Περίεργο το ερώτημα που βάζει ο τίτλος του σημερινού σημειώματος, έτσι; Μη βιαστείτε να απαντήσετε γιατί, αν δεν έχετε ενημερωθεί, θα κάνετε λάθος. Η απάντηση έχει σχέση με τον εντεινόμενο διεθνή ανταγωνισμό για την εκμετάλλευση των αρκτικών εδαφών μετά το λιώσιμο των πάγων. Βλέπετε, εκεί έχουν καταγραφεί τεράστια αποθέματα πετρελαίου και, όπου υπάρχει πετρέλαιο, παίζονται χοντρά παιγνίδια.
Οι χώρες που έχουν φυσική πρόσβαση στην Αρκτική (Ρωσία, ΗΠΑ, Καναδάς, Δανία, Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία, Ισλανδία) έχουν βρεθεί μπροστά σε μια νέα αντιπαράθεση, με στόχο την κατοχύρωση των ζωνών εκμετάλλευσης της Αρκτικής. Τα ρωσικά μονοπώλια έχουν βάλει στο στόχαστρό τους τα 15,5 δισεκατομμύρια τόνους πετρελαίου και 84,5 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, που υπολογίζεται ότι βρίσκονται στη ζώνη αποκλειστικής εκμετάλλευσης, που θέλει να κατοχυρώσει η Μόσχα με την επέκταση της ζώνης της από τα 200 στα 350 ναυτικά μίλια. Πρόκειται για το 75% του ενεργειακού πλούτου, που υπολογίζεται ότι βρίσκεται στην Αρκτική!
Στις ρωσικές βλέψεις έρχονται αντίθετες, πρώτα απ' όλα, οι ΗΠΑ, που δεν έχουν επικυρώσει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, στην οποία στηρίζεται η όλη ρωσική επιδίωξη. Διαφορετικούς τρόπους μοιράσματος της Αρκτικής προτείνουν ακόμη κι εκείνες οι χώρες που έχουν αποδεχτεί το Δίκαιο της Θάλασσας, όπως ο Καναδάς (που διεκδικεί το 30% της Αρκτικής), καθώς και η Νορβηγία. Ετσι, ο Καναδάς και η Δανία, επιδιώκουν μια λύση στη βάση του μεγέθους της κοντινότερης ακτογραμμής των αρκτικών χωρών. Από τη μεριά της, η Νορβηγία προτείνει τη διαίρεση στη βάση "ζωνών", που θα καθοριστούν όταν από το κέντρο του Βόρειου Πόλου τραβηχτούν συνοριακές γραμμές προς τα χερσαία σύνορα της κάθε χώρας. Μέθοδος που την ευνοεί, όπως και τη Ρωσία, αλλά έρχεται σε αντίθεση με όσα διεκδικεί ο Καναδάς. Από τη μεριά τους, οι ΗΠΑ επιδιώκουν να κατοχυρώσουν για τον εαυτό τους μια απόσταση 600 ναυτικών μιλίων από την Αλάσκα προς το Βόρειο πόλο, ζητώντας να αφεθεί ως κοινή για εκμετάλλευση απ' όλους μια έκταση 3 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Είναι χαρακτηριστικό πως πρόσφατα ο Καναδάς επεδίωξε να παίξει το χαρτί της οικολογίας, για να διασφαλίσει τα συμφέροντά του. Τον περασμένο Δεκέμβρη, ανακήρυξε μια μεγάλη και διεκδικούμενη περιοχή του Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού ως "εθνικό θαλάσσιο πάρκο" κι απαγόρευσε τη ναυσιπλοΐα σκαφών άλλων χωρών εκεί. ΗΠΑ και Ρωσία αμέσως αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τα σύνορα αυτού του "θαλάσσιου πάρκου". Οι ΗΠΑ απέστειλαν στην περιοχή τα παγοθραυστικά τους, με αποτέλεσμα να επέμβουν οι καναδικές αρχές, οι οποίες επιδεικτικά τους επέδωσαν "άδεια ναυσιπλοΐας", την οποία όμως δεν τους είχε ζητήσει κανείς. Ανάλογη επιχείρηση αμφισβήτησης των καναδικών σχεδίων, όπως έγινε γνωστό, σχεδιάζει και η Ρωσία, με την αποστολή σκάφους της στην περιοχή σε λίγες μέρες.
Διαφωνίες υπάρχουν ανάμεσα σε όλες τις γειτονικές χώρες, κι όχι μόνον για το ζήτημα της γενικής αρχής που θα πρέπει να επικρατήσει για το διαχωρισμό. Ωστόσο, τον Απρίλιο, Ρωσία και Νορβηγία συμφώνησαν να μοιράσουν στη μέση μια επί δεκαετίες αμφισβητούμενη ζώνη 175.000 τετραγωνικών χιλιόμετρων στην Θάλασσα Μπάρρεντζ.
Πρόσφατα και η Ευρωπαϊκή Ένωση μπήκε για τα καλά στον χορό της διεκδίκησης ενός μεγαλύτερου ρόλου. Έτσι, ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για την ένταξη της...Ισλανδίας! Μάλιστα, τα διεθνή ΜΜΕ σημειώνουν ότι αυτές οι διαπραγματεύσεις διεξάγονται ασυνήθιστα γρήγορα και χωρίς τις συνήθεις καθυστερήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Έτσι, είναι πολύ πιθανό, η Ισλανδία να γίνει το 29ο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης μέχρι το 2012! Αν δεν θυμάστε, μιλάμε για την χώρα που κήρυξε στάση πληρωμών πριν 2 χρόνια. Αλλά, βλέπετε, με την ένταξη της Ισλανδίας. η Ε.Ε. θα διευρύνει το ρόλο της στην Αρκτική και στα τεράστια αποθέματα πρώτων υλών που υπάρχουν στο υπέδαφός της.
Οι Ισλανδοί δεν εμφανίζονται καθόλου πεισμένοι για την αναγκαιότητα της ένταξης στην Ε.Ε., σε αντίθεση με όσα η επίσημη προπαγάνδα διακηρύσσει για τον "ευρωμονόδρομο". Με την ένταξή της, η Ισλανδία θα χάσει τον αποκλειστικό έλεγχο πάνω στη θαλάσσια ζώνη αποκλειστικής οικονομικής εκμετάλλευσης των 200 μιλίων, την οποία θα πρέπει να ανοίξει και στα άλλα μέλη της Ε.Ε., ιδιαίτερα στους Αγγλους. Μη παραβλέπουμε ότι στην αλιεία οφείλονται οι μισές εξαγωγές της χώρας και το 70% αυτής της αλιείας γίνεται σε αυτήν ακριβώς την αποκλειστική οικονομική ζώνη των 200 ναυτικών μιλίων.
Ωστόσο, σε περίπτωση που η Ε.Ε. καταφέρει να αναστρέψει τις διαθέσεις των Ισλανδών, τότε θα έχει τρία κράτη με πρόσβαση στον πλούτο της Αρκτικής: την Ισλανδία, την Φινλανδία και την Δανία (η οποία κατέχει την Γροιλανδία).
Συμπέρασμα: τα βουβάλια του διεθνούς καπιταλισμού ετοιμάζονται για καυγά στον αρκτικό βάλτο. Και ως γνωστόν: στον βάλτο όπου τσακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια.
Τροφή για σκέψη
Μήπως αυτές οι εξελίξεις πρέπει να μας κάνουν να ξανασκεφτούμε τους λόγους για τους οποίους χρεωκόπησε (ή, μάλλον, οδηγήθηκε σε χρεωκοπία) η Ισλανδία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου