήσουν στην λήψη μέτρων που θα περιορίσουν τα ελλείμματα της χώρας, ώστε να αποφευχθεί η προσφυγή στο ΔΝΤ.

Το παιχνίδι είναι γνωστό. Πρώτα-πρώτα, η "σοσιαλιστική" κυβέρνηση του Ζοζέ Σώκρατες πέρασε έναν προϋπολογισμό βάρβαρης λιτότητας για το 2011, με την ανοχή των "σοσιαλδημοκρατών" της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στην πορεία, "διαπιστώθηκε" η ανάγκη λήψης πρόσθετων μέτρων, ώστε το έλλειμμα του 2011 να πέσει στο 4,6% του ΑΕΠ (από 7,3% το 2010) και το 2012 να μειωθεί κάτω από 3%. Τα μέτρα που πάρθηκαν τα υποψιάζεστε: μείωση μισθών δημοσίων υπαλλήλων 10%, πάγωμα συντάξεων, περικοπές κοινωνικών παροχών μέχρι και 25%, δραστική μείωση επιδομάτων τέκνων και ανεργίας, αύξηση ΦΠΑ από 21% σε 23%, περικοπές δαπανών σε παιδεία και υγεία, αύξηση διοδίων, συνέχιση κινητοποιήσεων κλπ.

Αυτά τα "ωραία", λοιπόν, συγκίνησαν τον Καβάκο Σίλβα κι ο άνθρωπος αποφάσισε να "βάλει πλάτη". Μόχθησε, πάλεψε, αγωνίστηκε...και, τελικά, κατάφερε να πείσει όλα τα κόμματα (πλην του κομμουνιστικού, βέβαια) να συμφωνήσουν ότι η μόνη λύση για να σωθεί η χώρα από τον μπαμπούλα του ΔΝΤ είναι να πέσουν όλοι μαζί πάνω στους εργαζόμενους και να τους ξεσκίσουν δίχως σάλιο. Φυσικά, πήρε αμέσως την ανταμοιβή του, αφού ο Όλι Ρεν έσπευσε να χειροκροτήσει την πρωτοβουλία, δηλώνοντας ότι "αυτή η προσπάθεια σταθεροποίησης, που είναι αναπόφευκτη για να χτιστεί μια υγιής βάση για την μακροπρόθεσμη ανάπτυξη και την δημιουργία θέσεων εργασίας, θα πρέπει να συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια". Ε, βόηθησαν λίιιιιγο και τα ΜΜΕ... και νάτος πάλι πρόεδρος ο...προέδραρος.

Έτσι, οι διεθνείς τοκογλύφοι ψιλοηρέμησαν με την Πορτογαλία (προσωρινά, βέβαια) και άρχισαν πάλι να λιγουρεύονται την Ισπανία. Όμως, σιγά μη κωλώσει ο άλλος σοσιαλίσταρος, ο Θαπατέρο, τώρα που το έμαθε το ποίημα. Οι ισπανοί -λέει- πρέπει να εξοικονομήσουν καμμιά 15αριά δισεκατομμυριάκια (σε πρώτη φάση), οπότε μειώνονται μέχρι και 15% οι μισθοί του δημόσιου τομέα, παγώνουν οι συντάξεις, κόβονται τα επιδόματα σε όσες ισπανίδες γεννούν, διακόπτονται τα προγράμματα για την τρίτη ηλικία, περικόπτονται οι δημόσιες δαπάνες για παιδεία και υγεία, αυξάνονται τα ηλικιακά όρια για συνταξιοδότηση, αυξάνονται οι φόροι και επισπεύδονται οι ιδιωτικοποιήσεις.

Πώς είπατε; Κάτι σας θυμίζουν όλα τούτα; Δεν έχετε άδικο. Τα ίδια μέτρα Παπανδρέου, Σώκρατες, Θαπατέρο... Ρε πούστη μου, καμμία πρωτοτυπία πια αυτοί οι "σοσιαλιστές"; Σκατά έχουν στο κεφάλι και προτιμούν την αντιγραφή από το να καθήσουν να σκεφτούν κάτι καινούργιο; Μέτρα-καρμπόν, γαμώ την πουτάνα μου; Τι διάολο συμβαίνει; Παντού οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι υψηλόμισθοι και "κοπρίτες", παντού οι συνταξιούχοι είναι βολεμένοι και παντού τα κοινωνικά επιδόματα είναι υπερβολικά και επιβάλλεται η περικοπή τους; Σε παράδεισο ζούσαμε τόσα χρόνια, γαμώ την πουτάνα μου και δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει;

Για να μην είμαστε άδικοι, όμως, δεν είναι μόνο οι κυβερνώντες σοσιαλίσταροι που ταυτίζονται. Είναι και οι αξιωματικές αντιπολιτεύσεις που συμφωνούν με τις κυβερνητικές επιλογές. Για παράδειγμα, η εκπρόσωπος της δεξιάς ισπανικής αξιωματικής αντιπολίτευσης δήλωσε ότι η ανάγκη σωτηρίας της χώρας επιβάλλει την λήψη αυστηρότερων μέτρων και εγκαλεί τον Θαπατέρο για...ολιγωρία! Το μόνο που δεν είπε είναι ότι έχουν κι εκείνοι τον τρόπο να μηδενίσουν τα ελλείμματα σε 18 μήνες...

Α! Και να μη ξεχάσουμε τους κεντρικούς τραπεζίτες. Δεν είναι μόνο η Ελλάδα που διαθέτει Γκαργκάνες, Παπαδήμους και λοιπούς οικονομικούς φωστήρες. Αυτά τα μουσούδια διαθέτουν την ιδιότητα να πετιούνται σαν κλανιές, διεθνώς. Πάρτε, για παράδειγμα, τον ισπανό κεντρικό τραπεζίτη, τον Μιχαήλ-Άγγελο Φερνάντες Ορντόνεθ, ο οποίος έσπευσε να δηλώσει ότι θα είναι πολιτικό λάθος να μη περικοπούν οι συντάξεις, από την στιγμή που έχουν μειωθεί όλα τα υπόλοιπα (σημ.:!!) Και καλά, δεν βρίσκεται ένας να του πει ότι εκείνη η πουτάνα η ανεργία όχι μόνο δεν έχει μειωθεί αλλά έχει ξεπεράσει το 20% πια. Αυτός, πόσο μαλάκας πρέπει να είναι για να μη το καταλαβαίνει;

Άντε να ξυπνάμε σιγά-σιγά. Αρκετά παραμυθιαστήκαμε με τα πρόσωπα. Ούτε οι Πάγκαλοι είναι το πρόβλημά μας ούτε οι Βουλγαράκηδες ούτε οι Μητσοτάκουλες. Το πρόβλημά μας είναι η ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε ως εργαζόμενοι και ως απλός λαός. Πρόβλημα με την πολιτική έχουμε, όχι με τους πολιτικούς. Δεν έχουμε ανάγκη επιλογής προσώπων. Ανάγκη επιλογής πολιτικής έχουμε. Δικής μας επιλογής.