Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

16 Σεπτεμβρίου 2010

"Καλλικράτης" - μια ματιά (2)

Στο προχτεσινό μας σημείωμα ρίξαμε μια ματιά σε ό,τι συμβαίνει στο εξωτερικό, εκεί όπου έχουν γίνει μεταρρυθμίσεις ανάλογες του δικού μας "Καλλικράτη". Χτες, κάναμε μια προσπάθεια ανάλυσης και εκτίμησης των επιπτώσεων που θα έχει στην ζωή μας η εφαρμογή του "Καλλικράτη". Επιχειρήσαμε να δούμε "πίσω από την κουρτίνα", εκείνα για τα οποία κανένας μεγαλόσχημος δημοσιογράφος-αναλυτής δεν έχει τολμήσει να μιλήσει. Εδώ, όμως, επιμένουμε να "συλλογούμαστε λέφτερα" και συνεχίζουμε.

Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό του "Καλλικράτη" είναι ότι μεταφέρονται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αρμοδιότητες με τεράστια κοινωνική σημασία που αφορούν ζητήματα παιδείας, υγείας, πρόνοιας κλπ. Έτσι, διασπάται και κατακερματίζεται ο ενιαίος χαρακτήρας που πρέπει να έχουν αυτές οι υπηρεσίες στο πλαίσιο του κράτους, υποβαθμίζεται ακόμα περισσότερο η ποιότητά τους, ενώ ανοίγει και η κερκόπορτα της πλήρους ιδιωτικοποίησης. Στην ουσία, μέσω της υποχρέωσης που αναλαμβάνουν οι ΟΤΑ σε συνεργασία με τους επιχειρηματίες (η διεθνής εμπειρία λέει πως αυτή η συνεργασία είναι αναπόφευκτη), ανοίγει ακόμα περισσότερο η δυνατότητα των ιδιωτών για ανάπτυξη δραστηριότητας στους προαναφερόμενους τομείς. Με όσα προβλέπει ο "Καλλικράτης", μπαίνει θέμα οικονομικής δυνατότητας των δήμων να παρέχουν υπηρεσίες. Όποιοι δήμοι έχουν αρκετά έσοδα -δηλαδή, χρήματα από φόρους και τέλη που πληρώνουν οι πολίτες- θα παρέχουν υπηρεσίες. Όποιοι δήμοι δεν έχουν τα απαραίτητα έσοδα, θα συνεργάζονται με επιχειρηματίες οι οποίοι θα φτιάχνουν έργα των οποίων θα καρπούνται τα έσοδα για κάποιο χρονικό διάστημα. Δηλαδή, είτε έχουν έσοδα οι δήμοι είτε δεν έχουν, οι πολίτες θα πληρώνουν και η κεντρική εξουσία θα σφυρίζει αδιάφορα.

Σ' αυτό το σημείο, πρέπει να δούμε από πού θα προέρχονται τα έσοδα των δήμων. Ο νόμος, λοιπόν, προβλέπει ότι οι νέοι δήμοι θα χρηματοδοτούνται από μια δεξαμενή, η οποία ονομάζεται ΚΑΠ (Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι). Αυτή η δεξαμενή θα γεμίζει με το 20% από το Φόρο Εισοδήματος Φυσικών και Νομικών Προσώπων, το 12% από το ΦΠΑ και το 50% από το Φόρο Ακίνητης Περιουσίας. Για τη χρηματοδότηση των Περιφερειακών Αυτοδιοικήσεων θα πηγαίνει το 2,4% από το Φόρο Εισοδήματος Φυσικών και Νομικών Προσώπων και το 4% από το ΦΠΑ.

Με απλά λόγια, η χρηματοδότηση των νέων δήμων θα προέρχεται από τη φορολογία και επιπλέον προβλέπεται ότι οι ΟΤΑ, στη διοικητική περιφέρεια των οποίων αποδίδει η φορολογία, θα παίρνουν μπόνους (δηλαδή περισσότερα χρήματα από αυτά που θα τους αναλογούν) μέσω των ΚΑΠ. Έτσι, δημιουργείται ένα αυτοδιοικητικό σύστημα πολλαπλών ταχυτήτων και οι νέοι ΟΤΑ μετατρέπονται σε φοροκυνηγούς και σε μηχανισμό πίεσης προς τους φορολογούμενους αφού θα έχουν ίδιον όφελος από την απόδοση του φορολογικού συστήματος. Αν υποψιαστώ ότι αυτό εννοεί ο Παπακωνσταντινου όταν λέει πως θα πατάξει την φοροδιαφυγή, θα πεθάνω!

Να βάλουμε και το κερασάκι της τούρτας. Υπερχρεωμένοι δήμοι και νομαρχίες θα δημιουργήσουν νέα υπερχρεωμένα αυτοδιοικητικά σύνολα, για τα οποία η κυβέρνηση προβλέπει τη διαδικασία εξυγίανσής τους. Θα δημιουργηθεί -λένε- ειδικό ταμείο εξυγίανσης, τα χρήματα του οποίου θα προέρχονται από τους ΚΑΠ (δηλαδή, από τα χρήματα των πολιτών). Ταυτόχρονα, διαγράφονται τα χρέη του κράτους προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αφού καμία αναφορά δε γίνεται για την απόδοση των παρακρατηθέντων και την ευθύνη της Πολιτείας στο όλο ζήτημα. Έτσι, οι απλοί πολίτες χρεώνονται ολόκληρο το λογαριασμό.

Είναι να τραβάς τα μαλλιά σου με τούτη την διαδικασία. Τόσα χρόνια, οι κυβερνήσεις δεν απέδιδαν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση το μερίδιο που τους αναλογούσε, παρ' ότι ο απλός πολίτης πλήρωνε τους φόρους που αναλογούσαν σ' εκείνον. Σήμερα, καλείται αυτός ο ίδιος πολίτης να πληρώσει και πάλι για την εξυγίανση μιας υπερχρεωμένης Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Παράλογο; Ελάτε, καλέ! Παράλογο στην χώρα του παραλόγου; Στο κάτω-κάτω, ποιοι άλλοι υπερχρέωσαν την Τοπική Αυτοδιοίκηση παρά εκείνοι οι τοπικοί άρχοντες που εκλέχτηκαν με την ψήφο τού κάθε απλού πολίτη; Έτσι δεν είναι;

Αν, λοιπόν, ο απλός πολίτης έκανε λάθος εκλογή αρχόντων στο παρελθόν, ας πληρώσει το λάθος του κι ας είναι πιο προσεκτικός στο μέλλον.

Δεν υπάρχουν σχόλια: