[του Αντώνη Δαμίγου]
"Οι Αμερικανοί φεύγουν μένοντας" θα ήταν ο πιο επιτυχημένος τίτλος για τις δηλώσεις του Προέδρου των ΗΠΑ Μ. Ομπάμα στο ζήτημα του Ιράκ. Το αμερικανικό βιομηχανικό-στρατιωτικό σύμπλεγμα εξουσίας αφού κήρυξε τον πόλεμο στο Ιράκ για πυρηνικά όπλα που ποτέ δε βρέθηκαν, αφού στοίχισε τη ζωή τεσσάρων χιλιάδων Αμερικανών στρατιωτών και εκατό χιλιάδων Ιρακινών αμάχων, αφού επέβαλε την οικονομική αιμορραγία στον αμερικανικό λαό κι αφού ρήμαξε τη χώρα και το λαό του Ιράκ, τώρα δηλώνει διά του Προέδρου του ότι τάχα αποχωρεί.
Στην πραγματικότητα, αποσύρει τον κύριο όγκο του στρατού που διασφάλιζε τη ζωή κι εξουσία της κυβέρνησης ανδρεικέλων που διόρισε από τους κινδύνους των αντιμαχομένων παρατάξεων αφήνοντάς τη στο έλεος επικείμενων πολιτικών κι όχι μόνο καταιγίδων. Παραμένουν οι πενήντα χιλιάδες Αμερικανοί μισθοφόροι στρατιώτες για να επιβλέπουν και να περιφρουρούν τα συμφέροντα των αμερικανικών εταιρειών πετρελαίου. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν η ιρακινή κυβέρνηση των ανδρεικέλων έχει μοιράσει τις διάσπαρτες πετρελαιοπηγές στις διάφορες αντιμαχόμενες περιοχές. Το πεδίο πιθανής αλληλοσφαγής στο Ιράκ μένει ανοιχτό όπως το διαμόρφωσε η αμερικανική παρουσία. Ταυτόχρονα, αυξάνει το ενδιαφέρον πολυεθνικών κατασκευαστικών ομίλων που βλέπουν πολύ ψωμί στο ρημαγμένο Ιράκ. Πάνω σ' αυτό το ρήμαγμα έρχεται η φωνή του Μ. Ομπάμα να δηλώνει κυνικά στους ρημαγμένους Ιρακινούς «τώρα κόψτε το λαιμό σας». Προσπαθεί με αλαζονική υποκρισία να εμφανιστεί στον αμερικανικό λαό ως ο λυτρωτής ενός εγκληματικού πολέμου. Γνωρίζει όμως πολύ καλά ότι ήταν προειλημμένη απόφαση από το ίδιο το αμερικανικό σύμπλεγμα εξουσίας που τον διάλεξε για Πρόεδρο κι εκτελεί τις επιθυμίες του. Τέτοιου είδους πόλεμοι έχουν προαποφασισμένη λήξη. Το μόνο που λείπει είναι η ακριβής διάρκειά του κι η επίσης ακριβής ημερομηνία της τελετής αποχώρησης.
Στην περίπτωση του Ιράκ μένουν οι πενήντα χιλιάδες μισθοφόροι ως το παραπροσωπικό των εταιρειών πετρελαίου. Επιπλέον παραμένει κι ένας αριθμός αξιωματικών εκπαιδευτών για την εκπαίδευση του ιρακινού στρατού και των σωμάτων ασφαλείας. Αυτό για να μην ξεχνιέται η ποιότητα κι ο προσανατολισμός ενός αμερικανογενούς κι αμερικανόπνευστου ιρακινού στρατού. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τον έλεγχο τόσο στο εσωτερικό του Ιράκ όσο και στον έλεγχο της εύφλεκτης και με αντικρουόμενα συμφέροντα περιοχής των πετρελαίων. Η αμερικανική μεγαλοαστική τάξη φροντίζει για ένα επιπλέον προγεφύρωμα στη Μέση Ανατολή. Η ρευστή εσωτερική κατάσταση αντιπάλων οργανώσεων, περιοχών και δογμάτων στο Ιράκ διευκολύνει την αμερικανική παρουσία με τον περιορισμένο αριθμό των πενήντα χιλιάδων μισθοφόρων, την περιορισμένη οικονομική αιμορραγία και τον περιορισμένο πιθανό αριθμό θανάτων στρατιωτών. Ωστόσο, η ερώτηση παραμένει: Τι προοιωνίζεται στο Ιράκ;
[Το άρθρο δημοσιεύθηκε με τον ίδιο τίτλο στην εφημερίδα "Ριζοσπάστης" της 5/9/2010. Το αναδημοσιεύω επειδή συμφωνώ απολύτως με το περιεχόμενό του. Στο θέμα της αμερικανικής κατοχής στο Ιράκ θα επανέλθω.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου