Ο τζάμπας πέθανε

Το διέπραξε πάλι ο Αντώνης Καρακούσης. Ο πολύφερνος δημοσιογράφος-αναλυτής-σχολιαστής-οτιθελωλέω του Λαμπρακισμού, από την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας "Το Βήμα", ανέλαβε, με μια βαθυστόχαστη ανάλυση στις 11 Ιανουαρίου, να "κατακεραυνώσει" όσους αρνούνται να πληρώσουν διόδια. Αντιγράφω:

"Πριν από χρόνια τα θανατηφόρα ατυχήματα στο πέταλο του Μαλιακού ήταν σχεδόν καθημερινά.

Χιλιάδες οδηγοί άφησαν την τελευταία τους πνοή στο φονικό πέταλο, όπως ο Τύπος και τα ΜΜΕ το απέδιδαν. Εκεί, μεταξύ Αγίου Κωνσταντίνου και Στυλίδας, πέθανε κόσμος και κοσμάκης. Οπως συμβαίνει ακόμη στην Κορίνθου- Πατρών και μέχρι πριν από λίγα χρόνια συνέβαινε σε ολόκληρο το εθνικό δίκτυο της χώρας.

Oσοι παρακολουθούν την εξέλιξη των πραγμάτων θυμούνται ότι έπειτα από μεγάλα δυστυχήματα, όπως εκείνα των μαθητών της Φαρκαδώνας Τρικάλων στον Αγιο Κωνσταντίνο και του Μακρυχωρίου Ημαθίας στα Τέμπη, υπό την πίεση της κοινής γνώμης ξεκίνησαν διαδικασίεςεξπρές για την ανακατασκευή του εθνικού οδικού δικτύου στη ζώνη του Μαλιακού και των Τεμπών.

Τότε δημοπρατήθηκαν τα φονικά τμήματα των δρόμων και αργότερα είτε με εθνικούς πόρους είτε με συμβάσεις παραχώρησης ξεκίνησαν τα έργα, ορισμένα από τα οποία ολοκληρώθηκαν και άλλα κατασκευάζονται ακόμη. Χωρίς κατ΄ ανάγκην να ήταν δεσμευμένοι οι εξασφαλισμένοι οι απαιτούμενοι πόροι. Εστω και έτσι, αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο τμήμα της Πατρών - Αθηνών- Θεσσαλονίκης- Ευζώνων είναι ασφαλέστερο και ταυτόχρονα λειτουργεί ολοκληρωμένη η Εγνατία οδός από την Ηγουμενίτσα ως την Αλεξανδρούπολη.

Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι υπήρξαν καθυστερήσεις, υπερτιμολογήσεις και άλλα τόσα.

Ουδείς ωστόσο μπορεί να αρνηθεί ότι οι δρόμοι έχουν βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό και ότι οι Ελληνες δεν σκοτώνονται πια στο εθνικό δίκτυο με την ίδια συχνότητα, όπως στο πρόσφατο παρελθόν.

Ομως πολλοί ξεχνούν ότι για να βελτιωθούν οι δρόμοι και να γίνουν αξιόπιστοι και ασφαλέστεροι ξοδεύθηκαν χρήματα, ανελήφθησαν υποχρεώσεις, συμφωνήθηκαν δάνεια και τέλος πάντων κάποιοι εγγυήθηκαν την κατασκευή τους, έναντι κάποιου αντιτίμου, το οποίο είτε θα το προσέφερε η Πολιτεία είτε οι χρήστες των δρόμων. Και της Πολιτείας, όπως απεδείχθη, δεν της περίσσευαν, υπερχρεώθηκε για αυτά τα έργα και οι ιδιώτες, όσοι ανέλαβαν να τα κατασκευάσουν, υπέγραψαν συμβάσεις με διεθνείς τράπεζες και χρηματοδοτικούς οργανισμούς. Οποια εκμετάλλευση των συνθηκών και αν έκαναν, το αποτέλεσμα παραμένει αδιάψευστο, το συναντά ο καθένας όταν ταξιδεύει. Κακά τα ψέματα, οι δρόμοι δεν έγιναν μόνοι τους, ούτε το κράτος μπορούσε να τους κατασκευάσει μόνο του, χωρίς τη συμβολή του ιδιωτικού τομέα και χωρίς να χρεωθεί.

Αρα τα διόδια στην περίπτωσή μας ήταν και είναι επιβεβλημένα. Μπορεί πιθανώς να είναι πολύ ακριβά, να μην είναι ορθά κατανεμημένα και να χρειάζεται επαναξιολόγηση και επαναδιαπραγμάτευση. Αλλά απ΄ αυτό το σημείο μέχρι εκείνο της άρνησης καταβολής και κατάργησής τους υπάρχει άβυσσος. Εκτός κι αν παραλογιζόμαστε ομαδικώς και πιστεύουμε ακόμη και τώρα, μετά τα όσα μας αφήνει η κρίση, ότι μπορούμε να έχουμε εξασφαλισμένη δωρεάν ευημερία και πρόοδο."


Ωραίος! Το καημένο το κράτος κάνει ό,τι μπορεί για να εξυπηρετήσει τον πολίτη αλλά αυτός είναι αχάριστος. Χρόνια και χρόνια, αυτό το κράτος μάς στέλνει να σκοτωθούμε σε μερικούς από τους χειρότερους δρόμους του κόσμου και τώρα αποφάσισε να αλλάξει ρότα. Προς τούτο, βέβαια, χρειάστηκαν κάποιες υπερτιμολογήσεις, κάποιες παραχωρήσεις στο κεφάλαιο, κάποιες χαριστικές παροχές στους μεγαλοεργολάβους και κάποιες μίζες. Αλλά το έργο έγινε, όπως λέει κι ο ανυπέρβλητος Μαυρογιαλούρος.

Έγινε; Χμμμ... Τρόπος του λέγειν. Ξέμειναν από λεφτά οι "επενδυτές" και απειλούν να τα μαζέψουν και να φύγουν. Μάαααλιστα! Τι σκατά επενδύσεις είναι αυτές χωρίς λεφτά, άραγε; Άσε που και το κράτος δεν προχωράει στις απαλλοτριώσεις. Βλέπετε, η συνεργασία κράτους-ιδιωτών (οι περίφημες ΣΔΙΤ) έχουν αυτή την ιδιαιτερότητα: το κράτος μόνο πληρώνει κι ο ιδιώτης μόνο εισπράττει. Και γαμώ τις συνεργασίες, ε;

Για να μη μιλήσω περί του παραλογισμού να πληρώνω διόδια για τον δρόμο που ΘΑ γίνει, ας επιστρέψουμε στο κείμενο του Καρακούση. Εκείνη η τελευταία πρόταση είναι όλα τα λεφτά! Δίκιο δεν έχει ο άνθρωπος; Αν θέλουμε δωρεάν ευημερία και πρόοδο, είμαστε σίγουρα παράλογοι. Για δέσιμο, λέμε! Εμ, πώς; Ο τζάμπας, πέθανε.

Έμπαινε, Αντώνη! Εγώ είμαι μαζί σου. Τέλος το τζάμπα, επί τέλους. Κι όχι μόνο στους δρόμους, ε; Παντού! Αρρώστησες, κύριε; Πούλα το σπίτι σου και βουρ για το νοσοκομείο. Θες να μορφώσεις τα παιδιά σου; Βγάλε την γυναίκα σου στο κλαρί και μάζευε τα βιζιτιάτικα. Γέρασες και δεν μπορείς να δουλέψεις; Τόσες ασφαλιστικές εταιρείες έχουμε, ας φρόντιζες έγκαιρα να κάνεις ένα συνταξιοδοτικό πρόγραμμα. Αν θες φτηνό νερό, φτιάξε γούρνα στην ταράτσα σου. Αν θες φτηνό φως, βγάλε λαδολύχναρο και σπαρματσέτα. Κι αντί να ζητάς φτηνό πετρέλαιο για να μη κρυώνεις, πέστην στο κρεβάτι σου και κουκουλώσου.

Επί τέλους, πρέπει να πάμε μπροστά. Όποιος έχει φράγκα, θα ζει. Οι υπόλοιποι...καλό κατευόδιο και ζωή σε λόγου μας. Το "κοινωνικό κράτος" δεν είναι παρά μια ανιστόρητη κομμουνιστική ανωμαλία και οφείλουμε να το καταργήσουμε εδώ και τώρα.

Τα λέω καλά, Αντώνη;