Το δημοσίευμα που ακολουθεί θα μπορούσε να αφορά την χώρα μας. Αφορά, όμως, την Ρουμανία του 2010. Εν μέσω "δημοκρατίας", μακρυά από την εποχή του "επάρατου" κομμουνισμού. Διαβάστε:
"Στα τέλη του Μάη ένα 8μηνο αγοράκι στάλθηκε πίσω στο σπίτι του σε κρίσιμη κατάσταση καθώς το νοσοκομείο ανακοίνωσε πως δεν είχε τους πόρους για να το θεραπεύσει. Με επίσημη επιστολή του το Ινστιτούτο Καρδιαγγειακών Ασθενειών του νοσοκομείου της πόλης Μουρές ανακοίνωσε την ιδιαίτερα δύσκολη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το νοσοκομείο και την ανικανότητά του να αναλάβει και να θεραπεύσει ασθενείς. Δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Πάνω από 1.200 ασθενείς προσβλήθηκαν από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις το 2009 σε νοσοκομείο της περιοχής Κλουζ. Οπως ανέφερε ένας γιατρός, τα περιστατικά αυτά δεν προκύπτουν από την αδιαφορία των γιατρών, αλλά επειδή το υγειονομικό σύστημα της χώρας εφοδιάζεται με τα φθηνότερα ιατρικά υλικά, υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις και στα πιο στοιχειώδη."
Το πακέτο λιτότητας που υιοθέτησε τελευταία η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Εμίλ Μποκ, θα δυσχεράνει περισσότερο αυτήν την κατάσταση, καθώς οι περικοπές θα εντείνουν τα ήδη σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, ενώ η δραστική μείωση των μισθών θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο το λαό να αγοράζει τα πανάκριβα πλέον φάρμακα. Η αύξηση του ΦΠΑ από το 19 στο 24% δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τις συνθήκες διαβίωσης-επιβίωσης των ρουμάνων.
Παρά τις υποσχέσεις της κυβέρνησης να μην επιβάλλει επιπρόσθετη φορολογία, ήδη σχεδιάζεται η αύξηση των εισφορών των εργαζομένων στην υγειονομική περίθαλψη. Η Εθνική Εταιρεία Ασφάλισης της Υγείας (CNAS) έχει ήδη προτείνει στην κυβέρνηση να αυξήσει τις εισφορές κατά 3% ανεβάζοντας έτσι το συνολικό ποσό στο 14% του μισθού. Επιπρόσθετα, η κυβέρνηση έχει επιβάλλει χρηματικό ποσό για υγειονομικές υπηρεσίες που μέχρι τώρα διετίθεντο δωρεάν. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, η πρόσβαση στην υγεία είναι πλέον πολυτέλεια, ιδιαίτερα για αφημένους στην μοίρα τους κατοίκους της επαρχίας.
Σήμερα στην Ρουμανία υπολειτουργούν ουσιαστικά τα 435 νοσοκομεία για να εξυπηρετήσουν τους περίπου 22.215.000 κατοίκους. Οι προμηθευτές αρνούνται να παραδώσουν ιατρικό εξοπλισμό και φάρμακα μέχρι να αποπληρωθούν τα χρέη, οι ασθενείς πρέπει να φέρνουν μαζί τους τα φάρμακά τους και σε ορισμένες περιπτώσεις και τα γεύματα. Οι ασθενείς εξαναγκάζονται σε πολλές περιπτώσεις να αγοράζουν βιταμίνες, αντιβιοτικά, σύριγγες και επιδέσμους.
Η κυβέρνηση, σε συμφωνία με το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, ως αντάλλαγμα για το δάνειο ύψους 20 δισ. ευρώ (αμ, έχει κι η Ρουμανία μνημόνιο!), έχει αποφασίσει να κλείσει περίπου 200 νοσοκομεία της χώρας και να καταργήσει περίπου 10.000 νοσοκομειακές κλίνες. Μάλιστα, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, υπολογίζεται πως μέχρι το τέλος του 2010 έκλεισαν το 75% των φαρμακείων της χώρας! Την ίδια στιγμή πάνω από 10.000 γιατροί έφυγαν από τη χώρα την περασμένη χρονιά, καθώς στο εξωτερικό υπολογίζεται πως οι μισθοί των γιατρών είναι 8 με 10 φορές μεγαλύτεροι. Είναι φανερό ότι το καπιταλιστικό πείραμα στην Ρουμανία απέτυχε παταγωδώς, αφού η χώρα "εκπορνεύεται" προς χάριν του κεφαλαίου. Τους νταβατζήδες της τους ξέρουμε καλά εμείς οι έλληνες.
Ο κομμουνισμός αποτελεί σήμερα παρελθόν για τους ρουμάνους. Ο "χαμένος κόσμος του κομμουνισμού" πήρε μαζί του -ανάμεσα σε άλλα- και την δωρεάν υγεία και την δωρεάν περίθαλψη. Ανάμεσα σε άλλα. Γι' αυτά τα άλλα θα μιλήσουμε στην συνέχεια, μιας και το "αποκαλυπτικό" ντοκυμανταίρ του BBC δεν μας είπε κουβέντα.
ΥΓ: Ενδεχομένως, κάποιοι αναγνώστες θα σπεύσουν να με κατηγορήσουν ως υπερασπιστή τού Τσαουσέσκου. Τους πληροφορώ ότι είναι μακρυά από τις προθέσεις μου να γίνω υπερασπιστής ή απολογητής του οποιουδήποτε. Όμως, τους καλώ να σκεφτούν: αν ένας κακός κομμουνιστής αρκεί για να καταδικαστεί ο κομμουνισμός, μήπως -κατ' αντίστιξη- ένας καλός δικτάτορας μας επιτρέπει να εκθειάσουμε την δικτατορία;
Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει
- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".
[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου