Πριν συνεχίσουμε, ας ασχοληθούμε λίγο με μια εκκρεμότητα του χτεσινού σημειώματος. Συγκεκριμένα, είχαμε αναφερθεί στην "ένοπλη αποστολή της Αφρικανικής Ένωσης" και απομένει να δούμε τι πράμα είναι τούτο. Όποιος θέλει, μπορεί να επισκεφθεί τον ιστότοπο της Αφρικανικής Ένωσης και να αντλήσει πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία. Εδώ θα προσπαθήσω να είμαι πολύ περιληπτικός αλλά...ζουμερός.
Η Αφρικανική Ένωση, λοιπόν, είναι ένας οργανισμός που εδρεύει στην Αντίς Αμπέμπα και αποτελείται από 53 αναγνωρισμένα αφρικανικά κράτη και την Δυτική Σαχάρα, η οποία δεν είναι αναγνωρισμένη. Δημιουργήθηκε το 2001, ως διάδοχος δύο οργανισμών που συγχωνεύτηκαν, της Αφρικανικής Οικονομικής Κοινότητας (ΑΟΚ) και του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας (ΟΑΕ). Τα σχέδιά της θυμίζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού σ' αυτά συμπεριλαμβάνονται ενιαίο νόμισμα, ενιαία αμυντική δύναμη, παναφρικανικό υπουργικό συμβούλιο κλπ. Σκοπός της είναι να συνεισφέρει στην διαφάλιση της δημοκρατίας στην Αφρική, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μιας βιώσιμης οικονομίας, ιδιαίτερα τερματίζοντας τις ενδοαφρικανικές διαμάχες και δημιουργώντας μια λειτουργική κοινή αγορά.
Θεωρητικώς, όλα τούτα ακούγονται όμορφα. Αρκεί, όμως, να αναρωτηθούμε δυο πράγματα για να μη "τσιμπήσουμε". Πρώτον: αν κρίνουμε από την "δημοκρατία" που διασφαλίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση στους ευρωπαίους, πόση "δημοκρατία" μπορεί να διασφαλίσει η Αφρικανική Ένωση στους αφρικανούς; Δεύτερον: όταν οι περισσότερες χώρες της Ένωσης κυβερνώνται από δικτάτορες, δικτατορίσκους και ανδρείκελα πάσης φύσεως, πόση εμπιστοσύνη μπορούμε να δείξουμε σ' αυτόν τον συρφετό; Για να καταλάβετε, πάρτε μερικά ονόματα προέδρων, τόσο της Α.Ε. όσο και του προδρόμου της Ο.Α.Ε.: Χαϊλέ Σελασιέ (αιθίοπας μονάρχης, πρώτος πρόεδρος του ΟΑΕ), Μομπούτου (δικτάτορας Κογκό), Αμίν Νταντά (θεόμουρλος δικτάτορας Ουγκάντας), Νιμέιρι (δικτάτορας Σουδάν), Τόλμπερτ (δικτάτορας Λιβερίας), Μουμπάρακ (δικτάτορας Αιγύπτου), Μπεν Άλι (δικτάτορας Τυνησίας, που μόλις "την έκανε" νύχτα, με ελαφρά πηδηματάκια), Κομπαορέ (δικτάτορας Μπουργκίνας Φάσο, της φτωχότερης χώρας του πλανήτη μετά το Μπαγκλαντές), Καντάφι (γνωστός και μη εξαιρετέος) κι ένα μάτσο άλλοι "δημοκράτες".
Και τώρα, φτάνουμε στο ζουμί, οπότε προσέξτε καλά τα επόμενα.
Αυτή, λοιπόν, η "δημοκρατική" Ένωση έχει στείλει στρατιωτική δύναμη στην Σομαλία για να επιβάλλει την τάξη και να στηρίξει την αμερικανόδουλη κυβέρνηση-μαριονέτα της χώρας. Την μεγαλύτερη συμμετοχή σ' αυτή την ένοπλη δύναμη την έχει η Ουγκάντα. "Πρόεδρος" (δικτάτορας, δηλαδή) της Ουγκάντας είναι ο πολύς Γιοβέρι Μουσεβένι, ο οποίος έχει κάνει και του λόγου του πρόεδρος του Ο.Α.Ε. πριν 20 χρόνια. Αυτός ο μεσιέ Μουσεβένι έχει ένα μικρότερο αδερφάκι, τον στρατηγό Καλέμπ Ακαντβανάχο, περισσότερο γνωστό ως Σαλίμ Σάλεχ. Μπορεί ο Σαλίμ Σάλεχ να είναι στρατιωτικός αλλά έχει και επιχειρηματικό πνεύμα. Έτσι, ο εν λόγω κύριος ίδρυσε το 1995 στην χώρα του μια εταιριούλα, η οποία πουλάει -τι άλλο;- στρατιωτικές και παραστρατιωτικές υπηρεσίες. Μαντεύετε το ονοματάκι αυτής της εταιρείας; Saracen International!! Έδεσε το γλυκό!
Μπερδευτήκατε; Κάνετε μια επαναληψούλα σε όσα είπαμε χτες και σήμερα κι ετοιμαστείτε για την συνέχεια. Θα είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου