Ώδινεν ανασχηματισμός και έτεκεν... Παπουτσή και Αννούλα Νταλάρα! Οι "χρυσές εφεδρείες" των σοσιαλμνημονιακών σεναρίων επί σκηνής! Αν αυτές δεν είναι "μεγαλειώδεις πρωθυπουργικές κινήσεις", τότε οι λέξεις χάνουν το νόημά τους. Βέβαια, υπάρχει και η απώλεια της κυρίας Μπατζελή, που δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου ότι βρέθηκε εκτός κυβέρνησης. Ευτυχώς, ξαναγύρισε ο Ρόβλιας (αυτός ντε, που ξηλώθηκε πριν λίγους μήνες λόγω κάτι ρουσφετιών) και, συνεπώς, υπάρχει ελπίς!
Κατά τα λοιπά, στη θέση του Παπακωνσταντίνου ετοποθετήθη ο...διευρυμένος Παπακωνσταντίνου, στη θέση του Πάγκαλου ο...αμετακίνητος Πάγκαλος, στη θέση του Ραγκούση ο...αναβαθμισμένος Ραγκούσης και στη θέση του Ρέππα ο...ενισχυμένος Ρέππας! Κινήσεις "ματ", δηλαδή, όχι παίξε-γέλασε!
Παράλληλα, ο πρωθυπουργός εκτίμησε ότι η Διαμαντοπούλου τα καταφέρνει μια χαρά με το ξεχαρβάλωμα της παιδείας, ο Βενιζέλος κλαψουρίζει μια χαρά όταν πέφτουν τα πολεμικά μας αεροσκάφη, ο Καστανίδης δεν έχει πρόβλημα με την ανεπάρκεια της δικαιοσύνης ως προς την διαλεύκανση των σκανδάλων και ο Γερουλάνος είναι άψογος ως υπουργός δημοσίων σχέσεων (συγγνώμη, πολιτισμού), οπότε όλους αυτούς τους άφησε στην θέση τους.
Πάντως, πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Γιώργος πήρε και ρηξικέλευθες αποφάσεις. Διέβλεψε π.χ. ότι η Κατσέλη τα είχε κάνει σκατά στο υπουργείο Οικονομίας και Ανταγωνιστικότητας ενώ το ταλέντο της φτάνει και περισσεύει για το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (το ποιο; πού είναι η εργασία και η ασφάλιση που θέλουν και υπουργείο;). Την θέση τής Κατσέλη πήρε ο ελπιδοφόρος Χρυσοχοΐδης, αφού -προφανώς- είτε ολοκλήρωσε με επιτυχία το έργο του στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη είτε τα έκανε κι αυτός σκατά. Με αυτό το τρυκ, ελευθερώθηκε καρέκλα και για τον Παπουτσή (αυτός ντε, που όταν ήταν κοινοτικός επίτροπος είχε συλληφθεί κατ' επανάληψη να κοιμάται σε συνεδριάσεις). Μα, τον Παπουτσή στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη; Ε, ρε, κάτι γλέντια που πρέπει να στήσανε οι "Πυρήνες της Φωτιάς" κι ο "Επαναστατικός Αγώνας"...
Αυτή τη φορά ο Μανωλιός δεν άλλαξε καν σώβρακο. Όπως δηλώνει και η υπερδιόγκωση του αριθμού των υπουργών (7 αναπληρωτές υπουργοί, ρε γαμώτο;), απλώς φόρεσε το ένα βρακί απάνω στ' άλλο, σαν την θεια μου την Αμερσούδα. Αλλά υπάρχει εξήγηση. Η κυβέρνηση, κατά δήλωση του Λοβέρδου (ο οποίος έγινε, μεταξύ άλλων, υπουργός...διατροφής!) είναι "καταδικασμένη να πετύχει". Συνεπώς, δεν μπορεί να χάσει καιρό με αλλαγές και πειραματισμούς. Οι υπουργοί του μνημονίου θεωρούνται πρόσωπα "έμπειρα" στον αγώνα για "την έξοδο της χώρας από την κρίση". Άλλωστε, σοσιαλίσταροι σαν την Κατσέλη και τον Χρυσοχοΐδη εγγυώνται την συνέχιση των κυβερνητικών αγώνων για σοσιαλισμό και κοινωνικό δίκαιο (ήμαρτον!)... Συνεπώς, από τη μια δεν πειράζουμε αυτούς που έχουμε κι από την άλλη φυτεύουμε μερικούς παραπάνω για να τα έχουμε με όλους καλά.
Ειπώθηκε πως η κυβέρνηση αντιμετώπιζε προβλήματα στην υλοποίηση του έργου της και, ως εκ τούτου, ο ανασχηματισμός ήταν επιβεβλημένος. Μόνο που όσοι πιστεύουν στην αποτελεσματικότητα οποιουδήποτε ανασχηματισμού, ξεχνούν κάτι βασικό: οι κρίσεις στο εσωτερικό τόσο των κυβερνήσεων όσο και των κομμάτων αποτελούν πάντοτε αντανάκλαση της πολιτικής που ακολουθούν. Όταν ο λαός είναι ικανοποιημένος από τις κυβερνητικές επιλογές και από τις κομματικές κατευθύνσεις, δεν υπάρχει έδαφος πρόσφορο για οποιαδήποτε κρίση.
Με άλλα λόγια, όσο ο λαός μένει στο περιθώριο, η κυβέρνηση θα παραμένει αποτυχημένη είτε τον ρόλο του Μανωλιού επιλέξει είτε της Αμερσούδας.
ΥΓ: Επειδή δεν κατάλαβα, αυτό το νεοσύστατο "Υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων κλπ" θα ασχολείται με όσους τα κάνουν θάλασσα; Θα έχει και ενδοκυβερνητικό έλεγχο, δηλαδή;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου